Search

Obstrüktif uyku apne sendromlu çocuklarda leptin seviyeleriGiriş: Bu çalışmanın amacı çocuklarda leptin seviyeleri üzerinde obstrüktif uyku apne sendromu (OUAS)'nun etkisini değerlendirmektir.Hastalar ve Metod: Habitual horlaması olan çocuklara polisomnografi yapıldı. Uyku çalışmasını takip eden sabah 08.00-09.00 saatleri arasında açlık venöz kan alındı. Apne-hipopne indeksi >= 5/saat olan çocuklar orta-ciddi OUAS, < 5/saat olan çocuklar hafif OUAS/primer horlama grubuna alındı.Bulgular: Çalışmaya 47 çocuk (%51 erkek ve %49 kız; yaş ortalaması 7.8 ± 2.6 yıl) alındı. Yirmi yedi çocuk orta-ciddi OUAS, hafif OUAS/primer horlama grubunda yer aldı. İki grup arasında yaş, cinsiyet ve vücut kitle indeksi açısından anlamlı fark yoktu (p> 0.05). Log serum leptin seviyeleri gruplar arasında farklı değildi (p= 0.749). Çalışma grubunun tümünde log leptin seviyeleri BMI z skoru ile pozitif korelasyon gösterdi (p= 0.001; r= 0.499), fakat log leptin seviyeleri apne-hipopne indeksi, ortalama ve en düşük oksijen satürasyonu ile korelasyon göstermedi.Sonuç: Habitual horlaması olan çocuklarda serum leptin seviyeleri yağ dokusundan etkilenmektedir fakat OUAS şiddetinden etkilenmemektedir., Introduction: The aim of this study is to assess the effect of obstructive sleep apnea syndrome (OSAS) severity on leptin levels in children. Patients and Methods: Children with habitual snoring underwent overnight polysomnography. Fasting venous blood samples were obtained between 8 AM and 9 AM, following the night of the sleep study. Children with an apnea-hypopnea index of >= 5/h were included in the moderate-to-severe OSAS group while those with an apnea-hypopnea index of < 5/h formed the mild OSAS/primary snoring group.Results: 47 children (51% male and 49% female; mean age 7.8 ± 2.6 years) were recruited. Twenty seven participants were diagnosed with moderate-to-severe OSAS, and twenty children who had AHI < 5 were included in the mild OSAS/primary snoring. The two groups did not differ regarding age, gender and body mass index z score (p> 0.05). Furthermore there were no differences in log serum leptin levels (p= 0.749). Log serum leptin levels correlated with the BMI z score in the whole study group (p= 0.001; r= 0.499) but they were not associated with apnea-hypopnea index, mean and lowest oxygen saturation during sleep.Conclusion: Serum leptin levels are affected by adiposity but not by OSAS severity among children with habitual snoring.

Aim: In this study we investigated the increase in patient referral rates and diagnosis of obstructive sleep apnea syndrome (OSAS) by asking three cardinal symptoms. Methods: Patients who applied with different complaints to the family practice out-patient clinic between 04.01.2003 and 10.31.2003 (n=413) consisted the study group and they, along with their spouses, were asked about three cardinal symptoms of OSAS. Control group consisted 451 age and sex matched out-patients who had applied before the initiation of the study. Symptom positive patients were referred to an ear-nose-throat specialist and a sleep disorders specialist. Polysomnography was performed if indicated. Student-t test and chi-square test were used as appropriate. Results: There were no significant differences between groups about age, sex and body mass index (BMI) values. Patients diagnosed as OSAS were predominantly males. The mean BMI values for each group were classified as overweight. The rate of referral in control group was significantly lower than the study group. Out of the 413 patients three (%0.7) were diagnosed as OSAS, five (%1.2) were diagnosed as simple snoring. One of the three patients diagnosed as OSAS was female and the other two were male. Conclusions: It is our conclusion that all patients in primary care settings should be screened for cardinal symptoms of OSAS in order to prevent further complications and improve their quality of life. We started routine screening of all patients for OSAS by using three cardinal symptoms in our primary care out-patient clinic

