Search

Amaç: Brusellozun oosteoartiküler komplikasyonlarında MMP-2 ve TIMP-1 düzeylerinin biyobelirteç olarak kullanılabilirliğinin araştırılması amaçlandı.Metot: Olgular sağlıklı kontrol grubu, brusella grubu ve osteoartiküler tutulumu olan brusella hastaları olarak üç gruba ayrıldı. Medikal tedavi öncesi hasta ve kontrol gruplarından alınan serum örnekleri çalışma gününe kadar -80ºC'de saklandı. MMP-2 ve TIMP-1 serum seviyeleri, ELISA yöntemiyle ölçüldü.Bulgular: Sağlıklı kontrol grubunda MMP-2 (ortalama ± SD) serum düzeyi 1,71 +/- 0,10 ng / mL idi. Brusella hasta grubu ve Osteoartiküler komplikasyon grubunda sırasıyla 14,3 +/- 2,52 ng / ml 20,65 +/- 2,33 ng / ml idi (p=0,001). Kontrol grubunda ortalama TIMP-1 düzeyi 3578,96 +/- 67,2 ng/ml iken, Brucella grubunda bu oran 998,27 +/- 66,7 ng/ml, kemik tutulumu grubunda 1656, 17 +/- 17,3 ng / ml idi . Kontrol grubu ile brusella hastaları ve komplike grup arasındaki fark istatistiksel olarak anlamlıydı (p= 0,001).Sonuç: Radyolojik yöntemle birlikte değerlendirildiğinde, MMP-2 ve TIMP-1 serum seviyelerindeki önemli değişiklik, brusellozun osteoartiküler komplikasyonlarının gelişiminin biyokimyasal bir göstergesi olarak kullanılabileceğini düşünüyoruz., Objectives: It was aimed to investigate the usability of MMP-2 and TIMP-1 levels as biomarkers in the oosteoarticular complications of brucellosis. Methods: The subjects were categorized into three groups as the healthy control group, brucella group, and brucella patients with osteoarticular involvement groups. Before medical treatment, serum samples from patients and control groups were stored at -80ºC until the day of study. MMP-2 and TIMP-1 serum levels were quantified by the ELISA method.Results: Serum level of MMP-2 (mean ± SD) in healthy control group was 1.71 +/- 0.10 ng / mL. Brucella patient group and Osteoarticular complıcation group were 14.3 +/- 2.52 ng / ml 20.65 +/- 2.33 ng / ml respectively (p=0.001). The mean TIMP-1 level in the control group was 3578.96 +/- 67.2 ng / mL, while in the Brucella group, this rate was 998.27 +/- 66.7 ng / mL and in the bone involvement group, 1656. 17 +/- 17.3 ng / ml. The difference between the control group and the brucella patients and the complicated group was statistically significant (p= 0.001). Conclusions: We think that the significant change in serum levels of MMP-2 and TIMP-1 when evaluated together with the radiological method, can be used as a biochemical indicator of the development of osteoarticular complications.

