Search

Purpose: Temporomandibular dysfunction and bruxism are common problems. Academicians have physical and emotional risk factors that may be associated with temporomandibular dysfunction due to excessive workload and psychological stress. The aim of this study was to reveal the emotional and physical determinants of temporomandibular dysfunction and bruxism in academicians.Methods: Two hundred and ninety-six (217 female and 79 male) academicians working in higher education institutions with a mean age of 35.31 ± 9.20 years, were included in the study. Daily computer time of the participants was questioned. International Physical Activity Questionnaire Short Form (IPAQ), Beck Depression Inventory (BDI), Neck Disability Index (NDI), and Fonseca Anamnestic Index was applied via online surveys. Results: It was demonstrated that 92.9% of the participants were physically inactive or minimal active, 36% showed depressive symptoms, 69.2% had neck disability, 24 % had and moderate-severe temporomandibular dysfunction symptoms, and 44% had bruxism. Bruxers found to have higher BDI (p0.05). Conclusion: Key factors of temporomandibular joint dysfunction appear to be physical parameters such as neck disability and bruxism in academics. However, psychological symptoms and physical activity level do not seem to be independent determinants of temporomandibular dysfunction., Amaç: Temporomandibular disfonksiyon ve bruksizm yaygın problemlerdir Akademisyenler aşırı iş yükü ve psikolojik stres nedeniyle temporomandibuler disfonksiyonla ilişkili olabilecek fiziksel ve duygusal risk faktörlerine sahiptirler. Bu çalışmanın amacı, akademisyenlerde temporomandibuler disfonksiyon ve bruksizmin duygusal ve fiziksel belirleyicilerini ortaya koymaktır. Yöntem: Çalışmaya yükseköğretim kurumlarında görev yapan ortalama yaşları 35,31 ± 9,20 yıl olan 296 (217 kadın, 79 erkek) akademisyen dahil edildi. Katılımcıların günlük bilgisayar kullanım saatleri sorgulandı. Uluslararası Fiziksel Aktivite Anketi Kısa Formu (UFAA), Beck Depresyon Envanteri (BDE), Boyun Özür İndeksi (BÖİ) ve Fonseca Anamnestik İndeksi (FAİ) çevrimiçi anketlerle uygulanmıştır.Sonuçlar: Katılımcıların %92,9'unun fiziksel olarak inaktif veya minimal aktif olduğu, % 36'sının depresif semptomlar gösterdiği, % 69,2'sinin boyun özürlülüğü olduğu, % 24'ünün orta-şiddetli temporomandibuler disfonksiyonu ve % 44'ünün bruksizmi olduğu görüldü. Bruksizmi olanlarda, olmayanlara göre daha yüksek BDE (p 0.05).Tartışma: Akademisyenlerdeki temporomandibular eklem disfonksiyonunun anahtar faktörleri, boyun özür durumu ve bruksizm gibi fiziksel parametreler gibi görünmektedir. Bununla birlikte, psikolojik belirtiler ve fiziksel aktivite düzeyi, temporomandibular disfonksiyonun bağımsız belirleyicileri olarak bulunmamıştır.

