Search

Background/Objectives: The aim is to determine the umbilical granuloma frequency of newborns and etiological factors. Methods: In this study, the records of 21344 newborns who were admitted to our hospital between February 2015 and August 2019, were examined. Results: 21191 newborns are included in the study. 2.4% of newborns was Syrian refugee and others were citizens of Turkey. Umbilical granuloma frequency was % 3.83. While umbilical granuloma frequency was 3.85% in Turkish citizen newborns, %3.01 in Syrians. Mean umbilical cord seperation time was 7.1 days in cases with umbilical granuloma. There was no statistically significant relationship determined between umbilical granuloma development and race and time of umbilical cord seperation (p >0.05) The frequency of umbilical granuloma was 3.5% for boys and 4.1% for girls. Umbilical granuloma was being observedstatistically significantly higher in girls than in boys (p

GİRİŞ ve AMAÇ: Bu çalışmanın amacı farklı yaş gruplarındaki sıçanlarda açık ve laparoskopik cerrahi sonrası hücresel immun yanıttaki değişiklikleri karşılaştırmaktır. YÖNTEM ve GEREÇLER: Çalışmada 24 adet Wistar albino cinsi sağlıklı dişi sıçan kullanıldı. Denek hayvanları üç gruba ayrıldı. Yavru (n=8), prepuberte (n=8), erişkin (n=8) Her grupta laparotomi (n=4) ve laparoskopi (n=4) olarak iki subgruba ayrıldı. Laparotomi orta hat kesisi ile gerçekleştirildi. Laparoskopi göbekten yerleştirilen trokar aracılığıyla yapıldı. Laparotomi ve laparoskopi tanısal amaçlı yapıldı. Ameliyat öncesi ve ameliyat sonrası ilk 24 saatte T lenfosit subgrupları (CD3+ T lenfosit, CD4+ T lenfosit, CD8+ T lenfosit) ve CD4/CD8 oranı ölçüldü. BULGULAR: Tüm yaş gruplarında açık ve laparoskopik cerrahi sonrası serum CD3+ T lenfosit, CD4+ T lenfosit, CD8+ T lenfosit sayısı ve CD4/CD8 oranı açısından istatistiksel anlamlı farklılık saptanmadı (p>0.05). TARTIŞMA ve SONUÇ: Farklı yaş gruplarında postoperatif hücresel immun yanıttaki değişiklikler açısından açık ve laparoskopik cerrahinin biribirine üstünlükleri saptanmamıştır. INTRODUCTION: The aim of this study to compare the cellular immun changes of laparoscopic and open access surgery in different age groups of rats. METHODS: Animal model was consisted of 24 Wistar albino healthy female rats. They were divided into three groups; infant (n=8), prepubertal (n=8), adult (n=8). The groups were further divided into 2 subgroups as a laparatomy (n=4) and laparoscopy (n=4). The rats underwent either laparatomy or laparoscopy. The laparatomy was made using a midline incision. The laparoscopy was performed through the umbilical port. Both laparatomy and laparoscopy were diagnostic. T lymphocyte subgroups (CD3,CD4,CD8) and CD4/CD8 ratio were measured pre and 24 hours postoperatively RESULTS: There was no statistically significant difference in serum CD3,CD4,CD8 count and CD4/CD8 ratio measured after laparoscopic and open surgery in all age groups to evaluate cellular immune response (P> 0.05). DISCUSSION AND CONCLUSION: Open surgery and laparoscopy were not superior to each other in terms of changes in the postoperative cellular immune response in different age groups.