Amaç Dünya Sağlık Örgütü tarafından tüm dünyada hesaplanan tüberküloz (TB) insidansı 100.000'de 128'dir. TB kontrolünün ana prensipleri erken tanı ve tedavi, bunu takiben de hastaların direkt gözlemsel tedavisidir. Bu çalışmanın amacı, 2007-2011 yılları arasında Tekirdağ’da tüberküloz verilerindeki değişimin analizini yapmaktı. Materyal ve Metod Tekirdağ il sınırları içinde bulunan Tekirdağ ve Çorlu Verem savaş dispanserlerinden elde edilen veriler birer yıllık kategorilere ayrıldı. Hastalar, yaş gruplarına göre 0-14, 15-24, 25-44, 45-64, 65 ve Üzeri olmak Üzere 5 gruba ayrıldı ve vaka bildirim oranları tüm gruplarda analiz edildi. Hastalar, tutulan organa göre 2 gruba ayrıldı: Pulmoner (smear/kültür pozitif =PSP ve smear/kültür negatif/bilinmeyen =PSB/N) ve ekstrapulmoner. Kültürde üremiş ve dirençli olduğundan şüphelenilen M. Tuberculosis suşlarına major ilaçlar olan izoniazid (INH), rifampisin, etambutol ve streptomisine karşı duyarlılık testi uygulandı. INH ve rifampisine dirençli suşlar çoklu ilaca dirençli tüberküloz olarak kabul edildi (ÇİD-TB). Bulgular Toplam 162.291 hasta muayene edildi ve bunlardan 1311 (%0,8)’i TB hastası olarak değerlendirildi. Vaka bildirim oranlarının yıllara gore dağılımı 2007 ile 2011 arasında sırasıyla %44,6, %34,6, %33,4 ve %28,6 idi. Pulmoner ve ekstrapulmoner TB oranları sırasıyla %74,5 (%46 PSP ve %28,5 PSN/B) ve %25,5 idi. Ekstrapulmoner tüberküloz oranları erkekler ve kadınlarda sırasıyla %42,3 ve %17,6 idi. INH, rifampisin, etambutol ve streptomisine direnöoranları sırasıyla %21,6, %8,8, %1,6 ve %6,4 idi. ÇİD-TB oranı %6,4 olarak tespit edildi. Sonuç Doğrudan gözetimli tedavinin sistematik uygulanması tüberküloz insidansının düşmesinde önemli rol oynar. Bölgemizde tüberküloz oranları türkiye ortalamasının üzerinde olduğundan tarama ve takip prosedürleri daha sıkı ve düzenli olarak uygulanmalıdır. Aim The incidence rate of tuberculosis (TB) is estimated by the World Health Organization as 128/100.000 worldwide. The main principles of TB control are early case detection and diagnosis, followed by directly observed treatment of patients. The aim of this study was to analyse the dynamics of TB between 2007 and 2011 in Tekirdağ. Material and Methods Data were obtained from TB dispensaries and separated into oneyear categories. Case notification rates were analysed by different age groups (0–14, 15–24, 25–44, 45–64, 65 and above). The patients were divided into two groups according to involved organs: pulmonary (smear/culture positive=PSP and smear/culture negative/unknown=PSN/U) and extrapulmonary. Antibiotic susceptibility tests to major antituberculosis drugs were performed on M. tuberculosis strains that were grown in culture and suspected of being resistant. Resistance to both INH and rifampicin were accepted as multiple drug resistance tuberculosis (MDR-TB). Results A total of 162.291 patients were examined, and out of this population, 1311 (0.8%) tuberculosis patients were evaluated. The distribution of case notification rates by year were 44.6%, 34.6%, 33.4%, 28.6%, and 27.6%from 2007 to 2011, respectively. Pulmonary and extrapulmonary TB rates were 74.5%(46.0%PSP and 28.5%PSN/U) and 25.5%, respectively. Extrapulmonary TB rates were 42.3% and 17.6% in men and women, respectively. Resistance rates against INH, rifampicin, ethambutol, and streptomycin were 21.6%, 8.8%, 1.6%, and 6.4%, respectively. The MDR-TB rate was 6.4%. Conclusion Systematic implementation of directly observed treatment programs plays an important role in decreasing TB incidence. Because the TB rates in our region are above the average for Turkey, screening and follow-up procedures must be conducted more stringently and regularly.