It has been reported that many antibiotics used today, including the carbapenem group, fail to treat Klebsiella pneumoniae infections effectively. Despite many studies in recent years, the definitive treatment for carbapenem-resistant Klebsiella pneumoniae (CRKP) infections is still uncertain. In this study, it was aimed to investigate in vitro activities of colistin (COL) and meropenem (MEM), which are frequently used in the treatment of CRKP infections, and ceftazidime-avibactam (CZA), which is recently used in our country, alone or in combination against different CRKP isolates having different carbapenem resistance mechanisms andto analyze whether the presence of colistin resistance, which is an important problem in CRKP strains, influences the drug interaction results. This study was carried out in 42 K.pneumoniae isolates, which were isolated from various clinical samples as an infectious agent in Silleyman Demirel University Faculty of Medicine, Department of Medical Microbiology, Bacteriology Laboratory and whose carbapenem resistance was confirmed by carbapenemase inactivation test. The carbapenemase genes of the isolates were determined by the polymerase chain reaction (PCR) method. Antimicrobial susceptibilities of CRKP strains to CZA, MEM, and COL were determined by the broth microdilution method and in vitro synergy activities of dual combinations of these drugs were evaluated by checkerboard and time-kill methods. Statistical evaluation of categorical data was performed using Fisher's exact test, and p-value of less than 0.05 was considered statistically significant in terms of difference between the groups. Of the 42 CRKP isolates 34 (81%) were only OXA-48 positive, 5 (11.9%) were OXA-48+NDM and 3 (7.1%) were OXA-48+KPC positive. In the checkerboard test, synergy was detected against 97.6% of the isolates both with CZA+MEM and CZA+COL combinations, whereas this rate was 50% with MEM+COL. In the time-kill test, synergy was detected with CZA+MEM and CZA+COL combinations in the OXA-48 positive isolate and OXA-48+KPC positive isolate, while synergy was detected with CZA+COL and MEM+COL combinations in the OXA-48+NDM positive isolate. There was no significant relationship between whether the isolates were resistant to colistin or not and the checkerboard test results of antibiotic combi nations (p(CZA+MEM)= 0.33, PCZA+COL= 0.11, p(MEM+COL) = 0.61). Results of our study revealed that the most common carbapenemase type in CRKP isolates was OXA-48 in our hospital, and the combinations of CZA with MEM and COL had high potential for synergism against these isolates.

OBJECTIVE: Studies have implicated Toxoplasma gondii in the etiology of mental disorders because of its neurotropic nature and its ability to modulate neurotransmitter pathways. This study aims to investigate T. gondii seroprevalence in patients with bipolar disorder and in healthy controls living in the Isparta Region of Turkey and to assess the probable relationship between T. gondii and bipolar disorder. METHODS: Fourty-eight patients with bipolar disorder and 50 healthy controls were included in the study. Sociodemographic data, possible risk factors for T. gondii infection and clinical characteristics were analyzed. Serum anti-T. gondii IgM and IgG antibody levels were measured by using chemiluminescence immunoassay method (Roche Cobas e601 analyzer, Roche Diagnostics, Mannheim, Germany). RESULTS: Anti-T. gondii IgG seropositivity rates were determined as 18.8% and 20% in the patient group and the control group, respectively. No statistically significant relationship was observed between T. gondii IgG seropositivity and bipolar disorder (p=0.876). In the study population, advanced age, low education level, living in a rural region and consumption of unwashed raw vegetable or fruit were found to be the significant risk factors for T. gondii infection (p

