Search

Bu araştırmanın amacı, Beden Eğitimi ve Spor Öğretmenliği (BESÖ) bölümlerinde okumakta olan öğrencilerin, zihinsel engelli çocuklara (ZEÇ) yönelik tutumlarını belirlemek için bir tutum ölçeği geliştirmektir. Araştırmada “Betimsel Yöntem” kullanılmıştır. Araştırmaya dört farklı üniversitede Beden Eğitimi ve Spor Öğretmenliği (BESÖ) programına kayıtlı 563 öğrenci katılmıştır. Ölçeği geliştirmede ilk adım olarak, öncelikle ilköğretim okullarında görev yapan 15 Beden Eğitimi ve Spor Öğretmeni yapılan görüşme yöntemi ile elde edilen inanç ya da niyet ifadelerini kapsayan bir madde havuzu oluşturulmuştur. Maddeler gözden geçirildikten sonra beşli likert tipinde 14 olumlu 13 olumsuz olmak üzere 27 maddelik bir ölçek belirlenmiştir. Açıklayıcı faktör analizi sonucu 12 olumlu 9 olumsuz olmak üzere 21 maddelik “Zihinsel Engelli Çocuklara Yönelik Tutum Ölçeği”(ZEÇTÖ) elde edilmiştir. ZEÇTÖ’ nün beş faktörlü bir yapı sergilediği ve bu faktörlerin toplam varyansın % 62,5’ini açıkladığı sonucuna ulaşılmıştır. Ölçeğe İlişkin beş faktör, “Yararlar” (α=0,916), “Duygular” (α=0,711), “Destekler” (α=0,511), “Kabul” (α=0,667), “Korkular” (α=0,501) olarak adlandırılmıştır. Ölçeğin tümü için hesaplanan güvenirlik katsayısı 0,859 olarak bulunmuştur. Bu araştırma sonucunda geliştirilen “Zihinsel Engelli Çocuklara Yönelik Tutum Ölçeği”nin (ZEÇTÖ) geçerliği ve güvenirliği yüksek bir ölçek olduğu saptanmış ve araştırmacıların kullanımına sunulmuştur.

The aim of this study was to investigate physical and motor characteristics of children who live in the child protectioninstitutions comparing to those of their peer's. This study was carried out on two groups which wascomposed of the children who were living in the child protection institutions and with their families. There were30 children in each group, 15 boys , 15 girls at the age often. In this study, body height, body weight, tricepsskinfold, subscapular skinfold, flexibility, standing long jump and sit-up were used as the means of getting data,it was found out that the body height, the body weight, the standing long jump and the sit-up of girls whowere living in the child protection institutions were lower than their peers' who were living with their families. Asfor the boys, the body height, the standing long jump and the sit-up of boys who are living in the child protectioninstitutions were significantly lower than their peers' (p, Bu çalışmanın amacı Çocuk Esirgeme Kurumunda (ÇEK) yaşayan çocukların fiziksel ve motor özelliklerini aileleriile birlikte yaşayan (ABY) akranları ile karşılaştırarak incelemektir. Araştırma ÇEK'de ve aileleri ile birlikteyaşayan çocuklardan oluşan iki grup üzerinde gerçekleştirilmiştir. Her grupta 10 yaşında 15 kız 15 erkek olmaküzere 30 çocuk bulunmaktadır. Bu çalışmada veri toplama aracı olarak boy, ağırlık, triseps (tr) deri kıvrım kalınlığı(DKK), subskapular (ss) deri kıvrım kalınlığı, esneklik, durarak uzun atlama (DUA) ve mekik ölçümleri kullanılmıştır.ÇEK' de yaşayan kızların boy, ağırlık, DUA ve mekik özelliklerinin, ABY akranlarından istatistikselolarak önemli derecede düşük olduğu bulunmuştur (p

The aim of this study was to compare the Educable Mentally Retarded Children (EMR) and normally developedchildren in the area of visual and auditory reaction time. This study was carried out on boys 15 years old (30EMR boys, 30 normal children). In this study, Bosco New Test 2000 Battary was used for obtaining reaction timemeasuremenets data. As a result of this study visual and auditory RT performance of EMR boys were foundsignificantly lower than the nonretarded subjects (p, Bu araştırmanın amacı, eğitilebilir zihinsel engelli çocukların (EZE) görsel ve işitsel reaksiyon sürelerini normalgelişim gösteren (NGG) yaşıtları ile karşılaştırılarak incelemektedir. Bu araştırma 15 yaş grubunda 60 erkek çocuküzerinde yapılmıştır (30 EZE, 30 NGG). Araştırmada veri toplama aracı olarak BOSCO New Test 2000'ninreaksiyon süresi ölçüm bataryası kullanılmıştır. Araştırma sonuçlarına göre, EZE erkek çocukların görsel veişitsel reaksiyon süreleri NGG akranlarından önemli derecede düşük bulunmuştur (p

This study that has been planned with the purpose to determine the differences between educable mentally retarded(EMR) children and their normally developed peers by studying their strengths, coordinations and flexibility and to present the results to physical educator and child developer has been carried out on totally 313 (156 EMR children and157 children with normal development). As the means of getting data " Project Unique Test" and "Physical and MotorProficiency Test" which has been suggested by Hastad and Lacy (1989) have been used.According to the results of the study it has been determined that EMR children are significantly insufficient in the aspects of standing long jump, situps, shuttle run, flexibility, graps strength compared to their peers with normal development. Sex differences that have been observed on normally developed children couldn't be observed on EMRchildren. While there are relations between the age and a lot of parameters of normally developed children there isno relation between the age and any parameters on EMR children., Eğitilebilir zihinsel engelli (EZE) çocukların (12-18 yaş) kuvvet, koordinasyon ve esneklik gibi motor özelliklerini ve beden algılarını incelemek, normal gelişim gösteren (NGG) yaşıtları ile karşılaştırma yaparak aradaki farklılıkları ortaya koymak ve bu bilgileri çocuk gelişimci ve beden eğitimcilerin yararına sunabilmek amacıyla planlanan bu araştırma 156EZE ve 157 NGG öğrenci olmak üzere toplam 313 çocuk üzerinde gerçekleştirilmiştir. Araştırmada veri toplama aracıolarak "Project Unique Test" ile Hastad ve Lacy'nin (1989) önerdikleri testlerden yararlanılarak oluşturulan "Fiziksel veMotor Yeterlilik Testi" kullanılmıştır.Araştırma sonuçlarına göre EZE çocukların DUA, mekik, mekik koşusu, esneklik ve kavrama kuvveti yönünden önemli derecede yetersiz oldukları saptanmıştır. NGG öğrencilerin fiziksel ve motor özelliklerinde görülen cinsiyet farklılığıEZE öğrencilerde gözlenememiştir. NGG kız ve erkeklerde yaşla bir çok parametre arasında ilişki bulunurken EZE öğ­rencilerde yaşla hiçbir parametre arasında ilişki bulunamamıştır.

Ülkemizde engelliler için fiziksel aktivite alanında çalışan meslek elemanlarını akademik olarak güçlendirmek, aralarında işbirliği kurmalarını sağlamak, araştırma için motivasyon sağlamak, bilgiyi geliştirmek ve yaymak, böylece bu alanın hem bir meslek hem de bir bilim olarak gelişimine katkıda bulunmak amacıyla 2009-2010 yıllarında “Ulusal Engelli Bireyler için Fiziksel Aktivite Çalıştayı” düzenlenmiştir. Bu makalede her iki çalıştayın sonuç raporları birleştirilerek ele alınmış ve raporda yer alan maddeler uluslararası düzeydeki uygulamalarla karşılaştırılarak tartışılmıştır. Sonuç olarak, engelliler için fiziksel aktivitenin bir bilim, bir meslek, bir hizmet ve bir hak olarak gelişimi için ilgili kurum ve kuruluşlarla işbirliği yapılmak suretiyle yasal düzenlemelere gidilmesi önerilmiştir., Two workshops were held respectively in 2009 and 2010 in Turkey under the name of “National Adapted Physical Activity Workshop” in order to strengthen academically the professionals working in the APA field in our country, to ensure cooperation among themselves, to motivate them for research work, hence to contribute to the development of this field both as a profession and as a science by improving and diffusing the existing APA knowledge. In this article, conclusion reports of both workshops were compiled and taken into account and the points included in both reports were comparatively discussed, supported by experiments of international level. As a conclusion, it was recommended to call for legal arrangements and adjustments and for close cooperation between the interested bodies allowing APA to develop as a science, as a profession, as a recognized service and as a legal right.

