Search

Σε αυτή τη μελέτη, εξετάζω τη σχέση μεταξύ της περιβαλλοντικής, κοινωνικής και διακυβερνητικής (ESG) απόδοσης των εξαγοράζουσων εταιριών και της αξίας της εταιρείας. Επίσης, εξετάζω την επίδραση της ESG απόδοσης των εξαγοράζουσων εταιριών στις μη αναμενόμενες αποδόσεις των εταιρειών γύρω από τις ημερομηνίες ανακοίνωσης των συμφωνιών συγχωνεύσεων και εξαγορών. Με βάση τη μέθοδο μελέτης συμβάντων χρησιμοποιώντας ένα δείγμα 482 ολοκληρωμένων εγχώριων συγχωνεύσεων στις ΗΠΑ από το 2010 έως το 2021, στις οποίες είναι διαθέσιμες οι αξιολογήσεις απόδοσης ESG των εξαγοράζουσων εταιρειών, βρίσκω ισχυρές ενδείξεις ότι η ESG απόδοση των αγοραστών έχει σημαντική θετική επίδραση στην αξία της εταιρείας, όταν χρησιμοποιείται το Tobin's Q ως εξαρτημένη μεταβλητή (p, In this study, I examine the relationship between the acquirers’ environmental, social, and governance (ESG) performance and firms’ value. Also, I examine the effect of ESG performance on acquirer firms’ abnormal returns around the announcement dates of M&A deals. Based on event-study method using a sample of 482 completed US domestic mergers from 2010 to 2021, in which acquiring firms' ESG performance ratings are available, I find strong evidence that acquirers' ESG performance has a significant positive effect on the firms’ value, when using Tobin's Q as the dependent variable (p

Η παρούσα εργασία πραγματεύεται το φαινόμενο των συγχωνεύσεων και των εξαγορών, τόσο από την οικονομική σκοπιά του θέματος όσο και από τη νομική. Συγκεκριμένα, η εν λόγω μελέτη εξετάζει πρώτα την οικονομική πλευρά του φαινομένου, ερευνώντας ενδεικτικά τους λόγους για τους οποίους οδηγείται μια εταιρεία σε αυτή την απόφαση και τους παράγοντες επιτυχίας και αποτυχίας τέτοιων μετασχηματισμών, και στη συνέχεια αναλύει τη νομική πλευρά του ζητήματος, συμπεριλαμβανομένης της σύγκρισης του νέου νόμου 4601/2019 περί εταιρικών μετασχηματισμών με το προϊσχύσαν καθεστώς καθώς και της διαδικασίας της συγχώνευσης, ως ρυθμίζεται στον προαναφερθέντα νόμο. Επιπλέον, στο τέλος γίνεται μια επισκόπηση – μελέτη περίπτωσης διασυνοριακής συγχώνευσης, στην οποία εφαρμόστηκε ο νόμος 3777/2009 λόγω της συμμετοχής εταιρειών με έδρα σε περισσότερες από μία χώρες.

Στόχος αυτής της διπλωματικής εργασίας, είναι να συγκρίνει τις βραχυπρόθεσμες αποδόσεις των μετοχών των εταιρειών-αγοραστριών, υψηλής βαθμολογίας ESG -συμπεριλαμβανομένων της βαθμολογίας των αντιπαραθέσεων - με το αντίστοιχο δείγμα εταιρειών με χαμηλή βαθμολογία ESG για το χρονικό διάστημα των τελευταίων 7 ετών (2015-2022) στην αγορά των ΗΠΑ. Πιο αναλυτικά, για να μελετήσουμε τη βραχυπρόθεσμη απόδοση των αγοραστριών εταιρειών και των εταιρειών στόχων, χρησιμοποιούμε τη μεθοδολογία ανάλυσης επιχειρηματικών γεγονότων για τον υπολογισμό των μη-κανονικών αποδόσεων γύρω από τη βραχυπρόθεσμη περίοδο ανακοίνωσης, με τη χρήση του υποδείγματος του Δείκτη Αγοράς (Market Model), για ένα τελικό δείγμα 4.578 ολοκληρωμένων συμφωνιών στην αγορά των ΗΠΑ. Επιπλέον, προκειμένου να βρούμε τους καθοριστικούς παράγοντες των Μη-κανονικών Αποδόσεων, χρησιμοποιούμε μια σειρά μεταβλητών, οι οποίες εκτός από τη βαθμολογία ESG είναι ο τρόπος πληρωμής, ο χρονικός ορίζοντας, καθώς και το εάν η συναλλαγή Σ&Ε αφορά εταιρείες που βρίσκονται στον ίδιο κλάδο ή σε διαφορετικό.