Purpose: Functional and biomechanical alterations have not been clarified yet although motor retardation, coordination and balance impairment are prevalent in schizophrenia patients. The aim of this study was to investigate the differences of postural stability, temporal-spatial gait parameters, dynamic plantar load distribution and functional performance, between schizophrenia patients and healthy controls.Methods: Twenty-four schizophrenia patients and twenty-three healthy controls participated in this study. Functional performance was assessed by measuring 6-min walking distance. Functional performance was assessed by measuring 6-min walk distance. Biodex Balance System was used to postural stability and dynamic pedobarographic analysis was conducted using a pressure platform.Results: Six minute walking distance was significantly lower in schizophrenia group than control group (p, Amaç: Şizofreni hastalarında motor gerilik, koordinasyon ve denge bozukluğu yaygın olmasına rağmen, fonksiyonel ve biyomekanik değişiklikler henüz açıklığa kavuşturulmamıştır. Bu çalışmanın amacı, şizofreni hastaları ile sağlıklı kontroller arasındaki postural stabilite, yürüyüşün zaman-mesafe parametreleri ve dinamik plantar yük dağılımı ve fonksiyonel performans farklılıklarını araştırmaktı.Yöntem: Çalışmaya 24 şizofreni hastası ve 23 sağlıklı kontrol katıldı. Fonksiyonel performans 6 dakika yürüme mesafesi ölçülerek değerlendirildi. Postural stabiliteyi değerlendirmek için Biodex Denge Sistemi kullanıldı ve dinamik pedobarografik analiz basınç platformu kullanılarak yapıldı.Bulgular: Şizofreni grubunda 6 dakika yürüme mesafesi kontrol grubuna göre anlamlı olarak daha düşüktü (p

DOI: 10.5152/hsp.2019.517803Amaç: The aim of the present study was toinvestigate the effect of the depression level on neck pain, range of motion,and cervical joint position sense.Materials and methods: A total of 160 (80women) healthy, sedentary volunteers between age 18 and 25 years participatedin this cross-sectional research. The Beck Depression Inventory was used todetermine the depression level of the participants. Cervical range of motionand joint position sense were assessed using an inclinometer, whereas Neck Painand Disability Scale (NPDS) was used to evaluate neck pain and disability.Results: When NPDS scores were comparedaccording to the depression levels of subgroups, there was a significantdifference (p0.05). Jointposition sense findings of the subgroups according to the NPDS showed that thejoint position sense during 30° extension of the moderately painful group waslesser than that of the minimal painful group (p, DOI: 10.5152/hsp.2019.517803Objective: Bu çalışmanın amacı gençyetişkinlerde depresyon düzeyinin boyun ağrısı, eklem hareket açıklığı veservikal eklem pozisyon hissine etkisini araştırmaktı. Gereç ve Yöntem: Bu kesitsel araştırmaya18-25 yaşları arasında 160 (80 kadın) sağlıklı, sedanter gönüllü katıldı. Katılımcıların depresyon düzeyinibelirlemede Beck Depresyon Ölçeği kullanıldı. Boyun ağrısı ve yetersizliğinindeğerlendirilmesinde Boyun Ağrı ve Özürlülük Skalası kullanılırken, servikaleklem hareket açıklığı ve eklem pozisyon hissi inklinometre kullanılarakdeğerlendirildi. Bulgular: Alt grupların depresyondüzeylerine göre Boyun Ağrı ve Özürlülük Skalası skorları karşılaştırıldığındaanlamlı fark saptandı (p0,05). BoyunAğrı ve Özürlülük Skalasına göre alt grupların eklem pozisyon hissi bulguları;orta düzeyde ağrılı grubun 30° ekstansiyondaki eklem pozisyon hissinin, minimalağrılı gruptan daha az olduğunu gösterdi (p

Aim: The objective of the study was to investigate the effects of age, gender, obesity, and living in nursing home on plantar light touch-pressure sensitivity.Material and Methods: The study was conducted with 95 older individuals who were living in the community or nursing home, consisting of 60 women and 35 men, mean age of 74.38±6.59 years. Demographic characteristics of the subjects were recorded, and plantar light touch-pressure sensitivity was evaluated in nine zone of the foot (heel, medial midfoot, lateral midfoot, the first, third and fifth metatarsal head, and the first, third and fifth toe) with monofilament (SemmesWeinstein®, NorthCoast Medical, Inc, USA). Individuals were assigned to groups according to where they live, age ranges, gender, and body mass index, than the groups were compared in terms of plantar sensitivity.Results: Plantar light touch-pressure sensitivity was reduced in right and left heel of the older living in nursing home than living in the community; in left first, third and fifth metatarsal and in right and left heel of older above age of 75 years than aged between 65 and 75 years; in left heel of men than women (p0.05).Conclusion: This study indicated that older age, male sex and living in nursing home might