Search

İnsan sahip olduğu duyuları kullanarak çevresiyle iletişime geçerek birçok ihtiyacını, istek ve arzusunu sağlamaktadır. Duyuların yetersiz olduğu, gelişmediği ve kullanılamayan bir dünyada insanın da hayatta kalma şansı çok düşüktür. Tüm duyular eşgüdümlü olarak işbirliği içinde çalışmaktadır. Çevredeki farklı uyarıcılardan alınan her türlü algılanan duyu girdileri sinirler tarafından birleştirilerek beyine gönderilir. Bu doğrultuda uyarıcıya yönelik olarak beynin kontrolünde bir tepki oluşturulur. Beyin ve duyuların birlikteliği duyu bütünleme olarak da adlandırılmaktadır. Bireyin sahip olduğu duyular görme, işitme, dokunma, koklama, tatma, denge ve hareket şeklinde sınıflandırılmaktadır. İşitme duyusu tüm çevreden kulağa gelen sesleri algılaması olarak tanımlamaktadır. Bu sesleri ton, tını, frekans, yakınlık ve uzaklık, ayırt edicilik, akıcılık vb. birçok özelliğine göre belirleme ve sesin kaynağı hakkında bir bilgi oluşturmada işitme duyusu kullanılmaktadır. İşitme duyusu sayesinde insan çevredeki olumsuz uyarıcıları fark ederek tedbir almaktadır. İşitme duyusu gelişmemiş çocukların öğrenme alanlarında gelişmelerinde sıkıntılar yaşanmaktadır. Bu yüzden işitmenin sorunsuz olduğunun belirlenmesi, varsa bir sorun giderilmesi, var olan durumunsa geliştirilmesi gerekmektedir. Formal olarak bakıldığında bunun için uygun dönem okul öncesi dönemdir. Okul öncesi dönemde genelde duyu bütünlemeye özelde ise işitme duyusunu geliştirmeye yönelik geliştirilen materyallerin sayısı çok az olduğu ve bu alana özgü materyallerin geliştirilmesi gerekmektedir. Bu çalışmada okul öncesi dönem çocuklarına yönelik olarak geliştirilen işitme duyusu temelli dört farklı duyu bütünleme materyalinin tanıtılması, gelişimsel ve eğitim alanına yönelik etkilerinin ortaya konulması amaçlanmıştır. Geliştirilen bu materyaller Sese Kulak Ver, Ses Çarkı, Duy ve Yerleştir, Mızıkefelon olarak adlandırılmıştır. İşitme duyusu temelinde geliştirilen bu materyallerle çocukların işitme duyusunun farkında olmaları ve çevreyle koordinasyonlarının geliştirilmesi amaçlanmıştır.

Duyu, insanların hayatları boyunca dünyadan gelen farklı uyarıları algılamak için özelleşmiş organlar aracılığıyla bilgi edinmesidir. Duyular arasında işbirliği olup organize olarak hareket etmektedir. İnsanların dünyayla kurduğu iletişim ve etkileşim henüz anne karnında iken başlamakta ve gelişmektedir. Doğumdan sonra hemen ilk günlerde çevrelerini görmeye, uyaranları algılamaya başlayarak yaşadığı çevreye adapte olmakta, sosyalleşmekte, bedenini kontrol etmekte, bilişsel isteklerini yerine getirmekte, öğrenmekte ve yaşamını devam ettirmektedir. Hızlı bir şekilde nesnelerin şekillerini, renklerini, yakınlık ve uzaklıklarını görme duyusu aracılığıyla öğrenmektedir. Görme duyusu diğer tüm duyu alanlarıyla koordineli çalışarak beyne bilgi iletmektedir. Duyuların işlenmesi, organize edilmesi, yorumlanabilmesi, çevreye uygun şekilde yanıt verebilmesi, yani duyusal girdilerin düzenlenmesi “duyusal bütünleme” kavramı ile açıklanmaktadır. Görme duyusunda ayırt ediciliğin artması ve keskinleşmesi süreç içerisinde gelişmektedir. Görme duyusuyla ilişkili olarak duyusal bütünleme sürecini sağlıklı bir şekilde yaşamayan çocuklar, yaşamsal becerilerini yerine getirmekte, aktivitelere katılmakta gecikmeler yaşayabilmektedir. Bunun sonucunda ise gelişimsel alanlarda yetersizlik durumları ortaya çıkabilmektedir. Okul öncesinde öğrenme sürecinde duyu bütünlemeye yönelik olarak görme duyusu materyallerinin kullanılması yaşanan gecikmeleri gidermede, geliştirmede ve diğer duyularla ilişki kurularak işlevsel hale getirilmesine katkı sunmaktadır. Görme duyusu bireyin hayatında oldukça önemli olan bir duyu alanıdır. Görme duyusunun mümkün olduğu kadar erken dönemde sağlıklı bir şekilde gelişiminin sağlanması önemlidir. Bu konuda kullanılan materyallerin de büyük önemi bulunmaktadır. Okul öncesi dönemde görme duyusu temelinde geliştirilen eğitim amaçlı duyu bütünleme materyallerin çok az olduğu ve bu konuda yeni materyallerin geliştirilmesi gerektiği görülmektedir. Bu çalışmada okul öncesi dönem çocuklarına yönelik olarak geliştirilen görme duyusu temelli üç farklı duyu bütünleme materyalinin tanıtılması, gelişimsel ve eğitim alanına yönelik etkilerinin ortaya konulması amaçlanmıştır. Geliştirilen bu materyaller sırasıyla Görme, Hareket ve Doku Çarkı, Şekil Buldurmaca, Değdirmeden Kazan olarak adlandırılmıştır. Bu çalışmada geliştirilen materyallerin amaçları, materyalleri hazırlarken kullanılan malzemeler ve kullanılış şekline ilişkin bilgiler verilmektedir.