Objective: Obstructive sleep apnea syndrome (OSAS) in children is a serious disease, estimated to occur in approximately 2% pf children and is characterized by repeated episodes of complete or partial upper airway obstruction during sleep. Habitual snoring (HS) is a common symptom seen in %7-Q of children. Although there is no hypercapnia and hypoxemia in HS, presence of examination findings suggestive of OSAS in HS makes the clinical differentiation of these two conditions a challenging one. In this study we evaluated children with HS and OSAS and assessed the diagnostic value of the findings of oropharyngeal examination in the clinical differentiation of these two disorders. Material and Method: 74 children with every night snoring symptom were included in the study. Detailed history with regard to OSAS symptoms was obtained and physical examinations was performed for each child. Children were classified in either OSAS orHS group according to polysomnography results. Children with more than two spells of apnea or hypopnea per hour of sleep were classified as OSAS. Palatine tonsil and adenoid vegetation sizes and mallampati scores were compared between the two groups for each stage by using chi-square test. Results: There were 17 and 57 children in the HS and OSAS groups, respectively. There wasn't any statistically significant difference between the two groups in terms of adenotonsillary hypertrophy and higher mallampati scores (p>0.05). Stage 1 palatine tonsil size was more frequent in HS group than OSAS group and the difference was close to statistical significance (p-0.07). Conclusion: According to the findings of this study only stage 1 palatine tonsil size was more frequent in HS group than OSAS group with a difference close to statistical significance.- Oropharyngeal . examination findings are not sufficient to distinguish children with HS from those with OSAS and the findings are similar in two groups., Amaç: Çocukluk çağı tıkayıcı uyku apnesi sendmmu (TUAS) çocukların yaklaşık % 2'sinde görülen ciddi bir hastalık olup uyku sırasında tekrarlayan kısmi veya tam üst hava yolu tıkanıklığı epizodlan ile karakterizedir. Habituel horlama (HH) çocukların % 7-9'unda görülen sık bir semptomdur. HH'h çocuklarda hipoksemi ve hiperkapni bulunmamasına rağmen, TUAS varlığına işaret eden muayene bulgularının bulunması bu iki durumun klinik ayrımını güçleştirmektedir. Bu çalışmada, habituel horlama ve TUAS'u olan çocukları inceleyerek, bu iki bozukluğun klinik ayrımında orofarengeal muayene bulgularının tanısal değerini araştırdık. Gereç ve Yöntem: Bu çalışmaya her gece horlama şikayeti olan 74 çocuk dahil edildi. Her çocuğun TUAS ile ilişkili semptomlar açısından ayrıntılı anamnezi alındı ve fizik muayenesi yapıldı. Polisomnogra.fi sonuçlarına göre çocuklar TUAS ve habituel horlama gruplarından birine dahil edildi. Uykuda saat başı iki veya daha fazla apne veya hipopne atağı olan çocuklar TUAS olarak sınıflandırıldı. Palatin tonsil, adenoid büyüklüğü ve mallampati skorları her bir evre için iki grup arasında ki-kare testi ile karşılaştırıldı. Bulgular: Olguların 17'si HH ve 57'si TUAS'lı idi. Adenotonsil hipertrofili veya mallampati evresi yüksek olan hastaların TUAS ve HH grupları arasındaki dağılımı açısından istatistiksel olarak anlamlı farklılık saptanmadı (p>0.05). Evre 1 palatin tonsil'büyüklüğü HH grupta TUAS'lı gruba göre sınırda anlamlı olarak daha yüksek oranda bulundu (p = 0.07) Sonuç: Bu çalışmada elde edilen bulgulara göre,sadece evre 1 palatin tonsil büyüklüğü HH grupta TUAS'lı gruba göre sınırda anlamlı olarak daha . yüksele oranda görülmekte olup, orofarengeal muayene bulguları İVAS ve HH'nm kesin ayrımında yeterli olmamakta, her iki grupta da benzer muayene bulguları gözlenmektedir.

