Search

Objective: Metaphors are mental tools used to understand and explain abstract and complex events. Metaphor is a way of interpreting, likening, and expressing one thing in terms of another. The aim of this study is to determine the perceptions of nursing students regarding the concepts of “nurse” and “patient” through metaphors.Methods: This qualitative study included 238 students studying at the Nursing Faculty of a university. Content analysis method was used to analyze the qualitative data obtained. Data analysis was completed with coding and debugging, category creation, validity and reliability, frequency and percentage calculation, and interpretation stages.Results: Students produced 100 valid metaphors about the concept of nurse and 78 valid metaphors for patient. The highest frequency among nurse metaphors were mother (24.7%) and angel (8.8%), and the highest frequency among patient metaphors were infants or children (40.0%) and flower (6.6 %).Conclusion: It was found that the nurse was mostly compared to the mother and the patient to the child/baby, the nurse’s role as a caregiver was emphasized, but she was not perceived as a professional in this role, and the patient was seen as someone in need of care, love, and compassion., Amaç: Metaforlar, soyut ve karmaşık olayları anlamak ve açıklamak için kullanılan zihinsel araçlardır. Metafor, bir şeyi başka bir şeye göre yorumlama, benzetme ve ifade etme biçimidir. Bu araştırmanın amacı, hemşirelik öğrencilerinin “hemşire” ve “hasta” kavramlarına ilişkin algılarını metaforlar aracılığıyla belirlemektir.Yöntemler: Bu nitel araştırmaya bir üniversitenin Hemşirelik Fakültesi’nde öğrenim gören 238 öğrenci katılmıştır. Elde edilen nitel verilerin analizinde içerik analizi yöntemi kullanılmıştır. Veri analizi kodlama ve hata ayıklama, kategori oluşturma, geçerlik ve güvenirlik, frekans ve yüzde hesaplama ve yorumlama aşamaları ile tamamlanmıştır.Bulgular: Öğrenciler hemşire kavramına ilişkin 100 geçerli metafor ve hasta kavramına ilişkin 78 geçerli metafor üretmiştir. Hemşire metaforları arasında en yüksek sıklık anne (%24,7) ve melek (%8,8), hasta metaforları arasında en yüksek sıklık bebek veya çocuk (%40,0) ve çiçek (%6,6) olmuştur.Sonuç: Hemşirenin en çok anneye, hastanın ise çocuğa/bebeğe benzetildiği, hemşirenin bakım verici rolüne vurgu yapıldığı ancak bu rolünde profesyonel olarak algılanmadığı, hastanın bakıma sevgi ve şefkate muhtaç biri olarak görüldüğü bulunmuştur.

Aim: Oral and dental health services are the services aimed at protecting and treating the oral and dental health of individuals in the realization of the aim of protecting and improving public health. Oral care is one of the important nursing care activities, from health education to oral and dental health to good oral evaluation and treatment, while the role of nurses in this area has been largely neglected. Nurses; evaluate the individual through the nursing process both in the protection of oral and dental health and in the treatment process, and make appropriate interventions by creating a care plan in line with the diagnosis of nursing.The purpose of this article to provide written resources about nursing diagnoses, nursing interventions and nursing outcomes frequently encountered in the provision of oral and dental health services in accordance with current Nursing Classification Systems.Conclusion: This article will guide the nurses working in oral and dental health unit to take a systematic and holistic approach in patient care process., Amaç: Ağız ve diş sağlığı hizmetleri, toplum sağlığının korunup geliştirilmesi hedefinin gerçekleştirilmesinde, bireylerin ağız ve diş sağlığını korumaya ve tedavi etmeye yönelik hizmetlerdir. Ağız bakımı, ağız ve diş sağlığının korunmasına yönelik sağlık eğitiminden, iyi bir oral değerlendirme ve tedaviye kadar önemli hemşirelik bakım aktivitelerinden biri iken, hemşirelerin bu alandaki rolleri büyük ölçüde ihmal edilmiştir. Hemşireler; gerek ağız ve diş sağlığının korunmasında, gerekse tedavi sürecinde hemşirelik süreci ile bireyi değerlendirip, hemşirelik tanısı doğrultusunda bakım planını oluşturarak uygun girişimleri yapabilir. Bu makalenin amacı; güncel Hemşirelik Sınıflama Sistemlerine uygun olarak ağız ve diş sağlığı hizmetlerinin sunumunda sık karşılaşılan hemşirelik tanıları, hemşirelik girişimleri ve hemşirelik sonuçları hakkında yazılı kaynak oluşturmaktır.Sonuç: Bu makale ağız diş sağlığı biriminde çalışan hemşirelere, hasta bakım sürecinde sistematik ve bütüncül bir yaklaşım sergilemelerine rehber olacaktır.

