Search

Amaç: Bu çalışmanın amacı Özel Cerrahi Hastanesi Diz Replasman Ameliyatı Hasta Beklenti Anketi’nin Türkçe versiyonunun geçerlilik ve güvenirliğini incelemektir. Yöntem: Bu çalışmaya total diz artroplasti endikasyonuna sahip 104 gönüllü hasta (Kadın: 81/Erkek:23), dâhil edildi. Hastaların diz replasman cerrahisinden beklentilerini sorgulayan anket 19 maddeden oluşmaktadır. Yapı geçerliliğinin değerlendirilmesinde faktör analizi yöntemi kullanıldı. Eşzamanlı geçerliliği hesaplamak için hastaların beklenti düzeylerini belirttikleri diğer ölçüm yöntemi olan Visuel Analog Skalası (VAS) kullanıldı. Anketin güvenilirliği, test-tekrar test, madde analizi ile iç tutarlılık Cronbach’s alfa katsayısı ile değerlendirildi. Bulgular: Katılımcıların yaş ortalaması 60,25±9,72 yıl idi. Örneklem yeterlilik endeksi 0.884 idi. Faktör analizi sonucunda toplam varyansın %65,95’nin açıklandığı ve anketin özgün formundaki gibi tek boyutlu olduğu bulgusuna ulaşıldı. Anketin Türkçe versiyonu iç tutarlılık katsayısı bakımından mükemmel derecede güvenilir bulundu (Cronbach's alfa=0,929). Test-tekrar test analiz sonuçları arasında anlamlı ilişki bulundu (r=0,564; p=0,002). Eş zamanlı geçerlilik sonuçlarına göre anket ile VAS arasında anlamlı ilişki bulundu (r=0,446; p, Aim: The aim of the study was to examine the validity and reliability of the Turkish version of the Hospital for Special Surgery Knee Replacement Expectations Survey. Method: One hundred four participants (Female: 81/Male: 23) with total knee arthroplasty indications were included in the study. The survey assessing the expectations of the patients from knee replacement surgery consists of 19 items. The factor analysis method was used to evaluate construct validity. The Visual Analogue Scale (VAS) was used to calculate concurrent validity, which is another measurement method in which patients specify their expectation levels. The reliability of the survey was evaluated by using test-retest, item analysis, and internal consistency Cronbach's alpha coefficient. Results: The mean age of the participants was 60.25±9.72 years. The sample adequacy index was 0.884. As a result of the factor analysis, it was found that 65.95% of the total variance was explained, and it was unidimensional as in the original form of the questionnaire. The Turkish version of the questionnaire was found to be perfectly reliable regarding the internal consistency coefficient (Cronbach's alpha=0.929). A significant correlation was found between test-retest analysis results (r=0.564; p=0.002). According to the concurrent validity results, a significant relationship was found between the questionnaire and the VAS (r=0.446; p

Objective: Knee osteoarthritis is a degenerative disease that occurs due to degeneration of the cartilage tissue and is characterized by pain, stiffness, and limitation of movement that causes functional impairment. This study aimed to examine the effect of intra-articular cortisone injection on pain and functionality with a retrospective review.Methods: Data of 102 patients treated with triamcinolone acetonide for symptomatic knee osteoarthritis were retrospectively reviewed. Data were obtained from the medical records of the patients injected with 40 mg/month (for 2 months) cortisone. The patients were divided into three groups according to the severity of the Lequesne Functionality Index-LFI scores, demographics and functional status were evaluated. Assessments were repeated at baseline and at the end of 2 months. The groups were compared according to the sub-headings of the index: pain, walking distance, and activities of daily