Search

Bu tez çalışmasında veri madenciliği yöntemlerinden birliktelik kuralları, sınıflama ve regresyon modelleri, yoğun bakım ünitelerinde yatan hastaların mortalite ve yatış sürelerini tahmin etmek amacıyla kullanılmıştır. Mortalite tahmini amacıyla toplam 4.233 hasta verisi kullanılarak C4.5, CART, Rasgele Orman, Lojistik Regresyon, Yapay Sinir Ağı ve Naiv Bayes olmak üzere toplam yedi sınıflandırma modeli kurulmuştur. Hastaların yoğun bakım ünitelerinde yatış süresinin kestirimi amacıyla ise CART, destek vektör makineleri, rasgele orman ve yapay sinir ağları modelleri kurulmuştur. En iyi tahmin performansı gösteren rasgele orman modeli ile yoğun bakım ünitelerinde yaygın olarak kullanılan APACHE II skorlama sistemi karşılaştırılmış ve rasgele orman modelinin daha iyi performans gösterdiği sonucuna varılmıştır. Ayrıca, kurulan sınıflama ve regresyon modellerinde değişken önemlilikleri çıkarılmış ve sonuç olarak mortalite ve yatış süresini etki eden en önemli faktörler belirlenmiştir.Anahtar Kelimeler: Yoğun Bakım Üniteleri, Mortalite Tahmini, Yatış SüresiTahmini, APACHE, Veri Madenciliği. In this thesis, association rules, classification and regression models of data mining methods were used in order to estimate mortality and length of stay in intensive care units. A total of seven classification models, C4.5, CART, random forest, logistic regression, artificial neural network and Naive Bayes, were built using a total of 4,233 patient data for estimating mortality. In order to predict length of stay in intensive care units, CART, support vector machines, random forest and artificial neural network models were built. Random forest model, which has the best predictive performance was compared with APACHE II score system that is commonly used in intensive care units and it was found that random forest model performed better. In addition, variable significance was found out from classification and regression models and as a result, most important factors affecting mortality and length of stay were determined.Key Words: Intensive Care Units, Mortality Prediction, Length of Stay Prediction,APACHE, Data Mining 80

Giriş: Akut böbrek hastalığı (ABH), saatler-günler içinde böbrek fonksiyonlarının bozulması sonucu üremik toksinlere bağlı gelişen tablodur. Yoğun bakım ünitesinde (YBÜ) takip edilen hastalarda ABH gelişimi oldukça sık karşılaşılan bir durum olup yüksek morbidite ve mortalite oranlarına sahiptir. Özellikle böbrek hastalığı şiddetine bağlı olarak yoğun bakım hastalarında mortalite oranı %30'dan %90'lara kadar ulaşabilmekte ve aynı zamanda hastanın yoğun bakımda kalış süresini uzattığı görülmektedir. Bu çalışmada, yoğun bakım hastalarında ABH tanısı ile uygun hastalarda yapılan renal replasman tedavilerinden sık kullanılan hemodiyalizin mortalite üzerine etkisi araştırıldı. Yoğun bakım ünitesinde hasta skorlama sistemleri, hastalıktan iyileşmeyi tahmin etmek, hastanın ciddiyetini ve organ disfonksiyonunu belirlemek, uygulanan tedaviyi değerlendirmek ve yoğun bakım ünitelerinin performansını karşılaştırmak için yaygın olarak kullanılmaktadır. Çalışmada yoğun bakım hastaların mortalite risklerini belirlemek amaçlı APACHE II skoru kullanıldı. APACHE II; akut fizyoloji skoru yaş ve kronik sağlık değerlendirmesi olmak üzere üç bölümden oluşur. Bu üç bölümden alınan puanlar toplanır ve operasyon geçirip geçirmeyeceğine göre hastane mortalitesi belirlenir. Bu sistem çok sayıda fizyolojik değişkenin yanı sıra hastanın yaşı ve yoğun bakıma yatış tanısının bilinmesine de gereksinim göstermektedir. Materyal ve Metod: Çalışmaya, Zonguldak Bülent Ecevit Üniversitesi Tıp Fakültesi Hastanesi Yoğun bakım ünitesine yatırılarak takip ve tedavi edilen 358 hastada ABH gelişen 104 hasta dahil edildi. ERBP (Europen Renal Best Practice) kriterlerine göre ABH 3 evrede sınıflandırıldı ve APACHE II (Acut Physiology and Chronic Health Evaluation II) skorlaması ile mortalite riski arasındaki ilişki belirlendi. Toplam 104 hastanın retrospektif yöntem kullanılarak verileri toplandı. Hemodiyaliz (HD) alan ve almayanlar olarak iki gruba ayrıldı. Rutin HD hastaları, transplant ve malignite öyküsü olan, 24 saatten daha kısa yatışı olan ve 48 saat içinde exitus olan hastalar dahil edilmedi. Gruplardaki hastaların yatış nedeni, anjiyotensin konverting enzim inhibitörü (ACEİ) kullanımı, diüretik kullanımı, radyokontrast madde ve antibiotik kullanımı, kronik hastalık (diyabetes mellitus olanlar ve olmayanlar olarak iki grupta), renal replasman tedavisi (RRT) ihtiyacı, mekanik ventilatör (MV) desteği, hastaların hastaneye başvuru esnasındaki üre ve kreatinin düzeyleriyle, ABH tanısı koyulduğundaki üre, kreatinin düzeyleri esas alındı. Yoğun bakım ünitesinde ABH olan olgularda, hemodiyaliz tedavisinin mortaliteye etkisinin gösterilmesi amaçlandı. Bulgular: Bu araştırmaya alınan 104 hastanın 62'si erkek, 42'si kadındı. Hastaların yaşları 18-95 arasında değişmekteydi ve yaş ortalaması 73,6±13,4 yıldı. Hastaları yoğun bakım ünitesine yatış sebebine göre değerlendirdiğimizde en sık 31 hasta ile sistemik enfeksiyonlar, 24 hasta ile ABH ve 18 hasta ile akut solunum yetmezliği oluşturmaktaydı. Mekanik ventilatör desteği alan 70 hastanın %76,9 'u ERBP sınıflandırılmasına göre evre 3'te yer almaktaydı. Evre 3 böbrek hastalığı olan ve MV'e bağlı olarak takip edilen hastaların mortalite yüzdesinin istatistiksel olarak anlamlı şekilde arttığı saptandı (p= 0,04). Çalışmaya dahil edilen hastaların evre 1 ve evre 2'de RRT ihtiyacı olmayıp, evre 3' te ABH olan olgularda RRT ihtiyacı olduğu görülmüştür ( p

Günümüzde yaşam süresinin uzaması ve artan kronik/akut hastalıklar sonucunda yoğun bakım gereksiniminde artış olmuştur. Artan bu gereksinim sonucunda yoğun bakımdaki tıbbi gelişmeler hızlanmakta ve yoğun bakım mortalitesinin azaltılması ana hedef olarak ortaya konmaktadır. Yoğun bakım pratiğinde çeşitli skorlama sistemleri, belirteçler kullanılmakta ve mortaliteyi ön gördürecek, tedavi seyrini değiştirebilecek moleküller araştırılmaya devam etmektedir. İdeal belirtecin ucuz, günlük pratikte kolay kullanılabilir olması gerekmektedir. Serum ürik asit seviyesine bakılması bu kriterleri karşılması ve plazmadaki antioksidan kapasiteyi yansıtması nedeniyle yoğun bakım mortalitesini öngörmede kullanılabilir olarak gözükmektedir. Bu amaçla; Ağustos 2016 –Ağustos 2018 yılları arasında İç hastalıkları Yoğun Bakım Ünitesine kabul edilen toplam 510 hastanın yatış anındaki serum rük asit seviyeleri incelenmiş, ürik asit seviyesi ile yoğun bakım mortalitesi arasındaki ilişki ortaya konulmaya çalışılmıştır. Hastaların altta yatan hastalıkları, yoğun bakım yatış tanıları, yatış süreleri ile ürik asit arasındaki ilişkinin araştırılması çalışma hedefi olarak belirlenmiştir. Çalışmamızda, normal serum ürik asit seviyesi, cinsiyet ve yaştan bağımsız olarak 3-7mg/dl olarka belirlenmiş olup, ürik asit seviyesinin düşük ve ya yüksek oluşunun yoğun bakım mortalitesini arttırdığı saptanmıştır. Güncel yoğun bakım takibinde kullanılan APACHE-II skoru ile serum ürik asit seviyesinin korele olduğu görülmüştür. Ürik asit seviyesinin 7.05 değerinin mortaliteyi öngörme de %51 duyarlılığa ve %72 özgüllüğe sahip olduğu saptanmıştır. Bu bulgular ışığında, hastanın yoğun bakıma kabulü anında bakılan serum ürik asit seviyesinin, yoğun bakım mortalitesinin ön gördürücü etkisi istatiksel olarak ortaya koyulmuştur. Serum ürik asit seviyesinin yoğun bakım skorlama sistemleri içerisine entegre edilmesi mantıklı gözükmektedir. Günlük olarak ürik asit seviyesinin takibinin mortaliteye etkisi, yatış anındaki ürik asit seviyesinin 30 ve 90 günlük mortaliteyi ön görmedeki katkısı konusunda ek çalışmalara ihtiyaç vardır. Nowadays, there has been an increase in the need for intensive care as a result of prolonged survival and increased chronic / acute diseases. As a result of this increasing need, medical developments in the intensive care unit are accelerated and the reduction of intensive care unit mortality is the main target. Various scoring systems, markers are used in intensive care practice, and molecules that can predict mortality and change the course of treatment continue to be investigated. The ideal marker should be cheap, easy to use in daily practice. Looking at the serum uric acid level seems to be useful in predicting intensive care mortality due to meeting these criteria and reflecting the antioxidant capacity in plasma.For this purpose; The serum uric acid levels of 510 patients admitted to the Internal Medicine Intensive Care Unit between August 2016 and August 2018 were investigated and the relationship between uric acid level and intensive care mortality was tried to be demonstrated. The aim of the study was to investigate the relationship between the underlying diseases of the patients, the diagnosis of intensive care hospitalization, the duration of hospitalization and uric acid.In our study, the normal serum uric acid level was determined to be 3-7 mg / dl, independent of age and sex, and low or high uric acid level was found to increase intensive care mortality. The APACHE-II score used in current intensive care follow-up was correlated with serum uric acid level. It was determined that urinary acid level 7.05 had 51% sensitivity and 72% specificity in predicting mortality.In the light of these findings, the predictive effect of serum uric acid level and intensive care mortality rate was determined statistically. It seems reasonable to integrate serum uric acid levels into intensive care scoring systems. Additional studies are needed to determine the effect of uric acid level on daily mortality and the contribution of uric acid level at the time of admission to predicting 30 and 90 days mortality. 51

Giriş ve amaç: Sepsis, enfeksiyona karşı vücutta oluşan kontrolsüz inflamatuvar yanıt olup, yüksek morbidite ve mortaliteyle seyretmesi nedeni ile erken tanı ve tedavinin oldukça önemli olduğu klinik bir tablodur. Bu nedenle günümüzde septik olguların daha erken tanı alabilmesi ve prognozunun öngörülebilmesi için yeni biyobelirteçlere ihtiyaç vardır. Presepsin anjiopoetin 1 ve anjiopoetin 2 bu alanda henüz rutin kullanıma girmemiş biyobelirteçler olup, çalışmamızda Sepsis 3 toplantısında yapılan yeni tanımlamaya göre sepsis tanısı alan olgularda bu biyobelirteçlerin tanısal ve prognostik değerlerini kıyaslamayı amaçladık.Gereç ve yöntem: Çalışmamıza 33'ü erkek ve 15'i kadın toplam 48 olgudan oluşan hasta grubu ve 23'ü erkek 19'u kadın toplam 42 olgudan oluşan kontrol grubu alındı. Hastaların demografik verileri, eşlik eden hastalık durumları, ilk 24 saatte hesaplanan yatış APACHE II, SAPS ve SOFA skorları, yatış gününde ölçümleri yapılan lökosit sayısı, eritrosit sedimentasyon hızı, C-reaktif protein, prokalsitonin değerleri, kültür tetkiki sonuçları (kan, idrar, balgam, endotrakeal aspirat) ve yoğun bakım yatışı sonrasındaki 7 ve 28.gün mortalite sayıları kayıt altına alındı. Presepsin, anjiopoetin 1 ve anjiopoetin 2 düzeyleri sandwich-ELISA yöntemi ile belirlendi.Bulgular: Hasta ve kontrol grubu arasında demografik özellikler açısından istatistiksel olarak anlamlı farklılık belirlenmedi (p>0.05). Hasta grubunda presepsin, anjiopoetin 1 ve anjiopoetin 2 düzeyleri kontrol grubuna göre istatistiksel olarak anlamlı düzeylerde yüksek olarak belirlendi (p0.05). In patient group Presepsin, angiopoietin I and angiopoietin II values were statistically high significantly compared to the control group (p

Amaç:Bu prospektif çalışmada, acil yoğun bakım ünitesinde takip edilen kritik bakım hastalarının başvuru anında ölçülen immünsüpresif asidik protein (İAP), total oksidan durum (TOS), total antioksidan durum (TAS) ve IL-6 düzeylerinin prognostik değerini belirlemek amaçlanmaktadır. Çalışmanın ana sonlanım noktası hastane içi mortalite, ikincil sonlanım noktaları ise APACHE II ve SOFA skorları olacaktır.Gereç ve Yöntem: Çalışmaya 15 Aralık 2014-1 Nisan 2015 tarihleri arasında 161 hasta dahil edildi. N.E.Ü. Meram Tıp acil kritik bakım ünitesindeki genel yoğun bakım hastalarında; yoğun bakıma kabul sırasında ilk rutin tetkikler için alınan kan örneklerinin arta kalan kısmından İAP, TOS ve TAS, IL-6 düzeyleri ölçüldü.APACHE II ve SOFA skorları değerlendirildi. İAP, TOS, TAS ve IL-6 düzeyleri biyokimya laboratuvarlarımızda ELISA kitleri yardımıyla ölçüldü.Veriler SPSS verison 20.0 kullanılarak yapıldı.Bulgular: Çalışmaya dahil edilen hastaların demoğrafik verileri, vital bulguları ve tanıları öncelikle değerlendrildi. Çalışma grubu mekanik ventilasyon alan ve almayan grup olarak ikiye ayrılıp; çalıştığımız markırlara bakıldı. Mekanik ventilasyon ihtiyacı olan grupta IL6, TOS VE OSI belirteçleri anlamlı (p< 0,001) iken; IAP VE TAS değerleri anlamsızdı (p>0,001). Ayrıca çalışma populasyonumuzu sağ ve ex grupları olarakta değerlendirdik. Ex grubunda IL6, TASve TOS değerleri anlamlı yüksekti (p 0.001). In addition, we evaluated our study population as right and ex groups. In the Ex group, IL6, TAS and TOS values were significantly higher (p

Organofosfatlar (OF) endüstride, tarımda ve evlerde özellikle böcek ilaçlarında pestisid olarak yaygın kullanılan toksik kimyasal maddelerdir.Yoğun bakım skorlama sistemleri; hastalıktan iyileşmeyi tahmin etmek, hastalığın ciddiyetini ve organ disfonksiyonunun derecesini belirlemek, uygulanan tedavileri değerlendirmek, klinik araştırmalara dahil edilecek hastaları standardize etmek ve yoğun bakım ünitelerinin performansını karşılaştırmak için yaygın olarak kullanılmaktadır.Bu çalışmanın amacı Poisoning Severity Score (PSS), Simplified Acute Physiology Score III (SAPS III) ve Acute Physiology and Chronic Health Evaluation III (APACHE III) skorlama sistemlerinin organofosfat zehirlenmelerinde, yoğun bakımda takip edilen hastaların morbidite ve mortalite tahminine etkilerinin karşılaştırmasını yapmaktır.Mersin Üniversitesi Tıp Fakültesi Bilimsel Araştırmaları Değerlendirme Komisyonu'ndan onay alındıktan sonra, Mersin Üniversitesi Tıp Fakültesi Anesteziyoloji ve Reanimasyon Anabilim Dalı Reanimasyon Ünitesi'ne 2012-2016 tarihleri arasında organofosfat zehirlenmesi tanısı ile yatırılan ve tedavi edilen hastalar içerisinden çalışmaya dahil edilme kriterlerini sağlayan 60 hastaya ait dosyalar geriye dönük olarak incelenmiştir. PSS, SAPS III ve APACHE III skorlama sistemleri, hastaların yoğun bakıma kabulünden sonra 1.saat sonundaki en kötü fizyolojik değerler kullanılarak hesaplanmıştır. Hastalar istatistiksel değerlendirmelerinde yaşayan ve eksitus olan olarak iki gruba ayrılmıştır. Tahmini mortalite oranları skorlama sistemleri için ayrı ayrı hesap edilmiştir. PSS, SAPS III ve APACHE III skorlarının yaşayan ve eksitus olan hastaları ayırma gücüne Receiver Operating Curve (ROC) analizi ile bakılarak, sensitivite ve spesifiteleri ROC eğrisi altındaki alanlar ile değerlendirilmiştir. Çalışmamızda prognostik testler içinde en sensitif ve mortalite oranlarına en yakın tahmini yapan skor sisteminin APACHE III olduğu bulunmuştur. PSS skorlama sisteminin karşılaştırdığımız diğer skorlama sistemlerine göre mortalite tahmini açısından daha kötü bir belirteç olduğu saptanmıştır.Anahtar Kelimeler: Organofosfat, Zehirlenme, SAPS III, APACHE III The Comparison Of PSS, GKS, SAPS III And APACHE III Scoring Systems In Cases Of Organosphosphate Poisoning With Intensive Care Unit For Morbidity And Mortality Estimation.Organophosphates (OF) are toxic chemicals commonly used as pesticides in agriculture and households. Intensive care scoring systems are widely used for; predicting recovery from disease, assessing the severity of the disease and the degree of organ dysfunction, evaluating treatments applied, standardizing patients participate in clinical trials and comparing the performance of intensive care units.The aim of this study is to compare the effects of Poisoning Severity Score (PSS), Simplified Acute Physiology Score III (SAPS III) and Acute Physiology and Chronic Health Evaluation III (APACHE III) scoring systems on organophosphate intoxication, morbidity and mortality predictions of patients followed up in intensive care unit.After the approvement of Mersin University Medical Faculty Research Committee, 60 patients' datas, who were treated in Mersin University Medical Faculty Hospital, Anesthesiology and Reanimation ICU Service between 2012-2016 were analysed retrospectively. PSS, SAPS III and APACHE III scores were calculated according to the worst physiologic values in first hour of admission at the ICU. Patients were divided into 2 group as survivors and non-survivors. Predicted mortality calculated seperately for each scoring systems. The efficasy of differentiating survivors and non-survivors for PSS, SAPS III and APACHE III scoring systems were determined by Receiver Operating Curve (ROC) analyse andareas under the ROC curve used to assessfor sensitivity and specificity.In our study, APACHE III was found that makes the closest prediction to the most sensitive and mortality rates in prognostic tests. PSS scoring system was found to be a worse predictor of mortality than other scoring systems we compared.Key Words: Organophosphate, Poisoning, SAPS III, APACHE III 63

Amaç: Acil servise başvuran ve yoğun bakım ihtiyacı olan kritik hastalarda yeni bir oksidatif stres parametresi olan thioldisülfid düzey ölçümlerinin mortalite açısından prognostik olarak kulanılabilirliğini araştırmayı amaçladık.Materyal ve Metod: Çalışmamızda Kasım 2017-Nisan 2018 tarihleri arasında Yıldırım Beyazıt Üniversitesi Atatürk Eğitim Araştırma Hastanesi Acil Servisine başvuran ve yoğun bakım ihtiyacı olan kritik hastalar prospektif olarak değerlendirildi. Çalışmaya acil servise başvuran 79 hasta ve 71 sağlıklı gönüllü kontrol olmak üzere toplam 150 kişi dahil edidi. Bu hastalar yaş, cinsiyet, acile başvuru şekli, bilinç durumu, akut fizyolojik durumu, nativ thiol, toplam thiol, disülfid, iskemi modifiye albümin, feroksidaz değerleri açısından incelendi. Ayrıca her hasta için ortalama arter basıncı, Glaskow koma skoru (GKS) ve APACHE 2 skorlarıhesaplandı. Her hastanın 28 gün sonraki mortalite durumları belirlendi. Bulgular:Hasta ve kontrol grupları cinsiyetine göre gruplara ayrıldı ve istatiksel olarak incelendi. Hasta grubun % 39,2'si kadın ( n: 31 ), %60,8'i erkekti (n:48). Kontrol grubunun %38'i kadın (n:27) , %62'si erkekti ( n:44 ). Cinsiyet dağılımında iki grup arasında istatiksel olarak anlamlı fark bulunmadı (ki-kare testi; p:0,879). Erel paneli parametrelerinden 28 günlük mortalite ile karşılaştırıldığında anlamlı çıkan değerler nativthiol ve toplam thiol değerleridir. Nativ thiol ortanca değeri 28 gün sonra tüm hasta örneklemde 277, sağ olanlarda 314 saptanırken exitus olanlarda ortanca değer 228 saptanmış olup istatiksel olarak anlamlıdır ( p

Çalışmamızda bir yıllık sürede yoğun bakıma yatan hastaların yatış sonrası alınan ilk AKG değerlendirmesinde asit baz bozukluklarının tanılaması, metabolik asidoz olgularının alt gruplandırmasının yapılarak mortalite ile ilişkilerinin kıyaslanması ve alınan ilk AKG örneğindeki anyon gap, laktat, P50 ve Cl- / Na+ parametrelerinin mortaliteyi öngörmedeki etkinliklerinin karşılaştırılması amaçlandı.Metabolik asidozlu hasta grubunda ölen hastalarda yaş, yoğun bakım yatış süresi, mekanik ventilasyon uygulama süresi, PCO2, laktat, düzeltilmiş anyon gap, P50 değerleri yaşayan hastalara kıyasla yüksek saptanırlen (p < 0,05), albümin, BE ve pH daha düşük saptandı (p

