Search

Περίληψη: Η διπλωματική εργασία διερευνά τον τρόπο προσομοίωσης του gaming σε Υβριδικά περιβάλλοντα. Τα παιχνίδια ανάλογα με τον χαρακτήρα της αποστολής τους και των δράσεων των παιχτών χωρίζονται σε κατηγορίες, οι οποίες επιλύονται χωρικά ως αποτέλεσμα ενός παραμετρικού συστήματος . Από την μελέτη των δράσεων και των κινήσεων του παίχτη , σε συνδυασμό με τις ατμοσφαιρικές συνθήκες και τα στοιχεία του περιβάλλοντος του εικονικού κόσμου δημιουργείται μια λίστα από συνθήκες και στοιχεία προς προσομοίωση . Στη συνέχεια συντίθενται ως μηχανισμοί που συμπεριλαμβάνονται αναλόγως σε κάθε χωρική επίλυση. Μελετάται ακόμη με λεπτομέρεια ο τρόπος προσομοίωσης του παιχνιδιού Xing and the Land beyond και ο προσδιορισμός των κατασκευαστικών απαιτήσεων. Στόχος αποτελεί η δημιουργία εμπειριών μέσα από το συνδυασμό του εικονικής δράσης και της φυσικής διάδρασης.

Διπλωματική εργασία που υποβλήθηκε στο Πολυτεχνείο Κρήτης Περίληψη: Στόχος της παρούσας διπλωματικής εργασίας είναι να προτείνει ένα ολιστικό πρόγραμμα επαναπροσέγγισης του συγκροτήματος που στεγαζόταν το πρώην Ενιαίο Πολυκλαδικό Λύκειο Δήμου Αιγάλεω, Αττικής. Μετά την κατάργηση του θεσμού για τα ΕΠΛ, χρειάστηκε να φιλοξενήσει στις εγκαταστάσεις του ποικίλες εκπαιδευτικές μονάδες, αφήνοντας παρόλα αυτά αρκετούς χώρους ανεκμετάλλευτους. Επανασχεδιάζοντας το μεγαλύτερο μέρος του κτιριακού συγκροτήματος αλλά και εκτείνοντας το πάρκο που βρίσκεται ανατολικά του, στοχεύουμε στην δημιουργία μιας μεταβατικής ζώνης που καταφέρνει να ενεργοποιήσει την περιοχή και να γεφυρώσει τα όρια που έχουν δημιουργηθεί. Προτείνεται ένα ενιαίο κτιριακό συγκρότημα που να διαπλέκει τις εκπαιδευτικές διαδικασίες δευτεροβάθμιας και τριτοβάθμιας εκπαίδευσης δίνοντας την ευκαιρία και κατ ́επέκταση την επιλογή για άμεση ή έμμεση διάδραση ανάμεσα στα μέλη όλων των εκπαιδευτικών μονάδων που φιλοξενεί αλλά και του δημόσιου κοινού σημειακά. Κατ’αυτόν τον τρόπο, πέρα από τα προφανή εκπαιδευτικά οφέλη επιτυγχάνεται και η ολοήμερη λειτουργία του συγκροτήματος στο μεγαλύτερο μέρος της έκτασής του, γεγονός που εξυπηρετεί και τα ζητήματα ενεργοποίησης του ευρύτερου αστικού ιστού.

Περίληψη: Μελετώντας σε αρχικό στάδιο το δίπολο Αφήγησης-Αρχιτεκτονικής αλλά και την σημαντική αλληλεπίδραση μεταξύ των δύο αυτών ανθρωπιστικών κλάδων σε θεωρητικό επίπεδο μεταβήκαμε στο επόμενο στάδιο το οποίο αφορά την σχεδιαστική εφαρμογή τους . Καταπατώντας την σχεδιαστική μεθοδολογία που ακολουθείται ευρέως στον αρχιτεκτονικό κόσμο ξεκινήσαμε αρχικά κατανοώντας την ψυχοσύνθεση του πρωταγωνιστή της πλοκής μας και πώς αυτή επηρεάζεται ή επηρεάζει την μορφολογία αλλά και τους αρχιτεκτονικούς δείκτες που απαρτίζουν την κατοικία του. Οι αναμνήσεις, η καθημερινότητα αλλά και στιγμές που αποτέλεσαν καθοριστικές για την προσωπικότητά του συγγραφέα από την παιδική ηλικία μέχρι το υπόλοιπο της ζωής του αποτέλεσαν καθοριστικοί παράγοντες για την υλικότητα, τις διακοσμητικές λεπτομέρειες, τον φωτισμό, τις χωρικές ποιότητες, την τοποθεσία του κτιρίου αλλά και την διαμόρφωση του κάθε χώρου εσωτερικά αλλά και εξωτερικά της κατοικίας. Σχεδιάστηκε, λοιπόν, μια κατοικία σε δύο στάδια τα οποία διαμορφώνονται με βάση την ζωή του πρωταγωνιστή. Στην Α’ φάση η κατοικία μας αφηγείται την ιστορία ενός μικρού παιδιού το οποίο διαμένει μαζί με τους γονείς του ενώ στην Β’ φάση, όντας πλέον ενήλικας συγγραφέας διαμένει μόνος του.

Περίληψη: Το νερό ως βασικό και φυσικό στοιχείο ζωής φέρνει τον άνθρωπο κοντά στην φύση. Στόχος της διπλωματικής εργασίας είναι η εμπειρία της ροϊκότητας του νερού μέσα από τον σχεδιασμό. Η κίνηση της καμπυλότητας των κυμάτων της θάλασσας είναι η έμπνευση που οδηγεί στην σχεδιαστική αποτύπωση μιας ξενοδοχειακής μονάδας, διαφορετικής και όχι συνηθισμένης σύνθεσης στον χώρο.

Η παρούσα μελέτη αφορά τον σχεδιασμό του ιστορικού κέντρου της Χαϊδελβέργης, έχοντας ως κύριο στόχο την αειφόρο ανάπτυξη του. Η πολιτιστική του κληρονομιά, σε κάθε μορφή της (υλική και άυλη), θα προστατευτεί και θα αναδειχθεί, καθώς αποτελεί το βασικό συστατικό συνοχής αλλά και εξέλιξης μίας πόλης. Η ανάδειξη και η επίλυση των σύγχρονων προβλημάτων του, θα ενισχύσουν τη βιώσιμη κινητικότητα και την επανακατοίκηση του, η οποία φθίνει, σε μεγάλο βαθμό, τα τελευταία χρόνια. Για την τεκμηρίωση αλλά και για την καλύτερη εφαρμογή της μελέτης, θα χρησιμοποιηθούν, ως υποδείγματα-οδηγοί, παρεμβάσεις και έργα που έχουν εφαρμοστεί με επιτυχία σε άλλα ιστορικά κέντρα, καθώς και αρχές από τα βασικά κείμενα σχεδιασμού των πόλεων. Αναφορικά μπορούμε να πούμε τη Χάρτα της Αθήνας (1933), η οποία πρώτη επισημαίνει την προστασία της ιστορικής κληρονομιάς-μνημείου, τη χάρτα της Βενετίας (1964), η οποία διεύρυνε την έννοια του μνημείου επανακαθορίζοντας το, ως κάτι ευρύτερο και μεγαλύτερο από ένα αρχιτεκτονικό δημιούργημα, καθώς μέσα σε αυτό περιλαμβάνεται και το αστικό ή αγροτικό τοπίο που το περικλείει. Επίσης, μέσα σε αυτές υπάρχει η Σύμβαση της Γρανάδας (1985), η Διεθνής Χάρτα για την Προστασία των Ιστορικών Πόλεων (1987) κ.λπ. καθώς και κάποιες συνθήκες, όπως αυτή του Μάαστριχτ (1992), η οποία είναι Ευρωπαϊκή και δίνει το δικαίωμα στην Ε.Ε. να προβεί σε ενέργειες για τη διαφύλαξη και τη διάδοση του πολιτισμού στην επικράτεια της. Τέλος, υπάρχουν και πιο σύγχρονες αρχές, όπως αυτές της αναθεωρημένης Χάρτας του πολιτιστικού τουρισμού (1999), η νέα Χάρτα της Αθήνας (2003), η οποία αναγνωρίζει την αειφόρο ανάπτυξη, ως βασικό στόχο του χωροταξικού και πολεοδομικού σχεδιασμού καθώς και η οι αρχές της Βαλέτας, για την προστασία και διαχείριση των ιστορικών πόλεων οικισμών και αστικών περιοχών, όπως υιοθετήθηκαν από τη Γενική Συνέλευση του ICOMOS, το 2011. Η μελέτη χωρίζεται σε έξι επιμέρους κεφάλαια, που αφορούν την ιστορική αναδρομή της παλιάς πόλης, τη δημιουργία του κέντρου και τη σημερινή του κατάσταση, τα σύγχρονα όρια με τη σύσταση και τις δομές του, τα προβλήματα και τα ρυθμιστικά σχέδια με τις μελέτες επίλυσής αυτών, μια ανάλυση SWOT για την ανάδειξη των δυνατών του στοιχείων και τις προοπτικές του, καθώς και τους στόχους με τις προτάσεις και τις παρεμβάσεις, που θα το καταστήσουν ικανό να ανταπεξέλθει στις σύγχρονες, αλλά και μελλοντικές ανάγκες και απαιτήσεις. Τέλος, για την εκπόνηση της μελέτης χρησιμοποιήθηκε η διεθνής σχετική βιβλιογραφία και το διαδίκτυο, ενώ οι δυσκολίες για την εύρεση κάποιων στοιχείων, ήταν υπαρκτές. Παρόλα αυτά, η μελέτη εντοπίζει τα προβλήματα (σε ικανοποιητικό βαθμό) και προτείνει τις αντίστοιχες λύσεις, που θα στρέψουν το ιστορικό κέντρο προς την αειφόρο ανάπτυξη, που είναι και ο βασικός της στόχος., The present study concerns the design of the historic center of Heidelberg, with the main goal being its sustainable development. The historic center’s cultural heritage, in all its forms (material and intangible), will be protected and highlighted, as it is a key component of cohesion and development of a city. The emergence and solution of its modern problems, will enhance its sustainable mobility and re-inhabitation, which has been declining to a great extent in recent years. For the validation and the appropriate application of this study, interventions and projects, that have been successfully implemented in other historical centers, will be used as model-guides, in addition to the principles from the basic documentation of city planning. Such prominent examples, are the Charter of Athens (1933), which first points out the protection of the historical heritage-monument, the Charter of Venice (1964), which expanded the meaning of the monument, by redefining it as something wider and larger than an architectural creation, as it includes the urban or rural landscape that surrounds it. Also, we can find the Granada Convention (1985), the International Charter for the Protection of Historic Cities (1987) e.t.c., as well as certain conventions, such as the Maastricht Convention (1992), which being European, and gives the right to the E.U. to take actions towards the preservation and dissemination of culture in its territory. Finally, there are more modern principles, such as those of the revised Charter of Cultural Tourism (1999), the new Charter of Athens (2003), which recognizes sustainable development as a key goal of spatial and urban planning and the principles of Valletta, for the protection and the management of historic cities, settlements and urban areas, as adopted by the ICOMOS General Assembly, in 2011. The study is divided into six sub-chapters, which concern the historical background of the old city, the creation of the center and its current state, the modern boundaries with its composition and structures, the problems and the regulatory plans with the studies of their solution, a SWOT analysis to highlight its strengths and prospects, as well as the goals with proposals and interventions, which will enable it to cope with current and future needs and requirements. Finally, the relevant international literature and the internet, were used for the elaboration of the study, while certain difficulties surfaced gathering information and data. Despite that, the study identifies the problems (satisfactorily) and proposes the corresponding solutions, that will direct the historic center towards sustainable development, which is the main goal of this research.

