Search

Στις μέρες µας ο θεσμός του γάμου, που συγκεντρώνει ένα πλήθος προσδοκιών και γεννά τα πιο έντονα συναισθήματα, συχνά αντιμετωπίζειπολλά εμπόδια και αυτό μπορεί νατον οδηγήσει στο τέλος. Η διαδικασία του διαζυγίου δεν είναι μια εύκολη υπόθεση και συνήθως αφήνει πολλά τραύματα και στα δύο μέλη, τόσο στον άντρα και τη γυναίκα όσο και στα παιδιά, εφόσον υπάρχουν. Η καθημερινότητα όλων αλλάζει και όλα τα μέλη καλούνται να αναπροσαρμοστούν σε κάτι διαφορετικό, σε κάτι ξένο για αυτά και έρχονται αντιμέτωπα με δυσκολίες οι οποίες έχουν να κάνουν είτε με τον οικονομικό τομέα είτε με τον τομέα της κατοικίας και ακόμη περισσότερο με προβλήματα νομικής φύσης. Οι ψυχολογικές επιπτώσεις είναι μεγάλες και συνήθως αρνητικές(Χατζηχρήστου κ.α, 2014). Μέσα από έρευνες οι οποίες έχουν γίνει είναι φανερό ότι όλα τα μέλη αντιλαμβάνονται ένα χωρισμό σαν μια τραυματική εμπειρία, ωστόσο όλοι αναζητούν αυτήν τη λύση για να μπορέσουν πια να σταματήσουν οι διαξιφισμοί οι οποίοι υπάρχουν κατά τη διάρκεια του γάμου. Το πόσο χρονών είναι τα παιδιά καθώς και σε ποιο στάδιο ανάπτυξης βρίσκονται έχουν πολύ μεγάλη σημασία όσον αφορά τον τρόπο με τον οποίο θα αντιδράσουν (Herbert, 2008).

Κάθε προσπάθεια εκσυγχρονισμού του εκπαιδευτικού συστήματος συνήθως αρκείται σε αλλαγές χωρίς σαφή σκοπό ή στην υπόσχεση μεγαλόπνοων αλλά κατά τα άλλα μη εμπεριστατωμένων σχεδιασμών, η ύπαρξη των οποίων σε μικρό χρονικό διάστημα αμφισβητείται, ενώ οι προθέσεις αναιρούνται από την ίδια την πραγματικότητα. Ένα όμως καλά μελετημένο πλάνο για ουσιαστική αναβάθμιση σε βάθος χρόνου, θα πρέπει να σχεδιαστεί με γνώμονα δύο σημαντικές παραμέτρους. Η πρώτη αφορά την πραγματικότητα της κατάστασης των παρωχημένων και δυσλειτουργικών διδακτηρίων, που συχνά αδυνατούν να υιοθετήσουν και να φιλοξενήσουν διορθωτικές αλλαγές ή και καινοτομίες στην μορφή διδασκαλίας και η δεύτερη παράμετρος, αφορά την ταχύτητα αλλαγής των κοινωνικών συμπεριφορών και δεδομένων, που απαιτούν τον επαναπροσδιορισμό του σκοπού για το σύνολο του εκπαιδευτικού μηχανισμού. Σε κάθε παρατήρηση ελλείψεων ή σφαλμάτων του σύγχρονου εκπαιδευτικού συστήματος, η συζήτηση τις περισσότερες φορές στρέφεται στο υπάρχον «Σκανδιναβικό μοντέλο», που τίθεται ως παράδειγμα προς μίμηση και ως απόδειξη ύπαρξης ρεαλιστικών ικανών μεθόδων βελτιστοποίησης της παιδαγωγικής μεθόδου. Αυτό όμως που παραβλέπεται συχνά, είναι το γεγονός πως εδώ και δεκαετίες, οι Βόρειες χώρες έχουν επενδύσει όχι μόνο σε μεθόδους διδασκαλίας, αλλά και στις κατάλληλες κτηριακές δυνατότητες, προκειμένου να στηρίξουν το «ιδιαίτερό» τους σύστημα. Κτήρια με αθλητικές εγκαταστάσεις, μεγάλες βιβλιοθήκες, χώρους ξεκούρασης, αναψυχής και μελέτης, πρόσβαση στο διαδίκτυο, εργαστήρια και αισθητικές επιλογές που προσφέρουν αυτοπεποίθηση ακαδημαϊκής σοβαρότητας και σεβασμού προς τους μαθητές και τους εργαζόμενους, έρχονται σε αντίθεση με τα τυποποιημένα, μοντέρνα, αυστηρά αρχιτεκτονήματα που όχι μόνο υπηρετούν τις πλήρως ελάχιστες λειτουργείες μίας ηλικιωμένης αίθουσας με θρανία, αλλά συνήθως ακόμα και αυτές βρίσκονται αιχμάλωτες του χρόνου, του βανδαλισμού και της ατέρμονης γραφειοκρατίας. Ακόμα όμως και με τις καλύτερες προθέσεις τα κτήρια να παραμείνουν υγιή και λειτουργικά, παραμένει το γεγονός πως ένας αποστειρωμένος χώρος, που ελάχιστα ξεχωρίζει από αυτόν μιας οποιαδήποτε δημόσιας υπηρεσίας (σχολικές μονάδες μετατρέπονται σε υπηρεσίες ΔΟΥ, ΕΦΚΑ, κλπ.), δεν μπορούν να ανταπεξέλθουν στις απαιτήσεις της εποχής που υπηρετούν. Πώς στοιχειοθετείται ο ρόλος του δασκάλου και του σχολείου στη σημερινή εποχή, από τη στιγμή που οι προτεραιότητες του εκπαιδευτικού συστήματος έχουν αλλάξει δραστικά; Είναι γεγονός ότι οι μαθητές επιδεικνύουν όλο και περισσότερες γνωστικές και 5 αντιληπτικές ικανότητες, το οποίο συνδυάζεται με το γεγονός ότι η ποσότητα της διαθέσιμης διδακτέας γνώσης έχει αυξηθεί αρκετά. Όσον αφορά την κοινωνική ανάπτυξη των μαθητών, αυτή δυσχεραίνεται όλο και περισσότερο ειδικά λόγω της σταδιακής στροφής της διδασκαλίας σε μεθόδους δικτυακής επικοινωνίας. Οι νέες αυτές συνθήκες χρήζουν περαιτέρω παρατήρησης και διεπιστημονικής διερεύνησης. Σκοπός της παρούσας εργασίας είναι να διευρευνηθούν ορισμένες προτάσεις μετατροπής δύο σχολικών γειτονικών κτηρίων, που αποτελούν παραδείγματα κοινότυπων μοντέρνων εγκαταστάσεων, βάσει ορισμένων παραμέτρων. Πιο συγκεκριμένα, μελετάται το κατά πόσο τα κτήρια του 2ου Γυμνασίου και 2ου ΓΕΛ Βόλου μπορούν να μετατραπούν σε κτήρια που προωθούν τις νέες παιδαγωγικές μεθόδους, μία από τις οποίες είναι η ομαδοσυνεργατική μέθοδος, με σκοπό να δημιουργηθούν στέρεες βάσεις ανάπτυξης της κοινωνικότητας των μαθητών και να προωθηθεί η αμοιβαία συνεργασία τους. Επιδιώκεται, επίσης, η δημιουργία επαρκών εγκαταστάσεων που θα επιτρέψουν την εισαγωγή νέων δραστηριοτήτων στο σχολικό πρόγραμμα και θα διευκολύνουν την επίτευξη των άνω αναφερθέντων στόχων. Any attempt to modernize the education system is usually limited to meaningless small changes or the promise of grandiose but otherwise spontaneous plans, the implementation of which is soon questioned and undone. But a solid plan for substantial upgrading in the long term should be designed on the basis of two important parameters. The first one, relates to the reality of the situation of obsolete and dysfunctional teaching institutions, which are usually often unable to adopt and accommodate any innovative and corrective change in the teaching format. The second parameter, involves the speed of change in social attitudes and data, which require the redefinition of the purpose of the whole educational apparatus. In any criticism of shortcomings or errors in the modern educational system, most often the discussion turns to the existing "Scandinavian model", which is put forward as an example to be emulated and as proof of the existence of realistic also capable methods of optimizing the pedagogical method. What is often overlooked, however, is the fact that for decades, the Nordic countries have invested not only in teaching methods, but also in appropriate building capacities to support their 'sophisticated' system. Buildings with sports facilities, large libraries, relaxation, leisure and study areas, internet access, laboratories and aesthetic choices confidently offering a sense of academic responsibility and respect for students and employees are in contrast to the standardized ones, modern, austere architectures that not only serve the completely minimal functions of an aging classroom with desks, but usually even these are captive to time, vandalism and endless bureaucracy. Nevertheless, even with the best intentions of maintaining healthy and functional buildings, the fact remains that a sterile space, hardly distinguishable from that of any public service (school buildings are being transformed into IRS and Social Security offices, etc.), cannot cope with the demands of the times they serve. How can the role of the teacher and the school be defined in today's world, since the priorities of the educational system have drastically changed? It is a fact that students are demonstrating more and more cognitive and perceptual abilities, which is combined with the fact that the amount of knowledge available has increased considerably. As far as pupils' social development is concerned, this is increasingly hampered by the fact that it is achieved almost exclusively via networked communication methods. These new conditions require further observation and interdisciplinary investigation. 7 The aim of this thesis is to investigate alternative proposals for the conversion of two neighboring school buildings, which are examples of common modern facilities, based on certain parameters. More Specifically, it is examined how the buildings of the 2nd Gymnasium and the 2nd High School of Volos may be converted into buildings that promote new pedagogical methods, one of which is the co-operative teaching and learning method, in order to create a solid basis for the development of students' sociability and to promote mutual cooperation and collaboration. The study also seeks to develop adequate facilities, which will allow the introduction of new activities into the school program and will assist towards the above-mentioned objectives. 95 σ.

Καθώς οι μαθητές/τριες καλούνται αρκετά νωρίς να λάβουν κάποιες αποφάσεις, σε πρώτη φάση αφορούν κυρίως εκπαιδευτικά ζητήματα ενώ στη συνέχεια επαγγελματικές αποφάσεις οι οποίες θα είναι ουσιαστικής σημασίας για την μετέπειτα ζωή των εφήβων. Οι αποφάσεις αυτές θα επηρεάσουν τόσο την καθημερινή ζωή τους, τις διαπροσωπικές και κοινωνικές σχέσεις των ανθρώπων αλλά και το γενικότερο επίπεδο διαβίωσης. Έτσι, ως αντικείμενο, της παρούσας διατριβής είναι η αναζήτηση των κοινωνικών και ατομικών παραγόντων οι οποίοι επηρεάζουν τους μαθητές/τριες στη λήψη των εκπαιδευτικών και επαγγελματικών αποφάσεων των μαθητών/τριών των Γενικών Λυκείων της χώρας. Στο πρώτο θεωρητικό μέρος, παρουσιάζεται η έννοια της εκπαιδευτικής και επαγγελματικής απόφασης, καθώς και τα στάδια λήψης των αποφάσεων. Επιπλέον, θα αναλυθεί η έννοια της επαγγελματικής ανάπτυξης, ωριμότητας και της επαγγελματικής επιλογής. Έπειτα αναλύονται οι θεωρίες οι οποίες σχετίζονται με την επαγγελματική ανάπτυξη των μαθητών/τριών και αφορούν όλα τα αναπτυξιακά στάδια του ανθρώπου. Οι συγκεκριμένες θεωρίες ταξινομούνται σε τρεις κατηγορίες: ψυχολογικές - γενικές θεωρίες - μη ψυχολογικές θεωρίες. Στη συνέχεια, παρουσιάζονται οι παράγοντες οι οποίοι καθορίζουν τις εκπαιδευτικές αλλά και τις επαγγελματικές επιλογές των μαθητών/τριών. Συγκεκριμένα, αναλύονται ατομικοί παράγοντες όπως λόγου χάρη βιολογικοί παράγοντες όπως το φύλο, τα σωματικά χαρακτηριστικά, οι κλίσεις κτλ. Αλλά και επίκτητους παράγοντες όπως οι δεξιότητες, οι αξίες, τα ενδιαφέροντα κτλ. Έπειτα αναλύονται οι κοινωνικοί παράγοντες οι οποίοι διαμορφώνουν τις εκπαιδευτικές και επαγγελματικές αποφάσεις των ανθρώπων. Αναλύονται συγκεκριμένα, ο ρόλος του οικογενειακού περιβάλλοντος, ο ρόλος του σχολείου, των ΜΜΕ, ο ρόλος των φορέων που ασχολούνται με την συμβουλευτική και τον επαγγελματικό προσανατολισμό όπως είναι το μάθημα του ΣΕΠ και ο φορέας των ΚΕΣΥΠ, κτλ Κλείνοντας, το θεωρητικό μέρος της διατριβής ακολουθεί μία βιβλιογραφική ανασκόπηση με έρευνες που έχουν πραγματοποιηθεί και μελετούν τους παράγοντες που επηρεάζουν τις εκπαιδευτικές και επαγγελματικές επιλογές των εφήβων. Στο δεύτερο μέρος της διατριβής ακολουθεί το ερευνητικό μέρος. Με στόχο να διερευνηθούν οι παράγοντες οι οποίοι επηρεάζουν τους εφήβους στις εκπαιδευτικές και επαγγελματικές τους αποφάσεις γι’ αυτό το λόγο διενεργήθηκε μία ποσοτική έρευνα με τη βοήθεια ενός ημιδομημένου ερωτηματολογίου με κατά βάση κλειστού τύπου ερωτήσεις και τη συμμετοχή 670 μαθητών/τριών από διάφορα Γενικά Λύκεια της χώρας. Η επεξεργασία των δεδομένων που προέκυψαν από τα ερωτηματολόγια έγινε με τη χρήση του στατιστικού πακέτου SPSS. Επίσης, υλοποιήθηκαν 35 συνεντεύξεις μαθητών/τριών Γ’ Λυκείου, οι οποίες αναλύθηκαν με ποιοτική ανάλυση περιεχομένου, με μονάδα καταγραφής το «θέμα». Τέλος, ζητήθηκε από 150 μαθητές/τριες της Γ’ Λυκείου, από διάφορες περιοχές της χώρας να περιγράψουν με τη μορφή κειμένου τις σκέψεις τους για την επιλογή πανεπιστημιακών σχολών, τις επιρροές τους, τις σχέσεις με τους γονείς τους και το επαγγελματικό προφίλ τους, κτλ. Τα κείμενα που συλλέχθηκαν αναλύθηκαν με βάση τις αρχές της ποσοτικής και ποιοτικής ανάλυσης περιεχομένου και ως μονάδα ανάλυσης χρησιμοποιήθηκε το θέμα. Στη συνέχεια, ακολουθούν τα συμπεράσματα που προκύπτουν από την ανάλυση των δεδομένων της έρευνας., As the students are asked to make some decisions quite early on, in the first phase they mainly concern educational issues, and then professional decisions which will be of essential importance for the later life of the teenagers. These decisions will affect both their daily life, the interpersonal and social relationships of people and the general standard of living. Thus, the subject of this thesis is the search for the social and individual factors that influence the students in making the educational and professional decisions of the students of the General High Schools of the country. In the first theoretical part, the concept of educational and professional decision is presented, as well as the decision-making stages. In addition, the concept of career development, maturity and career choice will be analyzed. Then the theories are analyzed which are related to the professional development of the students and concern all the developmental stages of the human being. Specific theories are classified into three categories: psychological - general theories - non-psychological theories. Then, the factors that determine the educational and professional choices of the students are presented. Specifically, individual factors are analyzed such as biological factors such as gender, physical characteristics, inclinations, etc. But also acquired factors such as skills, values, interests, etc. Then the social factors that shape people's educational and professional decisions are analyzed. Specifically analyzed are the role of the family environment, the role of the school, the media, the role of agencies dealing with counseling and professional guidance such as the SEP course and the KESYP agency, etc. In conclusion, the theoretical part of the thesis follows a literature review with research that has been carried out and studies the factors that influence the educational and professional choices of teenagers. In the second part of the thesis follows the research part. With the aim of investigating the factors that influence teenagers in their educational and professional decisions, for this reason a quantitative research was carried out with the help of a semi-structured questionnaire with closed type questions and the participation of 670 students from various General High Schools of country. The data obtained from the questionnaires were processed using the SPSS statistical package. Also, 35 interviews of 3rd high school students were carried out, which were analyzed with qualitative content analysis, with the unit of recording the "theme". Finally, 150 students of the 3rd Lyceum, from various regions of the country, were asked to describe in text form their thoughts on the choice of university schools, their influences, their relationships with their parents and their professional profile, etc. The collected texts were analyzed based on the principles of quantitative and qualitative content analysis and the theme was used as the unit of analysis Then, the conclusions drawn from the analysis of the research data follow.

