Search

Μελέτη της ηωσινοφιλικής οισοφαγίτιδας στα παιδιά Εισαγωγή: Η ΕοΕ αποτελεί σπάνιο νόσημα, αλλά με συνεχώς αυξανόμενη συχνότητα σε όλες τις ηλικίες. Παρά το γεγονός ότι παρατηρείται κατ’ εξοχήν σε άτομα με ατοπική προδιάθεση, εντούτοις, η ακριβής παθογένεια της νόσου παραμένει εν πολλοίς αδιευκρίνιστη, ενώ οι μελέτες στα παιδιά είναι περιορισμένες. Ο ακριβής ρόλος των δομικών πρωτεϊνών φιλαγκρίνης και περιοστίνης στην παθοφυσιολογία και εξέλιξη της νόσου καθώς και στην ανταπόκριση στη θεραπεία παραμένει όμως ασαφής. Σκοπός της μελέτης αυτής ήταν η διερεύνηση των κλινικών, ενδοσκοπικών και ιστολογικών ευρημάτων σε παιδιά με ΕοΕ και η σύγκρισή τους με τα αντίστοιχα παιδιών με ΓΟΠ που συχνά οι δύο νόσοι, έχουν παρόμοια κλινική εικόνα. Παράλληλα, μελετήθηκε η έκφραση της φιλαγκρίνης και περιοστίνης σε οισοφαγικές βιοψίες των δύο ομάδων και έγινε σύγκριση μεταξύ τους και με αυτή παιδιών με φυσιολογική βιοψία οισοφάγου που είχαν γαστροσκοπηθεί για τον έλεγχο κοιλιακών αλγών. Ασθενείς και μέθοδοι: Στην παρούσα προοπτική μελέτη συμπεριλήφθηκαν συνολικά 61 παιδιατρικοί ασθενείς (40 ασθενείς με ΕοΕ και 21 με ΓΟΠ/ΓΟΠΝ) και μια ομάδα ελέγχου με 14 υγιείς μάρτυρες. Έγινε αλλεργιολογικός έλεγχος μόνο στα παιδιά με ΕοΕ και ΓΟΠ. Οι ασθενείς με ΕοΕ αντιμετωπίσθηκαν θεραπευτικά με στοχευμένη δίαιτα αποφυγής (βασιζόμενη σε δερματικές δοκιμασίες έναντι τροφικών αλλεργιογόνων) και/ή κορτικοστεροειδή. Η έκφραση της φιλαγκρίνης και περιοστίνης μελετήθηκε με ανοσοϊστοχημικές μεθόδους σε οισοφαγικές βιοψίες ασθενών και μαρτύρων. Ακολούθησε συσχέτιση των αποτελεσμάτων της ανοσοϊστοχημείας με κλινικοπαθολογοανατομικές παραμέτρους, συμπεριλαμβανομένης της βαρύτητας των συμπτωμάτων, του μέγιστου αριθμού ηωσινοφίλων κατά οπτικό πεδίο υψηλής μεγέθυνσης και τη θεραπεία. Αποτελέσματα: Κύριο σύμπτωμα των παιδιών με ΕοΕ ήταν η δυσφαγία, η απώλεια ή στασιμότητα βάρους και η ενσφήνωση τροφής, ενώ στα παιδιά με ΓΟΠ επικρατούσαν οι έμετοι. Η τραχειοποίηση του οισοφάγου και οι επιμήκεις ραβδώσεις – διαβρώσεις ήταν χακτηριστικά ενδοσκοπικά ευρήματα των παιδιών με ΕοΕ. Διαπιστώθηκε υψηλό ποσοστό ευαισθητοποίησης σε τροφικά αντιγόνα στα παιδιά με ΕοΕ, σαφώς υψηλότερο συγκριτικά με το αντίστοιχο παιδιών με ΓΟΠ (περίπου 2,5 φορές περισσότερο). Και στις δύο ομάδες η συχνότερη ευαισθητοποίηση ήταν στο γάλα αγελάδος, ενώ περίπου 3 στα 4 παιδιά ήταν ευαισθητοποιημένα σε 3 ή περισσότερα τροφικά αντιγόνα. Ο μέσος αριθμός ηωσινοφίλων ήταν υψηλότερος στην ομάδα ασθενών με ΕoE στην πρώτη (πριν τη θεραπεία) βιοψία οισοφάγου σε σύγκριση με αυτόν στην ομάδα με ΓΟΠ, ενώ δεν ανευρέθησαν ηωσινόφιλα στις βιοψίες του οισοφαγικού βλεννογόνου των μαρτύρων. Στατιστικά σημαντική μείωση του μέσου αριθμού των ηωσινοφίλων από την πρώτη στη 2η βιοψία παρατηρήθηκε στο συνολικό δείγμα των ασθενών με ΕοΕ, καθώς επίσης και σε όλες τις υποομάδες, ανεξάρτητα από τη βαρύτητα των συμπτωμάτων και τη λήψη κορτικοειδών Η έκφραση της φιλαγκρίνης ήταν θετική και της περιοστίνης αρνητική σε όλες τις βιοψίες των υγιών μαρτύρων. Αντιθέτως, αρνητική και θετική χρώση φιλαγκρίνης και περιοστίνης, αντιστοίχως, παρατηρήθηκε σε όλες τις βιοψίες των ασθενών με ΕοΕ που ελήφθησαν προ θεραπείας, ενώ στην ομάδα ασθενών με ΓΟΠ θετική έκφραση φιλαγκρίνης και περιοστίνης παρατηρήθηκε στο 57.1% και 95.2% των περιπτώσεων, αντιστοίχως (p

