Search

Memenin rash yüzük hücreii karsinomu meme kanseriei'i içerisinde agresif seyini bir airgruptür. Bu çaiişrnada iki tanesi biyopsi iie bir tanesi ise sitoioiik eia— rak tani konmuş clan üç adet memede rash ydzdir hücre-ii karsinoma oigüsu sunulmakradrr. Biyopsi iie tani aian oiguiann her ikisi de %E'ü'den fazla iaşir yürük nüeresi komponentine sanijo oian invaaiv lobular karsino— ma oigüian olup %25'ien az insitu duktai komponent içermektedirier. Taşii yüzük nüoreii karsinomanin histop— atoiojik daeiiikieri bu konudaki son iireraiür gözden geçiriierek sünüimuşiur. Çaiişmanin amaci meme kanserierinin bu agresif formuna dikkat çekmek ve kiasik iebular karsinomaya göre çok daha kütü prognozlu nidüğunü vurguiamaktir

Amaç: Çalışmamızda uterusun çeşitli benign ve malign mezenşimal tümör gruplarında CD 117'nin immunohistokimyasal ekspresyonu, ile bu ekspresyonun tümör tipleri ve morfolojik özellikleri ile ilişkisini ve mezenşimal tümör/erin ayıncı tanı­ sındaki rolünü araştirmayı amaçladık. Gereç ve yöntem: Uterus kaynaklı 12 leiomyosarkoma (LMS); 8 düşük grade/i endometrial stromal sar ko ma ( DGESS), 4 atipik leiomyoma ( ALM), 31 sellüler leiomyoma (SLM) ile 9 klasik leiomyoma ( KLM) olgusunun parafin bloklarından yapılan kesitlere, immünohistokimyasal (İHK) yöntemle CD 117 boyaması uygulandı. Sonrasında %10 ve daha fazla orandaki türnöral hücrede immün reaktivite saptanması, pozitif olarak değerlendirildi. Boyanma yoğunluğu + 1 - +3 arasında; boyanma yaygınlığı ise fokal (%10-30), orta derecede (%30-60) ve diffüz (>%60) olarak derecelendirildi. istatiksel olarak Fisher'in kesin ki-kare testi ve Kolmogorov-Smirnov testleri kullanıldı. Bulgular: 12 LMS olgusunun ll i (%91.7), 8 ESS olgusunun 7 si (%87.5), 31 SLM'nın 27 si (%87); 4 ALM ve 9 KLM'nın tamamında (%100) pozitif boyanma izlendi. Kalan 6 olguda ekspresyon gözlenmedi. Boyanma dağılımı 19 olguda %30 un altında, 20 olguda %30-60, 19 olguda %60 ın üzerinde idi. Sonuç: Uterusun mezenşimal tümörlerinde farklı boyanma yoğunluğu ve dağılımı gösteren, yüksek oranda CD 117 ekspresyonu saptadık. İncelenen tümör tipleri ve morfolojik özellikleri arasında CD 117 ekspresyonu açısından anlamlı farklılık gözlemedik. İHK boyama yöntemleri ile CD 117 ekspresyonunun saptanması, bu proteinle ilişkili gen mutasyonunun varlığını tam olarak ifade etmemektedir. Bu çalışmaların moleküler patoloji yöntemiyle desteklenmesi ve CD 117 ekspresyonuna yol açan genetik mekanizmaların ortaya çıkanlması gerekmektedir., Aim:The aim of this study was to search the expressian of CD 117 in different groups of benign and malign uterin mesenchymal tumors and its relation with tumor types, morphologic properties and its role in differential diagnosis. Materials and Method:Histologic sections of paraffın blocks of 12 uterin leiomyosarkomas (LMS), 8 low grade endometrial stromal sarcomas (LGESS), 4 atypical leiomyomas (ALM), 31 eellu/ar leiomyomas (CLM) and 9 dassic leiomyomas were immunostained w ith CD 117 antibody. Individual tumars w ere considered positive if mor e than 1 O o/o of the ce lls comprising the neoplasm displayed immunreactive staining. Staining intensity was graded + 1 to +3 and distribution as focal (1 0-30% ), intermediate (30-60%) and diffuse (>60%). Results:Positive immunstaining was obtained in 11(91.7%) of the 12 LMS, 7 (87.5%) of the ESS, 27 (87%) of 31 CLM and all of the 4 ALM and 9 (100%) dassic leiomyoma. C-KlT expressian was not detected in 6 cas es. The distribution of immunohistochemical staining w as focal ( 30%) in 19 cases, intermediate (30-60%) in 20 cases and diffuse (>60%) in 19 cases. Conclusion:We determined high CD 117 expressian with different staining distribution and density in uterin mesenchymal tumors. We did not observe meaningful differences between tumor types and morphologic properties. Obtaining the immunohistochemical CD 117 expressian does not prove the genetic mutation related with this protein. These studies should be supported by malecular pathologic techniques and the genetic mechanisms that result with CD 117 expressian should be discovered.