Tedavi olanaklarının gelişmesine rağmen; yaşam süresinin uzaması, antimikrobiyal ilaçlara dirençli enfeksiyonların çoğalması, kanser, DM gibi patolojilerin daha sık gözlenmesi nedeniyle insidansı giderek artan sepsis, mortalite oranları hala yüksek olan ciddi bir halk sağlığı sorunudur. Erken dönemde tanı konması ve tedavinin başlatılabilmesi sepsis sürecinin başarılı bir şekilde yönetimi için oldukça önemlidir. Bu çalışma ile serum SuPAR, presepsin, IMA, mr-proADM düzeyleri ile CBC parametrelerinin kullanılmakta olan biyobelirteçlerle karşılaştırılarak sepsis tanısı ve hastalık şiddetinin belirlenmesindeki yeri ile prognozu öngörme güçleri değerlendirilmiştir.Çalışmaya İç Hastalıkları Yoğun Bakım Ünite'sine (YBÜ) yatışları yapılan sepsisli (n=26) ve septik şoklu (n=23) hastalar ile yaş ve cinsiyet yönünden benzer sağlıklı kontrol (n=25) grubu dahil edildi. İstatistiksel analiz SPSS 21.0 paket programı kullanılarak yapıldı.Bazı biyobelirteçlerin belirtilen amaçlarda kullanımının sepsis yönetiminde faydalı olabileceğini belirledik. (CRP, PCT, SuPAR, Presepsin, İMA düzeylerinin sepsis teşhisinde; SOFA skoru ile mr-proADM düzeylerinin sepsis şiddetinin tayininde; APACHE 2 skoru, MPV/PLT, PDW/PLT oranları ile trombosit sayısı ve hemoglobin (Hb) düzeyinin 7 günlük mortalite; APACHE 2 skoru, kreatinin, Hb düzeyinin 28 günlük mortalite; APACHE 2 skoru, laktat, Hb düzeylerinin YBÜ mortalite öngörüsünde) PDW/PLT oranı ile kreatinin ve laktat düzeylerinin 28 günlük mortalite için, PDW/PLT oranı ile laktat düzeyinin YBÜ mortalitesi için bağımsız risk faktörü olduğu belirlendi. PCT, SuPAR, İMA, presepsin, mr-proADM düzeylerinin ölenler ile yaşayanlar arasında benzer olmasına rağmen, hastalarda presepsin, mr-proADM, PCT düzeylerinin sepsis prognozunun değerlendirilmesinde kullanılabilen SOFA skoru, laktat ve trombosit sayısı ile anlamlı korelasyonları belirteçlerin prognoz ile ilişkili olabileceğini düşündürmektedir. Teşhis, şiddet tayini ve prognozu öngörme güçlerinin netleştirilmesi için başka çalışmaların yapılması gerektiğini düşünüyoruz. Despite the development of treatment opportunities; due to aging population, antibiotic-resistant infections, pathologies like cancer and DM, incidence of sepsis is increasing and sepsis is still a serious public health problem with an increased mortality rates. Early diagnosis and initiation of treatment is very important for successful sepsis management. We compared levels of serum SuPAR,presepsin,IMA,mr-proADM and CBC parameters with conventionally used markers in terms of sepsis diagnosis, disease severity and prognostic predictive power.Patients with sepsis(n=26) and septic shock(n=23) who were admitted to the Internal Medicine Intensive Care Unit(ICU) and age and sex-matched healthy control group(n=25) were included. Statistical analysis was performed using the SPSS 21.0 packet program.We found that usage of some biomarkers for defined purposes could be helpful for sepsis management. (CRP, PCT, SuPAR, Presepsin, IMA for diagnosis of sepsis; SOFA, mr-proADM for evaluation of disease severity; APACHE 2, MPV/PLT, PDW/PLT ratios, platelet count, hemoglobin(Hb) for prediction of 7 days mortality; APACHE 2, creatinine, Hb for prediction of 28-day mortality; APACHE 2, lactate, Hb for prediction of ICU mortality) The PDW/PLT ratio and lactate were independent risk factors for 28 days and ICU mortality, and creatinine for only 28 days mortality. Although PCT,presepsin,mr-proADM levels were similar between survivors and non-survivors, correlations between these biomarkers with SOFA, lactate, platelet counts (which are indicator of disease severity and prognosis) in patients suggests that these biomarkers may be associated with prognosis.Further studies are needed to clarify the diagnostic, determination of disease severity and prognostic power of biomarkers. 125

Çalışmamızda uluslararası kılavuz olan ''Mental Bozuklukların Tanısal ve İstatistiksel El Kitabı- 5. Baskı (Diagnostic and Statistical Manuel of Mental Disorders- 5th edition- DSM-V)'' tanı kriterleri esas alınarak, yoğun bakım hastalarında deliryum tarama ölçeği olarak kabul görmüş CAM-ICU ve ICDSC ölçeklerinin duyarlılık ve seçiciliklerini karşılaştırmayı, deliryum etyolojisinde rol alabilecek risk faktörlerini saptamayı amaçladık.Çalışma Pamukkale Üniversitesi Tıp Fakültesi Anestezi Yoğun Bakım Ünitelerinde yapıldı. Anestezi Yoğun Bakım Ünitelerine kabul edilen, 18 yaşından büyük, iletişim problemi olmayan (dil, işitme engeli vs.), RASS skalası -3 ve üzeri olan, komada olmayan ve enaz 24 saattir yoğun bakımda olan 125 hasta çalışmaya dâhil edildi. Çalışmaya dahil edilen hastalar sabah 09:00-12:00 saat aralığında CAM-ICU ile, akşam 16:00-18:00 saat aralığında ICDSC ile değerlendirildi. Hastalar aynı 24 saatlik zaman diliminde Psikiyatri Anabilim Dalı'ndan bir araştırma görevlisi tarafından DSM-V kriterlerine göre psikiyatrik değerlendirmeye alındı. İlk değerlendirmede deliryum saptanan hastaların izlemine son verildi. Deliryum saptanmayan hastalar yoğun bakımda kaldıkları süre boyunca takip edildi. Takibinde deliryum saptanan hastalar pozitif kabul edilerek izlemine son verildi. Hastalar yaş, cinsiyet, komorbit hastalık, malignite, APACHE II skoru, hipotansiyon, hiperglisemi, ateş, elektrolit imbalansı, mekanik ventilasyon desteği, enfeksiyon, sepsis yönünden değerlendirildi. Olası risk faktörlerinin deliryum üzerine etkisi araştırıldı.Çalışmaya aldığımız 125 hastanın %32'si (n=40) DSM-V'e göre deliryum olarak saptandı. CAM-ICU ölçeğinin DSM-V'e göre duyarlılığı %90 seçiciliği %97,6 ve kappa değeri 0,89 olarak bulundu. ICDSC ölçeğinin DSM-V'e göre duyarlılığı %92,5 seçiciliği %96,5 ve kappa değeri 0,89 olarak bulundu. Çalışmamıza göre ICDSC ölçeğinin duyarlılığı, CAM-ICU ölçeğinin seçiciliği daha yüksek olmakla birlikte, her iki ölçek de yüksek duyarlılık ve seçicilik göstermişlerdir. Her iki testin de, yoğun bakım rutininde deliryum tarama, erken tanı ve tedavisine olanak sağlayacağı kanısına vardık.Çalışmamızda ileri yaş, yüksek APACHE-II skoru, hipotansiyon, elektrolit imbalansı, mekanik ventilatör ve enfeksiyon varlığı deliryum için risk faktörü olarak saptadık.Yoğun bakımlarda psikiyatrist olmayan sağlık çalışanları tarafından kullanılmak üzere geliştirilen deliryum tarama ölçeklerinin, rutin kullanıma girmesiyle deliryumun erken tanı, teşhis ve tedavi imkanı olacağı kanısına vardık. Deliryum için risk faktörü bulunan hastaların tespit edilerek yakın takip edilmesinin deliryumun erken tanı ve tedavisine katkı sağlayacağı sonucuna vardık.Anahtar kelimeler: deliryum, CAM-ICU, ICDSC, DSM-V, risk faktörleri In our study, we aimed to compare the sensitivity and selectivity of the CAM-ICU and ICDSC scales, accepted as delirium screening scale in ICU patients, and to determine the risk factors that may play a role in the etiology of delirium, based on the international guide ''Diagnostic and Statistical Manuel of Mental Disorders- 5th edition (DSM-V)'' diagnostic criteria.The study was conducted at Pamukkale University Medical Faculty Anesthesia Intensive Care Units. 125 patients who were admitted to the Anesthesiology Intensive Care Unit, aged over 18 years, who had no communication problems (language, hearing impaired, etc.), RASS scale -3 and above, who were not in a coma and were in intensive care for at least 24 hours were included in the study. The patients included in the study were assessed by CAM-ICU in the morning between 09:00 and 12:00 and ICDSC in the evening between 16:00 and 18:00. Patients went through psychiatric assessment according to DSM-V criteria by a research assistant from the Department of Psychiatry at the same 24-hour timeframe. When delirium was detected in the first assessment, the follow-up of those patients were terminated. Patients without delirium were followed up for as long as they were in intensive care. Patients whose delirium was detected in the follow-up were considered as positive and follow-up was terminated. Patients were evaluated for age, sex, comorbid disease, malignancy, APACHE II score, hypotension, hyperglycemia, fever, electrolyte imbalance, mechanical ventilation support, infection and sepsis. The effect of possible risk factors on delirium was investigated.The incidence of delirium according to DSM-V was 32% (n = 40) in our study. The sensitivity of the CAM-ICU scale to DSM-V was 90%, the selectivity was 97.6% and the kappa value was 0.89. The sensitivity of the ICDSC scale according to DSM-V was 92.5%, the selectivity was 96.5% and the kappa value was 0.89. According to our study, the sensitivity of the ICDSC scale was higher and selectivity of the CAM-ICU scale was higher, with both of the scales showing high sensitivity and selectivity. We reached the conclusion that it would be possible to use both tests for delirium screening, early diagnosis and treatment in the intensive care routine.In our study, older age, higher APACHE-II score, hypotension, electrolyte imbalance, mechanical ventilation, and infection were found to be risk factors for delirium.We believe that delirium screening scales developed for use by non-psychiatric health care professionals in intensive care units will allow the early detectment, diagnosis and treatment of delirium by routine use. We found that detectment and close follow-up of patients with risk factors for delirium would contribute to early diagnosis and treatment of delirium.Keywords: delirium, CAM-ICU, ICDSC, DSM-V, risk factors 76

Kandidaya bağlı dolaşım sistemi enfeksiyonları son yıllarda hastanede yatan hastalarda giderek artan oranlarda görülmeleri, ciddi mortalite ve morbiditeye sebep olmaları nedeniyle dikkat çekmektedir. Kandidemi gelişen hastaların hemen hemen hepsinde bir veya daha fazla risk faktörü mevcuttur. Son yıllarda yapılan araştırmalar YBÜ'de Candida spp. ile kolonize hastaların kandidedemi için daha fazla risk altında olduğunu göstermiştir. Bu çalışmada; İstanbul Eğitim ve Araştırma Hastanesi YBÜ ve Hematoloji Kliniği'nde yatan hastalarda kandida kolonizasyonunun varlığını araştırıp; Kİ hesaplayarak, bu indeksin kandidemi gelişimini öngörmedeki rolünün belirlenmeye çalışılmıştır.Çalışmaya Haziran 2016 ve Kasım 2016 tarihleri arasında hastanemiz YBÜ(n=269) ve Hematoloji Kliniği (n=31)'nde yatmış olan 300 erişkin hasta (195 erkek, 105 kadın; yaş aralığı:18-96 yıl, yaş ortalaması:62,1 ± 17,8 yıl) dahil edildi. Hastaların yatışının ilk günü burun, boğaz, cilt ve rektal sürüntü kültürleri ile idrar ve kan kültürleri alındı. Sonrasında bu kültürler haftalık periotlar halinde yatışları boyunca tekrarlandı. Hastalardan gereklilik halinde trakeal aspirat ve SVK kültürü alındı. Alınan kültür örneklerinin Sabouraud Dextrose Agar (SDA) besiyerine ekimi yapıldı. 24-48 saat sonrasında üreyen candida spp. germ tüp testi, Kromojen Candida Agar Besiyeri (GBL, Türkiye) ve API ID 20C AUX (BioMerieux, France) maya tanımlama sistemi kullanılarak tiplendirilmesi yapıldı. Ekimler sonrasında alınan kültürlerde kandida üremesi olup olmamasına bakılarak her hasta için kandida kolonizasyon indeksi hesaplandı. Kİ>0,2 bulunan hastalar kandida ile kolonize kabul edilmiştir.Çalışmamız boyunca takip edilen 300 hastanın 33'ünde Kİ ≥ 0,5 bulunmuştur. Kandida ile kolonizasyon en fazla boğaz ve rektal bölgede görülmüş olup, en az aksilla bölgesinde saptanmıştır. Kandida kolonizasyonu hastaların yatış gününde %31 olarak saptanmışken, 3.haftadan sonra takip edilen tüm hastalar kandida ile kolonize olmuştur. Çalışma süresince takip edilen kandida kolonizasyonlu 175 hastanın yalnızca 5'inin kan kültüründe kandida üremesi saptanmıştır. Kandida ile kolonize hastalarda; APACHE skorunun yüksekliği, YBÜ'de yatış süresinin uzaması, böbrek yetmezliğinin ve SVK bulunması ile cerrahi geçirmeme oranı kandida ile kolonize olmayan hastalara göre istatistiksel olarak anlamlı yüksek bulunmuştur(sırasıyla p=0,004, p0,2 were considered as Candida colonized.CI≥0,5 was found in 33 of 300 patients. The highest Candida colonization was detected in throat and rectal swab samples. Colonization was detected at least in the axilla region. Candida colonization was found to be 31% on the day of hospitalization, whereas all patients who followed up for more than 3 weeks were colonized with Candida. During the study period, only 5 of the 175 patients with colonized candida developed candidiasis. In colonized patients with Candida; high APACHE score, duration of hospitalization, presence of renal insufficiency, the presence of CVC and rate of non-surgical treatment were found to be statistically higher in patients with candidiasis than in non-colonized patients(p=0,004, p

Amaç:Medikal ve Cerrahi yoğun bakım hastalarında kan gazı değerlendirilmesinde, Stewart yaklaşımı kullanılarak, Henderson-Hasselbalch, Anyon Gap, Baz Açığı yaklaşımı ile açıklanamayan birtakım asit-baz bozukluklarının aydınlanmasını sağlamayı ve klinisyenlerde farkındalık yaratmayı amaçladık. Metod:Çalışmaya: Mayıs 2016 ile Mayıs 2017 yılları arasında, Yoğun Bakım ünitemizde yatmış olan, 220 hasta dahil edilmiştir. Çalışmamızda, YBÜ'ye kabul edilen hastaların prognoz tayininde: İlk 24 saat içinde ölçülen AKG ve ilk alınan Na+, K+, Ca++, Mg++, PO4-, CI-, Albumin, Laktat, Hemoglobin, Hematokrit, Lokösit, BUN, Kreatinin değerlerinin ölçülmesi bizim açımızdan yol gösterici olmuştur.Bulgular:Olguların ortalama yaşları 63.56 ± 18.08'dır. APACHE II skorunun medikal grubu hastalarda ortalaması 21,99, cerrahi grubunda 19,63'tür. Ölen olguların APACHE II ortalaması 28,3 iken, taburcu olguların ortalaması 13,57 bulunmuştur.Cerrahi grup olguların yaş, APACHE II, SIDa ve SIDe değerleri ile medikal grup olguların yaş, APACHE II, SIDa ve SIDe değerleri arasında anlamlı fark bulduk (p

Malnütrisyon dünyada tüm yaş gruplarını etkileyebilen klinik durumlar topluluğudur. Yüksek hastane maliyetlerine, uzun hastane kalım sürelerine ve bununla ilişkili olarak yaygın komplikasyonlara, yüksek enfeksiyon riskine ve mortaliteye neden olan önemli bir sorundur. Bu nedenle çalışmamızda; NRS-2002 ve MUST tarama testlerinin mortalite ve morbidite ile olan ilişkilerinin incelenmesi amaçlanmıştır.Etik Kurul onayının alınmasının ardından Pamukkale Üniversitesi Tıp Fakültesi Hastanesi Anesteziyoloji ve Reanimasyon Anabilim Dalı Yoğun Bakım ünitesinde Nisan 2014 ve Kasım 2016 tarihleri arasında 18 yaş ve üzeri 250 hasta çalışmaya alındı. Hastaların; yoğun bakım kabülünde yaş, cinsiyet, boy, kilo ve BKİ verileri alındı. Yatış nedeni, mevcut komorbidite, malignensi ve enfeksiyon varlığı tespit edildi. Yoğun bakım ve servislerde kalış süreleri, hastane çıkış durumları incelendi. Vital bulguları, laboratuar değerleri , GKS, idrar miktarları, kronik hastalık bulguları, yaş ve organ yetmezlik değerleri kullanılarak APACHE II ve SAPS II değerleri oluşturuldu. Antropometrik olarak; deri kıvrım kalınlığı, üst kol orta çevresi ölçüldü. Hastalara, beslenme durumlarının değerlendirilmesi amacıyla NRS-2002 ve MUST tarama testleri uygulandı. NRS-2002 malnütrisyon riski olan ve beklenen olarak, MUST düşük malnütrisyon riski, orta malnütrisyon riski, yüksek malnütrisyon riski olarak gruplandırıldı. Araştırmaya dahil edilen 250 hastanın 101'i kadın, 149'u erkekti ve yaş ortalamaları 63 olarak tespit edildi. NRS-2002 risk gruplarında hastane çıkış durumları incelendiğinde; sağ olan 143 (%57) hastanın 47'si (%32) risk beklenen, 96'sı (%67) risk olan grupta idi, exitus olan 107 (%42) hastanın 17'si (%15) risk beklenen, 90'ı (%84) risk olan gruptaydı. MUST risk gruplarına göre ise; sağ kalan 143 (%57) hastanın 50'si (%34) düşük risk grubunda, 9'u (%0,06) orta risk grubunda, 84'ü (%57) yüksek risk grubunda bulundu, exitus durumlarına göre; toplam 107 (%42) hastanın 5'i (%0,04) düşük risk, 5'i (%0,04) orta risk, 97'si (%90) yüksek risk grubunda tespit edildi.Topladığımız verilerin tümü değerlendirildiğinde; MUST tarama testi malnütrisyona bağlı mortaliteyi tespit etmekte daha başarılı iken, NRS-2002 daha başarısızdı. Çünkü MUST risk grupları arasında sağ kalım süresi açısından anlamlı farklılık varken, NRS-2002 risk grupları arasında anlamlı farklılık bulunamadı. Bu nedenle; yoğun bakım ünitelerinde malnütrisyon taraması yapılacak hastalarda mortaliteyi öngörmesi açısından MUST'ın daha etkin olacağı kanatindeyiz. Malnutrition is a group of clinical conditions that can affect all age groups in the world. It is an important problem that causes high hospital costs, long hospital stays, widespread complications, high infection risk and mortality. For this reason we aimed to study the relationship between NRS-2002 and MUST screening tests with mortality and morbidity.After approval by the Local Ethics Committee, 250 patients aged 18 and older in Pamukkale University Medical Faculty Hospital Anesthesiology and Reanimation Department Intensive Care Unit, between April 2014 and November 2016 were enrolled to the study. In intensive care unit admissions of patients age, sex, height, weight and BMI data were taken. The causes of hospitalization, current comorbidity, malignancy and infection were determined. Length of stay, hospital check out status of intensive care and services were examined. APACHE II and SAPS II values were established using vital findings, laboratory values, GCS, urine volumes, detection of chronic diseases, age and organ failure values. Anthropometrically; Skin fold thickness, upper middle limb circumference measured. For the purpose of evaluate the nutritional status of the patient NRS-2002 and MUST screening tests were applied. NRS-2002 was grouped as malnutrition risk expected and in malnutrition risk, MUST was grouped as low malnourishment risk, middle malnutrition risk, and high malnutrition risk.250 patients included the study, 101 patients were female, 149 patients were male and the mean age was 63. When the hospital leaving status of NRS-2002 risk groups is examined; at the survival group of 143 patients (%57); 47 patients (%32) were in the risk expected group, 96 patients (%67) were risk group and at the exitus group of 107 patients (%42) , 17 patients (%15) were in the risk expected group, 90 patients (%84) were in risk group According to risk groups of MUST; at the survival group of 143 patients (%57) 50 patients (%34) were in the low risk group, 9 patients (%0,06) were medium risk group, 84 patients (%57) were high risk group and at the exitus group of 107 patients (%42) , 5 patients (%0,04) were in the low risk group, 5 patients (%0,04) were medium risk group, 97 patients (%90) were high risk group When all of the data are evaluated; MUST screening test was more successful in detecting malnutrition-related mortality, whereas the NRS-2002 was more unsuccessful. Because there was a significant difference in the survival time between the MUST risk groups and no significant difference was found between the NRS-2002 risk groups. Therefore; we believe MUST to be more effective in predicting mortality in patients who will be performing malnutrition screening tests in intensive care units. 79

