Search

Süt işletmelerinin gelişimini ve karlılığını yükseltmek amacıyla hayvan beslemede alternatif yöntemler geliştirilmektedir. Bunlardan bir tanesi de buzağı beslemede süt yerine süt ikame yemi kullanmaktır. Süt ikame yemleri hayvansal ve bitkisel kaynaklı protein ve yağların belirli oranlarda bir araya getirilmesi ile oluşturulmuş süte alternatif bir yemdir. Süt ikame yemleri ile beslenmede süt ile beslemeye yakın veya daha iyi sonuçlar elde edilmiştir.

As most of the unenriched cages will soon switch to enriched cages, it is important to characterize all the effects in the laying hens for sustainable production. Laying hens can be used in several production periods by applying molting. The aim of this study was to determine the cage type (unenriched and enriched) on performance, welfare, and microbiological properties of laying hens during the molting period and the second production cycle. Overall, 840 brown laying hybrids were used in the experiment. Laying hens were reared on two different cage types (unenriched cage (UEC) and enriched cage (EC)) in the same poultry house. When the hybrids were 75 weeks old, they were subjected to force molting with whole grain barley. Performance, welfare, microbiological, and serological data of laying hens were obtained from 73 to 107 weeks of age. Egg production, egg weight, feed conversion ratio, breaking strength, albumen and yolk index, Haugh unit, feather condition, and breaking force of femur and metatarsus were better in the post-molting period. However, keel bone deformities and Newcastle disease virus antibody titers are the worst in the post-molting period. Stiffness of femur and metatarsus was increased with period. These results indicate that necessary precautions should be taken against the problems that may occur in the direction of bone and health. During the molting period, hens kept in EC had lower egg production but they returned to egg production at a high rate. EC type had a positive effect on egg production, feed conversion ratio, feather and foot condition, and breaking force of metatarsus.

Süt işletmelerinin gelişimini ve karlılığını yükseltmek amacıyla hayvan beslemede alternatif yöntemler geliştirilmektedir. Bunlardan bir tanesi de buzağı beslemede süt yerine süt ikame yemi kullanmaktır. Süt ikame yemleri hayvansal ve bitkisel kaynaklı protein ve yağların belirli oranlarda bir araya getirilmesi ile oluşturulmuş süte alternatif bir yemdir. Süt ikame yemleri ile beslenmede süt ile beslemeye yakın veya daha iyi sonuçlar elde edilmiştir., In order to increase increment and evolution of dairy farms, some alternative methods in animal nutrition have been developed. One of them is to use milk replacer instead of milk in calf nutrition. Feeding with milk replacer is an alternative way to milk formed by combining animal and vegetable-derived proteins and fats in certain proportions. Feeding with milk replacer has resulted in close or better results than feeding with milk.

Arastirma, etlik pilic yemlerinde metiyonin yerine metiyonin hidroksi analogu olan 2-hidroksi-4-(metiltiyo) butanoik asidin (HMB) kullaniminin etlik pilic performansi uzerine etkilerini belirlemek amaciyla yapilmistir. Toplam 256 adet esit sayida disi ve erkek etlik civciv kullanilmistir. Her birinde 64 adet civciv bulunan 1 kontrol ve 3 deneme grubu olmak uzere toplam 4 grup olusturulmustur. Her bir grup, disi erkek sayisi esit olan 16’ sar civcivden olusan 4 alt gruba bolunmustur. Yemler misir ve soya fasulyesi kuspesi bazli hazirlanmistir. Kontrol grubunun yemine % 0.20 duzeylerinde DL-metiyonin, diger 3 deneme grubuna sirasiyla %0.15, 0.20 ve 0.25 duzeyinde HMB ilavesi yapilmistir. Calisma sonunda canli agirlik, yem tuketimi, canli agirlik artisi, yemden yararlanma bakimindan istatistiki farklilik olmadigi saptanmistir (P>0.05). Ancak % 0.20 duzeyinde HMB iceren yemi tuketen grup ile kontrol grubunun canli agirliklari birbirine cok yakin olmasina karsin % 0.15 ve 0.25 HMB iceren yemi tuketen deneme gruplarinda calisma sonu canli agirlik 55 g kadar daha dusuk olmustur. Bu veriler metiyonin hidroksi analogu olan HMB’in etlik pilic yemlerinde DL-metiyonine alternatif yem katki maddesi olarak yerine kullanilabilecegini gostermektedir.

As most of the unenriched cages will soon switch to enriched cages, it is important to characterize all the effects in the laying hens for sustainable production. Laying hens can be used in several production periods by applying molting. The aim of this study was to determine the cage type (unenriched and enriched) on performance, welfare, and microbiological properties of laying hens during the molting period and the second production cycle. Overall, 840 brown laying hybrids were used in the experiment. Laying hens were reared on two different cage types (unenriched cage (UEC) and enriched cage (EC)) in the same poultry house. When the hybrids were 75 weeks old, they were subjected to force molting with whole grain barley. Performance, welfare, microbiological, and serological data of laying hens were obtained from 73 to 107 weeks of age. Egg production, egg weight, feed conversion ratio, breaking strength, albumen and yolk index, Haugh unit, feather condition, and breaking force of femur and metatarsus were better in the post-molting period. However, keel bone deformities and Newcastle disease virus antibody titers are the worst in the post-molting period. Stiffness of femur and metatarsus was increased with period. These results indicate that necessary precautions should be taken against the problems that may occur in the direction of bone and health. During the molting period, hens kept in EC had lower egg production but they returned to egg production at a high rate. EC type had a positive effect on egg production, feed conversion ratio, feather and foot condition, and breaking force of metatarsus.