A 76-year-old woman underwent surgery for pelvic mass, during which a 13 x 8-cm right ovarian tumor was discovered. On histopathological examination, she was diagnosed with an endodermal sinus tumor with right tubal metastasis. The patient was treated with four cycles of Bleomycin, Etoposide and Cisplatin. She died of disseminated disease four years later.

National Research Foundation of Korea - NRF (2020R1A2C4002594)

Purpose: We aimed to examine p16 protein expression in ovarian serous neoplasms along with normal ovarian tissues. Materials and Methods: p16 expression was immunhistochemically evaluated in 86 ovarian serous neoplasms (21 cystadenomas, 20 borderline tumors and 45 carcinomas) and 21 non-neoplastic ovarian tissue. The results were also compared with histopathological grade in serous adenocarcinomas. Results: p16 expression rates for benign, borderline ovarian tumors and ovarian cancer were 14.2%, 85% and 86.6%, respectively. It was significantly higher in carcinomas (p < 0.001) and borderline tumors (p < 0.001) compared to cystadenomas. No immunoreactivity was found in the non-neoplastic ovarian surface epithelial cells. The percentage of p16 expression did not change significantly with histological grade in carcinomas. Conclusion: p16 expression is strong and widespread involving most tumor cells in serous papillary ovarian carcinomas, and is probably an early event.

Purpose: Evaluation of the association between perineural invasion (PNI) and predictive and prognostic factors in early-stage cervical carcinoma patients treated with surgery. Methods: Fifteen PNI (+) and 21 PNI (-) early-stage cervical carcinoma patients, primary treated by surgery, were evaluated retrospectively. Patients' complete blood counts and biochemistry tests, tumoral prognostic parameters. PNI status. postoperative treatment, recurrence and survival data were obtained from the records. Results: The percentage of mean depth of stromal invasion was significantly higher in the PNI (+) group (p 0.05) was significantly more prevalent in the PNI (+) group. Conclusion: PNI is closely related with stromal invasion in percentage, vaginal and uterine involvement and lymphatic invasion of the tumor.

Objective: To evaluate the expression of cyclooxygenase (COX)-2 in ovarian serous carcinomas (OSC) and its correlation with microvessel density (MVD), nm23 expression, clinicopathologic prognostic factors and survival. Methods: Specimens from 44 patients with OSC were evaluated by immunohistochemistry for COX-2 and nm23 expression. Tumor MVD was assessed with CD34 immunostaining. The survival data of the patients were found from data files. Results: 40 specimens (90.1%) showed positive COX-2 staining. Patients with high COX-2-expressed tumors had shorter overall survival, but it was not statistically significant. No correlation was found between COX-2 expression and clinicopathologic variables. There was no significant correlation between COX-2 and nm23 expression or MVD. Conclusions: COX-2 is frequently expressed in OSC. Although we could not confirm the prognostic significance of Cox-2 expression in the present cohort of OSC patients, the p value for overall Survival was just slightly greater than alpha, and this result can be referred as almost significant. We considered that the limited number of cases in Our study might affect the statistical analysis of our results. Further studies involving a larger number of patients are needed to clarify the prognostic significance of COX-2 expression in ovarian carcinomas.