Aralık 2019’da Çin’den başlayarak çok kısa bir süre içerisinde tüm dünyayı etkisi altına alan Coronavirus Disease 2019 (COVID-19) pandemisi, bugüne kadar görülen en ciddi küresel sağlık sorunlarından biri haline gelmiştir. Bu süreçte, zamanında ve doğru uygulanan mikrobiyolojik tanı testleri, salgının ve vaka yönetiminin önemli bir parçası olmuştur. Pandeminin başlangıcından itibaren solunum yolu örneklerinde severe acute respiratory syndrome coronavirus 2 (SARS-CoV-2) RNA’sını saptamaya yönelik olarak geliştirilen gerçek zamanlı ters transkriptaz-polimeraz zincir reaksiyonu (RT-PCR), en yaygın kullanılan tanı yöntemidir. RT-PCR ile virüs RNA’sının gösterilmesi COVID-19 hastalığının kesin tanısını sağlamakla birlikte negatif test sonucu enfeksiyon olasılığını dışlamaz. Klinik şüpheli olgularda 24-48 saat arayla tekrarlayan örneklerin alınması ve ciddi akciğer bulguları olan hastalarda tanı için alt solunum yolu örneklerinin tercih edilmesi gereklidir. Düşük maliyetli, uygulanması kolay ve hızlı sonuç alınabilen antijen testlerinin kullanımı, viral yükün yüksek olduğu hastalığın akut evresi ile sınırlıdır. Duyarlılık ve özgüllük sorunlarından dolayı antijen testleriyle elde edilen sonuçların RT-PCR testleri ile doğrulanması gerekir. Antikor testleri, virüs ile karşılaşılmış olduğunu gösterir. Hastaların virüse karşı antikor yanıtının değişken ve geç olması nedeniyle antikor testleri, akut dönemde hastalığın tanısında tek başına kullanılmamalıdır. Semptomların başlangıcından 2-3 hafta sonra alınan kan örneklerinde çalışılan antikor testleri moleküler tanıya yardımcı ek test olarak kullanılabilir. Bu derlemede, günümüze kadar elde edilen veriler doğrultusunda SARS-CoV-2 enfeksiyonunun mikrobiyolojik tanısında kullanılan yöntemlerin özellikleri, klinik açıdan sağladıkları avantajlar ve kısıtlı yönleri tartışılmıştır., The Coronavirus Disease 2019 (COVID-19) pandemic, which began in China in December 2019 and affected the whole world in a very short time, has become one of the most serious global health problems to date. In this process, timely and correctly applied microbiological diagnostic tests have been an important part of the epidemic and case management. Since the beginning of the pandemic, real-time reverse transcriptase-polymerase chain reaction (RT-PCR), which has been developed to detect severe acute respiratory syndrome coronavirus 2 (SARS-CoV-2) RNA in respiratory tract samples, is the most widely used diagnostic method. The detection of the virus RNA by RT-PCR provides the definitive diagnosis of COVID-19 disease, but a negative test result does not exclude the possibility of infection. In clinically suspicious cases, repeated samples should be taken within 24-48 hours and lower respiratory tract samples should be preferred for diagnosis in patients with severe lung findings. The use of low-cost and easy-to-apply rapid antigen tests is limited to the acute phase of the disease when viral load is high. Due to sensitivity and specificity problems, the antigen test results should be confirmed by RT-PCR tests. Antibody tests indicate the exposure to the virus. Antibody tests should not be used alone in the diagnosis of the disease in acute phase, because the antibody response of the patients against the virus is variable and late. Antibody tests, which are performed on the blood samples taken 2-3 weeks after the onset of symptoms, can be used as an additional test to aid molecular diagnosis. In this review, the features, clinical advantages and limitations of the methods used in the microbiological diagnosis of SARS-CoV-2 infection are discussed in line with the obtained data to date.