Bu çalışmanın amacı üniversite öğrencilerinin epistemolojik inançları ve mobil öğrenme hazırbulunuşluklarının çeşitli değişkenler açısından incelenmesidir. Araştırmada genel tarama modeli kullanılmıştır. Araştırmanın örneklem grubunu 2019-2020 akademik yılı ilk döneminde Sivas Cumhuriyet Üniversitesi Teknik Bilimler Meslek Yüksek Okulunda öğrenimlerini sürdüren 292 (108 kadın, 184 erkek) öğrenci oluşturmaktadır. Araştırma verileri “Epistemolojik İnanç Ölçeği” ile “Mobil Öğrenmeye Yönelik Hazırbulunuşluk Ölçeği” kullanılarak elde edilmiştir. Verilerin analizinde tanımlayıcı istatistikler, bağımsız t testi, ANOVA, Tukey analizi, Pearson Korelayon Analizi ve basit doğrusal regresyon analizi kullanılmıştır. Araştırmada elde edilen bulgulara göre; öğrencilerin epistemolojik inançlarına ilişkin puanlarının sınıf düzeyi, ekonomik durum, baba eğitim durumu, mezun olunan lise türü; mobil öğrenme hazırbulunuşluklarına ilişkin puanlarının sınıf düzeyi, ekonomik durum, ikamet yeri, anne ve baba eğitim durumu, mezun olunan lise türü değişkenlerine göre anlamlı farklılık gösterdiği belirlenmiştir (p

Bu araştırmanın amacı ortaokul öğrencilerinin dijital oyun bağımlılıklarının öz-yeterlik düzeylerine etkisini belirlemektir. Bir diğer amacı ise öğrencilerin dijital oyun bağımlılıkları ve öz-yeterliklerinin farklı demografik değişkenler açısından incelenmesidir. Araştırmanın verilerinin toplanmasında nicel araştırmalarda yaygın olarak kullanılan genel tarama modeli içinde bulunan olasılık temelli seçkisiz örnekleme yöntemi tercih edilmiştir. Araştırmanın örneklem grubunu 2021-2022 eğitim yılında Sivas ilinde altı farklı ortaokula devam eden 1015 (493 kız - 522 erkek) öğrenci oluşturmaktadır. Araştırma verileri “Çocuklar İçin Dijital Oyun Bağımlılığı Ölçeği” ile Türkçeye uyarlaması yapılmış olan “Çocuklar İçin Öz-yeterlik Ölçeği”nin ortaokul öğrencilerine uygulanmasıyla elde edilmiştir. Çocuklar İçin Dijital Oyun Bağımlılığı Ölçeği’nin Cronbach Alfa değeri ölçek geliştirme çalışmasında .78, bu araştırmada ise 0.75 olarak; Çocuklar İçin Öz-yeterlik Ölçeği’nin Cronbach Alfa değeri ölçek geliştirme çalışmasında .86 bu araştırmada ise 0.87 olarak belirlenmiştir. Araştırmada elde edilen veriler; Kolmogorov-Smirnov normallik testi, ilişkisiz gruplar t testi, ANOVA testi, Scheffe testi, YEM ve DFA analiz yöntemleri uygulanarak analiz edilmiştir. Uygulanan analizler sonucunda elde edilen bulgulara bakıldığında; öğrencilerin dijital oyun bağımlılıkları ve öz-yeterlik düzeylerinin cinsiyet, sınıf düzeyi, anne ve baba eğitim durumu değişkenlerine göre anlamlı farklılık gösterdiği belirlenmiştir. Uygulanan YEM analizi sonucunda ise öğrencilerin dijital oyun bağımlılıklarının öz-yeterlik algıları üzerinde anlamlı düzeyde etkiye sahip olduğu saptanmıştır. Bu etkinin yönünün ise negatif olduğu tespit edilmiştir., The aim of this research is to determine the effect of secondary school students' digital game addictions on their self-efficacy levels. Another aim is to examine students' digital game addictions and self-efficacy in terms of different demographic variables. Probability-based random sampling method, which is included in the general survey model, which is widely used in quantitative research, was preferred in collecting the data of the study. The sample group of the research consists of 1015 (493 girls - 522 boys) students attending six different secondary schools in Sivas in the 2021-2022 academic year. The research data were obtained by applying the "Digital Game Addiction Scale for Children" and the "Self-Efficacy Scale for Children", which was adapted into Turkish, to secondary school students. The Cronbach Alpha value of the Digital Game Addiction Scale for Children was .78 in the scale development study, and 0.75 in this study; The Crobach Alpha value of the Self-Efficacy Scale for Children was determined as .86 in the scale development study and 0.87 in this study. The data obtained in the research; Kolmogorov-Smirnov normality test, unrelated groups t test, ANOVA test, Scheffe test, SEM and CFA analysis methods were applied. Considering the findings obtained as a result of the analyzes applied; It has been determined that students' digital game addictions and self-efficacy levels differ significantly according to gender, grade level, mother and father educational status variables. As a result of the SEM analysis applied, it was determined that students' digital game addictions had a significant effect on their self-efficacy perceptions. It has been determined that the direction of this effect is negative.

