Search

Patern distrofiler 1950 yılından beri bilinen otozomal dominant geçişli bir hastalık grubudur. Bu hastalıklar retinada oluşturduğu pigmentasyon şekline göre isimlendirilmiştir. Belirgin retinal değişikliklere rağmen görme düzeyi genellikle korunmaktadır. Ancak yaş ilerledikçe koroidal neovasküler membran, atrofi gibi komplikasyonlar gelişebilmekte ve görmedüzeyini belirgin olarak düşürmektedir. Spesifik bir tedavisi yoktur ancak komplikasyonlar ortaya çıkınca tedavi nedenegöre yapılmalıdır.

Akut maküler nöroretinopatinin bir varyantı olan parasantral akut orta makülopati (PAOM) spektral domain optik koherens tomografide (SD-OKT) iç nükleer ve dış pleksiform tabakalarda hiperreflektivite gösteren bant şeklinde lezyon ile karakterize bir klinik antite olup etiyolojisinde retinal iskemiye neden olan vazopressör maruziyeti ya da mikrovasküler retinopatiye neden olan sistemik hastalıklar düşünülmektedir. PAOM tanısı ve takibinde temel görüntüleme yöntemi SD-OKT’dir ancak multimodal görüntüleme ile tanı desteklenmelidir. Bu çalışmada PAOM tanısı alan genç, kadın olguda multimodal görüntüleme özelliklerinin sunulması amaçlanmıştır., Paracentral acute middle maculopathy (PAMM) is a variant of acute macular neuroretinopathy which is characterized by a hyperreflective band-like lesion in the inner nuclear layer and outer plexiform layer on spectral domain optical coherence tomography (SD-OCT). the etiology is believed to involve vasopressor exposure or systemic microvascular diseases that cause retinal ischemia. SD-OCT is the main imaging method in the diagnosis or evaluation of progression of PAMM, whereas multimodal imaging is useful to support the diagnosis. Herein, we present a case of PAMM in a healthy young woman using multimodal imaging methods.

Amaç: Bu çalışma, aktif neovasküler yaşa bağlı maküla dejenerasyonunda (nvYBMD) intravitreal (İV) anti-vasküler endotelyal büyüme faktörü (anti-VEGF) tedavisine yetersiz cevap sıklığını belirlemeyi ve yetersiz cevap veren gözlerin alt gruplarını tanımlamayı amaçlamaktadır.Gereç ve Yöntem: Bu prospektif çalışmaya, daha önce hiç tedavi uygulanmamış olan 202 hastaya ait 235 göz dahil edilmiştir. Elli yaşından genç olan hastalar ve İV anti-VEGF tedavisi için kontrendikasyonu olanlar çalışma dışı bırakılmıştır. Tüm gözler ranibizumab ile tedavi edilmiştir. Tedaviye rağmen nüks, persistans veya kötüleşme görülmesi “yetersiz cevap” olarak kabul edilmiştir. Yetersiz cevap veren gözler, progresyon paternlerine göre alt gruplara ayrılmıştır.Bulgular: nvYBMD’li 235 gözün 78’i (%33,2) tedaviye yetersiz cevap vermiştir. Pigment epitel dekolmanı (PED) varlığı ve gizli koroidal neovaskülarizasyon (KNV) sıklığının tedaviye yetersiz cevap veren gözlerde istatistiksel olarak anlamlı oranda yüksek olduğu tespit edilmiştir (p

Fovea hipoplazisi, normal foveanın gelişmemesi ile karakterizedir. İzole veya başka oküler durumlarda sekonder olarak gelişebilmektedir. Optik koherens tomografi (OKT), floresein anjiyografi, fundus otofloresans ve OKT anjiyografi tanıda kullanılabilir. Bu olgu sunumunda multimodal görüntüleme ile tanı konulan, foveal hipoplazili bir hastayı sunmaktayız.