Includes bibliographical references. Number of sources in the bibliography: 176 Thesis (Ph. D.) -- University of Cyprus, Faculty of Economics and Management, Department of Accounting and Finance, 2020. The University of Cyprus Library holds the printed form of the thesis. Η διατριβή μου επικεντρώνεται στην εξέταση της εμπειρικής ανάλυσης μεταξύ της έκδοσης πληροφορίας και της συσχέτισης της τόσο με την αποτίμηση της αξίας της εταιρείας όσο και της πρόβλεψης της απόδοσης της μετοχής της στο μέλλον στο πλαίσιο των εταιρειών που εισέρχονται στο χρηματιστήριο των ΗΠΑ. Στο πρώτο κεφάλαιο εξετάζω κατά πόσο η ανικανότητα της υφιστάμενης έρευνας στον εντοπισμό συσχέτισης μεταξύ του φαινομένου υποτιμολόγησης (underpricing) και μελλοντικής απόδοσης των IPO εταιρειών (εταιρειών που διενεργούν Αρχικές Δημόσιες Προσφορές (IPO)) οφείλεται στην αντιστάθμιση των δύο συνιστωσών της υποτιμολόγησης που έχω ανακαλύψει της μεροληψίας των αναδόχων (επενδυτικών τραπεζών) και της ανεπάρκειας της αγοράς. Τα αποτελέσματα μου δείχνουν ότι υπάρχει στατιστικά σημαντική συσχέτιση μεταξύ ενός εκ των συνιστωσών της υποτιμολόγησης, της μεροληψίας των αναδόχων και της μελλοντικής απόδοσης των μετοχών των εταιρειών. Στο δεύτερο κεφάλαιο εξετάζω σε δείγμα Ευρωπαϊκών εταιρειών, εάν η πληροφόρηση στο ενημερωτικό δελτίο για τις Αρχικές Δημόσιες Προσφορές για εκδήλωση πρόθεσης των εταιρειών να εξαγοράσουν άλλες εταιρείες σχετίζεται με το κατά πόσο αυτή πραγματοποιείται, ποια η αντίδραση της αγοράς στην ανακοίνωση της εξαγοράς και την μακροπρόθεσμη απόδοση της εταιρείας μετά την εξαγορά. Συνοπτικά, τα αποτελέσματα δείχνουν ότι η υπάρχει λιγότερη αντίδραση εκ μέρους της αγοράς σε εταιρείες που εκδηλώνουν εξαρχής την πρόθεσή τους και η απόδοση τους είναι γενικά χειρότερη σε σύγκριση με τις υπόλοιπες εταιρείες. Όμως στην περίπτωση κατά την οποία οι εταιρείες που εξαγοράζουν άλλες εταιρείες που δραστηριοποιούνται σε χώρες με ασθενή νομοθετικά πλαίσια παρουσιάζουν μεγαλύτερη αντίδραση (θετική) από την αγορά και καλύτερη απόδοση γιατί οι εξαγορές έγιναν προσεγμένα. Στο τρίτο κεφάλαιο εξετάζω τους παράγοντες οι οποίοι ωθούν τους αναδόχους (επενδυτικές τράπεζες) να άρουν την απαγορευτική περίοδο πώλησης υφιστάμενων μετοχών καθώς και την επίδραση της πώλησης αυτών των περιοριστικών μετοχών στην αγορά. Τα αποτελέσματα δείχνουν πως αυτές οι εταιρείες υποφέρουν από κακή απόδοση στα μετέπειτα χρόνια, ένδειξη πως αυτή η πρόωρη πώληση από εσωτερικούς κατόχους μετοχών όπως διευθυντές είναι κακός οιωνός για τις εταιρίες. My main research relates to the empirical investigation of the relationship between disclosures, regulations, firm valuation and performance within the IPO context. In my first essay, I examine whether the inability of extant research to find consistent results on the association between underpricing and long-run performance of