Search

Aim: Swallowing is a process influenced by many phases and complex neuromuscular mechanisms. Swallowing disorders are common in patients with cerebral palsy (CP) The aim of this study is the dynamic evaluation of oral and pharyngeal phase changes of swallowing by ultrasound (US) in healthy children and children with CP who developed swallowing disorder.Materials-Methods: Sixteen children with CP (9 boys, mean age 45±21 months) in the patient group and 20 healthy children (11 boys, mean age 60 ±26 months) in the control group enrolled study. CP group was selected from orally fed children. In both groups, the measurements were performed with the transducer was placed under the chin and anterior part of the neck. During swallowing and rest distances between mandible symphysis and hyoid bone and between hyoid bone and thyroid cartilage (HT); frame rate of displays to determine swallowing times at same levels, tongue thickness and shear wave elastography for measuring tongue stiffness determined.Results: The significant differences were found between tongue thickness, elastogram and screen frame rates at HT level of the two groups (respectively p

Diffüz idiyopatik skeletal hiperostozis (DİSH) ve ankilozan spondilit (AS) aksiyel iskelet ve periferik bölgelerde birbirlerinden farklı patolojiler sonucunda gelişen, ligaman ve tendonlarda ossifikasyon ile karakterize iki ayrı hastalıktır. DİSH ve AS birlikteliği nadir görülen bir durumdur ve İngilizce literatürde de bu duruma dikkat çeken olgu sayısı oldukça azdır. Bu olgu sunumunda sakroileit varlığı yönünden AS, dorsolomber omurga grafi bulguları yönünden ise DİSH için tipik görünüme sahip olan ve İnsan (human) lökosit antijeni-B27 negatif bir olgu sunuldu. Olgunun semptomlarının geç başlangıçlı olması, her iki hastalığın birbirleri ile etkileşimi ve bu durumun prognoza etkisi literatür ışığında tartışıldı, Diffuse idiopathic skeletal hyperostosis (DISH) and ankylosing spondylitis (AS) are two diseases characterized by ossification of the ligaments and tendons in both the axial skeleton and peripheral sites with very different pathologies. Coexistence of DISH and AS is a rare condition and there are relatively few cases in the English-language literature. In this paper, we report a human leukocyte antigen-B27-negative patient who presented with the typical appearance of DISH on the dorsal radiograph and also had sacroileitis, suggesting AS. We discussed prognosis of the late-onset case and the interaction of two diseases in this coexistence.

Bu derleme yazısında son yıllarda kalça ağrılarının etyolojisinde sıklıkla vurgulanan Femoroasetabular impingement (FAİ) sendromuna dair son literatür bilgileri tartışılmıştır. Klinik pratikte oldukça atlanan bu konu, klinik ve radyolojik açıdan ele alınmış; tedavi yaklaşımları gözden geçirilmiştir. FAİ sendromu ile ilgili fiziksel tıp ve rehabilitasyon alanında yapılan çalışmalar oldukça yetersizdir. Kalça osteoartriti gelişiminde hatırı sayılır bir yeri olan bu sendroma karşı farkındalığın artması ile bir çok hasta erken tedavi imkanı bulacak ve hastaların yaşam kalitesi artacaktır. Bu nedenle bu konuda daha fazla klinik ve radyolojik çalışmaya ihtiyaç vardır. Bu çalışmalar ışığında ortaya çıkacak yeni tanı ve tedavi algoritmaları ile ağrı yakınmaları karşılıksız kalan bir çok hasta da şifa bulabileceklerdir. In this pictural assay, the femoroasetabular impingement (FAI) syndrome that emphasized in the etiology of hip pain was discussed with the light of recent literatures. This topic that was usually skipped in clinical practice was examined with clinical and radiological aspects and treatment approaches were discussed. Studies related to FAI syndrome are very limited in the field of physical medicine and rehabilitation. In clinical practice with the consideration of this syndrome which has place in the etiology of hip osteoarthritis; early treatment of many patients could be possible, and patients' quality of life would increased. Therefore, further clinical and radiological studies are required about this issue. In the light of these studies new diagnostic and therapeutic algorithms will be revealed and in many patients who complaints of pain remaining insoluble would able to find cure.

