Search

Objective: Nutritional status assessment, dysphagia evaluation and enteral feeding decision are important determinants of prognosis in acute neurovascular diseases. Materials and Methods: NöroTek is a point prevalence study conducted with the participation of 87 hospitals spread across all health sub regions of Turkey conducted on 10-May-2018 (World Stroke Awareness Day). A total of 972 hospitalized neurovascular patients [female: 53%, age: 69±14; acute ischemic stroke in 845; intracerebral hematoma (ICH) in 119 and post-resuscitation encephalopathy (PRE) in 8] with complete data were included in this sub-study. Results: Gastrostomy was inserted in 10.7% of the patients with ischemic stroke, 10.1% of the patients with ICH and in 50% of the patients with PRE. Independent predictors of percutaneous endoscopic gastrostomy (PEG) administration were The National Institutes of Health Stroke Scale score at admission [exp (β): 1.09 95% confidence interval (CI): 1.05-1.14, per point] in ischemic stroke; and mechanical ventilation in ischemic [exp (β): 6.18 (95% CI: 3.16-12.09)] and hemorrhagic strokes [exp (β): 26.48 (95% CI: 1.36-515.8)]. PEG was found to be a significant negative indicator of favorable (modified Rankin’s scale score 0-2) functional outcome [exp (β): 0.032 (95% CI: 0.004-0.251)] but not of in-hospital mortality [exp (β): 1.731 (95% CI: 0.785-3.829)]. Nutritional and swallowing assessments were performed in approximately two-thirds of patients. Of the nutritional assessments 69% and 76% of dysphagia assessments were completed within the first 2 days. Tube feeding was performed in 39% of the patients. In 83.5% of them, tube was inserted in the first 2 days; 28% of the patients with feeding tube had PEG later. Conclusion: The NöroTek study provided the first reliable and large-scale data on key quality metrics of nutrition practice in acute stroke in Turkey. In terms of being economical and accurate it makes sense to use the point prevalence method. Amaç: Akut nörovasküler hastalıklarda nütrisyonel durum ve disfaji değerlendirmesi ve enteral beslenme kararı önemli prognoz belirleyicilerindendir. Gereç ve Yöntem: NöroTek, 10 Mayıs 2018’de (Dünya İnme Farkındalık Günü) Türkiye’nin tüm sağlık alt bölgelerine yayılmış 87 hastanenin katılımıyla gerçekleştirilen bir nokta prevalans çalışmasıdır. Hastanede yatan ve bu alt çalışma için toplanan verisi tam olan toplam 972 nörovasküler hasta (kadın: %53, yaş: 69±14 yıl; 845’i akut iskemik inme; 119’u intraserebral hematom ve 8’i post-resüsitasyon ensefalopatisi) analiz edildi. Bulgular: Gastrostomi iskemik inmeli hastaların %10,7, intraserebral kanamalıların %10,1 ve post-resusitasyon ensefalopatisi olanların %50’sine uygulanmıştır. Perkütan endoskopik gastrostomi (PEG) gereksiniminin bağımsız belirleyicileri, iskemik inme grubunda kabul NIHSS [exp (β): 1,09, %95 güven aralığı (GA): 1,05-1,14, puan başına] ile hem iskemik hem de hemorajik inmelerde mekanik ventilasyon uygulanmış olmasıdır [iskemik için: exp (β): 6,18, %95 GA: 3,16- 12,09] ve hemorajik inme için: [exp (β): 26,48, 95% GA: 1,36-515,8]. İnme olgularında PEG uygulaması hastane içi mortalite için bağımsız belirleyici değildi [exp (β): 1,731, 95% GA: 0,785-3,829]. Ancak, PEG uygulanmış olması taburculuk esnasında iyi prognoza (modifiye Rankin skoru 0-2) sahip olabilme için anlamlı bir negatif etmen olarak bulundu [exp (β): 0,032, %95 GA: 0,004-0,251]. Hastanede yatan nörovasküler hastaların yaklaşık üçte ikisinde malnütrisyon ve yutma bozukluğu açısından değerlendirme yapılmıştı. Nutrisyonel status değerlendirmesinin %69’u ve disfaji değerlendirmesinin %76’sı ilk 48 saat içinde gerçekleştirilmişti. Tüple enteral nütrisyon uygulama oranı %39’du. Beslenme tüplerinin %83,5’i ilk 2 gün içinde yerleştirilirken beslenme tüpü olan hastaların %28’ine daha sonra PEG açılmıştı. Sonuç: NöroTek çalışması ile Türkiye’de hastanede yatan akut inme hastalarında nutrisyonel uygulamaların temel kalite ölçütlerine ilişkin ilk güvenilir ve büyük ölçekli veri sağlanmıştır. Ekonomik olması ve doğruluğu açısından nokta yaygınlık yönteminin bu tip verilerin temini için daha fazla kullanılması mantıklıdır.