IPOs relates to the counteracting effects of the two components of underpricing, namely, underwriter bias and market inefficiency, that I am able to derive by incorporating in the underpricing computation the intrinsic price of the issue. The intrinsic price is derived from the initial filing price range in the IPO prospectus and the overallotment option exercised by the underwriters. The components of underpricing are the underwriter bias which reflects the difference between the offer price and the intrinsic price and the market inefficiency is the difference between the first day closing market price and the intrinsic price. Using a dataset of 1,147 US IPOs over the period 2001-2015, Ι find that the underwriter bias component of underpricing is strongly and positively associated with future returns and in turn explaining the inability of prior literature to find any consistent relation between underpricing and long-run performance. My second essay examines whether the disclosure of the intention to acquire in the IPO prospectus is a credible signal and further on whether this relates to the long-run performance of the combined entity. Using a dataset of European IPOs during the period 2001–2017, I find that such disclosures serve as a credible signal for their future implementation and that the market reaction to the subsequent announcement of the acquisition of disclosers is less positive compared to non-disclosers consistent with the anticipation hypothesis i.e. the effects of this disclosure have already been impounded to stock price earlier. Interestingly, when taking into consideration the bidders and targets environment, I document that among disclosers, bidders which domicile in a strong legal environment and strong anti-director rights and targets from weak legal and information environment have more positive market reaction and perform better in the long-run, indicative that the acquisitions are more diligently planned. In my third essay, I examine whether the selling of restricted shares prior to the lock-up expiration is associated with poorer future IPO performance. Using a dataset of US IPOs and their first SEOs for the period 2001-2019, I compare my sample of waivers i.e., IPOs whose lock-up period was waived through the registrations of new shares, to two control samples: (i) control sample comprises of IPOs that did not waive the lock-up provision (non-waivers) and (ii) IPOs that register new shares after the lock-up expiration (post-issuers). I find that my sample of waivers exhibits poorer long-run return performance and negative changes in valuation compared to both control samples. I also find that waivers exhibit greater change in abnormal accruals, i.e., engage in greater earnings management in the period following the IPO than both non-waivers and post-issuers.

