Search

Amaç: Uzmanlık tezi olarak seçilen bu çalıĢmada sorafenib tedavisi verilen Hepatosellüler Karsinom hastalarında c-jun düzeyinin sağkalım sürelerine etkilerinin belirlenmesi amaçlanmıĢtır.Materyal ve Metod: Bu çalıĢma tek merkezli retrospektif bir çalıĢmadır. G.Ü.T.F. Tıbbi Onkoloji Bilim Dalında 2010 - 2020 tarihleri arasında sorafenib tedavisi almıĢ hepatosellüler karsinom tanılı 32 hasta dahil edildi. Hastaların tanı patolojik preparatlarında phospho c-jun boyanarak, ekspresyon Ģiddetleri ve skorlarının genel sağkalım sonuçları değerlendirildi.Bulgular: Boyanma durumuna göre sağkalım süreleri karĢılaĢtırıldığında c-jun düzeyi düĢük boyananlarda medyan sağkalım süresi 18 ay, c-jun düzeyi yüksek boyananlarda ise bu süre 5 ay olarak hesaplandı. Boyanma skorunun genel sağkalım üzerine anlamlı etkisi olduğu tespit edildi(p=0,013). Boya skorunun düĢük olan hastalarda yüksek olanlara kıyasla genel sağkalımın anlamlı olarak 2.6 kat uzadığı tespit edildi(p=0,02). Boyanma Ģiddetine göre genel sağkalım süresi incelendiğinde +3 Ģiddetinde boyananların medyan genel sağkalım süresi 3,25 ay iken 74Ģiddeti +3 olanlarda daha düĢük olanlara göre genel sağkalım süresi 0,44 kat kısalmakta olduğu tespit edildi(p=0,042).Sonuç: ÇalıĢmamızda c-jun düzeyinin hem skoruyla hemde boyanma Ģiddetiyle sorafenib tedavisinin direncini öngörebildiği ve hangi hastada sorafenibin kullanılması gerektiğine karar verebilecek bir parametre olduğu gösterildi. Yüksek c-jun değerine sahip olan hastalarda beklenen sorafenib faydası görülmediğinden JNK yolağına müdahale edecek ilaçların monoterapi veya sorafenib ile kombine olarak uygulanması daha iyi bir tedavi yanıtı verebilir.Anahtar kelimeler: Phospho c-jun, hepatosellüler kanser, sorafenib, JNK Aim: In this study, which was chosen as a specialty thesis, it was aimed to determine the effects of c-jun level on survival times in patients with hepatocellular carcinoma treated with sorafenib.Material and Method : This study is a single-center retrospective study. 32 patients diagnosed with hepatocellular carcinoma who received sorafenib treatment in Gazi University Faculty of Medicine, Department of Medical Oncology between 2010 and 2020 were included. The overall survival results of expression intensities and scores were evaluated by phospho c-jun staining in the diagnostic pathological preparations of the patients.Results: When the survival times were compared according to the staining status, the median survival time was calculated as 18 months in those with low c-jun staining and 5 months in those with high c-jun staining. Staining score was found to have a significant effect on overall survival (p=0.013). It was determined that overall survival was significantly longer 2.6 times in patients with low stain scores compared to those with high stain scores (p=0.02). When the overall survival time was examined according to the staining intensity, the median overall survival time of those with +3 staining was 3.25 months, while it was 17.676months in those with Conclusion: In our study, it was shown that c-jun level can predict the resistance of sorafenib treatment both with its score and with the intensity of staining, and it is a parameter that can decide which patient should use sorafenib. Since the expected benefit of sorafenib is not seen in patients with high c-jun values, the administration of drugs that will interfere with the JNK pathway as monotherapy or in combination with sorafenib may provide a better treatment response.Keywords: Phospho c-jun, hepatocelluler carcinoma, sorafenib, JNK

