Search

Η Διαταραχή Ελλειμματικής Προσοχής-Υπερκινητικότητα (ΔΕΠ-Υ) αποτελεί μια σοβαρή αναπτυξιακή διαταραχή οργανικής αιτιολογίας. Σκοπός της παρούσας έρευνας είναι η καταγραφή των γνώσεων, στάσεων και αντιλήψεων των νηπιαγωγών σχετικά με τη ΔΕΠ-Υ. Για την πραγματοποίηση της παρούσας έρευνας συλλέχθηκαν δεδομένα με την «Κλίμακα Μέτρησης Γνώσεων σχετικά με τη ΔΕΠ-Υ» (KADDS). Το δείγμα αποτέλεσαν 100 νηπιαγωγοί (2% άντρες και 98% γυναίκες, με το 49% αυτών να είναι ηλικίας 30-39). Επιπλέον χρησιμοποιήθηκε η μέθοδος της ημι-δομημένης συνέντευξης, σε δείγμα 13 νηπιαγωγών. Τα αποτελέσματα της ποσοτικής έρευνας έδειξαν ότι οι νηπιαγωγοί γνωρίζουν περισσότερα για τη συμπτωματολογία και τη διάγνωση της ΔΕΠ-Υ, παρά για τα γενικά χαρακτηριστικά και την αντιμετώπισή της. Επιπροσθέτως, οι νηπιαγωγοί ανεξάρτητα από τα χρόνια προϋπηρεσίας τους και το είδος του πτυχίου τους είχαν ισοδύναμες γνώσεις σχετικά με τη ΔΕΠ-Υ. Διαφορές στο επίπεδο γνώσεων βρέθηκαν μεταξύ των εκπαιδευτικών που είχαν λάβει επιμόρφωση στη ΔΕΠ-Υ και αυτών που δεν είχαν λάβει. Από τα ευρήματα της ποιοτικής έρευνας φάνηκε ότι, σχεδόν το σύνολο των νηπιαγωγών ασπάζεται την άποψη ότι τα παιδιά με ΔΕΠ/Υ πρέπει να φοιτούν στο γενικό νηπιαγωγείο της γειτονιάς τους, ενώ η πλειοψηφία επισημαίνει τις δυσκολίες στη διάγνωση κατά την προσχολική ηλικία. Τέλος, οι νηπιαγωγοί θεωρούν ότι είναι σε θέση να παρέχουν διαφοροποιημένη διδασκαλία προσαρμοσμένη στις ανάγκες των παιδιών με ΔΕΠ/Υ παρά το ότι δεν έχουν επιμορφωθεί σχετικά.

Οι απαιτήσεις της εκπαίδευσης του 21ου αιώνα συνεχώς αυξάνονται, επομένως ο ρόλος των εκπαιδευτικών γίνεται ολοένα πιο κρίσιμος. Προκειμένου να ανταποκριθούν στις πολλαπλές απαιτήσεις του επαγγέλματος κρίνεται απαραίτητη η συνεχιζόμενη επαγγελματική τους ανάπτυξη. Ταυτόχρονα, βέβαια, με σκοπό να ενισχυθεί η αποτελεσματικότητα της εργασίας τους, αναδεικνύεται η σπουδαιότητα της επαγγελματικής τους ευημερίας. Η συνεργασία μεταξύ των εκπαιδευτικών αντιμετωπίζεται ως ένας σημαντικός παράγοντας που μπορεί να οδηγήσει σε οφέλη τόσο στο επίπεδο της ανάπτυξης όσο και της ευημερίας τους. Σε αυτό, λοιπόν, το πλαίσιο η παρούσα εργασία έθεσε ως σκοπό τη διερεύνηση των απόψεων των νηπιαγωγών μιας αυτοτελούς παιδαγωγικής μονάδας που επιλέχθηκε ως μελέτη περίπτωσης για τον ρόλο που διαδραματίζουν οι συνεργατικές και διαπροσωπικές σχέσεις με συναδέλφους στην επαγγελματική ανάπτυξη και ευημερία τους. Η βιβλιογραφική μας επισκόπηση ανέδειξε το έλλειμα σχετικών ερευνών στη χώρα μας ιδιαίτερα για την προσχολική εκπαίδευση. Τα δεδομένα της έρευνας αυτής συλλέχθηκαν μέσα από τη διενέργεια ημι-δομημένων συνεντεύξεων με 10 νηπιαγωγούς και 3 βρεφονηπιοκόμους που εργάζονται στη συγκεκριμένη σχολική μονάδα. Επιλέχθηκε, επίσης, η μέθοδος της θεματικής ανάλυσης των δεδομένων με τη χρήση του λογισμικού MAXQDA 2020. Τα αποτελέσματα έδειξαν πως οι νηπιαγωγοί αντιλαμβάνονται τη συνεργασία ως εμπρόθετη από κοινού εμπειρία και ως επαγγελματικό χαρακτηριστικό, τονίζοντας τα χαρακτηριστικά που συμβάλλουν στην αποτελεσματικότητά της. Επίσης, αποκαλύφθηκε ένας ισχυρός βαθμός αλληλεξάρτησης με τους συναδέλφους του σχολείου, ενώ αναδείχθηκαν τόσο άτυπες όσο και τυπικές μορφές συνεργασίας μεταξύ τους. Τα ευρήματά μας αποκάλυψαν, ακόμη, πως οι κυριότεροι παράγοντες που διευκολύνουν ή παρεμποδίζουν την οικοδόμηση των συνεργατικών και διαπροσωπικών σχέσεων με συναδέλφους αφορούν τα προσωπικά χαρακτηριστικά τους, όπως η ποιότητα επικοινωνίας, και οργανωσιακά χαρακτηριστικά, όπως η σχολική κουλτούρα και το στυλ ηγεσίας. Επιπλέον, οι συμμετέχουσες αναγνώρισαν τις συνεργατικές τους σχέσεις ως παράγοντα που συμβάλλει στην επαγγελματική τους ανάπτυξη μέσα από τον διαμοιρασμό της εμπειρογνωμοσύνης, την ενδυνάμωση της διδασκαλίας και την ενδυνάμωση της σχολικής κουλτούρας συνεργασίας. Ταυτόχρονα, οι συνεργατικές σχέσεις τους φάνηκε ότι συμβάλλουν στην επαγγελματική τους ευημερία τόσο σε συναισθηματικό επίπεδο, όσο και σε επαγγελματικό. Οι διαπροσωπικές σχέσεις, επίσης, φάνηκε πως συμβάλλουν στην επαγγελματική ευημερία τους σε αυτά τα δύο επίπεδα, ωστόσο αποκαλύφθηκε μια μετριοπαθής συσχέτιση των διαπροσωπικών σχέσεων με την επαγγελματική ανάπτυξη των νηπιαγωγών. Οι διαπροσωπικές σχέσεις φαίνεται να υποστηρίζουν με έμμεσο τρόπο την ΕΑ, κυρίως μέσω της συμβολής τους στην ποιότητα των συνεργατικών σχέσεων. Τελικά, η παρούσα έρευνα συμβάλλει στην κατανόηση του ρόλου των συνεργατικών και διαπροσωπικών σχέσεων των νηπιαγωγών για την επαγγελματική ανάπτυξη και ευημερία τους, αναδεικνύοντας και τη σπουδαιότητα της συνεργατικής σχολικής κουλτούρας και τον ρόλο του ηγέτη για την ανάπτυξη των σχέσεων αυτών, The 21st century educational demands are constantly evolving, so the teachers’ role is becoming increasingly critical. In order to meet the multiple professional requirements their continuous professional development is considered necessary. At the same time, though, in order to enhance the effectiveness of their work, the importance of their professional well-being is highlighted. Teachers’ collaboration is seen as an influential factor that can lead to benefits both in terms of their development and well-being. In this context, the aim of this study was to explore the views of the teachers of an early childhood setting selected as a case study in regard to the role of collaborative and interpersonal relationships with colleagues in their professional development and well-being. Our literature review highlighted the lack of relevant research in our country, especially for preschool education. The data of this research were collected through conducting semi-structured interviews with 13 preschool teachers working in the specific school unit. The method of thematic data analysis using the MAXQDA 2020 software was also chosen. The results showed that preschool teachers perceive collaboration as a common experience and as a professional characteristic, emphasizing the characteristics that contribute to its effectiveness. Besides that, a strong degree of professional and personal interaction/exchanges among teachers was revealed, while their involvement in both informal and formal forms of collaboration among them was highlighted. Our findings also revealed that the factors that facilitate or hinder the development of collaborative and interpersonal relationships with colleagues are mainly related to their personal characteristics, such as the quality of communication, and organizational characteristics, such as school culture and leadership style. In addition, the participants identified their collaborative relationships as contributing to their professional development through sharing expertise, strengthening their teaching activity and developing the collaborative school culture. At the same time, their collaborative relationships seemed to contribute emotionally and professionally to their professional well-being. Interpersonal relationships also appeared to contribute to their professional well-being at these two levels, however, a moderate correlation between interpersonal relationships and teachers' professional development was uncovered. Interpersonal relationships seem to indirectly support professional development, mainly through their contribution to the quality of collaborative relationships. To conclude, this research contributes to the understanding of the role of collaborative and interpersonal relationships of kindergarten teachers for their professional development and well-being, highlighting both the importance of collaborative school culture and the role of the leader in developing these relationships