Bu calismada sut sigirlarinda metiyonin kaynagi olarak 2-Hydroxy-4-(methylthio) butanoik asit izopropil esteri (HMBi)' nin sut verimi ve kompozisyonu uzerine olan etkileri incelenmistir. Ankara’nin Kizilcahamam ilcesinde bulunan Per ciftliginde yurutulen calisma 8 hafta surdurulmustur. Bu amacla toplam 30 adet sut inegi, her birinde 10’ar inek bulunan birbirine benzer 3 gruba ayrilmistir. Kontrol grubu olarak beslenen birinci gruptaki ineklerin yemlerine ilave bir metiyonin kaynagi eklenmemistir. Pozitif kontrol grubu olarak beslenen ikinci grubun yemine, inek basina gunluk 330 g, metiyonin saglamak icin misir gluteni ilave edilmistir. Deneme grubu olarak beslenen ucuncu grubun yemine ise inek basina gunluk 44 g HMBi ilave edilmistir. Sut verimi ve sut bilesimi acisindan gruplar arasinda bir fark gorulmemistir. Ancak istatistik bakimindan onemli olmasa bile ineklerin % 4 yaga gore duzeltilmis gunluk sut verimleri, misir gluteni ve HMBi ilave edilen gruplarda kontrol grubuna kiyasla sirasi ile 1.86 ve 1.39 kg daha yuksek bulunmustur. Ayni sekilde yemlerine misir gluteni ve HMBi ilave edilen gruplara ait ineklerden elde edilen gunluk sut kuru madde miktari kontrol grubuna gore sirasi ile 188.32 ve 70.66 g, sut yagi ise sirasiyla 111.56 ve 98.71 g daha yuksek bulunmustur. Sonuc olarak misir gluteni veya HMBi kullanimi ile duzeltilmis sut veriminde istatistik oneme sahip olmamakla birlikte sayisal artis saglanmistir

Sixteen Holstein beef cattles, weighing 270 kg and 5-6 months age, were assigned to one of two treatments (8 animal per treatment) in a completely randomized design. All animals in both groups fed with basal diet containig; concentrated feed, barley, cottonseed meal and straw. Live yeast culture (Saccharomyces cerevisiae, 1,4 X 108 cfu/g) incorporated into yeast group rations 50 g/d. The study lasted 135 days. At the beginning of the trial, animals were adapted to the basal diet over a 15- day period. Feed consumption was measured daily, while body weight and body weight gain was measured monthly. At the end of the study, four animals from each groups were slaughtered and the hot carcass yield was determined. Rumen contents were collected on days 45th and 90th analyzed for pH, volatile fatty acids and ammonia-N (NH3-N). Dietary treatment had no effect (p>0,05) on DMI (Dry matter intake), FCR (Feed conversion ratio), final live body weight, and ADG (Avarage daily gain) (p>0,05). Carcass yield was significantly (p˂0,05) increased by dietary inclusion of yeast so that carcasss yield was 50,65% and 52,75% in control and yeast group respectively, in the yeast group. There was also no significant (p>0,05) differences for rumen volatile fatty acids (VFA) and ammonia-N between each groups. However, rumen pH was lower (p0,05) between groups were observed regarding blood parameters, Araştırmada 5-6 aylık yaşta, ortalama 270 kg canlı ağırlığında 16 adet erkek Holştayn ırkı besi sığırı kullanılmıştır. Her birinde sekiz adet hayvan bulunacak şekilde kontrol ve maya grubu olmak üzere iki gruba ayrılmış ve bireysel bölmelerde barındırılmışlardır. Hayvanlar fabrika yemi, arpa, pamuk tohumu küspesi ve saman ile beslenmişlerdir. Maya grubu rasyonuna günlük 50 gram canlı maya kültürü (Saccharomyces cerevisiae, 1,4 X 108 cfu/g) ilavesi yapılmıştır. Bu çalışma, 15 gün alıştırma, 120 gün deneme olmak üzere toplam 135 gün sürdürülmüştür. Yem tüketimi günlük, canlı ağırlık ve canlı ağırlık artışı aylık olarak saptanmıştır. Araştırmanın sonunda her bir gruptan rastgele dörder hayvan seçilerek karkas randımanı belirlenmiştir. Rumen içeriği deneme periyodunun 45. ve 90. günlerinde alınarak pH, uçucu yağ asidi, amonyak azotu (NH3-N) yönünden incelenmiştir. Gruplar arasında canlı ağırlık, canlı ağırlık artışı, kuru madde tüketimi ve yemden yaralanma oranı bakımından farkın önemli olmadığı belirlenmiştir (p>0,05). Kontrol grubunda sıcak karkas randımanı %50,65; maya grubunda ise %52,75 olarak saptanmıştır. Gruplar arasındaki fark istatistik bakımdan önemli bulunmuştur (p 0,05). Ancak rumen sıvısı pH değeri bakımından gruplar arasında fark istatistik olarak önemli bulunmuştur (p0,05)

An experiment was carried out to determine the effects of using DL-methionine hydroxy analog 2-Hydroxy-4-(Methylthio) Butanoic acid (HMB) in broiler diets instead of methionine on broiler performance. Totally 256 female and maleequal number of broiler chicks were used. A total of 4 groups, 1 control and 3 experimental group, were formed whichcontains 64 chicks in each of them. Each group divided into 4 subgroups which contains 16 equal numbers of female and malechicks. Rations were corn-soybean meal based. The 0.20% DL-methionine was added to control diet and HMB added to otherthree treatment groups 0.15, 0.20 and 0.25%, respectively. At the end of experiment there were no statistically differencesobserved in live weight, feed consumption, live weight gain and feed efficiency (P>0.05). However, although the live weightof the group that consumed 0.20% HMB and the control group were very close to each other, the live weight was lower about55 g at the experimental groups consumed 0.15% and 0.25% HMB. These data shows that HMB which is DL-methioninehydroxy analog can be used as an alternative diet supplement to DL-methionine in broiler diets., Araştırma, etlik piliç yemlerinde metiyonin yerine metiyonin hidroksi analoğu olan 2-hidroksi-4-(metiltiyo) butanoik asidin(HMB) kullanımının etlik piliç performansı üzerine etkilerini belirlemek amacıyla yapılmıştır. Toplam 256 adet eşit sayıda dişive erkek etlik civciv kullanılmıştır. Her birinde 64 adet civciv bulunan 1 kontrol ve 3 deneme grubu olmak üzere toplam 4 grupoluşturulmuştur. Her bir grup, dişi erkek sayısı eşit olan 16’ şar civcivden oluşan 4 alt gruba bölünmüştür. Yemler mısır ve soyafasulyesi küspesi bazlı hazırlanmıştır. Kontrol grubunun yemine % 0.20 düzeylerinde DL-metiyonin, diğer 3 deneme grubunasırasıyla %0.15, 0.20 ve 0.25 düzeyinde HMB ilavesi yapılmıştır. Çalışma sonunda canlı ağırlık, yem tüketimi, canlı ağırlık artışı,yemden yararlanma bakımından istatistikî farklılık olmadığı saptanmıştır (P>0.05). Ancak % 0.20 düzeyinde HMB içeren yemitüketen grup ile kontrol grubunun canlı ağırlıkları birbirine çok yakın olmasına karşın % 0.15 ve 0.25 HMB içeren yemi tüketendeneme gruplarında çalışma sonu canlı ağırlık 55 g kadar daha düşük olmuştur. Bu veriler metiyonin hidroksi analoğu olanHMB’in etlik piliç yemlerinde DL-metiyonine alternatif yem katkı maddesi olarak yerine kullanılabileceğini göstermektedir.

