Search

Pedasa was the only Karian city that withstood Persians. It is understood that the 6th and 5th centuries BC were the heydays of the city as well as the times when the Acropolis fortification system was strengthened with outer walls against the Persian threat. The fortification of the Acropolis outer walls with bastions and towers took place between the end of the 5th century and the beginning of the 4th century BC. The tower building, situated on a hill sloping north-southwardly on the entrance way of the city to the southeast of the Athena Sanctuary, must have been a watchtower for controlling the entrance and exit to the city.The importance of the Pedasa-Athena Sanctuary for the entire peninsula is further supported with the discovery of the Athena sculpture, dated to the 2nd century BC, in addition to inscriptions and other finds. In the light of these finds, it is understood that the sanctuary area came into use in the 10th century BC; and, from the beginning of the 7th century BC, the temple terrace was reorganized as a cult place with architectural features and saw its prime around the third quarter of the 6th century BC. The stone-paved road, coming from the Acropolis and running towards the temple terrace, was among the important steps of the construction and organization activities in the 4th century BC in the sanctuary. The finds dated to Archaic and Classical periods that were retrieved from the fill of the road leading to the sanctuary were taken from the bothroi -in which they were previously deposited during the construction activities of the 4th century BC in the sanctuary- and actually used as a filling for the road. The monumental terrace wall bordering the sanctuary in the south is understood to be built in the second half of the 4th century BC with the finds from the foundation level.The soundings in the lower town of Acropolis yielded data showing that Pedasa was densely inhabited in the outer fortification wall during Archaic Period. The platform graves and stone tumuli spread all over the mountains and hills in the entire territorium are the prominent grave types at Pedasa. Represented with several examples in the other Lelegian settlements, the stone tumuli are closely related with the platform graves in terms of their chronologic use and quantity. Of the first priority research topic in our Pedasa excavations since the beginning, the platform graves are very important for investigating the fundamental themes like the Western Anatolian and Aegean social structure, land use, chronology, and burial customs through a less known grave type that is special to the region. Having no known parallel in the Southeastern Aegean during the Bronze Age, the platform graves, as a distinctive structure belonging to Lelegian identity, are of an entirely new practice for the region in terms of grave architecture and burial customs. The Early Iron Age dwellings at Pedasa, which we research them with our excavations, enrich our understanding and interpretation of a less known building type by comparing its examples from other regions like Western Anatolia, islands and the other side of the Aegean. Among the primary Lelegian structures, reflecting the rural character of the society based on husbandry and agricultural production, the compounds (integrated farmsteads), though less in number, are important structures at Pedasa that we investigate with our excavations and research.In this paper, a summary of our knowledge achieved during the excavations and research conducted continuously by our team at Pedasa since 2007. The data related with the foundation of Pedasa, which is understood as in the transition period between the Late Bronze Age and Early Iron Age, are the most important readable information for the Early Iron Age of the Karian regional culture. The obtained results are not only supported with the grave goods but also dwellings and their material culture which belonged to the owner of these graves., Karlar ve Lelegler aynı Hitit/Luvi bölgesini paylaşan aynı köke bağlanan halklar olsa da dönem, yaşama bölgesi ve gelenekleri bakımından birbirinden ayrılırlar ve farklı kültürü temsil ederler. Bu bağlamda, “Leleg” sözcüğünü etnik bir tanımlama için değil, Maussollos zamanından önceki yarımada yerli halkını ve onlar tarafından geride bırakılan bölgeye özgü yapı tipleri ve kalıntıları tanımlama amacıyla kullanıldığını söylemeliyiz. Leleg yerleşimlerinin hepsi eski çağda yaygın olan korsanlık başta olmak üzere saldırılara karşı savunmaya elverişli, kıyıdan uzak, ulaşılması güç dağ ve tepeler üzerindeki düzlükler ve yamaçlar üzerinde konumlanmıştır. Pedasa’nın Paton ve Myres (1896: 192-195) tarafından lokalize edilmesinde, Athena Kutsal Alanı’nda bulunmuş bir yazıt önemli rol oynamıştır. Pedasa’da Athena kültünün ve bu kült için görevli bir rahibenin varlığı bölgenin yerlisi Halikarnassoslu Herodotos’un eserinden bilinmekteydi. Pedasa, Perslere karşı direnen tek Karia kentidir. MÖ 6. ve 5. yüzyılların kentin en görkemli dönemi olduğu ve Pers tehdidine karşı akropolis savunma sisteminin dış surlarla güçlendirilmesinin de bu yıllarda gerçekleştirildiği anlaşılmaktadır. Akropolis dış surlarının, bastion ve kulelerle desteklenmesi ise MÖ 5. yüzyıl sonu 4. yüzyıl başında gerçekleşmiştir. Kentin giriş yolu üzerinde, Athena Kutsal Alanı’nın hemen güneydoğusundaki, kuzey-güney doğrultulu eğimli bir arazi üzerinde konumlanan kule yapısı kente giriş ve çıkışı kontrol amacıyla yapılmış bir karakol binası olmalıdır. Pedasa-Athena Kutsal Alanı’nın tüm yarımada için taşıdığı önem, özellikle MÖ 2. yüzyıla tarihlenen Athena heykelinin yanı sıra, yazıtlar ve diğer buluntularla desteklenmektedir. Bu buluntuların ışığında, kutsal alanın kullanımının MÖ 10. yüzyılda başladığı, MÖ 7. yüzyılın başları ile tapınak terasının mimari kalıntılar içerecek şekilde kült alanı olarak düzenlendiği ve MÖ 6. yüzyılın üçüncü çeyreği içlerine kadar en verimli dönemlerinden birini yaşadığı anlaşılmaktadır. Akropolis yönünden gelip tapınak terasına yönelen taş döşeli yol MÖ 4. yüzyılda kutsal alanda gerçekleştirilen imar ve düzenleme çalışmalarının önemli adımlarından birini oluşturmuştur. Kutsal alana ulaşan yol dolgularından ele geçen, Arkaik ve Klasik Dönem’e tarihlenen buluntuların, kutsal alanda MÖ 4. yüzyılda gerçekleştirilen imar faaliyetleri sırasında daha önceden atıldıkları/biriktirildikleri bothros’lardan alınarak yol dolgusu olarak kullanıldığı anlaşılmıştır. Duvar temel seviyesinde ele geçen malzeme kutsal alanı güneyden sınırlayan anıtsal teras duvarının MÖ 4. yüzyılın ikinci yarısında inşa edildiği anlaşılmıştır. Akropolis aşağı şehir sondajları Pedasa yerleşiminin dış sur içinde Arkaik Dönem içerisinde yoğun olarak iskân edildiğini gösteren veriler sağlamıştır. Pedasa mezar tipleri içinde ilk sırayı tüm territoriumun dağ ve tepeleri üzerine dağılmış platform mezarlar ve taş tümülüsler alır. Diğer Leleg kentlerinde birkaç örnekle temsil edilen taş tümülüsler, kronolojik kullanımları ve sayısal yoğunlukları ile platform mezarlar ile yakınlık gösterirler. Pedasa kazı programının başlangıcından bugüne öncelikli araştırma alanı olan platform mezarlar, Batı Anadolu ve Ege’nin toplumsal yapı, arazi kullanımı, kronoloji ve ölü gelenekleri gibi temel konuların, yeterince tanınmayan ve bölgeye özgü bir mezar tipi üzerinden sorgulanması için büyük bir öneme sahiptir. Tunç Çağı içerisinde Güneydoğu Ege coğrafyasında benzerlerini bilmediğimiz platform mezarlar, Leleg kimliğinin özgün yapıtlarından biri olarak mezar mimarisi ve ölü gömme geleneği bakımından bölge için tamamen yeni uygulamalardır. Pedasa’da kazılarla araştırılan Erken Demir Çağ meskenleri, hakkında en az bilgi sahibi olduğumuz bir yapı tipinin Batı Anadolu, adalar ve Ege’nin karşı yakası örnekleri ile karşılaştırılarak yorumlanması yönünde bilgilerimizi zenginleştirmiştir. Pedasa Leleg dönemi kalıntıları arasında halkın hayvancılık ve tarımsal üretimlere dayalı kırsal kimliğini yansıtan yapıların başında gelen birleşik çiftlik yapıları kısıtlı sayıdaki örneklerle de olsa kazı ve araştırmalarla değerlendirdiğimiz önemli yapı tipleri arasındadır.Bu yayın ekibimizce Pedasa’da 2007 yılından beri aralıksız yürütülen kazı ve araştırmalarda elde edilen verilerin bir özeti kaleme alınmıştır. Geç Tunç Çağı’ndan Erken Demir Çağı’na geçiş süresinde kurulduğu anlaşılan Pedasa’nın kuruluş dönemine ilişkin veriler aynı zamanda Karia bölgesel kültürünün Erken Demir Çağ sürecine ilişkin okunabilen en değerli bilgileridir. Elde edilen sonuçlar sadece mezarlardan gelen malzemeler ile değil, mezar sahipleri tarafından kullanılan meskenler ve bu meskenlerde ele geçen malzemeler tarafından da desteklenmektedir.