Amaç: Uzmanlık tezi olarak seçilen bu çalıĢmada bevasizumab alan metastatik KRK hastalarında THSD7A ekspresyon durumunun progresyonsuz ve genel sağkalıma etkisinin belirlenmesi amaçlanmıĢtır.Materyal ve Metod: Bu çalıĢma tek merkezli retrospektif bir çalıĢmadır. G.Ü.T.F. Tıbbi Onkoloji Bilim Dalında 2010 - 2018 tarihleri arasında bevacizumab tedavisi baĢlanmıĢ metastatik kolorektal kanser tanılı 30 hasta dahil edilmiĢtir. Hastaların tanı patolojik preparatlarında THSD7A boyanarak, ekspresyon Ģiddetleri ve dağılım ile progresyonsuz sağkalım ve genel sağkalım sonuçları değerlendirildi.Bulgular: Boyanma durumuna göre progresyonsuz sağkalım, genel sağkalım ve metastatik sağkalım süreleri karĢılaĢtırıldığında, boyanmayanlarda progresyonsuz sağkalım 15 ay, boyananlarda 22 ay olarak hesaplandı . Boyananlarda ortalama PFS daha uzun olmakla beraber istatistiksel olarak anlamsız bulundu(p=0,22) . Genel sağkalım boyanmayanlarda 31 ay (3-95), boyananlarda 52 ay (28-81) olarak hesaplandı (p=0,03). Metastatik sağkalım ise boyanmayanlarda ortalama 26 ay (2-95) iken; boyananlarda 45 ay (28-80) olarak hesaplandı (p= 0,07). Genel sağkalım ile boyanma arasındaki iliĢki istatistiksel olarak anlamlıydı. Histoskor değeri ise, akciğer metastazı varlığıyla korele olarak bulundu.Sonuç: ÇalıĢmamızda kolorektal kanser patoloji preparatlarında THSD7A ekspresyonu ile genel sağkalım arasında bir iliĢki bulunmuĢtur. Ayrıca THSD7A ekspresyonu olan grupta bevacizumabın progresyonsuz sağkalım avantajı sağladığı gösterilmiĢtir. ÇalıĢmamız özellikle THSD7A ekspresyonunun bevacizumab tedavisinden yarar görebilecek hastaların seçiminde kullanılabileceğini öngörmekle beraber bu konuda kesin bir sonuca ulaĢabilmek için randomize klinik çalıĢmalara ihtiaç vardır.Anahtar kelimelerTHSD7A, kolorektal kanser, bevacizumab, anjiogenez Aim: In this study, which was selected as a specialty thesis, it was aimed to determine the effect of THSD7A expression on progression-free and overall survival in metastatic CRC patients who received bevacizumab.Material and Method : This study is a single center retrospective study. Thirty patients diagnosed with metastatic colorectal cancer who started bevacizumab treatment between 2010 and 2018 in the Gazi University Medical School,Department of Medical Oncology were included. Progression-free survival and overall survival results were evaluated by staining THSD7A in the diagnostic pathological preparations of the patients.Results: When progression-free survival, overall survival and metastatic survival times were compared according to staining status, progression-free survival was calculated as 15 months in non-stained and 22 months in those stained. Although the median PFS was longer in the stained samples, it was statistically insignificant (p=0,22). Overall survival was calculated as 31 months (3-95) in non-stained and 52 months (28-81) in those stained(p=0,03). The median of metastatic survival was 26 months (3-95) in those who were not stained; calculated as 45 months (28-80) for those stained(p=0,07). The relationship between overall survival and staining was statistically significant. Histoscore value was found to be correlated with the presence of lung metastasis.Conclusion : In our study, a relation was found between THSD7A expression in colorectal cancer pathology preparations and overall survival. It has also been shown that bevacizumab provides a progression-free survival advantage in the group with THSD7A expression. Although our study predicts that especially THSD7A expression can be used in the selection of patients who may benefit from bevacizumab treatment, randomized clinical studies are needed to reach a definite conclusion on this issue.Keywords: THSD7A, colorectal cancer, bevacizumab, VEGF, angiogenesis

Objectives: Glioblastoma multiforme (GBM) is the most common primary malignant brain tumor. Despite optimal treatment (maximal surgical resection, adjuvant radiotherapy and chemotherapy), the prognosis is very poor. Beside known prognostic factors, there is no method at the time of diagnosis to predict recurrence. We aimed to identify mean platelet volume (MPV) as an indicator of prognosis in GBM.