SüleymanDemirel ÜniversitesiTIP FAKÜLTESİ DERGİSİ: 1996 Aralık; 3(4) Fibromyalji ve MeslekZelihaÜnlü ÖzetBu çalışmada fibromyaljili olgularda meslek ve meslekle ilgili aktivitelerle yakınmaların etkileşiminin değerlendirimi amaçlandı. Fibromyalji tanısı konulan 87 olguda meslekler, yakınmaları artıran ve etkilemeyen iş aktiviteleri sorgulandı. En sık saptanan meslek grubu ev kadınları idi (%31.0). Uzun süre ayakta durmak yakınmaları en fazla artıran aktivite oldu (% 31.0). Yürümek yakınmalara etkisiz en sık aktivite olarak tanımlandı (% 48.2).Sonuç olarak aynı pozisyonun uzun süreli korunmasını gerektiren mesleki aktivitelerin yakınmaları artırırken, pozisyonun devamlı değiştiği aktive ve hafif sedanter işlerin bu kişilerce daha iyi talere edildiği kanısına varıldı. Anahtar Kelimeler: Fibromyalji, meslek. AbstractFibromyalgıa and OccupationWe aimed in this study to evaluate the relationship between occupation and the activities related to occupation and the fibromyalgia. Occupations and the occupational tasks which aggravated their symtoms of fibromyalgia and which tasks appeared to be wett tolerated by individuals were asked. Household was the mostfrequent occupation (31.0%). Prolonged standing was the most reported activity to aggravate the symptoms of fibromyalgia (31.0%). Walking was the most freguent activity did not appear to exacerbate the symptoms of fibromyalgia (48.2%).in conclusion, prolonged repetitive activites and maintaining any öne position \vere aggravate the symptoms but Hght sedantery occupations appear to be tolerated the best.Key words: Fibromyalgia, occupation.

SüleymanDemirel Üniversitesi TIP FAKÜLTESİ DERGİSİ: 1996 Eylül; 3(3) Bir Olgu Nedeniyle Akromegali ve Colistis Ülseroza BirlikteliğiZeliha Ünlü Mehmet Meşhur Tahir Yoldaş Refik Ali SanÖzet25 yıldır kolitis ülserozası olan ve tarafımızca akromegali tanısı konulan 50 yaşındaki kadın hasta sunuldu. Kas-iskelet sistemine proliferasyon etkisi olan akromegali ile ankiloz yönünde etki eden kolitis ülserozanın birlikteliği bakımından olgu irdelendi. Olguda klinik bulguların bu iki hastalığa özgü değişiklikleri tam olarak yansıtmamasının, her iki hastalığın karşılıklı etkileşimi nedeniyle olabileceği düşünüldü. Anahtar Kelimeler: Akromegali, kolitis ülseroza. Abstract A Case Of Acromegaly Associated With Ulcerative Colitisin this paper we presented a case of acromegaly, A SOyears oldvvoman who had ulcerative colitis for 25 years was diagnosed as acromegaly, Thepatient was evaluated considering the proliferative effects of acromegaly on musculo-skeletal system in coexistence with ankylosing effects of ulcerative colitis. We suggested that typical clinical findings ofboth two disease wasn't overt because of interaction between acromegaly and ulcerative colitis. Key vords: Acromegaly, ulcerative colitis.

Amaç: Çalışmamızda, miyofasiyal aktif tetik noktaya uygulanan ultrason ve lazer tedavilerinin etkinliğinin klinik ve ultrasonografik değerlendirmeler ile objektif olarak gösterilmesi amaçlandı. Gereç ve Yöntem: Çalışmaya kronik boyun ağrısı ve üst trapez kasında aktif tetik noktası olan hastalar dahil edildi. Hastalar ardışık sıralı randomizasyon ile Ultrason, Lazer, Plasebo Ultrason, Plasebo Lazer ve Ultrason+Laser tedavilerinden oluşan 5 gruba ayrıldı. Çalışmaya alınan bütün hastalara üst trapez kasına yönelik germe egzersizlerinden oluşan ev programı verildi. Hastalar tedavi öncesi, tedavi sonrası 1.ay ve 3.ay olmak üzere 3 kez değerlendirildi. Klinik değerlendirmede; vizuel analog skala üzerinden ağrı derecesi, gonyometre ile servikal lateral fleksiyon açıklığı, kısa form-36 (SF-36)'nın fiziksel fonksiyon altgrup ölçeği, boyun dizabilite indeksi ve duygudurum profil ölçeğinin anksiyete altgrup parametresi kullanıldı. Ultrasonografi ile B-mode, Doppler ve elastografik değerlendirmede; tetik nokta boyut ve elastisite ölçümü, TIS (Doku görüntüleme skoru) ve BFS (Kan Akım Dalga Form Skoru) parametreleri kullanıldı. Bulgular: Ultrason tedavisinin hem klinik hem ultrasonografik (elastografi, Doppler, TIS) parametrelerde plaseboya kıyasla anlamlı iyileşme yaptığı saptandı. Lazer tedavisinin ise klinik parametrelerde plaseboya üstünlüğü saptanmazken, radyolojik parametrelerde özellikle 3.ayda ortaya çıkan plaseboya göre anlamlı iyileşme saptandı. Kombine tedavi ile klinik ve radyolojik parametrelerde hem erken hem de geç dönemde anlamlı iyileşme saptandı. Bununla beraber parametrelerin birçoğunda lazer tedavisine kıyasla anlamlı iyileşme