Ένα εξέχον θέμα που απασχολεί την επιστημονική κοινότητα, τη διεθνή οικονομία και γενικότερα την κοινωνία είναι η παρουσία των γυναικών στον κλάδο των επιχειρήσεων. Στην παρούσα εργασία μελετάται η γυναικεία επιχειρηματικότητα και πιο συγκεκριμένα στον χώρο της εκπαίδευσης. Στο πρώτο μέρος της εργασίας εξετάζονται τα χαρακτηριστικά της γυναικείας επιχειρηματικότητας, η ισότητα των δύο φύλων στην αγορά εργασίας, τα σημερινά δεδομένα σχετικά με τη γυναικεία επιχειρηματικότητα, αλλά και η γυναικεία ηγεσία στην εκπαίδευση, σε συνδυασμό με τα χαρακτηριστικά της. Το δεύτερο μέρος της εργασίας επικεντρώνεται στη μελέτη δύο περιπτώσεων ιδιωτικών σχολείων, τα οποία έχουν ιδρυθεί από γυναίκες στην Ελλάδα τη δεκαετία του 1960 και εφαρμόζουν το μοντεσσοριανό σύστημα εκπαίδευσης. Μέσα από τη μελέτη της βιβλιογραφίας και τη μελέτη περίπτωσης διαπιστώθηκε πως οι γυναίκες επιχειρηματίες και ιδιαίτερα εκείνες που δραστηριοποιούνται στον χώρο της εκπαίδευσης, αν και λιγότερες αριθμητικά σε σχέση με τους άντρες, παρουσιάζουν αξιόλογη επιχειρηματική δραστηριότητα και καταλαμβάνουν διευθυντικές θέσεις στις οποίες αντεπεξέρχονται με ιδιαίτερη επιτυχία. Βρέθηκε, ακόμα, πως οι γυναίκες επιχειρηματίες, παρά τα στερεότυπα και τις αντιλήψεις καινοτομούν, ρισκάρουν και παρουσιάζουν νέες ιδέες. Τέλος, συμπεριλαμβάνονται και προτάσεις για περαιτέρω έρευνα., A topic that concerns the scientific community, the international economy and society in general, is the presence of women in the business sector. In this paper, female entrepreneurship is studied, more specifically in the field of education. In the first part of the paper, the characteristics of female entrepreneurship, the equality of both sexes in the labor market, the current data on female entrepreneurship, but also female leadership in education and its characteristics are examined. The second part of the paper focuses on the study of two cases of private schools, which have been founded by women in Greece in the 1960s and apply the Montessori education system. Through the study of the bibliography and the case study, it was found that female entrepreneurs and especially those who are active in the field of education, although fewer in number compared to men, present a remarkable business activity and occupy managerial positions in which they cope with particular success. It was also found that female entrepreneurs, despite stereotypes and perceptions, innovate, take risks and present new ideas. Finally, suggestions for further research are also included.

Από το 2009, το ελληνικό κράτος και οι πολίτες του έχουν γίνει δεκτές αρκετών αλλαγών. Μέσα σε αυτά τα χρόνια που διαδέχθηκαν το 2009 σημειώθηκε μεγάλος περιορισμός των δημοσίων δαπανών, ενώ από μελέτες φαίνεται ότι πολλά νοικοκυριά ζούσαν κάτω από το όριο της φτώχειας. Η οικονομική κρίση και οι αρνητικές επιπτώσεις που προέκυψαν από αυτή έπληξε κάθε κοινωνική ομάδα και φυσικά δεν άφησε ανεπηρέαστο τον τομέα της εκπαίδευσης. Τα εκπαιδευτικά ιδρύματα, οι σχολάρχες και οι εργαζόμενοι εκπαιδευτικοί έπρεπε μέσα σε ελάχιστο χρονικό διάστημα να προσαρμοστούν και να πετύχουν την εύρυθμη λειτουργία του σχολείου χωρίς βασικά υλικά, ενώ την ίδια στιγμή έπρεπε να διαχειριστούν μαθητές και μαθήτριες που είχαν βρεθεί σε δεινή κοινωνική και οικονομική κατάσταση, με τους γονείς τους να βιώνουν τιτάνια οικονομικά προβλήματα. Πέραν όλων των άλλων τα ίδια προβλήματα αντιμετώπιζε και το εκπαιδευτικό προσωπικό. Δεδομένου ότι η κοινωνία και το σχολείο είναι δυο πτυχές άρρηκτα συνδεδεμένες που αλληλεπιδρούν, οι διευθυντές και οι διευθύντριες εξαιτίας της σπουδαιότητας της θέσης τους και της σημαντικότητάς της κλήθηκαν να ενσαρκώσουν ρόλο διαχειριστών κρίσεων. Βασικός σκοπός της έρευνάς μας τέθηκε η μέτρηση του αντίκτυπου που δέχθηκε η εκπαίδευση εξαιτίας της οικονομικής αυτής κρίσης. Επιπρόσθετοι σκοποί ήταν να ανιχνευθούν οι οικονομικές, κοινωνικές και ψυχολογικές συνέπειες που έφερε στους εκπαιδευτικούς και τους μαθητές καθώς και να σκιαγραφηθεί η κατάσταση από την οπτική των στελεχών, πως δηλαδή βίωσαν τις συγκυρίες και πώς τις διαχειρίστηκαν προκειμένου να πετύχουν τα βέλτιστα εκπαιδευτικά αποτελέσματα., Since 2009, the Greek state and its citizens have been subjected to several changes. In the years following 2009, there was a major reduction in public spending, while studies show that many households were living below the poverty line. The economic crisis and its negative effects have affected every social group, and of course the education sector has not been unaffected. Educational institutions, school principals and working teachers had to adapt within a very short period of time and achieve the proper functioning of the school without basic materials, while at the same time they had to manage students who had found themselves in a dire social and economic situation, with their parents experiencing titanic financial problems. Apart from everything else, the teaching staff were also facing the same problems. Given that society and the school are two inseparable and interacting aspects, principals, because of the importance of their position and its significance, were called upon to play the role of crisis managers. The main purpose of our research was to measure the impact that education received due to this economic crisis. Additional purposes were to detect the economic, social and psychological consequences it brought to teachers and students as well as to outline the situation from the perspective of the managers, how they experienced the circumstances and how they managed them in order to achieve optimal educational outcomes.

Η παρούσα μεταπτυχιακή εργασία ερευνά τις απόψεις των εκπαιδευτικών πρωτοβάθμιας και δευτεροβάθμιας εκπαίδευσης σχετικά με τη διαχείριση κρίσεων στο σχολείο. Ο χαρακτήρας της έρευνας ήταν ποιοτικός. Τα μέσα με τα οποία επιχειρήθηκε να ερευνηθεί το θέμα ήταν με ανάλυση περιεχομένου ηχογραφημένου υλικού από δώδεκα διαδικτυακές ημι–δομημένες συνεντεύξεις, οι οποίες διεξήχθησαν σε ατομικό επίπεδο. Τα κυριότερα ευρήματα είναι ότι οι εκπαιδευτικοί αντιμετωπίζουν καθημερινά μικρές ή μεγαλύτερες κρίσεις, οι οποίες δημιουργούνται κυρίως από τα προβλήματα συμπεριφοράς των μαθητών. Επιπλέον, οι εκπαιδευτικοί δεν έχουν την κατάλληλη επιμόρφωση για να αντιμετωπίσουν σοβαρές κρίσεις που μπορεί να προκύψουν και ως εκ τούτου τα σχολεία χρειάζονται ενίσχυση από ειδικό προσωπικό. όπως ψυχολόγους. Τέλος, η πανδημία των τελευταίων δύο ετών αποτέλεσε μια κρίση για τη σχολική κοινότητα με πολλές και δυσάρεστες επιπτώσεις κυρίως στην ψυχολογία τόσο των μαθητών όσο και των εκπαιδευτικών, όπως και στην επικοινωνία μεταξύ τους. This master's thesis explores the perceptions of primary and secondary school teachers about crisis management in school. The nature of the research was qualitative. The means by which the subject was attempted were through analysis of the content of recorded material from twelve semi-structured online interviews, which were conducted on an individual basis. The main findings are that teachers face daily small or large crises, which are mainly caused by students' behavioral problems. Moreover, teachers do not have the appropriate training to deal with serious crises that may arise and schools need support from qualified staff like psychologists. Finally the pandemic of the last two years has been a crisis for the school community with many unpleasant effects mainly on the psychology of both students and teachers, as well as on the communication between them.

Το δεύτερο κύμα της πανδημίας Covid-19, συνδυάστηκε με την εκ νέου αναστολή λειτουργίας των σχολείων και την παροχή στους μαθητές σύγχρονης τηλεκπαίδευσης. Θεωρείται ότι οι εκπαιδευτικοί οι οποίοι θα έχουν ξεπεράσει την αρχική ανασφάλεια που επισύρει η εμπλοκή της ψηφιακής τεχνολογίας στη διδακτικομαθησιακή διαδικασία, θα μπορέσουν ευκολότερα να αφιερωθούν στο κατεξοχήν παιδευτικό έργο και άρα να μεγιστοποιήσουν την προσφορά τους. Σκοπός της παρούσας εργασίας είναι να ανιχνεύσει εάν η πρότερη ψηφιακή κατάρτιση των εκπαιδευτικών, επιδρά στη διευκόλυνση εφαρμογής της σύγχρονης τηλεκπαίδευσης κατά το δεύτερο κύμα της πανδημίας. Η έρευνα διεξήχθη με ανώνυμο διαδικτυακό ερωτηματολόγιο. Συγκεντρώθηκαν 420 συμπληρωμένα ερωτηματολόγια. Οι εκπαιδευτικοί του δείγματος διαθέτουν σε ποσοστό 70,2% διδακτική υπηρεσία πάνω από 15 έτη, έχουν σε ποσοστό 90,5% ηλικία άνω των 40 ετών και είναι κατά 65% γυναίκες. Για τη ανεύρεση στατιστικών συσχετίσεων, χρησιμοποιήθηκε το χ2 τεστ σε επίπεδο σημαντικότητας 5% (διαδικασία crosstabulation). Το γεγονός ότι περίπου 30% των εκπαιδευτικών έχει πραγματοποιήσει μεταπτυχιακές σπουδές, σε συνδυασμό με την παρατήρηση ότι λίγο πιο κάτω από τους μισούς εν συνόλω εκπαιδευτικούς έχουν παρακολουθήσει επιτυχώς προγράμματα επιμόρφωσης στις ΤΠΕ, οδηγεί βάσιμα στην αρχική διαπίστωση ότι οι εκπαιδευτικοί, στη συντριπτική πλειονότητά τους, δεν αδυνατούν να εφαρμόσουν την ψηφιακή τεχνολογία για την υποστήριξη της διδακτικομαθησιακής διαδικασίας, τουλάχιστον σε ένα πρώτο επίπεδο. Πάντως, δεν είναι άνευ σημασίας το όχι ευκαταφρόνητο ποσοστό του 17% που αντιστοιχεί σε εκπαιδευτικούς, οι οποίοι από τον διορισμό τους δεν επιδίωξαν ή δεν τους προσφέρθηκε η ευκαιρία περαιτέρω εξοικείωσης με τη νέα τεχνολογία. Τα αποτελέσματα της έρευνας, μας οδηγούν στο συμπέρασμα ότι η πρότερη ψηφιακή κατάρτιση των εκπαιδευτικών, συνιστά παράγοντα διευκόλυνσης της εφαρμογής της σύγχρονης τηλεκπαίδευσης κατά το δεύτερο κύμα της πανδημίας. Το κατάλληλο ψηφιακό υπόβαθρο εκπαιδευτικής υποστήριξης που αποκτήθηκε με εμπειρικό κυρίως τρόπο από τους καθηγητές και τις καθηγήτριες κατά τη διάρκεια του δεύτερου κύματος της πανδημίας, επιβάλλεται να αξιοποιηθεί εποικοδομητικά και να ενισχυθεί συστηματικά, ώστε η επιτάχυνση να συνεχιστεί απρόσκοπτα. Ωστόσο, για να επικρατήσει η τηλεκπαίδευση ως ένα επιπλέον, συμπληρωματικό μέσο της συμβατικής διδασκαλίας, υπό συνθήκες κανονικότητας, επιβάλλεται η παροχή εξειδικευμένης επιμόρφωσης στους εκπαιδευτικούς.

The book "Socialization. The contribution of socialization to social man’s formation" focuses on socialization as a process very essential for man, from his already embryonic state, for the formation and development of his personality. It is the process through which man becomes human that is he acquires and develops qualities that determine his human existence. This book contributes to the understanding of the human social personality and how it is shaped through various factors and actors, such as heredity and the social environment in which man develops. The social environment includes the family with its influences, such as social origin, educational level, the position of the individual within the family, cultural level, economic level, place of residence, language used by the family, spiritual atmosphere etc., but also the school with the social climate of the classroom, the socialization of the teacher, the curric ulum, the friendships and social networks with their culture (knowledge, attitudes, values, skills, etc.), the subculture or counterculture they adopt and promote etc. However, a general mapping of the field is attempted in terms of the various socialization agents, as this study focuses to the basic socialization agents, the family and the school. At the same time, we try to examine socialization with reference to social and global problems, such as the issue of education and global knowledge in modern society, the ecological disaster, the new inequalities arising from the development of information and communication technology and the digital divide, the issue of violence and aggression at school as examples of the influence of social conditions on the socialization of the young individual., Με το σύγγραμμα «Κοινωνικοποίηση. Η συμβολή της κοινωνικοποίησης στη διαμόρφωση του κοινωνικού ανθρώπου» επιδιώκεται η αποτύπωση της κοινωνικοποίησης ως μιας διαδικασίας πολύ ουσιαστικής για τον άνθρωπο, από την εμβρυακή του ήδη κατάσταση, για τη διαμόρφωση και ανάπτυξη της προσωπικότητάς του. Είναι η διαδικασία μέσω της οποίας ο άνθρωπος γίνεται ανθρώπινος αποκτά δηλαδή και αναπτύσσει ιδιότητες που καθορίζουν την ανθρώπινη ύπαρξή του. Το βιβλίο αυτό συστήνεται ως ένα μέσο εξοικείωσης με την ανθρώπινη κοινωνική προσωπικότητα και κατανόησης της διαμόρφωσής της μέσω ποικίλων παραγόντων και φορέων από την κληρονομικότητα έως το κοινωνικό περιβάλλον, όπου αναπτύσσεται ο άνθρωπος. Στο κοινωνικό περιβάλλον εμπεριέχονται η οικογένεια με τις επιδράσεις της μέσω της κοινωνικής καταγωγής, του μορφωτικού επίπεδου, της θέσης του ατόμου μέσα στην οικογένεια, του πολιτισμικού επιπέδου, του οικονομικού επιπέδου, του τόπου κατοικίας μέχρι και πιο εξειδικευμένα στοιχεία, όπως η γλώσσα που χρησιμοποιεί η οικογένεια, η πνευματική ατμόσφαιρα κ.λπ., το σχολείο, προσμετρώντας και αξιολογώντας από το σχολικό κλίμα της τάξης ως και την κοινωνικοποίηση του δασκάλου και το αναλυτικό πρόγραμμα, τα φίλια και κοινωνικά δίκτυα με την κουλτούρα τους (γνώσεις, στάσεις, αξίες, δεξιότητες κ.λπ.), την υποκουλτούρα ή αντικουλτούρα που υιοθετούν και προωθούν κ.ά. Επιχειρείται, ωστόσο, μια αδρομερής χαρτογράφηση του πεδίου όσον αφορά τους ποικίλους φορείς κοινωνικοποίησης, καθώς η μελέτη αυτή εμμένει στους βασικούς κοινωνικοποιητικούς φορείς, την οικογένεια και το σχολείο. Παράλληλα, επιχειρείται και η σύνδεση της κοινωνικοποίησης με προβλήματα κοινωνικά και παγκόσμια, όπως το ζήτημα της παιδείας και η παγκόσμια γνώση στη σύγχρονη κοινωνία, η οικολογική καταστροφή, οι νέες ανισότητες που προκύπτουν από την ανάπτυξη της τεχνολογίας των πληροφοριών και της επικοινωνίας και από το ψηφιακό χάσμα, το ζήτημα της βίας και της επιθετικότητας στο σχολείο ως παραδείγματα της επιρροής των κοινωνικών συνθηκών στην κοινωνικοποίηση του νέου ανθρώπου.

