Search

The term ‘osseointegration’ was first defined by Branemark in 1952. Osseointegration means direct connection between implant surface and live bone cells. At the beginning, the original protocol for installation of the dental implants was 6–8 months after extraction. After installation of the implant, waiting period for osseointegration time was 6 months for upper jaw and 3 months for the lower jaw. In 1990s, implant placement was mostly performed in 100% healed bone tissue. Today this approach has lost its dominance due to the evolution of the implant shape and surface features. Various studies show that immediate implantation has a 90–100% success in survival rate. However, primary stability of the implant at the fresh extraction socket still has a priority. Particularly after extraction of single root teeth implant, installation into the fresh extraction socket by filling the gap with graft materials come into prominence. Many types of graft materials can be used with or without plasma-rich materials like Plasma Rich Fibrin (PRF). Recent studies have shown that these kind of materials enhance the osteogenic regeneration. Immediate implantation proved that it reduces the total treatment time, prevents the loss of gummy tissues and gains esthetic success.

In this century, there are two mostly practiced techniques for bone regeneration. These are autogenous bone grafting (ABG) and guided bone regeneration (GBR). It was reported in the late 1970s that platelets have a good regenerative effects. Platelets include growth factors that increase vascularization and collagen production by cell mitosis. Recently, most of the studies have indicated that platelet-rich fibrin (PRF) is a great healing potential for bony and soft tissue that derived from patients own blood. Most beneficial effects of PRF are easily derived directly from patient’s venous blood without any ingredients, and it has a great potential for hard and soft tissue regeneration. PRF has no inflammatory effects and can be used with all kind of graft materials. When used as a membrane, it helps protecting the surgical area to stimulate the healing of soft and bone tissues.

The protein p53 seems to be related to the suppression of cell proliferation. Positive tissues appear to have a higher proliferative activity than negative tissues. Mutation of the p53 tumour suppressor gene has been demonstrated in a large proportion of human head and neck tumours, although no formal evidence of functional aberration has been shown p53 may have importance during the early stage of malignancy. The aim of this study was to evaluate the role of the p53 tumour suppressor gene in the pathogenesis of odontogenic cysts. Expression of abnormal p53 protein is a widely recognised marker of malignancy. Expression of p53 was evaluated immunohistochemically in a retrospective study of formalin-fixed, paraffin-embedded tissue. Forty cases of odontogenic cysts were examined for expression of p53 protein by a immunohistochemical technique and positive results of the p53 protein were demonstrated by nuclear staining. Twenty-seven of 40 odontogenic cyst cases were positive for p53 protein. The differences between the groups were statistically significant (P = 0.02). The incidence of p53 protein nuclear accumulation detected by immunohistochemistry is high in odontogenic lesions. The present data indicate that p53 inactivation plays a role both in the initiation and in the progression of odontogenic cysts.

Artık dişlerin neden olduğu gömük dişler ve bunlara bağlı malokluzyonun klasik tedavisi artık dişlerin çekimi ve daimi dişlerin rehabilitasyonudur. Artık dişlerde fazla tüberkül görülmesi çok nadir bir olaydır. Bu tüberkülün vestibülde görülmesi ise daha seyrektir. Ancak bu olguda meziodensin sürmüş olması, bu nedenle gömük kalan daimi dişe benzeyen bir morfolojisinin bulunması; başarısız bir ortodontik tedavi ihtimali nedeni ile cerrahi ve protetik yaklaşımı gerektirmiştir. Sol üst orta kesici dişi gömük olan bu vakada, dişin sürmesi gereken yerde oldukça geniş çaplı ve vestibülünde belirgin bir talon tüberkülü bulunan meziodens saptanmıştır. Gömük dişin cerrahi olarak çekiminin ardından, meziodens dişin talon tüberkülü mine seviyesinde aşındırılarak, kompozit laminate restorasyonu uygulanmıştır. Tedavi planlaması her hastanın klinik bulgularına göre değişik şekillerde yapılabilir. Buradaki en önemli kriter, hastanın protetik rehabilitasyonunun hastaya en az zarar verecek şekilde planlanması ve olgumuzda olduğu gibi uygun şekilde ve konumda bulunan artık dişlerden de faydalanılabilmesidir.

Maksiller molar ve premolar dişlerin çekim komplikasyonları arasında en sık karşılaşılan komplikasyonlardan biri maksiller sinüse diş ya da diş köklerinin kaçmasıdır. Diş parçalarının bu bölgeden çıkarılması için genellikle Caldwell-Luc yöntemi uygulanmaktadır. Bu olgu sunumunda maksiller gömük kanin dişi bulunan bir hastanın operasyonu esnasında meydana gelen dişin maksiller sinüse kaçması ve Caldwell Luc yöntemiyle dişin bölgeden çıkarılması sunulmuştur.