saptanırken, ultrason tedavisine, tedavi sonrası 1.ay ağrı değerlendirmesi dışında üstünlük saptanmadı. Klinik ve radyolojik parametreler arasındaki korelasyonunun özellikle geç dönemde belirginleştiği, elastisite ve Doppler parametrelerinde tetik nokta boyutu ve TIS parametrelerine kıyasla daha anlamlı ve güçlü ilişki olduğu saptandı. Sonuç: Yüksek güçte ultrason tedavisi hem klinik hem de ultrasonografik parametrelerin birçoğunda iyileştirici yönde anlamlı düzeyde etkili bulundu. Kombine tedavideki olumlu etkide, yüksek güçte ultrasonun katkı payının daha fazla olduğu kanaatindeyiz. Tedavi maliyeti ve iş gücü göz önünde bulundurulduğunda, miyofasiyal ağrı sendromunda tek başına yüksek güçte ultrason tedavisi, kombine tedaviye bir alternatif olabilir. Miyofasiyal ağrı sendromunda dokudaki makrodeğişiklik-nodül ötesinde mikrodeğişiklikler-esneklik ve kanlanma daha değerlidir. Objective: We aimed to demonstrate the efficacy of ultrasound and laser treatments applied to the myofascial active trigger point objectively with clinical and ultrasonographic evaluations. Materials and Methods: Patients with chronic neck pain and an active trigger point in the upper trapezius were included in the study. Patients were divided into 5 groups consisting of ultrasound, laser, sham ultrasound, sham laser and ultrasound+laser treatment with sequential randomization. All the patients who were involved in the study were given a home schedule consisting of stretching exercises for the upper trapezium muscle. Patients were evaluated three times before treatment, first and third months after treatment. As clinical evaluation parameters; pain via visual analogue scale (VAS), cervical lateral flexion angle with goniometer, physical function subgroup scale of short form-36 (SF-36), anxiety subgroup parameters of profile of mood scale and neck disability index were used. B-mode, Doppler and elastographic evaluation by ultrasonography; trigger point and elasticity measurement, TIS (Tissue Imaging Score) and BFS (Blood Flow Waveform Score) parameters were used. Results: Ultrasound therapy significantly improved both clinically and ultrasonographically (elastography, Doppler, TIS) parameters compared to placebo. Laser therapy showed no significant improvement in clinical parameters, but significant improvement in radiological parameters compared to placebo, especially in the third month. Significant improvement in both clinical and radiological parameters was detected in both early and late periods with combined therapy. Most of the evaluation parameters in the combined therapy were significantly improved compared with the laser therapy, whereas had no superiority to the ultrasound therapy except the pain evaluation at the first month after the treatment. Correlation between clinical and radiological parameters was found to be more significant and stronger in elasticity and Doppler parameters than trigger point size and TIS parameters, especially in the late period. Conclusion: High-power pain threshold ultrasound therapy was found to have a significant positive effect on most of the clinical and ultrasonographic parameters. In the beneficial effect of combined treatment, we believe that the contribution of high-power pain threshold ultrasound is higher. In the treatment of myofascial pain syndrome, when treatment cost and workload are considered, ultrasound therapy alone may be an alternative to combined treatment. Beyond macro-change / nodule in the tissue in myofascial pain syndrome, micro-changes / flexibility and blood-flow are more valuable. 110

Çalışanlarda işe bağlı kas-iskelet sorunlarıAMAÇ: Çalışmamızda, erişkin çalışanlarında işe bağlı kas-iskelet sistemi hastalıkları sıklığı ve risk etmenlerinin araştırılması amaçlandı. Çalışanların demografik özellikleri, çalışma ortamında olan fiziksel ve psikososyal maruziyetler ile işe bağlı kas-iskelet sistemi hastalıkları arasındaki ilişkiler incelendi. Ayrıca İKİH' ın (işe bağlı kas iskelet sistemi hastalıkları-sorunları) yaşam kalitesi üzerine etkisi araştırılacaktır.GEREÇ YÖNTEM: Çalışmaya Manisa Organize Sanayi bölgesinde buzdolabı fabrikasında çalışan 18 yaşından büyük, gece-gündüz vardiyası ve dönüşümlü çalışma alanı olan mavi yakalılar ve beyaz yakalı 250 kişi alındı. Çalışmaya katılan çalışanların demografik özellikleri, ek hastalık bilgileri, çalışma koşulları(çalışma saati, iş yerinde ve meslekte geçen süre vb) sorgulandı. Çalışanların İKİH varlığı ve vücut bölgesi dağılımını