Amaç: Anti-VEGF tedaviye dirençli diyabetik maküla ödemi (DMÖ) olgularında tek doz intravitreal deksametazon implantın etkinliğinin araştırılmasıdır. Gereç ve Yöntem: İntravitreal ranibizumab tedavisine dirençli diyabetik maküla ödemi olan 14 hastanın 20 gözü çalışmaya dahil edildi. Her bir göze tek doz intravitreal deksametazon implant enjeksiyonu uygulandı ve hastalar altı ay süreyle izlendi. Tedavi yanıtı aylık göz içi basıncı (GİB), en iyi düzeltilmiş görme keskinliği (EİDGK) ve santral foveal kalınlık (SFK) ölçümleri ile değerlendirildi. Bulgular: Tedavi öncesi GİB 14,9±2,7 mmHg’idi ve enjeksiyon sonrası altı aylık dönemde anlamlı değişim göstermedi. Tedavi öncesi EİDGK 1,04±0,35 LogMAR düzeyindeydi ve birinci ayda istatistiksel olarak anlamlıklık göstermeksizin 0,86±0,31 LogMAR düzeyine yükseldi (p=0,056). SFK, tedavi öncesi 682,2±229,2 ?m’luk değere göre tedavi sonrası tüm aylarda istatistiksel olarak anlamlı derecede daha inceydi. İzlem süresince endoftalmi, anlamlı katarakt veya regmatojen retina dekolmanı görülmedi. Sonuç: İntravitreal deksametazon implant, altı aylık dönem içerisinde herhangi bir komplikasyona yol açmaksızın SFK’de anlamlı derecede incelme sağlamaktadır. SFK’deki incelmeye paralel olarak EİDGK artışı sağlanamamış olsa da intravitreal deksametazon implant anti-VEGF enjeksiyonlarına dirençli DMÖ olgularının tedavisinde etkili ve güvenilir bir tedavi yöntemi olarak göz önünde bulundurulmalıdır., Objectives: To investigate the efficacy of single dose intravitreal dexamethasone implant in patients with diabetic macular edema (DME) resistant to anti-VEGF therapy. Materials and Methods: Twenty eyes of 14 patients (8 male, 6 female; mean age, 65±5.7 years) with DME resistant to intravitreal ranibizumab injections were studied. A single intravitreal dexamethasone implant was injected into each eye and patients were followed up for 6 months. Response to therapy was assessed monthly by measuring intraocular pressure (IOP), best-corrected visual acuity (BCVA), and central foveal thickness (CFT). Results: Baseline (before injection) IOP was 14.9±2.7 mmHg and did not change significantly in the six months following injection. Baseline BCVA was 1.04±0.35 LogMAR and improved to 0.86±0.31 at month 1 without statistical significance (p=0.056). CFT was significantly lower in all monthly measurements compared to its baseline value of 682.2±229.2 ?m. During the follow-up period, endophthalmitis, significant cataract, or rhegmatogenous retinal detachment were not detected. Conclusion: Intravitreal dexamethasone implant injection is associated with significant CFT reduction for up to six months without causing any complications. Although BCVA did not improve in parallel with the CFT reduction, intravitreal dexamethasone implant should be considered as an effective and safe treatment option in the management of DME patients resistant to anti-VEGF injections.

