Search

Amaç: Bu çalışmada epilepsi tanısı ile levetirasetam (LEV) tedavisi başlanan çocuklarda tedavi öncesi ve sonrası hematolojik parametreler, karaciğer ve böbrek fonksiyon parametrelerindeki değişiklikler araştırıldı. Metodoloji: Çalışma popülasyonu 6-18 yaş arasında normal büyüme hızına sahip yeni tanı epilepsisi olan, LEV monoterapisi başlanan 114 çocuktan oluşuyordu. Her hastada hematolojik parametreler, B12, ferritin, karaciğer ve böbrek fonksiyon parametreleri, tedavi başlangıcından önce ve bir/üç yıl sonra ölçüldü.Bulgular: Hemoglobin (Hgb) ve hematokrit (Htc) seviyelerinde anlamlı artış ve mutlak lenfosit sayısı (ALC), mutlak nötrofil sayısı (ANC)(p=0.000), monosit yüzdesi (p=0.032) ve ortalama trombosit hacmi görüldü. (MPV)(p=0.000) seviyelerinde anlamlı düşüş görüldü. ALC seviyeleri 6 (%5,3) çocukta önemli ölçüde azaldı. Üç yıllık tedavide ortalama ilaç dozu 30.0±5.6 mg/kg/gün idi. Tedavi öncesi ve sonrası trombosit (PLT) sayıları arasında anlamlı bir fark bulunmadı ve cinsiyet ile hematolojik parametreler arasında anlamlı bir ilişki bulunmadı (her ikisi için p>0.05).Sonuç: LEV monoterapisi epilepsi hastalarının hematolojik parametrelerinde değişikliklere yol açsa da karaciğer fonksiyonlarında anlamlı bir değişiklik gözlenmedi. Epilepsili çocuklarda hematolojik parametreler değerlendirilirken toplumun yatkınlığının göz önünde bulundurulması ve ayrıca LEV tedavisine başlanmadan önce demir eksikliği ve B12 vitamini eksikliği anemisi olan çocukların da muayene edilmesi gerektiğini öneriyoruz. Ayrıca epilepsili çocuklarda uzun süreli LEV monoterapisinin güvenli bir tedavi olduğu ortaya çıktı., Objective: We aimed this study, investigated the changes in pre- and post-treatment hematological parameters, liver and kidney function parameters in children that were diagnosed with epilepsy and initiated on levetiracetam (LEV) therapy. Methodology: The study population consisted of 114 children (6-18 years) had normal growth percentiles, that were treated for new-onset epilepsy with LEV monotherapy. In each patient, hematological parameters, B12, ferritin, liver and kidney function parameters were measured before and one/three years after the initiation of the therapy.Results: The hemoglobin (Hgb) and hematocrit (Htc) levels showed a significant increase and the absolute lymphocyte count (ALC), absolute neutrophil count (ANC) (p=0.000), monocyte percentage (p=0.032), and mean platelet volume (MPV) (p=0.000) levelsshowed a significant decrease. The ALC levels decreased significantly in 6 (5.3%) children. The mean drug dose at three years of treatment was 30.0±5.6 mg/kg/day. No significant difference was found between pre- and post-treatment platelet (PLT) counts and no significant correlation was found between gender and hematological parameters (p>0.05 for both).Conclusion: Although LEV monotherapy led to changes in the hematological parameters of the epilepsy patients, no significant change was observed in liver function. We suggest that when evaluating the hematological parameters in children with epilepsy, the community’s predisposition should be considered and also children should be examined for iron deficiency and vitamin B12 deficiency anemia before initiating the LEV therapy. It was also revealed that long-term LEV monotherapy is a safe treatment in children with epilepsy.

