Search

This study has examined the relationship between negative conflict resolution strategy from parents and the physical aggression of boys in the age from 12 to 14. We expected to find a relation between those two variables. This study is relevant because other studies did not study the relationship between negative conflict resolution strategies from parents and the physical aggression of boys in the age of 12 to 14. This study used quantitative data from a large scale longitudinal study named Conflict and Management of Relationships study (CONAMORE). For this study the family sample was used. The sample consisted of 149 Dutch families with boys aged 12 till 14 years old. Both the parents and the boys filled in questionnaires. The parents filled in a self-report questionnaire about their own conflict resolution strategy and the boys about their own physical aggression behaviour. We found no significant relation between the negative conflict resolution strategy from mothers and fathers and the physical aggression of boys. In three groups of low, medium and high scoring groups of fathers and in three groups of low, medium and high scoring groups of mothers there was also no significant relation between negative conflict resolution strategy and physical aggression.

Achtergrond: De opvoeding van een kind is van groot belang voor zijn toekomstig functioneren. Het hanteren van een disfunctionele opvoedstijl kan resulteren in gedragsproblemen van het kind. Ook kunnen gedragsproblemen bij het kind effect hebben op het welzijn van de ouders. Uit onderzoek is gebleken dat deelname aan een opvoedprogramma door ouders, zorgt voor een kleiner risico op het ontwikkelen van gedragsproblematiek bij kinderen. In het huidige onderzoek is gekeken naar de effecten van de Tiener Triple P-oudercursus tussen de 12 en 16 jaar, op de opvoedstijl, het welzijn van ouders en gedragsproblemen van de adolescenten. Methode: In dit onderzoek is gebruik gemaakt van een matched design, wat een vorm is van een quasi-experimentele onderzoeksopzet. Met behulp van een experimentele groep en een controlegroep is gekeken naar de effecten van de Triple P-oudercursus. De totale onderzoeksgroep bestond uit 53 participanten. Op twee meetmomenten hebben de ouders drie vragenlijsten ingevuld. Resultaten: Uit de resultaten blijkt dat de Tiener Triple P-oudercursus effectief is op het gebied van het verbeteren van de opvoedstijl van ouders en het welzijn van ouders. Er werd geen effect gevonden op het gebied van vermindering van de gedragsproblemen van de adolescenten. Dit betekent dat de Triple P-oudercursus vooral effect heeft op het gedrag en het welzijn van de ouders.

In dit onderzoek wordt bestudeerd hoeveel- en op welke manieren ouders meekrijgen wat hun kind doet, waar het is en of er een relatie is tussen deze kennis en gedragsproblemen van de jonge adolescent. Drie manieren waarop ouders informatie verkrijgen over de activiteiten van de jonge adolescent zijn, Disclosure: kinderen vertellen uit zichzelf wat ze gedaan hebben, waar ze waren en met wie; Sollicitatie: ouders vragen naar wat hun kinderen gedaan hebben; Ouderlijke controle: ouders leggen hun kinderen regels en beperkingen op. Daarnaast wordt gekeken of ouder-kind conflicten de relatie tussen disclosure en sollicitatie op gedragsproblemen bij de jonge adolescent medieert. Er is gebruik gemaakt van de gezinssteekproef van de tweede meetronde van het longitudinale onderzoeksproject “CONflicts And Management Of RElationships” (CONAMORE). 327 adolescenten en hun ouders hebben de vragenlijsten ingevuld. Uit de resultaten blijkt dat disclosure de grootste voorspellende waarde heeft op ouderlijke kennis en sollicitatie heeft de minst voorspellende waarde. Dit betekent dat de kennis die ouders hebben over de bezigheden van de adolescent voornamelijk komt van het uit zichzelf vertellen van de adolescent en niet doordat ouders ernaar vragen. Daarnaast blijken disclosure en sollicitatie gerelateerd te zijn aan externaliserende gedragsproblemen. De relatie tussen disclosure en externaliserende gedragsproblemen wordt gemedieerd te door ouder-kind conflicten. Dit betekent dat de relatie tussen het meer uit zichzelf vertellen van de adolescent aan de ouder en het ontwikkelen van minder gedragsproblemen van de adolescent, wordt veroorzaakt doordat hogere mate van disclosure zorgt voor minder ouder-kind conflicten en minder ouder-kind conflicten resulteert in minder gedragsproblemen