Bu çalışma sarkom tanılı hastalarda PET- BT görüntülemenin primer tümör karakteri ile de kıyaslanarak prognostik değerinin araştırılması amacıyla yapılmıştır. Çalışmada 2000-2014 yılları arasında Gazi Üniversitesi Tıp Fakültesi Hastanesi Tıbbi Onkoloji Kliniği'ne başvuran sarkom tanılı 27 yumuşak doku sarkomlu, 18 kemik sarkomlu hasta retrospektif olarak değerlendirilmiştir. Hastaların tanı anındaki klinik bilgileri, histopatolojik özellikleri, PET-BT görüntüleme sonucu elde edilen sayısal verileri incelenmiştir. Tümör çapı, histolojik tipi, histolojik grade, SUVmax ve SULmax değeri kıyaslanmış; sağkalım üzerine etkisi analiz edilmiştir. Çalışmaya dahil hastaların SUVmax tutulum düzeyleri 1,1 ile 32,8 arasında değişmekte olup medyan değer 6,8' dir. Tümör çapı arttıkça SUV değerinin arttığı görülmüştür. hastalardan 9' u düşük grade iken 36 hasta yüksek grade saptanmıştır. Yüksek grade kemik sarkomları ile yumuşak doku sarkomlarında medyan SUVmax değerleri arasında fark görülmüştür ancak bu veri istatiksel olarak anlamlı değildir. Histolojik grade arttıkça tümör 18F- FDG tutulumunun arttığı istatiksel olarak anlamlı olmamakla birlikte görülmüştür. SUVmax değeri 5,5' in üzerinde olan hastalar % 61 sensitivite ve % 78spesifite ile yüksek grade olarak saptanmıştır. Düşük gradeli hasta grubunda hiç ex olan hasta olmaması nedeni ile grade açısından sağkalım kıyaslaması yapılamamıştır ancak SUVmax 5,5' in üzerinde olan hastalarda sağkalımın anlamlı bir şekilde azaldığı gösterilmiştir. Sonuç olarak tümör histopatolojik özellikleri ile 18F- FDG tutulumu arasında ilişki olduğu, PET- BT görüntüleme ile elde edilen verilerin prognozu yansıttığı görülmüştür. Bununla birlikte hasta sayısının az olması, çalışmanın retrospektif olarak yapılması nedeni ile konu ile ilgili daha geniş hasta gruplu randomize kontrollü çalışmalara ihtiyaç duyulmaktadır. This study was conducted to investigate prognostic value of PET-CT scan by comparing primary tumor characteristic in patients diagnosed as sarcoma. In the study, we retrospectively reviewed 27 patients with soft tissue sarcoma and 18 patients with osseous sarcoma who presented to Medical Oncology Clinic of Gazi University Medicine School between 2000 and 2014. Clinical data at presentation, histopathological features, numeric data obtained from PET-CT scans were evaluated in all patients. Diameter, histological type and histological grade of tumor, SUVmax and SULmax values were compared and their influences on survival were analyzed. Median SUVmax was 6.8 (range: 1.1-32.8) in the patients included. It was seen that SUVmax was increased by increasing tumor diameter. Nıne patients had low-grade sarcoma while 36 had high-grade sarcoma. A significant difference was observed in median SUVmax value between high-grade osseous and soft tissue sarcomas but the difference was not statistical significant. It was found that 18F-FDG uptake was increased by histological grade but the increase didn't reach statistical significance. The patients with SUVmax value>5.5 were detected as high-grade sarcoma with a sensitivity of 61% and specificity of 78%. No comparison was performed regarding survival according to histological grade, as there was no death in low-grade sarcoma group; however, it was shown that there was significant decrease in survival among patients with SUVmax value>5.5. In conclusion, it was seen that there is a correlation between 18F-FDG uptake and that data obtained from PET-CT scan reflect prognosis. However, there is a need for randomized, controlled studies with larger sample size on this topic as our study had limited sample size and retrospective design.

