Κάθε προσπάθεια εκσυγχρονισμού του εκπαιδευτικού συστήματος συνήθως αρκείται σε αλλαγές χωρίς σαφή σκοπό ή στην υπόσχεση μεγαλόπνοων αλλά κατά τα άλλα μη εμπεριστατωμένων σχεδιασμών, η ύπαρξη των οποίων σε μικρό χρονικό διάστημα αμφισβητείται, ενώ οι προθέσεις αναιρούνται από την ίδια την πραγματικότητα. Ένα όμως καλά μελετημένο πλάνο για ουσιαστική αναβάθμιση σε βάθος χρόνου, θα πρέπει να σχεδιαστεί με γνώμονα δύο σημαντικές παραμέτρους. Η πρώτη αφορά την πραγματικότητα της κατάστασης των παρωχημένων και δυσλειτουργικών διδακτηρίων, που συχνά αδυνατούν να υιοθετήσουν και να φιλοξενήσουν διορθωτικές αλλαγές ή και καινοτομίες στην μορφή διδασκαλίας και η δεύτερη παράμετρος, αφορά την ταχύτητα αλλαγής των κοινωνικών συμπεριφορών και δεδομένων, που απαιτούν τον επαναπροσδιορισμό του σκοπού για το σύνολο του εκπαιδευτικού μηχανισμού. Σε κάθε παρατήρηση ελλείψεων ή σφαλμάτων του σύγχρονου εκπαιδευτικού συστήματος, η συζήτηση τις περισσότερες φορές στρέφεται στο υπάρχον «Σκανδιναβικό μοντέλο», που τίθεται ως παράδειγμα προς μίμηση και ως απόδειξη ύπαρξης ρεαλιστικών ικανών μεθόδων βελτιστοποίησης της παιδαγωγικής μεθόδου. Αυτό όμως που παραβλέπεται συχνά, είναι το γεγονός πως εδώ και δεκαετίες, οι Βόρειες χώρες έχουν επενδύσει όχι μόνο σε μεθόδους διδασκαλίας, αλλά και στις κατάλληλες κτηριακές δυνατότητες, προκειμένου να στηρίξουν το «ιδιαίτερό» τους σύστημα. Κτήρια με αθλητικές εγκαταστάσεις, μεγάλες βιβλιοθήκες, χώρους ξεκούρασης, αναψυχής και μελέτης, πρόσβαση στο διαδίκτυο, εργαστήρια και αισθητικές επιλογές που προσφέρουν αυτοπεποίθηση ακαδημαϊκής σοβαρότητας και σεβασμού προς τους μαθητές και τους εργαζόμενους, έρχονται σε αντίθεση με τα τυποποιημένα, μοντέρνα, αυστηρά αρχιτεκτονήματα που όχι μόνο υπηρετούν τις πλήρως ελάχιστες λειτουργείες μίας ηλικιωμένης αίθουσας με θρανία, αλλά συνήθως ακόμα και αυτές βρίσκονται αιχμάλωτες του χρόνου, του βανδαλισμού και της ατέρμονης γραφειοκρατίας. Ακόμα όμως και με τις καλύτερες προθέσεις τα κτήρια να παραμείνουν υγιή και λειτουργικά, παραμένει το γεγονός πως ένας αποστειρωμένος χώρος, που ελάχιστα ξεχωρίζει από αυτόν μιας οποιαδήποτε δημόσιας υπηρεσίας (σχολικές μονάδες μετατρέπονται σε υπηρεσίες ΔΟΥ, ΕΦΚΑ, κλπ.), δεν μπορούν να ανταπεξέλθουν στις απαιτήσεις της εποχής που υπηρετούν. Πώς στοιχειοθετείται ο ρόλος του δασκάλου και του σχολείου στη σημερινή εποχή, από τη στιγμή που οι προτεραιότητες του εκπαιδευτικού συστήματος έχουν αλλάξει δραστικά; Είναι γεγονός ότι οι μαθητές επιδεικνύουν όλο και περισσότερες γνωστικές και 5 αντιληπτικές ικανότητες, το οποίο συνδυάζεται με το γεγονός ότι η ποσότητα της διαθέσιμης διδακτέας γνώσης έχει αυξηθεί αρκετά. Όσον αφορά την κοινωνική ανάπτυξη των μαθητών, αυτή δυσχεραίνεται όλο και περισσότερο ειδικά λόγω της σταδιακής στροφής της διδασκαλίας σε μεθόδους δικτυακής επικοινωνίας. Οι νέες αυτές συνθήκες χρήζουν περαιτέρω παρατήρησης και διεπιστημονικής διερεύνησης. Σκοπός της παρούσας εργασίας είναι να διευρευνηθούν ορισμένες προτάσεις μετατροπής δύο σχολικών γειτονικών κτηρίων, που αποτελούν παραδείγματα κοινότυπων μοντέρνων εγκαταστάσεων, βάσει ορισμένων παραμέτρων. Πιο συγκεκριμένα, μελετάται το κατά πόσο τα κτήρια του 2ου Γυμνασίου και 2ου ΓΕΛ Βόλου μπορούν να μετατραπούν σε κτήρια που προωθούν τις νέες παιδαγωγικές μεθόδους, μία από τις οποίες είναι η ομαδοσυνεργατική μέθοδος, με σκοπό να δημιουργηθούν στέρεες βάσεις ανάπτυξης της κοινωνικότητας των μαθητών και να προωθηθεί η αμοιβαία συνεργασία τους. Επιδιώκεται, επίσης, η δημιουργία επαρκών εγκαταστάσεων που θα