Bu çalışmada süt sığırlarında metiyonin kaynağı olarak 2-Hydroxy-4-(methylthio) butanoik asit izopropil esteri (HMBi)' nin süt verimi ve kompozisyonu üzerine olan etkileri incelenmiştir. Ankara’nın Kızılcahamam ilçesinde bulunan Per çiftliğinde yürütülen çalışma 8 hafta sürdürülmüştür. Bu amaçla toplam 30 adet süt ineği, her birinde 10’ar inek bulunan birbirine benzer 3 gruba ayrılmıştır. Kontrol grubu olarak beslenen birinci gruptaki ineklerin yemlerine ilave bir metiyonin kaynağı eklenmemiştir. Pozitif kontrol grubu olarak beslenen ikinci grubun yemine, inek başına günlük 330 g, metiyonin sağlamak için mısır gluteni ilave edilmiştir. Deneme grubu olarak beslenen üçüncü grubun yemine ise inek başına günlük 44 g HMBi ilave edilmiştir. Süt verimi ve süt bileşimi açısından gruplar arasında bir fark görülmemiştir. Ancak istatistik bakımından önemli olmasa bile ineklerin % 4 yağa göre düzeltilmiş günlük süt verimleri, mısır gluteni ve HMBi ilave edilen gruplarda kontrol grubuna kıyasla sırası ile 1.86 ve 1.39 kg daha yüksek bulunmuştur. Aynı şekilde yemlerine mısır gluteni ve HMBi ilave edilen gruplara ait ineklerden elde edilen günlük süt kuru madde miktarı kontrol grubuna göre sırası ile 188.32 ve 70.66 g, süt yağı ise sırasıyla 111.56 ve 98.71 g daha yüksek bulunmuştur. Sonuç olarak mısır gluteni veya HMBi kullanımı ile düzeltilmiş süt veriminde istatistik öneme sahip olmamakla birlikte sayısal artış sağlanmıştır, The main objective of this trial was to determine the efficacy of a methionine supplement, 2-hydroxy-4(methylthio)-butaonic acid’s isopropyl ester (HMBi), on milk yield and milk composition of dairy cow. Trial was carried for 8 weeks in Per Farm, Kızılcahamam-Ankara. Trial design includes 3 different groups (control, positive control and trial group) each containing 10 animals and totally 30 animals were used for this experiment. Animals in the control group were fed on a diet which is not supplemented with any methionine source. In the positive control group, animals were fed a diet which is incorporated with corn gluten in order to provide 330 g methionine per cow each day. Animals in the trial group were offered a diet which is fortified with 44 g HMBi for each cow per day. Neither milk yield nor milk composition (protein, lactose, fat, solids-not-fat, total solids) was not affected significantly by supplementation HMBi or corn gluten meal. The 4% fat-corrected milk and milk total solids of the cows in the gluten meal and HMBi supplemented groups were numerically higher than those of the cows in the control group (1.86 - 1.39 kg/d -188.32 - 70.66 g/d, respectively). Milk fat yield of the cows in the gluten meal and HMBi supplemented groups was numerically (111.56 - 98.71 g/d respectively) higher than those the control group. In conclusion, corn gluten meal or HMBi supplementation can numerically increase milk production

Bu araştırma, rasyonlarda humat (farmagülatördryTM) ve probiyotik (proteksin™)kullanımınınbroylerlerde canlı ağırlık artışı, yem tüketimi,yemdenyararlanmatırmada toplam 285 adet günlük ticari Ross PM3 erkek broyler civciv kullanılmıştır.kontrol, 2 deneme olmak üzere toplam 3 grup halinde yürütülmüştür.Grupların her biri 19 adet civciv içeren beş alt gruba ayrılmıştır.Birinci ve:ikirici deneme grupları rasyonlarınatırma 42 gün sürdürülmüştür.oranı ve karkas randımanı bakımından2. deneme gruplarında ortalama canlı ağırlık artışları sırasıyla 2152.8, 2098.1 ve 2100.8 g, bir kg canlı ağırlık artışı için tüketilen yemmiktarları ise sırasıyla1.80, 1.80 ve 1.81 kg olarak belirlenmiştir.teksin ™ ilavesinin canlı ağırlık artışı, yem tüketimi, yemden yararlanma oranı ve karkas randımanı üzerine olumsuz bir etkisi gözlenmemiştir, This experimentwas carried out to determine the effects of the usage of humate (farmagulatorin broiler rations on live weight gain, feed consumption,dryTM) and probiotic (protexin™)285 daily Ross PM3 broiler male chicks were used in this experiment. They were divided into one control group and two treatmentgroups each containing 95 chicks. Each group was divided into five subgroups each containingsecOlıd treatmentgroups were supplementedperimental period lasted 42 days. At the end of the study there were no statistically differences among the groups in Iive weight, liveweight gain, feed consumption,groııps were found as 2152.8, 2098.1 and 2 i00.8 g, respectively during 42 days trial period. Feed consumptionper one kg live weightgain of groups during trial were determinedas 1.80, 1.80 and 1.81 kg, respectively.lt is concluded that the supplementationmagulatorcass yield of broilers

