Search

In de loop der jaren, is niertransplantatie aanzienlijk verbeterd en is zowel de levenskwaliteit als de levensduur van miljoenen patiënten met eindstadium nierfalen verbeterd. Echter, overleving van de getransplanteerde nier is afhankelijk van het chronisch innemen van immunosuppressieve geneesmiddelen met mogelijk levensbedreigende bijwerkingen voor de patiënt. Zelfs met het gebruik van meerdere gecombineerde immunosuppressieve therapieën falen de meeste transplantaties door de acute afstoting en chronische transplantaat dysfunctie (CTD). Ondanks verschillende klinische studies bestaat er tot dusver geen effectieve therapie ter voorkoming of behandeling van CTD. In dit proefschrift hebben we het therapeutische effect van Indoleamine 2.3-dioxygenase (IDO), een immuun modulerend molecuul, op het voorkomen van afstoting en CTD onderzocht. IDO is een snelheid beperkend enzym in het tryptofaan (aminozuur) metabolisme. Tevens speelt IDO een cruciale rol in de foetus-maternale tolerantie. Eerst hebben we in een ratmodel van acute nier afstoting de effecten van lokale gentherapie met IDO bepaald. Op basis van de veelbelovende resultaten van dit onderzoek hebben we vervolgens ook het effect van IDO op CTD onderzocht in een rat model voor CTD. Omdat dendritische cellen (DC) een belangrijke rol spelen bij de initiatie van adaptieve immuunreacties betrokken bij transplantaat afstoting en CTD, hebben we de haalbaarheid en het therapeutisch potentieel bepaald van genetisch gemodificeerde DCs die IDO tot expressie brengen. Tot slot, aangezien IDO als enzym betrokken is bij de omzetting van tryptofaan naar kynurenines, hebben we tevens onderzocht of deze stoffen geschikte biomarkers zijn om nier afstoting en CTD na niertransplantatie in patiënten te voorspellen.

In de loop der jaren, is niertransplantatie aanzienlijk verbeterd en is zowel de levenskwaliteit als de levensduur van miljoenen patiënten met eindstadium nierfalen verbeterd. Echter, overleving van de getransplanteerde nier is afhankelijk van het chronisch innemen van immunosuppressieve geneesmiddelen met mogelijk levensbedreigende bijwerkingen voor de patiënt. Zelfs met het gebruik van meerdere gecombineerde immunosuppressieve therapieën falen de meeste transplantaties door de acute afstoting en chronische transplantaat dysfunctie (CTD). Ondanks verschillende klinische studies bestaat er tot dusver geen effectieve therapie ter voorkoming of behandeling van CTD. In dit proefschrift hebben we het therapeutische effect van Indoleamine 2.3-dioxygenase (IDO), een immuun modulerend molecuul, op het voorkomen van afstoting en CTD onderzocht. IDO is een snelheid beperkend enzym in het tryptofaan (aminozuur) metabolisme. Tevens speelt IDO een cruciale rol in de foetus-maternale tolerantie. Eerst hebben we in een ratmodel van acute nier afstoting de effecten van lokale gentherapie met IDO bepaald. Op basis van de veelbelovende resultaten van dit onderzoek hebben we vervolgens ook het effect van IDO op CTD onderzocht in een rat model voor CTD. Omdat dendritische cellen (DC) een belangrijke rol spelen bij de initiatie van adaptieve immuunreacties betrokken bij transplantaat afstoting en CTD, hebben we de haalbaarheid en het therapeutisch potentieel bepaald van genetisch gemodificeerde DCs die IDO tot expressie brengen. Tot slot, aangezien IDO als enzym betrokken is bij de omzetting van tryptofaan naar kynurenines, hebben we tevens onderzocht of deze stoffen geschikte biomarkers zijn om nier afstoting en CTD na niertransplantatie in patiënten te voorspellen.