Achtergrond: Doel van het huidige onderzoek is om te bepalen in hoeverre er verschillen bestaan tussen Nederlandse, Turkse, Marokkaanse en Surinaamse/Antilliaanse adolescenten in de mate van steun, ruzie en macht binnen de ouder-adolescent relatie. Eerdere onderzoeken stellen dat adolescenten uit deze etnische groepen van elkaar verschillen. Waar Nederlandse gezinnen veel waarde hechten aan individualisme, hechten Turkse, Marokkaanse en Surinaamse gezinnen veel waarde aan conformisme. Er wordt gekeken naar jonge adolescenten, omdat zij zich in de kwetsbare periode bevinden waarin de relatie met hun ouders een belangrijke rol speelt. Methode: Aan dit onderzoek deden 1246 adolescenten mee van 10-15 jaar. Bij de adolescenten zijn algemene vragenlijsten afgenomen om de leeftijd en etniciteit te bepalen en de Network of Relationship Inventory (NRI) om de kwaliteit van de ouder-adolescent relatie te bepalen. Met een eenweg-ANOVA, een Welch-toets en een Post Hoc-toets is geanalyseerd of de etnische groepen wat betreft de ouder-adolescent relatie van elkaar verschillen in de mate van steun, ruzie en macht. Resultaten: Er wordt alleen een significant verschil gevonden in de mate van steun. Hierbij scoren Nederlandse adolescenten significant hoger en Turkse adolescenten significant lager dan de andere adolescenten. De mate van ruzie en macht binnen de ouder-adolescent relatie blijkt uit dit onderzoek niet significant te verschillen tussen de vier etnische groepen. Discussie: Dat Nederlandse adolescenten significant hoger scoren op steun dan andere adolescenten, kan verklaard worden doordat zij hun ouders als meer responsief ervaren dan ouders van andere adolescenten. Gezinsgrootte kan hier ook een verklaring voor zijn. Geen significante verschillen in de mate van ruzie en macht kan onder andere verklaard worden door het acculturatieproces.

Introduction. Toddlers who grow up with a depressed mother have an increased risk of developing behavior problems. Still is unclear how this risk unfolds and which specific behaviour problems can be the result. Furthermore, depressed mothers seem to be less able to fulfill the parenting needs of their child. Current study examines whether there is a relationship between the parenting behaviour of depressed mothers and behavioural problems with toddles. In addition it was tested whether gender moderated this effect. Method. In this quantitative descriptive research 94 mothers participated with a toddler. Statistical analyses were performed to study the relationship between the parenting behavior of depressed mothers and non-depressed mothers and behavior problems in toddlers. Also are studied differences between boys and girls. Results. Statistical analyses showed that toddlers of depressed mothers are more stubborn, have more temper tantrums and are more disobedient than toddlers of a non-depressed mother. In addition, it appears that depressed mothers respond less sensitive, give less positive attention and express less parental warmth to their toddler than non-depressed mothers. Finally, it appears that the relationship is not moderated by gender. Discussion. This study shows that toddlers with a depressed mother have more behavior problems than toddlers with a non-depressed mother. Besides, depressed mothers have more difficulty being sensitive, positive and showing warmth, therefor their toddlers being at increased risk for behavior problems. Finally, there is no difference in this relationship between boys and girls. Further research is needed to confirm the outcomes of this study.

Inleiding In deze studie is onderzocht of er een relatie bestaat tussen faalangst en een autoritaire opvoedingsstijl bij kinderen van 10 tot en met 12 jaar en of deze relatie verschilt tussen jongens en meisjes. Hierbij is een onderscheid gemaakt tussen een autoritaire en autoritatieve opvoedingsstijl. Verwacht werd dat faalangst meer zou voorkomen bij een autoritaire opvoedingsstijl dan bij een autoritatieve opvoedingsstijl. Daarnaast werd verwacht dat de relatie tussen de autoritaire opvoedingsstijl en faalangst sterker zou zijn voor jongens dan voor meisjes. Methode Kinderen uit groep 7 en 8 (N = 70) hebben een vragenlijst ingevuld met betrekking tot het opvoedgedrag van ouders. Tevens hebben zij een vragenlijst ingevuld met vragen over faalangst. De onderzoeksvragen zijn getoetst door middel van een enkelvoudige regressie analyse en een moderatieanalyse. Resultaten Uit de analyses komt naar voren dat een hogere mate van autoritatieve opvoedingsstijl leidt tot meer faalangst en niet een autoritaire opvoedingsstijl. Daarnaast is er geen verschil tussen jongens en meisjes in de relatie tussen de autoritaire opvoedingsstijl en faalangst. Discussie Een autoritaire opvoedingsstijl is niet gerelateerd aan faalangst bij kinderen van 10 tot en met 12 jaar. Op basis van de gevonden resultaten in de huidige studie zal in de toekomst verder onderzoek gedaan moeten worden naar hoe een autoritatieve opvoedingsstijl kan bijdragen aan faalangst.