Bu çalışmada MRG difüzyon kurtosis metodu kullanılarak MS plakları ve intrakranyal tümörlerde gerçekleşen difüzyonel değişimler incelenmiştir.Çalışmamızın ilk aşamasında 31 MS tanılı ve 21 sağlıklı gönüllü toplam 52 hasta 3T MR cihazı ile görüntülendi. Mean kurtosis parametrikleri elde edildi. Kontrol grubunda WM, MS grubunda ise NAWM ve MS plakları işaretlenerek ROI analizi yapıldı. İkinci aşamasında ise 5 beyin metastazlı hasta ve 5 kanser tanısı olan ancak beyinde patolojisi bulunmayan hasta 1,5T MR cihazı ile görüntülendi ve mean kurtosis parametrikleri elde edildi. Beyin patolojisi bulunmayan grupta WM, hasta grubunda ise kontralateral NAWM ve tümör hacimleri işaretlenerek ROI analizi yapıldı. MS ve kontrol grubu WM kurtosis ve skewness karşılaştırılmasında anlamlı fark bulunmadı (p=0,213 ve =0,390). MS hastalarında, WM'de ölçülen kurtosis, skewness, maksimum intensite, minimum intensite ve medyan intensite değerleri, MS plaklarında ölçülen değerlerden anlamlı yüksektir. Beyin metastazlı ve beyin patolojisi bulunmayan hasta grubunda çizilen WM karşılaştırmasında mean kurtosis, skewness, minimum intensite, maksimum intensite ve medyan intensite değerleri incelendi. Tümöral yapıda ölçülen kurtosis değerlerinin, kontralateral NAWM ve beyin patolojisi bulunmayan WM ile ölçülen değerlerden daha az olduğu görüldü. Ayrıca tümöral yapıda ölçülen skewness, minimum intensite, maksimum intensite ve medyan intensite değerleri, kontralateral NAWM ve beyin patolojisi bulunmayan WM ile ölçülen değerlerden daha az bulundu. Bu durum azalan difüzyon kurtosis değerlerinin nöral defisite işaret etmesi olarak yorumlandı.DKG, beyin dokusu mikro yapılarını değerlendirmede konvansiyonel görüntüleme tekniklerine göre daha ileri bir tekniktir ve rutin klinik uygulamada kullanıldığında, difüzyon tensöre ek, yeni bilgiler sağlayabilir. In this study, we investigated diffusional changes in MS plaques and metastatic intracranial tumors by using diffusional kurtosis imaging.In the first part of our study, 31 patients with MS diagnosis and 21 healthy controls were evaluated by DKI on a 3T scanner. ROI were drawn as WM in control group and NAWM and MS plaques in patient group on mean kurtosis parametric maps. Following, 5 patients with brain metastasis and 5 cancer diagnosed patients with no brain pathology underwent MRI on 1.5 T scanner. ROI were drawn as WM in no brain pathology group and NAWM and tumor volumes in patient group on mean kurtosis parametric maps. No significant difference was found between WM kurtosis and skewness parameters in MS and control group (p=0.213 ve =0.390). In MS patients, kurtosis, skewness, max. intensity, min. intensity and median intensity values of WM, plaque 1, plaque 2 and plague 3 were significantly higher for all. Afterwards, mean kurtosis, skewness , min. intensity, max. intensity and median intensity values of WM in no brain pathology group and contralateral NAWM and tumor in brain metastasis group were evaluated. Mean kurtosis values of tumor volumes were found lower than the contralateral NAWM and WM of no brain pathology group. Furthermore, skewness and all intensity values of tumor volumes were lower than the values of WM in no brain pathology group and contralateral NAWM.DKI is an advanced imaging tecnique which has the potential to provide new information on the brain tissue microstructure. 93