Bu araştırma,ailelerinden alınan bilgiler doğrultusunda zihinsel engelli çocukların fizikselaktivite düzeylerini yaş ve cinsiyet özelliklerine göre incelemek amacıylayapılmıştır. Araştırmaya 32 kız, 45 erkek olmak üzere toplam 77 zihinselengelli çocuk ailesi katılmıştır. Çalışmada "Çocuklar için FizikselAktivite Formu" ve demografik özellikleri belirlemeye yönelik araştırmacıtarafından geliştirilen bir anket formu uygulanmıştır. Araştırma sonuçlarınagöre, gerek çocukların gerekse ailelerin fiziksel aktiviteye katılımdüzeylerinin düşük, ailelerin çocuklarının fiziksel aktiviteye katılım tutumpuanlarının yüksek olduğu bulunmuştur (p.05). Çocukların fiziksel aktivite olanaklarının artırılması ile ilgiliolarak okullara, ailelere ve diğer kurumlara yönelik önerilerde bulunulmuştur., The aim of this studywas to investigate physical activity level of children with intellectualdisabilities with regard to age and gender characteristics via data collectingby interviewing their parents. Participants were parents of 32 girls and 45boys with intellectual disabilities. In this study parents completed "TheNICHD Study of Early Child Care and Youth Development Parent Interview Of ChildPhysical Activity" and a questioannaire about demographics information developedby researchers. According to the results of this study, physical activitylevels of both children and parents were low, parents' attitude scores towardtheir children's physical activity was high (p

Bu araştırmanın amacı, engelliler için beden eğitimi ve spor (EBES) dersi uygulamalarını öğretmen adaylarının bakış açısı ile daha iyi anlamak ve daha nitelikli bir uygulama sürecinin planlanmasına katkı sağlamaktır. Temas kuramına (Allport, 1954) dayanan bu araştırmaya 2009 ve 2010 yılı güz yarıyıllarında EBES dersini alan toplam 84 öğretmen adayı katılmıştır. Verilerin toplanmasında araştırmacılar tarafından geliştirilen 8 açık uçlu soru kullanılmış ve veriler içerik analizi ile analiz edilmiştir. Sonuç olarak, EBES uygulamaları unsurları başlığı altında “Temas” “Temasla dönüşmek” ve “Dönüşümün sınırlayıcıları” temaları elde edilmiştir. Sınırlı EBES ders saatlerine ve çoğu BEÖ adayının ilk kez engelli çocuklarla bir araya gelmelerine rağmen “Temasla dönüşmek” kapsamında dikkate değer olumlu değişimlerin gerçekleştiği belirlenmiştir. Dönüşümün sınırlayıcılarını dikkate alarak yapılacak fırdüzenlemelerin ve uygulamaların temel ilkelerinin belirlenmesinin EBES uygulamalarının niteliğini artırması beklenmektedir., The purpose of this study was to investigate preservice physical education (PE) teachers’ perspectives about “Adapted Physical Education” (APE) course and to improve the quality of this practical course. This research was framed by Contact Theory (Allport, 1954) and included 84 pre-service PE teachers who attended the practice session of the APE course during the Fall 2009 and Fall 2010 semesters. Data was collected with an open-ended questionnaire including 8 questions in it. Open-ended questionnaire developed by the researchers and content analysis method was used to analyze the transcriptions. As a result of this research three themes which are “Contact”, “Transforming with contact” and “ “Restrictives of transforming” were obtained. Although most of the undergraduate students encountered children with disabilities first time and the APE course was limited only by three hours a week, one semester, within the context of the “Transforming contact” came out remarkably positive changes. Findings suggest that planning and determining fundemantal principles of APE practices considering “restrictive transforming” may provide improvement of the teaching quality.

Bu araştırmanın amacı, ilköğretim okullarında görev yapan beden eğitimi öğretmenlerinin engelli çocuklara yönelik tutumlarını ve tutumları üzerinde yaş, cinsiyet, hizmet yılı, zihinsel engelli öğrenci ile çalışma durumu gibi faktörlerin etkisini incelemektir. Bu araştırmada Antalya‘da ilköğretim okullarında görev yapan 52 beden eğitimi öğretmenine Sucuoğlu, Atay ve Çiftçi (1997) tarafından geliştirilmiş olan "Öğretmen Tutum Ölçeği" uygulanmıştır. 39 maddeden oluşan bu ölçekten en az 39 en fazla 195 puan almak mümkündür. Gruplar arasındaki tutum puan farklılığının anlamlılığı Student t testi ile değerlendirilmiştir. Anlamlılık düzeyi α=0,05 olarak belirlenmiştir. Beden eğitimi öğretmenlerin tutum puanları 116.21±11.467 olarak bulunmuştur. Cinsiyet, yaş, hizmet yılı gibi demografik faktörlere göre ve zihinsel engelli birey ile iletişim durumuna göre beden eğitimi öğretmen tutum puanları arasında istatistiksel olarak önemli bir farklılık bulunmamıştır. Bu araştırma sonucu, beden eğitimi öğretmenlerinin zihinsel engelli çocuklara yönelik tutumlarının geliştirilmesi için hizmet içi eğitim programlarının uygulanması önerilmektedir., The aim of study was to determine the effects of factors such as age, gender, years of work and experiences with student with mental retardation on attitudes of elementary school physical education teachers towards students with mental retardation. Teacher Attitudes Inventory (TAI) that was developed by Sucuo¤lu, Atay and Çiftçi (1997) applied to 52 elementary school physical educators working in Antalya. Teacher Attitudes Inventory consists of 39 items and with this inventory it is possible to have score between 39 and 195. In statistical analysis, Student-t Test was used to determine differences between groups (age, gender, years of work and experiences with student with mental retardation). It was found that attitudes score of physical education teachers was 116.21±11.467. When we consider demographic characteristics such as gender, age, years of work and communication with students with MR, there were no significant differences in attitudes scores between physical education teachers. As a result of this study, in-service training program for physical education teachers should be considered in order to improve their attitudes toward children with mental retardation.

Eğitilebilir zihinsel engelli çocukların (12-18 yaş) boy, ağırlık ve deri kıvrım kalınlıkları gibi fiziksel özelliklerini incelemek, normal gelişim gösteren yaşıtları ile karşılaştırma yaparak aradaki farklılıkları ortaya koymak, bu bilgileri çocuk gelişimci ve beden eğitimcilerin yararına sunabilmek amacıyla planlanan bu araştırma 156 eğitilebilir zihinsel engelli (EZE) ve 157 normal gelişim gösteren öğrenci (NGG) olmak üzere toplam 313 çocuk üzerinde gerçekleştirilmiştir. Araştırmada “Project Unique Test” ile Hastad ve Lacy’nin (1989) önerdikleri testlerden yararlanılarak boy, ağırlık ve deri kıvrım kalınlığı ölçümleri yapılmıştır.Araştırma sonuçlarına göre, EZE kız ve erkek öğrencilerin NGG akranlarına göre boy uzunluklarının daha kısa, beden ağırlıklarının daha düşük olduğu, NGG öğrencilerin fiziksel özelliklerinde görülen cinsiyet farklılığı EZE öğrencilerde gözlenememiştir. NGG kız ve erkeklerde yaşla birçok parametre arasında ilişki bulunurken EZE öğrencilerde yaşla sadece boy özelliğinin ilişkili olduğu belirlenmiştir., This study that has been planned with the purpose to determine the differences between educable mentally retarded (EMR) children and their normally developed peers by studying their heights, weights, triceps and subscapular skinfolds, to present the results to physical educator and child developer has been carried out on totally 313 (156 EMR children and 157 children with normal development). In this studie heights, weights, triceps and subscapular skinfolds are measured as being used “ Project Unique Test” and “Physical and Motor Proficiency Test” which has been suggested by Hastad and Lacy (1989) According to the results of the study it has been determined that the body height of EMR girls and boys is shorter, the body weight is less and compared to their peers with normal development. Sex differences that have been observed on normally developed children couldn’t be observed on EMR children. While there are relations between the age and a lot of parameters of normally developed children there is a relation only between the body height and the age on EMR children

