Search

مقاله پژوهشی مقدمه: ژن COMT می‌تواند بر خواص و فعالیت آنزیم‌ها، سطح دوپامین، توانایی شناختی و در نتیجه در کنترل و اجرای بهتر در ورزش نقش مهمی بازی کند. هدف پژوهش حاضر، بررسی فراوانی پلی‌مورفیسم rs4680 ژن COMT در عملکرد رقابتی ورزشکاران نخبه‌ی رزمی‌کار زن و مرد ایرانی بود. روش‌ها: آزمودنی‌های شامل 45 رزمی‌کار مرد (20 کشتی‌گیر، 20 تکواندوکار و 5 جودوکار) با میانگین سنی (7/18 ± 22/48)، 40 رزمی‌کار زن (16 وشوکار،4 جودوکار و 20 تکواندوکار) با میانگین سنی (7/13 ± 19/11) و 60 غیر ورزشکار با میانگین سنی (73/20 ± 20/15) بودند، استخراج DNA از نمونه‌ی بزاق انجام گرفت. برای تعیین ژنوتیپ، از روش Tetra ARMS PCR استفاده شد، با استفاده از سرور RNAsnp و PolyPhen-2 اثر جهش‌ها بر روی ساختار دوم mRNA و عملکرد ژن COMT بررسی گردید. از آزمون Chi-square جهت بررسی فراوانی ژنوتیپ‌ها استفاده شد. یافته‌ها: در بررسی ژنوتیپ‌های ژن COMT فراوانی ژنوتیپ GA در گروه مردان و زنان نخبه‌ی رزمی‌کار به ترتیب 25 و 27/5 درصد از گروه غیر ورزشکار بیشتر شد که این اختلاف معنی‌دار بود و همچنین در مجموع آلل A در گروه نخبه‌ی زن و مرد 23/75درصد بیشتر از گروه شاهد و اختلاف نیز معنی‌دار شد. نتیجه‌گیری: به نظر می‌رسد که ارتباط مثبتی میان ژنوتیپ GA و آلل A پلی‌مورفیسم ژن COMT با نخبه شدن در ورزش‌های رزمی وجود دارد که می‌توان به ‌عنوان یکی از عوامل ژنتیکی مؤثر در موفقیت افراد رزمی‌کار در سطح حرفه‌ای به‌حساب آورد.

مقدمه: هدف از پژوهش کنونی، بررسی اثرات توأمان مکمل اِل-آرژنین و تمرینات مقاومتی بر قدرت ماهیچه‌ای و برخی پروفایل‌های چربی خونی و ترکیب بدنی در پسران نوجوان بود.مواد و روش: در این مطالعه سی‌وشش پسر نوجوان به‌طور تصادفی به سه گروه تقسیم شدند (گروه تجربی 1و 2 و گروه کنترل). هر دو گروه تجربی به مدت 8 هفته و سه جلسه در هفته، 3 سِت 15-8 تکراری از تمرینات مقاومتی را با شدت 75-60 درصد یک تکرار ماکزیمم را انجام دادند. گروه تجربی 1، در کنار انجام تمرینات مقاومتی روزانه 2 گرم مکمل اِل-آرژنین می‌خورد و گروه تجربی 2 به همین مقدار دارونما (نشاسته) دریافت می‌کرد. وزن، BMI، HDL، LDL، نسبت LDL/HDL، کلسترول و تری‌گلیسرید خون و قدرت بیشینه در حرکات پرس‌سینه، پرس‌سرشانه، جلوبازو، اسکات، و پرس‌سینه، و محیط دور بازو و دور ران در ابتدا و پس از 8 هفته ورزش اندازه‌گیری شد. داده‌ها توسط آنوای مختلط با آزمون تعقیبی توکی آنالیز شدند (05/0 α≤).یافته‌ها: بهبودهای معنی‌داری در وزن، BMI، پرس‌سینه، پرس‌سرشانه، جلوبازو، اسکات و پرس‌پا هر دو گروه دیده شد (05/0p). گروه کنترل نیز تفاوت معنی‌داری را در هیچ‌یک از پارامترها نشان نداد (05/0p>).بحث و نتیجه‌گیری: این بررسی نشان داد که 8 هفته تمرینات مقاومتی در کنار دریافت مکمل اِل-آرژنین می‌تواند اثرات مثبتی بر قدرت ماهیچه‌ای و برخی نمایه‌های چربی خون و ترکیب بدنی در پسران نوجوان داشته باشد.