Giriş: Dünyada her yıl milyonlarca hasta sepsisten etkilenir ve bu hastaların 1/4'ü ve hatta daha fazlası ölümle sonuçlanır. Bu hastaların pek çoğu yoğun bakım ünitelerinde (YBÜ) takip edilmektedirler ve erken dönemde prognozlarının tahmin edilmesi monitorizasyon ve tedavi planlarının çizilmesi açısından büyük önem taşır. Amaç: Bu çalışmada, sepsisli medikal yoğun bakım hastalarında, Sepsis Ağırlık Skoru (SSS) ve qSOFA skorlarının diğer kullanılmakta olan YBÜ ve acil servis skorlama sistemleri ile (APACHEII, SOFA, PIRO, MEDS) mortaliteyi tahmin etmedeki etkinlikleri yönünden karşılaştırılması amaçlanmıştır. Ek olarak, sepsiste mortaliteyi etkilediği düşünülen ancak SSS ve qSOFA'da yer almayan diğer faktörlerin (yaş, komorbiditeler gibi) de mortalite tahminindeki rolleri araştırılmıştır. Gereç ve Yöntem: Prospektif, gözlemsel kohort çalışması. 2015- 2016 tarihleri arasında Göğüs Hastalıkları Yoğun Bakım Ünitesinde yatarak izlenen >18 yaş sepsis/septik şoklu hastalar çalışmaya dahil edilmiştir. Hastaların yatışında APACHE II skoru hesaplanmış, sepsis başlangıcında ise SOFA, quick SOFA, SSS, PIRO ve MEDS ve tekrar APACHE II skorları hesaplanmış ve tüm parametreler mortaliteyi öngörme açışından karşılaştırılmıştır. Bütün analizler Statistical Package for Social Sciences (SPSS for Windows 18.0 software; Chicago, IL, USA) ve MedCalc istatistik programları kullanılarak yapılmıştır.Bulgular: Çalışmaya sepsis tanısı ile hospitalize edilen, yaş ortalamaları 68 15 yıl olan, 73'ü erkek olmak üzere toplam 100 hasta alınmıştır. Çalışmaya katılan hastaların genel demografik ve YBÜ özellikleri ve sepsis günü laboratuar değerleri mortaliteye etkileri yönünden karşılaştırılmış ve YBÜ yatış günü, septik şok gelişimi, eritrosit süspansiyon replasmanı yapılması, oligüri, akut mental değişiklik gelişimi, PaO2/FiO2 oranının düşük olması ve tekrar sepsis gelişimi mortalite açısından bağımsız risk faktörleri olarak belirlenmiştir. Mortalite ile APACHE II yatış (p= 0.006, r= 0.27), APACHE II sepsis (p= 0.001, r= 0.346), SOFA (p= 0.030, r= 0.218) , qSOFA (p= 0.001, r= 0.319), MEDS (p= 0.001, r= 0.486), PIRO (p= 0.001, r= 0,516) ve SSS (p= 0.001, r= 0.581) arasında pozitif korelasyon ve istatistiksel olarak anlamlı ilişki bulunmuştur. Çoklu regresyon analizinde ise SSS bağımsız mortalite göstergesi olarak belirlenmiştir [p= 0.001; OR: 1.1 (1.05-1.18)]. ROC analiz sonuçlarına göre, skorlama sistemleri içerisinde SSS en iyi performansa sahipken, [EAA=0.847 (p=0.001, %95 GA: 0.769-0.924)], onu sırasıyla SOFA, PIRO ve MEDS takip etmiştir. 2016 rehberine yeni eklenen qSOFA skorunun [EAA=0.673 (p=0.004, %95 GA: 0.568-0.778)] performansı ise istatistiksel olarak anlamlı kabul edilse de diğer skorlara göre daha zayıf bulunmuştur.Sonuç: Yoğun bakım ünitelerinde takip edilen sepsis hastalarında erken dönemde prognoz tahmini yapılmasında `Sepsis Ağırlık Skoru` diğer skorlama sistemlerine göre daha fazla ayırt edici özellik taşımaktadır. Acil servislerde ise çok fazla parametreye sahip olması nedeniyle kullanımı zor olan SSS'na alternatif olarak SOFA, PIRO ve MEDS skorları tercih edilebilir. Tüm bu skorlar, sepsiste prognozun belirlenmesinde başarılı olmalarına rağmen henüz hiçbir skorun ideal skor olduğunu söyleyebilmek mümkün değildir. Anahtar sözcükler: Sepsis, Septik şok, APACHEII, SOFA, quickSOFA, SSS, PIRO, MEDS. Background:Every year, millions of patients around the world are affected by sepsis and among them 1/4th and even more results in death. Most of these patients are being followed in the intensive care units (ICU) and early prognosis prediction of these patients is very important in terms of the treatment plan needs to be drawn. Aim: In this study, it was aimed to compare the Sepsis Severity Score (SSS) and q SOFA with other known ICU and ER scores (APACHEII, SOFA, PIRO, MEDS) for their role in mortality prediction. In addition, other factors such as age and comorbidities that are known to be affecting mortality in sepsis but not included in SSS and q SOFA scores were also evaluated in this study. Materials and Method: A prospective, observational cohort study performed between years 2015-2016 in a pulmonary intensive care unit among adult patients with sepsis and septic shock diagnosis. The APACHE II score was calculated at admission, and then on the day of sepsis the SOFA, quick SOFA, SSS, PIRO, MEDS and APACHE II scores were calculated and all the parameters were evaluated for their role in predicting mortality. Statistical Package for Social Sciences (SPSS 18.0 for Windows 11.2 software; Chicago, IL, USA) and MedCalc statistical programs were used for all statistical analysis.Results: A total of 100 patients (73 male) with the mean age of 68 15 years and who were diagnosed as sepsis were included in the study. General demographical and ICU characteristics and laboratory parameters on the day of sepsis were compared for their role of mortality prediction. The length of ICU stay, septic shock development, erythrocyte suspension replacement, oliguria, low PaO2/FiO2 ratio, acute mental changes and recurrence of sepsis were identified as independent predictors of risk factors. A positive correlation and a statistically significant relationship was found between APACHE II at admission (p = 0.006, r = 0.27), APACHE II at sepsis (p = 0.001, r = 0.346), SOFA (p = 0.030, r = 0.218), qSOFA (p = 0.001, r = 0.319), MEDS (p = 0.001, r = 0.486), PIRO (p = 0.001, r = 0.516), SSS (p = 0.001, r = 0.581) and mortality. Multiple regression analysis designated SSS as an independent mortality indicator [p = 0.001; OR: 1.1 (1.05-1.18)]. According to the results of ROC analysis, the best performance among the scoring systems was with SSS [AUC = 0.847 (p = 0.001, 95% CI: 0.769-0.924)], then respectively with SOFA, PIRO and MEDS [AUC= 0.785 (p = 0.001, 95% CI: 0.696-0.875)]. The qSOFA score although found statistically significant for mortality prediction [AUC= 0.673 (p = 0.004, 95% CI: 0.568-0.778)], its performance was considered weaker than the other scores.Conclusion:The `Sepsis Severity Score` carries more distinguishing features for the estimation of prognosis at an earlier phase of sepsis in ICUs. In emergency services it may be hard to use SSS since it has so many parameters, but the SOFA, PIRO or MEDS scores may be preferred as alternatives. Despite being successful in determining the prognosis of sepsis, yet it is not possible to accept one these scores as an ideal score due to their low sensitivities and specificities. Key words: Sepsis, Septic shock, APACHE II, SOFA, quickSOFA, SSS, PIRO, MEDS. 82

Giriş: Yoğun bakım ünitelerinde, akut solunum yetmezliği tedavisinde mekanik ventilasyon önemli bir yere sahiptir. Mekanik ventilasyonun en korkulan komplikasyonlarından birisi olan ventilatör ilişkili pnömoni (VİP) yatış sürelerini ve maliyeti arttırması yanısıra, morbidite ve mortalite için de önemli bir risk faktörüdür. Bu durum agresif tedavi gerektiren yüksek riskli VİP hastalarının erken tanımlanması ihtiyacını doğurur.Amaç: Bu çalışmanın amacı, yoğun bakımdaki VİP tanısı almış hastaların APACHE II skoru hesaplanarak, yeni bir biyomarkır olan Presepsin ile birlikte rutinde kritik hastaların takibinde bakılan WBC, CRP, PCT ve Laktat değerlerinin, hastaların erken tanısı ve mortalitelerine olan etkilerini değerlendirerek hastalığın prognozu hakkında öngörüde bulunmaktır.Materyal ve Metod: Bu çalışma prospektif olarak Çukurova Üniversitesi Tıp Fakültesi etik kurul izni alındıktan sonra Kasım 2015-Temmuz 2016 tarihleri arasında Anesteziyoloji ve Reanimasyon Anabilim Dalı Yoğun Bakım Kliniğinde ve Dahiliye Anabilim Dalı Yoğun Bakım Kliniğinde yapıldı.Çalışmamıza yoğun bakım ünitesinde 120 saatten fazla yatan 18 yaş ve üzeri VİP tanısı almış 60 hasta dahil edildi HIV enfeksiyonu olan, aktif tüberkülozu olan, immün supresif tedavi alan, postsplenektomili hastalar ve nötropenik hastalar ise çalışmaya dahil edilmedi. VİP tanısı konulan ilk gün içerisinde APACHE II skorunu oluşturan değişkenlerin en kötü değerleri alınarak APACHE II değeri hesaplandı ve kaydedildi. Çalışmaya dahil edilen hastaların 1. 3.ve 7. gününde Presepsin, WBC, CRP, PCT ve Laktat değerlerini bulmak için kan örnekleri alındı. Çalışmaya dahil edilen hastalar 28. Güne kadar takip edildi ve şifa, takibe devam veya exitus olarak kayıt edildi. Sonuç: VİP tanısı almış hastalarda Presepsinin diagnostik bir özelliğinin olmadığı, APACHE II değerlerinin ise bu hastalarda prognostik özelliklere sahip olduğunu ve artmış sonuçlarının mortalite ile ilişkili olduğu kanısına vardık.Anahtar Kelimeler: APACHE II, Presepsin, Ventilatör İlişkili Pnömoni, WBC, CRP, PCT, Laktat. ABSTRACTRole of Presepsin in the Diagnosis of the Patients With Ventilator-Associated PneumoniaIntroduction: Mechanical ventilation is vital for treatment of acute respiratory failure in the intensive care units(ICU). Ventilator associated pneumonia (VAP), one of the dreaded complications of mechanical ventilation, is an important risk factor for morbidity and mortality besides increasing costs and length of intensive care unit stays. This necessitates the early diagnosis and identification of high-risk patients with VAP requiring aggressive treatment. Aim: Aim of this study is to investigate whether the presepsin is a diagnostic biomarker for VAP and it has an effect on mortality ICU patients. Materials and Method: The present study was prospectively conducted in the Intensive Care Clinic of Department of Anesthesiology and Reanimation and Intensive Care Internal Medicine Department from November 2015 to July 2016 upon the approval of the Ethics Committee of Çukurova University School of Medicine.60 patients who have been in the intensive care for more than 120 hours and who are over 18 years old and diagnosed with VAP have been included in our study.Exclusion criteria were HIV infection, active tuberculosis, immunosuppressive therapy, postsplenektomi and neutropenia in the study. On the first day of diagnosis of VAP, APACHE II score was calculated and recorded by using the worst values of 17 variables of APACHE II score. On the 1st, 3rd and 7th days, blood samples were collected from the patients included in the study in order to detect PRESEPSİN, WBC, CRP, PCT and Lactate values. Patients included in the study were monitored until 28th dayand the results were recorded as recovered, monitoring or exitus.Conclusion: It was concluded that Presepsin has no diagnostic impact in the patients diagnosed with VAP while APACHE II scores have prognostic impact for these patients and their increased results are associated with mortality. Keywords: APACHE II, Presepsin, Ventilator-Associated Pneumonia, WBC, CRP, PCT, Lactate. 55

GİRİŞ: Sepsis, Yoğun Bakım Ünitesinde (YBÜ) sık rastlanılan ve hayatı tehdit eden bir klinik tablodur. Çalışmamızda yoğun bakım ünitemizde yatan sepsis hastalarında mortaliteyi etkileyen faktörleri değerlendirdik.YÖNTEM VE GEREÇLER: Yoğun Bakım Ünitesinde Ocak 2014-Aralık 2015 tarihleri arasında izlenmiş olan ağır sepsis/septik şok tanısı almış 76 olgunun dosyaları geriye dönük olarak incelenmiştir. Hastaların demografik bilgileri, yoğun bakıma geliş sebepleri, geliş yönü, yoğun bakıma girişlerinde var olan yandaş hastalıkları, giriş APACHE II skorları, mekanik ventilatör, yoğun bakım ve hastane kalış süreleri, CRP ve prokalsitonin değerleri, infeksiyon odağı, kültür sonuçları ve antibiyotik direnci incelenmiş, bunların mortalite ile ilişkileri değerlendirilmiştir.BULGULAR : Çalışmaya yaş ortancası 68.5 olan, 38 (%50) kadın, 38 (%50) erkek olmak üzere toplam 76 hasta dahil edilmiştir. Hastaların 28 günlük mortalite oranının %55.3 (n=42), 90 günlük mortalite oranının %67.1 (n=51) olduğu gözlenmiştir. Ortalama YBÜ kalış süresi 11 gün, mekanik ventilatör kalış süresi 10 gün, hastane kalış süresi 29.5 gün olarak bulunmuştur. Ortalama APACHE II skoru 32, CRP değeri 171.3, prokalsitonin değeri 6.25 olarak tespit edilmiştir. Hastalar en fazla solunumsal problemlerle (%42, n=32), en fazla klinik servislerden (%45, n=34) YBÜ'e kabul edilmişlerdir. Hastaların %92.7'sinde (n=70) eşlik eden komorbidite gösterilmiştir. En sık enfeksiyon odağı %35.5 (n=27) oranıyla kan-dolaşım sistemi ve solunum sisteminden kaynaklanmıştır. Hastalarda en fazla Gram (-) etkenler izole edilmiştir olup (%70, n=53), etkenlerin %67.1'inde (n=51) çoklu ilaç direnci tespit edilmiştir.SONUÇ: Sepsisin mortalite oranı yüksektir. YBÜ, mekanik ventilatör ve hastane kalış süresi mortalite gelişmeyen hastalarda daha uzundur. Yüksek APACHE II skoru, yüksek prokalsitonin değeri, eşlik eden komorbiditenin bulunması sepsiste mortalite oranını artırmaktadır. OBJECTIVE: Sepsis is a common, life-threatening condition in ICU (Intensive Care Unit). Our objective was to assess the factors associated with sepsis mortality in intensive care unit.MATERIAL AND METHODS: This study is designed as retrospective analysis of 76 patients with the diagnosis of severe sepsis/septic shock in ICU between January 2014-December 2015. We evaluated the relationship between mortality and demographic charactersitics, the reason of ICU admission, direction arrival to ICU, comorbidities of patients, APACHE II score when admitted to ICU, duration of mechanic ventilation, duration of ICU and hospital stay, CRP and procalcitonin values, infection source, microbiologic culture results and presence of antibiotic resistant infections.RESULTS: In the study included 76 patients. 38 (%50) of them were female and 38 (%50) of them were male. The mean age was 68.5. The mortality rate for 28 days was % %55.3 (n=42) and it was %67.1 (n=51) for 90 days. The average length of stay in ICU was 11 days, duration of mechanic ventilation was 10 days and the average length of stay in hospital was 29.5 days. Mean APACHE II score was 32, mean CRP and procalcitonin values were 171.3 and 6.25 respectively. Most patients were admitted to ICU with respiratory problems (%42, n=32) and most of the patients were accepted from clinical services (%45, n=34). %92.7 of the patients had accompanying comorbidities. The most common source of infection was circulatory and respiratory system (%35.5, n=27). Most Gram (-) factors (%70, n=53) have been isolated from patients and %67.1 of the factors have multi drug resistance.CONCLUSION : Sepsis has high mortality rates. The average length of stay in hospital and in ICU and duration of mechanic ventilation are longer in surviving patients. The factors that affect mortality in patients hospitalized in intensive care unit are high APACHE II scores, high procalcitonin value and presence of accompanying comorbidities. 67

Akut pankreatit pankreas bezinin iltihaplanmasıdır. Klinikte pankreatitin şiddetinibelirlemede çeşitli kriterler kullanılmaktadır. Geçmiş dönemde yapılmış çalışmalardaakut pankreatitte oksidatif stresin ciddi düzeyde arttığı gösterilmiştir ve bu düzeylerinhastalığın şiddeti ile alakalı olduğu gösterilmiştir. Fakat kullanılan tüm yöntemler klinikuygulaması zor ve uzun süren yöntemlerdir. Erel ve ark. tarafından geliştirilen yeni birmetodla kanda kolayca ölçülebilen thiol / disülfit düzeyleri çeşitli proliferatif veenflamatuar hastalıklarda araştırılmış ve bu dengede olan değişikliklerin oksidanparametreler ile korele olduğu izlenmiştir. Biz çalışmamızda akut bilier pankreatithastalarında tiyol / disülfit düzeylerinin değişikliklerini ilk kez tespit ederek gelecekçalışmalara öncü olmak ve hastalık izlem sürecinde bu verileri kliniğe uyarlamakamacındayız. Ayrıca tiyol / disülfit dzylerinin ilk kez akut pankreatit şiddetini belirlyenprognostik faktörlerle karşılaştırarak kliniğe uyarlamayı amaçladık. Çalışmamızdakivakaları 39 akut bilier pankreatit hastası ve 39 sağlam kontrol grubu olmak üzere ikigrubu ayırdık. Kan örneklemesi yapılarak amilaz, lipaz ve thiol /disülfit dengesinebakıldı. Yapılan değerlendirme sonrası deney grubundaki hastalar kontrol grubuna göreamilaz ve lipaz değerleri anlamlı farklı çıkarken plazma thiol/disülfit dengesindeanlamlı fark saptanamadı. Ayrıca bu hastaların hastaneye yatışında 48.saatinde alınankanları ile prognostik belirteçler hesaplandı. Prognostik belirteç olarak Ransonkriterleri, APACHE skalası, İmrei skalası, CRP ve prokalsitonin değerleri hesaplandı.Bunlar eş zamanlı tiyol / disültif düzeyleri ile karşılaştırıldı. Çalışmamızda yalnızcaCRP ile tiyol /disülfit düzeyleri arasında prognostik açıdan minimal düzeyde bir anlamlıilişki bulunmuştur. Yapılacak olan daha geniş kapsamlı çalışmalarla oksidatif dengeyiortaya koyan plazma thiol / disülfit dengesini daha detaylı şekilde araştırılabilir.Anahtar kelimeler: Pankratit, ranson kriterleri, APACHE skalası, İmrei skalası, CRP veprokalsitonin, tiyol / disülfi 91

Amaç:Bu çalışmadaki amaç,akut pankreatitli(AP) yaşlı hastaların kliniközelliklerini araştırmak ve bu yaş grubundaki akut pankreatit şiddetini belirlemek içinçeşitli prognostik indekslerin yararını değerlendirmektir.Materyal Metod:Hastaların klinik özellikleri, radyolojik verilerilelaboratuvar verileri ve klinik seyirleri prospektif olarak yaş gruplarına göre (≥65yaş ve 0.05) açısındanbenzerdi. Orta-ciddi AP'li hasta grubu ile (57±19.7) hafif AP hasta grubu (55.1±16.6)yaş ortalaması arasında fark bulunmadı.(p=0.724) Komorbideler (82.5% vs 43.8%,p=0.018) ve bilyer pankreatit görülme sıklığı (72.5% vs 41.1%, p=0.018) geriatrikgrupta daha fazlaydı. Geriatrik grupta; Imrie skoru ≥ 3, BISAP skoru ≥ 3, APACHE-II ≥ 11, CRP ≥ 195 mg/dl olan değerlerin orta-ciddi AP kliniğini predikte ettiğigörüldü.Sonuç: Akut pankreatit geriatrik grupta, genç populasyona göre daha ciddiseyretmemektedir ve klinik gidişatı daha kötü değildir.Anahtar sözcükler: Akut pankreatit,APACHE, yaşlı hasta,C reaktif protein,Kan üre nitrojen, prognoz Background: Our aim was to investigate the clinical characteristics of the elderly patients with acute pancreatitis and to evaluate the utility of various prognostic indices to predict severity of aucte pancreatitis in this age group.Methods: The clinical features, the radiological and laboratory data and the clinical outcome were prospectively recorded according to the age groups (≥65 years vs. 0.05). The age of the patients in the moderately severe/severe (57±19.7) and mild (55.1±16.6) pancreatitis groups was not significantly different (p=0.724). Comorbidity (82.5% vs 43.8%, p=0.018) and biliary pancreatitis (72.5% vs 41.1%, p=0.018) were significantly more common in the elderly. The following index characteristics were predictive for a moderately severe-severe disease course in the elderly: Imrie score ≥ 3, Bedside Index of Severity in Acute Pancreatitis Score ≥3, Acute Physiology and Chronic Health Examination II score ≥ 11, CRP ≥ 195 mg/dl (P

Bu çalışmada; objektif risk belirleme skorlama sistemleri olarak kullanılan; APACHEII ( Acute Physiology and Chronic Health Evaluation), SOFA (Sequential Organ Failure Assessment Score), qSOFA (Quick Sequential Organ Failure Assessment Score), FOUR(Full Outline of UnResponsiveness), GKS (Glasgow Koma Skalası), MEWS (Modifiye Erken Uyarı Skoru) sistemleri kullanılarak; acil servise başvuran dahili grup hastalar arasındaki kritik bakım hastalarının erken belirlenmesi, hastaların acil serviste kalış sürelerini ve acil servis ve yatıştaki mortalite oranlarının belirlenmesi hedeflenmiştir. Elde edilen veriler ile kritik hasta bakım kalitesini arttırmak amaçlanmıştır.Uludağ Üniversitesi Tıp Fakültesi Hastanesi Acil Servis'ine başvuran, 250 kritik hasta başvurusu bu çalışmaya dahil edildi. APACHEII, SOFA, qSOFA, FOUR, GKS, MEWS skorları hesaplandı.ROC eğrisine göre mortaliteyi öngörmede APACHEII, qSOFA, CVP(Santral Venöz Basınç) skorlarının anlamlı ve bağımsız [(p

Amaç: Bu çalışmanın amacı; acil serviste mekanik ventilatörde takip edilen hastaların demografik verilerini, kan parametrelerini ve acil servisteki klinik seyrini incelemektir.Hastalar ve Yöntem: İleriye dönük özellikteki bu çalışma Erciyes Üniversitesi Tıp Fakültesi Acil Tıp Anabilim Dalında 1 Haziran 2015 ve 30 Kasım 2015 tarihleri arasında yapılmıştır. Ventilatöre bağlandıktan sonra hastalar çalışmaya alınmıştır. Çalışmaya alınan hastaların kan parametreleri, ne kadar süre ventilatörde takip edildiği, takipleri esnasında gelişen olaylar ve takiplerin ne şekilde sonlandığı prospektif olarak değerlendirilmiştir. Hastaların verileri daha önce hazırlanan formlar doldurularak kaydedilip istatistiksel değerlendirme yapılmıştır. Kaydedilen verilerin istatistiksel incelemeleri yapılmıştır.Bulgular: Çalışmaya dâhil edilen ve ventilatörde takip edilen 212 hastanın; 42' si ( % 19,8 ) acil serviste eksitus olmuş, 4' ü ( % 1,9 ) acil serviste ekstübe edilip, 166' sı ( % 78,3 ) entübe vaziyette yoğun bakım ünitelerine yatırılmıştır. Çalışmaya dâhil edilen hastaların yaklaşık % 10' u 8 saatten fazla acil serviste kalmıştır. En fazla entübasyon sebebi olan sisteme bakıldığında 103 hasta ( % 48,6 ) ile respiratuvar sistem olduğu saptanmıştır.Acil serviste eksitus olanlar ile entübe vaziyette yoğun bakım ünitelerine yatırılan hastaların apache II skoru karşılaştırılmış, gruplar arasındaki fark istatistiki olarak anlamlı bulunmuştur (p