Η παρούσα διπλωματική εργασία αφορά στη μελέτη ανάλυσης – τεκμηρίωσης και την πρόταση για αποκατάσταση του 6ου Δημοτικού Σχολείου Μυτιλήνης. Πρόκειται για ένα σχολείο κατασκευασμένο τη δεκαετία του ’30 με το νέο πρόγραμμα κατασκευής σχολικών κτιρίων που ξεκίνησε η κυβέρνηση Βενιζέλου, αντιπροσωπευτικό του μοντέρνου κινήματος στην Ελλάδα. Το διδακτήριο είναι σχεδιασμένο από τον Πάτροκλο Καραντινό, ξεκίνησε να κατασκευάζεται το 1928 και ολοκληρώθηκε το 1932. Το κτίριο είναι διώροφο, κατασκευασμένο με σκελετό από οπλισμένο σκυρόδεμα και επιστεγάζεται με βατό δώμα. Διαθέτει έξι (6) αίθουσες διδασκαλίας, μία αίθουσα χειροτεχνίας και χώρο εστιατορίου στο ισόγειο τμήμα του. Στον αύλειο χώρο υπήρχε υπόστεγο γυμναστήριο, με χώρους υγιεινής και λουτρά, το οποίο κατεδαφίσθηκε τη δεκαετία του 1990. Από το καλοκαίρι του 2018, στο σχολείο έχουν ξεκινήσει οικοδομικές εργασίες ριζικής ανακαίνισης και ενίσχυσης του φέροντος οργανισμού, στα πλαίσια ενός προγράμματος εκσυγχρονισμού και ενεργειακής αναβάθμισης των σχολικών υποδομών του δήμου Μυτιλήνης. Στόχος της μελέτης είναι η δημιουργία ενός σύγχρονου σχολικού κτιρίου αποκαθιστώντας και αναδεικνύοντας τα αρχιτεκτονικές αξίες και ποιότητες του κτιρίου Καραντινού, κατά την αρχική περίοδο λειτουργίας του, που δυστυχώς μέσα στην πορεία του χρόνου αλλοιώθηκαν, αντικαταστάθηκαν και ξεχάστηκαν., The present thesis concerns the analysis-documentation study and the proposal for the restoration of the 6th Primary School of Mytilene. It is a school built in the 1930s with the new school building construction program launched by the Venizelos government, representative of the modern movement in Greece. The building was designed by Patroklos Karadinos, the construction began in 1928 and was completed in 1932. The building is two-storey, constructed with a reinforced concrete frame and covered with a passable flat roof. It has six (6) classrooms, a craft room and a restaurant area on its ground floor. In the courtyard there was a semi-outdoor gum, with sanitary facilities and baths, which was demolished in the 1990s. Since the summer of 2018, construction works has begun at the school to radically renovate and strengthen the bearing structure, as part of a modernization and energy upgrade program of the school infrastructure of the municipality of Mytilene. The aim of the study is the creation of a modern school building by restoring and accent the architectural values and qualities of the Karadinos building, during its initial period of function, which unfortunately over the course of time were altered, replaced and forgotten.

Η παρούσα διπλωματική εργασία διερευνά τις αντιλήψεις των εκπαιδευτικών, ως προς την αλληλεπίδραση μεταξύ της γονικής ψυχικής διαταραχής και της ψυχοκοινωνικής ανάπτυξης και ακαδημαϊκής επίδοσης των παιδιών στην πρωτοβάθμια εκπαίδευση. Το ενδιαφέρον εστιάζεται στις απόψεις και τις εμπειρίες των εκπαιδευτικών, αναφορικά με τους τρόπους αναγνώρισης και αντιμετώπισης, αντίστοιχα, παιδιών που βιώνουν τη γονική ψυχική ασθένεια στο οικογενειακό τους περιβάλλον. Η μελέτη υιοθετεί την ποιοτική προσέγγιση με τη χρήση ημι-δομημένων συνεντεύξεων σε οκτώ (8) έμπειρους εκπαιδευτικούς, τόσο στην ιδιωτική όσο και στη δημόσια εκπαίδευση. Το θεωρητικό μέρος πλαισιώνεται από βασικές θέσεις θεωρητικών της ψυχικής υγείας, συνάμα με άλλους ερευνητές, που στηρίχτηκαν στα θεωρητικά μοντέλα της ψυχικής υγείας, αλλά κυρίως στην επισκόπηση και τα αποτελέσματα παρόμοιων ερευνών. Κεντρικός σκοπός, αλλά και στόχος της εν λόγω εργασίας – πέρα από την παρουσίαση των αποτελεσμάτων που προέκυψαν από την υποκειμενική γνώμη και εμπειρία των συμμετεχόντων εκπαιδευτικών – είναι η εκ νέου εννοιολόγηση της γονικής ψυχικής διαταραχής με βάση το κοινωνικό μοντέλο της αναπηρίας στο πλαίσιο μιας ενταξιακής και πρωτοποριακής εκπαίδευσης., This dissertation investigates the topic «Mental Illness & School» in the light of teachers' views, regarding the impact of parental mental illness on psychosocial development and academic performance of children in primary education. The interest is focused on the views and experiences of teachers, regarding the ways of recognizing and treating, respectively, children who experience parental mental illness in their family environment. The study adopts a qualitative approach and is conducted through semi-structured interviews with eight (8) experienced teachers, in both private and public education. The theoretical part is framed by basic positions of mental health theorists, along with other researchers, who relied on theoretical models of mental health, but mainly on the overview and results of similar research. The main purpose, but also the aim of this work – in addition to the presentation of the results obtained from the subjective opinion and experience of the participating teachers – is the re-conceptualization of parental mental disorder based on the social model of disability in an inclusive and pioneering education.

Στην παρούσα μελέτη πραγματοποιήθηκε μία διερεύνηση στην ελληνική αλλά και την ξένη βιβλιογραφία αναφορικά με τις έννοιες της αλλαγής, της κουλτούρας, τους λόγους που μπορεί να συμβάλλουν, ώστε να δημιουργηθεί η ανάγκη για αλλαγή, τα συναισθήματα που μπορεί να προκαλέσει στα άτομα που απαρτίζουν έναν οργανισμό ή μία επιχείρηση, την ανεύρεση των αρμόδιων που χρειάζεται να διαχειριστούν αυτή την κατάσταση και της διαδικασίας μέσα από την οποία μπορεί να επιτευχθεί αυτό. Επιπλέον, αναλύθηκε η διαδικασία αλλαγής εντός μίας σχολικής μονάδας και σαν τελικός στόχος ήταν η ανεύρεση εκείνου που έχει την ικανότητα συμβολής ώστε η αλλαγή να γίνει αποδεκτή από το σύνολο. Αναφέρεται το πως η αλλαγή επηρεάζεται σημαντικά από την κουλτούρα που διέπει τη σχολική μονάδα και ο διευθυντής στο ρόλο του μετασχηματιστικού ηγέτη, είναι εκείνος που θα βοηθήσει περισσότερο τη διαδικασία πραγματοποίησης μίας αλλαγής. Τέλος, πραγματοποιήθηκε έρευνα σε εκπαιδευτικούς που συμμετέχουν στην ομάδα του Προγράμματος Μεταπτυχιακών Σπουδών, σε σχολεία της Αττικής και ειδικότερα σε δημοτικά και νηπιαγωγεία καθώς και σε μέλη του διευθυντικού προσωπικού των σχολικών μονάδων της περιοχής Αθήνας, Βύρωνα, Αιγάλεω, Νίκαιας, Κορυδαλλού και Περιστερίου με πληθυσμό αναφοράς στα 100 άτομα για το 2021-2022, ενώ στόχος της έρευνας ήταν αρχικά να κατανοηθούν ποιες αλλαγές και καινοτομίες συμβαίνουν στις σχολικές μονάδες σήμερα. Επιπλέον, με ποιο τρόπο μπορούν οι αλλαγές να ενσωματωθούν στη λειτουργία του σχολείου και πώς αυτές αντιμετωπίζονται από τους εκπαιδευτικούς και τους μαθητές. Και τέλος, ποιο ρόλο διαδραματίζει ο διευθυντής-ηγέτης στο να ενσωματωθούν οι αλλαγές αυτές.

Ο σκοπός αυτής της μελέτης είναι να ανακαλύψει ποια είναι η συμπεριφορά που διαμορφώνουν οι ημεδαποί μαθητές του Λυκείου απέναντι σε συμμαθητές τους με διαφορετική εθνική καταγωγή στο πλαίσιο της σχολικής μονάδας. Η έρευνα έχει ως γενικό σκοπό τον εντοπισμό των κριτηρίων βάσει των οποίων, οι γηγενείς μαθητές διαμορφώνουν την άποψη τους για την ετερότητα. Μέσω της έρευνας θα εξεταστούν συμπεριφορές εκφοβισμού και περιθωριοποίησης στα παιδιά διαφορετικών εθνικοτήτων. Κρίνεται απαραίτητο, η έρευνα να πραγματοποιηθεί με φοιτητές, επειδή είναι περισσότερο κατασταλαγμένοι και ώριμοι, με αποτέλεσμα να αντιμετωπίζουν με αποστασιοποίηση το φαινόμενο της διαφορετικότητας όπως διαδραματίστηκε στα σχολικά τους χρόνια. Τέλος, αν σε αυτό το στάδιο της μελέτης η συμπεριφορά των παιδιών απέναντι σε συμμαθητές τους διαφορετικής εθνικής καταγωγής μπορεί να οριστεί με τον γενικότερο όρο ως ετερότητα. The purpose of this study is to find out, which is the behaviour of local high school students to their classmates with different national origins in the school space. The mainly purpose of the research is to discover the criteria, which native students based on, as a result to create their opinion for the otherness. In this research ,we are going to examine behaviors of bulling and marginalization to children of different nationalities. It is considered necessary, to carry out the research with students, because they are more settled down and mature, as a result to face with the phenomenon of diversity with distance as is took place in their school years. Finally, if in this stage of the study the children's behavior to their classmates of different national origin could be named with the general term as a otherness. 95 σ.

Βασικό αντικείμενο διερεύνησης της παρούσας μελέτης, είναι η ανάλυση των απόψεων των εκπαιδευτικών όσον αφορά τις κοινωνικές ανισότητες. Έτσι, διερευνάται ο ρόλος του σχολείου όσον αφορά την διόρθωση ή τη διατήρηση των κοινωνικών ανισοτήτων και η μελέτη των λόγων που συμβάλλουν σε αυτό. Για την υλοποίηση της παρούσας έρευνας, έγινε χρήση της ποσοτικής προσέγγισης και ως μέσο συλλογής των δεδομένων χρησιμοποιήθηκε το ερωτηματολόγιο. Μέσα από τα αποτελέσματα του ερωτηματολογίου προέκυψε ότι σε πολλές περιπτώσεις το εκπαιδευτικό σύστημα μπορεί να οδηγήσει στη δημιουργία κοινωνικών ανισοτήτων που συνδέονται με τις σχολικές επιδόσεις των παιδιών. Επίσης προέκυψε ότι οι εκπαιδευτικοί χρειάζονται επιπλέον επιμόρφωση έτσι ώστε να μπορέσουν ανταπεξέλθουν στην διαχείριση των κοινωνικών ανισοτήτων και στη δημιουργία προγραμμάτων για την ενίσχυση της διδασκαλίας και των επιδόσεων των μαθητών., The main object of investigation of the present study is the analysis of teachers' views on social inequalities. Thus, the role of the school in correcting or maintaining social inequalities and the study of the reasons that contribute to it are explored. For the implementation of the present research, the quantitative approach was used and the questionnaire was used as a means of data collection. The results of the questionnaire showed that in many cases the education system can lead to the creation of social inequalities associated with children's school performance. It also emerged that teachers need additional training so that they can cope with the management of social inequalities and the creation of programs to enhance teaching and student performance.