Eğitilebilir zihinsel engelli çocukların (12-18 yaş) boy, ağırlık, beden yağ oranı, kuvvet, koordinasyon ve esneklik gibi motor özelliklerini ve beden algılarını incelemek, normal gelişim gösteren yaşıtları ile karşılaştırma yaparak aradaki farklılıkları ortaya koymak ve bu bilgileri özel beden eğitimi programcılarının yararına sunabilmek amacıyla planlanan bu araştırma 156 EZE ve 157 NGG öğrenci olmak üzere toplam 313 çocuk üzerinde gerçekleştirilmiştir. Araştırmada veri toplama aracı olarak `Project Unique Test` ile Hastad ve Lacy'nin (1989) önerdikleri testlerden yararlanılarak oluşturulan `Fiziksel veMotor Yeterlilik Testi` ve araştırmacı tarafından geliştirilen `Genel Bilgi Formu` kullanılmıştır. Araştırma sonuçlarına göre, EZE kız ve erkek öğrencilerin NGG akranlarına göre boy uzunluklarının daha kısa, beden ağırlıklarının daha düşük olduğu, DUA, mekik, mekik koşusu, esneklik, kavrama kuvveti ve beden algısı yönünden de önemli derecede yetersiz oldukları saptanmıştır. NGG öğrencilerin fiziksel ve motor özelliklerinde görülen cinsiyet farklılığı EZE öğrencilerde gözlenememiştir. NGG kız ve erkeklerde yaşla bir çok parametre arasında ilişki bulunurken EZE öğrencilerde yaşla sadece boy özelliğinin ilişkili olduğu belirlenmiştir. This study that has been planned with the purpose to determine the differences between educable mentally retarded (EMR) children and their normally developed peers by studying their heights, weights, triceps and subscapular skinfolds, strengths, coordinations and flexibility and to present the results to programmers studying the adapted physical education has been carried out on totally 313 (156 EMR children and 157 children with normal development). As the means of getting data ` Project Unique Test` and `Physical and Motor Proficiency Test` which has been suggested by Hastad and Lacy (1989) also `General Information Form` that has been developed by the researcher have been used.According to the results of the study it has been determined that the body height of EMR girls and boys is shorter, the body weigth is less and EMR children are significantly insufficient in the aspects of standing long jump, situps, shuttle run, flexibility, graps strength compared to their peers with normal development. Sex differences that have been observed on normally developed children couldn't be observed on EMR children. While there are relations between the age and a lot of parameters of normally developed children there is a relation only between the body height and the age on EMR children. Key words: Educable mentally retarded children, adapted physical education and sport, physical and motor fitness, body image, motor proficiency IV 153

Down sendromlu DS bireylerin fiziksel ve motor uygunluklarının yetersiz olduğu birçok araştırmada rapor edilmiştir. Fiziksel ve motor uygunluk özellikle sağlık yönünden önemlidir. Bu araştırmanın amacı DS’li bireylerin fiziksel ve motor uygunlukları üzerine gerçekleştirilen araştırmaları sistematik olarak incelemektir. Bu amaçla 2000-2015 yılları arasında yayınlanmış olan makaleler “physicall fitness”, “motor fitness” ve “down syndrome” anahtar kelimeleri ile Google Akademik, EBSCO ve PubMed veri tabanlarından kapsamlı bir şekilde araştırılmıştır. Anahtar kelimelerle ilk aşamada 80 adet makaleye ulaşılmış, ikinci aşamada 14 makale değerlendirmeye alınmıştır. Bu çalışmalardan yedi tanesi betimsel olup, yedi tanesi deneysel çalışmaları kapsamaktadır. Çalışmaların 2010-2015 yılları arasında belirgin bir şekilde arttığı gözlenmiştir. Çalışmaların tümü fiziksel uygunluk unsurlarının biri veya bir kaçını içerirken üçü motor uygunluk unsurlarını da içermiştir. Dâhil edilen çalışmalarda en çok beden kompozisyonu kas kuvveti ve aerobik kapasite parametrelerinin incelendiği tespit edilmiştir. Bu kapsamda altı çalışmada beden kompozisyonu altı çalışmada aerobik kapasite ve beş çalışmada kas kuvveti parametresi incelenmiştir. Sonuç olarak, DS’li bireylerin DS’li olmayan zihinsel engelli akranları ve engelsiz akranları ile karşılaştırıldıklarında fiziksel ve motor uygunlukları özellikleri yönünden dezavantajlı olduklarını ortaya konulmaktadır. Bununla birlikte DS’li bireylerin fiziksel aktivite düzeylerinin arttırılması için geçerliliği etkisi ortaya konulmuş olan uygun antrenman programlarının uygulanması fiziksel uygunluk özelliklerinin gelişmesini sağlayacak ve sosyal yaşama uyum sağlamalarını kolaylaştıracaktır, It has been reported in many studies that physical and motor fitness of individuals with Down syndrome DS is insufficient. Physical and motor fitness are particularly important for health. The aim of this study is to systematically examine the research on physical and motor fitness of individuals with DS. For this purpose, articles published between 2000 and 2015 have been extensively researched from Google Scholar, EBSCO and PubMed databases with the keywords "physical fitness”, “motor fitness” and “down syndrome”. With key words, 80 articles were reached in the first stage, and 14 articles were evaluated in the second stage. Seven of these studies are descriptive and the other seven include experimental studies. It has been observed that the studies have increased significantly between 2010-2015. While all of the studies include one or more of the physical fitness factors, three include motor fitness factors. It is determined that the body composition muscular force and aerobic capacity parameters were examined most in the included studies. In this respect, body composition in six studies, aerobic capacity in six studies and muscle strength in five studies were examined. As a result, it is revealed that individuals with DS are disadvantaged in terms of physical and motor fitness characteristics compared to their mentally disabled peers and non-disabled peers who are not DS. In addition, the implementation of appropriate training programs with the effect of validity to increase the physical activity levels of individuals with DS will improve the physical fitness characteristics and facilitate their adaptation to social life

Bu araştırmanın amacı beden eğitimi öğretmenlerinin BEÖ zihinsel engelli çocuklara ZEÇ yönelik tutumlarını etkileyen faktörleri incelemektir. Araştırmanın evrenini 2014-2015 eğitim öğretim yılında İstanbul ili Pendik, Üsküdar, Ataşehir, Bayrampaşa, Gaziosmanpaşa, Avcılar ve Adalar ilçelerinde ortaokullarda görev yapan toplam 320 94 kadın, 226 erkek BEÖ oluşturmaktadır. Araştırmada Özer ve Süngü 2012 tarafından geliştirilen “Zihinsel engelli çocuklara yönelik tutum ölçeği” ZEÇTÖ , Neff 2003 tarafından geliştirilen ve adaptasyon çalışması Akın ve ark. 2007 tarafından gerçekleştirilen “Öz duyarlık ölçeği” ve öğretmen tutumlarını etkileyen faktörlerin belirlenmesi ile ilgili verilere ulaşabilmek için “demografik anket formu” kullanılmıştır, The purpose of this study is to examine the factors which affects to attitudes of physical educators PE about students with intellectual disabilities ID . s. The universe of s-the research occurs totally 320 PE teachers 94 females and 226 male who works at various secondary schools in Pendik, Üskudar, Atasehir, Bayrampasa, Gaziosmanpasa, Avcilar and Adalar in Istanbul. In the research “Scale of attitude toward children with intellectual disabilities” developed by Özer and Süngü 2012 , “Self-compassion scale” developed by Neff 2003 and adapted to Turkish population by Akın ve ark. 2007 , and demographic questionaire forms defining the factors which affects the attitudes of PE teachers were used

SANSI, AHMET/0000-0002-7440-2382 WOS: 000570506000002 PubMed: 32940823 This study investigated the effects of an inclusive physical activity (IPA) program on the motor and social skills and attitudes of students with and without autism spectrum disorder (ASD). The study sample consisted of 45 ASD and typical development (TD) students aged between 6 and 11 years. The students were randomly divided into two groups: a training group consisting of 27 students (n = 13 with ASD and n = 14 with TD) and a control group consisting of 18 students (n = 9 with ASD and n = 9 with TD). In conclusion, the IPA program increased the motor and social skills of the ASD students and improved the motor skills of the TD students and positively affected their attitudes towards the ASD students. Municipality of Batman, Turkey This research was completed as part of the requirements for the Doctorate of stanbul Gedik University. We would like to thank all of our students and parents who participated in the research, as well as the voluntary physical education teachers and all the heads and special education teachers of Fatih Primary School, Kazim Karabekir School and Petrol Primary School who assisted in the collection. We are also grateful for the support of the Municipality of Batman, Turkey.

