Search

Spinal muscular atrophy (SMA) is a neuromuscular inherited disease that often progresses with autosomal recessive progressive degeneration. SMA is the most common genetic cause of premature infant death. While it is seen in approximately one in 6.000-10.000 live births in the world, its incidence is approximately 1/6.000 live births in our country. In SMA, degeneration of alpha motor neurons in the anterior horn cells of the spinal cord affects the voluntary muscles, causing proximal symmetric weakness and atrophy of the extremities and body. Although the quality of life in SMA, which has four clinical types, differs according to the type, children become fully dependent due to muscle atrophy due to advanced degeneration in Type 1 and Type II forms, which are common. Although some drugs are used for the treatment of SMA in the world and our country, there is no cure for the disease yet. For this reason, it is important that children with SMA and their families/parents are supported in the care of their children and that they are educated about their children's care needs. Nurses have an important role in the care of children with SMA and their families. In the literature review, it is seen that the publications on SMA treatment and care are very limited in our country. SMA has emerged as a current problem in our country in recent years. In this review, SMA disease, its treatment and nursing care are discussed., Spinal müsküler atrofi (SMA), sıklıkla otozomal resesif geçişli ilerleyici dejenerasyon ile seyreden nöromusküler kalıtımsal bir hastalıktır. Erken bebek ölümlerinin en yaygın genetik nedeni olan SMA dünyada yaklaşık 6.000-10.000 canlı doğumda bir görülürken, ülkemizde insidansı yaklaşık 1/6.000 canlı doğumdur. SMA’da omuriliğin ön boynuz hücrelerinde alfa motor nöronların dejenerasyonu istemli kasları etkileyerek proksimal simetrik güçsüzlüğe, ekstremitelerde ve gövdede atrofiye neden olur. Dört klinik tipi olan SMA’da yaşam kalitesi tipe göre farklı olmakla birlikte sık görülen Tip 1 ve Tip II formunda ileri dejenerasyona bağlı kas atrofileri nedeniyle çocuklar tam bağımlı hale gelirler. Dünyada ve ülkemizde SMA tedavisi için bazı ilaçlar kullanılmasına karşın hastalığın henüz tam iyileşme sağlayan bir tedavisi yoktur. Bu nedenle SMA’lı çocuk ve ailenin/ebeveynlerin çocuklarının bakımı konusunda desteklenmeleri, çocuklarının bakım gereksinimleri konusunda eğitilmeleri önemlidir. SMA’lı çocuk ve ailesinin bakımında hemşireler önemli bir role sahiptir. Yapılan literatür taramasında ülkemizde SMA tedavi ve bakımı ile ilgili yayınların çok sınırlı olduğu görülmektedir. Bu derlemede, ülkemizde son yıllarda güncel bir sorun olarak karşımıza çıkan SMA hastalığı, tedavisi ve hemşirelik bakımı ele alınmıştır.

Aim: This study was conducted in order to determine family burden and self-care skills of the children with intellectual disability, life satisfaction of their mothers, and the effective factors. Methods: This descriptive, cross‐sectional study was conducted with the participation of 280 mothers. The data were collected by using “Data collection form”, “Family Burden Assessment Scale”, “Satisfaction of Life Scale”, and “Self-care Skills Check List”. Results: The correlation results showed that as the children’ self-care skills increased, their mothers perception of family burden decreased (p, ÖzetAmaç: Bu araştırma, zihinsel yetersiz çocukların aile yükü, öz bakım becerileri, annelerinin yaşam doyumu ve etkileyen faktörleri belirlemek amacıyla gerçekleştirildi.Yöntem: Tanımlayıcı, kesitsel tipteki bu çalışma 280 anne ile gerçekleştirildi. Veriler, “Veri toplama formu”, “Aile Yükü Değerlendirme Ölçeği”, “Yaşam Doyumu Ölçeği”, “Öz bakım Becerileri Kontrol Listesi” kullanılarak toplandı. Bulgular: Korelasyon sonuçları, çocukların öz bakım becerileri arttıkça annelerinin aile yükü algısının azaldığını (p

Çalışma prematüre bebeği yenidoğan yoğun bakım ünitesinde yatan annelerin maternal bağlanma ve postpartum depresyon düzeylerini, postpartum depresyon ve maternal bağlanma ilişkisini ve etkileyen faktörleri belirlemek amacıyla yapıldı. Çalışma bir üniversite hastanesinin YYBÜ’nde prematüre bebeği yatan 98 anne ile gerçekleştirildi. Araştırmanın verileri “Veri Toplama Formu”, “Maternal Bağlanma Ölçeği (MBÖ)” ve “Edinburgh Postpartum Depresyon Ölçeği (EPDÖ)” ile toplandı. Verilerin analizinde yüzdelik, ortalama ve standart sapma, Kruskal Wallis Varyans Analizi, Mann Whitney U testi ve Spearman korelasyon analizi kullanıldı. Tüm p