The effects of the supplementation of yeast, molasses and barley to barley straw diets on the dry matter intake, digestibility and ruminal fermentation in sheep were investigated. Ten male merino sheep were used in a changeover design trial of five 30-day periods. Baker's yeast (50 g/kg straw), molasses (100g/kg straw) and barley grain (100 g/kg straw) were given either separately or in combination as supplements to barley straw. Supplementation increased the total dry matter intake by 18.2-36.8 %. Supplements given alone or in combination had no effect on dry matter and organic matter digestibility of the diet. Crude protein digestibility was decreased with molasses supplementation. Crude fiber digestibility was not affected by baker's yeast supplementation but decreased with other supplements. The digestibility of nitrogen free extract was increased with carbohydrate supplementation. Rumen pH, total volatile fatty acids and ammonia-nitrogen values were not influenced significantly (p>0.05) by supplementation. As a conclusion, when urea to meet the requirements for rumen degradable N and vitamin-mineral premixes were mixed throughly with barley straw, usage of moderate levels of baker's yeast, molasses, barley grain or the mixture of them increased total dry matter and crude protein intake, but didn't affect the digestibilities of dry matter and organic matter of diets and rumen parameters in sheep., Arpa samanlı rasyonlara, maya, melas ve arpa ilavesinin koçlarda kuru madde tüketimi, sindirilebilirlik ve rumen fermentasyonu üzerine etkileri incelenmiştir. On baş merinos koçu, 30 günlük dönemler halinde 5 değişimli deneme düzeninde kullanılmıştır. Arpa samanına, ekmek mayası (50 g/kg saman), melas (100 g/kg saman) ve arpa danesi (100 g/kg saman) ayrı ayrı ve kombinasyon halinde ilave edilmiştir. İlave yapılması toplam kuru madde tüketimini % 18.2-36.8 düzeyinde arttırmıştır. Tek başına veya karışım halinde ilave edilen yem maddeleri, rasyonun kuru madde ve organik madde sindirilebilirliğini etkilememiştir. Ham protein sindirilebilirliği, melas ilavesiyle azalmıştır. Ham selüloz sindirilebilirliği, ekmek mayası ilavesiyle etkilenmemiş, fakat diğer yem maddelerinin ilavesiyle azalmıştır. Azotsuz öz madde sindirilebilirliği, karbonhidrat ilavesiyle artmıştır. İlavelerden rumen pH, toplam uçucu yağ asitleri ve amonyak azotu değerleri önemli ölçüde (p>0.05) etkilenmemiştir. Sonuç olarak, vitamin-mineral premiksi ile rumende parçalanabilen azot gereksinimini karşılamak için üre, arpa samanına homojenbir şekilde karıştırıldığı zaman, orta düzeylerde ekmek mayası, melas ve arpa danesinin ayrı ayrı veya karışım halinde ilavesi, koçlarda toplam kuru madde ve ham protein tüketimini arttırmış fakat rasyon kuru madde ve organik madde sindirilebilirliği ile rumen parametre değerlerini etkilememiştir.

This study involved two separate experiments to determine the effects of tannic acid and lignosulfonate treatments of sunflower seed meal on the digestibility and rumen degradability characteristics of some nutrients in rams. Sunflower seed meal was treated with 3, 6 and 9% tannic acid, 5 and 10% lignosulfonate. In the first experiment, the digestibility coefficients of dry matter, organic matter and crude protein of sunflower seed meal samples were determined by a faeces collection method using 5 merino rams aged 1.5 years and weighing 66.5 kg. Tannic acid treatments of sunflower seed meal at the level of 3, 6 and 9% did not have any effect on in vivo crude nutrient digestibility. Crude protein digestibility values were not affected by the treatment of 5% lignosulfonate of sunflower seed meal but were decreased significantly (p

This study was carried out to determine the effects of rations containing 5, 10 and 15 % common vetch ( Vicia sativa L.) on live weight gain, feed consumption, feed efficiency, carcass yield and total protein and lipid values of blood serum of quails. A total of 300 daily Japanese quail chicks ( Coturnix coturnix japonica) were used in this experiment. They were divided into one control group and three treatment groups each containing 75 quail chicks. The experimental period lasted five weeks. At the end of the study live weights of 2. and 3. groups fed the rations containing 10 and 15 % vetch were found to be statistically lower (p

The dry-matter (DM) intake and growth rate in male lambs were predicted from rumen degradability characteristics, rumen DM losses at different times, neutral- or acid-detergent fibre (NDF or ADF) contents and DM apparent digestibility of roughages. Four different straws consisting of wheat, barley, oat and rice were each offered ad libitum to 24 Merino male lambs with 200 glday concentrate for 4 weeks to determine DM intake and growth rate. Apparent digestibilities of the straws were measured with three Merino male sheep. Measurements were made during the last 10 days of each 20-day period. The degradation characteristics of the straws were measured by incubating samples in nylon bags for 8, 16, 24, 48, 72 and 96 h in the rumens of three Merino male sheep fitted with rumen cannulae. The exponential model p = a + b(l - er^) was fitted to the data. Potential degradabilities of DM (defined as a + b) and apparent digestibilities of DM ranged from 530 to 679 and 440 to 560 g/kg, respectively. The mean DM intake of the straws varied from 543 to 745 glday, the digestible DM intake from 236 to 417 glday and growth rate from 17 to 95 glday. Using the degradation characteristics A, B and c in a multiple regression analysis, the correlation coefficients with DM intake and growth rate were 0·79 and 0·70, respectively. NDF and ADF were related to DM intake (i = 0·65; r = 0·64) and growth rate (r = 0·55; r = 0·56). The correlation coefficient between DM apparent digestibility and DM intake was 0·76. It is concluded that the rumen degradation characteristics have potential for predicting intake of straws and growth rate in sheep.

WOS: 000321751900003, The aim of the current study was to evaluate the effects of graded levels of crude glycerine addition to diets on growth and economic performance, carcass yield, organ weights and moisture levels of meat in broiler chickens. For this purpose, a total of 270 one day old male chicks (Ross 308) were randomly divided into 3 equal groups which fed with isocaloric and isonitrogenous diets with graded levels (0%, 5% and 10%, respectively) of crude glycerine. Each of experiment group was constituted by 5 subgroups with 18 birds each. The birds had ad libitum access to feed and water until termination of the experiment at d 42. Results indicated that 5% dietary crude glycerine addition improved body weight, body weight gain and feed conversion ratio compare with birds fed with basal diet at d 42 (P

This study was carried out to determine the effects of dietary sepiolite on performance, carcass traits and some blood parameters of broilers. A total of 204 daily Ross 308 female broiler chicks were allocated into one control group and two treatment groups each containing 68 chicks. Sepiolite was used at the level of 0%, 0.5% and 1% for the diets of control group and the first and second treatment groups, respectively. The experimental period lasted 6 weeks. Supplemental sepiolite improved body weight (P

