Search

Bu çalışma, öğretmen adaylarının okula aidiyet duygusu ve mutluluk düzeyleri arasındaki ilişkininincelenmesi amacıyla yapılmıştır. Araştırmaya, Bolu Abant İzzet Baysal Üniversitesi Eğitim Fakültesininfarklı bölümlerinde okuyan 295’i kadın, 98’i erkek toplam 393 öğretmen adayı katılmıştır. Veriler OkulaAidiyet Duygusu Ölçeği ve Mutluluk Ölçeği kullanılarak toplanmıştır. Verilerin analizinde betimselistatistikler incelenmiş ve Kolmogrov Smirnov, Tek Yönlü Varyans Analizi (Anova), Bağımsız Değişkenlert-testi, Mann-Whitney U testi, Kruskal-Wallis testleri ve Least Significant Difference (LSD) çoklukarşılaştırma testi kullanılmıştır. Okul aidiyeti ve mutluluk düzeyleri arasında ki ilişkiyi incelemek amacıylaSpearman Brown Sıra Farkları Korelasyonu analizi yapılmıştır. Araştırmada elde edilen bulgulara göreöğretmen adaylarının okul aidiyet ve mutluluk duyguları ortalamanın üzerindedir. Öğretmen adaylarınınokul aidiyet duygusu ile cinsiyet değişkeni arasında kadınlar lehine anlamlı fark olduğu tespit edilmiştir.Ayrıca öğretmen adaylarının mutluluk düzeyleri ile üniversiteye yerleşme seçimi ve aile toplam gelirideğişkenleri arasında anlamlı fark olduğu belirlenmiştir. Yapılan çalışmanın sadece son sınıfta öğrenimgören öğretmen adaylarına yapıldığı göz önüne alındığında, benzer çalışmaların farklı okul kademelerindegörev yapan öğretmenler ile yapılması bizim çalışmamızda elde edilen bulguları desteklemek açısındanfaydası olacağı düşünülmektedir.

In this study social appearance anxiety and leisure time exercise of students from College of Physical Education and Sports were investigated. A total of 247 students were participated. Data for social appearance anxiety were collected by a survey which was developed by Hart et all. (2008) and translated to Turkish by Doğan (2010) and data for leisure time exercise was developed by Godin and Shephard (1985 and 1987) and translated to Turkish by Yerlisu Lapa and Yağmur (2015). The mean of the social appearance anxiety level is found to be 24.85 and leisure time exercise level is found as 27.94. There is no significant difference was found students’ social appearance anxiety level according to gender but a significant difference was found between female and male students in their leisure time exercise level. This study showed that students’ social appearance anxiety level and leisure time exercise level were changed significantly whether they do have license in sport or not. Also it is found that there is no relationship among social appearance anxiety, leisure time exercise level and academic achievement of students., Bu çalışmada Beden Eğitimi ve Spor Yüksekokulunda öğrenim gören öğrencilerin sosyal görünüm kaygı düzeyleri ve serbest zaman egzersiz düzeyleri incelenmiştir. Çalışmaya 247 öğrenci gönüllü olarak katılmıştır. Öğrencilerin sosyal görünüm kaygıları Hart ve ark. (2008) tarafından geliştirilen ve Türkçeye Doğan (2010) tarafından uyarlanan Sosyal Görünüm Kaygı Ölçeği kullanılarak tespit edilmiştir. Serbest Zaman Egzersiz düzeyi ise Godin ve Shephard (1985, 1987) tarafından geliştirilen ve Türkçeye Yerlisu-Lapa ve Yağmur (2015) tarafından uyarlanan Serbest Zaman Egzersiz Ölçeğiyle elde edilmiştir. Çalışmada öğrencilerin sosyal görünüm kaygı düzeyi ortalaması 24.85 olarak tespit edilirken serbest zaman egzersiz ortalaması 27.94 olarak tespit edilmiştir. Çalışmada öğrencilerin sosyal görünüm kaygı düzeyi cinsiyete göre farklılık göstermezken, serbest zaman egzersiz düzeyi erkekler lehine anlamlı bir farklılık göstermiştir. Sosyal görünüm kaygı ve serbest zaman egzersiz düzeyi öğrencilerin bir branşta lisans sahibi olmalarına göre de anlamlı düzeyde farklılık göstermiştir. Çalışmada serbest zaman egzersiz düzeyi, sosyal görünüm kaygı düzeyi ve akademik başarı arasında anlamlı düzeyde bir ilişki tespit edilememiştir.