living.Results: The functional impact intensity of the groups increased with age. When compared intra-group analysis, significant improvements were observed in pain, walking distance, daily life activities, and total LFI scores of all groups after second doses of injections (p0.05). The most significant differences were between individuals with severe handicaps and individuals with an extreme severely handicaps (p, Amaç: Diz osteoartriti, kıkırdak dokunun dejenerasyonuna bağlı olarak ortaya çıkan, ağrı, tutukluk ve fonksiyonel bozulmaya neden olan hareket kısıtlılığı ile karakterize dejeneratif bir hastalıktır. Bu çalışma, eklem içi kortizon enjeksiyonunun ağrı ve işlevsellik üzerine etkisini retrospektif bir derleme ile incelemeyi amaçladı.Gereç ve Yöntem: Semptomatik diz osteoartriti için triamsinolon asetonid ile tedavi edilen 102 hastanın verileri geriye dönük olarak gözden geçirildi. Veriler 40 mg/ay (2 ay süreyle) kortizon enjekte edilen hastaların tıbbi kayıtlarından elde edildi. Hastalar Lequesne Fonksiyonellik İndeksi-LFI skorlarının şiddetine göre üç gruba ayrıldı ve demografik bilgileri ile fonksiyonel durumları değerlendirildi. Değerlendirmeler başlangıçta ve 2 ayın sonunda tekrarlandı. Gruplar indeksin ağrı, yürüme mesafesi ve günlük yaşam aktiviteleri alt başlıklarına göre karşılaştırıldı.Bulgular: Grupların fonksiyonel etkilenim şiddetlerinin yaşla birlikte arttığı tespit edildi. Grup içi analizler neticesinde, ikinci doz enjeksiyonlardan sonra tüm gruplarda ağrı, yürüme mesafesi, günlük yaşam aktiviteleri ve toplam LFI skorlarında anlamlı iyileşmeler gözlendi (p0.05). En önemli farklar, çok ağır handikaplı bireyler ile ciddi handikapa sahip olan bireyler arasındaydı (p

Amaç: Kadınların menstrual dönemlerinde vücutta östrojen hormon seviyelerinde değişimler görülür. Bu dönemde yükselen östrojen seviyesi ligament laksitesini ve nöromüsküler cevapları etkileyebilir. Bu çalışmada, sağlıklı kadınlarda plantar yük dağılımını ve dinamik postural kontrolünün menstrual döngü boyunca değişen östrojen seviyelerine yanıtı araştırılmıştır.Gereç ve Yöntem: Çalışmaya katılmayı kabul eden, düzenli ve takipli mensturasyon döngüsüne sahip 23 kadının demografik bilgileri kaydedildi. Dinamik plantar basınç ölçümü Dinamik Pedobarografi Sistemi (EMED-M, Munich, Germany) ile ölçüldü. Veriler ön, orta ve arka ayak olarak 3 alana ayrıldı. Dinamik postural kontrol değerlendirmesi için Bilgisayarlı Posturografi Sisteminde (Neurocom Smart Balance Master®, Clackamas, USA) Stabilite Limiti Testi (LOS) kullanıldı. Tüm değerlendirmeler menstrual döngünün 1. – 3. günü (mensturasyon fazı) ve 13.-15.günü (ovulasyon fazı) olmak üzere iki kez yapıldı. Veri analizi için Wilcoxon İşaretli Sıra Testi uygulandı.Bulgular: Menstrual döngünün iki fazı arasında sol ön ayak (p=0,046), orta ayak (p=0,028) ve arka ayak (p=0,028) Temas Süresi değerlerinde anlamlı fark görüldü. Sağ orta ayağın (p=0,032) Maksimum Kuvvet değerleri her iki mensturasyon dönemi arasında anlamlı olarak farklı bulundu. Dinamik postural kontrol için kullanılan LOS testi parametresindeki Ulaşılan Son Nokta skorları (p=0,016) mensturasyon ve ovulasyon fazları arasında anlamlı fark gösterdi.Sonuç: Ovulasyon fazında yüksek östrojen seviyesinin, ulaşılan son nokta (EPE) skorunda artışa neden olduğu görülmüştür. Diğer postural kontrol skorlarında farklılık görülmemesinin nedeni çevresel faktörler veya katılımcı özellikleri (sağlıklı menstrual döngü) olabilir. Aynı zamanda ovulasyon fazında yürüme hızındaki artış nedeniyle temas süresinin kısaldığı tespit edilmiştir. Bu durumun dinamik plantar basıncı etkiyebileceği düşünülmüştür.

