Search

The purpose of the work is to determine the personal qualities of a music teacher that contribute to the effectiveness of his artistic and educational activities in modern conditions, the theoretical development of the essence, content, and component structure of the categories “artistic empathy”, “style culture of performing musical works”, “artistic and performing self-efficacy of the individual”. Using the methods of questioning, testing, pedagogical observation, and analysis of lessons in the system of arts faculties of pedagogical universities of Ukraine and statistical processing of the materials obtained, the state of modern practice of professional training of future musicians is characterized. As a result of the study, it is argued that these qualities are among the dominant professional and personal qualities of a modern music teacher. The article confirms the prospects for forming these professional and personal qualities precisely in the process of special musical training of students.

Today, professional training of future music teachers in the Free Economic Zone is carried out in a multicultural educational space, which includes representatives of different cultures of the world. Music and pedagogical training in the system of continuing education is gaining popularity among foreign students, as one that has proven to be promising in the context of combining artistic and pedagogical components. The article analyzes the current state of formation of cross-cultural competence of students needed to create productive cross-cultural communications. However, modern research does not pay enough attention to the problem of finding pedagogical ways to develop in students such professionally significant qualities as the ability to emotionally empathize with artistic phenomena in art, assertiveness, reflection, empathy, dialogue. This article attempts to reveal the content of the principle of axiology, the introduction of which into the educational process optimizes the formation of cross-cultural competence of students, emphasizes the importance of activating students’ evaluation of musical works as a driver of their deep comprehension and experience at the level of artistic empathy. As an integral part of the performance interpretation of music, artistic empathy involves correlating the student’s own artistic experience with the composer’s creative intentions as a result of revealing ways and mechanisms of developing students’ ability to act and creatively apply acquired knowledge and experience in future professional activities. The study confirmed the need and expediency of creating a cross-cultural space of free economic education, designed to promote the preservation of traditions, the opening of new cultural perspectives; focus on diversity and openness to new cultures, religions; acquaintance of students with a variety of national traditions, norms of behavior and with their modern cultural interpretation; formation of students’ ability to accept different cultures and caring for them., Сьогодні фахова підготовка майбутнього вчителя музичного мистецтва у ЗВО здійснюється у полікультурному освітньому просторі, в якому перебувають представники різних культур світу. Серед іноземних студентів набуває популярності музично-педагогічна підготовка у системі неперервної освіти, як така, що зарекомендувала себе перспективною в контексті поєднання мистецької та педагогічної складової. У статті проаналізовано сучасний стан сформованості кроскультурної компетентності студентів, необхідний для створення продуктивних кроскультурних комунікацій у ЗВО. Автором зроблено спробу розкрити зміст принципу аксіологічності, впровадження якого у навчальний процес оптимізує формування кроскультурної компетентності студентів, підкреслює значення активізації оцінного ставлення студентів до музичних творів як до рушія їх глибокого осягнення і переживання на рівні мистецької емпатії. В сучасних дослідженнях надається недостатньо уваги проблемі пошуку шляхів розвитку у студентів таких професійно значущих якостей, як здатність до емоційного співпереживання художніх явищ в мистецтві, асертивність, рефлексія, емпатійність, діалогічність. Будучи невід’ємною складовою виконавської інтерпретації музики, мистецька емпатія передбачає співвіднесення власного мистецького досвіду студента із творчими намірами композитора у результаті розкриття способів і механізмів розвитку у студентів здатності практично діяти й творчо застосовувати набуті знання і досвід у майбутній професійній діяльності. Дослідження підтвердило необхідність і доцільність створення кроскультурного простору ЗВО, покликаного сприяти збереженню традицій, відкриттю нових культурних перспектив; орієнтації на різноманітність та відкритість щодо нових культур, віросповідань; знайомству студентів з різноманіттям народних традицій, норм поведінки і з сучасною їх культурною інтерпретацією; формуванню в студентів здатності до прийняття різних культур і дбайливого до них ставлення.