In this section, inclusive physical education is discussed in the context of the development of the services for students with disabilities and the role of adapted physical education (APE) in this context in two examples of Middle East countries: Turkey and Israel. In Turkey APE has increasingly become available as an academic discipline in Turkish universities, as well as in sports federations since the year 2000. However, in spite of the academic development APE has not yet become widespread in schools, in special education or in rehabilitation centres. This may lead to an underrepresentation of this service to students with disabilities in both special and inclusive environments. Since the early 2000s, a continuous and substantial improvement in the number and quality of participation opportunities in programmes within various aspects of physical activity frameworks can be observed in Israel. Unfortunately, despite these improvements in the field of APE, still the majority of stakeholders, such as physical education teachers, sport coaches and fitness instructors, have not yet fully captured the educational and socio-cultural opportunities encountered in this area of expertise.

Bu araştırmanın amacı; bütünleşik fiziksel aktivite programının otizm spektrum bozukluğu (OSB) olan çocuk ve akranlarının psikomotor ve psikososyal özellikleri üzerindeki etkilerini incelemek ve bu uygulamaların işleyişi hakkında OSB'li çocukların özel eğitim öğretmenleri, gönüllü beden eğitimi öğretmenleri, akranları ve ebeveynlerinin fikirlerini ve düşüncelerini ayrıntılı bir şekilde anlamaktır. Araştırmaya 23 OSB'li çocuk ve 24 normal gelişim gösteren (NGG) akran katılmıştır. Yaşları 6-11 yıl arası değişen katılımcılar, motor beceri, sosyal beceri ve tutum düzeyleri açısından eşit dağılım göstermesi koşulu ile rastgele örneklem tekniğine göre uygulama grubu (UG) ve kontrol grubu (KG) olmak üzere iki eşit gruba ayrılmışlardır. UG 12 hafta süre ile haftada 2 gün ve günde 1 saat olmak üzere, temel hareket becerisi gelişimine yönelik planlanan bütünleşik fiziksel aktivite programına katılırken, KG bu süreçte hiçbir aktiviteye katılmamıştır. Çalışma öncesinde yapılan değerlendirmelerin sonuçlarına göre, NGG ile OSB'li UG ve KG' deki katılımcıların başlangıçta benzer motor beceri özelliklerine sahip oldukları belirlenmiştir (p>.05). Çalışma öncesinde yapılan ve çalışmanın bir diğer amacını oluşturan NGG akranların tutumları arkadaşlık aktivite (AAÖ) ve sıfat kontrol listesi (SKL) ölçekleri incelendiğinde de grupların başlangıçta benzer değerlere sahip olduğu saptanmıştır(p>.05). Ayrıca OSB li çocukların çalışma başlangıcındaki sosyal beceri düzeyleri arasında da istatistiksel olarak anlamlı fark olmadığı ve katılımcıların başlangıçta benzer sosyal beceri düzeylerine sahip oldukları sonucuna ulaşılmıştır (p>.05). 12 haftalık süreç sonunda; UG'de bulunan OSB'li çocukların ve NGG akranlarının motor becerilerinde istatistiksel olarak anlamlı artış tespit edilmiş (p,05) ancak OSB'li çocukların sadece toplam kaba motor beceri puanlarında anlamlı farklılık olduğu belirlenmiştir (p,05), NGG UG'deki akranların sadece empati alt boyutunda istatistiksel açıdan anlamlı fark olduğu saptanmıştır (p,05). After 12-week-period, there was statistically differences in motor skills scores of all studies participants (SP) (p,05) but it was determined that children with ASD had a significant difference only in total rough motor skill scores (p,05), It has been determined that the peers in SP only have a statistically significant difference in the empathy sub-dimension (p

ÖZETBu çalışmanın amacı beden eğitimiöğretmenlerinin (BEÖ) zihinsel engelli çocuklara (ZEÇ) yönelik tutumlarını etkileyen faktörleri incelemektir. Araştırmanın evrenini 2014-2015 eğitim öğretim yılında İstanbul ili Pendik, Üsküdar, Ataşehir, Bayrampaşa, Gaziosmanpaşa, Avcılar ve Adalar ilçelerinde ortaokullarda görev yapan toplam 320(94 kadın, 226 erkek) BEÖ oluşturmaktadır. Araştırmada Özer ve Süngü (2012) tarafından geliştirilen `Zihinsel engelli çocuklara yönelik tutum ölçeği` (ZEÇTÖ), Neff (2003) tarafından geliştirilen ve adaptasyon çalışması Akın ve ark. (2007) tarafından gerçekleştirilen `Öz duyarlık ölçeği` ve öğretmen tutumlarını etkileyen faktörlerin belirlenmesi ile ilgili verilere ulaşabilmek için `demografik anket formu` kullanılmıştır.Verilerin çözümlenmesinde SPSS 0.16 paket programı kullanılmıştır. İki gruba dayalı istatistiklerde Student-t testine, ikiden fazla gruplarda ise ANOVA testine başvurulmuştur.Araştırma sonucunda BEÖ' nin ZE öğrenciye öğretmeye yönelik tutumlarının kararsız olduğu, cinsiyetinBEÖ' nin tutumları üzerinde bir etkisi olmadığı, ZEÇ' la çalışma deneyimi ve ZE tanıdığa sahip olan BEÖ' nin daha olumlu tutum puanına sahip olduğu, hizmet süresi daha az olanBEÖ ile ZEÇ'la çalışmak için kendisini yeterli bulan BEÖ'nin tutumlarının daha yüksek olduğu ve BEÖ' nin ZE çocuklara yönelik toplam tutum puanı ile öz duyarlığın alt boyutları olan öz sevecenlik, paylaşımların bilincinde olma, izolasyon, bilinçlilikve aşırı özdeşleşmeile ilişkili olduğu bulunmuştur. Öz duyarlık alt boyutların puanlarında görülen artışa paralel olarak tutum puanında da artış olduğu görülmektedir. ABSTRACTThe purpose of this study is to examine the factors which affects to attitudes of physical educators (PE) about students with intellectual disabilities (ID). s. The universe of s-the research occurs totally 320 PE teachers (94 female and 226 male) who works at various secondary schools in Pendik, Üskudar, Atasehir , Bayrampasa, Gaziosmanpasa, Avcilar and Adalar in Istanbul. In the research `Scale of attitude toward children with intellectual disabilities` developed by Süngü and Özer (2012), `Self-compassion scale` developed by Neff (2003) and adapted to Turkish population by Akın ve ark. (2007), and demographic questionaire forms defining the factors which affects the attitudes of PE teachers were used. SPSS 0,16 programme was used to analyze the data. Student-t test was used for statistics for two groups but ANOVA test was used for much more groups than two.According to the results of the research, PE teachers' attitude toward teaching children with ID are indecisive, gender does not affect PE teachers' attitudes , PE teachers who has known a person with ID and had experience with students with disabilities has a higher attitude score. It was found a relation with the total attitude points and subdimensions of self-compassion which are self-kindness, being aware of sharings, isolation , awareness and excess identifying. It seems that attitude score increased depending on subdimensions of self-compassionscores 87