Katatoni mutizm, hareketsizlik, negativizm, stereotipi, mannerizm, ekofenomen, perseverasyon ve pasif itaat ile karakterize bir sendromdur. Altta yatan nedenler psikiyatrik olabildiği gibi nörolojik ve genel tıbbi durum ile ilişkili olabilir. Bunun yanı sıra katatoni malign ve malign olmayan olarak iki alt tipe ayrılır. Malign katatonide tabloya hipertermi, otonomik bulgular da eşlik eder. Otonomik bulgular arasında taşikardi, takipne, hiperhidrozis başta gelir. Hastalığın tanısının erken konması uygun tedavinin verilmesi açısından önemlidir. Klinisyenler bu hastalığın ölümcül seyredebileceğini bilmelidirler., Catatonia is a syndrome characterized by mutism, immobility, negativism, stereotypy, mannerisms, echophenomena, perseveration and passive obedience. The underlying causes can be psychiatric or may be associated with general medical status or neurological diseases. Additionally catatoni has two subtypes as malignant and nonmalignant catotonia. Main symptoms of malignant catatonia are hyperthermia and autonomic symptoms such as tachycardia, tachypnea and hyperhidrosis. It is important to make the diagnosis as early as possible for an appropriate medical treatment. Clinicians should be aware of the fatal outcome of the disease.

Sıcak su epilepsisi, nadir görülen bir refleks epilepsi olup, sıcak suyla banyo yaparken ortaya çıkan kompleks parsiyel nöbetlerle karakterizedir. İyi prognozlu olup genellikle erkek çocuklarda görülür, ancak ileri yaşlarda da ortaya çıkabilir. Sıcak su epilepsisi mekanizması tam olarak bilinmemekle birlikte tekrarlayan sıcak su uyarılarının bir çeşit tutuşturucu “kindling fenomeni” etkisi yaptığı gösterilmiştir. Buradaki amacımız polikliniğimizde takip edilen sıcak su epilepsili iki hastamızın klinik özelliklerini incelemekti. 23 ve 35 yaşlarında olan iki erkek hastamızın da benzer şekilde çocukluktan beri olan, banyoda sıcak su ile tetiklenen kompleks parsiyel nöbetleri bulunmaktaydı. Nörolojik muayeneleri, psikomotor gelişimleri ve kranial magnetik rezonans görüntülemeleri normal saptanmıştır. EEG'lerinde temporal bölgeden kaynaklı epileptik aktivite gözlenmiştir. Hastalara lamotrijin (300mg/gün; 200mg/gün) tedavisi başlanmış ve nöbetler kontrol altına alınmıştır. Bu makalede sıklıkla yanlış olarak tanınan bu ender refleks epilepsiye dikkat çekmek istenmiştir, Hot water epilepsy is a rare reflex epilepsy which is characterized by complex partial seizures during a hot bath. It has a good prognosis and generally seen in male children, however it can be also seen in adults. Although the exact mechanism is still unknown, repeated hot water stimuli were shown to have a kindling phenomen effect. Our aim is to outline the clinical features of two patients with hot water epilepsy, seen at our clinic. Two male patients 23 and 35 years old, had complex partial seizures during bathing since their childhood. Neurological examinations, psychomotor development and cranial magnetic resonance images were found to be normal. In EEG examinations epileptic activity originated from temporal regions were observed in both patients. Our patients were under control with lamotrigine (300 mg/day; 200 mg/day) medication. In this report, we aimed to present this rare and commonly misdiagnosed reflex epilepsy.

