Search

The effects of the electromagnetic field on living organisms have been studied for several years. In this article, we showed what kind of cold change an extremely low-frequency electromagnetic field (ELF-MF) exposure 500 μT 50 Hz by using a Meritt Coil System causes in the samples of the brain and liver samples. To measure oxidative load, we measured malondialdehyde (MDA) and glutathione (GSH) levels. To identify the chemical changes, we collected Raman spectra of cerebellum, left brain, right brain and liver tissue from the control group of animals and from the animal, which were exposed to an electromagnetic field (ELF-MF group). Obtained results showed, that lipid peroxidation was increased and the antioxidant response was decreased. In the brain samples the shift of peaks corresponding to the amide III vibrations existed after ELF-MF exposure. Structural changes were detected in CH

This paper focuses on the effects of plyometric trainings on upper extremity anaerobic power and shotspeed in 20 volunteer male handball players, who are in the men's handball team at Süleyman Demirel University. Players were randomly divided into two groups as handball training group (HTG) and plyometric training group (PTG). While HTG continued routine handball training, plyometric trainings were applied to PTG additionally for 8 weeks, 3 days a week, at least 30 minutes a day. The upper extremity anaerobic power and shotspeed tests were applied to the groups in 1st and 8th weeks of the period (Inbar et al., 1996). Data analysis was made by using comparison tests. The study reveals that plyometric trainings have positive effects on shotspeed in handball. Considering that plyometric training provides maximum contraction in the shortest time possible, it can be said that applying plyometric training in pre-season and in-season training programming may be more effective.

Bu araştırmanın amacı, farklı yorgunluk modellerinin erkek voleybolcularda dinamik denge üzerine etkisinin incelenmesidir. Araştırmaya Süleyman Demirel Üniversitesi Voleybol takımında oynayan 13 erkek sporcu katıldı. Sporcuların yaş ortalamaları 21,69±2,13 yıl, boy ortalamaları 182,84±5,98 cm, vücut ağırlık ortalamaları 76,92±9,36 kg, spor yaşları 8,76±4,34 yıl ve beden kitle indeksleri 23,21±3,38 kg/m2 olarak tespit edildi. Denge ölçümleri iki farklı yorgunluk modeli uygulanarak alınmıştır. İlk olarak teknik taktik yoğunluklu antrenman öncesi ve sonrası alınmıştır. İkinci olarak Wingate yorgunluğudur sporcular bisiklet ergonometrisi öncesi ve sonrasında denge testine girmişlerdir. Sporculara her iki denge testinden önce kullanılan denge aleti ve denge protokolü hakkında sözel ve görsel bilgilendirme yapılmıştır. Verilerin istatistiksel analizi için istatistik programı kullanıldı. Verilerin normal dağılım gösterip göstermediği "Shapiro–Wilk Testi"; normal dağılım gösteren verilerin ön ve son test karşılaştırılması "Eşleştirilmiş t Testi"; yorgunluk modellerinin karşılaştırılmasında da Bağımsız Gruplarda t testi kullanıldı. Sonuçlar "p0,05). Voleybolcularda Wingate yorgunluk modelinin ön ve son test karşılaştırılması sonucunda fark istatistiksel olarak anlamlı bulundu (p>0,05). Voleybolcuların antrenman ve Wingate yorgunluk modellerinin birbiri ile karşılaştırılması sonucunda fark istatistiksel olarak anlamsız bulundu (p>0,05). Sonuç olarak, karşılıklı mücadelenin oyun esnasında yoğun yaşandığı voleybol müsabakalarında sporcuların dinamik denge özelliğini iyi kullanmaları gerekmektedir. Çalışmamız kondisyonel ve koordinatif özelliklerde mükemmelliğin takım sporuyla birleştiği bir branş olan voleybolda tüm hareketlerde dinamik denge özelliğinin önemli bir beceri olduğunu ortaya koymaktadır. Müsabaka esnasında yaşanılan yorgunluk bulgularımızda da görüldüğü üzere yüksek şiddette yüklenmelerde dinamik dengeyi etkilemektedir. Bu yüzden Voleybol sporunda spor bilimci ve antrenörlerin uygulayacakları antrenman programlarında yorgunluk indeksi ile ilişkili dinamik denge çalışmaları önem arz etmektedir. Araştırmamız bu sebeplerden ötürü antrenman planlaması ve programlamasında spor bilimci ve antrenörler açısından önem taşıyabilir. Ayrıca çalışmamızın bu konu ile ilgili yapılacak diğer çalışmaları destekleyebileceğini, voleybolda sportif performansın geliştirilmesinde yeni ve farklı bakış açıları geliştirebileceğini düşünmekteyiz. Anahtar Kelimeler: Voleybol, Yorgunluk, Dinamik Denge., The purpose of this study is to investigate the effect of different fatigue models on dynamic balance in male volleyball players. 13 male athletes who played in Süleyman Demirel University Volleyball team participated in the study Average age of athletes is 21.69 ± 2.13 years, average height is 182.84 ± 5.98 cm, body weight averages are 76.92 ± 9.36 kg, sports ages are 8.76 ± 4.34 years and body mass indices are 23 Was determined as 21 ± 3,38 kg / m2 Balance measurements were taken by applying two different fatigue models. First, technical tactical intensity was taken before and after training. Secondly, Wingate is fatigue athletes entered the balance test before and after bicycle ergonometrics. Verbal and visual information was given to the athletes about the balance instrument and balance model used before both balance tests. A statistical program was used for the statistical analysis of the data. "Shapiro - Wilk Test" whether the data shows normal distribution or not; comparison of normally distributed data before and after test "Paired t Test"; T-test was used in Independent Groups in comparison of fatigue models. The results were evaluated according to the significance level of "p 0.05). As a result of the comparison of Wingate fatigue model pre and post test in volleyball players, the difference was statistically significant (p> 0.05). The difference between the volleyball players' training and Wingate fatigue models was statistically insignificant (p> 0.05). As a result, athletes should use the dynamic balance feature well in volleyball competitions where mutual struggle is intense during the game. Our study reveals that dynamic balance feature is an important skill in all movements in volleyball, which is a branch of perfection in conditional and coordinative features with team sports. As seen in our fatigue findings during the competition, it affects dynamic balance in high intensity loads. Therefore, dynamic balance studies related to fatigue index are important in the training programs to be implemented by sports scientists and coaches in Volleyball sport. Our research may be important for sports scientists and coaches in training planning and programming for these reasons. We also think that our study can support other studies on this subject, and can develop new and different perspectives in the development of sports performance in volleyball. Keywords: Volleyball, Fatigue, Dynamic Balance., Tez (Yüksek Lisans) - Süleyman Demirel Üniversitesi, Sağlık Bilimleri Enstitüsü, Spor Bilimleri Anabilim Dalı, 2020., Kaynakça var.