The Municipal Market of Chania commonly known as the "Agora" is a historic building in the city of Chania in Crete, Greece. It is a building full of memory and representative elements of the city's history. Being a significant point of interest for tourists and visitors, the "Agora" is used as a central market on a daily basis, thus creating a commercial hub, fully integrated into the everyday life of the citizens. Based on the ongoing research of enhancing the user experience at the Municipal Agora of Chania (Karagianni et al, 2019), we highlight the idea that the Agora can be rethought as a building, monument, experience and journey. Using the conceptual approach of designing through narratives (Lehman, 2018; Achten, 2019), we delineate the process of integrating new technologies into the process of architectural design. Following that premise, the Agora is rethought as a commercial hub and as a historical monument. Previous research on the building experience through technology and IoT has shown that users experience lack of orientation and absence of comprehension regarding the historical and architectural value of the building (Karagianni et al, 2019). A new augmented reality application is designed to enhance user experience in a twofold way: on the one hand, to provide an overall improved experience of the Agora and tweak the interaction between user and the building; on the other hand, to create a layer of understanding the architectural and historical value, independent of the commercial layer of the Agora. In order to achieve interactivity within the Agora, our study focuses on two main axes. Firstly, we make use of the research results in the work of Karagianni et al (2019), to create conceptual narratives based on geometric and morphological elements of the building aiming at pointing out the optimal route towards enhancing the overall visitor experience. Secondly, we provide to the visitor the experience of re-live the place as it was or to make him understand better the composition, the structure of the space and its importance in the city site, exploiting ΑR dynamics, developing a system that uses marker-based and markerless tracking techniques, superimposing virtual elements onto the real environment of the Agora. The suggested route is a five point ‘journey’ into the cross shape monument. The journey starts at the main entrance of Agora, continues through the main corridor, from the beginning to the center and to the end of it, and finally drives you to the secondary corridor of the cross. The aim is to give the opportunity to the visitor to enjoy the experience of the Agora as a monument, as a significant market for the locals and of course to understand the importance of its architectural design which is not obvious because of the scale of the building. By re-inventing the building experience and redesigning the route we manage to offer the visitor an exploration of the whole building and the enjoyment of the dual role of Agora., Η Δημοτική Αγορά των Χανίων κοινώς γνωστή ως "Αγορά" είναι ένα ιστορικό κτήριο, γεμάτο μνήμη και σημασιολογικά στοιχεία της ιστορίας της πόλης. Σήμερα, είναι πλήρως ενσωματωμένο στην καθημερινή ζωή των κατοίκων, καθώς χρησιμοποιείται ως κεντρική αγορά, ενώ αποτελεί επίσης σημείο ενδιαφέροντος για τους τουρίστες. Με βάση την έρευνα για τη βελτίωση της εμπειρίας των χρηστών στη Δημοτική Αγορά Χανίων (Karagianni et al, 2019), επισημαίνεται η ιδέα ότι η Αγορά μπορεί να επανεξεταστεί ως κτήριο, μνημείο, εμπειρία ή ως και ταξίδι. Χρησιμοποιώντας την εννοιολογική προσέγγιση του σχεδιασμού μέσω αφηγήσεων (Lehman, 2018; Achten, 2019), η έρευνα προσανατολίστηκε προς τη διαδικασία ενσωμάτωσης νέων τεχνολογιών στην υλοποίηση του αρχιτεκτονικού σχεδιασμού. Μετά από αυτήν την υπόθεση, η Αγορά επανεξετάζεται όχι μόνο ως εμπορικό κέντρο, αλλά και ως ιστορικό μνημείο. Η προαναφερόμενη έρευνα έδειξε ότι οι χρήστες αντιμετωπίζουν έλλειψη προσανατολισμού, καθώς και απουσία κατανόησης της ιστορικής και αρχιτεκτονικής αξίας του κτηρίου (Karagianni et al, 2019). Στο πλαίσιο αυτό, μια νέα εφαρμογή επαυξημένης πραγματικότητας (AR) σχεδιάστηκε με σκοπό να βελτιώσει την εμπειρία των χρηστών με δύο τρόπους: από τη μία πλευρά, να παρέχει μια συνολική βελτιωμένη εμπειρία της Αγοράς και να ευνοήσει την αλληλεπίδραση μεταξύ χρήστη και κτηρίου, και από την άλλη πλευρά, να δημιουργήσει ένα επίπεδο κατανόησης της αρχιτεκτονικής και ιστορικής αξίας, ανεξάρτητα από τον εμπορικό σκοπό της Αγοράς, με τον οποίο είναι συνυφασμένη σήμερα. Προκειμένου να επιτευχθεί η αλληλεπίδραση αυτή εντός της Αγοράς, η μελέτη μας επικεντρώνεται σε δύο βασικούς άξονες. Πρώτον, χρησιμοποιούμε τα αποτελέσματα της έρευνας που προαναφέρθηκε (Karagianni et al, 2019), για να δημιουργήσουμε σημασιολογικές αφηγήσεις που βασίζονται σε γεωμετρικά και μορφολογικά στοιχεία του κτηρίου, ως μια διαδρομή που πρέπει να ακολουθήσει ο επισκέπτης με σκοπό να βελτιώσει την εμπειρία του στο εσωτερικό του χώρου. Δεύτερον, παρέχουμε στον επισκέπτη την εμπειρία να ξαναζήσει τον χώρο όπως ήταν ή να τον κάνει να κατανοήσει καλύτερα τη σύνθεση, τη δομή του και τη σημασία του στον ιστότοπο της πόλης, αξιοποιώντας τη δυναμική AR, αναπτύσσοντας ένα σύστημα ανίχνευσης - marker-based και markerless, με σκοπό την υπέρθεση εικονικών στοιχείων στο πραγματικό περιβάλλον της Αγοράς. Η προτεινόμενη διαδρομή είναι ένα ταξίδι πέντε σημείων στον σταυροειδή χώρο του μνημείου, ξεκινώντας από την κύρια είσοδο της Αγοράς, συνεχίζοντας μέσω του κύριου διαδρόμου, από την αρχή έως το κέντρο και μέχρι το τέλος του, και τέλος οδηγώντας τον επισκέπτη στο δευτερεύοντα διάδρομο του κτηρίου. Στόχος ήταν ο επισκέπτης να απολαύσει την εμπειρία της Αγοράς ως μνημείο, ως σημαντικό εμπορικό κέντρο όπως είναι σήμερα για τους ντόπιους και φυσικά να κατανοήσει τη σημασία του αρχιτεκτονικού σχεδιασμού που δεν είναι εμφανής λόγω της κλίμακας. Με αυτή τη διαδρομή καταφέραμε να προσφέρουμε στον επισκέπτη μια εξερεύνηση ολόκληρου του κτηρίου και την απόλαυση του διπλού ρόλου της Αγοράς.

Δημιουργία θόλου με τις απαραίτητες εγκαταστάσεις στον Άρη, που θα φιλοξενεί 60-70 άτομα σε μόνιμη βάση. Περίληψη: Ο αρχιτεκτονικός σχεδιασμός αφορά τη δημιουργία ενός διαστημικού θόλου Με τις απαραίτητες εγκαταστάσεις πού θα φιλοξενεί μία μικρή κοινότητα 60-70 άτομα σε μόνιμη βάση . Το κριτήριο για το σχεδιασμό αποτέλεσε η δημιουργία του φυσικού περιβάλλοντος που να παρέχει τις βέλτιστες συνθήκες διαβίωσης ταυτοχρόνως συνδυάζοντας καινοτόμες λύσεις για την περίπτωση του Άρη. Το βασικότερο στοιχείο του σχεδιασμού ήταν η οργάνωση της δράσης των αστροναυτών σε βραχύ και μακρό χρονικό επίπεδο. Ο απώτερος σκοπός του σχεδιασμού είναι η δημιουργία ενός περιβάλλοντος το οποίο θα μπορέσει να παρέχει πιο φυσικές συνθήκες για τους αστροναύτες που θα μείνουν μόνιμα στον Άρη Και θα δώσει δυνατότητες για τους νέους κατοίκους τα περιθώρια για εξέλιξη και την ανεξαρτητοποίηση τους από τους πόρους της γης. Όπως επίσης ένα από τα βασικά στοιχεία του σχεδιασμού είναι η δυνατότητα της αναπαραγωγής του αρχιτεκτονικού συνόλου από τα υλικά και τα μέσα που θα παρέχονται από το περιβάλλον του Άρη και η μέγιστη αξιοποίηση των δυνατοτήτων της 3D εκτύπωσης. Το αρχιτεκτονικό σύνολο του σχεδιασμού αποτελείται από έναν ενιαίο θολό 130Μ διάμετρο που εμπεριέχει όλες τις εγκαταστάσεις στο εσωτερικό του με στοιχεία φυσικού περιβάλλοντος. Επίσης κομμάτι σχεδιασμού αποτελείται και η διασύνδεση του θόλου με το έξω περιβάλλον και τις έξω εγκαταστάσεις που αποτελεί και το κομβικό σημείο για την σωστή λειτουργία του συνόλου. Το λειτουργικό πρόγραμμα περιλαμβάνει στους ιδιωτικούς χώρους ανάπαυσης και διαβίωσης τους δημόσιους χώρους δραστηριοτήτων τις περιοχές καλλιέργειες, τους βιομηχανικούς χώρους , τους χώρους παροχής υγείας, και τα σημεία έκτακτης ανάγκης.

Διπλωματική εργασία στο τμήμα Αρχιτεκτόνων Μηχανικών του Πολυτεχνείου Κρήτης, για την ολοκλήρωση προγράμματος σπουδών. Περίληψη: Το θέμα της παρούσας διπλωματικής εργασίας είναι η δημιουργία ενός νηπιαγωγείου στην περιοχή των Παχιανών στα Χανιά, Κρήτης. Στο σχεδιασμό του νηπιαγωγείου κυρίαρχο ρόλο παίζει το ίδιο το άτομο στην νηπιακή του ηλικία και στόχος είναι η κάλυψη των αναγκών που διαπιστώνονται μετά από έρευνα και αφορούν το συγκεκριμένο ηλικιακό φάσμα. Ως αποτέλεσμα επιδιώκεται η ανάπτυξη της διαδικασίας μάθησης και κοινωνικοποίησης μέσα σε ένα περιβάλλον με ποικίλα ερεθίσματα καθώς και η κοινωνικοποίηση του ατόμου μέσα σε ένα περιβάλλον ασφαλές και οικείο. Επιπρόσθετα επιχειρείται η επανένταξη του εν λόγω οικοπέδου στον αστικό ιστό με την δημιουργία μιας πλατείας ως σημείο εκτόνωσης και αναψυχής για τους κατοίκους της περιοχής. Με τον τρόπο αυτό δημιουργείται ένα σύμπλεγμα αποτελούμενο από την πλατεία, το νηπιαγωγείο και το υφιστάμενο δημοτικό σχολείο που γειτνιάζει με το οικόπεδο δημιουργώντας έτσι ένα πυρήνα ο οποίος θα προδώσει «πνοή ζωής» σε ολόκληρη την περιοχή.

Περίληψη: Οικοτουρισμός είναι ο τουρισμός που αναπτύσσεται σε οικολογικά αξιόλογες και επί το πλείστον περιοχές θεσμοθετημένης περιβαλλοντικής προστασίας (περιοχές Nartura). Τα τελευταία χρόνια εξελίσσεται σε μία από τις πιο δημοφιλείς μορφές τουρισμού. Προβάλλει τη φύση ως κύριο πόλο έλξης για τους επισκέπτες. Η εναλλακτική μορφή τουρισμού παράγει την αίσθηση της ηθικής ευθύνης, του σεβασμού και της εκτίμησης ως προς το φυσικό περιβάλλον. η διπλωματική αυτή εργασία, αποτελεί μια ολοκληρωμένη προσέγγιση, που συνδυάζει την προστασία της φύσης, την ανάδειξη της προσφοράς της στην ζωή του ανθρώπου, αλλά και την συνεισφορά της στην αρχιτεκτονική. Υπό το πρίσμα αυτό, επιλέξαμε το σχεδιασμό μιας οργανωμένης υποδομής, στην περιοχή των Αγίων Αποστόλων στα Χανιά, όπου το έντονο ανάγλυφο και οι υψομετρικές αποτέλεσαν έμπνευση κατά τον αρχιτεκτονικό σχεδιασμό. Σε κάθε αρχιτεκτονική παρέμβαση λήφθηκε υπόψη η ακριβής μορφολογία του εδάφους της περιοχής, η ιδιαιτερότητα του άθικτου φυσικού τοπίου και η βιοκλιματική παράμετρος. Πιο συγκεκριμένα επιλέξαμε το σχεδιασμό διαμονής σε καταλύματα ήπιου χαρακτήρα και μικρής δυναμικότητας, όπου οι κατοικίες συγχωνεύονται πλήρως στο περιβάλλον, καθιστώντας την ύπαρξη τους ως μια φυσιολογική μορφή στο επικείμενο έδαφος. Επιπλέον, προκειμένου η οικοτουριστική προσφορά να μην περιορίζεται στην απλή παροχή καταλύματος, επιδιώξαμε την παροχή δυνατοτήτων πραγματοποίησης βιωματικών εμπειριών, σχεδιάζοντας ένα θεραπευτικό κέντρο, ένα χώρο υποδοχής, ένα χώρο εστίασης και ένα καφέ, τα οποία παράλληλα έχουν ημιδημόσια χρήση και από τον ντόπιο πληθυσμό. Επιπρόσθετα, στο πλαίσιο της βιωματικής εμπειρίας του τόπου, σχεδιάσαμε ένα δημόσιο κεντρικό μονοπάτι με χώρους στάσης και σκίασης, το οποίο δίνει τη δυνατότητα στον επισκέπτη να αλληλεπιδράσει με τις βιοτικές συνιστώσες του συγκεκριμένου φυσικού περιβάλλον.

Η παρούσα διπλωματική είναι μια πειραματική απόπειρα, που στόχο έχει την συνεργασία της αρχιτεκτονική σύνθεσης, με την βιομιμητική λογική. Πιο συγκεκριμένα, πρόκειται για μία προσαρμόσιμη, εφήμερη, αρθρωτή, ελαφριά κατασκευή, που χρειάζεται μικρό χρόνο ανέγερσης, είναι εμπλουτισμένη με κινητά στοιχεία, ανταποκρίνεται σε ερεθίσματα και ο άνθρωπος/χρήστης είναι το επίκεντρο του ενδιαφέροντος., The aim of this thesis is to achieve the collaboration of architectural design and biomimicry, in an experimental attempt. More specifically, it is about a temporary, adaptive, modular, interactive, light structure, with a short building time, that is technologically enriched with kinetic elements, and the human/user is the focal point of interest.

Διπλωματική Εργασία που υποβλήθηκε στη Σχολή Αρχιτεκτόνων Μηχανικών του Πολ. Κρήτης Περίληψη: Στόχος της διπλωματικής αυτής είναι η συμπεριφορική/συναισθηματική μελέτη και η διερεύνηση της επιρροής που έχει ένας αρχιτεκτονικός τόπος στη διάθεση και τις επιλογές των ανθρώπων. Η μελέτη γίνεται με την απεικόνιση ενός φαντασιακού χώρου σε ψηφιακό περιβάλλον, όπου μέσα από ένα συνεργατικό βιντεοπαιχνίδι, δύο άτομα καλούνται να ακολουθήσουν μία ιστορία και να δράσουν με βάση αυτή, καθώς βρίσκονται στον ίδιο χώρο σε διαφορετικές εκδοχές του ο κάθε ένας. Κατά τη διάρκεια του παιχνιδιού, θα συναντήσουν καταστάσεις που απαιτούν να ληφθούν κάποιες αποφάσεις και από τους δύο τους, οι οποίες συνολικά επιρρεάζουν τόσο τη μεταξύ τους σχέση, όσο και αυτή με το χώρο γύρω τους. Το κομμάτι παιχνιδιού που παρουσιάζεται είναι ένα εισαγωγικό μέρος, που πέραν της ιστορίας, επιτρέπει στους παίκτες να γνωριστούν μεταξύ τους, καθώς και με τη λογική του παιχνιδιού.