We investigated the impact of modern chemotherapy regimens and bevacizumab following pulmonary metastasectomy (PM) from metastatic colorectal cancer (CRC).A total of 122 consecutive patients who were curatively resected for pulmonary metastases of CRC in twelve oncology centers were retrospectively analysed between January 2000 and April 2012.Of 122 patients, 14 did not receive any treatment following PM. The remaining 108 patients received fluoropyrimidine-based (n = 12), irinotecan-based (n = 56) and oxaliplatin-based (n = 40) chemotherapy combinations. Among these, 52 patients received bevacizumab (BEV) while 56 did not (NoBEV). Median recurrence-free survival (RFS) was 17 months and median overall survival (OS) has not been reached at a median follow-up of 25 months after PM. Three and five-year OS rates were 66% and 53%, respectively. RFS and OS were similar, irrespective of the chemotherapy regimen or BEV use. Positive pulmonary margin, KRAS mutation status, and previous liver metastasectomy were negative independent prognostic factors for RFS, while pathologically confirmed thoracic lymph node involvement was the only negative independent prognostic for OS in multivariate analysis.No significant RFS or OS difference was observed in respect to chemotherapy regimens with or without BEV in patients with pulmonary metastases of CRC following curative resection.

Pankreas kanserinde cerrahi rezeksiyon ile kür sağlanabilmesine rağmen hızlı ilerleyen ve geç bulgu veren bir hastalık olması nedeniyle rezektabilite oranları düşüktür. Hastalar sıklıkla lokal ileri veya metastatik hastalık evresinde başvurduklarından prognoz kötüdür. Günümüzde standart adjuvan tedavide gemsitabin bazlı rejimler tek başına veya radyoterapi ile birlikte uygulanmaktadır. Pankreas kanserinin kemoterapiye dirençli olması ve hızlı ilerlemesi nedeniyle başlangıçta gembisitabine direnç gösteren veya gembisitabin bazlı tedaviye ilk yanıttan sonra dirençli hale gelen hastalarda yapılan bazı çalışmalar vardır. Gemsitabin bazlı tedaviye dirençli hastalarda oksaliplatin içeren rejimler alternatif tedavi olarak uygulanmaktadır. Çalışmamızda lokal ileri veya metastatik pankreas adenokarsinomu tanısı olan gembisitabin bazlı tedavi sonrası progres gösteren 23 hastanın ikinci sıra tedavisinde kullanılan oksaliplatinin etkinliği ve güvelinirliği incelendi. Çalışmamızın etkinlik ve toksisiteleri daha önceki çalışmalarla benzerdi.Sıklıkla grade 1 ve 2 nötropeni, bulantı, kusma ve diyare görülürken 1 hastada grade 1 periferik nöropati yine 1 hastada grade 3 trombositopeni tespit edildi. Ancak bazı yan etkilerin görülme sıklığı ve tam olarak derecesiyle beraber; duyusal nöropati gibi görülebilecek bazı yan etkiler kaydedilmemiş olabildiğinden daha düşük gözükmektedir. Oksaliplatinli rejimle ilişkili toksisiteler beklenebilecek ve genellikle tedavi edilebilir düzeylerdeydi. Gemsitabin bazlı tedavi sonrası progrese olan pankres adenokarsinomlu hastalarda 4 aylık medyan PFS ve 7 aylık OS ile oksaliplatin bazlı tedavilerin fayda sağlayacağı görülmekte. Tedavi edilebilir toksisite ile birlikte hastalar oksaliplatin bazlı kemoterapi rejimine iyi bir tolerans sergilemiştir; bu durum daha önce gemsitabin ile tedavi edilmiş olan ilerlemiş veya metastatik pankreas adenokarsinomu olan hastalarda yeni tedavi yaklaşımları bulununcaya kadar ikinci sıra bir tedavi olarak kabul edilebilir. Although cure can be achieved by surgical resection, the resectability rate is low in pancreatic cancer since it progresses rapidly and is diagnosed in advanced stages. The prognosis is poor because the patients are referred in locally advanced or metastatic stages. Today in standart adjuvant treatment, gemcitabine-based regimens are applied alone or concurrent with radiotherapy. Since pancreatic cancer is resistant to chemotherapy and progresses rapidly, there are some studies in patients who became resistant to initial gemcitabine-based chemotherapy. The regimens including oxaliplatin are used as an alternative therapy in patients resistant to gemcitabine-based treatment. In our study, the efficiacy and safety of oxaliplatin were evaluated in 23 patients wtih locally advanced or metastatic pancreatic adenocarcinoma who had progressed after gemcitabine-based therapy. The safety and toxicity profile of our study was similar o the previous ones. Grade 1 and 2 neutropenia, nausea, vomiting and diarrhea were generally observed and there were grade 1 neuropathy and grade 3 thrombocytopenia in one patient. However the incidence of some side effects seemed to be lower than it was like sensorial neuropathy due to inadequate records in patients files. The toxicity associated with oxaliplatin was as expected and at a level which could be treated. In patients with pancreatic adenocarcinoma, the median PFS was 4 months and OS was 7 months with oxaliplatin-based regimens. The patients showed good tolerance to oxaliplatin-based chemotherapy with treatable toxicity; so that it can be accepted as a second-line treatment in patients with pancreatic adenocarcinoma and progressed after first-line gemcitabine-based therapy until new treatment approaches are found.