Aim: Violence is all kinds of attitudes and behaviors such as physical, sexual, psychological, verbal or economic, including arbitrary obstruction of freedom or threat and oppression, which result in or may result in individual's physical, sexual, psychological or economic harm or suffering. Raising awareness is of importance in preventing violence. The media, which affects every segment of society and all age groups, have a role in teaching and sustaining violence and in maintaining the indifference to violence. However, when used effectively and correctly, the media can also be used to prevent violence. The public spots are one of the media tools used in this context. This research was conducted to determine the impact of the "stop violence" public spots on the students' awareness towards the types of violence, the negative effects of violence on people, and things to do when faced with violence.Method: A total of 354 students, studying at different departments of the Atatürk University, was included in the study. Informative, 2 min short videos were created on the negative effects of physical, psychological, economic and sexual violence on people, and the things to be done when faced with violence. All public spots were watched in sequence to the students who were enrolled in the research. Students were asked to mark the level of awareness on a 5-point numerical scale for each public spot they watched. The data were collected by face-to-face interviews with the students. Number and percentile values and independent groups t test were used in the analysis of the data obtained. Ethical principles were adhered at all stages of the study.Results: According to the students, the average raising-awareness scores of the public spots were 3.48±1.18 in the physical violence public spot, 3.70±1.16 in psychological violence public spot, 4.08±1.01 in economic violence public spot, and 3.98±1.14 in sexual violence public spot. According to the comparison based on gender, awareness scores of female students were significantly higher for all types of violence.Conclusion: In the study, it was found that the "Stop Violence" public spots raises awareness of physical, psychological, economic and sexual violence in students. It can be said that public spots are important tools to raise cognizance of the masses, raise awareness and prevent violence., Amaç: Şiddet,” bireyin fiziksel, cinsel, psikolojik veya ekonomik yönden zarar görmesiyle ya da acı çekmesiyle sonuçlanan veya sonuçlanması muhtemel hareketleri, buna yönelik tehdit ve baskıyı ya da özgürlüğün keyfi engellenmesini de içeren, fiziksel, cinsel, psikolojik, sözlü veya ekonomik her türlü tutum ve davranış” olarak belirtilir. Şiddetin önlenmesinde farkındalık oluşturulması önemlidir. Toplumun her kesimini ve her yaş grubunu etkisi altına alan medyanın, şiddetin öğretilmesinde, sürdürülmesinde, şiddete karşı duyarsızlığın oluşturulmasında rolü bulunmaktadır. Oysa etkin ve doğru kullanıldığında medyadan şiddeti önlemede de yararlanılabilmektedir. Kamu spotları bu bağlamda kullanılan medya araçlarından biridir. Bu araştırma şiddet türleri, şiddetin insanlar üzerindeki olumsuz etkileri ve şiddetle karşılaşıldığında yapılması gerekenler hakkında oluşturulan “Şiddete Dur De” kamu spotlarının üniversite öğrencilerinin farkındalık durumlarına etkisini belirlemek amacı ile yapılmıştır. Yöntem: Araştırmaya Atatürk Üniversitesi’nin farklı bölümlerinde eğitim gören 354 öğrenci alınmıştır. Fiziksel, psikolojik, ekonomik ve cinsel şiddetin insanlar üzerindeki olumsuz etkileri ve şiddetle karşılaşıldığında yapılması gerekenler hakkında bilgilendirici içeriğe sahip ortalama 2 dk süren kamu spotları çekilmiş ve öğrencilere sıra ile izlettirilmiştir. Öğrencilerden izledikleri her kamu spotu için farkındalık oluşturma düzeyini 5’li sayısal ölçek üzerinde işaretlemeleri istenmiştir. Veriler öğrenciler ile yüz yüze görüşülerek toplanmıştır. Elde edilen verilerin analizinde sayı, yüzdelik değerler, ortalama, standart sapma ile bağımsız gruplarda t testi kullanılmıştır. Çalışmanın her aşamasında etik ilkeler gözetilmiştir. Bulgular: Öğrencilere göre kamu spotlarının farkındalık oluşturma puan ortalamaları fiziksel şiddet kamu spotunda 3.48±1.18, psikolojik şiddet kamu spotunda 3.70±1.16, ekonomik şiddet kamu spotunda 4.08±1.01, cinsel şiddet kamu spotunda 3.98±1.14 olarak bulunmuştur. Cinsiyet açısından karşılaştırıldığında kız öğrencilerin farkındalık puanlarının tüm şiddet türlerinde anlamlı şekilde daha yüksek olduğu saptanmıştır. Sonuç: Çalışmada “Şiddete Dur De” kamu spotlarının öğrencilerde fiziksel, psikolojik, ekonomik ve cinsel şiddete karşı farkındalık oluşturduğu belirlenmiştir. Kamu spotlarının kitleleri bilinçlendirmede, farkındalık oluşturmada ve şiddeti önlemede önemli araçlar olduğu söylenebilir.