Περίληψη: Η Τρίπολη αποτελεί ένα τυπικό παράδειγμα ελληνικής επαρχιακής πόλης, η οποία, μεταπολεμικά, γνώρισε εκθετική εξάπλωση, με πολεοδομικές, όμως, εφαρμογές οι οποίες εφαρμόστηκαν αποσπασματικά, χωρίς κάποιο συγκροτημένο σχέδιο. Τις παθογένειες και δυσλειτουργίες, οι οποίες προκύπτουν από μία τέτοιου είδους αστική ανάπτυξη, καλείται να αντιμετωπίσει ο σύγχρονος σχεδιασμός των πόλεων στον ελλαδικό χώρο. Υπό το πρίσμα αυτό, εκπονείται η παρούσα διπλωματική εργασία, στόχος της οποίας αποτελεί ο επανασχεδιασμός των χρήσεων γης, της κυκλοφορίας και των ελεύθερων χώρων, μέσω ενός ενιαίου πολεοδομικού λεξιλογίου και η αναδιαμόρφωση των σχέσεων δομημένου-αδόμητου, κίνησης-στάσης, συνδέσεων-ορίων, με γνώμονα τα ειδικά πολεοδομικά και φυσικά χαρακτηριστικά του τριπολιτσιώτικου τοπίου. Η εργασία, αρχικά, εστιάζει σε μία εκτενή καταγραφή και αξιολόγηση όλων των δεδομένων της περιοχής μελέτης (πληθυσμιακά, κοινωνικά, γεωγραφικά χαρακτηριστικά, πολεοδομική και κυκλοφοριακή οργάνωση, επιμέρους δίκτυα κλπ.) -η οποία αποτελεί αναπόσπαστο κομμάτι για την θεμελίωση των προτεινόμενων παρεμβάσεων- και ολοκληρώνεται με την εφαρμογή των εργαλείων του πολεοδομικού σχεδιασμού στη διατύπωση μιας συγκροτημένης πρότασης δικτύου πολεοδομικών παρεμβάσεων και μορφολογικής οργάνωσης, επιχειρώντας να χαράξει το πλαίσιο στο οποίο θα κινηθεί και θα διαπλαστεί η πόλη στο μέλλον.

Περίληψη: Η παρούσα διπλωματική εργασία επιχειρεί την ανάπλαση του ποταμού «Αράπιτσα» της Ηρωικής πόλης της Νάουσας. Το ποτάμι διαπερνά την πόλη και τη διαιρεί σε δύο τμήματα, το βόρειο και το νότιο. Λόγω της έντονης γεωμορφολογίας του, δημιουργούνται διάφορες ποιότητες στο τοπίο όπως χείμαρροι, καταρράκτες, μεγάλες υψομετρικές διαφορές με ψηλή και χαμηλή βλάστηση καθώς και φυσικά πλατώματα. Το συνολικό του μήκος είναι 1.05 χιλιόμετρα με τις πηγές του να βρίσκονται στο Άλσος του Αγίου Νικολάου και την κατάληξη του στους κάμπους της Ημαθίας. Την περιοχή χαρακτηρίζουν μεγάλες βιομηχανικές μονάδες, οι οποίες έχουν πάψει να λειτουργούν αλλά και χώροι ιστορικής αξίας, όπως ο χώρος Θυσίας και άλλα κτίρια σημαντικής πολιτιστικής σημασίας. Η ύπαρξη μη ενεργών βιομηχανικών κτιρίων, η δημιουργία δημοσίων χώρων χωρίς στοιχεία συνέχειας και επεμβάσεις σε επιλεγμένα μόνο σημεία διαμορφώνουν τη σημερινή εικόνα του ποταμού. Ο σχεδιασμός ξεκινάει με σημείο αναφοράς τους τρεις χαρακτήρες που εντοπίζονται στην περιοχή, οι οποίοι είναι ο ιστορικός, ο βιομηχανικός και ο πολιτιστικός. Στόχος είναι η ενοποίησή τους μέσω τριών ζωνών, αστική ζώνη, ζώνη πρανούς και ζώνη κοίτης, που αναπτύσσονται εκατέρωθεν του ποταμού αλλά και η ενδυνάμωση των εγκάρσιων συνδέσεων. Αρχιτεκτονικές κατασκευές μικρής κλίμακας σε συνάρτηση με το πράσινο αποτελούν το συνδετικό κρίκο των διαφόρων ετερόκλητων στοιχείων της περιοχής και συμβάλλουν στον επαναπροσδιορισμό του ποταμού σε έναν ενεργό πυρήνα.

Μεταπτυχιακή Διατριβή που υποβλήθηκε στη σχολή Αρχιτεκτόνων Μηχανικών του Πολυτεχνείου Κρήτης για την πλήρωση προϋποθέσεων λήψης του Μεταπτυχιακού Διπλώματος Ειδίκευσης «Χώρος σχεδιασμός και δομημένο περιβάλλον», Κατεύθυνση Β΄: «Ολοκληρωμένη προστασία δομημένου περιβάλλοντος με προηγμένες τεχνολογίες και υλικά» Περίληψη: Στην παρούσα διπλωματική μεταπτυχιακή εργασία μελετώνται ένας ενετικός νερόμυλος και ένας υδροκινούμενος αλευρόμυλος μαζί με ελαιοτριβείο του 20ου αιώνα (1912), που βρίσκονται νοτιοδυτικά της τεχνητής λίμνης της Αγυιάς στα Χανιά, μέσα σε ένα πάρκο με πλούσια χλωρίδα και πανίδα , το οποίο έχει ενταχθεί στο δίκτυο Natura. Ο νερόμυλος ήταν σε λειτουργία μέχρι το 1950, ενώ το εργοστάσιο εγκαταλείφθηκε το 1958. Πρόκειται για δύο σημαντικά μνημεία της προβιομηχανικής αρχαιολογίας της Κρήτης, τα οποία έχουν εγκαταληφθεί, με κίνδυνο να καταστραφούν ολοκληρωτικά. Στο πλαίσιο της εργασίας αυτής θα πραγματοποιηθεί η μελέτη και η αρχιτεκτονική αποτύπωση του υφιστάμενου κελύφους του υδροκινούμενου αλευρόμυλου - ελαιοτριβείου, η καταγραφή της παθολογίας του και η συσχέτιση και σύγκρισή του με αντίστοιχα παραδείγματα νερόμυλων στην ευρύτερη περιοχή της Κρήτης, με σκοπό την κατανόηση της δομής και της λειτουργίας του. Η εργασία θα καταλήξει σε πρόταση αποκατάστασής του με τις απαραίτητες μόνο επεμβάσεις, που σέβονται την αρχική δομή του κτιρίου, χωρίς να αλλοιώνουν το χαρακτήρα του, ώστε να μετατραπεί σε κέντρο περιβαλλοντικής εκπαίδευσης. Ο ενετικός νερόμυλος αποτυπώνεται όσο είναι δυνατόν, λόγω της κακής κατάστασής του και προτείνεται η συντήρησή του ως ερείπιο και σύνδεσή του με το κτίριο του αλευρόμυλου – ελαιοτριβείου, που θα αποτελέσει το χώρο στέγασης του περιβαλλοντικού κέντρου. Το κέντρο αυτό θα περιλαμβάνει ένα μικρό μουσείο της ιστορίας των κτισμάτων και των προβιομηχανικών τεχνικών που χρησιμοποιούσαν το νερό ως πηγή ενέργειας για την παραγωγή αλευριού και λαδιού, για να τονιστεί και να διαδοθεί έτσι η σημασία που είχε το νερό και η υδροκίνηση στην κοινωνία και οικονομία της περιοχής. Επίσης, θα δημιουργηθούν χώροι εργαστηρίων – παρουσιάσεων, ώστε να πραγματοποιούνται εκπαιδευτικά και περιβαλλοντικά προγράμματα από μαθητές, φοιτητές και μεμονωμένους ερευνητές, που θα αφορούν τόσο στη γνωριμία και μελέτη της αρχιτεκτονικής των κτιρίων όσο και στη μελέτη του φυσικού περιβάλλοντος. Παράλληλα, σκοπός είναι η διαχείριση και ο σχεδιασμός του ευρύτερου περιβάλλοντος στο οποίο βρίσκονται τα κτίρια, ώστε να ενταχθούν αρμονικά στο ιδιαίτερου χαρακτήρα φυσικό περιβάλλον τους, μέσα από έναν ενιαίο σχεδιασμό. Η προτεινόμενη επέμβαση θα δίνει εξίσου έμφαση στην ιστορική, περιβαλλοντική και εκπαιδευτική διάσταση του μνημειακού συγκροτήματος. Η ιστορική διάσταση αφορά στη διατήρηση και ανάδειξη της αρχιτεκτονικής των κτιρίων και στην προβολή της σημασίας τους ως μνημείων της προβιομηχανικής αρχαιολογίας, μέσω ενός εκθεσιακού-μουσειακού χώρου. Η περιβαλλοντική διάσταση επιδιώκεται μέσω της αρμονικής ένταξης του όλου συγκροτήματος στο φυσικό του περιβάλλον, με τη δημιουργία υπαίθριων χώρων υποδοχής, σύνδεσης των κτιρίων και χώρων παρατήρησης της φύσης. Τέλος, η εκπαιδευτική διάσταση αφορά στις χρήσεις που θα ενταχθούν για τη δημιουργία ενός οργανωμένου περιβαλλοντικού κέντρου, που θα αποτελέσει πόλο έλξης για μαθητές, φοιτητές και ερευνητές, με σκοπό την αναζωογόνηση της περιοχής και την ανάπτυξη ενός ελεγχόμενου περιβαλλοντικού τουρισμού, ο οποίος άλλωστε τα τελευταία χρόνια αποτελεί αντικείμενο συζήτησης των τοπικών φορέων διαχείρισης του πάρκου της Αγυιάς.

Περίληψη: Περιβάλλοντα παραγόμενα από 9 αλγορίθμους, που ο καθένας απομονώνει συγκεκριμένες μεταβλητές της αντίληψης, χρησιμοποιούνται για χωρικά πειράματα σε εικονική πραγματικότητα. Η ανάλυση των αποτελεσμάτων γίνεται εφαρμόζοντας μέθοδο αντιστοίχισης γεωμετρικών δεδομένων από ποσοτικοποίηση της αντιληπτικής εμπειρίας όρασης και θέσης με δεδομένα εγκεφαλικής δραστηριότητας από εγκεφαλογράφο. Στόχος είναι η διαμόρφωση ενός πλαισίου εκπόνησης πειραμάτων με αριθμητικά αποτελέσματα που θα συμβάλλουν στην περαιτέρω κατανόηση των ψυχολογικών επιδράσεων της γεωμετρίας του αρχιτεκτονικού έργου.

Είναι σαφές στις μέρες μας ότι στο σύνολο της πολιτισμικής κληρονομιάς, την οποία οφείλουμε να διαφυλάξουμε, δεν περιλαμβάνονται μόνο η υλική παραγωγή των τεχνών, τα κτήρια ή τα οικιστικά συγκροτήματα, αλλά, επίσης, και όλες εκείνες οι σχέσεις που οι ανθρώπινες κοινότητες συγκροτούν στον τόπο διαμονής τους, στο πλαίσιο της ιστορίας και της παράδοσής τους, οι οποίες, τελικώς, συν-διαμορφώνουν την ταυτότητα του τόπου. Άλλωστε η λέξη πολιτιστικός προέρχεται από τη λέξη πολιτισμός, δηλαδή το σύνολο της υλικής και άυλης δημιουργίας ενός λαού στη διάρκεια της εξέλιξής του, παραπομπή που οδηγεί αβίαστα τη σκέψη μας στην άμεση σύνδεση της έννοιας με την ταυτότητα ενός λαού. Έχοντας ως δεδομένα τα παραπάνω, η θεματική της συγκεκριμένης μελέτης εξαρχής τοποθετήθηκε στα πλαίσια της σχέσης τοπίου-μνημείου. Ο αρχιτεκτονικός σχεδιασμός της συγκεκριμένης μελέτης στόχο έχει την αποκατάσταση, αναβίωση και ανάδειξη ενός πολιτισμικού τοπίου και την ανάσυρση της μνήμης και της ταυτότητάς του, δημιουργώντας ένα νέο τόπο συμβίωσης, ένα τοπίο όπου φύση, σύγχρονος άνθρωπος και ανθρώπινες δομές βρίσκονται σε άμεση συσχέτιση. Το γνώριμο προσωπικά τοπίο της Κρήτης εξαρχής υπήρξε η βάση της αναζήτησης, καθώς φανερώνει σε πολλά σημεία και στο βάθος του χρόνου και της ιστορίας του τη συνδιαλλαγή του ανθρώπου με τον τόπο του. Θέμα μελέτης και σχεδιασμού επιλέγεται το τοπίο του Οροπεδίου Λασιθίου. Εστιάζοντας στην περιοχή Σελί Αμπέλου και σε μια σειρά ανεμόμυλων οι οποίοι ήταν εγκατεστημένοι εκεί και σήμερα παραμένουν ανενεργοί, η παρούσα διπλωματική εργασία επιχειρεί το μετασχηματισμό και την αποκατάσταση του παραμελημένου πολιτισμικού και παραγωγικού τοπίου, διατηρώντας τη μνήμη του παλαιότερου τρόπου χρήσης του από τον άνθρωπο και δημιουργώντας μια νέα τοπιακή οντότητα., Nowadays, it is clear that cultural heritage, which must be preserved, includes not only the material production of arts, buildings or residential complexes, but also all those relationships that human communities form in their place of living, in the context of their history and tradition, which, ultimately, co-shape the identity of the place. After all, the word cultural comes from the word culture, that is, the totality of the material and intangible creation of a group of people during its evolution, a reference that effortlessly leads our thoughts to the direct connection of the concept with the identity of these people. Given the above, the theme of this study from the beginning was placed in the context of the landscape-monument relationship. The architectural design of this study aims to restore, revive and highlight a cultural landscape and retrieve its memory and identity, creating a new place of coexistence, a landscape where nature, modern man and man-made structures are directly related. The personally familiar landscape of Crete has been the basis of the search from the beginning, as it reveals in many places and in the depths of time and history the reconciliation of man with his place. The landscape of the Lassithi Plateau is chosen as the subject of this study and design. Focusing on the “Seli Ampelou” area and a series of windmills that were installed there and today remain inactive, this dissertation attempts to transform and restore the neglected cultural and productive landscape, preserving the memory of its ancient human use and creating a new local entity.

