Search

Anadolu tarihi konutlarında ısıtma elemanı olarak yaygın kullanılan geleneksel ocaklar, estetik önemleri yanında fonksiyonel değerler taşır. Bu elemanların ısıl özelliklerinin belirlenmesi, tarihi konutların yeniden kullanımlarında ısıl konforun sağlanması için uygulanacak olası müdahalelerin kapsamının saptanması bakımından belirleyici bir değerlendirme alanıdır. Bu çalışmanın amacı, geleneksel ocakların ısıl kapasitelerinin güncel kullanım senaryolarına bağlı ısıl ihtiyaçlara cevap verme potansiyelinin belirlenmesidir. İncelenen yapı türü, açık sofalı tarihi konutlardır. Çalışmanın yöntemi, kırsal ve kentsel yerleşmelerden seçilmiş örnek iki konutta yıllık ısıl ölçümlerin alınması, yapılarda kullanılan yapım malzemelerinin termofiziksel özelliklerinin laboratuvar ölçümleriyle belirlenmesi ve yapıların DesignBuilder v5.4.0.21 yazılımında modellenerek zamana bağlı ısıl analizlerinin, modelin doğrulanması yapıldıktan sonra gerçekleştirilmesi aşamalarını kapsamaktadır. Analizlerle belirlenen mekânsal birim zamandaki ısınma enerjisi ihtiyacının zamana bağlı değişim değerleri, örnek konutlarda bulunan ocakların maksimum ısıtma güçleriyle karşılaştırılmış ve ocakların ısıl ihtiyaçları karşılama oranları bulunmuştur. Çalışma sonucunda, kentsel konutta bulunan üç ocaktan ikisinin bulundukları mekânlar için yüksek düzeyde yeterli olduğu, bir ocağın ise belirgin daha yetersiz kaldığı; kırsal konutta ise analizi yapılan her iki ocağın da yeterli ısıtma düzeyine sahip olduğu belirlenmiştir. Böylece, olası bir ısıl iyileştirme uygulaması kapsamında, hangi mekânlarda güncel ısıtma sistemi müdahalelerine ihtiyaç duyulup / duyulmayacağı saptanmıştır. Sunulan analiz süreçlerinin, tarihi konutlar için kurgulanacak ısıtma sistemi değerlendirmelerine yöntem açısından katkı sağlaması hedeflenmiştir.

7th International Conference on Structural Analysis of Historic Constructions, SAHC; Shanghai; China; 6 October 2010 through 8 October 2010, Tahtakale Bath, which is located in the town of Tire in the province of Izmir, Turkey, was constructed in the 15th.century and is one of the outstanding existing examples of Ottoman period baths. The building, which was designed as a double bath, was considerably damaged because of inaccurate interventions after losing its original function, lack of maintenance and natural circumstances. The parts which were reused have considerably lost their original characteristics. This study aims to introduce the construction technique of Tahtakale Bath, which was studied in the scope of a restoration project, and to present the studies on the determination of structural problems, structural strengthening decisions and implementations. Strengthening implementations were carried out in the bathing spaces of the men's section and felt workshop of the building depending on decisions of the restoration project. The original construction technique and materials of the walls, superstructure and architectural details of the building were consolidated by appropriate restoration decisions and implementation works. © (2010) Trans Tech Publications, Switzerland.

The restoration of historic monuments is to preserve and reveal the aesthetic and historic value of them based on scientific principles. For this reason, it is essential to preserve the original materials during the process of restoration. The conservation problems of building materials in the historic monuments are among the subjects which have been investigated with an importance at the international level. It is necessary that, the conservative interventions which will specially be determined for each building, each material and each deterioration process must be determined according to theoretical and technical principles. The stone conservation processes can be provided by the sequence of operations such as diagnosis, cleaning, consolidation and protection. Diagnosis of deterioration is essential before any conservative treatment. In different deterioration cases; cleaning, consolidation and protection can be necessary in the order given or the selection and sequence of them can be determined according to the state of material. In this study, theoretical and technical principles of stone conservation in historic monuments were investigated, keeping in due consideration all previously published suggestions. The present study is an attempt to collect relevant concepts from several domains and expose them systematically., Tarihi anıtların restorasyonu, bilimsel ilkelere dayalı olarak, onların estetik ve tarihi değerini korumak ve ortaya çıkarmaktır. Bu nedenle, anıt restorasyonunda özgün malzemelerin korunması temel yaklaşımdır. Tarihi anıtlardaki yapı malzemelerinin koruma problemleri uluslararası düzeyde önemle araştırılan konular arasındadır. Her yapı, her malzeme ve her bozunma durumu için özel olarak belirlenecek koruma müdahalelerinin, teorik ve teknik ilkelere göre yönlendirilmesi gerekir. Taş malzemenin korunması; teşhis, temizleme, sağlamlaştırma ve koruma gibi işlemler dizisiyle sağlanabilir. Herhangi bir koruyucu işlemden önce bozunmanın teşhisi esastır. Çeşitli bozunma durumlarında; temizleme, sağlamlaştırma ve koruma işlemleri birbirini izleyen aşamalarda veya öncelikler sırası değişerek uygulanır. Bu çalışmada, taş malzemenin korunmasında dikkate alınması gereken teorik ve teknik prensipler, daha önce yayınlanmış çalışmalar dikkate alınarak incelenmiş ve sistematik bir değerlendirme yapılmıştır.

Thesis (Master)--Izmir Institute of Technology, Architectural Restoration, Izmir, 2020, Includes bibliographical references (leaves: 147-154), Text in English; Abstract: Turkish and English, When developing restoration decisions for conservation of historic houses, determination of daylight performance of the spaces is important for new usage proposals. Among the rooms located around sofa in Anatolian historical houses, main room is the most spectacular space. It should have sufficient and homogeneously distributed daylight in restored houses. This study aims to examine daylight performance of main room and preserve original lighting features in restoration and re-functioning decisions. For this purpose, Kaçıklar, Zabunlar, Kestaneciler and Zühtü Bey Houses, were selected as examples for the research. Daylight performance measurements were taken in main rooms in all seasons, in the morning, at noon, in late afternoon using an illuminance meter. As a result of the study, it was determined that illumination was not sufficient for all seasons in unrestored Kaçıklar House, sufficient for all seasons in unrestored Zabunlar House, in restored Kestaneciler House, also sufficient in restored Zühtü Bey House in autumn whereas insufficient in other seasons. In Kaçıklar House, opening the window that was closed, cleaning the paint on top windows, selecting a light-coloured wall finish material will positively affect lighting values. In restored Zühtü Bey House, the window, converted into a built-in cupboard, and the closed top window to be restored to original state and cleaning of improper paint on the top windows on the south wall will affect the lighting level positively. This study is important in terms of determining specific daylight illumination properties of historical houses and underlines the improvement of repair and conservation decisions., Tarihi konutların onarım kararlarının geliştirilmesinde mekânların doğal aydınlatma yeterliliğinin belirlenmesi yeni kullanım önerileri için önemlidir. Anadolu'daki tarihi konutlarda sofa etrafında konumlanan odalar arasında başoda, özenle tasarlanmış, çoğunlukla çıkmalı ve üç yönden pencerelerle çevrili en gösterişli mekandır. Yeniden kullanılmak üzere onarılan yapılarda başoda, yeterli ve düzgün dağılımlı aydınlatmaya sahip olmalıdır. Başodalardaki pencereler farklı tip ve boyutlarda ahşap doğrama, parmaklık, kafes ya da kepenklerle birlikte tasarlanmıştır. Bu çalışmanın amacı, tarihi konutlarda başoda doğal aydınlatma performansının incelenerek onarım ve yeniden işlevlendirme kararlarının özgün aydınlatma özelliklerini göz önüne alarak hazırlanmasını sağlamaktır. Bu amaç doğrultusunda inceleme örnekleri olarak Kula'da özgün pencerelere sahip Kaçıklar, Zabunlar, Kestaneciler ve Zühtü Bey Evleri seçilmiştir. Bu konutların başodalarında kış, ilkbahar, yaz ve sonbahar mevsimlerinde sabah, öğle ve öğleden sonra doğal aydınlatma performans ölçümleri aydınlık düzeyi ölçüm cihazı kullanılarak yapılmıştır. Çalışma sonucunda, doğal aydınlatma performans değerlerine göre onarılmamış Kaçıklar Evinde aydınlatma düzeyi dört mevsim için yetersiz, özgün özelliklerini koruyan onarılmamış Zabunlar ve onarılmış Kestaneciler Evinde dört mevsim için yeterli ve onarılmış Zühtü Bey Evinin ise sonbaharda yeterli diğer mevsimlerde yetersiz olduğu tespit edilmiştir. Bu nedenle onarım kararları geliştirilirken Kaçıklar Evinde kapatılmış pencerenin açılması, tepe pencerelerindeki boyaların temizlenmesi ve duvar bitiş malzemesinin açık renkte seçilmesi aydınlatma değerlerini olumlu etkileyecektir. Onarılmış Zühtü Bey Evinde ise gömme dolaba dönüştürülen pencere ve kapatılan tepe penceresinin özgün durumuna getirilerek yeniden pencere işlevi kazandırılması ayrıca mekanın güney duvarındaki tepe pencerelerindeki niteliksiz boyaların temizlenmesi aydınlatma düzeyini olumlu etkileyecektir. Bu çalışma, tarihi konutların özgün doğal aydınlatma özelliklerinin tespit edilerek, onarım ve koruma kararlarının geliştirilmesine dikkat çekmesi açısından önem taşımaktadır.