Η πανδημία COVID-19 συνιστά μία πρωτόγνωρη συνθήκη σε παγκόσμιο επίπεδο με πολλαπλές επιδράσεις σε όλους τους τομείς της ανθρώπινης ζωής. Μία επίδραση της πανδημίας αφορά και στην επικοινωνία σχολείου και οικογένειας, η οποία μετατράπηκε σε ηλεκτρονική. Η παρούσα εργασία πραγματεύεται την επικοινωνία σχολείου και οικογένειας την περίοδο της πανδημίας COVID-19 στη δευτεροβάθμια εκπαίδευση, όπως αποτυπώνεται από τους/τις διευθυντές/ντριες των σχολικών μονάδων. Ειδικότερα, εξέτασε: α) τα ηλεκτρονικά μέσα που υιοθετήθηκαν, β) τη θεματολογία της επικοινωνίας κατά την περίοδο της πανδημίας COVID-19 σε σχέση με την προηγούμενη χρονική περίοδο, γ) την αξιολόγηση του τρόπου διεξαγωγής της ηλεκτρονικής επικοινωνίας, δ) τον ρόλο της αστικότητας της περιοχής του σχολείου, και ε) την ύπαρξη ή μη διαφορών με βάση τα δημογραφικά στοιχεία του δείγματος και τον τύπο σχολείου που υπηρετούν οι διευθυντές/ντριες (σχολικές μονάδες γενικής και ειδικής αγωγής). Η μελέτη συνιστά μία ποσοτική έρευνα. Το δείγμα ήταν 62 διευθυντές/ντριες σχολείων δευτεροβάθμιας εκπαίδευσης (65,7% άντρες και 32,3% γυναίκες, με μέσο όρο ηλικίας 53,2 έτη). Για τη συλλογή των δεδομένων χορηγήθηκε ένα αυτοσχέδιο ερωτηματολόγιο. Η ανάλυση των δεδομένων βασίστηκε σε ποσοτικές μεθόδους. Η έρευνα ανέδειξε ότι η πανδημία COVID-19 επέφερε σημαντικές αλλαγές στην επικοινωνία σχολείου και οικογένειας, η οποία διακρίνεται για μία μεγάλη ποικιλία ηλεκτρονικών μέσων και πρακτικών. Τα θέματα της επικοινωνίας έχουν αναδιαμορφωθεί και επηρεαστεί από την κατάσταση κρίσης. Η εξ αποστάσεως διδασκαλία κυριάρχησε στη θεματολογία της επικοινωνίας σχολείου και οικογένειας. Η στάση της οικογένειας και των μαθητών/τριών απέναντι στην ηλεκτρονική επικοινωνία, όπως αξιολογήθηκε από τους/τις διευθυντές/ντριες, ήταν κυρίως θετική. Η αστικότητα της περιοχής του σχολείου καθόρισαν τα μέσα και τις πρακτικές της επικοινωνίας. Τέλος, δεν παρατηρήθηκαν στατιστικά σημαντικές διαφορές στις απαντήσεις των διευθυντών/ντριών με βάση το φύλο, την ηλικία και τον τύπο σχολείου που υπηρετούν (σχολεία γενικής και ειδικής αγωγής). Η έρευνα προτείνει ότι η πανδημία COVID-19 επέφερε ποικίλες αλλαγές στην επικοινωνία σχολείων δευτεροβάθμιας και οικογένειας., The COVID-19 pandemic is an unprecedented global condition with multiple effects in all areas of human life. The effects of the pandemic also concern school and family communication, which has been transformed into an electronic one. This paper deals with school-family communication during the COVID-19 pandemic in secondary education, as captured by school principals. In particular, it examines: a) the electronic media adopted, b) the topics of communication during the period of the COVID-19 pandemic in relation to the previous time period, c) the evaluation of the way of conducting the electronic school-family communication, d) the urbanism of the school area in the communication, and e) if there are differences based on the demographics of the sample and the type of school served by the principals (general and special education schools). The study is quantitative research. The sample was 62 secondary school principals (65.7% men and 32.3% women, with an average age of 53.2 years). A self-report questionnaire was provided for data collection. Data analysis was based on quantitative methods. The research showed that the COVID-19 pandemic brought about significant changes in school-family communication, which is distinguished by a wide variety of electronic media and practices. Communication issues have been reshaped and affected by the crisis situation. Distance learning dominates the subject of school and family communication. The attitude of the family and the students towards electronic communication, as evaluated by the principals, was mainly positive. The urbanism of the school area determined the means and the ways of communication. Finally, no statistically significant differences were observed in the responses of principals based on gender, age, and type of school they serve (general and special education schools). Research suggests that the COVID-19 pandemic brought about a variety of changes in communication between secondary schools and family.

Η παρούσα εργασία διερευνά τις επιπτώσεις της τηλεκπαίδευσης στο μαθησιακό αποτέλεσμα την περίοδο της πανδημίας του COVID-19. Το δείγμα αποτελούνταν από 85 καθηγητές δευτεροβάθμιας εκπαίδευσης (N=85), δημόσιων σχολείων και ιδιωτικών εκπαιδευτηρίων της Αττικής. Για τη συλλογή των δεδομένων χρησιμοποιήθηκε αυτοσχέδιο ερωτηματολόγιο. Από την ανάλυση των δεδομένων προέκυψε ότι η εξ αποστάσεως διδασκαλία είχε αρνητική επίδραση στη συμμετοχή των μαθητών (78%), το ενδιαφέρον για μάθηση (58%), τη δυνατότητα για συνεργατική μάθηση μέσω της τηλεκπαίδευσης (57%), αλλά και το ενδιαφέρον τους προς τη μαθησιακή διαδικασία (58%). Ακόμη, τα αποτελέσματα καταδεικνύουν μεγαλύτερη δυσκολία συγκέντρωσης σε συνθήκες τηλε-διδασκαλίας (73%). Επιπρόσθετα, η δυνατότητα για εξατομικευμένη υποστήριξη φαίνεται επίσης να επηρεάζεται αρνητικά, με μεγαλύτερες επιπτώσεις στους μαθητές με δυσκολίες και ιδιαιτερότητες (σχεδόν το 70%). Αναντικατάστατη φαίνεται να είναι και η άμεση φυσική επαφή ανάμεσα σε καθηγητή και μαθητή, καθώς η συντριπτική πλειοψηφία (79%) παρατηρεί αρνητική συσχέτιση της έλλειψης φυσικής επαφής με τη μαθησιακή διαδικασία. Αναφορικά με τη δυνατότητα για εξατομικευμένη και πιο αυτόνομη μάθηση, το 38% των ερωτώμενων φαίνεται να θεωρούν ότι η τηλεκπαίδευση έχει θετική επίδραση, όμως το 30% των συμμετεχόντων φαίνεται να έχει αντίθετη άποψη. Τέλος, διερευνήθηκε πως το είδος του μαθήματος (θετικού ή θεωρητικού περιεχομένου) και το εκπαιδευτικό πλαίσιο (δημόσιο ή ιδιωτικό ) επηρεάζουν κάποια από τα αποτελέσματα της έρευνας. Η μελλοντική έρευνα θα ήταν χρήσιμο να εξετάσει τους μηχανισμούς που διαμεσολαβούν τη σχέση ανάμεσα σε μαθησιακό αποτέλεσμα και την τηλεκπαίδευση., This thesis explores the effects of distance learning on the learning outcome during COVID-19 pandemic. The sample consists of 85 teachers of secondary education (N = 85) from public schools and private schools in Attica. An improvised questionnaire was used for data collection. The analysis of the data reveals that distance learning has a negative effect on students’ participation/involvement (78%), interest in learning (58%), opportunity for collaborative learning through distance learning (57%), but also their interest in the learning process (58%). Furthermore, the results show greater difficulty in concentration in e-learning conditions (73%). In addition, the possibility for individualized support also seems to be negatively affected, with a greater impact on students with difficulties (almost 70%). The direct physical contact between teacher and student seems to be irreplaceable, as the vast majority (79%) reports a negative correlation between lack of physical contact and the learning process. Regarding the possibility for individualized and more autonomous learning, 38% of the respondents seem to believe that e-learning has a positive effect, but 30% of them seem to have the opposite opinion. Finally, the study explores how the type of subject (maths/science and theoretical subject) and the educational context (public or private school) influences some of the research results. Future research could further examine the mechanisms that mediate the relationship between learning outcome and distance learning.

Η ΠΕΡΙΛΗΨΗ ΒΡΙΣΚΕΤΑΙ ΜΕΣΑ ΣΤΟ ΑΡΧΕΙΟ PDF, The abstract is available in the PDF

Η ΠΕΡΙΛΗΨΗ ΒΡΙΣΚΕΤΑΙ ΜΕΣΑ ΣΤΟ ΑΡΧΕΙΟ PDF, The abstract is available in the PDF

Η Ελλάδα, το σταυροδρόμι τριών ηπείρων, η χώρα του ήλιου και της θάλασσας αποτελεί πέρα από αυτά και τη χώρα με πλούσιο παρελθόν, ενεργό παρόν και άγνωστο μέλλον ως προς το θέμα των σεισμών. Καθημερινά σεισμικές δονήσεις κάνουν την εμφάνισή τους σε διάφορες περιοχές της χώρας. Άλλοτε είναι αδύναμες, οπότε η καθημερινότητα δεν επηρεάζεται και άλλοτε είναι ισχυρές, σε σημείο που έχουμε θρηνήσει ζωές πολλών ανθρώπων. Αφουγκραζόμενοι αυτήν την κατάσταση τα παιδιά της ΣΤ’ τάξης αποφάσισαν να ασχοληθούν βαθύτερα με το θέμα το σεισμού ως προς την πρόκλησή του, τις συνέπειές του, τη μέτρησή του, καθώς και τα μέτρα πρόληψης σε περίπτωση σεισμικής δραστηριότητας.

Η Ελλάδα, το σταυροδρόμι τριών ηπείρων, η χώρα του ήλιου και της θάλασσας αποτελεί πέρα από αυτά και τη χώρα με πλούσιο παρελθόν, ενεργό παρόν και άγνωστο μέλλον ως προς το θέμα των σεισμών. Καθημερινά σεισμικές δονήσεις κάνουν την εμφάνισή τους σε διάφορες περιοχές της χώρας. Άλλοτε είναι αδύναμες, οπότε η καθημερινότητα δεν επηρεάζεται και άλλοτε είναι ισχυρές, σε σημείο που έχουμε θρηνήσει ζωές πολλών ανθρώπων. Αφουγκραζόμενοι αυτήν την κατάσταση τα παιδιά της ΣΤ’ τάξης αποφάσισαν να ασχοληθούν βαθύτερα με το θέμα το σεισμού ως προς την πρόκλησή του, τις συνέπειές του, τη μέτρησή του, καθώς και τα μέτρα πρόληψης σε περίπτωση σεισμικής δραστηριότητας.

Children with disabilities are equally entitled to a bright future with education being the cornerstone and a fundamental right for this achievement. Global organizations and policies are fighting for the inclusion of children with disabilities in mainstream schools. Nonetheless, inclusion is not enough if children's participation at school is not guaranteed. The provision of support services to ensure children's participation at school is an obligation of each state. Occupational therapists have a long tradition in the school context characterized by discrepancies. Therefore, this systematic literature review aims to map how school-based occupational therapists work with participation interventions to facilitate the participation of children with disabilities. After a comprehensive search in five databases, a selection process, quality assessment and data extraction, this paper resulted in nine qualitative, quantitative, and mixed design studies. The results presented under the scope of OTPF-3 and fPRC frameworks have revealed that occupational therapists traditionally use push-in and pull-out direct approaches as a medium to enhance the performance skills and activity competence of children. However, there is a shift of occupational therapists toward participation interventions with indirect ways through service delivery models focusing on the school's social and physical environment with their collaboration with teachers being of major importance. Children's establishment of a balanced and healthy school routine, as well as the adoption of a representative student role, are identified as chief aspects of facilitating participation. Results can not be generalized, but this paper gives incentive for further investigation of occupational therapy school-based vitality regarding school participation. Τα παιδιά με αναπηρίες δικαιούνται ένα εξίσου λαμπρό μέλλον με την εκπαίδευση να αποτελεί τον ακρογωνιαίο λίθο και θεμελιώδες δικαίωμα για αυτό το επίτευγμα. Παγκόσμιοι οργανισμοί και νόμοι αγωνίζονται για την ένταξη των παιδιών με αναπηρίες στα γενικά σχολεία. Ωστόσο, η ένταξη δεν αρκεί εάν δεν εξασφαλίζεται η συμμετοχή των παιδιών στο σχολείο. Η παροχή υπηρεσιών υποστήριξης για τη διασφάλιση της συμμετοχής των παιδιών στο σχολείο είναι υποχρέωση κάθε κράτους. Οι εργοθεραπευτές έχουν μακρά παράδοση στο σχολικό πλαίσιο η οποία χαρακτηρίζεται από ασάφειες. Επομένως, αυτή η συστηματική βιβλιογραφική ανασκόπηση στοχεύει στο να χαρτογραφήσει τον τρόπο με τον οποίο οι σχολικοί εργοθεραπευτές δουλεύουν με παρεμβάσεις συμμετοχής για να εδραιώσουν την συμμετοχή των παιδιών με αναπηρία στο σχολείο. Μετά από μια ολοκληρωμένη αναζήτηση σε πέντε βάσεις δεδομένων, την διαδικασία επιλογής, την αξιολόγηση ποιότητας και την εξαγωγή δεδομένων, η παρούσα έρευνα οδήγησε σε εννέα ποιοτικές, ποσοτικές και μικτές μελέτες. Τα αποτελέσματα που παρουσιάζονται κάτω από το πλαίσιο των OTPF-3 και fPRC αποκάλυψαν ότι οι εργοθεραπευτές χρησιμοποιούν παραδοσιακά άμεσες προσεγγίσεις εντός και εκτός της τάξης ως μέσο για την ενίσχυση των δεξιοτήτων απόδοσης και της ικανότητας δραστηριότητας των παιδιών. Ωστόσο, υπάρχει μια μετατόπιση των εργοθεραπευτών προς παρεμβάσεις συμμετοχής με έμμεσους τρόπους μέσω μοντέλων παροχής υπηρεσιών που εστιάζουν στο κοινωνικό και φυσικό περιβάλλον του σχολείου, με τη συνεργασία σε σχέση με τους δασκάλους να είναι μείζονος σημασίας. Η καθιέρωση μιας ισορροπημένης και υγιούς σχολικής ρουτίνας στα παιδιά, καθώς και η υιοθέτηση ενός αντιπροσωπευτικού ρόλου μαθητή, αναγνωρίζονται ως βασικές πτυχές της διευκόλυνσης της συμμετοχής. Τα αποτελέσματα δεν μπορούν να γενικευτούν, αλλά αυτή η μελέτη δίνει κίνητρο για περαιτέρω διερεύνηση της σημαντικότητας της σχολικής εργοθεραπείας.

Κόσμος - Επιστημονικό Περιοδικό του Τμήματος Ποιμαντικής και Κοινωνικής Θεολογίας Α.Π.Θ. - Μονογραφίες, Monographs 1-2

Στην παρούσα εργασία μελετήθηκε η χρήση του διαδικτύου στους μαθητές της Α, Β, Γ Γυμνασίου σε κεντρικό Γυμνάσιο της πόλης του Αγρινίου. Διανεμήθηκε ερωτηματολόγιο κλειστού τύπου και τα ερευνητικά ερωτήματα αφορούσαν την ασφάλεια στα κοινωνικά δίκτυα, τις ώρες ενασχόλησης των εφήβων στο διαδίκτυο, την χρήση των μέσων κοινωνικής δικτύωσης, τον εκφοβισμό μέσου διαδικτύου, τον τρόπο πρόσβασής τους, την ηλικία έναρξης χρήσης του διαδικτύου και τις δραστηριότητές τους. Η μέθοδος της έρευνας είναι η εμπειρική .Διανεμήθηκε ερωτηματολόγιο κλειστού τύπου από το Δεκέμβριο του 2016 μέχρι τον Ιανουάριο 2017.Τα αποτελέσματα της έρευνας αναλύθηκαν με απώτερο σκοπό να προταθούν λύσεις αντιμετώπισης προς ολόκληρη τη μαθητική κοινότητα.