Amaç: Pediatri hemşirelerinin, çocuklara bireyselleştirilmiş bakım sunabilmesi için çocukların memnuniyetlerini ve hemşirelik bakımını çocuk gözünden değerlendirmesi gerekmektedir. Bu çalışmanın amacı çocuk gözü ile hemşirelik bakım kalitesini değerlendirmektir.Yöntem: Tanımlayıcı nitelikteki çalışma, bir üniversite hastanesinde tedavi gören 7-13 yaşındaki 164 çocukla yürütüldü. Veriler ‘Tanıtıcı Bilgi Formu’ ve ‘Çocukların Gözü ile Bakım Kalitesinin Değerlendirilmesi Ölçeği’ ile toplandı. Veriler tanımlayıcı istatistikler, Mann-Whitney U testi, Kruskal Wallis H, post hoc Bonferroni testi ve Spearman korelasyon testleriyle analiz edildi.Bulgular: Çocukların yaş ortalaması 10.86±2.24, %59.1’i erkek, %40.2’si genel pediatri kliniklerinde tedavi almakta ve %79.9’unun hastane deneyimi vardı. Çocukların %33.5’inin kronik hastalığı vardı. Hastane deneyimi fazla olan, hematoloji/onkoloji kliniklerinde yatan çocukların toplam ölçek puanları ve ‘Psikososyal bakım’ alt boyut puan ortalamaları istatistiksel olarak daha yüksekti (p, Objective: Pediatric nurses should evaluate children's satisfaction with nursing care from the children’s perspective to provide individualized care. This study was aimed to evaluate the quality of nursing care from the children’s perspective.Methods: Descriptive study was carried out with 164 children aged 7-13 years in a university hospital. The data were collected by 'Information Form' and ‘The Scale Evaluation Quality of Care From Children’s Point of View'. Data were analyzed using descriptive statistics, Mann-Whitney U test, Kruskal Wallis H, post hoc Bonferroni test, and Spearman correlation.Results: Children’s age mean was 10.86±2.24, 59.1% were male, 40.2% received treatment in the general pediatric service, and 79.9% had hospitalization experience. 33.5% of children had chronic diseases. The total scale scores and the "Psychosocial Care" sub-dimension mean scores of the children who were hospitalized in hematology/oncology clinics and who had more hospital experience were statistically higher (p

This research was carried out to determine the perception levels of the nursing students about spirituality and spiritual care andthe factors affecting it. Descriptive research was carried out with 427 students studying at a public university faculty of healthsciences, department of nursing (n = 427). Data were collected with "Personal Information Form" and "Spirituality and SpiritualCare Rating Scale" (SSCRS). Data were evaluated with descriptive statistics, Mann Whitney U, Kruskal Wallis and Bonferroni PostHoc Test. The mean age of the students was 20.47 ± 1.87, 82% were women, 29.3% were first year students. The students'mean total scores of SSCRS were 64.94 ± 7.36. There were statistically significant difference between students' gender, familystructures, income levels, knowing spiritual care, receiving education on spiritual care, willingness to receive education onspiritual care, seeing spiritual care as necessary as physical care and self-sufficient in providing spiritual care situations andthe mean scores of SSCRS of them (p, Hemşirelik öğrencilerinin maneviyat ve manevi bakım ile ilgili algılarını ve etkileyen faktörleri belirlemek amacıyla yapılan çalışmabir devlet üniversitesinde hemşirelik bölümünde öğrenim gören 427 öğrenci ile tanımlayıcı tipte yürütülmüştür (n=427). Verilerintoplanmasında "Kişisel Bilgi Formu" ve "Maneviyat ve Manevi Bakım Dereceleme Ölçeği"(MMBDÖ) kullanılmıştır. Veriler; tanımlayıcıistatistikler, Mann Whitney U, Kruskal Wallis testi ve Bonferroni Post Hoc Testi ile değerlendirilmiştir. Öğrencilerin yaş ortalaması20,47±1,87, %82‘sinin kadın, %29,3’ünün 1. sınıf öğrencisi olduğu belirlenmiştir. Öğrencilerin MMBDÖ puan ortalamaları 64,94±7,36saptanmıştır. Öğrencilerin cinsiyetleri, aile yapıları, gelir düzeyleri, manevi bakımı bilme, manevi bakım ile ilgili eğitim alma veeğitim alma isteği, manevi bakımı fiziksel bakım kadar gerekli görme ve manevi bakım sağlama konusunda kendilerini yeterligörme durumları ile MMBDÖ puan ortalamaları arasında anlamlı fark saptanmıştır (p

