Search

Bu çalışmada diyabet oluşturulan ratların böbrek dokusunda oksidatif stres ve apoptozis üzerine perilil alkolün etkileri araştırılmıştır. Bu amaçla 40 adet rat eşit olarak rastgele 4 gruba ayrılmıştır. 1.Grup (kontrol), 2. Grup (Diyabet; STZ 50 mg/kg i.p, tek doz), 3. Grup (Perilil Alkol; Perilil Alkol 50 mg/kg/gün p.o, 7 gün), 4. Grup (Diyabet+Perilil Alkol; STZ 50 mg/kg i.p, tek doz+Perilil Alkol 50 mg/kg/gün, p.o 7 gün). Çalışma sonunda böbrek dokusu örneklerinde bazı biyokimyasal parametreler malondialdehit (MDA), glutatyon (GSH), glutatyon peroksidaz (GSH.Px), katalaz (CAT) ve apoptotik indeks markerları olan Bax ve Bcl-2 seviyeleri Western blot analizleri ile ölçülmüştür. Çalışma sonucunda diyabet oluşturulan grupta MDA seviyesi kontrol grubuna göre artmış (P, The aim of this study was to investigate the effects of perilyl alcohol on renal tissue oxidative stress and apoptosis in diabetic rats. For this purpose, 40 rats were divided into 4 groups with 10 rats per group. The experimental groups were Group 1 (control), Group 2 (Diabetes; STZ 50 mg/kg ip, Single Dose), Group 3 (Perilil Alcohol; Perilil Alcohol 50 mg/kg po, 7 days), and Group 4 (Diabetes+Perilil Alcohol; STZ 50 mg/kg ip, Single Dose+Perilyl Alcohol 50 mg/kg po 7 days). Biochemical parameters malondialdehyde (MDA), Glutathione (GSH), Glutathione Peroxidase (GSH.Px), Catalase (CAT) and Bax and Bcl-2 levels were measured at the end of the study. Results showed that MDA level increased in diabetic group compared to control group (P

Bu araştırmada, subklinik mastitisli ineklerde E vitamininin bazı biyokimyasal değerlere etkisi araştırıldı. Araştırmada, 40 adet inek kullanıldı. Sağlıklı ve mastitisli inekler, Kaliforniya Mastitis Testi (CMT) ve somatik hücre sayısı (SHS)’ına göre belirlendi. Mastitisli ineklere 20 gün boyunca gün aşırı 2.000 IU E vitamini kas içi uygulandı. Sağlıklı, mastitisli ve tedavi gruplarındaki ineklerden alınan kan örneklerinde sodyum (Na), kalsiyum (Ca), potasyum (K), laktad dehidrogenaz (LDH), trigliserid, albumin, kreatin, total protein ve kolesterol düzeylerine bakıldı. Sağlıklı ve mastitisli grup Na (P 0.05) önemsiz bulundu. Mastitisli ve tedavi grupları arasında Na, Ca, ve K (P 0.05)’ın önemsiz olduğu saptandı

Bu çalışma ratlara methotreksat (MTX) uygulamasının oksidatif stres,antioksidan sistem ve spermatogenez üzerine olan etkileri ve bu etkilereKisspeptin-10 uygulamasının meydana getirdiği değişiklikleri araştırmakamacıyla yapılmıştır.Bu amaçla 48 wistar albino rat Kontrol Grubu kontrol (n:6, serumfizyolojik), 2. Grup MTX (n:10, i.p MTX 20 mg/kg tek doz), 3. Grup (n:6, i.pKisspeptin-10, 50 nmol/kg, 5gün/doz), 4. Grup (n:6, Kisspeptin-10, 50 nmol/kg10gün/doz), 5. Grup (n:10, MTX 20 mg/kg tek doz + Kisspeptin-10, 50 nmol/kg 5gün/doz), 6. Grup (n:10, MTX 20 mg/kg tek doz + Kisspeptin-10, 50 nmol/kg 10gün/doz) gruplarına ayrılmıştır.Uygulama yapılan gruplarda plazma ve testis dokusu MDA, GSH, GSH.Pxve Katalaz aktivitesi düzeylerine, spermatolojik parametrelere ve serumtestesteron seviyelerine bakıldı.13. gün sonunda testis dokusunda MTX uygulaması ile artan MDA düzeyi(p