In this study, hopelessness level of students at Abant İzzet Baysal University, School of Physical Education and Sport was determined according to their gender, class level and department. 110 female and 191 male students with a total of 301, from 1st, 2nd, 3rd, and 4th class levels of Physical Education Teaching, Coaching and Sport Management departments were participated in this study. Data was collected through Bech Hopelessness Scale which was developed by Beck et all. (1974) and translated into Turkish by Seber (1991). In the analysis of data, one way Anova and t test were used. It was found that there were significant differences in the students’ hopelessness level according to their gender. The male students ( ̅=4.81) have higher level of hopelessness than female students ( ̅=3.76). Also, according to the results, there were no significant differences in hopelessness level of students according to their class level and department., Bu çalışmada, Abant İzzet Baysal Üniversitesi, Beden Eğitimi ve Spor Yüksekokulunda, Beden Eğitimi Öğretmenliği, Antrenörlük Eğitimi ve Spor Yöneticiliği Bölümlerinde okuyan öğrencilerin umutsuzluk düzeylerinin cinsiyet, sınıf ve bölümlere göre incelenmesi amaçlanmıştır. Araştırmaya Beden Eğitimi ve Spor Yüksekokulunun Beden Eğitimi Öğretmenliği, Antrenörlük ve Spor Yöneticiliği bölümlerinin 1, 2, 3 ve 4. sınıflarında öğrenim gören 110 kadın ve 191 erkek olmak üzere toplam 301 öğrenci katılmıştır. Araştırmada veri toplama aracı olarak Beck ve ark. (1974) tarafından geliştirilen, Türkçeye uyarlaması Seber (1991) tarafından yapılan “Beck Umutsuzluk Ölçeği” kullanılmıştır. Araştırmada elde edilen veriler t testi ve tek yönlü varyans analizi yöntemleri kullanarak analiz edilmiştir. Elde edilen sonuçlara göre öğrencilerin umutsuzluk düzeyleri cinsiyet değişkenine göre incelendiğinde kız ve erkek öğrencilerin umutsuzluk düzeyleri arasında anlamlı bir farklılık bulunmuştur. Erkek öğrencilerin umutsuzluk düzeyleri ( ̅=4.81) kız öğrencilere ( ̅=3.76) göre daha fazladır. Öğrencilerin umutsuzluk düzeyleri hem bölümlerine hem de sınıflarına göre anlamlı bir farklılık göstermemiştir.

Bu çalışmanın amacı Abant İzzet Baysal Üniversitesi Eğitim Fakültesi ve Beden Eğitimi Öğretmenliği Bölümünde okuyan ve öğretmenlik uygulaması dersini alan öğretmen adayların bu ders süresince öğretmen yeterliklerindeki değişimleri incelemektir. Araştırmaya Eğitim Fakültesinin çeşitli bölümlerinde ve Beden Eğitimi Öğretmenliği bölümünde okuyan ve öğretmenlik uygulaması dersini alan 238 öğretmen adayı katılmıştır. Araştırmada Tschannen-Moran ve Woolfolk-Hoy (2001) tarafından hazırlanan ve Türkçeye Işıl Aktağ (2003) tarafından çevrilen Öğretmen Yeterliği Ölçeği kullanılmıştır. Ayrıca bütün öğretmen adaylarına hem ön-test hem de son-testte açık uçlu sorular sorulmuştur. Veriler t test bağımlı değişkenler kullanılarak analiz edilmiştir. Araştırma sonuçlarına göre öğretmen adaylarının öğretmen yeterliği ortalaması X=7.17 ± .64 olarak bulunmuştur. Araştırmaya katılan öğretmen adaylarının öğretmen yeterliği cinsiyete göre değişiklik göstermemektedir. Ayrıca öğretmenlik uygulaması dersinin öğretmen adayları üzerinde anlamlı bir etkisi bulunamamıştır. Öğretmen adaylarının açık uçlu sorulara verdikleri yanıtlar derlenerek temalar elde edilmiştir. Elde edilen bu temaların bazıları anketin alt boyutlarıyla birebir örtüştüğü gibi sınıf yönetimi, öğrenci katılımı ve öğretim yöntemleri, araştırmada öğretmen adayları tarafından sıklıkla vurgulanan tema olarak iletişim ortaya çıkmıştır