İmplant uygulamaları 1960'lı yıllardan itibaren dişhekimliği pratiğine girmiştir. Zaman içerisinde hem implant uygulamalarında hem de implant çeşitlerinde artış görülmektedir. Maksillanın posterior bölgesinde ileri derecede rezorbsiyon bulunması gibi dental implant uygulamalarının tek başına yetersiz kalacağı vakalar için zigomatik implantlar geliştirilmiştir. Amaç; dental implantların ve sinus lifting operasyonlarının endike olmadığı ileri derecede atrofik maksillalarda yapılacak protezin retansiyonunu sağlayarak hastaların rehabilitasyonunu arttırmaktır. Bu derlemede zigomatik implantların uygulanmaya başladığı ilk yıllardan günümüze kadar (1960¬ 2007) yapılmış araştırmalar Pubmed veri tabanında 'zigomatik implant, atrofik maksilla, dental implant' anahtar kelimeleri kullanılarak taranmıştır. Zigomatik implantların endikasyonları, özellikleri ve cerrahi prosedürü hakkında bilgi vermek amaçlanmaktadır.

Gömük alt 3. molar dişlerinin çekimi sonrası inferior alveolar sinirin zarar görmesi sık ve ciddi bir komplikasyondur. Mandibular kanal ile 3. molar yakınlığının preoperatif tam değerlendirilmesi 3. moların çekiminde gereklidir. Bu amaç için panoramik radyografi yaygın olarak kullanılmaktadır. Bu çalışmanın amacı panoramik radyografi değerlendirilmesi ile postoperatif alveolar sinir hasarı arasındaki ilişkinin incelenmesidir. Bu çalışmada kliniğimizde yapılan 61 gömük alt 3. molar dişi çekimi öncesi panoramik film değerlendirilmesi 2 ayrı çalışmacı tarafından yapılmış, her hasta için yaş, cinsiyet, dişin pozisyonu ve operasyon süresi kaydedilmiştir. Diş-sinir ilişkisi açısından 3 grup oluşturulmuştur. Grup A: diş ile sinir süperpoze; Grup B: Diş ile sinir arası ilişki mevcut; Grup C: diş ile sinir arasında ilişki yok olarak alınmıştır. Operasyon sonrası oluşan alveolar sinir hasarı ile panoramik film değerlendirmesi arasındaki korelasyon incelenmiştir. 61 hastanın 6’sında postoperatif alveolar sinir hasarı görülmüştür. Grup B için postoperatif alveolar sinir hasarı diğer iki gruba göre anlamlı derecede fazla bulunmuştur. Grup B’ deki alveolar sinir hasarı oranı %45 iken Grup A’da % 3 oranında sinir hasarı tespit edilmiştir. Grup C’ de ise hiç sinir hasarı olmamıştır. Panoramik radyografi gömük alt 3. molar çekimi öncesi sinir-diş ilişkisi açısından fikir verse de, kesin ilişki açısından daha ileri görüntüleme tekniklerine ihtiyaç vardır.