Amaç: Allo transplantasyon yapılacak kişilerde ilk aranılan vericisi ile arasındaki HLA uyumudur. Bu çalışmada, HLA uyumsuz nakillerde meydana gelebilecek olumsuzluklara ek olarak, akut infeksiyon döneminde oluşan IgM antikorlarının cross match testlerini etkileyip etkilemediğini göstermek amaçlanmıştır.Yöntem: Çalışmamıza serum IgM antikor seviyesi yüksek bulunan, yalnızca bir enfeksiyöz ajandan kaynaklanan akut infeksiyon geçiren 82 hasta dâhil edildi. Hastaların alloimmunizasyon (kan nakli, hamilelik ve/veya nakil) öyküsü bulunmuyordu. Ab-Ag lenfositotoksisite reaksiyonunu değerlendirmek için HLA antijenlerinin kaynağı olarak 55 sağlıklı kişi kullanıldı.Bulgular: Bu serumlardaki enfeksiyöz ajanların dağılımı %25,6 Anti-Epstein-Barr virüs kapsid antigen (EBV VCA), %14,6 Anti Cytomegalovirus (CMV), %17,1 Anti-Toxoplasma, %11 Anti Hepatitis A Virüs (HAV), %7,3 Anti-Rubella, %7,3 Anti Varicella zoster virüs (VZV), %4,9 Anti Brucella, %3,7 Anti Mumps, %2,97 Anti Parvovirus B19, %1,9 Anti Herpes simplex virüs (HSV)-1 ve %3,7 Anti-HBc şeklindedir. Elli beş sağlıklı kişiden aldığımız periferik kan lenfositleri kullanılarak, terasaki plaklarında lenfositotoksisite yöntemi ile IgM antikoru ve HLA antijen reaksiyonu analiz edildi.Sonuç: Lenfositotoksisite testinde, IgM antikorlarının HLA Class I-II ayırımı yapılmaksızın vermiş olduğu reaksiyonların infeksiyonlar için dağılımı Brucella %50, VZV %50, HAV %44,4, CMV %41,7, EBV %42,9, Toxoplasma %35,7 ve Rubella %33,3 olarak saptandı., Objective: The first required feature for the patients, who will undergo allotransplantation, is HLA compatibility between donor and the recipient. In this study, it was aimed to indicate whether IgM antibodies that are produced during acute infection phase affect crossmatch tests or not, in addition to hitches that can occur in HLA incompatible transplants.Methods: Eighty-two patients with acute infection due to only one infectious agent and high serum IgM antibody levels were involved in this study. The patients had no alloimmunization (blood transfusion, pregnancy, and/or previous transplants). Fifty-five healthy individuals were used as HLA antigen source in order to evaluate Ab-Ag lymphocytotoxicity reactions.Results: The infectious agent distribution in the sera samples were as 25.6% Anti-Epstein-Barr virus capsid antigen (EBV VCA), 14.6% Anti-Cytomegalovirus (CMV), 17.1% Anti-Toxoplasma, 11% Anti-Hepatitis A Virus (HAV), 7.3% Anti-Rubella, 7.3% Anti-Varicella zoster virus (VZV), 4.9% Anti-Brucella, 3.7% Anti-Mumps, 2.97% Anti-Parvovirus B19, 1.9% Anti-Herpes simplex virus (HSV)-1, and 3.7% Anti-HBc. IgM antibody and HLA antigen reactions were analyzed by lymphocytotoxicity method in terasaki plates using peripheral blood lymphocytes of 55 healthy individuals.Conclusion: In lymphocytotoxicity test, the distribution of reactions that IgM antibodies gave to HLA antigens without class I-II differentiation according to infections were identified as 50% Brucella, 50% VZV, 44.4% HAV, 41.7% CMV, 42.9% EBV, 35.7% Toxoplasma, and 33.3% Rubella.