Giriş: Bu çalışmada, hemşirelik öğrencilerinin akıllı telefon kullanımözelliklerinin belirlenmesi amaçlanmıştır. Gereç ve Yöntem: Tanımlayıcıtipte olan araştırma; Mayıs 2015 tarihinde, Trakya Üniversitesi, SağlıkBilimleri Fakültesi Hemşirelik bölümünde öğrenim gören 298 hemşirelik öğrencisiile yürütüldü. Araştırma verileri; araştırmacılar tarafından geliştirilen“Anket Formu” ile toplandı. Araştırmanın verileri sayı, yüzde, ki-kare vekorelasyon analizi ile değerlendirildi. Bulgular: Öğrencilerinyaşları 20.6 ± 1.6 ve %91.9’u kız ve %93.6’sının akıllı telefonu vardı.Öğrencilerin günlük interneti kullanma süresi 318.98 ± 233.08 dakika idi.Öğrencilerin %68.5’i teorik derste, %65.4’ü klinik uygulamalarda akıllıtelefonlarını kullanmakta idi. Öğrenciler akıllı telefonlarını bir saatlikteorik derste 17.84 ± 33.30 dakika, 8 saatlik klinik uygulama sırasında ise52.48 ± 65.46 dakika kullanmakta idi. Öğrencilerin %56’sı akıllı telefonkullanımının bireysel ilişkileri zayıflattığını ifade etti. Öğrencilerin sınıfları ile teorik derslerde ve klinik uygulamalarda akıllıtelefon kullanım amaçları arasında fark bulundu (p, Objective: This study was conducted to determine the usage features of smartphones in nursing students. Material and Methods: This descriptive study was conducted with 298 students at Trakya University, Faculty of Health Sciences, Department of Nursing, in May 2015. Data were collected by “Survey Form” which developed by the researchers. Data was analyzed frenquency, percentage, chi-square and correlation analysis. Results: The age of students was 20.6 ± 1.6, 91.9% of the students are girls, 93.6% of students had smartphone. Students use internet 318.98 ± 233.08 minutes in a day and 68.5% of students were using their smartphones during theoretical courses, 65.4% of students were using during clinical practices. Students were using smartphones 17.84 ± 33.30 minutes during one-hour lectures and 52.48 ± 65.46 minutes during the eight-hour clinical practice. In addition, 56.0% of students stated that smartphone using decrease personal relations. There was a difference between the classes of students and the usage aim of smartphones in theoretical courses and in clinical practice (p

Amaç: Ülkemizde de sayıları giderek artan AIDS’li hastalara bakım veren sağlık çalışanları bulaşma korkusu nedeniyle hastalara karşı olumsuz tutumlar sergilemektedirler. Bu nedenle araştırma hemşire ve ebelerin AIDS’li bireylere karşı tutumlarını ve bu tutumları etkileyen faktörleri belirlemek amacıyla kesitsel olarak gerçekleştirilmiştir. Yöntem: Araştırmanın örneklemini, Trakya Üniversitesi Tıp Fakültesi hastanesinde çalışan 163 hemşire ve 31 ebe olmak üzere toplam 194 sağlık çalışanı oluşturmuştur. Veriler Bliwise ve arkadaşları (1991) tarafından AIDS’ e karşı tutumu ölçmek amacıyla geliştirilen, Çimen ve arkadaşları (2005) tarafından Türkçe uyarlaması yapılan AIDS Tutum Ölçeği (ATÖ) ile toplanmıştır. Veriler, Student- t testi, varyans analizi ve Bonferroni çoklu karşılaştırma testi ile değerlendirilmiştir. Bulgular: Hemşire ve ebelerin ATÖ puan ortalaması 50.1 ± 13.5 (min.:25- max.:81) olup orta düzeydedir. Araştırma grubunun sosyodemografik ve AIDS’li hastaya bakım vermeye ilişkin özellikleri ile ATÖ puan ortalamaları karşılaştırıldığında; ebelerin hemşirelere göre, 18-24 yaş arasında olanların, 28 yaş ve üzerinde olanlara göre, lisans mezunlarının önlisans mezunlarına göre, bekarların evli olanlara göre, çalışma yılı az olanların (0-2 yıl) daha fazla olanlara ( > 3 yıl) göre, AIDS’li hastaya bakım verenlerin (%39.7) vermeyenlere göre (%60.3), hastalık hakkında bilgi alanların almayanlara göre, korunma önlemlerini bilenlerin bilmeyenlere göre AIDS’e karşı tutumları daha olumlu bulunmuştur (p < 0.05). Sonuç: Bu araştırmanın sonucunda hemşire ve ebelerin AIDS’e karşı tutumlarını olumlu yönde değiştirmeye yönelik hizmet içi eğitim programları düzenlenmesi önerilebilir.