araştırmak için Standardize İskandinav Kas-İskelet Sistemi anketi uygulandı. Çalışanların maruz kaldıkları fiziksel risk düzeyini ölçmek amacıylada Hızlı Maruziyet Değerlendirme(HMD) anketinin türkçeye çevrilmiş versiyonu ve psikososyal risk etmenlerini ölçmek amacıyla İsveç iş yükü-kontrol-destek ölçeği uygulandı. Çalışanların yaşam kalitesi, yaşam kalitesini değerlendirme ölçeği(kısa form SF-36)ile değerlendirildi. Çalışmaya katılan bir hekim tarafından ve ankete katılanlar tarafından doldurulacaklardır. Anket çalışmasından elde edilen bilgiler SPSS (Statistical Package for the Social Sciences) 15 programına kaydedilip değerlendirildi.BULGULAR: Çalışanların 208'i(%83) mavi yakalı 42'si(%17) beyaz yakalıydı. Çalışanların %85 'i erkek %15 i kadındı. Çalışmamızda İKİH(İşe Bağlı Kas İskelet Sistemi Hastalıkları-Sorunları) sıklığı %72.1(178 kişide) bulundu. En sıketkilenen bölge bel bölgesiydi(%20). Bunu boyun(%17) ve omuz(%12) bölgeleri izledi. Mavi ve beyaz yakalılar arasında İKİH sıklığı açından fark yoktu(p:0.971). İKİH sıklığı; meslek geçen süre(yıl)(p:0.000), iş yerinde geçen süre(yıl)(P:0.000), yaş(P:0.000), ek hastalık öyküsü varlığı (p:0.026), sigara kullanımı(paket yıl)(p0.007), VKİ(P:0.026), iş stresi(0.000) ve iş yükü(0.002) arttıkça artıyordu. İş kontrolü(P:0.007), eğitim durumu(P:0.001), düzenli egzersiz yapmak (p:0.017) ile İKİH varlığı arasında ters yönde ilişki vardı. HMD(Hızlı Maruziyet Değerlendirme) ölçeğine göre vücut bölgelerinde maruziyetin büyük kısmı yüksek veya çok yüksekti. HMD anketinde orta ve üstü maruziyet düzeyi risk olarak kabul edildiğinde boyun hariç tüm vücut bölgeleri yakınmaları ile maruziyet düzeyi arasında ilişkili saptandı. İşveç İş Yükü-Kontrol-Destek anketi değerlendirmesinde boyun ağrısı etkeni olarak iş stresi etkili bulundu(p:0.005). Eğitim düzeyinin artmasıyla doktora başvurma azalıyordu(p: 0.016). Mavi yakalıların beyaz yakalılara kıyasla daha fazla rapor aldıkları(p0.012) ve bunun da çoğunun kısa süreli(1-7 gün) olduğu saptandı. Raporların temel nedeni omurga ve omuz ağrıları olarak bulundu. Ağrısı olanların fiziksel komponent skoru(FKS)(p:0.000) ve mental komponent skoru(MKS)(p: 0.016) düzeyleri anlamlı olarak düşük bulundu. Çalışmamızda çalışma alanı(p:0.971), cinsiyet(p: 0.847), sigara kullanımı öyküsü(p0.052), titreşim(p:0.320) ve folkfilt (p:0.081) kullanımı ile İKİH ilişkisi bulunmadı.SONUÇ: İş sağlığı ve güvenli bakımından orta düzeyde riskli kabul edilen ancak HMD yöntemine göre yüksek veya çok yüksek(vücut bölgeleri maruziyeti) maruziyet bulunduğu iş yerinde İKİH sıklığı %72.1'di ve oldukça yüksekti. Çalışmamızda çalışanların esas kas iskelet sistemi sorunu olarak omurga şikayetleri(özellikle bel ve boyun) ön plandaydı. Bu çalışmada kişisel, fiziksel, psikososyal risk etmenleri ile İKİH arasında anlamlı ilişki saptandı. İş yerlerinde İKİH'na etken olabilecek tüm risk etmenleri araştırılmalı ve maruziyet düzeyleri belirlenip koruyucu önlemler alınmalıdır.Anahtar Kelimeler: İş sağlığı, işe bağlı kas-iskelet sorunları, hızlı maruziyet değerlendirme, işveç iş yükü-kontrol-destek anketi, kısa form-36, ergonomi, çalışma alanı, beyaz eşya Work-related musculoskeletal disorders in workersOBJECTIVE:In our study, we aimed to investigate the frequency of work-related musculoskeletal disorders and risk factors in adult employees. Relationships between the demographic features, physical and psychosocial conditions at working place and work-related musculoskeletal systeam disorders have been investigated. Effect of WRMSD( work-related musculoskeletal system disorders) on life quality will also be studied.METHODS:250 people who has white-collar and blue-collar that works at a refrigerator factory in Manisa Industrial Site and are above 18 years old, who works with morning-night job rotation and has interleave working area. Demographic features, additional disease informations(comorbidity), working conditions(work time, time spent at workplace and job) of employees that are included in study have been questioned. Standardized Nordic Musculoskeletal Questionnaire has been performed to search the WRMSD presence and body area distribution of the employees. Turkish translation of the Quick Exposure Check (QEC) has been used to measure the physical risk level of employees exposure and Swedish Demand-Control-Support Questionnaire has been performed to measure the psychosocial risk factors. Life quality of the employees has been assessed by SF-36(short from 36). They