The aim of this study is to determine the effect of coding workshop activities supported by cooperative method and structured material on the development of scientific process skills of preschool children. In the research, pretest-posttest quasi-experimental design with control group was used. The implementation was carried out for four weeks, with two activity hours a week, a total of 16 activity hours. The study group consists of 41 children aged 60-72 months in two different branches of a kindergarten located in the city center of Sivas in the spring term of the 2021-2022 academic year. Coding activities planned in accordance with the cooperative method were used in the experimental group of the study, and the current learning method was used in the control group. The research data were obtained by applying the "Preschool Term Scientific Process Skill Test". Frequency and percentage analysis of participants' demographic information; in the data obtained from the scale, diagnostic statistics, dependent groups t test, independent groups t test were used. According to the findings obtained in the research; in the pre-test-post-test comparison of the experimental and control groups, it was determined that there was a significant difference in the experimental group, but not in the control group. It was determined that there was a significant difference in favor of the experimental group in the post-test comparison of the research groups. In the post-test-permanence test comparisons of the experimental and control groups, it was determined that there was a significant difference in the scores of the experimental group, but no significant difference in the scores of the control group. In the permanence test comparison of the research groups, it was determined that there was a significant difference in favor of the experimental group., Bu araştırmanın amacı; işbirlikli yöntem ve yapılandırılmış materyalle desteklenmiş kodlama atölye etkinliklerinin okul öncesi dönem çocuklarının bilimsel süreç becerilerinin gelişimi üzerindeki etkisini belirlemektir. Araştırmada kontrol gruplu ön test-son test yarı deneysel desen tasarımı kullanılmıştır. Uygulama haftada iki etkinlik saati toplamda 16 etkinlik saati olmak üzere olmak üzere dört hafta gerçekleştirilmiştir. Çalışma grubunu 2021-2022 eğitim yılı bahar döneminde Sivas il merkezinde yer alan bir anaokulunun iki farklı şubesindeki 60-72 aylık 41 çocuk oluşturmaktadır. Araştırmanın deney grubunda işbirlikli yönteme uygun olarak planlanan kodlama etkinlikleri, kontrol grubunda ise mevcut öğrenme yöntemi uygulanmıştır. Araştırma verileri “Okulöncesi Dönem Bilimsel Süreç Beceri Testi” uygulanarak elde edilmiştir. Katılımcıların demografik bilgilerinde frekans ve yüzde analizi; ölçekten elde eden verilerde ise tanılayıcı istatistikler, bağımlı gruplar t testi, bağımsız gruplar t testi kullanılmıştır. Araştırmada elde edilen bulgulara göre; deney ve kontrol gruplarının ön test-son test karşılaştırmasında deney grubunda anlamlı farklılık olduğu ancak kontrol grubunda anlamlı farklılık olmadığı belirlenmiştir. Araştırma gruplarının son test karşılaştırmasında deney grubu lehine anlamlı farklılık olduğu tespit edilmiştir. Deney ve kontrol gruplarının son test-kalıcılık testi karşılaştırmalarında deney grubunun puanlarında anlamlı farklılık olduğu ancak kontrol grubunun puanlarında anlamlı farklılık olmadığı saptanmıştır. Araştırma gruplarının kalıcılık testi karşılaştırmasında ise deney grubu lehine anlamlı farklılık olduğu tespit edilmiştir.