1. ÖZET Bu çalışma, uzun süreli homosistein uygulanan ratlarda antioksidan enzim düzeylerinde ve koroner arterlerin yapısındaki değişimler ve bu değişimlere E vitamini ve melatoninin etkilerini araştırmak için yapılmıştır. Bu amaçla 40 dişi ve 40 erkek, toplam 80 Wistar albino rat 1. grup: kontrol (n=20, serum fizyolojik), 2. grup: homosistein (n=20, 0.71mg/kg homosistein), 3. grup: homosistein-melatonin (n=20, 0.71mg/kg homosistein - 1 mg/kg melatonin), 4. grup: homosistein-E vitamini (n=20, 0.71mg/kg homosistein - 125 mg/kg dl-a tokoferol asetat) gruplarına ayrılarak, 6 hafta her gün uygulanmıştır. Bütün gruplardaki tüm parametreler, erkek ratlarda dişi ratlardan daha fazla olmak üzere anlamlı (P

1. ÖZET Bu çalışmada, kastre, normal ve Have testosteron ile bunlara ek olarak E vitamini verilmesinin koagulasyon parametreleri, lipit peroksidasyonu ve lipit profili üzerindeki etkileri araştırıldı. Bu amaçla 46 erkek Yeni Zellenda tavşanı; 1. Kontrol (n=8), 2. Testostron (n=8), 3. Testosteron-E vitamini (n=8), 4. E vitamini (n=8), 5. Kastrasyon-E vitamini (n=7) ve 6. Kastrasyon grubuna (n=7) ayrılarak l0mg testosteron propionat ve 100 mg/kg dl-a tokoferil asetat 40 gün, günaşırı uygulanmıştır. Trombosit sayısı, kontrole göre 2. grupta artarken 6. grupta azalmıştır (p0.05). Total cholestrol /HDL cholesterol ratio increased in the 2nd group (p

Bu araştırmada, subklinik mastitisli ineklerde E vitamininin lipit peroksidasyon ve bazı antioksidan düzeylerine etkisi araştırıldı. Araştırmada, 40 adet inek kullanıldı. Kontrol ve uygulama grupları, Kaliforniya Mastitis Testi (CMT) ve somatik hücre sayısı (SHS)'na göre belirlendi. Uygulama grubundaki ineklere 20 gün boyunca gün aşın 2.000 IU E vitamini kas içi uygulandı. Kontrol, uygulama öncesi ve sonrası gruplarında sırası ile sütte; SHS 169.60, 1.054.40, 700.80 (ml/süt), E vitamini 2.34, 2.04, 2.15 (mmol/L), Se 0.051, 0.045, 0.048 (ug/ml) ve MDA 0.50, 0.66, 0.58 (nmol/ml) olarak saptandı. Plazmada ise, E vitamini 5.79, 4.09, 5.11 (mmol/L), Se 0.099, 0.077, 0.081 (ug/ml) ve MDA 0.61, 0.75, 0.68 (nmol/ml) olarak bulundu. Aynı gruplarda sırası ile lökositte, GSH-Px 34.55, 22.02, 26.40 (IU/gr protein) ve MDA 111.67, 115.82, 113.47 (nmol/mg protein) olarak ölçüldü. Eritrositte ise, GSH 1.59, 1.35, 1.42 (umol/ml), GSH-Px 71.30, 54.90, 59.12 (IU/gr protein) ve Katalaz 52.19, 48.06, 50.32 (kU/gr protein) olarak saptandı. Kontrol grubu ile uygulama öncesi grup süt SHS, E vitamini ve MDA, plazma E vitamini, Se ve MDA, lökosit GSH-Px, eritrosit GSH, GSH-Px ve katalaz düzeyleri arasındaki fark istatistiksel olarak önemli bulundu. Süt Se ve lökosit MDA ortalamaları ise önemsiz bulundu. Uygulama öncesi ve sonrası gruplar arasında süt SHS ve MDA, plazma E vitamini ve MDA, lökosit GSH-Px, eritrosit GSH ve GSH- Px düzeyleri arasındaki fark istatistiksel olarak önemli bulundu. Süt E vitamini ve Se, plazma Se, lökosit MDA ve eritrosit katalaz ortalamaları farkının ise istatistiksel yönden önemsiz olduğu saptandı. Bu sonuçlara göre, subklinik mastitisli ineklerde E vitamini uygulamasının lipit peroksidasyonun önlenmesinde ve bazı antioksidanların aktivitelerinde olumlu bir etkiye sahip olduğu görüldü. This study was carried out to determine the effects of vitamin E on lipid peroxidation and some antioxidant substances in subclinical mastitic dairy cows. Forty cows were assigned to two groups by California Mastitis Test (CMT) and somatic eel count (SCC). 