Bu araştırmanın amacı ebeveynlerin bakış açısından otizmli çocukların fiziksel aktiviteye katılımlarını etkileyen faktörleri incelemektir. Araştırmaya, İzmit'te bir Özel Eğitim Uygulama Merkezi'nde eğitim alan yaşları 7-14 arasında değişen 15 otizmli çocuğun ebeveyni ile 1 otizmli çocuğun yaşam koçu katılmıştır. Araştırmada nitel araştırma yöntemlerinden odak grup görüşmesi kullanılmıştır. Yarı yapılandırılmış soruların kullanıldığı görüşmeler üç odak grup üzerinde gerçekleştirilmiştir. Araştırma verileri, tematik analiz yöntemi ile analiz edilmiştir. Bronfenbrenner'ınsosyoekolojikkuramını temelinde araştırmada `otizmli çocukların gelişimsel özellikleri`, `aile, mahalle, okul üçgeninde çocuğun fiziksel aktiviteye katılımı`, `aile, mahalle, okul üçgeninde fiziksel aktiviteye katılım olanakları` ve `fiziksel aktiviteye katılımı etkileyen kurumsal politikalar` başlıklı iç içe geçmiş katmanları temsilen dört ana tema elde edilmiştir. Katmanların merkezinde yer alan yer alan ilk tema `Otizmli çocukların gelişimsel özellikleri` hareket becerilerindeki yetersizliğe işaret etmekte, otizme eşlik eden takıntılı davranışların, sosyal iletişim becerilerindeki yetersizliğin ve motivasyon eksikliğinin fiziksel aktiviteye katılıma engel olduğunu ortaya koymaktadır. İkinci katmanda yer alan `Aile, mahalle, okul üçgeninde çocuğun fiziksel aktiviteye katılımı` teması kapsamında ebeveynlerinevde diğer çocukları ile işbirliği yaparak otizmli çocuğu aktif tutmak ve sosyal ortamdaki yalnızlıklarını telafi etmek için yoğun çaba gösterdiklerini ortaya koymaktadır. Ebeveynler çocuğun evde fiziksel olarak aktif olmasını desteklemelerine rağmen, araştırma sonuçları çocukların serbest zamanlarının çoğunu evde ve hareketsiz bir şekilde yalnız geçirdiğini göstermektedir. Okulbağlamında fiziksel aktiviteye katılımları teması altında `beden eğitimi` ve `teneffüs` olmak üzere iki alt temaya ulaşılmıştır. Fiziksel ortamın yetersiz oluşu, materyal eksikliği, programın yetersiz olması ve öğretmen yaklaşımları beden eğitimine katılımı engelleyen unsurlar olarak bulunmuştur. Teneffüs saatleri okulda fiziksel aktiviteye katılım fırsatı olarak görülse de, materyal ve fiziksel ortam eksikliği, öğretmenlerin eşlik etmeyişleri nedeniyle otizmli çocuklar için yararlı olamamaktadır.Mahalledefiziksel aktiviteye katılım, oyun kavramından yola çıkılarak; `büyüklerle oyun`, `arkadaşlarla oyun` ve `yalnız oyun` temalarıyla ifade edilmiştir. Araştırma sonuçları otizmli çocukların arkadaşlarıyla oyun kurmadaki sınırlılıklarına ve olumsuz akran tutumlarına işaret etmektedir. Mahallede de evde olduğu gibi yalnız oyuna yönelimli oldukları, diğerleri ile etkileşimlerinde ise daha çok kendilerinden büyük çocuklarla oynamayı tercih ettikleri saptanmıştır. Üçüncü katmanı oluşturan `Aile, mahalle, okul üçgeninde `maddi olanaklar, ulaşım, uzman personel, fiziksel ortam ve materyal` fiziksel aktiviteye katılımı engelleyen etmenler olarak ön plana çıkmaktadır. Son olarak en dıştaki katman aile, okul ve mahallede fiziksel aktivite olanaklarının üniversiteler, bakanlıklar ve belediyelerle ilişkisini ele almaktadır. Araştırma sonucunda bu kurumların otizmli çocukların fiziksel aktiviteye katılımını en üst dereceye çıkaracak önlemlerin alınması konusunda gerekli yapılanmayı gerçekleştirmeleri önerilmektedir. The aim of the study is to examine the factors that affect participation in physical activity of children with autism from the perspective of parents. In this study, participants were parents of 15 children with autism and one life coach of a child with autism between 7-14 year-old in a Special Education Center in Izmit. Semi-structured interviews were carried out on three focus groups. The research data were analyzed using thematic analysis . The research on the basis of Bronfenbrenner's socioecological theory, It was obtained the four main themes of ` developmental characteristics of children with autism` `participation of children with autism in physical activity in the triangle of family, neighborhood and school `, `participation possibilities of children with autism in physical activity in the triangle of family, neighborhood and school ` ` and ` policies that affect participation in physical activity`. The first theme in the center of the layers , called ` developmental characteristics of children with autism` points to the lack of movement skills and clarifies that obsessive behavior, the inadequacy of social communication skills and lack of motivation is a barrier to participation in physical activity. In the second layer, in the scope of the theme called `participation of children with autism in physical activity in the triangle of family neighborhood and school `, It is revealed that parents with a cooperation with their other children at home to keep active the child with autism and compensate for his loneliness in the social environment have made a lot of efforts. Despite the support of the parents of the child to be physically active at home, the result of the research clarified that children spend alone most of their free time at home. Under the theme of participation in physical activity in the school context, two sub-themes including `physical education` and `recess` were reached. Inadequate physical environment, lack of materials, inadequate program and teachers' approaches was found to be the factors that restrain participation in physical education. Even if recess time is seen as an opportunity to participate in physical activity at school, It is not useful for children with autism because of the lack of material and the physical environment, teachers. Participation in physical activity in the neighborhood, starting from the concept of the play, ` Play with older children ` `play with friends` and `solo play` expressed. The result of the research indicates the limitations of children with autism in terms of setting up a game with their peers and negative attitudes of peers. It was found that they are oriented the solo game the same as at home in the neighborhood and they prefer to play with the older children in the scope of their interaction with others.In the scope of the third layer, in the `triangle of family, neighborhood and school` material facilities, transportation, expert staff, physical environment and material ` as factors that restrict participation in physical activity has revealed. Lastly, forth layer outermost has incorporated relationship of physical activity opportunities in school and neighborhood with universities ministries and municipalities. As a result, it is suggested that universities, ministries and municipalities render new regulations in order to improve the physical acitivity of children with autism. 107

Bu çalışmanın amacı, beden eğitimi (BE) öğretmenleri ve ebeveynlerin bakış açısından otizmli öğrencilerin BE dersine katılımlarını etkileyen etmenleri ortaya çıkarmak ve BE dersine katılımlarını artırmaya yönelik önlemlerin alınmasına temel oluşturmaktır. Temellendirilmiş kuram yaklaşımına dayalı olan bu araştırmada nitel araştırma yöntemlerinden tematik analiz yöntemi kullanılmıştır. Araştırma grubunu 2014-2015 eğitim öğretim yılında İstanbul Pendik ilçesindeki ortaokul ve liselerde görev yapan 5 BE öğretmeni ve 8 otizmli öğrencinin ebeveyni oluşturmaktadır. Araştırmada yarı yapılandırılmış soru formu kullanılmıştır. Araştırma sonucunda BE öğretmeni bakış açısından (a) otizmli çocukların beden eğitimi dersine katılımları, (b) otizmli çocukların beden eğitimi dersine katılımlarını etkileyen etmenler (c) beden eğitimi öğretmenlerinin katılımı artırmaya yönelik yaklaşımları olmak üzere 3 ana tema elde edilmiştir. Bu temalar doğrultusunda otizmli çocukların BE derslerine katılımının tüm eğitim kademelerinde oldukça sınırlı olduğu belirlenmiştir. Ebeveyn bakış açısından beden eğitimi dersine katılımı etkiyen faktörler başlığı altında (a) katılımı etkileyen etmenler (b) fiziksel aktivitenin yararlarına ilişkin görüşler, olmak üzere iki ana tema elde edilmiştir. Araştırma sonuçları hem BE öğretmenleri hem de ebeveyn bakış açısından, otizmli kaynaştırma öğrencilerinin BE dersine katılımlarını engelleyen etmenlerin; otizmli kaynaştırma öğrencisinden, BE öğretmeninden, okuldan, akranlardan ve ebeveynlerden kaynaklandığını ortaya koymaktadır. Araştırmanın bir diğer sonucu fiziksel aktiviteye katılımın otizmli çocukların fiziksel uygunlukları ve duyuşsal gelişimleri üzerindeki etkilerini ebeveyn bakış açısından ortaya koymasıdır. Bu sonuçlara göre, fiziksel aktivite otizmli kaynaştırma öğrencilerinin sosyalleşmelerine, olumlu davranışlar kazanmalarına, motivasyonlarının artmasına eğlenmelerine ve rahatlamalarına, özgüven geliştirmelerine ve takıntılı korkulardan uzaklaşmalarına yol açarak otizmin olumsuz etkilerini hafifletebilmektir. Otizmli kaynaştırma öğrencilerinin BE dersine katılımlarının artırılması için BE öğretmenlerinin hizmet içi eğitimlerinin sağlanması, okulda destek eğitim hizmetlerinin aktif hale getirilmesi ve ebeveyn öğretmen işbirliğinin güçlendirilmesi önerilmektedir. The purpose of this study is to clarify the factors on participation of students with autism in physical education fromthe perspective of physical education teachers and parents and form for taking precaution to increase their participation in the PE. This research is based on the grounded theory approach used thematic analysis of qualitative research methods. The research group is consisting of 8 parents and 5 PE teachers working in primary, secondary and high schoolin 2014-2015 in İstanbul Pendik District. Semi-structured questionnaire was used in the research. As a result of the research from the perspective of PE teacher, it was obtained three main themes including; (a) participation of children with autism in the PE classes, (b) factors affecting on the participation of children with autism in the PE classes (c) approaches toward increasing the participation children with autism in the PE classes.According to these these themes, it is found that participation of students with autism in the PE classes was very limited in all level of education. As a result of the research from the perspective of parents, it was obtained two main themes including (a) factors affecting participationof children with autism in the PE classes, (b) opinions regarding the benefits of physical activity including two main themes. Research clarified that the factors that prevent their participation in the PE have resulted from students with autism, the PE teacher, school, peers and parents from the perspective of both the PE teachers and parents. An other result of the research is to clarify positive effects of participation in physical activity of children with autism on their physical fitness and emotional development from the perspective of parents. According to these results, physical activity decreases negative effects of autism effecting on their socialization, gaining positive behavior, having fun and relaxing, increasing motivation, enhancing self-confidance and releasing obsessive fears. It is recommended in order to increase the participation of students with autism in the PE that providing in-service training of PE teachers and support system for inclusion in the schools, and strengthening cooperation between PE teachers and parents. 132