Bu çalışmanın amacı; 7. sınıf Türkçe Dersi Öğretim Programı'nda kullanılan işbirliğine dayalı öğrenme teknikleri arasında bulunan Birleştirilmiş İşbirlikli Okuma ve Kompozisyon, Öğrenci Takımları Başarı Bölümleri ve Jigsaw II’nin uygulanmasına yönelik olarak öğretmen ve öğrencilerin görüşlerini saptamaktır. Araştırma 2019-2020 öğretim yılı güz döneminde Sivas il merkezinde yer alan iki farklı ortaokulda üç şubede yürütülmüştür. Araştırmanın çalışma grubunu 59 öğrenci oluşturmaktadır. Araştırmada işbirliğine dayalı öğrenme tekniklerinin uygulandığı üç araştırma grubu yer almaktadır. Araştırma nitel araştırma desenleri içinde yer alan betimsel durum araştırma deseni kullanılmıştır. Araştırmaya ilişkin verilerin elde edilmesi amacıyla uygulama sürecinde gözlem formu, uygulama sonrasında ise yarı görüşme formları kullanılmıştır. Verilerin analizinde içerik çözümleme analiz yöntemi uygulanmış, bulgular frekans olarak sunulmuştur. Öğretmen ve öğrencilere uygulanan yarı yapılandırılmış görüşme formlarından elde edilen veriler doğrultusunda kodlamalar birleştirilmiş ve beş farklı ana tema altında sunulmuştur. Her üç teknikle yapılan çalışmalarda öğrencilerin görüşlerinin birbirleriyle uyumlu olduğu görüldüğü için birlikte aynı tablo altında değerlendirilmiştir. Araştırmada elde edilen sonuçlara göre; işbirliğine dayalı öğrenme tekniklerinin öğrencilerin akademik başarıları, öğrenmeleri, iletişimleri ve derse aktif katılımları üzerinde olumlu etkisinin bulunduğu ancak grup çalışmalarında bazı olumsuz durumların da ortaya çıktığı tespit edilmiştir.

Türkiye’deki Hollanda Araştırma Enstitüsü (NIT) 2021 Sonbaharında, endüstri mirasının dönüşümüne yönelik zorlukları ve fırsatları çok disiplinli bir bakış açısıyla ele almayı amaçlayan bir eğitim programı düzenledi. Eğitim programı, bölüm ya da disiplin farkı olmaksızın Hollanda veya Türkiye'de yer alan yüksek öğretim kurumlarından herhangi birine kayıtlı lisansüstü öğrenciler ile kariyerinin başındaki uzman ve araştırmacılara açıktı. İstanbul'un sahip olduğu endüstri mirasına odaklanan "Sürdürülebilir Şehirler için Endüstri Mirası" başlıklı eğitim programı; endüstriyel mirasın korunması, dönüşümü ve sürdürülebilir gelişimi ile ilgili konuları uluslararası bir perspektifle keşfetmeyi amaçladı. Eğitim programı, kısmen çevrimiçi (dersler ve tartışmalar), kısmen ise İstanbul'da (saha gezileri, çalışma grupları ve çalıştaylar) yüz yüze olarak gerçekleşti. Bu makalede, NIT Kentsel Miras Laboratuvarı'nın bir parçası olarak düzenlenen "Sürdürülebilir Şehirler için Endüstri Mirası" başlıklı eğitim programının amaçlarını, formatını ve sonuçlarını kentsel miras alanlarının gelişimine yönelik literatür ışığında gözden geçiriyoruz. Aynı zamanda, günümüzde hem kuramsal çalışmalarda hem de koruma uygulamalarında oldukça güncel bir konu olan endüstri miras alanlarının sürdürülebilir dönüşümü üzerine uluslararası ve çok disiplinli bir yaklaşımla gerçekleşen eğitim programının potansiyellerini ve sınırlamalarını aktarıyoruz., In the autumn of 2021, the Netherlands Institute in Turkey (NIT) offered a post-graduate course addressing the challenges and possibilities for the transformation of industrial heritage from a multi-disciplinary perspective. With a focus on Istanbul's industrial heritage, the course entitled "Industrial Heritage for Sustainable Cities" aimed to explore issues relevant to industrial heritage worldwide. The course took place partly online (lectures and discussions), partly on-site in Istanbul (field trips, study groups and workshops), and was open to early-career professionals or researchers of any discipline from higher education institutions in the Netherlands and Turkey. The course was organized as part of the NIT Urban Heritage Lab. Here we review the course's aims, format, and outcomes and reflect on the potential and limitations of an international, hybrid course on a topical cultural heritage theme.