Search

مقالة حاضر می‌کوشد تا در چارچوب برنامة کمینه‌گرا (Chomsky, 1995, 2000, 2001a-b)، اختیاری‌بودن فرایندی را در فارسی تبیین نماید که به‌موجب آن، فعل در جملات پرسشی آری ‌ـ‌ نه، ضمن ابقا در جای اصلی خود، قادراست به جایگاه آغازین جمله نیز جابه‌جا شود تا تعبیر پرسشی جمله را فراهم سازد. در این راستا، نخست تصریح می‌شود که اختیاری ‌بودن پیش‌گذاری فعل در جملات پرسشی آری ‌ـ‌ نه در زبان فارسی متضمن نوعی تناقض در زمینة قدرت دو ارزشی مشخصه‌ها در برنامة کمینه‌گرا است. در ادامه، با ارائة یک راهکار جایگزین، انگیزة پیش‌گذاری فعل در ساخت‌های مذکور را بازبینی مشخصة [- تأکید] و نیز مشخصة قوی [اصل فرافکنی گسترده](Chomsky, 2000, 2001a-b) در جایگاه هستة گروه تأکید قلمداد می‌کنیم.در تحلیل اخیر، پیش‌گذاری فعل در جملات مورد بحث از یک طرف و ابقای آن در‌جای‌خود، ازطرف‌دیگر، به‌ترتیب حاصل گزینش و عدم گزینش مشخصة [اصل فرافکنی گسترده] از واژگان توسط هستة گروه تأکید است. بدین ترتیب، در ساخت‌های گروه نخست، پس از بازبینی مشخصة قوی [اصل فرافکنی گسترده] در جایگاه هستة گروه تأکید، به‌دلیل عدم امکان حرکت فعل به هستة گروه متمم‌نما جهت بازبینی مشخصة [- پرسشی] به‌علت حضور متمم‌نمای «که» در این جایگاه، مشخصة [- پرسشی] هستة گروه متمم‌نما و مشخصة [+ پرسشی] فعل در جایگاه هستة گروه تأکید از طریق سازوکار مطابقه همدیگر را بازبینی می‌کنند. در مقابل، در ساخت‌های گروه دوم، این مطابقه و بازبینی میان مشخصة [- پرسشی] هستة گروه متمم‌نما و مشخصة [+ پرسشی] فعل در‌ جای‌ خود در هستة گروه فعلی انجام می‌شود.

The present descriptive-analytic article is aimed to study and compare the syntactic structure and linear order of Persian verbal inflectional categories within the framework of Distributed Morphology (DM) (Halle & Marantz, 1993). First we suppose the syntactic hierarchical position of functional categories and clause syntactic structure of Persian to be what Taleghani (2008) proposes. Then based on the post syntactic operations such as, "lowering" and "local dislocation" and what Embick (2015) proposes for linearization of constituents within the framework of DM, syntactic and linear position of verbal compounds in present, past and future tenses are compared. Finally, any mismatches between the two structures are explained through the two post syntactic operations. Research findings showed that "negation morpheme", compared to other morphemes, mismatches much more in the syntactic and linear structures and requires more explanations in post syntactic component. It is concluded that this morpheme at post-syntactic component, lowers and prefixes mostly to vp and in some cases to aspect and auxiliary morphemes. [ABSTRACT FROM AUTHOR]