WOS: 000467807800006 Two rectangularly built chamber tombs were discovered during the salvage excavations directed by Milas Museum in Mugla, Milas, Husamlar village. The finds of the tomb no. 342 consisted of a belly-handled amphoriskos, a small jug, fragments belonging to an iron sword/dagger and a pin which could be a part of an iron fibula (fig. 9). Tomb no. 351 contains a belly-handled amphoriskos, two bronze rings, a bronz earring and an asymmetrical bow fibula (fig. 10). A date from the end of 12th century BC, latest to the beginning of the second half of 11th century BC can be suggested for the finds from tomb no. 342, while the finds from tomb no. 351 indicate that the tomb was in use within 11th century BC. Although several tombs from the Early Iron Age have been excavated in the region, unearthed tombs from 12th and 11th centuries BC are quite rare. Early Iron Age tombs constructed around and within the periphery of the earliest tombs attest a kinship-focused funerary practice. The Husamlar evidence revealing contemporaneously existing close clusters of houses and tombs offers a picture of contiguous but small settlements and suggests a property structure based on common lineage in the beginning of Early Iron Age. Amphoriskoi and the small jug contribute to the understanding of local features of ceramics of Coastal Caria and its hinterland along with finds from Comlekci, Pedasa and Asarldc/Tennera. Slow-wheel production in the vast majority, biconical and angular profiles, irregular rows of bands, clumsy decoration and thick walls are the common features of the local pottery with Mycenean influence dating to the 12th and the first half of the 11th centuries BC. Myceanean traits observed in the general characteristics of fmds reveal the fact that Caria is in fact an important part of the East Aegean Koine. The first examples of rectangularly built Early Iron Age chamber tombs discovered in the excavations of comlekci and Husamlar do not seem to have any Late Bronze Age predecessors in South-Eastern Aegean mainland. The fact that similar grave type has been used in mainland Greece and Aegean islands in the Late Bronze Age and the characteristics of the fmds suggest that people using these tombs must be related to the world of the Aegean culture. Considering these facts along with a society practising inhumation and multiple burials, it is likely that Husamlar and comlekci people kept the late Bronze Age habits alive. In this paper, it is suggested that refugees/settlers from nearby or relatively further regions have chosen areas as Comlekci and Husamlar located just beyond the coast to settle during the chaotic and unstable environment of the 12th century BC. If this is the case, they might have preferred the rectangular built chamber tombs that they were accustomed to. Early Iron Age diffusion of rectangular built chamber tombs offer a possible chronological picture regarding the expansion of people using this type of tombs. They have become the most common grave type in Mylasa, inner Caria, spesifically Stratoniceia and environs along with the Keramos chora and comlekci by the 8th century BC.

Bu çalışmanın konusunu oluşturan dikdörtgen planlı iki oda mezar, Muğla İli, Milas İlçesi, Hüsamlar köyünde, Milas Müze Müdürlüğü başkanlığında gerçekleştirilmiş olan kurtarma kazılarında bulunmuştur. Mezar 342’den ele geçen buluntular, karından kulplu amphoriskos, minyatür sürahi, demir bir kılıç/kama parçaları ve demir bir fibulaya ait olabilecek iğne parçası ile sınırlıdır (fig. 9). Karından kulplu amphoriskos, bronz küpe, iki adet bronz yüzük ve asimetrik yay fibula, Mezar 351’in buluntularını oluşturmaktadır (fig. 10). Mezar 342’nin buluntuları MÖ 12. yüzyılın sonları ile en geç MÖ 11. yüzyılın ikinci yarısı başlarında, mezar 351’in buluntuları ise MÖ 11. yüzyıl içerisinde kullanılmış olduğuna işaret etmektedir. Bölgede Erken Demir Çağı’na ait çok sayıda mezar kazılmış olmasına rağmen, MÖ 12. ve 11. yüzyıllara ait oldukça az sayıda mezar ortaya çıkarılmıştır. En erken tarihli mezarların etrafına/yakınına, Erken Demir Çağı boyunca inşa edilen mezarlar, soy birliğine dayalı mezarlık kullanımını belgelemektedir. Hüsamlar’da birbirine yakın yerlerde yerleşim ve mezarlardan oluşan çağdaş verilerin ortaya çıkarılması, bölgenin Erken Demir Çağı başlarında sık ancak küçük yerleşim birimlerine sahip olduğunu ve soy birliğine dayalı mülkiyet yapılanmasının şekillendiğine işaret etmektedir. Mezarların buluntuları arasında yer alan amphoriskoslar ve küçük sürahi, Çömlekçi, Pedasa ve Asarlık/Termera buluntularıyla birlikte, Kıyı Karia ve yakın geri bölge seramiklerinin yerel özelliklerinin tanımlanmasına katkı sağlar. MÖ 12. ve 11. yüzyılın ilk yarısına tarihlenen Myken seramiği etkili yerel seramik, çoğu zaman yavaş çark yapımı olmaları, bikonik ve köşeli profilleri, düzensiz band sıraları, özensiz bezemeleri ve dikkat çeken kalın cidarları ile benzer özellikleripaylaşırlar. Buluntuların genel karakterinde gözlenen Myken seramiği özellikleri, Karia bölgesinin East Aegean Koinesinin önemli bir parçası olduğunu da işaret etmektedir. İlk örnekleriyle Erken Demir Çağı içerisinde, Çömlekçi ve Hüsamlar’da karşılaştığımız dikdörtgen planlı oda mezarların Geç Tunç Çağı’nda Güneydoğu Ege anakarasında var olduklarına dönük herhangi bir veri bilinmemektedir. Bu mezarları kullanan toplum, gerek benzer mezar tipinin Geç Tunç Çağı içerisinde özellikle Kıta Yunanistan ve Ege Adaları’nda görülmesi, gerekse buluntu karakterinden dolayı, Ege kültür dünyası ile ilişkilidir. Bunların yanı sıra, inhumasyon ve çoklu gömü geleneği, Hüsamlar ve Çömlekçi toplumunu Geç Tunç Çağı değerlerini yaşatan topluluklardan biri olarak görmemiz için yeterli sebeplerdir. Bu çalışmada, yakın çevre ya da daha uzak bir bölgeden gelen yeni yerleşimcilerin/sığınmacıların, MÖ 12. yüzyıl dünyasının karmaşık ve güvensiz ortamında, Çömlekçi ve Hüsamlar gibi kıyının hemen gerisindeki bölgeleri yerleşmek amacıyla seçmiş olabilecekleri önerilmektedir. Eğer öyle ise, yer değiştiren bu insanlar alışık oldukları dikdörtgen planlı oda mezarları inşa etmeye devam etmiş olmalıdırlar. Dikdörtgen planlı oda mezarların Erken Demir Çağı içerisinde görüldüğü bölgeler, bu mezar tipini kullanan toplulukların yayılım alanının sınırlarını, kronolojik çerçevede görebilmemize de olanak tanır. MÖ 8. yüzyıla gelindiğinde dikdörtgen planlı oda mezarlar, Keramos kırsalı ve Çömlekçi dışında, Mylasa ve İç Karia’da, özellikle Stratonikeia ve çevresinde sıklıkla karşılaştığımız mezar tipi olarak karşımıza çıkmaktadır.&nbsp