Σκοπός της παρούσας διπλωματικής εργασίας είναι η διερεύνηση του βαθμού της επίδρασης της εργασιακής ικανοποίησης και της οργανωσιακής δέσμευσης στην εργασιακή εξουθένωση των εκπαιδευτικών της πρωτοβάθμιας κατά τη διάρκεια της τηλεκπαίδευσης λόγω της Covid-19. Για τη διερεύνηση αυτού του σκοπού, επιλέχθηκε η ποσοτική μέθοδος. Η συλλογή των πρωτογενών δεδομένων έγινε μέσω ενός δομημένου ερωτηματολογίου κλίμακας Likert, το οποίο μέσω του ηλεκτρονικού ταχυδρομείου, κατά βάση, διαμοιράστηκε σχεδόν σε όλα τα δημοτικά και τα νηπιαγωγεία της Ελλάδας κατά το διάστημα Σεπτεμβρίου – Νοεμβρίου του 2021. Το δείγμα της έρευνας είναι 570 άτομα, εκ των οποίων οι 340 είναι δάσκαλοι/ες και οι 230 είναι νηπιαγωγοί. Έπειτα, έγινε η κωδικοποίηση και η στατιστική ανάλυση των δεδομένων με τη βοήθεια του στατιστικού πακέτου SPSS 27. Σύμφωνα με τα ευρήματα, η εργασιακή ικανοποίηση και η οργανωσιακή δέσμευση ασκούν την μεγαλύτερη επίδραση στην εργασιακή εξουθένωση των εκπαιδευτικών και αποτελούν τους κύριους προβλεπτικούς παράγοντες αυτής. Μάλιστα όταν αυξάνεται η εργασιακή ικανοποίηση και η οργανωσιακή δέσμευση, τότε μειώνεται η εργασιακή εξουθένωση. Επίσης, με βάση την πολλαπλή ιεραρχική παλινδρόμηση, το επίπεδο εκπαίδευσης και το καθεστώς εργασίας αποτελούν τους αμέσως επόμενους παράγοντες, οι οποίοι επηρεάζουν αρκετά την εξουθένωση. Τέλος, τα υπόλοιπα δημογραφικά χαρακτηριστικά φαίνεται πως δεν επιδρούν σημαντικά σε αυτήν., The purpose of this master thesis is to investigate the extent of the effect of job satisfaction and organizational commitment on burnout of primary school teachers and kindergarten teachers during distance learning due to Covid-19. To investigate this purpose, the quantitative method was chosen. The collection of primary data was done through a structured Likert scale questionnaire, which, basically, via e-mail was distributed to almost all primary schools and kindergartens in Greece during the period September - November 2021. The research sample is 570 people, of which 340 are teachers and 230 are kindergarten teachers. Then, the data were coded and statistically analyzed using the statistical package SPSS 27. According to the findings, job satisfaction and organizational commitment have the greatest impact on teachers' burnout and are the main predictors of it. In fact, when job satisfaction and organizational commitment increase, then job burnout decreases. Also, based on the multiple hierarchical regression, the level of education and the working status are the next factors, which significantly influence the burnout. Finally, the other demographic characteristics do not seem to have a significant effect on it.

Στόχος της παρούσας εργασίας είναι να διερευνηθούν οι απόψεις και οι πρακτικές των νηπιαγωγών που αφορούν στην αξιολόγηση της μάθησης και της ανάπτυξης των παιδιών της προσχολικής ηλικίας. Συγκεκριμένα διερευνάται πώς οι νηπιαγωγοί νοηματοδοτούν και προσεγγίζουν την αξιολόγηση της μάθησης και της ανάπτυξης των παιδιών στο νηπιαγωγείο καθώς και ποιες μεθόδους και τεχνικές χρησιμοποιούν για να συλλέξουν και να καταγράψουν τις πληροφορίες που αφορούν στην πρόοδό τους. Επιπλέον διερευνώνται οι παράγοντες που επηρεάζουν τις αντιλήψεις και τις πρακτικές των εκπαιδευτικών στην αξιολόγηση των επιτευγμάτων των παιδιών στο νηπιαγωγείο. Για τον σκοπό αυτό η έρευνα χρησιμοποίησε μεικτή μέθοδο, με ερωτηματολόγια και ημιδομημένες συνεντεύξεις. Στην ποσοτική έρευνα το δείγμα της έρευνας αποτέλεσαν 152 νηπιαγωγοί και η ανάλυση των δεδομένων πραγματοποιήθηκε με το στατιστικό πρόγραμμα SPSS. Στην ποιοτική έρευνα πραγματοποιήθηκαν ατομικές συνεντεύξεις σε 10 νηπιαγωγούς και έγινε θεματική ανάλυση των δεδομένων. Και στην ποσοτική και στην ποιοτική έρευνα το δείγμα αποτέλεσαν εν ενεργεία νηπιαγωγοί της περιφέρειας Ηπείρου που εργάζονται σε δημόσια νηπιαγωγεία. Τα αποτελέσματα της έρευνας έδειξαν ότι οι νηπιαγωγοί θεωρούν αναγκαίο τον ρόλο της αξιολόγησης για την υποστήριξη της μάθησης και της ανάπτυξης των παιδιών. Αν και νοηματοδοτούν την αξιολόγηση της μάθησης των παιδιών με έννοιες που άπτονται της διαμορφωτικής αξιολόγησης ωστόσο επικρατεί η λογική των παραδοσιακών μεθόδων αξιολόγησης αποδίδοντας στην αξιολόγηση χαρακτηριστικά διαπιστωτικής πράξης. Οι νηπιαγωγοί στην πράξη χρησιμοποιούν ποικιλία μεθόδων και τεχνικών για να συλλέξουν και να καταγράψουν δεδομένα σχετικά με τη μάθηση και την ανάπτυξη των παιδιών. Από την έρευνα προκύπτει ότι ο μεγάλος αριθμός παιδιών και η έλλειψη χρόνου αποτελούν ανασταλτικούς παράγοντες στην εφαρμογή της αξιολόγησης. Τα ευρήματα της μελέτης μπορούν να προσφέρουν μια εικόνα για τις απόψεις και τις πρακτικές των νηπιαγωγών και να δώσουν έναυσμα για μελλοντική έρευνα σχετικά με την αξιολόγηση της μάθησης και της ανάπτυξης των παιδιών. The aim of this paper is to explore how kindergarten teachers make sense of and approach the assessment of children's learning and development in kindergarten as well as what methods and techniques they use to collect and record information about their progress. In addition, the factors that influence the perceptions and practices of teachers in the evaluation of children's achievements in kindergarten are investigated. For this purpose, the research used a mixed method, with questionnaires and semi-structured interviews. In the quantitative research the research sample consisted of 152 kindergarten teachers and the data analysis was performed with the statistical tool SPSS. In the qualitative research, individual interviews were conducted with 10 kindergarten teachers and the data were thematically analyzed. In both quantitative and qualitative research, the sample consisted of active kindergarten teachers from the Epirus region working in public kindergartens. The results of the research showed that kindergarten teachers consider the role of evaluation necessary to support children's learning and development. Although they make sense of the assessment of children's learning with concepts related to formative assessment, however, the logic of traditional assessment methods prevails, giving the assessment characteristics of a verbal act. Kindergarten teachers in practice use a variety of methods and techniques to collect and record data on children's learning and development. The research shows that the large number of children and the lack of time are inhibitory factors in the implementation of the evaluation. The findings of the study can provide an insight into the views and practices of preschool teachers and the issues they face and guide future research on assessment practice in preschool education. 202 σ.

