Search

Purpose: Temporomandibular dysfunction and bruxism are common problems. Academicians have physical and emotional risk factors that may be associated with temporomandibular dysfunction due to excessive workload and psychological stress. The aim of this study was to reveal the emotional and physical determinants of temporomandibular dysfunction and bruxism in academicians.Methods: Two hundred and ninety-six (217 female and 79 male) academicians working in higher education institutions with a mean age of 35.31 ± 9.20 years, were included in the study. Daily computer time of the participants was questioned. International Physical Activity Questionnaire Short Form (IPAQ), Beck Depression Inventory (BDI), Neck Disability Index (NDI), and Fonseca Anamnestic Index was applied via online surveys. Results: It was demonstrated that 92.9% of the participants were physically inactive or minimal active, 36% showed depressive symptoms, 69.2% had neck disability, 24 % had and moderate-severe temporomandibular dysfunction symptoms, and 44% had bruxism. Bruxers found to have higher BDI (p0.05). Conclusion: Key factors of temporomandibular joint dysfunction appear to be physical parameters such as neck disability and bruxism in academics. However, psychological symptoms and physical activity level do not seem to be independent determinants of temporomandibular dysfunction., Amaç: Temporomandibular disfonksiyon ve bruksizm yaygın problemlerdir Akademisyenler aşırı iş yükü ve psikolojik stres nedeniyle temporomandibuler disfonksiyonla ilişkili olabilecek fiziksel ve duygusal risk faktörlerine sahiptirler. Bu çalışmanın amacı, akademisyenlerde temporomandibuler disfonksiyon ve bruksizmin duygusal ve fiziksel belirleyicilerini ortaya koymaktır. Yöntem: Çalışmaya yükseköğretim kurumlarında görev yapan ortalama yaşları 35,31 ± 9,20 yıl olan 296 (217 kadın, 79 erkek) akademisyen dahil edildi. Katılımcıların günlük bilgisayar kullanım saatleri sorgulandı. Uluslararası Fiziksel Aktivite Anketi Kısa Formu (UFAA), Beck Depresyon Envanteri (BDE), Boyun Özür İndeksi (BÖİ) ve Fonseca Anamnestik İndeksi (FAİ) çevrimiçi anketlerle uygulanmıştır.Sonuçlar: Katılımcıların %92,9'unun fiziksel olarak inaktif veya minimal aktif olduğu, % 36'sının depresif semptomlar gösterdiği, % 69,2'sinin boyun özürlülüğü olduğu, % 24'ünün orta-şiddetli temporomandibuler disfonksiyonu ve % 44'ünün bruksizmi olduğu görüldü. Bruksizmi olanlarda, olmayanlara göre daha yüksek BDE (p 0.05).Tartışma: Akademisyenlerdeki temporomandibular eklem disfonksiyonunun anahtar faktörleri, boyun özür durumu ve bruksizm gibi fiziksel parametreler gibi görünmektedir. Bununla birlikte, psikolojik belirtiler ve fiziksel aktivite düzeyi, temporomandibular disfonksiyonun bağımsız belirleyicileri olarak bulunmamıştır.