GİRİŞ ve AMAÇ: Çocuklarda, dikkat eksikliği ve hiperaktivite bozukluğu (DEHB) epilepsiye sıklıkla eşlik etmektedir. Bu birlikteliğin nedenleri konusundaki görüşler farklıdır. Epilepsiden önce veya sonra gelişen DEHB’de, epilepsi özelliklerinin etkisi çalışılmamıştır. Bu çalışmada, DEHB ve epilepsi birlikteliği gösteren çocukların verileri, bu ilişkiye yönelik ipuçları elde etmek amacıyla incelenmiştir. YÖNTEM ve GEREÇLER: Çocuk Nörolojisi polikliniğine ardışık olarak başvuran, epilepsi ve DEHB birlikteliği gösteren 44 hastanın (33 erkek, 11 kız) verileri geriye dönük olarak incelendi. Çeşitli özelliklere göre ikili alt gruplarda istatistiksel karşılaştırma yapıldı. BULGULAR: DEHB 11 hastada (%25) epilepsi bulguları öncesinde, 33 hastada (%75) ise epilepsi sonrasında tanılanmıştı. Hastaların yaş ortalaması 11,5±2,7, ilk nöbet yaşları 5,2±3, son nöbet yaşı 9,5±2,8, antiepileptik başlama yaşı 6,6±3,4, DEHB tanı yaşı 8,4±2 yıldı. Epilepsi sonrasında DEHB tanılananlarda, antiepileptik tedavinin başlangıç yaşı ve ilk nöbet yaşı daha küçüktü (sırasıyla, p=0,004 ve p=0,002). İki gruptaki cinsiyet dağılımı, epilepsi tipi, DEHB tanı yaşı, elektroensefalografi ve beyin manyetik rezonans görüntüleme bulguları benzerdi. Epilepsi ve DEHB tanıları arasındaki sürenin anlamlı olarak kısa olduğu hastalar; ilk nöbet yaşı >5 ve antiepileptik başlama yaşı >6,5 yaş olanlardı (sırasıyla, p=0,013, p=0,000). Epilepsi ve DEHB tanıları arasındaki süre 1,5 yıldan uzun olanlarda, EEG anormalliği daha sıktı (p=0,044). Son nöbet ve AEİ başlama yaşları; DEHB tanı yaşı ile pozitif korelasyon gösterdi (r=0,389, r=0,434, p5 and AED age >6.5 years (p=0.013 and p=0.000). EEG abnormalities were more frequent in patients with >1.5 years time interval between epilepsy and ADHD (p=0.044). The ages of last seizure and AED starting ages were positively correlated with ADHD age (r=0.389, r=0.434, p

Down sendromu (DS), en sık karşılaşılan kromozom anomalisidir. Fenotipik özelliklerinin yanı sıra birçok organ sistemlerini etkilemektedir. Mental motor gerilik, hipotiroidi, konjenital kalp hastalıkları, işitme ve görme sorunları, epilepsi ve kas-iskelet sistemi ile ilgili problemler nedeniyle ile de takibi gerekebilir. Mental retardasyon DS’a sıklıkla eşlik ettiği için çoğunlukla nöroloji polikliniklerinde takip edilir. Kimi zaman gelişen ek nörolojik problemler nedeniyle kranial görüntüleme gerekmektedir. Bazal ganglion kalsifikasyonu %0.3-0.6 oranında görülen nadir bir komplikasyondur. Down sendromuna daha sık eşlik ettiği bilinmektedir. Bu konuda erişkinlerde bildirilen vakaların aksine çocukluk yaş grubunda az sayıda DS ve bazal ganglion kalsifikasyon (BGK) birlikteliği raporlanmıştır. Bir komplikasyon olarak karşılaştığımız bu kalsifikasyonun DS’li çocuklarda erken yaşlanma ile ilgili olduğu düşünülmektedir. Down sendromu ve davranış problemleri nedeni ile takip edilmekte olan hastanın kranial MR’ında BGK tespit edildi. Çocukluk çağında nadir görülmesi nedeni ile bahsedilmeye değer bulundu. Ayrıca kliniğimizde takip edilen DS’lu hastalarda BGK sıklığının tespit edilmesi amaçlandı. Bu amaçla, Pediatrik Nöroloji Polikliniği’nde takip edilmekte olan tüm DS’lu hastalar geriye dönük olarak tarandı., Down syndrome (DS) is the most common chromosomal anomaly. It affects many organ systems as well as its phenotypic properties. Mental motor retardation, hypothyroidism, congenital heart diseases, hearing and vision problems, epilepsy and musculoskeletal problems may also be required. Mental retardation is often followed up in neurology outpatient clinics because it is often accompanied by DS. Cranial imaging is necessary because of the occasional neurological problems. Basal ganglion calcification is a rare complication seen in the rate of 0.3-0.6%. It is known to accompany Down syndrome more frequently. In this respect, in contrast to the cases reported in adults, a small number of DS and basal ganglion calcification (BGC) associations have been reported in childhood age group. This calcification, which we encounter as a complication, is thought to be related to premature aging in DS children. BCC was detected in the cranial MR of the patient being followed for the cause of Down's syndrome and behavior problems. It was worth mentioning that it was rarely seen during childhood. It was also aimed to determine the frequency of BGC in DS patients followed up in our clinic. For this purpose, all DS patients under follow-up at the Pediatric Neurology Policlinic were retrospectively screened.