Amaç: Uludağ Üniversitesi Tıp Fakültesi Kadın Hastalıkları ve Doğum Anabilim Dalı'na doğum için başvuran normal ve yüksek riskli gebelerin plasental membran mikroskobik koryonik psödokist (MMCP) sayılarının karşılaştırılması.Gereç ve Yöntem: Normal gebeliği bulunan 35 olgu ile preeklamptik 33 olgunun, demografik bilgiler, klinik semptomlar, yenidoğan durumları ve MMCP sayımlarını da içeren rutin mikroskobik ve makroskobik plasental bulgular açısından karşılaştırıldığı, prospektif bir vaka kontrol çalışması düzenlendi. Her olgu için MMCP sayımları yapıldı ve iki grup arasındaki farklılıkların değerlendirilmesi için MMCP sayısı sürekli değişken olarak istatistiksel modele konuldu. Ki-kare, Mann-Whitney U, ANOVA testleri ile çoklu lojistik regresyon analizleri istatistiksel analizde kullanıldı.Bulgular: Yaş, parite, gebelik öncesi vücut kitle indeksi (BMI) ve gebelikte kilo alımı gibi genel demografik karakteristikler açısından gruplar homojendi (p>0.05). Ortalama MMCP sayısı her iki grupta benzerdi (normal: 7.46 ± 2.31; preeclampsia: 7.06 ± 2.09) (p=0.95). Ancak plasental ağırlık ile MMCP sayısı açısından zayıf pozitiflikte bir korelasyon tespit edildi (r=0.253; p=0.04). Preeklampsi grubunda ise, MMCP olmayan bebeklerde, MMCP olanlara göre RDS görülme riski 20.25 kat daha fazla bulundu (OR: 7, %95 CI: 1.021-47.969, p=0.048). MMCP sayısının Respiratuar Distress Sendromu (RDS) için eşik değeri ? 1 idi. (duyarlılık %83.33, özgüllük %70.37).Sonuç: Plasental membranlarda mikroskobik koryonik psödokistlerin bulunması, intrauterin hipoksiden çok plasental matürasyonu gösterebileceği düşünülmelidir. Preeklampsi gibi yüksek riskli gebeliklerden doğan bebeklerdeki Respiratuar Distress Sendromu'nun bir belirteci olarak kullanılabilir. Objective: To compare the placental membrane microscobic chorionic pseudocyst (MMCP) counts of normal and high risk pregnants who admitted to Uludağ University Obstetrics and Gynecology clinic for delivery.Materials and Methods: We performed a prospective case-control study in which data on demography, clinic symptoms, neonate conditions, and placental gross, routine microscopic examinations including MMCP count in 35 normal pregnancy cases were compared with 33 preeclamptic pregnancy cases. MMCP were counted for each patient and modelled as a continuous variable to assess the difference between two groups. Chi-square, Mann-Whitney U, ANOVA tests and multiple logistic regression analysis were used for the statistical analysis.Results: The groups were homogenous considering the main demographic characteristics like age, parity, Body Mass Index before pregnancy and weight gain during the pregnancy period (p>0.05). The mean MMCP count between the groups were similar (normal: 7.46 ± 2.31; preeclampsia: 7.06 ± 2.09) (p=0.95). However a weak positive correlation was found between the placental weight and MMCP (r=0.253; p=0.04). In the preeclampsia group, the risk for RDS was found to be 20.25 times higher in the newborns with no MMCP than the ones with MMCP (OR: 7, %95 CI: 1.021-47.969, p=0.048). The MMCP count cut-off value was ? 1 for the Respiratory Distress Syndrome (sensitivity 83.33%, specificity 70.37%).Conclusion: The existance of microscopic chorionic pseudocysts in the placental membranes may represent placental maturation rather than intrauterine hypoxia. They can be used as a marker of Respiratory Distress Syndorme on the newborns of the high risk pregnancies like preeclampsia. 51