Με αφορμή το ΦΕΚ 140/20-1-2021 που εξέδωσε το Υπουργείο Παιδείας και Θρησκευμάτων με τίτλο: «Συλλογικός προγραμματισμός, εσωτερική και εξωτερική αξιολόγηση των σχολικών μονάδων ως προς το εκπαιδευτικό τους έργο» και αφορά την αυτοαξιολόγηση των σχολικών μονάδων, η παρούσα εργασία έχει σκοπό να διερευνήσει τις απόψεις των νηπιαγωγών που εργάζονται στον δημόσιο τομέα αναφορικά με τη διαδικασία αυτή, καθώς και αν οι απόψεις τους για την αυτοαξιολόγηση συνδέονται με την επαγγελματική τους ευημερία. Η συγκεκριμένη θεματική περιοχή αξίζει ερευνητικής δραστηριότητας αφού είναι ένα πεδίο που στη χώρα μας δεν έχει μελετηθεί επαρκώς, ειδικά για την προσχολική εκπαίδευση. Υπάρχει πολύ μικρός αριθμός ερευνών που αναφέρονται στην αυτοαξιολόγηση των σχολικών μονάδων και τη σύνδεσή της με την επαγγελματική ευημερία των εκπαιδευτικών της. Μέσα από τη χρήση των ημι-δομημένων συνεντεύξεων αντλούνται οι απόψεις των νηπιαγωγών του δείγματος για το συγκεκριμένο θέμα, και αναδύεται μία σύνδεση της αυτοαξιολόγησης των σχολικών μονάδων με την επαγγελματική ευημερία των εκπαιδευτικών. Οι νηπιαγωγοί που αποτέλεσαν το δείγμα της έρευνας ήταν 15 συνολικά, προερχόμενοι από διαφορετικά μέρη της Ελλάδας. Προκειμένου να αναλυθούν τα δεδομένα των ημι-δομημένων συνεντεύξεων χρησιμοποιήθηκε η μέθοδος της θεματικής ανάλυσης. Αναφορικά με τα παραπάνω οι περισσότεροι εκπαιδευτικοί τάσσονται υπέρ της αυτοαξιολόγησης των σχολικών μονάδων, έχοντας βέβαια κάποιες επιφυλάξεις όσον αφορά τον τρόπο εφαρμογής της διαδικασίας. Μάλιστα, αναφέρθηκαν πολλές από τις διαστάσεις της σχολικής ζωής που χρήζουν αξιολόγησης. Σύμφωνα με τους νηπιαγωγούς του δείγματος, τα άτομα που θα πρέπει να εμπλέκονται σε αυτή τη διαδικασία είναι κυρίως οι ίδιοι οι εκπαιδευτικοί, ενώ ακόμα αναφέρθηκαν η σχολική ηγεσία, οι γονείς, οι μαθητές και η ευρύτερη κοινωνία. Οι εκπαιδευτικοί επίσης εντόπισαν αρκετά οφέλη της διαδικασίας αυτοαξιολόγησης τόσο στους ίδιους (π.χ. επαγγελματική ανάπτυξη) όσο και στη σχολική μονάδα (π.χ. άνοιγμα σχολείου στην κοινωνία). Ακόμα, το σύνολο των νηπιαγωγών ανέφερε την συνεργασία και την επικοινωνία με τους/τις συναδέλφους/-ισες ως τον πιο σημαντικό παράγοντα που επιδρά στην επαγγελματική τους ευημερία και μπορεί να επηρεαστεί από την αυτοαξιολόγηση της σχολικής τους μονάδας, On the occasion of the Government paper 140 / 20-1-2021 issued by the Ministry of Education and Religions entitled: "Collective planning, internal and external evaluation of schools in terms of their educational work" and concerns the self-evaluation of schools, this paper aims to explore the views of kindergarten teachers working in the public sector regarding this process as well as whether their views on self-assessment are linked to their professional well-being. This topic area is worth researching as it is a field that has not been sufficiently studied in our country, especially for preschool education. There is a very small number of researches that refer to the self-evaluation of the school units and its connection with the professional well-being of its teachers. Through the use of semi-structured interviews, the views of the kindergarten teachers of the sample are drawn on this topic, and a connection emerges between the self-evaluation of the school units and the professional well-being of the teachers.The kindergarten teachers that were the sample of the research were 15 in total, coming from different parts of Greece. In order to analyze the data of the semi-structured interviews, the method of thematic analysis was used.Regarding to the above, most teachers are in favor of self-evaluation of school units, although they have some doubts about the implementation of the process. In fact, many of the dimensions of school life that need evaluation were mentioned. According to the kindergarten teachers, the people who should be involved in this process are mainly the teachers themselves, while the school leadership, the parents, the students and the wider society were also mentioned. Teachers also identified several benefits of the self-assessment process both in themselves (eg professional development) and in the school unit (eg opening a school in the community). Also, all the kindergarten teachers mentioned the cooperation and communication with their colleagues as the most important factor that affects their professional well-being and can be influenced by the self-evaluation of their school unit

Ο επιστημονικός εγγραμματισμός σχετίζεται τόσο με την επιστημονική κοινότητα στο σύνολό της όσο και με την κοινότητα της πανεπιστημιακής εκπαίδευσης. Στην παρούσα διπλωματική εργασία διερευνάται ο εγγραματισμός των υπηρετούντων δασκάλων και νηπιαγωγών στην Πρωτοβάθμια Εκπαίδευση στα φαινόμενα που σχετίζονται με τη ραδιενέργεια. Επιπλέον εντοπίζονται οι εναλλακτικές ιδέες που έχουν για το συγκεκριμένο ζήτημα. Με την μελέτη αυτή γίνεται προσπάθεια να καταδειχθούν οι παρανοήσεις των αποφοίτων των Παιδαγωγικών Τμημάτων στη ραδιενέργεια. Αυτό θα έχει ως συνέπεια μελλοντικά να εκπονηθούν τα κατάλληλα επιμορφωτικά προγράμματα που θα ενισχύσουν τον εγγραμματισμό των συγκεκριμένων εκπαιδευτικών και θα αποτελέσουν την αφορμή 2 για την εκτενέστερη αναφορά και μελέτη της ραδιενέργειας στα προγράμματα σπουδών των Παιδαγωγικών Τμημάτων. Από την έρευνα ανάμεσα σε 132 εν ενεργεία δασκάλους/ες και νηπιαγωγούς της Περιφερειακής ενότητας Πρέβεζας προέκυψε ότι ο βαθμός εγγραμματισμού στη ραδιενέργεια ήταν αρκετά ικανοποιητικός. Επιπλέον δεν βρέθηκαν σημαντικές διαφοροποίησεις στον εγγραμματισμό των εκπαιδευτικών στη ραδιενέργεια σε σχέση με το φύλο, τα έτη προϋπηρεσίας και την ειδικότητα (δάσκαλοι - νηπιαγωγοί). Τέλος, διερευνώντας εάν η εξέταση του μαθήματος της Φυσικής στις Πανελλήνιες επιδρά στον εγγραμματισμό στη ραδιενέργεια, διαπιστώθηκε ότι δεν προκύπτουν σημαντικές διαφορές ανάμεσα στους/στις εκπαιδευτικούς, που εξετάστηκαν στο συγκεκριμένο μάθημα και σε εκείνους που δεν εξετάστηκαν σε αυτό. Scientific literacy relates both to the scientific community as a whole and to the university education community. In this thesis, the literacy of primary school teachers and kindergarten teachers in Primary Education is investigated in the phenomena related to radioactivity. In addition, the alternative ideas that they have on the specific issue are identified. With this study, an attempt is made to demonstrate the misconceptions of the graduates of the Pedagogical Departments regarding radioactivity. This will have the consequence that appropriate training programs will be developed in the future that will strengthen the literacy of the specific teachers and will be the occasion for the more extensive reference and study of radioactivity in the curricula of the Education Departments. From the research among 132 working primary school teachers and kindergarten teachers of the Regional Unit of Preveza, it emerged that the degree of literacy in radioactivity was quite satisfactory. In addition, no significant differences were found in the radiation literacy of teachers in relation to gender, years of service and specialty (primary school teachers - kindergarten teachers). Finally, investigating whether the examination of the Physics course at the Panhellenic exams affects radioactivity literacy, it was found that there are no significant differences between teachers who were examined in the specific course and those who were not examined in it. 123 σ.

