Search

Objectives: The aim of this study is to discuss whether performing the human papillomavirus test on women aged 25-30 in Turkey has any effect on preventing cervical cancer. It is aimed to reevaluate the screening program. Methods: A total of 400 patients between the ages of 25-30 who had the Papanicolaou smear and the human papillomavirus test were included in our study. Pap smear and the human papillomavirus test were performed again on the patients with a positive human papillomavirus test for high-risk types in accordance with the screening program. Demographical and clinical characteristics of the patients were recorded. The incidence of human papillomavirus test positivity with a high risk among patients aged 25-30, regression, and persistence ratios were calculated. Results: The incidence of human papillomavirus test positivity with a high risk among patients aged 25 to 30 was found to be 7%. Human papillomavirus persistence ratio was 17.6% and the regression ratio was 82.4%. Among patients with a positive high-risk human papillomavirus test between the ages of 25 and 30, human papillomavirus 16 was found in 47.1% of the patients. For one of our patients with a persistent human papillomavirus 16 positivity, conization was performed after the cervical biopsy. Conclusion: We believe that human papillomavirus, which plays an important role in the etiology of cervical cancer, should be screened from the age of 25. This way, we can catch and treat precursor lesions of cervical cancer at earlier ages and lower the incidence and mortality of cervical cancer.

Amaç: Kliniğimizde takip edilen gebeliğe bağlı intrahepatik kolestaz tanılı hastaların fetal - maternal sonuçlarının değerlendirilmesi ve bu hastaların gebelik yönetiminin tartışılması.Gereç ve Yöntem: Çalışmamızda Dicle Üniversitesi Kadın Hastalıkları ve Doğum Anabilim Dalı Obstetri kliniğine Ocak 2011 -Aralık 2015 tarihleri arasında başvuran ve gebeliğe bağlı intrahepatik kolestaz (GBİHK) tanısı alan 48 hasta incelendi. Başvuru esnasındaki bilgiler hastane arşivi ve hasta dosyaları incelenerek toplandı.Bulgular: Gebeliğe bağlı intrahepatik kolestaz tanılı hastaların ortalama yaşları 27.6±6.5 idi.. Gebelerin ortalama doğum haftaları 36.1±3.1 idi. Hastaların %48’i (n=23) otuz yedinci gebelik haftasından önce doğum yaptı. 5. dk ortalama APGAR 8.19±1.73 idi. Sezaryen ile doğum oranı %56.25 (n=27) idi. Yeni doğan yoğun bakıma kabul oranı %10.6 idi. Yenidoğan bebeklerin %76.5’i (n=39) erkek %23.5 ‘i (n=12) kız idi. Perinatal mortalite oranı %3.92 idi. Maternal mortalite izlenmedi. Sonuç: Gebeliğe bağlı intrahepatik kolestaz tanısı klinik bulgu ve laboratuvar sonuçlar ile konur. Hastalığın ayırıcı tanısı dikkatli bir şekilde yapılmalı, ayırıcı tanı üzerinde dikkatle durulmalıdır. Antenatal dönemde fetal ve maternal takip dikkatli bir şekilde yapılmalı, tedavi ve doğum süreci hastaya göre planlanmalıdır. Yüksek prematüre doğum riski nedeniyle yenidoğan yoğun bakım ihtiyacı göz önünde bulundurulmalıdır., Objective: To evaluate fetal-maternal outcomes of the pregnancies complicated by intrahepatic cholestasis and to discuss the pregnancy management in our clinic.Material and methods: In this study, Dicle University Obstetrics and Gynecology, Department of Obstetrics clinic in January 2011 -December 2015 between the applicant and pregnancy induced intrahepatic cholestasis (GBİHK) were evaluated in 48 patients diagnosed. Data were collected on admission and patients by providing hospital archive files.Results: The mean age was 27.6 ± 6.5 diagnosis of intrahepatic cholestasis of pregnancy-induced patients. The average gestational age at delivery of the patients was 36.1 ± 3.1. 48% of patients (n=23) gave birth before the thirty seventh week of pregnancy. 5 min Apgar was 8:19 ± 1.73 average. Cesarean birth rate with 56.25% (n=27), respectively. Acceptance rate was 10.6% in the newborn intensive care unit. 76.5% of newborn infants (n=39) were male and 23.5% 'i (n=12) were monitored girl. Perinatal mortality rate was 3.92%. Maternal mortality was observed.Conclusion: İntrahepatic cholestasis of pregnancy depends on the diagnosis made by clinical signs and laboratory results. The differential diagnosis of the disease must be done carefully, the differential diagnosis should be considered carefully. Antenatal maternal and fetal follow-up should be done carefully, treatment and delivery process should be planned according to the patient. Due to the high risk of premature birth neonatal intensive care needs to be taken into consideration.

