Search

İnsanların yaşamları boyunca karşılaştıkları durumlara ve problemlere karşı iyimser bir algı geliştirebilmelerinde ve yaşamlarından memnun olup huzurlu bir yaşam sürdürebilmelerinde yaşam doyumlarının yeterli düzeyde olmasının önemi büyüktür. Duygusal zekâ, umut ve öz saygının yaşam doyumunun önemli yordayıcıları oldukları düşünülmektedir. Bu kapsamda bu araştırmanın temel amacı üniversite öğrencilerinde duygusal zekâ ile yaşam doyumu arasındaki ilişkide umut ve öz saygının aracı rolünün incelenmesidir. Bununla birlikte duygusal zekâ, yaşam doyumu, umut ve öz saygı değişkenlerinin birbirleriyle olan ilişkilerinin incelenmesi; ayrıca bu değişkenlerin sosyo-demografik değişkenler açısından anlamlı bir farklılık gösterip göstermediğinin incelenmesi de araştırmanın diğer amaçları arasında yer almaktadır. Nicel bir araştırma olan bu çalışmada ilişkisel tarama ve nedensel karşılaştırma modelleri kullanılmıştır. Bu çalışmanın araştırma grubu Karadeniz Bölgesi’ndeki bir üniversitede 2021-2022 eğitim öğretim yılında öğrenim gören 819 üniversite öğrencisinden oluşmaktadır. Araştırma verilerinin toplanmasında “Kişisel Bilgi Formu”, “Asıl Form Schutte Duygusal Zekâ Ölçeği-33-Tr”, “Yaşam Doyumu Ölçeği”, “Sürekli Umut Ölçeği” ve “Rosenberg Benlik Saygısı Ölçeği” kullanılmıştır. Elde edilen verilerin analizinde t-testi, tek yönlü varyans analizi (ANOVA), Pearson Momentler Çarpım Korelasyon Katsayısı ve yol analizinden yararlanılmıştır. Araştırma sonuçlarında duygusal zekâ ve öz saygının araştırmanın sosyo-demografik değişkenlerine göre anlamlı bir farklılık göstermediği; yaşam doyumunun cinsiyete, anne eğitim düzeyine ve aile sosyo-ekonomik düzeyine göre anlamlı bir farklılık gösterdiği fakat sınıf düzeyi ve baba eğitim düzeyine göre anlamlı bir farklılık göstermediği; ayrıca umudun cinsiyet haricinde diğer sosyo-demografik değişkenlere göre anlamlı bir farklılık göstermediği bulunmuştur. Sonuçlarda duygusal zekâ, yaşam doyumu, umut ve öz saygı değişkenlerinin kendi aralarında anlamlı ilişkilerin olduğu saptanmıştır. Ayrıca değişkenler arasında doğrudan ve dolaylı etkilerin olduğu bulunmuştur. Son olarak, duygusal zekâ ile yaşam doyumu arasındaki ilişkide umut ve öz saygının anlamlı düzeyde aracı rolünün olduğu sonucuna ulaşılmıştır. Araştırma bulguları literatür ışığında tartışılmıştır.

Rehabilitasyon psikolojik danışmanlığı Türkiye’de yeni bir alan olduğu için, bu alandayayınlanmış az sayıda çalışma vardır. Bu makalenin amacı rehabilitasyon psikolojik danışmanlığınınçalışma alanı olan engellilere sunulan psikolojik hizmetler kapsamında engellilere yöneliktoplumsal modeller, engele adaptasyon süreci ve başa çıkma mekanizmaları konusunda literatürtaraması yapıp sonuçlarını paylaşmaktır. Bu çalışmada doküman analizi kullanılmıştır. Literatürtaramasının sonuçları engellilerle ilgili olarak üç tane modelden bahsedildiğini göstermiştir: Medikal,sosyal ve biyopsikososyal model. Günümüzde geçerli olan biyopsikososyal model DünyaSağlık Örgütü’nün geliştirdiği İşlevsellik Yetiyitimi ve Sağlığın Uluslararası Sınıflandırması modeliyleuyumludur. Bu model engelin vücut yapısı, fonksiyonları, aktivitesi ile toplumsal katılım vebireysel-çevresel faktörlerin etkileşimi sonucu anlaşılabileceğini savunmaktadır. Engele adaptasyonsüreci ile ilgili olarak, rehabilitasyon psikolojik danışmanlığının kurucularından olan BeatriceWright`ın geliştirdiği baş etmeye karşın-yenik düşme konsepti bu alanda kabul görmüştür. Wrightengele uyum sürecini dört basamakta açıklamıştır: a) Değer Alanlarının Genişletilmesi, b) FizikselYeterliliklerin İkinci Derece Önem Arz Etmesi, c) Engelin Etkilerinin Kısıtlanması ve d) KarşılaştırmalıDeğer Verme Durumundan Kişinin Kendine Ait Yeterliliklerine Değer Vermesine Geçilmesi.Bunun yanında kişinin kullandığı başa çıkma mekanizmaları da kişinin adaptasyon sürecindeetkilidir. Bunlar makro analitik başa çıkma mekanizmaları ya da mikro analitik başa çıkma mekanizmalarıolarak ikiye ayrılmaktadır. Bu makale bu alanda yazılan çok az sayıda makalelerden biridir.Bu itibarla bu makalenin Türk psikolojik danışma literatürüne katkı sağlayacağı umulmaktadır.

