Search

WOS: 000430372900059, The intensive exercise performed during soccer games and training relies on both aerobic and anaerobic energy production. Furthermore, several studies have reported that after strenuous aerobic or anaerobic exercises, production of free radicals (FR) increases, which could change the balance between oxidative stress and antioxidant defense mechanisms. On the other hand, regular physical activity may up regulate the antioxidant defense system to maintain homeostasis. Hence, the purpose of this study was to investigate the relationship between aerobic and anaerobic capacity and oxidative stress indices in young male soccer players. Twenty trained male U17 soccer players (height = 169.23 +/- 3.08 cm; weight = 62.23 +/- 5.68 kg) volunteered to participate in this study. The aerobic and anaerobic capacity variables were limited with the repeated sprint ability (RSA) test, 200 m sprint, Yo-Yo Intermittent Recovery test level 2 (YO-YO IR2) and VO2mox. Total antioxidant status (TAS), total oxidant status (TOS), oxidative stress index (OSI), and 8-hydroxy-2'-deoxyguanosine (8-OHdG), an indirect marker of DNA damage, were determined as oxidative stress indices. The results of the current study demonstrated that only the TAS level positively correlated with the YO-YO IR2 distance and VO2max values (p < 0.05). Additionally, there was a significant positive strong relationship between TOS and OSI (p < 0.05). However, there was no significant relationship between the TOS level and DNA damage and any performance variables (p > 0.05). These results indicate that physical capacity is positively associated with antioxidant capacity, but further studies are needed to understand the mechanisms underlying the relationship between the antioxidant defense system and regular physical activity.

Uluslararası andlaşmalarda çekincelerle ilgili söylemde Soğuk Savaş'ın sona erişini takiben en az 4 (dört) dikkat çekici gelişme yaşanmaktadır. Öncelikle, kendisine çekince konulabilecek uluslararası andlaşmaların sayısı azalmaktadır. İkinci olarak, çekincelere yol açan düşünce yapısı ve hukuki akıl yürütme varlığını sürdürmektedir. Üçüncü olarak, hukuk doktrini çekinceleri düzenleme yoluna gitmekle birlikte düzenlemenin kendisi hukuken bağlayıcı olmayan bir biçimde gerçekleştirilmektedir. Dördüncü olarak, sayıca sınırlı olmakla birlikte farklı hukuk rejimlerinde çekincelere uygulanabilir hukuk farklılık göstermektedir. Bahse konu gelişmeler birlikte değerlendirildiğinde; hukuk doktrini, dogmatiği ve ilişkili olmakla birlikte onların dışında kalan alanların doktrin ve dogmatik ile birlikte, gerçek anlamının ortaya çıkarılması amacıyla eleştirisine ihtiyaç duyulduğuna işaret etmektedir. Anılan nedenlerle, bu tezde, örnek olarak 19. yüzyıl Alman doktrini ve sonrası üzerinden yukarıda anılan eleştiri gerçekleştirilmek istenmektedir. Since the end of Cold War, at least 4 (four) notable currents have occurred regarding the discourse on reservations to international treaties. First, the number of treaties suitable for reservations has decreased. Second, the structure of thought and legal reasoning that allowed reservations have persisted. Third, though the legal doctrine opted for regulating the reservations, the regulation itself has been made in a legally non-binding way. Fourth, although limited in number, law applicable to reservations vary as per different legal regimes. Taken together, these currents signal a need for a critique aimed at attaining the true meaning of legal doctrine and dogmatics, and fields related thereto. Therefore, in this thesis, it is purported to perform such critique via the example of 19th century German scholarship and so on. 335