Text in English; Abstract: Turkish and English., Thesis (Master)--İzmir Institute of Technology, Architectural Restoration. İzmir, 2020, Includes bibliographical references (leaves: 137-142), Çakmur Houses building group, that was constructed in the middle of the 19th century, extended with additional spaces and went through various repair works during the 20th century, are one of the rare constructions in the region with its original architectural space and elements. Çakmur Houses are related with the population movements due to Ottoman-Russian wars that took place in South Caucasus in the 19th and 20th centuries. Çakmur Houses located in Gaziler (Bardız) village of Şenkaya district of Erzurum consists of three house structures, two of which adjacent to each other, and the other ancillary spaces around these residences. Residents, that changed due to the wars after the 19th century, constructed both new buildings and added new spaces to existing buildings in Bardız and its surroundings. Çakmur Houses consist of original structures built in this way. The building group was damaged in the Şenkaya earthquake that occurred in 1999. The restoration of Çakmur Houses, registered as an immovable cultural asset in 2008, was completed in 2012. The purpose of this study to analyse the values of the building group and to investigate and evaluate the technical, administrative and legal decisions made during the conservation process according to the international charters, the law numbered 2863 and the principle decisions of Supreme Council for the Conservation of Immovable Cultural Assets. Investigating the steps followed during conservation process of a rural building group will contribute to the prevention of possible similar problems that might occur during the restoration of similar building groups., 19. yüzyılın ortalarında inşa edilen ve 20. yüzyıl boyunca çeşitli mekânlar eklenen ve onarımlar gören Çakmur Evleri yapı grubu, özgün mimari mekân ve elemanları ile bölgedeki ender yapılardan biridir. Çakmur Evleri, 19. ve 20. yüzyıllarda Osmanlı Devleti ve Rusya arasında Güney Kafkasya’da gerçekleşen savaşlar ve savaşlara bağlı olarak gelişen nüfus hareketleri ile ilişkilidir. Erzurum’un Şenkaya İlçesinin Gaziler (Bardız) Köyü’nde yer alan Çakmur Evleri; ikisi birbirine bitişik üç konut yapısı ile bu konutların çevresindeki yardımcı birimlerden oluşmaktadır. 19. yüzyıldan sonra yaşanan savaşlar sonucunda değişen kullanıcılar, Bardız ve çevresinde, hem yeni yapılar inşa etmiş hem de mevcut yapılara yeni mekânlar eklemişlerdir. Çakmur Evleri de bu şekilde inşa edilmiş özgün yapılardan oluşmaktadır. Yapı grubu, 1999 yılında meydana gelen Şenkaya depreminde hasar görmüştür. 2008 yılında taşınmaz kültür varlığı olarak tescillenen Çakmur Evleri’nin restorasyonu 2012 yılında tamamlanmıştır. Bu çalışmanın amacı; yapının değerlerini analiz etmek ve koruma sürecinde verilen teknik, idari ve hukuki kararları, uluslararası tüzükleri, 2863 sayılı yasa ve Taşınmaz Kültür Varlıkları Yüksek Kurulu’nun ilke kararları doğrultusunda incelemek ve değerlendirmektir. Kırsaldaki bir yapı grubunun koruma sürecinde izlenen adımların incelenmesi, benzer özellikteki yapı gruplarının restorasyonları sırasında gerçekleşecek benzer sorunların tekrar yaşanmaması adına katkı sağlayacaktır.

Thesis (Doctoral)--Izmir Institute of Technology, Architectural Restoration, Izmir, 2019, Includes bibliographical references (leaves: 166-184), Text in English; Abstract: Turkish and English, Sustaining functional continuity of historical buildings is a commonly acknowledged conservation strategy and thermal retrofitting interventions applied on these buildings has complemental potentials to this strategy as these interventions can be designed to increase the thermal satisfaction of occupants. The aim of this thesis is to examine the thermal behavior of a common historical building type in Anatolia, the traditional houses with exterior hall, and to determine enhancement potentials of possible thermal interventions which will not cause loss of heritage values. Method of the study consists of on-site thermal measurements and transient thermal analysis of case studies utilizing the software DesignBuilder. Case studies were selected from both urban and rural sub-settlements of Muğla City in order to detect possible effects of prevailing microclimates. With the results obtained, it was demonstrated the retrofitting interventions of thermal insulation works in roofs and floors between storeys, airtightness measures, addition of secondary glazing to window frames and the addition of closed circulation corridors provide significant improvements in thermal performance of the cases. According to simulation analyses, it was specified that these interventions would save 38.0% of the total building energy use in the urban and 49.4% in the rural subsettlements. These improvement percentages can even be increased to more than 80% when the integration of a new HVAC system such as ground-source heat pump is implemented. Consequently, it was determined the traditional houses with exterior hall have significant potentials for thermal enhancements which renders the application of thermal interventions as a capable conservation strategy., Tarihi yapıların işlevsel sürekliliğinin sağlanması için önlemler alınması, restorasyon uygulamalarında yaygın olarak kullanılan önemli bir koruma stratejisidir. Bu yapılar için önerilecek ısıl iyileştirme müdahaleleri ise yapı enerji kullanımında tasarruf ve kullanıcı ısıl konforunda iyileşme sağlayarak bu strateji bağlamında tamamlayıcı potansiyellere sahiptir. Bu tezin amacı, Anadolu’da yaygın bir tarihi yapı tipi olan dış sofalı geleneksel konutların ısıl davranışını incelemek ve bu incelemeye dayalı olarak bu tür yapıların miras değerinde kayıplara neden olmayacak olası ısıl müdahalelerin iyileştirme potansiyellerini belirlemektir. Çalışmanın yöntemi, örnek yapılarda uygulanmış yerinde ısıl ölçümlerden ve yapıların DesignBuilder yapı simülasyon yazılımı kullanılarak yürütülmüş zamana bağlı ısıl analizlerinden oluşmaktadır. Örnek yapılar, olası mikroklima koşullarının etkilerinin de değerlendirilebilmesi için Muğla Kenti’nin kentsel ve kırsal alt yerleşmelerinden seçilmiştir. Elde edilen ısıl simülasyon sonuçlarıyla, çatıda ve katlar arası döşemelerde uygulanacak ısıl yalıtım uygulamalarının, hava sızdırmazlık önlemlerinin, pencerelere çift cam eklenmesinin ve özgün durumda doğrudan dış hava koşullarına açılan odaların kapalı bir dolaşım koridoruyla birbirine bağlanmasının yapıların ısıl performansında önemli iyileştirmeler sağladığı gösterilmiştir. Bu müdahalelerin birlikte uygulandığında, kentsel alt yerleşme için bina toplam enerji kullanımında % 38.0, kırsal alt yerleşmede ise % 49.4 oranında tasarruf sağladığı belirlenmiştir. Bu iyileştirme yüzdelerinin, yapılarda toprak kaynaklı ısı pompası gibi yüksek verimli bir ısıtma / soğutma sisteminin entegrasyonu da sağlanabildiğinde % 80’in üstüne çıkabildiği görülmüştür. Sonuç olarak, dış sofalı geleneksel Anadolu konutunun ısıl iyileştirme konusunda önemli bir potansiyele sahip olduğu ve bu türden iyileştirmeleri sağlayabilecek olası müdahalelerin de etkili bir koruma stratejisi olarak değerlendirilmesi gerektiği belirtilmiştir.