Violence is shaped by the gender perceptions of the individual and continues to exist on the basis of gender inequality and may be regarded as a normal behavior, communication and relationship form. Violence and violence attitudes and behaviors that started in childhood are carried to adulthood period. The aim of this study is to examine the experiences of university students' childhood abuse, gender perceptions, violence tendencies and violent situations. The population of the research made as a descriptor was created at a University student enrolled in the curriculums organized. The sampling method was not used in the research, and the questionnaire was sent from the electronic environment to the entire universe. 5038 students participated in the survey and the data from 2356 students who answered the questionnaires in full were evaluated. Gender Perception Scale, Childhood Trauma Scale and Violence Tendency Scale and Questionnaire prepared by researchers were used as data collection tools. Ethical principles were applied in all phases of the study. he students who participated in the study were found to have physical (20.2%), psychological (37.8%), sexual (9.4%), social (17.1%) and economic (14.6%) violence during their childhood. It was stated that 25.3% of the students did not show any reaction when they were violent, 40.0% of the students lost self-confidence due to the violence they experienced and 32.6% of the students could not control themselves when they were angry. The average score of stude This study concluded that the students encountered with the types of violence, childhood traumatic situations, gender perceptions and violence tendencies were moderate and that a significant relationship was determined between these variables., Şiddet bireylerin toplumsal cinsiyet algıları ile şekillenmekte, toplumsal cinsiyet eşitsizliğine dayalı olarak varlığını sürdürmekte, normal bir davranış, iletişim ve ilişki biçimi olarak kabul görebilmektedir. Çocukluk çağında başlayan şiddet görme ve şiddet uygulama tutum ve davranışları yetişkinlik dönemine taşınmaktadır. Bu çalışmanın amacı üniversite öğrencilerinin çocukluk çağı örselenme yaşantılarını, toplumsal cinsiyet algılarını, şiddet eğilimlerini ve şiddetle karşılaşma durumlarını incelemektir. Tanımlayıcı olarak yapılan araştırmanın evrenini, bir üniversitenin örgün öğretim programlarına kayıtlı öğrenciler oluşturmuştur. Araştırmada örneklem yöntemi kullanılmamış, evrenin tümüne elektronik ortamdan anket bağlantısı ile ulaşılmıştır. 5038 öğrenci ankete katılmış, anketleri tam olarak yanıtlayan 2356 öğrenciden elde edilen veriler değerlendirmeye alınmıştır. Veri toplama aracı olarak araştırmacılar tarafından hazırlanan Soru Formu ile Toplumsal Cinsiyet Algısı Ölçeği, Çocukluk Çağı Örselenme Yaşantıları Ölçeği ve Şiddet Eğilimi Ölçeği kullanılmıştır. Araştırmanın her aşamasında etik ilkelere sadık kalınmıştır. Çalışmaya katılan öğrencilerin çocukluk dönemlerinde fiziksel (%20.2) , psikolojik (%37.8) cinsel (%9.4), toplumsal (%17.1) ve ekonomik (%14.6) şiddet yaşadığı, %25.3’ünün şiddetle karşılaştığında hiçbir tepki göstermediği, %40’ının yaşadıkları şiddet nedeni ile özgüvenlerini kaybettikleri, %32.6’sının öfkelendiğinde kendisini kontrol edemediğini ifade ettiği belirlenmiştir. Öğrencilerin Toplumsal Cinsiyet Algısı Ölçeği puan ortalaması 73.528.9, Çocukluk Çağı Örselenme Yaşantıları Ölçeği puan ortalaması 52.9811.5, Şiddet Eğilimi Ölçeği puan ortalaması ise 39.259.2 olarak bulunmuştur. Öğrencilerin şiddet türleri ile karşılaştıkları, çocukluk dönemi örselenme durumlarının, toplumsal cinsiyet algılarının ve şiddet eğilimlerinin orta düzeyde olduğu ve bu değişkenler arasında anlamlı ilişki olduğu belirlenmiştir.

