Search

Εισαγωγή: Η συσχέτιση μεταξύ του Σακχαρώδους Διαβήτη τύπου 2 (ΣΔτ2) και της Μη Αλκοολικής Λιπώδους Νόσου του Ήπατος (ΜΑΛΝΗ) είναι ήδη γνωστή. Η ευνοϊκή επίδραση διάφορων υπογλυκαιμικών φαρμάκων στη λιπώδη διήθηση/στεάτωση του ήπατος είναι τεκμηριωμένη. Ο ρόλος της μελέτης εκβάσεων που σχετίζονται με τη Μαγνητική Τομογραφία (ΜΤ) τονίζεται στις πρόσφατες οδηγίες. Σκοπός: Η σύγκριση της επίδρασης και της αποτελεσματικότητας των υπογλυκαιμικών φαρμάκων στη στεάτωση του ήπατος, όπως αυτή αξιολογείται αποκλειστικά μέσω ΜΤ, σε ασθενείς με ΣΔτ2 ασχέτως της συνύπαρξης ΜΑΛΝΗ. Μέθοδοι: Αναζητήσαμε κλινικές δοκιμές με διάρκεια τουλάχιστον 12 εβδομάδων, οι οποίες μελετούν την επίδραση υπογλυκαιμικών φαρμάκων στη στεάτωση του ήπατος μέσω ΜΤ (ποσοστό μεταβολής της ποσότητας του ηπατικού λίπους) σε ασθενείς με ΣΔτ2, στις ηλεκτρονικές βάσεις δεδομένων Medline, Embase και Cochrane Library, σε μητρώα καταχώρησης κλινικών δοκιμών και σε πηγές γκρίζας βιβλιογραφίας. Οι δευτερεύουσες εκβάσεις αποτελεσματικότητας της έρευνάς μας αφορούν στο λιπώδη ιστό. Πραγματοποιήσαμε μετα-ανάλυση σύμφωνα με το μοντέλο τυχαίων επιδράσεων και τη μέθοδο frequentist, για να υπολογίσουμε μέσες διαφορές με 95% διαστήματα εμπιστοσύνης. Ιεραρχήσαμε τις ουσίες βασιζόμενοι σε P-scores. Εκτιμήσαμε τον κίνδυνο συστηματικού σφάλματος για όλες τις εκβάσεις ενδιαφέροντος και αξιολογήσαμε την εμπιστοσύνη στις εκτιμήσεις μας για την πρωτεύουσα έκβαση. Αποτελέσματα: Συμπεριλάβαμε 31 κλινικές δοκιμές με συνολικά 1909 ασθενείς οι οποίοι έλαβαν φάρμακα που βασίζονται στο φαινόμενο ινκρετίνης, ανάλογα ινσουλίνης, μετφορμίνη, πιογλιταζόνη, αναστολείς του συμμεταφορέα νατρίου-γλυκόζης 2 (SGLT-2), σουλφονυλουρίες ή τιρζεπατίδη. Συνολικά, οι αγωνιστές των υποδοχέων του γλυκαγονόμορφου πεπτιδίου-1 (GLP-1) και οι SGLT-2 αναστολείς ήταν οι πιο αποτελεσματικοί για τη μείωση της ποσότητας του ηπατικού λίπους. Η εξενατίδη αναδείχθηκε ο καλύτερος αγωνιστής υποδοχέων GLP-1 στην ιεραρχία, ακολουθούμενη από τη λιραγλουτίδη, ενώ η εμπαγλιφλοζίνη αναδείχθηκε ο καλύτερος SGLT-2 αναστολέας. Η θεραπεία με πιογλιταζόνη είχε ως αποτέλεσμα την περιορισμένη μείωση της ηπατικής στεάτωσης. Οι αγωνιστές των υποδοχέων GLP-1 και οι SGLT-2 αναστολείς εμφάνισαν, επιπλέον, τις πιο ευεργετικές επιδράσεις και στο λιπώδη ιστό. Η εμπιστοσύνη στις εκτιμήσεις μας για την πρωτεύουσα έκβαση κρίθηκε χαμηλή έως πολύ χαμηλή. Συμπέρασμα: Οι αγωνιστές των GLP-1 υποδοχέων και οι SGLT-2 αναστολείς είναι τα πιο αποτελεσματικά υπογλυκαιμικά φάρμακα για τη μείωση της ηπατικής στεάτωσης σε ασθενείς με ΣΔτ2., Background: The correlation between type 2 Diabetes Mellitus (T2DM) and non-alcoholic fatty liver disease (NAFLD) is well known. Efficacy of several glucose lowering agents on fatty liver has been documented. The role of Magnetic Resonance Imaging (MRI)-related outcomes is highlighted in