Amaç: Yaşa Bağlı MakulaDejeneresansı (YBMD) sonucu gelişen koroid neovaskülarizasyonlarının farklıtiplerinde, verteporfin kullanılarak yapılan fotodinamik tedavinin (FDT)sonuçlarını değerlendirmektir.Gereç ve Yöntem: EgeÜniversitesi Tıp Fakültesi Göz Hastalıkları Anabilim Dalı’nda YBMD'ye bağlıkoroid neovaskülarizasyonlarında FDT uygulanmış 40 hastanın 42 gözü çalışmakapsamına alındı. Olguların tedavi öncesi ve sonrası görme keskinlikleri,kontrast duyarlılıkları ve floresein anjiografideki (FA) lezyon özelliklerikaydedildi. FDT uygulanmış hastaların 7. gün, 6. hafta, 12. hafta ve sonrasındaise bir sorun izlenmediği takdirde 1 yıl süre ile 3 ayda bir olan kontrollerideğerlendirildi. Hastaların 3 ay arayla çekilen FA görüntülerinde lezyonunsızdırma özelliklerine göre tedavinin başarısı değerlendirildi.Bulgular: Çalışmaya alınan 28 erkek, 12 kadın hastanın yaşortalaması 64.50±12.00 yıldı. Lezyonların 18'i (%43) saf klasik, 4'ü (%9) minimal klasik, 15'i (%36)predominant klasik, 5'i ise okkült idi. Bu lezyonlardan 31'i (%74) subfoveal,11'i (%26) ise juxtafoveal; 18'i (%43) iyi sınırlı, 28'i (%67) ise kötüsınırlıydı. Lezyon türleri açısından predominant klasik grupta başarı oranıdaha yüksek bulundu, ancak bu fark anlamlı değildi (p=0.062). Subfovealyerleşimli 31 gözden 30'unda başarı sağlanırken (%97), juxtafoveal yerleşimli11 gözün 8'inde (%73) başarı sağlanmıştı (p=0.049). Tedavi öncesi lezyon çapı,görme keskinliği, kontrast duyarlılık ve uygulanan FDT sayısı açısındanbaşarılı ve başarısız grup arasında anlamlı fark yoktu. Başarılı grupta sonmuayenede saptanan görme keskinliği düzeyi belirgin olarak yüksekti (p=0.015).Kontrast duyarlılıkta tedavi sonrasında istatistiksel olarak anlamlı düzelmesaptandı (p=0.028).Sonuç: FDT, YBMD'ye bağlı gelişen özellikle subfoveal koroidneovaskülarizasyonlarında görme kaybı riskini azaltmaktadır. Ancak son yıllardayaygın kullanılan vasküler endotelyal büyüme faktörü̈ inhibitörlerininbaşarılı sonuçları nedeniyleFDT'nin YBMD tedavisinde sınırlı bir kullanımı mevcuttur., Aim: To evaluate the results of photodynamic therapy(PDT) using verteporfin in different types of choroidal neovascularizationresulting from age-related macular degeneration (AMD).Materials and Methods: Forty-two eyesof 40 patients were included in the study. Visual acuity, contrast sensitivityand lesion characteristics in fluorescein angiography (FA) of the cases wererecorded before and after PDT. The patients were evaluated at the 7th day, 6thweek, 12th week, and afterwards, if no problem was observed, every 3 months ina year.We evaluated the success or failure rates of the treatment. Results: Mean age of the patients was 64.50±12.00 years.Eighteen of the lesions (43%) were pure-classical, 4 (9%) minimally-classical,15 (36%) predominant-classical and 5 occult. Of these lesions, 31 (74%) weresubfoveal and 11 (26%) juxtafoveal; 18 (43%) well-defined, and 28 (67%)poorly-defined. When examined in terms of lesion types, success rate was higherin predominant-classical group, but this difference was not statisticallysignificant (p=0.062). Success was achieved in 30 of 31 eyes with subfoveallesions (97%) and in 8 of 11 (73%) eyes with juxtafoveal lesions (p=0.049). Thevisual acuity level determined at the last visit in the successful group wassignificantly higher than that of the unsuccessful group (p=0.015).Statistically significant improvement in contrast sensitivity was achievedafter treatment (p=0.028).Conclusion: PDT reliably reduces the risk of visual lossin subfoveal choroidal neovascularization due to AMD. However, the use of PDTin the treatment of AMD is limited because of the highersuccess of recently used vascular endothelial growth factor (VEGF) inhibitors.

İndosiyanin yeşili anjiyografi özellikle koroidal vasküler yapıların ve koroid kaynaklı patolojilerin özelliklerinin belirlenmesinde kullanılan bir görüntüleme tekniğidir. Başta yaşa bağlı maküla dejeneresansı olmak üzere, santral seröz koryoretinopati, koroidin enflamatuar hastalıkları ve koroid tümörleri gibi birçok hastalıkta klinik kullanımı bulunmaktadır. Bu derlemede indosiyanin yeşili anjiyografinin genel özellikleri ile birlikte sağlam gözlerde ve daha önce bahsedilen hastalıklarda sağladığı tipik görüntüleme bulguları sunulmaktadır, Indocyanine green angiography is an imaging technique used to determine the characteristics of choroidal vascular structures and choroidal pathologies. There are various clinical uses in diseases such as central serous chorioretinopathy, choroidal inflammatory diseases and choroidal tumors, especially in age-related macular degeneration. in this review, we present the general features and typical imaging findings provided by the Indocyanine green angiography in healthy eyes and the above mentioned diseases