In this study, the computer self-efficacy level of academicians at Abant Izzet Baysal University (AIBU) was determined according to their age, experience and academic positions. 144 academicians were participated from various departments in 2012 education year. The data was collected through Computer Self-Efficacy Scale developed by Compeau and Higgins (1995) and translated to Turkish by Işıl Aktağ (2011). In the analysis of data, one way ANOVA, frequency and percentage calculations and Pearson Product Moment Correlation Coefficient test were utilized. It was found that there are significant differences an academicians computer self-efficacy scale according to their age, experience and academic positions. Also there are significant differences in computer self-efficacy level according to usage of computers during weekend and weekdays by academicians, Bu çalışmanın amacı Abant İzzet Baysal Üniversitesi’nde (AİBÜ) görev yapan öğretim elemanlarının bilgisayar öz-yeterlik düzeyinin çeşitli değişkenlere göre karşılaştırılmasıdır. Araştırmaya AİBÜ’nün çeşitli bölümlerinde ders veren 144 öğretim elemanı katılmıştır. Araştırmada Compeau ve Higgins (1995) tarafından geliştirilen ve Türkçeye Işıl Aktağ (2011) tarafından uyarlanan Bilgisayar Öz-Yeterlik Ölçeği kullanılmıştır. Ölçek 5 alt ölçekten oluşmaktadır. Bunlar Bilgisayar Öz-Yeterlik ölçeği, Kaygı ölçeği, Performans Kazanım ölçeği, Duygusal Kazanım ölçeği, Kişisel Kazanım ölçeğidir. Verilerin analizinde tek yönlü varyans analizi, frekans ve yüzde dağilımları ve Pearson korelasyonu kullanılmıştır. Araştırma sonuçlarına göre öğretim elemanlarının bilgisayar öz-yeterlik seviyeleri yaşa, tecrübeye ve unvana göre anlamlı düzeyde farklılıklar göstermektedir. Ayrıca öğretim elemanlarının bilgisayar öz-yeterlik seviyelerinin bilgisayar kullanma süresine göre de anlamlı düzeyde farklılık gösterdiği tespit edilmiştir

Bu çalışmanın amacı, bilgisayar destekli öğretimin basketbol öğrenimi üzerindeki etkisini tespit etmektir. Bolu ili Merkez ilçede bulunan bir ilköğretim okulunun 7. sınıf öğrencileri üzerinde yürütülen ve 6 hafta süren çalışmada deneysel modellerden deney-kontrol gruplu öntest-sontest modeli kullanılmıştır. Bu amaçla ilköğretim 7. sınıf öğrencilerinden oluşan deney grubuna bilgisayar destekli öğretim uygulamaları ile hazırlanan program uygulanırken, kontrol grubuna geleneksel öğretim yöntemleri ile hazırlanan program uygulanmıştır. Deney grubu 16 kız, 6 erkek olmak üzere toplam 21 öğrenciden oluşurken, kontrol grubu ise 11 kız ve 8 erkek olmak üzere toplam 19 öğrenciden oluşmaktadır. Basketbol ünitesinin başında ve sonunda bilişsel alan öğrenmelerini ölçmek amacıyla basketbol başarı testi, devinişsel becerileri ölçmek için ise seçilen beceriler için geliştirilen gözlem formları kullanılmıştır. Elde edilen verilerin çözümlenmesinde betimsel istatistik, Mann-Whitney U testi ve Wilcoxon işaretli sıralar testi kullanılmıştır. İstatistiksel sonuçlar, deney ve kontrol gruplarının her ikisinin de bilişsel ve devinişsel alanda kendi içinde anlamlı gelişim gösterdiğini (p

Bu çalışma Türkiyedeki bir grup öğretmen adayının kendilerini bu meslekte ne kadar yeterli bulduklarının tespiti için yapılmıştır.Ayrıca bu çalışmada cinsiyet, öğretmenlik kademesi ve sınıflara göre yeterliliğin farklılaşıp farklılaşmadığı araştırılmıştır. Araştırmada Tschannen- Moran ve Woolfolk-Hoy tarafından geliştirilen Öğretmen Yeterlilik Duygusu (Teacher Sense of Effıcacy) anketi Abant İzzet Baysal Üniversitesi, Eğitim Fakültesi ve Beden Eğitimi Spor Yüksek Okulunda okuyan 1145 birinci ve son sınıf öğretmen adayı tarafından doldurulmuştur. Araştırmanın sonuçlarına göre, öğretmen adaylarının yeterlilik ortalaması 7.118 dir. Yeterlilik duygusunun cinsiyete göre farklı olduğu, bayanların erkeklerden daha fazla kendilerini yeterli gördükleri belirlenmiştir. Öğretmen adaylarının sınıf ve öğretmenlik kademe tercihine göre ise bir farklılık göstermediği tespit edilmiştir. The purpose of this study was to identify and describe teacher efficacy beliefs in a sample of Turkish pre-service teachers. The research revealed whether or not advanced pre-service teachers showed higher levels of efficacy than those beginning their teacher education program. Differences in efficacy between male and female pre-service teachers and elementary and middle school pre-service teachers were also to be studied. 1145 pre-service teachers from Abant Izzet Baysal University participated to this study. Data were collected by using Teacher Sense of Efficacy Scale developed by Tschannen-Moran and Woolfolk-Hoy (2001). Analyses of the data revealed that pre-service teachers at Abant Izzet Baysal University had efficacy mean of 7.118. There was a significant difference between female and male pre-service teachers however, there were no significant difference between first year and last year pre-service teachers and between elementary and middle school teachers.