AMAÇ: Bu çalışmada amaç, Selçuk Üniversitesi Meram Tıp Fakültesi Obstetri kliniğinde konjenital anomali ile doğan bebeklerde anomali sıklıklarını ve dağılımını tanımlamaktır. GEREÇ VE YÖNTEM: Ocak 2008 ve Aralık 2010 tarihleri arasında 23. Gebelik haftasından sonra tespit edilen fetal konjenital anomaliler retrospektif olarak tarandı. Konjenital anomaliler prenatal olarak veya doğum sonunda tespit edildi. BULGULAR: Ocak 2008 ve Aralık 2010 tarihleri arasında gerçekleşen toplam 7032 canlı ve ölü doğum arasında toplam 444 bebek konjenital anomalili olarak tespit edildi. Ortalama anne yaşı 27,846,48 (15-47 yıl) idi. Doğumdaki ortalama gestasyonel yaş 35.324.5 hafta idi (22-43 hafta). Tüm doğumlar arasında , 106 bebekte (%23,9) santral sinir sitemine ait anomaliler, 77 bebekte (%17,3) multipl konjenital anomaliler, 68 bebekte (%15,3) kardiyovasküler system anomalileri, 66 bebekte (%14,9) sindirim sitemine ait anomalier, 45 hastada (%10,1) ürogenital sisteme ait anomaliler, 33 bebekte (%7,4) hidrops fetalis, 17 bebekte (%3,8) kromozomal anomaliler, 13 bebekte (%2,9) respiratuar sisteme ait anomaliler, 12 bebekte de (%2,7) kas-iskelet sistemine ait anomaliler tespit edildi. SONUÇ: Konjenital anomalili bebeğe sahip ailelerin çoğu sosyokültürel faktörlerden ve dini inanışlarından dolayı gebeliklerini devam ettirdiler. Bu nedenle, çevresel faktörlerin kontrol edilmesi ve prekonsepsiyonel bakım konjenital anomalilerin insidansını azaltmada büyük önem taşımaktadır., OBJECTIVE: In this study it is objected to identify the frequency and distribution of congenital anomalies in babies born at Selçuk University Meram Medical School, Department of Obstetrics and Gynecology. STUDY DESIGN: Fetal congenital anomalies detected after 23 weeks’ of gestation from January 2008 to December 2010 were retrospectively reviewed. Fetal congenital anomalies were diagnosed prenatally or after birth. RESULTS: A total of 444 infants were diagnosed to have congenital anomalies among 7032 live and deceased newborn infants delivered between January 2008-December 2010. The mean maternal age was 27.84±6.48 years (range 15-47 years). The average gestational age at delivery was 35.32±4.5 weeks (range 22-43 weeks). Among all births, 106 infants (23.9%) had nervous system anomalies, 77 (17.3%) had multiple congenital anomalies, 68 (15.3%) had cardiovascular system anomalies, 66 (14.9%) had digestive system anomalies, 45 had (10.1%) urogenital system anomalies, 33 (7.4%) had hydrops fetalis, 17 (3.8%) had chromosomal anomalies, 13 (2.9%) had respiratory system anomalies, 12 (2.7%) had musculoskeletal system anomalies. CONCLUSION: Most of our patients preferred to continue pregnancies with congenital anomalies because of sociocultural and religious beliefs. So, reducing the incidence of congenital anomalies by controlling environmental risk factors and preconceptional care are of great importance.

OBJECTIVE: To determine the perinatal mortality rate in patients with HELLP syndrome in our clinic and to investigate the factors affecting perinatal mortality. It also makes recommendations to reduce perinatal mortality and contributes to the literature. STUDY DESIGN: Three-hundred-and-eighty-three patients were retrospectively evaluated in this cohort study. The patients' demographic, clinical data, laboratory results, gestational week at delivery, method of delivery, neonatal birth weight, fetal gender, 1- and 5-minute APGAR scores, place of delivery, maternal morbidity, mortality rates, and perinatal mortality rates were recorded. The relationship of these factors with perinatal mortality was investigated. RESULTS: The rate of perinatal mortality was determined as 6%. Patients with HELLP syndrome who experienced perinatal mortality showed significantly lower birth weight, gestational age at delivery, and 1- and 5-minute APGAR score values (p

Objective: The present study aimed at the retrospective evaluation of the medicalrecords of patients treated for tubo-ovarian abscess (TOA) at our clinic and investigation of the efficacyof USG-guided drainage compared with that of other available treatment modalities. Materialand Methods: Medical records of 100 patients with TOA, who were treated and followed up atthe Department of Gynecology and Obstetrics, School of Medicine, Dicle University between January2009 and April 2015, were reviewed retrospectively. Details such as demographic data, risk factors,clinical and laboratory findings, treatment modalities used, and complications observed wererecorded for each patient. Results: The mean age of the patients was 36.46±11.6 years. Of the 100patients, 10 were menopausal women. Pelvic pain was the most common complaint in all patients(100%). The history of intrauterine or intra-abdominal intervention within six months was themost common risk factor (60.5% patients) for the development of TOA. Of the patients, 25% reportedfever (≥38 °C), 55% had leukocytosis, 85% had high sedimentation rate, and 92% had highCRP levels. The development of leukocytosis was not observed to be associated with the treatmentmodality used (p > 0.05). Of the patients, 38% underwent only medical treatment, 47% underwentmedical treatment followed by surgery, and 15% underwent medical treatment followed by USGguideddrainage. All 34 (72.3%) patients who had undergone surgical treatment required fertilitypreservingsurgery. Intraoperative bowel injury (6.3% patients) and wound site infection (8.5%patients) were among the common complications reported in patients undergoing surgical treatment.The mean duration of hospital stay was 7.9±6 days. The longest mean duration of hospital stay(10.5±3.9 days) was observed in the patients who had undergone USG-guided drainage. Conclusion:Broad-spectrum antibiotic therapy, the first step of treatment in patients with TOA, increasesthe size of abscess. In addition, a significant number of patients with bilateral abscesses require additionalintervention (surgery). Our findings suggest that USG-guided drainage should be consideredonly in patients not responding to medical treatment and not consenting to undergo surgicaltreatment.