will be filled by a doctor who joined the study and those who joined the questionnaire. Data from the questionnaire study was saved and investigated in SPSS (statistical package for social science) 15 program.RESULTS:208 of the employees (%83) were blue-collared and 42 (%17) were white-collared. %85 of the employees were male and %15 were female. In our study WRMSD frequency was found as %72(178 persons). The most affected96area was lumbar area(%20). It is followed by neck(%17) and shoulder(%12) areas. There was no difference of WRMSD frequencies between blue-collared and white-collared groups(p:0.971). WRMSD frequency was getting higher as the time spent in job(Year)(p:0.0000), age(p:0.000), presence of additional disease information(comorbidity)(p:0.026), smoking(box/year)(p:0.007), BMI(o:0.026), work stress(0.000) and workload (0.002) got higher. There was and inverse proportion between work control(p:0.007), educational level(p:0.001), regular exercise(p:0.017) and WRMSD. As for the QEC, most of the exposures on body areas were high or very-high. When the moderate and above exposure levels are determined as risk levels in QEC, a relationship between body area complaints and exposure levels were found, excluding the neck. In Nordic Demand-Control-Support Questionnaire assessment, work stress is found as a factor of neck pain(p:0.005). As the educational level went high, the number of doctor consultation were getting lower(p0.016). It is determined that white-collared persons received more reports compared to white-collared persons(0.012), and most of them were short-term(1-7 days). The main reason of the reports were found as spine and should pain. Physical component scores(FCS)(p:0.000) and Mental Component Scores(MCS)(p:0.016) of people who has pain were found significantly low. In our study, the working area(p:0.971), gender(p:0.874), smoking history(p:0.052), vibration(p:0320) and forlift usage(p:0.081) and WRMSD relation were not found.CONCLUSİON:WRMSD frequency was %72.1 and significantly high at workplace that exposure was accepted as moderate risk factor in respect to work health and security but in respect to QEC high and very high. In our study, the spine complaints(expecially lumbar and neck) of the employees were at forefront as essential musculoskeletal problem. In this study personal, a significant relationship between physical, psychosocial risk factors and WRMSD was found. All risk factors that may lead to WRMSD should be investigated and exposure levels should be determined and protective measures should be taken.97KEYWORDS: work health, work-related musculoskeletal system disorders, quick exposure check, nordic demand-control-support questionnaire, short form-36, ergonomy, working area, white appliances 146

AMAÇ: Bu çalısmada amacımız CBÜ Tıp Fakültesi hastanesi FTR polikliniğinde klinik ve radyolojik olarak ACR tanı kriterlerine göre gonartroz tansı konulan hastalarda gonartroz ve BEHS arasındaki ilişkiyi irdelemekti. Aynı hastalar BEHS bakımından kontrollerle kıyaslandı. Böylece tartışmalı bir konu olan ve gonartrozun etyolojisinde suçlanan eklem hipermobilitesinin-laksitesinin rolünü aydınlatmayı amaçladık.GEREÇ VE YÖNTEM: Çalışmaya, gonartroz tanısı konulan 50 hasta ile, diz ağrısı yakınması bulunmayan 25 kontrol dahil edildi. Her iki gruptaki BEHS varlığı Beighton hipermobilite kriterlerine göre değerlendirilerek demografik verilerle beraber kaydedildi. Ayrıca hipermobil kişilerde sık görülen yakınmalar (kolay yaralanma, eklem dislokasyonu gibi) sorgulanarak, skolyoz ve pes planus varlığı inspeksiyonla değerlendirildi. Hasta grupta ayrıntılı diz muayenesi yapılarak, çekilmiş olan diz grafileri K-L evrelemesine göre yorumlandı. Gonatrozlu kişilerde fonksiyonel ölçütler yaşam kalitesinin değerlendirilmesinde kullanıldı.BULGULAR: Hasta ve kontrol grubu yaş ve cinsiyet bakımından karşılaştırılabilirdi. BEHS varlığı hasta ve kontrol grubunda birer olguda (sırasıyla %2 ve %4) tespit edildi ve gruplar arasında istatistiksel olarak anlamlı bir fark saptanmadı (p:0.900). Hasta ve kontrol grubunda BEHS'na ait sık görülen yakınmaların öykü şeklinde sorgulanmasında, hasta grubunda dizde şişlik yakınması tanımlayanlar anlamlı olarak daha fazlaydı (p0.05). SONUÇ: Çalışmamızdan elde ettiğimiz bulgulara dayanarak eşliğinde, gonartoz ile BEHS varlığı arasında istatistiksel olarak anlamlı ilişki bulunmadığı kanaatine varılabilir. Bununla birlikte çalışmamızda BEHS'li olguların sayısının oldukça düşük