Hot water epilepsy is a rare reflex epilepsy which is characterized by complex partial seizures during a hot bath. It has a good prognosis and generally seen in male children, however it can be also seen in adults. Although the exact mechanism is still unknown, repeated hot water stimuli were shown to have a kindling phenomen effect. Our aim is to outline the clinical features of two patients with hot water epilepsy, seen at our clinic. Two male patients 23 and 35 years old, had complex partial seizures during bathing since their childhood. Neurological examinations, psychomotor development and cranial magnetic resonance images were found to be normal. In EEG examinations epileptic activity originated from temporal regions were observed in both patients. Our patients were under control with lamotrigine (300 mg/day; 200 mg/day) medication. In this report, we aimed to present this rare and commonly misdiagnosed reflex epilepsy.

Bilateral orta serebral arter anevrizmasına bağlı bilateral abdusens paralizisi olan bir olgumuzu nadir olmasınedeniyle sunmayı uygun gördük. 46 yaşında, kadın hasta altı gündür devam eden akut başlangıçlı, çok şiddetlibaşağrısı, bulantı ve çift görme şikayetleri ile acil servisimize başvurdu. Nörolojik muayenesinde ense sertliği,fundoskopide papil ödem olmaksızın sağda subhyaloid hemoraji ve bilateral abdusens paralizisi saptandı.Kranial MR normal olmakla birlikte beyin omurilik sıvısı ksantokromik idi. Acil yapılan serebral DSA'da sağda7mm, solda 10mm orta serebral anevrizmaya ait orta serebral arter sakkuler anevrizması görüldü.Anevrizmaların klipslenmesinden sonra 6. sinir paralizisinin gerilediği görüldü. Abdusens sinir paralizisi ayırıcıtanısında serebral anevrizmaya bağlı subaraknoid hemoraji de düşünülmelidir, We present a case of bilateral sixth nerve paralysis due to bilateral middle cerebral artery aneurysms.A46-yearold woman with severe headache, nausea and diplopia which had started six days before her admittance was found unconsious at home and admitted to our emergency unit. On neurological examination she was alert and had nuchal rigidity. There was no papil oedema but right subhyaloid hemorrhage in fundoscopy and bilateral abducens nerve paralysis. Although cranial magnetic resonance images (MRI) showed no neuropathology, cerebrospinal fluid (CSF) was xanthochromic. The emergency digital substraction angiography (DSA) demonstrated a 7mm at the right and 10mm at the left sacculer aneurysms of middle cerebral arteries. After successful clipping of aneursyms bilateral abducens nerve palsies resolved. Subarachnoid hemorrhage should be considered in differential diagnosis of abducens nerve paralysis.

Subklavian çalma sendromu, özellikle kolun hareketiyle vertebrobaziler sistem yetmezlik belirtilerinin ortayaçıktığı nadir bir sendromdur. Bu nedenle subklavian çalma sendromu tespit edilen olgu sunulmuştur, Subclavian steal syndrome is a rare syndrome with vertebrobasillar system insufficiency symptoms aggrevated especially with arm movements. We present a patient with this syndrome.

Subklavian çalma sendromu, özellikle kolun hareketiyle vertebrobaziler sistem yetmezlik belirtilerinin ortaya çıktıgı nadir bir sendromdur.Bu nedenle subklavian çalma sendromu tespit edilen olgu sunulmustur. Subclavian steal syndrome is a rare syndrome with vertebrobasillar system insufficiency symptoms aggrevated especially with arm movements.We present a patient with this syndrome.