Purpose: The pragmatic aim of this study was to show affected factors including pain, disabilitylevel, and anxiety of kinesiophobia using structural equation modeling (SEM) in postmenopausalwomen with chronic low back pain (CLBP).Methods: The study was conducted with 200 women aged 45–75 years. Tampa Scale forKinesiophobia 11, Hospital Anxiety and Depression Scale, Roland Morris Disability Questionnaire,and Visual Analog Scale were used. The SEM was also used to analyze the direction and powerof complex interactions between kinesiophobia and anxiety, pain intensity, and disability level byusing hypothetically designed models. The average pain intensity was 5.98 (2.39).Results: The average age of the women was 58.00±8.39 years. The average menopausal age was45.75±5.95. The average kinesiophobia point was 25.97±8.57. Anxiety risk score was 14.74±11.27;depression risk score was 12.39±10.51. The SEM analysis outcome showed that the final modelwas expository kinesiophobia with pain, anxiety, and disability level (chi-square=21.37; df=28;p=0.810). Anxiety was found as a strong mediator in the relationship between kinesiophobia andpain intensity and disability.Conclusion: This study showed that SEM was appropriate method to explain relationships betweenkinesiophobia and pain, anxiety, and disability. The created model also showed that anxiety was astrong mediator in postmenopausal women with CLBP., Amaç: Bu çalışmanın amacı, postmenopozal dönemdeki kronik bel ağrılı (KBA) kadınlarda ağrı, özür,kinezyofobi ve anksiyete düzeyini etkileyen faktörleri yapısal eşitlik modeli (YEM) ile incelemekti.Yöntem: Çalışma 200 kadınla gerçekleştirildi. Tampa Kinezyofobi Ölçeği Kısa formu 11, HastaneAnksiyete ve Depresyon Ölçeği, Roland Morris Engellilik Anketi ve Vizüel Analog Skalası kullanıldı.YEM hipotetik olarak modeller tasarlanarak kinezyofobi ile anksiyete, ağrı şiddeti ve özür düzeyiarasındaki karmaşık etkileşimlerin yönünü ve gücünü analiz etmek için kullanıldı. Ağrı şiddetiortalamaları 5,98±2,39 idi.Sonuçlar: Kadınların yaş ortalaması 58,00±8,39 yıldı. Katılımcıların menapoza girdikleri yaşortalaması 45,75±5,95 idi. Kinezyofobi puan ortalaması 25,97±8,57. Anksiyete risk ortalaması14,74±11,27; depresyon risk ortalaması 12,39±10,51 idi. Yapısal eşitlik analizi sonucundaoluşturulan son model; ağrı şiddeti, anksiyete ve özürlülük düzeyiyle kinezyofobi etkileşiminiaçıklamada yeterli bulundu (ki-kare=21,37; df=28; p=0,810). Anksiyete; kinezyofobi, ağrı şiddeti veözürlülük arasındaki ilişkide güçlü bir mediatör olarak bulundu.Tartışma: Çalışma, YEM’in kinezyofobi ile ağrı şiddeti, anksiyete ve özür arasındaki ilişkileriaçıklamak için uygun bir yöntem olduğunu gösterdi. Bu çalışmada oluşturulan model, anksiyeteninpostmenopozal dönemdeki kronik bel ağrılı kadınlarda güçlü bir mediatör olduğunu ortaya koydu.