Amaç: Çalışma çocuğu pediatri servislerinde tedavi gören ebeveynlerin erkek hemşireler hakkındaki düşüncelerini ve etkileyen faktörleri belirlemek amacıyla planlandı.Yöntem: Bu tanımlayıcı çalışmanın örneklemini, bir üniversite hastanesinin pediatri servislerinde çocuğu tedavi gören 275 ebeveyn oluşturdu. Veriler “Anket formu” ile toplandı ve yüzdelik ve ki-kare testi ile analiz edildi.Bulgular: Ebeveynlerin % 88.7’si kadın, %11.3’ü erkek olup, %76.4’ü erkeklerin hemşirelik yapabileceğini, %67.6’sı erkek hemşirelerin çocuk servislerinde çalışabileceğini ifade etti. Ebeveynlerin cinsiyetleri, eğitim durumları ve daha önce erkek hemşirelerden bakım alma durumları, erkek hemşirelerle ilgili düşüncelerini etkiledi. Kadın ebeveynlerin, üniversite mezunu ebeveynlerin ve daha önce kendisi ve çocuğu erkek hemşireden bakım alan ebeveynlerin, erkeklerin hemşirelik yapmalarına daha olumlu baktıkları saptandı.Sonuç: Sonuç olarak, ebeveynlerin erkek hemşireler hakkındaki düşünceleri olumlu idi. Hemşirelik mesleğinde erkeklerin olmasının gerekliliğinin anlatılması ve toplumun erkek hemşirelerle ilgili olumsuz düşüncelerinin değiştirilmesi amacıyla eğitim programları düzenlenmesi önerilebilir., Objective: This study was to planned opinions about male nurses of parents who had treated child in pediatric clinic and affecting factors.Method: This descriptive study population consisted of 275 parents that children hospitalized pediatric clinics at a university hospital. Data were collected by the “Questionnaire Form” and analyzed by percentage and chi-square test.Results: 88.7% of the parents was female, 11.3% was male, and 76.4% of the parents stated that male can do nursing, and 67.6% of the parents stated that male nurses can work pediatric clinics. Parents’ gender, education level and previously status of parents taking care of male nurses affected the parents’ opinions about male nurses. It is found that of the female parents, of the parents who graduated university and of the parents who her/himself and her/his child taken care of male nurses had a more positive opinions towards make nursing of male.Conclusions: In conclusion, parents’ opinions about male nurses were generally positive. Therefore education programs might be planned to explain the need for man gender in nursing profession and to change the negative thoughts about male nurses in the community

Aim: This study was carried out to determine the nursing and midwifery students' state of liking of children, effects of the Child Health and Disease Nursing Lesson on the state of liking of children and the factors affecting. Method: This descriptive study was conducted with 99 students receiving the Child Health and Disease Nursing Lesson in the academic year 2010 and 2011. Data was collected by "The Data Form" and "the Barnett Liking of Children Scale (BLCS)''. Results: The mean age of the students was 21.29 ± 1.24, 57.6% were midwifery and 42.4% were nursing students. Of the students 58.6% wanted to work at paediatric clinics after graduation. It was found out that the students’ scores from the scale before and after attending the Child Health and Disease Nursing Lesson were, respectively, 82.09±14.07 and 82.35±14.90, there was no statistically significant difference between the scores. It was found that states of the students, such as gender, having a sibling, childhood stage, willingness to have children and work at paediatric clinics, affected the students' levels of liking of children (p, Amaç: Bu çalışma, hemşirelik ve ebelik bölümü öğrencilerinin çocuk sevme durumlarını, Çocuk Sağlığı ve Hastalıkları Hemşireliği dersinin çocuk sevme durumlarına etkisini ve etkileyen faktörleri belirlemek amacıyla gerçekleştirildi.Yöntem: Tanımlayıcı nitelikteki çalışma, 2010-2011 öğretim yılında Çocuk Sağlığı ve Hastalıkları Hemşireliği dersi alan 99 öğrenci ile yapıldı. Veriler “Bilgi Formu” ve “Barnett Çocuk Sevme Ölçeği (BÇSÖ) ile toplandı.Bulgular: Çalışmaya katılan öğrencilerin yaş ortalaması 21.29±1.24, %57.6’sı ebelik, %42.4’ü hemşirelik bölümü öğrencisi idi. Öğrencilerin %58.6’sı da mezun olduktan sonra çocuk kliniklerinde çalışmayı istediklerini ifade etti. Öğrencilerin Çocuk Sağlığı ve Hastalıkları Hemşireliği dersi almadan önce ölçekten 82.09±14.07, dersi aldıktan sonra 82.35±14.90 puan aldıkları, puanlar arasında istatistiksel anlamlı fark olmadığı belirlendi. Öğrencilerin cinsiyetleri, kardeşinin olması, çocukluğunu nasıl geçirdiği, çocuk sahibi olmayı isteme ve çocuk servislerinde çalışmayı isteme durumlarının çocuk sevme düzeylerini etkilediği belirlendi (p