2.000 IU vitamin E was injected to cows of treatment group by intramuscular route every other day for twenty days. SCC in milk samples of control group, pre-treatment and post-treatment was 169.60, 1.054.40, 700.80 (ml/milk), respectively. Vitamin E concentration of milk samples of control group and treatment group before and after treatment was 2.34, 2.04 and 2.15 (mmol/L) and Se levels were 0.051, 0.045, 0.048 (ug/ml) and MDA levels were 0.50, 0.66, 0.58 (mmol/ml), respectively. Plasma vitamin E, Se and MDA levels were 5.79, 4.09, 5.11 (mmol/L), 0.099, 0.077, 0.081 (ug/ml) and 0.61, 0.75, 0.68 (nmol/ml), respectively. Leucocyte GSH-Px and MDA levels with the same ordering of groups were 34.55, 22.02, 26.40 (IU/g protein) and 111.67, 115.82, 113.47 (nmol/mg protein), respectively. GSH, GSH-Px and Catalase levels in erytrocytes in control, before and after treatment groups were 1.59, 1.35, 1.42 (umol/ml), 71.30, 54.90, 59.12 (IU/g protein) and 52.19, 48.06, 50.32 (kU/g protein), respectively. Differences in milk SCC, vitamin E and MDA, plasma vitamin E, Se and MDA; leucocyte GSH-Px; erytrocyte GSH, GSH-Px and catalase levels between control and pre-treatment groups were significant changed while differences in milk Se and leucocyte MDA levels were not significant. In treatment group, differences between pre- and post-treatment in milk SCC and MDA, plasma vitamin E and MDA; leucocyte GSH-Px; erythrocyte GSH and GSH-Px levels were found as significant stastistically whereas differences in milk vitamin E and Se levels; plasma Se; leucocyte MDA and erythrocyte catalase activities were not stastistically significant. The results of the study indicate that vitamin E administration had a significant role in prevention of lipid peroxidation and positively influenced the activity of some antioxidants in subclinical mastitis cows. 74

64 6. ÖZET Bu araştırmada, yüksek dozda kortizol (prednisolon) verilen ratlarda lipid peroksidasyon değişimi ve bunun üzerine E vitamini ve Se'un etkilerini araştırmak amaçlandı. Bu amaçla vücut ağırlıkları 250-300 gr arasında değişen 6-7 aylık toplam 250 adet Wistar albino ratları kullanıldı. Bütün gruplarda ratlara yem ve su ad libitum olarak verildi. Tüm hayvanlar, her grupta 50 rat olmak üzere beş gruba ayrıldı. I- Kontrol Grubu (n=50): Bu gruptaki ratlara 1 mi serum fizyolojik üç gün boyunca i.m. olarak enjekte edildi. II- Kortizol Grubu (n=50): Bu gruptaki ratlara üç gün boyunca 10 mg/100 gr/gün canlı ağırlık (c.a) prednisolon i.m. olarak enjekte edildi. IH- E vitamini Grubu (n=50): Bu gruptaki ratlara, dl-a-tokoferil asetat 80 mg/lOOgr/gün (c.a) 1-2 mi içme suyunda eritilerek bir ay boyunca içirildi. Sonra üç gün boyunca 10 mg/lOOgr/gün (c.a) prednisolon i.m. yolla enjekte edildi. IV- Selenyum Grubu (n=50): Bu gruptaki ratlara, 0.2mg/100gr/gün (c.a) sodium selenite 1-2 mi içme suyunda eritilerek bir ay boyunca içirildi. Sonra üç gün boyunca 10 mg/lOOgr/gün (c.a) prednisolon i.m. olarak enjekte edildi. V- E vit. + Se Grubu (n=50): Bu gruptaki ratlara, dl-a-tokoferil