Search

1982 Anayasası’nda idarenin kuruluşunu düzenleyen ilgili maddede ifade edildiği üzere; Türkiye, merkezi idare kuruluşu bakımından coğrafya durumuna, ekonomik şartlara ve kamu hizmetlerinin gereklerine göre, illere; iller de diğer kademeli bölümlere ayrılmaktadır. Tarihi süreçte geç dönem Osmanlı modernleşmesi kapsamında, idarenin sahip olduğu merkeziyetçi karakteri güçlendirmek amacıyla teşkilatlandırılan il idareleri, Cumhuriyet döneminde de varlığını korumuştur. İllerin yönetim usulünün belirlenmesi, kurulmaları ve kaldırılmaları, isimlerinin veya sınırlarının değiştirilmesi gibi konular ise kanunlarla düzenlenmiştir. Belirli ilçelerin, il yapılması Cumhuriyet’in erken döneminden başlayarak idarenin; gerçekleştirdiği bir eylemdir.Bu çalışmanın amacı; belirli ilçelerin il yapılması hâlinde milletvekili dağılımı bakımından herhangi bir siyasi partinin doğrudan avantaj elde edip edemeyeceği sorusuna yanıt bulmaktır. Araştırmanın ilk bölümünde Türkiye’de il idare sisteminin tarihi ve hukuki gelişimi incelenecek ardından 24 Haziran 2018 Milletvekili Genel Seçimleri araştırma örneklemini oluşturan şehirler bakımından ele alınacaktır. Son bölümde ise İskenderun, Alanya ve İnegöl birer il olduğu varsayımından yola çıkılarak, 24 Haziran 2018 Milletvekili Genel Seçim sonuçları; eski il sınırları ile karşılaştırmalı biçimde analiz edilerek, milletvekili dağılımı bakımından anlamlı bir farklılığın gerçekleşip gerçekleşmediği sorusuna yanıt verilecektir., As stated in the relevant article regulating the establishment of the administration in the 1982 Constitution; Turkey, is divided into provinces in terms of central administration according to geographical situation, economic conditions and the requirements of public services and the provinces are also divided into other gradual divisions. Within the scope of the late Ottoman modernization in the historical process, the provincial administrations, which were organized in order to strengthen the centralized character of the administration, preserved their existence during the Republican period. Issues such as determining the administrative procedure of the provinces, their establishment and abolition, changing their names or borders are regulated by laws. The establishment of certain districts and provinces is an action taken by the administration starting from the early period of the Republic.The aim of this study find an answer to the question of whether any political party can gain a direct advantage in terms of the distribution of deputies if certain districts are made into provinces. In the first part of the research, the history and legal development of the provincial administrative system in Turkey will be examined, and then the June 24, 2018 Parliamentary General Elections will be discussed in terms of the cities that make up the research sample. In the last section, based on the assumption that Iskenderun, Alanya and Inegol are provinces, the results of the June 24, 2018 Parliamentary General Election will be analyzed in comparison with the old provincial boundaries and the question of whether there is a significant difference in the distribution of deputies will be answered.