Amaç: Bu çalışma hemşirelerin sağlık vegüvenlik işaretlerini tanıma durumlarının belirlenmesi amacıyla yapılmıştır. Yöntem: Tanımlayıcı olan bu araştırmaya Kasım-Aralık 2017 tarihleri arasında, birüniversite hastanesinde görev yapan 255 hemşire alınmıştır. Araştırmaverilerinin toplanması için hemşirelerin sosyo-demografik bilgilerini içeren“tanıtıcı bilgi formu” ile güvenlik ve sağlık işaretlerinin yer aldığı“güvenlik ve sağlık işaretleri formu”kullanılmıştır. Verilerin değerlendirilmesinde sayı, ortalama veyüzdelik hesaplamalar kullanılmıştır. Bulgular: Araştırma kapsamına alınan hemşirelerinyaş ortalaması 26.71±6.90’ dır.Hemşirelerin %99.2’si “sigara içilmez”, %72.5’ i “eldiven giy”, %66.3’ü“tehlike uyarısı”, işaretini bilmişlerdir. Hemşirelerin “toksik madde”işaretini %7.1, radyoaktif madde işaretini %20.8, “düşme riski” işaretini %22.4oranında bildikleri saptanmıştır.Sonuç: Araştırmadan elde edilen bulgulara görehemşirelerin hastane ortamına ilişkin sağlık ve güvenlik işaretlerine yönelikbilgilerinin yeterli olmadığı sonucuna ulaşılmıştır. Bu nedenle sağlık vegüvenlik işaretleri ile ilgili eğitim programlarının düzenlenmesi önemlidir.

Tanımlayıcı olan bu araştırma;hemşirelerin iletişim doyumu ve örgütsel bağlılıkları arasındaki ilişkiyibelirlemek amacıyla yapıldı. Araştırma Atatürk Üniversitesi Sağlık Araştırma veUygulama Merkezi’nde çalışan 193 hemşire ile yürütüldü. Veriler, Sosyo-DemografikDurum Anketi, İletişim Doyumu Ölçeği ve Örgütsel Bağlılık Ölçeği ile toplandı.Veriler SPSS 17.0 for Windows programında, frekans ve yüzde, t testi, tek yönlüvaryans analizi, pearson korelasyon analizi, cronbach alpha güvenilirlikanalizi ile değerlendirildi. Hemşirelerin İletişim Doyumu Ölçeği puanortalamaları 81.14±15.15, Örgütsel BağlılıkÖlçeği puan ortalamaları ise 70.58±16.52 olarakbulundu. Hemşirelerin iletişim doyumları ile örgütsel bağlılıkları arasındaistatistiksel olarak anlamlı ve pozitif yönde bir ilişki olduğu belirlendi (p

Araştırma, iki farklı materyalle tespit edilen periferik venöz kateterlerin mikrobiyolojik kolonizasyon açısından karşılaştırılması amacıyla yapılmıştır. Araştırmaya antibiyotik tedavisi almayan 30 hasta alınmıştır. Araştırmaya katılan hastaların yaş ortalaması 45.86’dır. Hastaların intravenöz sıvı tedavilerini sürdürmek için, sağ veya sol kolun sefalik veya bazilik venlerine periferik venöz kateter uygulanmıştır. Kateterler steril şeffaf pansuman ile ya da steril gaz pansuman ile kapatılmıştır. Uygulamadan 3 gün sonra kateter çıkarılarak kültür için mikrobiyoloji laboratuarına gönderilmiş ve hastanın diğer koluna periferik venöz kateter uygulanmıştır. Kateterin kapatılmasında önceki kolda kullanılmayan pansuman materyali kullanılmıştır. Verilerin değerlendirilmesinde yüzdelik analizler, Ki-Kare ve Fisher’in Kesin Testi