have a negative effect on plantar light touch-pressure sensitivity. Plantar light touch-pressure sensitivity of the normal, overweight and obese older individuals were found to be similar., Amaç: Çalışmada, yaşlı bireylerde yaş, cinsiyet, obezite ve huzurevinde yaşamanın plantar hafif dokunma-basınç duyusuna etkisi incelenmiştir. Gereç ve Yöntemler: Çalışma toplum içinde ya da huzurevinde yaşayan yaş ortalaması 74,38±6,59 yıl olan 60 kadın, 35 erkek olmak üzere 95 yaşlı bireyle gerçekleştirildi. Bireylerin demografik özellikleri kaydedildikten sonra plantar hafif dokunma – basınç duyuları monofilament (SemmesWeinstein®, NorthCoast Medical, Inc, ABD) kullanılarak ayağın dokuz bölgesinde (topuk, orta ayağın mediali, orta ayağın laterali, birinci, üçüncü ve beşinci metatars başı ile birinci, üçüncü ve beşinci parmak) değerlendirildi. Bireyler yaşadıkları yere, yaş aralıklarına, cinsiyetlerine ve vücut kütle indekslerine göre gruplara ayrılarak gruplar plantar duyu açısından karşılaştırıldı.Bulgular: Toplum içinde yaşayanlara göre huzurevinde yaşayan yaşlıların sağ ve sol topukta; 65-75 yaşları arasında olanlara göre 75 yaş ve üstü olanların sol birinci, üçüncü ve beşinci metatarsta, sağ ve sol topukta; kadınlara göre erkeklerin sol topukta plantar hafif dokunma-basınç duyusunun azalmış olduğu bulundu (p0,05). Sonuç: Bu çalışma, yaşlı bireylerde ileri yaşın, erkek cinsiyetin ve huzurevinde yaşamanın plantar hafif dokunma-basınç duyusunu olumsuz etkileyebileceğini göstermiştir. Normal, aşırı kilolu ve obez yaşlı bireylerin plantar hafif dokunma-basınç duyularının benzer olduğu görülmüştür.

Amaç: Bu çalışmanın amacı, pes planusu olan ve olmayan genç sedanter bireylerde, alt ekstremitenin biyomekanik özelliklerini, ayağın yapı ve fonksiyonunu ve bel ağrısını karşılaştırmaktı. Yöntem: Çalışma 30 kadın, 30 erkek olmak üzere toplam 60 sedanter bireyin katılımı ile gerçekleştirildi. Bireyler naviküler düşme testi değerlerine göre pes planusu olan ve olmayan olarak iki gruba ayrıldı. Bireylerin ayak fonksiyonunu değerlendirmek için Amerikan Ortopedik Ayak- Ayak Bileği Derneği skorlaması ile Vizüel Analog Skalası-Ayak ve Ayak Bileği Ölçekleri kullanıldı. Belirlenen kaslara kısalık testleri ve kas kuvvet ölçümleri, Q açısı ölçümü ve pelvik inklinasyon açısı ölçümü yapıldı. Bel ağrısını değerlendirmek için Oswestry Özürlülük İndeksi kullanıldı. Pes planusu olan ve olmayan bireylerin değerleri karşılaştırıldı. Sonuçlar: Pes planusu olan ve olmayan bireyler arasında tibialis posterior ve peroneal kas kuvveti, gastroknemius, soleus ve hamstring kas kısalıkları, Q açısı, Amerikan Ortopedik Ayak-Ayak Bileği Derneği skorlaması ile Vizüel Analog Skalası Ayak ve Ayak Bileği skorlarında anlamlı bir fark yoktu (p>0,05). Pes planusu olan bireylerde olmayanlara göre, dominant olmayan tarafta pelvik inklinasyon açısının daha fazla (p=0,042) ve Oswestry Özürlülük İndeksi skorunun daha yüksek (p=0,001) olduğu bulundu. Tartışma: Sonuçlarımız, genç sedanter bireylerde, pes planusun pelvik inklinasyonu artırabildiğini ve bel ağrısına neden olabildiğini göstermekle birlikte, alt ekstremite kas kuvveti, kas kısalığı ve ayak fonksiyonunun bu durumdan etkilenmediğini ortaya koymuştur. Purpose: The objective of the study was to compare the biomechanical features of the lower extremity, foot structure, and function and low back pain in young sedentary subjects with and without pes planus. Methods: The study was conducted with the participation of 60 sedentary subjects consisting of 30 women and 30 men. The subjects were assigned to two groups as with or without pes planus according to navicular drop test results. The American Orthopaedic Foot and Ankle Society score and Visual Analogue Scale Foot and Ankle Scales were used to evaluate the foot function of the subjects. Muscle shortness and strength tests of the selected muscles, Q angle, and pelvic inclination angle measurements were performed. Oswestry Disability Index was used to evaluate low back pain. The subjects with and without pes planus were compared. Results: There were no significant differences between the subjects with and without pes planus regarding tibialis posterior and peroneal muscle strength, gastrocnemius, soleus and hamstring muscle shortness, Q angle, American Orthopaedic Foot and Ankle Society score, and Visual Analogue Scale Foot and Ankle score (p>0.05). The pelvic inclination angle of the non-dominant side was higher (p=0.042), and Oswestry Disability Index score was higher (p=0.001) in subjects with pes planus compared to those without pes planus. Conclusion: Our results indicated that pes planus may increase pelvic inclination and may cause low back pain, while lower extremity muscle strength, muscle shortness, and foot function were not affected from this case in young sedentary subjects.