Amaç: Bu çalışmadaki amacımız; karotis stentlemesi yapılan hastalarda stentleme sonrasında görülen başğarısı oranının belirlenmesi ve bu baş ağrısın beyin kollateral dolaşımı ile ilişkisi olup olmadığının saptanmasıGereç ve Yöntem: Bu çalışma Ocak 2017 – Temmuz 2019 tarihleri arasında Nöroloji Servisine yatarak Nöroanjiografi ünitesinde karotis stentleme yapılan ve sonrasında servis izlemlerinde yakın takibi yapılan, 1. hafta ve 1. ayda nöroloji poliklinik kontrolüne gelen hastalar dahil edilmiştir. Toplam 84 hasta saptanmış ve hastaların baş ağrısı gelişme oranı ve baş ağrısı gelişen hastalarda beyin kollateral dolaşımı incelenmiştir. Bulgular: Çalışmaya katılan 84 hastanın 23'ünde (%27,3) karotis stentleme sonrasında baş ağrısı gelişmiştir. Karotis stentleme sonrasında baş ağrısı olan ve olmayanların demografik verileri karşılaştırıldığında sadece primer baş ağrısı olan hastalarda stentleme sonrasında baş ağrısı daha fazla saptanmıştır(p:0,0001). Özellikle migren öyküsü olanlarda daha fazla işlem sonrasında baş ağrısı geliştiği izlenmiştir. Karotis stentleme sonrasında; baş ağrısı olan ve olmayan hastalar kollateral varlığı açısından kıyaslandığında anlamlı istatistiksel farklılık saptanmamıştır (p:1,0)Sonuç: Karotis stentleme sonrasında gelişen baş ağrısı oranı % 27,3 saptanmıştır. Özellikle primer başağrısı olanlarda karotis stentleme sonrası başağrısı daha sıklıkla izlenmekle birlikte bu grupta migren tipi başağrısı olanlar daha fazlaydı. Verilerimiz beyin kollateral dolaşımının stent sonrası baş ağrısı gelişimi üzerine bir etkisi olmadığı lehinedir. Bununla birlikte önceden primer baş ağrısı özellikle migreni olanlarda karotis stentleme sonrası baş ağrısı gelişiminin daha sıklıkla izlenilebileceği klinisyenler tarafından göz önünde bulundurulmalıdır. Objectives: Our aim in this study; determining the headache rate observed after stenting in patients undergoing carotid stenting and determining whether this headache is related to brain collateral circulationMaterials and Methods: This study included patients who underwent to the Neurology Service between January 2017 and July 2019, who underwent carotid stenting in the neuroangiography unit, followed by close follow-up during service follow-up, and who came to the neurology outpatient control at the 1st week and 1st month. A total of 84 patients were identified and the brain collateral circulation was examined in patients with headache development rate and headache development.Findings: İn 23 (27.3%) of 84 patients who participated in the study, headache developed after carotid stenting. When the demographic data of the patients with and without headache after carotid stenting were compared, only headache was more common after stenting in patients with primary headache (p: 0.0001). Especially in those with a history of migraine, headaches developed after more procedures. After carotid stenting; When patients with and without headache were compared in terms of collateral existence, there was no statistically significant difference (p: 1.0)Conclusion: The rate of headache developing after carotid stenting was found to be 27.3%. Although headache is observed more frequently after carotid stenting, especially in patients with primary headache; those with migraine-type headache were more in this group. Our data; brain collateral circulation is in favor of no effect on the development of post-stent headache. However, it should be taken into consideration by clinicians that the development of headache more frequently after carotid stenting, especially in patients with primary headache, especially migraine. 64