Archaeological finds obtained from the settlements, sanctuaries, and necropoleis of the southeastern Aegean provide ample and detailed information about the eastern Mediterranean and the cultural and commercial ties established in the archaic period. Among all the imported votive objects, Cypriot votive figurines from the sanctuaries of Samos Heraion, Miletos Aphrodite, Emecik Apollon, and Rhodes constitute, without exception, the largest group in terms of quantity and typological diversity. Finds from the Pedasa Athena sanctuary on the Lelegian Peninsula confirm that the city was in fact a part of the Mediterranean cultural and commercial network. Mortaria, both local and imported, were used as filling material during the construction of the large terrace wall of the Pedasa Athena Sanctuary which dates back to the second half of 4th century B.C. Finds Nos. 1-9 (Figs. 3-4) were among the functional cult objects from the sanctuary and are similar to archaic Cypriot mortaria with their yellow buff appearances, flat bases, diagonal walls, conic bodies, and thick, quadrangular rim profiles. Local imitations repeating the shape (Fig. 5) of imported examples (Cat. nos. 10-12, 14-15), some featuring a decorative band (Cat. no. 13), attest that local examples were soon reproduced in the southeastern Aegean. The majority of the finds (Cat. nos. 1-6, 8-11, 13, 15, 17-18) have been discovered from the same fill as the local and imported high-quality ceramics. Most of the finds from these fills can be dated to the late 7th century B.C. and the first three decades of the 6th century B.C. Mortaria form a close group showing typological and chronological common features as other forms from the same fill. The suggested date of 620-560 B.C. for mortaria unearthed at other centers that show typologically similar features must also be the timeline for the mortaria from Pedasa. The findings from the sanctuaries of Naucratis Apollo, Emecik Apollo, Samos Heraion, Ephesus Artemis, Assesus Athena, and Miletus Aphrodite suggest that mortaria were used to prepare and serve the food and cakes during the rituals for cult purposes in the sanctuaries of the Aegean world and related areas. All the archaeological evidence confirms that mortaria were among the absolutely indispensable cult objects of sanctuaries. Considering the mortaria discovered in southeastern Aegean settlements and sanctuaries, as well as the examples from the commercial cargo of the Çaycağız Koyu shipwreck, they were clearly quite popular in the region for roughly eighty years extending from the third quarter of the 7th century B.C. to the second quarter of the 6th century B.C. The primary cargo of the Kepçe Burnu shipwreck on the shores of Caria dated around the mid-7th century B.C. and the Çaycag?ız Koyu shipwreck dated to the early 6th century B.C. is basket-handled Cypriot amphorae. An overall evaluation of mortaria discovered in settlements, sanctuaries, and shipwrecks in the area reveals that they emerge as commercially valuable merchandise immediately after the mid-7th century when they first appear in the area. The presence of mortaria among the primary merchandise of the cargo aboard the Çaycag?ız Koyu shipwreck leaves no room for doubt about the commercial value of the mortaria. Various functions such as mashing, grinding, and mixing accelerated the rapid spread of imported mortaria and their local counterparts emulating imported originals, and caused them to become widespread in and around the shores of Caria. The scarcity of lekanai and similar bowl forms in the ceramic assemblage from the archaic period of the region explains the ample number of mortaria also used as bowls. Current archaeological data indicates that as of mid-7th century B.C., the relationship between the shores of Caria and Cyprus, which dates far back to the Early Iron Age, continued to grow and evolve in a more regular and uninterrupted fashion. In this network of relations, limestone and terracotta votive objects of Cypriot origin, basket-handled amphorae, mortaria, and surprisingly limited number of other ceramics constitute the documented cluster of data. The collected evidence reveals that the people of Caria were an integral part of the network of cultural and commercial ties in the Mediterranean world and that these relations were instrumental in familiarizing the locals with mortaria. It can be assumed that foreign visitors, locals returning from naval journeys, and mercenaries on their way home contributed towards the popularization of mortaria in the southeastern Aegean. Basket-handled Cypriot amphorae from the shipwrecks indicate that agricultural goods of Carian communities may have held an important place in the relationship between Cypriot and Carian societies as well. For the time being, it may be suggested that the olive oil, wine, and other regional produce of Carian communities played a part in eastern Mediterranean trade. It is striking to see that only a limited number of Cypriot amphorae have been discovered compared to the shipwreck data documented on the shores of the southeastern Aegean. It is evident that merchants of the northeastern Mediterranean procured a portion of the merchandise they sold on the international market directly from Caria and that the amphorae found in the shipwrecks were predominantly used for storing and transporting these goods aboard the ships.

Karia bölgesinde son yıllarda sayısı artan kazı ve araştırmalar Geç Tunç Çağı’ndan Erken Demir Çağı’na geçiş süreci, Erken Demir Çağı mezar mimarisi, hediyeleri ve ölü gömme geleneği hakkında önemli veriler sağlamaktadır. Bu kültürel süreçlere ait taş tümülüsler ve mezar platformları, Leleg Yarımadası üzerindeki belli başlı mezar yapıları arasında yer alır. Bugünkü bilgilerimiz, dikdörtgen planlı mezar platformlarının MÖ 12. yüzyılın başlarından Arkaik Dönem’in içlerine kadar kullanıldıklarını göstermiştir. Doğal zemin üzerine inşa edilmiş platformlar, içleri taşlarla doldurulmuş taş duvarlarla sınırlanmışlardır. Bu taş dolgu içerisinde yer alan dörtgen tasarlanmış sandık/kutu mezarlar, yakma işleminden sonra toplanan kül ve kemiğin bırakıldığı küçük mimari birimlerdir. Pedasa ve Asarlık’ta kazısı yapılan MÖ 12. ve 11. yüzyıla tarihlenen platformlarda, sadece kremasyon gömü ile karşılaşılmıştır. Araştırılan örneklerden anlaşıldığı kadarıyla, platformların bazılarında merkezi konumda bir yerde urne amaçlı kullanılmış pithoslar ortaya çıkarılmıştır. Mezar Platformu 1’de, pithosun platformun merkezinde yer alması, bunların platformun inşa edilmesine sebep olan bireyin gömülmesi amacını taşıdığını düşündürmektedir. Ancak, Platform 2’de ortaya çıkarılmış olan pithosun platformun ilk gömüsü olmaması, bu yorumun her zaman geçerli olmadığını da gösterir. Platformların uzun kullanım süreci, inşa evrelerinde taş dolgu içerisine bırakılan seramiklerden oluşan adaklar ve taş dolgu içerisinde dağınık parçalar şeklinde gözlenen seramik buluntular, bu mezar tipini kullanan toplumun ölü kültü ve inacına verdiği önem ve aile mezarı olarak kullanılmalarıyla ilişkilidir. Pithoslarla ilişkili mezar buluntuları arasında yer alan kaseler MÖ geç 12. yüzyıldan 10. yüzyıl başlarına kadar Ege’de birçok yerde benzerleri bulunabilen tek kulplu kaselerin yerel Karialı temsilcileridir. İki boğumlu asimetrik yay fibulalar ise Karia bölgesinde oldukça sık karşılaşılan bir tipin üyesidirler. Mezar 1, buluntuları arasında yer alan bir küpeden dolayı bir kız çocuk/adolescent, Mezar 13 ise buluntuları arasında yer alan kılıç/kama parçasından dolayı muhtemelen bir erkek çocuk/ adolescent ile ilişkilidir. Pithosların urne amaçlı kullanılması, Demircihüyük örneklerinden bilindiği gibi, Orta Tunç Çağı Anadolu kültürlerinden itibaren izlenen, Geç Tunç Çağı’nda ise, kremasyon geleneğindeki artış ile Batı Anadolu’da (Troia, Ulucak) ve Girit’te (Olous) karşılaşılan bir uygulamadır. Karia urne pithosları Batı Anadolu ve karşı adalarda MÖ 10. yüzyıl ile sayıları artan urne geleneğinin, aslında kesinti olmadan devam eden bir Geç Tunç Çağı geleneği olduğunu da belgelemektedirler. Pedasa urne pithoslarının içerisinde yer aldığı platformlar, taş dolgu içerisinde yer alan mezarlarıyla, MÖ 12. yüzyıl Argos bölgesi tümülüsleri özellikle Chania tümülüsü ile benzerlik göstermektedir. Argos tümülüslerinde kremasyon artıkları urne içerisinde, Pedasa ve Asarlık’ta ise doğrudan sandık/kutu mezarlara bırakılmaktadır. Pedasa ve Asarlık mezarlarından ele geçen MÖ 12. yüzyıla tarihlenen buluntuların, Geç Hellas III C döneminin karakteristik özelliklerine sahip olması, bölgenin Egeli kimliğini, materyal kültürü ile belgelemektedir. Leleg Yarımadası platformları ve Argos tümülüsleri, çağdaş Ege kültürleri ile kıyaslandığında kremasyonun temel gömü şekli olması ve seramik buluntulardaki ortaklıkları ile benzer özellikleri tekrar etmektedirler. Verilerdeki bu ortaklık Ege göçleri, göçün yönü ve muhtemel kaynağı ile ilgili yeni bir tartışmayı beraberinde getirmiştir. Recent archaeological research and excavations undertaken at Caria provide significant information regarding the transitional stage from Late Bronze Age to Early Iron Age as well as funerary architecture, burial customs and offerings of Early Iron Age. Throughout this cultural process, stone tumuli and platform-graves appear to be the major grave structures in Lelegian peninsula. Considering current information, we can safely say that rectangular platform-graves were in use starting from the beginning of 12th Century BC towards the mid-Archaic period. Platform-graves constructed on ground were encircled by a framing enclosure filled with rubble. Burial cists were small rectangular units embedded in rubble containing clusters of cremated remains. Excavated Pedasa and Asarlık platform-graves dating back to 12 th and 11th centuries BC contain solely cremation burials. It seems that in some platform-graves there is a centrally placed pithos used as an urn. The arrangement of platform- grave 1 with a centrally positioned single pithos urn suggests that the structure was actually built for the deceased whose cremated remains were placed in it. However, it is not always the case since the pithos urn in platform grave 2 is not the earliest burial in the platform. Long term usage of the platform graves, ceramic grave goods placed in the rubble fill during the construction phase and ceramic sherds scattered in the fill must be the reflections of burial traditions of the community using the platform graves as family graves with strong signs of importance paid to grave cult and ancestor veneration. Among the grave goods are ceramic bowls; Carian examples of single handled bowls which is a typical form in the Aegean from late 12 th to the beginning of 10 th centuries BC. Asymmetrical arched fibulae with two tubular beads are among the typical fibula form common in Caria. Grave 1 must be related to an adolescent/female with its earring and grave 13 must belong to an adolescent/male with its sword/dagger. The use of pithos as cremation urn appears in Middle Bronze Age Anatolian cultures such as Demircihüyük examples. It can also be followed in Western Anatolia (Troia, Ulucak) and Crete (Olous) along with the increase of cremation in the Late Bronze Age. Carian pithos urns attest that cremation urn practice was actually a continuous Late Bronze Age tradition without any interruption with increasing numbers observed in Western Anatolia and nearby islands starting from 10 th century BC. Pedasa platform-graves containing pithos urns show close resemblance to Argos tumuli from 12 th century BC, specifically Chania tumulus in regard to its arrangement with graves placed in a rubble fill. In Argos tumuli cremated remains were placed in an urn whereas in Pedasa and Asarlık they were deposited at burial cists. It is clear that the region has a strong Aegean identity in terms of material culture as Pedasa finds from 12 th century BC reflect characteristic features of Late Helladic III C period. The platform-graves of Lelegian peninsula and Argos tumuli show close resemblance in terms of cremation being the main burial type and common features in ceramic finds compared to contemporary Aegean cultuRes. These similar patterns might bring new discussions on the possible routes and sources on mobility in the Aegean.