Bu çalışma haşhaş tohumu küspesi, haşhaş tohumu, kanola küspesi, susam tohumu, kendir tohumu ve yerfıstığı küspesinin rumendeki kuru madde ve ham protein parçalanabilirliğini belirlemek amacıyla gerçekleştirilmiştir. Çalışmada canlı ağırlığı yaklaşık 60 kg gelen rumenlerine 3 adet kanül yerleştirilmiş erkek merinos koyunlar kullanılmıştır. Koyunların her birinde yem çeşidi ve inkübasyon zamanı için 2 adet naylon kese kullanılmıştır. Naylon keseler her hayvanda 2, 4, 8, 16, 24 ve 48 saatlik süreler için inkübasyona bırakılmıştır. Yem maddeleri arasında yem örneklerine ve inkübasyon sürelerine göre kuru madde ve ham protein parçalanabilirliği bakımından istatistik önem (p

Biyodizel üretim maliyeti yüksek olan bir yakıttır. Yağlı bitki tohumundan biyodizel üretimi yapan tesislerde biyodizel maliyetindeki en büyük pay tohuma aittir. Ülkemizin çeşitli yerlerinde çiğit, ayçiçeği, aspir, soya, kanola vb. gibi yağlı tohum bitkileri yetiştirilmektedir ve bunların toplam ekim alanı tarım bitkileri ekim alanlarının %3,5’ini oluşturmaktadır. Bu oranın düşük olması üretim maliyetini de etkilemektedir. İstatistiklere bakılacak olunursa son yıllardaki yağlı tohum bitkilerinin üretimindeki artış görülecektir. Hayvansal yağlardan kızartma yağlarına kadar da birçok yağdan elde edilebilen biyodizel üretimi önce ülkemizde ve dünyada oldukça artmış, fakat son yıllarda biraz duraklamıştır. Atık yağın hammadde olarak kullanımı, yan ürünlerin (küspe ve gliserol) değerlendirilmesi üretim maliyetini düşürmektedir. Gliserol biyodizel üretim maliyetini belirleyen ve üretim yapan tesisin kar marjını direkt etkileyen bir yan üründür. Buna ilaveten biyodizel üretimi esnasında ortaya çıkan gliserol; ilaç, kozmetik ve silah sektörü gibi birçok sektörde değerlendirilmektedir. Biyodizel üretilirken yağın %11’i kadar gliserol elde edilmektedir. Elde edilen bu gliserol neredeyse tamamen saflaştırılabilmektedir. İlaç veya silah sektöründe kullanılması için saflaştırılmaya ihtiyaç duyulan gliserolün hayvan beslemede saflaştırılmaya ihtiyaç duyulmadan kullanılabilmesi bu sektörde kullanımı da cazip kılmaktadır. Birçok sektörde değerlendirilen gliserolün hayvan besleme sektöründe de kullanılabileceğine yönelik halen bir takım çalışmalar yapılmaktadır. Bu çalışmalarda biyodizel üretimi esnasında ortaya çıkan gliserolün, kanatlı ve ruminant rasyonlarında enerji kaynağı olarak kullanımı araştırılmıştır. Bu derlemede bu konudaki güncel bilgiler özetlenmiştir, Biodisel is a fuel with high production costs. The biggest portion in facility which produces biodisel from oil-seed crops is belongs to seed. In various parts of our country oil seed crops are grown such as cottonseed, sunflower, aspire, soybean, canola, etc... and the amount of their sowing area is the 3.5% of agriculture crops sowing area. That low percentage is affecting the production costs. Increment will be seen in the production of oil seed crops in recent years if we look at the statistics. The production of biodisel from many oils such as animal fats, frying oils has increased rapidly in our country and the world but hesitated in recent years. Using waste oil as raw material and side products (pulp and glycerol) reduces the production costs. Gliserol is a by-product which determines the cost of production of biodisel and affects the facilities financial benefits directly. In addition glycerol which is obtained while biodisel production, is used in pharmaceutical, cosmetic and weapons industry. Glycerol is obtained from the production of biodisel up to 11% of oil. This derived glycerol can be almost purified completely. Glycerol needed to be pure in order to use in weapon or pharmaceutical sector but it can be used in animal nutrition without purifying and these makes it appeal. Some research’s is still done in animal nutrition in order to use glycerol which evaluated in several sectors. In these research’s glycerol is studied as energy sources in poultry and ruminant rations which appears in biodisel production. Current knowledge on this issue is summarized in this compilation

This study was carried out to determine the effects of dietary sepiolite on performance, carcass traits and some blood parameters of broilers. A total of 204 daily Ross 308 female broiler chicks were allocated into one control group and two treatment groups each containing 68 chicks. Sepiolite was used at the level of 0%, 0.5% and 1% for the diets of control group and the first and second treatment groups, respectively. The experimental period lasted 6 weeks. Supplemental sepiolite improved body weight (P

This study was conducted to study the effects of dietary garlic powder on laying performance, egg traits and blood serum cholesterol level of quails. A total of three hundred quails (Coturnix coturnix japonica) aged nine weeks were used. They were allocated to 3 dietary treatments. Each treatment comprised 5 replicates of 20 quails. The diets were supplemented with 0, 5 and 10 g/kg garlic powder. The experimental period lasted 21 weeks. The addition of garlic powder did not significantly affect body weight, egg production, feed consumption, feed efficiency, egg shell thickness, egg albumen index, egg yolk index and egg Haugh unit. Adding 5 and 10 g/kg garlic powder to the laying quail diets increased egg weight (p

Bu ara~tırma. farklı enerji düıeylerindcki rasyonlarda virginiamycin kull, The aim of the prescılt stııdy was to deterınine the cffects of the usage of virginianıycine in the r,1l1011' wııhdıtTerent levels of energy on perforınance and carcass yield of Japanese quail (Columi.\" columir japon/CIl). A ıotal of 288 daılvL!p,l11ese quail chieks werc used ın the study. They werc divided into 9 groups each contaıning 32 ehieb. Three r