olması göz önünde bulundurulmalıdır.ANAHTAR KELİMELER: Hipermobilite, gonartroz, beighton, BEHS OBJECT: The aim of this study is to examine the relation between BJHS and gonarthrosis in patients with and without clinically and radiolagically diagnosed gonarthosis according to ACR in CBÜ Medical Fakülty PMR polycinic. Same patients compared with controls about BEHS. In this respect, we aimed to identify the role of joint hypermobility-laxity in the etiology of gonarthrosis which is stil controversial.MATERIAL AND METHODS: Included in the study were 50 patients diagnosed as gonarthrosis and 25 controls with no knee complaint. Presence of hypermobility as assessed by the Beighton criteria were evaluated and saved together with demographic parameters in both groups. Also usual complaints of hypermobile people (easy bruising, joint dislocation etc.) were questioned and presence of scoliosis or pes planus was evaluated by inspection. In patient group, a comprehensive examination of the knee is conducted and previous x-rays are interpreted according to K-L grade. Functional status was evaluated by measures in patients with gonarthrosis for evaluation of quality of life.RESULTS: Patient and control groups were comparable in terms of age and gender. BJHS was detected in one patient in patient and control group (2% and 4%, respectively) and there was no statistically significant difference between two groups (p:0.900). While questioning the patients for usual complaints seen in hypermobile patients, knee swelling was significantly more common in the patient group (p0.05).CONCLUSION: According to our results, there is no statistically significant relation between gonarthrosis and BJHS. However, the very low number of patients with BEHS in our study should be considered.KEY WORDS: hypermobility, gonarthrosis, Beighton, BJHS 78

Amaç: Ankilozan spondilit (AS) ve diffüz idiopatik iskeletsel hiperostozis (DİSH) entezopatik tutulum yapabilen iki hastalıktır. AS inflamatuvar, DİSH ise non inflamatuvar gruba dahildir. AS'li hastalarda hastalık aktivitesini belirlemede entezisler kilit rol oynamaktadır. Bu çalışmada iki farklı gruptaki hastalıkta entezopatik tutulumun AS'de tanımlanmış indeksler kullanarak ortaya konulması amaçlandı. Ayrıca bu tutulumun etkileri klinik, laboratuvar ve fonksiyonel parametrelerle incelendi.Gereç ve Yöntem: Çalışmaya Modifiye New York kriterlerine göre AS tanılı 30, Utsinger ve Resnick radyolojik tanı kriterlerini karşılayan DİSH tanısı almış 18 erişkin hasta dahil edildi. AS ve DİSH dışında başka bir inflamatuvar romatizmal hastalığı ve genel durumu bozan ciddi sistemik hastalığı olan olgular çalışma dışı bırakıldı. Bütün hastaların demografik, klinik, fonksiyonel ve laboratuar verileri kesitsel olarak bir kez değerlendirildi. İstirahat ve aktivitedeki ağrıları VAS ile değerlendirildi. Entezit indeksi olarak da MASES (Maastricht AS Entesit Skoru) ve MEI (Mander Entesit indeksi) kullanıldı. Ağrı ve fonksiyon için de SF 36 (Short Form-36) anketi yapıldı. Sadece AS hastalarında hastalık aktivite indeksi olarak BASDAI (Bath AS Hastalık Aktivite İndeksi ) ve fonksiyonel indeks olarak BASFI (Bath AS Fonksiyonel indeksi), yaşam kalitesini değerlendirmede ASQoL (AS Yaşam Kalitesi Soru Formu) kullanıldı.Bulgular: Çalışmamızda AS ve DİSH'te entezis değerlendirme indeksleri (MEI, MASES), ağrı, SF 36 fiziksel fonksiyon bakımından belirgin anlamlı fark saptanmadı. AS ve DİSH hastalarının yapılan fizik muayenelerinde, AS hastalarının belirgin olarak ölçüm değerlerinde kısıtlılık gösterdiği bulundu. Her iki grupta da MASES'te en çok etkilenen entezit bölgesi lomber 5. vertebra spinöz çıkıntısı olarak saptandı. Bizim çalışmamızda AS'li hastalarda MASES ve MEI ile hastalık süresi, fizik muayene bulguları, BASMI, BASDAI, BASDAI'nin entezisle ilgili sorusu, BASFI, ASQoL, SF 36 arasında belirgin anlamlı ilişki saptandı. Ağrı değerlendiriminde istirahat ağrısı, aktivite ağrısına kıyasla daha belirgin ilişki gösterdi. DİSH hastalarında MASES ve MEI'nin, hastalık süresi, AKŞ, ağrı ve SF 36 ile belirgin ilişki gösterdiği bulundu.Sonuç: DİSH'te entezopatik tutulum ağrı ve fonksiyon bakımından AS kadar önemli ve üzerinde durulması gereken bir durumdur. DİSH'in non-inflamatuvar ve ileri deformite yapmaması, bu tutulumun ihmal edilmesine neden olabilir. Entezit tutulumlarına yönelik yapılacak ileri görüntüleme yöntemleri hem AS, hem DİSH'li olgularımızda patolojiyi daha objektif ve net olarak ortaya koyacaktır. DİSH'li