WOS:000610981400003 PMID: 33447992 Objective: To investigate the levels of anti-angiogenic factors, namely sFlt-1 and Netrin-4, in patients with preeclampsia (PE). Material and methods: Cord-blood (UC) sFlt-1 and Netrin-4 concentrations were measured in 30 patients with severe PE, 30 patients with PE and 30 control infants and their mothers (MS). Results: Maternal sFlt-1 levels were significantly higher in the severe PE and PE groups than in the control group. There were no statistical differences among the three groups in maternal and fetal Netrin-4 levels. But Netrin-4 levels were found to be the lowest in the control group and higher in the PE and severe PE groups. The correlation analysis revealed a positive correlation between maternal sFlt-1 levels and maternal Netrin-4 levels (p = 0.012, and r = 0.263), maternal sFlt-1 levels and fetal sFlt-1 levels (p = 0.012, and r = 0.263). Conclusions: There was a positive correlation found between maternal sFlt-1 levels and maternal Netrin-4 levels. We are of the opinion that elevation in levels of Netrin-4 might be secondary to placental hypoxia occurring in PE. The present study led to the consideration of anti-angiogenic biomarkers (sFlt-1 and Netrin-4) on automated platforms for clinical use as an aid in establishing the diagnosis and prognosis of PE.

Amaç: Bu çalışmanın amacı 2013-2017 yılları arasında hastanemize başvuran plasenta previa tanılı hastaların hematolojik parametrelerinin plasental yapışma anomalileri ile ilişkisinin değerlendirilmesidir. Materyal–Metot: Bu çalışmada Ocak 2013 –Aralık 2017 tarihleri arasında Dicle Üniversitesi Tıp Fakültesi Hastanesi Kadın Hastalıkları ve Doğum Anabilim Dalı Kliniği'ne başvuran, plasenta previa tanısı konulup doğumu kliniğimizde gerçekleştirilen vakalar retrospektif olarak değerlendirilmiştir. Geçirilmiş uterin cerrahisi olmayan plasenta previa tanılı 257 (%33) hasta grup 1'i; geçirilmiş uterin cerrahisi olan 396 (%51) hasta grup 2'yi; kliniğimize sancı veya su gidişi şikayetleri ile başvuran ek hastalığı olmayan 120 (%16) hasta grup 3'ü oluşturmaktadır. Hastalara ait demografik veriler, jinekolojik ve obstetrik öyküleri, doğum anındaki gebelik haftaları, doğum şekli (sezaryen/vajinal doğum), vakanın alınma şekli (acil/elektif), intraoperatif veya postoperatif yapılan kan transfüzyon tipleri ve miktarları, anestezi şekli (genel/spinal), operasyon sırasında veya operasyon sonrası yapılan ek cerrahi işlemler, yenidoğan cinsiyet, ağırlık, 1. ve 5. dakika Apgar skorları, doğum yılı, doğum öncesi hemoglobin, hematokrit, trombosit, lökosit, mpv, nötrofil/lenfosit oranı, trombosit /lenfosit oranları değerlendirildi. Veriler hastanenin elektronik arşiv veri tabanından, hasta dosya bilgilerinden ve ameliyat notlarına ulaşılarak temin edildi. Bulgular: Çalışma hastalarının ortalama yaşları grup 1'de 30.96±6.25; grup 2'de 32.34±5 3; grup 3'de 28.58± 6.7 olarak bulundu. Kliniğimizde plasenta previa insidansının 2013-2017 yılları arasında arttığı tespit edildi. Çalışma gruplarının hemoglobin (HGB) düzeyi, hematokrit düzeyi (HCT), lenfosit sayısı (LYM), eritrosit dağılım genişliği (RDW), platelet dağılım genişliği (PDW) arasında istatistiksel olarak anlamlı fark bulunmadı (p>0.05). Çalışma gruplarının platelet lenfosit oranı (PLR) arasında istatistiksel olarak anlamlı fark bulundu (p< 0.05). Çalışma grupları ortalama platelet volümü (MPV) ve nötrofil lenfosit oranı (NLR) açısından karşılaştırıldığında gruplar arasında istatistiksel olarak anlamlı fark bulunmadı (p>0.05 ). Çalışmadaki Grup 1 hastaların %74'ü (190 hasta) acil , %26'sı (67 hasta) elektif olarak operasyona alınmıştır. Grup 2 hastaların %74'ü (292 hasta) acil , %26'sı ise (104 hasta) elektif olarak operasyona alınmıştır. Grup 1 hastaların %32,7'sine genel anestezi; %67,3'ne de spinal anestezi uygulanırken; Grup 2 hastaların %39,9 oranında genel anestezi , %60,1'ine ise spinal anestezi uygulanmıştır. Çalışmamız oluşturan gebelerin doğurdukları bebeklerin doğum ağırlığı arasında her üç grupta anlamlı fark tespit edilmezken 1. ve 5. dakika apgar değerleri grup 1 ve grup 2'de anlamlı düşük tespit edildi(p0.05). A statistically significant difference was