Bu araştırmanın amacı; Okul sporlarına katılan ve katılmayan ortaokul öğrencilerinin sezinleme zamanının cinsiyet, hız, spor deneyimi ve spor yapma durumlarına göre karşılaştırılarak, fark gösterip göstermediğini belirlemektir.Araştırma Bolu ilinde merkez okullarda, okul sporlarına katılan ve katılmayan (voleybol-hentbol-basketbol) ortaokul 5 - 6 - 7 ve 8. sınıf öğrencilerden oluşmaktadır. Çalışmaya Bolu ilinde okul sporlarına katılan ve katılmayan 240 kadın, 241 erkek toplam 481 öğrenciden ölçümler alınmıştır. Veri toplama aracı olarak ` Bassin Anticipation Timer Cihazı` ve `Öğrenci bilgi formu` kullanılmıştır.Araştırma verilerinin analizinde alt problemlerin çözümlenmesinde anlamlı fark olup olmadığı belirlenirken t testi kullanılmış ve aritmetik ortalama değerleri incelenmiştir. Yapılan analiz sonuçları p

Bu araştırmanın amacı beden eğitimi öğretmenlerinin öz-yeterlik düzeyinin cinsiyet, mesleki kıdem, yaş ve görev yapılan okul türü açısından incelenmesi ve bunu yaparken de konu bilgisi, bilimsel bilgileri uygulama, öğrencilerin beceri düzeylerindeki farklılıklara müdahale, engelli öğrencilerin öğretimindeki uygulama, öğrenme öğretmen süreçlerindeki öğretim, değerlendirme, teknolojiyi kullanma alt boyutlarında öğretmenlerin öz-yeterliklerinin belirlenerek bu alanların öğretmenin beden eğitimi öz-yeterliğini oluşturmasına katkısını tespit etmektir.Araştırmaya İstanbul ilinde ortaokul ve liselerde görev yapan 225 erkek 136 kadın toplamda 361 beden eğitimi öğretmeni katılmıştır. Veri toplama olarak aracı 'Beden Eğitimi Öz-yeterlik Ölçeği' kullanılmıştır. Veriler sadece internet üzerinden Beden Eğitimi Öğretmenleri dernek ve sosyal medya platformlarına dağıtılmış. Veriler gönüllülük esas alınarak toplanmıştır.Araştırma verilerinin analizinde SPSS istatistik programı kullanılmıştır. Analizlerde bağımsız değişkenler t testi ve tek yönlü varyans analizi kullanılmıştır. Yapılan analiz sonuçları p