2019 ve 2020 yıllarında Diyarbakır'ın Sur, Yenişehir ve Kayapınar ilçelerinde yetiştirilen mısır alanlarında yürütülen arazi gözlem çalışmalarında önemli düzeyde fungal etmenler tespit edilmiştir. Bu amaç ile Kayapınar, Yenişehir ve Sur ilçelerinde bir örnekleme çalışması gerçekleştirilmiştir. Örnekleme sırasında 12 araziden 36 adet hastalık belirtisi gösteren bitki örneği elde edilmiştir. Hastalık belirtisi gösteren bu bitki örneklerinin morfolojik ve mikroskobik gözlemler yoluyla teşhisi yapılmıştır. Ustilago maydis'ten ileri gelen mısır rastığı, Exserohilum turcicum'dan ileri gelen kuzey yaprak yanıklığı, Aureobasidium zeae'dan ileri gelen göz karası ve Fusarium spp'den ileri gelen baş yanıklığı mısır bitkisinde tespit edilen hastalıklar olarak belirlenmiştir. Bunlardan Aureobasidium zeae'nın oluşturduğu göz karası hastalığının Ülkemiz ve bölge için ilk kayıt olduğu kanatine varılmış ve hastalıkların ilçelere göre dağılımlarında farklılıklar gözlemlenmiştir. Örnekleme yapılan arazilerde, Kayapınar ilçesinde her üç hastalık etmeni de farklı oranlarda mevcutken, Sur ilçesinde yalnızca Ustilago maydis ve Yenişehir ilçesinde ise Exserohilum turcicum ve Aureobasidium zeae etmenleri yaygınlık göstermiştir. Diğer taraftan mısırın aynı üretim alanlarında bulunan bazı yabancı otlarda ise hemen hepsi Erysiphe cinsine bağlı külleme türleri belirlenmiştir. Bunun içinde külleme belirtisi gösteren yabancı otlar toplanmıştır. Külleme ve pas tipindeki etmenlerden doğrudan preparat hazırlanarak morfolojik olarak teşhis edilmiştir. Bunlar domuz pıtrağında (Xanthium strumarium) Podosphaera xanthii, beyaz çıtlık da (Chondrilla juncea) Erysiphe spp, Çobandeğneğinde (Polygonum aviculare) Erysiphe polygoni olarak teşhis edilmişlerdir. Ustilago maydis ve baş yanıklığı etmeni Fusarium sp'nin önceden beri var olduğu ve bilindiği ancak kuzey yaprak yanıklığı etmeni Exserohilum turcicum ve göz karası hastalığı etmeni Aureobasidium zeae'nın bölgede yeni hastalıklar olduğuna kanaat getirilmiştir. Hastalık etmenlerinin mevcut durumda, çok yaygın görülmemekle beraber her geçen yıl artacağı kaçınılmaz görülmektedir. In 2019 and 2020, significant fungal factors were detected in land observation studies conducted in corn fields grown in the Sur, Yenişehir and Kayapınar districts of Diyarbakır. For this purpose, a sampling study was carried out in Kayapınar, Yenişehir and Sur districts. During the sampling, 36 plant samples showing signs of disease were obtained from 12 lands. Morphological and microscopic observations of these plant samples have been diagnosed. Corn smut from Ustilago maydis, northern leaf blight from Exserohilum turcicum, black eye from Aureobasidium zeae and head blight from Fusarium sp have been identified as diseases detected in the corn plant. Of these, it was concluded that the black eye disease caused by Aureobasidium zeae was the first to be recorded for our country and the region, and differences in the distribution of diseases according to the districts were observed. While all three disease factors were present at different rates in Kayapınar district, only Ustilago maydis was prevalent in Sur district and Exserohilum turcicum and Aureobasidium zeae were prevalent in Yenişehir district in the sampled lands. On the other hand, in some weeds found in the same production areas of corn, powdery mildew species have been identified, almost all of which are related to the genus Erysiphe. Weeds showing signs of powdery mildew were collected. It was diagnosed morphologically by making a preparation directly from powdery mildew and rust-type factors, and its herbariums were made between drying papers to reuse them later. They were diagnosed as Xanthium strumarium, Chondrilla juncea, Polygonum aviculare. Ustilago maydis and head blight are known to Fusarium spp. that already exist, however, Aureobasidium zeae disease causing northern leaf blight Exserohilum turcicum and black eye has been convinced that it is a new disease in the region. Although the disease factors are not very common in the current situation, it seems inevitable that they will increase every year.

Eğil ilçesi mağaraları ile ilgili bir sunum.

Diyarbakır Çermik ilçesi köprüleri ile ilgili bir sunum.

Diyarbakır ilçelerinde yetişen sebzeler ile ilgili bir sunum.

Diyarbakır Çermik ve Çınar ilçe mağaraları ile ilgili bir sunum.

Eğil ve Ergani ilçesi çarşıları ve ekonomileri ile ilgili bir sunum.

Milli mücadelede Diyarbakır ilçeleri ile ilgili bir sunum.

İlginç Diyarbakır ilçe mağaraları ile ilgili bir sunum.