xiÖZETAtalay B (2006). Deneysel olarak demir eksikliği anemisi yapılan sıçanlarda kemikdefektlerine yerleştirilen greft materyallerinin kemik iyileşmesine etkisinin histopatolojikolarak incelenmesi. stanbul Üniversitesi Sağlık Bilimleri Enstitüsü, Ağız, Diş, ÇeneHastalıkları ve Cerrahisi ABD. Doktora Tezi. stanbul.Anahtar Kelimeler: Demir eksikliği anemisi, kemik iyileşmesi, greft materyalleriBu çalışma stanbul Üniversitesi Bilimsel Araştırma Projeleri Birimi tarafından T-281/18062003 no'lu proje olarak desteklenmiştir.Demir eksikliği anemisi, toplumda çok sık olarak görülmektedir. Hamilelik ve menstrüasyongibi sebeplerle daha sık olarak bayanlarda rastlanır. Toplumun bulunduğu coğrafi, sosyolojik veekonomik etkiler nedeniyle çok sık karşılaşılan bir semptomdur (1,2,3). Birçok kaynağa göre;demir eksikliği anemisi bulunan kişilerde dokulara oksijen taşınmasının yetersizliği nedeniyleyara iyileşmesinin iyi olmadığı rapor edilmiştir (4,5,6,7). Oral cerrahide kemik defektlerininonarımı; bu yönde kullanılan materyaller ve uygulanan teknikler günümüzde pek çokçalışmanın esas konusunu oluşturmaktadır. Çalışmamızda demir eksikliği anemisinde kemikdokusunda oluşturulan defektlerin onarımı için kemik greft materyalleri kullandık. Kemik greftimateryalleri; ortopedik cerrahide, oral ve maksillofasiyal cerrahide sert doku kayıplarınıngiderilmesinde sıklıkla kullanılmaktadır. Günümüzde otojen kemik, ideal greft materyali olarakkabul görmektedir. Yine de; donör bölge morbiditesi, yetersiz kemik alımı ve cerrahiuygulamaların pahalı süreçler gerektirmesi gibi dezavantajlarından dolayı kemik yerinekullanılabilecek allogreft, ksenogreft ve alloplastik esaslı materyallerin kullanımlarını gereklikılmıştır. Uygun bir biomateryal, çevre kemik dokusuyla hızla kaynaşabilmeli ve yerinioluşmakta olan doğal kemiğe bırakırken düzenli bir rezorpsiyon-apozisyon süreci izlemelidir.Bu tür greft materyalleri temel olarak defekt alanına çevre dokulardan gelecek osteoblasthücrelerinin yerleşmesine olanak sağlayacak bir zarf oluşturarak etki etmektedirler.Çalışmamızda, deneysel olarak demir eksikliği anemisi meydana getirilen Wistar Albinosıçanlarda oluşturulan kemik defektlerinin iyileşmesi histopatolojik olarak 3,6 ve 8. haftalardaalınan doku örneklerinde kontrol grubuyla karşılaştırmalı olarak incelenmiştir. Araştırmadasıçanlar, ilk bir ay boyunca demirden yoksun diyetle beslenmişler ve haftada bir kez olmaküzere dört hafta boyunca kuyruklarından yaklaşık 1-1,5 cc. kan alınmıştır. lk birinci ayınsonunda demir eksikliği anemisini kanıtlamak için sıçanlardan alınan kanda Fe, Ferritin, FeBağlama kapasitesi ve Transferrin seviyelerine bakılmıştır. Bu değerler demir eksikliğianemisini desteklediğinde cerrahi işlemlere başlanarak sıçanların sağ ve sol tibialarında standartdefektler açılmış sağ tibialarındaki defekte beta trikalsiyum fosfat (CerasorbR) biomateryaliyerleştirilmiş sol tibialarındaki defekt kontrol ve deney grubunda boş bırakılmıştır. Sıçanlarındemir eksikliği anemisi durumunun devam etmesi için demirden yoksun diyete tüm deneysüresince devam edilmiştir. Toplam iki ay sürecek olan kemik iyileşmesi sürecinde haftada birkez olmak üzere kandaki Fe, Ferritin, Fe Bağlama Kapasitesi ve Transferrin ölçümleriyapılmıştır. Üçüncü, altıncı ve sekizinci haftalar sonunda elde edilen dokular histopatolojikyönden değerlendirilerek kemik iyileşmesine bakılmıştır. Demir eksikliği anemisinin kemik,kemik+greft iyileşmesi üzerine etkileri değerlendirilmiştir. xiiABSTRACTAtalay B (2006). Histopathological examination of the effect of graft materials placed onbone defects in the rats with experimentally induced iron deficiency anemia. stanbulUniversity, Institute of Health Sciences, Department of Oral Surgery, Ph.D. thesis,stanbul.Key words: Iron deficiency anemia, bone healing, graft materialsThis study was supported by stanbul University Scientific Research Projects Department.Project number: T-281/18062003Iron deficiency anemia is a prevalent health problem. Due to pregnancy and mensturation it ismore common among women. Geographical, sociological and economic factors determine theprevalance of this particular disease (1,2,3). According to the literature, patients with irondeficiency anemia have delayed tissue healing because of insufficient tissue oxygenation(4,5,6,7). In oral surgery, healing of bone defects, materials and techniques used for this purposeconstitute a major research topic. In our study, we used bone graft materials to help healing ofthe defects in iron deficiency anemia. Bone graft materials are used in Orthopaedic, Oral andMaxillofacial surgery to compensate for the loss of hard tissue. Today, autologous bone tissue isaccepted as the ideal grafting material. However, the disadvantages such as morbidity of thedonor site, insufficient tissue extraction and expensive procedures required for the surgicalapproaches urge the use of allograft, xenograft and alloplastic materials instead of bone tissue.The suitable biomaterial should interact with the surrounding bone appropriately and bereplaced by the normal bone following an orderly resorption and apposition transition. This typeof graft materials act basically by forming a protective envelope, thus enabling osteoblastsrecruited from the adjacent tissues to settle in the defect area. In our study, healing of bonedefects in Wistar albino rats with experimentally induced iron deficieny anemia was examinedhistopathologically during the 3rd, 6th and 8th weeks comparing with the control groups. Ratswere fed with iron deficient diet for the first month and during the following 4 weeks 1-1.5 cc ofblood was drawn from the tail every week. At the end of the first month blood from the rats wasexamined for Fe, Ferritin, Fe binding capacity and transferrin. In case these values were inaccordance with the iron deficiency, surgical procedures were undertaken and bilateral standarddefects were induced in the tibias. The defects in the right tibias were filled with beta tricalciumphosphate (CerasorbR) biomaterial and defects on the other side were left untreated in thecontrol and the experimental group. Rats were fed on iron deficient diet during the wholeexperiment During the 2 month experimental period blood levels for Fe, Ferritin, Fe bindingcapacity and transferrin were checked once in every week. The tissues obtained forhistopathological examinations during the3rd, 6th and 8th weeks were evaluated for bone healing.The effects of iron deficiency on bone and bone-graft interactions were evaluted. 82