Thesis (Master)--Izmir Institute of Technology, Architectural Restoration, Izmir, 2019, Includes bibliographical references (leaves: 156-161), Text in English; Abstract: Turkish and English, The settlement located in the Historical Peninsula and around the Süleymaniye Külliye has an urban historical texture composed of Roman, Byzantine and Ottoman ruins and structures. Today, the area between Süleymaniye Külliyesi and İstanbul Textile Traders’ Market is gradually losing its traditional texture characteristics as a result of unqualified interventions, changes in land use and dilapidation. The aim of this study is to analyze the values and problems of the settlement, which was identified as the World Heritage Site and to develop interventions for preserving and sustaining the area with its traditional characteristics. Within the scope of the study, sub-zones were determined by considering the distribution of historical structures in the area, traditional texture characteristics, change and originality in the settlement texture, diversity and distribution of commercial and residential use, conservation and change characteristics. Intervention decisions were developed by evaluating the environmental, architectural and socially examined values and problems. As a result of the study, pedestrianization of the streets with heavy vehicular traffic, design of the registered empty plots, used for parking, as a reinforcement area, design of Emir Madrasah plot as an informative exhibition area about the monument are some interventions on the area scale. On the building scale, restoration of the ruined monuments, use of monumental buildings in accordance with their original use were proposed, building specifications based on building height and footprint for new buildings were determined for the entire commercial area around Kirazlı Mescit Street., Tarihi Yarımada’da Süleymaniye Külliyesi ve çevresinde yer alan yerleşim alanı Roma, Bizans ve Osmanlı dönemine ait kalıntı ve yapıların oluşturduğu kentsel tarihi bir dokuya sahiptir. Günümüzde Süleymaniye Külliyesi ve İstanbul Manifaturacılar Çarşısı arasında kalan alan, tarihi süreç içinde yapılan niteliksiz müdahaleler, kullanım değişiklikleri ve bakımsızlık sonucu geleneksel doku özelliklerini giderek kaybetmektedir. Bu çalışmanın amacı, Dünya Miras Alanı olarak belirlemiş olan Süleymaniye Külliyesi çevresindeki yerleşim alanının yerinde incelenerek değerlerinin ve sorunlarının analiz edilmesi, alanın özgün değerleriyle korunması ve yaşatılması için öneriler geliştirilmesidir. Çalışma kapsamında, alandaki tarihi yapıların dağılımı, geleneksel doku özellikleri, yerleşme dokusundaki değişim ve özgünlük, ticari ve konut kullanımının çeşitliliği ve dağılımı, korunmuşluk ve değişmişlik özellikleri dikkate alınarak alt bölgeler belirlenmiş, alan; çevresel, mimari ve sosyal açıdan incelenmiş, değer ve sorunları değerlendirilerek müdahale kararları geliştirilmiştir. Çalışmanın sonucunda, taşıt trafiğinin yoğun olduğu caddelerin günün belli saatlerinde yayalaştırılması, İstanbul Manifaturacılar Çarşısı ile Süleymaniye Külliyesi arasında belirlenen bölgenin sağlıklaştırılarak konut alanı olması otopark olarak kullanılan tescilli boş parsellerin park, yeşil alan, çocuk oyun alanı kullanımlarına yönelik donatı alanı olarak tasarlanması, yıkılmış anıt yapı olan Emir Medresesi parselinin anıt yapı ve çalışma alanı ile ilgili bilgilendirici sergi alanı olarak düzenlenmesi alan ölçeğinde belirlenen önerilerdir. Yapı ölçeğinde ise harap durumdaki Molla Şemsettin Gürani Cami, Bozdoğan Su Kemeri, Ayşe Kadın Hamamı ve Muhittin Çelebi Türbesi’nin onarılması, anıt yapıların özgün kullanımlarına uygun işlevlendirilmesi, Kirazlı Mescit Sokağın çevresindeki ticari bölgenin tamamında ayrıca kuzeyi ile güneyinde yer alan tescilli yapıların yoğun olduğu adaların boş parsellerine yapılacak yeni yapılar için yapı yüksekiği ve yapı taban alanına dayalı yapılaşma koşulları belirlenmiştir.