Bu çalışmanın amacı, Türk buz hokeyi takımlarının spora özgü başarı motivasyonu ve genel öz yeterlilik düzeylerinin belirlenmesidir. Bu araştırmanın evrenini 2017-2018 sezonunda Türkiye Buz Hokeyi Liginde oynayan 18 yaş üzeri kadın ve erkek (420 sporcu) buz hokeyi sporcusu oluşturmaktadır. Verilerin toplanmasında Willis (1982) tarafından geliştirilen Türkiye'deki geçerlilik ve güvenilirlik çalışması da Tiryaki ve Gödelek tarafından yapılan (1997) `Spora Özgü Başarı Motivasyonu Ölçeği` ve Schwarzer (2005) tarafından geliştirilen Türkiye'deki geçerlilik ve güvenilirlik çalışması da Yıldırım tarafından yapılan (2010) `Genel Öz Yeterlilik Ölçeği `kullanılmıştır. Toplanan verilerin çözümlenmesinde SPSS paket programından faydalanılmıştır. Verilerin analizinde kişisel bilgilerin aritmetik ortalaması alınarak frekans (f) ve yüzde (%) analizi ölçeğin güvenilirliği için ise Cronbach Alfa katsayısına bakılmıştır. Araştırmanın alt problemlerine ilişkin verilerin analizinde ise verilerin normal dağılıp dağılmadığını, görebilmek için Kolmogorow Smirnov testi yapılmıştır. Grup ortalamaları arasındaki farkları karşılaştırmak için Tek Yönlü Varyans analizi (One Way Anova ) yapılmıştır. Cinsiyetler arasındaki başarı motivasyon düzeyi ve genel öz yeterlilik farklılığını belirlemek için t-testi uygulanmıştır. Başarı motivasyonu ve genel öz yeterlilikleri arasında ilişkiyi belirlemek için Pearson Korelasyon testi kullanılmıştır. Çalışma sonucunda başarı motivasyon ölçeği alt boyutlarında pozitif yönde anlamlı ilişki olduğu, cinsiyete göre başarı motivasyonu ölçeği geneli ve hiçbir alt boyutta anlamlı bir fark bulunmazken, genel öz yeterlilik ölçeğinde ise, cinsiyet ve milli olma durumlarına göre anlamlı farklar bulunmuştur. Başarı motivasyonu ve genel öz yeterlilik ölçeklerinde, eğitim durumu, spor deneyimi, yaş değişkenlerine göre anlamlı farka rastlanmamıştır. The aim of the study is to define sport-spesific success motivation and self efficacy levels of Turkish ice hockey teams. 420 male and female active ice hockey athletes (in 2017-2018 season) who are older than 18 attended the study. Data is collected by considering Willis (1982), For validity and reliability analysis, 'Sport spesific Success Motivation Scale' developed by Tiryaki and Gödelek (1997), validity and reliability study develeoped by Schwarzer (2005) and 'General Self-Efficacy Scale' developed by Yıldırım (2010) is used.Data is analysed by using SPSS. Arithmetic mean of personal data is used in data analysis. Cronbach Alfa index is used for frequency (f) and percentage (%) is used for scale reliability.Kolmogorow Smirnov test is used to see if the data of the sub problems of the studyis normally distributed or not. The results of the test showed that, the data is normally distrubuted. One way Anova was used to compare the differences between the means of the groups. T-test is applied to analyze the differences of the genders in success motivation and self-efficacy. The relationship between success motivation and self-efficacy is reviled by using Pearson Correlation test.Pearson correlation was used to determine the interaction between motivation of success and self sufficiency awareness. As a result of the study, there was a significant positive relationship between the success motivation scale sub-dimensions, success motivation scale by gender and no significant difference was found in any sub-dimension, while significant self-efficacy scale showed significant differences according to gender and nationality. There were no significant differences in achievement motivation and general self-efficacy scales according to educational status, sports experience and age variables. 102

Bu çalışma Hatay ilinde okul sporlarına katılan ortaokul 7. ve 8. sınıf takım sporu (basketbol-hentbol) ve bireysel spor (masa tenisi-badminton) yapan öğrencilerin sezinleme zamanlarının incelenmesi amacı ile yapılmıştır. Araştırmaya 2011-2012 eğitim-öğretim yılında Hatay ilinde okul sporlarına katılan okullardan 116 erkek, 121 kız öğrenci gönüllü olarak katılmıştır. Araştırma verileri, Lafayette Enstitü tarafından geliştirilen Bassin Anticipation Timer cihazı ile toplanmıştır. Verilerin çözümlenmesinde SPSS (17.0) kullanılarak, takım sporu yapan öğrenciler ile bireysel spor yapan öğrencilerin gruplar arasında, cinsiyete göre, spor deneyimine göre ve yaşa göre sezinleme zamanları arasında fark olup olmadığı incelenmiştir. Verilerin analizinde t testi veya tek yönlü Anova Testi kullanılmıştır. Sonuçlara bakıldığında, bireysel spor yapan öğrencilerin daha iyi sezinleme zamanına sahip oldukları ortaya çıkmıştır. Kız öğrencilerle erkek öğrenciler arasında ve yaşlar (12-13-14) arasında sezinleme zamanında anlamlı fark elde edilmemiştir. Öğrencilerin spor deneyimlerine göre sezinleme zamanları arasındaki farklılıklara baktığımızda, 1 yıldır spor yapan öğrencilerin sezinleme zamanlarının 2 (iki), 3 (üç) ve 4 (dört) yıldır spor yapan öğrencilere göre daha yüksek olduğu bulunmuştur. Bu sonuçlara göre, bireysel sporlarda sezinleme zamanının takım sporlarına göre daha önemli olabileceği ve spor deneyiminin artması ile sezinleme zamanında gelişme olabileceği söylenebilir., The purpose of this study was to investigate the anticipation time of 7 th – 8 th grade middle school students who were participating team sports (basketball and handball) and individual sports (table tennis and badminton) in Hatay. 116 male and 121 female middle school students, who were attending school sports in Hatay in 2011-2012 education years, were participated in this study. Bassin Anticipation Timer, which was developed by Lafayette Institute, was used to measure anticipation time. It was investigated that whether anticipation time was differed between the students who participated team sports (basketball and handball) and individual sports (table tennis and badminton), between genders, between sport experience, and between ages. One Way Anova and t test were used to analyze the data. Statistical analysis revealed a significantly better performance of anticipation time in favor of students who participated individual sports compared to team sports. Whereas, the results for age and gender displayed no significant differences in anticipation time, the effect of sport experience on anticipation time was found to be significant. Students who had 1 year of sport experience got significantly worse anticipation time performance compared to 2, 3, and 4 years of sports experience. In conclusion, anticipation time can be more essential in individual sports compared to team sports and can be developed with the sport experience.