Amaç: Ev egzersizleri rehabilitasyon protokollerinde geniş ölçüde kullanıldığı halde, klinisyenler bazen hastaların egzersizleridoğru bir biçimde yapıp yapmadığını kontrol etmede yetersiz kalabilirler. Çalışmamızın amacı, denetimli ev egzersizprotokollerinin omuz ağrılı hastalarda engellilik ve fonksiyon üzerine etkisini araştırmaktı.Yöntem: Omuz ağrısı olan ve ev egzersiz program için fizyoterapi kliniğine yönlendirilen hastalar Denetim Grubu (N=21) veKontrol Grubuna (N=20) rastgele olarak ayrıldılar. Tüm gönüllülere omuz için Pendulum, Wand ve İzometrik egzersizleri içerenev egzersizi program öğretildi. Engellilik değerlendirmesi için Omuz Ağrı ve Engellilik İndeksi (SPADI), fonksiyondeğerlendirmesi için Kol, Omuz ve El Sorunları Anketi (DASH) kullanıldı. Tüm hastalar başlangıçta ve altı haftalık egzersizprogram sonunda değerlendirildi. Denetim Grubu iki haftada bir egzersizleri doğru yapıp yapmadıkları açısından kontrol edildive yanlış ya da unutulan egzersizler yeniden hatırlatıldı.Bulgular: Altı hafta sonrasında her iki grupta omuz engelliliği ve fonksiyonu açısından anlamlı gelişmeler oldu (p0,05).Sonuç: Ev egzersizleri, omuz ağrısı ve fonksiyonlarının yönetiminde yararlı araçlar olmasına rağmen, sonuçlarımıza göre, omuzağrısı için evde yapılan egzersizlerin denetlenmesi, engellilik ve fonksiyon bakımından ek fayda sağlamamıştır., Purpose: Although home-based exercises are widely used in rehabilitation protocols, sometimes clinicians do not correctlycheck if patients perform the exercises properly. The objective of our study was to investigate the effects of supervised homeexercise protocols on the disability and function in patients with shoulder pain.Methods: Patients who have shoulder pain and scheduled to physiotherapy clinic for home-based exercises randomlyassigned to Supervised Group (N=21) and Control Group (N=20). All volunteers were instructed “home-based exercises”program for shoulder including pendulum, wand and isometric exercises. Shoulder Pain and Disability Index (SPADI) was usedfor measuring disability and The Disabilities of the Arm, Shoulder and Hand (DASH) was used for assessing functions. Allpatients were evaluated at baseline and after six weeks exercise program. The Supervised Group was controlled biweeklywhether they performed their exercises properly; mistaken or forgotten exercises were reminded again.Results: After 6 weeks, there were significant improvements regarding shoulder disability and function in both of the groups(p0.05).Conclusion: Although home-based exercises are useful tools in managing shoulder pain and functions, according to ourresults, auditing home-based exercises for shoulder pain could not contribute additional benefit in terms of disability andfunction.