The aim of this study is to investigate sports injuries seen in korfball players according to injuries’ areas and types. A total of 118 (55 female, 63 male) Korfball players participated in the study voluntarily. The mean age of the athletes was 21.26±1.90 years, the mean height was 176.73±10.16 cm and the mean body weight was 69.75±12.87 kg. The Scandinavian Musculoskeletal Questionnaire (NMQ) was used to assess the disability of athletes. The body was divided into nine sections: neck, shoulder, elbow, wrist, back, waist, hip-thigh, knee, foot-ankle. Statistical package program was used to evaluate the data. The results were evaluated using frequency distribution and percentage distribution. When the highest frequency of injury was seen in 33.9% (n=40) of the foot-ankle, 19.5% (n=23) of the knee and 10.2% (n=12) of the back. The frequency of injury types by region is seen in the foot-ankle with 34.7% (n=41), knee with 19.5% (n=23), and in the back with 9.9% (n=12). According to the total frequency of injuries, it is seen that the biggest ratio is strain with 33% (n=39), sprain with 28% (n=33) and muscle pain with 14.3% (n=17). It has been found that a large proportion of injuries occur during training. The most common injuries were observed in the foot-ankle, knee and back regions. It is seen that 31.2% (n=37) of the athletes are treated in health institutions. Foot-ankle and knee injuries are the most common causes of injuries. As a result, it was determined that most of the korfball players were injured from foot-ankle, knee, back regions and the majority of these injuries occurred during trainings. It can be said that Sports Scientists can organize training programs according to the anatomical structures and physical characteristics of the athletes by taking care of good warm-up exercises