olgularda da AS benzer fonksiyonel, enetzis ve ağrı değerlendirme ölçütlerine ihtiyaç vardır.Anahtar kelimeler: Ankilozan spondilit, Diffüz idiopatik iskeletsel hiperostozis,Entezopati. Aim: Ankylosing spondylitis (AS) and Diffuse idiopathic skeletal hyperostosis (DISH) are both of two diseases that characterized with enthesopathy. AS is an inflammatory disease in contrast to DISH which is a non-inflammatory disease. İnvolvement of the enthesis plays a key role in determining the disease activity in patients with AS. In this study, two different groups of disease in respect to enthesopathic involvement was investigated by using indexes defined in AS. In addition the effects of this involvement on clinical, laboratory and functional parameters were searched.Materials and Methods: 30 adult patients diagnosed with AS according to Modified Newyork criteria and 18 adult patients diagnosed with DISH corresponds to Utsinger and Resnick?s radiological diagnostic criteria were enrolled in the study. Patients who have an inflammatory rheumatic disease except to AS and DİSH and other serious systemic illness disrupts the general status were excluded. All patients' demographic, clinical, functional, and laboratory findings were evaluated once time in cross-sectionally. Pain in resting and during the activity was evaluated with visual analog scale (VAS). MASES (Maastricht Ankylosing Spondylitis Enthesitis Score) and MEI (Mander Enthesitis Index) indexes were performed for evaluation of the enthesopathic involvement all of the patients. SF 36 (Short Form-36) questionnaire were asked for pain and physical function. Disease activity index BASDAI (Bath AS Disease Activity Index), the functional index BASFI (Bath AS Functional Index) and ASQOL (AS Quality of Life Questionnaire) were used to assess quality of life solely in patients with AS.Results: In our study, there were no statistically significant differences between the patients with AS and DISH in respect to enthesis assessment indices (MEI, MASES), pain (VAS) and SF-36 physical function and pain subscales. Patients with AS showed a significant limitation in the measured parameters of the physical examination compared with the DISH patients. Most effected enthesitis region was found lumbar 5 vertebral spinous proces in both of group patients of MASES index. MASES and MEI scores in patients with AS were showed significant correlations with duration of disease, physical examination findings, BASMI, BASDAI, the question of enthesis in BASDAI, BASFI, ASQoL and SF-36 scores. The rest pain was found more statistically than pain during the activity correlated with the MASES and MEI scores in AS. MEI and MASES indexes were showed significant associations with disease duration, fasting blood glucose, pain (VAS) and SF-36 pain and physical function subscales in patients with DISH.Conclusion: Entesopathic involvement in the DISH is an important issue as much as AS regarding with pain and impairment in the functional status. DISH was considered a non-inflammatory and non-deforming disease. We think this is a reason of neglect entesopathic involvement in this disease. Advanced radiological imaging techniques to assess enthesitis could be depicted pathology more clearly and objectively in cases with DISH and AS. The indexes are necessary to evaluate functional status, entesopathic involvement and pain in cases with DISH similar to AS.Key words: Ankylosing spondylitis, diffuse idiopathic skeletal hyperostosis, enthesopathy. 78

Dünya nüfusunun yaklaşık %1'ini etkileyen, en yaygın otoimmün hastalıklardan biri olan Romatoid Artrit (RA), gecikmiş tanı ve tedavi sonucunda engelliliğe, yaşam kalitesinin azalmasına ve hatta erken ölüme sebep olabilir. RA tanısının erken konulması ve ilerleyişinin önceden belirlenmesi son yıllarda üzerinde yoğun araştırma yapılan önemli bir konudur. Çünkü ancak erken tanı ve progresyonun önceden belirlenmesi ile etkin tedaviler uygulanıp mortalite ve morbiditenin önüne geçilebilir.Çalışmamızda 5 yıldan daha az hastalık süresi olan hastalarda 6 aylık takip sürecinde klinik, laboratuar ve radyolojik değerlendirme ile hastalığın progresyonunu ve buna etki eden faktörleri araştırmayı amaçladık.