Giriş/Amaç: İnsülin direnci, belli bir konsantrasyondaki insüline subnormal bir biyolojik yanıt alınması veya glikoz homeostazisinde insülinin beklenen etkisinin bozulması ve insüline verilen yanıtta eksiklik olarak tanımlanabilir.Ciddi stres, Yoğun Bakım Ünitesi (YBÜ)'nde yatan hastalarda lipid, protein ve karbonhidrat metabolizmalarında büyük ölçüde değişikliklere neden olmaktadır. Strese bağlı hipergliseminin en büyük nedeni insülin direncidir. Yoğun Bakım (YB) hastalarında insülin direncinin gelişim nedeni, hayatı tehdit eden hastalıklara adaptasyon amacıyla beyine, eritrosit ve hasarlı dokulara yeterli glikozu sağlamak olarak açıklanabilir. Yapılan birçok çalışmada Yoğun Bakım hastalarında hipergliseminin giderilmesi ile prognozda olumlu sonuçlar bildirilmiştir. Çalışmamızın temel amacı YBÜ'nde izlenen kritik hasta popülasyonunda insülin direncinin mortalite üzerine olan etkisini değerlendirmektir. Gereç ve Yöntem: Kırıkkale Üniversitesi Tıp Fakültesi Anesteziyoloji ve Reanimasyon Anabilim Dalı Yoğun Bakım Ünitesinde Eylül 2013 ve Ekim 2014 tarihleri arasında tedavi edilen 18 yaş üstü ve Diabetes Mellitus (DM) tanısı olmayan 150 hasta çalışmaya dahil edildi.Hastaların yaş, cinsiyet, kilo, boy, vücut kitle indeksi (BMI,`Body Mass İndex`), ve yatış tanıları kaydedildi. Hastaların YBÜ'ne kabul edildiği gün, YBÜ'nde yatışının 4. günü, 1. haftası, 2. haftası, 3. haftası ve 4. haftası kan alınarak, kandaki glikoz, insülin, C-Reaktif Protein (CRP), hemoglobin (Hb), `Red blood cell distribution width` (RDW), `Mean Corpuscular Volume` (MCV), Trombosit Dağılım Aralığı (PDW) ve lökosit parametreleri kaydedildi. Ayrıca hastanın YBÜ'ne kabul edildiği gün, yatışının 1., 2., 3. ve 4. haftasındaki `Acute Phsiology and Chronic Health Evaluation II` (APACHE II), Glasgow Koma Skalası (GKS) ve `Richmond Agitationand Sedation Scale` (RASS) skorlamaları hesaplanarak kaydedildi. İnsülin direnci `Homeostasis Model Assesment (HOMA) formülü kullanılarak hesaplanmıştır. Hesaplanan insülin direnci değeri ile diğer kan parametreleri ve skorlamalar arasındaki korelasyon ve bunun mortaliteye etkisi araştırıldı.Hastaların YBÜ'de takip edildiği süre içerisinde oluşabilecek enfeksiyon ve diğer komplikasyonlar kaydedildi. Hastaların yoğun bakım sürecindeki mekanik ventilasyon (MV) ihtiyacı, beslenme durumu (parenteral ve/veya enteral), inotrop, steroid, insülin tedavileri uygulanıp uygulanmadığı not edildi.Hastaların yoğun bakım tedavi sonrası taburculuk, YBÜ ya da serviste eksitus olma durumları da kaydedildi.Bulgular: Farklı zamanlarda ölçülen insülin değerleri ile sonuç durumu arasında anlamlı bir korelasyon saptanmamıştır.Sonuç: İnsülin direncinin özellikle YBÜ'ne kabul ediliş değerleri mortaliteyi belirleyen faktörler arasında tanımlanmıştır. Çalışmamızda insülin direnci ve mortalite arasında bir korelasyon bulunamamıştır. Biz bunun nedenini heterojen hasta popülasyonuna ve kısıtlı hasta sayısına bağladık. İnsülin direnci ve mortalitenin ilişkisinin değerlendirildiği, geniş hasta sayılı çalışmalara ihtiyaç vardır.Anahtar kelimeler: Yoğun Bakım Ünitesi, İnsülin direnci, HOMA, APACHE Introduction/Aim: Insulin resistance can be described as an subnormal biological response to a spesific insulin concentration or detoriation of an accepted response to insulin in glucose homeostasis and defficiency of insulin response.Severe stres in critically ill patients causes significant changes in lipid, protein and carbonhydrate metobolism. The most important reason of stres caused hyperglycemia is the insulin resistance. The reason of the insulin resistancein critically ill patients is to maintain sufficient glucose for brain, erythtocyte and damaged tissues for adaptation to the mortal disseases.Previous studies have shown that elimination of the hyperglycemia in ICU resultes in good clinical prognosis. The aim of our study is to evaluate the effect of insulin resistance on mortality in critically ill patients.Matherial and Method: Over 18 years old and non diabetic 150 patients that had been hospitalized in ICU between september 2013 and october 2014 was enrolled into this study.Age, gender, body weight, height, body mass index (BMI) and diagnosis of the patients was recorded.Blood glucose, insulin levels, CRP, hemoglobin, Red Blood Cell Distribution Width (RDW), Mean Corpuscular Volume (MCV), Platelet Distribution Width (PDW) and leucocyte values was detected on admission day, 4 th day, first, second, thrith and fourth week of the ICU stay. Acute Psology and Chronic Health Evaluation II (APACHE II), Glasgow Coma Scale(GCS) and Richmond Agitation and Sedation Scale (RASS) was also calculated at first, 4 th date, first, second, thrith and fourth week. Insulin resistance was calculated by using HOMA Formula. The relationship between insulin resistance and the parameters and its effect on mortality was evaluated.Infection and other complications durin ICU progress was also recorded. Mechanical ventilation requirement, nutritional status (parenteral and/or enteral), inotrope, steroid and insulin treatment was recorded. Patients process was recorded as exitus in ICU or ward and discharge from ICU.Results: There is no significant correlation between insulin values that detected in different times and resuts circumstances.Conclusion: İnsulin values especially on admission of the ICU was descirbed as a predictor of mortality. In our study we could not find any relationship between insulin resistance and mortality. We presume that our result was affected and limited with heterogenous patient population and minor patient number. Further studies can be arranged to evaluate the relationship between insulin resistance and mortality.Keywords: Intensive Care Unit, Insulin resistance, HOMA, APACHE 77

Sepsis 'infeksiyona düzensiz konak yanıtına bağlı yaşamı tehdit eden organ disfonksiyonu 'olarak tanımlandı.Özellikle yaşlılarda, immün sistemi baskılanmış olanlarda ve kritik hastalarda önemli morbidite ve mortalite nedenidir. Koroner yoğun bakım üniteleri dışındaki yoğun bakım ünitelerinde ölümün en sık karşılaşılan nedenlerinden biri sepsistir.Sepsis süregen bir sendromdur, daha ileri evreleri ciddi sepsis ve septik şoktur. Septik şoka ilerledikçe sepsisin mortalitesi de artmaktadır. Yani ciddi sepsisin mortalitesi sepsisten daha yüksektir, septik şokun mortalitesi de ciddi sepsisten daha yüksektir. Bu nedenle sepsiste erken tanı ve tedavi son derece önemlidir.Yoğun bakım ünitesinde izlenen hastalarda da sepsisin ilerlemesi ile gelişen ciddi sepsis ve septik şok önemli bir ölüm nedenidir. Septik şokta mortalite oldukça yüksektir ve yaklaşık %60' a ulaşmaktadır. Sepsiste erken tanı ve tedavi, sağ kalım ve sonucu belirleyen en önemli etkenlerdir. Sepsis, enfeksiyonun tetiklediği Systemic Inflammatory Response Syndrome (SIRS) olarak tanımlanır. Bununla beraber, SIRS' na yol açan enfeksiyöz olayları, enfeksiyöz olmayan olaylardan ayırmada kullanılan altın standart bir yöntem hala mevcut değildir. Sepsis tanısında geleneksel olarak kullanılan klinik belirti ve bulgular (ateş, hipotermi, taşikardi, takipne) ile lökositoz veya lökopeni, eritrosit sedimantasyon hızı veya C-reaktif protein (CRP) yüksekliği gibi laboratuvar bulgularının hiçbiri de sadece sepsise özgü değildir. Bu yüzden sepsisin tanınması ve ölüm riski yüksek olan hastaların erken belirlenmesinde kullanılabilecek biyomarkerlara gereksinim vardır ve son yıllarda sepsisin erken tanı ve tedavisinde kullanılabilecek biyomarkerlar yoğun olarak araştırılmaktadır (9). Bir biyomarkerlar prognostik değere sahip olabilmesi için bazı özellikler taşıması gerekmektedir. Biyomarker kolayca ölçülebilir ve ulaşılabilir olmalı, hastalığın erken evresinde prognoz hakkında bilgi vermeli ve böylece klinisyene müdahale fırsatı sağlamalıdır.APACHE II skoru yoğun bakıma yatan hastalarda hastalık şiddetini ve mortaliteyi değerlendirmek için kullanılır. APACHE II skoru üç parametrenin toplamı alınarak hesaplanır. Bu parametreler; akut fizyolojik skor, yaş ve kronik hastalık durumudur. Sepsise Bağlı Organ Yetmezliği Değerlendirmesi- 1996 (Sepsis Releated Organ Failure Assessment= SOFA= Sequential Organ Failure Assessment Score): Avrupa Yoğun Bakım Derneği (European Society of Intensive Care Medicine) tarafından sepsise bağlı organ yetmezliğinin derecesini tanımlamak için 1996 yılında geliştirilmiştir. Ancak sepsise bağlı olmayan organ disfonksiyonlu hastalarda geçerliliği belirlendiğinden, ardışık organ yetmezliği değerlendirmesi' olarak yeniden adlandırılmıştır. Altı organ sistemi solunum, kardiyovasküler, santral sinir sistemi, renal, koagülasyon ve karaciğer. Altı organ sistemi 0-4 arasında puanlanır. Skor son 24 saat içinde en kötü değere göre verilir. Ölçülemeyen değer varsa en yakın ölçüme göre puan verilir. Toplam skor en fazla 24 olur. Kardiyovasküler sistemdeki yetersizlik adrenerjik ajan gereksinimine ve doza göre puanlanmıştır. SOFA skoru 3 puan olduğunda sistem için organ yetersizliği olarak tanımlanır. C-reaktif protein hepatositler tarafından sentezlenir. Enfeksiyona veya doku enflamasyonuna cevap olarak CRP üretimi özellikle IL-6, IL-1 ve TNF gibi sitokinler tarafından uyarılır. Sağlıklı bireylerde kandaki seviyesi 10 mg/L' den azdır, bununla beraber hastalık durumunda bu seviye ilk 6-8 saatte artar ve yaklaşık 48 saat sonra tepe noktası olan 350-400 mg/L' ye ulaşır. CRP klasik kompleman yolunu aktive eder ve fagositik hücrelerin fonksiyonunu düzenler. CRP'nin in vivo olarak tam fonksiyonu bilinmemesine rağmen bu özellikleri infeksiyon ajanlarının ve hasarlı hücrelerin opsonizasyonunda rol aldığını düşündürmektedir.Kan laktat seviyesi septik şok sırasında yetersiz perfüzyonun veya anaerobik metabolizmanın en iyi göstergelerinden biridir. Karaciğer perfüzyonunun bozulması sonucu laktatın karaciğer tarafından metabolize edilememesi de laktat düzeylerini yükseltmektedir. Laktat düzeyinin >1 mmol/L olması hiperlaktatemi olarak değerlendirilir. Laktat düzeyi prognozla yakından ilişkilidir.Presepsin CD 14 ün N terminal ucunda bulunan lipopolisakkarid ve lipopolisakkarid bağlı protein için reseptör görevi gören 13 – kDa ağırlığında bir proteindir. Presepsin özellikle sepsisli hastaların kanında yüksek olan bir protein olarak tanımlandı. Presepsinin üretim mekanizmalarından biri bakteriyel fagositozla ilişkilidir. Presepsin sekresyonu granülositlerin lizozomal enzimleri ile CD 14 membranının bölünmesi ile ortaya çıkar.Presepsin seviyelerin ölçümü sepsisin tanısı, şiddeti ve klinik yanıtı izlemede yararlıdır.Mix venöz kan gazı;Dokuların oksijen tüketiminin göstergesidir. Numune pulmoner arter proksimal porttan alınır. Pulmoner kateterizasyonu gerektirir. Normal değeri SvO2 = %75.Sepsiste mix venöz o2 saturasyonu artar.Anahtar Kelimeler:Presepsin,Sepsis,Sırs,Laktat,Mix Venöz O2 Saturasyonu Sepsis is defined as life-threatening organ dysfunction caused by a dysregulated host response to infection.Especially in the elderly, the immune system is an important cause of morbidity and mortality in critically patients and immun system is suppressed. One of the most common causes of death in intensive care units outside the coronary intensive care units is sepsis.Sepsis syndrome is a chronic, severe sepsis and septic shock are more advanced stage.Sepsis progresses to septic shock mortality is increasing.So severe sepsis mortality is higher than sepsis, septic shock mortality is higher than severe sepsis. Therefore, early diagnosis and treatment is extremely important in sepsis.Developing severe sepsis and septic shock in patients with progression of sepsis in the intensive care unit monitoring is an important cause of death.. In septic shock, mortality is very high, and about % 60 reach. Early diagnosis and treatment of sepsis, survival and result determines are the most important factors. Sepsis, Systemic Inflammatory Response Syndrom (SIRS) triggered by infection is defined. However, SIRS causing infectious events is no gold standard method used in the separation of non-infectious events . Clinical signs and symptoms that are traditionally used in the diagnosis of sepsis (fever, hypothermia, tachycardia, tachypnea) and leukocytosis or leukopenia, erythrocyte sedimentation rate or C-reactive protein (CRP), none of the laboratory findings are not spesific to sepsis only. So the recognition of sepsis and identify patients at high risk of death,the biomarkers are needed . In recent years, sepsis biomarkers to be used in early diagnosis and treatment are extensively studied. Some features are required to carry in order to have a prognostic value of biomarkers. Biomarkers are measurable easily and should be accessible easily, should provide information about prognosis in early-stage disease and thus should provide the clinician with the opportunity to intervene.APACHE II score uses to determinate that's the mortality and intensity of the disease for calculation of APACHE II score how to total up this three parameters which are acute physological score ,age of patient and chronic diseases of patient.European society of intensive caremedicine phas declared in 1996 that is the sepsis related organ failure assesment (SOFA) but they didn't give clear knowledge about the assesment of nonseptic organ disfunction so,changed the name to consecutive organ failure assesment.We give point between 0 – 4 for each organ's system CNS,renal,coagülation, liver and respiratory system and another special point that to give the score the worst stuation of patient in last 24 hours.Maximum total score is 24. İf unclear assesment is present, then give the closed score giving 3 score in SOFA for organ failure of any system.Scoring of cardiyovascular system failure depend on adrenerjik drug's demand and dose.C-reaktif protein synthesis by hepatosits and situmulating by tissue infection specially IL -6 , IL- 1 and TNF (cytocins like substance).Normal level of CRP in healty persons that is lower than 10 mg/l in blood.But CRP increases with disease in first 6 – 8 hours and than reach to pick point after 48 hours that is 350 – 400 mg/L in the blood.CRP activates classic compleman way and ragulate the fagaocytes functıon. Because of this functıon of CRP helps opsonisation ınfectıon agonist and damaged endotelyal cell. But unknown the exactly mechanısm of CPR in vivo. Blood lacat level is so important parameter for insufficient perfusion or anaerobic metabolism in septic shock. In addiotional that disorder perfusion of liver couse to demope of lactat metabolism of liver. By this way also cause to increasing of blood lactat level. Hiperlactatemi: lactat level of blood >10mol/lt that effect to prognose.Presepsin is present in N terminal edge of CD14 and protein structure reseptor for that lipopolisaccaride and the protein surhich including lipopolisaccaride. Presepsin's moleculer weight is 13-kDt. Presepsin increases in sepsis patients by bacterial fagocytose granulocytes lysosomal enzymes and CD14 membrane's divide. Presepsin's level is important for disase's diagnosis, insensity and clinic respond.Mix venoz blood gas shous to O2 spending of the tissues for sample vsing pulmoner artery's proximal port with pulmoner cathetarisation. Normal range of SvO2:%75 mix venoz O2 saturation increases in sepsis. 101

Bu çalışmada, Ocak 2010-Eylül 2015 tarihleri arasında Ege Üniversitesi Tıp Fakültesi Hastanesi İç Hastalıkları Anabilim Dalı Yoğun Bakım Ünitesinde yatırılan hastalar (n=3438) incelenmiştir. Hastaların %51.19'u (n:1760) erkek, %48.81'i (n:1678) kadındır. Erkek hastaların yaş ortalaması 60.62 yıl, kadın hastaların yaş ortalaması 62.17 yıldır. Bizim çalışmamızda da 2010 yılından itibaren hasta yatış sayısında yaklaşık 2 katı bir artış olmuştur. Bu artış 65 yaş üstü hastalarda 2 katın üstünde seyretmiştir. Yoğun bakım hastalarının çoğu acil servis ve yatan hasta servislerinden transfer edilmiştir. Genel ve 65 yaş üstü hastaların hem yatış sayısında hem de taburculuğunda belirgin artış olmuş ve mortalite oranları belirgin şekilde düşmüştür. Tüm yıllarda tüm mortalite oranları arasında en yüksek mortalite oranı yaklaşık %50 ile hematolojiye aittir. Hematolojide mortalitenin en önemli nedeni olarak febril nötropeni sonrası gelişen sepsis/septik şok gözlemlenmektedir. Bizim araştırmamızda ise mortalite oranımız %28.82 olarak saptanmıştır. Çalışmamızda özellikle dikkati çeken 65 yaş üstü hasta sayısının artması, mortalite oranın düşmesi bu yaş grubuna yönelik daha aktif ve verimli yaklaşımların ortaya konması gerektiğini göstermektedir. Febril nötropenik hastaların eğitimi ve enfeksiyon kontrol önlemlerinin dikkatle uygulanması konusunda azami titizliğin gösterilmesi enfeksiyon ve mortalite oranını belirgin düzeyde azaltacaktır. Ayriyeten servis hijyeni, akılcı antibiyotik kullanımı, antibiyotik direnci, enfeksiyon etkeni açısından özellikle hematoloji servisi olmak üzere tüm hastanede ileri ve ayrıntılı araştırmalara ihtiyaç vardır. In the current study, the details of patients (n=3438) who have been treated in the Intensive Care Unit of Internal Diseases Service during January 2010- September 2015 at Ege University Medical School have been examined. 51.19% of the patients (n=1760) were male while 48.81 % of the patients were female (1678). Average age of the male patients were 60.62 year, while the average age of female patients were 62.17 year.In our study, the number of patients in Intensive Care Unit has been doubled since 2010. This increase has been observed even more than double for 65 plus-year-old patients.Most of the patients in Intensive Care Unit have been transferred from either Emergency Service or hospital patient service.With the number of all ages group and 65 plus-year old group, both the number of hospital patients and the number discharged ones have significantly increased. The number of mortality among those patients has significantly decreased. The highest mortality rate in all years belongs to hematology with 50%. The most significant reason for the highest mortality rate at hematology has been detected as sepsis/septic shocks emerging after febrile neutropenia. In our study, the total mortality rate for all services and patients has been found as 28.82%. 44

Amaç: Hematolojik kanserler bütün kanserlerin %9 unu oluşturmaktadır. Son yılllarda olan gelişmelere kadar hematolojik kanserlerde prognoz kötüydü. Kemoterapi konusundaki gelişmeler, hemotopoetik kök hücre naklindeki gelişmeler ve yoğun bakım takibindeki iyileşmeler ile bu hasta gruplarında yoğun bakımda takip oranı artarken , prognozda da iyileşmeler meydana geldi. Fakat hala yoğun bakım takibinde prognozu kötü seyreden hematolojik kanserli hasta grupları mevcut. Bu çalışmanın amacı yoğun bakım ünitesine kabul edilen hematolojik kanserli hastaların genel klinik özelliklerini değerlendirmek ve mortaliteyi etkileyen risk faktörlerini araştırmaktır. Hastalar ve Yöntem: Erciyes Üniversitesi Tıp Fakültesi Hastanesi Hematoloji servisinden Medikal Yoğun Bakım Ünitesine Devredilen Hematolojik Kanserli hastaların demografik bilgileri, yoğun bakım ve servis takiplerindeki klinik ve labaratuvar bilgileri kayıt altına alınmıştır. Servis takiplerindeki klinik durum için EUSS ve MASCC, yoğun bakım takibi için de APACHE II, SOFA, GCS skorlama sistemleri kullanılmıştır. Hematolojik kanserli hastalarda yoğun bakım mortalitesini etkileyen faktörler araştırılmıştır. İstatistiksel analizlerin değerlendirilmesinde Student T testi, Mann Whitney U testi, Ki- Kare Exact testi kullanılmıştır. Bulgular: Hematoloji servisten yoğun bakım ünitesine gelen hastaların % 62 si ex olmuştur. Yoğun bakıma gelen hematolojik kanserli hastalarda APACHE II skoru yüksek olanlarda ( p= 0.000 ) yoğun bakıma geliş SOFA skoru yüksek olan hastalarda (p= 0.000 ) yoğun bakımda kaldığı sürece bakılan ortalama GCS skoru düşük olan hastalarda( p= 0,000 ) mortalite yüksek bulunmuştur. Yoğun bakım kortizol seviyesi yüksek olan hastalarda mortalite daha yüksek olarak bulunmuştur ( p= 0, 007). Yoğun bakım takibi sırasında vazopressör ajan, invaziv mekanik ventilasyon ve renal replasman tedavi ihtiyacı olan hastalarda mortalite daha yüksek bulunmuştur (p= 0,000).Yoğun bakım takibinde ARDS gelişen hastalarda mortalite daha yüksek bulunmuştur ( p= 0, 004 ). Çalışmamızda bağımsız risk faktörleri olarak APACHE II, SOFA, GCS skorları ve Renal Replasman Tedavisi bulunmuştur. Sonuç: Hematolojik kanserli hastalarda yoğun bakım mortalitesini tahmin etmede yoğun bakım skorlama sistemleri ve yoğun bakımda renal replasman tedavisi almış olmak bize yol gösterici olabilir. Aims: Haematological neoplasms are comperatively common, accounting for around %9 of all cancers. Traditionally, the perception has been that patients with haematological malignancy have a poor prognosis, however, recent advances in chemotherapy, haematopoietic stem cell transplantation ( HSCT ), and general ICU care have led to better outcomes . Unfortunately, there are still some group of patients whose prognosis remains particularly poor. Aim of this study to investigate clinical property of patients transferred from haemetology department into the ICU and to reseach factors affects ICU mortality in these patients. Patients and Methods: This study was performed in Erciyes Universty Medical Faculty Hospital. Haematological malignant patients transferred from Haematology Department into the Medical İnternal Care Unit were taken into this study. Patients demographic informations, Haematology Department and ICU lab and clinical findings were noted. In department followings for clinical state EUSS and MASCC, for ICU followings APACHE II ,SOFA and GKS scoring systems were used. In this study factors affects ICU mortality in the haematologic malignant patients were researched. Student T, Mann Whitney U and Ki-Kare exact tests were used as statistical analysesResults: In this study ICU mortality rate for haematological malignant patients was %62. Higher APACHE II, higher SOFA, lower mean GKS scores were associated with higher mortality rate ( p = 0,000 ). Higher bazal cortizol level was associated with higher mortality ( p = 0,007 ). Vazopressor drug, invazive mechanical ventilation and Renal Replacement Therapy requirement was associated with higher mortality ( p = 0,000 ). In ICU followings having ARDS was associated with higher mortality ( p = 0,004 ). APACHE II, SOFA, GCS scores and Renal Replacement Therapy were associated with higher mortality in multivariant logistic regression analyses test. Conclusion: In conclusion this study showed us that; ICU scoring systems and ICU Renal Replacement Therapy can be predictor for ICU mortality of haematological malignant patients. 59