Thesis (Master)--Izmir Institute of Technology, Architectural Restoration, Izmir, 2019, Includes bibliographical references (leaves: 110-114), Text in English; Abstract: Turkish and English, New technologies have been used in water distribution as a result of the modernization brought about by the Industrial Revolution started in Europe in the 18th century. Ottoman Empire also benefited from the technologies when granted privileges to foreign companies to establish water supplies in the port cities. Among these companies, “La Compagnie Ottomane des Eaux de Smyrne” (Ottoman Water Company of İzmir) built Halkapınar Water Pump Station building in İzmir in 1898. The building, which still maintains its original function, is located within the facility of İzmir Water and Sewerage Administration (İZSU) in Halkapınar. It consists of the main pump building and two outbuildings The aim of this study is to analyse the values and problems of the structure and to develop a conservation proposal. The method applied in the study is field survey, archives and literature research. It is a rare example of surviving industrial heritage and has a significance in reflecting the technological developments in water distribution in the 19th century. The problems of the building are poor quality additions and removals implemented throughout the years. As a result of the study, it is proposed to maintain the original function of the building, to remove poor quality additions in the main pump station and on the original outbuilding, to rearrange the original features, and open to public visitation. The proposed interventions considering the values of the building will contribute to the conservation and exhibition of the building as an industrial heritage., Avrupa’da on sekizinci yüzyılda başlayan endüstri devriminin getirdiği modernleşmenin etkisiyle su dağıtımında yeni teknolojiler kullanılmıştır. Osmanlı Devleti de yabancı şirketlere tanıdığı imtiyazlarla liman kentlerinde şehre su isale etmek amacıyla endüstriyel gelişmelerin getirdiği teknolojilerden yararlanmıştır. Bu şirketlerden “Compagnie Ottomane des Eaux de Smyrne” (İzmir Suları Osmanlı Şirketi) İzmir’ de 1898 yılında Halkapınar Su Pompa İstasyonu binasını inşa ettirmiştir. Günümüzde halen özgün işlevini sürdüren yapı, İzmir Su ve Kanalizasyon İdaresi’nin (İZSU) Halkapınar’da bulunan tesisi içinde yer alır. Yapı, ana pompa binası ve iki müştemilattan oluşur. Bu çalışmanın amacı; yapının değerlerini ve sorunlarını analiz etmek ve bir koruma önerisi geliştirmektir. Çalışmada uygulanan yöntem, arazi çalışması, arşiv ve literatür araştırmasıdır. Yapı Osmanlı dönenimnde inşa edilmiş günümüze kadar gelen endüstriyel mirasın nadir bir örneğidir ve 19 yüzyılda su dağıtımındaki teknolojik gelişmeyi yansıtmak açısından önemlidir. Yapıda belirlenen sorunlar, zaman içinde yapılan niteliksiz ekler ve kaldırılan özgün elemanlardır. Çalışma sonucunda yapının özgün işlevini sürdürmesi, ana pompa istasyonu ve özgün müştemilattaki niteliksiz eklerin kaldırılması ve özgün niteliklerinde yeniden düzenlenmesi ve yapının ziyarete açılması önerilmiştir. Yapının sahip olduğu değerler göz önüne alınarak önerilen müdahaleler onun bir endüstri mirası olarak korunmasına ve sergilenmesine katkı sağlayacaktır.

Thesis (Master)--Izmir Institute of Technology, Architectural Restoration, Izmir, 2019, Includes bibliographical references (leaves: 126-138), Text in English; Abstract: Turkish and English, Özbek Bath is one of the Ottoman baths in Urla that has survived until today that is considered to have been built in the 15th century or 16th century. The building is an indicator of the identity of the Özbek Village in the past together with the historical laundries, fountains and bridges. The bath is a cultural heritage that needs to be protected with its domed and vaulted superstructure, plan layout consisting of two private bathing cells opening to the warm space/hot space, water reservoir and woodshed, copper boiler embedded in the flooring of the water reservoir, sitting platforms and stone basins. The bath substantially maintains its original qualities with its construction technique and material use. The dressing space and toilet, wooden roof of the woodshed of the building, which has not been used since 1970, have totally collapsed. The upper parts of the walls of the east and west facades, and the walls of the woodshed, courtyard and chimney are partially collapsed. The bath has architectural, historical, environmental, traditional, documentary and originality values, however, its current structural problems require intervention. The purpose of this study is to document the architectural and structural qualities of the structure that are present today and to develop conservation recommendations taking the original qualities and problems into consideration. The method of the study includes literature research and documentation study based on field study. The study includes intervention decisions for the re-functioning and protection of the structure and for its repair conserving its original qualities. It is recommended that the structure should regain its use as a bath taking the views of the residents of the village on the bath and the regional, socio-cultural requirements into consideration. With this approach, decisions were developed for the reconstruction of the collapsed dressing space and toilet, repair of the partial missing and deformations in line with the original architectural qualities. The intervention decisions will contribute to the protection of the Özbek Bath as a cultural heritage., Özbek Hamamı, Urla’da 15.-16. yüzyıllarda inşa edildiği düşünülen ve günümüze kadar ulaşan Osmanlı Dönemi hamam yapılarından biridir. Yapı, Özbek Köyü’ndeki tarihi çamaşırhaneler, çeşmeler ve köprüler ile birlikte yerleşmenin geçmiş dönemlerdeki kimliğinin göstergesidir. Hamam, kubbeli ve tonozlu üst örtüsü, ılıklık/sıcaklık mekanına açılan iki halvet hücresi, su deposu ve odunluktan oluşan plan düzeni, su deposunun döşemesinde gömülü bakır kazanı, sekileri ve taş kurnaları ile korunması gerekli kültür varlığıdır. Planlama, yapım tekniği ve malzeme özellikleri ile hamam, büyük ölçüde özgün özelliklerini korumaktadır. 1970 yılından bu yana kullanılmayan yapının soyunmalık ve tuvalet mekanları, odunluk mekanının ahşap çatısı tümüyle yıkılmıştır. Batı ve doğu cephe duvarlarının üst kısımları, odunluk, avlu ve baca duvarları kısmi olarak yıkılmıştır. Hamam; mimari, tarihi, kültürel, çevresel, geleneksel, belge ve özgünlük değerlerine sahiptir ancak günümüzde sahip olduğu yapısal problemler müdahale gerektirmektedir. Bu çalışmanın amacı, hamamın günümüze kadar gelen mimari ve yapısal özelliklerini belgelemek ve korunması gereken özgün nitelikleri ile problemlerini dikkate alarak koruma önerileri geliştirmektir. Çalışmanın yöntemi arazi incelemesine dayalı olarak belgeleme çalışması ve literatür araştırmasıdır. Çalışmada, yapının yeniden işlevlendirilmesine ve korunmasına yönelik müdahale kararları, özgün nitelikleri koruyarak yapının onarılması yönünde geliştirilmiştir. Köy sakinlerinin hamam ile ilgili düşünceleri ve bölgesel sosyokültürel ihtiyaçlar göz önünde bulundurularak yapıya hamam kullanımının yeniden kazandırılması önerilmiştir. Bu yaklaşımla yıkık soyunmalığın ve tuvaletin yeniden yapılması, kısmi kayıp ve bozulmaların özgün mimari özelliklere uygun olarak onarılması yönünde kararlar geliştirilmiştir. Geliştirilen müdahale kararları, Özbek Hamamı’nın bir kültür mirası olarak korunmasına katkı sağlayacaktır.