found between the groups' platelet lymphocyte rates (PLR) (< 0.05). Comparing the groups with respect to mean platelet volumes (MPV) and neutrophil lymphocyte rates (NLR), the study found no statistically significant difference (p>0.05 ). In Group 1, 74 % (190) of the patients were operated as emergency case and 26% (67 patients) on selective basis. In Group 2, 74 % (292) of the patients had to be urgently operated, and 26% (104 patients) were operated on selective basis. While in Group 1 32,7% of the patients were operated under general anaesthesia and 67.3% under spinal anaesthesia, the same rates were 39.9% and 60.1% respectively in Group 2. While the study found no statistically significant difference between the birth weights of the newborns in three groups delivered by the prospective mothers comprising the sample of our study, significantly low Apgar scores at 1 and 5 minutes after delivery were found in Group 1 and 2 (p

PMID: 28913059 Objective: To compare ‘‘vaginal hysterectomy alone’’ with ‘‘vaginal hysterectomy with prophylactic unilateral sacrospinous ligament fixation’’ in terms of intraoperative complications and 1-year anatomic outcomes and symptoms in patients aged over 50 years who presented with stage 3 or 4 pelvic organ prolapse (POP). Materials and Methods: Thirty-five patients underwent vaginal hysterectomy alone and 32 patients underwent vaginal hysterectomy with unilateral sacrospinous ligament fixation because of benign pathology between January 2012, and June 2014, were retrospectively analyzed in this study. The patients’ demographic data and preoperative and intraoperative findings were obtained from the hospital records and noted. The patients were invited by phone to a follow-up visit to assess their 1-year anatomic outcomes and symptoms. Results: There was no significant demographic difference between the patients who underwent vaginal hysterectomy alone and those who had a vaginal hysterectomy with sacrospinous ligament fixation. Both length of operation and hospital stay were significantly longer in the patients who underwent vaginal hysterectomy with sacrospinous ligament fixation (p

ÖZET Amaç: Primer, sekonder infertilite tanısı ile başvuran, konjenital veya edinsel uterin pataoloji tespit edilen olgularda histeroskopik onarım sonrası gebelik sonuçlarının incelenmesidir.Gereç ve Yöntem: Bu çalışmada Ocak 2011-Aralık 2014 tarihleri arasında Dicle Üniversitesi Tıp Fakültesi Kadın Hastalıkları ve Doğum Kliniğine primer, sekonder infertilite nedeni ile başvuran hastalara H/S yapıldı. Operasyon esnasında herhangi bir konjenital veya edinsel intrauterin patolojisi olan hastalara müdahale edildi. Müdahale edilen 52 hastaya hastane arşiv kayıtlarından elde edilen telefon numaraları aranarak ulaşıldı. Yapılan klinik çalışmayla ilgili bilgi verilip sözlü onamları alındı. Hastaların operasyon öncesi ve sonrası yaş, gravide, parite, yaşayan çocuk ve diğer demografik yapılarıyla ilgili sorular soruldu. Bu hastaların tamamına önce diagnostik L/S ve H/S yapıldı. Ardından patoloji olduğu izlenen hastalara operatif H/S ile müdahale edildi. Ardından operasyon sonrası gebelik sonuçları değerlendirldi. Bulgular: Primer infertil (Pİ) %46'ı (n=24) idi. Sekonder infertil (Sİ) %54'ü (n=28) idi. Pİ'de gebelik izlenmedi. Sİ'de ise 65 gebelik izlendi. Bu gebeliklerin%69.23'ü (n=45) spontan abortustu,%10,76'ı (n=7) preterm, %20'i (n=13) term doğumdu. Sİ'de hasta başına düşen canlı doğum oranı %53,5'di. Pİ'de operasyon sonrası 17 gebelik tespit edildi. Operasyon sonrası Pİ'de hasta başına canlı doğum oranı %58,3'tü. Bu gebeliklerin %11,7'si (n=2) spontan abortus, %11,7'si (n=2) preterm doğum, %76,4'ü (n=13) term doğumdu. Sİ'de ise operasyon sonrası 31 gebelik tespit edildi. Operasyon sonrası Sİ'de hasta başına canlı doğum oranı %67,8'di. Bu gebeliklerin %32'si (n=10) spontan abortus, %12,9'u (n=4) preterm doğum, %54,8'i (n=17) term doğumdu. Sonuç: Uterin kaviteye konjenital veya edinsel bir patoloji nedeni ile müdahale edilen infertil hastalarda operatif H/S sonrası hastaların spontan abortus sayıları azalırken term doğum ve canlı doğum sayısında artışlar izlendi.Anahtar Kelimeler: İnfertilite, konjenital uterin anomali, histereskopi ABSTRACTAim: The aim of this study was to evaluate the pregnancy outcomes following hysteroscopic repair in women that were admitted with primary or secondary infertility and diagnosed with congenital or acquired uterine abnormalities.Materials and Methods: With this study patients who applied to Dicle University Medical School Gynecology and Obstetrics Department with primary or secondary infertility were underwent hysteroscopy and salpingography (H/S) between January 2011 and December 2014. During the operation patients having a congenital or acquired intrauterin pathology were operated. Patients who had an intervention were contacted on the phone after accessing their phone numbers available in the hospital records. Information about the research was given to patients and informed verbal consent was obtained from each patient. The patients were asked a number of questions regarding preoperative age, gravida, parity, number of children alive, and other demographic characteristics. All the patients underwent diagnostic L/S at first and then H/S. The patients detected with pathology also underwent operative H/S. After the operation pregnancy outcomes were evaluated.Results: Primary infertility (PI) was detected 46%(n=24) and secondary infertility (SI) 54%(n=28) of patients. No pregnancy occurred in patients with primary infertility. Sixty five pregnancies occurred in patients with SI. Of these pregnancies 69.23% (n=45) ended up with spontaneous abortion, 20% (n=13) term delivery, and 10.76% (n=7) preterm delivery. The rate of live birth was 53.5% per patient in SI. After the operation 17 live birth was detected in PI. The rate of live birth was 58.3% per patient in PI after the operation. Of these pregnancies 11.7% (n=2) were ended up with spontaneous abortion, 11.7% (n=2) preterm labor, and 76.4% (n=13) term delivery. After the operation 31 pregnancies were detected in SI. After the operation the rate of live birth was 67.8% per patient in SI. Of these pregnancies 32%(n=10) were spontaneous abortion, 12,9 % (n=4) preterm labor, 54,8% (n=17) term delivery. Conclusion: In patients that were infertile and were operated on due to a congenital and/or acquired abnormality in the uterine cavity, the rate of spontaneous abortion decreased while the rate of term delivery and live birth increased.Key words: Infertility, congenital uterine abnormality, hysteroscopy 57

Amaç: Perinatoloji kliniğimizde takip edilen gebeliğe bağlı intrahepatik kolestaz tanılı hastaların fetal - maternal sonuçlarının değerlendirilmesi ve bu hastaların gebelik yönetiminin tartışılması.Gereç ve Yöntem: Çalışmamızda Dicle Üniversitesi Kadın Hastalıkları ve Doğum Anabilim Dalı Obstetri kliniğine Ocak 2011 -Aralık 2015 tarihleri arasında başvuran ve gebeliğe bağlı intrahepatik kolestaz (GBİHK) tanısı alan 48 hasta incelendi. Başvuru esnasındaki bilgiler hastane arşivi ve hasta dosyaları incelenerek toplandı.Bulgular: Gebeliğe bağlı intrahepatik kolestaz tanılı hastaların ortalama yaşları 27.6±6.5 idi. Üç hastada çoğul gebelik mevcuttu. Gebelerin ortalama doğum haftaları 36.1±3.1 idi. Hastaların %48'i (n=23) otuz yedinci gebelik haftasından önce doğum yaptı. 5. dk ortalama APGAR 8.19±1.73 idi. Sezaryen ile doğum oranı %56.25 (n=27) idi. Yeni doğan yoğun bakıma kabul oranı %10.6 idi. Yenidoğan bebeklerin %76.5'i (n=39) erkek %23.5 'i (n=12) kız olarak izlendi. Amnion sıvısında mekonyum pasajı oranı % 8.3 (n=4) olarak bulundu. Perinatal mortalite oranı %3.92 idi. Maternal mortalite izlenmedi.Sonuç: Gebeliğe bağlı intrahepatik kolestaz tanısı klinik bulgu ve laboratuvar sonuçlar ile konur. Hastalığın ayırıcı tanısı dikkatli bir şekilde yapılmalı, ayırıcı tanı üzerinde dikkatle durulmalıdır. Antenatal dönemde fetal ve maternal takip dikkatli bir şekilde yapılmalı, tedavi ve doğum süreci hastaya göre planlanmalıdır. Yüksek prematüre doğum riski nedeniyle yenidoğan yoğun bakım ihtiyacı göz önünde bulundurulmalıdır.Anahtar kelimeler: Gebelik, intrahepatik kolestaz, fetal sonuçlar Objective: To evaluate fetal-maternal outcomes of the pregnancies complicated by intrahepatic cholestasis and to discuss the pregnancy management in our clinic.Material and methods: In this study, Dicle University Obstetrics and Gynecology, Department of Obstetrics clinic in January 2011 -December 2015 between the applicant and pregnancy induced intrahepatic cholestasis (GBİHK) were evaluated in 48 patients diagnosed. Data were collected on admission and patients by providing hospital archive files.Results: The mean age was 27.6 ± 6.5 diagnosis of intrahepatic cholestasis of pregnancy-induced patients. Three patients had multiple pregnancies. The average gestational age at delivery of the patients was 36.1 ± 3.1. 