Μελέτη της ηωσινοφιλικής οισοφαγίτιδας στα παιδιά Εισαγωγή: Η ΕοΕ αποτελεί σπάνιο νόσημα, αλλά με συνεχώς αυξανόμενη συχνότητα σε όλες τις ηλικίες. Παρά το γεγονός ότι παρατηρείται κατ’ εξοχήν σε άτομα με ατοπική προδιάθεση, εντούτοις, η ακριβής παθογένεια της νόσου παραμένει εν πολλοίς αδιευκρίνιστη, ενώ οι μελέτες στα παιδιά είναι περιορισμένες. Ο ακριβής ρόλος των δομικών πρωτεϊνών φιλαγκρίνης και περιοστίνης στην παθοφυσιολογία και εξέλιξη της νόσου καθώς και στην ανταπόκριση στη θεραπεία παραμένει όμως ασαφής. Σκοπός της μελέτης αυτής ήταν η διερεύνηση των κλινικών, ενδοσκοπικών και ιστολογικών ευρημάτων σε παιδιά με ΕοΕ και η σύγκρισή τους με τα αντίστοιχα παιδιών με ΓΟΠ που συχνά οι δύο νόσοι, έχουν παρόμοια κλινική εικόνα. Παράλληλα, μελετήθηκε η έκφραση της φιλαγκρίνης και περιοστίνης σε οισοφαγικές βιοψίες των δύο ομάδων και έγινε σύγκριση μεταξύ τους και με αυτή παιδιών με φυσιολογική βιοψία οισοφάγου που είχαν γαστροσκοπηθεί για τον έλεγχο κοιλιακών αλγών. Ασθενείς και μέθοδοι: Στην παρούσα προοπτική μελέτη συμπεριλήφθηκαν συνολικά 61 παιδιατρικοί ασθενείς (40 ασθενείς με ΕοΕ και 21 με ΓΟΠ/ΓΟΠΝ) και μια ομάδα ελέγχου με 14 υγιείς μάρτυρες. Έγινε αλλεργιολογικός έλεγχος μόνο στα παιδιά με ΕοΕ και ΓΟΠ. Οι ασθενείς με ΕοΕ αντιμετωπίσθηκαν θεραπευτικά με στοχευμένη δίαιτα αποφυγής (βασιζόμενη σε δερματικές δοκιμασίες έναντι τροφικών αλλεργιογόνων) και/ή κορτικοστεροειδή. Η έκφραση της φιλαγκρίνης και περιοστίνης μελετήθηκε με ανοσοϊστοχημικές μεθόδους σε οισοφαγικές βιοψίες ασθενών και μαρτύρων. Ακολούθησε συσχέτιση των αποτελεσμάτων της ανοσοϊστοχημείας με κλινικοπαθολογοανατομικές παραμέτρους, συμπεριλαμβανομένης της βαρύτητας των συμπτωμάτων, του μέγιστου αριθμού ηωσινοφίλων κατά οπτικό πεδίο υψηλής μεγέθυνσης και τη θεραπεία. Αποτελέσματα: Κύριο σύμπτωμα των παιδιών με ΕοΕ ήταν η δυσφαγία, η απώλεια ή στασιμότητα βάρους και η ενσφήνωση τροφής, ενώ στα παιδιά με ΓΟΠ επικρατούσαν οι έμετοι. Η τραχειοποίηση του οισοφάγου και οι επιμήκεις ραβδώσεις – διαβρώσεις ήταν χακτηριστικά ενδοσκοπικά ευρήματα των παιδιών με ΕοΕ. Διαπιστώθηκε υψηλό ποσοστό ευαισθητοποίησης σε τροφικά αντιγόνα στα παιδιά με ΕοΕ, σαφώς υψηλότερο συγκριτικά με το αντίστοιχο παιδιών με ΓΟΠ (περίπου 2,5 φορές περισσότερο). Και στις δύο ομάδες η συχνότερη ευαισθητοποίηση ήταν στο γάλα αγελάδος, ενώ περίπου 3 στα 4 παιδιά ήταν ευαισθητοποιημένα σε 3 ή περισσότερα τροφικά αντιγόνα. Ο μέσος αριθμός ηωσινοφίλων ήταν υψηλότερος στην ομάδα ασθενών με ΕoE στην πρώτη (πριν τη θεραπεία) βιοψία οισοφάγου σε σύγκριση με αυτόν στην ομάδα με ΓΟΠ, ενώ δεν ανευρέθησαν ηωσινόφιλα στις βιοψίες του οισοφαγικού βλεννογόνου των μαρτύρων. Στατιστικά σημαντική μείωση του μέσου αριθμού των ηωσινοφίλων από την πρώτη στη 2η βιοψία