Thesis (Master)--Izmir Institute of Technology, Architectural Restoration, Izmir, 2019, Includes bibliographical references (leaves: 270-278), Text in English; Abstract: Turkish and English., Modernization movements have led to significant changes particularly in the military field as well as administrative, educational and health fields in the Ottoman Empire in the 19th century. The first studies in the modernization process became effective in the formation of military architecture by changing the military organization and army order. In the 19th century, military structures such as barracks, hospitals and schools were built to meet the needs of the new regular army. Therefore, essential changes in the field of health during the modernization process were first applied in the military field. Historic Mithatpaşa Military Hospital is a rare example of the Neoclassical architectural features of the Ottoman military health buildings constructed outside of İstanbul during the modernization process. It was built on Mithatpaşa Street in 1891 as Hamidiye Military Hospital to meet the health services of Asakir-i Mansure Barracks, known as Sarı Kışla, which was built during the modernization process in İzmir. The building, which continued to serve health service until moving to its new location on İnönü Street in 1971, was used for various military services until 1988. Then, it was used as a warehouse for many years and lack of maintenance caused the building to be dilapidated. The building, which was transferred to İzmir Katip Çelebi University in 2012 and a restoration project was prepared, is currently under construction. The historic building has preserved most of its original planning features with large patient wards and its Neoclassical facade features. The most significant issues identified in the structure are the unqualified additions made over time and the removal of the original elements. The aim of this study is examining the architectural features of the building, determining the values and developing the conservation proposals. The method of the study is field study, archive and literature research. Within the scope of the study, it was proposed to use the building, which was built as a hospital and is currently used by university, as a Medical Simulation Center, after the restoration process. The proposed function will contribute to the preservation of the historic Mithatpaşa Military Hospital as a cultural heritage., Modernleşme hareketleri, 19. yüzyılda Osmanlı Devleti’nde başta askeri alan olmak üzere idari, eğitim ve sağlık alanlarında önemli değişikliklere neden olmuştur. Modernleşme sürecindeki ilk çalışmalar, askeri teşkilat yapısı ve ordu düzenini değiştirerek askeri mimarinin biçimlenmesinde etkili olmuştur. 19. yüzyılda yeni düzenli ordunun ihtiyaçlarını karşılamak için kışla, hastane, okul gibi askeri yapılar inşa edilmiştir. Bu nedenle modernleşme sürecinde sağlık alanında yaşanan köklü değişimler de ilk olarak askeri alanda uygulanmıştır. Tarihi Mithatpaşa Askeri Hastanesi, modernleşme sürecinde, İstanbul dışında inşa edilmiş olan Osmanlı askeri sağlık yapılarının Neoklasik mimari özellikler taşıyan günümüze ulaşan nadir bir örneğidir. İzmir’de, modernleşme sürecinde inşa edilen ve Sarı Kışla olarak bilinen Asakir-i Mansure Kışlası’nın sağlık hizmetlerini karşılamak için 1891 yılında Hamidiye Askeri Hastanesi olarak Mithatpaşa Caddesi üzerinde inşa edilmiştir. 1971 yılında, İnönü Caddesi'ndeki yeni yerine taşınana kadar sağlık hizmetini sürdüren yapı, 1988 yılına kadar çeşitli askeri hizmetler için kullanılmıştır. Ancak bu tarihten sonra uzun yıllar depo olarak kullanılması ve bakımsız kalması yapının harap olmasına neden olmuştur. 2012 yılında İzmir Katip Çelebi Üniversitesi’ne devredilen ve restorasyon projesi hazırlanan yapı günümüzde onarım aşamasındadır. Tarihi yapı, geniş hasta koğuşlarına sahip özgün planlama özelliklerini ve Neoklasik cephe özelliklerini büyük ölçüde korumuştur. Yapıda belirlenen sorunların en önemlileri zaman içinde yapılan niteliksiz ekler ve kaldırılan özgün elemanlardır. Bu çalışmanın amacı; yapının mimari özelliklerinin incelenmesi, değerlerinin belirlenmesi ve koruma önerilerinin geliştirilmesidir. Çalışmanın yöntemi arazi çalışması, arşiv ve literatür araştırmasıdır. Çalışma kapsamında hastane olarak inşa edilen ve günümüzde üniversitenin kullanımında olan yapının onarım sonrası Tıp Simülasyon Merkezi olarak kullanılması önerilmiştir. Geliştirilen kullanım önerisi Tarihi Mithatpaşa Askeri Hastanesi’nin bir kültür mirası olarak korunmasına katkı sağlayacaktır.

Thesis (Doctoral)--Izmir Institute of Technology, Architectural Restoration, Izmir, 2019, Includes bibliographical references (leaves: 78-89), Text in English; Abstract: Turkish and English, Synthetic polymers can be replaced by biodegradable ones as adhesive, water repellents and consolidants in stone conservation to preserve historic buildings from further deterioration. In this study, the long-term stabilities of two biodegradable polymers, polyhydroxybutyrate (PHB) and poly-l-lactide (PLA) and an acrylic polymer (Paraloid B72), which are commonly used in conservation works of artefacts, were evaluated on limestone through an UV lamp-weathering chamber. Chemical and morphological changes induced by accelerated weathering test were followed by Fourier Transform Infrared spectroscopy (FT-IR) and Scanning Electron Microscopy (SEM) analysis. The protection efficiencies of the polymers were determined by following the changes in the color, capillary water absorption and static contact angle on the limestone surfaces in accordance with CEN standards developed by the European Committee of Standardization (CEN) for conservation of cultural property. PHB, PLA and Paraloid B72 coatings significantly increased hydrophobicity, decreased capillary water absorption and caused negligible change in the color of the limestone. All polymers showed chemical, physical and optical changes under accelerated weathering conditions. Paraloid B72 decomposed by the reduction of molecular weight, decomposition of ester group and formation of gamma lactones and hydro peroxides. PHB and PLA decomposed with formation of CO2 and hydro peroxide, hydrolysis of ester groups and reduction of the molecular weight. Chemical changes cause to etching, holes, voids, cracks and slight color differentiations on the coatings by chain scission, breaking of polymer bonds and formation of volatile gaseous products. Protection efficiencies of the PLA and PHB polymers almost same as that of the widely used acrylic polymer Paraloid B72. However, PLA and PHB seem to be promising polymers as protective agents due to their reversibility and biodegradability, low chromatic changes, good hydrophobic behavior and good stability to weathering in reducing the effects of outdoor exposure on limestone surfaces., Bio bozunur polimerler, tarihi yapıları bozulmalara karşı korumak için taş korumada yapıştırıcı, su itici ve birleştirici olarak kullanılan sentetik polimerlere alternatif olabilirler. Bu çalışmada, iki bio bozunur polimerin, polihidroksibütirat (PHB) ve poli-l-laktidin (PLA) ve tarihi eserlerin korunmasında yaygın olarak kullanılan bir akrilik polimerin (Paraloid B72) uzun vadeli dayanıklılıkları UV-lambalı-yaşlandırma test cihazında, kireçtaşları üzerinde değerlendirilmiştir. Hızlandırılmış yaşlandırma testi sonucunda oluşan kimyasal ve morfolojik değişiklikler, Fourier Dönüşümlü Kızılötesi spektroskopisi (FT-IR) ve Taramalı Elektron Mikroskobu (SEM) analizleri ile izlemiştir. Polimerlerin koruma etkinlikleri, kültürel mirasın korunması için Avrupa Standardizasyon Komitesi (CEN) tarafından geliştirilen CEN standartlarına uygun olarak kireçtaşı yüzeylerinde renk, kılcal su emilimi, statik temas açısı ve su buharı geçirgenliğindeki değişiklikler izlenerek belirlenmiştir. PHB, PLA ve Paraloid B72 kaplamalarının; kireç taşının hidrofobikliğini önemli ölçüde arttırdığı, kılcal su emilimini azalttığı ve kireçtaşı renginde önemli bir değişikliğe neden olmadığı tespit edilmiştir. Tüm polimerler, hızlandırılmış yaşlandırma koşulları altında kimyasal, fiziksel ve optik değişiklikler göstermiştir. Paraloid B72, moleküler ağırlığın azalması, ester grubunun ayrışması ve gama laktonlarının ve hidro peroksitlerin oluşumu ile bozulmuştur. PHB ve PLA ise CO2 ve hidro peroksit oluşumu, ester gruplarının hidrolizi ve moleküler ağırlığın azalması ile bozulmuştur. Kimyasal değişiklikler, zincir kırılması, polimer bağlarının kırılması ve uçucu gaz ürünlerinin oluşumu ile kaplamalarda aşınmaya, deliklere, boşluklara, çatlaklara ve hafif renk farklılaşmalarına neden olmuştur. PLA ve PHB polimerlerinin koruma etkinlikleri, yaygın olarak kullanılan akrilik polimer Paraloid B72 ile aynıdır. Bununla birlikte, PLA ve PHB'nin, geri dönüştürülebilirliği, biyolojik olarak parçalanabilirliği, düşük kromatik değişimleri, iyi hidrofobik davranışları ve dış hava koşullarına maruz kalan kireç taşı yüzeyindeki dayanıklılıklarının iyi olması nedeniyle koruyucu maddeler olarak ümit verici oldukları görülmüştür.