Introduction: Skin cancer, especially in elderly patients, is one of the most fatal skin diseases. However, the prevalence in institutional long-term care (ILTC) facilities is mostly unknown. Transepidermal Water Loss (TEWL) is considered as an important parameter in skin research, which is associated with the integrity of stratum corneum. Characteristics of the skin are not only indicators of skin, but are also associated with other health conditions e.g. dehydration. A relationship between fluid intake and skin hydration is hypothesized, but have not been investigated so far. This is especially relevant in elderly patients since dehydration is a major health risk in aged populations. Methods: A systematic review and a meta-analysis update aimed to summarize TEWL values in young and aged adults. A systematic literature review aimed to summarize available empirical evidence about associations between fluid intake and skin barrier. To evaluate whether skin barrier characteristics are associated with fluid intake and hydration status in geriatric patients on a clinical level, an explorative observational study was performed. An observational, cross-sectional prevalence study was conducted in ten ILTC facilities to measure the prevalence of skin cancer and to explore possible associations with demographic and other characteristics. Results: The meta-analysis update identified TEWL estimates for 86 skin areas in 212 studies. TEWL in aged adults was either similar or lower than in the younger group. The systematic literature review resulted in six analyzed full texts. Forty patients were included in the exploratory study. Seventeen patients showed a current or impending dehydration according to serum osmolality thresholds. Serum osmolality was associated with epidermal hydration of the leg and the pH of the face. Skin pH showed the strongest association with fluid intake. In ILTC residents, the prevalence of non-melanoma skin cancer (NMSC) was 7.2% (95% CI 4.5 to 11.3). Female sex and smoking was associated with NMSC. Discussion: TEWL is highly skin area dependent and shows a symmetrical pattern between right and left body parts. Additional water intake may increase skin hydration. However, empirical evidence supporting this observation is weak. Results of the exploratory study indicate that epidermal hydration of the lower leg might play a role in the diagnosis of dehydration but most probably in combination with other tests. The most frequent skin tumors in the ILTC facilities are NMSC. With respect to the worldwide growing aging population, it is important to screen also ILTC residents for skin cancer. Thus, all primary health care professionals in ILTC settings should be trained for this task., Einleitung: Hautkrebs ist, insbesondere bei älteren Patienten, eine der schwerwiegendsten Hauterkrankungen. Genaue epidemiologische Zahlen in institutionellen Pflegeeinrichtungen (ILTC) fehlen. Transepidermaler Wasserverlust (TEWL) wird als ein wichtiger Parameter in der Hautforschung angesehen, welcher mit der Integrität des Stratum corneums assoziiert ist. Werte für einen „normalen“ TEWL gibt es jedoch nicht. Eigenschaften der Haut sind nicht nur Indikatoren für die Haut an sich, sondern sind auch mit anderen Gesundheitszuständen assoziiert, z.B. mit der Dehydratation. Ein Zusammenhang zwischen der Flüssigkeitszufuhr und dem Zustand der Haut wird vermutet, ist aber bislang nicht untersucht worden. Diese ist vor allem im höheren Lebensalter relevant, denn Dehydratation stellt in der älteren Bevölkerung ein großes Gesundheitsrisiko dar. Methoden: Mit dem Update einer systematischen Übersichtsarbeit und einer Meta-Analyse, sollten TEWL-Werte bei jungen und älteren Erwachsenen zusammengefasst werden. Eine systematische Literaturrecherche zielte daraufhin ab, verfügbare empirische Evidenz für mögliche Zusammenhänge zwischen Flüssigkeitszufuhr und der Hautbarriere zusammenzufassen. Eine explorative Beobachtungsstudie wurde durchgeführt, um bei geriatrischen Patienten auf klinischer