Τις τελευταίες δεκαετίες τα προγράμματα διδασκαλίας των εικαστικών στην πρωτοβάθμια εκπαίδευση έχουν αναγνωριστεί ως μια ξεχωριστή μορφή τέχνης με τη δική της δομή και χρειάζεται την κατάλληλη διδακτική μέθοδο προσέγγισης κατά την εκπαιδευτική διαδικασία. Η διδακτική αυτή περιγράφεται ως δραστηριότητα που ενεργοποιεί την φαντασία, τη γνώση, το ψυχισμό και τη δεξιότητα του παιδιού, αναπτύσσοντας ολόπλευρα την προσωπικότητα του. Οι αρχές της διαπολιτισµικής εκπαίδευσης, συμφωνούν πλήρως με τις θέσεις της εικαστικής αγωγής και συμβάλουν στη διαδικασία της μάθησης, θέτοντας υποθέσεις και προβληµατισµούς γύρω από τα ‘’πώς’’ και τα ‘’γιατί’’ της σύγχρονης πραγματικότητας. Προετοιμάζει τα παιδιά όλων των πολιτισμών για την ισότιμη συμμετοχή τους στην κυρίαρχη κουλτούρα-κοινωνία. Ωστόσο το παραδοσιακό σχολείο-αγνοώντας τις ανάγκες όλων των παιδιών για ισότιμη συμμετοχή στην καλλιτεχνική έκφραση-αναφέρεται στη συστηµατική σχολική εκπαίδευση της εικαστικής αγωγής με προτεραιότητα στα ταλαντούχα παιδιά, παρέχοντας τους ευκαιρίες για περαιτέρω ανάπτυξη. Σκοπός της συγκεκριμένης έρευνας ήταν να παρουσιάσουμε μια διδακτική πρόταση βασισμένη στις αρχές της διαπολιτισμικής εκπαίδευσης, η οποία θα χρησιμοποιήσει τα εικαστικά ως γλώσσα διαπραγμάτευσης προκειμένου να εμπλέξει όλους/ες τους/τις μαθητές/τριες μιας πολυπολιτισμικής τάξης ώστε να αναστοχαστούν, να προβληματιστούν και να διαπραγματευτούν τις πολιτισμικές τους ταυτότητες. Η έρευνα αναπτύχθηκε σε κύκλους ακολουθώντας τη μεθοδολογία της έρευνας δράσης. Αναπτύσσονταν σταδιακά, λαμβάνοντας υπόψη τα ενδιαφέροντα και τις κατακτήσεις των παιδιών, με τη διαμεσολάβηση των εκπαιδευτικών της ομάδας σε ρόλο διανοούμενου/ης/διαμεσολαβητή/τριας στην καλλιτεχνική πράξη. Για την ανάπτυξη της χρειάστηκε η τροποποίηση του αναλυτικού προγράμματος, μέσα από την ανάπτυξη θεματικών ενοτήτων, λαμβάνοντας υπόψη και τα ενδιαφέροντα των μαθητών/τριών. Επιλέχθηκαν επίσης διδακτικές προσεγγίσεις του άμεσου κοινωνικού και πολιτισμικού τους περιβάλλοντος δίνοντας έναυσμα για κοινωνικές δράσεις. Ενέπλεκαν τα παιδιά με τη χρήση του αισθητικού γραμματισμού σε κριτικούς αναστοχασμούς, επιδιώκοντας και την ταυτόχρονη κατάκτηση των απαραίτητων καλλιτεχνικών δεξιοτήτων. Στη συγκεκριμένη διδακτική παρέμβαση τα διδακτικά εγχειρίδια της εικαστικής αγωγής της Β΄ τάξης χρησιμοποιήθηκαν επικουρικά, μαζί με μια ποικιλία αυθεντικών κειμένων από βιβλία παιδικής λογοτεχνίας, βιβλία γνώσεων, χρηστικά κείμενα καθημερινής χρήσης καθώς και πολυτροπικά κείμενα, που στόχο είχαν να δημιουργήσουν τα κατάλληλα ερεθίσματα στους/στις μαθητές/τριες προκειμένου να εκφράσουν τις προσωπικές τους εμπειρίες. Επιδιώχθηκε η ενεργητική εμπλοκή τους στη διαδικασία μέσα από την ανάπτυξη θεματικών ενοτήτων αντίστοιχων των ενδιαφερόντων τους, με δραστηριότητες που εξυπηρετούσαν κάθε φορά κάποιο συγκεκριμένο σκοπό. Συγκρίνοντας τις παραδοσιακές παιδαγωγικές θεωρίες εκμάθησης των εικαστικών με αυτές της διαπολιτισμικής εκπαίδευσης και βάσει των δεδομένων της συγκεκριμένης έρευνας καταδείχθηκε πως µέσα από την συνδηµιουργία και τον αυτοσχεδιασµό του εικαστικού έργου, τα παιδιά οδηγούνται να αναγνωρίσουν ως αιτία για τη σχολική τους αποτυχία το άνισο κοινωνικο και πολιτισμικό καθεστώς στο οποίο δρουν καθηµερινά, μαθαίνοντας παράλληλα πώς να διαπραγματεύονται την ατομική τους πολιτισμική ταυτότητα. Με αυτοσχέδιες-πρωτότυπες τεχνικές και όχι αντιγράφοντας το πρωτότυπο έργο του/της εικαστικού καλλιτέχνη, μέσω της καλλιτεχνικής ενσυναίσθησης που προέκυπτε από την παρατήρηση του εικαστικού έργου του/της, εκπαιδευτικοί και μαθητές/τριες