Search

Dit onderzoek richt zich op een selectie van de archeobotanische beerputvondsten uit Middeleeuws en Vroegmodern Delft. De waarderingen die aan deze monsters zijn uitgevoerd, worden aangevuld met de resulaten van de volledige analyses van dezelfde monsters. Zo wordt geprobeerd een antwoord te krijgen op de volgende vraag: Wat kwam er in de Middeleeuwen en Vroegmoderne tijd te Delft ter tafelvolgens archeobotanisch onderzoek, en in hoeverre strookt dit met wat culinaire teksten zoals kookboeken voorstellen?

Dit onderzoek richt zich op een selectie van de archeobotanische beerputvondsten uit Middeleeuws en Vroegmodern Delft. De waarderingen die aan deze monsters zijn uitgevoerd, worden aangevuld met de resulaten van de volledige analyses van dezelfde monsters. Zo wordt geprobeerd een antwoord te krijgen op de volgende vraag: Wat kwam er in de Middeleeuwen en Vroegmoderne tijd te Delft ter tafel volgens archeobotanisch onderzoek, en in hoeverre strookt dit met wat culinaire teksten zoals kookboeken voorstellen?

Dit onderzoek richt zich op een selectie van de archeobotanische beerputvondsten uit Middeleeuws en Vroegmodern Delft. De waarderingen die aan deze monsters zijn uitgevoerd, worden aangevuld met de resulaten van de volledige analyses van dezelfde monsters. Zo wordt geprobeerd een antwoord te krijgen op de volgende vraag: Wat kwam er in de Middeleeuwen en Vroegmoderne tijd te Delft ter tafel volgens archeobotanisch onderzoek, en in hoeverre strookt dit met wat culinaire teksten zoals kookboeken voorstellen?

This paper focuses on providing a nuanced picture of the daily meal consumed at the Oude Mannenhuis, an almshouse for elderly men in Early Modern Delft (1411-1792). It aims to do so by combining historical documents dealing with food-purchase orders and archaeobotani¬cal macro remains taken from the cesspits. The historical documents, written by the steward, suggest a frugal and monotonous diet, which appears to be incomplete as it lacks generic food items such as fruit, vegetables, herbs and spices known to have been consumed during the medieval and Early Modern periods. Yet the additional archaeobotanical data shows that at least 43 edible plant species were consumed by the residents of the Oude Mannenhuis. Most of these species are indigenous and were probably grown within and around the town of Delft, though some exotic species were also present. This combined research shows a more nuanced picture of the daily menu consumed by the elderly men of the Oude Mannenhuis.

Een gemiddeld gezin in Nederland kan dagelijks kiezen uit talloze maaltijden, bereid in eigen keuken, afgehaald of tijdens een avondje uit eten. In de supermarkt zijn bovendien het hele jaar door honderden ingrediënten uit alle uithoeken van de wereld verkrijgbaar. Dat was in het verleden wel anders. Nog niet zo lang geleden kocht men zijn eten bij groenteboeren, melkboeren, kruideniers, slagers en bakkers en waren de gerechten die op tafel kwamen anders dan nu. Naarmate we verder teruggaan in de tijd worden de verschillen met de hedendaagse maaltijden en de huidige manieren van voedselbereiding alleen maar groter. De vroege bewoners van Nederland verkregen de ingrediënten voor de maaltijd door zelf te jagen, te vissen en planten te verzamelen en later door cultuurgewassen te verbouwen en vee te fokken. Deze mensen waren volledig aangewezen op het landschap waarin ze leefden. Dat veranderde geleidelijk toen de aanvoer van voedsel van elders een rol ging spelen. Dus hoewel de vraag ‘wat eten we vandaag?’ van alle tijden is, zijn onze voedingsgewoonten door de eeuwen heen sterk veranderd. Gegevens uit de archeologie, zoals haarden met etensresten, aangebrand voedsel op scherven van kookpotten en zelfs versteende menselijke uitwerpselen, zijn bij uitstek geschikt om aanwijzingen te vinden over wat er vroeger op het menu stond en hoe het eten werd klaargemaakt. Verandering van spijs. Tienduizend jaar voedselbereiding en eetgewoonten brengt de nieuwste kennis over de geschiedenis van ons voedsel samen, gepresenteerd door vakspecialisten in de archeologie en culinair historici. Het boek geeft daarmee een uniek en vernieuwend overzicht van de kook- en eettradities in Nederland in het verleden.