Tez (doktora) - Anadolu Üniversitesi, Anadolu Üniversitesi, Sağlık Bilimleri Enstitüsü, Beden Eğitimi ve Spor Anabilim Dalı, Kayıt no: 300210, Bu araştırmanın amacı; genç futbolcularda küçük alan oyunları, süratte devamlılık ve kombine (küçük alan oyunu + süratte devamlılık koşusu) antrenman yöntemlerinin performans parametreleri üzerine etkisini ve bu antrenman yöntemlerinin performans gelişim yüzdeleri arasındaki farklılıkları araştırmaktır. Araştırmaya 14-16 yaş aralığında 41 genç futbolcu (boy uzunluğu: 174,02±7,47 cm, vücut ağırlığı: 59,69±9,50 kg, yaş:14,58±0,49 yıl, antrenman yaşı: 7,39±0,62 yıl) katılmıştır. Antrenmanlara başlamadan önce futbolculara, 4 hafta boyunca haftada 5 gün aerobik temelli antrenmanlar yaptırılmıştır. Antrenman sürecinden sonra futbolcuların antropometrik ölçümleri, sıçrama, sprint, dripling, çeviklik, tekrarlı sprint testi, anaerobik güç testi ve Yo-Yo aralıklı toparlanma testi seviye1 ve 2 (Yo-Yo AT1 ve 2) testleri gerçekleştirilmiştir. Ön testler tamamlandıktan sonra, futbolcuların Yo-Yo AT1 testi ön test sonuçları göre; küçük alan oyunu grubu (KAOG), süratte devamlılık koşusu grubu (SDKG), kombine antrenman grubu (KAG) (küçük alan oyunları + sürat koşusu) ve kontrol grubu (KG) olarak 4 gruba ayrılmıştır. Gruplar oluşturulduktan sonra 6 hafta süresince her bir grupta haftada 5 gün süreyle yapılan antrenmanların iki gününde küçük alan oyunları, süratte devamlılık koşuları ve kombine antrenmanları yaptırılmıştır. Kontrol grubu ise düşük yoğunluk ve şiddette teknik ve taktik antrenmanlar yapmışlardır. 6 haftalık antrenmanlar sonunda grupların son testleri gerçekleştirilmiştir. Çalışmada dört gruba ait ön test performans değerleri arasında ve son test performans değerleri arasında istatistiksel olarak anlamlı bir fark olup olmadığı ''Çok Değişkenli varyans analizi (MANOVA)'' ve Eşleştirilmiş iki grup testi (Paired-samples t test) kullanılarak belirlenmiştir. İstatistiksel analizlerde 0,05 anlamlılık düzeyi kullanılmıştır. Tüm istatistiksel işlemler SPSS 18.0 paket programında yapılmıştır. Yapılan analizler sonucunda KAOG, SDKG ve KAG'de antrenmanlarının Yo-Yo AT1 ve 2 testlerinde her üç grubunda istatistiksel olarak anlamlı artışlar belirlenirken (p