kullanılmıştır. Steril gaz pansuman uygulanan kateterlerin %3.3’ünde Staphylococcus epidermidis, %3.3’ünde Esherichia coli üremiştir. %93.4’ünde üreme olmamıştır. Steril şeffaf pansuman uygulanan kateterlerin % 3.3’ünde S. epidermidis üremiştir. Araştırma sonucunda, uygulanan iki farklı pansuman materyalinin mikrobiyolojik kolonizasyon açısından anlamlı farklılık göstermediği saptanmıştır., This study was made to compare the microbiologic colonizations of peripheral venous catheters which was fixed by two different materials. Thirty patients who were not treated with antibiotics included to study. The mean age of patients was 45.87 years. Peripheral venouscatheterwas applied the patients right or left arm cephalic or basilic veins to maintain their intravenous fluid therapy.Catheters were covered withsteriletransparentdressingor sterile gauze.3days afterthe applicationcatheterwas removed and has been sent tothe microbiology laboratoryfor cultureand peripheralvenous catheterwas appliedtothe patients other arm. The dressing materials which is not used in the previous arm was used for closure of the catheter. The data were evaluated by percentage analysis, Chi-Square and Fisher’ Exact Test. In sterile gauze method, 3% of the catheters were Staphylococcus epidermidispositive and 3% Esherichia colipositive, any microorganism was observed in 93.4 % of the catheters. In sterile transparent method, 3% of the catheters were Staphylococcus epidermidispositive. In conclusion there was no significant difference between two methods with respect to microbiologic colonization.

Bu çalışma duygusal yüz ifadelerinin tanınmasında Moğol ve Türk katılımcılar arasında herhangi bir farklılık olup olmadığını belirlemek amacı ile tanımlayıcı olarak yapılmıştır. Araştırmaya erişkin, en az okuryazar olan, ölçeğin uygulandığı gün herhangi bir sağlık şikâyeti olmayan ve çalışmaya katılmayı gönüllü olarak kabul eden 60 Moğol ve 65 Türk alınmıştır. Katılımcıların duygusal yüz ifadelerini tanıma düzeylerini belirlemek için Dökmen tarafından geliştirilen, “Duygusal Yüz İfadelerini Teşhis Testi” kullanılmıştır. Verilerin değerlendirilmesinde yüzdelik hesaplamalar ve bağımsız gruplarda t testi kullanılmıştır. Araştırma kapsamına alınan Moğol katılımcıların “duygusal yüz ifadelerini teşhis testi” puan ortalaması 47.78 ±10.8 iken Türk katılımcıların puan ortalaması 62.60 ±7.6 olarak belirlenmiştir. Puan ortalamaları arasındaki fark istatistiksel olarak anlamlıdır (p < 0.001). Testte yer alan duygulardan aldıkları puan ortalamaları incelendiğinde Moğol katılımcıların en fazla puanı (59.90) “mutlu” en az puanı ise (20.83) “küçük görme” duygusundan aldıkları saptanmıştır. Araştırmanın sonucunda Moğol ve Türk katılımcıların duygusal yüz ifadelerini tanımaları arasında farklılıklar olduğu ortaya çıkmıştır.