Amaç: İnmeli hastalarda hali hazırda yaygın olarak uygulanan konvansiyonel fizyoterapi ve rehabilitasyon programıyla, alt ekstremite temelli yapılandırılmış hedef odaklı eğitimin denge parametreleri üzerine olan etkilerinin karşılaştırılmasıdır.Yöntem: Çalışmaya, 18 yaş ve üzeri, ilk defa inme geçirmiş, Brunnstorm alt ekstremite evre ≥3, fonksiyonel ambulasyon sınıflaması ≥2 olan, inme sonrası en az 3 ay geçmiş, herhangi ek nörolojik problemi olmayan 39 inmeli birey dahil edilmiştir. Olgular, konvansiyonel yöntemle tedavi edilen (K-FTR) ve alt ekstremite temelli yapılandırılmış hedef odaklı eğitimle tedavi edilen (ATHO-FTR) grup olmak üzere ikiye ayrılmıştır. Bütün bireyler 4 hafta boyunca haftada 5 gün birer saat boyunca tedaviye alınmıştır. Tedavinin başında ve sonunda Berg Denge Ölçeği (BDÖ), Fonksiyonel Uzanma Testi (FUT), postüral simetri, ağırlık aktarma simetrisi ve İnme Etki Skalası (İES) değerlendirmeleri yapılmıştır.Bulgular: K-FTR ve ATHO-FTR gruplarının her ikisinde tedavi öncesi ve sonrası değerlendirmelerde BDÖ, FUT ve İES’de istatistiksel olarak anlamlı artış gözlenirken (p0,05). K-FTR ve ATHO-FTR grupları tedavi sonrası birbirleri ile karşılaştırdıklarında ise gruplar arası fark bulunmamıştır (p>0,05).Sonuç: İnmeli hastalarda alt ekstremite temelli yapılandırılmış hedef odaklı eğitimin denge üzerindeki olumlu etkileri konvansiyonel fizyoterapi ve rehabilitasyon eğitimi ile benzerlik göstermektedir., Purpose: The aim of this study is to compare the effects of conventional physiotherapy and rehabilitation currently applied on stroke patients and lower limb-based task-oriented training on balance parameters.Methods: The study included a total of 39 stroke individuals who are 18 and over, had stroke for the first time, Brunnstorm lower limb stage≥3, functional ambulation classification≥2, had no additional neurological problems for at least 3 months after stroke. The cases were divided into two groups one of which is treated with conventional method (C-PTR) and the other with lower limb based structured task-oriented training (LBTO-PTR). All the individuals were given treatment for 4 weeks, 5 days a week, an hour a day. The patients were evaluated in terms of Berg balance scale (BBS), functional reach test (FRT), postural symmetry, weight transfer symmetry and stroke impact scale (SIC) at the beginning and at the end of the treatment.Results: C-PTR and LBTO-PTR groups were both evaluated before and after the treatment; a statistically significant increase was observed in BBS, FRT and SIC (p0.05). No difference was observed between the groups when C-PTR and LBTO-PTR groups were compared after treatment (p>0.05).Conclusion: The positive effects of lower limb based structured task-oriented training on balance in stroke patients show similarities with conventional physiotherapy and rehabilitation training.

The aim of this study was to investigate the effects of orthosis and taping, which are commonly used by athletes, on balance and proprioception in licensed basketball players with healthy ankles. Twenty basketball players with a mean age of 16±1.5 years participated in this study. Participants were assessed three times: barefoot, with taping, and with orthosis. We used the Modified Star Excursion Balance Test to assess dynamic postural control, the Balance Error Scoring System to assess static postural control, and the Monitored Functional Squat System to assess proprioception.In the Star Excursion Balance Test, anterior reach was better in barefoot condition (p=0.02). In the Balance Error Scoring System measurements, orthosis and taping increased error for tandem stance (p=0.03) and single leg stance (p=0.032). During proprioception assessments, there was no statistically significant difference between the number of errors recorded among the three conditions in eyes open and eyes closed (p>0.05).This study’s results show the negative effects of orthosis and taping on balance and dynamic postural stability. It was found that functional orthosis and taping applications may have some negative effects compared to barefoot in terms of the static and dynamic postural stability parameters related to the ankle. These results suggest the advantage of protection and stability provided by these external supports has a cost for the static and dynamic postural control.