Amaç Pek çok solunumsal enfeksiyonun mevsimsel değişkenlik gösterdiği bilinmektedir. Bununla birlikte pek çok çalışmada, diğer solunumsal enfeksiyonlardan farklı olarak tüberküloz tanısı alan hasta sayısı yaz aylarında artış göstermektedir ve altta yatan mekanizma tam olarak açıklanamamıştır. Çalışmamızda, Tekirdağ ilinde tüberküloz tanısının mevsimsellik gösterip göstermediğinin araştırılması hedeflenmiştir. Materyal ve Metot Bu amaçla Tekirdağ Verem Savaş Dispanserlerinde kayıtlı olan hastaların dosyaları geriye dönük olarak taranarak, Ocak 2007 ile Aralık 2011 tarihleri arasında 1311 hastaya tüberküloz teşhisi konulmuş olduğu tespit edilmiştir. Bulgular Tüberküloz tanısının % 28,4 oranıyla en sık yaz aylarında konulmuş olduğu saptanmıştır. Sonuç Sonuç olarak farklı ülkelerde yapılan çalışmalara benzer şekilde Tekirdağ’da da tüberkülozun mevsimsellik gösterdiği tespit edilmiştir. Hastalığın daha iyi kontrolünü sağlamada altta yatan mekanizmaları açıklayacak prospektif çalışmalara ihtiyaç olduğu kanısına varılmıştır. Aim It is well known that the incidence of many respiratory infections shows seasonal variability. Unlike other respiratory infections, in many studies tuberculosis (TB) diagnoses increase in summer and the mechanism underlying this fluctuation remains unknown. We aimed to examine whether TB has an annual seasonal pattern in Tekirdağ. Materials and Methods Data were obtained from TB dispensaries in Tekirdağ retrospectively. There were 1311 cases of TB notified between January 2007 and December 2011. TB notifications show a seasonal pattern, with a peak in spring and summer, which is present in both pulmonary and extra pulmonary tuberculosis. Results TB notification was found highest in summer with the value of 28,4 %. Conclusion TB incidence in Tekirdağ showed seasonality like previous studies held in different countries. There is a need for large longitudinal studies to clarify the underlying mechanisms that may provide a better disease control.

WOS: 000316061000002 PubMed: 22261851 PURPOSE We aimed to compare the inspiratory and expiratory quantitative computed tomography (CT) densitometric data of healthy volunteers, individuals with chronic obstructive pulmonary disease (COPD) risk, and COPD patients to aid in the early diagnosis of COPD. MATERIALS AND METHODS Of the study patients, 14 were healthy volunteers (Group I), 12 were patients at risk for COPD (Group II), and 13 were COPD patients (Group III). The high-resolution CT was performed at three levels (the upper, middle, and lower parts of the lungs). All images were evaluated with a specific program for the segmentation of pulmonary parenchyma. The mean lung density (MLD) was measured, and the emphysema index (EI) was calculated using this program. RESULTS Both MLD values and calculated EI ratios showed significant differences between Groups I and III, and Groups II and III in both expiratory and inspiratory phases (P < 0.05). However, in the comparison of healthy volunteers and patients at risk for COPD (Group I and II), only expiratory-phase MLD values showed statistically significant difference (P < 0.001). CONCLUSION In patients at risk for COPD, expiratory-phase MLD measurements can be used as an early diagnostic method.

Göğüs grafisinde, tansiyon pnömotoraksı, bir hemitoraksta geniş radyolüsenite ve mediastinal yapıları karşı tarafa itmiş olarak izleriz. Dev bül de geniş radyolüsen görünümü ve mediastinal şift oluşturarak tansiyon pnömotoraksı taklit edebilir. Sunduğumuz olgu dev akciğer bülü olan 35 yaşında bir kadındır. Dev bül acil serviste tansiyon pnömotoraks olarak teşhis edilerek göğüs tüpü takılmıştır. Tansiyon pnömotoraks ile dev bülü ayırt etmek çok zordur. Bu iki çok benzer antitenin tedavileri tamamen farklıdır. Bundan dolayı anamnez, fizik muayene ve radyolojik incelemede, doğru tanı için çok dikkatli olmalıyız., In the chest X-ray, we observe tension pneumothorax (TPX) as wide radiolucent view in a hemithorax and pushing the mediastinal structures contralateral. Giant bulla may mimic TPX with wide radiolucent view and mediastinal shift. The present report includes giant pulmonary bulla in 35-year-old woman. The giant bulla was diagnosed as a TPX in emergency, and chest tube was performed. The differentiation between TPX and a giant bulla may be very difficult. The therapies of these two similar entities are completely different. So that, we must be careful about anamnesis, physical examination and radiology for true diagnosis.