Albumin plazma; onkotik basıncının büyük kısmından sorumlu ve aynı zamanda negatif akut faz reaktanı olan, bir çok ek fonksiyonu bulunan bir plazma proteinidir. Metabolik ve travmatik stress durumlarında, vücutta ortaya çıkan inflamatuvar sitokinler albumin üzerine negatif etki göstermekte ve serum albumin seviyelerinde düşüş meydana getirmektedir. Albumin düzeyleri hem akut faz reaktanı olarak hastanın, metabolik durumunun ve organ fonksiyonlarının (karaciğer gibi) dolaylı bir göstergesi olarak hasta genel durumu hakkında bilgi verici bir parametredir. Çeşitli hastalık gruplarında derece belirteci olarak yer bulmuştur. Ayrıca bir çok ilaç ve hormon albumine bağlı olarak taşınmaktadır. Dolayısıyla normal düzeyleri, sistemlerin sağkalımı açısından önemlidir. Bu açıdan benzer şekilde kabaca, yoğun bakım hastalarında da gidişatı etkileyebilecek, veya öngörebilecek basit bir belirteç olarak kullanılabilirliğinin sorgulanması yerinde olabilecektir. Planlanan çalışmada dahili yoğun bakımda yatarak tedavi almış olan hastaların, serum albumin düzeyleri ile mortalite arasındaki ilişkinin araştırılması hedeflenmiştir.Trakya Üniversitesi Tıp Fakültesi Eğitim ve Araştırma Merkezi Hastanesi İç Hastalıkları ABDYoğun Bakım BD Kliniği'nde 01.01.2012 ila 31.12.2012 tarihleri arasında herhangi bir tanı ile yatarak tedavi görmüş olan, 18-70 yaş arası, kadın ve erkek hasta verileri geriye dönük olarak taranmıştır. Hastaların; yaş, cinsiyet, yatış tanısı, yatış süresi ve sonlanım durumları belirlenmiş, yatış günü çalışılmış olan Albümin(mg/dl) değerleri ortak bir veri tabanında toplanmıştır. Hasta yatış süresi `28 günlük` izlem ve mortalite olarak kabul edilmiştir.Kabul ve çalışma dışı kriterleri sonrası; ortalama yaş 64, 9±16, 5 (erkek 64, 5±16, 2 ve kadın 65, 1±16, 2) olan toplam 166 (103 erkek, %62) hastanın verileri çalışmaya alınmıştır.Yapılan analizde yaş, yatış günü, sonlanım ve Albümin düzeyleri cinsiyet açısından istatistiksel bir fark göstermemiştir.Hasta mortalitesi açısından uygulanan Student-T testi ve korrelasyon analizi; hasta yaşı, cinsiyeti veya yatış süresi istatistiksel bir ilişki göstermezken, yüksek Albümin düzeyleri ile hasta taburculuğu istatistiksel olarak anlamlı birliktelik ortaya koymaktadır (p

Günümüzde `hastane kaynaklı enfeksiyonlar` veya yeni adlandırmayla `sağlık bakımı ile ilişkili enfeksiyonlar`, sağlıkçıların, epidemiyologların uğraşılarında ilk sırayı almıştır. SBİE hastanede kalış süresini uzatmakta, sağlık harcamalarını, morbidite ve mortaliteyi artırmakta, yaşam kalitesini bozarak, iş gücü ve üretkenlik kaybına, bazen de hukuki sorunlara neden olmaktadır. SBİE arasında KDE gittikçe artış göstermiş ve bazı araştırmalarda birinci sırada yer almaya başlamıştır. GN bakteriler, SBİE'ye neden olan etkenlerin başında gelmekte ve bu grupta tedavi konusunda sorun yaşadığımız ÇİD gittikçe artmaktadır. YBÜ ve servis hastalarında, gram negatif bakterilerden kaynaklanan hastane kökenli bakteremilerin etkenlerinin, dirençli bakterilerle bakteremi gelişmesine neden olan faktörlerin araştırılması amacıyla, AÜTF Cebeci ve İbn-i Sina Hastaneleri'nde, 2013 yılı boyunca tespit edilen GN HKKDE verileri tarandı. Taramalar sonucu 234 HKKDE atağına ulaşıldı.Vakaların dosyalarından ve hasta raporlarından demografik özellikleri, kan kültürü alındığındaki vücut sıcaklığı, kan basıncı, genel durumunu belirleyici veriler araştırılarak, laboratuar değerleri de taranıp APACHE II skorları hesaplandı, yanıt süreleri bulundu, ek hastalıklar, cerrahi öykü, antibiyotik kullanımı belirlendi, ölüm nedeni enfeksiyon nedenli ve diğer diye ayrılarak analizler yapıldı. Çeşitli faktörlerin sonuç (bakteremi, dirençli bakteriyle bakteremi, ölüm, sağ kalım, yatış süresi) üzerine etkileri değerlendirildi. Çalışmamızda PDR-XDR suşlarla bakteremi gelişen vakalarda APACHE II skorunun yüksek (17 ve üstü) olduğu, cerrahi prosedür görmüş olan vakalarda da karbapenem direncinin yüksek olduğu gösterildi. Başlangıçta uygun olmayan ampirik tedavinin enfeksiyonlardan kaynaklanan ölümü anlamlı olarak artırdığı görüldü. APACHE II Skoru yüksek olan olgularda beklendiği üzere enfeksiyon kaynaklı ölüm de fazlaydı. Çok değişkenli analiz sonucunda HKKDE gelişen hastalarda enfeksiyona bağlı ölümü belirleyen bağımsız değişkenler olarak üreyen bakterinin karbapenem dirençli olması, VİP, APACHE II ≥17 ve ampirik tedavinin uygunsuz tedavi alımı saptandı.Klinik yanıt süresi, genel olarak hastanede kalış süresini belirleyen önemli bir parametredir. Çalışmamızda nonfermentatif suşlarla bakteremi, karbapenem dirençli suşlarla bakteremi, VİP, YBÜ'de yatış, APACHE II skorunun ≥17 olması, son bir ayda cerrahi işlem uygulanmış olması, yaşın ≥65 olması, polimikrobiyal bakteremi yanıt süresinin uzamasına neden olan faktörler olarak tespit edildi. Çok değişkenli analizde bu faktörler içerisinde VİP ve APACHE II skoru yüksekliğinin yanıt süresini belirleyen bağımsız değişkenler olduğu bulundu. Today, the 'hospital acquired infections' with the new naming 'health care associated infections' (HAI), took first place of the physicians and epidemiologist occupations. HAI extending the period of staying in the hospital, increasing the health care expenditure, morbidity and mortality, impairing the quality of life, loss of work force and productivity, sometimes also causes legal problems. Blood stream infection (BSI) was increasing steadily from HAI and it takes first place according to some studies. Gram negative bacteria, the leading factors causing HAI and in this group we've had serious trouble getting about treatment is increasing.ICU patients with gram negative bacteria, and services arising from factors of hospital-acquired bacteremia, bacteremia with resistant bacteria to investigate the factors that cause the development, AÜTF Cebeci and İbn-I Sina Hospitals identified throughout the year 2013, in gram negative HAI data has been scanned. Scan result shows that there is a HKKDE attact.From the files of cases, from reports and patient demographic characteristics, body temperature and blood pressure was determined when the blood culture was taken, determining the overall status of the data sought, laboratory values are also scanned and APACHE II scores calculated, response times are found, additional diseases, surgery story, antibiotic use was determined, the cause of death was analyzed because of infection or the other reason. The result of several factors (bacteremia, bacteremia with resistant bacteria, death, survival, duration) of effects were evaluated.In our study we observed that if pun-drug resistant and extensively drug rezistant bacteremia develops, APACHE II result is higher which is (17 and above) and if the surgery procedure applied the carbapenem resistance is higher.it was shown that if Initial empirical treatment is not suitable, deaths because of infection is also high. Patients that Apache II result is higher infection causes death also expected to be more. Multivariate Analysis depending on infection in patients that developed as a result of HKKDE's death as arguments that determine the production of bacteria to be resistant to carbapenem, VİP, APACHE II ≥ 17 and empirical treatment is inappropriate treatment uptake was detected. Generaly the clinical response time is an important parameter that determines the duration of hospital stay. In this study, nonfermentatif with bacteremia, bacteremia strains with carbapenem resistant strains, VİP, ICU hospitalization, APACHE II score ≥ 17 is to be applied to the surgical procedure last month, age ≥ 65 be polymicrobial bacteremia response time elongation factors that were identified as the cause. In multivariate analysis, Since The Higher value of VIP and APACHE II results ,the independent variables were found to be determine the duration of their response. 61

Amaç: Bu çalışmada yoğun bakım ünitesinde takip edilen SIRS kriterlerini sağlayan hastalarda suPAR, APACHE II, C-reaktif protein (CRP), prokalsitonin (PCT), laktat değerlerinin mortalite oranları ile olan ilişkilerinin ortaya konulması amaçlanmıştır.Gereç ve Yöntem: Çalışma prospektif ve tek merkezli olarak Şubat 2013- Ekim 2013 tarihleri arasında yoğun bakım ünitelerinden seçilen hastalarda yapıldı. Yirmi dokuzu Dahiliye Yoğun Bakım ünitesinden ve 29'u Reanimasyon ünitesinden olmak üzere toplam 58 hasta çalışmaya dahil edildi. En az 2 SIRS kriterinin sağlanması, ≥18 yaş, yoğun bakım ünitesinde ≥72 saat yatan hastalar çalışmaya dahil edildi. Ayrıca terminal dönem kanser hastaları, masif kan transfüzyonu yapılmış olanlar ve gebeler çalışma dışı bırakıldı. İlk 24 saatteki en kötü değerlerden oluşan APACHE II skoru, birinci ve beşinci gün suPAR, CRP, PCT, laktat değerleri belirlendi.Kan örnekleri sabah 8 ile 10 saatleri arasında alındı.Bulgular: Hastaların 26'sı (%44,8) erkek, 32'si (%55,2'si) kadın ve genel yaş ortalaması 57,54±18,15 olarak tespit edildi. Hastaların yoğun bakım ünitesindeki ilk 24 saatte bakılan APACHE II skoru, suPAR, CRP, PCT, laktat ve WBC değerlerine ait ROC eğrileri incelendiğinde AUC en fazla APACHE II'de (AUC:0,824) sonrasında suPAR1 (AUC:0,673), PCT1 (AUC:0,628), laktat1 (AUC:0,528), CRP1 (AUC:0,526) şeklinde idi. Beşinci gün bakılan suPAR, CRP, PCT ve Laktat değerlerine ait ROC eğrileri incelendiğinde AUC PCT5 (AUC:0,769), laktat5 (AUC:0,733), suPAR5 (AUC: 0,687) ve CRP5 (AUC:0,648) tespit edildi.Sonuç: Yoğun bakımda yatan hastaların mortalite hızını öngörmede en etkiliyöntem APACHE II skorlaması iken PCT5, laktat5, suPAR5, suPAR1 değerlerinin sırasıyla en etkin olan diğer biyomarkırlar olduğu bulundu. Objective: In this study, follow-up patients in intensive care that provide SIRS criteria, looking at values of suPAR, APACHE II, C-reactive protein (CRP), procalcitonin (PCT), their relationship with mortality rates of patients to revealintended.Materials and Methods: In a single-center, prospective study between February 2013- October 2013 patients were selected from the intensive care units. Twenty-nine of the Medical Intensive Care Unit and 29 from the intensive care unit for a total of 58 patients were included in the study.Provision of at least two SIRS criteria, ≥18 years, ≥72 hours in the intensive care unit inpatients were included in the study. In addition, the terminal stage cancer patients, pregnant women and those made massive blood transfusions were excluded from the study. The worst value consisting of the first 24 hours, APACHE II score, the first and fifth day of the suPAR, CRP, PCT, lactate values were determined. Blood samples were taken in the morning between 8 and 10 hours.Results: 26 patients (44,8%) males and 32 (55,2%) the females and the overall mean age 57.54 ± 18.15 were identified. Patients in intensive care at the first 24 hours were evaluated APACHE II score, suPAR, CRP, PCT and lactate values belonging to the ROC curves examined AUC highest APACHE II (AUC: 0,824) after suPAR1 (AUC: 0,673), PCT1 (AUC: 0,628), laktat1 (AUC: 0,528), CRP1 (AUC: 0,526) were determined. On the fifth day looked suPAR, CRP, PCT and lactate values belonging to the ROC curves examined the AUC PCT5 (AUC: 0,769) laktat5 (AUC: 0,733), suPAR5 (AUC: 0,687)and CRP5 (AUC: 0,648) were identified.Conclusion: The mortality rate of patients hospitalized in intensive care the most effective method to predict APACHE II scoring; respectively PCT5, laktat5, suPAR5, suPAR1 other biomarkers were found to be most effective. 468

Kronik obstrüktif akciğer hastalığı (KOAH); zararlı gaz ve partiküllere maruziyet sonucu, havayolları ve akciğerin artmış kronik inflamatuvar yanıtıyla ilişkili, genellikle ilerleyici ve kalıcı hava akımı kısıtlanmasına neden olan, yaygın, önlenebilir ve tedavi edilebilir bir hastalıktır.Biz bu çalışmada son 5 yılda yoğun bakım kliniğimizde tedavi alan KOAH hastalarını; ventilasyon uygulamaları, laboratuvar analizleri, akut fizyoloji ve kronik sağlık değerlendirmesi II (APACHE II - Acute Physiology and Chronic Health Evaluation II) skorları, ardışık organ yetersizliği değerlendirme (SOFA - Sequential Organ Failure Assessment) skorları ve mortalite açısından retrospektif olarak incelemeyi amaçladık.Atatürk Üniversitesi Tıp Fakültesi Araştırma Hastanesi Anesteziyoloji ve Reanimasyon Yoğun Bakım Kliniğinde 01.01.2008-01.01.2013 tarihleri arasında KOAH tanısı ile yatırılan 298 hastanın dosyaları incelendi.Hastalara ait; demografik veriler, APACHE II, SOFA, glasgow koma skorları, yatış süreleri, ekokardiyografi sonuçları ve trakeostomi açılan hastalar kaydedildi. Hastaların yoğun bakım kliniğimize yatışında uygulanan invaziv veya non invaziv mekanik ventilasyonda ki basınç parametreleri; ekspirium sonu pozitif basınç (PEEP), inspiratuar tepe basıncı (PIP), plato basıncı değerlerine ait veriler kaydedildi. Hastaların yatışında ve çıkışındaki (taburcu veya exitusa ait en son kaydedilen değer) arter kan gazı, C reaktif protein, lökosit, hemoglobin ve aspartat aminotransferaz (AST), alanin aminotransferaz (ALT), kreatinin, Na, K, Ca, Mg gibi biyokimyasal parametreleri kaydedilip değerlendirildi.Çalışmamızda mortalite oranı % 44,64 olarak bulundu. Yaşayan hastaların yaş ortalaması (n=165) 67,29±10,42 iken, ölen hastaların yaş ortalaması (n=133) 70,54±11,25 olarak tespit edildi ve aralarında istatistiksel olarak anlamlı fark olduğu saptandı (p < 0.05). Yaşayan hastaların ortalama GKS değerleri 11,80±4,20 iken, ölen hastaların ortalama GKS değerleri 8,45±4,68'di. Yaşayan hastaların ortalama SOFA skoru değerleri 4,56±2,39 iken, ölen hastaların ortalama SOFA skoru değerleri 7,44±3,19'du. Yaşayan hastaların ortalama APACHE II skoru değeri 20,84±6,48 iken, ölen hastaların ortalama APACHE II skoru değeri 29,21±6,63'tü. Hastaların GKS, APACHE II ve SOFA skoru değerleri karşılaştırıldığında aralarında istatistiksel olarak anlamlı fark olduğu belirlendi (p0.05). Yaşayan ve ölen hastaların yatış PaCO2, HCO3, WBC, Hb, Cr, Na, Ca, Mg değerleri arasında istatistiksel olarak anlamlı fark olduğu tespit edildi (p0.05). A statistically significant difference was detected between the PaCO2, HCO3, WBC, Hb, Cr, Na, Ca, Mg values of the patients who survived and died at the time of their hospitalization (p

Dahiliye Yoğun Bakım Servisinde ağır sepsis ve septik şok tanıları ile yatırılan hastalara tanı konulması ile antibiyoterapi başlanması arasında geçen sürenin mortaliteye olan etkisinin retrospektif olarak incelenmesi.Dr.Yakup Duran Dokuz Eylül Üniversitesi Tıp Fakültesi İç Hastalıkları Anabilim Dalı İnciraltı / İZMİRduran.yakup@hotmail.comAMAÇ: Sepsis, tedavi yönetimindeki gelişmelere rağmen önemini koruyan, enfeksiyon ve enfeksiyona verilen yanıt durumudur. Tedavi yöntemlerinde kaydedilen gelişmelere rağmen, özellikle organ yetmezliğinin eklendiği septik şok tablosunda en ileri merkezlerde dahi mortalite çok yüksektir. Sepsis tedavisinde en önemli basamak, mümkün olduğunca etkili ve geniş spektrumlu antimikrobiyallerin sistemik olarak hızla başlanması gerekliliğidir. Bu çalışmayla; Dahiliye Yoğun Bakım Ünitesinde ağır sepsis ve septik şok tanıları ile izlenen hastalara tanı konulmasıyla antibiyoterapiye başlanması arasında geçen sürenin mortaliteye olan etkisini araştırmayı amaçladık.YÖNTEM: Ocak 2010 – Haziran 2014 arasında Dahiliye Yoğun Bakım Ünitesinde yatan hastaların kayıtları retrospektif olarak incelendi. Çalışmaya 18 yaş üstü, ağır sepsis ve septik şok tanıları ile yatan ve ileri evre metastatik maligniteleri olmayan hastalar dahil edildi. Kayıtlarına ulaşılabilen 110 hastanın dosya, laboratuvar testleri ve görüntülemeleri retrospektif olarak incelendi.BULGULAR:110 hastanın 61'i erkek, 49'u kadındı. 90 hastanın antibiyotik alım zamanı geç iken, 20 hastanın erken olarak saptandı. Antibiyotik alımı geç ve erken olan hastaların ortalama yaşları sırasıyla 73,9±12,2 ve 76±8,6 olarak hesaplandı. Aradaki fark istatistiksel olarak anlamlı bulunmadı (p>0,05). Hastalık şiddeti açısından değerlendirildiğinde, antibiyotik alımı erken olan grubun ortalama APACHE II skoru 18,2±7,5, geç olan grupta ise 19,4±7,4 olarak tespit edildi. APACHE II skorları arasındaki fark istatistiksel olarak anlamlı değildi (p>0,05). Komorbiditeler açısından bakıldığında iki grup arasında anlamlı farklılık saptanmadı (p>0,05). Yaş, cinsiyet, APACHE II skoru ve diğer komorbiditelerin dahil edildiği lojistik regresyon modelinde antibiyotik alım zamanının geç olması, yüksek APACHE II skoru ve alınan kültürlerde üreme saptanması artmış mortalite için bağımsız risk faktörü olarak saptandı.SONUÇ: Uluslararası kılavuzlara göre ağır sepsis ve septik şok tanısı konulur konulmaz, ilk 1 saat içinde intravenöz antibiyotik tedavisi başlanmalıdır. Çalışmamızda antibiyotik alım zamanının 3 saatten geç olması, artmış mortalite için bağımsız risk faktörü olduğu görüldü. Antibiyotiği erken alan hastalarda mortalite %25 iken, geç alan hastalarda bu oran %61,1 idi. Mortaliteyi etkileyen diğer faktörlerin belirlenmesi için yapılan lojistik regresyon analizinde APACHE II Skoru ve kültürlerde üreme olması diğer bağımsız risk faktörleri olarak tespit edildi. Examining the effect on mortality of time elapsed between diagnosing the patients with severe sepsis, diagnosed with septic shock in internal medicine intensive care service and starting antibiotherapy respectively.Dr. Yakup DuranDokuz Eylül University Faculty of Medicine Department of Internal Medicineİnciraltı/ İZMİRduran.yakup@hotmail.comAİM: Sepsis is an infection and a response to infection, which maintains its importance in spite of the improvements in treatment methods. Despite there have been advances in treatment methods, mortality is very high even in the most advanced centers especially if there is a septic shock template including organ failure. The most important step in sepsis treatment is necessity of beginning the effective and broad spectrum antimicrobial systematically. In this study, we aimed to investigate the effect on mortality of time elapsed between diagnosing the patients with severe sepsis, diagnosed with septic shock in Internal Medicine Intensive Care Service and starting antibiotherapy.METHOD: The records of treated patients in internal medicine intensive care service between January 2010 and June 2014 were examined retrospectively. The patients over 18 years who are diagnosed with severe sepsis and septic shock and the patients with non-metastatic malignancy in advanced stage were included in the study. The file, laboratory tests and scans of the 110 patients whose records could be reached were investigated retrospectively.RESULTS: 61 of the 110 patients were male and others (49) were female. It was determined that while the time of the antibiotic intake of 90 patients was early, the time of antibiotic intake of 20 patients was late. Average ages of the patients with late and early antibiotic intake were calculated as 73,9±12,2 and 76±8,6 respectively. The difference was not statistically significant (p>0,05).When evaluated in terms of disease severity, the average APACHE II score of the group whose antibiotic intake was early was determined as 18,2±7,5, and other group's ( late antibiotic intake) was 19,4±7,4. Difference between scores was not statistically significant (p>0,05). With regard to co-morbidities, no significant difference was determined between two groups. Being late of the time of the antibiotic intake in logistic regression model in which age, sex, APACHE II score and other co-morbidities included, very high APACHE II score and determination of culture positivity were evaluated as an independent risk factor for increased mortality.CONCLUSİON: As soon as possible severe sepsis and septic shock are diagnosed; the intravenous antibiotic treatment should be started in the first hour according to international guidelines. In our study, being three hours late of the time of antibiotic intake was determined as an independent risk factor for increased mortality. While the mortality was %25 in the patients taking the antibiotic early, this rate was % 61 in the patients taking the antibiotic late. In the logistic regression analysis to determine the other factors affecting the mortality, APACHE II Score and culture positivity were determined as other independent risk factors. 49