asetat 80 mg/lOOgr/gün (c.a) ve 0.2mg/100gr/gün (c.a) sodium selenite 1-2 mi içme suyunda eritilerek bir ay boyunca içirildi. Sonra üç gün boyunca 10 mg/lOOgr/gün (c.a) prednisolon i.m. enjekte edildi. Bu uygulamaların sonunda 4., 8., 12., 24. ve 48.saatlerde ratların abdominal boşlukları açılarak a. femoralisin bifurkasyon bölgesinden kan örnekleri alındı. Tüm hayvanların plazma MDA ve eritrosit antioksidan enzim düzeyleri (GSH-Px, SOD, CAT) belirlendi. Kortizol grubu plazma MDA düzeyleri belirlenen her zaman biriminde 4.saatten başlayarak 48.saate kadar belirgin bir artış gösterdi. Diğer uygulama ^_1. a':65 gruplarının plazma MDA düzeyleri ise 4.saatten itibaren 48.saate kadar belirgin bir düşüş gösterdi. Kortizol grubunun plazma MDA düzeyleri, tüm zamanlarda kontrol ve diğer uygulama gruplarına kıyasla oldukça yüksek bulundu. E vitamini, Se ve E vit. + Se gruplarının plazma MDA düzeyleri kortizol grubuna kıyasla tüm zamanlarda belirgin şekilde düşüktü. Uygulama gruplarının (E vitamini, Se, E vit. + Se) plazma MDA düzeyleri kontrol grubuna göre 4.saatte yüksek iken azalarak 48.saatte kontrol grubuyla aynı düzeye ulaştı. Eritrosit antioksidan enzim düzeyleri (GSH-Px, SOD, CAT) kortizol grubunda 4.saatten itibaren 48.saate kadar azaldı. Buna karşılık E vitamini, Se ve E vit. + Se gruplarında ise artış görüldü. Bu artış ve azalışlar istatistiksel olarak anlamlı bulundu. E vitamini, Se ve kombine grupların antioksidan enzim düzeyleri hem kontrol hem de kortizol grupları ile her zaman biriminde ayrı ayrı kıyaslandığında; kortizol grubuna göre anlamlı bir artış görülürken, kontrol grubuna kıyasla 4.saatte düşük olan enzim düzeyleri 48.saate doğru belirgin bir artış göstererek kontrol grubu değerlerine yaklaştığı saptandı. Bu bulgulara göre, yüksek dozda kortizol (prednisolon) verilmesinin plazmada MDA düzeylerini arttırırken, eritrositlerde antioksidan enzim düzeylerini düşürdüğü, buna karşılık E vitamini ve Se'un verilmesi ile plazma MDA düzeyleri azalırken, eritrosit antioksidan enzim düzeylerinin arttırdığı gözlenmiştir. Sonuç olarak, E vitamini ve Se'un kortizolün neden olduğu serbest radikallerin olumsuz etkilerini önlemede önemli rol oynayabilecekleri kanaatine varılmıştır. 66 SUMMARY It was aimed to investigate the effects of Se and vitamin E on the lipid peroxidation status in rats that high dose of Cortisol (prednisolone) was administered. For this purpose, 250 Wistar albino rats weighing between 250-300 gr and 6- 7-mounth-old were used. The rats in all groups were fed ad libitum. The rats were divided into five groups, 50 rats in each groups, as follows: I- Control Group (n=50): The rats in this group were injected i.m. 1ml placebo for 3 days. II- Cortisol Group (n=50): The rats in this group were injected i.m. 10 mg/100 gr body weight (b.w)/day prednisolone for 3 days. III- Vitamin E group (n=50): In this group, dl-ct-tocoferil acetate in a dose of 80 mg/100 gr b.w/day were added to drinking water for one mounth (80 mg/100 gr b.w/day dl-ot-tocoferil acetate were dissolved in 1 or 2 ml of water and the rats were allowed to drink through a dropper). At the end of this time, 10 mg/100 gr b.w./day prednisolone were enjected