Background and Objectives Caffeine is a purine alkaloid with anti-oxidant and anti-inflammatory effects. This study aims to evaluate the effect of long-term caffeine consumption and aerobic exercise on serum interleukin-6 (IL-6) level and body composition in obese men. Subjects and Methods In this quasi-experimental study, 40 obese men (Mean age=32.8±2.74 years, body mass index=30.98±1.37 kg/m2 ) were randomly divided into four Group of 10 including placebo, supplementation, placebo + exercise, and supplementation + exercise. The aerobic exercise program included running for 8 weeks, 3 sessions per week, each for 25-45 minutes with an intensity of 55-85% of the maximum heart rate. The supplementation group received 500 mg caffeine daily and the placebo group received 500 mg capsules of 2% maltodextrin. Blood samples were taken following 12 hours of fasting before and 48 hours after the last training session to measure IL-6 level. Data were analyzed using oneway ANOVA and Tukey’s post hoc test. The significance level was set 0.05. Results In the exercise+supplementation and placebo+exercise groups significant decreases were reported in the serum level of IL-6 compared to the supplementation and placebo groups in the post-test phase (P<0.05). There was also a significant decrease in body composition of groups placebo+exercise, exercise+supplementation, and supplementation compared to placebo group in the post-test phase (P<0.05). Conclusion Aerobic exercise alone and in combination with long-term caffeine consumption can reduce IL-6 level and improve body composition in obese people. [ABSTRACT FROM AUTHOR]

Background and Objectives Diabetes is one of the most common chronic diseases in the world, and its increasing growth has led to numerous health and socioeconomic problems in the community. Subjects and Methods In this quasi-experimental study, 40 men with type 2 diabetes were selected from the volunteers based on a nutritional questionnaire, exercise abilities, body mass index, and physical health. They were randomly divided into four groups: exercise, nettle, exercise plus nettle, and control. The resistance training program was performed for 8 weeks, 3 sessions per week with an intensity of 60% to 70% of a maximum repetition, and aerobic exercise with an intensity of 60% to 80% of maximum heart rate. The dose of nettle was 100 mg per day. Blood sampling was performed before fasting and 48 hours after the last training session. Data were analyzed using paired t test and analysis of variance. Results After eight weeks of intervention, there was a significant difference in fasting insulin and glucose levels between the groups (P= 0.001 and P= 0.001, respectively). There was no significant difference in the retinol levels bound to protein 4 between all groups (P= 0.096). Conclusion The results showed that both exercise and nettle interventions reduce fasting insulin and glucose levels, but reducing retinol levels bound to protein 4, exercise and nettle interventions are needed. [ABSTRACT FROM AUTHOR]

Background and Objective: Inflammation plays a major role in insulin resistance. The aim of this study was to investigate the effect of zinc supplementation and combination of Zn supplementation and exercise on the level of some inflammatory factors in men with type 2 diabetes. Subjects and Methods: In the present quasi-experimental study, 48 men with type 2 diabetes were randomly selected and randomly divided into 4 groups: control, Zn supplementation, exercise and Zn supplementation plus exercise. The training protocol comprised of six weeks of training, three sessions/week, and each training session consisted of 60 min of combined resistance training and aerobic training. Zn supplementation was taken daily in a capsule containing 30 mg of Zn sulfate . Results: The results showed that exercise training significantly reduces inflammatory factors and glycemic index compared to the control group (P <0.05). Supplemental consumption also significantly reduces inflammatory factors without a significant effect on glycemic index compared to the control group (P <0.05). Changes in IL-1β and insulin resistance were significantly higher in the training and combination groups than in the supplement group (P <0.05). Also, changes in CPR and fasting blood sugar were higher, significant in the combination group than in the supplement group (P <0.05). Conclusion: The results showed that both zinc supplementation and exercise interventions reduce the level of inflammation in diabetic patients. But exercise interventions are needed for greater effectiveness and improving the insulin resistance. [ABSTRACT FROM AUTHOR]