Includes bibliographical references. Number of sources in the bibliography: 102 Thesis (Ph. D.) -- University of Cyprus, Faculty of Economics and Management, Department of Economics, 2014. The University of Cyprus Library holds the printed form of the thesis. Η διατριβή με τίτλο «Δοκίμια για τη χρηματοπιστωτική διαμεσολάβηση» αποτελείται από τρία αλληλένδετα κεφάλαια που σχετίζονται με την βιβλιογραφία της εμπειρικής τραπεζικής. Στο πρώτο κεφάλαιο εκτιμούμε το βαθμό του ανταγωνισμού στον τραπεζικό τομέα για 12.206 τράπεζες που λειτουργούν σε 148 χώρες κατά την περίοδο 1997-2010, χρησιμοποιώντας τρεις μεθόδους: τον δείκτη Lerner, τον διορθωμένο με βάση την αποτελεσματικότητα δείκτη Lerner , και την ελαστικότητα του κέρδους. Οι εκτιμήσεις του οριακού κόστους που απαιτούνται για όλες τις μεθόδους, λαμβάνονται με τη χρήση ήμι-παραμετρικής μεθοδολογίας. Και οι τρεις δείκτες δείχνουν ότι οι συνθήκες ανταγωνισμού στον τραπεζικό τομέα επιδεινώθηκαν κατά τη διάρκεια της περιόδου 1997-2006, βελτιώθηκαν μέχρι το 2008, και επιδεινώθηκαν και πάλι στη συνέχεια. Τα επίπεδα του ανταγωνισμού διαφέρουν μεταξύ των περιφερειών και εισοδηματικών ομάδων, αλλά υπάρχει σταδιακή σύγκλιση στην πάροδο του χρόνου. Το τραπεζικό σύστημα είναι λιγότερο ανταγωνιστικό στην υπο-σαχάρια Αφρική και τις χώρες χαμηλού εισοδήματος και πιο ανταγωνιστικό στην Ευρώπη και την Κεντρική και τη Νότια Ασία και τις χώρες του ΟΟΣΑ. Η σχέση μεταξύ της ιδιοκτησίας και του ανταγωνισμού στον τραπεζικό τομέα είναι μια σημαντική ανησυχία στους υπευθύνους χάραξης πολιτικής σε ολόκληρο τον κόσμο, αλλά σπάνια εξετάζονται διεξοδικά σε ερευνητικό επίπεδο. Στο δεύτερο κεφάλαιο, για 131 χώρες και 13 χρόνια αντιπαραβάλουμε και ταιριάζουμε την ιδιοκτησία των τραπεζών με πάνω από 50.000 εκτιμήσεις για την τραπεζική δύναμη αγοράς. Θεωρούμε ότι η ιδιοκτησία δεν εξηγεί την τραπεζική δύναμη στην αγορά σε επίπεδο μεμονωμένων τραπεζών. Ωστόσο, σε επίπεδο χώρας, η ξένη ιδιοκτησία των τραπεζών έχει μια θετική και σημαντική επίδραση στην δύναμη αγοράς, κυρίως επειδή οι ξένες τράπεζες εισέρχονται μέσω συγχωνεύσεων ή εξαγορών και όχι μέσω επενδύσεων (πράσινες εισχωρήσεις). Οι αυξήσεις στην δύναμη αγοράς μπορούν να εξηγηθούν πλήρως από την αύξηση του χάσματος μεταξύ των τιμών της τράπεζας και του οριακού κόστους, αλλά όχι από τις αυξήσεις των τιμών ή μειώσεις του κόστους ξεχωριστά. Στο τελευταίο κεφάλαιο παίρνουμε την ανάλυση σε ένα διαφορετικό επίπεδο, όσον αφορά την κατανόηση της οικονομικής συμπεριφοράς των δανειακών σχέσεων. Αξιοποιούμε ένα μοναδικό σύνολο δεδομένων για σχέσεις τράπεζας-εταιρείας με βάση τα κοινοπρακτικά δάνεια και εξετάζουμε την επίδραση του πιστωτικού κινδύνου και των κεφαλαίων της τράπεζας στην απόδοση και κίνδυνο των εταιρειών. Τα δεδομένων μας είναι μια πολύ-επίπεδη διατομή, η οποία ουσιαστικά επιτρέπει τον έλεγχο για όλα τα τραπεζικά και εταιρικά χαρακτηριστικά μέσω των αντίστοιχων σταθερών αποτελεσμάτων (fixed effects), αποφεύγοντας έτσι ανησυχίες σχετικά τις παραλειπόμενες μεταβλητές. Βρίσκουμε ότι οι τράπεζες με υψηλότερο πιστωτικό κίνδυνο συνδέονται με πιο ριψοκίνδυνες επιχειρήσεις. Επίσης, διαπιστώνουμε ότι οι τράπεζες με υψηλότερους σταθμισμένους δείκτες κεφαλαιακής επάρκειας δανείζουν σε πιο ριψοκίνδυνες επιχειρήσεις με μικρότερη εμπορεύσιμη αξία. This thesis entitled “Essays on Financial Intermediation” is comprised of three interrelated chapters in the literature of empirical banking. In the first chapter we estimate