Background: Circumcision is a necessary surgical operation that must be performed by medical doctors at right time and right place. Aim of this study is to evaluate the approach and the knowledge of the families towards circumcision.Materials and Methods: This study is conducted with 498 families with male children. Study is conducted as a survey that is composed of two section, which evaluated the approach and knowledge of the families towards circumcision.Results: %75 of the attendees was thinking that circumcision is an obligation of their belief. %74 of the families were thinking that circumcision is protective against urinary tract infection, %60 of the attendees were thinking that circumcision is a simple procedure that has no complication. Furthermore, %60 of the families had either of the parents as authority for decision. % 33,6 of the families attended to the study pointed out that they performed the procedure at newborn era. % 80,8 of the attendees stated that they prefer hospital as procedure place. %75 of the families that prefer the hospital as operation place stated that they choose hospital because of hygiene. 17% of the families reported that they did not want to have a female doctor circumcised. %25 of the attendees stated that they took information from medical personnel and %77 of these families that their opinions about the procedure might change after briefing. Conclusions: Findings of the study conclude that a significant level of the families do not consider circumcision as a surgical operation, as well as they are not aware of the benefits and complications of the circumcision., Amaç: Sünnet doğru zamanda, doğru yerde ve hekimler tarafından yapılması gereken cerrahi bir işlemdir. Çalışmanın amacı ailelerin sünnet konusundaki yaklaşımını ve bilgi düzeyini değerlendirmektir.Materyal ve Metod: Bu çalışma erkek çocuğu olan 498 ebeveyn ile gerçekleştirildi. Çalışma ailelerin sünnet konusundaki yaklaşımlarını ve bilgi düzeyini değerlendiren iki bölümden oluşan anket şeklinde yapıldı.Bulgular: Katılımcıların %75’i inançları gereği sünnetin zorunlu olduğunu düşünüyordu. Ailelerin %74’ü sünnetin idrar yolu infeksiyonuna karşı koruyucu olduğunu düşündüğünü belirtti. Katılımcıların %60‘ı sünnetin basit bir işlem olduğunu, herhangi bir komplikasyonu olmadığını düşünüyordu. Ailelerin %60’ı anne-baba’nın sünnet karar verdiğini belirtti. Çalışmaya katılan ailelerin %33,6’sı yeni doğan döneminde sünnet yaptırdığını ifade etti. Katılımcıların %80,8’i hastanede sünnet yaptırdığını belirtti. Katılımcıların %75’i daha hijyenik koşullarda yapıldığı için hastanede sünnet yaptırdığını belirtti. Ailelerin %17’si kadın doktora sünnet yaptırmak istemediğini bildirdi. Katılımcıların %25‘inin sünnet ile ilgili sağlık çalışanlarından bilgi aldığını ve ailelerin %77’si bilgilendirme sonrası sünnet ile ilgili kararının değişebileceğini belirtti. Sonuç: Çalışmamızda ailelerin azımsanmayacak oranda sünnetin faydaları ve komplikasyonlarının farkında olmadığı, sünneti cerrahi işlem olarak kabul etmediği sonucuna varılmıştır.

Laparoskopi, cerrahi prosedürlerin vücuttaki travmayı en aza indirgeyerek yürütülmesini sağlayan cerrahi bir tekniktir. Günümüzde laparoskopik müdahaleler, çocuk cerrahisinde daha fazla yer bulmaya başlamıştır. Her cerrahi müdahale bir travma ve buna bağlı bir stres meydana getirir. Cerrahi stresin, vücutta en fazla etkilediği sistemlerden biri immun sistemdir. Açık cerrahi sonrası, özellikle hücre aracılıklı savunma sisteminde belirgin bir baskılanma olduğunu gösteren çalışmalar mevcuttur. Laparoskopi, minimal invazif cerrahi özelliğine bağlı olarak daha az cerrahi stres oluşturur. Ayrıca anestezinin oluşturduğu stresi de, ameliyat süresini kısaltarak azaltır.Bu çalışmada amacımız laparoskopik ve açık cerrahi sonrası farklı yaş gruplarındaki sıçanlarda lenfosit altgruplarındaki değişiklikleri karşılaştırmaktır.Gereç ve yöntemYirmi dört adet Wistar Albino cinsi sıçan, toplam 3 gruba ayrıldı. Her grupta 8 adet sıçan olup, birincisi sütçocuğu sıçan grubu, ikincisi ergenlik öncesi sıçan grubu ve üçüncüsü erişkin sıçan grubudur. Bu grupların her biri kendi arasında