In de loop der jaren, is niertransplantatie aanzienlijk verbeterd en is zowel de levenskwaliteit als de levensduur van miljoenen patiënten met eindstadium nierfalen verbeterd. Echter, overleving van de getransplanteerde nier is afhankelijk van het chronisch innemen van immunosuppressieve geneesmiddelen met mogelijk levensbedreigende bijwerkingen voor de patiënt. Zelfs met het gebruik van meerdere gecombineerde immunosuppressieve therapieën falen de meeste transplantaties door de acute afstoting en chronische transplantaat dysfunctie (CTD). Ondanks verschillende klinische studies bestaat er tot dusver geen effectieve therapie ter voorkoming of behandeling van CTD. In dit proefschrift hebben we het therapeutische effect van Indoleamine 2.3-dioxygenase (IDO), een immuun modulerend molecuul, op het voorkomen van afstoting en CTD onderzocht. IDO is een snelheid beperkend enzym in het tryptofaan (aminozuur) metabolisme. Tevens speelt IDO een cruciale rol in de foetus-maternale tolerantie. Eerst hebben we in een ratmodel van acute nier afstoting de effecten van lokale gentherapie met IDO bepaald. Op basis van de veelbelovende resultaten van dit onderzoek hebben we vervolgens ook het effect van IDO op CTD onderzocht in een rat model voor CTD. Omdat dendritische cellen (DC) een belangrijke rol spelen bij de initiatie van adaptieve immuunreacties betrokken bij transplantaat afstoting en CTD, hebben we de haalbaarheid en het therapeutisch potentieel bepaald van genetisch gemodificeerde DCs die IDO tot expressie brengen. Tot slot, aangezien IDO als enzym betrokken is bij de omzetting van tryptofaan naar kynurenines, hebben we tevens onderzocht of deze stoffen geschikte biomarkers zijn om nier afstoting en CTD na niertransplantatie in patiënten te voorspellen.

Terwijl roken schadelijk is voor de nieren, lijkt nicotine juist een beschermend effect op deze organen te hebben. Matige alcoholconsumptie lijkt positieve effecten te hebben na niertransplantatie: het vermindert het risico op overlijden en het ontstaan van diabetes. Dat blijkt uit onderzoek van Pramod Kumar Agarwal. Er zijn tal van factoren bekend die het risico op nierfalen vergroten: diabetes, hoge bloeddruk en overgewicht zijn bekende risicofactoren. Maar ook zoutinname, gebrek aan lichamelijke activiteit en slaap, en psychosociale stress spelen een rol. Agarwal bracht de gevaren van roken en alcohol na niertransplantatie nader in kaart. Hij stelt vast dat de nierfunctie van rokers sneller afneemt dan die van niet-rokers en ex-rokers. Sigarettenrook bevat tal van schadelijke stoffen, waarvan nicotine het bekendst en meest verslavend is. Uit eerdere studies bleek echter dat nicotine een remmende werking heeft op ontstekingen. Uit het onderzoek van Agarwal blijkt dat een nicotinebehandeling - in een diermodel - nierfalen vermindert. Wellicht zijn middelen die worden gebruikt om te stoppen met roken dus ook geschikt ter bescherming van de nieren. Verder blijkt na een niertransplantatie matige alcoholconsumptie een positief effect te hebben. Het risico op overlijden en diabetes neemt vooral af wanneer de patiënt niet rookt.

Proteoglycanen (PG’s) spelen een belangrijke rol bij de weefselveranderingen na niertransplantatie. Het zijn veelbelovende targets voor interventies om chronische dysfunctie van de getranspanteerde nier te vertragen. Dat blijkt uit het promotieonderzoek van Kiran Katta. Niertransplantatie is de beste behandeling voor patiënten met eindstadium nierfalen, zowel voor de kwaliteit van leven als de levensverwachting. Chronisch disfunctioneren van het transplantaat (CTD) is geassocieerd met achteruitgang van de nierfunctie in de tijd en is gerelateerd aan progressieve weefselveranderingen in de getransplanteerde nier. Proteoglycanen spelen een belangrijke rol bij processen zoals ontwikkeling, adhesie, migratie, groei, wondgenezing en weefselherstel, proliferatie en fibrose. Dit suggereert dat PG’s een aangrijpingpunt kunnen bieden voor gerichte interventie van de weefselveranderingen bij CTD. Daarom onderzocht Kirankumar Katta de rol van PG’s na niertransplantatie. De promovendus stelt vast dat PG’s betrokken zijn bij de weefselveranderingen in CTD. Hierbij brengt hij de betrokkenheid van o.m. heparan sulfaat PG’s, heparine-achtige glycomimetica, syndecan-1 en gladde spiercellen nauwgezet in kaart. De inzichten dragen bij aan de ontwikkeling van nieuwe methoden om beschadiging van getransplanteerde nieren te vertragen.