AmaçBu çalışmanın amacı, kan dolaşımı enfeksiyonu(KDE)'nun tanısında kan kültürüne alternatif olarakkullanılabilecek prokalsitonin (PCT), yüksek sensitifC-reaktif protein (hsCRP), hsCRP/albümin oranı(CAR) ve tam kan sayımı (TKS) parametrelerinin tanısalperformansını araştırmaktır.Gereç ve YöntemMayıs 2019-Mayıs 2020 tarihleri arasında hastanemizdeyatarak tedavi gören ve kan kültürü, PCT,hsCRP, TKS ve albümin tetkikleri eşzamanlı istenilenhastaların dosyaları retrospektif olarak incelendi.Hastalar kan kültüründe üremesi olanlar (n=95) vekan kültüründe üremesi olmayanlar (n=157) olarak ikigruba ayrıldı. Kan kültürleri, BacT/ALERT 3D (bioMérieux,Fransa) otomatize kan kültürü sisteminde takipedildi. Prokalsitonin ve hsCRP düzeyleri, Roche Cobas6000 modüler sisteminde (Roche Diagnostics, Almanya)ölçüldü. Tam kan sayımı analizi, UniCel DxH800 hematoloji analizöründe (Beckman Coulter, ABD)gerçekleştirildi.BulgularHemokültür pozitif ve hemokültür negatif grup arasında,PCT, hsCRP, CAR, nötrofil, lenfosit, hemoglobin,eritrosit dağılım genişliği (RDW), ortalama trombosithacmi (MPV), nötrofil/lenfosit oranı (NLR), lenfosit/monosit oranı (LMR), trombosit/lenfosit oranı (PLR),MPV/trombosit oranı (MPV/PLT) ve albümin düzeyleribakımından istatistiksel olarak anlamlı fark bulundu(p, ObjectiveThe aim of this study was to investigate the diagnosticperformance of procalcitonin (PCT), high sensitive C-reactive protein (hsCRP), hsCRP/albumin ratio(CAR) and complete blood count (CBC) parameterswhich can be used as an alternative to the blood culturein the diagnosis of bloodstream infection (BSI).Materials and MethodsMedical records of the patients who received inpatienttreatment in our hospital between May 2019-May 2020and who were simultaneously requested for blood culture,PCT, hsCRP, CBC and albumin tests were retrospectivelyreviewed. The patients were divided intotwo groups as those with positive blood culture (n=95)and those with negative blood culture (n=157). Bloodcultures were performed using the BacT/ALERT 3D(bioMérieux, France) automated blood culture system.The levels of PCT and hsCRP were measuredby the Roche Cobas 6000 modular system (Roche Diagnostics,Germany). Complete blood count analysiswas performed using the UniCel DxH 800 hematologyanalyzer (Beckman Coulter, USA).ResultsA statistically significant difference was found betweenthe hemoculture positive and the hemoculture negativegroups in terms of PCT, hsCRP, CAR, neutrophil,lymphocyte, hemoglobin, red blood cell distribution width(RDW), mean platelet volume (MPV), neutrophil/lymphocyte ratio (NLR), lymphocyte/monocyte ratio(LMR) platelet/lymphocyte ratio (PLR), MPV/plateletratio (MPV/PLT) and albumin levels (p

Amaç: Yüksek morbidite ve mortaliteye yol açabilen bir enfeksiyon olan menenjitin hızlı ve doğru tanısı önemlidir. Çalışmamızın amacı beyin omurilik sıvısı (BOS) örneklerinden multipleks Real-Time PCR yöntemi ile tespit edilen bakteriyel ve viral menenjit etkenlerinin retrospektif olarak değerlendirilmesidir.Gereç ve Yöntem: Çalışmaya Ocak 2017 - Eylül 2019 tarihleri arasında menenjit şüphesiyle gönderilen 167 hastanın BOS örneği dahil edildi. Örnekler multipleks Real-Time PCR yöntemiyle BioGX bakteriyel ve viral menenjit ticari kitleri kullanılarak BD MAX (Becton Dickinson, ABD) cihazında çalışılmış, ayrıca bakteriyel etken araştırılması için klasik kültür yöntemi ile ekimleri de yapılmıştır. Viral etkenlerden Herpes Simplex Virüs 1 ve 2 (HSV 1-2), Varisella-zoster Virüs, bakteriyel etkenlerden ise Haemophilus influenzae, Neisseria meningitidis ve Streptococcus pneumoniae varlığı araştırılmıştır.Bulgular: Çalışmaya alınan 167 BOS örneğinin 95 (%56,8)’i erkek, 72 (%43,2)’si kadın hastalardan alınmış olup, hastaların 66 (%39,5)’sı 0-5 yaş, 37 (%22,2)’si 6-15 yaş, 64 (%38,3)’ü 16-85 yaş aralığındaydı (ortalama yaş 23). Örneklerin 4 (%2,4)’ünde viral, 16 (%9,5)’sında bakteriyel etken olmak üzere 20 (%12)’sinde pozitiflik saptanmıştır. Pozitif örneklerin 4’ünde