Αναντίλεκτα, μετά το ξέσπασμα της πανδημίας του Covid-19, ένας μεγάλος όγκος διεθνών μελετών που διερεύνησε τη διαχείρισή αυτής της κρίσης από τα σχολεία έχει κάνει την εμφάνισή. Ωστόσο, σε ένα σχολικό περιβάλλον, οι κρίσεις δεν αφορούν μονάχα ζητήματα υγειονομικού ενδιαφέροντος. Οι κίνδυνοι και οι κρίσεις μπορούν να αφορούν τραυματισμούς μαθητών, προβλήματα στον κτηριακό εξοπλισμό, συγκρούσεις μεταξύ των εκπαιδευτικών, φαινόμενα βίας και σχολικού εκφοβισμού, παραβατικότητα, κ.ά. Επομένως, έρευνες ενός ευρύτερου συνόλου κρίσεων που προκύπτουν μέσα στο σχολικό πλαίσιο και η ικανότητα των εκπαιδευτικών να διαχειριστούν αποτελεσματικά τέτοιες κρίσιμες καταστάσεις αποτελούν αδήριτη ανάγκη, διότι βάσει των θεωριών πλήθος ερευνητών φαίνεται να αναγνωρίζει τη σημασία της διαχείρισης κρίσεων και τα ερευνητικά τους πορίσματα αποδεικνύουν ότι υπάρχουν τεχνικές που συμβάλλουν στην έγκαιρη αντιμετώπισή τους. Έχοντας αυτά υπ’ όψιν, σκοπός της παρούσας μελέτης ήταν η διερεύνηση των στάσεων και των αντιλήψεων των νηπιαγωγών επί ζητημάτων που άπτονται της αποτελεσματικής διαχείρισης κρίσεων και κινδύνων στα νηπιαγωγεία. Δείγμα της έρευνας αποτέλεσαν 287 εν ενεργεία νηπιαγωγοί της χώρας μας. Το ερωτηματολόγιο που χρησιμοποιήθηκε για τη διεκπεραίωση της έρευνας περιείχε ερωτήσεις ανοιχτού και κλειστού τύπου και κατασκευάστηκε στηριζόμενο στη μελέτη της διεθνούς βιβλιογραφίας. Η ανάλυση των αποτελεσμάτων έγινε με τη χρήση του στατιστικού λογισμικού IBM SPSS Statistics 23. Τα ευρήματα δίνουν κρίσιμα στοιχεία αναφορικά με τις στάσεις των νηπιαγωγών, καθώς οι νηπιαγωγοί πιστεύουν ότι είναι ικανοί να διαχειριστούν τόσο αποτελεσματικά μία ενδεχόμενη κρίση ή έναν κίνδυνο όσο είχαν διαχειριστεί και στο παρελθόν παρόμοιες καταστάσεις. Επιπλέον, ενώ αναμενόταν ότι λόγω εμπειρίας οι μεγαλύτεροι σε ηλικία νηπιαγωγοί θα θεωρούν τον εαυτό τους έτοιμο και ικανό να διαχειριστεί μία κρίση, αποδείχθηκε ότι εκπαιδευτικοί με πολύ λιγότερα έτη προϋπηρεσίας έκριναν τον εαυτό τους ικανότερο. Οι προϊστάμενοι/-ες ή διευθυντές/-ντριες των νηπιαγωγείων, επίσης, δεν θεωρούν αρκετά ικανό τον εαυτό τους να αντιμετωπίσουν μία τέτοια συνθήκη, ενώ σχολεία σε αστικές περιοχές φαίνεται ότι δεν διαθέτουν αρκετούς πόρους διαχείρισης κρίσεων., Undoubtedly, since the outbreak of the Covid-19 pandemic, a large body of international studies investigating the management of this crisis by schools has emerged. However, in a school environment, crises are not only about health issues. Risks and crises can concern student injuries, problems with building equipment, conflicts between teachers, phenomena of violence and school bullying, delinquency, etc. Therefore, investigations of a wider set of crises that arise within the school context and the ability of teachers to effectively manage such critical situations are an urgent need, because based on the theories a number of researchers seem to recognize the importance of crisis management and their research findings prove that there are techniques that contribute to their early treatment. With these in mind, the purpose of the present study was to investigate the attitudes and perceptions of kindergarten teachers on issues related to the effective management of crises and risks in kindergartens. The sample of the research was 287 in service kindergarten teachers of our country. The questionnaire used to carry out the research contained open and closed type questions and was constructed based on the study of international literature. The analysis of the results was done using the statistical software IBM SPSS Statistics 23. The findings provide critical information regarding the attitudes of kindergarten teachers, as kindergarten teachers believe that they are capable of managing a potential crisis or risk as effectively as they had managed in past similar situations. Furthermore, while it was expected that because of experience, older kindergarten teachers would consider themselves ready and able to handle a crisis, it was found that teachers with significantly fewer years of experience rated themselves as more competent. Heads or principals of kindergartens also do not consider themselves competent enough to deal with such a condition, while schools in urban areas seem to lack sufficient risk management resources.

Η εργασιακή ικανοποίηση αποτελεί έναν από τους σημαντικότερους παράγοντες που καθορίζουν την παραγωγικότητα των εργαζομένων. Όσον αφορά τους νηπιαγωγούς της Ελλάδας η εργασιακή τους ικανοποίηση επηρεάζεται από διάφορες εξωτερικές και εσωτερικές μεταβλητές. Σκοπός της παρούσας διπλωματικής έρευνας, είναι η διερεύνηση αυτών των μεταβλητών και συγκεκριμένα της σχέσης τριών κινήτρων με την εργασιακή ικανοποίηση των εκπαιδευτικών προσχολικής εκπαίδευσης. Τα τρία αυτά κίνητρα είναι οι συνθήκες εργασίας, η αναγνώριση της εργασίας και η δημιουργική εργασία. Η μεθοδολογική προσέγγιση που εφαρμόστηκε είναι η ποσοτική μέθοδος συλλογής δεδομένων με τη χρήση ερωτηματολογίου ατομικής συμπλήρωσης και τη διατακτική κλίμακα Likert πέντε σημείων. Το ερευνητικό δείγμα αποτέλεσαν 234 εκπαιδευτικοί προσχολικής εκπαίδευσης που διδάσκουν στα ελληνικά δημόσια νηπιαγωγεία της Ελλάδας, ως μόνιμοι ή αναπληρωτές εκπαιδευτικοί. Τα ερευνητικά αποτελέσματα επιβεβαίωσαν όλες τις υποθέσεις που διατυπώθηκαν από την ερευνήτρια. Βρέθηκε υψηλή συσχέτιση μεταξύ των ευνοϊκών συνθηκών εργασίας, της αναγνώρισης της συνεισφοράς της εργασίας και της δημιουργικής εργασίας με την εργασιακή ικανοποίηση των νηπιαγωγών. Επομένως, με τα ευρήματα αυτά διαπιστώνεται ότι οι τρεις αυτές ανάγκες ικανοποιούνται για το δείγμα της έρευνας, αυξάνοντας την εργασιακή του ικανοποίηση., Job satisfaction is one of the most important factors that determine employee productivity. Regarding the kindergarten teachers of Greece, their job satisfaction is influenced by various external and internal variables. The purpose of this dissertation is to investigate these variables and specifically the relationship between three motivations and job satisfaction of preschool teachers. These three motivations are working conditions, job recognition and creative work. The methodological approach applied is the quantitative method of data collection using an individual completion questionnaire and the five-point Likert scale. The research sample consisted of 234 pre-school teachers who teach in Greek public kindergartens in Greece, as permanent or substitute teachers. The research results confirmed all the hypotheses made by the researcher. A high correlation was found between favorable working conditions, the recognition of the contribution of work and creative work with the job satisfaction of kindergarten teachers. Therefore, with these findings it is found that these three needs are met for the research sample, increasing his job satisfaction.

Σε μια εποχή που αλλάζει συνεχώς, το νηπιαγωγείο αποτελεί το κατάλληλο πλαίσιο για την προαγωγή της ψυχικής ανθεκτικότητας των παιδιών. Η νηπιαγωγός μέσα από τον τρόπο που αλληλεπιδρά καθημερινά με τα παιδιά στην τάξη και μέσα από τα προγράμματα και τις δραστηριότητες που σχεδιάζει και εφαρμόζει, διαδραματίζει κομβικό ρόλο προς αυτή την κατεύθυνση. Η έρευνα που πραγματοποιήσαμε έχει στόχο να μελετήσει σε βάθος τις αντιλήψεις των νηπιαγωγών σχετικά με τις ενέργειες και στρατηγικές που εφαρμόζουν με στόχο την προαγωγή της ψυχικής ανθεκτικότητας των παιδιών στις τάξεις τους. Η ανάδειξη αυτών των πρακτικών που αναφέρουν ότι ακολουθούν καθημερινά στις τάξεις τους φωτίζει και τον τρόπο που αντιλαμβάνονται το θέμα της προαγωγής της ψυχικής ανθεκτικότητα στο νηπιαγωγείο γενικότερα. Στην έρευνά μας συμμετείχαν δεκαπέντε νηπιαγωγοί που υπηρετούν σε νηπιαγωγεία της Βορείου Ελλάδος. Η συλλογή των πληροφοριών έγινε αξιοποιώντας την ποιοτική προσέγγιση, με την τεχνική των ημι-δομημένων συνεντεύξεων. Η ανάλυση περιεχομένου που εφαρμόστηκε ανέδειξε πως σύμφωνα με τις νηπιαγωγούς για την προαγωγή της ψυχικής ανθεκτικότητας στο νηπιαγωγείο έχει ιδιαίτερη βαρύτητα η ανάπτυξη θετικών σχέσεων και συνεργασίας μεταξύ όλων των εμπλεκομένων στη σχολική μονάδα. Αναδεικνύουν πρακτικές για την ανάπτυξη θετικών προσωπικών σχέσεων μεταξύ της νηπιαγωγού και των παιδιών αλλά και μεταξύ των παιδιών, πρακτικές για ουσιαστικές διαπροσωπικές υποστηρικτικές σχέσεις μεταξύ των συναδέλφων και της διεύθυνσης και πρακτικές για την ποιοτική αλληλεπίδραση οικογένειας και σχολείου, στην οποία αναφέρονται περισσότερο οι νηπιαγωγοί, αναδεικνύοντάς την ως τον παράγοντα που μπορεί να ενισχύει την ανάπτυξη όλων των άλλων σχέσεων., In this ever-changing era, kindergarten seems to be the appropriate context for building resilience in children. Kindergarten teachers play a key role in this direction, through their daily interaction with children in the classroom and through the programs and activities they plan and implement. The research we conducted aims to study in depth kindergarten teachers’ reported actions and strategies to promote the resilience of children in their classrooms, focusing on the issue of positive interactions. The practices they report that they follow daily in their classrooms also highlight the way they perceive the issue of promoting resilience in kindergarten in general. Fifteen kindergarten teachers working in public kindergartens in Northern Greece participated. In our qualitative survey, data was gathered using semi-structured interviews. The content analysis followed showed that, according to the kindergarten teachers, in order to promote resilience in the kindergarten the development of positive relationships and cooperation between all those involved in the school unit is of particular importance. They particularly stressed on practices for developing positive personal relationships between the kindergarten teacher and children but also amongst children, practices for meaningful interpersonal supportive relationships between colleagues and management, and practices for quality family-school interaction. This was actually the factor that teachers referred to as the most crucial for the development of all other relationships.