Ebene zu untersuchen, ob Parameter der Hautbarriere mit der Flüssigkeitszufuhr und dem Hydratationsstatus in Zusammenhang stehen. Weiterhin wurde eine deskriptive Prävalenzstudie in zehn ILTCs durchgeführt, um die Prävalenz von Hautkrebs bei Pflegeheimbewohnern zu messen und mögliche Zusammenhänge zu untersuchen. Ergebnisse: In der Meta-Analyse wurden in 212 Studien TEWL-Schätzungen für 86 Hautbereiche ermittelt. TEWL war bei älteren Patienten entweder ähnlich oder niedriger als in der jüngeren Gruppe. Die systematische Literaturrecherche ergab sechs analysierte Volltexte. Vierzig Patienten wurden in die explorative Studie einbezogen, davon zeigten siebzehn Patienten entweder eine bevorstehende oder eine bestehende Dehydratation laut der Serumosmolalität. Die Serumosmolalität war mit der epidermalen Hydratation der Beine sowie mit dem pH-Wert der Hautoberfläche des Gesichts verbunden. Der pH-Wert der Hautoberfläche zeigte den stärksten Zusammenhang mit der Flüssigkeitszufuhr. Die Prävalenz des nichtmelanozytären Hautkrebs (NMSC) betrug 7,2% (95% CI 4.5 to 11.3). Das weibliche Geschlecht und Rauchen wurde mit NMSC in Verbindung gebracht. Diskussion: TEWL ist stark von der untersuchten Körperregion abhängig und zeigt ein symmetrisches Muster zwischen rechten und linken Körperregionen. Eine zusätzliche Flüssigkeitszufuhr kann die Hautfeuchtigkeit erhöhen. Allerdings ist die empirische Evidenz, die diese Betrachtung unterstützt, schwach. Die Ergebnisse der explorativen Studie weisen darauf hin, dass die Hautdurchfeuchtung (epidermale Hydratation) des Unterschenkels bei der Diagnose von Dehydratation eine Rolle spielen könnte, höchstwahrscheinlich jedoch in Kombination mit anderen Verfahren. In den institutionellen Pflegeeinrichtungen stellten NMSC die häufigsten Hauttumore dar. Im Hinblick auf die weltweit wachsende Alterung ist es wichtig, dass auch Hautkrebsscreenings in den ILTCs durchgeführt werden. Demzufolge sollten auch die medizinischen Fachkräfte der primären Gesundheitsversorgung diesbezüglich ausgebildet werden.

Non-melanoma-skin cancer is an emerging clinical problem in the elderly, fair skinned population which predominantly affects patients aged older than 70 years. Its steady increase in incidence rates and morbidity is paralleled by related medical costs. Despite the fact that many elderly patients are in need of care and are living in nursing homes, specific data on the prevalence of skin cancer in home care and the institutional long-term care setting is currently lacking. A representative multicenter prevalence study was conducted in a random sample of ten institutional long-term care facilities in the federal state of Berlin, Germany. In total, n = 223 residents were included. Actinic keratoses, the precursor lesions of invasive cutaneous squamous cell carcinoma were the most common epithelial skin lesions (21.1%, 95% CI 16.2 to 26.9). Non-melanoma skin cancer was diagnosed in 16 residents (7.2%, 95% CI 4.5 to 11.3). None of the residents had a malignant melanoma. Only few bivariate associations were detected between non-melanoma skin cancer and demographic, biographic and functional characteristics. Male sex was significantly associated with actinic keratosis whereas female sex was associated with non-melanoma skin cancer. Smoking was associated with an increased occurrence of non-melanoma skin cancer. Regular dermatology check-ups in nursing homes would be needed but already now due to financial limitations, lack of time in daily clinical practice and limited number of practising dermatologists, it is not the current standard. With respect to the worldwide growing aging population new programs and decisions are required. Overall, primary health care professionals should play a more active role in early diagnosis of skin cancer in nursing home residents. Dermoscopy courses, web-based or smartphone-based applications and teledermatology may support health care professionals to provide elderly nursing home residents an early diagnosis of skin cancer.