Bu çalışmanın amacı Abant İzzet Baysal Üniversitesi’nde (AİBÜ) görev yapan öğretim elemanlarının bilgisayar öz-yeterlik düzeyinin çeşitli değişkenlere göre karşılaştırılmasıdır. Araştırmaya AİBÜ’nün çeşitli bölümlerinde ders veren 144 öğretim elemanı katılmıştır. Araştırmada Compeau ve Higgins (1995) tarafından geliştirilen ve Türkçeye Işıl Aktağ (2011) tarafından uyarlanan Bilgisayar Öz-Yeterlik Ölçeği kullanılmıştır. Ölçek 5 alt ölçekten oluşmaktadır. Bunlar Bilgisayar Öz-Yeterlik ölçeği, Kaygı ölçeği, Performans Kazanım ölçeği, Duygusal Kazanım ölçeği, Kişisel Kazanım ölçeğidir. Verilerin analizinde tek yönlü varyans analizi, frekans ve yüzde dağilımları ve Pearson korelasyonu kullanılmıştır. Araştırma sonuçlarına göre öğretim elemanlarının bilgisayar öz-yeterlik seviyeleri yaşa, tecrübeyeunvana göre anlamlı düzeyde farklılıklar göstermektedir. Ayrıca öğretim elemanlarının bilgisayar öz-yeterlik seviyelerinin bilgisayar kullanma süresine göre de anlamlı düzeyde farklılık gösterdiği tespit edilmiştir. In this study, the computer self-efficacy level of academicians at Abant Izzet Baysal University (AIBU) was determined according to their age, experience and academic positions. 144 academicians were participated from various departments in 2012 education year. The data was collected through Computer Self-Efficacy Scale developed by Compeau and Higgins (1995)translated to Turkish by Işıl Aktağ (2011). In the analysis of data, one way ANOVA, frequency and percentage calculations and Pearson Product Moment Correlation Coefficient test were utilized. It was found that there are significant differences an academicians computer self-efficacy scale according to their age, experience and academic positions. Also there are significant differences in computer self-efficacy level according to usage of computers during weekendweekdays by academicians.