παρατηρήθηκε στο συνολικό δείγμα των ασθενών με ΕοΕ, καθώς επίσης και σε όλες τις υποομάδες, ανεξάρτητα από τη βαρύτητα των συμπτωμάτων και τη λήψη κορτικοειδών Η έκφραση της φιλαγκρίνης ήταν θετική και της περιοστίνης αρνητική σε όλες τις βιοψίες των υγιών μαρτύρων. Αντιθέτως, αρνητική και θετική χρώση φιλαγκρίνης και περιοστίνης, αντιστοίχως, παρατηρήθηκε σε όλες τις βιοψίες των ασθενών με ΕοΕ που ελήφθησαν προ θεραπείας, ενώ στην ομάδα ασθενών με ΓΟΠ θετική έκφραση φιλαγκρίνης και περιοστίνης παρατηρήθηκε στο 57.1% και 95.2% των περιπτώσεων, αντιστοίχως (p

Objectives: Previous data have suggested that filaggrin (FLG) and periostin (POSTN) genes may be dysregulated in eosinophilic esophagitis (EoE). We aimed to further evaluate the expression patterns of FLG and POSTN proteins in esophageal tissue samples of patients with EoE, as compared to those of patients with gastroesophageal reflux disease (GERD) and normal controls. Methods: A total of 61 prospectively collected cases, including 40 children with EoE and 21 children with GERD, and a control group of 14 sex- and age-matched healthy children were enrolled. Patients with EoE were treated with skin testing-driven elimination diet and/or corticosteroids. The immunohistochemical expression of FLG and POSTN was evaluated in esophageal biopsies obtained from patients and controls, and the results were correlated with EoE-related clinicopathological parameters. Results: Positive FLG and negative POSTN staining were observed in all esophageal biopsies from normal controls. In contrast, FLG and POSTN stained negative and positive, respectively, in all pretreatment biopsies obtained from patients with EoE, whereas FLG and POSTN stained positive in 57.1% and 95.2% of GERD cases, respectively (P

Keywords: food allergy; food intolerances; gluten-free diet; refractory coeliac disease

The study of complex disease genetics is at a critical turning point. Development of high-throughput technology has enabled a change in the investigational approach from traditional candidate gene studies to hypothesis-free genome-wide association studies (GWAS). These experiments have generated an abundance of data, novel analytic methods, some answers but also many questions. The aim of this year's Autumn meeting of the British Atherosclerosis Society was to update members on research in complex disease genetics. This common platform has brought together a number of scientific disciplines including genetics, epidemiology, bioinformatics, statistics and medicine, all of which were reflected in the diverse backgrounds of speakers and delegates at this meeting.Two principal themes emerged from this meeting and are summarised here. Firstly the success of GWAS in discovery of novel disease loci with emerging novel analytical methodologies to interpret this abundance of data (and how to overcome their limitations) and secondly, the translational application of the information gathered so far from GWAS, and what we can expect in the future...