Subkutan heparin uygulamasına bağlı enjeksiyon bölgesinde gelişebilen ekimoz, hematom ve ağrı sonraki enjeksiyonlarda kullanılabilecek bölgelerin sınırlanmasına, hastanın endişelenmesine, tedaviyi reddetmesine, beden imajının bozulmasına, hemşire ve hasta arasındaki güven ilişkisinin azalmasına ve yol açabilmektedir Bu araştırma, subkutan yolla heparin uygulamasına bağlı enjeksiyon bölgesinde gelişen ekimoz, hematom ve ağrı oluşumunun ortadan kaldırılması yada azaltılması için hemşirelerin aldıkları önlemleri belirlemek amacıyla yapılmıştır. Tanımlayıcı olan araştırmaya 50 hemşire alınmıştır. Hemşireler subkutan heparin uygulaması yaparken araştırmacı tarafından gözlenmiştir. Hemşirelerin %54’ünün enjeksiyon için üst kol bölgesini, %50 sinin daha önceden kullanılan enjeksiyon alanını tercih ettiği, %36.0’ının kanama kontrolü için aspirasyon yaptığı, %78.0’ının hava kilidi tekniği uyguladığı, %48.0’ının ilacı dokuya 2-4 saniye içinde verdiği, %6.0’ının iğneyi geri çekerken dokuyu kuru pamukla desteklediği bulunmuştur. Hemşirelerin hiçbiri işlem öncesinde ya da sonrasında uygulama alanına soğuk uygulama yapmamışlardır

Temiz aralıklı kateterizasyon (TAK), kişinin idrar boşaltmak için mesanesine kateter yerleştirmesidir. Bu işlem mesanesini tam boşaltamayan hastalarda uygulanır ve rezidüel idrarın boşaltılması amaçlanır. Bu yöntemin kalıcı kateterizasyona göre avantajları; uygulanması için özel alet ve donanımlara gereksinim duyulmaması, üretrada daha az travmaya yol açması, enfeksiyon riskinin daha düşük olması ve yaşam kalitesini arttırmasıdır. Hastalar bu tekniği hastanede ya da evlerinde doktor ve hemşirelerden öğrenirler ve uygularlar. Ancak bu işlemin hastalara öğretilmesi daha sıklıkla hemşireler tarafından gerçekleştirilir

Bu çalışma, öğrencilerin duygusal yüz ifadelerini tanıma düzeylerini belirlemek ve duygusal yüz ifadelerini tanıma becerisini geliştirmeye yönelik yapılan öğretimin etkinliğini değerlendirmek amacı ile yapılmıştır. Araştırma, tanımlayıcı, öntest-sontest kontrol gruplu deneme modeli ile yarı deneysel olarak yapılmıştır. Araştırmaya, Atatürk Üniversitesi Hemşirelik Yüksekokulu’nda 2001– 2002 öğretim yılında birinci ve dördüncü sınıflarda öğrenimlerini sürdüren toplam 160 öğrenci alınmıştır. Veriler, öğrencilerden soru formu ve Dökmen tarafından geliştirilen "Duygusal Yüz İfadelerini Teşhis Testi" (YİTT) aracılığı ile toplanmıştır. Değerlendirmede yüzdelik hesaplamalar, t testi, Kruskal Wallis varyans analizi, korelasyon testi ve Mann Whitney-U testi kullanılmıştır Çalışmada, birinci ve dördüncü sınıf öğrencilerinin duygusal yüz ifadelerini anlama becerileri arasında anlamlı fark olmadığı bulunmuştur. Deney grubu ile kontrol grubunda yer alan öğrencilerin sontest puan ortalamaları arasında ileri düzeyde ve deney grubu lehine fark olduğu belirlenmiştir. Ayrıca, deney grubunda bulunan öğrencilerin ön-test puan ortalamaları ile son-test puan ortalamaları arasındaki fark istatistiksel olarak ileri düzeyde anlamlı iken, kontrol grubunda bu fark anlamlı bulunmamıştır.

Bu araştırma hastaların kendilerini bakım veren yakınlarına yük hissetme durumlarını belirlemek amacıyla tanımlayıcı olarak yapılmıştır. Araştırma, 1 Aralık 2003 – 2 Mart 2004 tarihleri arasında, Ortopedi ve Travmatoloji Kliniğinde yatan, Günlük Yaşam Aktivitelerini yerine getirirken yakınlarından yardım alan 121 hasta üzerinde yürütülmüştür. 22 sorudan oluşan anket formu ile toplanan verilerin değerlendirilmesinde yüzdelik oranlar ve ortalamalar kullanılmıştır. Çalışmanın amaç ve kapsamı, ilgili birimlere sunularak, yazılı izin alınmıştır. Araştırmaya gönüllü olarak katılmayı kabul eden hastalar araştırma kapsamına alınmış, “bilgilendirilmiş onam” koşulu etik ilke olarak yerine getirilmiştir. Hastaların %85’inin (s=103) kendisi istemeden bakım veren yakınlarından yardım beklediği, %73’ünün (s=89), mecbur kalmadıkça yardım istemediği, %71’inin (s=85) ise kendisini bakım verene borçlu hissettiği belirlenmiştir. Çalışmada, hastaların kendilerini bakım veren yakınlarına yük olarak hissettikleri sonucuna varılmıştır.