Araştırma, fındık küspesinin formaldehit ve kan ile muamele edilmesinin kuru madde (KM), organik madde (OM) ve ham proteinin (HP) rumende parçalanma özellikleri ve etkin yıkılabilirliği üzerine etkisini belirlemek amacıyla yapılmıştır. Fındık küspesine formaldehit 0.4, 0.6, 0.8 ve 1 g / 100 g HP, kan ise 0.5, 0.75, 1.5 ve 2 l / kg KM düzeyinde katılmıştır. Araştırmada rumen fistüllü 3 baş ergin merinos koçu kullanılmıştır. Numuneler 2, 4, 8, 16, 24 ve 48 saat süreyle rumende inkübasyona tabi tutulmuştur. Fındık küspesi numunelerinin rumende KM, OM ve HP parçalanma özellikleri ile etkin yıkılabilirlikleri belirlenmiştir. Fındık küspesinin 0.4 ve 0.6 g / 100 g HP düzeyinde formaldehit ile muamelesi proteinin rumende kolay çözünebilen miktarını sırasıyla % 21.24 ve % 33.49 düzeyinde arttırmış fakat zamanla yıkılabilen miktarını % 16.04 ve % 12.14 düzeyinde azaltarak maksimum potansiyel yıkılabilirliğini etkilememiştir. Küspenin farklı düzeylerde kan ile muamelesi proteinin rumende kolay çözünebilen miktarını % 24.96 - 54.73 düzeyinde artırırken zamanla yıkılabilen miktarını % 19.39 - 29.44 düzeyinde azaltmış, maksimum potansiyel yıkılabilirliğinde farklılık yaratmamıştır. Küspenin farklı düzeylerde formaldehit ve kan ile muamelesinden rumende 48 saatlik inkübasyon sonundaki KM, OM ve HP yıkılma düzeyinin etkilenmediği gözlenmiştir. Sonuç olarak fındık küspesinin formaldehit veya kan ile muamelesinin rumen fermentasyonundan koruma sağlayamadığı saptanmıştır., This study was carried out to evaluate the effects of formaldehyde and blood treatments of hazelnut meal on the degradation characteristics and effective degradability of dry matter (DM), organic matter (OM) and crude protein (CP) in rumen. Hazelnut meal treated with 0.4, 0.6, 0.8 ve 1 g formaldehyde / 100 g CP; 0.5, 0.75, 1.5 and 2 l whole blood / kg DM. Three adult rumen fistulated merino rams were used in this study. Samples were incubated in the rumen for 2, 4, 8, 16, 24 and 48 h. Rumen degradability characteristics and effective degradability values of DM, OM and CP of hazelnut meal samples were determined. Formaldehyde treatment of hazelnut meal at the level of 0.4 and 0.6 g / 100 g CP increased the amount of rapidly soluble protein by 21.24 % and 33.49 %, respectively. However the protein which in time will degrade decreased by 16.04 % and 12.14 %, respectively and maximum potential degradability of protein in rumen was not affected. Treating meal with different levels of blood increased the amount of rapidly soluble protein by 24.96 - 54.73 %, reduced the amount of protein which in time will degrade by 19.39 - 29.44 % and therefore maximum potential degradability of protein in rumen was not affected. Treating hazelnut meal with different amounts of formaldehyde or blood did not affect degradability of DM, OM and CP after 48 h incubation in rumen. As a conclusion, the protection of hazelnut meal treated with formaldehyde or blood from rumen fermentation was found to be ineffective

Fiziksel özellikler bakımından mükemmel bir at yetiştirmek için tayların döllü yumurtadan erişkin ağırlığa ulaşana kadar, gelişme dönemlerine uygun, ekzojen amino asit, yağ ve mineral maddeler bakımından yeterli ve dengeli rasyonlar ile beslenmeleri gerekmektedir. Yeni doğan bir taya ilk 36 saat içerisinde mutlaka kolostrum verilmelidir. Kolostrum verilemedi ise taylar vitamin, polivalan serum ve antibiyotik ile desteklenmelidir. Sütten kesilme işlemi taylarda 5-6. aylarda gerçekleşir. Tayların süt ikame yemi ile büyütülmeleri gerekiyor ise bu yemin mümkün olduğu kadar çok sayıda öğün ile azar azar verilmesi gerekmektedir Gelişme dönemlerinde tayların aşırı derecede nişasta ile beslenmeleri telafisi mümkün olmayan iskelet bozukluklarına neden olduğundan bu dönemlerde rasyonlara yağ katılmasında yarar vardır., To raise a horse in perfect physical conditions, a foal, from fertile zigot to adult weight, is supposed to be fed with balanced rations containing enough exogen amino acids, fat and minerals. Colostrum must be given to a new born foal within the 36 hours after parturation. Otherwise the foal must be supprorted with vitamins, polivalans serum and antibiotics. Weaning of foals is realised when foals are between 5 to 6 months old. If a foal needs to be fed with milk replacer , this diet should be given as frequently as possible in fewer quantity. To nourish a foal with excess amount of carbohydrate causes irreversible skeleton defects. Because of this reason, the supplementation of fat to the rations is important at these periods

Bu araştırma, şeker pancarı tohumu ve temizleme kalıntılarının rumende parçalanma özelliklerini in situ naylon kese tekniği ile belirlemek amacıyla yapılmıştır. Araştırmada rumen kanülü takılmış ortalama 40 kg ağırlığında 3 baş ergin erkek Ankara keçisi kullanılmıştır. Hayvanlara iyi kaliteli çayır kuru otu ad libitum verilmiştir. Şeker pancarı tohumu ve tohum temizleme kalıntı numuneleri (rüzgar önü, elek altı) 4, 8, 16, 24, 48 ve 72 saat süreyle rumende inkübasyona tabi tutulmuştur. Yem maddelerinin rumende KM, OM ve HP parçalanma özellikleri p = a + b ( 1 - e-ct ) eşitliğinden yararlanılarak hesaplanmıştır. Şeker pancarı tohumu, rüzgar önü ve elek altı numuneleri kuru maddesinin rumende maksimum potansiyel parçalanabilirliği (a + b) sırası ile % 40.61, 28.78 ve 42.80 olarak bulunmuştur. Rumende ham protein parçalanma hız sabiti değerleri ise sırasıyla 0.0070, 0.0215 ve 0.1542/saat olarak tespit edilmiştir. Araştırma sonucu yem maddelerine ait elde edilen rumende parçalanma özellikleri, ruminantlar için daha ekonomik rasyon yapılmasına ışık tutacaktır, This investigation was carried out to determine the ruminal degradability characteristics of sugar beet seed and seed screenings by in situ nylon bag technique Three ruminally cannulated Angora bucks weighing about 40 kg were used in this study. They were fed ad libitum with a good quality chopped grass hay. Samples of sugar beet seed and seed screenings were incubated in the rumen for 4,8,16,24,48 and 72 h. The rumen degradability data of feedstuffs for dry matter, organic matter and crude protein were calculated by using the equation of p = a + b (1 - e -ct).The rumen dry matter maximum potential degradation values (a + b) of sugar beet seed, seed screenings I and seed screenings II were 40.61, 28.78 and 42.80 %, respectively. The value of crude protein degradation constant in rumen for samples were found to be 0.0207, 0.0464 and 0.0530 /h, respectively. The rumen degradability values obtained in this experiment can be used to prepare economic rations for ruminants.

