Search

Traumatske lezije brahijalnog pleksusa vidjaju se najcesce kod mladjih osoba i u velikom procentu su rezultat saobracajnih nesreca. Kod ovih povreda radi se u osnovi o avulziji brahijalnog pleksusa koja moze biti kompletna ili ogranicena na samo prednje ili samo zadnje cervikalne korenove. Od izuzetnog je znacaja precizna dijagnoza mesta povrede. Neophodno je utvrditi da li se lezija nalazi intraduralno (ispred gangliona) ili ekstraduralno (iza gangliona). Ova dijagnoza odredjuje indikaciju za hirurski zahvat, kao i vrstu reparacije nerva (1). U dijagnostickoj obradi pacijenata sa suspektnom avulzijom brahijalnog pleksusa koriste se brojne metode od kojih se u neuroradioloskom spektru nalaze cervikalna mijelografija, CT-mijelografija i magnetna rezonansa (MR). Korisne dodatne informacije mogu dati i elektrofizioloske pretrage. Standardna mijelografija dugo je koristena kao osnovna dijagnosticka metoda, pri cemu je nalaz traumatske meningokele smatran dokazom avulzije (2). Ovo ne mora biti tacno, niti uredan mijelografski nalaz obavezno znaci da ne postoji avulzija. Znacajne dodatne informacije daje i tzv. CT - mijelografija koja moze pokazati i intraduralno ostecenje. Ipak, i ova metoda moze dati mali procenat lazno pozitivnih i lazno negativnih dijagnoza, a osim toga je invazivna kao i klasicna mijelografija. Magnetna rezonansa pruza izvrsnu vizualizaciju lezija izvan i. v. foramena, dok se intraduralne lezije teze prikazuju. Da bi se dobili optimalni rezultati, potreban je aparat vece jacine magnetnog polja, tanki slojevi, kao i potpuna saradnja pacijenta(3). I pored opisanih metoda postoji manji procenat pacijenata (oko 15%) kod kojih nijedna od njih ne moze da prikaze nervne korijenove, te je neophodan hirurski zahvat - hemilaminektomija, da bi se doslo do dijagnoze.

ZusammenfassungEs wurden Y90-Seeds und goldabgeschirmte Au198-Seeds rechnerisch und nach der Methode der Filmschwärzung mit nachfolgender Photometrie hinsichtlich ihrer Dosisverteilung untersucht. Die Gegenüberstellung zeigt, daß der Gradient des Dosisabfalls mit zunehmender Entfernung von der Strahlenquelle bei Y90 erheblich steiler verläuft als bei Au198. Die Rechnung zeigt gute Übereinstimmung mit diesen Meßergebnissen. Die sich aus der unterschiedlichen Dosisverteilung ergebenden Konsequenzen für die klinische Anwendung der beiden Isotope zur radiologischen Hypophysenausschaltung werden diskutiert.

In the Institute of Radiology in Belgrade, in 1960 to 1972 period, 115 patients with malignant tumors of eosophagus were treated only with radiation. Among them there were 89 men and 26 women. The tumors appeared most frequently in the seventh decade of life, and their localization did not have an essential influence on the course of the disease, respectively on the effects of medical treatment. Two of these patients survived 5 years, and 78 died in the course of the first year after radiation. Particularly we found improvement regarding the general condition and the better feeding possibilities (70 per cent of the cases). These patients spent their last days relatively well and in this we should see the significant of radiotherapy of these malignant tumors, because another choice of medical treatment and help does not exist for the present. From 1975 year we have been using the preoperative radiation in short courses in order to improve the surgical results.