Beden Eğitimi ve Spor Öğretmen Adaylarının Zihinsel Engelli Çocuklara Yönelik Tutumlarıyla İlgili Bir Ölçek Geliştirme ÇalışmasıBu araştırmanın amacı, Beden Eğitimi ve Spor Öğretmen (BESÖ) adaylarının, zihinsel engelli çocuklara (ZEÇ) yönelik tutumlarını belirlemek için bir tutum ölçeği geliştirmek ve tutumlar üzerindeki etkili faktörleri incelemektir.Araştırmada ?Betimsel Yöntem? kullanılmıştır. Araştırmaya dört farklı üniversitede Beden Eğitimi ve Spor Öğretmenliği (BESÖ) programına kayıtlı 563 öğrenci katılmıştır. Tutum Ölçeğini geliştirmede ilk adım olarak, öncelikle ilköğretim okullarında görev yapan 15 Beden Eğitimi Öğretmeni yapılan görüşme yöntemi ile elde edilen inanç ya da niyet ifadelerini kapsayan bir madde havuzu oluşturulmuştur. Maddeler gözden geçirildikten sonra beşli likert tipinde 14 olumlu 13 olumsuz olmak üzere 27 maddelik bir ölçek belirlenmiştir.Açıklayıcı faktör analizi sonucu 12 olumlu 9 olumsuz olmak üzere 21 maddelik ?Zihinsel Engelli Çocuklara Yönelik Tutum Ölçeği?(ZEÇTÖ) elde edilmiştir. ZEÇTÖ' nün beş faktörlü bir yapı sergilediği ve bu faktörlerin toplam varyansın % 62,5'ini açıkladığı sonucuna ulaşılmıştır. Ölçeğe İlişkin beş faktör, ?Yararlar? (?=0,916), ?Duygular? (?=0,711), ?Destekler? (?=0,511), ?Kabul? (?=0,667), ?Korkular? (?=0,501) olarak adlandırılmıştır. Ölçeğin tümü için hesaplanan Cronbach Alpha güvenirlik katsayısının 0,859 olarak bulunmuştur.Bu araştırma sonucunda geliştirilen ZEÇTÖ'nin geçerliği ve güvenirliği yüksek bir ölçek olduğu saptanmış ve ilgili çalışmalarda kullanılması önerilmiştir. Araştırmanın bir diğer sonucu olarak BESÖ programlarında engelli çocuklara yönelik derslerin öğretmen adaylarının olumlu tutum gelişimine beklenen katkıyı yapmadığı ileri sürülerek, BESÖ yetiştirme programının zihinsel engelli çocuklarla çalışma yeterliliği kazandıracak şekilde yeniden gözden geçirilmesi önerilmiştir.Anahtar Kelimeler: Zihinsel Engelli Çocuklar, Beden Eğitimi Öğretmeni, Tutumlar. Development and Validation of the Pre-service Physical Education and Sport Teachers? Attitudes Toward Children with Intellectual DisabilitiesThe purpose of the current study was to develop a valid and reliable scale in order to provide a Turkish method to measure physical education (PE) teachers? attitude toward students with intellectual disabilities (ID) and investigate the effects of factors on pre-service physical education (PPE) teachers? attitude. Data were gathered by a survey method. Participants were physical education majors (N = 563) enrolled in teacher training program at four different universities in Turkey.The first step, in the development of the ?PE Teachers? Attitude Toward Children with Intellectual Disabilities?(PETATCID) was to develop a large pool of belief and/or intention statements which derived from the interviewing with fifteen PE teachers in the regular primary schools. After reviewing the item, It was created a 27- item- scale with a 5-point Likert Scale comprising 14 positive and 13 negative items to measure using the 0.40 cut-off point for excluding items not permitting reasonable interpretation any factor, 6 items were excluded, and the analysis was based on 21 items, of which 12 items were positively and 9 items negatively phrased.Factor analysis found five factors accounting for 62,5% of variance. Five factors of the scale were labeled as Factor 1; ?benefits? (?=0,916), Factor 2: ?feelings? (Cronbach ?=0,711), Factor 3: ?supports? (Cronbach ?=0,511), Factor 4: ?acceptance?( Cronbach ?=0,667), and Factor 5: ?Fears? (Cronbach ?=0,501). Reliability, as estimated through coefficient alpha, was .859 for the total scale .In conclusion, the PETATSID appears to be a valid and reliable instrument for the measurement of PPE teachers? attitude toward students with ID. It was concluded that courses related to APA in PET program didn?t contribute on development of PPE teachers? positive attitude as being expected. Based on the results, it was suggested that PE teaching program should be reviewed to improve teaching competence to children with ID of PPE teachers.Keywords: Children with Intellectual Disabilities, Pre-service Physical Education Teacher, Attitude. 123

Bu arastırmanın amacı, fiziksel uygunluk ve denge özellikleri yönündengörme engelli çocukların gören akranları ile aralarındaki farklıkları belirlemekfiziksel aktivite programının fiziksel uygunluk ve denge özellikleri üzerindekietkisini incelemektir.Bu arastırmaya 10-12 yas arasında, görme engeli dısında baska hiçbir engeliolmayan, dogustan ya da dogumdan ilk bir yıl içinde görme engeli tanısı almıs olan19 (Deney: 8; Kontrol: 11) görme engelli çocuk ve karsılastırma grubu olarak 10gören çocuk alınmıstır.Fiziksel aktivite programı 14 haftalık süre ile haftada 3 gün sıklıklauygulanmıstır. Arastırmaya katılan çocuklara 14 haftalık fiziksel aktiviteprogramının öncesinde ve sonrasında Brockport Fiziksel Uygunluk testleri, posturalStabilite Degerlendirme testleri ve Çocuklar için Fiziksel Aktivite Formuuygulanmıstır.Bu çalısmanın sonucu olarak gören çocuklar (karsılastırma grubu), sag ve solkavrama kuvveti ve 20 m PACER yönünden deney grubundan sag el kavramakuvveti, sol el kavrama kuvveti, 20 m PACER, esneklik ve gövde kaldırmatestlerinde kontrol daha yüksek performans degerlerine sahip bulunmuslardır.(p0,05) (Çizelge 4.9) Fizikselaktivite formunun istatistiksel degerlendirmesi gruplar arasında farklılık olmadıgını ,tüm grupların ve ailelerinin fiziksel aktiviteye katılım düzeylerinin düsük oldugunuortaya koymaktadır. .Anahtar kelimeler: Görme engelli çocuk, Fiziksel Aktivite, FizikselUygunluk, Postural Stabilite The aim of this study was to determine the differences in aspect of physicalfitness and postural stability between children with visually impairment and theirsighted peers and examine the effects of physical activity program on physicalfitness and postural stability in children with visually impairment.Ninetheen children with visual impairment ( Experimental Group(EG): 8 ;Control Group(CG): 11) who were between age of 10-12 and their sighted peers (Comparison Group(CG²): 10) participated to this study. Determined characteristicsof children are ; having no second disability except for visually impairment, beingdiagnosed in a few years after the birth or in the birth.Physical activity program was applied 3 days in a week during 14 weeks.Brockport Physical Fitness Test, Postural stability Test and Physical Activite Formfor Children were applied to the participants before and after the 14 weeks physicalactivity program.As a results of this study CG² was founded higher performance than EG interms of right and left hand grip and 20 m PACER CG² also was founded higherperformance than CG in terms of right hand grip; left hand grip, 20 m PACER, andsit and reach, 20 PACER and trunk lift (p0,05) (Çizelge4.9). Statistical analysis of Physical Activity Form showed that there was nosignificant differences between the groups, and all groups and their families had lowactivity levelAnahtar kelimeler: Children with visual impairment, physical activity,physical fitness,postural stability 90