At monogastrik bir hayvandır. Sindirim fizyolojisi bakımından diğer tek mideliler ile ruminantlar arasında bir konuma sahiptir. Atlarda diğer monogastrik hayvanlarınkine benzer bir mide ve ince bağırsak sindiriminden sonra ruminantların rumen sindirimine benzer bir kalın bağırsak sindirimi gerçekleşir. Fakat kalın bağırsaklarda besin maddelerinin emilimi sınırlı miktarlarda gerçekleşmektedir. Egzersiz yapan bir atta metabolik mekanizma harcanan eforun yoğunluğuna ve süresine bağlı olarak değişiklik göstermektedir. Hafif egzersizlerde kaslar enerji kaynağı olarak çoğunlukla uzun zincirli yağ asitlerini kullanırlar. Hafif derecedeki egzersiz uzun süreli olur ise, kaslar enerji kaynağı olarak daha çok vücut yağlarını kullanır. Yoğun çalışmalarda ise iskelet kasları kassel glikojeni süratli bir şekilde kullanarak laktik asit oluşumuna sebebiyet verirler. Atların fiziksel aktivite yoğunluklarına bağlı olarak, enerji ve besin madde gereksinimlerinde artışlar şekillenir. Enerji gereksinimindeki artış protein, tuz, mineral ve vitamin gereksinimlerindeki artışa göre daha yüksektir. Alınan rasyonları tek tırnaklıların genel fizyolojik özellikleri gözönünde bulundurularak canlı ağırlıklarına, çalışma yoğunluklarına, çalışma şekline ve vücut kondüsyonlarına göre hazırlamalıdır., Horse is a monogastric animal. The horse is somewhere between the monogastric and the ruminant animals in digestive phiysiology. The horse has the digestion of stomach and small intestine similar to their monogastric animals and the digestion of large intestine similar to ruminants. However, the absorption of nutritients from large intestine is limited Metabolic mechanism of the exercised horse changes according to the duration and degree of exercises. Muscles use long chain fatty acids as an energy source during light works. Of the light exersice is prolonged, muscles use body fat as an energy source. Skeletal muscles use rapidly muscle glycogen during heavy exercises and lactic acid is produced. Physical activity of horses causes increases in energy and nutrient requirements depending on the degree of activity. The increase in energy requirement of horse is Iarger than the requirements of protein, salt, minerals and vitamins. Rations of horses must be prepared according to their physiological characteristics, live weight, degree of work, type of work and body condition.

Bu araştırma. rasyonlara katılan % 2.4.6.8 ve i O düzeylerindekıburçağm (Vicia ervilia Lwilld) Japon bıldırcmlarında canli ağlı'lik artışı. yemtüketimi. yemden yararlanma, karkas randımanı ve kan serıımunda totalprotein, total lipid ve total kolesterol üzerine olan etkilerini belirlemekamacıyla yapılmışur.Araştırmada toplam 360 adet günlük Japon bıldırcm civcivi (Coturnixcoturnix japon ica) kul/anılmıştır. Her birinde 60 civciv bulunan bir kontrol ve5 deneme grubu düzenlenmiştir. Araştmna beş ha/ta sürdürülmüştür.Arapırma sonunda gruplar arasında canli ağlı'lik bakımından istatistikıaçıdan .farklilık hulunmaml)'lır (p>0()5). Beş haftalik araştırma süresincekontrol grubu. i. 2. 3. 4 ve ). gruplarda ortalama canli ağırlık artışı sırasıyla152.14, - 15762, 151.54, 15316. 154.65 ve 150.71 g olarak saptanmışlJrAraştırma süresince bir kg canli ağırlık artışı için tüketilen yem miktarıgruplarda sırası ile 3.18,2.99,3.04, 3.1J, 3.14 ve 3.35 kg olarak tespitedilmiştir.Beş haftalık araştırma süresince rasyonunda 9i' 10 düzeyinde bur..ça~bulunan grup. kontrol grubuna göre bir kg canli agırıik artışı ıçın % ).3)düzeyinde daha/azla yem tüketmiştir.Karkas randımanı ile serum total protein, total lipid ve total kolesterolbakımından gruplar arasındafarklılıklar görülmemiştirAraştırma sonunda burçağm bıldırcm besi ra.ıyanlarında % 8 düzeyinekadar kullanılabileceği sonucuna varılmıştır.

Araştırma, erkek kuzuların kaba yem kuru madde (KM) tüketimi, sindirilebilir KM tüketimini ve kaba yemlerden sağlayabilecekleri canlı aifırlık artışını tahmin edebilecek regresyon denklemleri geli~.tirmek amacıyLa yapıLdı. BuamaçLa kaba yemlerin nayLon kese tekniği iLerumende, p= a+b (l-e -ct) denkLemine göre parçaLanma özellikLerini gösteren a, b, c değerleri iLeparçaLanmadagecikme zamanı dikkate alınarak elde edilen a', b', c ve L (gecikme zamanı, saat) deiferleri bağımsız değişken olarak kuLLanılmıştır. Kaba yem oLarak nohutsamanı, yuLaf kuru otu,fiğ samanı ve mercimek samanı denendi.Kaba yemlerin rumende parçalanma özeLLiklerini belirlemek için rumenfistüLü açılmış 3 baş ergin merinos koçu, sindirim dereceLerini belirlemek için 3baş ergin merinos koçu, kaba yem tüketimini ve canlı aifırlık artışını belirlemekiçin ise 24 baş yaklaşık 4 aylık merinos kuzusu kuLLanıldı.Kaba yem KM tüketimi ile a', b, a+b, a'+b', a'+c, a+b+c, a'+b'+c,a'+b'+c+L, (a'+b'+c+L) değişkenLeri arasındaki korreLasyon katsayıları sırasıile 0.82,0.74,0.78,0.84,0.83,0.78,0.85,0.86 ve 0.73 olarak hesapLandı.Kaba yem sindirilebilir KM tüketimi ile a', b, a+b, a'+b', a+c, a+b+c,a'+b'+c, a'+b'+c+L, (a'+b'+c+L) değişkenleri arasındaki korreLasyon katsayıLarıise sırası ile 0.91,0.79,0.83,0.92,0.91,0.83,0.92,0.93 ve 0.82 olarak belirlendi.Canlı ağırlık artışı iLe b, a+b, a+b+c, a'+b'+c+L değişkenLeri arasındakikorrelasyon katsayıları ise sırası ile 0.73, 0.74, 0.75 ve 0.80 olarak buLundu.