HSV-1, 8’inde S. pneumoniae, 4’ünde N. meningitidis ve 4’ünde H. influenza tespit edilmiştir. Bir hastada S. pneumoniae ve H. influenza birlikte pozitif bulunmuştur. Eş zamanlı yapılan BOS kültürlerinin sadece 4’ünde S. pneumoniae ürediği görülmüştür. Pozitiflik saptanan 20 hastanın 7 (%35)’si 0-5 yaş, 5 (%25)’i 6-15 yaş, 8 (%40)’i 16-85 yaş aralığındaydı. En sık pozitiflik Ocak, Mart ve Mayıs aylarında görülmüştür.Sonuç: Çalışmanın verileri değerlendirildiğinde aynı örnekler sadece kültür yöntemi ile çalışılsaydı 4 S. pneumoniae, 4 H. influenzae, 4 N. meningitidis ve 4 HSV-1 etkeninin tanısının konulamamış olacağı görülmektedir. Bu nedenle özellikle klasik tanı yöntemlerinin yetersiz kaldığı bilinen etkenlerin tanımlanmasında multipleks Real-Time PCR yönteminin kullanımının tanısal duyarlılığa sağlayacağı katkı göz ardı edilmemelidir.Anahtar Kelimeler: BOS, Menenjit etkenleri, Tanı, Real-Time PCR

AmaçÇokluilaç dirençliGram negatif bakterilerin neden olduğu hastane enfeksiyonlarının artış göstermesiyle yeniden önem kazanan kolistinin antimikrobiyaletkinliğinin doğru bir şekilde değerlendirilmesi de önem kazanmıştır. Bu çalışmada hastane enfeksiyonu etkeniolarak izole edilmiş çoklu ilaç direnci gösteren izolatlardakolistin duyarlılığının sıvı mikrodilüsyon yöntemi ve Phoenix100 (Becton Dickinson) cihazıyla karşılaştırmalıolarak belirlenmesi amaçlanmıştır.Gereç ve YöntemÇeşitliklinik örneklerdenizole edilmiş, tanımlanmave antimikrobiyal duyarlılığı Phoenix100 cihazı ile belirlenmiş 153 Acinetobacter baumannii, 16 Pseudomonas aeruginosa,31 Klebsiella pneumoniae ve 17 Escherichia coli izolatı olmaküzere toplam 217 izolat çalışmayaalınmıştır. CLSI ve EUCAST önerileridoğrultusunda kolistin sülfat (Sigma Aldrich) ve katyon ayarlı Müller-Hinton sıvı besiyeri (Becton Dickinson) kullanılaraksıvı mikrodilüsyon yöntemiile test edilen izolatlar 35±2 ℃’de16-20saatlik inkübasyon sonrası resaruzin sodyum eklenerek 1 saat daha inkübasyona bırakılmıştır.Üreme ve renk değişikliği açısından değerlendirilenplaklarda, üremenin inhibe olduğu ilk kuyucuktaki antibiyotik konsantrasyonu MİKdeğeri olarak alınmıştır. Negatif kontrol olarak E.coli ATCC 25922, pozitif kontrol olarak E.coli NCTC 13846 (mcr-1+) suşu kullanılmıştır.BulgularKolistinreferans MİK aralığı tüm izolatlar için 0,125 ile 128 mg/L (MİK50:0,25 mg/L, MİK90: 128mg/L) arasında olup MİK dağılımlarıTablo 1’de gösterilmiştir. Sıvı mikrodilüsyon yöntemi ile kolistin duyarlılığı testedilen izolatların 167’i duyarlı (%77), 50’si dirençli (%23) bulunmuştur. Phoenix100 cihazıile elde edilen duyarlılık sonuçları sıvı mikrodilüsyon yöntemiyle elde edilen kolistin MİK değerleriile karşılaştırıldığında kategorikuyum tüm izolatlarda %89,4 olarak saptanmış, A.baumannii için %33,3 (8/24), P.aeruginosa için %50 (1/2), K.pneumoniae için %25 (4/16), E.coli için %25 (2/8) çok büyük hata tespit edilmiştir.SonuçHastanemizdekiçoklu ilaç dirençli gram negatif bakterilerdekikolistin direncinin yüksek olması kolistinin akılcı kullanımının ve uygun enfeksiyonkontrol önlemlerininalınması gerekliliğinin öneminigöstermektedir. Bu çalışmanın verileri, otomatize sistemkolistin duyarlılık sonuçlarınınreferans yöntemolan sıvı mikrodilüsyon yöntemiile konfirme edilmesinin gerekliliğini bir kez daha ortaya koymuştur.Anahtarsözcükler: Kolistin, Antimikrobiyal duyarlılıktesti, Sıvımikrodilüsyon Tablo 1. Sıvı mikrodilüsyon MİK dağılımları MİK değerleri (mg/L) İzolatlar 0,125 0,25 0,5 1 2 4 8 16 32 64 128 A.baumannii (n=153) 71 25 23 6 4 1 2 1 1 3 16 P.aeruginosa (n=16) 7 1 5 0 0 0 0 0 0 0 2 K.pneumoniae (n=31) 10 3 2 0 0 0 1 2 3 2 8 E.coli (n=17) 4 1 3 0 1 0 1 0 0 1 6