Alt ekstremitenin en distal parçası olan ayak, destek yüzeyi oluşturarak postüral kontrol ve dengenin sağlanmasında önemli rol oynar. Ayağın bu görevlerini yerine getirebilmesi için intrinsik kasların optimum fonksiyon görmesi gerekmektedir. Bu çalışmanın amacı ayak intrinsik kas kuvvetinin denge parametreleri ile ilişkisini incelemektir. Çalışmaya 18-36 yaş aralığında, yaş ortalaması 25,99 ± 4,4 yıl olan, 80 sağlıklı genç birey alındı. Her iki ayağın abduktor hallucis (AH), fleksor hallucis brevis (FHB), fleksor digitorum brevis (FDB), fleksor digiti minimi (FDM) kas kuvvetleri dijital dinamometre ile ölçüldü. Denge değerlendirmeleri Biodex-BioSway™ cihazı ile yapıldı. Bireylerin salınım indeksi değerleri Modifiye Sensori Organizasyon Testi (MSOT) ile gözler açık-sert zemin, gözler kapalı-sert zemin, gözler açık-yumuşak zemin, gözler kapalı-yumuşak zemin olmak üzere dört farklı durum için elde edildi. Elde edilen kas kuvveti verileri ile denge verilerinin ilişkisine Pearson korelasyon analizi ile bakıldı. Dominant ayak FHB kas kuvveti ve dominant olmayan ayak FDB ve FDM kas kuvvetleri ile gözler kapalı-yumuşak zemin MSOT sonuçları arasında pozitif yönlü düşük korelasyon bulundu (sırasıyla, r: 0,240, r: 0,270 r: 0,262; p0,05). Her iki ayağın diğer kas kuvvetleri ile MSOT sonuçları arasında da anlamlı korelasyon bulunmadı (p>0,05). Sağlıklı genç bireylerde denge şartları zorlaştırıldıkça postüral stabiliteyi sürdürmek için intrinsik kas kuvvetinin önemi artmaktadır. Ayak plantar intrinsik kas kuvveti, statik dengeyi sürdürmenin zorlaştırıldığı yumuşak zeminde ve vizüel sistemin devre dışı bırakıldığı koşullarda denge parametreleri ile ilişkilidir. Buna karşın sert zemin ve gözler açık durumda iken statik ayakta duruşta denge ile AH, FHB, FDB, FDM kas kuvvetleri ile ilişkisi bulunamamıştır.

Aim: The objective of the study was to investigate the effects of age, gender, obesity, and living in nursing home on plantar light touch-pressure sensitivity.Material and Methods: The study was conducted with 95 older individuals who were living in the community or nursing home, consisting of 60 women and 35 men, mean age of 74.38±6.59 years. Demographic characteristics of the subjects were recorded, and plantar light touch-pressure sensitivity was evaluated in nine zone of the foot (heel, medial midfoot, lateral midfoot, the first, third and fifth metatarsal head, and the first, third and fifth toe) with monofilament (SemmesWeinstein®, NorthCoast Medical, Inc, USA). Individuals were assigned to groups according to where they live, age ranges, gender, and body mass index, than the groups were compared in terms of plantar sensitivity.Results: Plantar light touch-pressure sensitivity was reduced in right and left heel of the older living in nursing home than living in the community; in left first, third and fifth metatarsal and in right and left heel of older above age of 75 years than aged between 65 and 75 years; in left heel of men than women (p0.05).Conclusion: This study indicated that older age, male sex and living in nursing home might have a negative effect on plantar light touch-pressure sensitivity. Plantar light touch-pressure sensitivity of the normal, overweight and obese older individuals were found to be similar., Amaç: Çalışmada, yaşlı bireylerde yaş, cinsiyet, obezite ve huzurevinde yaşamanın plantar hafif dokunma-basınç duyusuna etkisi incelenmiştir. Gereç ve Yöntemler: Çalışma toplum içinde ya da huzurevinde yaşayan yaş ortalaması 74,38±6,59 yıl olan 60 kadın, 35 erkek olmak üzere 95 yaşlı bireyle gerçekleştirildi. Bireylerin demografik özellikleri kaydedildikten sonra plantar hafif dokunma – basınç duyuları monofilament (SemmesWeinstein®, NorthCoast Medical, Inc, ABD) kullanılarak ayağın dokuz bölgesinde (topuk, orta ayağın mediali, orta ayağın laterali, birinci, üçüncü ve beşinci metatars başı ile birinci, üçüncü ve beşinci parmak) değerlendirildi. Bireyler yaşadıkları yere, yaş aralıklarına, cinsiyetlerine ve vücut kütle indekslerine göre gruplara ayrılarak gruplar plantar duyu açısından karşılaştırıldı.Bulgular: Toplum içinde yaşayanlara göre huzurevinde yaşayan yaşlıların sağ ve sol topukta; 65-75 yaşları arasında olanlara göre 75 yaş ve üstü olanların sol birinci, üçüncü ve beşinci metatarsta, sağ ve sol topukta; kadınlara göre erkeklerin sol topukta plantar hafif dokunma-basınç duyusunun azalmış olduğu bulundu (p0,05). Sonuç: Bu çalışma, yaşlı bireylerde ileri yaşın, erkek cinsiyetin ve huzurevinde yaşamanın plantar hafif dokunma-basınç duyusunu olumsuz etkileyebileceğini göstermiştir. Normal, aşırı kilolu ve obez yaşlı bireylerin plantar hafif dokunma-basınç duyularının benzer olduğu görülmüştür.