Η εργασία αυτή βιβλιογραφικής ανασκόπησης εξετάζει τους τρόπους με τους οποίους οι γονείς συμβάλουν στη βελτίωση των μαθησιακών αποτελεσμάτων των μαθητών στην Πρωτοβάθμια και Δευτεροβάθμια Εκπαίδευση. Τα δεδομένα αντλούνται από σημαντικές αξιολογημένες έρευνες καθώς και μετα-αναλύσεις της διεθνούς ακαδημαϊκής κοινότητας. Ξεκινά με τους ορισμούς σχετικών εννοιών και τη συνοπτική περιγραφή δύο από τα επικρατέστερα μοντέλα που απεικονίζουν την επίδραση του οικογενειακού περιβάλλοντος στην εκπαίδευση των παιδιών. Στη συνέχεια, διεξάγεται η εξέταση της «εμπλοκής» των γονέων, με βάση το σχολείο και το σπίτι. Ταυτόχρονα, τα αποτελέσματα της διερεύνησης πάνω σε αυτούς τους άξονες, συζητιούνται και συγκρίνονται με τις κυριότερες παραμέτρους των δύο μοντέλων «εμπλοκής». Τέλος, γίνεται μια περαιτέρω συζήτηση για τις διαστάσεις τις οποίες πραγματοποιήθηκε η μελέτη του θέματος και η εργασία ολοκληρώνεται με τα συμπεράσματα που απαντούν στο ερευνητικό ερώτημα., Επιστήμες Αγωγής, Vol. 2019 No. 1 (2019): Issue 1 / 2019

Η επιθετικότητα είναι ένα χρόνιο πρόβλημα στα σχολεία αλλά και στην κοινωνία μας. Αν και δεν πρόκειται για νέο ζήτημα, το θέμα της επιθετικότητας λαμβάνει τα τελευταία χρόνια όλο και μεγαλύτερες διαστάσεις με αποτέλεσμα να παρουσιάζεται αυξημένη ευαισθητοποίηση και από το κοινωνικό σύνολο. Είναι ένα φαινόμενο που παρατηρείται σε παγκόσμια κλίμακα και οι επιπτώσεις του στα θύματα είναι παραπάνω από φανερές. Ο D. Olweus (1992), ένας Νορβηγός ερευνητής, ερεύνησε το ζήτημα της επιθετικότητας ύστερα από μια ειδησεογραφική αναφορά του 1982 που περιγράφει την ιστορία τριών εφήβων αγοριών που αυτοκτόνησαν μετά από σοβαρό εκφοβισμό από συμμαθητές. Κατά τα επόμενα τριάντα χρόνια, το ζήτημα του εκφοβισμού και της επιθετικότητας στο σχολείο κατέλαβε την πρώτη γραμμή των ερευνητικών ανησυχιών. Η επιθετικότητα έχει αρνητικές συνέπειες τόσο για τους θύτες που ασκούν την επιθετικότητα όσο και για τα θύματά τους. Καθώς τα περιστατικά της σχολικής επιθετικότητας διαδραματίζονται στο χώρο του σχολείου, οι εκπαιδευτικοί είναι αυτοί που καλούνται να εντοπίσουν και να εξαλείψουν αυτό το φαινόμενο. Επομένως, οι στάσεις τους απέναντι στο συγκεκριμένο φαινόμενο είναι ιδιαίτερης σημασίας. Συγκεκριμένα, η σοβαρότητα που αποδίδουν σε ένα περιστατικό σχολικού εκφοβισμού και η ενσυναίσθηση που νιώθουν για το θύμα φαίνεται να επηρεάζουν την πρόθεσή τους να παρέμβουν και να το αντιμετωπίσουν. Αυτό ακριβώς είναι και το ζήτημα που πρόκειται να εξετάσει η παρούσα εργασία, τους τρόπους δηλαδή και τις στρατηγικές που χρησιμοποιούν οι εκπαιδευτικοί για την πρόληψη και παρέμβαση αυτού του φαινομένου καθώς και τη σύνδεση ανάμεσα στις αντιλήψεις και τις εμπειρίες των εκπαιδευτικών με τον τρόπους με τους οποίους αντιδρούν σε ανάλογα περιστατικά. Στη συλλογή δεδομένων συμμετείχαν 104 εν ενεργεία εκπαιδευτικοί της Πρωτοβάθμιας Εκπαίδευσης, 52 νηπιαγωγοί και 52 δάσκαλοι. Τα ερωτηματολόγια που χρησιμοποιήθηκαν για τη διεκπεραίωση της έρευνας ήταν το Bullying Attitude Questionnaire και το The Handling Bullying Questionnaire. Η ανάλυση των αποτελεσμάτων έγινε με τη χρήση του στατιστικού λογισμικού IBM SPSS Statistics 25. Μέσα από τα αποτελέσματα αυτής της έρευνας μπορούμε να συμπεράνουμε με ασφάλεια ότι οι απόψεις των νηπιαγωγών και των δασκάλων δεν παρουσιάζουν διαφορές όσο αναφορά στη διαχείριση των περιστατικών επιθετικότητας μέσα στην τάξη καθώς και ότι προηγούμενες εμπειρίες τους δεν τους επηρεάζουν σημαντικά στην επιλογή στρατηγικών αντιμετώπισης. Aggression is a chronic problem in our schools and in our society. Although this is not a new issue, the issue of aggression has been increasing in recent years and has resulted in increased awareness among the community. It is a worldwide phenomenon and its impact on victims is more than obvious. D. Olweus (1992), a Norwegian researcher, investigated the issue of aggression following a 1982 news report describing the story of three teenage boys who committed suicide after serious intimidation by classmates. For the next thirty years, the issue of bullying and aggression at school occupied the forefront of research concerns. Aggression has negative consequences both for the perpetrators of the aggression and for their victims. As incidents of school aggression take place in the school environment, teachers are called upon to detect and eliminate this phenomenon. Therefore, their attitudes towards this phenomenon are of particular importance. In particular, the seriousness they attribute to an incident of school bullying and the empathy they feel for the victim appear to influence their intention to intervene and deal with it. This is precisely the issue to be addressed in the present work, investigate the ways in which teachers use strategies to prevent and intervene in this phenomenon, as well as the link between teachers' perceptions and experiences with the ways in which they react to similar incidents. The data collection involved 104 primary school teachers, 52 kindergarten teachers and 52 teachers. The questionnaires used to complete the survey were the Bullying Attitude Questionnaire and The Handling Bullying Questionnaire. The results were analyzed using the IBM SPSS Statistics 25 statistical software. From the results of this research we can safely conclude that the views of kindergarten teachers and teachers do not differ as much as reference to classroom aggression management as and that their previous experiences do not influence them in the choice of coping strategies. 102 σ.

Η σχολική αποτυχία είναι ένα διαχρονικό φαινόμενο, στην εμφάνιση και εξάπλωση του οποίου συμβάλλουν πολλοί παράγοντες. Η παρούσα έρευνα σκοπό είχε να διερευνήσει τις απόψεις εκπαιδευτικών σχετικά με φαινόμενο της σχολικής αποτυχίας. Πιο συγκεκριμένα, οι επί μέρους στόχοι αυτής της έρευνας ήταν να εξεταστούν τα εξής: α) ο εννοιολογικός προσδιορισμός της σχολικής αποτυχίας, β) οι παράγοντες που εμπλέκονται στην εμφάνιση της σχολικής αποτυχίας, γ) οι παράγοντες που διευκολύνουν ή εμποδίζουν την αντιμετώπιση της σχολικής αποτυχίας, δ) οι πρακτικές για την αντιμετώπιση της σχολικής αποτυχίας. Στην έρευνα, η οποία διεξήχθη με τη μέθοδο της ημιδομημένης συνέντευξης, συμμετείχαν πενήντα (50) εκπαιδευτικοί πρωτοβάθμιας εκπαίδευσης από τις περισσότερες Περιφέρειες δευτεροβάθμιας τοπικής αυτοδιοίκησης της χώρας και των δύο φύλων και διαφορετικών επιπέδων σε όρους ετών προϋπηρεσίας. Από τις απαντήσεις των εκπαιδευτικών προέκυψε ότι δεν υπάρχει συμφωνία ως προς τον τρόπο ορισμού της σχολικής αποτυχίας. Επίσης, διαπιστώθηκε πως ο σημαντικότερος παράγοντας που επιδρά στη σχολική αποτυχία είναι ο οικογενειακός (προσδοκίες γονέων, κοινωνικοοικονομικό υπόβαθρο γονέων, γονεϊκό στυλ, συνθήκες λειτουργίας της οικογένειας). Ακολουθεί ο παράγοντας του σχολείου (εκπαιδευτικός και ασκούμενη εκπαιδευτική πολιτική) και τέλος οι ατομικοί παράγοντες (η προσωπικότητα του μαθητή, η ύπαρξη ειδικών εκπαιδευτικών αναγκών, οι ψυχολογικοί, οι βιολογικοί και τα προβλήματα υγείας). Επίσης, βρέθηκε πως η ελλιπής κατάρτιση των εκπαιδευτικών, η απουσία μίας συνολικής πολιτικής για τη σχολική αποτυχία, καθώς και η σημερινή (κυρίως οικονομική) πραγματικότητα, δεν διευκολύνουν την αντιμετώπιση του φαινομένου της σχολικής αποτυχίας. Όσον αφορά στις προτάσεις αντιμετώπισης του φαινομένου της σχολικής αποτυχίας, οι εκπαιδευτικοί ανέφεραν πως απαιτείται συνολικός επανασχεδιασμός της εκπαιδευτικής πολιτικής για την αποτελεσματική αντιμετώπιση του φαινομένου της σχολικής αποτυχίας με έμφαση στην αναδιάρθρωση του τρόπου λειτουργίας των σχολείων και των αναλυτικών προγραμμάτων, στην εκπαίδευση των εκπαιδευτικών, αλλά και στην καλύτερη συνεργασία γονέων και σχολείου / εκπαιδευτικών. Συνολικά, απαιτείται μία ολοκληρωμένη εκπαιδευτική πολιτική, που θα αποτελεί απόρροια ενός δημόσιου διαλόγου με όλους τους εμπλεκομένους στην εκπαίδευση φορείς (γονείς, διευθυντές σχολείων, μαθητές, εκπαιδευτικοί, εμπειρογνώμονες από ανώτατα εκπαιδευτικά ιδρύματα), αλλά και μελέτης των διεθνών πρακτικών, προσαρμοσμένη στο πλαίσιο της ελληνικής σημερινής πραγματικότητας. Ωστόσο, χρειάζεται περαιτέρω έρευνα σε αυτό το πεδίο σε αρκετά ενδιαφερόμενα μέρη και με τη χρήση και άλλων μεθοδολογικών εργαλείων, προκειμένου να εξαχθούν συμπεράσματα τα οποία θα είναι περισσότερο ακριβή, αξιόπιστα και έγκυρα. Many factors contribute to the emergence and spread of school failure, which is a timeless phenomenon. The purpose of the present survey was to investigate the views of the teachers about the phenomenon of school failure. Specifically, the individual objectives of this research were to examine the following: a) the conceptual specification of school failure, b) the factors that are involved in the appearance of school failure, c) the factors that facilitate or obstruct, the tackling of school failure, d) practices for the confrontation of school failure. In the survey, which was conducted with the method of semi-structured interview, fifty (50) primary school teachers participated from the most of Regions of secondary local authorities of country and both sexes and different levels in terms of years of work experience. Teachers’ responses have shown that there is no agreement on how to define school failure. Also, it was found that the most significant factor that affects the school failure is the family (parents’ expectations, parents’ social-economic background, parental style, function conditions of family). Then, follows the factor of school (educator and practicing educational policy), and finally the individual factors (the pupil’s personality, the existence of special educational needs, the psychological and biological factors and the health problems). Furthermore, was found that the inadequate teacher training, the absence of an overall school failure policy, as well as the current (mainly economic) reality do not make it easier the tackling of the phenomenon of school failure. Regarding the proposals for tackling the phenomenon of school failure, teachers referred that an overall redesign of the educational policy is necessary for the effective confrontation of the school failure, with emphasis on the restructuring of the way schools and analytical programs work, to the teachers’ education, but also to the better cooperation between parents and school/educators. All in all, is required an integrated education policy, which will be the result of a public dialogue with all the participants involved in the education (parents, school directors, pupils, educators, experts from higher education institutions), but also study of international practices, adapted to the context of today’s Greek reality. However, further research in this field is required to several stakeholders and by using other methodological tools to draw conclusions that will be more accurate, reliable and valid. 269 σ.

Με το πέρασμα των χρόνων, διάφοροι ψυχολόγοι έχουν στρέψει την προσοχή τους σε μια επιστήμη της θετικής ψυχολογίας, η οποία επικεντρώνεται στη μελέτη των συνθηκών που προάγουν τη βέλτιστη ανθρώπινη και κοινωνική ανάπτυξη. Το ενδιαφέρον έχει επικεντρωθεί σε μελέτες της φύσης και των καθοριστικών παραγόντων της καλής ζωής. Τα προβλήματα ψυχικής υγείας στα παιδιά αποτελούν σημαντικό διεθνές πρόβλημα υγείας και η ψυχική υγεία αποτελεί αναπόσπαστο κομμάτι και βασικός παράγοντας της συνολικής ευημερίας του ατόμου. Παρά το αυξημένο ενδιαφέρον των τελευταίων δεκαετιών για τη μελέτη της υποκειμενικής ευημερίας των παιδιών, πολύ λίγα είναι γνωστά για τους παράγοντες που συμβάλλουν σε αυτή. Η παρούσα έρευνα πραγματοποιήθηκε σε 830 παιδιά που φοιτούν σε δημοτικά σχολεία του νομού Ιωαννίνων και ο σκοπός της είναι να διερευνήσει αν και κατά πόσο οι παράγοντες, οικογένεια, σχολείο και διαπροσωπικές σχέσεις μπορούν να προβλέψουν και να επηρεάσουν την παιδική υποκειμενική ευημερία και σε ποιο βαθμό μπορεί να γίνει αυτό. Η συγκεκριμένη έρευνα επιχειρεί να μελετήσει αυτό το θέμα μέσα από μια αυτοαναφερόμενη μελέτη, ερευνώντας δηλαδή τις απόψεις και τις αντιλήψεις των ίδιων των παιδιών, γιατί όλες οι αξιολογήσεις που έχουμε μέχρι τώρα για τη ζωή τους προέρχονται από τους ενήλικες. Μέσα από τα αποτελέσματα της έρευνάς μας μπορούμε να πούμε ότι η υποκειμενική παιδική ευημερία είναι ένα σύνολο πραγμάτων και καταστάσεων που σχετίζονται με τη ζωή των παιδιών, όπως οι σχέσεις στα πλαίσια της οικογένειας, το οικογενειακό περιβάλλον, η ακαδημαϊκή επιτυχία, η σχέση με τους δασκάλους αλλά και με τους συμμαθητές και συνομηλίκους. Over the years, various psychologists have drawn their attention to a science of positive psychology, which focuses on studying the conditions that promote optimal human and social development. Interest has focused on studies of nature and determinants of good living. Mental health problems in children are an important international health problem and mental health is an integral part and a key factor in the overall well-being of the individual. Despite the increased interest of decades to study the subjective well-being of children, very little is known about the factors contributing to child welfare. The present study was conducted in 830 children attending elementary schools in the prefecture of Ioannina and its purpose is to investigate whether and how factors, family, school, and interpersonal relationships can predict and influence child subjective well-being and to what extent do this. This research attempts to study this issue through a self-reported study, exploring the views and perceptions of children, because all the assessments we have so far on children's lives come from adults. Through the results of our research, we can say that subjective childhood well-being is a set of things and situations related to children's lives, such as family relationships, the family environment, academic success, relationship with teachers but also with peers and peers. 102 σ.