AMAÇ: Kanser, tüm dünyadasıklığı giderek artan bir hastalıktır ve yüksek mortalite oranlarına sahiptir. Kanser hastaları izlem süreleri boyunca çeşitli nedenlerle yoğun bakım ünitesi (YBÜ) izlemine ihtiyaç duymaktadır. YBÜ yataklarının kısıtlılığı nedeni ile yüksek mortalite oranlarına sahip kanser hastalarının YBÜ kabulü konusunda hekimlerin çekinceleri mevcuttur. Çalışmamızda YBÜ'de izlenen solid tümörlü ve hematolojik maligniteli hastaların sonuçlarına etkili faktörlerin ortaya konması, bu sayede hekimlere kanser hastalarının yönetimi ve YBÜ yataklarının doğru kullanımı konusunda yol göstermek amaçlanmıştır.YÖNTEM: Çalışmamıza Ocak 2012 ile Aralık 2013 tarihleri arasında Dokuz Eylül Üniversitesi Hastanesi İç Hastalıkları YBÜ'de 24 saatten uzun süre ile izlenmiş hastalar dahil edildi. Hastalar; solid tümörlü, hematolojik maligniteli ve kanser tanısı olmayan hastalar olarak üç gruba ayrıldı ve retrospektif olarak verileri incelendi. Tüm hastaların YBÜ kabulü sırasında; demografik verileri, organ yetmezlikleri, komorbid hastalıkların durumu, kritik hastalık durumu, enfeksiyon varlığı, son bir ayda alınan immunsupresif tedaviler kaydedildi. Ayrıca kanser tanılı hastaların remisyon durumu, kemik iliği nakli öyküsü, önceki tedavileri, nötropeni varlığı kaydedildi. Verilerin analiz edilmesinde SPSS 22.0 paket programı kullanıldı.BULGULAR: YBÜ'de genel mortalite %46.0, solid tümörlü hastalarda mortalite %68.6, hematolojik maligniteli hastalarda %53.0, kontrol grubunda %39.8 saptandı (n=512; solid tümör=89, hematolojik malignite=49, kontrol grubu=374). Özellikle solid tümörlü hastalarda YBÜ mortalitesi yüksekti. Lojistik regresyon modelinde APACHE II skoru ve YBÜ kabulünde invaziv mekanik ventilasyon (IMV) ihtiyacı, artmış mortalite üzerinde bağımsız risk faktörü olarak saptandı. Ayrıca kontrol grubunda YBÜ kabulünde renal replasman tedavisi ihtiyacı artmış mortalite için bağımsız risk faktörü olarak bulundu.SONUÇ: Özelliklesolid tümörlü hastalar olmak üzere kanser hastalarının YBÜ mortalitesi yüksektir. Kritik hastalığı olan kanser hastalarının YBÜ yataklarına kabul kararı verilirken, yüksek APACHE II skoru ve IMV ihtiyacı artmış mortalite göstergesi olması nedeni ile göz önünde bulundurulmalıdır.ANAHTAR KELİMELER: Kanser, Yoğun Bakım Ünitesi, İnvaziv Mekanik Ventilasyon, APACHE II Skoru, Renal Replasman Tedavisi Purpose:Cancer has an increasing incidence worlwide and has a high mortality rate. Patients diagnosed with cancer need to be admitted to intensive care units for various reasons. As a result of the shortage of beds in intensive care units, physicians feel reluctant about the admission of these patients to intensive care units. This study aimed to show the prognostic factors of the patients with solid tumor and hematologic malignancy in intensive care units, and hence guide physicians to manage patients with cancer and their intensive care units.Materials and method: This study included patients who stayed in Dokuz Eylul University Hospital Internal Medicine Intensive Care Unit for more than 24 hours during the January 2012-December 2013 interval. The patients were divided into three groups; patients with solid tumor, patients with hematologic malignancy, and patiens without cancer. Their data was analyzed retrospectively. All patients data (demographic data, organ failure, comorbid diseases, critical diseases, presence of infection, immunsupressive treatments within the last month) were recorded at the time of admittance. In addition to that, presence of remission, history of bone marrow transplantation, previous treatments, presence of neutropenia of patients with solid tumor and hematologic malignancy were also recorded. SPSS 22.0 programe was used to analyse the collected data.Results:Mortality rate in intensive care unit was found to be %46.0 in general, %68.6 in patients with solid tumor, %53.0 in patients with hematologic malignancy, and %39.8 in the control group (n=512; solid tumor=89, hematologic malignancy=49, control group=374). The mortality rate was especially high among patients with solid tumor. In the logistic regression model, APACHE II score and the need of invasive mechanical ventilation at the time of admission to intensive care unit were found as independent risk factors for increased mortality. In addition, the need of renal replacement therapy at the time of admission to intensive care unit was found as an indpendent risk factor for increased mortality among the control group.Conclusion:The mortality rate of patients in intensive care units is high, especially those with solid tumor. At the time of admission to the intensive care unit, for cancer patients with critical illness, the APACHE II score and the need of invasive mechanical ventilation should be evaluated, for these are strong predictors of increased mortality. Keywords:Cancer, Intensive Care Unit, Invasive Mechanical Ventilation, APACHE II, Renal Replacement Therapy 48

Çalışmamız 27 yataklı EÜTF Anesteziyoloji ve Reanimasyon AD Yoğun Bakım Ünitesinde 2013- 2014 yılları arasında yapılmıştır. Anestezi Yoğun Bakımda 48 saatten uzun süre kalan, 18 yaş üstü, iletişim kurulabilen, bilinç açık koopere olan ardışık 101 erişkin hasta çalışma kapsamına alınmıştır. Veriler Richmond Ajitasyon Sedasyon Skalası (RASS) ve yoğun bakım ünitesinde konfüzyonu değerlendirme ölçeği (YBÜ-KDÖ) [The Confusion Assesment Method for the Intensive Care Unit (CAM-ICU)] ile ölçülerek toplanmıştır. Çalışmada deliryum insidansı %31.7 olarak saptanmış olup ileri yaş, erkek cinsiyet, yüksek Apache II değeri, kalp yetmezliği, septik-kardiyojenik şok, işitme-görme bozukluğu, malnutrisyon, bazı sedatif- analjezik ajanların kullanımı, düşük eğitim seviyesi, hareket kısıtlılığı risk faktörleri olarak tespit edildi. Tıbbi-psikiyatrik acil tablo olan deliryumun tanınması, doğru ve hızlı tedavi, etiyolojik nedenin ortaya konulması, yaşam kurtarıcı olacaktır. Özellikle psikiyatri eğitimi almayan sağlık çalışanları tarafından kullanılmak amacıyla geliştirilmiş olan deliryum tanı yöntemlerinin uygulanması, risk faktörlerinin erken dönemde belirlenip kontrol altına alınması, hastanede yatış ve taburculuk süresini, morbiditeyi ve mortaliteyi azaltacaktır. 60

Yoğun Bakım Ünitesi'ne (YBÜ) kabul edilen hastalarda mortalite oranı yüksektir. Hastalık şiddetinin belirlenmesi ve mortaliteye etkili risk faktörlerinin tanınması, hastanın prognozunun saptanmasında büyük önem taşımaktadır. Ayrıca tedavi yönetim stratejilerinin belirlenmesi ve kaynakların kullanımını da etkiler. Bu çalışma; YBÜ'ye kabul edilen hastaların prognoz tayininde, yatış esnasındaki skorlama sistemleri ile beraber yatış ve üçüncü günkü laboratuvar parametrelerini karşılaştırmak amacıyla planlandı.Kasım 2013 ve Nisan 2014 tarihleri arasında Dicle Üniversitesi Hastanesi Solunumsal Yoğun Bakım Kliniğinde yaşları 22-93 arasında değişen 86 hasta, retrospektif olarak çalışmaya dahil edildi. Hastalar ölenler ve yaşayanlar olmak üzere iki gruba ayrıldı. . Hastaların demografik verileri, tanıları, klinik ve laboratuar bulguları, YBÜ'de kaldığı süre, mekanik ventilasyonda kaldığı süre kaydedildi. YBÜ'ye kabulün ilk günü içerisindeki APACHE II (Acute Pysiology And Chronic Health Evaluation), SOFA (SequentialOrgan Failure Assesment), SAPS II (Simplified Acute Physilogy Score) ve GKS(Glaskow Koma Skoru) skorları hesaplandı. Tüm hastalardan YBÜ'ne giriş anında ve 72 saat sonunda hemogram, CRP (C-Reaktif Protein), biyokimyasal parametreler ve hormon düzeyleri çalışıldı. Sonuçlar ölenler ve yaşayanlar arasında karşılaştırıldı.Ölen hastalarla yaşayan hastalar arasında yaş, cinsiyet ve yoğun bakımda yatış süresi bakımından anlamlı bir fark olmadığı görüldü. Ölen hastaların mekanik ventilasyonda kalma süresi yaşayanlara göre anlamlı ölçüde daha uzundu (p

Yoğun bakım ünitesinde KOAH nedeniyle tedavi gören hastaların mortalitelerini belirlemek ve prognozu tahmin etmek amacıyla çeşitli skorlama sistemleri kullanılmıştır. Bu nedenle, çalışmamızda APACHE III (Acute Physiology and Chronic Health Evaluation) ve SAPS III (Simplified Acute Physiology Score) skorlama sistemlerinin, yoğun bakımdaki KOAH olgularında tahmini ölüm oranını belirleme performanslarını karşılaştırmayı amaçladık. APACHE III ve SAPS III skorlama sistemlerini tercih edilmesinin nedeni önceki versiyonlarına ek olarak hastanın devir alındığı kliniğin de puanlama üzerinde etkisi olmasıdır. Temel amaç; skorlama sistemlerinin etkinliğini karşılaştırmak, sekonder amaç ise bu hastalarda non-invaziv mekanik ventilasyon (NIMV) tedavisi uygulanmasının tedavi ve prognoz üzerine etkilerini araştırmaktı.Çalışmaya Ocak 2003 ve Temmuz 2013 tarihleri arasında KOAH nedeniyle takip ve tedavi edilen 145 hasta dahil edildi. Hastaların kayıtları geriye dönük olarak incelendi. Demografik verileri, yatış süreleri, prognozları, yoğun bakıma girişteki ve yoğun bakımdaki ilk 24 saat sonundaki APACHE III ve SAPS III skorları nümerik olarak belirlendi. Orijinal regresyon formülleri kullanılarak her bir skorlama sistemi için tahmini ölüm oranları hesaplandı. ROC analizleri ile sensitivite ve spesifite ölçümleri yapıldı. Hastalar incelendiğinde temel olarak yaşayanlar ve ölenler olarak iki gruba ayrıldı. Yaşayan hasta sayısı 52 (%35,9) iken ölen hasta sayısı 93 (%64,1) olarak bulundu. APACHE III ve SAPS III değerleri incelendiğinde yaşayan ve ölen hastalar arasında istatistiksel olarak anlamlı bir fark bulunmadı. Yoğun bakım öncesi NIMV tedavisi alan hastalar ile almayan hastaların mortaliteleri arasında fark görülmedi. ROC analizine göre; APACHE III (Eğri altında kalan alan = 0,540, %95 GA = 0,455-0,6), SAPS III (Eğri altında kalan alan = 0,516, %95 GA = 0,432-0,6) idi. Hastaların yoğun bakım ünitesinde yatış süreleri ile mortaliteleri arasındaki ilişki ise anlamlı olarak yüksek bulundu. Skorlama sistemlerinin yoğun bakımda yatan hastaların mortalitelerinin tahmini ve prognozlarının tayini açısından önemi bilinmektedir. Çalışmamız sonucunda APACHE III ve SAPS III skorlama sistemlerinin KOAH hastalarında mortalite belirleme açısından birbirlerine üstünlüklerinin olmadığı gösterilmiştir. Bu nedenle uygulama kolaylığı ve daha az parametre içermesinden dolayı SAPS III skorlama sisteminin APACHE III skorlama sistemine göre daha üstün olduğu düşünülmektedir. Intensive care unit to determine the mortality of patients treated for COPD and various scoring systems to predict prognosis was used. Therefore, in our study, we aimed to compare the estimated mortality rate APACHE (Acute Physiology and Chronic Health Evaluation) III and SAPS (Simplified Acute Physiology Score) III scoring systems, intensive care units aimed in COPD patients. APACHE III and SAPS III of scoring system is preferred because of addition to the patient taken over the previous version of the clinic is that the scoring effect on. The primary purpose was to compare the efficacy of scoring systems, secondary purpose of these patients a non-invasive mechanical ventilation (NIPPV) therapy was to investigate the effect on the treatment and prognosis.Study between January 2003 and July 2013 were included in COPD 145 patients treated and followed. Medical records of patients were retrospectively analyzed. Demographic data, duration of hospitalization, prognosis, intensive care and intensive care at the input end of the first 24-hour APACHE III and SAPS III score was determined numerically. Using original regression formulas for each scoring system estimated mortality rates were calculated. ROC analysis was performed with a sensitivity and specificity measurements. Patients are examined as a basis for living and deceased were divided into two groups. The number of patients experiencing 52 (35,9%), while the number of patients who died 93 (64,1%) were found. There was no difference between the patients trated noninvasive mechanic ventilation with pre-receiving patients.According to ROC analysis, APACHE III (area under the curve = 0.540, 95% CI = 0.455 to 0.6), SAPS III (area under curve = 0.516, 95% CI = 0.432 to 0.6). There was a significantly higher in the relationship between patients with length of stay in the intensive care unit and mortality.The scoring system prediction of mortality of patients hospitalized in intensive care and the importance of the determination of prognosis is known. In our study we APACHE III and SAPS III scoring systems for mortality prediction in patients with COPD have been shown to be superior each other in terms of. Thus ease of application and because it involves fewer parameters SAPS Score System III APACHE III scoring system is thought to be superior. 73

Amaç: Bu çalışmada birincil amaç olarak İç Hastalıkları Yoğun Bakım Ünitesi'ne gelen birinci yıl rotasyoner araştırma görevlilerinin, uyum sürecinde hastaların mortalitesi üzerine etkisi araştırılmaya çalışıldı. Gereç ve Yöntem: Hacettepe Üniversitesi İç Hastalıkları Yoğun Bakım Ünitesi'ne 2008 Ocak-2013 Haziran ayları arasında kabul edilen hastalar çalışmaya alındı. Mükerrer kabuller dışlandı. APACHE II skorları, hastane kaynaklı infeksiyon varlığı, rotasyoner doktorların çalışma haftaları gibi değişkenler kullanılarak, bu parametrelerin 30.gün ve hastane mortalitesi üzerine etkileri değerlendirildi. Bulgular: Multivaryant analizde doktorların birinci çalışma haftalarında 30.gün mortalite oranı ve hastane mortalite oranının arttığı görüldü ( sırasıyla p=0,06 ve 0,02). Her yılın mortalite riski 2008 yılına göre karşılaştırıldı. 2011, 2012 ve 2013 yıllarındaki hastane mortalite oranı ve 30.gün mortalite oranının diğer yıllara oranla arttığı görüldü (30.gün mortalite için sırasıyla p=0,01, 0,05 ve 0,08). Hastaların APACHE II skorunun artması 30.gün mortalite riskini arttırıyordu (p

Yoğun bakım üniteleri multidisipliner yaklaşım gerektiren birimlerdir. Normal hastane bakım ve tedavisinin yeterli olmadığı; organ sistem fonksiyonlarının kısmen veya tamamen yitirildiği; ağır bir hastalık, zehirlenme, travma veya operasyon gibi nedenlerden dolayı ölme ihtimali yüksek olan kişiler yoğun bakım ünitelerindeki hasta profilini oluştururlar. Takip edilen hastalarda prognozu önceden belirlemek, tedavilerini yönlendirmek, klinik çalışmalarda hastaları gruplandırılmak için çesitli skorlama sistemleri geliştirilmiştir.İlk kullanılan skorlama sistemi APACHE 'dir.MEWS son zamanlarda geliştirilmiş, basit ve kullanımı kolay bir skorlama sistemidir.Biz bu çalışmamızda MEWS skorlamasının yoğun bakım mortalitesi,30 günlük mortalite ve mükerrer yoğun bakıma yatışı öngermedeki etkinliğini göstermeyi ve etkinliği kanıtlanmış APACHE ve SOFA ile karşılaştırmayı amaçladık.Çalışma Ocak 2012-Nisan 2013 yıllarında Necmettin Erbakan Üniversitesi Meram Tıp Fakültesi Acil Tıp AD Kritik Bakım Ünitesinde gerçekleştirildi.Prospektif gözlemsel olarak gerçekleşen çalışmaya kritik bakım birimine yatırılan 18 yaş ve üstü hastalar dahil edildİ.Sonuç olarak MEWS sistemi YBÜ'de mortalite ve 30 günlük mortaliteyi tahmin etmede APACHE II ve SOFA ile yüksek/orta oranda korelasyon göstererek; kullanıma uygun olduğunu düşündürmektedir. Ancak mükerrer YBÜ yatış ihtiyacını tahmin etmede yetersiz olduğu anlaşılmıştır. Anahtar Kelimeler: MEWS, APACHE, SOFA, MORTALİTE Intensive care units are units in which multidisciplinary approach is necessary. Patients who have the probability of dying in intensive care units in which, care and treatments are not sufficient; there is organ system function is partially or entirely lost or for reasons such as a severe illness, poisoning, trauma or surgery, constitute the patient profile. To predetermine the prognosis of followed patients, to direct their treatments and to form a group of patients in clinical studies, various scoring systems are developed. The first used scoring system is APACHE. MEWS is developed in the recent time and it is a very simple scoring system which is easy to use. Our purpose in this study is to compare APACHE and SOFA that have proven efficacy and to show the efficacy of repeated prediction stay in intensive care units intensive unit's mortality of MEWS scoring, 30 days of mortality and the intensive care mortality of MEWS scoring.Study is conducted between January, 2012 and April, 2013 in Meram, Faculty of Medicine, and department of Emergency Service Critical Care Unit. This study which is conducted as a prospective observation included patients who are at the age of 18 or more.To conclude, MEWS system showed a high / medium rate correlation with APACHE II and SOFA in mortality in Intensive Care Unit and in predicting 30 days of mortality. Therefore; MEWS system is thought to be suitable to use. However; in predicting the need of repeated stay in Intensive Care Unit, the insufficiency of MEWS system is understood.Key Words: MEWS, APACHE, SOFA, MORTALITY 68

Amaç: Çalışmanın amacı yoğun bakım ünitesinde takip edilen onkoloji hastalarının mortalitesine etki eden faktörlerin belirlenmesidir.Gereç ve yöntem: Bu çalışmada 2012-2014 yılları arasında Çukurova Üniversitesi Tıp Fakültesi İç Hastalıkları A.D. yoğun bakım ünitesinde takip edilen ardışık 100 hasta prospektif olarak incelenmiştir. Mortaliteyi etkileyen faktörleri saptamak için APACHE II, SOFA 1. gün ve SOFA 3. gün skorları kullanılmıştır. 0., 1. 2. ve 3. gün laktat düzeyleri, magnezyum, fosfor, potasyum, BUN ve beta 2 mikroglobülin düzeyleri belirlenmiştir. Hastaların yoğun bakımda takip edildiği süre boyunca vazopressör, renal, solunumsal destek ihtiyacı, nötropeni ve enfeksiyöz etkenler ile mortalite arasındaki ilişki belirlenmiştir. Yoğun bakım takibinden çıkarılıp servise devredilen hastalar (Grup 1: 40 hasta) ve yoğun bakım takibinde ölen hastalar (Grup 2: 60 hasta) olmak üzere iki grupta incelenmiştir. Verilerin değerlendirilmesinde SPSS 17.0 (SPSS Inc. Chicago, Ill, USA) paket programı kullanıldı.Bulgular: Grup 1 ve Grup 2 'deki hastaların APACHE II değeri (p

Amaç; Sepsis, günümüzde modern tıp alanında yapılan tanı ve tedavideki gelişmelere rağmen halen önemli morbidite ve mortalite nedenlerinden biridir. Sepsisinin başlangıc dönemindeki özgün olmayan bulgular gereksiz veya gecikmiş antibiyotik kullanımına neden olabilmektedir. Bu nedenle tanıyı destekleyecek doğru ve hızlı sonuç veren aynı zamanda kolay tekrarlanabilir ve ucuz laboratuar incelemelerine gereksinim vardır. Kesin tanı kriteri olan kan kültürü üremesi hem tüm hastalarda sağlanamamakta, hem de sonuçlar en az 24 saat sonra elde edilebilmektedir. Bu çalışma, N/L oranı, RDW ve laktat ve trombosit değerinin sepsiste olmayan ve sepsisteki hastaların ayırıcı tanısındaki değerini ölçmek ve sepsisli hastaların prognozunu belirlemedeki önemini araştırmak amacıyla planlanmıştır.Yöntem; 1 Ekim 2012 – 31 Aralık 2013 tarihleri arasında Necmettin Erbakan Üniversitesi Meram Tıp Fakültesi Acil Tıp Ana Bilim Dalı Kritik Bakım Ünitesinde yapılmıştır. Çalışma olgu kontrol tipinde prospektif olarak planlanmıştır. Sepsis şüphesi ile yatırılan 18 yaş ve üstü, dışlama kriterlerine sahip olmayan ve aydınlatılmış onamı alınan hastalar çalışmaya dahil edilmiştir. Tanı sırasında ve yoğun bakıma kabulünden sonraki ilk 24 saat içindeki APACHE II, SOFA skorları, eritrosit dağılım genişliği (RDW), nötrofil/lenfosit oranı (N/L), trombosit (Plt), laktat değerleri ile bu parametrelerin tanı anından itibaren 3 günlük ortalama değerleri ve hastaların mortalite durumları ile demografik verileri kayıt altına alınmıştır. Söz konusu parametlerin tanı ve prognoz açısından prognoz açısından değerleri araştırılmıştır.Bulgular; Dahil edilme kriterlerine uyan 248 hasta çalışmamıza dahil edildi. 248 hastanın 127' sini erkek (%51,2), 121' ini kadın (%48.8) popülasyon oluşturmakta idi. Çalışmaya dahil edilen hastaların 112' nde ( ki bu hastalar kontrol grubunu oluşturdu ) sepsis gelişmezken, 46 hasta sepsis tanısı ile, 35 hasta ciddi sepsis tanısı ile, 55 hasta septik şok tanısı ile takip edildi. Sepsis, ciddi sepsis ve septik şoklu hastalar arasında mortalite gelişimi açısından istatistiksel açıdan anlamlı farklılık vardı.(p< 0,001 ). Çalışmamızda incelenen parametrelerden SOFA, APACHE II, N/L Oranı, Platelet Değeri ve Laktat değeri açısından kontrol ve çalışma grubundaki hastaların ortalama değerleriyle mortalite olan ve olmayan hastların ortalama değerleri arasında istatistiksel açıdan anlamlı farklılık vardı (p < 0,001).Sonuç; sepsisli hastalarda erken tanı konularak reversibl dönemde bu klinik tablo anlaşılabilirse yapılabilecek hedefe yönelik tedavi yaklaşımları ile hastaların morbidite veya mortalite oranlarında belirgin iyileşmeler elde edilebilecektir. SIRS'tan ciddi sepsise ilerleyen dinamik süreçte bu döngüyü erken tanımlayabilecek ucuz ve kolay ulaşılabilir bir belirteç bulabilmek amacıyla planladığımız bu çalışma ile nötrofil/lenfosit oranı (N/L), trombosit (Plt) ve laktat değerlerinin tanı ve prognoz açısından değeri olduğu gösterildi. Purpose: In spite of the improvements in diagnosis and treatment in the area of modern medicine, sepsis is still one of the important causes of morbidity and mortality. The unspecific findings in the initial term of sepsis can cause unnecessary or late antibiotic admission. For this reason, there is a need of reliable and quick resulting and also easy repeatable and cheap laboratory tests that can support the diagnosis. Blood culture reproducement, which is an exact diagnosing criteria, cannot be provided in all patients and also the results are gained at least in 24 hours. This research was planned to evaluate the value of N/L rate, RDW, lactate and trombocyte levels in the differential diagnosis in between patients with sepsis and patients that are not in sepsis and also evaluating the value of these in determining the prognosis of the patients that are in sepsis.Method; This research was done in Necmettin Erbakan University Meram Medical Faculty Emergency Medicine Department Critical Care Unit in between the dates of October 1st 2012 and December 31st 2013. The research was planned prospectively, in a case control type. 18 years and old patients whose informed consent were taken and who were admitted with sepsis suspicion and with no excluding criteria were included to the research.The APACHE II, SOFA scores, Red Blood Cell Distrubition Widht(RDW), Neutrophil/Lymphocyte(N/L) rate, platelet and lactat levels during diagnosis and in the first 24 hours since admission to the critical care unit and the 3 days mean levels of these parameters and the mortality rates and demographic data were recorded. The mentioned parameters' value in the aspect of diagnosis and prognosis were studied. Findings; 248 patients who met our citerias were included to our study. 127(%51,2) male and 121(%48.8) female population formed the 248 patients. 121 patients who were included to our study did not develop sepsis(these formed our control group), 46 of them were diagnosed with sepsis, 35 were diagnosed with severe sepsis and 55 were diagnosed with septic shock and all of them were fallowed with their diagnosis. There was a statistically significant difference(p< 0,001 ) between the mortality rates of the patients with sepsis, severe sepsis and septic shock. There was a statistically significant difference(p < 0,001) in the following parameters; SOFA, APACHE II, N/L rate, Platelet values and Lactat values in between the controll and work group and in between the mortality group and non-mortality group.Result; If the clinic picture can be perceptible in the reversible term by early diagnosis in patients with sepsis, with target driven treatment approaches, distinct progress in mortality and morbidity rates among these patients can be maintained. N/L rates, platelets and lactat levels were found valuable in the aspect of diagnosis and prognosis by our study that we planned to find a cheap and easily accessible marker that can identify the dinamic process from SIRS to sepsis in the early phase. 97