V ÖZET Bu çalışma, 2001-2002 öğretim yılında, Atatürk Üniversitesi Hemşirelik Yüksek Okulu' unun, klinik deneyimi olmayan birinci sınıf öğrencileri ile, klinik deneyimi olan dördüncü sınıf öğrencilerinin duygusal yüz ifadelerini tanıma düzeylerini belirlemek ve duygusal yüz ifadelerini tanıma becerisi üzerine bu konuda yapılan öğretimin etkinliğini değerlendirmek amacı ile, tanımlayıcı ve öntest- sontest kontrol gruplu deneme modeli ile yan deneysel olarak yapılmıştır. Araştırmaya birinci ve dördüncü sınıflarda öğrenimlerini sürdüren toplam 1 60 öğrenci alınmıştır. Veriler, 80' i deney ve 80' i kontrol grubunda yer alan öğrencilerden soru formu ve Dökmen tarafından geliştirilen `Duygusal Yüz İfadelerini Teşhis Testi` aracılığı ile toplanmıştır. Verilerin değerlendirilmesinde yüzdelik hesaplamalar, t testi, Kruskal Vallis varyans analizi, korelasyon testi ve Mann Whitney-U testi kullanılmıştır. Çalışmada, birinci ve dördüncü sınıf öğrencilerinin duygusal yüz ifadelerini anlama becerileri arasında anlamlı fark olmadığı (p>0.05) bulunmuştur. Öğretim yapılan deney grubu ile, öğretim yapılmayan kontrol grubu öğrencilerinin sontest puan ortalamaları arasında ileri düzeyde ve deney grubu lehine fark olduğu (pO.001) belirlenmiştir. Ayrıca, deney grubunda bulunan öğrencilerin öntest puan ortalamaları ile sontest puan ortalamaları arasındaki fark istatistiksel olarak önemli ölçüde anlamlı iken (p0.05). Bu çalışmanın sonuçlan doğrultusunda, hemşirelik yüksek okulu öğrencilerinin duygusal yüz ifadelerini tanıma becerilerini geliştirmek için eğitim programında konuya yeterince yer verilmesi gerektiği önerilebilir. VI SUMMARY Recognizing Skills Of Emotional Facial Expressions Of The Students Of School Of Nursing And The Effect Of Teaching On The Improvement Of Students' Skills This study was carried out with the aim of detennining levels of recognizing emotional facial expressions of the fourth class students having clinical experience and the first class students without having clinical experience and to evaluate the effectiveness of education carried out on the recognize of emotional fecial expressions in Atatürk University School of Nursing. The research was carried as descriptive and pretest-posttest experiment model with control group, and semi-experimental. One hundred sixty students attending to their educations at the first and fourth classes of Atatürk University School of Nursing in the academic year of 2000-2001 were included in the study. The data were obtained from the students whose 80 from control group and the other 80 from experiment group by means of `Emotional Facial Expressions Recognition Test` developed by Dökmen and question form. In the evaluation of the data, percentage calculations, t test, Kruskal Wallis variance analysis, correlation test and Mann Whitney-U test were used. According to the results obtained from the study, there wasnt statistically significant difference among score means of Emotional Facial Expressions Identification Test of the first and fourth class students (p>0.05). It was determined that there was statistically significant difference in favour of experiment group in advanced level between experiment group and post test score means of control group's students (pO.001). In addition, there was no statistically significant difference in control group (p>0.05) while 94