Proteoglycanen (PG’s) spelen een belangrijke rol bij de weefselveranderingen na niertransplantatie. Het zijn veelbelovende targets voor interventies om chronische dysfunctie van de getranspanteerde nier te vertragen. Dat blijkt uit het promotieonderzoek van Kiran Katta. Niertransplantatie is de beste behandeling voor patiënten met eindstadium nierfalen, zowel voor de kwaliteit van leven als de levensverwachting. Chronisch disfunctioneren van het transplantaat (CTD) is geassocieerd met achteruitgang van de nierfunctie in de tijd en is gerelateerd aan progressieve weefselveranderingen in de getransplanteerde nier. Proteoglycanen spelen een belangrijke rol bij processen zoals ontwikkeling, adhesie, migratie, groei, wondgenezing en weefselherstel, proliferatie en fibrose. Dit suggereert dat PG’s een aangrijpingpunt kunnen bieden voor gerichte interventie van de weefselveranderingen bij CTD. Daarom onderzocht Kirankumar Katta de rol van PG’s na niertransplantatie. De promovendus stelt vast dat PG’s betrokken zijn bij de weefselveranderingen in CTD. Hierbij brengt hij de betrokkenheid van o.m. heparan sulfaat PG’s, heparine-achtige glycomimetica, syndecan-1 en gladde spiercellen nauwgezet in kaart. De inzichten dragen bij aan de ontwikkeling van nieuwe methoden om beschadiging van getransplanteerde nieren te vertragen.

Terwijl roken schadelijk is voor de nieren, lijkt nicotine juist een beschermend effect op deze organen te hebben. Matige alcoholconsumptie lijkt positieve effecten te hebben na niertransplantatie: het vermindert het risico op overlijden en het ontstaan van diabetes. Dat blijkt uit onderzoek van Pramod Kumar Agarwal. Er zijn tal van factoren bekend die het risico op nierfalen vergroten: diabetes, hoge bloeddruk en overgewicht zijn bekende risicofactoren. Maar ook zoutinname, gebrek aan lichamelijke activiteit en slaap, en psychosociale stress spelen een rol. Agarwal bracht de gevaren van roken en alcohol na niertransplantatie nader in kaart. Hij stelt vast dat de nierfunctie van rokers sneller afneemt dan die van niet-rokers en ex-rokers. Sigarettenrook bevat tal van schadelijke stoffen, waarvan nicotine het bekendst en meest verslavend is. Uit eerdere studies bleek echter dat nicotine een remmende werking heeft op ontstekingen. Uit het onderzoek van Agarwal blijkt dat een nicotinebehandeling - in een diermodel - nierfalen vermindert. Wellicht zijn middelen die worden gebruikt om te stoppen met roken dus ook geschikt ter bescherming van de nieren. Verder blijkt na een niertransplantatie matige alcoholconsumptie een positief effect te hebben. Het risico op overlijden en diabetes neemt vooral af wanneer de patiënt niet rookt.