Çalışmaya hastalık süresi 5 yıldan daha az olan 41 RA hastası ve 40 sağlıklı gönüllü dâhil edildi. Her hasta 0, 3 ve 6. aylarda ayrıntılı fizik muayene ile sonrasında laboratuvar ve radyolojik parametrelerle değerlendirildiler.Klinik değerlendirmede sabah tutukluğu süresi, aktivite ve istirahat ağrısı (VAS), hekim ve hasta global değerlendirmesi (VAS) sorgulandı. Ayrıntılı fizik muayene ile hassas eklem ve şiş eklem sayısı belirlendi. Hastalık aktivitesi için DAS 28 hesaplandı. Fonksiyonel değerlendirme için HAQ kullanıldı. Laboratuarda Anti MCV, Anti CCP ve RF analizi yapıldı. Her hastaya başlangıç ve 6. aylarda el- el bilek radyografisi, başlangıç, 3. ve 6. aylarda MR görüntüleme uygulandı. Radyografiler modifiye Sharp Van der Heijde skorlama sistemine göre, MR görüntüleri ise OMERACT RAMRIS skorlama sistemine göre skorlandırıldı.6. ayda hem MR görüntüleme ile hem de radyografi ile saptanan erozyon skorlarının arttığı gözlendi. 6. ayda radyolojik erozyonlarla arasında korelasyon saptanan tek laboratuvar parametresi Anti MVC idi. Çalışma boyunca tüm takiplerde Anti CCP, Anti MCV ve RF arasında anlamlı korelâsyon saptandı. 6. ayda hem MR görüntüleme hem de konvansiyonel radyografi ile saptanan erozyon skorlarının Anti MCV pozitif hasta grubunda negatif gruba kıyasla daha yüksek olduğu saptandı. Ayrıca Anti MCV, Anti CCP ve RF pozitif hasta gruplarında negatif gruplara kıyasla Sharp VDH erozyon skorlarında anlamlı artış saptandı. Anti CCP ve Anti MCV antikorlarının RA' da tanısal değeri yanı sıra tedavi kararını etkileyebilecek potansiyele sahip birer belirteç oldukları düşünülebilir. Ancak Anti CCP ve RF' nin izlem boyunca bazı dönemlerde klinik ve radyoloji ile tutarlı olmayan ilişkiler gösterdiği gözlendi. Buna karşın Anti MCV' de benzer bir tutarsızlık saptanmadı. Bu bulgularımıza dayanarak Anti MCV' nin erken tanıdan ziyade radyolojik olarak kötü prognozu ayırt etmede daha tutarlı bir tetkik olduğu kanısına varılabilir. RA is one of the most common autoimmune diseases, affecting about 1% of the world's population. It may cause disability, decreased quality of life and even death as a results of late of diagnosis and treatment. Early diagnosis of RA and prediction of the progression are important issues of intensive research recently.Effective treatments can be avoid morbidity and mortality by early diagnosis and prediction of progression.The aim of the our study was to investigate disease progression and factors affecting clinical, laboratory and radiological involvement in patients with RA whose disease duration less than 5 years. 41 RA patients were followed 6-months follow-up period. In addition 40 healthy volunteers were enrolled in the study.Each patient was evaluated at 0, 3 and 6 months with detailed physical examination, laboratory and radiological parameters.Duration of morning stiffness (min), activity and rest pain (VAS), patient and doctor global assesment (VAS) were questioned for clinical assessment. Number of tender and swollen joints were determined in detailed physical examination. DAS 28 calculated for disease activity. HAQ was used for functional assesment. Radiographs of hands were taken at the beginning and 6th month, MR imagings of the hands and wrists were performed at inclusion, 3rd month and 6th month. Radiographs of hands were scored according to modified Sharp Van Der Heijde method. MR images were scored according to OMERACT RAMRIS scoring system.Erosion scores in the radiography and MRI were found to be increased compared to the first visit and 6th months. detected by both radiography and MR imaging was observed at 6th months. Anti MCV was the only laboratory parameter that correlated to the radiographic erosions. Significant correlations were observed between Anti MCV, Anti CCP and RF antibodies during the study period. Erosion scores in the conventional radiography and MRI, were higher in Anti-MCV-positive patient group than the negative group at 6th month visit. In addition, Anti-MCV, anti CCP and RF-positive patient groups compared with negative groups showed a significant increase in Sharp VDH erosion scores troughout the follow up period.In the conclusion, our results suggested that Anti-CCP and Anti-MCV antibodies in the patients with RA are thought to be as indicators for the effectiveness of the treatment, besides of the diagnostic values. In contrast to anti MCV antibody, Anti CCP ve RF antibodies showed inconsistent correlation between the clinical and radiological parameters. There were significant correlations between the Anti MCV and especially radiographic erosion scores. Therefore, Anti-MCV may be an usefull predictor to identify the patients with poor radiological prognosis rather than early diagnosis of the disease. 95