ÖZET%X DUDúWÃUPDQÃQ DPDFà KDIWDOÃN g]HO 2OLPSL/DWODU .D/QDúWÃUPD )XWERO3URJUDPÃQD NDWÃOÃP VÃUDVÃQGD ]LKLQVHO HQJHOOL YH HQJHOVL] VSRUFXODUGDNL IXWEROEHFHULOHUL VRV/DO /HWHUOLOLN YH VRUXQ GDYUDQÃúODU /QÂQGHQ GH÷LúLPOHUL LQFHOHPHNWLU$UDúWÃUPD/D (÷LWLOHELOLU =LKLQVHO HQJHOOL HUNHN oRFXN g]HO 2OLPSL/DWsporcusu, Â/DúNRQWUROJUXEXÂHQJHOVL]HUNHNoRFXN23partner,  /Dú NRQWURO JUXEX  NDWÃOPÃúWÃU .RQWURO JUXEXGHQH/ JUXEX LOH D/Qà ]HOOLNOHUH VDKLS /Dú FLQVL/HW ]HND GÂ]H/L NDWÃOÃPFÃODUDUDVÃGDQWHVDGÂILUQHNOHPH/QWHPLLOHVHoLOPLúWLU3URJUDPGDQQFHYHVRQUDg]HOOlimpiyatlar Futbol Beceri Testi, CBCL ( 4- /Dú oRFXNODUà LoLQ GDYUDQÃú NRQWUROOLVWHVL X/JXODQPÃúWÃU 3URJUDP VRQUDVà g]HO 2OLPSL/DW 6SRUFXODUÃQD g26SDUWQHUOHUH DLOHOHUH YH DQWUHQUOHULQH g]HO 2OLPSL/DWODU .D/QDúWÃUPD 6SRUODUÃg2.6 'H÷HUOHQGLUPH )RUPX X/JXODQPÃúWÃU g2.6 WÂ]Â÷ÂQH X/JXQ RODUDN g26YH SDUWQHUOHULQ HúLW VD/ÃGD /HU DOGÃֈ GUW WDNÃP ROXúWXUXOPXú YH KDIWD ER/XQFDKDIWDGD JÂQ JÂQGH VDDW IXWERO SURJUDPà X/JXODQPÃúWÃU øVWDWLVWLNVHOGH÷HUOHQGLUPHGHJUXSODUDUDVÃIDUNWHN/QOÂYDU/DQVDQDOL]L$129$NXOODQÃODUDNTukeyLQFHOHQPLúWLU)DUNEXOXQDQGH÷LúNHQOHULQGHJUXSODUDUDVÃIDUNÃLQFHOHPHNiçinHSD post-KRF WHVWL NXOODQÃOPÃúWÃU )XWERO SURJUDPÃQÃQ HWNLVL KHU ELU JUXSWDJHUoHNOHúWLULOHQ HúOHúWLULOPLú W-WHVWL LOH LQFHOHQPLúWLU )UHNDQVODU DUDVà IDUNOÃOÃNODU LVHKi-kare ve Mc-1HPDUWHVWOHULNXOODQÃODUDNEHOLUOHQPLúWLUPartnerler ve ÖOS NRQWURO JUXSODUà LOH NDUúÃODúWÃUÃOGÃNODUÃQGD IXWEROEHFHULOHULQGH SURJUDP VRQUDVà QHPOL LOHUOHPHOHU JVWHUPLúOHUGLUg26 JUXEX QWHVWOH NDUúÃODúWÃUÃOGÃ÷ÃQGD VRQ WHVWOHUGH VRV/DO /HWHUOLOLN SXDQODUÃQGD QHPOL DUWÃúJVWHUPLúOHUGLU 3DUWQHUOHULQ VRV/DO /HWHUOLOLN SXDQODUÃQGD QHPOL DUWÃúJ]OHQPHPLúWLU 6RQ WHVW OoÂPOHUL Q WHVWOHUOH NDUúÃODúWÃUÃOGÃ÷ÃQGD g26 JUXEXQXQGÂúÂQFHSUREOHPOHULLoH/QHOLPDQNVL/HWHGLNNDW VRV/DO LoHGQÂNOÂNYHWRSODPSUREOHP SXDQà /QÂQGHQ QHPOL D]DOPD JVWHUGL÷L EXOXQPXúWXU 3DUWQHUOHULQSUREOHP GDYUDQÃú SXDQODUÃQGD QHPOL ELU GH÷LúLP J]OHQPHPLúWLU g26 ODUà QWHVWOHUGH SUREOHP GDYUDQÃú /QÂQGHQ NOLQLN GÂ]H/GH EXOXQXUNHQ VRQ WHVWOHUGH ELUSUREOHP GDYUDQÃú /QÂQGHQ NOLQLN GÂ]H/GH EXOXQPXúODUGÃU $QFDN JUXSODU QWHVt-VRQWHVW IDUNOÃOÃNODUà DoÃVÃQGDQ NDUúÃODúWÃUÃOGÃNODUÃQGD WÂP SUREOHP GDYUDQÃú SXDQODUÃDoÃVÃQGDQ WÂP JUXSODUGDNL IDUNOÃOÃNODU LVWDWLVWLNVHO RODUDN QHPVL] EXOXQPXúWXUS! g2.6 DQNHW IRUPODUÃQD JUH SURJUDPOD LOJLOL RODUDN VSRUFXODU DLOHOHU YHantreQUOHUROXPOXJUÂúOHUELOGLUPLúOHUGLU$QDKWDU.HOLPHOHU.D/QDúWÃUPD=LKLQVHO(QJHOOLdRFXNg]HO2OLPSL/DWODU3UREOHP'DYUDQÃúODUiv ABSTRACTThe purpose of this study was to examine the effects of 8 weeks SpecialOlympics Integrated Soccer Program on soccer skills, social competence andproblem behavior of children with and without mental retardation (MR). Participantswere 38 boys with mild MR (divided into two group 23 of them as a SpecialOlympics Athletes, mean age of 14.1±1.1 years; 15 of them as a control group, meanage of 14.51±0.81 years) and 38 boys without MR (divided into two group 23 ofthem as a Partner, mean age of 13.22±0.79 years; 15 of them as a control group,mean age of 13.78±0.49 years). Control groups were selected randomly in theparticipants whose characteristics similar to the experimental groups (age, genderand intelligence level). Before and after the program, Special Olympics Skill Test,Children Behavior Control List (CBCL, for children aged between 4 and 18 years)was administered to the participants. After the program, Special Olympics IntegratedSports (SOIS) Evaluation Form was administered to the Special Olympics Athletes(SOA), parents and trainers. According to the SOIS regulations, participant dividedinto four equal groups and 3 days a week, one and half hour soccer program wascarried out during 8 weeks. In statistical analyses One-way ANOVA was used todetect differences between groups in before and after program measurements. If thedifferences were found the Tukey?s HSD post hoc test was used to analyze directionand nature of differences between groups. The effects of soccer program wereanalyzed by using paired sample t-test for each group. Chi-square and Mc-Nemartests were used for determining differences in frequency.After soccer program, compared to the control group, there was aconsiderable improvement in soccer skills of partners and SOA. Social competencyscore of SOA group increased significantly in post-test, compared to the pre-testvalues. There was no significant change in social competency score of partners.When we examined pre and post-test values, there was a significant decrease inthought problem, internal tendency, anxiety, attention, social withdraw and totalproblem scores of SOA, but variation in problem behavior scores of partners wasinsignificant. While in pre-test SOA had 6 problem behaviors, which were in theclinic level, in pos-test they had only one problem behavior in clinic level. However,when we compared the groups with respect to differences between pre and post-testscore (subtraction of post-test score to pre-test score), there were no significantdifferences between groups in all problem behaviors (p>.05). According to results ofSOIS Evaluation Form, athletes, their parents and trainers reported positive opinionabout program.Key Words; Integration, Children with Mental Disability, Special Olympics,Maladaptive Behaviorv 96