Amaç: Bu çalışmanın amacı farklı pliometrik antrenmanların erkek futbolcularda çabukluk ve sürat performansına etkisinin incelenmesidir.Yöntem: Çalışmamıza, Isparta Amatör Liginde mücadele eden DSİ Spor Kulübü futbol takımı (n=22) gönüllü olarak katıldı. Futbolcular rasgele yöntemle squat sıçrama tekniği (n=11) ve çoklu sıçrama tekniği olarak (n=11) iki gruba ayrıldı. Grupların yaş ortalaması squat sıçrama 24,07±4,63, çoklu sıçrama 23,8±3,67 yıl; boy ortalaması squat sıçrama 1,78±,60, çoklu sıçrama 1,81±1,01 m; vücut ağırlığı ortalaması squat sıçrama 73,07±8,45, çoklu sıçrama 72,52±6,67 kg; beden kütle indeksi ortalaması squat sıçrama 23,06±2,42, çoklu sıçrama 22,13±2,17 kg/m2 olarak hesaplandı. Gruplara 8 hafta, haftada 2 gün, günde en az 30 dk squat ve çoklu sıçrama antrenmanları uygulandı. Antrenman sürecinin başında ve sonunda gruplara dikey sıçrama, durarak uzun atlama ve 5, 10, 20, 30 m sprint testleri uygulandı. Verilerin analizi istatistik paket programında yapıldı. Grupların ön test ve son test değerlerini karşılaştırmak için “Eşleştirilmiş t Testi”, gruplar arası farkların karşılaştırılmasında ise “Bağımsız Gruplarda t Testi” kullanıldı. Sonuçlar “p

Amaç: Buçalışmanın amacı futsalcılarda görülen spor sakatlıklarının yaralanma bölgelerive türlerine göre değerlendirilmesini araştırmaktır. Materyal-metot: Çalışmaya100’ü kadın 95’i erkek olmak üzere toplam 195 sporcu “Veli Bilgilendirme Formu”alınarak katıldı. Sporcuların yaş ortalaması erkek 16,40±1,08, kadın 16,39±1,06yıl; boy ortalaması erkek 172,24±6,71, kadın 162,75±5,1 cm; vücut ağırlığıortalaması erkek 61,14±8,75, 54,52±7,58 kg olarak hesaplandı. Sporcularınsakatlıklarını değerlendirmede İskandinav Kas-İskelet Sistemi Anketi (TheNordic Musculoskeletal Questionnaire-NMQ) kullanılmıştır. Ankette vücut boyun,omuz, dirsek, el bileği, sırt, bel, kalça-uyluk, diz, ayak-ayak bileği olmaküzere dokuz bölüme ayrılmıştır. Anket son bir yıldaki sakatlıkların prevalansıve sonucu ile ilgili güvenilir bilgi sağlamaktadır. Anket uygulanırken kişiselgörüşme tekniği ile yüz yüze sorular sorulmuş ve anketör tarafından verilerforma aktarılmıştır. Verilerin değerlendirilmesinde istatistik paket programıkullanılmıştır. Sonuçlar frekans, yüzde dağılımı ve ki-kare testleri iledeğerlendirilmiştir. Anlamlılık düzeyi “0,05” olarak kabul edilmiştir. Bulgular: Futsalcıların enfazla yaralanma sıklıklarının 54’ü (%27,7) ayak-ayak bileği bölgesinde, 38’i(%19,8) diz bölgesinde ve 35’i (%17,9) sırt bölgesinde olduğu; en fazlayaralanma sıklığının diz bölgesinde 28’i (%14,4) ve omuz bölgesinde 22’si(%11,3) meydana geldiği ve bu yaralanma türlerinde en büyük oranın ezik-bereolduğu; sağlık kuruluşuna başvurularındiz, el-el bileği ve ayak-ayak bileği bölgelerindeki meydana gelenyaralanmalarda en fazla olduğu; yaralanmaların meydana gelme zamanı incelendiğindeise büyük oranın antrenman esnasında meydana geldiği, en fazla yaralanmalarınel-el bileği, ayak-ayak bileği ve diz bölgelerinde olduğu tespit edildi.Sonuç: Sonuç olarak, futsalcıların en fazla ayak-ayak bileği, diz ve el-elbileği bölgelerinden sakatlandığı ve bu konulardan sağlık kuruluşlarınabaşvurdukları tespit edildi. Bu sakatlıkların nedeni olarak sporcularınantrenman öncesi ısınma egzersizlerini tam olarak yapmaması ve salon zemininsertliği, topa müdahale ve rakip oyuncularının teması olarak söyleyebiliriz. Buduruma önlemek için sporcuların antrenman veya maç öncesinde yeterli ısınma veaçma-germe hareketlerine dikkat etmeleri önerilmektedir.