GİRİŞ: Streptococcus pneumoniae, çocuklarda ve erişkinlerde solunum yolu infeksiyonlarının yanı sıra bakteriyemi ve menenjit gibimorbiditesi ve mortalitesi yüksek ciddi invaziv infeksiyonlara da yol açabilmektedir. Son yıllarda penisiline artan direnç oranları vediğer antibiyotiklere direnç ile olan birlikteliği tedavide önemli bir sorun teşkil etmektedir. Bu çalışmada kan ve BOS kültürlerindenizole edilen S.pneumoniae suşlarının antibiyotik duyarlılık durumlarının belirlenmesi amaçlanmıştır.MATERYAL VE METOD: Ocak 2013-Aralık 2017 tarihleri arasında Tıbbi Mikrobiyoloji Laboratuvarı’na gönderilen kan ve BOSörneklerinden izole edilen 38 S.pneumoniae suşu çalışmaya alınmıştır. Kan ve BOS örnekleri BacT/ALERT 3D (bioMérieux,Fransa) otomatize kan kültürü sisteminde takip edilmiştir. Pozitif üreme sinyali veren kan kültürü şişelerinden preparatlar hazırlanıpgram boyama yöntemi ile incelenmiş ve kanlı agar, MacConkey agar, çikolata agara ekimleri yapılarak 37°C’de 24-48 saat inkübeedilmiştir. S.pneumoniae tanımlaması, optokin duyarlılığı yanında Vitek 2 compact (bioMérieux, Fransa) veya Phoenix 100 (BectonDickinson, ABD) otomatize sistemleri ile yapılmıştır. Suşların antibiyotiklere duyarlılıkları, aynı otomatize sistemlerde üreticifirmanın ve çalışma dönemlerine göre CLSI veya EUCAST önerileri doğrultusunda belirlenmiştir. Penisilin duyarlılığı, ek olarak Etest yöntemi (Liofilchem, İtalya) ile de test edilmiştir. Aynı hastadan izole edilen suşlardan sadece biri değerlendirmeye alınmıştır.BULGULAR: Toplam 38 pnömokok suşunun 32’si (%84.2) kan örneklerinden, 6’sı (%15.8) BOS örneklerinden izole edilmiştir.Suşların 4’ü (%10.5) 0-17 yaş grubu, 20’si (%52.7) 18-65 yaş grubu, 14’ü (%36.8) 65 yaş üstü hastalardan elde edilmiştir.Örneklerin %23.6’sı Yoğun Bakım Ünitelerinden, %21.1’i Enfeksiyon hastalıkları, %18.4’ü İç hastalıkları, %13.2’si Göğüshastalıkları, %10.5’i Acil servis ve %13.2’si diğer yataklı servislerden gönderilmiştir. Pnömokok suşlarının çeşitli antibiyotiklereduyarlılıkları Tablo 1’de gösterilmiştir.SONUÇ VE TARTIŞMA: Çalışmamızda saptadığımız direnç oranları ülkemizden bildirilen çalışmalarla benzerlik göstermektedir.Penisilin direnciyle birlikte makrolidlere, ko-trimoksazole ve tetrasikline yüksek oranda direncin saptanması, tedavinin mutlakaantimikrobiyal duyarlılık sonuçlarına göre planlanmasının gerekli olduğu göstermektedir. Vankomisin ve linezolidin özellikle çoğuldirençli pnömokoklar tarafından oluşturulan bakteriyemi ve menenjitin tedavisinde uygun seçenekler olabilecekleridüşünülmektedir.&nbsp

Virülansı düşük mikroorganizmalar olan enterokoklar, son yıllarda hastane infeksiyonu etkeni olarak giderek daha sık karşılaşılan ve aynı zamanda antimikrobiyal maddelere direnç oranlarında önemli artışlar kaydedilen bakterilerdir. Enterokoklar nozokomiyal infeksiyonlann en yaygın ikinci etkeni, nozokomiyal bakteriyeminin ise en yaygın üçüncü etkeni olarak izole edilmektedirler. Vankomisin direncinin ortaya çıkması ve yüksek düzey aminoglikozid direncinin giderek yaygınlaşması, bu bakterilerin neden olduğu infeksiyonlann tedavisini oldukça güçleştirmektedir. Bu çalışmada, çeşitli klinik örneklerden izole edilen 100 enterokok susunda glikopeptid ve yüksek düzey aminoglikozid direnci disk difüzyon, broth mikrodilüsyon, agar tarama, E-test, API ATB Enteroc 5 antibiyotik duyarlılık yöntemleriyle araştırılmış ve bu yöntemler karşılaştınlmıştır. 