GİRİŞ ve AMAÇ: Elektroensefalografi (EEG), epileptik nöbetlerin tanısında pediatrik nörologlar için vazgeçilmez bir tanısal araçtır. Günümüzde Pediatrik Nöroloji Bölümündeki hasta sayısındaki artışın sadece epilepsi nedeni ile değil nonepileptik olaylarla da, artan sayıdaki çekimlerle EEG laboratuvarlarına da yansıdığını görmekteyiz. YÖNTEM ve GEREÇLER: Bu düşünceden yola çıkarak planladığımız çalışmamızda; 2013-2016 yılları arasında Karadeniz Teknik Üniversitesi Tıp Fakültesi Hastanesi Pediatrik Nöroloji Polikliniğinde muayene olarak ilk defa EEG çekimi yapılan 5-18 yaş arası 1000 hastanın EEG kayıtları incelendi. Hastaların EEG çekimine neden olan klinik şikayetleri ve EEG sonuçları karşılaştırıldı. BULGULAR: Nöbet düşünülerek EEG’si çekilen 213 hastanın % 39’unda EEG anormalliği izlendi. Genel olarak nonepileptik olay olarak değerlendirilerek EEG’si istenen 787 hastanın %7’sinde EEG bozukluğu izlendi. Nonepileptik olaylarda pseudonöbet ve senkop düşünülen grup sayıca diğerlerinden fazlaydı EEG de anormallik görülme oranı %7 idi. Tüm nonepileptik gruplar içinde EEG bozukluğu açısından bir karşılaştırma yapıldığında en yüksek EEG anormalliğinin %13 ile öğrenme bozuklukları grubunda izlendiği görüldü. Sayıca fazlalığı ile dikkat çeken baş ağrısı grubunda sadece %4 oranında bozukluk izlendi. TARTIŞMA ve SONUÇ: Nonepileptik olayların epileptik olaylardan ayrımında ayrıntılı bir anamnez ve dikkatli bir nörolojik muayene önemlidir. Gerçekten epilepsi hastası olduğu halde EEG’si normal olan hastalar kadar, epilepsinin eşlik etmediği EEG bozukluklarının görüldüğü hastalar da vardır. Bu konuda bir genelleme yapmak mümkün değildir ve her bir hasta dikkatle ele alınmalıdır. Böylece gereksiz EEG çekimleri azaltılabilir. INTRODUCTION: Electroencephalography (EEG) is an indispensible diagnostic tool for pediatric neurologists in the diagnosis of epileptic seizures. The current rise in patient numbers in pediatric neurology departments due to non-epileptic as well as epileptic events is also causing increasing numbers of EEGs to be performed. METHODS: The EEG records of 1000 patients aged 5-18 undergoing first EEG at the Karadeniz Technical University Medical Faculty Pediatric Neurology Clinic in 2013-2016 were examined. Clinical symptoms responsible for EEG being performed and the results thereof were compared. RESULTS: EEG abnormality was observed in 39% of the 219 patients undergoing EEG on suspicion of seizure and in 7% of the 787 patients undergoing EEG due to events evaluated as non-epileptic. The number of patients was higher in the pseudoseizure and syncope group in non-epileptic events compared to the other groups, with an abnormality level at EEG of 7%. Comparison of EEG anomaly within all the non-epileptic groups revealed the highest level of abnormality in the learning disorders group, at 13%. The abnormality level was only 4% in the significantly more numerous headache group. DISCUSSION and CONCLUSION: Detailed history and careful neurological examination are important in the differentiation of epileptic from non-epileptic events. As many patients exhibit EEG anomalies without accompanying epilepsy as patients exhibiting normal EEG despite the presence of epilepsy. It is impossible to generalize on this subject, and each patient must be carefully evaluated. This can help reduce the numbers of unnecessary EEGs.