i.m. for 3 days. IV- Selenium Group (n=50): In this group, sodium selenite in a dose of 0.2 mg/100 gr b.w./day were added to drinking water for one mounth (0.2 mg/100 gr b.w./day dl-ct-tocoferil acetate were dissolved in 1 or 2 ml of water and the rats were allowed to drink through a dropper ). At the end of this period, 10 mg/100 gr b.w./day prednisolone were enjected i.m. for 3 days. V- Vit. E+ Se Group (n=50): In this group, sodium selenite in a dose of 0.2 mg/100 gr b.w./day and dl-ct-tocoferil acetate in a dose of 80 mg/100 gr b.w./day were added to drinking water for one mounth (80 mg/100 gr b.w./day dl- ct-tocoferil acetate and 0.2 mg/100 gr b.w./day sodium selenite were dissolved in 1 or 2 ml of water and the rats were allowed to drink through a dropper). At the67 end of this time, 10 mg/100 gr b.w./day prednisolone were enjected i.m. for 3 days. Following these applications, abdominal cavities of the rats were opened and teh blood samples were taken from the birfication region of a. Femoralis plasma MDA and erhtrocytes antioxidant enzymes (GSH-Px, SOD, CAT) levels of all the animals were determined at the time 4th, 8th, 12th, 24th, 48th hours. Plasma MDA levels in Cortisol group, determined every time periods, were increased starting from at 4 hour to at 48 hour. Whereas, other groups of plasma MDA levels were decreased during this time period. The plasma MDA levels of Cortisol group was found to be higher than that of control and other groups (Vitamin E, Se and Vit. + E Se) in each time period. On the other hand, plasma MDA levels of vitamin E, Se and Vit. E + Se groups were found to be much lower compared to the Cortisol group during the research time period. Plasma MDA levels of vitamin E, Se and vit. E + Se groups were higher at 4th hour compared to control group whereas gradually decreased and reached the control level 48th hour. The erytrocyte antioxidant enzyme (GSH-Px, SOD, CAT) levels in Cortisol group were decreased from 4th hour until 48th hour. However, an increase were seen in Vitamin E, Se and Vit. E + Se groups/These increases and decreases were found to be statistically significant. When the erytrocyte antioxidant enzyme levels of Vitamin E, Se and Vit. E + Se groups were compared separetly with both control and Cortisol groups, it was seen that a significant increase in these groups in comparison with Cortisol group. On the other hand, were enzyme levels being lower compared to control group at 4 hour increased prominently until 48 hour and reached the level of control group. Acording to these results; administration of high doses of Cortisol (prednisolone) increased the plasma levels of MDA and decreased the erytrocyte68 antioxidant enzyme levels. On the other hand, adminisration of vitamin E and Se resulted in decreased plasma levels of MDA and increased erytrocyte antioxidant enzyme levels. It was concluded that vitamin E and Se might have an important role in prevention of harmful effects of free radicals caused by high levels of Cortisol. 79