Bu çalışma Tıp Fakültesi Hastanesi çalışanlarında sigara içme prevelansını ve sigaraya karşı tutumlarını saptamak amacıyla planlanmıştır. Çalışmaya Tıp Fakültesi Hastanesi’nde çalışan toplam 590 personelden ulaşılabilen 453 kişi (%76.8) katılmıştır. Bu kişilere yüz yüze görüşme yöntemi ile 58 sorudan oluşan anket uygulanmıştır. Ankete katılanların yaş ortalaması 28.2 ± 3.8 olup bunların %48.6’sı kadın ve %51.4’ü erkektir. Olguların %41.3’ü sigara içicisi, %6.3’ü sigarayı içmiş bırakmış ve %52.4’ünün ise hiç sigara içmediği saptanmıştır. Erkeklerde sigara içim oranı %47.6, kadınlarda ise %25.7’dir. Çalışanlar içinde en az sigaranın memurlarda içildiği (%31.7) en fazla içimin ise işçilerde (%62.9) olduğu gö- rülmüştür. Hekimlerde sigara içim oranı %45.2 olarak bulunmuştur. Hastane çalışanlarında erkek ve bayanların tamamı göz önüne alındığında her iki grupta da sigara içim oranı işçilerde yüksektir (%78.4 erkek; %42.1 kadın). Sigara içen çalışanlar sigara bağımlılığı açısından ele alındı- ğında ağır bağımlılık düzeyi en yüksek yine işçi grubunda saptanmıştır ve bu durum istatistiksel olarak anlamlıdır (p

Giriş ve Amaç: Koronal ve aksiyel planda çekilmiş spiral bilgisayarlı tomografi görüntüleri ve bilgisayar programı kullanılarak, lümenli organların endoskopik görüntülerinin oluşturulması işlemi sanal endoskopi (SE) olarak bilinmektedir. Bu çalışmada trakeotomi yapılan ve daha sonra dekanüle edilmiş olan hastalarda trakeotomi bölgesinde oluşabilecek stenozun sanal endoskopi yöntemiyle değerlendirilmesi amaçlandı. Materyal Metod: Farklı sebeplerle trakeotomi yapılmış 8 hastanın larengotrakeal stenoz (LTS) yönüyle semptomları araştırıldı ve fizik muayeneleri yapıldı. Trakeotomi bölgesinin değerlendirilmesinde spiral aksiyel bilgisayarlı tomografi görüntülerinden elde edilen reformat sanal endoskopik görüntülerle trakeotomi bölgesinin endoluminal görüntüleri elde edildi. Stenoz derecesi Myer derecelendirme sistemine göre değerlendirildi. Bulgular: İki hastada Grade I stenoz saptandı. Stenozu olmayan hastalarda, trakea ön duvarda geçirilen operasyona sekonder trakeal halka düzensizliği ve yer yer trakeal kartilaj fraktürü gözlendi. Sonuç: SE, larengotrakeal bölge normal antomik yapılarında ve bu bölgede lokalize lezyonlarda, gerçeğine çok yakın endoluminal görüntü verebilmektedir. Videolarengoskopi ve/veya rijit veya fleksibl bronkoskopi ile lezyonun distal bölgesinin değerlendirilemediği durumlarda ve bronkoskopi yapılamayan hastalarda, yardımcı tanı yöntemi olarak uygulanabilir., Objective: Virtual endoscopy (VE) is three-dimensional representation of hollow structures generated from two-dimensional computerized tomography images by the help of computer. We aimed to evaluate the tracheotomy site by virtual endoscopy in patients who underwent tracheotomy. Material and Method: Eight patients who underwent tracheotomy for various reasons and were decanulated after a limited period entered the study. Three-dimensional reconstruction images of the tracheotomy site were generated and the degree of stenosis was graded according to Myer grading system for each patient. Results: Low grade tracheal stenosis was detected in two patients. Irregularity of the anterior tracheal wall and fractures of the tracheal rings secondary to tracheotomy were detected in all of the remaining six patients. Conclusion: VE can be used to obtain reliable endoluminal images of the lesions localized in the larynx and trachea. It can also be used as a supplementary diagnostic method when videolaryngoscopy and /or rigid or flexible bronchoscopy fail to show regions distal to the lesion.