48% of patients (n=23) gave birth before the thirty seventh week of pregnancy. 5 min Apgar was 8:19 ± 1.73 average. Cesarean birth rate with 56.25% (n=27), respectively. Acceptance rate was 10.6% in the newborn intensive care unit. 76.5% of newborn infants (n=39) were male and 23.5% 'i (n=12) were monitored girl. The rate of passage of meconium in the amniotic fluid of 8.3% (n=4), respectively. Perinatal mortality rate was 3.92%. Maternal mortality was observed.Conclusion: İntrahepatic cholestasis of pregnancy depends on the diagnosis made by clinical signs and laboratory results. The differential diagnosis of the disease must be done carefully, the differential diagnosis should be considered carefully. Antenatal maternal and fetal follow-up should be done carefully, treatment and delivery process should be planned according to the patient. Due to the high risk of premature birth neonatal intensive care needs to be taken into consideration.Key words: Pregnancy, intrahepatic cholestasis, fetal outcomes 55

Çalışmamızın esas amacı tersiyer bir merkez olan hastanemizin kalp hastalığı ve gebelik olgularına ait deneyimini irdelemek, kalp hastalığı olan gebelerin perinatal ve maternal sonuçlarını değerlendirerek, bu tip gebelere en uygun yaklaşımı belirlemeye çalışmak.Ocak 2013 ile aralık 2015 yılları arasında Kadın doğum kliniğimizde yatışı yapılan, sonrasında doğumunu hastanemizin çeşitli birimlerinde (genel ameliyathane, doğumhane ve kalp hastanesi ameliyathanesi) gerçekleştiren, 120 gebe kalp hastası retrospektif olarak incelendi. Gebelerin, kalp hastalığının tipine göre, perinatal ve maternal sonuçları değerlendirildi.Çalışmamızda 120 doğum yapan kalp hastası içinde en sık görülen kardiyak hastalık romatizmal kalp kapak hastalığıydı (%55). Kalp ritim bozuklukları ise ikinci sırada yer aldı (%12,5). IE (Infektif Endokardit) profilaksisi yapılan hasta sayısı 62 olup, oran olarak %51,6 olarak tespit edildi. Çalışmamızda hiçbir hastada maternal mortaliteye rastlanmayıp, 22 hastada post-op kardiyoloji yoğun bakım ihtiyacı olmasından dolayı maternal morbidite olarak sayıldı (%18,3). Yenidoğan mortalite sayısı 2 (%1,66) ve morbidite sayısı ise 6 (%5) olarak tespit edildi. NYHA sınıflamasına göre 20 hasta Sınıf III ve IV, 100 hasta ise Sınıf I ve II kalp hastalarıydı. En sık doğum şekli sezaryen ile doğum olup, çalışmamıza esas teşkil eden 120 hastadan 97' si (%80,8) hasta daha çok obstetrik endikasyonlarla sezaryena alındı.Sonuç olarak kalp hastalığı olan gebeler, bu konuda deneyimli kardiyoloji hekimi, anestezi hekimi ve doğum hekiminin oluşturduğu bir ekip tarafından takip edilmelidir. Doğum sonrası yenidoğan yoğun bakım şartlarına sahip pediatri kliniği ve bu konuda tecrübeli hekimlerin de bulunması gerekir. Uygun yaklaşım ve ekip anlayışı ile olguların büyük bir kısmında ciddi sorunlar olmadan çocuk sahibi olabilirler.Anahtar kelimeler: Kalp hastalığı, Gebelik, Maternal morbidite, NYHA The main purpose of our study is to examine cases of pregnanant patients with heart diseases in our tertiary referral hospital, to evaluate perinatal and maternal outcomes, to determine most appropriate approach to these patients.120 cases of patients with gestational age of 20 weeks or more between 2013- 2015 examined retrospectively. Perinatal and maternal outcomes classified according to type of heart disease.In our study among 120 patients, rheumatic valvular heart disease was the most common (55%), the heart rhythm disorders took second place (12.5%). IE prophylaxis applied patient number was 62, the ratio was found to be 51.6%. Maternal death was not encountered, 22 patients due to need for post-operative cardiology intensive care unit were cited as maternal morbidity beacuse of a variety of reasons(18.3%). Neonatal death number was 2 (1.66%) and the morbidity number was detected as 6 (5%) . 