Bu tez çalışmasının amacı, paternalistik liderlik ve örgütsel adaletin çalışanların mutluluklarına olan etkisinin, bulunup bulunmadığını araştırmak ve hangi boyutlarda ortaya çıktığını saptamaktır. Bu kapsamda çalışanların paternalistik liderlik algıları ve örgütsel mutluluk düzeylerine olan etkilerinin belirlenmesi için demografik, kültürel, psikolojik ve ekonomik faktörlerin olumlu olumsuz etkileri üzerinde durulmuştur. Çalışmanın bir diğer önemli amacı ise literatürde bu konuda yapılan araştırmaların sınırlı olması sebebiyle literatüre katkı sağlamak ve çalışan mutluluğunun şirket performansına olan etkisine dikkat çekmektir. Araştırmada değişkenler arası ilişki önce teorik bilgiler ile açıklanmış sonrasında uygulama çerçevesinde ortaya konularak çalışmanın sonuçlarına yer verilmiştir. Araştırmada kullanılacak verilerin toplanabilmesi için Marmara Bölgesi, İstanbul ilinde faaliyet gösteren özel hastanelerde sağlık hizmetinde çalışan orta kademe sağlık personeline yönelik anket uygulaması yapılmıştır. Geliştirilen anket formları ve toplanan veriler doğrultusunda; faktör analizi, güvenilirlik analizi, Anova testi ve regresyon analizi yapılmış, demografik özellikler incelenmiştir. Elde edilen veriler bilgisayar ortamında SPSS istatistik programı desteği ile analiz edilmiştir. Analizler sonucunda paternalistik liderlik, örgütsel adalet ve mutluluk değişkenleri arasında anlamlı bir ilişki olduğu sonucuna ulaşılmıştır.Anahtar Kelime: Sağlık sektörü, Paternalistik liderlik, Örgütsel adalet, Mutluluk. The purpose of this work is to introduce whether there are any effects of Paternalistic Leadership and Organizational Justice on the happiness and detect how far these effects come out. In this context, positive and negative effects of demographic, cultural, psychological and economic factors on organizational happiness level of employee have been dwelled on. Yet another aim of the study is to contribute to literature which includes limited studies about this topic and remark to attract notice into the effects of happiness level of employee on their performance accordingly. Priory, in this Project, correlation was explained on the basis of theoretical information, then presented in scope of practice and results were explained. In order to collect required data survey practice is applied on mid-level employee in private hospital operating in Istanbul Prominence. In accordance with survey forms and collected data, factor analysis, reliability analysis, Anova test and regression test have been applied and demographic features have been researched. Obtained data have been analyzed by SPSS statistics software in computer environment. In consequence of analyses, it was found that a significant relationship between paternalistic leadership, organizational justice and happiness variables. Key words: Health sector, paternalistic leadership, organisational justice, happines 133

Bu çalışma, 2005-2013 yılları için TÜİK Bölgesel Veri datasetini kullanarak, 12 ana mal grubu için Türkiye'nin 26 bölgesindeki (İBBS Düzey 2) hane halkı tüketim alışkanlıklarının farklılıklarını incelemektedir. Tüketici davranışlarındaki bölgesel farklılıklar, Deaton ve Muellbauer (1980) Doğrusal Formda Mükemmele Yakın Talep Sistemi (LA/AIDS) üzerinden modellenmiş ve demografik değişkenler Pollak ve Wales (1981) translation yöntemi kullanarak sisteme tanıtılmıştır. Modelleri tahmin etmek için, panel regresyon analizi için genişletilmiş ortalama grup tahmincisi tekniği kullanılmıştır. Çalışma kapsamında, 12 ana tüketim grubunun ve 26 bölgenin her biri için ayrı ayrı harcama ve fiyat esneklikleri hesaplanmıştır. Bu sonuçlar mekânsal analiz için Türkiye haritasına yansıtılmış ve ana mal gruplarının her biri için bölgesel farklılıklar değerlendirilirmiştir. Harcama esnekleri, gıda, alkollü içecekler ve tütün, giyim, sağlık, iletişim, eğitim ve diğer grubundaki mallar için, batı bölgelerdeki tüketim davranışının doğu bölgelerde bulunanlarla aynı olduğuna işaret etmektedir. Ancak, konut, mobilya, ulaşım, eğlence, restoran ve otel mal gruplarının tüketim alışkanlıkları, batıda ve doğuda farklıdır. Öte yandan, , gıda, alkollü içecekler ve tütün, sağlık, iletişim, eğitim, çeşitli mal grupları için, hane halklarının fiyat değişikliklerine tepkilerinin doğu ve batıda aynı olduğu sonucuna