Bu çalışma Hatay ilinde okul sporlarına katılan ortaokul 7-8. sınıf takım sporu (basketbol - hentbol) ve bireysel spor (masa tenisi - badminton) yapan öğrencilerin sezinleme zamanlarının incelenmesi amacı ile yapılmıştır.Araştırmada, takım sporu ile bireysel sporlarda sezinleme zamanının beden eğitimi ve spordaki yeri ve önemi ortaya konmaya çalışılmıştır.Araştırmaya 2011-2012 eğitim-öğretim yılında Hatay ilinde okul sporlarına katılan okullardan 116 erkek, 121 kadın öğrenci gönüllü olarak katılmıştır.Araştırma verileri, Lafayette Enstitü tarafından geliştirilen Bassin Anticipation Timer cihazı ile toplanmıştır. Verilerin çözümlenmesinde bilgisayar tabanlı istatistiksel analiz programıyla, takım sporu yapan (basketbol-hentbol) öğrenciler ile bireysel spor yapan (badminton-masa tenisi) öğrenciler arasında sezinleme zamanlarında farkın olup olmadığını, cinsiyete göre sezinleme zamanında farklılığın olup olmadığını, takım sporu yapan (basketbol-hentbol) öğrenciler arasında farkın olup olmadığını, bireysel spor yapan (badminton-masa tenisi) öğrenciler arasında farkın olup olmadığını ve spor deneyiminin sezinleme zamanına etkisinin olup olmadığı incelenmiştir. Verilerin analizinde çalışmanın alt problemlerinin çözümlenmesine uygun olarak t testi veya Anova Testi kullanılmıştır.Takım sporu yapan öğrencilerle, bireysel spor yapan öğrenciler arasında yapılan analiz sonucunda, Bireysel spor yapan öğrenciler daha iyi sezinleme zamanına sahip oldukları ortaya çıkmıştır. Bireysel sporlardan Badminton ve Masa Tenisi oynayan öğrenciler arasında anlamlı fark bulunmazken, takım sporlarından Basketbol ve Hentbol oynayan öğrenciler arasında, Hentbol oynayan öğrencilerin sezinleme zamanları daha iyi bulunmuştur. Kadın öğrencilerle erkek öğrenciler arasında sezinleme zamanında anlamlı fark bulunmazken, öğrencilerin sezinleme zamanları spor deneyimine göre karşılaştırıldığında, 1 (bir) yıl spor yapanlarla, 2 (iki), 3 (üç) ve 4 (dört) yıldır spor yapanlar arasında anlamlı fark ortaya çıkmıştır. The purpose of this study is to investigate anticipation time of 7th – 8th grade middle school students who are participating team sports (basketball and handball) and individual sports (table tennis and badminton) from Hatay.In this study the importance of anticipation time on sport performance is tried to revealed. 116 male and 121 female middle school students who were participate school sports in Hatay in 2011-2012 education year, were participated this study. Bassin Anticipation Timer was used to gather data. The study revealed whether students who participate team sports (basketball and handball) differ than students who participate individual sports (table tennis and badminton) in their anticipation time. Also differences in anticipation time between male and female students, between students who play basketball and handball, between students who play table tennis and badminton were also to be studied. Influence of year in sport experience and age on anticipation time was also investigated in this study.One Way Anova and t test were used according to the purpose of study. Analyses of the data revealed that three is a significant difference between students who were participate team sports and individual sports. When it was looked at the team sport, there was a significant difference between students who play basketball and handball, however, when it was looked at the individual sports, there was no significant difference between students who play table tennis and badminton.Also result showed that there was no significant difference between male and female students in their anticipation time. There was significant difference in anticipation time when it was looked at the year in sport experience. Students who participated sport 1 year differ than students who participated sport 2,3 and 4 years in their anticipation time. 80

Bu araştırmanın amacı, öğretmen niteliklerinin beden eğitimi dersi alan öğrencilerin beden eğitimi dersine karşı olan tutumlarına etkisini incelemektir. Araştırma, Bolu ?li Merkez ilçesinde 10 ilköğretim okulunda 6., 7., ve 8. sınıflarında öğrenim gören öğrenciler ile yürütülmüştür. Araştırmada Prof.Dr. Gıyaseddin Demirhan tarafından geliştirilen Beden Eğitimi Öğretmen Nitelikleri Ölçeği ve Beden Eğitimi ve Spor Tutum Ölçeği kullanılmıştır. Araştırmada elde edilen veriler Peorson Korelasyon, T test, Tek yönlü varyans analizi (ANOVA) kullanılarak analiz edilmiştir.Araştırmada elde edilen veriler SPSS for Windows15 istatistiksel paket programı kullanarak analiz edilmiştir. ?statisitiksel işlemlerde anlamlılık düzeyi 0.05 olarak alınmıştır. Araştırma bulgularına göre ilköğretim ikinci kademeki öğrencilerin beden eğitimi dersine karşı tutumları ile öğretmenin sahip olduğu nitelikler arasında pozitif yönde ve anlamlı r=166 p