ÖZETAMAÇ: Uterusun çşitli benign ve malign mezenşimal tümör gruplarında CD 117 nin immunohistokimyasal ekspresyonu; bu ekspresyonun tümör tipleri ve morfolojik özellikleri ile ilişkisini ve mezenşimal tümörlerin ayırıcı tanısındaki rolünü araştırmak.GEREÇ: Uterus kaynaklı 12 leiomyosarkoma (LMS); 8 düşük gradeli endometrial stromal sarkoma (DGESS), 4 atipik leiomyoma (ALM), 31 sellüler leiomyoma (SLM) ile 9 klasik leiomyoma (KLM) olgusunun parafin bloklarından yapılan kesitlere, immünohistokimyasal (İHK) yöntemle CD 117 boyaması uygulandı. %10 ve daha fazla orandaki tümöral hücrede immün reaktivite saptanması, pozitif olarak değerlendirildi. Boyanma yoğunluğu +1 - +3 arasında; boyanma yaygınlığı ise fokal (%10-30), orta derecede (%30-60) ve diffüz (>%60) olarak derecelendirildi. İstatiksel olarak Fisher'in kesin ki-kare testi ve Kolmogorov-Smirnov testleri kullanıldı.BULGULAR: 12 LMS olgusunun 11 i (%91,7), 8 ESS olgusunun 7 si (%87.5), 31 SLM'nın 27 si (%87); 4 ALM ve 9 KLM' nın tamamında (%100) pozitif boyanma izlendi. Kalan 6 olguda ekspresyon gözlenmedi. Boyanma dağılımı 19 olguda %30 un altında , 20 olguda %30-60, 19 olguda %60 ın üzerinde idi.SONUÇ: Uterusun mezenşimal tümörlerinde farklı boyanma yoğunluğu ve dağılımı gösteren, yüksek oranda CD117 ekspresyonu saptadık. İncelenen tümör tipleri ve morfolojik özellikleri arasında CD 117 ekspresyonu açısından anlamlı farklılık gözlemedik. İHK boyama yöntemleri ile CD117 ekspresyonunun saptanması, bu proteinle ilişkili gen mutasyonunun varlığını tam olarak ifade etmemektedir. Bu çalışmaların moleküler patolojik yöntemlerle desteklenmesi ve CD117 ekspresyonuna yol açan genetik mekanizmaların ortaya çıkarılması gerekmektedir.ANAHTAR KELİMELER: CD117, immünohistokimya, uterus, mezenşimaltümörÖZETAMAÇ: Uterusun çeşitli benign ve malign mezenşimal tümör gruplarında CD 117 nin immunohistokimyasal ekspresyonu; bu ekspresyonun tümör tipleri ve morfolojik özellikleri ile ilişkisini ve mezenşimal tümörlerin ayırıcı tanısındaki rolünü araştırmak.GEREÇ: Uterus kaynaklı 12 leiomyosarkoma (LMS); 8 düşük gradeli endometrial stromal sarkoma (DGESS), 4 atipik leiomyoma (ALM), 31 sellüler leiomyoma (SLM) ile 9 klasik leiomyoma (KLM) olgusunun parafin bloklarından yapılan kesitlere, immünohistokimyasal (İHK) yöntemle CD 117 boyaması uygulandı. %10 ve daha fazla orandaki tümöral hücrede immün reaktivite saptanması, pozitif olarak değerlendirildi. Boyanma yoğunluğu +1 - +3 arasında; boyanma yaygınlığı ise fokal (%10-30), orta derecede (%30-60) ve diffüz (>%60) olarak derecelendirildi. İstatiksel olarak Fisher'in kesin ki-kare testi ve Kolmogorov-Smirnov testleri kullanıldı.BULGULAR: 12 LMS olgusunun 11 i (%91,7), 8 ESS olgusunun 7 si (%87.5), 31 SLM'nın 27 si (%87); 4 ALM ve 9 KLM' nın tamamında (%100) pozitif boyanma izlendi. Kalan 6 olguda ekspresyon gözlenmedi. Boyanma dağılımı 19 olguda %30 un altında , 20 olguda %30-60, 19 olguda %60 ın üzerinde idi.SONUÇ: Uterusun mezenşimal tümörlerinde farklı boyanma yoğunluğu ve dağılımı gösteren, yüksek oranda CD117 ekspresyonu saptadık. İncelenen tümör tipleri ve morfolojik özellikleri arasında CD 117 ekspresyonu açısından anlamlı farklılık gözlemedik. İHK boyama yöntemleri ile CD117 ekspresyonunun saptanması, bu proteinle ilişkili gen mutasyonunun varlığını tam olarak ifade etmemektedir. Bu çalışmaların moleküler patolojik yöntemlerle desteklenmesi ve CD117 ekspresyonuna yol açan genetik mekanizmaların ortaya çıkarılması gerekmektedir.ANAHTAR KELİMELER: CD117, immünohistokimya, uterus, mezenşimaltümörÖZETBu çalışmada amacımız; uterusun çeşitli benign ve malign mezenşimal tümör gruplarında CD 117 nin immunohistokimyasal ekspresyonu; bu ekspresyonun tümör tipleri ve morfolojik özellikleri ile ilişkisini ve mezenşimal tümörlerin ayırıcı tanısındaki rolünü araştırmaktı.Uterus kaynaklı 12 leiomyosarkoma (LMS); 8 düşük gradeli endometrial stromal sarkoma (DGESS), 4 atipik leiomyoma (ALM), 31 sellüler leiomyoma (SLM) ile 9 klasik leiomyoma (KLM) olgusunun parafin bloklarından yapılan kesitlere, immünohistokimyasal (İHK) yöntemle CD 117 boyaması uygulandı. %10 ve daha fazla orandaki tümöral hücrede immün reaktivite saptanması, pozitif olarak değerlendirildi. Boyanma yoğunluğu +1 - +3 arasında; boyanma yaygınlığı ise fokal (%10-30), orta derecede (%30-60) ve diffüz (>%60) olarak derecelendirildi. İstatiksel olarak Fisher'in kesin ki-kare testi