Yirminci yüzyılda bütün dünyada, hızlı ve yoğun toplumsal, ekonomik ve teknolojik gelişmelere koşut olarak, toplumların eğitim gereksinmelerinde önemli tartışmalar olmuştur. Ülkeler, bu gereksinmelerini karşılayabilmek amacıyla çok çeşitli girişimlerde bulunmuşlardır. Bunlar, genellikle, «daha çok okul açma, daha çok öğretmen yetiştirme, eğitim kurum ve donatımlarını etkili kullanma, öğrenim süresini uzatma» (Hızal, 1983, s. 7) biçimindeki çalışmaları kapsamıştır. Geleneksel nitelik taşıyan bu girişimler, eğitim olanaklarında önemli sayılabilecek bir artış sağlamışsa da, bütün dünyada varolan ekonomik bunalım sonucu eğitime ayrılan kaynakların yetmemesi nedeniyle, gereksinmeleri karşılamaktan uzak kalmıştır. Bu durum, ülkeleri eğitimde yeni arayışlara yöneltmiştir. Ülkeler, geleneksel eğitim yapılarının dışına çıkarak çabalarını daha çok kişiye daha iyi ve daha ucuz eğitim sağlaba yollarını bulmada yoğunlaşmıştır. Bu çabaların ürünü olarak eğitimde yeni bir yaklaşım olan uzaktan eğitim yaklaşımı geliştirilmiştir. The file in this item is the publisher version (published version) of the article.

The aim of this study is to examine the extent to which studentcentred instructional strategies are implemented in schools in North Cyprus. Explanatory mixed-method design, where both quantitative and qualitative data were sought, was employed in this study. The quantitative data were collected via the administration of Student-Centred Instructional Strategies Scale (SCISS) to 309 high school teachers. The qualitative data, on the other hand, were gathered through employing semi-structured interviews with 33 teachers. The results of the study demonstrated inconsistencies regarding quantitative and qualitative data collected. While the results obtained from the SCISS indicated that instructional strategies are implemented at a moderately high level, the interviews clearly demonstrated that traditional methods and techniques still dominate high schools in North Cyprus., Bu araştırma ile öğrenci-merkezli öğretim stratejilerinin Kuzey Kıbrıs’taki liselerde ne ölçüde uygulandığının belirlenmesi amaçlanmıştır. Araştırmada hem nicel hem de nitel verilerin toplandığı açıklayıcı karma desen uygulanmıştır. Nicel veriler Öğrenci-Merkezli Öğretim Stratejileri Ölçeği’nin (ÖMÖSÖ) genel liselerde görev yapan 309 öğretmene uygulanması ile, nitel veriler ise 33 öğretmenle yapılan yarı-yapılandırılmış görüşmeler yoluyla toplanmıştır. Araştırma sonuçları, araştırmada elde edilen nicel ve nitel veriler arasında tutarsızlıklar olduğunu ortaya koymuştur. ÖMÖSÖ’den elde edilen veriler öğretim stratejilerinin orta üstü düzeyede uygulandığını ortaya koyarken yapılan görüşmeler geleneksel yöntem ve tekniklerin Kuzey Kıbrıs liselerinde öğretme-öğrenme sürecinde hâlâ egemen olduğunu göstermiştir.

Tez (Yüksek Lisans) -- İstanbul Teknik Üniversitesi, Fen Bilimleri Enstitüsü, 2011, Thesis (M.Sc.) -- İstanbul Technical University, Institute of Science and Technology, 2011, Tehlikeli madde taşımacılığı insan güvenliği için üzerinde önemle durulması gereken bir taşımacılık türüdür. Bu taşımacılığın tehlikesini önlemeyi amaçlayan Avrupa Anlaşması (ADR), süreçte gereken kuralları belirlemektedir. Anlaşmanın ülkemizde de uygulanması sektör için bir profesyonelleşme adımı olacaktır. ADR Anlaşması ile ülkemizde tehlikeli madde taşımacılığı değişmiştir ve bu süreçte sektörün analizi gerekmektedir. Bu çalışma Türkiye’de tehlikeli maddelerin karayolu ile taşınmasının Avrupa Anlaşması’na geçiş sürecinde analizini yapmaktadır. Özellikle sektör ADR Anlaşması’nın yürürlüğe girmesinden sonra büyük değişime doğru yol almakta ve bu süreçte birçok değişikliğin de yapılması gerekmektedir. Bu geçiş sırasında sektörün verimliliğini artırmak için sektörde ADR Yönetmeliğinin kabul edilmesinden sonra konvansiyonun etkilerini görmek, sektöre dair sorunlarını ve sektör firmalarının beklentilerini incelemek amaçlanmıştır. Böylece sektörün daha ileriye gidebilmesi ve bir standart oluşturulması sağlanacaktır. Bunun için sektörden tehlikeli madde taşımacılığı uzmanları ile yarı-yapılandırılmış görüşmeler yapılmıştır. Bunun yanında daha önce yapılmış çalışmalar sektörün incelenmesinde kullanılmıştır. Bu bağlamda, tehlikeli madde taşımacılığı yapan altı firma ve sektör ile ilgili çalışmalar yapan meslek örgütü ile görüşülmüştür. Görüşmelere konu olan sorular daha önceden konuyla ilgili çalışmalarda kullanılan parametrelerdir. Bu parametreler kullanılıp görüşme soruları belirli bir sistem içerisine konulmuştur. Görüşmeler sonucunda sektörün ADR Anlaşması’na geçişte birçok sorun yaşadığı buna sebep olarak kanun yapıcıların sektör üzerindeki otorite eksikliği ve sistemi iyi yaratmamış olması ortaya çıkmıştır. Ayrıca sektörün yönlendirilmesi ve sistemlerin yapılandırılması gerekmektedir., This paper provides a general record of information about ADR Agreement’s integration process on the sector characteristics of road transportation of dangerous goods in Turkey. It includes a multiple case study analysis of the dangerous goods transportation sector through empirical field research using primary data based on semi-structured interviews with key people from the organizations responsible for the transportation of dangerous goods. In addition to this, it also focuses on previous academic publications and research findings published by international or governmental organizations and public/private agencies. The purpose of this paper is to support practices to improve the efficiency and security of the transport of dangerous goods by identifying issues and problems concerning the application and control of rules and regulations in line with the road transport legislation of the European Union, in terms of road safety and social, fiscal, and technical rules. This study aims to develop a general overview regarding the dangerous goods transportation sector in Turkey with relevance to the integration of ADR. The study has stated that throughout the integration process of ADR there are two major problems which are lack of authority of the law makers’ and not building the system of transportation of dangerous goods properly., Yüksek Lisans, M.Sc.