καλλιέργησαν την αλληλοκατανόηση και τον αλληλοσεβασμό, αναστοχάστηκαν κριτικά και διαπραγματεύτηκαν από κοινού το ρόλο τους στην εικαστική πράξη., In the last few decades visual arts teaching programmes in primary education have been recognised as a distinct form of art that has its own structure and needs the appropriate teaching approach. This teaching method is described as process which activates the imagination, knowledge, psyche and skills of the child, thus developing his/her full personality. The principles of intercultural education are completely in line with the positions of visual education and contribute to the learning process, raising questions and concerns about the ‘’hows’’ and ‘’whys’’ of modern reality. It prepares children of all cultures for equal participation in the dominant culture-society. However, the traditional school-ignoring the needs of all children for equal participation in artistic expression–refers to the systematic schooling of art education with priority to talented children, providing them with opportunities for further development. The purpose of this research was to present a teaching proposal based on the principles of intercultural education which will use the visual arts as a language of negotiation in order to engage all students of a multicultural class to reflect, contemplate and negotiate their cultural identities. The research was developed in cycles following the methodology of action-research. It was not entirely planned from the beginning but developed gradually, taking into account the interests and achievements of the children with the mediation of the group’s teachers who took on an intellectual/mediator role in the artistic practice. The purpose of this research-according the the intercultural education-was necessary to modify the curriculum with a view to linking the teaching subjects through the development of thematic units taking into consideration the interests of the pupils. The teaching methodology of the course was also differentiated involving the children in critical reflection through the use of aesthetic literacy, aiming at the simultaneous acquisition of the necessary artistic skills. In this particular teaching intervention the teaching manuals of art education were not used systematically, but in an auxiliary way together with a variety of authentic texts that included children’s literature books, knowledge books, useful texts of everyday use and multimodal books, aiming to create the appropriate stimuli for students in order to express their personal experiences. Their active involvement in the process was sought through the development of thematic units corresponding to their interests, with activities that each time served a specific cultural purpose. By comparing traditional pedagogical theories of visual arts learning with the theories of intercultural education and based on the data of this research, it was shown that through the co-operation and improvisation of visual arts work, children were led to recognize the unequal social and cultural status in which they operate on a daily basis as the reason for their failure at school while learning how to negotiate their individual cultural identity. Through improvisational-original techniques and not by copying the original work of the visual artists and through the artistic empathy resulting from the observation of their visual work, teachers and students cultivated mutual understanding and respect, critically reflected and negotiated together their role in visual practice.