ve Kolmogorov-Smirnov testleri kullanıldı.12 LMS olgusunun 11 i (%91,7), 8 ESS olgusunun 7 si (%87.5), 31 SLM'nın 27 si (%87); 4 ALM ve 9 KLM' nın tamamında (%100) pozitif boyanma izlendi. Kalan 6 olguda ekspresyon gözlenmedi. Boyanma dağılımı 19 olguda %30 un altında , 20 olguda %30-60, 19 olguda %60 ın üzerinde idi.Sonuçta; uterusun mezenşimal tümörlerinde farklı boyanma yoğunluğu ve dağılımı gösteren, yüksek oranda CD117 ekspresyonu saptadık. İncelenen tümör tipleri ve morfolojik özellikleri arasında CD 117 ekspresyonu açısından anlamlı farklılık gözlemedik. İHK boyama yöntemleri ile CD117 ekspresyonunun saptanması, bu proteinle ilişkili gen mutasyonunun varlığını tam olarak ifade etmemektedir. Bu çalışmaların moleküler patolojik yöntemlerle desteklenmesi ve CD117 ekspresyonuna yol açan genetik mekanizmaların ortaya çıkarılması gerekmektedir.ANAHTAR KELİMELER: CD117, immünohistokimya, uterus, mezenşimaltümörÖZETBu çalışmada amacımız; uterusun çeşitli benign ve malign mezenşimal tümör gruplarında CD 117 nin immunohistokimyasal ekspresyonu; bu ekspresyonun tümör tipleri ve morfolojik özellikleri ile ilişkisini ve mezenşimal tümörlerin ayırıcı tanısındaki rolünü araştırmaktı.Uterus kaynaklı 12 leiomyosarkoma (LMS); 8 düşük gradeli endometrial stromal sarkoma (DGESS), 4 atipik leiomyoma (ALM), 31 sellüler leiomyoma (SLM) ile 9 klasik leiomyoma (KLM) olgusunun parafin bloklarından yapılan kesitlere, immünohistokimyasal (İHK) yöntemle CD 117 boyaması uygulandı. %10 ve daha fazla orandaki tümöral hücrede immün reaktivite saptanması, pozitif olarak değerlendirildi. Boyanma yoğunluğu +1 - +3 arasında; boyanma yaygınlığı ise fokal (%10-30), orta derecede (%30-60) ve diffüz (>%60) olarak derecelendirildi. İstatiksel olarak Fisher'in kesin ki-kare testi ve Kolmogorov-Smirnov testleri kullanıldı.12 LMS olgusunun 11 i (%91,7), 8 ESS olgusunun 7 si (%87.5), 31 SLM'nın 27 si (%87); 4 ALM ve 9 KLM' nın tamamında (%100) pozitif boyanma izlendi. Kalan 6 olguda ekspresyon gözlenmedi. Boyanma dağılımı 19 olguda %30 un altında , 20 olguda %30-60, 19 olguda %60 ın üzerinde idi.Sonuçta; uterusun mezenşimal tümörlerinde farklı boyanma yoğunluğu ve dağılımı gösteren, yüksek oranda CD117 ekspresyonu saptadık. İncelenen tümör tipleri ve morfolojik özellikleri arasında CD 117 ekspresyonu açısından anlamlı farklılık gözlemedik. İHK boyama yöntemleri ile CD117 ekspresyonunun saptanması, bu proteinle ilişkili gen mutasyonunun varlığını tam olarak ifade etmemektedir. Bu çalışmaların moleküler patolojik yöntemlerle desteklenmesi ve CD117 ekspresyonuna yol açan genetik mekanizmaların ortaya çıkarılması gerekmektedir.ANAHTAR KELİMELER: CD117, immünohistokimya, uterus, mezenşimaltümör SUMMARYA STUDY OF CD 117 EXPRESSION IN UTERIN MESENCHYMAL TUMORSThe aim of this study was to search the expression of CD117 in different groups of benign and malign uterin mesenchymal tumors and its relation with tumor types, morphologic properties and its role in differential diagnosis.Histologic sections of paraffin blocks of 12 uterin leiomyosarkomas (LMS), 8 low grade endometrial stromal sarcomas (LGESS), 4 atypical leiomyomas (ALM), 31 cellular leiomyomas (CLM) and 9 classic leiomyomas were immunostained with CD117 antibody. Individual tumors were considered positive if more than 10% of the cells comprising the neoplasm displayed immunreactive staining. Staining intensity was graded +1 to +3 and distribution as focal (10-30%), intermediate (30-60%) and diffuse (>60%).Positive immunstaining was obtained in 11(91,7%) of the 12 LMS, 7 (87,5%) of the ESS, 27 (87%) of 31 CLM and all of the 4 ALM and 9 (100%) classic leiomyoma. C-KIT expression was not detected in 6 cases. The distribution of immunohistochemical staining was focal (30%) in 19 cases, intermediate (30-60%) in 20 cases and diffuse (>60%) in 19 cases.In conclusion we determined high CD117 expression with different staining distribution and density in uterin mesenchymal tumors. We did not observe meaningful differences between tumor types and morphologic properties. Obtaining the immunohistochemical CD117 expression does not prove the genetic mutation related with this protein. These studies should be supported by molecular pathologic techniques and the genetic mechanisms that result with CD 117 expression should be discovered.KEY WORDS : CD 117, immunohistochemistry, uterus, mesenchymal tumor 47