Περίληψη: Ο στόχος της έρευνάς μας είναι να μελετήσουμε, να παραθέσουμε και να εφαρμόσουμε σε κατοικία τη θεωρία της αφηγηματικής ταυτότητας (κυρίαρχος όρος που εξηγεί την αφηγηματική αρχιτεκτονική) προκειμένου να δείξουμε το ρόλο που διαδραματίζει στην μορφοποίηση αυτής της νέας αρχιτεκτονικής τάσης που κερδίζει έδαφος από την δεκαετία του '80 και μετά. Η θεωρία της αφηγηματικής ταυτότητας έχει την αρχή της στον χώρο της ψυχολογίας και ως εκ τούτου έχει παραμελήσει να λάβει υπόψη τις δυσκολίες εφαρμογής της στο δίπολο τέχνη-Αρχιτεκτονική, μια έλλειψη με την οποία ασχολείται αυτή η έρευνα. Διερευνούμε τρόπους με τους οποίους η συγκεκριμένη θεωρία συμβάλλει στην μορφοποίηση μιας κατοικίας μιας οικογένειας ή ενός ατόμου ως μέρος του βιότοπου του. Το κάνουμε για να κατανοήσουμε καλύτερα πως σχετιζόμαστε ως οντότητες με τα κτίρια που διαβιώνουμε, αλλά και για πιθανά θέματα πολεοδομικής πολιτικής που ενδέχεται να προκύψουν από συνιστώσες της πολυεπίπεδης διαχείρισης της κλιματικής αλλαγής. Χρησιμοποιώντας την αφήγηση μιας οικογένειας ενός συγγραφέα που ζει απομονωμένη κυριολεκτικά μέσα στη φύση, μακριά από τον αστικό ιστό, διερευνούμε με προοδευτική και πειραματική διάθεση τα προβλήματα που ανακύπτουν στην διαμόρφωση ενός φυσικού σπηλαιώδους χώρου ως κατάλληλο χώρο για την στέγασή τους, τόσο ως φορείς υλοποίησης, όσο και ως ερμηνευτές της αφηγηματικής τους ταυτότητας. Δείχνουμε επίσης τα προβλήματα που ανακαλύπτουμε και πως η σημερινή τεχνολογία συνεισφέρει στην επίλυση και το τελικό αποτέλεσμα. Η σημασία αυτής της μελέτης έγκειται στο ότι συμβάλλει στην βελτίωση της θεωρητικής μας κατανόησης των περιορισμών που είναι συνυφασμένοι με την άσκηση σχεδιασμού και εφαρμογής της αφηγηματικής ταυτότητας στην αρχιτεκτονική. Το επιτυγχάνουμε αυτό με το να εστιάσουμε στις θεμελιώδεις δυσκολίες που εμπεριέχει μια αρχιτεκτονική δημιουργία έχοντας ως οδηγό μια αφήγηση που μέχρι τώρα είναι ακόμα ελλιπής και η οποία μας βοήθησε να κατανοήσουμε καλύτερα την αφηγηματική αρχιτεκτονική. Presented on

Ερευνητική Εργασία, Σχολή Αρχιτεκτόνων Περίληψη: Ξεκινώντας από τη σκιαγράφηση των πολιτικών πτυχών που έχει ο δημόσιος χώρος, μέσα από έργα σημαντικών στοχαστών του 20ου και 21ου αιώνα, περνάμε στους κινδύνους που υπάρχουν για αυτές τις πολιτικές διεργασίες στον σύγχρονο ρευστό κόσμο. Συγκεκριμένα, διερευνούμε την επιρροή που μπορεί να έχει ένας διευρυμένος κοινωνικός έλεγχος πάνω σε πολιτικές διεργασίες συνδεδεμένες με τον δημόσιο χώρο. Μέσα από τα θεωρικά εργαλεία του Michel Foucault περί της πειθαρχίας και του πανοπτισμού, θα αναλύσουμε το Σύστημα Κοινωνικής Αξιοπιστίας στην Λαϊκή Δημοκρατία της Κίνας. Θα δείξουμε πώς τα αναλυτικά εργαλεία που περιγράφουν μια «κλειστή» Πανοπτική μηχανή, παρότι ταιριαστά, επιδέχονται «διορθώσεις» και συμπληρώσεις όταν μιλάμε για ένα σύγχρονο σύστημα ελέγχου χωρίς τοίχους, χωρίς φυσικούς πύργους επιτήρησης και χωρίς καθορισμένες θέσεις για τους επιτηρούμενους. Για να μπορέσουμε τελικά να προσδιορίσουμε με ποιον τρόπο γίνεται ο κοινωνικός έλεγχος και ποιους κινδύνους εμπεριέχει για έναν πολιτικό δημόσιο χώρο στο σήμερα. Presented on

Περίληψη: Το νερό αποτελώντας πηγή ζωής και αναπόσπαστο φυσικό στοιχείο της γης, δεν θα μπορούσε να μην επηρεάσει την ανθρώπινη εξέλιξη και ιστορία του ανθρώπινου πολιτισμού. Η παρακάτω μελέτη επιχειρεί να εξετάσει τον ρόλο του νερού. Ειδικότερα, στοχεύει στην ανάδειξη τρόπων, με τους οποίους οι άνθρωποι αξιοποιούν το φυσικό αυτό στοιχείο στην αρχιτεκτονική σύνθεση, με έμφαση το πεδίο των τουριστικών καταλυμάτων, που αποσκοπούν στην χαλάρωση και ηρεμία του ανθρώπου, πλησιάζοντάς τον κοντά στην φύση. Αναλυτικότερα σκοπός είναι η αποτύπωση τεχνικών εφαρμογής του υδάτινου στοιχείου στην αρχιτεκτονική μέσω καινοτόμων προτάσεων, με βασικά κριτήρια την σημασιολογία του νερού, την βιοκλιματική και φαινομενολογική του ιδιότητα καθώς και την τεχνολογία και εφαρμογή. Presented on

Η ερευνητική εργασία αποτελεί μια αναδρομή στη δημιουργία κόσμων, στην αναζήτηση του τρόπου εμβύθισης και διάδρασης με αυτούς. Αναζητώντας τις βασικές αρχές στη διαμόρφωση εμπειριών σε οποιοδήποτε φανταστικό κόσμο μελετόνται οι καταστασιακοί όροι, η Νέα Βαβυλώνα και οι Λαβύρινθοι. H Νέα Βαβυλώνα συντίθεται ως μία πόλη μεταβλητότητας, αυτοματισμού , τεχνητών ατμοσφαιρών, ελεύθερης περιπλάνησης και εξατομίκευσης. Οι Λαβύρινθοι συντέλεσαν πρώιμες δομές εμβύθισης ,κατάλληλες χωρικά για τη δημιουργία δοκιμασιών και εμπειριών διάδρασης.Τα χαρακτηριστικά αυτά φέρουν πολλές ομοιότητες με τα παιχνίδια και τους ψηφιακούς κόσμους του σήμερα. Ανεξάρτητα από το περιεχόμενο του εικονικού κόσμου η διάδραση, το είδος της εικονικής πραγματικότητας, αλλά και οι αισθήσεις που ενεργοποιούνται καθορίζουν την εμπειρία των συμμετεχόντων και τον βαθμό εμβύθισής τους. Τα Υβριδικά περιβάλλοντα είναι ένας επαυξημένος τρόπος διεξαγωγής παιχνιδιών χωρικά στον οποίο συμμετέχουν το σώμα και οι αισθήσεις. Για την ενίσχυση της εμβύθισης και της παρουσίας σε αυτά κρίνεται τελικά απαραίτητο να συμπεριληφθούν μηχανισμοί που υποστηρίζουν τις κινήσεις των παιχτών, προσομοιώνουν τις εξωτερικές συνθήκες και περιέχουν στοιχεία διάδρασης προκειμένου να ανταπεξέλθουν στις αποστολές και τη συμπεριφορά του παίχτη., This research paper aims to address the evolution of world-building while at the same time identify ways of immersion and interaction with imaginary worlds. The basic principles of creating experiences in these worlds are being highlighted through the Situationist International movement, New Babylon, and the labyrinths. New Baby - lon was conceived as a city of automation, transformation, artificial atmospheres, and customization. Labyrinths, from the very beginning, were considered immersive structures capable of creating challenges and interactive experiences. Most of their elements are found in video games and in the digital applications of today’s world. Regardless of the content of the digital world, we argue that the interaction, the kind of virtuality, and the senses are addi - tional elements to define the experience of the participants. At the same time, they con - trol their immersion. Hybrid Environments can be considered as augmented ways to play video games in a space by which the body and the senses play an important role. Boasting the feeling of presence and the amount of immersion can be accom - plished by including mechanisms that sup - port or simmulate the action and the moves of the players. Lastly, these environments should be able to simulate the weather conditions and include interactive elements that align with the needs of the players and the objectives created by the game.

Ερευνητική εργασία που εκπονήθηκε στα πλαίσια του προγράμματος σπουδών της σχολής Αρχιτεκτόνων μηχανικών του Πολυτεχνείου Κρήτης Περίληψη: Η συγκεκριμένη ερευνητική εργασία εξετάζει το φαινόμενο του τουρισμού στην Ελλάδα και επιχειρεί να διερευνήσει το πως η ανάπτυξή του επηρέασε την αρχιτεκτονική αλλά και πως θα μπορέσει πλέον η αρχιτεκτονική να χρησιμοποιηθεί ως εργαλείο για την διαμόρφωση της εικόνας της χώρας. Αφού εξετάσουμε την παράλληλη πορεία αρχιτεκτονικής και τουρισμού μέσα στην πάροδο του χρόνου, εξάγονται συμπεράσματα για τα χαρακτηριστικά της αρχιτεκτονικής και κρατικής οργάνωσης, κατ’ αντιστοιχία με τη δεκαετία του 60, που μπορούν να συμβάλουν σε έναν τουρισμό στραμμένο στον πολιτισμό και την ποιότητα, μιας και η αρχιτεκτονική καλείται πάλι να δώσει λύσεις για τον ολοένα και αυξανόμενο αριθμό επισκεπτών. Είναι λοιπόν ανάγκη για αναγνώριση των λαθών του παρελθόντος και για επανεξέταση της σχέσης της αρχιτεκτονικής της τουριστικής κατοίκησης με την φύση και το περιβαλλοντικό αποτύπωμα, ώστε να μπορέσουμε πλέον να διαχειριστούμε τις επιρροές του τουρισμού στον τόπο με διαφορετικό τρόπο. Presented on

Αιτίες απομάκρυνσης του σύγχρονου ανθρώπου από το φυσικό περιβάλλον και τρόποι επανασύνδεσής του με αυτό, μέσω ενός φιλοαθλητικού βίου. Περίληψη: Στις μέρες μας οι ραγδαίες τεχνολογικές εξελίξεις και η αμέλεια του σωστού αστικού σχεδιασμού κάνουν τον άνθρωπο να απομακρύνεται από το φυσικό περιβάλλον και κατ’ επέκταση τη σωματική άσκηση. Έτσι θεωρείται απαραίτητη η βελτίωση του αστικού σχεδιασμού για την ενσωμάτωση της φυσικής άσκησης στην καθημερινότητα των ανθρώπων. Ένας από τους τρόπους ενσωμάτωσης φυσικών στοιχείων και πρασίνου στην πόλη αποτελεί ο οικολογικός σχεδιασμός, ο οποίος βοηθά στην συμβίωση μεταξύ αστικού και φυσικού περιβάλλοντος. Ιδιαίτερη προσοχή πρέπει επίσης να δοθεί στην εθνική βλάστηση καθώς κάνει τους χώρους υπαίθριας άσκησης πιο προσιτούς και ευχάριστους στους χρήστες. Σημαντική είναι επίσης η αλληλεπίδραση του αθλητισμού και της φύσης σε καθημερινή βάση με τον συνύπαρξη της αντίστοιχης περιβαλλοντικής παιδείας που πρέπει να παρέχεται. Επίσης εξηγείται γιατί πρέπει να συνδυάζεται ο αθλητισμός και η αναψυχή στα πλαίσια του αστικού περιβάλλοντος. Τέλος αναπτύσσονται αρχές όπως η σημασία της καλής θέσης της αθλητικής δραστηριότητας στην πόλη και η εξασφάλιση γειτονικής σχέσης με δημόσιο χώρο, έτσι ώστε να δημιουργηθεί ένα πρόγραμμα που θα περιλαμβάνει αθλητικές αλυσίδες, έξυπνους συνδυασμούς και μεικτά προγράμματα χρήσεων με στόχο την ανάπτυξη έξυπνων στρατηγικών επανάχρησης του δημόσιου χώρου και χρήσεων φιλοαθλητικού βίου που θα απευθύνονται σε όλες τις ηλικιακές ομάδες. Presented on

“Η μουσική δεν είναι επ’ ουδενί λόγω ένας κόσμος κωδικοποιημένος και ιεραρχικά οργανωμένος” (Ιάννης Ξενάκης, “Κείμενα περί αρχιτεκτονικής και μουσικής”). Η προσέγγιση αυτή εκφράζει και την αρχιτεκτονική. Αρχιτεκτονική και μουσική συνιστούν δύο κόσμους ιδιαίτερους και πολύπλοκους, που διαμορφώνονται σε άμεση συνάρτηση των συνθηκών της εποχής αναφοράς. Κατά συνέπεια, η προσέγγισή τους δεν είναι ποτέ απλή. Ακολουθούν, ωστόσο, μια παράλληλη πορεία καθώς οι κανόνες που διέπουν τη δομή και την έκφρασή τους, φαίνεται να είναι κοινοί. Η εργασία αποτελείται από πέντε μέρη στα οποία και διερευνά τη σχέση μουσικής και αρχιτεκτονικής μέσα από μια συγκριτική ανάλυση της Σονάτας του Σεληνόφωτος (Μπετόβεν) και την Elbphilarmonie (Herzog & de Meuron). Στα δύο πρώτα μέρη ορίζεται το πλαίσιο έρευνας για το δίπολο μουσική και αρχιτεκτονική, ενώ τονίζεται εμφατικά η μεταξύ τους σχέση με τη παρουσίαση συγκεκριμένων (αρχιτεκτονικών) έργων. Στο τρίτο μέρος παρουσιάζονται τα χαρακτηριστικά και η εξέλιξη της σονάτας σε αντιπαραβολή με την εξέλιξη των αιθουσών μουσικής. Στο τέταρτο μέρος παρουσιάζονται με συντομία ο συνθέτης και οι αρχιτέκτονες, ενώ στο πέμπτο μέρος αναλύονται τα επιλεγμένα έργα τους. Ακολουθούν τα συμπεράσματα και οι βιβλιογραφικές αναφορές., "Music is by no means a codified and hierarchically organized world" (Iannis Xenakis, "Texts on architecture and music"). This approach also reflects the architecture. Architecture and music are two worlds that are special and complex, formed in direct relation to the conditions of the reference time. Consequently, their approach is never simple. However, they follow a parallel course as the rules governing their structure and expression seem to be common. The thesis is consisted of five parts in which the relationship between music and architecture is explored through a comparative analysis of the Moonlight Sonata (Beethoven) and the Elbphilarmonie (Herzog & de Meuron). The first two parts define the research framework for the dipole music and architecture, while emphasizing the relationship between them with the presentation of specific (architectural) works. The third part presents the characteristics and the evolution of the sonata in comparison with the evolution of the music halls. The fourth part briefly presents the composer and the architects, while the fifth part analyzes their selected works. The following are the conclusions and the bibliographic references.