Ünver, B, Effects of Plantar Sensitivity and Pressure Distribution Changes to Balance and Falling in Elderly Subjects. Hacettepe University, Institute of Health Sciences, PhD. Thesis in Prostetics-Orthotics and Biomechanics, Ankara, 2017. The aim of this study was to compare the parameters of plantar sensitivity and plantar pressure in different regions of the foot, static postural sway, temporal and spatial characteristics of gait between young and elderly subjects; investigate the possible differences of these parameters and fear of falling in elders with and without falling story. Fourty older subjects consisting of 21 women and 19 men, aged between 65-88 years and 44 young subject consisting of 30 women and 14 men aged between 18-45 years were included in the study. Subjects were divided into two groups as with (n=14) and without falling story (n=26) according to the falling stories of the past one year. Plantar light touch-tactile sensitivity was evaluated by Semmes-Weinstein® monofilament and static two point discrimination was evaluated by aesthesiometer. Static and dynamic plantar pressures, static postural sway, temporal and spatial characteristics of gait were evaluated with the WinTrack® Pedobarograph. Fear of falling was assessed by Falls Efficacy Scale. The plantar light touch-tactile sensitivity and two-point discrimination of the elderly were significantly lower than those of the young on dominant and non-dominant side, in all 9 regions of the foot (p0.05); fear of falling was higher in elders with falling story compared to those without falling story (p=0.007). The results of our study revealed that plantar sensitivity was lower in all regions of the foot, alterations in static and dynamic plantar pressures and gait occur , static postural sway was higher in elderly compared to young, however, those parameters were similar between elders with and without falling story and fear of falling was higher in elders with falling story compared to those without falling story. İÇİNDEKİLER Sayfa ONAY SAYFASI iii YAYIMLAMA VE FİKRİ MÜLKİYET HAKLARI BEYANI iv ETİK BEYAN SAYFASI v TEŞEKKÜR vi ÖZET vii ABSTRACT viii İÇİNDEKİLER ix SİMGELER VE KISALTMALAR xi ŞEKİLLER DİZİNİ xii TABLOLAR DİZİNİ xiii 1. GİRİŞ 1 2. GENEL BİLGİLER 4 2.1. Yaşlılık ve Yaşlanma 4 2.2.Epidemiyoloji 5 2.3. Sağlıklı Yaşlanma 5 2.4. Yaşla Ortaya Çıkan Değişiklikler 6 2.4.1. Kas - İskelet Sisteminde Görülen Değişiklikler 6 2.4.2. Kardiyovasküler Sistemde Görülen Değişiklikler 7 2.4.3. Pulmoner Sistemde Görülen Değişiklikler 8 2.4.4. Nörolojik Sistemde Görülen Değişiklikler 8 2.4.5. Duyusal Fonksiyonlarda Değişiklikler 9 2.4.6. Deride Görülen Değişiklikler 10 2.4.7. Kognitif Değişiklikler 10 2.4.8. Gastrointestinal Sistemde Görülen Değişiklikler 10 2.4.9. Metabolik ve Endokrin Sistemde Görülen Değişiklikler 11 2.4.10. İmmün Sistemde Görülen Değişiklikler 11 2.4.11. Diğer Değişiklikler 12 3. BİREYLER ve YÖNTEM 18 3.1. Bireyler 18 3.2. Yöntem 19 3.2.1. Değerlendirme 20 3.3. İstatistiksel Yöntemler 30 4. BULGULAR 31 4.1. Bireylerin Demografik Özellikleri ile İlgili Bulgular 31 4.2. Değerlendirme Parametrelerine İlişkin Bulgular 31 4.2.1. Plantar Duyu Değerlendirmelerine İlişkin Bulgular 31 4.2.2. Statik ve Dinamik Pedobarografik Ölçümlere İlişkin Bulgular 42 4.2.3. Postural Salınım Analizlerine İlişkin Bulgular 51 4.2.4. Yürüyüşün Zaman-Mesafe Karakteristiklerine İlişkin Bulgular 54 4.2.5. Düşme Korkusuna İlişkin Bulgular 56 5. TARTIŞMA 57 6. SONUÇ VE ÖNERİLER 68 7. KAYNAKLAR 69 8. EKLER EK-1. Tez Çalışması ile İlgili Etik Kurul Onayı EK-2. Değerlendirme Formları 9. ÖZGEÇMİŞ Ünver, B., Yaşlı Bireylerde Plantar Duyu ve Basınç Dağılımı Değişikliklerinin Denge ve Düşmeye Etkisi. Hacettepe Üniversitesi, Sağlık Bilimleri Enstitüsü, Protez-Ortez ve Biyomekani Programı, Doktora Tezi, Ankara, 2017. Bu çalışma, genç ve yaşlı bireylerin ayağın farklı