Background: A combination of PPIs and corticosteroids is the pharmacotherapy mostly used to treat eosinophilic esophagitis (EoE), while dietetic manipulations consist also an efficient option. The aim of this study was to compare the efficacy of allergy-test-driven elimination diet in children with mild symptoms of EoE to a group of children with moderate/severe symptoms. Methods: Thirty-five children, aged 7 months to 12 yr, with EoE were enrolled in the study. They had a clinical history of GERD-like (21 children, Group A) or more severe symptoms (14 children, Group B). The diagnosis had been confirmed after two preliminary months of therapy with PPIs and an esophagogastroduodenoscopy. Soon after diagnosis, they were allergy-tested, using IgE detection (SPT and serum-specific IgE) and atopy patch tests (APTs). A 12-month tailor-made diet was prescribed according to the tests. Patients of Group B continued PPIs for two more months, while swallowed topical steroids were also prescribed to them for the first 5 months after diagnosis, followed by an 'as-needed' use of them for the rest of the study. Endoscopy was repeated at the end of the study. Results: Milk and egg were the most common APT-positive allergens. Thirty-two patients were instructed to follow an elimination diet, which was completed by 15/18 of Group A and 12/14 of Group B. An improvement of symptoms was reported by 26/27 patients that completed the study. The use of swallowed corticosteroids was noticeably decreased during the as-needed period, in Group B. A remarkable reduce of eosinophils was noticed in biopsies; from 42.84 ± 18.08, they decreased to 6.41 ± 3.20, a year after. Conclusion: All children with EoE and mild symptoms had resolution of symptoms and normal eosinophils in the esophageal mucosa a year after an allergy-driven elimination diet. Patients with moderate/severe EoE symptoms had the same improvement, indicating that an elimination diet is an efficient complementary treatment to corticosteroids. © 2015 John Wiley & Sons A/S. Published by John Wiley & Sons Ltd.