the degree of competition in the banking sectors for 12,206 banks operating in 148 countries over the period 1997-2010 using three methods: the Lerner index, the adjusted Lerner index, and the profit elasticity. Marginal cost estimates required for all methods are obtained using a flexible semiparametric methodology. All three indices show that competitive conditions in banking deteriorated during the period 1997-2006, improved until 2008, and deteriorated again thereafter. Levels of competition differ across regions and income groups, but there is gradual convergence over time. Banking system is less competitive in sub-Saharan Africa and low income countries and more competitive in Europe and Central and South Asia and OECD countries. The nexus between ownership and competition in the banking sector is a major concern to policymakers around the world but one that is rarely comprehensively examined. In the second chapter, for 131 countries and 13 years we match bank ownership with over 50,000 bank-year estimates, of our aforementioned dataset, on individual bank market power. We find that ownership does not explain market power at the individual bank level. However, at the country level, foreign bank ownership has a positive and significant impact on market power mainly because foreign banks enter through mergers or acquisitions and not through greenfield investments. The increases in market power can be fully explained by increases in the gap between bank output prices and marginal costs but not by price increases or cost decreases separately. In the last chapter we take the analysis to a different level, concerning the understanding of the economic behaviour of lending relationships. We exploit a unique data set on bank-firm relationships based on syndicated loan deals to examine the effect of banks’ credit risk and capital on firms’ risk and performance. Our data set is a multilevel cross-section, which essentially allows controlling for all bank and firm characteristics through respective fixed effects, thus avoiding concerns regarding omitted variables. We find that banks with higher credit risk are associated with more risky firms, with lower profitability and market value. Even though the total bank capital does not seem to play a role in lending to risky firms, we find that banks with higher risk-weighted capital ratios do lend to riskier firms with less market value. Our results are indicative of a strong adverse selection mechanism and highlight the need to monitor the risky banks more closely, especially as we consider large and influential syndicated loan deals.

Includes bibliographical references. Number of sources in the bibliography: 102 Thesis (Ph. D.) -- University of Cyprus, Faculty of Economics and Management, Department of Economics, 2014. The University of Cyprus Library holds the printed form of the thesis. Η διατριβή με τίτλο «Δοκίμια για τη χρηματοπιστωτική διαμεσολάβηση» αποτελείται από τρία αλληλένδετα κεφάλαια που σχετίζονται με την βιβλιογραφία της εμπειρικής τραπεζικής. Στο πρώτο κεφάλαιο εκτιμούμε το βαθμό του ανταγωνισμού στον τραπεζικό τομέα για 12.206 τράπεζες που λειτουργούν σε 148 χώρες κατά την περίοδο 1997-2010, χρησιμοποιώντας τρεις μεθόδους: τον δείκτη Lerner, τον διορθωμένο με βάση την αποτελεσματικότητα δείκτη Lerner , και την ελαστικότητα του κέρδους. Οι εκτιμήσεις του οριακού κόστους που απαιτούνται για όλες τις μεθόδους, λαμβάνονται με