ÖZET Bu araştırmanın amacı, 14 haftalık yüzme eğitiminin Serebral Palsili (SP) çocukların solunum fonksiyonları, kaba motor fonksiyonları, yüzme becerileri, spastisite ve bazı antropometrik özellikler üzerindeki etkilerini incelemektir. Araştırmaya 5-10 yaş arasında, ağır kardiyovasküler ve solunum sistem hastalığı, epilepsisi olmayan ya da epilepsi nedeniyle düzenli ilaç alıyor olmayan ve son bir yıldır epileptik kriz geçilmemiş olan, görsel ve işitsel uyarıları engelleyecek düzeyde görme ve işitme duyu kaybı olmayan, ambulatuvar olan, 23 (Yüzme grubu (YG): 13; Kontrol Grubu(KG) 10) çocuk alınmıştır. Yüzme programı 14 haftalık süre ile haftada 3 gün sıklıkta uygulanmıştır. YG ve KG haftada 2 gün sıklıkta fizyoterapi programına devam etmiştir. Araştırmaya katılan çocuklara 14 haftalık yüzme eğitiminin öncesinde ve sonrasında, yüzme beceri, solunum fonksiyonları, spastisite değerlendirmesi, Kaba Motor Fonksiyon Ölçümü (KMFÖ), antropometrik ölçümler yapılmıştır. Yüzme eğitimi sonunda, KMFÖ toplam puanı açısından YG'nda %8, KG'nda %1 gelişme belirlenmiştir. Yüzme becerisi testindeki gelişmenin YG'nda %108, KG'nda %10 olduğu görülmüştür. Spastisitede azalma miktarı YG'nda %51, KG'nda % 15' dir. Beden Kitle Indexi YG'ndaki çocuklarda %2 azalmış, KG' da ise %2 artmıştır. YG'nda boy ve vücut ağırlığı %3, KG ise boyda %2, vücut ağırlığında %6 artış saptanmıştır. YG'nda yüzme beceri testi; Vital Kapasite (VC), %VC, birinci saniyedeki Zorlu Ekspiratuar Hacim, FEWFVC %FEVı/FVC, Peak Expiratuar Volum, Maximal İstemli Ventilation üzerine ve KG'nda ise % FEVı üzerine etkinin büyük olduğu (s 0.8) saptanmıştır. Grupların 14 hafta sonundaki değerleri dikkate alınarak yapılan etki büyüklüğü hesaplamasında, en büyük etki KMFÖ (EB=1.2) değerinde görülmüştür. Yüzme programına bağlı iki grup arasında ortaya çıkan en önemli fark KMFÖ'nde ortaya çıkmıştır. Anahtar Kelimeler: Serebral palsi, yüzme eğitimi, solunum fonksiyonu, kaba motor fonksiyon ölçümü, IV ABSTRACT The aim of this study is to investigate the effects of swimming training on gross motor functions, swimming skills, respiratory functions, spasticity and some anthropometric values in children with cerebral palsy. Twenty three children with cerebral palsy (EG: 13, CG:10) who were between age of 5 -10 participated to this study. Determined characteristics of children are; Not extreme cardiovascular and respiratory system disease, without epilepsy or to refuse regular medicine due to epilepsy and to have not a fit of epilepsy in a last year and do not have a sight and hearing sense loss and ambulatory Swimming program was applied 3 days in a week during 14 weeks. EG and CG were attend physiotherapy program 2 days in a week. Gross motor functions measurement (GMFM), swimming skills test, respiratory functions test, spasticity assessment and anthropometric measurements were applied to the participants before and after the 14 week swimming training. It was found that there was no significant difference related to GMFM, swimming skills test, respiratory function test and anthropometric measurements between the groups before the 14 week swimming training. After 14 week swimming training, it was determined that there was 8% improvement in the total score of GMFM in the EG, 1% improvement in the CG. It was seen that the improvement in swimming skill test was 108% in EG, 10% in CG. Amount of decrease in spasticity was 51% in EG and 15% in CG. BMI decreased 2% in the EG, increased 2% in the CG. Whereas, body height increased 3%, body weight increased 3% in the EG, in the CG body height increased 2%, body weight increased 6%. Swimming skill test had an important effect on VC, VC%, FEV1/ZVK, FEV1/ZVK, PEF, MIV in the EG and FEVi% in the CG (p

ÖZET Bu araştırmada, spor yapan ve yapmayan lise öğrencilerinin benlik kavramları ve beden imgelerinden hoşnut olma düzeyleri karşılaştırılmış, daha sonra bu değişkenler, cinsiyet, yaş, bireysel ve takım sporu ile uğraşma durumuna göre karşılaştırılmalı olarak incelenmiştir. Araştırmanın örneklemini, 2002-2003 eğitim-öğretim yılında, Antalya il merkezinde, Milli Eğitim Bakanlığı'na bağlı resmi okullardan, orta sosyo-ekonomik düzeye sahip okullara devam eden, 15-17 yaş arası (15.87 ± 0.80 yıl), 200 spor yapan (Kız-erkek), 201 spor yapmayan (Kız-erkek) olmak üzere toplam 401 öğrenci oluşturmuştur. Araştırmanın bağımlı değişkenleri olan benlik kavramını ölçmek için `Piers-Harris Çocuklar için Benlik Kavramı Ölçeği`, beden imajı doyum puanlarını ölçmek için ise `Berscheid-Walster-Bohrnstedt Beden İmajı Anketi` kullanılmıştır. Ayrıca öğrencilerin, kişisel, sosyo-demografık, sosyal faaliyette bulunma ve spor yapma düzeyleriyle ilgili bağımsız değişkenlerini belirlemek için ise araştırmacı tarafından geliştirilen `Kişisel Bilgi Formu` kullanılmıştır. Araştırmadan elde edilen sonuçlar değerlendirildiğinde, spor yapan öğrencilerin benlik kavramları ve beden imgelerinden hoşnut olma düzeyleri, spor yapmayan gruba oranla anlamlı düzeyde yüksek bulunmuştur (p.05), spor yapmayan erkeklerin puanları, spor yapmayan kızlara göre anlamlı derecede yüksektir (p.05). Tüm öğrencilerin yaş faktörüne göre benlik kavramı puanları karşılaştırıldığında sadece 15-17 yaş arasındaki fark anlamlı bulunurken (p.05). Yaş faktörü, spor yapan-yapmayan açısından değerlendirildiğinde sadece 16 ve 17 yaşındaki öğrencilerin benlik kavramı ve beden imajı doyum puanlan spor yapanlar lehine daha yüksek bulunmuş (p.05). Bireysel spor ve takım sporu ile uğraşanların benlik kavramı ve beden imajı doyum puanları arasında da anlamlı bir fark yoktur (p>,05). Uygulanan korelasyon analizleri sonucuna göre, spor yapma düzeyinde, farklı cinsiyet ve yaş gruplarında, benlik kavramı ve beden imgesi arasında yüksek bir ilişki olduğu bulunmuş (p.05), males' points are higher than those of nonathlete female (p,05). When the students' self-concept points are compared with the age as a factor, a meaningful difference is found between the ages of 15 and 17 (p.05). When athletes and nonathletes are compared, the self-concept and body image satisfaction points of the students between 16 and 17 are found higher among athletes (p.05). Also, almost the same results have been obtained for both individual and team athletes (p>.05). At the end of the correlation analyses applied, it is found out that there is a close relation between the self-concept and body image of the different age groups and different sexes at doing sport levels (p.05). Consequently, this study proves that doing sports is an effective way of removing the low self-concept and body image of adolescents who are between 1 5 and 17 years old. Key Words : Self-concept, body image, sports, adolescent. 6513