Een gemiddeld gezin in Nederland kan dagelijks kiezen uit talloze maaltijden, bereid in eigen keuken, afgehaald of tijdens een avondje uit eten. In de supermarkt zijn bovendien het hele jaar door honderden ingrediënten uit alle uithoeken van de wereld verkrijgbaar. Dat was in het verleden wel anders. Nog niet zo lang geleden kocht men zijn eten bij groenteboeren, melkboeren, kruideniers, slagers en bakkers en waren de gerechten die op tafel kwamen anders dan nu. Naarmate we verder teruggaan in de tijd worden de verschillen met de hedendaagse maaltijden en de huidige manieren van voedselbereiding alleen maar groter.De vroege bewoners van Nederland verkregen de ingrediënten voor de maaltijd door zelf te jagen, te vissen en planten te verzamelen en later door cultuurgewassen te verbouwen en vee te fokken. Deze mensen waren volledig aangewezen op het landschap waarin ze leefden. Dat veranderde geleidelijk toen de aanvoer van voedsel van elders een rol ging spelen. Dus hoewel de vraag ‘wat eten we vandaag?’ van alle tijden is, zijn onze voedingsgewoonten door de eeuwen heen sterk veranderd. Gegevens uit de archeologie, zoals haarden met etensresten, aangebrand voedsel op scherven van kookpotten en zelfs versteende menselijke uitwerpselen, zijn bij uitstek geschikt om aanwijzingen te vinden over wat er vroeger op het menu stond en hoe het eten werd klaargemaakt.Verandering van spijs. Tienduizend jaar voedselbereiding en eetgewoonten brengt de nieuwste kennis over de geschiedenis van ons voedsel samen, gepresenteerd door vakspecialisten in de archeologie en culinair historici. Het boek geeft daarmee een uniek en vernieuwend overzicht van de kook- en eettradities in Nederland in het verleden.

Een gemiddeld gezin in Nederland kan dagelijks kiezen uit talloze maaltijden, bereid in eigen keuken, afgehaald of tijdens een avondje uit eten. In de supermarkt zijn bovendien het hele jaar door honderden ingrediënten uit alle uithoeken van de wereld verkrijgbaar. Dat was in het verleden wel anders. Nog niet zo lang geleden kocht men zijn eten bij groenteboeren, melkboeren, kruideniers, slagers en bakkers en waren de gerechten die op tafel kwamen anders dan nu. Naarmate we verder teruggaan in de tijd worden de verschillen met de hedendaagse maaltijden en de huidige manieren van voedselbereiding alleen maar groter. De vroege bewoners van Nederland verkregen de ingrediënten voor de maaltijd door zelf te jagen, te vissen en planten te verzamelen en later door cultuurgewassen te verbouwen en vee te fokken. Deze mensen waren volledig aangewezen op het landschap waarin ze leefden. Dat veranderde geleidelijk toen de aanvoer van voedsel van elders een rol ging spelen. Dus hoewel de vraag ‘wat eten we vandaag?’ van alle tijden is, zijn onze voedingsgewoonten door de eeuwen heen sterk veranderd. Gegevens uit de archeologie, zoals haarden met etensresten, aangebrand voedsel op scherven van kookpotten en zelfs versteende menselijke uitwerpselen, zijn bij uitstek geschikt om aanwijzingen te vinden over wat er vroeger op het menu stond en hoe het eten werd klaargemaakt. Verandering van spijs. Tienduizend jaar voedselbereiding en eetgewoonten brengt de nieuwste kennis over de geschiedenis van ons voedsel samen, gepresenteerd door vakspecialisten in de archeologie en culinair historici. Het boek geeft daarmee een uniek en vernieuwend overzicht van de kook- en eettradities in Nederland in het verleden.