52 ÖZET Bu çalışmada, Selenyum ve E vitamininin in vivo alveolar ve peritonal makrofajların fagositik aktivitesi üzerine etkileri araştırıldı. Bu amaçla toplam 60 adet, vücut ağırlıkları 140-160 gr arasında değişen 5 haftalık erkek Wistar albino sıçanlar kullanıldı. Bu sıçanlardan kontrol (n=20) ve uygulama (n=40) grupları oluşturuldu. Uygulama grubu iki gruba ayrıldı. Birinci uygulama grubuna 10 mg/gün di- alfa-tokoferil Asetat, ikinci uygulama grubuna ise 0.2 mg Sodyum selenit intraperitonal olarak 5 hafta süreyle uygulandı. Uygulama sonunda her üç gruba ait alveolar ve peritonal makrofajların fagositik aktiviteleri tespit edildi. Sonuçta; E vitamini ve selenyum uygulanan grupta, kontrole kıyasla hem alveolar hem de peritonal makrofajlarının fagositik aktivitesinin önemli ölçüde arttığı gözlemlendi (p< 0.001). Buna karşılık fagositik aktivite yönünden alveol ve periton makrofajları arasında önemli bir farklılık bulunmadı. Bu bulgulara göre, E vitaminini ve selenyum enjeksiyonunun alveolar ve peritonal makrofajların fagositik aktivitesi üzerinde olumlu bir etkiye sahip olduğu sonucuna varıldı. 53 ABSTRACT In this study, the effects of selenium and vitamin E on the phagocytic activities of alveolar and peritoneal macrophages in vivo were investigated. For this aim, 40 male wistar albino rats whose body weights are between 140-160 gr were used. These rats were formed as control (n=20) and experiment groups (n=40). Experiment groups divided in to two groups. To the first group dl-alfa- tocopheryl acetat was enjected intraperitoneally 10 mg/day and to the second group sodium selenit was enjected intraperitoneally 10 mg/day for 5 weeks. At the end of the enjections the phagocytic activities of both alveolar and peritonal macrophages in two groups were determined. The phagocytic activities of alveolar and peritoneal macrophages increased considerably in experiment groups compare to control group (p< 0.001). Significant differences were not found between phagocytic activies of both alveolar and peritoneal macrophages. According to the findings of this study, enjected intraperitoneally selenium and vitamin E have a positive effect on the phagocytic activity of alveolar and peritoneal macrophages. 70

63 5. ÖZET Bu araştırmada, rumende yaşayan protozoon türleri, toplam protozoon sayılan ve rumen sıvısı uçucu yağ asitleri, amonyak azotu düzeyleri, pH değerleri üzerinde E vitamini ve selenyumun etkilerinin araştırılması amaçlandı. Araştırmada ağırlıkları (30-35 Kg) ve yaşları (8-9) biribirine yakın 12 baş erkek Akkaraman toklu kullanıldı. Tüm hayvanlar, her grup 4 kuzudan oluşmak üzere 3 gruba ayrıldılar. 1. Kontrol grubu; bu gruptaki kuzulara yalnızca hazırlanan rasyon yedirildi. 2. E vitamini grubu; Bu gruptaki kuzuların yemine 250 mg/kg yem olacak şekilde E vitamini (DL-a- tokoferil asetat) katıldı. 3. Selenyum grubu; Bu gruptaki kuzuların yemine 0.3 mg/kg yem olacak şekilde selenyum (sodyum selenit) ilave edildi. Rasyon tüm hayvanlara ad libitum olarak verildi. Araştırma süresi olan 10 hafta boyunca haftada bir gün ve günde üç kez (yemleme öncesi [08.00 j, yemlemeden 3 saat sonra [11.00] ve 6 saat sonrasında [14.001) olmak üzere 3 kez rumen sıvısı örnekleri alındı. Uygulama süresince toplam 360 rumen sıvısı örneği alındı. Ayrıca iki haftada bir hayvanlar tartılarak canlı ağırlıkları belirlendi. Kontrol ve uygulama gruplarında