İnsülin direnci; eksojen ve endojen insülinin etkilerine biyolojik yanıtın bozukluğu anlamına gelmekte ve tip 2 diyabet fizyopatolojisinde sebeplerden biri olarak yer almaktadır. Epidemiyolojik çalışmalarda insülin rezistansının artmış inme riski ile ilişkisi bildirilmiştir. Literatürde insülin resistansının, von willebrand faktör (vWF), fibrinojen, faktör VII, faktör VIII, faktör IX, faktör XII üzerinden hiperkoagülabiliteye neden olduğuna dair çalışmalar mevcuttur. Bu hiperkoagülasyona savunma mekanizması olarak da protein C ve protein S artışı bildirilmiştir. Günümüzde akut iskemik inmede hipergliseminin prognoza olumsuz etkileri çalışılmış olmakla birlikte insulin direncin inme akut döneminde varlığı ve kliniğe etkileri çalışılmamıştır. Nöroloji uzmanlık tezi olarak yapılan bu çalışmada amacımız insulin rezistansını akut iskemik inme seyrinde koagülasyon parametreleri üzerinden inme şiddeti üzerine olası etkilerini araştırmaktır.Çalışmaya diyabeti olmayan 40 serebral iskemik inme hastası, akut döneminin 24 saati içinde alındı. Hastaların akut inme şiddeti National Institute of Health strok skalası (NIHSS) ve Kanada strok skalaları (KSS) kullanılarak değerlendirildi. Hastaların inme risk faktörleri (cinsiyet, yaş, hipertansiyon, kardiyak aritmi, kardiyak yetmezlik) açısından değerlendirilmek üzere kaydı yapıldı ve vücut kitle indeksleri hesaplandı. Hastalardan insulin rdirencini belirlemek amacıyla açlık kan şekeri, açlık insulin düzeyi çalışılarak HOMA hesaplandı. İnsülin direnci olan (HOMA>2.7) ve olmayan, benzer iskemik inme risk faktörleri mevcut iki grup olması hedeflendi. Eş zamanlı fibrinojen, Antitrombin III, protein C, protein S, aktive protein C rezistansı, von Willebrand faktör çalışıldı. İnsulin direnci olan ve olmayan akut iskemik inmeli hastalarda koagülasyon parametreleri üzerinden faklılık olup olmadığı ve bununiskemik inme şiddetini gösteren NIHSS ve KSS değerleri ile korelasyonunun incelenmesi değerlendirildi.Bulgularımız insulin direnci olan akut iskemik inmeli hastalarda protein C, protein S düzeylerinin daha yüksek olduğu yönündeydi. Bulduğumuz HOMA ile protein C arasındaki orta derecede anlamlı negatif korelasyona karşılık , HOMA inme şiddeti üzerine anlamlı etki göstermemekteydi. İnme şiddeti ile insülin direnci arasında da anlamlı ilişki bulamasak da düşük protein S düzeyi inme şiddetini olumsuz etkilemekteydi. Sonuç olarak akut iskemik inmede insülin direnci olan hastalarda tromboza eğilim olabileceğini destekleyen veriler elde ettik. Bu tablonun klinik şiddet üzerine etkisini açıklamaya dair daha geniş serili çalışmalara ihtiyaç vardır. The insulin resistance is a deficit of a biological response of the exogen and endogen insulin effects and one of the main reason in pathophysiology of type 2 DM. In the epidemiological studies, the relationship between the insulin resistance and stroke risk is shown. There are studies about the resistance of insulin caused the hypercoagulation over von willebrand factor (vWF), fibrinojen, factor VII, factor VIII, factor IX, and factor XII in the literature. The increase of protein C and protein S was notifed as a defence mechanism to this hypercoagulation. Recently, the negative effects of hyperglisemia in the prognosis of acute ischemic stroke was studied, however the existance of insulin resistance in acute period and the effects on clinical practice was not studied. Our purpose in this study which is done as a neurology specialization thesis is to research the possible effects of the insulin resistance on the stroke severity over the coagulation parameters along the duration of the acute ischemic stroke.In this study, 40 cerebral ischemic stroke patients which are not diabetes was observed in the first 24 hours of the attack. The acute stroke severity of the patients was evaluated by using National Institute of Health stroke scale and Canada Stroke Scale. The enrollment was done according to the evaluation of the patients risk factors ( such as sex, age, high blood pressure, cardiac arythmia, and heart failure) and their body mass index was also calculated. To define the insulin resistance of patients, HOMA was calculated by studying of level of the fasting plasma glucose and the level of the fasting insulin. In the study, two groups were aimed one of them has insulin resistance (HOMA > 2.7) and the other one has not, and, both of them have similiar ischemic stroke risk factors. Fibrinogen, Antitrombin III, protein C, protein S, active protein C resistance, and von Willebrand factors were studied concurrently. The differences on the coagulation parameters were checked in the patients with and without insulin resistance. Thecorelation between HOMA, coagulation parameters and NIHSS and CSS showing stroke severity were evaluated.Our study have shown that the level of protein C and protein S are high in the acute ischemic stroke patients which has insulin resistance. Our findings have showed the modarate statistically significant negative corelations between HOMA and the protein C, but HOMA severity has no effect on stroke severity. Although we could not find the significant relationship between the stroke severity and insulin resistance, the lower protein S level was affecting stroke severity negatively. In conclusions, we found that acute ischemic stroke patients with insulin resistance have tendency to thrombosis. Further studies need to be done explain the effect of insulin resistance on the stroke severity. 82