recent guidelines. Aim: To assess the comparative efficacy of glucose lowering drugs on liver steatosis, only as assessed by means of MRI, in patients with T2DM regardless of the presence of NAFLD. Methods: We searched Medline, Embase, the Cochrane Library, clinical trial registries and grey literature sources for studies assessing the effect of glucose lowering drugs on liver steatosis by means of MRI (percentage change in liver fat content) in patients with T2DM with a duration of intervention of at least 12 weeks. Secondary efficacy outcomes pertained to adipose tissue. We performed random effects frequentist network meta- analysis to estimate mean differences with 95% confidence intervals and ranked agents by means of P-scores. We assessed risk of bias for all outcomes of interest and evaluated the confidence in our estimates for the primary outcome. Results: We included 31 trials with 1909 patients treated with incretin-based therapies, insulin analogues, metformin, pioglitazone, sodium-glucose cotransporter-2 (SGLT-2) inhibitors, sulphonylureas or tirzepatide. Overall, glucagon-like peptide-1 receptor agonists (GLP-1 RAs) and SGLT-2 inhibitors were the most efficacious in terms of reduction of liver fat content. Exenatide was ranked the best GLP-1 RA, followed by liraglutide, while empagliflozin was ranked the best SGLT-2 inhibitor. Treatment with pioglitazone resulted in modest reduction in liver steatosis. GLP-1 RAs and SGLT-2 inhibitors had also the most favorable effect on adipose tissue. The confidence in our estimates for the primary outcome was low to very low. Conclusions: GLP-1 RAs and SGLT-2 inhibitors are the most efficacious glucose lowering drugs for liver steatosis in patients with T2DM.

Κατά το αρχικό στάδιο της γαλακτοπαραγωγής, οι περισσότερες γαλακτοπαραγωγές αγελάδες υψηλώναποδόσεων βρίσκονται σε αρνητικό ενεργειακό ισοζύγιο, καθώς οι ενεργειακές απαιτήσεις για τη γαλακτοπαραγωγή αδυνατούννα καλυφθούν από τη διατροφή, με συνέπεια την κινητοποίηση του λιπώδους ιστού και την απελευθέρωση λιπαρών οξέων. Ηέντονη λιπόλυση οδηγεί σε υπερσυσσώρευση λιπιδίων στο ήπαρ, κατάσταση που ονομάζεται ηπατική στεάτωση (ΗΣΤ) ήλιπώδης εκφύλιση του ήπατος. Μεταξύ των πολλών σχετιζομένων με την ΗΣΤ παθολογικών καταστάσεων συγκαταλέγεταικαι η μετατόπιση του ηνΰστρου αριστερά (ΜΗΑ), κατάσταση αρκετά συχνή και με σημαντικές οικονομικές επιπτώσεις. Ηανορεξία που προκαλεί η ΜΗΑ οδηγεί σε περαιτέρω επιδείνωση του αρνητικού ενεργειακού ισοζυγίου, η οποία καταλήγεισε σοβαρού βαθμού ΗΣΤ. Ακόμα και μετά την επιτυχημένη χειρουργική αποκατάσταση της ΜΗΑ, σε πολλές αγελάδες ηκλινική εικόνα δε βελτιώνεται και αυτό σχετίζεται και με τη σοβαρότητα της ΗΣΤ. Η ΜΗΑ επηρεάζει το ισοζύγιο υγρών τουζώου, την κλινική και αιματολογική του εικόνα, ενώ η συνύπαρξη διαφόρου βαθμού ΗΣΤ αποτελεί βασική παράμετρο