Amaç: Obstrüktif uyku apne sendromu çocukluk yaş grubunda sık rastlanan bir bozukluktur. Etiyolojisinde başta adenotonsiller hipertrofi olmak üzere birçok faktör yer almaktadır. Kalp hızı değişkenliği kardiyak otonomik aktivitenin değerlendirilmesinde kullanılan noninvaziv bir yöntemdir. Bu amaçla obstrüktif uyku apneli çocuklarda 24 saat Holter EKG kullanılarak kardiyak otonomik aktivitenin değerlendirilmesi planlandı. Yöntem: Çalışmaya polisomnografi ile obstrüktif uyku apne sendromu tanısı konulan 22 hasta ile yaşı ve cinsiyeti uyumlu 20 sağlıklı çocuk kontrol grubu olarak dahil edildi. Her iki gruba 24 saat boyunca Holter elektrokardiyografi uygulanarak zaman ve frekans bağımlı kalp hız değişkenliği parametreleri hesaplandı. Frekans bağımlı analiz parametrelerinden HF, LF, VLF ve LF/HF, zaman bağımlı değişkenlerden SDNN, SDANN ve rMSSD kullanıldı. Bulgular: Obstrüktif uyku apne grubunda HF, SDNN ve SDANN değerleri anlamlı olarak azalırken (sırasıyla p, Objectives: Obstructive sleep apnea syndrome (OSAS) is a commonly encountered disease of childhood. Multiple factors are included in its etiology with the leading one being adenotonsillar hypertrophy. Heart rate variation is a noninvasive method that can be used to evaluate cardiac autonomic activity. This study was planned to investigate cardiac autonomic activity in children who were diagnosed as OSAS by using Holter ECG for 24 hours. Methods: Twenty two children who were diagnosed as OSAS by using polisomnography and age and sex matched 20 healthy children were included in this study. Holter ECG was applied for 24 hours to children in both groups and time and frequency dependent heart rate variability parameters were calculated. Frequency dependent analysis parameters HF, LF, VLF ve LF/HF and time dependent parameters SDNN, SDANN and rMSSD were used. Results: While HF, SDNN and SDANN decreased significantly in OSAS (p

Giriş ve Amaç: Çocukluk çağı tıkayıcı uyku apnesi sendromu (TUAS), uyku sırasında tekrarlayan üst hava yolunun kısmi veya tam olarak tıkanması episodları ile karakterize olan ve çocukların % 2’ sinde görülen ciddi bir sağlık sorunudur. Habitüel horlama (HH), çocuklarda % 7-9 gibi yüksek oranda görülen bir semptomdur. Bu çocuklarda hipoksemi ve hiperkapni bulunmamakla birlikte, horlama ve beraberinde TUAS düşündüren semptomlar olması sebebiyle, bu iki durumun klinik ayrımı güçleşmektedir. Bu çalışmada, habitüel horlaması olan ve TUAS olan hastalar incelenip, semptomların, bu iki durumun ayrımındaki tanısal değerinin saptanması amaçlandı. Metod: Çalışmaya, her gece horlama şikayeti olan 74 çocuk dahil edildi. TUAS ile ilişkili olabilecek semptomlar yönüyle ayrıntılı anamnez alındı ve fizik muayeneleri yapıldı. Polisomnografi sonuçlarına göre TUAS ve HH’ lı sağlıklı çocuklar olarak sınıflandırıldı. Uykunun her saati başına oluşan apne ve hipopne sayısı 2 ve daha yukarı olan çocuklar TUAS olarak sınıflandırıldı. TUAS ve HH’ sı olan gruplarda semptomların görülme sıklığı ki-kare testiyle karşılaştırıldı. İki grup arasında görülme sıklığı bakımından istatistiksel olarak anlamlı farklılık bulunan semptomların, sensitivite ve spesifite değerleri hesaplandı. Her bir semptomun AHI ile olan korelasyonu Pearson Korelasyon testi ile hesaplandı. Bulgular: Sorgulanan semptomlar arasından, ağzı açık uyuma, huzursuz uyuma ve ağız solunumu semptomlarının görülme sıklığında iki grup arasındaki fark istatistiksel olarak anlamlı bulundu (x2, Objective: Obstructive sleep apnea syndrome (OSAS) in children is a serious disease , estimated to occur in approximately 2% of children and is characterized by repeated episodes of complete or partial upper airway obstruction during sleep. Habitual snoring (HS) is a common symptom seen in %7-9 of children. Although theres no hypercapnia and hypercapnia in HS, presence of snoring and other symptoms suggestive of OSAS in HS makes the clinical differentiation of these two clinical conditions a challenging one. In this study we evaluated children with HS and OSAS and assessed the diagnostic value of symptoms in the clinical differentiation of these two disorders. Method: 74 children with every night snoring symptom were included in this study. Detailed history with regard to OSAS symptoms is taken and physical examination is performed in each child. Children were classified in either OSAS or HS group according polysomnography results. Children with more than two spells of apnea or hypopnea per hour of sleep were classified as OSAS. The frequency of presence of symptoms in the HS and OSAS groups were compared with chi square test. When the frequency of any symptom was found statistically different between two groups, the sensitivity and specificity values were calculated. The correlation between each symptom and AHI analyzed by Pearson Correlation test. Results: The frequency of the presence of open mouth breathing, restlessness in sleep and open mouth sleeping symptoms were found to be significantly different between the two groups (x2