Bu araştırmada, ortaöğretim öğrencilerinin bu kurumlarda görev yapan beden eğitimi öğretmenlerinin sergilediği ders içi genel öğretim davranışlarına ilişkin algıları ve öğrencilerin bu derse karşı geliştirdikleri tutumların düzeylerini; öğrencilerin cinsiyet, sınıf düzeyleri ve lisanslı olup olmamalarına göre ortaya çıkarmak amaçlanmıştır.Çalışmanın evrenini 2006-2007 eğitim-öğretim yılında Bolu ili Merkez ilçedeki meslek lisesi niteliğinde olmayan ortaöğrenim kurumlarında öğrenimlerini sürdüren ve beden eğitimi dersi alan 9.,10. ve 11.sınıf öğrencileri oluşturmuştur. Örneklemini ise 3 genel lise ve 2 Anadolu lisesinde öğrenim gören ve beden eğitimi ders saati 20 saat ve üzeri olan okullardan evreni temsil edecek nitelikte seçilen 9,10 ve 11. sınıf öğrencilerinden oluşan toplam 697 öğrenci oluşturmuştur.Verilerin çözümlenmesinde SPSS 15.00 paket programı kullanılmıştır. Öğrencilerden Beden Eğitimi Öğretmen Davranışları Gözlem Formu ve Beden Eğitimi Dersi Tutum Ölçeği anketlerinden elde edilen verilerin analizinde tanımlayıcı (frekans, yüzde, ortalama, standart sapmalar), t test, iki yönlü varyans analizi, Pearson Momentler Çarpımı Korelasyon katsayısı, Tukey ve Manova istatistiksel ile elde edilen teknikler kullanılmıştır. Araştırmada anlamlılık düzeyi 0.05 olarak alınmıştır.Ortaöğretim kurumlarında beden eğitimi dersi öğretmen davranışlarına yönelik öğrenci algılarını ve aynı zamanda bu öğrencilerin beden eğitimi derslerine yönelik tutumlarını ortaya koyan bu çalışmada aşağıdaki sonuçlara ulaşılmıştır.Araştırma sonuçlarına göre, kız öğrencilerin ortalamalarının =4.06 ± .56, erkek öğrencilerin ortalamalarından ( =4.01 ± .63) daha yüksek olması kızların erkeklere göre öğretmen davranışlarını algılamaları daha olumlu karşıladığını göstermektedir. Öğretmen davranışlarını değerlendirme ölçeğinden elde edilen sonuçlara göre dersin «sonuç alma» aşamasında yer alan davranışlar düşük düzeyde; doğrudan hedeflerin gerçekleştirilmesine yönelik «başlangıç» ve «geliştirme» aşamasındaki davranışlar ise daha iyi düzeyde sergilendiğini göstermektedir. Öğretmen davranışlarını ölçeğinin giriş-gelişme-sonuç ve toplam davranış bakımından aritmetik ortalama ve standart sapma puanları değerlendirme sonuçları neticesinde 9. sınıf öğrencilerinin 10. ve 11. sınıf öğrencilere göre daha yüksek bir ortalamaya sahip olduğu ve bütün bölümlerinin (giriş-gelişme ve sonuç) toplam değerlendirilmesi sonucunda kız öğrencilerin erkek öğrencilere göre daha yüksek bir ortalamaya sahip olduğu gözlemlenmiştir. Öğrencilerin lisanslı sporcu olup olamamaları açısından bakıldığında yine öğrencilerin Beden eğitimi öğretmenlerinin sınıf içindeki davranışlarını değerlendirmesi sonucunda lisanslı öğrencilerin ortalamaları ( =4,08±.59), lisansız öğrencilerin ise ( =4.03 ±.60) çıkmıştır.Araştırmaya katılan öğrencilerin Beden Eğitimi dersine karşı olan tutum puanlarının cinsiyete göre anlamlı bir fark göstermediği belirlenmiştir. Erkek öğrencilerin ( =3.83±.68), kız öğrencilere ( =3.67±.69) göre beden eğitimi dersine karşı olan tutumları daha yüksektir. Tutum ölçeği sonuçlarına sınıf düzeyleri açısından bakıldığında 9. ( =3.91±.67) ve 11.( =3.52±.59) sınıflar arasında ile 10.( =3.85±.73) sınıfla 11.( =3.52±.59) sınıflar arasında beden eğitimi dersine karşı olan tutumlar arasında anlamlı bir fark gözlemlenmektedir. Bu bulgulardan, öğrencilerin sınıf düzeyi yükseldikçe, beden eğitimi dersine ilişkin tutumlarının azaldığı sonucuna ulaşılmıştır. Araştırmaya katılan öğrencilerin beden eğitimi dersine karşı olan tutum ölçeği puanlarının öğrencilerin lisanslı sporcu olup olmama durumları arasında toplam tutum puanı p