VI ÖZET Hastanede yatan hastaların yeme-içme ile ilgisi sorunlarının ve önerilerinin belirlenmesi Kesitsel ve analitik nitelikte olan bu araştırma Atatürk Üniversitesi Süleyman Demire! Tip Merkezi Aziziye ve Yakutiye Araştırma Hastanelerinin çeşitli ünitelerinde yatmakta olan 250 erişkin hastanın yeme-içme ile ilgili sorunlarını ve önerilerini belirlemek amacıyla yapılmıştır. En az üç gündür hastanede yatmakta olan ve katı gıda alabilen hastalar araştırma kapsamına alınmıştır. Veriler araştırmacı tarafından geliştirilen anket formu ile toplanmış ve yüzdelik, ki-kare ve korelasyon testi kullanılarak değerlendirilmiştir. Araştırma kapsamına alınan 250 hastanın %47.2'sinin kadın, %52.8'inin erkek, %23.2'sinin 35-44 yaş grubunda, %80.0'ının evli, %40.0'ının ev hanımı ve İşsiz, %58.8'inin gelir düzeyinin İyi olduğu, %21.6'sının okur-yazar olmadığı belirlenmiştir. Hastaların; %63.2'sinin öğünlerini tam olarak yemediği ve yememe sebeplerinin başında iştahsızlık sorununun yer aldığı (%44.3), %85.2'sine diyeti ile ilgili açıklama yapılmadığı, açıklama yapılan hastalara ise bu açıklamayı en çok doktorun (%94.6) yaptığı ve hastaların %49.2'sinin dışarıdan yemek getirtme ihtiyacı duyduğu belirlenmiştir. Hastaların %28.0'ı daha iyi beslenebilmeleri için temizliğe daha çok önem verilmesi gerektiğini ifade etmiştir. Kadın hastaların %87.0'inın erkek hastaların ise %59.9'unun öğünlerini tam olarak yemedikleri tespit edilmiştir. Benzer şekilde kadın hastaların %88.1'i, erkek hastaların ise %92.4'ü öğünlerini yemek salonunda yemek istediklerini ifade etmişlerdir. Okur-yazar olan hastaların %6.2'si., üniversite mezunlarının ise %48.5'i yemek servisi sırasında herhangi bir durumdan dolayı rahatsızlık duyduğunu ifade etmiştir Hastaların yaşı ile öğünlerini tam olarak yememeleri arasında herhangi bir ilişkinin olmadığı, fakat yaş grubu yükseldikçe, dışarıdan yemek getirtme ihtiyacı duyma durumunun arttığı belirlenmiştir. Vii SUMMARY Determination of the probiems of hospitalized patients regarding food intake and the suggestions for soiutions to these probiems The present study which is both sectionai and analytical has been conducted in order to determine the probiems regarding food intake of 250 adult hospitalized patients at the Atatürk University Süleyman Demire! Medical Center Aziziye and Yakutiye Research Hospital's and to put for suggestions to solve these problems. Patients being hospitalized at least for three days and being abie to take solid foods have been included this research. Data have been collected by means of the questionnaires developed by the researcher and evaluated by percentage Chi-Square and correlation tests being used. It has been seen that of the 250 patients included in the study, 47.2 % were females, 52.8 % males; 23.2 % were In the age range of 35-44; 80.0 % were married; 40.0 % were housewifes and unemployed; 58.8 % had good economical income level; and finally 21.6 % were illiterate, it has been fGund that 63.2 % of the patients did not have regular meals properly and that the main reason for not eating was iack of appetite (44.3 %), 85.2 % were not instructed about their dietary conditions. Of those who were Instructed about their dietary conditions, majority were instructed only by the physicians (94.6 %). it has been determined that 49.2 % of the patients felt the need of having their meals brought from outside the hospital. 28.0 % of the patients stated that environmental hygiene be given more importance for better nutrition. Of the female patients 67.0 % and of the male patients 59.9 % were determined not to have had their meals properly and completely. Similarly 88.1 % of the female patients and 92.4 % of the male patients stated that they preferred to have their meals in the dining hall. 6.2 % of the literate patients and 48.5 % of the university graduate patients stated that they were disturbed by something while their meals were being served.Viii No relation has been found between the age of the patients and the irregularities of their food intake, however it has been determined that the higher the age was the more need the patients feit for having their meais brought from outside the hospital 60