Amaç: Bu çalışmanın amacı, statik ve dinamik germe egzersizlerinin Taekwondocularda alt ekstremite kuvvet performansına akut etkilerinin incelemesidir.Gereç ve Yöntem: Araştırmaya Isparta İl'inde lisanslı 18-22 yaş arası 14 erkek Teakwondocu `Bilgilendirilmiş Gönüllü Olur Formu` doldurarak katıldı. İzokinetik testler en az 48 saatlik dinlenme aralığı içeren toplam 6 günde uygulandı. Sporcular, konsantrik izokinetik ön test öncesi ergometrik bisiklet ile 5 dk submaksimal ısınma egzersizlerine tabi tutuldu. Sistemli olarak önceden randomize edilen sporcular, ön test sonrasında germe yapılmayan (GY), statik (SG) ve dinamik germe (DG) protokollerini uyguladıktan sonra son teste geçildi. Dominant bacak ile 60 ve 180°/sn açısal hızlarında 3 submaksimal denemeyi 3 maksimal efor takip etti. Açısal hızlar arasında 2 dk dinlenmeye izin verildi. Sporcuların tüm ön ve son test `Zirve Güç` değerleri `Newton metre (Nm)` cinsinden kaydedildi. Verilerin istatistiksel analizi SPSS 20.0 istatistik programında her bir germe protokolüne göre alınan tüm ön ve son kuvvet test değerlerinin karşılaştırılmasında `Eşleştirilmiş t Testi`; uygulanan farklı germe protokollerinin birbirleri arasında karşılaştırılmasında ise `Tekrarlı Ölçümler İçin Tek Yönlü Varyans Analizi` kullanılarak yapıldı. Veriler `0,05` anlamlılık düzeyine göre değerlendirildi.Bulgular: Taekwondoculara 60 ve 180°/sn açısal hızlarda uygulanan diz ve ayak izokinetik kuvvet ön ve son test değerlerin karşılaştırılmasında istatistiksel olarak farka rastlanmadı (p>0,05). Benzer olarak her bir açısal hızda germe protokollerinin birbirleri ile karşılaştırılması sonucunda da farka rastlanmadı (p>0,05).Sonuç: Çalışmamızdaki bulgular ve onu destekleyen diğer araştırmalara göre izokinetik kuvvet parametrelerinde değişimin görülmemesinin sebeplerinden biri literatürde önerilen ve spor aktivitelerinde kullanılan normal oranlardan daha fazla set sayısı ve germe süresi uygulanmasının statik germe egzersizlerinde nörojenik inhibasyon oluşturabileceği; dinamik germe egzersizlerinde ise yorgunluğa neden olabileceği söylenebilir. Ek olarak bu uzun süreli uygulamalarında, kuvvet performansında minimal düzeyde etki etmesine rağmen kastaki kanlanma oranını yeteri kadar artırmadığı düşünülebilir. Kuvvet ve performansta küçük pozitif artışların ve farkların müsabaka sonucunu etkilediği Taekwondo gibi spor dallarında ısınma bölümünde uygulanan germe protokollerinin, ilgili branşın gereksinimlerine göre yapılması önerilir. Araştırmamızdaki tüm parametrelerin kuvvet performansı ile ilişkili olduğu düşünüldüğünde, spor bilimcilerinin Taekwondo branşında kuvvette pozitif artış için müsabaka öncesi uygun set sayısı ve germe süreleri içeren, mekanik ve nöromüsküler faktörler göz önünde bulundurularak belirlenen germe protokollerini uygulaması önerilmektedir.Anahtar Sözcükler: Statik Germe, Dinamik Germe, Taekwondo, Kuvvet. Aim: The aim of this study is to investigate acute effects of static and dynamic stretching exercises on lower extremity strength performances in Taekwondo Athletes.Materials and Methods: 14 male licenced-Taekwondo athletes between 18-22 ages joined to the study by filling `Informed Consent Form` in Isparta. Isokinetic tests were applied totally 6 days containing at least 48 hour-rest intervals. The athletes were subjected to 5 min submaximal warm-up exercise with the ergometric bicycle before isokinetic pre-tests. Our athletes already randomed systematically, passed the final test by applying the nostretching (NS), static (SS) and dynamic stretching (DS) protocols after the pre-test. 3 submaximal trials preceded 3 maximal efforts with dominant leg in the tests of 60 and 180°/sec. 2-minute rest was allowed between each angular speed. Ahtletes' all pre and post-test `Peak Torque` values were recorded in `Newtonmeter (Nm)`. Statistical analysis of datas were done at SPSS 20.0 statistics program by using `Paired t Test` for comparison of pre and post-test values according to each stretching protocols; were done by using `Repeated-Measures ANOVA` for comparison of stretching protocols between them. Datas were evaluated according to `0,05` significance level.Findings: Comparison of isokinetic pre and post-test values for knee and ankle applied to Taekwondo athletes in velocities of 60 and 180°/sec, there was no difference statistically (p>0,05). Similarly, there was no difference in the comparison results of stretching protocols between them in each velocity (p>0,05).Results: As a result, according to findings in our study and the other supported researches, the opinion is shared as the reasons for lack of changes in isokinetic strength parameters that applying more number of sets and stretching time than suggested in literature in sports activities create neurogenic inhibition in static stretching exercises; may cause fatigue in dynamic stretching exercises. Additionally, it can be thought that these long-term exercises do not increase enough rate in muscle blood supply, although they affect minimally the strength performance. It is suggested that stretching protocols applied in warm-up section should be done according to the requirements of the relevant branch as Teakwondo in which minor positive increases and differences in strength and performance affected the competition results. Considering that all the parameters in our study associated with strength performance, it is recommended for positive increment of strength in Taekwondo that sport scientists should performe the stretching protocols before competition which include appropriate number of sets and stretching time; take into account of mechanic and neuromuscular factors. Key Words: Static Stretching, Dynamic Stretching, Taekwondo, Strength. 73