Η λεκάνη της Αναβύσσου βρίσκεται Νότια του νομού Αττικής και βρέχεται από τον κόλπο Σαρωνικού. Η συνολική έκταση της υπό μελέτης περιοχής είναι 110,91 km2. Οι υδρευτικές ανάγκες της περιοχής καλύπτονται σήμερα από το δίκτυο της ΕΥΔΑΠ, ενώ οι αρδευτικές από ιδιωτικές γεωτρήσεις και πηγάδια. Στη λεκάνη της Αναβύσσου είχε εντοπισθεί και στο παρελθόν πρόβλημα υφαλμύρωσης του υπόγειου υδροφόρου και ποιοτική υποβάθμιση των υπόγειων νερών. Σε αυτή την εργασία, οι πρόσφατες α- ναλύσεις έδειξαν ότι το φαινόμενο της υφαλμύρωσης είναι εξίσου έντονο, με την προηγούμενη δεκαετία. Η υφαλμύρωση έχει προχωρήσει σε ένα μέτωπο μεγαλύτερο από την ακτή, προς την ενδοχώρα, έχοντας υποβαθμίσει σε μεγάλο βαθμό την ποιότητα των υπόγειων νερών, περιορίζοντας τις χρήσεις τους ή καθιστώντας τα ακατάλληλα. Προφανής αιτία του προβλήματος, είναι η υπεράντληση των υπόγειων νερών. Για την ποιοτική υποβάθμιση των υπόγειων νερών, ευθύνεται η οικιστική ανάπτυξη, η ανυπαρξία αποχετευτικού δικτύου, η ύπαρξη πολυάριθμων απορροφητικών βόθρων και η έλλειψη μονάδας βιολογικού καθαρισμού των λυμάτων., The Anavisos basin is located in the southern part of Attica and it is a part of the coastline in the Saronikos Bay. Τhe basin covers an area about 110,91 km2. The water needs for potable uses of the area are covered by EYDAP and irrigational needs by private drillings and wells. The salinization of the groundwater and the degradation of the water quality had also been observed in the past in the study area. In this research, the most recent chemical analysis showed that the salinity appears extended in the coastal zone as it was in previous decade. The salinization has proceeded into the inland, so the groundwater is characterized as saline and improper for any use in some cases. The main cause for the sea intrusion is the over-pumping exploitation of the coastline aquifers. The rational developments of the area, the lack of a sewerage system, are the main reasons for the degradation of the groundwater in the basin. Additionally there is not a wastewater treatment system in the area, for reusing these waters.

Εθνικό Μετσόβιο Πολυτεχνείο--Μεταπτυχιακή Εργασία. Διεπιστημονικό-Διατμηματικό Πρόγραμμα Μεταπτυχιακών Σπουδών (Δ.Π.Μ.Σ.) “Επιστήμη και Τεχνολογία Υδατικών Πόρων”, H παρούσα μεταπτυχιακή εργασία με υπεύθυνο τον Oμότιμο Kαθηγητή κ. Ιωάννη Κουμαντάκη, έχει ως αντικείμενο τη διερεύνηση του υδατικού καθεστώτος της περιοχής της λεκάνης Αναβύσσου, με έμφαση στα υπόγεια νερά. Στόχος της εργασίας είναι η ποσοτική και ποιοτική διερεύνηση των υδατικών πόρων της λεκάνης Αναβύσου , ο προσδιορισμός των μεταβολών τους μέσα στην τελευταία δεκαετία και η αποτίμηση αυτών. Τέλος, παρουσιάζονται προτάσεις, σχετικά με την ορθολογική διαχείρισή των υδάτων της περιοχής και την προστασία ή βελτίωση της ποιότητάς τους. Η λεκάνη της Αναβύσσου βρίσκεται Νότια του Νομού Αττικής και το νότιο- δυτικό τμήμα της βρέχεται από τον κόλπο Σαρωνικού. Περιλαμβάνει ένα μεγάλο τμήμα του νεοσύστατου Δήμου Σαρωνικού, με σημαντικότερους τους οικισμούς της Αναβύσσου και Παλαιάς Φώκαιας. Η έκταση της υπό μελέτης περιοχής είναι 110,91 km2 και η περίμετρός της είναι 60 km. Οι ανάγκες ύδρευσης της περιοχής καλύπτονται σήμερα με το δίκτυο της ΕΥΔΑΠ και η άρδευση επιτυγχάνεται με ιδιωτικά υδροληπτικά έργα, γεωτρήσεις και πηγάδια. Η λεκάνη της Αναβύσσου αποτέλεσε αντικείμενο έρευνας, λόγω του ότι στο παρελθόν είχε εντοπισθεί πρόβλημα υφαλμύρωσης του υπόγειου υδροφόρου και ποιοτική υποβάθμιση των υπόγειων νερών. Η υφαλμύρωση έχει προχωρήσει σε ένα μέτωπο μακρύτερα από την ακτή, προς την ενδοχώρα, έχοντας υποβαθμίσει σε μεγάλο βαθμό την ποιότητα των υπόγειων νερών, περιορίζοντας τις χρήσεις τους ή καθιστώντας τα μη χρησιμοποιήσιμα. Προφανής αιτία του προβλήματος, είναι η υπεράντληση των υπόγειων νερών με αποτέλεσμα την πτώση της στάθμης τους, τη μείωση των υδραυλικών τους φορτίων και συνεπώς τη διείσδυση της θάλασσας. Για την ποιοτική υποβάθμιση των υπόγειων νερών, σημαντική