Περίληψη: Η παρούσα εργασία έχει ως θέμα την κατοίκηση υπό το έδαφος και τον σύγχρονο τρόπο που εκφράζεται στο νησιωτικό τοπίο των Κυκλάδων. Στόχος της έρευνας είναι να αναδείξει αφενός τον σχεδιασμό χώρων κατοίκησης υπό του εδάφους ως πράξη άρρηκτα συνδεδεμένη με τις απαρχές της ανθρώπινης παρουσίας στο χώρο, αφετέρου μέσα από τα βιοκλιματικά οφέλη που παρουσιάζουν αντίστοιχες κατασκευές, επιδιώκεται μία σύνδεση με σύγχρονα παραδείγματα του ελληνικού νησιωτικού κυκλαδικού χώρου. Η εργασία δομείται σε τρία μέρη: • Στο πρώτο μέρος γίνεται αναφορά στις απαρχές της σχέσης του ανθρώπου και της εντός του εδάφους κατοίκησης. • Στο δεύτερο μέρος αναλύονται τα βιοκλιματικά οφέλη των υπόσκαφων κατασκευών. • Τέλος, στο τρίτο μέρος παρουσιάζονται χαρακτηριστικά παραδείγματα, σύγχρονης υπόσκαφης αρχιτεκτονικής του ελληνικού νησιωτικού κυκλαδικού χώρου. Presented on

Περίληψη: Η ερευνητική (Project Nyx) πραγματεύεται το θέμα του βιωματικού σχεδιασμού (experiential design) με αναφορά στον κόσμο των ηλεκτρονικών παιχνιδιών. Στο πρώτο της μέρος μελετά και αναλύει την υφιστάμενη βιβλιογραφία. Στο μεταίχμιο μελετάται πως και γιατί η αρχιτεκτονική χρειάζεται να δανειστεί διάφορα πρωτόκολλα σχεδιασμού από τον σχεδιασμό παιχνιδιών (game design), και εστιάζει στο γεγονός ότι το game design σχεδιάζει και αναπτύσει χωρικά περιβάλλοντα και εμπειρίες, από τον χρήστη προς τα έξω και δια μέσω εκείνου και των ενεργειών του και στο δεύτερο μέρος, που κινείται καθαρά ερευνητικά, αναπτύσσουμε ένα νέο σύστημα ταξινόμησης της εμβυθιστικής εμπειρίας (immersion), με βάση semantics (συμμενομενα) ΚΑΙ θα τεθούν τα θεμέλια για την δημιουργία μίας μεθοδολογία, μίας γλώσσας σχεδιασμού (Design Language), την MATRIX, με την οποία ο χρήστης, αρχιτέκτονας, παίκτης, game designer, game developer κ.λπ θα μπορούν 1. να αναλύσουν χωρικές εμπειρίες με βάση το προαναφερθέν σύστημα ταξινόμησης ή/και 2. να μπορούν να σχεδιάσουν από τον μηδέν τις δικές του εμπειρίες. Τέλος, κατατίθεται ένα ένθετο που αποτελεί αναφορά του πιο μεγάλου και σημαντικού πειράματος της ερευνητικής (Project Nyx) Presented on

Περίληψη: Η παρούσα ερευνητική εργασία επιχειρεί την διερεύνηση των δυνατοτήτων του πλανήτη Άρη να φιλοξενήσει μία μόνιμη αποικία με απώτερο σκοπό την εξέλιξή τους σε ανεξάρτητη κοινότητα . Το κύριο αντικείμενο της έρευνας είναι μία ρεαλιστική προσέγγιση του σχεδιασμού μιας τέτοιας κοινότητας- αποικίας και το αρχιτεκτονικό σύνολο που θα αρμόζει περισσότερο σε αυτές τις συνθήκες. Προσεγγίζει το θέμα ξεκινώντας από την ανάλυση των συνθηκών του περιβάλλοντος και τους φυσικούς πόρους που παρέχονται ή μπορούν να παραχθούν στην επιφάνεια του Άρη. Στην συνέχεια κάνει αναφορά στα ιστορικά δρώμενα που αφορούν το ζήτημα διαστημικής αρχιτεκτονικής γενικώς και στα γεγονότα που επηρέασαν και αποτέλεσαν κομβικά σημεία στην εξέλιξη της . Θεωρώντας ως βασικό κομμάτι της έρευνας σήμερα όσο αφορά μία διαστημική αποικία, αναλύει σχολαστικά την πρακτική έρευνα και τα Mars analogue που έχουν πραγματοποιηθεί τα τελευταία χρόνια, παρουσιάζοντας μερικά από αυτα που έχουν ενδιαφέρον αποτελέσματα. Τονίζει τις ανάγκες μιας διαστημικής αποικίας και την στοιχειώδη οργάνωση των συνθηκών. Παρουσιάζει νέες τεχνικές και καινοτόμες λύσεις στην κατασκευή και χρήση νέων υλικών όπως παραδείγματος χάρη τεχνολογία εκτύπωσης 3D printing . Στη συνέχεια εξετάζεται ο ανθρώπινος παράγοντας στο διάστημα και βιωματική εμπειρία του ατόμου και της κοινότητας σαν σύνολο . Εξετάζονται και οι σχέσεις τέτοιων εννοιών στο αρχιτεκτονικό σύνολο όπως η έννοια του τόπου, δημόσιου, ιδιωτικου και οι σχέσεις φυσικού και τεχνητού περιβάλλοντος . Αναλύει τους ψυχολογικούς παράγοντες και τα συναισθήματα που επηρεάζουν την βιωματική εμπειρία και εξετάζει τον χρονικό παράγοντα στην οργάνωση του χώρου. Στο πρακτικό κομμάτι παρουσιάζονται προτάσεις για διάφορα στάδια οργάνωσης μιας τέτοιας αποικίας σε μακρο και μικρό επίπεδο . Αναλύονται με λεπτομέρεια οι ιδιότητες και τα τεχνικά χαρακτηριστικά ενός Αρειανού θολου και σχεδιάζεται σχεδιάγραμμα με τους απαραίτητους χώρους και την διασύνδεση τους . Παρουσιάζονται προτάσεις για την ασφάλεια των συνθηκών και αναφέρονται λύσεις για την χρήση βλάστησης και ως πηγή τροφής ή για την παραγωγής οξυγόνου . Παρουσιάζει επίσης προτάσεις για τη χρήση νέων υλικών φιλικών ως προς το περιβάλλον. Στο τέλος γίνεται μία ρεαλιστική προσέγγιση μιας προβλέψεις εφόσον αν αποφασίσαμε ως πολιτισμός να δημιουργήσουμε μόνιμη κοινότητα στον Άρη. Presented on

Η παρούσα ερευνητική εργασία αρχικά πραγματεύεται τη μελέτη των εννοιών του οικείου και του ανοίκειου μέσα από το παράδειγμα του S. Michele in Borgo στην Πίζα. Πώς αυτές οι δύο έννοιες της ψυχολογίας εμφανίζονται στον δημόσιο χώρο, με βάση πάντοτε το συγκεκριμένο κτίριο; Έπειτα μελετάται το πώς η μνήμη επηρεάζει τον σχεδιασμό ενός κτιρίου ή και μιας ολόκληρης πόλης, όπως η Πίζα. Ως στόχος της εργασίας, συνοψίζοντας, τίθεται η διερεύνηση των ορίων μεταξύ οικείου και ανοίκειου, η σχέση αυτών με την έννοια της μνήμης, ατομικής και συλλογικής και το κατά πόσο είναι διακριτά μεταξύ τους. Μέσα από γνωστά κτιριακά παραδείγματα ενσυνείδητης χρήσης του ανοίκειου θα μελετηθούν, στη συνέχεια, οι συνθήκες και οι χειρισμοί που καθιστούν ένα κτίριο ανοίκειο, αντιπαραβάλλοντας τα αργότερα με το παράδειγμα του S. Michele, στο οποίο δεν υπήρξε καμία τέτοια αρχική πρόθεση των αρχιτεκτόνων. Τέλος, θέτοντας ως παράμετρο την εν τέλει ύπαρξη του ανοίκειου αισθήματος στο συγκεκριμένο κτίριο, θα γίνει προσπάθεια διερεύνησης των στοιχείων που το καθιστούν αφιλόξενο στον ιστορικό ιστό, διακρίνοντας την σχεδιαστική απεικόνιση από την μετέπειτα αρχιτεκτονική υλοποίηση του έργου και το κατά πόσο αυτές αποκλίνουν μεταξύ τους, ερευνώντας παράλληλα σε ποιους παράγοντες οφείλεται η διαφορά από το αρχικά επιδιωκόμενο., The present research paper, first deals with the study of the concepts of canny and uncanny through the example of S. Michele in Borgo in Pisa. How do these two concepts of psychology appear in public space, always based on that particular building? Afterwards it is studied how memory affects the design of a certain building or an entire city, such as Pisa. The aim of this thesis, in summary, is to explore the boundaries between canny and uncanny, their relationship to the concept of memory, individual and collective and whether they are distinct from one another. Through well-known examples of conscious use of the uncanny, the conditions and operations that make a building seam uncanny, will be then studied, contrasting them later with the example of S. Michele, in which there was no such initial intention of the architects. In conclusion, setting as an unchangeable parameter the consolidated existence of the uncanny feeling in this building, an attempt will be made to investigate the elements that make it seem unfamiliar towards the historical urban web. distinguishing the initial design from the later architectural implementation of the project and whether they deviate from each other, while simultaneously researching the factors responsible from the original purpose.

Ερευνητική Εργασία που υποβλήθηκε στη Σχολή Αρχιτεκτόνων Μηχανικών Πολυτεχνείου Κρήτης το Μάρτιο του 2020 Περίληψη: Η παρούσα ερευνητική εργασία καταπιάνεται με έννοιες όπως η μνήμη, ατομική και συλλογική, και η λήθη, οι οποίες «εγγράφονται» στο χώρο μέσω της δραστηριότητας των υποκειμένων. Μέσα από τις προσεγγίσεις θεωρητικών που έχουν ασχοληθεί με τις παραπάνω έννοιες, αναλύεται το αποτύπωμα των εννοιών αυτών υπό το πρίσμα χωρικών διατάξεων, οι οποίες μένουν σταθερές στη πάροδο του χρόνου. Παράλληλα, μελετούνται η ετερότητα και η εξαίρεση ως στοιχεία κοινωνικής διάκρισης, οι οποίες εντοπίζονται χωρικά και αναλύονται περεταίρω στην έννοια των ετεροτοπιών. Στο δεύτερο κομμάτι της εργασίας, ανιχνεύονται τέτοιοι τόποι συσσώρευσης μνήμης και ομάδων ετερότητας, στους τόπους εξορίας του 20ου αιώνα. Χαρακτηριστικό των τόπων αυτών αποτελεί ο εγκλεισμός, η απομόνωση, η αναμόρφωση, η πρόνοια, καθώς και ο εκτοπισμός. Είναι σαφές λοιπόν, ότι για την επίτευξη όλων των παραπάνω, στους τόπους αυτούς τα όρια που διαχωρίζουν το «διαφορετικό» από το «όλο», οφείλουν να είναι έντονα. Ύστερα από την ανάγνωση των περισσότερων τόπων εξορίας της Ελλάδας, επιλέγεται η ανάλυση τριών παραδειγμάτων. Τα παραδείγματα αυτά είναι το νησί της Μακρονήσου, της Σπιναλόγκα και της Λέρου, που εκτός απ’ την διαφορετική ταυτότητα των εγκλείστων που συγκεντρώνουν (πολιτικοί κρατούμενοι, λεπροί, ψυχασθενείς), διαφοροποιούνται ιστορικά, χωρικά, και αρχιτεκτονικά μεταξύ τους. Στόχος της εργασίας μας είναι να αναδείξουμε ότι ο χώρος, μη αποκομμένος από τα γεγονότα και τις μαρτυρίες όσων τον έζησαν, μπορεί να συμβάλει στην αφήγηση της ιστορίας και στη διαμόρφωση συλλογικής μνήμης. Επίσης, μέσω της ανάλυσης των «υλικών» ορίων που εντοπίζουμε σε κάθε παράδειγμα, εστιάζουμε σε συγκεκριμένα χαρακτηριστικά του τοπίου και του αρχιτεκτονικού χώρου, που επιτυγχάνουν τον αυστηρά οριοθετημένο και ελεγχόμενο τρόπο ζωής που επιβάλει η εξορία. Τέλος, με την ανάλυση των «άυλων» ορίων, προσεγγίζονται μέσω των αυτοβιογραφικών μαρτυριών των ατόμων, που έζησαν στους τόπους αυτούς, τα χαρακτηριστικά που συντάσσουν τη συλλογική μνήμη της ομάδας και χαρακτηρίζουν τη βιωματική κατοίκηση του χώρου. Presented on