Özet Bu çalışmanın amacı, düzenli antrenman yapan halk dansçılar ile sedanterler arasındaki diz ekleminde oluşan eklem pozisyon duyusunun (Proprioception) digitalgonyometre (DG) yöntemi ile belirlenmesidir. Çalışmaya katılan deneklerde vücut ağırlığının taşındığı (WB), vücut ağırlığının kısmi taşındığı (PWB) ve vücut ağırlığının taşınmadığı (NWB) pozisyonunda halk dansçılar ile sedanterler arasındaki eklem pozisyon duyusu karşılaştırılmıştır. Araştırmaya 15 halk dansçı ( Yaş ort: 21.33 ± 0.89, Antrenman yaşı ort: 3 ± 0.76 yıl), ve 15 sedanter (Yaş ort: 21,2 ± 0.75 yıl), olmak üzere toplam 30 erkek gönüllü olarak katılmıştır. Araştırmada, Dijital gonyometre (DG) kullanılarak üç farklı ölçüm pozisyonunda 15⁰, 30⁰, 45⁰ ve 60⁰ de dominant bacakta eklem pozisyon duyusu ölçümleri incelendiğinde vücut ağırlığını taşınmadığı sırt üstü pozisyonda (NWB) 45⁰ ve 60⁰ de, Halk dansçılar lehine istatistiksel olarak anlamlı farklılık gösterdiği görülmektedir (p ≤ 0,05). Vücut ağırlığının taşınmadığı sırtüstü (NWB) 15⁰ ve 30⁰ ile vücut ağırlığının taşınmadığı yüz üstü (NWB), vücut ağırlığının kısmi taşındığı (PWB) ve vücut ağırlığının taşındığı tek ayak ve çift ayak (WB) pozisyonlarında 15⁰, 30⁰ 45⁰ ve 60⁰ de ise istatistiksel olarak anlamlı bir farklılık görülmemiştir. Sonuç olarak bu bulgulara göre her iki grubun diz eklemi pozisyon duyusunda anlamlı farklılık saptanmamıştır., Bu araştırmanın amacı, düzenli antrenman yapan halk dansçılar ile sedanterler arasındaki diz ekleminde oluşan eklem pozisyon duyusunun (Propriyosepsiyon) dijitalgonyometre (DG) yöntemi ile belirlenmesidir. Araştırmaya katılan deneklerde vücut ağırlığının taşındığı (WB), vücut ağırlığının kısmi taşındığı (PWB) ve vücut ağırlığının taşınmadığı (NWB) pozisyonlarda halk dansçılar ile sedanterler arasındaki diz eklemi pozisyon duyusu karşılaştırılmıştır. Araştırmaya 15 halk dansçı ( Yaş ortalaması: 21.33 ± 0.89 yıl, Antrenman yaşı ortalaması: 3 ± 0.76 yıl), ve 15 sedanter (Yaş ortalaması: 21,2 ± 0.75 yıl), olmak üzere toplam 30 erkek gönüllü olarak katılmıştır. Araştırmada, dijital gonyometre (DG) kullanılarak üç farklı ölçüm pozisyonunda 15⁰, 30⁰, 45⁰ ve 60⁰ de baskın bacakta eklem pozisyon duyusu ölçümleri incelendiğinde; vücut ağırlığının taşınmadığı (NWB) sırt üstü yatış pozisyonu 45⁰ ve 60⁰ de, halk dansçılar lehine istatistiksel olarak anlamlı farklılık gösterdiği görülmektedir (p ≤ 0,05). Vücut ağırlığının taşınmadığı sırtüstü (NWB) 15⁰ ve 30⁰ ile vücut ağırlığının taşınmadığı yüz üstü (NWB), vücut ağırlığının kısmi taşındığı (PWB) ve vücut ağırlığının taşındığı (WB) tek ayak ve çift ayak pozisyonlarında 15⁰, 30⁰, 45⁰ ve 60⁰ de ise istatistiksel olarak anlamlı bir farklılık görülmemiştir. Sonuç olarak; halk dansçıların sedanterlere oranla diz eklemi pozisyon duyusunda anlamlı farklılık saptanmamasının sebebi; dansçıların antrenman şekline, dans deneyimlerinin azlığına, yorgunluğa, görsel geribildirim ve propriyosepsiyona yönelik egzersizler olmadan istenilen açıyı bulamamaya bağlı olduğu düşünülebilir