We performed a retrospective analysis of 96 pediatric posterior fossa ependymomas in order to determine the prognostic value of histological grade based on the current WHO grading scheme. The patients were selected among Children's Oncology Group (previously Pediatric Oncology Group-POG) patients enrolled in clinical trials, and on the basis of central pathology review, location, and age. We excluded entities such as sub-ependymoma, myxopapillary, or clear-cell ependymoma, after a consensus diagnosis by three neuropathologists. A total of 66 males and 30 females with a median age of 48 months were identified. The group was analyzed to determine the effects of histological grade, age, gender, and extent of resection on event-free and overall survival. Our results showed that extent of resection, age, and histological grade were independent prognostic variables for event-free survival. The relative risk for extent of resection and histological grade was calculated as 3.59 (P

Aim: To investigate the possibility of coexisting endometrial cancer (EC) in patients with atypical endometrial hyperplasia (AEH). Methods: Forty-six consecutive women who underwent hysterectomy for AEH were analyzed. Results: Final histopathological evaluation of hysterectomy specimens revealed EC in 11 patients (23.9%). Preoperative diagnosis of AEH was established by pipelle biopsy in eight patients and curettage was performed in the remaining patients. Of the patients with pipelle biopsy, two had a diagnosis of EC (25%), whereas nine women who underwent curettage, were further diagnosed as having EC (23.7%) (P > 0.05). Four (13.3%) of 30 women who had frozen sections at hysterectomy, were diagnosed with EC. Diagnosis of EC was missed in two patients (50%) at frozen section. In contrast, seven of 16 women (43.7%) who did not have frozen section, had EC. Conclusion: A relatively high incidence of EC is seen in patients with a diagnosis of AEH. Diagnostic results of pipelle biopsy and curettage were comparable. Frozen sections of hysterectomy specimens does not guarantee to exclude the possibility of EC, especially in patients with no myometrial invasion.

Background. There is a risk of viral hepatitis for children with cancer. Both hepatitis B virus (HBV) and hepatitis C virus (HCV) infections in countries with high prevalence cause major problems in the management of cancer patients. in this study, we evaluated the incidence and chronicity of HBV and HCV infections in children with malignant diseases receiving chemotherapy. Procedure. One hundred ninety-eight children with cancer (mean age=7.5 +/- 2.5 years) and 100 healthy children as a control group were screened for HBV and HCV. Liver function tests, the number of transfusions, HBV and HCV serology were regularly monitored. In seropositive children, HBV-DNA and HCV-RNA were measured. Chronic hepatitis was defined as having an alanine aminotransferase (ALT) level three times of upper normal limit, positive HBV and HCV antigenemia for longer than 6 months. Liver biopsies were performed in all children with chronic hepatitis. The relationship between the chronic hepatitis and study parameters was statistically analyzed. Results. HBsAg positivity, anti-HCV, and mixed (HBV and HCV) infection were found in 11.6, 5.5, 2% of children, respectively. Most HBV infected children developed chronic hepatitis (48%) while 26 and 21.7% became carriers and immune, respectively. One died of acute fulminant HBV hepatitis. Of HCV infected children, 63.6% also had positive HCV-RNA. Four children with mixed infection (100%) all progressed to chronic hepatitis. In this setting, chronic hepatitis was observed in 22 of 38 infected children (57.8%). The majority had leukemia and lymphoma. Children with HBsAg antigenemia developed chronic hepatitis in shorter time than HCV positive children (median 13 months vs. 51 months, P

Association among angiogenesis, survival and clinicopathologic parameters in endometrial carcinoma was evaluated. Sixty patients who had been diagnosed as endometrial carcinoma, from 1993 to 1998, were included in the study. All patients had been surgically staged with bilateral pelvic and para-aortic lymph node dissection. All hysterectomy specimens were stained immunohistologically for factor VIII-related antigen. The area with the most intensified microvasculature was determined under low-power (×100) magnification, and the microvessel count of this area under high-power (×200) magnification was determined as the microvessel density (MVD) of the tumor. The mean MVD was 26.2 ± 13.0 (range 6–68), and it was considered as high (n = 24; 40%), moderate (n = 19; 31.7%) and low (n = 17; 28.3%) when the MVD was >30, between 15–30 and

The purpose of this study is to analyze the characteristics of patients presenting with pelvic mass and diagnosed with sarcoma of the ileum at laparotomy. A retrospective review of patients' files and pathology reports was made. Five cases of leiomyosarcoma of the ileum constituted 0.7% of 728 new cases with a final pathologic diagnosis of gynecologic or other pelvic malignancy. The median age of the 5 patients was 58 years. All patients presented with a pelvic mass and underwent ileal resection with end-to-end anastomosis. Two patients with disseminated tumors at the time of initial surgery died of their disease, and those with early-stage tumors remained alive and tumor free. It is concluded that ileal leiomyosarcomas may show signs and symptoms of ovarian carcinoma. Gynecologic oncologists should have an understanding of these pathologic entities and their natural history and be ready to perform the necessary surgical procedures for these small bowel tumors. (J GYNECOL SURG 16: 41, 2000)

This report describes an 11-year-old boy with idiopathic pulmonary hemosiderosis. His only presenting symptom was severe anemia due to Iron deficiency. Idiopathic pulmonary hemosiderosis was diagnosed nine years after the onset of symptoms. During this period many invasive and non-contributory investigations were performed. This report describes the patient's diagnostic problems, clinical features and dramatic improvement with chloroquine (250 mg/day) after failing to respond to megadose methylprednisolone (30 mg/kg). One year later, chloroquine was discontinued. The patient has remained in remission since March 1994. Chloroquine should be used for this life-threatening conditon since a is less toxic than other immunosuppressive drugs.