Tehlikeli madde taşımacılığı insan güvenliği için üzerinde önemle durulması gereken bir taşımacılık türüdür. Bu taşımacılığın tehlikesini önlemeyi amaçlayan Avrupa Anlaşması (ADR), süreçte gereken kuralları belirlemektedir. Anlaşmanın ülkemizde de uygulanması sektör için bir profesyonelleşme adımı olacaktır. ADR Anlaşması ile ülkemizde tehlikeli madde taşımacılığı değişmiştir ve bu süreçte sektörün analizi gerekmektedir. Bu çalışma Türkiye'de tehlikeli maddelerin karayolu ile taşınmasının Avrupa Anlaşması'na geçiş sürecinde analizini yapmaktadır. Özellikle sektör ADR Anlaşması'nın yürürlüğe girmesinden sonra büyük değişime doğru yol almakta ve bu süreçte birçok değişikliğin de yapılması gerekmektedir. Bu geçiş sırasında sektörün verimliliğini artırmak için sektörde ADR Yönetmeliğinin kabul edilmesinden sonra konvansiyonun etkilerini görmek, sektöre dair sorunlarını ve sektör firmalarının beklentilerini incelemek amaçlanmıştır. Böylece sektörün daha ileriye gidebilmesi ve bir standart oluşturulması sağlanacaktır.Bunun için sektörden tehlikeli madde taşımacılığı uzmanları ile yarı-yapılandırılmış görüşmeler yapılmıştır. Bunun yanında daha önce yapılmış çalışmalar sektörün incelenmesinde kullanılmıştır. Bu bağlamda, tehlikeli madde taşımacılığı yapan altı firma ve sektör ile ilgili çalışmalar yapan meslek örgütü ile görüşülmüştür. Görüşmelere konu olan sorular daha önceden konuyla ilgili çalışmalarda kullanılan parametrelerdir. Bu parametreler kullanılıp görüşme soruları belirli bir sistem içerisine konulmuştur. Görüşmeler sonucunda sektörün ADR Anlaşması'na geçişte birçok sorun yaşadığı buna sebep olarak kanun yapıcıların sektör üzerindeki otorite eksikliği ve sistemi iyi yaratmamış olması ortaya çıkmıştır. Ayrıca sektörün yönlendirilmesi ve sistemlerin yapılandırılması gerekmektedir. This paper provides a general record of information about ADR Agreement?s integration process on the sector characteristics of road transportation of dangerous goods in Turkey. It includes a multiple case study analysis of the dangerous goods transportation sector through empirical field research using primary data based on semi-structured interviews with key people from the organizations responsible for the transportation of dangerous goods. In addition to this, it also focuses on previous academic publications and research findings published by international or governmental organizations and public/private agencies. The purpose of this paper is to support practices to improve the efficiency and security of the transport of dangerous goods by identifying issues and problems concerning the application and control of rules and regulations in line with the road transport legislation of the European Union, in terms of road safety and social, fiscal, and technical rules. This study aims to develop a general overview regarding the dangerous goods transportation sector in Turkey with relevance to the integration of ADR. The study has stated that throughout the integration process of ADR there are two major problems which are lack of authority of the law makers? and not building the system of transportation of dangerous goods properly. 96

Yirmi birinci yüzyıla girerken içinde bulunduğumuz çağın en ayırıcı özelliği "bilgi çağı" olmasıdır. Bilgi çağı, bilginin yoğunlaştığı, bilim ve teknolojinin hızlı değişim gösterdiği bir dönemdir. Bu değişimler doğrultusunda toplumlar ve onları oluşturan bireyler de değişme gereksinmesiyle karşı karşıya gelmişlerdir. Başka bir deyişle, toplumlar "bilgi toplumu" olma sürecine girmişlerdir. Bireylerin hem bu sürece uyum gösterebilmeleri hem de bu süreci geliştirebilmeleri için öncekilerden farklı kimi niteliklere sahip olmaları gereklidir.

Öğrenci merkezli öğretim, değişik adlarla gelişmiş ülkelerde özellikle son otuz yıldan bu yana üzerinde yoğun olarak durulan, araştırmalar yapılan, okullarda uygulanan, yaygınlaştırılmaya çalışılan bir öğretme-öğrenme yaklaşımıdır. Türkiye’de de öğrenci merkezli öğretim 2000’li yılların başından bu yana programlara, okullara sokumlaya çalışılıyor. Ancak bunda başarı elde edilmesi, özellikle okullan eğtiim programlarını hazırlayan program geliştirme kurullarından programların uygulanması ile görevli yöneticilere ve öğretmenlere dek bütün eğitimcilerin karaklılıkla bu yaklaşım doğrultusunda etkinliklte bulunmasıyla olanaklıdır. Bu eğitimciler içerisinde okulda ve sınıfta uygulayıcı olan öğretmenlerin işlevi kuşkusuz oldukça önemlidir. Öğrenci merkezli öğretimi benimseyip uygulamanın temelini de; bu yaklaşımı, bilimsel dayanakları, anlamı, özellikleri, uygulama süreci ve değerlendirmesi ile öğrenmek oluşturur. Bu ünitede uygulayıcılara öğrenci merkezli öğretimle ilgili temel bilgilerin sunulması amaçlanmıştır.

Bütün dünya ülkelerinde eğitimde nitelik, en önemli sorunların başında gelmektedir. Öğretmenin niteliği de eğtiimde niteliğin ana bileşenidir. Daha açıkçası eğitimde nitelik, en başta öğretmenin nitelikli olmasıyla olanaklıdır. Onun için öteki ülkelerde ve Türkiye’de öğretmeni nitelikli yapmanın arayışı sürekliliğini korumaktadır. Öğretmenin niteliğini etkileyen etmenlerden biri, hizmet öncesi öğretmen eğitimi; ikincisi, hizmet içi öğretmen eğitimi, daha güncel deyişiyle öğretmenlerin mesleki gelişimidir. Mesleki gelişim, öğretmenlerin mesleklerini yaptıkları sıradaki yenileyici ve genişletici öğrenmelerdir. Dünyadaki gelişmeler ve değişmeler, mesleki gelişimin önemini giderek arttırmaktadır. Bu ünitede, öğretmenlerin mesleki gelişimi çeşitli yönleriyle ele alınmaktadır.

Türkiye’de toplumun bilgi toplumu olma niteliğini daha hızlı kazanabilmesi için bireylerin etkili öğreniciler olmalarına, bunun için de öğrenmeyi öğrenmelerine gerek vardır. Bu da ancak ilköğretimden başllayarak bireylere öğrenmeyi öğretmekle sağlanabilir. Bu nedenle, bugünün ö¤retmeninden beklenen, ö¤rencilere yalnız dersinin içeriğini öğretmek değil, aynı zamanda dersin nasıl öğrenileceğini de öğretmektir. Bugün öğrencilerin bütün derslerde öğrenmelerini kolaylaştıracak, hızlandıracak, kalıcı kılacak, hatta zevkli kılacak stratejiler bulunmaktadır. Bunlara genel olarak “öğrenme stratejileri” denmektedir. Öğrencilerin okullarda başarısızlık nedenlerinden birini, öğrencilerin bu stratejileri öğrenip kullanmamaları oluşturmaktadır. Onun için ilköğretimden başllayarak öğrencilerin nasıl öğreneceklerini öğrenmelerine, yani öğrenmeyi öğrenmelerine öğretmenlerce yardım edilmesi gereklidir. İşte bu ünitede, öğrenmeyi öğrenmenin kapsamı ile öğrenmenin öğrencilere nasıl öğretilebileceği üzerinde durulmaktadır. The file in this item is the publisher version (published version) of the article.

Arkaik dönemde İonia'nın önemli figürlü seramik üretim merkezlerinden biri olan Klazomenai 'de yapılmakta olan kazılarda çok sayıda siyah figür tekniğinde bezeli seramik örnekleri ele geçmektedir. Klazomenai atölyelerinde M.Ö. 6. yüzyılın ikinci çeyreğinde Attika seramiğinin etkisi ile saf siyah figür tekniğinde bezeli seramik üretiminin başladığı görülmektedir. Bugünkü arkeolojik veriler, siyah figür stilinde vazo üretiminin M.Ö. 6. yüzyılın sonlarına kadar devam ettiğini göstermektedir. Kentin adıyla anılan siyah figür seramiklerin stil grupları, dağılımları ve kronolojik çerçevelerinin belirlenmesi, bu çalışmanın temel hedefleri arasındadır. Daha önce yapılan çalışmalarda belirlenmiş olan Tubingen, Petrie, Urla, Enmann ve Knipovitch grupları, olgun siyah figür stil evresine ait gruplar olarak tanıtıldılar. Bu gruplardan ilk üçünün, Klazomenai ve Smyrna dışında özellikle Mısır'daki Yunan yerleşimlerinde çok sayıda buluntu ile temsil edildiği görülmektedir. M.Ö. 6. yüzyılın son çeyreğine ait tabakalarda ele geçen siyah figür seramik örnekleri, yerli siyah figür seramik üretiminin yaygın inanışın aksine 525 yıllarından sonra devam ettiğini göstermiştir. Geç siyah figür stil evresine ait gruplar olarak tanıtılan Siren Sphinks, Kampana ve Kyme Krater grupları bu dönemin belli başlı stil grupları arasmda yer almaktadırlar. Bu gruplar Klazomenai ve Smyrna dışında özellikle Karadeniz kıyısındaki Yunan kolonilerinde temsil edilmektedir. Mitolojik konular ve insan ve tanrı figürlü sahnelerin, mitolojik yaratıklar ve hayvan figürlerine göre çok daha az sayıda vazo üzerinde tasvir edildiği görülmektedir. Dans eden kadınlar, atlılar, sirenler, sphinksler, otlayan turnalar, etçil ve otçul hayvan sıralan tasvir edilen belli başlı konular arasında yer almaktadır.