Amaç: Servikal bölge problemine sahip bireyler daha çok medikal yöntemler ile tedavi edilmeye çalışılmaktadır. Kullanılan ilaçların birçoğu, hastaların semptomlarını baskılama eğilimindedir. Yapacağımız bu çalışma ile hastalara uygulanan tedavi yöntemlerinin semptomlarda meydana getirdiği değişiklikler fiziki muayene yöntemleri ile kontrol edilecektir. Yöntem: Çalışmaya 50 yaşın üstünde, 3 aydan daha uzun süredir boyun ağrısı çeken ve boyun eklem hareketlerinde kısıtlılık şikâyeti bulunan, radyolojik grafilerinde dejeneratif değişiklikler tespit edilen, Servikal spondiloartrit (SSA) tanısı almış toplam 60 kişi dahil edilmiştir. Daha önceden fraktür veya servikal bölgeyi içeren operasyonlar geçiren veya bir hastalığa bağlı olarak gelişen sekonder osteoartrit hastaları çalışmaya dahil edilmedi. Hastalara ayrıntılı olarak fizik ve nörolojik muayene testleri uygulandı. Postürü, servikal hareketleri, boyun çevresi muayenesini, derin tendon reflekslerini, duyu ve nörolojik muayeneleri kapsayan testler yapıldı. Bütün katılımcılara servikal distraksiyon, kompresyon, valsalva manevrası, vertebro-basiler provakasyon testleri uygulandı. Hastalar 2 tedavi grubuna ayrıldı. Birinci gruba 15 seans klasik fizik tedavi ajanları ile hastalara izometrik boyun egzersizleri ve izotonik kuvvetlendirme egzersizlerini içeren egzersiz programı uygulandı. İkinci gruba ise ilk gruptaki modalitelere ek olarak asemetasine 60 mg (2x1 gün) ve tizanidin 2 mg (2x1 gün) olarak verildi. Bulgular: Cinsiyet dağılımına bakıldığında katılımcıların 63’ü (%70) kadın, 27’si (%30) erkekti. Hastaların yaş ortalaması ise 62,81±6,98 olarak tespit edildi. Fizik tedavi ve medikal tedavi alan tedavi grubun tüm parametrelerde istatistiksel olarak anlamlı sonuçlar elde edilmiştir. Fizik tedavi grubunda ise tedavi öncesine göre kas spazmı ve boyun fleksiyonunda anlamlı derecede değişiklikler tespit edildi. Bu hastalarda boyun ekstansiyonu, duyu muayenesi servikal kompresyon ve vertebrobaziler provakasyon testlerinde değişiklik saptanmadı. Sonuç: Çalışma grubumuzda; ilaç tedavisi ve fizyoterapi yöntemlerinin beraber uygulandığı grubumuzda boyun hareketlerinde diğer gruplara oranla daha fazla artış gözlemlenmiştir. Ayrıca boyun bölgesine yönelik servikal testlerde de olumlu iyileşmeler gözlemlenmiştir. Çalışmanın sonuçlarına göre; medikal tedavi ile birlikte alınan fizyoterapi modaliteleri uygulandığında klinik olarak daha anlamlı sonuçlar elde edilmektedir., Aim: Generally, medical interventions are used for cervical region’s treatment. Most of the medicines are used for repress the symptoms. In this study; we will have checked the alterations with a physical examination after the different treatment methods which applied to patients. Method: In this study; we included 60 subjects diagnosed with SSA. Inclusion criteria; over the 50-y, cervical region pain and limitation of cervical joint movement for more than 3 months, degenerative changing radiological screens. Exclusion criteria; cervical fracture, cervical region’s surgery, seconder osteoarthritis after different disease. Physical and neurological tests as posture assessment, cervical movements, deep tendon reflexes, sense tests were applied. Also; cervical distraction, compression, Valsalva maneuver, vertebrobasilar provocation were applied. Patients divided to 2 groups. To group 1; conventional physical therapy interventions, isometric neck exercises, and isotonic strength exercise programs were applied. To Group 2; conventional physical therapy interventions, isometric neck exercises, isotonic strength exercise program and asemetasine 60 mg (2x1 day), tizanidine 2 mg (2x1 day) were applied. Findings: In this study; there are 63 (%70) women, 27 (%30) men. Subject’s age average is 62,81±6,98. Group 2 have significantly differences in all parameters. Group 1 have significant differences just in muscle spasm and neck flexion movement parameters. There is no significant differences in neck extension, sense examination, cervical compression, and vertebrobasilarr provocation tests. Conclusion: While physical therapy interventions and medical treatment are applied together, there is a further increase in neck movements compared with other groups. Combined treatment method is more effective clinically.