GİRİŞ ve AMAÇ: Elektroensefalografi (EEG), epileptik nöbetlerin tanısında pediatrik nörologlar için vazgeçilmez bir tanısal araçtır. Günümüzde Pediatrik Nöroloji Bölümündeki hasta sayısındaki artışın sadece epilepsi nedeni ile değil nonepileptik olaylarla da, artan sayıdaki çekimlerle EEG laboratuvarlarına da yansıdığını görmekteyiz.YÖNTEM ve GEREÇLER: Bu düşünceden yola çıkarak planladığımız çalışmamızda; 2013-2016 yılları arasında Karadeniz Teknik Üniversitesi Tıp Fakültesi Hastanesi Pediatrik Nöroloji Polikliniğinde muayene olarak ilk defa EEG çekimi yapılan 5-18 yaş arası 1000 hastanın EEG kayıtları incelendi. Hastaların EEG çekimine neden olan klinik şikayetleri ve EEG sonuçları karşılaştırıldı.BULGULAR: Nöbet düşünülerek EEG’si çekilen 213 hastanın % 39’unda EEG anormalliği izlendi. Genel olarak nonepileptik olay olarak değerlendirilerek EEG’si istenen 787 hastanın %7’sinde EEG bozukluğu izlendi. Nonepileptik olaylarda pseudonöbet ve senkop düşünülen grup sayıca diğerlerinden fazlaydı EEG de anormallik görülme oranı %7 idi. Tüm nonepileptik gruplar içinde EEG bozukluğu açısından bir karşılaştırma yapıldığında en yüksek EEG anormalliğinin %13 ile öğrenme bozuklukları grubunda izlendiği görüldü. Sayıca fazlalığı ile dikkat çeken baş ağrısı grubunda sadece %4 oranında bozukluk izlendi.TARTIŞMA ve SONUÇ: Nonepileptik olayların epileptik olaylardan ayrımında ayrıntılı bir anamnez ve dikkatli bir nörolojik muayene önemlidir. Gerçekten epilepsi hastası olduğu halde EEG’si normal olan hastalar kadar, epilepsinin eşlik etmediği EEG bozukluklarının görüldüğü hastalar da vardır. Bu konuda bir genelleme yapmak mümkün değildir ve her bir hasta dikkatle ele alınmalıdır. Böylece gereksiz EEG çekimleri azaltılabilir.&nbsp, GİRİŞ ve AMAÇ: Elektroensefalografi (EEG), epileptik nöbetlerin tanısında pediatrik nörologlar için vazgeçilmez bir tanısal araçtır. Günümüzde Pediatrik Nöroloji Bölümündeki hasta sayısındaki artışın sadece epilepsi nedeni ile değil nonepileptik olaylarla da, artan sayıdaki çekimlerle EEG laboratuvarlarına da yansıdığını görmekteyiz.YÖNTEM ve GEREÇLER: Bu düşünceden yola çıkarak planladığımız çalışmamızda; 2013-2016 yılları arasında Karadeniz Teknik Üniversitesi Tıp Fakültesi Hastanesi Pediatrik Nöroloji Polikliniğinde muayene olarak ilk defa EEG çekimi yapılan 5-18 yaş arası 1000 hastanın EEG kayıtları incelendi. Hastaların EEG çekimine neden olan klinik şikayetleri ve EEG sonuçları karşılaştırıldı.BULGULAR: Nöbet düşünülerek EEG’si çekilen 213 hastanın % 39’unda EEG anormalliği izlendi. Genel olarak nonepileptik olay olarak değerlendirilerek EEG’si istenen 787 hastanın %7’sinde EEG bozukluğu izlendi. Nonepileptik olaylarda pseudonöbet ve senkop düşünülen grup sayıca diğerlerinden fazlaydı EEG de anormallik görülme oranı %7 idi. Tüm nonepileptik gruplar içinde EEG bozukluğu açısından bir karşılaştırma yapıldığında en yüksek EEG anormalliğinin %13 ile öğrenme bozuklukları grubunda izlendiği görüldü. Sayıca fazlalığı ile dikkat çeken baş ağrısı grubunda sadece %4 oranında bozukluk izlendi.TARTIŞMA ve SONUÇ: Nonepileptik olayların epileptik olaylardan ayrımında ayrıntılı bir anamnez ve dikkatli bir nörolojik muayene önemlidir. Gerçekten epilepsi hastası olduğu halde EEG’si normal olan hastalar kadar, epilepsinin eşlik etmediği EEG bozukluklarının görüldüğü hastalar da vardır. Bu konuda bir genelleme yapmak mümkün değildir ve her bir hasta dikkatle ele alınmalıdır. Böylece gereksiz EEG çekimleri azaltılabilir.