πουεπιπλεκειτη νόσο και επηρεάζει την πρόγνωση. Στη βιβλιογραφία υπάρχουν μελέτες σχετικές με τα ευρήματα της αιματολογικήςεξέτασης σε περιστατικά με ΜΗΑ ή με ΗΣΤ. Υπάρχει όμως σημαντική έλλειψη δεδομένων που να αφορούν περιπτώσεις ταυτόχρονηςπροσβολής των αγελάδων από ΜΗΑ και ΗΣΤ. Σκοπός της παρούσας μελέτης ήταν ο προσδιορισμός των αιματολογικώνπαραμέτρων σε περιστατικά αγελάδων με συνύπαρξη ΜΗΑ και ΗΣΤ διαφόρου βαθμού, και η σύγκριση των ευρημάτωνμεταξύ των ζώων που ιάθηκαν μετεγχειρητικά κι εκείνων που πέθαναν. Στη μελέτη συμπεριλήφθηκαν 68 αγελάδες γαλακτοπαραγωγής,φυλής Holstein, με ΜΗΑ και 110 ζώα ίδιας φυλής ως μάρτυρες. Από κάθε ζώο λήφθηκαν δείγματα αίματος, απότη σφαγίτιδα φλέβα και ήπατος, μέσω λαπαροτομής κατά τη χειρουργική αποκατάσταση της ΜΗΑ και μέσω διαδερμικήςβιοψίας στους μάρτυρες. Η αιματολογική εξέταση έγινε με αυτόματο αναλυτή. Στα δείγματα ηπατικού ιστού έγινε ιστοπαθολογικήεξέταση και υπολογίστηκε ημιποσοτικά, με κατάλληλη μέθοδο κατά τη μικροσκόπηση, η σοβαρότητα της ΗΣΤ. Επιπλέον,στον ηπατικό ιστό έγινε και βιοχημικός προσδιορισμός των ολικών λιπιδίων και των τριγλυκεριδίων. Όλα τα ζώα με ΜΗΑπαρουσίασαν ΗΣΤ, ενώ σοβαρού βαθμού ΗΣΤ παρατηρήθηκε σε όλα τα ζώα που τελικά πέθαναν. Στην πλειονότητα τους, οιαιματολογικές παράμετροι είχαν τιμές εντός των φυσιολογικών ορίων. Με εξαίρεση τις τιμές του αιματοκρίτη και της αιμοσφαιρίνης,δεν παρατηρήθηκαν στατιστικά σημαντικές διάφορες ανάμεσα στα ζώα με ΜΗΑ και ΗΣΤ και στους μάρτυρες.Επίσης, δεν καταγράφηκαν σημαντικές διάφορες στις αιματολογικές παραμέτρους ανάμεσα στα ζώα που ιάθηκαν και σεαυτά που πέθαναν., The main aim of the present field study was to evaluate various haematological parameters in cows with left abomasal displacement (LDA) and concurrent hepatic lipidosis (fatty liver) of different severity. A further objective was to compare these haematological values among animals with concurrent LDA and fatty liver that finally died or recovered. Sixty eight Holstein dairy cows with LDA and 110 control cows were included in the study. Blood and liver biopsy samples were obtained during standing LDA surgery. Liver tissue was examined histologically and classified according to the severity of fatty liver. Haematological analysis and biochemical determination of total lipids and triglycerides concentration of liver tissue were performed. The majority of the haematological parameters evaluated were within normal range. Haematocrit and haemoglobin median values were significantly lower in all LDA cows compared to controls, but no difference was recorded among fatty liver severity groups. Haematological parameters showed no significant difference in animals that finally died compared to the ones that recovered. Haematological parameters were not significantly influenced by the concurrence of LDA and fatty liver in dairy cows.