Search

Tuzluluk, gelişmiş bitkilerde verimliliği sınırlandıran önemli abiyotik stres faktörlerindendir. Tuzluluğa maruz kalan bitkilerde görülen besin maddesi dengesizliği, hücre bütünlüğünün bozulmasına neden olmakta, bu durum ise bitkiler için hayati olan metabolik fonksiyonların bozulmasına yol açmaktadır. İki yıl tekrarlamalı olarak yapılan çalışmada; 18 litrelik saksılarda bulunan OHxF 97, OHxF 333, Fox 11 ve BA 29 anaçlarında kontrol, 20 mM, 40 mM ve 80 mM NaCl içeren sulama suyu ile stres oluşturulmuştur. İki ayın sonunda alınan yaprak örneklerinde Fe3+, Cu2+, Mn2+, Zn2+ ve B+ mikro element içerikleri saptanmıştır. Araştırma sonuçlarına göre NaCl stresi altında farklı armut ve ayva anaçlarında Fe3+, Cu2+, Mn2+, Zn2+ ve B+ mikro element içerikleri anaçlara ve tuz kostantrasyonuna bağlı olarak yıllara göre değişkenlikler göstermiştir. Genel olarak şiddetli (80 mM) tuz stresi altında mikro element içeriklerinin daha düşük olduğu belirlenmiştir. İki yıl ortalamasına göre tuzlu koşullarda toplam mikro element alımı yaklaşık %6 oranında azalmıştır. Her iki yılda da tuz stresi altında B+ elementi alımının azaldığı saptanmıştır. Çalışmada Fe3+ ve Mn2+ alımında Fox 11 ve BA 29 anaçları; Zn2+ ve Cu2+alımında Fox 11 anacı ve B+ alımında OHxF 97 ve OHxF 333 anaçları ön plana çıkmıştır. Genelde Fox 11 ve BA 29 anaçlarının topraktan daha fazla mikro besin elementi kaldırdığı görülmüştür., Salinity is one of the most important abiotic stress factors limiting the productivity in higher plants. The nutrition imbalance in plants that exposed to salinity caused deterioration of cell integrity which leads to the impairment of metabolic functions that are vital for plants. The research was carried out repeatedly for two years. At the end of study the changes of Fe3+, Cu2+, Mn2+, Zn2+ and B+ elements that occur in leaves together with salt stress were investigated. According to the results of the research, Fe3+, Cu2+, Mn2+, Zn2+ and B+ microelement contents in different pear and quince rootstocks under NaCl stress varied over the years depending on the rootstocks and salt concentration. Especially in plants exposed to heavy NaCl stress (80 mM), it was observed that the existing changes were more clear. Compared to the two-year average, the total microelements intake decreased by approximately 6% in saline conditions. It was determined that the intake of B+ element decreased under salt stress in both years. Our results showed that Fox 11 and BA 29 rootstocks in Fe3+ and Mn2+ uptake; Fox 11 rootstock in Zn2+ and Cu2+ uptake, and OHxF 97 and OHxF 333 rootstocks in B+ uptake were noted. In general, Fox 11 and BA 29 rootstocks were found to remove more micronutrients from the soil.

Russet is defined as a physical defect that begins in the epidermal and hypodermal cell layer during the initial stages of fruit development. Russeting fruits have no market value. This study was carried out to detect the effect of GA4+7 + BA on the formation of russeting on Starkspur Golden Delicious apple variety grafted on seedling rootstock. Three different GA4+7 + BA (21, 42 and 84 mg L-1) doses were used in the study. Applications were made three times for in 10-day intervals from the full bloom period. In both seasons, the relationship between application dose and russeting fruit ratio and application dose and russeting scale were found to be important. During the trial, the lowest fruit russeting rate was acquired from the application of 84 mg L-1, and the rusty fruit rate difference appeared between the years. As regards to the applications, the ratio of fruit russeting changed between 75.59% (control) - 26.90 (84 mg L-1) in 2015 and 78.84% (control) - 45.40 (84 mg L-1) in 2016., Pas, meyve gelişiminin erken döneminde epidermal ve hipodermal hücre tabakasında başlayan fiziksel bir kusur olarak tanımlanır. Paslı meyvelerin pazar değeri bulunmamaktadır. Bu çalışma, çöğür anaç üzerine aşılı Starkspur Golden Delicious elma çeşidinde GA4+7 + BA uygulamalarının pas oluşumu üzerine etkisinin belirlenmesi amacıyla yürütülmüştür. Çalışmada üç farklı GA4+7 + BA (21, 42 ve 84 mg L-1) dozu kullanılmıştır. Uygulamalar tam çiçeklenme döneminden itibaren 10’ar gün arayla üç kez yapılmıştır. Uygulamaların yapıldığı her iki yılda da uygulama dozu ve paslı meyve oranı ile uygulama dozu ve pas skala değeri arasındaki ilişki önemli bulunmuştur. Deneme süresince en düşük paslı meyve oranı 84 mg L-1 uygulamasından elde edilmiş, yıllar arasında paslı meyve oranında farklılıklar ortaya çıkmıştır. Uygulamalara göre paslı meyve oranı 2015 yılında %75.59 (kontrol) - %26.90 (84 mg L-1), 2016 yılında ise %78.85 (kontrol) - %45.39 (84 mg L-1) arasında değişim göstermiştir.