είναι και η ευθύνη της οικιστικής έκρηξης, της ανυπαρξίας αποχετευτικού δικτύου, η ύπαρξη πολυάριθμων απορροφητικών βόθρων και η μη ύπαρξη βιολογικού καθαρισμού των λυμάτων., The present thesis, with supervisor Professor Emeritus Mr. John Koumantakis, has to do with the water resources of the Anavissos basin, emphasizing on ground water. The purpose of this thesis, is to approach the quality and quantity of the water resources of the Anavissos basin and to determine their changes during the last ten years. Finally, prepositions are presented regarding the sustainable management of the area’s water resources, and the protection or improvement of their quality. The Anavissos basin is located in the southern part of Attica and its south and west side is watered by the Saronikos Bay. A big part of the new Saronikos municipality is included in the area, with the most important villages being Anavissos and Palaia Fokea. The total area is 110, 91 km2 and the perimeter is 60 km. Drinkable water necessities of the area are covered by EYDAP. As for the irrigation water necessities, they area covered by private drillings and wells. The Anavissos basin was the object of enquiry due to the problem of salinization of the ground water and that of the degradation of its quality that had been detected in the past. The problem of salinization has moved further from the sea side area, having degraded a lot the ground’s water quality, restricting or prohibiting its utility. The probable cause of the problem is the ground’s water over-pumping. As a result, the water level is lower, the hydraulic load is diminished and the sea water is penetrating the ground water. Responsible for the quality degradation of the ground water are the intense residential developments, the lack of a sewer system, the existing of numerous absorbable wells and the lack of wastewater treatment., Παρασκευή Ν. Αγγελακοπούλου

Background— Preeclampsia is a life-threatening pregnancy syndrome of uncertain origin. To elucidate the pathogenesis, we evaluated the temporal relationships between changes in vascular function and circulating biomarkers of angiogenic activity before and after the onset of preeclampsia and gestational hypertension. Methods and Results— Maternal mean arterial pressure, uterine artery pulsatility index, brachial artery flow-mediated dilatation, and serum concentrations of placental growth factor (PlGF), soluble fms-like tyrosine kinase 1 (sFlt-1), and soluble endoglin were prospectively measured in 159 women from 10 weeks gestation until 12 weeks postpartum. At 10 to 17 weeks, women who developed preterm preeclampsia had lower serum PlGF ( P =0.003), higher soluble endoglin ( P =0.006), and higher sFlt-1:PlGF ratio ( P =0.005) compared with women who later developed term preeclampsia, gestational hypertension, or normotensive pregnancy. At 10 to 17 weeks, mean arterial pressure inversely correlated with serum PlGF ( r =−0.19, P =0.02); at 18 to 25 weeks, with soluble endoglin ( r =0.18, P =0.02); and at 26 to 33 weeks, with sFlt-1 ( r =0.28, P r =0.19, P =0.02) and sFlt-1 levels ( r =0.17, P =0.03). Flow-mediated dilatation was higher during a pregnancy with gestational hypertension compared with preeclampsia ( P =0.001). Twelve weeks postpartum, serum PlGF was higher in women who had a hypertensive pregnancy compared with a normotensive pregnancy ( P Conclusions— These observations support a role for placenta-derived angiogenic biomarkers in the control of maternal vascular resistance of preeclampsia. Gestational hypertension develops differently, with a hyperdynamic circulation and angiogenic biomarker profile similar to normotensive pregnancy. Larger studies of unselected women are needed to ascertain whether measures of these angiogenic biomarkers assist with the prediction and prognosis of preeclampsia and whether postpartum measures of serum PlGF have a role in predicting future cardiovascular disease.