Türk eğitim sisteminin 2000’li yılların başındaki en önemli sorunu niteliktir. Nitelikli bir eğitim nitelikli öğretmenlerle gerçekleştirilebilir. Öğretmenlere nitelik kazandıran iki temel etkenden birisi hizmetöncesi öğretmen eğitimi programları, ötekisi de öğretmenlerin hizmetiçinde yaptıkları mesleki gelişim etkinlikleridir. Öğretmenlerin çağdaş eğitim anlayışını kazanabilmeleri, değişen ve zenginleşen yöntem ve teknolojileri öğretimde kullanabilmeleri ve öğrencilerin farklılaşan öğrenme gereksinmelerini karşılayabilmeleri, kendilerini mesleki yönden sürekli olarak yenilemeleri ve geliştirmeleri ile olanaklıdır. Ancak bütün bunların öncesinde, öğretmenlerin mesleki gelişime gereksinme duymaları, bunun gerekli olduğuna inanmaları ve sürekli öğrenmeye istekli olmaları, kısacası mesleki gelişime güçlü bir ilgi duymaları gereklidir. Türkiye’nin çeşitli illerindeki genel ortaöğretim okullarında görevli 2273 öğretmen üzerinde yapılan araştırmada öğretmenlerin mesleki gelişime yüksek düzeyde gereksinme duydukları saptanmıştır. Aynı araştırmada öğretmenler, önemli sayılabilecek amaçlarla mesleki gelişime gereksinme duyduklarını, hizmetiçi eğitim programlarından önemli olarak nitelendirilebilecek yararlar beklediklerini belirtmişlerdir. Bunlara karşılık, öğretmenler mesleki gelişim amaçlı hizmetiçi eğitim etkinliklerine pek istekli katılmadıklarını açıklamışlardır. Ayrıca öğretmenler, mesleki gelişimlerini sağlamada mesleki yayınları satın alıp izleyememe, mesleki gelişime güdüleyici etkenlerden yoksun olma, okullarda yeterli mesleki gelişim etkinliklerinin düzenlenmeyişi, hizmetiçi eğitim konularının belirlenmesinde öğretmenlerin görüşlerinin alınmaması gibi çeşitli engellerle karşılaştıklarını belirtmişlerdir. Bu araştırma sonuçlarına dayalı olarak, ortaöğretim öğretmenlerinin mesleki gelişime duyuşsal yönden hazır oldukları, ancak mesleki gelişimlerini gerçekleştirebilmeleri için bununla ilgili karşılaştıkları engellerin giderilmesine gerek olduğu söylenebilir. Due to copyright restrictions, the access to the publisher version (published version) of this article is only available via subscription.

Türkiye Zeka Vakfı

The In-service Training Department of the Ministry of National Education is responsible for the teachers’ in-service training at the preschool, primary and secondary education levels in Turkey. Important developments in in-service training have occurred since 1960: the foundation of the In-service Training Department. In 2000, 4292 in-service training activities were held locally as well as centrally. A total of 213,444 teachers attended these activities. However, in a survey, it was found that although most of the teachers stated they needed professional development, only a small number of teachers attended in-service training programs willingly. Today, in spite of the developments, there are still some important problems to be solved and essential measures to be taken about the in-service training of teachers in Turkey. The file in this item is the publisher version (published version) of the article.

Etkili öğrenmenin en önemli öğesi, öğrenmeyi öğrenmedir. Öğrenmeyi Öğrenme de, öğrencinin öğrenmelerinde yararlanabileceği çeşitli öğrenme stratejilerini kapsar. Öğrenciler, okullarda etkili öğrenmeyi gerçekleştirebilmek için öğrenme stratejilerini öğrenme ve kullanma gereksinmesi içindedirler. Bu araştırmada ilköğretim okulları ile liselerin eğitim programlarında öğrenme stratejilerinin öğretimine yeterince yer verilip verilmediğinin saptanması amaçlanmıştır. Araştırma, 2001-2002 öğretim yılında Eskişehir'deki okullarda görev yapan 349 öğretmenin anket aracılığıyla görüşleri alınarak gerçekleştirilmiştir. Toplanan verilerin çözümlenmesi sonunda, ilköğretim okulları ile liselerin eğitim programlarında öğrenme stratejilerinin öğretimine az yer verildiği, öğretmenlerin okullarda öğrencilere öğrenme stratejilerini öğretmenin yararlı ya da gerekli olacağını düşündükleri, öğretmenlerin öğrenme stratejilerini etkili biçimde öğretebilecek düzeyde yeterli olmadıkları ve öğrenme stratejileriyle ilgili olarak düzenlenecek bir hizmet içi eğitim programına katılmaya gereksinme duydukları ortaya çıkmıştır. The file in this item is the publisher version (published version) of the article.

ÖZET Bu çalışmada Pt elektrot yüzeyine kaplanan poli(vinilferrosenyum), PVF+, filmine kolesterol oksidaz' ın elektrostatik olarak tutuklanmasıyla oluşturulan enzim elektroduyla kolesterolün kararlı hal amperometrik ölçümleri yapıldı. Poli(vinilferrosen), PVF,' in 0.1 M tetrabütilamonyumperklorat, TBAP, içeren metilen klorürdeki çözeltisinin Pt elektrotda DKE' a karşı 0.7 V da yapılan elektrolizi ile PVF+C104` filmi oluşturuldu. Enzimin polimer filminde tutuklanması için kolesterol oksidaz' m izoelektrik noktasının üzerindeki bir pH değeri olan pH 7.5' de 0.01 M fosfat tamponunda enzim çözeltisi hazırlandı. Bu pH değerinde negatif yüklü olan enzimin, E`, polimer film yapısındaki C104` karşıt anyonuyla yer değiştirmesiyle PVF E` enzim elektrodu oluşturuldu. PVF, PVF+C1(V ve PVF E` yapılarının belirlenmesinde FTIR spektroskopisinden, polimer yapısındaki enzimin nitel ve nicel analizinde ise UV spektrokopisinden yararlanıldı. PVF ve PVF+C104`' ın dönüşümlü voltametrik davranışları da incelendi. Çözücü-elektrolit ortamını belirlemek amacıyla etil alkol ile NaCl ve NaCI04 tuzlarının amperometrik ölçümlere etkisi incelendi. Ayrıca ortam pH' ının, ortamda çözünmüş oksijenin ve çalışma sıcaklığının ölçülen akımlara etkisi de araştırıldı.En yüksek akım değerleri oksijenle doyurulmuş pH 7.5, 0.045 M fosfat tamponu + 0.005M NaC104 + %l(v/v) Triton X-100 çözelti ortamında 25°C de ölçüldü. Bu enzim elektrodunun duyarlığı 104 uA M`1 cm`2, doğrusal derişim aralığı 0. 1- 0.5 mM olarak bulundu. En uygun çalışma sıcaklığını belirlemek amacıyla 15 - 30° C aralığında yapılan amperometrik ölçümlerden yararlanılarak kolesterolün enzimatik tepkimesi için aktivasyon enerjisi bulundu. Polimer film yapısında bulunan kolesterol oksidaz enziminin kolesterole ne kadar uyumlu olduğunu belirlemek amacıyla en uygun çalışma koşullarında elde edilen akım - derişim verilerinden yararlanılarak Lineweaver-Burk grafiği oluşturuldu ve (apperant) Michaelis- Menten sabiti (K/ia) hesaplandı. Geliştirilen enzim elektrodu ile aynı substrat derişimi için birer gün ara ile ölçülen akım değerlerinden yararlanılarak enzim elektrodun aktif ömrü 14 gün olarak belirlendi. Elde edilen bulgulardan yararlanılarak kolesterol oksidaz enzim elektrodu için bir çalışma mekanizması önerildi. Anahtar Kelimeler : Biyosensor, Amperometri, Kolesterol, Kolesterol oksidaz ABSTRACT In this study, the steady state amperometric measurements of cholesterol were performed by enzyme electrode which was developed through electrostatic immobilization of the cholesterol oxidase in poly(vinylferrocenium), PVF+, film that coated on a Pt electrode. PVFX1CV film was made on Pt electrode at + 0.7 V through oxidation of poly(vinylferrocene), PVF, in methylene chloride which contained 0.1 M TBAP. For the immobilization of the enzyme in polymer film, a solution of this enzyme was prepared in 0.01 M phosphate buffer at pH 7.5 which is a pH value over the isoelectric point of cholesterol oxidase enzyme. Enzyme electrode, PVF^E`, was prepared by the exchange of counter anion CIO4` with the E' which is negatively charged form of the enzyme at this pH value. FTIR spectroscopy was used for the structure determination of PVF, PVF+C104`, PVF^` and UV spectroscopic studies were done for the quantitative and qualitative analyses of the enzyme in the polymeric matrix. Cyclic voltammetric behaviours of PVF and PVF`C104` were also studied. For the determination of solvent- electrolyte medium, the effect of ethyl alcohol with NaCl and NaC104 salts to the amperometric measurements were investigated. Also the effects of the pH of the medium, the oxygen that dissolved and the temperature on the measured currents were tested. To obtain the highest current value experiments were done at 25° C, solution medium which is saturated with oxygen, pH 7.5, 0.045 M phosphate buffer + 0.005 MNaC104 + %1 (v/v) Triton X- 100. It was found that the sensitivity is 104 uA M`1 cm`2 and linear concentration range is 0. 1- 0.5 mM for this enzyme electrode. Amperometric measurements were performed at the interval of 15- 30° C for the cholesterol oxidase to find out the most adequate working temperature and the activation energy of the enzymatic reaction of cholesterol was found out using this data. Lineweaver- Burk graph was plotted and apperant Michaelis- Menten constant (K/u) was calculated by using current- concentration data of cholesterol in order to delineate how sensitive is the cholesterol oxidase, which was immobilized in the polymeric film, towards cholesterol. The life-time of the developed enzyme electrode was found 14 days using the current values measured daily for the same substrate concentration. An operation mechanism was suggested for the cholesterol oxidase enzyme electrode using the findings mentioned above. Keywords : Biosensor, Amperometry, Cholesterol, Cholesterol oxidase 67