iki gruba ayrıldı. Birinci alt gruplar açık cerrahi grubu olup 4 adet sıçandı. İkinci alt gruplar laparoskopi grubu olup 4 adet sıçandı. Açık cerrahide orta hat kesi ile karın içine girilip, barsaklara manüpilasyon yapıldı. Laparoskopik müdahalede, sıçanlara özel cihazlarla karın içi boşluğa karbondioksit (CO2 ) gazı verildi. Kan örnekleri bütün sıçanlar için operasyondan 24 saat öncesi ve 1 gün sonrasında kuyruk toplardamarından 2 ml olarak alındı. İmmun cevabın belirlenmesi için lenfosit alt grupları olan, CD4, CD8a ve CD25, CD3-CD4, CD3-CD8a, CD4-CD25, CD4/CD8a seviyeleri bakıldı.BulgularÇalışmada, laparoskopik cerrahi ve laparotominin lenfosit altgruplarında erken dönemde bazı etkileri gözlenmiştir. Ancak yaşa göre lenfosit altgruplarında farklılık saptanmamıştır.Laparatomi yapılan erişkin grupta aktif T lenfosit düzeyleri açık cerrahi sonrası baskılanırken diğer gruplarda T lenfosit düzeyinde baskılanma saptanmamıştır. (Preop 4,89 postop 1,30) (p>0,05)CD4/CD8a oranı rakamsal olarak tüm gruplarda laparoskopi sonrası laparotomi ye göre rakamsal olarak daha yüksekti ancak istatistiksel olarak anlamlı farklılık saptanmamıştır. ( P>0.05 ) (Açık cerrahi 1,34, laparoskopi 2,27.)Tüm yaş gruplarında açık cerrahi sonrası T supresör yüzdesi artmıştı. Laparoskopi gruplarında azalma vardı.SonuçFarklı yaş gruplarında laparoskopi ve laparotomi sonrası lenfosit altgruplarında anlamlı farklılık saptamadık . Ancak istatistiksel olarak anlamlı olmasa da laparoskopik cerrahi sonrası hiçbir yaş grubunda aktif T lenfosit düzeyinde azalma olmadı. Laparoskopi sonrası tüm gruplarda CD4/CD8a oranı laparatomiye oranla daha yüksekti. Bu da laparoskopik cerrahinin daha az doku travması ve buna bağlı olarak da lenfosit altgrularını daha az etkilediğini düşündürmektedir. Biz laparoskopik cerrahinin kısa süreli hastanede kalış ve erken dönemde iyileşme, post op immun yanıtta daha az etkilenme nedeniyle çocuk yaş grubunda da emniyetle kullanılabileceğini düşünüyoruz. Laparoscopy is a technique which maintain the operation with less trauma than the open surgerical procedures. Nowadays, laparoscopy is favorable among pediatric patients. Any surgical intervention leads to stress. Immune system is one of the most affected systems from trauma and stress. Many studies display that laparotomic surgery depress the cell mediated immunity particularly. Laparoscopic procedure is a minimal invasive technique so it is less traumatic. It has also less length of operation time so it decreases stress related to the anesthesia.In our study, we aimed to compare the lymphocyte subgroubs effects of laparotomic and laparoscopic procedures among the different age groups of rats.Material and MethodsTwenty four Wistar Albino rats were divided into three groups. First group (n: 8) was newborn-rat group. Second group(n: 8) was prepubertal-rat group. Third group(n: 8) was adult-rat group. Every group was composed of two subgroups; laparotomic (n: 4) and laparoscopic(n: 4). Midline incission was made and intestinal manuplation alone for laparotomic intervention was done. For laparoscopic intervention, carbondioxide (CO2 ) was inhaled into peritoneal cavity. Blood samples were gathered 24 hours before and 1 days after intervetions from tail veins of rats. Immune responses were analysed by the measurement of lymphocyte subgroups of CD4, CD8a, CD25, CD3-CD4, CD3-CD8a, CD4-CD25, CD4-CD8a.ResultsWe found that laparotomic and laparoscopic surgeries have some effects on lymphocyte subgroubs at the early period. But there was no lymphocyte subgroubs dissimilarity among different age groups. While active T lymphocyte was depressed in laparotomic group of adult rats, this depression was not detected on other age groups (p>0.05).CD4/CD8a was higher in all groups of laparoscopy than laparotomy. But this difference was not significant statistically (p>0.05).In all age group of laparotomy, T supressor cell percentage increased. T suppressor cell percentage was decreased in laparoscopy groups (p>0.05).ConclusionWe did not detect lymphocyte subgroubs differences among the different ages in both laparotomic and laparoscopic groups. There was no decrease in active T lymphocyte level in any laparoscopic group but this was not significant statisticaly. CD4/CD8a was higher in laparoscopic group than laparotomic groups so this result suggest that laparoscopy may cause less tissue trauma with less affected lymphocyte subgroubs . We think that laparoscopy is appropriate for many surgical procedures in pediatric patients because of its own decreased healing time, less length of hospital stay and less affected immune system. 43