Multiple sclerosis (MS), a chronic disorder of the central nervous system and common cause of neurological disability in young adults, is characterized by moderate but complex risk heritability. Here we report the results of a genome-wide association study performed in a 1000 prospective case series of well-characterized individuals with MS and group-matched controls using the Sentrix® HumanHap550 BeadChip platform from Illumina. After stringent quality control data filtering, we compared allele frequencies for 551 642 SNPs in 978 cases and 883 controls and assessed genotypic influences on susceptibility, age of onset, disease severity, as well as brain lesion load and normalized brain volume from magnetic resonance imaging exams. A multi-analytical strategy identified 242 susceptibility SNPs exceeding established thresholds of significance, including 65 within the MHC locus in chromosome 6p21.3. Independent replication confirms a role for GPC5, a heparan sulfate proteoglycan, in disease risk. Gene ontology-based analysis shows a functional dichotomy between genes involved in the susceptibility pathway and those affecting the clinical phenotype.

s of the 3rd International Symposium on Pediatric Inflammatory Bowel Disease S425 (perianal disease, ileal and/or colonic stenosis with or without abscess with respective resections). In multivariate analysis, no association with age, gender, inflammatory and serologic markers was detected. Conclusion: IBD is rare in our country, however extensive forms predominate and rates of surgery are high, especially in CD (40% by the final visit), with important resections, reflecting the severity of IBD. Family history and positivity of ANCA and ASCA are low; therefore, other factors have to be involved in this aggressive phenotype. P-084 Eosinophilic gastroenteropathy from diet to colectomy A. Karoliny1 *, J.B. Kovacs1, A. Nagy1, N. Lasztity1, K. Meichelbeck1, L. Karsza1, G. Hegyi1, B. Lestar2, G. Veres3, M. Lorincz1. 1Pal Heim Children’s Hospital, Budapest, Hungary, 2Hungarian Defence Forces Med. Center, Dept. of Surgery, Budapest, Hungary, 31st Dept. of Pediatrics, Semmelweis University, Budapest, Budapest, Hungary Background: Incidence of eosinophilic gastrointestinal disorders is increasing worldwide, however, precise pathomechanism, diagnostic criteria and therapy, in severe cases, is not well known. While there are well documented publications and guidelines about the clinical manifestation and treatment of eosinophilic oesophagitis the incidence, clinical manifestation and treatment of primary eosinophilic gastroenterocolitis is less well known. Case report: A 4-year-old male patient was presented with massive haematochesia and diarrhoea. Upper and lower endoscopy showed gastritis, duodenitis and ulcerative pancolitis, respectively. Histology confirmed eosinophilic gastroenteropathy (>100 eosinophils/HPF in duodenum and colon). 5-ASA, systemic corticosteroid, leukotriene receptor antagonist and azathioprine treatment combined with elimination diet did not achieve remission. Due to further deterioration and increased transfusion demand nasogastric feeding with amino acid based formula was introduced. After two years of unsuccessful conventional therapy infliximab was given, but due to severe bloody diarrhoea total colectomy was needed. After 12 months of follow-up, the patients is symptom free, growing well with no hematochezia. None of the upper and lower endoscopies, biopsies, and colectomy specimens showed any signs of Inflammatory Bowel Disease (IBD), but high number of eosinophils. Conclusion: IBD and eosinophilic colitis may share a common phenomenon resulting differencial diagnostic difficulties. Here, we presented a patient with severe form of eosinophilic gastroenteritis causes life-threatening hematochezia. Biological treatment and colectomy for this indication is rarely indicated. P-085 Resolution of factor XI (FXI) deficiency in refractory ulcerative colitis (UC) after surgery: a case report A. Angelakopoulou1 *, K. Lindley2, M. Mathias2, S. McCartney3, A. Windsor3, F. Kiparissi1. 