rumen sıvısı pH ve total protozoon sayıları yemleme öncesi daha yüksek iken, yemlemeden sonraki saatlerde azaldığı, uçucu yağ asitleri ve amonyak azotu düzeyleri yemleme Öncesi daha az düzeylerde, yemlemeden sonraki saatlerde alınan numunelerde yüksek olduğu gözlemlendi. E vitamini grubunda, kontrol grubuna kıyasla asetik asit, Propiyonik, bütirik asit ve toplam uçucu yağ asiti düzeyleri, toplam protozoon sayısı istatistiksel olarak daha yüksek, pH değerleri daha düşük belirlendi. Amonyak azotu bakımından farklılık gözlenmedi. Ayrıca isotricha, Dasytricha ruminanîum ve Diplodinium türlerinin % oranları daha az düzeyde olduğu gözlendi.64 Selenyum grubunda, kontrol grubuna kıyasla asetik asit, propiyonik asit, bütirik asit ve toplam uçucu yağ asiti düzeyleri, toplam protozoon sayısı ve Diplodinium ve Ophryoscolex caudatum türlerinin % dağılımları istatistiksel olarak daha yüksek, pH değerleri ise daha düşük olduğu belirlendi. E vitamini ve selenyum grupları aralarında kıyaslandığında; selenyum grubuna kıyasla E vitamini grubunun rumen içeriğinde, bütirik asit (P

62- ÖZET Bu çalışma, gebe koyunlar ve fötuslarında kan plazması, karaciğer vitamin E ve selenyum konsantrasyonları ile bunların yüzde {%) plasental geçiş düzeylerini araştırmak amacı ile yapılmıştır. Çalışma, her grubu 20 koyun ve 20 tane de fötusu olmak üzere toplam 120 materyalden oluşan üç grup üzerinde yürütüldü. Gebe koyunlar ve fötusları Elazığ Et ve Balık Kurumu Kesimevinden temin edildi. Fotuslar ve annelerinden alınan plazma ve karaciğer örnekleri (Gebe koyunlar ve fötusları) fötal yaşa göre 3 gruba ayrıldı. Bu gruplar : Grup I) 1.5-2.5 aylık gebe koyunlar ve fötusları, Grup II) 2.5 - 3.5 Grup III) 3.5-4.5 Ortalama maternal plazma vitamin E konsantrasyonları I grupta 187.65, II. grupta 174.30 ve III. grupta 169.65 jıg/dl ; fötal plazma vitamin E değerleri de aynı grup sırası ile 41.00, 54.65 ve 51.75 pg/di olarak belirlendi. Maternal karaciğer (yaş ağırlıkta) vitamin E konsantrasyonunun I. grupta 547.50, II. grupta 463.00 ve III. grupta 527.00 jıg/100 gr ; fotal karaciğer vitamin E düzeylerinin sırayla 174.00, 247.50, 251.50 ug/100 gr olduğu görüldü. Koyunların ortalama plazma selenyum düzeyleri I. grupta 3.36, II. grupta 3.24 ve III. grupta 2.47 jıg/dl ; fötal plazma selenyum konsantrasyonları sırasıyla 2.46, 2.58 ve2.08jıg/dl olarak saptandı.-63- Maternal karaciğer (yaş ağırlıkta) selenyum düzeyinin I. grupta 5.12, II. grupta ^.70 ve III. grupta 4.75 ug/100 gr ; fötal karaciğer de ise sırayla 4.59, 4.16 ve 4.29 jjg/ 100 gr olduğu gözlendi. Maternal plazma vitamin E değerleri fötal plazma vitamin E değerlerinden I. grupta 4.57, II. grupta 3.19, III. grupta ise 3.27 kat fazla ; yine maternal karaciğer vitamin E konsantrasyonları fotai karaciğer vitamin E düzeylerinden I. grupta 3.14, II. grupta 1.87 ve III. grupta 2.09 kat fazla olarak bulundu. Ayrıca maternal plazma selenyum düzeyleri de fötusiarınınkinden I. grupta 1.36, II. grupta 1.25 ve III. grupta 1.18 kat fazla ; yine maternal karaciğer selenyum düzeyleri de fötusiarınınkinden I. grupta 1.11, II. grupta 1.12 ve III. grupta 1.10 kat yüksek olarak bulundu. Maternal plazma ve karaciğer vitamin E değerleri ile fotal plazma