Περιλαμβάνει βιβλιογραφία (σ. 239-256). Αριθμός δεδηλωμένων πηγών στη βιβλιογραφία: 266 Διατριβή (Διδακτορική) -- Πανεπιστήμιο Κύπρου, Σχολή Κοινωνικών Επιστημών και Επιστημών Αγωγής, Τμήμα Επιστημών της Αγωγής, 2018. Η βιβλιοθήκη διαθέτει αντίτυπο της διατριβής σε έντυπη μορφή. Η παρούσα διδακτορική διατριβή διερευνά τη διεπίδραση τεσσάρων εφήβων σε δύο χώρους γραμματισμού. Ο πρώτος χώρος γραμματισμού είναι το διαδικτυακό πολυχρηστικό βιντεοπαιχνίδι Counter Strike: Global Offensive και ο δεύτερος χώρος είναι το σχολείο. Συγκεκριμένα, η διατριβή εξετάζει (α) τους τρόπους με τους οποίους το Counter Strike: Global Offensive λειτουργεί ως χώρος γραμματισμού και μάθησης για τους εν λόγω έφηβους κατά τη διάρκεια της παιγνίδρασης (β) τις εξωπαιγνιδικές (ψηφιακές) πρακτικές γραμματισμού των εφήβων οι οποίες σχετίζονται με την εμβύθιση των γνώσεων τους για το βιντεοπαιχνίδι και (γ) την έννοια της μεταπαιγνιδοποίησης. Παράλληλα, η παρούσα εργασία εξετάζει τους τρόπους με τους οποίους το σχολείο και πιο συγκεκριμένα η σχολική τάξη, λειτουργεί ως χώρος γραμματισμού για τους συμμετέχοντες της έρευνας και διερευνά τις (αντι)στάσεις των συμμετεχόντων στον σχολικό γραμματισμό. Η μεθοδολογία που χρησιμοποιείται στην έρευνα είναι ποιοτική και πιο συγκεκριμένα η εθνογραφία (Ηammersley & Atkinson, 2007). Η υιοθέτηση της εθνογραφικής προσέγγισης τοποθετείται σε δύο επίπεδα: Η συμβατική εθνογραφία υιοθετείται πρωτίστως καθώς επιτρέπει στην ερευνήτρια να μυηθεί στην κοινότητα των συμμετεχόντων μέσα από επιτόπιες και συμμετοχικές παρατηρήσεις σε ό,τι αφορά τις πρακτικές των συμμετεχόντων γύρω από τα ερευνώμενα ζητήματα της έρευνας. Σε ένα δεύτερο επίπεδο, λόγω της ανάγκης παρακολούθησης των συμμετεχόντων σε ψηφιακά περιβάλλοντα υιοθετείται μέσα στο γενικότερο θεωρητικό πλαίσιο της εθνογραφίας, η θεωρία και η μεθοδολογία της εικονικής εθνογραφίας (Hine, 2000). Μέσω της εικονικής εθνογραφίας επιτυγχάνεται η παρακολούθηση και παρατήρηση των συμμετεχόντων και των πρακτικών τους σε ψηφιακά περιβάλλοντα όπως είναι τα διαδικτυακά βιντεοπαιχνίδια και τα ψηφιακά περιβάλλοντα όπως το Youtube, Facebook, Twitch και διαδικτυακές ιστοσελίδες. Αντλώντας από το θεωρητικό υπόβαθρο των Νέων Σπουδών στον Γραμματισμό (Βuckingham 1993; Gee, 1993; Lankshear & Knobel, 2006; New London Group, 1996; Street, 1994, 1995), των Σπουδών στα Βιντεοπαιχνίδια (Gee, 2003, 2004; Squire & Giovanetto, 2008; Steinkuehler, 2006, 2007) και την Ενοποιημένη Ανάλυση Λόγου (Gee, 2012) αναδεικνύεται από τα αποτελέσματα της έρευνας ότι βιντεοπαιχνίδι Counter-Strike: Global Offensive λειτουργεί ως ένας δυναμικός χώρος γραμματισμού επίλυσης προβλημάτων-προκλήσεων (problem-solving), όπου οι παίκτες με δική τους πρόθεση έχουν ενεργό ρόλο στην διαμόρφωση των γνώσεων, της μάθησης και των πρακτικών γραμματισμού τους για το βιντεοπαιχνίδι μέσα από επιτελεστικές δράσεις σε αυτό. Οι συμμετέχοντες έχοντας ως στόχο να γίνουν καλύτεροι κατά τη παιγνίδραση τους, καθώς αυτό συμβάλλει στη ανάδειξη και διατήρηση της θετικής τους gaming ταυτότητας, εμπλέκονται σε (ψηφιακές) πρακτικές αυτογραμματισμού έξω από το βιντεοπαιχνίδι για να ενισχύσουν τις γνώσεις τους για τη λειτουργία του βιντεοπαιχνιδιού. Στη συνέχεια επιστρέφουν στο βιντεοπαιχνίδι και μέσα από την παιγνίδραση τους επιτελούν πρακτικές μεταπαιγνιδοποίησης. Όσο αφορά τις (αντι)στάσεις των συμμετεχόντων για το σχολείο, η έρευνα έδειξε ότι υπάρχει απόρριψη του δημόσιου σχολείου, καθώς λειτουργεί στη βάση αυτόνομων πρακτικών γραμματισμού. Η τεχνολογία αντιμετωπίζεται ως αυτόνομο εργαλείο το οποίο θεωρείται ότι αυτόματα οδηγεί στην προσέλκυση ενδιαφέροντος των μαθητών, η διδακτική ύλη αφορά θεωρητικό περιεχόμενο το οποίο δεν συνδέεται με πρακτικές χρήσεις στην καθημερινή ζωή και οι μαθητές αξιολογούνται κυρίως σε δεξιότητες όπως η απομνημόνευση περιεχομένου. Οι βασικοί αυτοί παράγοντες συλλειτουργούν με τρόπο, ώστε να αποσυνδέεται το ενδιαφέρον των τεσσάρων συμμετεχόντων/παικτών της έρευνας με αποτέλεσμα να απομακρύνονται από οποιαδήποτε προσπάθεια να έχουν καλύτερη σχολική απόδοση. This PhD research explores the interaction of four teenagers in two literacy spaces. The first literacy space is the multiplayer first person shooter video game Counter Strike: Global Offensive and the second literacy space, is school. Specifically, the dissertation examines (a) the ways Counter Strike: Global Offensive functions as an interactive problem-solving literacy space during gameplay; (b) the out-(digital) literacy practices of the teenagers related to deep expertise on the CS:GO and (c) the notion of metagaming. Additionally, the ethnographic research investigates the stances of the participants in school literacy. The methodology adopted in the research is qualitative under the theoretical perspective of ethnography (Hammersley & Atkinson, 2007). The adoption of the ethnographic approach is based on a combination of traditional ethnography and virtual ethnography (Hine, 2000). Traditional ethnography is primarily adopted as it allows the researcher to participate in a community and research the participants’ practices. In addition, due to the necessity of researching the participants via interactive digital environments, such as CS:GO, YouTube, Facebook, Twitch and websites the theoretical lense of virtual ethnography is also adopted (Hine, 2000). Drawing on the theoretical background of Game Studies (Giovanetto, 2008; Steinkuehler, 2006, 2007), New Literacy Studies (Gee, 1993; Lankshear & Knobel, 2006; New London Group, 1996; Street, 1994, 1995), and the Unified Discourse Analysis (Gee, 2012) the following research reveals that Counter-Strike: Global Offensive functions as a dynamic literacy problem-solving space, whereas the players become agents by shaping their knowledge, literacy practices and expertise for the video game through performative actions. The main findings in addition, indicate that CS:GO as a dynamic literacy problem- solving space empowers players to a constant self-learning. Players are engaging into digital and non-digital out of gameplay literacy practices in order to gain more knowledge of how CS:GO functions with a final purpose to return back in gameplay and employ metagaming. The main results of the research for participants’ stances for school literacy revealed that they reject public school due to the fact that school is under the umbrella of autonomous literacy model. The technology in public school of Cyprus is considered by teachers as an autonomous tool which automatically engage students in literacy. The teaching material is theoretical, and it is not associated with practical use in everyday life, and students are mainly evaluated for their skill in memorizing content. These factors disengage participants’ interest for school and for any attempt of becoming literate students.

Περνώντας από μια θεώρηση του κόομου με επίκεντρο το άτομο σε μια συ- στημική θεώρηση που αναδεικνύει την έννοια της πολυπλοκότητας, καλούμαστε σε μια διαφορετική ανάγνωση της συνάντησης ενός διδακτικού αντικειμένου (μαθηματικά), μιας οικογένειας και ενός σχολείου: τίποτα, πια, δεν είναι εκτός πεδίου. Όλες οι πλευρές 'συμμετέχουν' στη διατήρηση ενός προβλήματος. Ο/η εκπαιδευτικός δεν είναι περισσότερο 'ουδέτερος' πρωταγωνιστής από ότι είναι το μέλος ή τα μέλη μιας οικογένειας. Έτσι, σε κάθε συγκεκριμένη περίπτωση, ο/η εκ­ παιδευτικός καλείται να αναλύει, να συνθέτει και να ανασυνθέτει κάθε αναφορά - ακόμη κι αυτές που παραπέμπουν στις δικές του/ης έννοιες, συναισθήματα, συγκινήσεις. Έτσι, στοιχεία τα οποία έχουν γίνει περιοριστικά μέσα στο τοπίο των αλληλεπιδράσεων οικογένειας-σχολείου μπορούν να ξανακερδίσουν τη δυναμική τους και να γίνουν φορείς διαφορετικών εξελίξεων..., Passing from a person centered worldview in a systemic-approach that high­ lights the concept of complexity, we were called in a different perception of the meeting of a teaching object (Mathematics), a family and a school: nothing any­ more, is out of field. All sides 'participate' in maintaining a problem. The teacher is no more 'neutral' protagonist than is a member or the members of a family. Thus, in each case, teacher asked to analyze, synthesize and reconstruct each reference. Even those that refer to his/her own concepts and emotions. So, ele­ ments which have become limiting in the landscape of family-school interactions can regain dynamic and become carriers of different developments.

The purpose of this study was the measurement of the level of the emotional intelligence that the school principals may have, in the primary education field, together with the investigation of the leadership style that they apply in their school unit. Correlations between the emotional intelligence and the transformational leadership style have also been included in the present study. A quantitative cross-sectional study was implemented. For the data collection, 2 structured questionnaires were used. The participants were 214 school teachers, from which 51 of them were school principals and 163 were teachers. The findings of the research showed that transformational leadership is the style that the principles tend to apply in the school units. In addition, significant findings showed that the characteristics of the transformational leadership style are statistically correlated to the leadership outcomes, which have been measured with certain elements, such as the job satisfaction, the effective-ness and the extra effort. Regarding the emotional intelligence score level, results showed that the increase of its scales is being followed by the increase of the transformational leadership style. The findings of the present study demonstrated the transformational leadership style together with the high level of the emotional intelligence of principles in the primary education field., Επιστήμες Αγωγής, Vol. 2018 No. 2 (2018): Issue 2 / 2018

Στη παρούσα μελέτη εξετάζονται οι απόψεις και οι στάσεις των εκπαιδευτικών πρωτοβάθμιας εκπαίδευσης βάσει του φύλου σχετικά με την ένταξη δίγλωσσων μαθητών στα δημόσια δημοτικά σχολεία της Αττικής. Πιο συγκεκριμένα, διερευνάται κατά πόσο οι απόψεις ανδρών και γυναικών διαφοροποιούνται όσον αφορά την παρουσία των δίγλωσσων μαθητών στη τάξη κι ακόμη αν η ένταξη των μαθητών αυτών θεωρείται εφικτή. Τα αποτελέσματα της έρευνας έδειξαν πως οι απόψεις των εκπαιδευτικών δεν διαφοροποιούνται σημαντικά ανάλογα το φύλο τους και παρατηρήθηκε πως τόσο οι γυναίκες όσο και οι άντρες θεωρούν ότι οι μεικτές τάξεις δυσκολεύουν το εκπαιδευτικό τους έργο. Τέλος, από τα ευρήματα της παρούσας έρευνας φάνηκε πως οι εκπαιδευτικοί πιστεύουν αρκετά στην ένταξη των δίγλωσσων μαθητών στη σχολική κοινότητα και τη θεωρούν εφικτή. This study will attempt to examine the diversity of opinion and attitude throughout first degree education teachers, regarding the integration of bilingual students in the public sector schools of Attica. In more detail, this study will investigate the differences between men and women and their way of thinking in the presence of bilingual students in the classroom. Furthermore, the feasibility of integrating these students in the classroom will be examined and discussed. The outcome of this study will prove that teacher’s opinion does not rely on gender and it has been observed that both men and women feel their educational work is getting more challenging throughout mixed classes. Finally, the aftermath of this study will demonstrate that educators accept the integration of bilingual students into the school community and consider it feasible. Θεωρία και Έρευνα στις Επιστήμες της Αγωγής; Τομ. 31 (2018)

Η ανάδειξη των θέσεων και του ρόλου της εκπαιδευτικής κοινότητας, σε περιοχές όπου πραγματοποιείται εξορυκτική δραστηριότητα σχετικά με αυτό το ζήτημα και πιο συγκεκριμένα σε περιοχές που λαμβάνει χώρα αναγκαστική μετεγκατάσταση οικισμών εξαιτίας αυτής της δραστηριότητας, δεν εντοπίζεται μέχρι σήμερα στη διεθνή βιβλιογραφία. Έτσι, σκοπός της παρούσας έρευνας είναι η διερεύνηση των απόψεων εκπαιδευτικών του Λιγνιτικού Κέντρου Δυτικής Μακεδονίας σχετικά με τις συνέπειες που επιφέρει η δραστηριότητα στην περιοχή και τις αναγκαστικές μετακινήσεις που υφίστανται διάφοροι οικισμοί, αλλά και σχετικά με την παιδαγωγική προσέγγιση του συγκεκριμένου ζητήματος στο σχολείο. Πιο αναλυτικά, τα ερευνητικά ερωτήματα αφορούν: α) τις απόψεις των εκπαιδευτικών για τη λιγνιτική δραστηριότητα και τις συνέπειές της στην περιοχή, β) τις απόψεις τους για τη μετακίνηση των οικισμών εξαιτίας της δραστηριότητας, γ) τις απόψεις μαθητών και γονέων για το ζήτημα μέσα από το πρίσμα των εκπαιδευτικών καθώς και δ) την παιδαγωγική προσέγγιση του ζητήματος στο σχολείο. Για τον σκοπό αυτό πραγματοποιήθηκαν 12 ατομικές ημι-δομημένες συνεντεύξεις σε εκπαιδευτικούς, πρωτοβάθμιας και δευτεροβάθμιας, που όλοι σχετίζονται με τους οικισμούς αυτούς, είτε λόγω καταγωγής και διαμονής τους σε αυτούς είτε/και λόγω εργασίας τους σε σχολεία των οικισμών. Οι συνεντεύξεις αναλύθηκαν με τη μέθοδο της θεματικής ανάλυσης. Στα αποτελέσματα διαπιστώνεται πως οι εκπαιδευτικοί εντοπίζουν τόσο τις θετικές όσο και τις αρνητικές συνέπειες της δραστηριότητας. Οι θετικές αφορούν κυρίως τον οικονομικό τομέα, ενώ οι αρνητικές κυρίως τον τομέα του περιβάλλοντος, της υγείας και της κοινωνίας-πολιτισμού. Σχετικά με την μετακίνηση οι εκπαιδευτικοί που έχουν καταγωγή από τους οικισμούς φαίνεται να ενδιαφέρονται περισσότερο για το ζήτημα, ενώ γονείς και μαθητές ασχολούνται με αυτό κυρίως τα τελευταία χρόνια. Όσον αφορά την παιδαγωγική προσέγγιση του ζητήματος, διαπιστώθηκε πως οι περισσότεροι εκπαιδευτικοί ασχολούνται επιφανειακά με το θέμα και την εκπόνηση σχετικών εκπαιδευτικών προγραμμάτων και δραστηριοτήτων. Ωστόσο, θεωρούν πως ο ρόλος του σχολείου και ο δικός τους είναι καθοριστικός. There is limited literature concerning positions and the role of the educational community with regard to mining activity, and more specifically in areas where settlements are forced to relocate due to this activity. Thus, the purpose of this research is to investigate the views of teachers of the Western Macedonia Lignite Center on the consequences of the activity in the area and the forced movements of different settlements, as well as on the pedagogical approach of the particular issue in the school. More specifically, the research questions concerned: a) teachers’ ideas about lignite activity and its consequences in the region; b) their ideas about the relocation of settlements due to activity; c) pupils’ and parents’ ideas about the matter from their teacher’s perspective, and d) the pedagogical approach of the issue in school. For this purpose, 12 individual semi-structured interviews were carried out with primary and secondary teachers, all of whom are related to these settlements, either because of their origin and residence in them or / and because of their work in schools of the settlements. The interviews were analyzed using the thematic analysis method. The results show that teachers identify both the positive and the negative effects of the activity. The positive concerns mainly in the economic sector, while the negative are mainly in the environment, health and socio-cultural sector. On the move, educators who have an origin from settlements seem to be more interested in the issue, while parents and pupils have been working on that, especially in recent years. As regards the pedagogical approach of the issue, it has been found that most teachers are more involved in the subject and do not elaborate specific environmental programs. However, they think that the role of the school and theirs is decisive. 121 σ.