20 patients were class III and IV, 1000 patients were in the range of class I and II according to NYHA classification. The most common form of delivery was caesarean section and 97 (80.8%) of the patients c/s performed had obstetric endication.As a result, pregnant women with heart diseas should be followed by a team of cardiologist, anestshetist, and obstetrician experienced in this regard. Furthermore a pediatrics clinic with a newborn intensive care unit and experienced physician should be present after the birth. With proper approach and team spirit can patients with heart disease have babies without serious problems in most cases.Key words: Heart disease, pregnancy, maternal morbidity, NYHA 100

Amaç: Bu çalışmamızın amacı; kliniğimizde tuboovaryan apse (TOA) tedavisi gören hastaların retrospektif olarak klinik ve laboratuar sonuçlarını değerlendirmek ve uygulanan tedavi yöntemleri ve sonrasında gelişen komplikasyonları incelemektir.Materyal – Metod: Ocak 2009 ve Nisan 2015 tarihleri arasında, Dicle Üniversitesi Tıp Fakültesi Kadın Hastalıkları ve Doğum kliniğimizde tuboovaryan apse tanısıyla takip edilen 100 hastaya ait kayıtlar retrospektif olarak analiz edildi. Hastalara ait demografik veriler, risk faktörleri, klinik ve laboratuar sonuçları, uygulanan tedavi yöntemleri ve gelişen komplikasyonlar kaydedildi.Bulgular: Hastaların yaşları 15 ile 79 arasında değişmekle beraber, ortalama 36,46 ± 11,6 idi. Hastaların %73'ü multipardı. Hastaların başlıca şikayetleri; pelvik ağrı (%100), ateş (%19) ve vajinal akıntı (%27)'idi. Rahim içi araç kullanım prevelansı %7, pelvik inflamatuar hastalık prevelansı %29 olarak saptandı. Cerrahi girişim öyküsü olan hastaların, son 6 ay içinde geçirilmiş intrauterin veya intraabdominal operasyon prevelansı %60,5 olarak saptandı. Klinik bulgu olarak; hastaların %25'inde 38˚C ve üzerinde ateş, lökosit değerleri için >10.000/μL değer baz alındığında, hastaların % 70'inde lökositoz, >12000/μL baz alındığında hastaların %55'inde lökositoz, hastaların %85'inde yüksek sedimentasyon hızı, %92'sinde C-reaktif protein yüksekliği tespit edilmiştir. Hastaların lökosit değerleri açısından uygulanan tedavi şekilleri arasında istatistiksel olarak anlamlılık tespit edilmedi (p> 0,05). Tüm hastalara medikal tedavi uygulandı. Hastaların 38'inin sadece medikal tedavi ile, 47'sinin medikal tedaviye ek olarak cerrahi tedavi ile, 15'inin medikal tedaviye ek olarak USG eşliğinde drenaj tedavisi ile iyileşme sağladığı tespit edildi. Fertilitesini korumak isteyen hastalara USG eşliğinde, L/S ile veya L/T ile apse drenajı uygulandığı saptandı. Hastaların %10'u postmenopozal dönemde olup, bu hastaların çoğuna rezektif cerrahinin uygulandığı görüldü. Cerrahiye giden tüm hastaların; 17'sine drenaj, 14'üne salpingoooferektomi, 3'üne sadece salpenjektomi, 1'ine histerektomi+salpenjektomi, 2'sine histerektomi+unilateral salpingoooferektomi (TAH+USO), 10'una histerektomi+bilateral salpingoooferektomi (TAH+BSO) uygulandığı saptandı. Cerrahi uygulanan hastalarda gelişen komplikasyonlar incelendiğinde; hastalarımızın % 6,3'ünde intraop bağırsak yaralanması geliştiği ve bu hastalara intraop genel cerrahi tarafından primer bağırsak onarımı yapıldığı tespit edildi. Hastaların % 8,5'inde ise postop dönemde yara yeri enfeksiyonu geliştiği gözlendi. Hastaların hastanede yatış süreleri incelendiğinde; ortalama 7,9 ± 6 gün olarak tespit edildi. Medikal tedavi uygulanan hastaların hastanede ortalama yatış süresi 6,9 ± 2,8 gün, cerrahi tedavi uygulanan hastaların hastanede ortalama yatış süreleri 8,0 ± 8,03 gün ve USG eşliğinde drenaj yapılan hastalarda ise, hastanede ortalama yatış süreleri 10,5 ± 3,9 gün olarak tespit edildi.Sonuç: Morbidite ve mortalite yönünden önemli bir hastalık olan tuboovaryan apsede hastanın yaşı, gebelik istemi ve klinik tablo göz önünde bulundurularak hastaya en uygun tedavi yöntemi seçilmelidir. TOA'yı takip