Περίληψη: Η παρούσα εργασία αφορά την μελέτη της βιωματικής εμπειρίας, η οποία προκύπτει από μια κανονική περιπλάνηση στο χώρο και μέσω της επαφής με τα χαρακτηριστικά του γίνεται πιο προσωπική. Η μελέτη αυτή γίνεται γύρω από τρείς βασικές ενότητες που σχετίζονται με το θυμικό την μνήμη και την φαντασία. Σημασία έχει η επισήμανση των χαρακτηριστικών που ενεργοποιούν το θυμικό και συμβάλλουν στη δημιουργία ενός μικρόκοσμου βασισμένου στην μνήμη και την φαντασία. Σκοπός είναι η νοητή περιπλάνηση που δημιουργείται από την κανονική περιπλάνηση και η αρμονία του υφιστάμενου σε σχέση με την εμπειρία και αυτό μελετήθηκε μέσω της εκπόνησης ερωτηματολογίου. Presented on

Περίληψη: Η παρούσα ερευνητική εργασία πραγματεύεται τη διαχείριση της πρόσβασης στη θάλασσα, δηλαδή τη μετάβαση από το αστικό στο φυσικό τοπίο, διασαφηνίζοντας έννοιες γύρω από το τοπίο, το όριο και τον αιγιαλό και μελετώντας ποικίλες τοποθετήσεις προς μια ευρύτερη κατανόηση των παραπάνω όρων. Στο πλαίσιο της μεθοδολογίας αναλύονται τοπιακές επεμβάσεις οι οποίες συνδιαλέγονται με τον αιγιαλό και θεωρούνται επιτυχημένες τόσο λόγω της θετικής ανταπόκρισης από τους χρήστες όσο και λόγω της ένταξης τους στον ευρύτερο χώρο. Σκοπός της εργασίας είναι η κατανόηση των διαφορετικών προσεγγίσεων και σχεδιαστικών εργαλείων γύρω από τις τοπιακές επεμβάσεις στον αιγιαλό καθώς και η εξέταση και κατανόηση των παραμέτρων που συνδράμουν στην διαμόρφωση κάθε πρότασης. Αρχικά, σε κάθε ένα από τα επιλεγμένα παραδείγματα πραγματοποιείται ανάλυση,μελετώντας τα βασικά στοιχεία της περιοχής επέμβασης. Στη συνέχεια, παρουσιάζεται ο τρόπος με τον οποίο επιλέγει ο κάθε αρχιτέκτονας να διαχειριστεί τις διάφορες συνθετικές παραμέτρους. Κάθε τοπίο μπορεί να αποτελέσει υπόβαθρο ποικίλων τρόπων σχεδιαστικής επέμβασης και γι’ αυτό είναι απαραίτητο να μελετώνται σε βάθος οι παράμετροι που συνδράμουν στις σχεδιαστικές αποφάσεις. Βασικά σημεία τα οποία κάθε μελετητής οφείλει να μελετά είναι οι φυσικές και πολιτισμικές παράμετροι, το ανάγλυφο, οι κλιματολογικές συνθήκες και αναμφίβολα η δυναμική κάθε τόπου. Η αναγνώριση της δυναμικής κάθε τόπου είναι το κλειδί για επιτυχημένες επεμβάσεις, καθότι κάθε τοπίο χρήζει ειδικής προσέγγισης. Τέλος, με την ανάλυση των επιλεγμένων επεμβάσεων και την προσπάθεια κατανόησης της κάθε περίπτωσης χωριστά βάσει όλων των σχεδιαστικών παραμέτρων, δίνεται ερέθισμα για γόνιμες συζητήσεις ώστε να προβούμε στην ανάδειξη των ελληνικών παραθαλάσσιων τοπίων. Οι παράμετροι, κάθε φορά, έχουν διαφορετική βαρύτητα και εναλλάσσονται, γι’ αυτό οφείλουμε να είμαστε σιωπηλοί, να αφουγκραστούμε τον εκάστοτε τόπο καθώς και τη δυναμική της θάλασσας. Presented on

Περίληψη: Οι σύγχρονες νοσοκομειακές μονάδες χαρακτηρίζονται από μια σειρά σύνθετων λειτουργικών δομών, οι οποίες αλληλεπιδρούν με κάθε δυνατό συνδυασμό, συγκροτώντας μεγαλύτερα και συνθετότερα συστήματα. Κτιριακοί τύποι τέτοιας πολυπλοκότητας και δυναμικής αντιμετωπίζουν στο σχεδιασμό τους πολλαπλά πεδία επίλυσης όσον αφορά και τους, διαφορετικών και κατά περιπτώσεις αντικρουόμενων αναγκών, χρήστες τους. Μελέτες υποθέσεων από Περιβαλλοντικούς ψυχολόγους και άλλους ερευνητές, όπως ο D. Canter σε έρευνα στη Σκωτία και η L. Rivlin στη Νέα Υόρκη, έδειξαν πως υπάρχει μια μεγάλη ποικιλία απόψεων από διαφορετικούς ανθρώπους απέναντι στο ίδιο τους το περιβάλλον. Στην παρούσα εργασία το νοσοκομείο προσεγγίζεται ως προς συγκεκριμένο χρήστη, τον ασθενή. Η ασθένεια εξ ορισμού προκαλεί άγχος, τα βιώματα αιχμής (ζωή-θάνατος, ασθένεια-υγεία) των ασθενών στο νοσοκομείο επηρεάζουν την ψυχολογία τους και διαταράσσονται ατομικές και κοινωνικές ανάγκες, όπως ο προσωπικός χώρος και η κοινωνικοποίηση. Μελέτες έχουν διαπιστώσει ότι η βελτίωση του εσωτερικού περιβάλλοντος στα νοσοκομεία έχει θετική επίδραση στην ανάκαμψη των ασθενών (Ulrich, 1984, Davidson, 1994, NHS Estates, 1994). Ως εκ τούτου, εντοπίζονται τα στοιχεία τα οποία σύμφωνα με την περιβαλλοντική ψυχολογία και αντίληψη καθιστούν ένα περιβάλλον θεραπευτικό και εξετάζονται οι διάφορες σχεδιαστικές πρακτικές μετατροπής τους σε χωρικές παραμέτρους των νοσοκομειακών συστημάτων. Presented on

Περίληψη: Η παρούσα διπλωματική εργασία περιλαμβάνει τη διερεύνηση των πολεοδομικών χαρακτηριστικών του Δήμου Καισαριανής. Για το λόγο αυτό, εστιάζει στην ανάλυση και αξιολόγηση της υφιστάμενης κατάστασης του Δήμου σε επίπεδο χρήσεων, κυκλοφορίας-οδικού δικτύου, δομημένων-αδόμητων χώρων, πρασίνου, υψών, όρων δόμησης, κατάστασης κτιρίων. Στόχος είναι η διατύπωση προτάσεων, που θα συμβάλλουν στην αναβάθμιση του περιβάλλοντος και την κάλυψη των εκτιμώμενων νέων αναγκών υπό το πρίσμα του βιώσιμου σχεδιασμού. Μετά τη διερεύνηση των προοπτικών και των προβλημάτων της περιοχής διατυπώνονται προτάσεις για τη βελτίωση των δικτύων, την αύξηση των δημόσιων χώρων και των χώρων πρασίνου και τη διαμόρφωση του δομημένου περιβάλλοντος.

Στην παρούσα διπλωματική εργασία μελετάται η εκμετάλλευση υφιστάμενου χώρου και η δημιουργία νέου θέτοντας ως στόχο να μετατρέψει το άτομο, την αδιαφορία και την έλλειψη βαρύτητας της πρόσφατης τεχνολογικής κατασκευής σε μια θετική εμπειρία του χώρου, του τόπου και του νοήματος διατηρώντας ταυτόχρονα τον απόλυτο σεβασμό στο παρελθόν, το παρόν και το μέλλον. Γίνεται χρήση της αντανάκλασης, των διαβαθμίσεων της διαφάνειας, της επικάλυψης, της αντιπαράθεσης και των σύγχρονων τεχνολογικών μέσων για να δημιουργηθεί μια αίσθηση βάθους στο χώρο, καθώς και λεπτών και μεταβαλλόμενων αισθήσεων κίνησης και φωτός. Σε έναν και μόνο χώρο μπορεί να υπάρχουν πολλαπλά περιβάλλοντα συμπεριφοράς σε διαφορετικές στιγμές. Αναφορικά με το τι βιώνουμε σε έναν συγκεκριμένο χώρο, αυτός αποτελεί κομμάτι της εμπειρίας μας και καθορίζεται σε συνάρτηση με τους ανθρώπους που ζούνε μέσα σε αυτόν. Έτσι, όπως αναφέρει και ο Canter (1988), τα συναισθήματα που ένα άτομο αποκτά για το χώρο είναι συστατικό της έννοιας «χώρος», και μπορούν να καταγραφούν με τη μελέτη που αφορά στην ικανοποίηση του, καθώς και στη θέληση που εκφράζει για συχνές επισκέψεις στο χώρο αυτό. Επομένως ο χώρος καθορίζει και την κατανόηση των ανθρώπινων εμπειριών και συμπεριφορών και επιτρέπει τη δημιουργία πλέον ενός «πολυχώρου» που ανταποκρίνεται σε οποιοδήποτε μοντέλο χρήστη., In this thesis, the correct use of the current space as well as the creation of new one is studied, in order to transform the person into a positive experience of the actual space, place and general content, avoiding the lack of gravity of the recent technological methods, maintaining at the same time the absolute respect to the past, the present and the future. This is achieved by making use of the reflection, the levels of transparency, the covering, the contradiction as well as the modern technological means in order to create a sense of space depth and delicately fluctuating senses of movement and physical light. In a single space there could be multiple behavioral environments at different points in time. Our experience of a certain space is defined by the persons who live in it. As quoted by Canter (1988), a person’s feeling of a space is an actual ingredient of the meaning of “space”, and they can documented in the study concerning its satisfaction and its will to visit this space. Therefore, the space also defines the understanding of the human experiences and behaviors, allowing the creation of a “multi-space” that can respond to any user-model.

Περίληψη: Η εκπόνηση της συγκεκριμένης διπλωματικής εργασίας πραγματοποιήθηκε στα πλαίσια του Μεταπτυχιακού Προγράμματος Σπουδών της Σχολής Αρχιτεκτόνων Μηχανικών του Πολυτεχνείου Κρήτης με τίτλο «Ολοκληρωμένη Προστασία Ιστορικού Δομημένου Περιβάλλοντος με Σύγχρονες Τεχνολογίες και Προηγμένα Υλικά». Το θέμα της διπλωματικής ορίζεται ως «Τρισδιάστατη μοντελοποίηση: Δυναμικό εργαλείο στην ψηφιακή αναπαράσταση για την ανάδειξη και προβολή της Πολιτιστικής Κληρονομιάς. Η περίπτωση του Καθολικού της Ενετικής Μονής του Αγ. Φραγκίσκου - Αρχαιολογικό Μουσείο Χανίων» και επιβλέποντα τον κ. Π. Παρθένιο, Αναπληρωτή Καθηγητή. Σε παγκόσμια και ευρωπαϊκή κλίμακα η τρισδιάστατη μοντελοποίηση της Πολιτιστικής Κληρονομιάς βρίσκει σημαντικές και πολυδιάστατες εφαρμογές. Η χρήση των τρισδιάστατων μοντέλων μπορεί να αποτελέσει χρήσιμο μέσο αποτύπωσης αρχαιολογικών χώρων, μνημείων και αντικειμένων για αρχειακούς και επιστημονικούς λόγους. Τα ψηφιακά μοντέλα αποτελούν δυναμικά εργαλεία στις μελέτες για την καταγραφή της κατάστασης διατήρησης, αποτύπωση φθορών και επιπρόσθετα στην αποτύπωση της αρχικής κατάστασης των μνημείων πριν την έναρξη των εργασιών αποκατάστασης και συντήρησης. Παράλληλα η εκπαιδευτική έρευνα μπορεί να προχωρήσει μέσα από τη μελέτη τρισδιάστατων μοντέλων, μνημείων και αντικειμένων. Ενώ μεγάλη συμβολή μπορεί να υπάρξει στην τουριστική προβολή και προώθηση μιας περιοχής. Παράλληλα με συνεχείς εξελίξεις και βελτιώσεις των τεχνολογιών και των λογισμικών ψηφιακής αποτύπωσης τα τρισδιάστατα μοντέλα της πολιτιστικής κληρονομιάς χρησιμοποιούνται για ψηφιακές περιηγήσεις εικονικής και επαυξημένης πραγματικότητας με σκοπό την αποτύπωση της αίσθησης και της ατμόσφαιρας. Σκοπός της διπλωματικής εργασίας είναι η τρισδιάστατη αποτύπωση μνημείου της περιοχής των Χανίων. Η περίπτωση του Καθολικού της Ενετικής Μονής του Αγ. Φραγκίσκου που σήμερα στεγάζεται το Αρχαιολογικό Μουσείο των Χανίων και εν όψει της μεταστέγασης του Μουσείου σε νέο σύγχρονο κτήριο αποτελεί ιδανική πρόταση. Οι εργασίες απόκτησης των δεδομένων, πραγματοποιήθηκαν μετά από προγραμματισμένη οργάνωση, με πολλές επισκέψεις επί τόπου στο μνημείο, με επίγεια και εναέρια φωτογράφηση των χώρων με τη χρήση ψηφιακών μηχανών και εξοπλισμού που διαθέτουν τα εργαστήρια Ψηφιακών Μέσων Σχεδιασμού (Digital Media Lab) και Sense Lab του Πολυτεχνείου Κρήτης. Στη συνέχεια η επεξεργασία των δεδομένων με ειδικά λογισμικά τρισδιάστατης μοντελοποίησης χώρων και απόδοσης τελικών προϊόντων πραγματοποιήθηκε επίσης στο Digital Media Lab. Η καταγραφή του υλικού εξοπλισμού, των ψηφιακών προγραμμάτων, η πορεία των εργασιών, οι μεθοδολογίες απεικόνισης, τα προβλήματα και τα αποτελέσματα των μεθόδων θα συμβάλλουν στην έρευνα για την προστασία, την προβολή και την ανάδειξη της πολιτιστικής κληρονομιάς. Summarization: During the last decades, 3D Modeling techniques in Cultural Heritage are used to promote archaeological sites, monuments and artifacts worldwide. In this study we would like to present our research realized in Digital Media Lab, in the School of Architecture, Technical University of Crete. Nowadays the church of the Venetian Monastery of St. Francis, in Crete, Greece, houses the Archaeological Museum of Chania, but in the near future the collections of the museum will be transferred in a new contemporary building. The digital model of the monument was created using Structure from Motion techniques and the final model was uploaded in Sketchfab Platform. Using Oculus Rift and Vive HTC, future virtual tours can be performed, capturing the atmosphere of the space as it is organized today with the collections and offering an experience that will soon be lost.