This study was carried out in Eğirdir Fruit Research Institute between 2018-2020. “Aprikoz” Apricot and “Monroe” peach varieties of 8 P. cerasifera Ehrh plum genotypes of their grafting compability were evaluated in tagem project named “Breeding New Clonal Plum Rootstocks by Selection” in this study. Grafting samples taken after 6 months and grafting compabilities were evaluated macroscopically and microscopically. In all grafting combinations with “Aprikoz” apricot variety, no signs of incompatibility were evaluated in both field and microscopic examinations. In grafting combinations with “Monroe” peach cultivars, only the “Şhp 4” genotype was found to be compatible. In other genotypes, mostly signs of incompatibility were determined in both field observations and microscopic examinations., Bu çalışma 2018-2020 yılları arasında Eğirdir Meyvecilik Araştırma Enstitüsünde yürütülmüştür. Bu çalışmada Eğirdir Meyvecilik Araştırma Enstitüsü’nde yürütülen “Seleksiyon Yolu ile Yeni Klonal Erik Anaçlarının Geliştirilmesi” isimli Tagem projesi kapsamında selekte edilen P. cerasifera Ehrh. türüne ait 8 erik genotipinin “Aprikoz” kayısı ve “Monroe” şeftali çeşitleri ile aşı uyuşma durumları incelenmiştir. Aşılamadan 6 ay sonra alınan aşı örnekleri makroskabik ve mikroskobik olarak değerlendirilmiştir. “Aprikoz” kayısı çeşidi ile olan tüm aşı kombinasyonlarında hem arazi hem de mikroskobik incelemelerde herhangi bir uyuşmazlık belirtisine rastlanmamıştır. “Monroe” şeftali çeşidi ile olan aşı kombinasyonlarında sadece “Şph 4” genotipinde uyuşma tespit edilmiştir. Diğer genotiplerde ise hem arazi gözlemlerinde hem de mikroskobik incelemelerde yoğun uyuşmazlık belirtileri gözlemlenmiştir.

Aims: Black mulberry (Morus nigra) is a species that difficult to reproduce as vegetative and generative. For this reason, different applications are made by researchers in order to germinate their seeds more easily. In this study, we aimed to determine the effects of proline applications on germination of black mulberry seeds under various temperature conditions.Methods and Results: The seeds were kept in room temperature for 24 hours, in 1 mM, 5 mM, 10 mM and 15 mM proline solutions and in the control group in the water. At the end of this period, they were placed in sterile petri dishes with three replicates of 25 seeds. Seed germination studies were carried out in plant growth cabins at 15°C, 20°C, 25°C and 30°C temperatures in dark conditions. At the end of the 17-day germination period, the germination rate of the seeds in the control group varied between 28% and 70.67%, the highest germination rate was achieved at 20oC. In proline, the highest germination rate was determined with 93.33% in 10 mM proline and seeds kept at 25oC. In general, the germination rate reached the highest value on days 13 and 14 in all applications except 15oC.Conclusions: In this study, it has been determined that black mulberry seeds germinate high rate at the 20oC without any application. This rate has exceeded 90% with the 10 mM proline at 25oC.Significance and Impact of the Study: The use of black mulberry seedlings in the production of saplings and obtaining hybrid plants in the recent hybridization breeding studies depend on the success of seed reproduction. In this study, 10 mM proline application at 25oC was found to be very successful in reducing seed loss and increasing the germination rate., Amaç: Karadut (Morus nigra), vejetatif ve generatif olarak çoğaltılması zor bir türdür. Bu nedenle tohumlarının daha kolay çimlenebilmesi için araştırmacılar tarafından farklı uygulamalar yapılmaktadır. Bu çalışmada da farklı sıcaklık koşullarında prolin uygulamalarının, karadut tohumlarının çimlenmesi üzerine etkilerinin belirlenmesi amaçlanmıştır.Yöntem ve Bulgular: Çimlenmeyi teşvik etmek amacıyla tohumlar, 1 mM, 5 mM, 10 mM ve 15 mM prolin çözeltilerinde, kontrol grubunda ise suda olmak üzere 24 saat süre ile oda sıcaklığında bekletilmişlerdir. Bu sürenin sonunda steril petrilere, 3 tekerrürlü ve her tekerrürde 25 adet olacak şekilde yerleştirilmişlerdir. Tohum çimlendirme çalışmaları karanlık koşullarda 15°C, 20°C, 25°C ve 30°C sıcaklıklardaki bitki büyüme kabinlerinde gerçekleştirilmiştir. 17 günlük çimlenme süresi sonunda kontrol grubundaki tohumlarda çimlenme oranı, %28 ile %70.67 arasında değişim göstermiş, en yüksek çimlenme oranı 20°C’de elde edilmiştir. Prolin uygulamalarında, en yüksek çimlenme oranı %93.33 ile 10 mM prolin uygulamasında ve 25oC’de bekletilen tohumlarda belirlenmiştir. Genel olarak çimlenme oranı, 15°C hariç, tüm uygulamalarda 13. ve 14. günlerde en yüksek değere ulaşmıştır.Genel Yorum: Bu çalışmada, herhangi bir uygulama yapılmadan karadut tohumlarının 20oC’de yüksek oranda çimlendiği tespit edilmiştir. Bu oran, 25oC’de 10 mM prolin uygulamasıyla %90’ın üzerine çıkmıştır.Çalışmanın Önemi ve Etkisi: Karadut çöğürlerinin fidan üretiminde kullanılması ve son yıllarda artan melezleme ıslahı çalışmalarında melez bitkilerin elde edilmesi, tohumla çoğaltma başarısına bağlıdır. Çalışma ile tohum kaybının azaltılması ve çimlenme oranının artırılmasında 25oC 10 mM prolin uygulaması oldukça başarılı bulunmuştur.