eden yüksek morbidite ve azalmış fertilite oranları nedeniyle hastaların erken tanı alması, medikal tedaviye hemen başlanması ve medikal tedaviye yanıtsız durumlarda cerrahi tedaviye başvurulması oldukça önemlidir. Ayrıca medikal tedaviye cevapsız kalıp tekrardan cerrahi tedavi istemeyen hastalarda USG eşliğinde drenaj da akılda tutulması gereken bir seçenek olmalıdır.Anahtar Kelimeler: Tuboovaryan Apse (TOA), Pelvik İnflamatuar Hastalık (PIH), Medikal Tedavi, Cerrahi Tedavi, USG Eşliğinde Drenaj Aim: The aim of this study was to retrospectively evaluate the clinical and laboratory outcomes of the patients treated at our clinic due to tuboovarian abscess (TOA) and to investigate the procedures used for treatment and posttreatment complications.Materials and Methods: The retrospective analysis included 100 patients who were treated at Dicle University Medical School Department of Gynecology and Obstetrics due to tuboovarian abscess between January 2009 and April 2015. Demographic characteristics, risk factors, clinical and laboratory outcomes, treatment procedures, and posttreatment complications were recorded.Results: The ages of the patients ranged between 15-19 years and the mean age was 36.46 ± 11.6 years. Of all the patients, 73% were multiparous. Most common complaints included pelvic pain (%100), fever (%19), and vaginal discharge (%27). The prevalence of intrauterine device (IUD) use was 7% and the prevalence of pelvic inflammatory disease was %29. The prevalence of history of intrauterine or intraabdominal surgery in patients with a history of surgery was %60,5. Clinical findings of the patients were as follows: %25 of the patients had a temperature of ≥38 °C, leukocytosis was present in %70 of the patients based on a leukocyte count of >10,000 /μL and in %55 based on a leukocyte count of >12,000 /μL, %85 of the patients were present with increased sedimentation rate, and %92 of the patients had high C-reactive protein levels. No statistical significance was observed between the treatment procedures in terms of leukocyte counts (p>0.05). Medical treatment was performed in all the patients, whereas 38 underwent medical treatment only, 47 underwent surgical treatment in addition to medical treatment, and 15 underwent ultrasound USG guided drainage in addition to medical treatment. The patients who wished to preserve fertility underwent USG guided abscess drainage with laparoscopy (L/S) or laparotomy (L/T). Ten percent of the patients were at postmenopausal period and most of these patients underwent respective surgery. Of the patients who underwent surgery, 17 underwent drainage, 14 underwent salpingoooferectomy, 3 underwent salpingectomy only, 1 underwent hysterectomy +salpingectomy, 2 underwent hysterectomy+unilateral salpingoooferectomy (TAH+USO), and 10 underwent hysterectomy+bilateral salpingoooferectomy (TAH+BSO). Among the patients who underwent surgery, %6,3 of them developed intraoperative intestinal injury and primary intestinal repair was intraoperatively performed in these patients by a general surgeon. Postoperative wound site infection occurred in %8,5 of the patients. Overall mean hospital stay was 7.9 ± 6 days, whereas mean hospital stay was 6.9 ± 2.8 days in the patients who underwent medical treatment, 8.0 ± 8.03 days in the patients who underwent surgery, and 10.5 ± 3.9 days in the patients who underwent USG guided drainage.Conclusion: Tubo-ovarian abscess (TOA) remains a serious disease with high rates of morbidity and mortality and thus the ideal treatment modality should be determined based on the age and clinical condition of the patient, and desire for pregnancy. Since TOA leads to high morbidity and decreased fertility rates, a rapid diagnosis of TOA, a prompt initiation of the treatment, and switching to surgical treatment in patients not responding to medical treatment is of prime importance. In addition, USG guided drainage should be kept in mind in the patients not responding to medical treatment and rejecting surgical intervention.Key words: Tubo-ovarian Abscess (TOA), Pelvic Inflammatory Disease (PID), Medical Treatment, Surgical Treatment, USG Guided Drainage 77