Trabzon'un fethiyle birlikte, Osmanlının uygulamış olduğu fetih geleneği doğrultusunda şehrin en büyük kilisesi camiye dönüştürülüp cuma namazı kılınmıştır. Fetih sonrasında farklı bölgelerden getirilen Müslümanlar merkeze yerleştirilerek şehirde İslamiyet'in yayılması sağlanmıştır. Erken dönemlerde Müslümanların yoğunlaştığı yerlerde eğer bir kilise varsa camiye dönüştürülmüş, yok ise küçük mahalle mescitleri inşa edilmiştir. 1514 yılına gelindiğinde ise Gülbahar Hatun Camii'nin inşasıyla birlikte şehrin farklı noktalarında büyük ölçekli camiler yükselmeye başlanmıştır. Özellikle de 18. yy dan itibaren kırsal bölgelerde artan Müslüman nüfusa paralel olarak cami inşası hız kazanmıştır. Plan olarak Osmanlının erken, klasik ve geç döneminde görülen plan tipleriyle benzerlik arz eden örnekler olsa da, bölgedeki camiler esas itibariyle kuzey-güney doğrultuda uzayan dikdörtgen planlıdır. Coğrafya, iklim ve yerel geleneklerin etkisi altında gelişen cami mimarisinde, yapı malzemesi olarak taş ve ahşap, teknik olarak ise yığma taş (kagir), ahşap yığma (çantı), ahşap hatıllı yığma taş, muska dolma ve göz dolma teknikleri görülmektedir. Dışarıdan bakıldığında sade bir evi andıran camiler, sahip oldukları iç kısımdaki süslemelerle bölgedeki cami mimarisinin estetik seviyesini yansıtmaktadırlar. Taş ve ahşap yüzeylere oyma, kabartma, kalemişi veya ajur tekniğiyle uygulanan süslemelerde ağırlıklı olarak bitkisel ve geometrik motifler kullanılmıştır. Bunun yanında bazı camiler de yazı, nesneli ve mimarı elemanlı motiflerde mevcuttur. Genelde benzer olan, özelde ise bazı farklılıkları bünyesinde barındıran söz konusu camiler, Türk İslam mimari geleneğinin Trabzon'daki en güçlü temsilcileri olmuştur. Hazırlamış olduğumuz "Trabzon ve İlçelerinde Camiler'' başlıklı çalışmayla, bahsetmiş olduğumuz mimari geleneği cami mimarisi üzerinden yansıtmış olduk. Ayrıca incelemiş olduğumuz yapıları plan, mimari, malzeme, teknik ve süsleme özellikleri açısından ayrıntılı şekilde ele alarak Trabzon cami mimarisinin genel özelliklerini ortaya koymuş olduk. With the conquest of Trabzon, the biggest church of the city was transformed into a mosque in line with the conquest tradition applied by the Ottoman Empire and Friday prayer was performed accordingly. After the conquest, Muslims brought from different regions were placed in the center of the city in order to spread Islam in the city. In the early period, if there was a church where Muslims were concentrated, it was converted into a mosque, if not, small neighborhood masjids were built. In 1514, large-scale mosques began to rise in different parts of the city with the building of the Gülbahar Hatun Mosque. Especially since the 18th century, the construction of mosques has accelerated in parallel with the increasing Muslim population in rural areas. Although there are examples that are similar to the plan types seen in the early, classical and late periods of the Ottoman Empire, the mosques in the region are essentially rectangular planned in the north-south direction. Mosque architecture in the region is developed under the influence of geography, climate and local traditions. In mosque architecture, stone and wood are used as building materials, and stone masonry (kagir), wooden masonry (çantı), stone masonry with wooden beam, "Muska dolma" and "Göz dolma" techniques are observed as building techniques. The mosques reflect the aesthetic level of mosque architecture in the region with their interior decorations while resembling a plain house when viewed from the outside. Vegetable and geometric motifs are predominantly used in ornaments applied to stone and wooden surfaces with carving, relief, hand drawn or openwork technique. In addition, some mosques have inscriptions and motifs with objects and architectural elements. These mosques, which are similar in general and have some differences in particular, have been the strongest representatives of the Turkish-Islamic architectural tradition in Trabzon. With this work titled "Mosques in Trabzon and its Districts", the mentioned architectural tradition is reflected through mosque architecture. In addition, the general characteristics of Trabzon mosque architecture are revealed by examining the structures in detail in terms of plan, architecture, material, technical and decorative features.

Tırbên li navçeyên Amedê ile ilgili bir sunum.

Diyarbakır Ergani ilçesi mağaraları ile ilgili bir sunum.

Bu araştırma ile Şırnak ili bağcılığının mevcut durumunu ortaya koymak ve potansiyelini belirlemek amaçlanmıştır. İl merkezi dahil olmak üzere Tarım ve Orman İl/İlçe müdürlükleri ve 6 ilçede üreticilerle yapılan görüşmeler sonucunda yörelerde uygulanan bağcılık tekniği, yetiştirilen çeşitler, budama ve terbiye şekilleri, toprak işleme, gübreleme, hastalık ve zararlılarla mücadele ile ürünün kullanım şekilleri gibi özellikler hakkında bilgi edinilmiştir. Bunun yanında bölgenin iklim ve toprak özellikleri de değerlendirilerek ilin bağcılık profili ortaya konulmuştur. Araştırma sonucunda bağcılığın esasen ilde özellikle İdil yöresinde önemli bir tarım kolu olduğu, ancak terör başta olmak üzere bakımsızlık vb. sebeplerle bağ alanlarında azalma ya da bağların kendi haline terk edildiği tespit edilmiştir. Mevcut bağların tamamının yerli olduğu, iklim yapısı olarak il genelinin bağcılık için uygun olduğu, bölgede yazın yüksek sıcaklık ve kuraklığın hâkim olduğu, bazı bağ alanlarında aşırı taşlılık ve çoğu yörelerde su stresi yaşandığı belirlenmiştir.