Είναι γνωστό ότι η δημιουργικότητα εμφανίζεται σε πολλούς τομείς της καθημερινής ζωής. Αναλυτικότερα, πολλοί προσπάθησαν να δώσουν έναν ορισμό, που να εξηγεί τη σημασία της δημιουργικότητας. Κατά γενική ομολογία, η δημιουργικότητα ορίζεται ως μια έννοια που ενσωματώνει ικανότητες, όπως είναι οι συνδέσεις, η καινοτομία στην επίλυση των προβλημάτων, η επικοινωνία αλλά και η συνεργασία (Mayasky, 2015·Ιsbell & Raines, 2013:2-4·Gregerson, Snyder, & Kaufman, 2013: 17·Tan, 2013:75·Starko, 2005:5). Σκοπός της παρούσας έρευνας, είναι να διερευνηθούν οι απόψεις των εκπαιδευτικών σχετικά με τη δημιουργική έκφραση στα ελληνικά νηπιαγωγεία. Επιμέρους στόχοι της έρευνας είναι: 1) η διερεύνηση των στοιχείων που επηρεάζουν τη δημιουργικότητα, 2) τα χαρακτηριστικά του δημιουργικού εκπαιδευτικού, 3) Η σχέση εκπαιδευτικού- παιδιού και δημιουργικότητας, 4) η ομάδα και η δημιουργική συμπεριφορά. Βασικός περιορισμός της έρευνας αποτελεί, ο μεγάλος αριθμός του δείγματος. Το δείγμα της έρευνας αποτέλεσαν 100 νηπιαγωγοί των νομών Ιωαννίνων, Τρικάλων και Λαρίσης. Η συλλογή του υλικού έγινε μέσα από τη συμπλήρωση ερωτηματολογίου. Τα αποτελέσματα της έρευνας, κατέδειξαν πως το φύλο και η ηλικία των παιδιών δεν επηρεάζουν τη δημιουργική τους έκφραση. Υπάρχουν παράγοντες που επηρεάζουν θετικά τη δημιουργική συμπεριφορά. Αυτοί οι παράγοντες είναι η προσπάθεια και η διαρκής εξάσκηση, αλλά και οι εμπειρίες που έχουν τα παιδιά. Αντίθετα, αρνητικοί παράγοντες αποτελούν το άγχος και η πίεση του χρόνου κατά τη διεξαγωγή μιας δημιουργικής δραστηριότητας. Αναμφισβήτητα, δεν θα μπορούσε να μην αναφερθεί, πως η αλληλεπίδραση παιδιού και εκπαιδευτικού είναι πολύ σημαντική. Επιπλέον, τα αποτελέσματα έδειξαν την ανάγκη για επιμόρφωση από τη μεριά των εκπαιδευτικών, αλλά και καθοδήγησης αυτών από τη διαχείριση του σχολείου. Η συμβολή του παιχνιδιού είναι σημαντική, καθώς βοηθάει τα παιδιά να σκέφτονται δημιουργικά. Τέλος, παρατηρήθηκε πως όταν τα παιδιά εργάζονται σε ομάδες εκφράζονται δημιουργικά και μάλιστα σε μεγαλύτερο βαθμό, από όταν εργάζονται μόνα τους. It is known that creativity appears in many areas of everyday life. All these years, many people have tried to give a definition that explains the importance of creativity. Additionally, creativity defined as a concept that incorporates competencies such as connections, innovation in problem solving, communication and collaboration (Mayasky, 2015·Ιsbell & Raines, 2013:2-4·Gregerson, Snyder, & Kaufman, 2013: 17· Tan, 2013:75·Starko, 2005:5). The purpose of this research is to explore teacher’s views on creativity in Greek kindergartens. Individual objectives of the research are: 1) exploring the elements that affect creativity, 2) the characteristics of the creative teacher, 3) the relationship between teacher- child and creativity, 4) team and creative behavior. A major limitation of research is the large number of sample. The sample of the survey consisted of 100 kindergartens of the districts of Ioannina, Trikala and Larissa. Questionnaire has been used to the collection of the data. The results of the survey showed, that the gender and age of children do not affect their creative expression. There are factors that positively affect creative behavior, such as effort, constant practice and children’s experiences. Conversely, negative factors are stress and time pressure in conducting a creative activity. Undoubtedly, interaction between child and educator is very important. In addition, the results showed the need for teacher’s education and guidance from administration of school. The contribution of the game is important, as it helps children to think creatively. Finally, it was observed that children work better in groups and they express creatively, than work alone. 122 σ.

Σε κάθε χώρα το εκπαιδευτικό σύστημα αποτελεί τον ακρογωνιαίο λίθο διαπαιδαγώγησης της νέας γενιάς. Μέσα από αυτό διαμορφώνονται ενεργοί πολίτες, με αίσθημα ευθύνης, κριτική σκέψη, πνεύμα συνεργασίας και ομαδικότητας. Παρά το γεγονός ότι η πραγματικότητα απέχει πολύ από αυτό το πρότυπο, σημαντικό είναι το εκάστοτε εκπαιδευτικό σύστημα να βοηθήσει το μαθητή να ανακαλύψει και να καλλιεργήσει τη μοναδικότητά του, προσφέροντας έτσι στο κοινωνικό σύνολο. Δεν πρέπει να λησμονείται ότι τα παιδιά είναι ανθρώπινα όντα και πως αντί να πλημμυρίζεται το μυαλό τους με πληροφορίες πρέπει ο δάσκαλος-παιδαγωγός να βρίσκει κάθε φορά τρόπους, με τους οποίους να διοχετεύεται αυτή η γνώση ευκολότερα και αποτελεσματικότερα στους μαθητές. Από τη φύση του λειτουργήματός του ο δάσκαλος πρέπει να κατευθύνει και να οδηγεί το μαθητή κατά τέτοιο τρόπο, ώστε να επιδρά θετικά στη διάπλαση του χαρακτήρα του, όχι μόνο όσον αφορά στη νόηση, αλλά και την ψυχή, τη συναισθηματική του νοημοσύνη και την προσωπικότητά του εν γένει. Το σύγχρονο σχολείο δεν επιτρέπει πολλές ατομικές πρωτοβουλίες. Είναι κατά βάση νοησιαρχικό. Αυτό το οποίο λείπει, είναι το συναίσθημα. Τα σχολεία είναι μέρη χωρίς πνευματικότητα, δε δίνουν ευκαιρίες για ελεύθερη έκφραση και σκοτώνουν τη δημιουργικότητα και τη χαρά. Κι όμως θα έπρεπε να είναι τα πιο χαρούμενα μέρη στον κόσμο, γιατί δεν υπάρχει μεγαλύτερη ευχαρίστηση από το να μαθαίνει κανείς. Τα τελευταία χρόνια δίνεται ιδιαίτερη βάση σε διαφορετικούς τρόπους προσέγγισης της μάθησης, με στόχο την αποφυγή δασκαλοκεντρικών προτύπων και την αντιμετώπιση του μαθητή ως «συλλέκτη πληροφοριών». Προτείνονται πρακτικές συμμετοχικής και βιωματικής μάθησης που καλλιεργούν τις δεξιότητές των μαθητών διαμορφώνοντας τη συνείδηση του ενεργού πολίτη και μέλους μίας κοινότητας· καθώς όπως υποστήριξε ο John Dewey, «το σχολείο σαν εμβρυακή κοινότητα έχει να επιτελέσει μια θεμελιώδη κοινωνική λειτουργία» να προετοιμάσει το παιδί για την πολυσύνθετη πραγματικότητα της ζωής. Έτσι, το παιδί μέσω των νέων αυτών μεθόδων μαθαίνει να σκέφτεται, να παίρνει πρωτοβουλίες, αναπτύσσει την κριτική του σκέψη, διαχειρίζεται τη συναισθήματά του, αναζητά τη γνώση μέσω της διαλεκτικής χωρίς να την αποστηθίζει, αναπτύσσει τη δημιουργικότητά του· άλλωστε αυτός είναι ο ρόλος της εκπαίδευσης, η ανάπτυξη δεξιοτήτων μέσα από την εφαρμογή κατάλληλων μεθόδων. Συνεπώς, μέσα από τη διδασκαλία μεταδίδονται χρήσιμες γνώσεις και η εκπαίδευση δημιουργεί τις προϋποθέσεις ώστε οι γνώσεις αυτές να επανεπενδυθούν από το άτομο για την ανάπτυξη της αυτοπραγμάτωσής του . Μία από της πλέον διαδεδομένες μορφές εκπαίδευσης είναι αυτή της βιωματικής μάθησης, η οποία, δίνει έμφαση στην εμπειρία που αποκτά το παιδί κατά τη διαδικασία της μάθησης, όπου αντί να απομνημονεύει πληροφορίες, αναζητά ένα βαθύτερο νόημα . Η αναζήτηση αυτή του νοήματος, μπορεί να επιτευχθεί και στον τομέα της σχολικής ιστορίας. Στην Ελλάδα συνήθως προβάλλεται η αποστήθιση μίας γραμμικής και αδιάσπαστης αφήγησης της εθνικής ιστορίας, χωρίς να καλλιεργείται η ιστορική σκέψη ή/και να διαμορφώνεται η ιστορική συνείδηση. Οι δεξιότητες ωστόσο αυτές μπορούν να επιτευχθούν μέσα από την πολυπρισματική προσέγγιση της ιστορικής γνώσης, στο πλαίσιο της οποίας, τα μουσεία παίζουν έναν σημαντικό ρόλο. Πρόκειται για χώρους που προσφέρονται για μια πολυεπίπεδη προσέγγιση της γνώσης, και τη διδασκαλία της ιστορίας, τοπικής και άλλης, μέσα από την αξιοποίηση των εκτιθέμενων αντικειμένων, τεκμηρίων και μαρτυριών. Στο μουσείο το παιδί μπορεί να γνωρίσει καλύτερα μία ιστορική περίοδο, γνώση που θα αποτελέσει το δίαυλο για την προσέγγιση και της ευρύτερη ιστορίας. Μπορεί να κάνει μία ουσιαστική παύση από την υπερπληθώρα και τον καταιγισμό ιστορικών πληροφοριών του σχολικού βιβλίου και να έρθει σε άμεση επαφή με το παρελθόν, να το καταστήσει μέρος του μικρόκοσμού του και της ταυτότητάς του. Στο συγκεκριμένο πρόγραμμα που εκπόνησα για τη διπλωματική μου εργασία, τα παιδιά γνωρίζουν τον τόπο τους, δηλαδή τα Ιωάννινα, την ιστορία του στα χρόνια της Οθωμανικής κυριαρχίας, κατανοούν την εικόνα της πόλης σήμερα και τη σχέση παρελθόντος-παρόντος. Από τον Αλή Πασά και το Μουσείο της Προεπαναστατικής περιόδου, μαθαίνουν για τον υλικό πολιτισμό της εποχής καθώς και ένα μέρος της ιστορίας που διδάσκονται στο σχολείο. Ακόμη, κατανοούν πώς ένα μουσειακό κατάλοιπο μπορεί να συνοψίσει έναν ολόκληρο πολιτισμό και πώς μπορεί και μόνο η έκθεσή του να αφηγηθεί ιστορίες· μέσα από τα εκθέματα μίας έκθεσης, το παιδί καταλαβαίνει με σαφή τρόπο πως τα υλικά κατάλοιπα του παρελθόντος αποτελούν μαρτυρίες για το σήμερα, καλλιεργεί την ιστορική του σκέψη και αναπτύσσει την αίσθηση του χρόνου. Η παρούσα εργασία, λοιπόν, εντάσσεται στο πλαίσιο του προβληματισμού σχετικά με την πολυπρισματική διδακτική της τοπικής ιστορίας μέσα από ένα βιωματικό εκπαιδευτικό πρόγραμμα στο χώρο του μουσείου. 90 σ.

Σκοπός της παρούσας εργασίας ήταν η αξιολόγηση της επίδοσης των μαθητών στον τομέα του αναγνωστικού γραμματισμού. Συνολικά συμμετείχαν στην έρευνα 155 μαθητές ηλικίας 11 και 12 ετών, εκ των οποίων 77 αγόρια και 78 κορίτσια. Η συλλογή του δείγματος έγινε από ελληνικά δημόσια δημοτικά σχολεία αστικών και ημιαστικών περιοχών. Σύμφωνα με τα αποτελέσματα, παρουσιάζονται στατιστικά σημαντικές διαφορές στην επίδοση των μαθητών ως προς το φύλο και την τάξη, ενώ στατιστικά ασήμαντη είναι η διαφορά σε επίπεδο περιο-χών. Ένα σημαντικό τμήμα των μαθητών (28.4%) αδυνατεί να προσεγγίσει τη βάση της επί-δοσης παρουσιάζοντας σοβαρές δυσκολίες στον τομέα της ανάκτησης μιας πληροφορίας και ειδικότερα στην ερμηνεία και στη συσχέτιση πληροφοριών για τη λήψη μιας απόφασης. Με βάση τα αποτελέσματα της στατιστικής ανάλυσης, οι στάσεις των μαθητών απέναντι στην ανάγνωση, οι στρατηγικές ανάγνωσης και οι απόψεις τους για το ρόλο του σχολείου ως προς την καλλιέργεια του αναγνωστικού γραμματισμού σχετίζονται θετικά, ωστόσο η επίδοση δε σχετίζεται με τους προαναφερθέντες παράγοντες. The aim of this study was the assessment of students’ performance in the field of reading lit-eracy. In total, 155 students, aged 11 and 12 years old participated, of whom 77 were boys and 78 girls. The collection of the sample was carried out at Greek public primary schools of urban and suburban areas. According to the results, significant statistical differences exist in students’ performance with regard to sex and class, however, statistically insignificant was the difference between students of different areas. An important number of students’ (28.4%) fails to reach the benchmark level performance displaying serious difficulties in the field of information retrieval and especially in the interpretation and reflection on the information. Based on the results of the statistical analysis, students’ attitudes towards reading, reading strategies and their views about the role of school in the cultivation of reading literacy have a positive correlation, though students’ performance is not related to the aforementioned fac-tors. 220 σ.