Proteoglycanen (PG’s) spelen een belangrijke rol bij de weefselveranderingen na niertransplantatie. Het zijn veelbelovende targets voor interventies om chronische dysfunctie van de getranspanteerde nier te vertragen. Dat blijkt uit het promotieonderzoek van Kiran Katta. Niertransplantatie is de beste behandeling voor patiënten met eindstadium nierfalen, zowel voor de kwaliteit van leven als de levensverwachting. Chronisch disfunctioneren van het transplantaat (CTD) is geassocieerd met achteruitgang van de nierfunctie in de tijd en is gerelateerd aan progressieve weefselveranderingen in de getransplanteerde nier. Proteoglycanen spelen een belangrijke rol bij processen zoals ontwikkeling, adhesie, migratie, groei, wondgenezing en weefselherstel, proliferatie en fibrose. Dit suggereert dat PG’s een aangrijpingpunt kunnen bieden voor gerichte interventie van de weefselveranderingen bij CTD. Daarom onderzocht Kirankumar Katta de rol van PG’s na niertransplantatie. De promovendus stelt vast dat PG’s betrokken zijn bij de weefselveranderingen in CTD. Hierbij brengt hij de betrokkenheid van o.m. heparan sulfaat PG’s, heparine-achtige glycomimetica, syndecan-1 en gladde spiercellen nauwgezet in kaart. De inzichten dragen bij aan de ontwikkeling van nieuwe methoden om beschadiging van getransplanteerde nieren te vertragen.

Terwijl roken schadelijk is voor de nieren, lijkt nicotine juist een beschermend effect op deze organen te hebben. Matige alcoholconsumptie lijkt positieve effecten te hebben na niertransplantatie: het vermindert het risico op overlijden en het ontstaan van diabetes. Dat blijkt uit onderzoek van Pramod Kumar Agarwal. Er zijn tal van factoren bekend die het risico op nierfalen vergroten: diabetes, hoge bloeddruk en overgewicht zijn bekende risicofactoren. Maar ook zoutinname, gebrek aan lichamelijke activiteit en slaap, en psychosociale stress spelen een rol. Agarwal bracht de gevaren van roken en alcohol na niertransplantatie nader in kaart. Hij stelt vast dat de nierfunctie van rokers sneller afneemt dan die van niet-rokers en ex-rokers. Sigarettenrook bevat tal van schadelijke stoffen, waarvan nicotine het bekendst en meest verslavend is. Uit eerdere studies bleek echter dat nicotine een remmende werking heeft op ontstekingen. Uit het onderzoek van Agarwal blijkt dat een nicotinebehandeling - in een diermodel - nierfalen vermindert. Wellicht zijn middelen die worden gebruikt om te stoppen met roken dus ook geschikt ter bescherming van de nieren. Verder blijkt na een niertransplantatie matige alcoholconsumptie een positief effect te hebben. Het risico op overlijden en diabetes neemt vooral af wanneer de patiënt niet rookt.

Chronic rejection of the lungs, characterized by bronchiolitis obliterans (BO), is the major threat for long-term function and survival of clinical lung grafts. BO is an ongoing fibroproliferative process of the airways with inflammmation and fibrosis of the lamina propria and obliteration of the lumen as a consequence and affects about 50% of recipients within 5 years after lung transplantation. Many factors have been suggested to be involved in the development of chronic rejection, but a complete insight in the etiology and pathophysiology of chronic rejection is still lacking. ... Zie: Summary

The main purpose of this study is to elucidate the substantial variation in the prescribing patterns of physicians. Differences between physicians have been documented concerning overall rates of prescribing, rates of prescribing particular drugs, drug costs and drug prescribing quality. Review of literature reveals a common theme of variation in prescribing patterns at all levels unexplained by factors of morbidity. The purpose of the study reported here is to provide an overview by examining how different aspects of prescribing behaviour are affected by different factors taking into account their interrelationships. ... Zie: Summary

The main purpose of this study is to elucidate the substantial variation in the prescribing patterns of physicians. Differences between physicians have been documented concerning overall rates of prescribing, rates of prescribing particular drugs, drug costs and drug prescribing quality. Review of literature reveals a common theme of variation in prescribing patterns at all levels unexplained by factors of morbidity. The purpose of the study reported here is to provide an overview by examining how different aspects of prescribing behaviour are affected by different factors taking into account their interrelationships. ... Zie: Summary