Los participantes en la Primera Reunión de Institutos de Comunicación de América Latina, Instituto Latinoamericano de Comunicación Educativa (ILCE) Federación Latinoamericana de Facultades de Comunicación Social (FELAFACS), Asociación Latinoamericana de Investigadores de la Comunicación (ALAIC), Centro de Telecomunicaciones para el Tercer Mundo (CETTEM), Centro Regional para el fomento del Libro de América Latina y el Caribe (CERLAL), y el Centro Internacional de Estudios Superiores de Comunicación para América Latina (CIESPAL), reunidos en la ciudad de Quito, Ecuador, en los días 13 y 14 de octubre, intercambiaron opiniones y experiencias de trabajo y reconocieron áreas prioritarias sobre las cuales debe reflexionarse y desarrollar mecanismos de cooperación. En la Reunión participó como observador UNESCO.

El libro Educación para los medios. Una propuesta para Maestros, Padres y Niños, de Mercedes Charles y Guillermo Orozco Gómez, editado por el Instituto Latinoamericano de la Comunicación Educativa (ILCE) y la Unesco, fue requisado por orden de Juan de Dios Rodríguez, director de ese organismo. Tras cinco meses de haber sido evaluado y probado para su venta este libro que fuera presentado al público durante el Congreso Latinoamericano de Comunicación, celebrado en Acapulco a finales de octubre pasado, ahora es decomisado, aunque circula fuera del país.

Diyarbakır Çınar ilçesini anlatan bir sunum.

Diyarbakır Kulp ilçesini anlatan bir sunum.

Merkez İlçedeki 34 köy 1976 yılında Denizli Belediyesine mücavir alandaki köy olarak bağlanmıştı. Mücavir alan uygulaması gevşek bir bütünleştirme süreci olup köylerin belediyeleşmesiyle tersine çevrilebilir. 1989-1999 döneminde Denizli Belediyesinin mücavirindeki köylerin çoğu belediyeleşmiştir. Genelde birkaç köy birleşerek Merkez İlçede 17 yeni belediye kurulmasıyla idari parçalanma olmuştu. 1993-2000 döneminde yoğunlaşan ve 2012 sonuna kadar devam eden büyükşehir belediyesi kurma çabalarında 2000 yılı sonunda umut iyice azalmıştı. 2001 yılında 14 belediyenin gönüllü katılımı ve kısa ömürlü bir üst meclis denemesine geçilmişti. Dönemin Belediye Başkanı Ali Aygören’in bu tasavvuru ve çabasıyla bütünşehir terimi Türkiye’de de ilk kez kullanıldı. 2001-2014 döneminde, Denizli’de dört, 5216 ve 5390 sayılı Kanunlarla özellikle 2004-2005 yıllarında Denizli dışında bir, toplamda beş farklı bütünşehir belediyesi tasavvuru ve söylemi bulunmaktadır. Bu çalışmada genelde Türkiye özelde ve özellikle Denizli için bütünşehir (belediyesi) söylemleri ve tasavvurları hikâye ve analiz edilmektedir. Denizli dışındaki bütünşehir ve benzeri söylemler ve düzenlemelerin ele alınışının amacı Denizli’deki bütünşehir tasavvurlarını daha iyi anlamak ve analizlerde bütünlük sağlamaktır. The 34 villages in Central District were connected as a village in contiguous area in Denizli in 1976. Application of contiguous areas is a loose integration process and could be reversed with municipalization of villages. Most of villages in the contiguous area in the municipality of Denizli become municipality in the 1989- 1999 period. With the establishment of 17 new municipalities in the Central District by combining some villages into a municipality had caused the administrative fragmentation. Efforts of establishing metropolitan municipality for Denizli were strengthened in the years of 1993-2000 and continued till the end of 2012; but hopes for this issue had decreased in the end of 2000. In 2001, it has been applied a short-lived upper council trial with the voluntary participation of 14 municipalities. The term unicity or united city (bütünşehir) was first used with efforts and conceives of Mayor Ali Aygören. In 2001-2014 term, four in Denizli, one out of Denizli, and totally five unicity municipality conceives and discourses have been observed in Turkey. In this paper, unicity discourses and conceives for Turkey in general and Denizli in particular is narrated and analyzed. The purpose of examining unicity and other similar discourses and regulations outside of Denizli is for the sake of better understanding unicity conceives in/for Denizli and ensuring integrity of the analysis.