Tarihi yapıların işlevsel sürekliliğinin sağlanması için önlemler alınması, restorasyon uygulamalarında yaygın olarak kullanılan önemli bir koruma stratejisidir. Bu yapılar için önerilecek ısıl iyileştirme müdahaleleri ise yapı enerji kullanımında tasarruf ve kullanıcı ısıl konforunda iyileşme sağlayarak bu strateji bağlamında tamamlayıcı potansiyellere sahiptir. Bu tezin amacı, Anadolu'da yaygın bir tarihi yapı tipi olan dış sofalı geleneksel konutların ısıl davranışını incelemek ve bu incelemeye dayalı olarak bu tür yapıların miras değerinde kayıplara neden olmayacak olası ısıl müdahalelerin iyileştirme potansiyellerini belirlemektir. Çalışmanın yöntemi, örnek yapılarda uygulanmış yerinde ısıl ölçümlerden ve yapıların DesignBuilder yapı simülasyon yazılımı kullanılarak yürütülmüş zamana bağlı ısıl analizlerinden oluşmaktadır. Örnek yapılar, olası mikroklima koşullarının etkilerinin de değerlendirilebilmesi için Muğla Kenti'nin kentsel ve kırsal alt yerleşmelerinden seçilmiştir. Elde edilen ısıl simülasyon sonuçlarıyla, çatıda ve katlar arası döşemelerde uygulanacak ısıl yalıtım uygulamalarının, hava sızdırmazlık önlemlerinin, pencerelere çift cam eklenmesinin ve özgün durumda doğrudan dış hava koşullarına açılan odaların kapalı bir dolaşım koridoruyla birbirine bağlanmasının yapıların ısıl performansında önemli iyileştirmeler sağladığı gösterilmiştir. Bu müdahalelerin birlikte uygulandığında, kentsel alt yerleşme için bina toplam enerji kullanımında % 38.0, kırsal alt yerleşmede ise % 49.4 oranında tasarruf sağladığı belirlenmiştir. Bu iyileştirme yüzdelerinin, yapılarda toprak kaynaklı ısı pompası gibi yüksek verimli bir ısıtma / soğutma sisteminin entegrasyonu da sağlanabildiğinde % 80'in üstüne çıkabildiği görülmüştür. Sonuç olarak, dış sofalı geleneksel Anadolu konutunun ısıl iyileştirme konusunda önemli bir potansiyele sahip olduğu ve bu türden iyileştirmeleri sağlayabilecek olası müdahalelerin de etkili bir koruma stratejisi olarak değerlendirilmesi gerektiği belirtilmiştir. Sustaining functional continuity of historical buildings is a commonly acknowledged conservation strategy and thermal retrofitting interventions applied on these buildings has complemental potentials to this strategy as these interventions can be designed to increase the thermal satisfaction of occupants. The aim of this thesis is to examine the thermal behavior of a common historical building type in Anatolia, the traditional houses with exterior hall, and to determine enhancement potentials of possible thermal interventions which will not cause loss of heritage values. Method of the study consists of on-site thermal measurements and transient thermal analysis of case studies utilizing the software DesignBuilder. Case studies were selected from both urban and rural sub-settlements of Muğla City in order to detect possible effects of prevailing microclimates. With the results obtained, it was demonstrated the retrofitting interventions of thermal insulation works in roofs and floors between storeys, airtightness measures, addition of secondary glazing to window frames and the addition of closed circulation corridors provide significant improvements in thermal performance of the cases. According to simulation analyses, it was specified that these interventions would save 38.0% of the total building energy use in the urban and 49.4% in the rural sub-settlements. These improvement percentages can even be increased to more than 80% when the integration of a new HVAC system such as ground-source heat pump is implemented. Consequently, it was determined the traditional houses with exterior hall have significant potentials for thermal enhancements which renders the application of thermal interventions as a capable conservation strategy. 267

Arkeolojik alanlarda bir koruma ve sunum tekniği olan anastilosis, yapıların dağılmış özgün parçalarının bir araya getirilerek ayağa kaldırılmasıdır. Uygulamayla, özgün yerlerine yerleştirilen mimari elemanların, alanda dağınık haldeki durumlarına göre daha iyi korunmalarının sağlanacağı ve yapılar hakkında üç boyutlu bilgi aktararak koruma pratiğinin gerekliliğini anlatmada katkı sağlanacağı ileri sürülebilir. Bu çalışmanın amacı, Batı Anadolu'daki anastilosis uygulamalarını inceleyerek ve değerlendirerek, arkeolojik alanlardaki yapıların korunarak sergilenmesine yönelik uygulamalara katkı sağlamak ve uygulamalarda dikkate alınması gereken genel ilkeler belirlemektir. Bu doğrultuda, antik dönem kent ve kutsal alanlarında önemli yeri olan Yunan ve Roma dönemi tapınak yapılarındaki anastilosis örnekleri Batı Anadolu'dan seçilmiştir. Çalışmanın yöntemi, uygulamaların yerinde incelenmesi, arşiv ve literatür araştırması, kazı ekibi tarafından hazırlanan kazı raporlarının değerlendirilmesidir. Değerlendirmede, uluslararası koruma dokümanları ve yayınlar çerçevesinde anastilosis ilkeleri; çevre ölçeğinde yapının vurgusu, yapısal ve görsel bütünlük, özgünlük, güvenilirlik, ayırt edilebilirlik, görsel ve malzeme uyumluluğu, geri alınabilirlik ve yeniden müdahale edilebilirlik olarak belirlenmiştir. Bu ilkeler doğrultusunda uygulamaların, tapınakların antik dönemde sahip olduğu önemi vurguladığı, dağılan yapı elemanlarının daha iyi korunmasına ve yapılar hakkında bilgi aktarımına katkıda bulunduğu ileri sürülebilir. Ancak, özgünlük ilkesinin sağlanamaması nedeniyle uygulamanın restorasyon ya da rekonstrüksiyona dönüştüğü, çevre ölçeğindeki vurgu ilkesinin sağlanamaması sonucu tapınağın alanda özgününden baskın hale geldiği, anıt bütünlüğü ilkesinin sağlanamaması sonucu tapınak kitlesini algılatmaya katkı sağlamadığı ve yeni malzemelerin özgünlere zarar vermesi sonucunda yenilenmesi gereken uygulamalar da belirlenebilmektedir. Anastelosis, a conservation and presentation technique in archaeological sites, is the practice of reassembling the scattered original parts of the structures. It can be stated that anastelosis ensures a better protection of the architectural fragments by re-placing them in their original places and contributes to the necessity of conservation practice by providing three-dimensional information about the structures. The aim of this study was, to contribute to the conservation and presentation of the structures in archaeological sites and to determine the basic principles to be considered during the implementations by analysing and evaluating the anastelosis implementations in Western Anatolia. Accordingly, anastelosis examples of Ancient Greek and Roman period temple structures that had significance in polis and sanctuaries were selected from Western Anatolia. Method of the study was on-site examination of the implementations, archive and literature research and evaluation of the information obtained from excavation reports prepared by the excavation team. In the evaluation, anastelosis principles, within the framework of international conservation documents and publications, were determined as emphasis of the structure within site scale and in original state, structural and visual integrity of the monument, authenticity, reliability, distinguishability, visual and material compatibility, reversibility and re-treatability. It can be stated that the implementations examined, in line with these principles, emphasized the importance of the temples in ancient times, contributed to better conservation of the scattered structure elements and transfer of information concerning the constructions. However, in some cases, the implementation has transformed to restoration or reconstruction as the authenticity principle could not be met; the temple became dominant than its original due to the inability to emphasize the structure within site principle; the mass of the temple could not be perceived due to lack of integrity principle; and the implementations that need to be redone have been identified as the use of new materials damaged the original elements. 248