Bu çalışma % 3 ve 6 düzeyinde ekmek mayası kapsayan konsantre yem karmalarının erkek toklularda besi performansı ve bazı rumen metabolitleri üzerine olan etkisini araştırmak amacıyla yapıldı. Araştırmada 13-14 aylık 24 baş erkek toklu kullanıldı. Her biri 8 baş erkek tokludan oluşan 1 kontrol, 2 deneme olmak üzere 3 grup düzenlendi. Araştırma süresince günlük ortalama canlı ağırlık artışı kontrol, 1. ve 2. deneme gruplarında sırasıyla 350.00, 356.25 ve 350.00 g olarak bulundu. Her kg canlı ağırlık artışı için tüketilen toplam yem kuru maddesinin ise gruplarda sırasıyla 5.16, 4.76 ve 4.91 kg olduğu belirlendi. Ayrıca rumen sıvısında pH, amonyak azotu ve toplam uçucu yağ asidi konsantrasyonunun ekmek mayasından olumsuz yönde etkilenmediği gözlendi. Sonuç olarak, koyun konsantre yem karmalarına % 6’ ya kadar ekmek mayası katılabileceği kanısına varıldı., This experiment was conducted to determine the effects of concentrate feeds containing 3-6 % baker's yeast on the performance and some rumen metabolites of male sheep. Totally 24 male sheep aged 13-14 months were used. Sheep were divided into two treatment groups and one conrol group each containing 8 sheep. The average daily live weight gains in the groups of control, 1 and 2 during experiment were 350.00, 356.25 and 350.00 g, respectively. Total feed dry matter consumptions per kg of live weight gain were found as 5.16, 4.76 and 4.91 kg, respectively. It was also found that baker's yeast had no adverse effects on pH, ammonia - nitrogen and total volatile fatty acid concentrations of rumen fluid. As a result, it is concluded that baker's yeast can be used safely in the concentrate feeds of male sheep up to 6 %

Çeşitli mercimek )'Cm ürünlcrind~ ()'fmlik mercimek, iyi kalitelimercimek kepeği, kötü kaliteli mercimek kepeği), kuru madde (KM), organikmadde (OM), azat (.iV), 1lijtral deterjan fiber (NDF) ve asit dete~jan fiber(ADF)'in rumende ]ıkılabilirlikleri in situ naylon torba tekniği ile 'belirlendi.Araştırmada rumen kanülü takılmış, ortalam), 40 kg ağırlığUlda olan3 baş Ankara keçi tekesi kullanıldı. Hayvanlar iyi kaliteli kıyılmış kuru çayırotu ile beslendiler.Yemlik mercimekte KAl, OM, NDF vı ADF'nin yıkıhibilirliği, diğermercimek yan ürünlerinden deka )'iiksek hulundv. Yemlik mercimek, iyi ile Mtükaliteli mercimek kepeği kuru maddesinin mmende maksimum jJotans(yel yıkılabilen değerleri sırasıyla % 87,58, 67.55 ve 5 ı.85 olarak belirlendi ..lvIerdmek yan ürünlerinin, ii;;;eUikle)'Cmlik mercimeğin, rumende çozunebilen ve yıkılabilen o'{.otlUıfazla miktarda olduğu gözlendi. Bu durum,mercimek yan ürünlerinin, runıenfonksiyonu için çözünehilert ve yıkılabilen 'azotsağlayarak düşük dü::.qde az:,ot kapS{l)'a71k{ıba yemleri tamamlayıcı olarakkullanılabileceğini göstermektedir

The aim of this study was to determine the effect of vitamin A supplementation on performance, liver and spleen weights, and tibia ash of broilers. A total of 84 one-day-old Ross 308 broiler chicks were randomly assigned to 12 pens each containing seven chicks (4 male, 3 female). Each treatment has 4 replicates. The experiment was conducted with one control and two treatment groups. The chicks in control group were fed a diet without aflatoxin supplementation while the chicks in aflatoxin and aflatoxin+vitamin A groups were fed with the diets 2.5 ppm aflatoxin, and 2.5 ppm aflatoxin + 3866.66 IU vitamin A /kg feed, respectively. The experiment lasted 21 days. In this study, body weight of chicks in aflatoxin and aflatoxin+vitamin A groups were significantly lower (p, Araştırma aflatoksin içeren yemle beslenen etlik civcivlerde rasyona katılan A vitamininin canlı ağırlık, yemden yararlanma oranı, karaciğer ve dalak ağırlıkları ile tibia külü üzerine etkisini belirlemek amacı ile yapılmıştır. Çalışmada 84 adet günlük yaşta, Ross 308 etlik civciv kullanılmıştır. Her biri 28 civcivden oluşan bir kontrol ve iki deneme grubu olmak üzere üç ana grup halinde yürütülmüştür. Her bir ana grup 4 alt gruba bölünmüş ve gruplarda 7’şer civciv (4 erkek, 3 dişi) bulundurulmuştur. Kontrol grubuna aflatoksin ilave edilmeyen etlik civciv yemi verilirken, aflatoksin grubuna 2.5 ppm aflatoksin, aflatoksin+A vitamini grubuna 2.5 ppm aflatoksin ve 3866.66 IU A vitamini/kg yem ilave edilmiştir. Deneme 21 gün sürdürülmüştür. Çalışma sonunda kontrol, aflatoksin ve aflatoksin+A vitamini gruplarında canlı ağırlıklar sırasıyla 480.04 ± 15.76, 362.52 ± 16.06 ve 353.04 ± 16.06 g olarak tespit edilmiştir. Aflatoksin ve aflatoksin+A vitamini gruplarından elde edilen canlı ağırlık verileri kontrol grubuna göre önemli derecede (p