Renal replasman tedavileri, sepsisin eşlik ettiği veya etmediği akut böbrek yetmezlikli hemodinamik anstabil hastalarda, metabolik düzensizliği ve sıvı dengesizliğini gidermek için sıklıkla kullanılan yöntemlerdir. Yüksek volümlü hemofiltrasyonun, sepsisteki hastalarda vücuttaki inflamatuar mediatörleri kandan uzaklaştırarak sistemik inflamatuar yanıtı azalttığı ve mortaliteye olumlu katkı sağladığı düşünülmektedir. İnflamatuar sitokinler kandan uzaklaştırılırken, antibiyotikler, vitaminler ve eser elementleri de uzaklaştırdığı öngörülmektedir. Eser elementler vücutta antioksidan tepkimelerde önemli rol oynayıp, kritik yoğun bakım hastalarında eser elementlere ihtiyacın arttığı düşünülmektedir.Bu çalışmada yüksek volümlü hemofiltrasyon yapılan hastalarda kandaki eser element düzeyinin saptanması amaçlandı. Böbrek fonksiyon testlerindeki değişimmetabolik asidozda, APACHE 2 ve SOFA skorlarındaki olası gerileme, yoğun bakımda ve hastanede kalış süresi, 28, 60 ve 90. gündeki mortalite oranları da incelendi.Prospektif ve çok merkezli olarak yapılan bu çalışmada, septik ve nonseptik hastaların oluşturduğu 20 kritik yoğun bakım hastasına, 72 saat boyunca hemodiyafiltrasyon (HDF) yöntemiyle yüksek volümlü hemofiltrasyon yapıldı. 15 hastaya eser element replasmanı yapıldı, 5 hastaya ise yapılmadı. Bu hastalarda HDF'nin 0, 24, 48 ve 72. saatlerinde kandaki krom, bakır, çinko ve mangan düzeyi ölçüldü.0 ve 72. saatlerde böbrek fonksiyon testleri ve AKG çalışıldı, APACHE2 ve SOFA skorları hesaplandı. Yoğun bakımda ve toplam hastanede kalış süresi, 28, 60 ve 90. günlerdeki mortalite kaydedildi.Eser element düzeyleri ölçüldüğünde; 0. saatten 72. saate krom, bakır ve mangan düzeylerinin azaldığı, çinko düzeyinde anlamlı bir değişikliğin olmadığı görüldü. Eser elementreplasmanı yapılsın veya yapılmasın bütün hastalarda, ortalama bakır, çinko ve mangan düzeylerinin normal aralığa göre düşük olduğu, krom düzeyinin normal olduğu bulundu. Eser element replasmanı yapılan grupta, yapılmayan gruba göre krom değeri daha yüksek bulundu. HDF yapılan hastalarda böbrek fonksiyon testlerinde düşme, metabolik asidozda düzelme, APACHE 2 skorunda gerileme olduğu bulundu. SOFA skorunda gerileme görülmedi. Hastalar eser element replasmanı alan ve almayan olmak üzere iki gruba ayrıldığında, yoğun bakım ve hastanede kalış sürelerinde, 28, 60 ve 90. günlerdeki mortalitede anlamlı fark bulunmadı. Hastalar septik ve nonseptik olarak ayrıldığında da bu parametrelerde anlamlı farkın olmadığı görüldü.Sonuç olarak, yüksek volümlü hemofiltrasyon yapılan hastalarda kanda eser element düzeylerinin düştüğü görülmüştür. Böbrek fonksiyon testlerinde ve metabolik asidozda düzelme , APACHE 2 skorunda gerileme olduğu bulunmuştur. Eser element replasmanı yapılıp yapılmamasının mortaliteye etkisi gösterilememiştir.Anahtar kelimeler: akut böbrek yetmezliği, eser elementler, sepsis, sürekli renal replasman tedavisi, yüksek volümlü hemofiltrasyon 98

Travma pek çok ülkede özellikle genç nüfusu etkileyen ve bu yüzden sağlık problemi olmasının yanında üretim kaybına da yol açan toplumsal ve ekonomik bir problemdir. Buna yönelik hastaların yaralanma derecelerini ve yaşayabilme olasılıklarını belirleyebilmek amacı ile değişik skorlama sistemleri ortaya atılmıştır. Bu nedenle en sık gözlenen infeksiyöz hastalık olan ventilatör ilişkili pnömoni (VİP), tanısına yönelik skorlama sisteminin geliştirilmesi de önem kazanmıştır. Biz çalışmamızda VİP tanısı konulan hastalarda, dört farklı skorlama modelinin mortalite tahminindeki etkinliklerini karşılaştırmayı amaçladık. Bu retrospektif çalışma, hastanemiz Anesteziyoloji ve Reanimasyon Anabilim Dalı Reanimasyon Ünitesi' nde Ocak 2010- Ekim 2013 tarihleri arasında yatan travma hastaları incelenerek gerçekleştirildi. Travmalı 181 hasta içerisinden, ventilator ilişkili pnömoni görülen toplam 86 hastaya ait dosyalar geriye dönük olarak incelendi. Çalışmaya 18 yaşından büyük ve en az 7 gün yoğun bakımda tedavi gören hastalar dahil edildi. Diğer bir yoğun bakımdan devir alınan hastalar, 7 günden önce eksitus kabul edilen ya da 7 günden önce taburcu olan, yoğun bakıma alındığında ilk gününde trakeal aspiratında üreme olan hastalar çalışma dışı tutuldu. Hastaların demografik verileri (ad, soyad, yaş, cinsiyet), mekanik ventilasyon süresi, yoğun bakım ünitesinde yatış süresi, yoğun bakımda ilk trakeal aspirat kültür sonuçları, antibiyotik tedavisi, travmanın lokalizasyonu, ateş, lökosit sayısı, akciğer filmindeki yeni infiltrasyon alanları kaydedildi. Yoğun bakıma kabul edildikten 24 saat sonraki ve eks olmadan veya devir olmadan 24 saat önceki en kötü APACHE III, SOFA (Ardışık Organ Yetersizliği Değerlendirmesi), GKS, Travma Skoru incelendi. Hastaların uygun ampirik tedavisi ve etkene yönelik antibiyotik tedavisi ve travmanın lokalizasyonu kaydedildi. Bizim sonuçlarımıza göre APACHE III, SOFA, GKS, TS skorlama sistemlerinin mortaliteye etkisi incelendiğinde dört sistemdede istatistiki olarak anlamlı farklılıklar vardı. Sonuç olarak çalışmamızda bu dört skorlama sisteminin de mortaliteyi öngörmede anlamlı olduğu tespit edilmiştir.Anahtar kelimeler:Çoklutravma,Ventilator Ilişkili Pnömoni,Skorlama Sistemleri Trauma is a social and economical problem, affecting especially the young population and beside being a health problem ,it also leads to production loss. For it , many different scoring systems has been proposed for determination of degree of injury and survival possibilities of patients.Thus , development of scoring systems for diagnosis of the most frequently observed infectious disease , Ventilator-associated pneumonia has gained importance . İn our study, we aimed to compare the efficiancy in mortality prediction of four different scoring modality in VAP diagnosed patientsThis retrospective study is carried out on trauma patients hospitalized in reanimation unit of Anesthesiology department between January 2010 and October 2013. Files of 86/181 trauma patients who developed Ventilator-associated pneumonia were analyzed retrospecitively.Patients older than 18 and hospitalized at least 7 days in intensive care unit was included in the study.Patients transferred from another intensive care unit , adopted exitus or discharged before 7 days , tracheal aspiration colonisation detected at the first day of hospitalization were excluded from the study.Demographic data of patients (name,surname , age, gender ), the duration of mechanic ventilation , hospitalization duration in intensive care unit ), first tracheal aspirate culture results in intensive care unit , antibiotic therapy, localization of trauma , body temperature, leukocyte count, new infiltration areas in chest X-ray were recorded. The worst APACHE III, SOFA(sequential organ failure assesment), GCS, Trauma Scores 24 hours after admission to intensive care unit and 24 hour before death or discharging were recorded. Appropriate empirical treatment, agent specific antibiotherapy and trauma localization of patients were studied. According to our results, when APACHE III, SOFA, GCS, TS 's effect on mortality was studied, there were statistically significant differences in all four system. Consequently, in our study all four scoring systems wer determined to be significant in mortality prediction.Keywords: Multitrauma ,Ventilator Associated Pneumonia, Scoring systems 53

Non-invaziv mekanik ventilasyon uygulanan akut solunum yetmezlikli hastalarda tedavi başarısını ve mortaliteyi değerlendirmede APACHE-II ve CURB-65 skorlama sistemlerinin karşılaştırılması. Dr. Aslı Bingöl, Göğüs Hastalıkları AD, Sivas, 2013.Çalışmamızın amacı; Non-invaziv mekanik ventilasyon ( NIMV) tedavisi uygulanan akut solunum yetmezlikli hastalarda NİMV tedavisinin başarısını ve mortaliteyi öngörmede CURB-65 ve APACHE-II (Acute Physiologic and Chronic Health Evaluation) skorlama sistemlerini karşılaştırmak ve bu skorların diğer laboratuvar parametreleriyle olan ilişkilerini araştırmaktı. Çalışmamıza Aralık 2011 - Aralık 2012 tarihleri arasında akut hiperkapnik solunum yetmezliği nedeni ile servisimizde NIMV tedavisi uygulanan 98 hasta dâhil edildi. Başlangıç arteryel kan gazı değerlerinde NIMV tedavisi sonrası hiperkapni ve hipoksemide iyileşme olan ve/veya tedavi sonucu taburcu olan 81 hasta NİMV başarılı (NIMVb), entübe olan ya da ölen 17 hasta NİMV başarısız (NIMVz) gruba dâhil edildi. NIMVb ve NIMVz gruplarının demografik özellikleri, laboratuar parametreleri, tedavi öncesi ve sonrası arteryel kan gazı değerleri ve CURB-65 ve APACHE-II skorları karşılaştırıldı. Hastalar başvurularından itibaren 6 ay süreyle takip edildi ve bu süre içerisinde yaşayan ve ölen hastaların da CURB-65 ve APACHE-II skorları ile diğer klinik ve laboratuvar sonuçları karşılaştırıldı. Erkek hastalarda, sigara içenlerde, biyomas maruziyeti olmayanlarda, önceden evde USOT ve NIMV kullananlarda, KOAH?ı olanlarda, aritmisi olmayanlarda NIMV başarı oranları yüksek bulunurken, mortalite oranları anlamlı düzeyde düşük bulundu. Hipoalbuminemi, yüksek serum D-dimer ve N-T pro-BNP (N-Terminal pro-Brain Natriüretik Peptit) düzeyleri, yüksek APACHE II ve CURB-65 skorları, tedavinin 2. saatinde AKG incelemesinde düşük pH ve yüksek PaCO2 düzeyleri NIMV başarısızlığını ve hastane mortalitesini etkileyen önemli risk faktörleri olarak saptandı. APACHE-II ile CURB-65 skorları arasında arasında pozitif yönlü korelasyon izlendi, APACHE-II skoru arttıkça CURB-65 skorunun da arttığı görüldü (r = 0.69, p = 0.001). APACHE- II ve CURB-65 skorları ROC analizi ile karşılaştırıldığında her iki skorlamanın da NIMV başarısını göstermede değerli olduğu (p

ÖZETYoğun Bakım Ünitesinde Yatan Hastalarda Deliryum ve Risk FaktörleriBalcı N1, Tülek Z21 İ.Ü.Cerrahpaşa Tıp Fakültesi Hastanesi Anesteziyoloji Yoğun Bakım Ünitesi2 I.Ü.Florence Nightingale Hemşirelik Fakültesi İç Hastalıkları Hemşireliği ADYoğun bakımda deliryum sık karşılaşılan bir sorun olmasına rağmen risk faktörlerini ortaya koyan sınırlı sayıda çalışma vardır. Bu çalışmanın amacı deliryum sıklığını ve risk faktörlerini saptamaktır. Araştırma bir üniversite hastanesinin on üç yataklı medikal-cerrahi yoğun bakım ünitesinde Şubat-Aralık 2012 tarihlerinde gerçekleştirildi. Örneklem 18 yaş üstü, iletişim engeli olmayan, son iki ay içinde başka yoğun bakımda yatmamış, önceden/yeni tanı konmuş nörolojik/psikiyatrik hastalık öyküsü olmayan ve çalışmaya katılmaya onay veren toplam 132 hastadan oluştu. Hastalara ilk 24 saat içinde araştırmacı tarafından literatür taranarak hazırlanan Hasta Değerlendirme Formu, APACHE II ve IQCODE uygulandı. Deliryumu tanılamak için 48 saatini dolduran hastalardan RASS puanı -3 ve üzeri ya da GKS puanı 10 ve üzeri olanlara CAM-ICU (Yoğun Bakımda Konfüzyon Değerlendirme Ölçeği) uygulandı. Hasta Değerlendirme Formu, TISS-28 ve CAM-ICU onbeş gün boyunca her gün (haftasonu dahil) günde bir kez uygulandı. Çalışmada deliryum sıklığı %31 bulundu. Tek değişkenli analizlerde yaş, görme ve işitme bozukluğu, izolasyon, fiziksel kısıtlama, kronik hastalık, dahiliye hastası olma, hiponatremi, hipotermi, hiperbilirubinemi, morfin ve propofol dozu, arter kateteri varlığı ve enteral beslenme deliryum ile ilişkili bulundu. Çoklu lojistik regresyon analizinde ise evli olmama (OR 3,86), TISS-28 puanı (OR 3,67), APACHE II (OR 5,18), sepsis tanısı (OR 12,26), akut solunum yetersizliği, asidoz, alkaloz tanılarıyla yoğun bakıma alınma (OR 9,31) ve kreatinin düzeyinin 2 mg/dL ve üzeri olması (OR 4,17) deliryum için bağımsız risk faktörü olarak saptandı. Çalışma yoğun bakımda deliryumun önemini ve önlenebilecek risk faktörlerini ortaya koymaktadır.Anahtar Kelimeler: Deliryum, yoğun bakım ünitesi, risk faktörü, CAM-ICU, hemşirelik ABSTRACTIncidence and Risk Factors for Delirium in Intensive Care Patients:A Prospective Study Balci N1, Tulek Z21 Istanbul University Cerrahpasa Medical School Hospital Department of Anesthesiology Intensive Care Unit2 Istanbul University Florence Nightingale School of NursingAlthough delirium is a common problem in intensive care unit (ICU), there is limited studies about delirium risk factors. The aim of this study is to identify incidence and risk factors of delirium. The study was carried out in a-13-bed-medical-surgical ICU of a university hospital between February-December 2012. The sample consisted 132 patients who were more than 18, had no communication problem, no history of hospitalization in ICU previous 2 months, no history/current neurological/psychiatric disease and gave consent for participation. Within the first 24 hour the patients were employed Patient Information Form developed by researcher after reviewing literature and APACHE II and IQCODE forms. Then CAM-ICU (Confusion Assessment Method for Intensive Care Unit) was administered to the patients with a RASS -3 or more or GCS 10 or more among patients who stayed longer than 48 hours. Patient Information Form, TISS-28 and CAM-ICU were administered once a day (including weekend) through 15 days. Incidence of delirium was found to be 31%. Delirium-associated factors were age, audio-visual disorder, isolation, physical restraint, chronic illness, medical diseases, hyponatremia, hypothermia, hyperbilirubinemia, morphin and propofol dose, artery catheter and enteral nutrition. In multivariate logistic regression analysis, not being married (OR 12.26), TISS-28 score (OR 3.67), APACHE II score (OR 5.18), hospitalization into ICU because of sepsis (OR 12.26), acute respiratory failure, asidosis or alkalosis (OR 9.31) and creatinin level more than 2 mg/dL (OR 4,17) were found to be independent risk factors for delirium. The study emphasized the importance and preventable risk factors for delirium. Key words: Delirium, intensive care unit, risk factor, CAM-ICU, nursing 101

Amaç: Kritik hasta; genel olarak yaşamsal fonksiyonları stabil olmayan, destek tedavisi altında stabil tutulan, genel durumu kötü olan hastadır. Kritik hasta bakımı son derece zor, stresli, masraflı, uzmanık isteyen bir iştir. Bunun için özel donanım gerekmektedir. Kritik hastaların prognozunun bilinmesi ve erken müdahale edilmesi önem arzetmektedir. Bizim bu çalışmamızın amacı acil servise gelen ve yoğun bakıma yatışı uygun görülen kritik hastalarda prognozla laktat ve RDW parametrelerinin ilişkisini araştırmak ve skorlama sistemleri ile karşılaştırmaktır.Metot: Çalışma süresi içinde kritik yoğun bakım ünitesine 647 hasta yatırıldı ve çalışmaya 147 hasta kabul edildi. Hastaların vital bulguları, hemogram, biyokimya, kan gazı değerleri ile ayrı olarak laktat ve RDW değerleri kaydedildi. APACHE-II ve SOFA skorları hesaplanarak kaydedildi. Hastane ve yoğun bakım yatış süresi ile mortalitesi kaydedildi. İstatistiksel analizde ki-kare testi , Fisher?in kesin ki-kare testi , Student t testi, normal dağılıma uymayan nonparametrik verilerin karşılaştırılmasında Mann-Whitney U testi uygulandı. P değerinin 0,05 altında olması istatistiksel olarak anlamlı kabul edildi.Bulgular: Yoğun bakımda 7 günden kısa yatan hastaların toplam hastane yatışları da kısalmaktadır (p

YBÜ?de takip edilen hastaların mortalite oranı yüksektir. Bu yüksek mortalite oranı hayatta kalan hastaların YBÜ?den taburculuğu sonrası da devam etmektedir. Enfeksiyon YBÜ?de mortaliteyi artıran nedenlerin başında gelmektedir. Hastalığın şiddetinin ve kritik hastalardaki sonucun değerlendirilmesi, mortaliteye etkili enfesiyon durumunun ve diğer riskfaktörlerinin belirlenmesi klinisyen için hayati öneme sahiptir. Mortaliteyi öngörmek ve risk faktörlerini belirlemek için skorlama sistemleri ve biyomarkerlar üzerinde çalışmalar yapılmaktadır. Bu çalışma; YBÜ?ye kabul edilen hastaların, yatış gününde ölçülen serum PCT ve hesaplanan APACHE II skorunun, YBÜ?de yatış süresi ve YBÜ?de yatış sırasındaki mortalite, YBÜ?den taburculuk sonrası 30 ve 90 günlük mortalite değerleri ile ilişkisini incelemek için planlanmıştır. Çalışmada ek olarak yaş, cinsiyet, enfeksiyon odağı, ek hastalılar, hemoglobin, beyaz küre, trombosit sayısı, sedimantasyon hızı, CRP, 25-OHvitamin D, MPV, kalsiyum değeri, fosfor değeri ile YBÜ?de yatış sırasındaki mortalite, YBÜ?den taburculuk sonrası 30 ve 90 günlük mortalite ile ilişkisi incelenmiştir. Çalışmaya Düzce Üniversitesi Tıp Fakültesi Hastanesi İç Hastalıları YBÜ?ye 1 Eylül 2011 ? 30 Ağustos 2012 tarihleri arasında enfeksiyon tanısı ile kabul edilen 52 hasta prospektif olarak alınmıştır. Bu çalışmaya gebeler ve 18 yaşın altındaki hastalar alınmamıştır. Çalışma sonunda enfeksiyon odağının YBÜ, 30 ve 90 günlük mortalite riski ile ilişkili olduğu bulundu. Yaşın yoğun bakımda mortalite için risk faktörü olmadığı fakat 30 ve 90 günlük yaşam süresine ulaşmayanlarda anlamlı risk faktörü olduğu bulundu. APACHE II skorunun hastane taburculuk sonrası 30 günlük mortalite ile ilişkili olduğu bulundu. PCT?nin YBÜ yatış süresi ve YBÜ, otuz, doksan günlük mortalite ile ilişkili olmadığı bulundu. Intensive care unit (ICU) patients have a high percentage of mortality. This mortality rates continue when the patients are discharged form the ICU. Infection is one of the leading reason increasing mortality in ICU. Analyzing the severity of illness and its consequences on the critical patients and determining the infection or other risk factors affecting mortality is essential for the clinician. To predict mortality and determine the risk factors, scoring systems and biomarkers are used. This study is planned to investigate the relationship between the APACHE II score, serum procalsitonin (PCT) values on the day the patient is admitted with ICU length of stay, the mortality while the patient is in the ICU and the mortality within the first 30 and 90 days after the patient is discharged. In addition, the relation between the mortality during the time in the ICU and within the first 30 and 90 days after discharge is investigated by age, gender, focus of infection, additional diseases, hemoglobin, white blood cell, thrombocyte count, sedimentation rate, C-reactive protein, 25-OH-vitamin D, mean platelet volume, calcium and phosphorus values. In this study, 52 patients, with diagnosis of infection, admitted to Düzce University Hospital İnternal Medicine ICU between September 1st 2011 and August 30th 2012 are taken prospectively. Patients who are pregnant or under 18 are not included in this study. The study revealed that the focus of infection is related to the ICU and the mortality risk within the first 30 and 90 days after discharge. Although age is not a risk factor for mortality in ICU, it is a meaningful risk factor among the patients who could not survive in the 30 and 90 day period. It is shown that the APACHE II score is related to the mortality rates in the 30 day period after being discharged. and PCT is not related to ICU length of stay and ICU mortality, the mortality within the 30 and 90 day periods. 58

İnme, ileri yaş erişkinler arasında ölümün önde gelen nedenlerindendir ve özürlülük yaratan hastalıkların da başında gelmektedir. İnmenin tedavi prensiplerinin özelleşmesi bu hastalığın morbidite ve mortalitesini etkilemektedir.Çalışmaya, Akdeniz Üniversitesi Tıp Fakültesi Hastanesi Anesteziyoloji ve Reanimasyon Anabilim Dalına ait Anestezi Yoğun Bakım (AYB) Bilim Dalında Ocak 2008-Ocak 2013 yılları arasında, inme nedeni ile takip ve tedavi edilen 226 hasta alınmıştır. Olgular retrospektif olarak incelendi.Hastaların yaş ortalaması 62.0±16, ortalama geliş GKS skoru 7.9±3.5, ortalama APACHE II değeri 22.5±6.6 olarak hesaplandı. Olguların %65?inde yoğun bakım takipleri sırasında en az bir medikal komplikasyon gelişti. En sık gelişen komplikasyon olarak pnömoni gözlendi. Pnömoni gelişen hastalarda yoğun bakımda ve hastanede kalış süresi anlamlı olarak uzun bulundu. Hastaların %57,5?i takipleri sırasında öldü. Komplikasyon olarak ABY gelişen olgularda ayrıca hiperglisemi nedeniyle insülin infüzyonu alan olgularda mortalite anlamlı olarak yüksek bulundu. GKS skoru düşük, APACHE II skoru yüksek olan olgularda GOS değeri anlamlı olarak düşük bulundu (p