Δεδομένων των συνθηκών και της ποιότητας ζωής, στις μέρες μας γίνεται μεγάλη συζήτηση σχετικά με το στρες και την εξουθένωση που βιώνουν όλοι οι επαγγελματικοί κλάδοι, και κυρίως οι εκπαιδευτικοί, οι οποίοι έρχονται διαρκώς αντιμέτωποι με πολλές αλλαγές του εκπαιδευτικού συστήματος. Παρ’όλα αυτά είναι λιγοστές οι αντίστοιχες έρευνες για ειδικούς νηπιαγωγούς. Συμβάλλοντας στην υπάρχουσα βιβλιογραφία, η παρούσα έρευνα διερευνά το επαγγελματικό στρες και την επαγγελματική εξουθένωση που βιώνουν συγκεκριμένα οι ειδικοί νηπιαγωγοί Ειδικότερα, θα διερευνηθεί ο συσχετισμός μεταξύ των εργασιακών κινήτρων, καθώς και των επιπέδων της αυτοεκτίμησης τους, σε σχέση με το στρες και την εξουθένωση που βιώνουν στην επαγγελματική τους ζωή. Επίσης, θα μελτηθούν οι παραπάνω μεταβλητές σε σχέση με τα δημογραφικά στοιχεία του δείγματος, για να διαπιστωθεί αν διαφοροποιούνται, κι αν υπάρχει κάποια σχέση μεταξύ τους. Το δείγμα της έρευνας αποτελούνταν από 118 ειδικούς νηπιαγωγούς, οι οποίοι εργάζονται σε ειδικά νηπιαγωγεία, τμήματα ένταξης και σε παράλληλη στήριξη, και από 118 γενικούς νηπιαγωγούς, οι οποίοι αποτελούσαν την ομάδα ελέγχου, από όλη την Ελλάδα. Η στατιστική ανάλυση των απαντήσεων και η εξαγωγή των αποτελεσμάτων έγινε με το στατιστικό πρόγραμμα SPSS. Τα αποτελέσματα της παρούσας ποσοτικής έρευνας θα μπορούσαν να χρησιμοποιηθούν στην περαιτέρω ανάλυση της ψυχολογίας των εκπαιδευτικών προσχολικής αγωγής στην Ειδική Αγωγή και Εκπαίδευση, καθώς και στον σχεδιασμό προγραμμάτων ενδυνάμωσης, με σκοπό μία καλύτερη ποιότητα ζωής, καθώς και την προσωπική στήριξη και ανάπτυξη της αυτοαποτελεσματικότητας και της αυτοϊκανοποίησης τους στην τέλεση του σχολικού έργου. Given the conditions and the quality of life, nowadays there is a great deal of discussion about the stress and exhaustion experienced by all professions, and especially teachers, who are constantly faced with many changes in the education system. Nevertheless, the corresponding researches for special kindergarten teachers are few. Contributing to the existing literature, the present study investigates the occupational stress and burnout experienced by kindergarten teachers in particular. experience in their professional life. Also, the above variables will be studied in relation to the demographic data of the sample, in order to determine if they differ, and if there is any relationship between them. The sample of the research consisted of 118 special kindergarten teachers, who work in special kindergartens, integration departments and in parallel support, and 118 general kindergarten teachers, who were the control group, from all over Greece. The statistical analysis of the answers and the extraction of the results was done with the statistical program SPSS. The results of the present quantitative research could be used in the further analysis of the psychology of preschool teachers in Special Education, as well as in the design of empowerment programs, aiming at a better quality of life, as well as personal support and development of self-efficacy and self-satisfaction in the performance of the school project. 152 σ.

Στην παρούσα εργασία επιχειρείται o εντοπισμός των σημαντικότερων χαρακτηριστικών που συνθέτουν την προσωπικότητα των νηπιαγωγών. Οι περισσότερες πληροφορίες σχετικά με την προσωπικότητα των εν ενεργεία εκπαιδευτικών, έχουν θεωρητική μορφή και αφορούν σε χαρακτηριστικά επιθυμητά και όχι στον εκπαιδευτικό όπως πραγματικά είναι. Με την παρούσα έρευνα επιχειρείται η αποτύπωση των χαρακτηριστικών της προσωπικότητας των νηπιαγωγών με τη χρήση σταθμισμένης κλίμακας. Σε αυτή συμμετείχαν 118 νηπιαγωγοί με υπηρεσία σε δημόσια σχολεία της περιφέρειας Θεσσαλίας. Με το ψυχομετρικό μας εργαλείο αξιολογήθηκε η προσωπικότητα των εκπαιδευτικών ως προς τους 16 παράγοντες του Cattell4. Σε γενικές γραμμές οι νηπιαγωγοί εμφανίζονται με μάλλον χαμηλό βαθμό προσαρμοστικής ικανότητας και ικανότητας αυτοελέγχου, με χαμηλή τάση για ανεξαρτησία και υψηλά επίπεδα άγχους. Επίσης, χαρακτηρίζονται ως μάλλον εσωστρεφείς και με χαμηλά ηγετικά προσόντα., The purpose of the present study is to investigate the personality characteristics of Greek female nursery school teachers, as there are no relevent available data. A Greek standardized version of the 16 Personality Factors (16-PF) was used. Participants were 118 nursery teachers. Comparisons with the general population were conducted with onesampleT-test SPSS command. Results showed that our sample differed considerably along all the personality variables. Nursery school teachers appear to be people oriented, anxious, dependent and introvert individuals with low self-control and adjustment skills, and also poor leading abilities. Their personality profile is stress prone. Possible implications are discussed.

Από τη στιγμή της γέννησης τους, τα παιδιά κατακλύζονται από παιχνίδια συμβατά με το φύλο τους. Ροζ Barbie για τα κορίτσια, γαλάζιες φιγούρες δράσης και οχήματα για τα αγόρια. Στόχος της παρούσας έρευνας ήταν να διερευνηθεί ο τρόπος με τον οποίο οι νηπιαγωγοί προσεγγίζουν το παιχνίδι- αντικείμενο σε σχέση με το φύλο. Το δείγμα της έρευνας αποτέλεσαν δεκαέξι νηπιαγωγοί που εργάζονται σε νηπιαγωγεία του Βόλου. Επιλέχθηκε η ποιοτική μεθοδολογία, με τη χρήση ημι- δομημένων συνεντεύξεων, ενώ η επεξεργασία των δεδομένων έγινε με τη μέθοδο της θεματικής ανάλυσης. Τα ευρήματα της έρευνας έδειξαν ότι οι στερεοτυπικές αντιλήψεις για ‘αγορίστικα’ και ‘κοριτσίστικα’ παιχνίδια, επηρεάζουν τις απόψεις ορισμένων νηπιαγωγών. Σε αρκετές όμως περιπτώσεις οι παραδοσιακές αντιλήψεις φαίνεται να βρίσκονται σε μια φάση μετασχηματισμού, καθώς υπάρχουν μέλη του δείγματος που προβληματίζονται για αποτελεσματικότερους τρόπους διαχείρισης των ζητημάτων αυτών στην καθημερινή σχολική πράξη., Since the day they are born, children are inundated by toys that are appropriate for their gender. Pink Barbie for girls, blue war toys and vehicles for boys. The aim of this study was to examine the way preschool teachers perceive gender and toy- objects. Sixteen preschool teachers from Volos constitute the sample of this research. The method used for collecting data is the qualitative by conducting semi- structured interviews, whereas their processing was carried out by thematic analysis. The research findings indicate that the stereotypical views about toys for girls and toys for boys effect the perceptions of preschool-teachers. In some cases the traditional perceptions are in transformation, as there are research participants who are wondering about more effective ways of handling these issues in every day school actions.