Pure lipomas of the uterus are very rare tumors that may be misdiagnosed on radiological examination due to their rarity and fat content. We present here the case of a 57-year-old postmenopausal woman who presented to the hospital with lower abdominal pain. Abdominal hysterectomy and bilateral salpingo-oophorectomy were performed under the prediagnoses of benign cystic ovarian teratoma or leiomyoma. On the histopathological examination of tissue samples, the tumor was composed of mature fat cells. There were a few smooth muscle cells confined to the periphery. Pure uterine lipoma may be asymptomatic or it may have symptoms similar to those of leiomyoma such as vaginal bleeding or pelvic pain. A pure lipoma should be diagnosed only if smooth muscle cells are confined to the periphery.

Optik sinirin nadir görülen tümörlerinden olan optik gliomalar sıklıkla çocukluk çağında görülür. Optik sirıirirı herhangi bir kesiminde görülebilirse de olguların büyük bir kısmı kiazmada yerleşim gösterirler. Klinik davranış olarak iyi huylu tümörler olan optik gliomalar çocukluk çağında nadiren agresif davranırlar. Erişkinlerde ise genellikle daha kötü prognoza sahiptir. Tümörler kendilerini görme bozuklukları ve ekzoftalmi ile gösterirler. Nadir tümörlerden olan optik gliomalar, erişkin dönemdeki iki bayan hastada görülmeleri sebebiyle kaynakların ışığı altında incelenmiş. Optic gliomas are rare tumors of the optic nerve which are almost always seen in childhood. Altlıough they can occur on any pan of the optic nerve, their most common localization is in the chiasmal segment. Clinically they behave as benign neoplasms, however rare malignant forms can be seen in children. Optic gliomas of adults have generally grave prognosis. First clinical signs of these tumors are generally vision disturbances and xerophthalmia. In this article two adult optic gliomas have been discussed in view of old and recent literature.

Bu çalışmada Patoloji laboratuvarımıza 1 Ocak 1977-31 Aralık 1990 tarihleri arasında gönderilen ameliyat piyesleri içinde intrakranial tümör tanısı konan 699 olgu materyal olarak kullanılmıştır. Bu tümörler içerisinde yer alan 146 intrakranial meningioma olgusuna ait dökümanlar tekrar gözden geçirilmiştir. Meningiomların yaş ve cinsiyet dağılımı, intrakranial lokalizasyonları, histolojik tipleri ile sekonder değişiklikleri kaynaklardaki bilgi ve bulgularla karşılaştırılarak tartışılmıştır. In this study, 699 intracranial tumor cases have been used as a material, from surgical specimens sent to our pathology laboratory between January 1, 1977 December 31, 1990. In this tumor series, 146 intracranial meningioma cases were restudied. Discussion of age and sex distributions of the meningiomas as well as intracranial localization, histological typing and sekonder changes have been evaluated with the comparison of the knowledge and findings in the literature.

Bu çalışma, IX. Ulusal Patoloji Kongresi‘nde bildiri olarak sunulmuştur. Gonadoblastoma hemen her zaman disgenetik gonadlardan gelişen ve nadir görülen bir tümördür. 15 yaşında ve karyotipi 46 XY olan bir kız hastada gonadektomi materyallerinde bilateral gonadoplastoma tesbit edilmiş ve Anabilim dalımızın 14 senelik kayıtları içerisinde saptadığımız tek olgu olması nedeniyle kaynaklar gözden geçirilerek yayınlanmıştır. Gonadoblastomas are very rare tumors, which are almost always dysgenetic gonadal origin. Our case is a 15 year old female with 46 XY karyotype whose gonadectomy material showed bilateral gonadoblastoma. We reviewed 13 years annual reports of our institute and did not find any gonadoblastoma in the files. We also reviewed literature and pulished this case because of the rarity and importance of this tumor.

Bazal hücreli karsinoma derinin en yaygın tümörüdür. Klinik seyri iyidir. Fakat rekürrens potansiyelleri yüksektir. Klinik ve histolojik olarak değişik formları vardır. Agresif tümörler belirli histopatolojik özellikler gösterir. Bu çalışmada 75 bazal hücreli karsinoma olgusu gözden geçirildi. Yaş, cinsiyet lokalizasyon ve histolojik türleri gibi özellikleri saptandı. Agresif formlar ve bunların histopatolojik değişiklikleri karşılaştırıldı. Basal cell carcinoma is the most common skin tumor. Clinical courses are favourable, but the potential of recurrence is high. There are clinical and histological different fonts. Aggressive tumors show certain histopathologic features. In this study 75 basal cell carcinoma cases have been reviewed. Criteria such as age, sex distribution, localization and histological variants have been documented. Aggressive fonts and histopathologic changes have been compared.