bölgelerindeki plantar duyu, plantar basınç, statik postural salınım ve yürüyüşün zaman ve mesafe karakteristiklerinden oluşan parametrelerini karşılaştırmak; bu parametrelerle düşme korkusunun düşme öyküsü olan ve olmayan yaşlı bireylerdeki olası farklılıklarını incelemek amacıyla yapıldı. Çalışmaya yaşları 65-88 arasında değişen 21 kadın, 19 erkek olmak üzere 40 yaşlı birey ve yaşları 18-45 arasında değişen 30 kadın 14 erkek olmak üzere 44 genç birey dahil edildi. Yaşlı bireyler son bir yıldaki düşme öykülerine göre düşme öyküsü olanlar (n=14) ve olmayanlar (n=26) olarak ikiye ayrıldı. Bireylerin plantar hafif dokunma - basınç duyuları Semmes-Weinstein® monofilament ile ve plantar iki nokta ayrımları aesthesiometer ile değerlendirildi. Statik ve dinamik plantar basınçlar, statik postural salınım ile yürüyüşün zaman ve mesafe karakteristikleri WinTrack® Pedobarografi cihazıyla değerlendirildi. Düşme korkusu değerlendirmesi Düşme Etkinlik Ölçeği ile yapıldı. Dominant ve dominant olmayan tarafta ayağın 9 bölgesinin tümünde yaşlı bireylerin plantar hafif dokunma - basınç ve iki nokta ayrımı duyularının gençlerinkine göre azalmış olduğu bulundu (p0,05); düşme korkusunun düşme öyküsü olanlarda olmayanlara göre yüksek olduğu bulundu (p=0,007). Çalışmamızın sonucu yaşlı bireylerin gençlere göre plantar duyularının ayağın tüm bölgelerinde azaldığını, statik ve dinamik plantar basınçları ve yürüyüşlerinde değişiklikler ortaya çıktığını, statik postural salınımlarının arttığını ancak düşme öyküsü olan ve olmayan yaşlılar arasında bu parametrelerin benzer olduğunu ortaya çıkarmış, düşme korkusunun düşme öyküsü olan yaşlılarda olmayanlara göre daha fazla olduğunu göstermiştir.

Amaç: Bu çalışmanın amacı, düşme öyküsü olan ve olmayan yaşlılar arasında plantar duyu, postural salınım, düşme korkusu açısından fark olup olmadığını araştırmaktır. Yöntemler: Çalışmaya 21 kadın, 19 erkek olmak üzere 65 yaş üstü 40 birey dahil edildi. Bireyler düşme öyküsü olanlar (n=14) ve olmayanlar (n=26) olarak ikiye ayrıldı. Olguların plantar hafif dokunma-basınç ve statik iki nokta ayrımı duyuları ölçüldü; vücut kütle merkezinin (centre of mass-COM) anteroposterior ve mediolateral yönlerdeki salınım miktar ve hızları, WinTrack® Pedobarografi cihazı ile statik ayakta duruşta, gözler açık ve kapalı olarak kaydedildi. Düşme korkusu ise Düşme Etkinlik Ölçeği ile değerlendirildi. Sonuçlar: Ölçülen plantar duyu ve postural salınım parametreleri açısından düşme öyküsü olan ve olmayan yaşlılar arasında anlamlı bir fark olmadığı (p>0,05), düşme korkusunun ise düşme öyküsü olan yaşlılarda olmayanlara göre yüksek olduğu (p=0,007) bulundu. Tartışma: 65 yaş üstü bireylerin %33'ünden fazlasının yılda en az bir kez düştüğü ve düşme korkusunun ev dışı aktiviteleri limitleyerek yaşam kalitesinde azalmaya neden olduğu bilinmektedir. Literatürde, birinci parmak ve birinci metatarsofalangeal eklemdeki taktil duyu kaybının ve postural salınımdaki artışın düşmelerle ilişkili olduğunu gösteren çalışmalar bulunmaktadır. Bizim çalışmamız, düşme öyküsü olan ve olmayan yaşlılar arasında plantar duyu ve postural salınım açısından fark olmadığını ancak, düşme korkusunun düşme öyküsü olanlarda daha yüksek olduğunu ortaya çıkarmıştır. Yaşlı bireylerde düşme riskinin azaltılmasına dönük tedavi hedefleri arasında düşme korkusunun azaltılması da yer almalıdır, Purpose: The aim of this study is to investigate differences between olders with and without falling story in terms of plantar sensitivity, postural sway and fear of fall.Methods: Fourty subjects consisting of 21 women and 19 men, and over 65 years of age included in this study. Subjects were divided into two groups as with (n=14) and without falling story (n=26). Plantar light touch-tactile and static two point discrimination sensitivity were measured; anteroposterior and mediolateral deviation quantity and speed