Στην εργασία αυτή μελετήθηκαν οι ικανότητες των νηπίων (5 ετών) σε μαθη­ ματικές δραστηριότητες με τη χρήση αριθμητηρίον και οι σχετικές απόψεις των γονιών τους καθώς και νηπιαγωγών. Οι μαθηματικές δραστηριότητες που δόθηκαν περιλάμβαναν (α) απαρίθμηση, (β) διατήρηση της ποσότητας, (γ) άμεση εκτίμηση και αντιστοίχιση των ποσοτήτων και αναγνώριση συμ­ βόλων (1-6), (δ) απλά λεκτικά προβλήματα πρόσθεσης και αφαίρεσης και (ε) ανάλυση αριθμού σε δύο προσθετέους. Βρέθηκε ότι το αριθμητήριο βοήθησε τα νήπια να ανταποκριθούν σε τέτοιες δραστηριότητες, όπως επίσης ότι το μέσο αυτό ήταν οικείο τόσο στους γονείς όσο και στους νηπιαγωγούς. Η πα­ ρατήρηση και καταγραφή των ιδιαιτεροτήτων των νηπίων στο χειρισμό του αριθμητηρίου οδήγησε σε μια πρόταση για σχεδιασμό ενός πιο λειτουργικού συναρμολογούμενο αριθμητηρίου., In small ages the children usually function with auxiliary means and representations in order to support the abstract mathematic concepts that are taught to them. One teaching aid that might be used towards this end is the counting board. Its use for calculations includes the handling this manipulative through the movement of beads, the visualization of its structure, but it can also lead to the abstractive thought through its picture that the user can maintain in his mind. In this paper we studied kindergartners (5 years) ability in mathematical activities with the use of the counting board and we examined through a questionnaire the relative views of their parents as well as of kindergarten teachers.The mathematical activities that were given included (a) enumeration, (b) conservation, (c) subitizing and matching quantities; recognition of symbols (1-6), (d) simple addition and subtraction word problems as well as (e) construction of number partners.It was found that the counting board helped kindergartner s correspond in such activities as also that this auxiliary mean was familiar so much in the parents of the children as in kindergarten teachers. Indeed, it was available and was used in most the children 's houses, but also in the kindergartens. The observation and recording of particularities of kindergartner s in the handling of counting board led to a proposal for designing of a more functional assembled counting board.

Το κέντρο ελέγχου του εκπαιδευτικού είναι η ικανότητά του να προσδιορίζει αν τα αποτελέσματα των πράξεών του διαμορφώνονται αποκλειστικά από την προσωπική του προσπάθεια ή από τις επεμβάσεις άλλων παραγόντων, όπως η τύχη. Έπειτα, οι στάσεις ενός εκπαιδευτικού απέναντι στα άτομα με αναπηρία διαδραματίζουν καίριο ρόλο στην αποδοχή των ατόμων αυτών από τον ίδιο. Η ποιότητα των στάσεων αυτών αποκτά μεγαλύτερη βαρύτητα, όταν πρόκειται για έναν εκπαιδευτικό ειδικής αγωγής ή για έναν εκπαιδευτικό που εργάζεται σε δομές που προωθούν τη συμπερίληψη των μαθητών με αναπηρία, όπως σε Τμήματα Ένταξης. Στη συνέχεια, οι αντιλήψεις ενόςεκπαιδευτικού για τη διδακτική αυτοαποτελεσματικότητά του θεωρούνται πολύ σημαντικές για την εξέλιξή του, καθώς καταδεικνύουν το βαθμό που πιστεύει ότι ανταποκρίνεται επαρκώς στις απαιτήσεις του επαγγέλματός του. Σκοπός της παρούσας ερευνητικής μελέτης είναι η διερεύνηση της επίδρασης του κέντρου ελέγχου των Νηπιαγωγών στις στάσεις τους απέναντι στα άτομα με αναπηρία και στη διδακτική αυτοαποτελεσματικότητά τους. Το δείγμα της έρευνας συγκρότησαν 206 Νηπιαγωγοί, εκ των οποίων οι 103 εργάζονταν σε δομές ειδικής εκπαίδευσης και οι 103, που αποτέλεσαν την ομάδα ελέγχου, εργάζονταν στη γενική εκπαίδευση. Από τα αποτελέσματα προέκυψε ότι το κέντρο ελέγχου πράγματι επηρεάζει τις στάσεις των εκπαιδευτικών απέναντι στα άτομα με αναπηρία, αλλά όχι τη διδακτική αυτοαποτελεσματικότητά τους. Επιπλέον, δεν επιβεβαιώθηκε ότι οι στάσεις απέναντι στην αναπηρία επηρεάζουν τη διδακτική αυτοαποτελεσματικότητα, ενώ η προϋπηρεσία σε δομές της ειδικής εκπαίδευσης είναι ικανή να επιδράσει στη διαμόρφωση της στάσης απέναντι στην αναπηρία. Επίσης, προέκυψε ότι οι γυναίκες Νηπιαγωγοί έχουν ισχυρότερο εξωτερικό κέντρο ελέγχου και θετικότερες στάσεις απέναντι στα άτομα με οποιαδήποτε μορφή αναπηρίας σε σύγκριση με τους άνδρες Νηπιαγωγούς, ο αριθμός των τέκνων επηρεάζει το κέντρο ελέγχου του εκπαιδευτικού και τέλος ότι το κέντρο ελέγχου αποτελεί ισχυρό προβλεπτικό παράγοντα της στάσης απέναντι στην αναπηρία. Η παρούσα μελέτη θα μπορούσε να αξιοποιηθεί στο πλαίσιο μελέτης της ψυχοσύνθεσης και της δράσης των εκπαιδευτικών, προκειμένου να κατανοήσουν καλύτερα τον εαυτό τους με τελικό σκοπό την καλύτερη επιτέλεση του εκπαιδευτικού λειτουργήματος. The teacher's locus of control is his ability to determine whether the effects of his or her actions are shaped absolutely by his personal effort or by the interventions of other factors, such as luck. Then, a teacher's attitudes towards people with disabilities play a key role in accepting these people by him. The quality of these attitudes becomes more important when it comes to a special education instructor or a teacher who works in structures that promote the inclusion of disabled students, such as in Integration Departments. Then, a teacher's perceptions of didactic self-efficacy are considered to be very important for his development, as they demonstrate the degree he believes he adequately meets the demands of his or her profession. The purpose of this research study is to investigate the influence of the nursery locus of control on their attitudes towards people with disabilities and their teaching self-efficacy. The sample of the survey is composed of 206 Kindergartens, of whom 103 worked in special education structures and the 103, who were the control group, worked in general education. The results showed that the locus of control actually affects the attitudes of teachers towards disabled people, but not their teaching effectiveness. In addition, it has not been confirmed that attitudes to disability affect didactic self-efficacy, while experience in special education structures is capable of affecting attitudes towards disability. Furthermore, it emerged that women's nurses have a stronger external locus of control and more positive attitudes towards people with any form of disability compared to men in kindergarten, the number of children affects the teacher's locus of control and finally that the locus of control is a strong predictor of attitudes towards disability. The present study could be used in the context of the study of the psycho synthesis and the action of the teachers in order to better understand themselves with the ultimate aim of better performing the educational function. 180 σ.