ÖZET DATÇA BURGAZ KAZILARINDA ELE GEÇEN ARKAİK DÖNEM BEZEMELİ SERAMİKLERİ Bekir ÖZER Yüksek Lisans. Klasik Arkeoloji Anabilimdalı Danışman: Prof. Dr. Güven BAKIR İzmir-1998 109 sayfa Bu çalışmada 1993-1997 yıllarında Datça Burgaz kazılarından ele geçen Arkaik Dönem seramiklerinden bezemeli olanlar incelenmiştir. Çalışmada amaç, Burgaz' da Arkaik Donem kentinin kronolojik sürekliliğini izleyebilmek ve Klasik Dönem yapılaşmasında tahrip edilen Arkaik tabakaların dönemlerini belirleyebilmekti. Buluntular geliş yerlerine göre iki ana gruba ayrıldı: Birinci grubu oluşturan Kıta Yunanistan kökenli buluntularda, Attika seramiğinin en kalabalık grubu oluşturduğu, Lakonia ve Korinth seramiğinin ise daha az oranlarda temsil edildiği anlaşıldı. İthal seramiklerin daha kesin tarihlenebilir olmalarından dolayı Burgaz' ın M. ö. 6. yüzyıl yerleşim tabakaları için çok önemli veriler sağladığı görüldü. Bezemeli seramikler arasında, ikinci buluntu grubunu Kıta Yunanistan kökenli buluntulara göre çok daha kalabalık olan ve geniş bir zaman diliminde karşımıza çıkan Doğu Yunan kökenli seramikler oluşturur. Stil gruplarına göre bakılacak olursa, sayıları çok fazla olamamakla birlikte, bildiğimiz tüm DoğuYunan stilleri (orientalizan, fîkellura, siyah figür, bantlı ve dalgalı çizgili seramik, kaseler, kyliksler) Burgaz'da temsil edilmektedirler. Bunlar içinde bazı tabaklar ve Burgaz kaselerinin yerli üretim olduklarına dikkat çekilmiştir. Sonuç olarak, değerlendirilen bezemeli seramiklerin Burgaz' in özellikle M. ö. 6. yüzyılı için genel bir manzara çizmeyi kolaylaştırdığı ancak M. o. 7. yüzyıl verilerinin eksikliği ve buluntuların birçoğunun herhangi bir mimari ile henüz ilişkilendirilemiyor olması, kentin Arkaik Donemi hakkında şimdilik genel sonuçlara varamayacağımızı göstermiştir. Anahtar sözcükler: Arkaik, Bezemeli Seramik, Doğu Yunan, Kazı, Burgaz. ABSTRACT ARCHAIC PAINTED POTTERY FROM DATÇA-BURGAZ EXCAVATIONS Bekir Özer Master of Arts, Dept of Classical Archaeology Advisor: Prof. Dr. Güven Bakır İzmir-1998 109 pages In this study the archaic painted pottery retrieved during the Datça-Burgaz excavations are analyzed. The aim of this study is to trace the chronological continuity of the archaic period Burgaz settlement and to identify the levels destroyed during the constructions at the classical period. The finds were divided into two main groups according to their places of origin: Among the first group originating from the Greek mainland, the Attica Pottery is the largest while the Laconian and Corinthian pottery are represented in lesser numbers. Because this imported pottery facilitates a more specific dating, Burgaz offers important data for the settlement levels of the 6* cent. B. C. Among the painted pottery the second group of finds consist of those of East-Greek origin which we meet over a wider period of time and in much larger quantities than the finds of the Greek mainland origin. Considering their style groups, though in smaller numbers, all known East-Greek styles such as Orientalising, Fikellura, black-figure, banded and wave-lined pottery are represented at Burgaz. Some plates and bowls, are suggested to be local productions.VI Therefore, the painted pottery studied makes it easier to have a general view of the 6th cent B. C. settlement. But the insufficiency of data belonging to the 7th cent. B. C. at Burgaz and the lack of evidence about the relation of most finds to any architectural remains mean that we cannot yet draw a general conclusion about the archaic period of this settlement Key Words: Archaic, Painted Pottery, East-Greek, Excavation, Burgaz. 109

In this study, the competencies required by the human resource development (HRD) specialists were determined, and an assessment instrument of those competencies was developed. For this purpose, the literature on the subject was studied, interviews were held with some academic personnel at the university and some professionals in the organizations, and the assessment instrument was applied to 78 HRD specialists working in different organizations. At the end of the investigation, 36 competencies were determined and they were used as the items of the assessment instrument. In the testing of the internal consistency of the assessment instrument. Cronbach’s alpha was found as .95. The suggestions made by the academic personnel of the university for determining the competencies were accepted suitable for the content validity. In the factor analyses which were made for testing the construct validity , factor loadings were found rather high and the items in the instrument were gathered in four groups. The findings indicated that the instrument proved to have acceptable reliability and validity for assessing -especially for self assessing- the comptencies of the HRD specialists in Turkey., Bu çalışmada, hizmet ve mal üreten örgütlerde insan kaynaklarının sürekli olarak eğitilip geliştirilmesinden sorumlu olan insan kaynağı geliştirme (İKG) uzmanlarının sahip olmaları gereken yeterlikler belirlenerek bu yeterlikleri ölçmeye yarayan bir ölçek geliştirilmiştir. Bu amaçla, ilgili çalışmalar gözden geçirilmiş, alanda çalışan öğretim üyeleri ile İKG uzmanlarının görüşleri alınmış ve ayrıca hazırlanan ölçek çeşitli kurumlarda görev yapan 78 İKG uzmanına uygulanmıştır. Uzman görüşlerine dayalı olarak, Türkiye’de İKG uzmanının sahip olması gerekli 36 yeterlik belirlenmiştir. Bu 36 yeterlikten oluşturulan ölçeğin iç tutadık sınamasında Cronbach alpha güvenirlik katsayısı .95 bulunmuştur. Yeterliklerin belirlenmesinde alman uzman görüşleri, ölçeğin kapsam geçerliği için yeterli ve geçerli sayılmıştır. Ölçeğin yapı geçerliği sınaması için yapılan faktör çözümlemesi sonunda da, faktör yüklerinin oldukça yüksek olduğu ve ölçekteki maddelerin beş faktörde toplandığı belirlenmiştir. Elde edilen bulgulardan ölçeğin güvenirlik ve geçerliğe sahip bir araç olduğu, Türkiye’de iKG uzmanlarının yeterliklerini ölçüp değerlendirmede -özellikle kendi kendini değerlendirmede- kullanılabilecek nitelikte bir ölçek olduğu ortaya çıkmıştır.

Örgütlerde insan kaynaklarının geliştirilmesi için düzenlenen eğitim etkinliklerinin etkili olmasında, sahip olduğu niteliklerle İKG (insan kaynağı geliştirme) uzmanının önemli rolü vardır. Bu araştırma ile Türkiye'de gerek kamu sektöründe gerekse özet sektörde örgütlerde çalışan İKG uzmanlarının eğitsel ve mesleki niteliklerinin ortaya çıkarılması amaçlanmıştır. Araştırma, 49 kurumda çalışan 78 İKG uzmanı üzerinde çalışılarak gerçekleştirilmiştir. Araştırmanın verileri, uzmanların eğitsel niteliklerini belirlemek için oluşturulan sorular ile İnsan kaynağı geliştirme alanındaki yeterlilik düzeylerini belirlemeye dönük İKG Uzmanı Yeterlikleri Ölçeğinden oluşan bir bilgi toplama aracı ile toplanmıştır. Verilerin çözümlenmesi sonunda, örgütlerde çalışan İKG uzmanlarının büyük bir bölümünün insan kaynağı geliştirme alanı dışındaki alanlarda lisans öğrenimi gördükleri, alanla ilgili bilgi ve becerileri çeşitli hizmetiçi eğitim programlan yoluyla ya da üniversitede alanla ilgili birkaç ders alarak kazandıkları ve insan kaynağı geliştirme atanında orta düzeyde yeterliliğe sahip oldukları belirlenmiştir. The file in this item is the publisher version (published version) of the article.

Örgütlerin mal ve hizmet üretiminde etkililiği ve verimliliği artırmanın en önemli yolu, insan kaynaklarının sürekli olarak geliştirilmesidir. Bu da, "insan kaynağı geliştirme uzmanı" nın işidir. Ancak, İnsan kaynağı geliştirme uzmanının bu işi başarıyla yapabilmesi, alandaki yeterliklere gerektiğince sahip olmasıyla olanaklıdır. İnsan kaynağı geliştirme uzmanlarının sahip olmaları gereken 36 yeterlik bulunmaktadır. Bunlar, "program geliştirme", "yönetim", "öğretim", "araştırma" ve "bilgisayar kullanma" ile ilgilidir. Türkiye' de örgütlerde çalışan insan kaynağı geliştirme uzmanlarının niteliklerini belirlemek amacıyla yapılan araştırmada, uzmanların alandaki yeterliliği orta düzeyde bulunmuştur. The file in this item is the publisher version (published version) of the article.