of the center of mass (COM) were recorded by WinTrack® Pedobarograph under eyes-open and eyes-closed conditions. Fear of fall were evaluated by Falls Efficacy Scale. Results: There were no significant differences between olders with and without falling story in terms of plantar sensitivity and postural sway parameters (p>0.05); fear of fall was higher in olders with falling story according to those without falling story (p=0.007).Discussion: More than 33% of individuals over 65 years fall more than once a year and fear of falling causes decreased quality of life by limiting outdoor activities. There are studies showing that tactile sensory loss in first toe and first metatarsophalangeal joint and increase in postural sway are related to falls. Our study found no difference between olders with and without falling story in terms of plantar sensitivity and postural sway, but higher fear of falling in those with falling story. Reducing fear of falling should take place among treatment targets for reducing the risk of falls in olders

Bu çalışma, arka ayağın aşırı pronasyonunu önlemek için yapılan esnek bantlama, esnek olmayan bantlama ve tabanlık uygulamalarının ayak taban basınçlarına etkilerinin incelenmesi ve karşılaştırılması amacıyla yapıldı. Çalışmaya 19-45 yaş arası, arka ayakta aşırı pronasyon tanısı konulan, 21 kadın 6 erkek olmak üzere 27 birey dahil edildi. Bireylerin demografik bilgileri kaydedilerek, eksternal destek uygulamaları öncesinde Kısa Form McGill Anketi, Navikülar Düşme Testi, subtalar eklem açıklığı ölçümü, kas kuvveti ve kısalık ölçümü, Ayak Postür İndeksi ve Ayak Fonksiyon İndeksi uygulandı. Bireylere sıraları rastgele seçilen tabanlık, esnek bantlama ve esnek olmayan bantlama uygulamaları yapıldı, her birey çıplak olarak ve her bir uygulama ile olmak üzere dört farklı biçimde statik ve dinamik pedobarografik değerlendirmeye alındı. Statik pozisyonda, ayak tabanındaki pik basınçlarda, diğer uygulamalara göre tabanlık uygulamasıyla anlamlı azalma (p0,05) bulundu. Yapılan dinamik ölçümlerde, toplam temas alanları, sağ ve sol orta ayağın temas yüzeyi yüzdeleri ve impuls yüzdelerinin tabanlıkla anlamlı olarak arttığı (p0,05). Çalışmanın sonucu, arka ayağın aşırı pronasyonunu önlemek için kullanılan farklı eksternal desteklerden tabanlık uygulamasının, ayak taban basınç dağılımlarını düzeltmek ve temas yüzeyini arttırarak belli bölgelerde aşırı yüklenmeyi önlemek için daha etkili olduğunu göstermektedir. The purpose of this study was to investigate and compare the effects of elastic tape, non-elastic tape and insole which are used to prevent excessive rearfoot pronation on plantar pressures. 21 women and 6 men, total 27 subjects with an age range of 19-45 years, who were diagnosed as having excessive rearfoot pronation were included in this study. Demographic data of subjects were recorded and Short Form McGill Questionnaire, Navicular Drop Test, subtalar joint range of motion measurement, muscle strength and shortness measurement, Foot Posture Index and Foot Function Index were performed before external support applications. Subjects were applicated elastic tape, non- elastic tape and insole; their static and dynamic plantar pressures were assessed in four different formats, barefoot and with those applications, with computerized pedobarographic technique. On static position, there were statistically significant decreases at peak pressures with insole, according to other conditions (p0,05). On dynamic position, there were statistically significant increases at total contact area, contact area and impuls percents of midfoot (p0,05). The result of this study indicates that insole, one of the external supports which are used to prevent excessive rearfoot pronation, is more effective to distribute plantar pressures and prevent excessive loading of specific areas by increasing contact area. 90