Η κοινωνία της πληροφορίας έχει επιφέρει την ψηφιοποίηση στη ζωή των μικρών παιδιών και ως αποτέλεσμα η εκπαιδευτική πολιτική και η εκπαιδευτική έρευνα υποστηρίζουν την εισαγωγή και την χρήση των Τεχνολογιών Πληροφορικής και Επικοινωνιών (ΤΠΕ) στην προσχολική διδασκαλία και μάθηση. Αυτές οι αλλαγές στο κοινωνικό πλαίσιο, στην πολιτική και στο πλαίσιο της ακαδημαϊκής έρευνας έχουν προκαλέσει όχι μόνο νέες ευκαιρίες αλλά και νέες απαιτήσεις και προκλήσεις για τις πρακτικές διδασκαλίας και μάθησης στην προσχολική ηλικία. Όσο για τους πρωταγωνιστές των διδακτικών δραστηριοτήτων σε περιβάλλοντα προσχολικής εκπαίδευσης, είναι πρωταρχικής σημασίας οι εκπαιδευτικοί προσχολικής ηλικίας να είναι καλά προετοιμασμένοι ώστε να προσαρμόζονται στις νέες απαιτήσεις, να εκμεταλλεύονται νέες ευκαιρίες και να αντιμετωπίζουν τις νέες προκλήσεις. Παρόλο που έχει διεξαχθεί ένας μεγάλος αριθμός μελετών για να εξετάσουν την ετοιμότητα και την προσαρμογή των εκπαιδευτικών της πρωτοβάθμιας και της δευτεροβάθμιας εκπαίδευσης στη χρήση των ΤΠΕ στη διδασκαλία και στη μάθηση, υπάρχει έλλειψη ανάλογων μελετών για τους εκπαιδευτικούς προσχολικής ηλικίας, ιδιαίτερα όσον αφορά σε συστηματικές και διεθνείς συγκριτικές έρευνες. ΓΓ αυτό ακριβώς το λόγο, προκειμένου να καλυφθεί το ερευνητικό αυτό κενό, η συγκεκριμένη έρευνα αποσκοπεί στο να κάνει μία συστηματική συγκριτική μελέτη ανάμεσα σε Έλληνες και Κινέζους εκπαιδευτικούς προσχολικής ηλικίας όσον αφορά στην ετοιμότητα και στην προσαρμογή τους για τη χρήση των ΤΠΕ στις διδακτικές και μαθησιακές τους πρακτικές. Πιο συγκεκριμένα, η παρούσα μελέτη αναφέρεται στις ομοιότητες και στις διαφορές που παρατηρούνται ανάμεσα σε Έλληνες και Κινέζους εκπαιδευτικούς προσχολικής ηλικίας σε πέντε δείκτες, που περιλαμβάνουν πρόσβαση στις ΤΠΕ, χρήση των ΤΠΕ στην πράξη, στάσεις απέναντι στη χρήση των ΤΠΕ, δεξιότητες στη χρήση των ΤΠΕ και εμπόδια στη χρήση των ΤΠΕ στις καθημερινές διδακτικές και μαθησιακές δραστηριότητες. Στην παρούσα διδακτορική διατριβή υιοθετήθηκε η μεθοδολογία της μελέτης περίπτωσης και επιλέχτηκε μία πόλη με παρόμοιες γεωγραφικές, πολιτικές και οικονομικές συνθήκες. Πέραν αυτού, η παρούσα διδακτορική διατριβή ήταν και μια ανάμεικτη μελέτη, στην οποία συμπεριλήφθηκαν τόσο ποσοτικές (επισκόπηση) και ποιοτικές μέθοδοι (συνέντευξη). Ως συνέπεια, στη διδακτορική διατριβή πήραν μέρος 108 Έλληνες και 115 Κινέζοι εκπαιδευτικοί που δίδαξαν παιδιά ηλικίας 4-6 ετών. Επίσης, 15 Έλληνες εκπαιδευτικοί σε 13 νηπιαγωγεία και 19 Κινέζοι εκπαιδευτικοί σε 11 νηπιαγωγεία πήραν μέρος σε περαιτέρω συνεντεύξεις. Το συμπέρασμα στο οποίο καταλήγει είναι ότι η ετοιμότητα και η προσαρμογή των Ελλήνων και Κινέζων νηπιαγωγών αναφορικά με τη χρήση των ΤΠΕ στη διαδικασία της διδασκαλίας και μάθησης βρίσκεται σε μια πρώιμη φάση, αν και το επίπεδο για κάθε δείκτη ετοιμότητας και προσαρμογής δεν ήταν ίδιο για τις δύο ομάδες. The advent of an information society has brought the digitization of young children's childhood lives and the acknowledgment of education policies and academic research for the introduction and use of Information and Communication Technologies (ICTs) in preschool teaching and learning. These changes in the social, policy and academic research contexts have brought not only new opportunities but also new requirements and challenges for preschool teaching and learning practices. As the key practitioners of teaching activities in the preschool setting, it is of great significance for preschool teachers to be well prepared to adapt to new requirements, embrace new opportunities and cope with new challenges. Although a large number of studies have been carried out to examine the preparedness and adaptation of primary and secondary school teachers for ICT use in teaching and learning, a scarcity in relevant studies exists for preschool teachers, particularly in terms of systematic and international comparative studies. Therefore, in order to fill in these research gaps, this study aimed to make a systematic comparison between Greek and Chinese preschool teachers in the preparedness and adaptation status for the use of ICTs in teaching and learning practices. More specifically, this study reported on the similarities and differences between Greek and Chinese preschool teachers in five dimensions, including ICT access, ICT use practices, attitudes toward ICT use, ICT competences and barriers to ICT use in daily teaching and learning activities. The case study methodology which selected one city with similar geographic, political and economic conditions was adopted in this study. Moreover, this study was also a mixed study, in which both quantitative (survey) and qualitative methods (interview) were included. As a consequence, 108 Greek teachers and 155 Chinese teachers who taught children aged 4-6 years old in urban public preschools took part in the survey study. There were also 15 Greek teachers in 13 preschools and 19 Chinese teachers in 11 preschools who were further interviewed. It was concluded that the preparedness and adaptation status of the Greek and Chinese preschool teachers for the use of ICTs in teaching and learning was at a primary stage, although the level of each dimension of preparedness and adaptation was uneven for the two groups of teachers. 271 σ.

Στόχος της παρούσας έρευνας ήταν να διερευνήσει τις στάσεις και τις αντιλήψεις των Ελλήνων νηπιαγωγών πάνω στο ζήτημα της γονεϊκής εμπλοκής. Πιο αναλυτικά, η έρευνα εξέτασε: α) τις γενικότερες στάσεις τους απέναντι στην εμπλοκή των γονέων καθώς και πάνω σε συγκεκριμένες διαστάσεις της συμμετοχής, β) το βαθμό στον οποίο είναι ενήμεροι σχετικά με το θέμα της συμμετοχής των γονέων και την αίσθηση ικανότητας που διαθέτουν στην εφαρμογή δραστηριοτήτων συμμετοχής γονέων, γ) το βαθμό στον οποίο θεωρούν σημαντικές για τη διευκόλυνση της δουλειάς τους συγκεκριμένες μορφές εμπλοκής γονέων, δ) τις πρακτικές συμμετοχής γονέων που εφαρμόζουν στα νηπιαγωγεία τους, ε) τους παράγοντες που θεωρούν ότι δυσχεραίνουν τη συμμετοχή και στ) το βαθμό εκπαιδευτικής κατάρτισης που διαθέτουν, σχετικά με τη συμμετοχή των γονέων στην εκπαίδευση του παιδιού τους. Στην έρευνα πήραν μέρος 300 νηπιαγωγοί που υπηρετούσαν σε νηπιαγωγεία της Ηπείρου και της Αιτωλοακαρνανίας. Οι συμμετέχοντες συμπλήρωσαν ερωτηματολόγιο το οποίο διαμορφώθηκε με βάση αντίστοιχα ερωτηματολόγια των Jones et al. (1997), Morris & Taylor (1998), Kusman (1999) και Symeou (2002). Τα αποτελέσματα έδειξαν ότι η πλειονότητα των νηπιαγωγών έχουν θετική στάση απέναντι στη γονεϊκή εμπλοκή, μέτρια έως υψηλή αίσθηση ικανότητας αναφορικά με την εφαρμογή της και χαμηλό βαθμό ενημέρωσης και εκπαιδευτικής κατάρτισης αναφορικά με το θέμα αυτό. Επίσης, βαθμολόγησαν με το χαμηλότερο βαθμό, ως προς τη διευκόλυνση του εκπαιδευτικού τους έργου, τη «συμμετοχή των γονέων στη λήψη αποφάσεων», σε αντίθεση με τις άλλες μορφές συμμετοχής που τις θεωρούν σημαντικές. Όσον αφορά τις πρακτικές συμμετοχής που εφαρμόζουν στα νηπιαγωγεία τους, η συμμετοχή των γονέων στη λήψη αποφάσεων και η συγκρότηση συμβουλίου γονέων, η οργάνωση εργαστηρίων επιμόρφωσης γονέων, η συμμετοχή των γονέων σε δραστηριότητες στην αίθουσα, οι επισκέψεις στο σπίτι και η χρήση γραπτών πολιτικών επικοινωνίας με τους γονείς, εφαρμόζονται σε ελάχιστο βαθμό από την πλειονότητα των νηπιαγωγών. Τέλος, παράγοντες όπως η έλλειψη ενδιαφέροντος των γονέων για τα παιδιά τους και την εκπαίδευσή τους, η άνεση που νιώθουν οι γονείς στο χώρο του σχολείου, η άγνοια των γονέων πάνω στην αναγκαιότητα αλλά και τους τρόπους συμμετοχής τους, δεν θεωρούν ότι υφίστανται ως εμπόδια για τη συμμετοχή των γονέων. The target of the present survey was to scrutinize the Greek kindergarten teachers’ attitudes and conceptions as it concerns the issue of the parental involvement. More analytically the investigation examined: a) their general attitudes towards the parents’ participation, as well as the particular dimensions of it b) the degree the teachers are aware of the issue of the parental participation and the degree of the capability they have in the application of the activities of the parental participation c) in which degree they consider important some particular forms of the parental involvement in order to be their work easier d) the practices of the participation of the parents they apply in their kindergarten e) the factors they consider they prevent the participation and finally f) the degree of the educational training they have as it concerns the parental involvement into their children’s education. 300 kindergarten teachers who served in kindergarten in the districts of Epirus and Atvloakarnania took part in the study. Kindergarten teachers were asked to fill out a questionnaire which was constructed on the basis of similar questionnaires constructed by Jones et al. (1997), Morris & Taylor (1998), Kusman (1999) and Symeou (2002).The results showed that the majority of the kindergarten teachers have a positive attitude towards the parental involvement, a medium or a high feeling of capacity in relation to its application and low educational training to this issue. Furthermore, they rated with the lowest mark, as it concerns the facilitation of their educational work, the «parents’ participation into the receiving of decisions» in contrast to other aspects of participation which they consider important. As it concerns the practices of participation they put into practice in their school, the parents’ participation in the receiving of the decisions and the formation of a parental further education, the parental participation into different classroom activities, the visits at home and the use of written political forms of communication with the parents are applied to a minimum by the majority of the kindergarten teachers. Finally, factors such as the lack of parental interest for their children and their education, the comfort they feel at school, the parental ignorance in relation to the necessity as well as the way they participate, are not consider to be obstacles the parental participation. 358 σ.