Saldırganlık gerek fiziksel gerekse sözel olarak zarar vermeyi amaçlayan her hangi bir eylem olarak tanımlanır (Eron, 1982). Baron’a (1977) göre saldırganlık zarar verme amacı güden bir davranış iken, Lorenz’e (1970) göre sataşma ve kavga etme güdüsüdür (Akt:Tuzgöl, 2000). Çeşitli teorisyenlere göre saldırganlık hakkında değişik teoriler ortaya atılsa da saldırganlığın altında yatan temel nedenin bireyin psikolojik ve sosyolojik olgunluğu olduğu savunulur. Saldırgan bireyler psikolojik ve sosyal açıdan eksikliktirler ve bu eksikliklerini gidermek için saldırgan davranışlar sergiledikleri ifade edilmektedir., The purpose of this study is to investigate the levels of aggression according to the socio-demographic characteristics of children who do regularly sports and not to do. 125 athletes, 140 sedentary, a total of 265 students participated in the study from three primary schools in the province of Isparta. To determine the level of aggression, "Aggression Scale" was used which developed by Şahin (2005). Data analysis was made in SPSS 15 software. Evaluation of data was performed by Mann-Whitney U test, Kruskal-Wallis H test. According to the findings, regular sports, academic achievement, family income, parents' educational level was found to have no effect on the level of aggression.

The aim of this study is to compare depression levels of elite wrestling and taekwondo athletes. To the study, 130 elite wrestlers and 130 elite taekwondo athletes who are now competiting in the league between Universities. “Beck Depression Inventory” was used to define the depression levels of the athletes. For analyzing datas, SPSS 18 (Statistical Package for the Social Sciences) was used. For analyzing datas statistically, Independent Sample t Test was done. As a result of test depression levels of elite wrestling and taekwondo athletes , the difference between groups was found to be statistically significant (p