Ceyhun GAMBAROV. Yoğun bakımda KOAH hastalarının izlemi, Hacettepe Üniversitesi Tıp Fakültesi Anesteziyoloji ve Reanimasyon Anabilim dalı, Uzmanlık tezi. Ankara 2012 . Kronik Obstruktif Akciğer Hastalığı (KOAH) tüm dünyada kronik morbidite ve mortalitenin major nedenlerinden biridir. Dünya Sağlık örgütü verilerine göre tüm dünyada 600 milyon KOAH hastası bulunmaktadır ve her yıl 2,3 milyon insan KOAH ve onun komplikasyonları sonucu ölmektedir. Çoğu KOAH hastası solunum yetmezliği nedeniyle yoğun bakıma yatış ihtiyacı göstermektedir. Bu çalışmada Hacettepe Üniversitesi Tıp Fakültesi Anesteziyoloji Yoğun Bakım Ünitesinde takip ve tedavi edilmiş KOAH olgularının retrospektif olarak incelenerek, hastaların demografik özelliklerini, komorbiditelerini, yoğun bakımda yatış sürelerini, mortalite ve mortaliteyi etkileyebilecek bağımsız risk faktörlerinin incelenmesi amaçlanmıştır. Yoğun bakımda tedavi edilmiş elli hastanın %36'sı kadın, %64'ü erkek idi. Yaş ortalaması 72,4±11,6 olarak bulundu. Hastaların %88'i Hacettepe Üniversitesi Büyük Acil Polikliniğinden yatırılmıştır. Kabul APACHE II skorları ortalama 14,7±8,6, kabul GCS skorları ise ortalama 13,1±4 olarak bulundu. Yoğun bakım yatış süresi ortalama 20,14±25,3 gün olarak saptandı. Yoğun bakım mortalite oranı %18 ve hastanede ölüm oranı %12 olarak bulundu. Ortalama mekanik ventilasyon süresi 11,66±16,9 gün olarak belirlendi. Takip süresince %24 hastada akut böbrek yetmezliği, %6 hastada ARDS, %6 hastada gastrointestinal kanama, %2 hastada pnömotoraks, %18 hastada sepsis, %10 hastada ventilatör ilişkili pnömoni gelişti. Hastalar yoğun bakımda ölen ve ölmeyenler olarak iki gruba ayrıldı. Yoğun bakımda ölenlerde AYBÜ yatış süresi (p=0,017), yatış öncesi hastanede kalış (p=0,025) ve mekanik ventilasyon süreleri (p=0,01) daha uzun bulundu. Ayrıca en kötü laktat düzeyi (p=0,024), taburculuk ve en kötü pH (p=0,000), en kötü PCO2 (p=0,025) değerlerinin yoğun bakımda ölenlerde daha kötü olduğu görüldü. Sepsis (p=0,000), yoğun bakımda akut böbrek yetmezliği (p=0,027) ve miyokard enfarktüsü gelişmesi (p=0,029), trakeotomi ihtiyacı (p=0,019), ventilatör ilişkili pnömoni (p=0,002) açısından da gruplar arasında anlamlı fark olduğu saptandı. Lojistik regresyon analizinde yoğun bakıma acil polikliniğinden yatış ve yoğun bakımda miyokard enfarktüsü gelişmesi ölümün bağımsız risk faktörleri olarak belirlendi.Sonuç olarak KOAH hastalarında yoğun bakıma acil ünitesinden yatış ve yoğun bakımda miyokard enfarktüsü gelişmesi ölümün bağımsı risk faktörleridir. Bu faktörlere yönelik iyileştirici önlemler mortaliteyi azaltmada etkili olabilir.Anahtar kelimeler: KOAH, yoğun bakım, APACHE II Chronic Obstructive Pulmonary Disease (COPD) is a major cause of chronic morbidity and mortality in the world. According to World Health Organisation data, there are 600 million of COPD patients in the world and 2,3 million people die because of this disease per year. Most of COPD patients are needed hospitalisation at intensive care unit (ICU), due to respiratory failure. In this report, it is aimed to investigate the independent risk factors that may affect mortality of COPD cases treted and followed up at Hacettepe University Medicine Faculty Anesthesiology İntensive Care Unit via retrospective review of demographic properties, comorbidities, hospitalisation time in ICU. 36% of the fifty COPD patients were female, 64% were male. The mean age was 72,4±11,6 years. 88% of patients were admitted from Adult Emergency Clinic. Mean APACHE II score was found14,7±8,6 at admission. The mean Glasgow Coma Score (GCS) was 13,1±4. The mean duration of hospital stay was 20,14±25,3 days. The mortality rate was 18% and 12% of patients died during their hospital stay period. The mean ventilation time was 11,66±16,9 days. During follow up, acute kidney failure in 24% of patients, ARDS in 6%, gastrointestinal bleeding in 6%, pneumothorax in 2%, sepsis in 18%, ventilator associated pneumonia in 10% of patients was recorded. Patients were divided into two groups whether the patient survived until ICU or not. In patents who died in ICU, the mean duration of ICU stay (p=0,017), hospital stay before ICU admission (p=0,025) and duration of mechanic ventilation (p=0,01) were found to be longer compared to the survivors. Also the worst lactate levels (p=0,024), discharge and the worst pH levels (p=0,000), worst pCO2 levels (p=0,025) were found to be worse in patients who died in ICU than the survivors. Sepsis (p=0,000), acute kidney failure (p=0,027) and myocardial infarction (p=0,029), tracheostomy need (p=0,019), ventilator associated pneumonia (p=0,002) were statistically significantly. According to logistic regression analysis admission from Emergency Clinic, developing myocardial infarction in ICU were independent risk factors of death.We conclude that admission from the Emergency department and myocardial infarction were independent predictors of death in COPD patients admitted ICU.Preventive measures aimed at these factors may help to decrease the mortality in these patients.Keywords: COPD, Intensive care, APACHE II 84

Bu çalışmada, Akdeniz Üniversitesi Tıp Fakültesi Hastanesi Anesteziyoloji veReanimasyon Anabilim Dalı Anestezi Yoğun Bakım-II servisinde Temmuz 2009?Temmuz 2011 tarihleri arasında kabul edilen olguların hafta içi, hafta sonu, mesai içi,mesai dışı kabullerinde mortalite farkının araştırılması ve sunulması amaçlanmıştır.Çalışmaya 1303 olgu alınmıştır. Olguların %59?u erkek (764 olgu), %41?i kadın(539 olgu) ve ortalama yaşları 55.6±20.2 yıl olarak bulunmuştur. Olguların kabul edilişyerlerinin dağılımı incelendiğinde; 755 olgunun (%58) ameliyathaneden, 428 olgunun(%33) acil servisten ve 120 (%9) olgunun ise hastanenin diğer servislerinden alındığıgörülmüştür. Anestezi Yoğun Bakım Ünitesi?ne hafta içi 1120 (%85) olgu kabuledilirken hafta sonu 183 (%14) olgu kabul edilmiştir.Olguların yoğun bakıma mesai içi ve mesai dışı saatlerde kabullerikarşılaştırıldığında, mesai saatleri dışındaki kabullerde mortalite oranı istatistiksel olarakanlamlı derecede yüksek bulunmuştur. Mesai dışı saatlerde alınan olgularda mortalite%6.3 iken mesai içi alınan olgularda mortalite %3.2 olarak saptanmıştır (p0.05).Mesai içi ve mesai dışı alınan olgular YB kalış süreleri açısındankarşılaştırıldığında, mesai saatleri dışında alınan olguların daha uzun süre YBÜ?dekaldığı görülmektedir (p0.05). APACHE II score of the patients were higher who wereadmitted to the ICU at the weekend. SOFA scores were significantly higher at night andweekend admissions (p

Amaç: Kritik hasta; genel olarak yaşamsal fonksiyonları stabil olmayan, destek tedavisi altında stabil tutulan, genel durumu kötü olan hastadır. Kritik hasta bakımı son derece zor, stresli, masraflı, uzmanık isteyen bir iştir. Bunun için özel donanım gerekmektedir. Kritik hastaların mortalite ve morbilitesine etki eden faktörler bu hastaların prognozu hastaneye yatış süreleri açısından önemlidir. Bizim bu çalısmamızın amacı acil servise gelen ve yoğun bakıma yatısı uygun görülen kritik hastaların mortalite ve morbilitesini araştırmaktır.Metot: Çalışma süresi içinde kritik yoğun bakım ünitesine 282 hasta yatırıldı ve çalışmaya 110 hasta kabul edildi. Bu hastalar iki gruba ayrıldı. Hastaların vital bulguları, hemogram, biyokimya, kangazı değerleri ile GKS, APACHE-II ve SOFA skorları hesaplanarak kaydedildi. Hastane ve yoğun bakım yatış süresi ile mortalitesi kaydedildi. İstatistiksel analizde ki-kare testi, Fisher'in kesin ki-kare testi, Student t testi, normal dağılıma uymayan nonparametrik verilerin karşılaştırılmasında Mann-Whitney U testi uygulandı. P değerinin 0,05 altında olması istatistiksel olarak anlamlı kabul edildi.Bulgular: Yoğun bakım takip ve tedavileri sürecinde mekanik ventilasyon gereksinimi olması açısından hasta grupları arasında istatistiksel olarak anlamlı bir fark tespit edildi (p

ÖZETYoğun bakım ünitesinde invaziv girişimler, morbidite ve mortaliteyi artırmaktadır. En sık gözlenen infeksiyöz hastalık olan ventilatör ilişkili pnömoni (VİP), tanısına yönelik skorlama sisteminin geliştirilmesi önem kazanmıştır. Bu amaçla geliştirilen, klinik pulmoner infeksiyon skorlama modelinin, uygunluğu tartışmalıdır. Bu nedenle, VİP tanısı konulan hastalarda, üç farklı skorlama modelinin mortalite tahminindeki etkinliklerini karşılaştırmayı amaçladık. Bu prospektif çalışma, hastanemiz anestezi yoğun bakım ünitesinde Temmuz 2011 ? Temmuz 2012 tarihleri arasında gerçekleştirildi. Çalışmaya VİP gelişen 18 yaşından büyük ve en az 48 saat yoğun bakımda tedavi gören 37'si kadın, 43'ü erkek hasta dahil edildi. Koroner arter baypas cerrahisi geçiren, majör yanığı olan, organ nakli yapılan, birçok kez yoğun bakıma kabul edilen hastanın ikinci ve diğerkabulündeki veriler, başka yoğun bakımdan devir alınan hastalar çalışma dışı tutuldu. Hastaların demografik verileri, giriş tanıları, entübasyon nedenleri, yoğun bakıma geldiği servis, yandaş hastalıkları, APACHE II, MPM IIo MPM II24 skorları, yoğun bakım ve mekanik ventilasyonda kalış süreleri, pnömoni etkenleri, tedavi sonuçları ve CPIS değerleri 1, 3, 5 ve 7. günde not edilip mortaliteye etkileri analiz edilmiştir Mortalite %67,5 idi, YBÜ'ne en sık acil servisten hasta kabul edildi, diğer klinik servislerden gelenlerde mortalite oranı anlamlı olarak yüksekti, skorlama sistemlerinden MPM IIo ve MPM II24 değerleri ölenlerde anlamlı olarak yüksektiancak hiçbir skorlama modelinin ROC eğrisi anlamlı değildi. Sonuç olarak, üç skorlama sisteminin VİP'te mortalite tahmini açısından birbirlerine üstün olmadıkları sonucuna vardık.Anahtar kelimeler: skorlama sistemi, mortalite, MPM II, APACHE II, CPIS Invasive interventions increase morbidity and mortality in ICU. It has been important that development of scoring system intended for diagnosis of VAP, the most observed infectious disease. Accuracy of CPIS model, which was developed for this aim, is controversial. Therefore, we aimed to compare the effectiveness of three scoring models for estiamation of mortality in patients with VAP. This prospective study was performed in Anesthesia ICU of our hospital between July 2012 - July 2012. 37 female and 43 male patients VAP were included trial. Patients were viewed excluding who were underwent coronary artery bypass surgery, who have major burn, who have been transplanted any organ, who have been transfered from another intensive care and by excluding the data of patients who admitted to intensive care many a time, at second and another admissions.Demographical data, admission diagnosis, place from where admitted, reason of intubation, simultaneously illness, APACHE II, MPM IIo and MPM II24 scores, time of stay in intensive care and in hospital, duration of mechanical ventilation, factors of pnuemonia, results of treatment and CPIS values on day 1, 3, 5 and 7 were noted and were analysed their effects to mortality. . Mortality was 67.5%, patients were admitted to ICU most from emergency department, mortality rate was significantly higher in patients admitted from other clinical departments, MPM IIo, MPM II24 values were significantly high in patients who has died but ROC curves were not significant for any of scoring systems. In conclusion; three scoring systems were not superior to each other accordingto the estimation of mortality at VAP.Key words: scoring systems, mortality, MPM II, APACHE II, CPIS 59

Yoğun bakım üniteleri takip edilen hasta çeşitliliği nedeniyle multidisipliner yaklasım gerektiren ünitelerdir Takip edilen hastalarda prognozu önceden belirlemek, tedavilerini yönlendirmek, klinik çalışmalarda hastaları gruplandırılmak için çesitli skorlama sistemleri geliştirilmiştir. Hastaların prognozunu öngörmek için geliştirilen ilk skorlama sistemi Acute Physiology and Chronic Health Evaluation (APACHE)' dir. Daha sonraki yıllarda Simplified Acute Physiology Score (SAPS), Sequential Organ Failure Assessment (SOFA), Mortality Probability Models (MPM) gibi skorlama sistemleri kullanıma sunulmuştur. Hematolojik onkoloji hastalarının yoğun bakım ünitelerine kabulu sıklıkla geniş teknolojik ve maddi kaynak kullanımını gerektirir. Bu nedenle hematalojik onkoloji hastalarının yoğun bakım ünitelerine kabulu onkologlar ve anestezistler için etik ikilemlere yol açar. Hastaların tedavilerinin düzenlenmesi, hasta ve hasta yakınlarının mortalite, morbidite yönünden bilgilendirilmesi açısından prognozu öngörmek önem kazanmaktadır. Yapılan çalışmaların bazıları skorlama sistemlerinin mortaliteyi belirlemede değerli prognostik faktörler içerdiğini göstermekle birlikte bazı çalışmalarda anlamlı sonuçlar elde edilmemiştir. Çalışmamızda yoğun bakım ünitesinde izlenen kemik iliği nakli yapılan ve yapılmayan hematolojik onkoloji hastalarında akut fizyoloji ve organ yetersizliği skorlarının mortaliteyi belirleme gücünü değerlendirmeyi amaçladık. . Bu skorlardan APACHE II, III, IV, SAPS III, SOFA değerlendirmeye alındı ve mortalite belirleme güçleri karşılaştırıldı.Retrospektif olarak 2005 -2010 yılları arasında Yeditepe üniversite hastanesi yoğun bakım ünitesinde takip edilen hematoloji-onkoloji hastalarının kemik iliği nakli yapılan (Grup1,n:25) ve yapılmayan (grup 2, n:25) hasta dosyaları tarandı. Bu hastaların, skorların niteliğine göre günlük olarak ya da yoğun bakıma kabul edildikleri ilk 24 saateki değerler kullanılarak skorlar hesaplanıp kaydedildi ve mortaliteyi değerlendirme gücü istatistiksel olarak değerlendirildi. İstatistiksel değerlendirmede SPSS 17.0 (SPSS Inc. Chicago, Ill, USA) programı kullanıldı.Grup 1'deki hastaların SOFA 1. Gün değerinin (p < 0,05), SOFA 3.gün değerinin (P < 0,01), vazopresör ihtiyacının (p < 0,05), aPTT değerinin (p < 0,05), Kan kültüründe üreme olmasının (p < 0,05) ve Grup 2 `deki hastalarda APACHE III değerinin (p < 0,05), SOFA 3.gün değerinin (p < 0,05), vazopresör ihtiyacının (p < 0,001) ve kreatinin değerinin (p < 0,05) yoğun bakım ünitesinde exitus olma ile korelasyon gösterdikleri saptanmıştır.Anahtar kelimeler: APACHE II, APACHE III, APACHE IV, SAPS III, SOFA, Hematolojik onkoloji hastaları The intensive care units require multidisciplinary approach because of the variability in the patients that are followed-up. Various scoring systems have been developed to determine prognosis in the patients to follow-up from the beginning, to regulate their treatment and to group patients for the clinical trials. Acute Physiology and Chronic Health Evaluation (APACHE) is the first developed scoring system to predict the prognosis of the patients. In the following years, other scoring systems such as Simplified Acute Physiology Score (SAPS), Sequential Organ Failure Assessment (SOFA), Mortality Probability Models (MPM) have been presented for use. Admission of haematological oncology patients to the intensive care units frequently requires use of extensive technological and physical resources. Therefore; admission of haematological oncology patients to the intensive care units lead to ethical dilemmas for oncologists and anaesthesists. The prediction of prognosis becomes important with respect to regulation of patient therapy and informing the patients and their relatives about mortality and morbidity. As though, some of the studies have shown that scoring systems include valuable prognostic factors in predicting mortality, nevertheless, significant results have not been obtained in some studies. In our study, we aimed to evaluate the capability of the acute physiology and organ insufficiency scores with respect to prediction of mortality in the hematological oncology patients who were transplanted or nontransplanted bone-marrow and followed-up in the intensive care unit. The scores APACHE II, III, IV, SAPS III and SOFA were evaluated and their predictive capabilities were compared.The patient files of the patients who were transplanted (Group 1, n=25) or nontransplanted (Group 2, n=25) bone-marrow and followed-up in the intensive care unit of the Yeditepe University Hospital between the years 2005 to 2010 have been reviewed retrospectively. The scores of the patients were recorded on a daily basis or in the first 24 hours following admission to intensive care unit depending on their specifications and their predictive capabilities with respect to mortality have been evaluated statistically. The SPSS 17.0 (SPSS Inc. Chicago, Ill, USA) software was used in the statistical evaluation.It has been detected that SOFA 1st day value (p < 0,05), SOFA 3rd day value (P < 0,01), vasopressor requirement (p < 0,05), aPTT value (p < 0,05), presence of reproduction in the blood culture (p < 0,05) of the Group I patients and APACHE III value (p < 0,05), SOFA 3rd day value (p < 0,05), vasopressor requirement (p < 0,001) and creatinin value (p < 0,05) of the Group II patients shown correlation with exitus in the intensive care unit.Key words: APACHE II, APACHE III, APACHE IV, SAPS III, SOFA, haematological oncology patients 75

Yoğun bakım ünitelerinde yatan hastalarda prognozu önceden belirlemek ve tedavilerini yönlendirmek amacıyla çeşitli skorlama sistemleri geliştirilmiştir. Acute Physiology and Chronic Health Evaluation (APACHE), Simplified Acute Physiology Score (SAPS) ve Mortality Probability Models (MPM) geliştirilen mortalite tahmin skorlarından en sık kullanılanlarındandır. Yoğun bakım hastalarının kritik sağlık durumuna sahip olduğu düşünülürse, hastaların tedavilerinin düzenlenmesinde ve hasta yakınlarının mortalite ve morbidite yönünden bilgilendirilmesinde hastanın prognozunu öngörmek önem kazanmaktadır. Yogun bakım skorlama sistemleri ile birçok çalışma yapılmış olup bunlardan bazılarında skorlama sistemlerinin mortalite hızını belirlemede yeterli oldukları tespit edilirken bazılarında ise yetersiz oldukları tespit edilmiştir. Bu çalışmamızda yoğun bakımda yatan hastaların prognoz değerlendirmesinde SAPS II-III, APACHE II-IV ve MPM II' nin etkinliğini araştırmayı amaçladık.Atatürk Üniversitesi Tıp Fakültesi Reanimasyon Yoğun Bakım Ünitesi' ne 01.01.2008 - 01.06.2010 tarihleri arasında yatan hastaların dosyaları retrospektif olarak incelendi. Yoğun bakım ünitesinde en az 24 saat kalan 466 hasta çalışmaya alındı. 18 yaşından küçük hastalar, yanık hastaları, koroner cerrahi geçiren hastalar değerlendirmeye alınmadı. Bu çalışma için gerekli bilgiler hemşire gözlem kağıdı ve doktor progreslerinin kaydedildiği hasta dosyalarından elde edildi.Elde edilen bilgiler hasta takip formuna kaydedildi. Veriler bigisayar ortamında hazır bulunan programlara girilerek tahmini ölüm yüzdeleri hesaplandı.İstatistiksel değerlendirmede SPSS 17.0 (SPSS Inc. Chicago, Ill, USA) programı kullanıldı. Hastalar son nokta olarak ölüm varlığına göre iki gruba ayrıldı. Ölüm olan ve olmayan hastaların kantitatif değişkenleri arasındaki fark student t-testi ile, kalitatif değişkenleri arasındaki fark ki-kare testi ile değerlendirildi. P değerinin APACHE II > SAPS III > SAPS II > MPM II olarak bulunmuştur. Various scoring systems have been developed in order to determine prognosis in advance in the patients hospitalized in the intensive care units and to direct their treatments.Acute Physiology and Chronic Health Evaluation (APACHE), Simplified Acute Physiology Score (SAPS) and Mortality Probability Models (MPM) are the most commonly used ones among the mortality prediction scores.Considering that the intensive care patients have critical health conditions, it is becoming important to predict prognosis of the patient in arranging treatments of the patients and informing the patient?s relatives of mortality and morbidity.Many studies have been conducted with intensive care scoring systems, some of which have been found to be adequate for determining mortality rate while some have been determined to be inadequate.In this study, we aimed to research effectiveness of SAPS II-III, APACHE II-IV and MPM II in evaluation of prognosis in the patients hospitalized in the intensive care unit.The files of the patients hospitalized in Atatürk University Faculty of Medicine Reanimation Intensive Care Unit between the dates 01.01.2008 and 01.06.2010 were examined retrospectively.466 patients who stayed at least 24 hours in the intensive care unit were enrolled in the study.Patients younger than 18 years, burn patients, patients undergone coronary surgery were not included in the study.The information required for this study were obtained from the nurse observation sheets and the patient files in which doctor progresses are recorded.The information obtained were recorded in the patient follow-up form.Estimated mortality percentages were calculated by entering the data in the software available on computer medium.SPSS 17.0 (SPSS Inc. Chicago, Ill, USA) software was used in statistical evaluation.The patients were divided into two groups based on existence of mortality as end-point.The difference between the quantitative and qualitative variables of the patient groups with and without mortality was evaluated by student t test and chi-square test, respectively.The value of P being APACHE II > SAPS III > SAPS II > MPM II. 53