επιτρέψουν την εισαγωγή νέων δραστηριοτήτων στο σχολικό πρόγραμμα και θα διευκολύνουν την επίτευξη των άνω αναφερθέντων στόχων. Any attempt to modernize the education system is usually limited to meaningless small changes or the promise of grandiose but otherwise spontaneous plans, the implementation of which is soon questioned and undone. But a solid plan for substantial upgrading in the long term should be designed on the basis of two important parameters. The first one, relates to the reality of the situation of obsolete and dysfunctional teaching institutions, which are usually often unable to adopt and accommodate any innovative and corrective change in the teaching format. The second parameter, involves the speed of change in social attitudes and data, which require the redefinition of the purpose of the whole educational apparatus. In any criticism of shortcomings or errors in the modern educational system, most often the discussion turns to the existing "Scandinavian model", which is put forward as an example to be emulated and as proof of the existence of realistic also capable methods of optimizing the pedagogical method. What is often overlooked, however, is the fact that for decades, the Nordic countries have invested not only in teaching methods, but also in appropriate building capacities to support their 'sophisticated' system. Buildings with sports facilities, large libraries, relaxation, leisure and study areas, internet access, laboratories and aesthetic choices confidently offering a sense of academic responsibility and respect for students and employees are in contrast to the standardized ones, modern, austere architectures that not only serve the completely minimal functions of an aging classroom with desks, but usually even these are captive to time, vandalism and endless bureaucracy. Nevertheless, even with the best intentions of maintaining healthy and functional buildings, the fact remains that a sterile space, hardly distinguishable from that of any public service (school buildings are being transformed into IRS and Social Security offices, etc.), cannot cope with the demands of the times they serve. How can the role of the teacher and the school be defined in today's world, since the priorities of the educational system have drastically changed? It is a fact that students are demonstrating more and more cognitive and perceptual abilities, which is combined with the fact that the amount of knowledge available has increased considerably. As far as pupils' social development is concerned, this is increasingly hampered by the fact that it is achieved almost exclusively via networked communication methods. These new conditions require further observation and interdisciplinary investigation. 7 The aim of this thesis is to investigate alternative proposals for the conversion of two neighboring school buildings, which are examples of common modern facilities, based on certain parameters. More Specifically, it is examined how the buildings of the 2nd Gymnasium and the 2nd High School of Volos may be converted into buildings that promote new pedagogical methods, one of which is the co-operative teaching and learning method, in order to create a solid basis for the development of students' sociability and to promote mutual cooperation and collaboration. The study also seeks to develop adequate facilities, which will allow the introduction of new activities into the school program and will assist towards the above-mentioned objectives. 95 σ.