1980-1990 yılları arasında laboratuvarımızda yapılan 774 Frozen kesit yeniden gözden geçirildi. Sonuçlar olguların permanant kesitleri ile karşılaştırıldı. Frozen kesitlerin doğrulukları organ ve sistemlere göre sınıflandırıldı . Sonuçlar kaynaklarla karşılaştırıldı. Sonuç olarak en yüksek doğru tanı oranı (% 100) ile deri ve paratiroid biopsilerinde, en düşük (% 77) doğru tanı pankreas ve koledok dokularında gözlendi. Ortalama doğruluk oranı 774 olguda % 89,9 idi. We have reviewed 774 Frozen section slides in our laboratory between 1980-1990 period. The results compared with permanant sections of each cases. Accurecy of frozen sections have been classified according to the organs and systems. Results compared with literatures. As a result highest accurate diagnosis rate ( 100 %) was seen in skin and parathyroid biopsies, and lowest (77 %) correct diagnosis was seen in pancreas and choledoc tissues. Average accurate diagnosis rate was 89,9 % in 774 cases.

Bu çalışma, IX. Ulusal Patoloji Kongresi'nde bildiri olarak sunulmuştur. Laboratuvarımızda 1979-1988 yılları arası kadın hastalara ait 724 meme biyopsi ve mastektomi raporları gözden geçirdik. Olguların 552'si (% 76,2) iyi huylu, 172'si (% 23,8) malign idi. Malign lezyonlar yeniden kontrol edildi ve WHO kriterlerine göre sınıflandırıldı. Bu klasifikasyonun yanında hastaların yaşları, lezyonların lokalizasyonları, rastlanan benign bulgular ve metastazlar bildirildi. We have reviewed 724 breast biopsy and mastectomy reports of female patients between 1979-1988 in our laboratory. 552 of these cases (76,2 %) were enign, 172 (23,8 %) were malignant. Slides of malignant lesions re-checked and classified according to the WHO criteria. Beside this classification, patients' ages, localization of the lesions, benign coincidental findings and metastasis are also documented.

Virilizan adrenal korteks tümörleri çocuklarda nadirdir. Heme'radar bu tümörlerin benign ve malign şekillerin ayrımı çok zorsa da çoğunluğu malign potansiyele sahiptir. Bu tümörler bütün karsinoma olgularının % 0,2'sini ve çocukluktaki adrenal tümörlerin % 6'sını oluştururlar. Olgumuz beş aylık kız çocuğu olup kliniğe başvurduğunda virilismus saptanmıştı. Gönderilen tümöral oluşumların histopatolojik incelemesinde, her iki adrenal tümörün benzer yapıda ve kötü diferansiye tümörler olduklan saptandı. Tümöral dokularda hücre çekirdekleri ileri derecede hiperkromazi, pleomorfizm göstermekte olup bazıları dev hücre şeklinde ve bizare görünümde idi. Sitoplazmaları bol ve granüler yapıda olup çok az mitoz gözlendi. Tümöral dokuda kapsüler invazyon mevcuttur. Kaynakların ışığında bu tümörün apple mikroskobik incelemeleri sonunda olgunun malign potansiyele sahip, fonksiyone bir tümör olduğu kanısına varıldı. Virilizing adrenal cortex tumors are rare in children. Although the differentiation of benign and malignant forms is very difficult most of them have malignant potansials. They consist of 0,2 % of all carcinomas and 5 % of adrenal tumors in childhood. Our case was a 5 month old female who presented virilism on admission. Histologic examinations of the slides were bilaterally identical and revealed poorly differentiated neoplasms, showing cells with hyperchromatic, pleomorphic, sone what bizarre giant nuclei and abundant cytoplasms. Mitosis was very rare, but capsular invasion was apparent. With these microscopic dings, in the light of the data we concluded that this was a potentially malignant functional neoplasm.

Aims and Background The frequency of p53 mutations in primary tumors, the effect of the mutations on some clinical and pathological features of head and neck squamous cell carcinoma, and the impact of p53 mutations in the surgical margins on local recurrence were determined. Material and Methods We investigated the presence of p53 mutations in primary tumor samples and in the surgical margins of 34 patients with head and neck cancer using single strand conformational polymorphism and sequencing analysis. Results The p53 mutations (codons 175addAT, 175delGC, 206G→A, and 248delC) were found in the primary tumor samples of 15 of 34 patients (44.12%) and in the surgical margins of 5 of the 15 tumors (33.33%) with p53 mutations. Conclusions We found no statistically significant association between the presence of p53 mutations in the primary tumor, the clinical and pathological features, or outcome of head and neck squamous cell carcinoma in this study. Furthermore, the presence of p53 mutations in the surgical margins may not increase the risk of local-regional recurrence, but probably increases the risk of developing distant metastases or second primary tumors.