The file in this item is the publisher version (published version) of the article.

Öğretmen eğitimi, günümüzde, gerek hizmetöncesi ve gerekse hizmetiçi eğitim kesitleriyle birçok ülkede üzerinde önemle durulan bir eğitim sorunu olma özelliğini korumaktadır. Özellikle yirminci yüzyılın ikinci yarısında dünyadaki okul çağı nüfusunun büyümesi, doğum oranlarının yükselmesi, eğitime olan istemin büyük boyutlara ulaşması ve çok yönlü gelişmelerin öğretmenlik mesleğini yafandan etkilemesi, bir yandan yeterli sayı ve nitelikte öğretmenin yetiştirilmesi, öte yandan da çalışan öğretmenlerin gelişmeler doğrultusunda hizmetiçinde çağdaş bilgi ve becerilerle donatılmaları gereğini doğurmaktadır. Bu önemli gerekliliği karşılayabilmek için dünyada çeşitli yollar denenmekte ve izlenmektedir. Bunların son. yirmi beş yılda en çok ilgiyi çeken ve giderek yaygınlaşanlarından -birisi uzaktan eğitim yaklaşımıdır. Anadolu Üniversitesi Eğitim Fakültesi Dergisi The file in this item is the publisher version (published version) of the article.

Her alandaki yoğun toplumsal, ekonomik ve teknolojik gelişmeler, insanların eğitim gereksinmelerinin de hızla artmasına neden olmaktadır. Bu eğitim gereksinmelerinin karşılanabilmesinde, öğretmenlerin sayısal yeterliklerinin yanı sıra nitelikli olmalarının da önemi büyüktür. Nitelikli öğretmenlere sahip olabilmek ise, öğretmenlerin yalnız hizmetöncesinde eğitilmeleri ile değil, hizmetiçinde de sürekli olarak eğitilmeleri ile olanaklıdır. The file in this item is the publisher version (published version) of the article.

Türkiye'de öğretmen yetiştirme, 16 Mart 1848 günü İstanbul'da açılan öğretmen okulu (darülmuallimin) ile başlamıştır. Buna göre, ülkemizde öğretmen yetiştirme 140 yılı aşan bir geçmişe sahiptir. 1848 yılından bu yana öğretmen yetiştirme, her zaman önemini ve canlılığını koruyan bir konu olmuştur. Özellikle Cumhuriyetin kurulmasından sonra, her hükümet döneminde öğretmen yetiştirme konusu ele alınmış; öğretmen yetiştirme sistemi, geliştirmeye yönelik olarak çeşitli boyutlarda değişikliğe uğratılmıştır. Bu değişikliklerin en önemlilerinden birisi, 2547 sayılı Yükseköğretim Yasası gereğince öğretmen yetiştiren kurumların 1982 yılında üniversite yapısı içine alınmasıdır. Bugünkü öğretmen yetiştirme sistemi, bu önemli değişikliğin sonucunda oluşmuştur. The file in this item is the publisher version (published version) of the article.

in this study, the competencies reauired by the human resource development (HRD) specialists were determined, and an assessment instrument ofthose competencies was developed. For this purpose, the literatüre on the subject was studied, interviews were held with some academic personnel at the university and some professionals in the organızations, and the assessment instrument was applied to 78 HRD specialists working in different organizations. At the end of the investigation, 36 competencies were determined and they were used as the items of the assessment instrument. in the testing of the internal consistency of the assessment instrument. Cronbach's alpha was found as .95. The suggestions made by the academic personnel of the university for determining the competencies were accepted suitablefor the content validity. in thefactor analyses which were made for testing the construct validity, factor loadings were found rather high and the items in the instrument were gathered infour groups. The findings indicated that the instrument proved to have acceptable reliability and validity for assessing -especially for şelf assessing- the comptencies of the HRD specialists in Turkey. The file in this item is the publisher version (published version) of the article.

The file in this item is the publisher version (published version) of the article.

Tez (doktora) - Anadolu Üniversitesi, Anadolu Üniversitesi, Eğitim Bilimleri Enstitüsü, Eğitim Bilimleri Anabilim Dalı, Kayıt no: 6099, Bu araştırma ile, Anadolu Üniversitesi Açıköğretim Fakültesi'nce uzaktan eğitim yaklaşımıyla uygulanan bir öğretmen eğitimi programı olan Eğitim Önlisans Programı'nın, programdan geçen öğretmenlerin öğretmenlik meslek bilgisine ilişkin amaçlanan davranışları kazanmalarında ne ölçüde etkili olduğunun belirlenmesi amaçlanmıstır. 'Öntest-Sontest Ayrı Örnek Grup Modeli'nin kullanıldığı araştırmanın verileri, 1987-1988 öğretim yılında Eğitim Önlisans Programı'na katılan 428 ilkokul öğretmenine uygulanmış olan iki test ve bir anket aracılığıyla toplanmıştır. Öğretmenlik meslek bilgisine ilişkin davranışları ölçmeye yönelik olan testler, programda öğretmenlik meslek bilgisi derslerinin öğretimine başlamadan önce ÖNTEST olarak, bu derslerin öğretiminin tamamlanmasından sonra da SONTEST olarak örneklemdeki öğretmenlere uygulanmıştır. Ayrıca, anketle, öğretmenlere ilişkin kişisel bilgiler ve öğretmenlerin, uzaktan eğitim sürecindeki öğrenme etkinliklerine ilişkin bilgiler sağlanmıştır. öntest ve sontest uygulama sonuçları ile anket bilgilerinin istatistiksel çözümlemeleri sonucunda şu bulgular elde edilmiştir: .Eğitim Önlisans Programı'ndan geçen öğretmenlerde, öğretmenlik mes lek bilgisi yönünden önemli sayılabilecek ölçüde öğrenme olmuştur. Bu, uzaktan eğitim yaklaşımının etkili olduğunun bir kanıtı olarak değerlendirilebilir. .Eğitim Önlisans Programı'ndan geçen öğretmenlerin öğretmenlik mes lek bilgisine ilişkin öğrenmelerinin, cinsiyetlerine, bitirdikleri öğretim kurumlarına ve öğretmenlikteki hizmet süresine göre değiş mediği anlaşılmıştır. .Eğitim Önlisans Programı'ndan geçen öğretmenlerin büyük çoğunluğu nun ders kitaplarından yararlanmalarına karşılık televizyon ve rad yo programlarını pek izlemedikleri ortaya çıkmıştır. Ayrıca öğret menlerin birçoğunun ek öğrenme etkinliğinde bulundukları ve yüzyüze öğretime gereksinme duydukları anlaşılmıştır. Bunların yanı sıra, beklenenin dışında sonuçlar olarak, öğretmenlerin öğretmenlik mes lek bilgisindeki öğrenme düzeylerinin, öğretim ortamlarından yarar lanma derecelerine, ek öğrenme etkinliğinde bulunma durumlarına ve yüzyüze öğretime gereksinme duyma derecelerine göre değişmediği gö rülmüştür.

Archaeological finds obtained from the settlements, sanctuaries, and necropoleis of the southeastern Aegean provide ample and detailed information about the eastern Mediterranean and the cultural and commercial ties established in the archaic period. Among all the imported votive objects, Cypriot votive figurines from the sanctuaries of Samos Heraion, Miletos Aphrodite, Emecik Apollon, and Rhodes constitute, without exception, the largest group in terms of quantity and typological diversity. Finds from the Pedasa Athena sanctuary on the Lelegian Peninsula confirm that the city was in fact a part of the Mediterranean cultural and commercial network., Uzak bölgeler arası ilişkilerin yorumlanmasında seramik malzemenin dağılımı sıklıkla kullanılan verilerin başında gelmektedir. 19. yy.’ın sonları ve 20. yy.’ın başlarında, Knidos Yarımadası’nda gerçekleştirilen ve zamanla malzemesi dünya müzelerine dağılan kazılar, oldukça heyecan yaratmış ve bir süre ilgi odağı olmuştur1. Ortaya çıkarılan buluntular Karia’nın Dor coğrafyası içerisinde kalan bu bölümünün yerel seramik geleneği ile Ege ve doğu Akdeniz kültür dünyası arasındaki ilişkilerinin anlaşılmasını sağlayan veriler sunmuştur2. Buluntular arasında yer alan Kıbrıs kökenli figürinler, 1990’lı yıllar ile bölgede artan kazı ve araştırmalardan elde edilecek sonuçların ilk habercileri olarak dikkat çekerler. Kıyı Karia’nın kutsal alanlarının malzeme çeşitliği hakkında önemli verilere ulaşılan Knidos Yarımadası üzerinde yer alan Emecik Apollon Kutsal Alanı kazılarında ele geçen Kıbrıs kökenli kireçtaşı ve terrakotta figürinler, bölgenin uluslararası ilişkiler ağı içerisindeki rolünü göstermesi bakımından oldukça önemlidir.