Damlacık Semti, tarihi Roma dönemine kadar uzanan, İzmir'in Kemeraltıbölgesinde 17. yüzyılda kurulan en eski Türk yerleşim bölgelerinden biridir. Tarihiyerleşme dokusunu günümüze kadar koruyan semt, körfez manzarası ve yeşil dokusuiçindeki yüzyıllık ağaçları ile korunması gerekli çevresel ve mimari özelliklere sahiptir.Kentin geçmiş kimliğinin tarihi, kültürel ve mimari göstergelerini taşıyan bu alandayapılacak müdahaleler, alanın sahip olduğu değerlerin kaybolmasına yol açmamalıdır.2011 yılında kazısı başlayan ve 2015 yılında tamamlanan Konak-Yeşildere Tüneli,Damlacık Semti'nin kuzey-güney doğrultusunda altından geçerek Konak'ı Yeşildere'denBuca'ya bağlamıştır. Bu çalışmanın amacı, Kentsel ve 3. Derece Arkeolojik Sit alanındabulunan Damlacık Semti'nin Konak-Yeşildere Tüneli ile artan ve hızlanan tahribatınınincelenmesi ve koruma önerilerinin geliştirilmesidir. Çalışma kapsamında, DamlacıkSemti'nin ticari ve konut kullanımının çeşitliliği ve dağılımı, korunmuşluk ve değişmişliközellikleri, açılan tünelin alana sosyal ve fiziksel etkileri dikkate alınarak, alt bölgelerbelirlenmiş; alan; çevresel, mimari ve sosyal açıdan incelenmiş, değer ve sorunlarıdeğerlendirilerek müdahale kararları geliştirilmiştir. Çalışmanın sonucunda, tünel hattı veçevresinden başlamak üzere alınacak yapısal önlemler, sosyal projeler ve restorasyonprojeleri ile Damlacık Semti'nin canlandırılması, yerel idarenin denetiminde bir proje veuygulama birimi oluşturulması, tünel hattında kalan tescilli ve tescile öneri yapılarıngüçlendirilerek onarımı ve seçilen tarihi konutların semt sakinlerinin kullanımına yönelikişlevlendirilmesi önerilmiştir. Damlacık District with a history dating back to Roman Period is one of the oldestTurkish settlement areas from the 17th century in Kemeraltı neighborhood of İzmir. Thedistrict, preserving its historical settlement texture until today, having a bay view togetherwith its centuries old trees located within green areas has environmental and architecturalfeatures that need to be protected. Interventions to be carried out in this area having thehistorical, cultural and architectural indicators of the city's past identity, should not leadto the loss of its values. Konak-Yeşildere Tunnel, the excavation of which started in 2011and completed in 2015, connected Konak to Yeşildere passing under the north-southdirection of Damlacık District. The aim of this study is to investigate the increasingdamage in Damlacık District, due to the construction of Konak-Yeşildere Tunnel, locatedin an Urban and 3rd Degree Archaeological Site with its historical and traditional features,and consequently to develop conservation proposals. Within the scope of the study, thearea was sub-divided into smaller zones considering the diversity and distribution ofcommercial and residential use in Damlacık District, its protected and alteredcharacteristics, social and physical effects of the tunnel in the area. The district wasexamined from environmental, architectural and social aspects; intervention decisionswere developed by assessing its values and problems. As a result, revitalization ofDamlacık District through structural measures, social projects and restoration projectsstarting from the tunnel route and its surroundings, establishing a project andimplementation unit under the supervision of local administration, restoration of theremaining registered and sugessted for registry structures in the tunnel route andrestoration of the selected historical houses for adaptive reuse by residents were proposed. 365

In this study, material characteristics of glass mosaic tesserae from Antandros ancient city, western Turkey, were investigated. The main objective of this study was to determine the compositional group of the glass tesserae. Their color, mineralogical, chemical and microstructural characteristics were determined using colorimeter, x-ray diffraction, x-ray fluorescence and scanning electron microscope. The results show that all the Antandros glasses were produced by using coastal sand as Levantine I glasses and exhibit similar compositions with natron type glasses (Roman type glasses), except for lower natron levels. Lower natron levels indicate that Antandros mosaic glass may have been produced in 7th century AD or natron may have been provided from a new flux source due to the shortage of Egyptian mineral soda or due to economic reasons glass manufacturers succeeded to produce same glass with low flux addition. Antandros glass tesserae were all opacified with antimony oxides and colored with transition metal oxides which are common used in Roman Period.

Thesis (Master)--Izmir Institute of Technology, Architectural Restoration, Izmir, 2016, Includes bibliographical references (leaves: 123-126), Text in English; Abstract: Turkish and English, xiv, 193 leaves, The traditional residential architecture in Şanlıurfa has survived to present in Southeastern Anatolia. Traditional Şanlıurfa houses conserve original design characteristics with specialized spaces around an inner courtyard. The traditional house, dated 1877, located in historical neighborhood in Şanlıurfa was selected as thesis subject, considering its original characteristics to be preserved and its problems to determine conservation decisions. The building was originally arranged as haremlik and selamlık sections. However, in selamlık section, new residential building was constructed. The aim of this thesis was to document haremlik section that has survived until today, analyze architectural and structural characteristics, identify the problems and develop conservation proposals. The method of the study was field survey, documentation, analysis and historical research. The building has spaces authentic to traditional Şanlıurfa houses such as rooms, iwan, stone balcony, traditional kitchen, cellar and camel barn. The house is two storey on south and one storey on north and east. The building has environmental, traditional, historical, architectural and documentary values, however, its structural and morphological problems need interventions. Collapsed vault section on the first floor, missing architectural elements and inharmonious additions are problems of the building. In scope of interventions, continuation of its residential use is suggested, the separated old selamlık section was excluded from the intervention decisions. Structural and morphological intervention decisions were developed to conserve and rehabilitate the original characteristics of the building. With this approach, reconstruction of the collapsed vault sections in the original form with similar material, renewal of joineries and arrangement of spaces in accordance with contemporary use are proposed., Şanlıurfa (tarihi adıyla Urfa)’da bulunan geleneksel taş konut mimarisi Güneydoğu Anadolu’da günümüze kadar gelmiştir. Geleneksel Şanlıurfa evleri iç avlu etrafında düzenlenmiş özelleşmiş mekanları ile oluşturulan özgün tasarım özelliklerini korumaktadır. Şanlıurfa tarihi konut dokusu içinde yer alan 1877 tarihli geleneksel konut, korunması gereken özgün özellikleri ve günümüzdeki problemleri dikkate alınarak koruma kararlarını belirlemek için tez konusu olarak seçilmiştir. Yapı özgün düzeninde haremlik ve selamlık bölümlerinden oluşur. Ancak, günümüzde selamlık bölümünde geleneksel konut dokusu ile uyumsuz yeni bir konut inşa edilmiştir. Bu tezin amacı yapının günümüze kadar gelen haremlik bölümünü belgelenmek, mimari ve yapısal özelliklerini incelemek, sorunlarını belirlemek ve koruma önerileri geliştirmektir. Çalışmanın yöntemi arazi çalışması, belgeleme, analiz ve tarihi araştırmadır. Yapının Şanlıurfa evlerine özgü odalar, gezenek, eyvan, tandırlık, zerzembe ve develik gibi mekanları, merkezi bir avlu etrafında düzenlenmiştir. Yapı güneyde iki katlı, kuzey ve doğuda tek katlıdır. Eyvan süslemeli sivri kemeri ile güney avlu cephesinin karakteristik elemanıdır. Yapı çevresel, geleneksel, tarihi, mimari ve belgesel değerlere sahiptir, ancak yapısal ve biçimsel sorunları müdahale gerektirmektedir. Birinci katta, güneybatıdaki odanın yıkılmış tonozu, kayıp mimari elemanlar ve uyumsuz ekler yapının sorunlarıdır. Müdahaleler kapsamında yapının konut kullanımının devam etmesi önerilmiş, bölünme ile farklı bir mülkiyete geçen kısım müdahale kararları dışında tutulmuştur. Yapının özgün niteliklerinin korunmasına ve iyileştirilmesine yönelik yapısal ve biçimsel müdahale kararları geliştirilmiştir. Bu yaklaşımla yıkık tonoz bölümlerinin özgün biçimde yeniden yapılması, kapı ve pencere doğramalarının yenilenmesi ve mekanların günümüz kullanımlara uygun düzenlenmesi önerilmiştir.