The aim of this study is to examine the physical, physiological and biomotoric features of endurance, uphill and interval trainings which were put into practice upon catagories of the Cadet-A and Cadet-B cyclists. 4 male cyclists from the cycling team of Kütahya Youth Center joined the study with their parent’s approval. The detected results of the bikers who joined the study is by order, average age 14,50+0,58 years, height 170,75+2.99 cm and weight pretest 60,25+6,85 kg, final test 58,25+6,18 kg. As pre and post-tests, from the physical measurements, circumference and body fat, lactate and strength 1RM tests were carried out. Training program carried out 6 weeks. At the statistic analysis of the data that was obtained, descriptive statistics were made. Pre and post-tests of body fat, circumference, lactate and strength 1RM minimum, maximum and average rates were detected. Between their pre and post-tests, some quantitative differences can be seen, Bu çalışmada Yıldız-A ve Yıldız-B kategorisindeki dağ bisikletçilerine yarış döneminde uygulanan mukavemet, tırmanış ve interval antrenmanların fiziksel, fizyolojik ve biyomotorik özellikleri üzerine etkisi incelenmesi amaçlanmıştır. Çalışmaya Kütahya Gençlik Merkezi bisiklet takımında bulunan 4 erkek dağ bisikletçisi aile izinli olarak katıldı. Araştırmaya katılan bisikletçilerin sırası ile yaşları ortalaması 14,50±0,58 yıl, boyları 170,75±2,99 cm ve vücut ağırlıkları ön test 60,25±6,85 kg, son test 58,25±6,18 kg olarak tespit edildi. Bisikletçilere ön ve son test olarak fiziksel ölçümlerden çevre ve deri altı yağ, laktat ve kuvvet 1RM testleri uygulandı. Mukavemet, tırmanış ve interval antrenmanlarını içeren program 6 hafta, haftada 7 gün ve günde 1 ile 4 saat arası uygulandı. Elde edilen verilerin istatistiksel analizinde tanımlayıcı istatistikler yapıldı. Dağ bisikletçilerine ait deri altı yağ, çevre ölçümleri, laktat ve kuvvet 1RM ön ve son testlerinin minimum, maksimum ve ortalama değerleri belirlendi. Ön ve son testleri arasında sayısal olarak farklılıklar görülmektedir. Sonuç olarak, dağ bisikletçilerine uygulanan 6 haftalık antrenman programı dâhilindeki mukavemet, tırmanış ve interval antrenmanlarının, performans değerlerini olumlu yönde etkilediği ve antrenman programının bu alanda çalışma yapacak spor bilimcilere bir örnek model olacağı düşünülebilir.

Bu araştırmanın amacı, üniversite kategorisi yüzücülerde hazırlık sezonu interval ve kombine antrenmanların vital kapasite, vücut ısısı, kalp atım sayısı ve yüzme performansı üzerine etkilerinin araştırılmasıdır. Araştırmaya Süleyman Demirel Üniversitesi yüzme takımında yer alan 16 yüzücü(10 erkek, 6 bayan) gönüllü olarak katılmıştır. Sporcuların yaşları ortalaması 22.06±1.87 yıl, boyları ortalaması 173.62±9.64 cm. ve vücut ağırlıkları ön test 71.64±15.17 kg.; son test 72.01±14.9 kg. olarak tespit edildi. İnterval ve kombine yüklenmeler içeren yüzme antrenmanları 12 hafta, haftada 5 gün ve günde 120 dk. olarak yapıldı. Sporculara hazırlık sezonu öncesi ve sonrası vital kapasite, vücut ısısı, kalp atım sayısı ve yüzme performans testleri uygulandı. Elde edilen verilerin istatistiksel analizinde SPSS programında ?Paired t testi? kullanıldı. Hazırlık sezonu öncesi ve sonrası test değerlerinin karşılaştırılmasında vital kapasite, kalp atım sayısı ve yüzme performans değerlerinde önemli derecede fark bulunurken (p0.05). Sonuç olarak, hazırlık sezonunda uygulanan interval ve kombine yüzme antrenmanlarının sporcuların performans değerlerini olumlu yönde etkilediği bulundu. Anahtar Kelimeler: Yüzme, İnterval, Kombine, Fizyoloji, Performans. The aim of this study is to investigate interval and combine trainings? effects on vital capacity, body temperature, heart rate and swimming performance in preparation season at university category swimmers.To the study, 16 swimmers (10 male, 6 female) were joined voluntarily who are all at Süleyman Demirel University swimming team, Athletes? mean of ages was identified 22.06±1.87 year, mean of lenghts was 173.62±9.64 cm. and mean of body weight pre-test 71.64±15.17 kg.; final test 72.01±14.9 kg.. Swimming trainings contained interval and combine loadings were made as 12 weeks, 5 days a week and 120 minutes a day. Vital capacity, body temperature, heart rate and swimming performance tests were applied to the athletes before and after preparation season. Analyzing handled datas statistically, ?Paired t Test? was used at SPSS programme. Comparing values of before and after preparation season, there were statistically found to be different in vital capacity, heart rate and swimming performance test values (p0.05).As a conclusion, this was found that interval and combine trainings applied in preparation season effects athletes? performance positively.Key Words: Swimming, Interval, Combine, Physiology, Performance. 61