varılabilir. Ancak, giyim, konut, mobilya, ulaşım, eğlence, restoran ve otel gruplarına talep, batı ve doğu bölgelerde farklılık göstermektedir. This study investigates differences in households'consumption patterns in 26 regions of Turkey (NUTS Level 2) and for 12 main consumption groups for years 2005-2013 by using TurkStat Regional Dataset. The regional differences in consumer behavior are modeled via Linear Approximation of the Almost Ideal Demand System (LA/AIDS) by Deaton and Muellbauer (1980) and demographic variables are introduced to system using translation method by Pollak and Wales (1981). To estimate models, Augmented mean group estimator technique is employed on panel regressions.Within the context of the study, expenditure and own price elasticities are calculated separately for each of 26 regions and 12 main consumption groups. Then, the results are reflected on Turkey's map to carry out spatial analysis and regional disparities in each of main item groups are evaluated.Based on results of expenditure elasticities, one can conclude that consumption pattern for goods in food, alcoholic beverages and tobacco, clothing, health, communication, education, and miscellaneous groups in western areas are the same as consumption pattern of those in eastern areas. However, consumption pattern for housing, furniture, transportation, recreation, and restaurant and hotel commodity groups, are different in the west and the east.On the other hand, results of own-rice elasticity reveal that households' responses to price changes for food, alcoholic beverages and tobacco, health, communication, education, and miscellaneous commodity groups are the same in western and eastern areas. However, it is observed that demand for items of clothing, housing, furniture, transportation, recreation, and restaurant and hotel groups differs for regions in the west and in the east. 83

Bu tez çalışmasında, genelleştirilmiş Pell p-dizilerinin hem devirli gruplardaki hem de iki ve daha fazla üreteçli gruplardaki karşılıklarının üzerinde duruldu.İkinci bölümde, çalışmalar esnasında kullanılacak temel kavramların yanı sıra üzerinde çalışılacak indirgemeli diziler ve gruplar hakkında geniş bilgi verildi. Ayrıca ikinci ve üçüncü bölümlerde çalışmamıza yön vermesi bakımından iyi bilinen bazı indirgemeli dizilerin gerek devirli gruplarda gerekse iki ve daha fazla üreteçli gruplardaki karşılıkları ele alındı.Çalışmanın dördüncü bölümünde ise genelleştirilmiş Pell p-dizilerinin m modülüne göre periyotları incelendi. Öyle ki bu periyotlar aynı zamanda dizinin m mertebeden devirli gruptaki periyoduna karşılık gelmektedir. Bu bölümde ayrıca, genelleştirilmiş Pell p- dizileri iki ve daha fazla üreteçli gruplara taşındı. Bu anlamda grup elemanları yardımıyla genelleştirilmiş Pell p-dizileri ve esas genelleştirilmiş Pell p-dizileri tanımlandı ve bu diziler sonlu gruplarda incelendi. Son olarak elde edilen bulguların uygulaması olarak, , ve binary polyhedral gruplarındaki genelleştirilmiş Pell p- dizilerinin ve esas genelleştirilmiş Pell p-dizilerinin periyotları belirlendi. In this study, counterparts of the generalized Pell p-sequences in both the cyclic groups and groups which have two or more generators have been emphasized.In section 2, detailed information about the reccurence sequences and the groups that will be studied on; as well as basic concepts that will be used during study have been given. Also in the section 2 and 3, counterparts of some well-known recurrence sequences in terms of giving direction to our work in both the cyclic groups and the groups which have two or more generators have been handled.In section 4, the periods of the generalized Pell p-sequences according to module m have been researched, also these periods have been corresponded to the period of the sequence in a cyclic group of order m. Likewise; the generalized Pell p-sequences moved to the groups which have two or more generators. In this sense, the generalized Pell p-sequences and the basic generalized Pell p-sequences have been defined by the aid of the elements of group and these sequences have been researced in the groups.Finally, the periods of the the generalized Pell p-sequences and the basic generalized Pell p-sequences have been determined in binary polyhedral groups , and as applications of the result obtained. 73