The reconstruction works at archaeological sites need to be approached with caution to prevent disturbing any surviving evidence. This study aims to develop criteria for the evaluation of reconstructions at archaeological sites. The criteria have been developed through review of current international and national conservation charters to help improve reconstruction proposals. These criteria are determined considering the remain scale and the site scale. Accuracy of the reconstruction, avoidance of physical damage, compatibility of materials, distinguishability of the interventions, availability of the interventions for future applications, and reversibility are the criteria concerning the remain scale; limits of the intervention, retainability of the original characteristics of the site, and perception of the reconstruction are the criteria concerning the site scale. These criteria are applied to the reconstruction works realized at the West Stoa of Agora, zmir, Turkey during 1930s, which had to be dismissed and reimplemented in 2000s. The recent reconstruction was applied with compatible materials; the interventions did not damage the original materials and they are distinguishable. This study of the reconstruction presents the latest architectural information, provides a basis for future studies, and is reversible. The reconstructed structure does not falsify the original characteristics, but enables increased perception of the site.

Kuseyri Sabunhanesi, Antakya'da 19.yy'da inşa edilmiş ve günümüze kadar gelebilmiş ender sabunhane yapılarından biridir. Yapı, geniş galerilerin döşemelerinde gömülü daire planlı yağ kuyuları, zemin kotunun altında bulunan taş kazanlar ve kazanların altında bulunan ocak mekanı ile üst katta düşey ahşap kafesli sabun taraklama ve istifleme alanları ile Antakya'nın bir endüstri mirasıdır. Bu çalışmanın amacı; yapının değerlerini ve sorunlarını analiz etmek ve bir koruma projesi geliştirmektir. Çalışmada uygulanan yöntem, alan çalışması, arşiv ve literatür araştırması, Türkiye'de ve çevre ülkelerdeki diğer sabunhanelerin mimari özelliklerinin incelenmesidir. Bu çalışmalar sonucunda yapının korunmaya değer, tarihi, kültürel, mimari ve ekonomik değerlere sahip olduğu belirlenmiştir. Yapının sorunları uygulanan niteliksiz ekler ve yanlış malzeme kullanımıdır. Kuzey cephede zemin katta özgün taş duvarlar yenilenmiş, birinci katta özgün gölgeleme sistemi briket ve tuğla duvarlara dönüştürülmüş, çatının kuzey bölümü yenilenmiştir. Yapının doğusunda avluya açılan yığma taş mekanlar yıkılmış, tuğla malzemeyle yığma teknikte niteliksiz dükkanlar inşa edilmiştir. Yapının bir endüstri mirası olarak korunmasına yönelik müdahale kararları geliştirilmiştir. Kuseyri Sabunhanesi, geleneksel üretimin tanıtılacağı, Antakya'nın geleneksel el sanatları üretiminin yapılacağı sabun müzesi ve geleneksel el sanatları merkezi olarak işlevlendirilmiştir. Avlu ve sokak cephelerinde özgün mimari özelliklerin yansıtılması düşünülmüş, avlunun doğusunda niteliksiz bölümün kaldırılarak yapının sokaktan algılanabilmesini sağlayan satış birimleri düzenlenmiştir. Önerilen işlevsel, yapısal ve biçimsel müdahaleler, Kuseyri Sabunhanesi'nin bir endüstri mirası olarak korunmasına katkı sağlayacaktır. Kuseyri Soap Factory is one of the rare soap factory buildings constructed in the 19th century in Antakya, that has survived until today. The building is a notable historic industrial building as a part of industrial heritage throughout the city. It consists of circular olive oil wells buried beneath the ground of wide galleries, stone cauldrons located below the ground, fireplace room below the cauldrons on the basement floor; spreading and drying areas that have vertical wooden screens on the first floor. The aim of this study is to analyze the values and problems of the building and develop a conservation project. The methodology of the study includes the field survey, archive and literature research and architectural examination of the other soap factories in Turkey and surrounding countries. As a result of these studies, it was determined that the building has historical, cultural, architectural and economic values that should be conserved. The problems of the building are improper additions and the use of incompatible materials. The original stone masonry walls were renewed on the ground floor of the northern facade, the original wooden screen was converted into brick and cinder block walls. The original stone masonry spaces that opened to the courtyard were destroyed and unqualified brick masonry shops were constructed. The intervention decisions were developed to conserve the building as an industrial heritage. Kuseyri Soap Factory will be refunctioned as a soap museum and handicraft center where the traditional production will be introduced and traditional handicrafts of Antakya will be manufactured. It was proposed to emphasize the original architectural characteristics on the courtyard and street facades. The unqualified section will be removed and to allow perception of the building from the street the shops will be arranged on the east of the building. The proposed functional, structural and physical interventions will contribute to the conservation of Kuseyri Soap Factory as an industrial heritage. 440

Historic urban sites and traditional houses are the most important evidence of the past life style. The conservation of these traditional values in the context of conservation and revitalization of architectural heritage is in a sense the preservation of culture. The main goal of conservation is to enliven cultural properties by evaluating their architectural, historical, environmental, visual and aesthetic characteristics. These evaluation studies, which are essential in the context of conservation plans, are inevitable phases to determine the principles of the plans. This study is aimed to propose a method for the architectural evaluation phase, which is essential before conservation decisions. The proposed method is based on a gradation system. Odunpazari district in Eskisehir/Turkey is determined as the area to test this gradation method. It is proposed that this method explains the systematic way for evaluating architectural features belonging to historic sites whose conservation plans are to be prepared. In the study, traditional buildings are evaluated from the point of their exterior and interior architectural characteristics and classified as different value groups: A, B, C and D. This grouping will be advantageous to conservation decisions. Different technical teams may be organized to be responsible for these various value groups. As a result, a systematic approach for the determination of specialized teams and required equipment will be achieved. Thus, an accurate determination of required time and cost estimates will be realized.