1Great Ormond Street Hospital NHS Trust, London, United Kingdom, 2Great Ormond Street Hospital, London, United Kingdom, 3University College London Hospital NHS Trust, London, United Kingdom Introduction: Coagulation abnormalities in acute inflammatory conditions such as sepsis are well recognised. Chronic inflammatory conditions, such as Inflammatory Bowel Disease, have the potential to induce a coagulopathic or procoagulant state with potential devastating consequences. Aim: To report the resolution of severe FXI deficiency in severe UC post colectomy and restorative surgery. Methods: We present the case of a 14-year-old male with severe UC, FXI deficiency and an acute, thrombotic cerebrovascular event. Results: The patient presented with two-week history of headache, vomiting, altered consciousness and left leg weakness, one year after diagnosis of severe UC refractory to combination immunosuppressive therapy. MRI changes in keeping with Right Middle Cerebral Artery ischaemic stroke. Cerebral/visceral angiography excluded systemic vasculitis. Investigations revealed APTT of 67.3s (26 38s) and low FXI (13 IU/dl; 50 150). Platelet count showed a drop post stroke (lowest 76) with subsequent gradual recovery. Congenital FXI deficiency was excluded by patient genetic and parental FXI testing. Lifelong aspirin anticoagulation was commenced. No neurological sequelae were observed. UC remained uncontrolled despite escalation to non-conventional immunosuppression; he underwent subtotal colectomy and ileostomy formation with good results. Lowest FXI levels were documented pre-operatively (8 IU/dl) and treated with FXI concentrate. FXI showed spontaneous normalisation within 2 years of surgery (FXI >50 IU/dl) with no further complications. Conclusion: Clinicians should recognise the haematological implications of UC, especially in cases refractory to medical therapy. In our patient, FXI deficiency was secondary to uncontrollable gastrointestinal inflammation and normalised after definitive surgical treatment. P-086 Total colectomy in pediatric ulcerative colitis: a cohort study from a tertiary center in Greece K. Dimakou, S. Fessatou, M. Maragoudaki, I. Panayotou, E. Roma-Giannikou*, G. Chouliaras. University of Athens, “Aghia Sophia” Children’s Hospital, Athens, Greece Introduction: Pharmacological interventions may induce and maintain clinical remission in children with ulcerative colitis (UC). Nevertheless a significant proportion of these patients may, ultimately, undergo total colectomy (TC) due to refractory disease. Aim: To assess the observed rate of colectomy in pediatric UC in Greece. Patients were classified according to period of diagnosis (1981 1989, 199

Aim Eosinophilic esophagitis (EoE) is a chronic inflammatory disease of the esophagus immune/antigens mediated. It is clinically characterised by symptoms related to esophageal dysfunction and associated with eosinophil-predominant esophageal inflammation. The role of atopy has been clearly demonstrated both in epidemiological and experimental studies and has important implications for diagnosis and therapy.The aim of this study was to assess the relationship between food allergy and eosinophilic esophagitis in the pediatric population, as well as the effect of dietary modifications in patients’ clinical symptoms. Methods Thirty-six children aged 7 months to 12 years (median age 80 months), with EoE (esophageal symptoms, biopsy with >15 eosinophils/HPF after the patients have been treated with aP PI for at least 4– 8w eeks and other causes have been excluded) were included to group I. Twenty age and sex matched, apparently healthy, infants and children were studied as control group(group II).Serum specific IgEs to cow milk, egg, wheat, rice, corn, soy, chicken, potato, beef, peanut and pork were measured with the CAP-FEIA. Skin prick tests and atopy patch tests (using fresh foods) were performed for the same allergens. Results All children in control group had negative CAP, SPT and APT to all food allergens. In group I 30/36 children (83%) had positive APT. Of these, 12/30 (40%) had also positive SPT and 16/30 (53%) had also positive CAP. Of the 30 positive children 4 (4/30, 13%) had positive APT to one food allergen, 3/30 (10%) had positive APT to two food allergens and 23/30 (77%) to 3 or more food allergens. In the APT-positive children, in group I, withdrawing the suspected food allergens for an 8 week period resulted in the improvement of symptoms. Conclusion Food allergens seem to be a significant etiologic factor for eosinophilic esophagitis in infants and young children. Skin tests are able to identify, in most of the cases, the responsible food allergens leading to dietary modifications and symptom remission.

A report on the British Atherosclerosis Society autumn meeting 'Genetics of Complex Diseases', Cambridge, UK, 17-18 September 2009.