Amaç: Bu çalışmanın amacı, pes planusu olan ve olmayan genç sedanter bireylerde, alt ekstremitenin biyomekanik özelliklerini, ayağın yapı ve fonksiyonunu ve bel ağrısını karşılaştırmaktı. Yöntem: Çalışma 30 kadın, 30 erkek olmak üzere toplam 60 sedanter bireyin katılımı ile gerçekleştirildi. Bireyler naviküler düşme testi değerlerine göre pes planusu olan ve olmayan olarak iki gruba ayrıldı. Bireylerin ayak fonksiyonunu değerlendirmek için Amerikan Ortopedik Ayak- Ayak Bileği Derneği skorlaması ile Vizüel Analog Skalası-Ayak ve Ayak Bileği Ölçekleri kullanıldı. Belirlenen kaslara kısalık testleri ve kas kuvvet ölçümleri, Q açısı ölçümü ve pelvik inklinasyon açısı ölçümü yapıldı. Bel ağrısını değerlendirmek için Oswestry Özürlülük İndeksi kullanıldı. Pes planusu olan ve olmayan bireylerin değerleri karşılaştırıldı. Sonuçlar: Pes planusu olan ve olmayan bireyler arasında tibialis posterior ve peroneal kas kuvveti, gastroknemius, soleus ve hamstring kas kısalıkları, Q açısı, Amerikan Ortopedik Ayak-Ayak Bileği Derneği skorlaması ile Vizüel Analog Skalası Ayak ve Ayak Bileği skorlarında anlamlı bir fark yoktu (p>0,05). Pes planusu olan bireylerde olmayanlara göre, dominant olmayan tarafta pelvik inklinasyon açısının daha fazla (p=0,042) ve Oswestry Özürlülük İndeksi skorunun daha yüksek (p=0,001) olduğu bulundu. Tartışma: Sonuçlarımız, genç sedanter bireylerde, pes planusun pelvik inklinasyonu artırabildiğini ve bel ağrısına neden olabildiğini göstermekle birlikte, alt ekstremite kas kuvveti, kas kısalığı ve ayak fonksiyonunun bu durumdan etkilenmediğini ortaya koymuştur. Purpose: The objective of the study was to compare the biomechanical features of the lower extremity, foot structure, and function and low back pain in young sedentary subjects with and without pes planus. Methods: The study was conducted with the participation of 60 sedentary subjects consisting of 30 women and 30 men. The subjects were assigned to two groups as with or without pes planus according to navicular drop test results. The American Orthopaedic Foot and Ankle Society score and Visual Analogue Scale Foot and Ankle Scales were used to evaluate the foot function of the subjects. Muscle shortness and strength tests of the selected muscles, Q angle, and pelvic inclination angle measurements were performed. Oswestry Disability Index was used to evaluate low back pain. The subjects with and without pes planus were compared. Results: There were no significant differences between the subjects with and without pes planus regarding tibialis posterior and peroneal muscle strength, gastrocnemius, soleus and hamstring muscle shortness, Q angle, American Orthopaedic Foot and Ankle Society score, and Visual Analogue Scale Foot and Ankle score (p>0.05). The pelvic inclination angle of the non-dominant side was higher (p=0.042), and Oswestry Disability Index score was higher (p=0.001) in subjects with pes planus compared to those without pes planus. Conclusion: Our results indicated that pes planus may increase pelvic inclination and may cause low back pain, while lower extremity muscle strength, muscle shortness, and foot function were not affected from this case in young sedentary subjects.