Gelişmiş tüm bitkilerin kök ve gövdelerinin odunsu yapısını oluşturan madde olarak bilinen ligninin, bitkilerde hastalık ve zararlılara karşı direnç kazandırdığı yapılan araştırmalarla belirlenmiştir. Son yıllarda yapılan çalışmalarda ise toprağa uygulanan ligninin, mikrosklerotların canlılığı ve sayısı üzerinde baskılayıcı etkisinin olduğu gözlenmiştir. Bu çalışma; bazı zeytin çeşitlerinde odun dokusu dirençlerinin mekanik ve biyokimyasal yönden incelenmesi, lignifikasyon açısından çeşitlerin durumlarını ve birbirine göre farklılıklarını ortaya koyması açısından değerlendirmesi amacı ile irdelenmiştir. Elde edilen veriler ışığında, dokusal sertlik ölçümlerinde en dirençli çeşidin her iki dönemde de Gemlik olduğu ortaya çıkmıştır. Nitekim, lignin boyaması yapılan çeşitlerde, kroma (c*) ve hue° (h°) değerlerine bağlı olarak bünyesinde en fazla lignin içeren çeşidin Gemlik olduğu gözlenmiştir. Eş gövde kalınlığına (gövde çapı) ulaşan gövde uzunlukları değerlendirmesinde, Gemlik ile Manzanilla çeşitleri arasında istatistiki bir farkın olmadığı, Gemlik çeşidinin 25,50 cm. uzunluk ortalama değeri ile ikinci sırada bulunduğu belirlenmiştir. Yaş yoğunluk ortalamalarında ise istatistiksel olarak çeşitler arasında fark görülmemesine rağmen kuru yoğunluk ölçümlerinde, Gemlik çeşidinin her iki dönemde de Memecik ve Delice ile birlikte en yüksek gövde kuru yoğunluğuna sahip olduğu saptanmıştır. Ksilem alan ölçümlerinde ise en yüksek ksilem alanı değeri Delice' de saptanırken, Gemlik en düşük ksilem alanına sahip olmuştur. Yapılan ölçümler neticesinde Gemlik çeşidinin bünyesindeki lignin miktarının diğer gruplara göre fazla olduğu saptanmıştır. Bu sonuçlara göre bu araştırmanın; zeytinde görülen en önemli fitopatolojik sorunlardan biri olan `Verticillium dahliae' ye karşı dayanıklı olabilecek anaç ve çeşit seçimi için daha sonraki yapılacak çalışmalara ışık tutmasının muhtemel olması düşünülmektedir.Anahtar Kelimeler: Dokusal sertlik, Lignin, Odun dokusu, Zeytin. Lignin, forms the wood tissue of stem and root of all develop plants. Some researches showed that the lignin gained the resistance to disease and pest of plants. Recent studies indicated that lignins, which applied the soil, has a surpassing effect on microsclerotia amount and viability. This study was aimed investigate of wood tissue hardness in terms of mechanical and biochemical in some cultivated and wild olive cultivars and it also reveal that lignification situation of differentiation among cultivars.The wood tissue hardness measurements indicated that Gemlik cv. was found highly resistant in two terms than others. The vast lignin content was observed in Gemlik cv. depending on kroma (c*) and hue° (h°) values. Assessment of stem lenght up to equal stem thickness (stem radius) there was no significantly different between Gemlik and Manzanilla cv. in terms of length measurements and Gemlik cv. was second order with 25.50 cm. mean. There was no statistically significant in means of fresh density. Dry density measurements showed that Gemlik cv. was found high values with Memecik cv. and Delice in two terms. Delice was showed high values and Gemlik was found lower values in terms of the measurements of extent of xylem. As result of measurements the lignin content of Gemlik cv. was higher than the other cv. and Delice. In addition, this research results will be lighten the further researches about selection of resistant rootstock and cultivars to `Verticillium dahliae?, which is one of the most important phytopathological problem of olive.Keywords: Hardness of tissue, Lignin, Olive, Wood tissue. 65