International audience; This article reviews the research carried out by a French, Swiss and German team at the Oedenburg site (Biesheim and Kunheim, Haut-Rhin, France) since 1998. As most of these works have been published in three monographs, the aim here is to place this site in its environmental, archaeological and historical context and to guide the reader through the available bibliography. Located on the banks of the Rhine, opposite the former abandoned oppidum of Breisach, Oedenburg appeared in the first decade AD and developed under Tiberius around a military camp. The civil agglomeration that emerged during that period went on to have a long life, even after the soldiers left in 70. Its existence is indeed attested until at least the beginning of the 5th c., despite a temporary decline towards the end of the 3rd c. In the middle of the 4th c., a new and important fortification once again protected this area of the Rhine border. Contrary to common opinion, it is not certain that it is the Argentovaria agglomeration.; Cet article dresse le bilan des recherches menées par une équipe française, suisse et allemande sur le site d’Oedenburg (Biesheim et Kunheim, Haut-Rhin, France) depuis 1998. Ces travaux ayant été, pour leur plus grande part, publiés dans trois monographies, il s’agit ici de replacer ce site dans son contexte environnemental, archéologique et historique et d’orienter le lecteur dans la bibliographie disponible. Situé au bord du Rhin, en face de l’ancien oppidum de Breisach, abandonné, Oedenburg apparaît dans la première décennie apr. J.-C. et se développe sous Tibère autour d’un camp militaire. L’agglomération civile qui émerge alors aura une longue vie, même après le départ des soldats, en 70. Son existence est en effet attestée jusqu’au début du Ve s. au moins, malgré une déprise temporaire vers la fin du IIIe s. Au milieu du IVe s., une nouvelle et importante fortification protège de nouveau ce secteur de la frontière rhénane. Contrairement à une opinion courante, il n’est pas certain qu’il s’agisse de l’agglomération d’Argentovaria.

What’s for dinner at the Oude Mannenhuis? This paper focuses on providing a nuanced picture of the daily meal consumed at the Oude Mannenhuis, an almshouse for elderly men in Early Modern Delft (1411-1792). It aims to do so by combining historical documents dealing with food-purchase orders and archaeobotanical macro remains taken from the cesspits. The historical documents, written by the steward, suggest a frugal and monotonous diet, which appears to be incomplete as it lacks generic food items such as fruit, vegetables, herbs and spices known to have been consumed during the medieval and Early Modern periods. Yet the additional archaeobotanical data shows that at least 43 edible plant species were consumed by the residents of the Oude Mannenhuis. Most of these species are indigenous and were probably grown within and around the town of Delft, though some exotic species were also present. This combined research shows a more nuanced picture of the daily menu consumed by the elderly men of the Oude Mannenhuis.

Met lit. opg

Met lit. opg

Little is known about the applications of food on historical inland vessels in the Zuiderzee region. Historical documents do mention certain products, but there is not yet an archaeological equivalent. This paper provides an overview of all archaeobotanical and archaeozoölogical remains that were found in inland shipwrecks of the province Flevoland, in order to find out what was consumed on board.

Little is known about the applications of food on historical inland vessels in the Zuiderzee region. Historical documents do mention certain products, but there is not yet an archaeological equivalent. This paper provides an overview of all archaeobotanical and archaeozoölogical remains that were found in inland shipwrecks of the province Flevoland, in order to find out what was consumed on board.

Little is known about the applications of food on historical inland vessels in the Zuiderzee region. Historical documents do mention certain products, but there is not yet an archaeological equivalent. This paper provides an overview of all archaeobotanical and archaeozoölogical remains that were found in inland shipwrecks of the province Flevoland, in order to find out what was consumed on board.