Diffüz büyük B hücreli lenfoma (DBBHL) batı toplumlarında en sık görülen lenfoma alt tipidir. Non-Hodgkin lenfomaların (NHL) yaklaşık olarak %30-40’ını oluşturur. DBBHL heterojen klinik, morfolojik, immunolojik ve sitogenetik özellikler içerdiğinden çok değişken klinik seyir ve belirgin biyolojik heterojenite göstermektedir . cDNA ve oligonükleotid microarrayleri kullanarak yapılan çalışmalarda DBBHL önemli biyolojik altgruplara ve prognoz gruplarına ayrılabilir. Bunlar germinal merkez B hücre (GCB), aktive B hücre (ABC) ve tip 3 gen ekspresyon profili tipleridir. Genellikle bu tür çalışmalar daha uzun sürmekte ve taze donmuş örnekleri gerektirmektedir fakat bu örnekler vakaların çok az bir grubunda mevcut durumdadır. Bu nedenle yapılan çalışmalarda CD10, Bcl-6, MUM 1/IRF (MUM1) biyomarkerlarının ekspresyonuna patoloji preparatlarından bakarak GCB ve ABC gruplarını birbirinden ayıran bir algoritma oluşturulmuştur. Bizde çalışmamızda Hans ve grubunun oluşturduğu bu algoritmayı kullanarak hastaların GCB ve ABC olarak altgrup oranlarını belirledik ve hastaların bu altgruplarda rituksimab içeren kemoterapiye yanıt oranlarını inceledik. Çalışmaya 1997 ile 2009 tarihleri arasında DBBHL tanısı alan toplam 81 (39 erkek ve 42 kadın) hasta alındı. Bu hastaların tanı anındaki patoloji preparatlarına ulaşıldı ve dosyaları retrosprektif olarak tarandı. Hastaların patoloji preparatlarından CD10, bcl-6, MUM1 ve bcl-2 markerları immunohistokimyasal yöntemle bakıldı ve %30 ve üzeri boyanma pozitif olarak değerlendirildi. Bu markerlar kullanılarak hastalar gruplandırıldı. Hastaların 36’sı (%44,4) GCB grubunda, 45’i (%55,6) ise ABC grubunda idi. Bcl-2 ise 53 hastada (%65,4) pozitif idi. Hastaların 31’i (%38,3) CHOP ve benzeri, 50’si (%61,7) ise R-CHOP KT’si aldı. Yapılan sağkalım analizinde IPI risk skoru düşük hastalarda yüksek olanlara göre (p=0,006) , genç hastalarda yaşlılara göre (p=0,004) ve ilk tedaviye iyi yanıt veren hastalarda kötü yanıt veren hastalara göre (p

We studied the role of 18F-FDG PET/ CT in the follow up of advanced stage breast cancer in comparison with clinical parameters, tumor markers (CEA, CA 15-3) and bone scan findings

A 67-year old man patient with dispnea, weakness at the right arin and rectal bleeding. was admitted to our hospital with a nodular large mass in the right upper lung field on chest X-ray. Colonoscopy revealed an ulcerove,etan mass in the rectosigmoid region. Colonoscopic biopsy was performed and the histopathological diaposis of a specimen was evaluated as adenocarcinoma. Chest Computed torno.-raphy revealed an 8 cm mass lesion with heterogenous density in the right upper lung field. Transbronchial biopsy of the specimen revealed squarnous cell carcinoma. The patient was diagnosed as synchronous sqUamous cell luno cancer and rectum adenocarcinoma. who was treated with only supportive therapy due to his poor performance status. Complete blood count showed excessive leukocytosis that was evaluated due to paraneoplastic syndrome. He died shortly after diagnosis. Synchronous lung and rectum cancers together with paraneoplastic leukocytosis was rarely reported in the literature.