Von Hippel-Lindau (VHL) hastalığı birden fazla sistemi ilgilendiren selim veya habis tümörlerle karakterize ailesel kanser sendromudur. Retinal hemanjiyoblastomlar genellikle hastalığın ilk bulgusu olup görme kaybına neden olabilmektedirler. Otuz iki yaşında erkek hasta sol gözünde 2 aydır olan görme kaybı nedeniyle kliniğimize başvurdu. Hastanın serebral hemanjiyoblastom nedeniyle daha önce opere olduğu, soygeçmişinde annesinin bir gözünde ileri görme kaybı bulunduğu ve böbrek kanseri nedeniyle kaybedildiği öğrenildi. Olgunun oftalmolojik muayenesinde her iki gözde çok sayıda retinal hemanjiyoblastomlar görüldü. Hastaya VHL gen dizi analizi yapıldı ve heterozigot p.R161X mutasyonu saptandı. Hastanın kız kardeşinde ve kızında da aynı mutasyon belirlendi. Hasta ve etkilenmiş aile bireyleri için izlem ve tedavi planı düzenlendi. Retinal hemanjiyoblastomların ayırıcı tanısında VHL hastalığının düşünülmesi bu hastalarda görülen hayatı tehdit eden tümörlerin erken saptanmasında önemli bir yere sahiptir., Von Hippel-Lindau (VHL) disease is a familial cancer syndrome characterized by benign or malignant tumors which may involve more than one system. Retinal hemangioblastomas are usually the initial manifestation of VHL disease and can cause vision loss. A 32-year- old man presented to our clinic with vision loss in the left eye for 2 months. He had a history of cerebral hemangioblastoma operation. Family history showed that his mother had unilateral vision loss and died because of renal cell carcinoma. Ophthalmologic examination revealed multiple retinal hemangioblastomas in both eyes. VHL gene sequencing was performed and heterozygous p.R161X mutation was detected. His sister and daughter were also found to have the same variant. A treatment and follow-up plan was initiated for the patient and affected family members. Considering VHL disease in the differential diagnosis of retinal hemangioblastomas has a very important role in the early detection of life-threatening tumors in these patients.

Elli yedi yaşındaki kadın hasta kliniğimize sağ gözünde görme azalması yakınması ile başvurdu. Yapılan detaylı göz muayenesinde sağ gözde maküla deliği varlığı saptandı. Optik koherens tomografi (OKT) görüntüleme ile evre III tam kat maküla deliği varlığı doğrulandı. Tedavi için pars plana vitrektomiyi takiben uzun etkili gaz tamponad (C3F8) uygulandı. Cerrahiden 30 gün sonra klinik muayenede OKT görüntüsü ile doğrulanan persistan maküler delik saptandı. Hastaya tekrar operasyon planlanmasına rağmen hastaya ait kişisel sebeplerle cerrahi ertelendi. İlginç şekilde cerrahiden beş ay sonra maküler delik alanında, eşlik eden epiretinal membran ile birlikte kapanma paterni başladığı görüldü ve bu kapanma ilave girişim olmaksızın cerrahiden sekiz ay sonra tamamlandı. İlk cerrahi sonrasında kapanmayan maküla deliği olgularında, ikinci cerrahi uygulanamıyorsa, deliğin kendiliğinden kapanma olasılığı nedeniyle OKT ile izlem önerilir. Bununla birlikte cerrahiyi takiben sebat eden maküler deliğin kendiliğinden kapanması oldukça nadir bir durumdur. Dolayısıyla kapanmayan maküla deliklerinde erken tanı ve cerrahi müdahale öncelikli hedef olarak kalmalıdır, A 57-year-old female presented to our hospital with decreased vision in her right eye. Detailed ocular examination was performed, and a macular hole was detected in the right eye. the presence of a full-thickness stage III macular hole was confirmed with optical coherence tomography (OCT) imaging. Pars plana vitrectomy followed by long-acting gas tamponade (C3F8) was performed as treatment. One month after surgery, clinical examination revealed a persistent macular hole, confirmed by an OCT scan. Although the patient was scheduled for reoperation, the surgery was postponed due to personal reasons of the patient. Surprisingly, after five months, a closure pattern with accompanying epiretinal membrane was observed in the macular hole area. the closure of the macular hole was completed without any further intervention 8 months post-surgery. in cases of unclosed macular hole after the first surgery, if a second surgery cannot be performed, follow-up with OCT recommended due to the possibility of spontaneous closure. However, spontaneous closure of a persistent macular hole following PPV is rare, so early diagnosis and surgical repair of unclosed macular holes must remain the primary goal