Bu çalışmanın amacı, düzenli antrenman yapan halk dansçılar ile sedanterler arasındaki diz ekleminde oluşan eklem pozisyon duyusunun (proprıoceptıon) digitalgonyometre (DG) yöntemi ile belirlenmesidir. Çalışmaya katılan deneklerde vücut ağırlığının taşındığı (WB), vücut ağırlığının kısmi taşındığı (PWB) ve vücut ağırlığının taşınmadığı (NWB) pozisyonunda halk dansçılar ile sedanterler arasındaki eklem pozisyon duyusunun incelenmesi amaçlanmıştır.Araştırmaya 15 halk dansçı ( Yaş ort: 21.33 ± 0.89, Antrenman yaşı ort: 3 ± 0.76 yıl), ve 15 sedanter (Yaş ort: 21,2 ± 0.75 yıl), olmak üzere toplam 30 erkek gönüllü olarak katılmıştır. Araştırmada, Dijital gonyometre (DG) kullanılarak üç farklı ölçüm pozisyonunda 15?, 30?, 45? ve 60? de dominant bacakta eklem pozisyon duyusu ölçümleri incelendiğinde vücut ağırlığını taşınmadığı sırt üstü pozisyonda (NWB) 45? ve 60? de, Halk dansçılar lehine istatistiksel olarak anlamlı farklılık gösterdiği görülmektedir (p ? 0,05). Vücut ağırlığının taşınmadığı sırtüstü (NWB) 15? ve 30? ile vücut ağırlığının taşınmadığı yüz üstü (NWB), vücut ağırlığının kısmi taşındığı (PWB) ve vücut ağırlığının taşındığı tek ayak ve çift ayak (WB) pozisyonlarında 15?, 30? 45? ve 60? de ise istatistiksel olarak anlamlı bir farklılık görülmemiştir.Sonuç olarak bu bulgulara göre her iki grubun diz eklemi pozisyon duyusunda anlamlı farklılık saptanmamıştır.Anahtar Kelimeler: Propriyosepsiyon, Vücut Ağırlığının Taşındığı, Vücut Ağırlığının Kısmi Taşındığı, Vücut Ağırlığının Taşınmadığı, Digitalgonyometre The purpose of this study is to determine of the proprioception composed on knee joint of regular folk dancers and sedantaries applying the method of digitalganyametre. In this study it is aimed that in the positions of weight bearing (WB), partial weight bearing (PWB) and non weight bearing (NWB) proprioception is examined among the participants of the study -the regular folk dancers and sedantaries.Totaly 30 men - 15 folk dancers ( Average age: 21.33 ± 0.89, Average exercise age: 3 ± 0.76 year)-and 15 sedantaries ( Average age: 21. 2 ± 0.75) have participated in this study as volunteers. According to the results, when the proprioception was examined on dominant leg in three different measurement positions, with 15?,30?,45? and 60? degrees, meaningful differences were identified in favour of folk dancers in the position of lie back down non weight bearing (NWB) 45? and 60? degrees (p ? 0,05) . However, no meaningful diffrences were found in the position of non weight bearing (NWB) lie back and face down 15? and 30? degrees, partial weight bearing (PWB) and in the position of unilateral belateral weight bearing (WB), 15?, 30?, 45? and 60? degrees.As a result, no differences have been determined on proprioception composed on knee joint between regular dancers and sedantaries by measuring digitalganyametre.Key Words:Proprioception, Wieght Bearing, Partial Weight Bearing, Non Weight Bearing, Digitalgonyometre 64

57th Annual Meeting of the American-College-Sports-Medicine/Inaugural World Congress on Exercise is Medicine -- JUN 05, 2010 -- Baltimore, MD, WOS: 000290226301533, …, Amer Coll Sports Med

Türkçe literatürde, silahların kontrolu ve Uluslararası Hukuk alanındaki çalışmalarda bir boşluk bulunmaktadır. Dolayısıyla, yazarın ana hedefi, 21. yüzyılda yeni silah teknolojilerinin geliştirilmesine fırsat veren, önemli silahların kontrolu andlaşmalarını yorumlamak, sistematize etmek ve tanıtmaktır. Bu nedenle, çalışmada; (i) ilk olarak, silahların kontrolu andlaşmaları tarihi ve kavramı hakkında bazı bilgiler verilmiş; daha sonra (ii) nükleer güç veya nükleer silahlar ile ilgili silahların kontrolu andlaşmaları ile (iii) nükleer silahlar dışındaki kitle imha imha silahları olan kimyasal silahlar ve biyolojik silahlar ve bazı konvansiyonel silah tipleri, örneğin, anti personel mayınlar ve salkım bombaları, hakkında ve Avrupa'da Konvansiyonel Silahlı Kuvvetler Hakkında Andlaşma'yı ilgilendiren silahların kontrolu andlaşmaları analiz edilerek silahların kontrolu andlaşmalarının, Andlaşmalar Hukuku yönünden, özellikleri ve sakıncaları gösterilmeye çalışılmıştır. In Turkish literature, there exists a loophole in the field of studies concerning both arms control and international law. For that reason, the author's main purpose is to interpret, systematize and introduce the essential arms control agreements, which paves the way for the development of new weapon technologies in the 21st century. Hence, in this study, it is attempted to demonstrate the features and deficiencies of the arms control agreements from a perspective based on the law of the treaties, by (i) first giving information on the history and concept of arms control agreements; then analyzing arms control agreements on (ii) nuclear power or nuclear weapons; (iii) weapons of mass destruction other than nuclear arms, i.e. chemical weapons and biological weapons, and some types of conventional weapons, e.g. anti-personnel landmines and cluster munitions along with the Treaty on Conventional Armed Forces in Europe. 402