τη χρήση ήμι-παραμετρικής μεθοδολογίας. Και οι τρεις δείκτες δείχνουν ότι οι συνθήκες ανταγωνισμού στον τραπεζικό τομέα επιδεινώθηκαν κατά τη διάρκεια της περιόδου 1997-2006, βελτιώθηκαν μέχρι το 2008, και επιδεινώθηκαν και πάλι στη συνέχεια. Τα επίπεδα του ανταγωνισμού διαφέρουν μεταξύ των περιφερειών και εισοδηματικών ομάδων, αλλά υπάρχει σταδιακή σύγκλιση στην πάροδο του χρόνου. Το τραπεζικό σύστημα είναι λιγότερο ανταγωνιστικό στην υπο-σαχάρια Αφρική και τις χώρες χαμηλού εισοδήματος και πιο ανταγωνιστικό στην Ευρώπη και την Κεντρική και τη Νότια Ασία και τις χώρες του ΟΟΣΑ. Η σχέση μεταξύ της ιδιοκτησίας και του ανταγωνισμού στον τραπεζικό τομέα είναι μια σημαντική ανησυχία στους υπευθύνους χάραξης πολιτικής σε ολόκληρο τον κόσμο, αλλά σπάνια εξετάζονται διεξοδικά σε ερευνητικό επίπεδο. Στο δεύτερο κεφάλαιο, για 131 χώρες και 13 χρόνια αντιπαραβάλουμε και ταιριάζουμε την ιδιοκτησία των τραπεζών με πάνω από 50.000 εκτιμήσεις για την τραπεζική δύναμη αγοράς. Θεωρούμε ότι η ιδιοκτησία δεν εξηγεί την τραπεζική δύναμη στην αγορά σε επίπεδο μεμονωμένων τραπεζών. Ωστόσο, σε επίπεδο χώρας, η ξένη ιδιοκτησία των τραπεζών έχει μια θετική και σημαντική επίδραση στην δύναμη αγοράς, κυρίως επειδή οι ξένες τράπεζες εισέρχονται μέσω συγχωνεύσεων ή εξαγορών και όχι μέσω επενδύσεων (πράσινες εισχωρήσεις). Οι αυξήσεις στην δύναμη αγοράς μπορούν να εξηγηθούν πλήρως από την αύξηση του χάσματος μεταξύ των τιμών της τράπεζας και του οριακού κόστους, αλλά όχι από τις αυξήσεις των τιμών ή μειώσεις του κόστους ξεχωριστά. Στο τελευταίο κεφάλαιο παίρνουμε την ανάλυση σε ένα διαφορετικό επίπεδο, όσον αφορά την κατανόηση της οικονομικής συμπεριφοράς των δανειακών σχέσεων. Αξιοποιούμε ένα μοναδικό σύνολο δεδομένων για σχέσεις τράπεζας-εταιρείας με βάση τα κοινοπρακτικά δάνεια και εξετάζουμε την επίδραση του πιστωτικού κινδύνου και των κεφαλαίων της τράπεζας στην απόδοση και κίνδυνο των εταιρειών. Τα δεδομένων μας είναι μια πολύ-επίπεδη διατομή, η οποία ουσιαστικά επιτρέπει τον έλεγχο για όλα τα τραπεζικά και εταιρικά χαρακτηριστικά μέσω των αντίστοιχων σταθερών αποτελεσμάτων (fixed effects), αποφεύγοντας έτσι ανησυχίες σχετικά τις παραλειπόμενες μεταβλητές. Βρίσκουμε ότι οι τράπεζες με υψηλότερο πιστωτικό κίνδυνο συνδέονται με πιο ριψοκίνδυνες επιχειρήσεις. Επίσης, διαπιστώνουμε ότι οι τράπεζες με υψηλότερους σταθμισμένους δείκτες κεφαλαιακής επάρκειας δανείζουν σε πιο ριψοκίνδυνες επιχειρήσεις με μικρότερη εμπορεύσιμη αξία. This thesis entitled “Essays on Financial Intermediation” is comprised of three interrelated chapters in the literature of empirical banking. In the first chapter we estimate the degree of competition in the banking sectors for 12,206 banks operating in 148 countries over the period 1997-2010 using three methods: the Lerner index, the adjusted Lerner index, and the profit elasticity. Marginal cost estimates required for all methods are obtained using a flexible semiparametric methodology. All three indices show that competitive conditions in banking deteriorated during the period 1997-2006, improved until 2008, and deteriorated again thereafter. Levels of competition differ across regions and income groups, but there is gradual convergence over time. Banking system is less competitive in sub-Saharan Africa and low income countries and more competitive in Europe and Central and South Asia and OECD countries. The nexus between ownership and competition in the banking sector is a major