Amaç: Bel farkındalığı, interoseptif ve propriyoseptif sistemlerle ilişkili olması sebebiyle, menopoz sonrası dönemdeki kronik bel ağrılı kadınlarda oldukça önemlidir. Bu çalışmanın amacı, postmenopozal dönemindeki kronik bel ağrılı kadınların bel farkındalık düzeylerinin kinezyofobi seviyesi, ağrı, özür durumu ve beden farkındalığı ile ilişkisini incelemektir. Yöntem: Çalışmaya 185 (yaş ortalaması 58.3±8.53 yıl) postmenopozal dönemdeki kronik bel ağrılı kadın dâhil edildi. Bele özgü vücut algısı (bel farkındalığı) Fremantle Bel Farkındalık Anketi ile değerlendirildi. Ayrıca Tampa Kinezyofobi Ölçeği-11, Görsel Analog Skalası, Roland Morris Özürlülük Anketi ve Vücut Farkındalık Anketi kullanıldı.Bulgular: Kadınların %61'inin en az son bir yıldır bel ağrısı şikayeti vardı. Fremantle Bel Farkındalık Anketi toplam puanı ile kinezyofobi seviyesi (r=0.193; p=0.009), ağrı şiddeti (r=0.352; p=0.001), ağrı süresi (r=0.191; p=0.009) ve özürlülük (r=0.394; p=0.001) arasında zayıf düzeyde ilişki vardı. Fremantle Bel Farkındalık Anketi toplam puanı ile beden farkındalık düzeyi arasında ilişki yoktu (r=0.033; p=0.654).Sonuç: Bu çalışmanın sonuçlarına göre, bele özgü vücut algısı kinezyofobi, ağrı ve özürlülük ile ilişkilidir. Çalışma bu bakımdan, bel bölgesindeki değişiklikleri algılama düzeyini ifade eden bel farkındalığı kavramının önemini ortaya koymaktadır., Purpose: Back awareness, which related with interoceptive and proprioceptive systems, is very important for postmenopausal women with chronic low back pain. The of this study was to show the relationship between back awareness and kinesiophobia level, pain, disability and, body awareness in postmenopausal women with chronic low back pain.Methods: One hundred and eighty-five women (with a mean age of 58.3±8.53 years) with chronic low back pain in the postmenopausal period were included in the study. The Fremantle Back Awareness Questionnaire was used to evaluate back- specific body perception (back awareness). The Tampa Scale of Kinesiophobia-11, Visual Analogue Scale, The Roland Morris Disability Questionnaire, and The Body Awareness Questionnaire were also used.Results: Sixty one percent of the women reported chronic low back pain at least last year. There were weak correlations between Fremantle Back Awareness Questionnaire total score and kinesiophobia level (r=0.193; p=0.009), pain intensity (r=0.352; p=0.001), pain duration (r=0.191; p=0.009) and disability (r=0.394; p=0.001). There was no correlation between Fremantle Back Awareness Questionnaire total score and body awareness level (r=0.033; p=0.654).Conclusion: According to the results of this study, the back-specific body perception associated with kinesiophobia, pain, and disability. In this respect, the study reveals the importance of the concept of back awareness, which expresses the level of perception of changes in the back region.

Amaç:Diyabet hastalarında aerobik kapasitede azalma ve kognitif etkilenim görülmektedir.Bu sebeple çalışmamızın amacı; yüksek yoğunluklu intervalli aerobik egzersizler ile orta şiddette devamlı aerobik egzersizlerin aerobik kapasite ve kognitif fonksiyon üzerine etkisini incelemekti. Gereç ve Yöntem:Çalışmaya, hekim tarafından diyabet tanısı almış 28 katılımcı dahil edilerek kliniğe başvuru sıralarına göre sırasıyla 2 gruba ayrıldı. Program öncesi tüm katılımcıların aerobik kapasite, kognitif fonksiyon, solunum kapasitesi, vücut kompozisyonu, kas gücü ve enduransı ile nöropati semptomları değerlendirildi. Her iki gruba da yüksek yoğunluklu intervalli aerobik egzersiz programı (YYİAE) ve orta yoğunlukta devamlı aerobik egzersiz programı (OYDAE) uygulandı. Her program haftada 3 gün olmak üzere 6 hafta boyunca devam ettirildi. İki program arasında geçiş yapmadan önce katılımcılara 6 haftalık ev programı düzenlendi. Bulgular:Katılımcıların her iki egzersiz programında grup içi kıyaslamalara göre aerobik kapasitelerinde, kognitif fonksiyonlarında, kas enduransında, nöropati skorlarında anlamlı farkbulundu(p0,05). Ayrıca; yüksek yoğunluklu egzersiz programına alınan bireylerin grup içi FVC, FEV1, PEF değerlerinde, orta yoğunluklu egzersiz programına alınan bireylerin ise grup içi PEF değerlerinde anlamlı farklılık vardı (p0,05). Also, there is significantly improvement in FVC, FEV1, PEF parameters for HIIT group and there is significantly improvement in PEF parameter in MIAT group (p