Η παρούσα έρευνα διερευνά τις έννοιες του γλωσσικού γραμματισμού, ο οποίος κυριαρχεί στα σύγχρονα προγράμματα σπουδών για το νηπιαγωγείο. Σημείο εκκίνησης αποτέλεσε η απροσδιοριστία του όρου «γραμματισμός» όπως καταγράφεται αφενός στα προγράμματα και αφετέρου στις πρακτικές στα νηπιαγωγεία. Το 2011 νέα πιλοτικά προγράμματα για όλες τις βαθμίδες της εκπαίδευσης εισήγαγαν τον όρο «κριτικός γραμματισμός» με σκοπό να συμπληρώσουν και να βελτιώσουν τα υπάρχοντα προγράμματα. Στην εργασία μας επιχειρήθηκε η συγκριτική ανάλυση των επίσημων ή μη εγχειριδίων (παλιών και νέων) με βάση ένα μοτίβο οκτώ αξόνων, που μας επέτρεψαν να διακρίνουμε τις συνέχειες και τις ασυνέχειες ανάμεσα στα προγράμματα. Στη συνέχεια, προσπαθήσαμε να δούμε πώς αποτυπώνονται στις στάσεις και στις πρακτικές σε δύο δείγματα νηπιαγωγών. Πραγματοποιήθηκαν συνεντεύξεις με 7 νηπιαγωγούς που εφάρμοσαν για δύο σχολικές χρονιές το νέο πρόγραμμα «κριτικού γραμματισμού» και με 7 νηπιαγωγούς που το «μελέτησαν» χωρίς να το έχουν εφαρμόσει. Μέσα από την επεξεργασία των προγραμμάτων διαπιστώθηκε πως αυτά παρουσιάζουν μια πολύπλοκη θέση περί γραμματισμού. Ειδικότερα, η στοχοθεσία του νέου προγράμματος στηρίζεται σε επικοινωνιακές-λειτουργικές προσεγγίσεις, παρόλο που υιοθετεί τον κριτικό γραμματισμό ως θεωρητική παραδοχή του. Από την ανάλυση των συνεντεύξεων προέκυψε πως οι νηπιαγωγοί δεν κατονομάζουν το μοντέλο γραμματισμού που ακολουθούν και αναφέρονται σε στόχους που επιδιώκουν μέσω των δράσεών τους. Οι στόχοι αυτοί εστιάζουν στην καλλιέργεια στρατηγικών για κατανόηση και παραγωγή προφορικών κειμένων και στην απόκτηση λειτουργικών δεξιοτήτων για το γραπτό λόγο. Η έρευνα αφενός αποτελεί μια πρώτη προσπάθεια αποτίμησης του νέου προγράμματος πάνω στο ζήτημα του γλωσσικού γραμματισμού και αφετέρου οδηγεί στην ανίχνευση αντιλήψεων και στην υιοθέτηση στάσεων των νηπιαγωγών, που εμπλέκονται σε μια γλωσσική αλλαγή στο χώρο του νηπιαγωγείου. This research explores the meanings of literacy, which dominates in current curricula in kindergarten schools. The initial point was the indefinite term of “literacy” as, on one side, proposed in curricula and, on the other side, regarding the practices used in kindergarten places. In 2011, the term “critical literacy” was introduced by New Curriculum for all grades in Greek educational systems in order to supplement and improve the already existing curricula. The purpose of this study is to present a comparative analysis of previous and new curricula, according to an 8-base pattern. This pattern allowed us to distinguish the continuity and the discontinuity among the curricula. Moreover, we attempted to investigate teachers' perceptions and attitudes with interviews among 7 kindergarten teachers who implemented for 2 years the new curriculum based on critical literacy pedagogy and 7 kindergarten teachers who just studied this curriculum without having implemented it. The analysis and interpretation of curricula highlighted the complicated meanings attributed to the term of literacy. More specifically, the aim of New Curriculum is based on communicative - functional principles for the teaching of Greek language, even though “critical literacy” is used as a theoretical admission of the new. The interviews shown that kindergarten teachers didn't identify the model of literacy pedagogy suggested by new curriculum and they only mention specific linguistic goals in respect of their literacy practices. These goals are related to comprehension and production of oral texts as well as the acquisition of functional skills for the written medium. In conclusion, this study discussed the perceptions and attitudes of kindergarten teachers to the process of curricular change, which leads to a general change in educational system in kindergarten school age.

Η πρακτική άσκηση των μελλοντικών νηπιαγωγών αποτελεί βασικό στοιχείο της εκπαίδευσης τους. Μεταξύ των διαφόρων Παιδαγωγικών Τμημάτων παρατηρείται ποικιλία στην οργάνωση και τη δομή της πρακτικής άσκησης, αλλά και στην έμφαση που δίνεται σε αυτήν., The practical exercise of the future kindergarten teachers is a main part of their education. There is a variety among Universities in the organization and structure of the practical exercise along as the emphasis given in it. In one University, in particular the Aristotle University of Thessaloniki, in which the practical exercise has a special role in the curriculum of the future kindergarten teachers, those were asked to evaluate this important part of their education, through a questionnaire. This study is a presentation of the results of their answers.

328 σ.

Η παρούσα εργασία παρουσιάζει και συζητά συμπεράσματα ενός ερευνητικού έργου που οδεύει προς την ολοκλήρωσή του και εστιάζει στην Εικαστική Εκπαίδευση και τα προβλήματα των Εκπαιδευτικών Προσχολικής Εκπαίδευσης στη διδασκαλία του αντικειμένου. Επίσης, γίνεται συγκριτική μελέτη των συμπερασμάτων με αυτά άλλης έρευνας σε περιορισμένο δείγμα, η οποία και έχει καταδείξει ότι οι εν ενεργεία Νηπιαγωγοί της Ελλάδας παρουσιάζουν περιορισμένη γνώση και εμπειρία στη διδασκαλία των Εικαστικών. Συνολικά, επισημαίνεται η ανάγκη διοργάνωσης επιμορφωτικών σεμιναρίων που προορίζονται γι’ αυτούς καθώς και η αναθεώρηση και εμπλουτισμός των στόχων και του περιεχομένου των προγραμμάτων σπουδών Εικαστικής Εκπαίδευσης που προσφέρονται στα των Ελληνικών Πανεπιστημίων., This paper presents and discusses conclusions of a research project which is presently completed and focuses on Art Education and the problems of pre-school teachers in delivering the subject. Conclusions are compared with those of previous research conducted in a small sample, which has shown that in-service pre-school teachers in Greece have limited knowledge and experience in teaching Art. On the whole, it is underlined the need for organizing in-service training seminars for them as well as the review and enrichment of the aims and content of the Art Education curricula offered by Pre-school Education Departments in Greek Universities.

Δεν διατίθεται περίληψη., The aim of this study was to investigate whether the new curriculum for the kindergarten, published by the Pedagogical Institute in 2002, is applied in the Greek kindergartens and if so, to what degree and how. More specifically, the goals of the present study were to find out: a) the kindergarten teachers' understanding of the aims of the curriculum, its activities and methods of teaching, b) the way of putting into practice the project approach which is suggested in the present curriculum, c) the school year that the kindergarten teachers started applying this curriculum in theirclassrooms, d) the possible difficulties that they faced and/or face during its application, e) the role of the children, parents and teachers during its application and f) the changes that they observe in children, themselves and parents after its application. One hundred and thirty nine kindergarten teachers from different prefectures of Northern Greece answered the above questions in a questionnaire especially designed for the present study. The results of the statistical analysis are presented in this paper.