74'ü idrar, 20'si kan, 5'i yara ve l'i periton sıvısı örneklerinden izole edilen 100 enterokok susunun, API Rapid ID 32 Strep kitiyle, 64'ü E.faecalis (%64), 28'i E.faecium (%28), 6'si E. casseliflavus (%6), l'i E. avium (%1), l'i E. durans (%1) olarak tiplendirilmiştir. En sık saptanan tür E. faecalis, ikinci sıklıkta saptanan tür E. faecium olmuştur. Suşlann en sık idrardan, ikinci sıklıkta kandan izole edildiği tespit edilmiştir. Bu çalışmada, vankomisine orta duyarlı bir suş dışında, tüm suşlar vankomisine ve teikoplanine duyarlı bulunmuştur. İncelenen 100 enterokok susun 23 'ünde yüksek düzey gentamisin direnci, 16'sında yüksek düzey streptomisin direnci saptanmıştır. Suşlann %28'inin penisiline ve ampisiline, %38'inin eritromisine, %51'inin tetrasikline, %9'unun siprofloksasine, %1'inin nitrofurantoine, %14'ünün kloramfenikole dirençli olduğu bulunmuştur. E. faecium suşlannın E. faecalis suşlanna göre hemen hemen tüm antibiyotiklere daha dirençli olduğu saptanmıştır. İncelenen suşlann hiçbirinde beta-laktamaz enzim aktivitesine rastlanmamıştır. Elde edilen sonuçlar, enterokok suşlannda tedavi öncesinde kesinlikle tür identifikasyonunun ve antibiyotik duyarlılık testlerinin yapılması gerekliliğini ortaya koymuştur. Yüksek düzey aminoglikozid direncinin saptanmasında, yüksek içerikli 59disk difuzyon, agar tarama ve E-test yöntemlerinin aynı ölçüde güvenilir olduğu ve disk difüzyon yönteminin diğerlerine göre uygulammı kolay, hızlı ve ucuz bir metod olduğu sonucuna varılmıştır. Enterococci which have low virulance, are seen widespreadly as nosocomial infection agent and are frequently reported as having more resistance to antimicrobial agents during last years. Enterococci are isolated as the second most common cause of nosocomial infections and as the third most common cause of nosocomial bacteremia. The emergence of vancomycin resistance and the gradually increasing high level aminoglycoside resistance hardened the treatment of the infections due to these bacteria. In this study, glycopeptide and high level aminoglycoside resistance were investigated and antibiotic susceptibility testing methods were compared among disk diffusion, broth microdilution, agar screen, E-test, API ATB Enteroc 5 methods in 100 enterococci strains isolated from various clinical specimens. Of the 100 enterococcal strains, 74 strains were isolated from urine, 20 from blood, 5 from wound and 1 from peritoneal fluid specimens. Sixty-four (64%) were identified as E.faecalis, 28 (28%) as E.faecium, 6 (6%) as E. casseliflavus, 1 (1%) as E. avium, 1 (1%) as E. durans by API Rapid ID 32 Strep kit. The most frequently identified strain was E. faecalis and the second was E. faecium. The strains were isolated most frequently from urine and secondly from blood. In this study, except a moderate-susceptible vancomycin strain, all strains were found to be susceptible to vancomycin and teicoplanin. Of the investigated 100 enterococcal strains, high level gentamicin resistance was detected in 23 strains and high level streptomycin resistance was detected in 16 strains. Of the 100 strains, 28%, 38%, 51%, 9%, 1%, 14% of the strains were detected to be resistant to penicillin and ampicillin, erityhromycin, tetracyclin, ciprofloxacin, nitrofurantoine, chloramphenicol, respectively. E. faecium strains were detected more resistant to almost all antibiotics than E. faecalis strains. None of the examined strains was found to have beta-lactamase enzyme activity. 61In the view of these results, the species level identification and antibiotic susceptibility tests in enterococcal strains should be absolutely detected before the treatment. High content disk diffusion, agar screen and E-test methods are equally reliable for the detection of high level aminoglycoside resistance and disk diffusion method is a rapid, easy to perform and inexpensive method when compared with the other methods. 74