ve karaciğer vitamin E değerleri arasında önemli pozitif ilişkiler görüldü. Benzer ilişkiler selenyum düzeyleri arasında da saptandı. Araştırmadaki bulgulara göre, gebe Akkaraman koyunlarında vitamin E nin anneden fötusa geçişinin sınırlı düzeyde gerçekleştiği; maternal ve fötal plazma selenyum düzeyleri arasında önemli bir paralellik bulunduğu ve maternal yetersizlik bulunmamak şartıyla fötusun anneden yeterli plazma selenyumunu transfer edebileceği gözlendi. -64- SUMMARY This study was carried out to investigate the concentrations and the % placental transmissions of vitamin E and selenium in the blood plasma and the liver of pregnant ewes and their fetuses. The investigation was performed on the total of 120 materials in three groups in each of which has 20 ewes and their fetuses. Pregnant Akkaraman ewes and their fetuses were taken from an abattoir located in Elazığ. The plasma and liver samples, which are taken from ewes and their fetuses, were divided into three groups according to their fetal age as fallows : Group I:The pregnant ewes and their fetuses withinl. 5-2.5 month of ages. Group II: ` ` 2.5-3.5 ` ` `. Group III: ' 3.5-4.5 Mean vitamin E levels in the maternal plasma were 187.65, 174.30 and 169.65 jig/dl in the Group I, II and III ; and in the fetal plasma levels were 41.00, 54.65 and 51.75 }ig/dl, respectively. Mean vitamin E concentrations in the maternal liver (wet weight) were 547,50, 463.00 and 527.50 jig/ 1 00 gr in the Group I. II and III; and in the fetal liver concentrations were 174.00, 247.50 and 251.50 ug/ 1 00 gr, respectively. Mean selenium levels in the maternal plasma were found that the 3.36, 3.24 and 2.47 ug/di in the Group I, II and III ; and selenium values in the fetal plasma were found as 2.46, 2.58 and 2.08 ug/dl respectively.-65- While mean selenium values in the maternal liver were found that 5,12, 4.70 and 4.75 ug/100 gr in the Group I, II and III ; the selenium values in fetal liver were found as 4.59, 4.16 and 4.29 }ig/100 gr, respectively. While mean vitamin E concentrations in the maternal plasma were 4.57,3.19 and 3.27 times greather than that of the fetuses in the Group I, II and III, maternal liver vitamin E values were 3.14, 1.87 and 2.09 times higher than vitamin E levels of fetal liver, respectively. It was found that the mean maternal plasma selenium levels were 1.36, 1.25 and 1.18 times greather than selenium levels in fetal plasma in the Group I, II and III. On the other hand, maternal liver selenium values were 1.11, 1.12 and 1.10 times higher than fetal samples, respetively. It has been observed that there were signifcant positive correlations between the vitamin E values in maternal plasma and liver and vitamin E values in the fetal plasma and liver. The similar correlations exist for the selenium levels. According to the data given in this study, It was concluded that ; - The plasental transmission of vitamin E from ewe to its fetus is limited in pregnant Akkaraman sheep. - There were important parallelism between the selenium levels of the maternal plasma and fetal plasma. - In case of absence of any maternal insufficiency, the fetus can transfer enough plasma selenium from mother. 76