Περίληψη: Η περιοχή μελέτης βρίσκεται στο βορειoανατολικό παράκτιο κομμάτι της πόλης της Λάρνακας, έχει συνολικό μήκος 2,5 χλμ και μέχρι τα τελευταία χρόνια φιλοξενούσε τις εγκαταστάσεις αποθήκευσης καυσίμων και υγραερίου της Κύπρου. Αντικείμενο της παρούσας διπλωματικής εργασίας είναι η ανάδειξη και ο σχεδιασμός της ευρύτερης περιοχής των αποθηκευτικών εγκαταστάσεων, μετά την μετακίνηση τους καθώς και η σύνδεσή της με το υπόλοιπο παραλιακό μέτωπο, και κατά επέκταση με το κέντρο της πόλης. Στόχος της πρότασης είναι ο σχεδιασμός του αστικού μετώπου της πόλης προς την θάλασσα, αλλά και του παραλιακού δημοσίου χώρου. Στο πλαίσιο αυτό προτείνεται ένα σύνολο τοπικών και υπερτοπικών χρήσεων, ένα δίκτυο αστικών δημόσιων χώρων και χώρων πρασίνου, που αποσκοπούν στην σύνδεση της περιοχής μελέτης με την ευρύτερη περιοχή αλλά και στην βιώσιμη ανάπτυξη της πόλης.

Μη διαθέσιμη περίληψη Not available summarization

Περίληψη: Αντικείμενο της παρούσας διπλωματικής εργασίας είναι η επανάχρηση συγκροτήματος υπόσκαφων κατοικιών στον Βόθωνα της Σαντορίνης και η επέκτασή του, με την δημιουργία νέων κατοικιών και οινοποιείου μικρής κλίμακας. Ο Βόθωνας επιλέχθηκε ως χαρακτηριστικό παράδειγμα υπόσκαφου οικισμού της Σαντορίνης, με έντονο ανάγλυφο και με κύρια χρήση την κατοικία. Αρχικά μελετάται η αρχιτεκτονική των παραδοσιακών κατοικιών του νησιού σε συνδυασμό με την αποτύπωση μιας υφιστάμενης, υπόσκαφης κατοικίας, πάνω στην οποία γίνεται η πρόταση ανάπλασης. Έπειτα, στην χωρική της συνέχεια, σχεδιάζονται τα νέα κτίσματα. Σκοπός της πρότασης είναι η ανάδειξη του οικισμού με την προσθήκη των λειτουργιών της παραγωγής κρασιού και παράλληλα η διατήρηση του οικιστικού χαρακτήρα της περιοχής, δίνοντας έμφαση στην κατοικία.

Περίληψη: Αντικείμενο μελέτης της παρούσας εργασίας αποτελεί το ενετικό νεώριο στα Γουβιά της Κέρκυρας και η δυνατότητα αναβίωσής του. Στόχος της επέμβασής μας είναι η επανάχρηση του νεωρίου ως κέντρο πολιτιστικών δράσεων, καθώς επίσης και η ανάπλαση του άμεσα συνδεδεμένου περιβάλλοντος χώρου. Η χρόνια έλλειψη συντήρησης του ναυστάθμου, σε συνδυασμό με το έντονο διαβρωτικό περιβάλλον, το υγρό κλίμα της Κέρκυρας και το σεισμογενές υπέδαφος, συντέλεσαν στη σταδιακή φθορά και απαξίωσή του. Ωστόσο, παρά την υφιστάμενη κατάστασή του, τα τελευταία χρόνια διοργανώνονται συστηματικά εκδηλώσεις πολιτιστικού ενδιαφέροντος εντός του ναυπηγείου, ενώ μια από τις πτέρυγές του χρησιμοποιείται και ως διέλευση από τον οικισμό προς τη θάλασσα. Οι επιδιώξεις μας κατά το χειρισμό του μνημείου είναι η αποκατάσταση του κελύφους και η ενεργοποίηση του μνημείου, μέσω τοποθέτησης κατάλληλων υποδομών και διαμορφώσεων, ως ένα πολιτισμικό κέντρο, αλλά και κέντρο αναψυχής που θα λειτουργεί ως υπερτοπικός πόλος έλξης. Μέσω της βιωματικής εμπειρίας του ιστορικού τόπου επιδιώκουμε την ανάπτυξη οικειότητας με το μνημείο και κυρίως την ένταξή του στη δημόσια ζωή της πόλης.

Η κεντρική ιδέα σχεδιασμού ξεκινά με την κατηγοριοποίηση των ανθρώπων που θα χρησιμοποιούν την περιοχή, σε σχέση με τα τρία αστικά παιχνίδια και τους τρείς βαθμούς δυσκολίας που σχεδιάστηκαν σε κάθε παιχνίδι. Δημιουργούνται δηλαδή έξι ταυτότητες παικτών και μη παικτών ως μια γενική αντιπροσώπευση των υποκειμένων που θα χρησιμοποιούν την περιοχή, αυτοί δηλαδή που επιλέγουν να δράσουν ως παίκτες μέσα σε αυτή αλλά και αυτοί που επιθυμούν να μείνουν εκτός των πλαισίων του παιχνιδιού., In the present dissertation an amusement, recreational and culture park is designed in the Kolonos district of Athens. Through the exploration of the relationship of analogue and digital games with architecture, the central idea of this project is placed in - between the faculties of architecture and game design. On one hand the initial idea of the park’s plan, is based on converting the residents of Kolonos, and the visitors of the area, into players, for whom three large scale urban games are created , whilst on the other hand , on the distinctive mobility, that games can nest in the dynamic of an architectural form. At the same time, an examination takes place , between the relationship of virtual space, player and games and furthermore, in a smaller scale, two public vortex buildings are designed to host analogue and digital games respectively. Play and games have a universal meaning that is included in everything. Isolating them though as an inherent element of architectural composition, we create new ways of how we perceive space, the elements within it but also the relationships we develop in it.

Περίληψη: Η παρούσα διπλωματική εργασία ερευνά το ζήτημα της προσωρινής εγκατάστασης των προσφύγων στη χώρα μας κατά το μεσοδιάστημα μεταξύ της διάσωσης και του τελικού τους προορισμού. Τα τελευταία χρόνια, ο αριθμός των προσφύγων που εισέρχονται στην Ελλάδα αυξάνεται, με αποτέλεσμα να μην υπάρχουν αρκετοί χώροι για την εγκατάστασή τους. Το πρόβλημά αυτό, αφορά επίσης την ομαλή τους ενσωμάτωση στο κοινωνικό σύνολο. Αυτό θα επιτευχθεί με τη δημιουργία ενός συνόλου κτιρίων που θα περιλαμβάνει κατοικίες αλλά και δημόσια κτίρια με εκπαιδευτικές και άλλες χρήσεις. Τελικός στόχος, είναι η προσφορά μιας καλής ποιότητας ζωής μέσω του σχεδιασμού και της αναβάθμισης του περιβάλλοντος εγκατάστασής τους. Για τον συγκεκριμένο σκοπό επιλέχθηκε ένα κομμάτι του Παλαιού αεροδρομίου του Ελληνικού στην Αθήνα, και διερευνώντας όλες τις δυνατότητες της συγκεκριμένης περιοχής, να επιτευχθεί το επιθυμητό αποτέλεσμα.

In our data driven society, technology offers a new perspective in dynamic spatial analysis and design. The radically growing IoT opens up new horizons in the understanding of user spatial perception and experience. This study aims to determine how user experience and spatial perception are shaped in hybrid environments and suggest strategies to integrate this new knowledge into the process of architectural design. First of all, the evolution of interaction between user and system is historically analyzed, identifying a. the era where people imagined interactive structures, being unable to establish a direct user – system – space communication; b. the emergence of the smartphone, which solved interoperability and communication issues and c. the future of user – system interaction, through the investigation of possibilities and threats arising from the latest IoT technologies.The second part redefines users in the light of their social, behavioral, psychological and educational nature, underlining hidden attributes: crowdsourcing agents, intermediary informants, social and technological innovators. By analyzing the difference between a user-centered and a system-based ecosystem, the significance of user empowerment and control over the interactive system is highlighted. Having investigated how user perception is transformed within the new hybrid spatiality consisting sensors, devices and data, the question arises as to whether this information can be successfully integrated into the architectural design. The third part of the study intends to answer this question, by presenting case studies of interactive environments embracing novel design spaces. This happens through the analysis of four distinct design approaches of interactive architecture. Specifically, the analysis aims at decoding the ways to translate interaction into spatiality, creating novel user – centric design spaces, either physical or virtual.To test the hypothesis that interaction between user system and space is a valuable tool at various stages of the architectural design, a series of studies are conducted, at a theoretical, technological and practical level. Throughout the studies, it becomes evident that a framework describing how to design interactive systems and integrate user feedback should be established, allowing for new technologies to get easily integrated into this scenario and inaugurate innovative streams of knowledge exchange. As a result, this study orchestrates a two-way innovation process: people participating in the production of knowledge, as significant parts of the interaction feedback loop; and architects using emerging material and immaterial tools to analyze, get inspired and finally invent novel spaces to explore and design. Άδεια διάθεσης, Στην ψηφιακή εποχή, οι εφαρμογές ΙοΤ (ίντερνετ των πραγμάτων) και η τεχνολογία επεκτείνουν τον φυσικό χώρο, δημιουργούν την ψηφιακή του υπόσταση και κατ’ επέκταση επηρεάζουν την χωρικότητα, δημιουργώντας ένα νέο ερευνητικό πεδίο που σχετίζεται άμεσα με τον χρήστη. Η παρούσα διατριβή στοχεύει στον προσδιορισμό του τρόπου με τον οποίο η εμπειρία του χρήστη και η χωρική αντίληψη διαμορφώνεται σε υβριδικά περιβάλλοντα και προτείνει στρατηγικές για την ενσωμάτωση αυτής της νέας γνώσης στη διαδικασία του αρχιτεκτονικού σχεδιασμού.Αρχικά, αναλύεται η ιστορική εξέλιξη της διάδρασης μεταξύ χρήστη και συστήματος σε χωρικά περιβάλλοντα από το 1960 μέχρι σήμερα, εστιάζοντας αφενός στην εξέλιξη του αυτοματισμού κι αφετέρου στα είδη διάδρασης και τους μηχανισμούς λήψης αποφάσεων στα έξυπνα περιβάλλοντα. Στη συνέχεια, παρουσιάζεται μια σειρά από προοπτικές που σχετίζονται με τους χρήστες στους τομείς της πληροφορικής, των κοινωνικών επιστημών και των οικονομικών. Αναλύεται η έννοια της εμπειρίας χρήστη ως ισορροπία μεταξύ ανθρωπιστικών και επιστημονικών τομέων, ενεργώντας ως καταλύτης στον σχεδιασμό περιβάλλοντος με επίκεντρο τον χρήστη. Αποδεικνύεται ότι η αναδυόμενη συμμετοχικότητα των χρηστών αποτελεί την αφορμή για τη δημιουργία ενός δυναμικού συστήματος άντλησης δεδομένων που τροφοδοτεί τη διαδικασία σχεδιασμού. Παράλληλα, διερευνάται πώς τα διαδραστικά περιβάλλοντα δημιουργούν νέους χώρους σχεδίασης. Συγκεκριμένα, η ανάλυση στοχεύει στην αποκωδικοποίηση των τρόπων μετατροπής της διάδρασης σε χωρικότητα, δημιουργώντας νέους χώρους, είτε φυσικούς είτε ψηφιακούς μέσω της χρήσης νέων τεχνολογιών. Επίσης, στα πλαίσια της διατριβής, διεξάγεται μια σειρά πειραματικών μελετών που στοχεύουν στη δημιουργία ενός δυναμικού συστήματος δεδομένων και ενσωμάτωση των έξυπνων τεχνολογιών στη διαδικασία σχεδιασμού και στη διευκόλυνση της δυναμικής αλληλεπίδρασης χώρου-χρήστη με την ταυτόχρονη ανταπόκριση στις ανάγκες των χρηστών. Συνθέτοντας τις επιμέρους μελέτες – ιστορική εξέλιξη διάδρασης, ανάλυση έννοιας του χρήστη, μελέτες διαδραστικών περιβαλλόντων – δημιουργείται ένα μεθοδολογικό πλαίσιο που περιγράφει στρατηγικές ενσωμάτωσης της διάδρασης και των νέων τεχνολογιών στον αρχιτεκτονικό σχεδιασμό. Με αυτόν τον τρόπο, τίθεται η βάση για τη δημιουργία ενός εγχειριδίου με στόχο τη βέλτιστη ενσωμάτωση νέων τεχνολογιών στην Αρχιτεκτονική.