Amaç: Farklı etyolojilerle oluşan özofagus striktürlerinde bükülebilir endoskopi ile striktür yerinin saptanması ve dilatasyon yapılmasının etkinlik ve güvenilirliğini değerlendirmeyi amaçlandık. Gereç ve Yöntem: Şubat 2004-Nisan 2005 tarihleri arasında bölümümüzde özofagus striktürü tanısıyla izlenen 23 hastayı, yaş, cinsiyet, klinik ve radyolojik bulgular, yapılan cerrahi işlem ve postoperatif komplikasyonlar açısından değerlendirdik. Tüm hastalarda tanı ve tedavi amacıyla bükülebilir endoskopi uygulandı ve özofagusta darlık saptanarak endoskopun biopsi kanalından geçirilen kılavuz tel darlığın distaline ilerletildi ve Seldinger yöntemi ile antegrad dilatatör ve/veya balon dilatatör ile hastaya dilatasyon yapıldı. Bulgular: Bildirilen tarihler arasında 23 özofagial striktürlü çocuğa (Ortalama yaş 1.5) 66 kez dilatasyon yapıldı. Hastalarımızın 14'ünde striktür nedeni özofagus atrezisi onarımıydı, 1 tanesinde konjenital özofagial darlık, 1 tanesinde akalazya , 1'inde GÖRH, 3'ü asidik madde (pH: 0.5), 3'ünün alkali (pH:12-14) içtiği saptanmıştır. Olguların tümünde beslenme güçlüğü, katı gıdaları yutamama yakınmaları vardı. Olguların tamamında özofagus mide duodenum grafilerinde darlık saptanmıştı. Hastalardaki bu darlıklar yalnız sıvı geçişine izin veriyordu. Ondokuz hastada balon dilatatörü darlığın distaline geçirilerek dilatasyon yapılırken 4 hastaya, yine darlığın distaline kılavuz tel ile geçildikten sonra hem buji hem balon ile dilatasyon yapıldı. Bir hastada özofagus atrezisi onarımı sonucu gelişen bir divertikülde perforasyon meydana geldi ve bu perforasyon spontan kapandı. Diğer hastalarda komplikasyon gelişmedi. Postoperatif 3 saat sonra hastalar beslenmeye başladılar. Hastalarda beslenme problemi olmadı ve 3 hafta sonra darlık açısından yeniden değerlendirildiler. Sonuç: Özofagial striktürlü hastalarda bükülebilir endoskopi kolaylıkla uygulanabilen ve en az invaziv cerrahi ilkelerine uygun tanı-tedavi yöntemidir. Endoskopun biopsi kanalından geçirilen kılavuz tel üzerinden yapılan dilatasyon ise hem çok efektif hem de perforasyon riski son derece düşük olduğundan oldukça güvenilirdir. Aim: We evaluated the efficacy and the reliability of the flexible endoscopy in the diagnosis and treatment of benign esophageal strictures. Material and Method: Between February 2004 and April 2005, 23 patients with esophageal strictures and dilatation by flexible endoscopy were evaluated according to the age, sex, clinical and radiologic findings, surgical interventions and postoperative complications. During flexible esophagoscopy, a guidewire was advanced through the instrument channel of the esophagoscope, an anterior dilatator and/or a balloon catheter was advanced according to the Seldinger method to the distal esophagus. Under flouroscopic control, a dilatation was performed. Results: In 23 patients (mean age 1.5), we performed 66 esophageal dilatations. Fourteen patients had an esophageal atresia, 1 congenital esophageal stenosis, one achalasia, one GERD, three acid ingestion, 3 alkali ingestion. All of the patients experienced difficulties during feeding. The esophagographies of all patients showed strictures. In 19 cases, a balloon dilatation was performed and in 4 patients, both antegrade dilatator and balloon catheter dilatation were made. In one patient with a esophageal pseudodiverticulum, a self-limited perforation occured with spontaneous healing. No other complication was seen. In early postoperative follow up, the feeding was without any problem. Conclusion: The esophageal dilatation by means of flexible endoscopy is a safe and effective tool in children with benign esophagus strictures.