concern to policymakers around the world but one that is rarely comprehensively examined. In the second chapter, for 131 countries and 13 years we match bank ownership with over 50,000 bank-year estimates, of our aforementioned dataset, on individual bank market power. We find that ownership does not explain market power at the individual bank level. However, at the country level, foreign bank ownership has a positive and significant impact on market power mainly because foreign banks enter through mergers or acquisitions and not through greenfield investments. The increases in market power can be fully explained by increases in the gap between bank output prices and marginal costs but not by price increases or cost decreases separately. In the last chapter we take the analysis to a different level, concerning the understanding of the economic behaviour of lending relationships. We exploit a unique data set on bank-firm relationships based on syndicated loan deals to examine the effect of banks’ credit risk and capital on firms’ risk and performance. Our data set is a multilevel cross-section, which essentially allows controlling for all bank and firm characteristics through respective fixed effects, thus avoiding concerns regarding omitted variables. We find that banks with higher credit risk are associated with more risky firms, with lower profitability and market value. Even though the total bank capital does not seem to play a role in lending to risky firms, we find that banks with higher risk-weighted capital ratios do lend to riskier firms with less market value. Our results are indicative of a strong adverse selection mechanism and highlight the need to monitor the risky banks more closely, especially as we consider large and influential syndicated loan deals.

Περίληψη: Τα τελευταία χρόνια της παγκοσμιοποίησης, οι συνθήκες ανταγωνισμού έχουν αλλάξει. Για να προσαρμοστούν οι επιχειρήσεις στις νέες εξελίξεις, θα πρέπει να κάνουν κατάλληλες επιχειρηματικές κινήσεις. Επομένως, οι συγχωνεύσεις και οι εξαγορές μεταξύ εταιριών κρίνονται απαραίτητες. Οι συγχωνεύσεις και εξαγορές αποτελούν στρατηγικές των επιχειρήσεων και σχετίζονται με την ανάπτυξη, την ολοκλήρωση και την επέκταση δραστηριοτήτων τους. Με τον τρόπο αυτό αυξάνονται τα οφέλη των επιχειρήσεων και γίνεται όλο και μεγαλύτερη συγκέντρωση κεφαλαίων τους. Σκοπός της εργασίας αυτής είναι η μελέτη των εισηγμένων επιχειρήσεων στο Χρηματιστήριο Αξιών Αθηνών, που πραγματοποίησαν συγχωνεύσεις και εξαγορές από το 2014 έως το 2017 και πως επηρεάστηκαν από τη συμφωνία αυτή. Για να εξεταστεί αν επηρεάστηκαν θετικά ή αρνητικά, χρησιμοποιήθηκαν 26 επιχειρήσεις και εφαρμόστηκε η μέθοδος PROMETHEE με τη βοήθεια χρηματοοικονομικών αριθμοδεικτών. Στην πρώτη ενότητα της παρούσας εργασίας παρουσιάζονται βασικές έννοιες, που σχετίζονται με τις συγχωνεύσεις και εξαγορές και επίσης παρουσιάζεται η ιστορική εξέλιξη των συγχωνεύσεων και εξαγορών. Στη συνέχεια, στη δεύτερη ενότητα αναλύονται τα κίνητρα και οι αιτίες των συγχωνεύσεων και εξαγορών, καθώς και τα πλεονεκτήματα, τα μειονεκτήματα και οι κίνδυνοι αυτών και ποιοι παράγοντες οδηγούν στην επιτυχία ή στην αποτυχία. Στην τρίτη ενότητα, γίνεται ανάλυση των δεδομένων που χρησιμοποιούνται στη μέθοδο PROMETHEE, με ποιο τρόπο εφαρμόστηκε στη συγκεκριμένη περίπτωση και τι απέδειξαν τα αποτελέσματά της. Τέλος, στην τέταρτη ενότητα αποτυπώνονται τα συμπεράσματα που προέκυψαν από την εργασία αυτή.