Περίληψη: Επαναπροσέγγιση της πολυκατοίκησης σε οικοδομικό τετράγωνο πυκνοδομημένου αστικού ιστού

Διπλωματική εργασία στη σχολή αρχιτεκτόνων μηχανικών Περίληψη: Η παρούσα διπλωματική εργασία αφορά μια αστική παρέμβαση στο κέντρο της Αθήνας και πιο συγκεκριμένα στη περιοχή του εμπορικού τριγώνου. Στόχος της εργασίας είναι η αναζωογόνηση του της περιοχής αυτής χρησιμοποιώντας και ενισχύοντας τα εργαλεία που υπάρχουν ήδη και η ίδια η πόλη μας δίνει έχοντας μείνει κενά και ανεκμετάλλευτα. Αφορμή λοιπόν είναι η ύπαρξη και η παρακμή των εργαλείων αυτών όπως τα κενά κελύφη νεοκλασικών, οι ακάλυπτοι χώροι,οι τυφλές όψεις ψηλών πολυκατοικιών και οι στοές. Το εξωγενές αρχιτεκτονικό εργαλείο που χρησιμοποιείται ώστε να ενισχύσει την υπάρχουσα κατάσταση είναι ένα είδος παρασίτου που αναπτύσσεται κατά κύριο λόγο κατακόρυφα στις τυφλές όψεις το ψηλών πολυκατοικιών αλλά και στο επίπεδο του δρόμου. Σε αστική κλίμακα δημιουργείται ένα δίκτυο πεζοδρόμων όπου συνδέονται τα νεοκλασικά και οι πλατείες αλλά και στοών όπου δίνεται η δυνατότητα να διασχίσεις και να εισχωρήσεις στα τετράγωνα και τους ακάλυπτους χώρους ανάμεσα στις πολυκατοικίες. Οι χρήσεις που δίνονται έχουν ως κύριο στόχο να ενισχύσουν την κατοίκηση της περιοχής είτε με φοιτητικές εστίες είτε με κατοικίες οικογενειών αλλά και υποστηρικτικές σε αυτές χρήσεις που έχουν ως κριτήριο και την πολυπολιτισμικότητα του κέντρου από μετανάστες- πρόσφυγες αλλά και τουρίστες. Σε αρχιτεκτονική κλίμακα η επιλογή της επέμβασης γίνεται ώστε να λειτουργεί ως μια ¨πύλη¨ του τριγώνου, στην διασταύρωση της Σταδίου με την Αιόλου από την περιοχή της ομόνοιας. Κάνοντας επανάχρηση στο διατηρητέο νεοκλασικό πρώην ξενοδοχείο ¨Μέγας Αλέξανδρος¨ σε φοιτητικές εστίες και δημιουργώντας στον ακάλυπτο του χώρο μία εσωτερική πλατεία αλλά και μια πιο ανοικτή και δημόσια πλατεία απέναντι του στο παλιό οικόπεδο που έχει μείνει κενό λόγω πυρκαγιάς στο πολυκατάστημα που υπήρξε εκεί. Στις τυφλές όψεις που λειτουργούν ως φόντο των πλατειών τοποθετείται η παρασιτική κατασκευή σε μορφή κουτιών έχοντας ένα πολυχρηστικό χαρακτήρα υποστηρικτικό στις πλατείες και στα δίπλα υπάρχοντα κτίρια.

Περίληψη: Η παρούσα εργασία πραγματεύεται το σχεδιασμό και τη διαμόρφωση κεντρικών δημόσιων χώρων στον Αλικιανό του Δήμου Μουσούρων, καθώς και την επανάχρηση ενός ιστορικής σημασίας μετοχιού, ανακηρυγμένου ως νεότερο μνημείο. Ο χαρακτηριστικός πύργος του μετοχιού Ησυχάκη αποτελεί σημείο αναφοράς στη σύνθεση της αρχιτεκτονικής πρότασης και τροφοδοτεί τη διαμόρφωση του δημόσιου χώρου, που αποτελεί σημείο-πυρήνα του Αλικιανού. Η διαμόρφωση των δημοσίων χώρων συνδυάζεται με την επανάχρηση ενός ακόμη κτιρίου που λειτουργούσε ως αποθήκη προϊόντων με την επωνυμία ‘ΑΓΡΕΞ’. Βασική επιδίωξη αποτέλεσε η όσο το δυνατόν καλύτερη διαχείριση των πιθανών χρήσεων των δύο κτιρίων καθώς και η διαμόρφωση ενός ζωντανού δημόσιου χώρου που μπορεί να αποτελέσει τον πυρήνα των πολιτιστικών και κοινωνικών δρώμενων της ευρύτερης περιοχής.

Μη διαθέσιμη περίληψη Not available summarization

Περίληψη: Η παρούσα διπλωματική εργασία αφορά τη δημιουργία ενός νέου κτιρίου ιαματικών λουτρών καθώς και υπόσκαφων υποδομών διαμονής διημέρευσης κοντά στον οικισμό Θερμά Ικαρίας. Ο οικισμός των Θερμών ,λουτρόπολη της Ικαρίας , σε συνδυασμό με τις ισοϋψείς του εδάφους αποτέλεσαν για εμάς έμπνευση για την θεματολογία της εργασίας μας. Στα πλαίσια λοιπόν ,μιας θεραπευτικής αρχιτεκτονικής με οικολογικό χαρακτήρα, προτείνεται μια τουριστική εγκατάσταση εικοσιτεσσάρων υπόσκαφων υποδομών διαμονής διημέρευσης και κοινόχρηστων λειτουργιών και ένα κέντρο ιαματικών λουτρών / σπα ,με σκοπό την προσέλκυση τουριστικών ροών για το νησί της Ικαρίας. Τα κτήρια εντάσσονται στις ισοϋψείς του εδάφους και οργανώνονται με βάση την θέα και εκτονώνονται στα ιαματικά νερά του οικισμού. Επίσης, το συγκρότημα είναι προσβάσιμο και σε άτομα με ειδικές ικανότητες ( AMEA ,ηλικιωμένους ) . Στόχος είναι, ένα δίκτυο υποδομών τουριστικής μονάδας αναψυχής που θα έχει την δυνατότητα να υποστηρίξει δράσεις ευεξίας και παραθερισμού μέσα σε ένα χωρικές ποιότητες που συνδιαλέγονται με το έδαφος και το υγρό στοιχείο.

Περίληψη: Στην παρούσα μεταπτυχιακή Διπλωματική Εργασία επιχειρείται η μελέτη πρότασης αποκατάστασης και επάνάχρησης ενός παλιού βυρσοδεψείου στην περιοχή των Ταμπακαριών Χαλέπας, σε μουσείο βυρσοδεψίας, με ολοκληρωμένη μουσειολογική και μουσειογραφική πρόταση. Θέματα που διερευνούνται είναι: _ανάλυση περιοχής μελέτης / ιστορική αναδρομή, τοποθεσία, φωτογραφική και σχεδιαστική αποτύπωση, παθολογία και δομοστατική επάρκεια κτιριακού συνόλου, μελέτη περιβαλοντικών επιδράσεων και πρόταση αποκατάστασης με συμβατά υλικά και αναστρέψιμες μεθόδους, ώστε να επανέλθει στην αρχική υγειή του κατάσταση και αντοχή. _πρόταση επανάχρησης / κτιριολογικό πρόγραμμα και οργανόγραμμα χρήσεων μουσείου, απαραίτητες προσθήκες για την λειτουργική και μορφολογική ολοκλήρωση του κτιριακού συνόλου, εφαρμογή νέων τεχνολογιών για διαδραστική πλοήγηση εντός και εκτός του μουσείου (εφαρμογή επαυξημένης πραγματικότητας). _μουσειολογική πρόταση / site museum, ανάδειξη πολιτιστικής κληρονομιάς - τόσο το κτίριο όσο και τα μηχανήματα και τα εγαλεία, στο φυσικό τους περιββάλλον ώστε να διατηρηθεί η αυθεντικότητα. Χειρισμός όρων την “νέας μουσειολογίας” με εργαλείο το αφηγηματικό - ερμηνευτικό μουσειολογικό σκεπτικό και την έκφρασή του στο χώρο από τον εκθεσιακό σχεδιασμό. Δημιουργία μιας αμφίδρομης εκθεσιακής διαδρομής και εμπειρίας υπό τη μορφή βιωματικής αφήγησης, όπου τα υλικά και άυλα μέσα και στοιχεία της βυρσοδεψίας θα έχουν τον κύριο λόγο. Προσπάθεια ερμηνείας των αντικειμένων και των διαδικασιών που τα παρήγαγαν, προσφέροντας στον επισκέπτη αφετηρίες κατανόησης και σκέψης. _μουσειογραφική πρόταση / αξιοποίηση υλικών και προϊόντων βυρσοδεψίας αυτούσια, είτε ως ερέθισμα για τη δημιουργία νέων στοιχείων εξοπλισμού, ως μία ζέυξη μεταξύ παλαιού και νέου. Στόχος είναι ένας αρχιτεκτονικός μουσειογραφικός σχεδιασμός με ευαισθησία και αποδοτικότητα στην αντιμετώπιση κάθε εκθέματος χωριστά, ανάλογα την κλίμακα, το υλικό και την εκφραστικότητα, αλλά και παράλληλα στην ομαδοποίηση των εκθεμάτων σε σιωπηλές μεταξύ τους και με τον επισκέπτη συνομιλίες, ώστε να αναδειχθεί η προβολή των εκθεμάτων έναντι της παρουσίας της εκθεσιακής αρχιτεκτονικής ως διακριτικού αλλά παρόντος διαμεσολαβητή. _επίλυση συνολικού κτιριολογικού / μελέτη εφαρμογής / θεματικός σχεδιασμός όλων των χώρων του μουσείου, (εκθεσιακών και μη, δημοσίων και μη), διαμόρφωση περιβάλλοντος χώρου με παράλληλη προβολή υπαίθριων εκθεμάτων, μελέτη φωτισμού και σχεδιασμού αντικειμένων, ένταξη νέας προσθήκης τόσο στο μνημειακό σύνολο όσο και στην ευρύτερη περιοχή μελέτης - προσδιορισμός και σχεδιασμός νέας χρήσης. Επιδίωξη δημιουργίας μιας πολυσύνθετης διαδραστικής εμπειρίας, που θα ικανοποιεί την προσωπική, κοινωνική και φυσική διάσταση του εκάστοτε επισκέπτη.

Μη διαθέσιμη περίληψη Not available summarization

Περίληψη: Στην ανάδειξη αρχαιολογικών χώρων μεγάλη βαρύτητα δίνεται στο οπτικό ερέθισμα. Η κατανόηση του χώρου και της ιστορίας του βασίζεται σε αυτό που κάποιος βλέπει ή διαβάζει. Ωστόσο, λαμβάνοντας υπ’ όψιν ότι η γνώση αποκτάται κυρίως μέσω της εμπειρίας, η διαδικασία κατανόησης αποτελεί σκόπελο τόσο για μη βλέποντες όσο και για τους μη εξοικειωμένους με το αντικείμενο. Στην παρούσα εργασία γίνεται μια απόπειρα να αναδειχθεί ένας γνωστός και επισκέψιμος χώρος σε τόπο πολυαισθητηριακών εμπειριών. Χρησιμοποιείται το φρούριο της Φορτέτζας στο Ρέθυμνο, το οποίο θεμελιώθηκε το 1573 και στέγασε διοικητικά και στρατιωτικά κτίρια Ενετών και αργότερα Οθωμανών. Σήμερα έχει αποκατασταθεί στο μεγαλύτερο μέρος του και φιλοξενεί πλήθος επισκεπτών καθώς και εκδηλώσεις πολιτισμού. Στην ανάλυση του χώρου δόθηκε σημασία τόσο στο ιστορικό πλαίσιο των δομών και των διαφόρων φάσεών τους, όσο και στην αίσθηση που προκαλείται κατά την επίσκεψη σε συγκεκριμένα σημεία του φρουρίου. Προτείνεται μια προσέγγιση ανάδειξης των ιστορικών φάσεων και κυρίως η δημιουργία μιας εμπειρίας επίσκεψης που θα ενεργοποιεί τις αισθήσεις. Για να επιτευχθεί αυτό χρησιμοποιούνται ψηφιακά και αναλογικά μέσα. Συγκεκριμένα, προτείνεται η δημιουργία μια εφαρμογής για κινητές συσκευές, η οποία θα επιλέγει διαδρομές προσαρμοσμένες στο προφίλ χρήστη, θα παρέχει πλοήγηση, πληροφορία για τα σημεία ενδιαφέροντος, προβολή προηγούμενων ιστορικών φάσεων μέσω επαυξημένης πραγματικότητας καθώς και σύνδεση με κοινωνικά δίκτυα. Η λειτουργία της εφαρμογής θα εξυπηρετεί βλέποντες και μη βλέποντες. Επιπλέον, προτείνεται η κατασκευή ελαφρών δομών σε σημεία ενδιαφέροντος, όπου ο επισκέπτης θα μπορεί να κατανοήσει τα κτίρια μέσω αφής, όρασης και όσφρησης ( απτικά μοντέλα, χρήση αέρα και ατμού, έντυπες πληροφορίες).

Περίληψη: Η διπλωματική εργασία αφορά την κριτική του θεωρητικού έργου ‘’Η φύση της τάξης’’ (The Nature of Order) του σημαντικού θεωρητικού, μαθηματικού και αρχιτέκτονα Christopher Alexander. Το έργο αφορά τη φιλοσοφική αντίληψη σχετικά με τις αρχές της οργάνωσης που επικρατεί στις φυσικές δομές του σύμπαντος αλλά και στις τεχνητές δομές που είναι ικανές να πλαισιώσουν την ανθρώπινη ζωή με όλο το φάσμα των αναγκών της, είτε μέσω της αισθητικής τους είτε μέσω της λειτουργικότητάς τους. Μέσα από τις αρχές οργάνωσης προτείνεται ένας νέος τρόπος αρχιτεκτονικής πρακτικής ο οποίος καλύπτει όλη την απαραίτητη πολυπλοκότητα των πτυχών ενός δομημένου περιβάλλοντος. Σκοπός της εργασίας είναι να παρουσιαστούν οι θέσεις του έργου και να αξιολογηθεί η συμβολή του σε κρίσιμα ζητήματα που αφορούν το σώμα της αρχιτεκτονικής θεωρίας. Η εργασία οργανώνεται σε τρία μέρη: την εισαγωγή, την παρουσίαση των θέσεων και την κριτική.