Amaç: Bu araştırma, hemşirelik öğrencilerinin, klinikte çalışan hemşirelerin eğitimlerine katkıları konusundaki düşünce ve görüşlerini belirlemek amacı ile planlanmıştır.Yöntem: Araştırma Sağlık Bilimleri Fakültesi Hemşirelik Bölümünde öğrenim gören, klinik uygulama deneyimi olan, araştırmaya katılmayı kabul eden, 2., 3., ve 4. sınıf öğrencileri (n=165) ile gerçekleştirildi. Tanımlayıcı tipte olan bu araştırmanın verileri, araştırmacılar tarafından geliştirilen anket formu ile toplandı. Verilerin analizinde yüzdelik ve ki-kare testi kullanıldı.Bulgular: Araştırmaya katılan öğrencilerin sadece %20.6’sı klinik hemşirelerinin eğitimlerine katkı sağladığını, %47.9’ u hemşirelerin klinikte öğrencilere karşı ilgisiz olduğunu, %23.6’sı olumsuz tutum sergilediğini, sadece %28.5’i olumlu davrandığını ve yarısından çoğu (%66.1) mesleği sevme/sürdürme konusunda hemşirelerin kendilerini olumsuz etkilediklerini belirtmişlerdir. Araştırmaya katılan öğrencilerin sadece %5.5’ i hemşirelik bakımı konusunda hemşirelerin kendilerine iyi rol model olduklarını düşünmektedir. Öğrencilerin sınıfları ve cinsiyetleri ile hemşirelerin eğitimlerine katkı sağladığını düşünme durumları arasında istatistiksel olarak anlamlı bir ilişkinin olduğu ( p< 0.05) belirlenmiştir.Sonuç: Hemşirelik öğrencileri, hemşirelerin klinik eğitimlerine katkılarının az olduğunu, iyi rol model olmadıklarını ve kendilerine karşı sorumluluklarını yerine getirmediklerini düşünmektedirler.

Yenidoğan Yoğun Bakım Ünitelerinde (YYBÜ) ilaç uygulamaları ile ilgili hatalar yaygın olarak meydana gelmektedir. Erişkinlerde ve pediatrik hastada hataları azaltmaya yönelik çeşitli stratejiler tanımlanmış olsa da YYBÜ’de etkilerini ortaya koyan çok az sayıda çalışma mevcuttur. Yenidoğan ünitelerinde ilaçların uygulanma süreci daha karmaşıktır ve hatalar, ilacın order edilme, dağıtılma ya da uygulama aşamasından herhangi birinde meydana gelebilir. Yenidoğanlarda genellikle hızla değişebilen vücut ağırlığı ve vücut yüzey alanına göre ilaç dozlarının hesaplanması hata riskini arttırabilmektedir. Doz hataları, YYBÜ’de ilaç uygulama hatalarının en yaygın tipidir. Bu durumu etkileyen faktörler arasında sağlık profesyonellerinin hesaplama becerisi ve ilaçların yenidoğana özgü formülasyonlarının olmaması sayılabilir Doz hesaplama hatalarını azaltmak için eğitim programları bilgisayar yazılımları ve renkli-kodlama sistemleri gibi strateji ve çözümler geliştirilmiştir., Medication errors are common in the neonatal intensive care unit (NICU). Various strategies to reduce errors have been described in adult and paediatric patients but there are few published data on their effect in the NICU. Process of medication administration in NICU is more complex, and errors may occur at any stage during prescribing, dispensing or administration. Neonatal doses are usually based on body weight or body surface area, which can change rapidly may increase the medication errors. Dose errors are the most common type of medication errors in NICU. A number of contributory and causative factors have been identified, including calculation skills of healthcare professionals and lack of availability of suitable formulations. Some strategies and solutions have been employed to minimise the incidence of dose errors, such as educational programmes, computer software and colour-coded systems.