Στην παρούσα μελέτη διερευνάται το ζήτημα της συνεργασίας σχολείου και οικογένειας, όπως αυτό παρουσιάζεται από την πλευρά τον γονέων. Πιο συγκεκριμένα εξετάζονται οι αντιλήψεις των γονέων για το ζήτημα της συνεργασίας, το πως οι ίδιοι συνεργάζονται και συμμετέχουν στην τάξη με το νηπιαγωγό και τα παιδιά, τη συχνότητα που αυτή έχει, πιθανά προβλήματα που ίσως έχουν αντιμετωπίσει στη συνεργασία μαζί τους καθώς και το ποια είναι η ιδανική συνεργασία για τους ίδιους. Πέρα από τη συναφή βιβλιογραφία, η έρευνα στηρίζεται και σε ατομικές, σε βάθος συνεντεύξεις με τους γονείς. Τα ευρήματα που προέκυψαν από την εργασία είναι πως όλοι θεωρούν σημαντική τη συνεργασία με τους νηπιαγωγούς αλλά σχεδόν κανείς δε συνεργάζεται αρκετά. Οι συναντήσεις γίνονται κυρίως σε προσωπικό επίπεδο και πάντα στο χώρο του σχολείου. Μιλούν σχεδόν πάντα για την επίδοση και τη συμπεριφορά του παιδιού στη τάξη καθώς και για ενδεχόμενα γνωστικά προβλήματα ή προβλήματα συμπεριφοράς που μπορεί να παρουσιαστούν. This study investigates the issue of cooperation between school and family, as this is pictured in parent’s side. More specifically, discussed the perceptions of parents on the cause of collaboration, how they associate with the teacher of their child and also in which way they take part in the proceedings of the class not only with her but also with the children too. Moreover, we are looking for the frequency of the cooperation, possible problems that they may have dealt with and finally which is the ideal cooperation for them with the educators. Apart from the relevant bibliography, survey is based in individual and in detail interviews with parents. The data resulted from the project indicate that all parents regard, the cooperation with kindergarten, as very important but almost none of them cooperate fairly. Meetings are held primarily on a personal level and always at the school. They talk about the child’s progress and his or her behavior in class and some cognitive and behavioral problems that may occur.

σσ. 291-301 The present study is an attempt to reveal the development of the secondary school in Zitsa after the Balkan wars, mainly in the first two years, after the end of the war. According to the school register 51 students attended lessons in this school. The majority of them come from Zitsa. Apart from that, important information referred to this school register, for example their birth place, their age and other personal information for every child. Furthermore, in this historical period there were also a primary school and a girls’ school. Also many children from neighboring villages such as Lithino and Karitsa studied in this school. In conclusion, student s’ attendance was related to family’s financial status, every family paid fees for their children in order to attend lessons in this school. The majority of children came from a middle class background. Δωδώνη : επιστημονική επετηρίδα Τμήματος Ιστορίας και Αρχαιολογίας; τ. ΜΓ '-ΜΔ' (2014-2015)

Σήμερα όπου και να στρέψεις το κεφάλι σου ακούς τη λέξη ΚΡΙΣΗ. Κρίση οικονομική, κρίση σχέσεων, οικογενειακή κρίση, κρίση πένθους, πολιτική κρίση, κλπ. Το ερώτημα που τίθεται είναι: Υπάρχει κρίση; Και αν ναι, μπορεί να ιαθεί αυτή η «ασθένεια»; Την απάντηση δίνει η συμβουλευτική, που ως επιστήμη εξελίχθηκε κατά τη διάρκεια του εικοστού αιώνα, εστιάζοντας σε πολλούς τομείς, συνδυάζοντας μεθόδους και σχολές. Η παρούσα έρευνα έχει ως σκοπό να διερευνήσει τα προβλήματα που αντιμετωπίζουν τα παιδιά της προσχολικής ηλικίας (4-6 ετών) μέσα από της διαφορετικής μορφής κρίσεις που βιώνουν αλλά και να «απαντήσει» στον τρόπο αντιμετώπισής τους. Το δείγμα αποτέλεσαν 63 γονείς μαθητών δημόσιων νηπιαγωγείων της Αθήνας το δεύτερο εξάμηνο του 2013 και χρησιμοποιήθηκε δομημένο ερωτηματολόγιο με ερωτήσεις κλειστού τύπου. Τα αποτελέσματα έδειξαν ότι παρόλο που στις περισσότερες περιπτώσεις οι γονείς δεν συζητούν μπροστά στα παιδιά τους προβλήματα που αντιμετωπίζουν, ωστόσο παραδέχονται ότι η κρίση επηρεάζει τη ρουτίνα της οικογένειάς τους σε μεγάλο βαθμό, σε μικρότερο τη συμπεριφορά και λιγότερο την ψυχική και σωματική υγεία των παιδιών τους. Πολύ υψηλό ποσοστό κατέχει η πεποίθηση ότι το σχολείο μπορεί να στηρίξει τα παιδιά σε δύσκολες περιόδους. Η έρευνα αναδεικνύει τον συμβουλευτικό και υποστηρικτικό ρόλο του σχολείου και του εκπαιδευτικού στην αντιμετώπιση της «κρίσης»., Nowadays, wherever you turn your head, you hear the word CRISIS. Financial crisis, crisis in relationships, family crisis, mourning crisis, political crisis, etc. The question which arises is this: Is there a crisis? And if so, can this ''disease'' be cured? The answer is given by counseling, which was developed as a science during the twentieth century, focusing on several areas and combining different methods and schools of thought. The current study aims to explore the problems faced by children of preschool age (4-6 years old) through the different forms of crisis which they experience, but also to ''respond'' to the way of dealing with them. The sample consisted of 63 parents of students attending Athens public kindergarten schools during the second semester of 2013 and a structured questionnaire with closed-ended questions was used. The results showed that, even though in most cases parents do not discuss the problems which they face in front of their children, they still admit that the crisis affects their family routine to a great extent, to a lesser extent their behavior, and to a small extent their children's mental and physical well-being. The notion that school can support children in difficult periods enjoys a very high percentage. The study highlights the counseling and supporting role played by school and teachers in dealing with the ''crisis''.

Η εργασία πραγματεύεται την έννοια της συνεργασίας μεταξύ των βασικών θεσμών κοινωνικοποίησης του παιδιού, της οικογένειας και του σχολείου. Πιο συγκεκριμένα, επιχειρήσαμε να εξετάσουμε πως νοηματοδοτεί κάθε πλευρά την έννοια της συνεργασίας, αν υπάρχει συνεργασία και ποιο είναι το βασικό πεδίο εκτύλιξής της. Στο θεωρητικό μέρος κάναμε μια μικρή παρουσίαση εννοιών και θεωριών που μας βοήθησαν στην ερμηνεία των δεδομένων της έρευνας όπως η θεωρία της Συμβολικής Αλληλεπίδρασης, η θεωρία των γλωσσικών κωδικών και οι έννοιες της κοινωνικοποίησης, του πολιτισμικού κεφαλαίου και του habitus. Εξετάσαμε ακόμα το ζήτημα της συνεργασία σε διεθνές επίπεδο μελετώντας διάφορες έρευνες στοχεύοντας στη καλύτερη και πιο ολοκληρωμένη κατανόηση του ζητήματος. Επιπλέον, παρουσιάσαμε εκτενώς την μέθοδο της grounded theory καθώς είναι η κύρια μέθοδος ανάλυσης της έρευνας που πραγματοποιήσαμε. Στο ερευνητικό μέρος επιχειρήσαμε την σε βάθος ανάλυση των δεδομένων βάσει της grounded theory. Για την συλλογή του ερευνητικού υλικού πραγματοποιήσαμε 10 ημιδομημένες συνεντεύξεις στην περιοχή της Πάτρας. Ενώ, στο τέλος εκθέσαμε τα συμπεράσματα της έρευνας μας επιχειρώντας μια σύνδεση με τη διεθνή βιβλιογραφία. This study discusses the concept of cooperation among family and school, the basic institutions for socialization of the child. Specifically, we attempt to examine which is the meaning that given by each side for concept of cooperation, if there is cooperation between family and school and which is the main field that cooperation applies. In the theoretical part we did a short presentation of concepts and theories that have helped us in the interpretation of research’s data such as Symbolic Interaction, theory of code’s language, concepts of socialization, cultural capital and habitus. Even consider the theme of cooperation in international level studying various researches aiming in better and more comprehensive understanding of the issue. In addition, we extensively presented the method of grounded theory because is the main method of analysis of the research we done. In the research part, we attempt to analyze in depth the research’s data based in method of grounded theory. For collection the research’s material we took 10 semi-structured interviews in the area of Patras. In the end we reported the findings of our research attempting a connection with the international literature.

Η παρούσα εργασία στοχεύει στο να δείξει ότι ο αυτοαναφορικός στοχασμός τον κινηματογράφου πάνω στα αισθητικά και τεχνικά μέσα που χρησιμοποιεί συνδέεται άμεσα με τον κινηματογραφικό ιδεολογικό λόγο. Η σύνδεση αυτή είναι εμφανής σε δύο ταινίες σχετικά με την παιδική ηλικία του Φρανσουά Τρυφώ, Τα 400 χτυπήματα και Το χαρτζιλίκι. Οι ταινίες αυτές εξέφρασαν το ανατρεπτικό για την εποχή κίνημα της Nouvelle Vague (Νέο Κύμα) και μπορούν να θεωρηθούν ως ένα κινηματογραφικό δοκίμιο για την παιδική ηλικία, γυρίστηκαν αντίστοιχα το 1959 και 1976, δηλαδή πριν και μετά το Μάη του '68 στη Γαλλία. Οι ταινίες αυτές διαμορφώνουν έναν χώρο στοχασμού και διαμάχης όπου οι διπολικότητες «σχολείο-μαθητές», «οικογένεια-παιδιά», «ενήλικοι-ανήλικοι», «κανόνες-παραβατικότητα» μας επιτρέπουν να κατανοήσουμε τον «κόσμο των πραγματικών παιδιών», πέρα από οποιαδήποτε προκατασκευασμένη έννοια περί παιδιού. Η αναζήτηση της νοηματοδότησης της παιδικής ηλικίας μ' αυτό τον τρόπο μάς επιτρέπει να κατανοήσουμε πως τα παιδιά που απεικονίζονται στις συγκεκριμένες ταινίες ενηλικιώνονται -πέρα από το όποιο βλέμμα/χειραγώγηση των ενηλίκων-, ενώ ταυτόχρονα συμβάλλει στην αποδέσμευση του θεατή από το βλέμμα του σκηνοθέτη., The aim of this essay is to show the link between the critical view of cinema on its own terms (technical and aesthetical) and on ways of filming and the content of the cinema's ideological discourse. This connection is particularly obvious in two films about children, by François Truffant: The 400 Blows and Small Change. The two films, illustrate changes in film making, constituting the radical movement of the Nouvelle Vague and could be considered as a twovolume screen essay on childhood. They were filmed in 1959 and 1976 respectively, namely before and after May '68 in France. They constitute afield for contemplation and controversy, where the relations «school-pupils», «family-children», «adults-minors», «law-offence against the law» are analyzed in an attempt to illuminate «the real world of children», irrespective of any prefabricated ideas about them. The present attempt of giving a meaning to childhood in this way leads to an understanding of the transition from childhood to adulthood, regardless of any adult patronizing view and contributes simultaneously to the release of the viewer from the view of the film director.

Το άρθρο αναφέρεται στον προβληματισμό που αναπτύχθηκε, κυρίως από το 1970 και μετά, στην ακαδημαϊκή κοινότητα σχετικά με το εάν ο κινηματογράφος μπορεί να αποτελέσει αξιόπιστο ιστορικό τεκμήριο ή είναι απλώς μια μορφή τέχνης ή/και ψυχαγωγίας. Εξετάζονται ελληνικές και ξένες ταινίες, μυθοπλασίας και ντοκιμαντέρ, που έχουν ως επίκεντρο το σχολείο και το ρόλο του δασκάλου, είτε ως θετικού είτε ως αρνητικού προτύπου (π.χ. «Διαγωγή μηδέν», «Η ζούγκλα του μαυροπίνακος», «Τα 400 χτυπήματα», «Κακή εκπαίδευση», «Τα παιδιά της χορωδίας»). Οι ταινίες δεν αποτελούν τη μοναδική πηγή για την ιστορία του σχολείου, συνιστούν ωστόσο πολύ ενδιαφέρον συμπληρωματικό υλικό, αφού καταγράφουν με σύνθετο και συνάμα σαφή τρόπο πολύπλοκες καταστάσεις και φανερώνουν εκδοχές τις οποίες οι γραπτές πηγές δεν μπορούν να αποτυπώσουν., This article refers to the concern developed, mainly after 1970, amongst academics in relation to the question as to whether the cinema can be considered as a valuable historical document or simply a form of art or/and leisure. The article studies Greek and international films, fictions and documentaries which focus on the school and the role of the teacher either as a positive or a negative model role (e.g. «Zero for conduct», «Blackboard jungle», «The 400 Blows», «La mala educación», «The chorus»). The films are not the only source on the history of schools, but they constitute very interesting and complementary material, since they record in a synthetic but at the same time precise way complex situations, while representing versions of school life which written sources cannot transcribe.

Στο άρθρο αυτό διερευνάται πώς στο σύγχρονο ελληνικό κινηματογράφο αναπαριστάνονται εκδοχές ενός ρόλου, του παιδιού-μαθητή. Αναλύονται οι ταινίες Ο Ψύλλος του Δημήτρη Σπύρου, Το καναρινί ποδήλατο του Δημήτρη Σταύρακα, και Το φως που σβήνει του Βασίλη Ντούρου. Κοινός άξονας στις τρεις ταινίες είναι η αναπαράσταση του παιδιού-μαθητή ως «άλλου». Χρησιμοποιώντας ως εννοιολογικό εργαλείο τον όρο «σκηνές ετερότητας», αναλύονται οι αντιπαραθέσεις ανάμεσα στο «χαρισματικό» παιδί-μαθητή και στο συντηρητικό, θεσμοθετημένο σχολικό, οικογενειακό και κοινωνικό περιβάλλον. Επίσης, αναδεικνύονται οι τρόποι με τους οποίους οικοδομούνται οι ταυτότητες των ηρώων και αναπαριστάνονται οι προσωπικοί τους κόσμοι. Μέσα από την ανάλυση των κινηματογραφικών αναπαραστάσεων των παιδιών αναδεικνύεται η σημασία του κινηματογράφου ως κοινωνικού λόγου για την κατανόηση της παιδικής ηλικίας και τη συγκρότηση της., The paper looks into representations of child-pupil images in contemporary Greek cinema. The films The Flea by D. Spyrou, The yellow bicycle by D. Stavrakas and The fading light by V. Douros are analyzed, focusing on the representation of the child-pupil as «other». Using as a conceptual tool the term «scenes of otherness», the conflicts between the «charismatic» childpupil and the conservative institutionalized school, family and social context are examined. In addition, the ways in which the children's identities are constructed and their personal worlds are represented are brought out and discussed. Analyzing the cinematographic representations of children brings out the significance of cinema as social discourse for understanding childhood and its construction.

Πρόσφατα, υπό την επιρροή Διεθνών Οργανισμών και της ΕΕ, η Γερμανία και η Φινλανδία πήραν μέτρα που αφορούν την ανάπτυξη και εξασφάλιση της ποιότητας στην εκπαίδευση γενικά, και στη σχολική μονάδα ειδικότερα. Στην παρούσα μελέτη επιχειρείται η συγκριτική προσέγγιση του γερμανικού και του φινλανδικού εκπαιδευτικού συστήματος στο παράδειγμα της εκπαιδευτικής αξιολόγησης, στην πρωτοβάθμια εκπαίδευση, στη Γερμανία (Βάδη – Βυρτεμβέργη) και στη Φινλανδία. Και οι δύο χώρες αποτελούν μέλη της Ε.Ε. με ισχυρή κρατική πρόνοια αλλά με διαφορετικές ιστορικές, εθνικές καταβολές και διαφορετικό κοινωνικό οικονομικό και πολιτικό υπόβαθρο. In recent years, under the influence of International Institutes and the EU, initiatives have been taken in Germany and Finland concerning the quality assurance and quality development of education at both the level of the school system and the level of the individual school. In the present study a comparative approach of the German and Finnish educational systems is attempted, in the paradigm of educational school evaluation, focusing on the primary education in Germany (Baden-Wuertemberg) and in Finland. The two countries constitute members of the EU with strong social welfare system but with specific historic and national heritage and different social, economic and political background.