Search

Bu makalenin amacı Lillian Hellman’ın Büyükler ve Küçükler (1934) isimli tiyatro oyununu beden ve mekân çatışmaları bağlamında incelemektir. Bu nedenle, şimdiye kadar pek çok makale bu tiyatro oyununu feminist ve cinsel kimlikler bağlamında incelemiş olsa da bu makale hem beden hem de mekan teorileri eşliğinde yeni bir bakış açısı getirebileceğini önermektedir. Bu amaç doğrultusunda, beden, mekân teorileri eşliğinde kamusal ve özel alanın bu oyunda nasıl iç içe geçtiği ve cinsel kimliklerinde sosyal olarak oluşturulabileceğini göstermeyi amaçlamıştır., The intention of this article is to analyze Lillian Hellman’s play The Children’s Hour (1934) in terms of the intersections of body and space. For this reason, this play has previously been analyzed in terms of feminism and sexual identities, but this article proposes to bring a new perspective concentrating on theories of both the body and space. For this purpose, this article attempts to reveal how public space and private space coincide with each other and reveal that sexual identities can also be socially constructed.

Purpose Traditional houses are living spaces that the user shapes over time according to specific environmental factors and needs, which come together in a certain pattern forming some key parts of the traditional settlement texture. This pattern, which also reflects the local culture, is created by the relationships among the public, private, and intermediate spaces.The traditional Siverek architectural settlement is quite rich in such spaces. The main elements that form the urban pattern are the squaresand streets that form public spaces, the houses representing the private space, and the in-between spaces such as texture-specific dead-end streets and archways that bridge these two types of spaces. However, due to the uninformed and miscalculated interventions in the original texture, mistimed protection measures, and failure to produce solutions for preservation, these architectural gems are at risk of extinction. At this point, two problems have been identified. The first is the preservation of the historical fabric. Another problem is the incompatibility of the newly planned areas with the old texture and housing layout. The purposeof this study is to provide guidance for new planning by analyzing the spatial arrangement of the traditional Siverek settlement. Design/Methodology/Approach In this context, from public spaces to residential private spaces, the spaces and their spatial relationships in the Siverek settlement plan were examined in a hierarchical order. The interrelationships among the spatial elements specific to the original texture of Siverek were discussed, and their status regarding their functional and spatial features in the urban texture were explained.Findings As a result of the study, it is stated that the traditional settlement texture and architecture of Siverek should be documented and preserved. Furthermore, considering the fact that the physical and social components that shape the spatial elements of the traditional fabric remain valid today, the need to transfer spatial formations and spatial hierarchies between public and private spaces to new designs on the settlement scale and building scale was emphasized.Social/Practical Implications It willserve as a guide for consideration in future designs of the cityof Siverek, not by imitating traditional forms, but by analyzing spatial setup.Originality/Value This study is the first study on the public and private space relationship in Siverek.

Kadın tarih boyunca toplumsal cinsiyet rolleri bakımından ikici konumda olmuştur. Bu eşitsizlik en temelde kamusal ve özel alan arasındaki ayrım üzerinden görünür olmuştur. Toplum içerisinde kadın, özel alana itilmiş, eş ve anne rolünün çıkma imkânı bulamamıştır. Kamusal alanda ise erkek hâkim olmuş, kamusal alan erkeğin faaliyet alanı olarak kodlanmıştır. Erkek egemen sistem içerisinde yaşayan kadının mücadelesinin temel hedefi, özel alan ve kamusal alan içerisinde geleneksel kalıplardan sıyrılarak her iki cins için de eşit ve özgürlükçü koşulların sağlanması olmuştur. İki cins için de eşit koşulların sağlanması ve kadınların eşit olmayan toplumsal rollerden kurtulabilmeleri adına hukuk, siyaset ve kadın hareketleri devreye girmiştir. Bu çalışmada Osmanlı İmparatorluğu’nun son dönemlerinden başlayarak cumhuriyet dönemine uzanan süreçte kadınların kamusal alanda varlıklarını kabul ettirmeye ve bu sayede özel alandaki konumlarını dönüştürmeye yönelik mücadeleleri ile bu mücadelelerin anayasal hakların dönüşümüyle ilişkisi ele alınacaktır. Throughout history, women have been in a secondary position in terms of social gender roles. This inequality has been visible mainly through the distinction between the public and private spheres. In society, women were pushed into the private sphere and they could not find the opportunity to play the role of wife and mother. On the other hand, the male dominated the public sphere, and the public sphere was coded as the area of activity of the male. The main goal of the struggle of women living in the male-dominated system has been to break away from traditional patterns in the private and public spheres and to provide equal and liberal conditions for both sexes. Law, politics and women's movements have stepped in to ensure equal conditions for both sexes and to help women get rid of unequal social roles. In this study, the struggles of women to impose their existence in the public sphere and thus to transform their positions in the private sphere, from the last period of the Ottoman Empire to the republican period, and the relationship of these struggles with the transformation of constitutional rights will be discussed.

Günümüzde teknolojinin sunduğu imkânlar çerçevesinde esnek çalışma modelleri geleneksel istihdam biçimlerinin yerini almakta ve ev ortamında çalışmaya olanak veren home-office istihdam biçimi yaygınlaşmaktadır. Bu araştırmada, varsayılan kamusal ve özel alan ikiliğinin aksine, erkeklerin ücretli emeğini mekânsal olarak evde gerçekleştiriyor olmalarının, erkeklik inşalarında bir değişim yaratıp yaratmadığı sorgulanmıştır. Bu kapsamda, derinlemesine görüşme tekniği ile gerçekleştirilen araştırmada home-office çalışan erkek katılımcılara açık uçlu sorular yöneltilerek bu olası değişimin izi sürülmüştür. Erkeklerin çalışmayı nasıl anlamlandırdıkları, evdeki iş bölümü ve babalığa olan yaklaşımları ile cinsiyet eşitliğine dair görüşleri analiz edilmiştir. Covid-19 salgını nedeniyle home-office çalışan kişi sayısının oldukça arttığı bu dönemde salgın öncesi yapılmış bu araştırmanın, gelecek araştırmalar için ufuk açıcı olması beklenmektedir.

Bir toplumdaki değişim ve dönüşümlerin gözlemlenebilmesi için sanat ve özelde sinema önemli bir yere sahiptir. Bir toplumun ürünü olan sinema filmleri, kimi zaman toplumun içinde bulunduğu koşullardan etkilenmekte ve kimi zaman da toplumu etkilemektedir. Bu karşılıklı etkileşim her dönem var olmakla birlikte 1980’li yıllar hem Türkiye, hem de Türk Sineması için yeni bir dönemin başlangıcı olarak kabul edilmektedir. 1980 sonrası Türk Sineması’ndaki en önemli dönüşümlerden biri kadın temsillerinin sunum biçiminde görülmüştür. Bu makale, 1980 sonrası Türk Sineması’nda kadın temsillerinin toplumsal cinsiyet bağlamında yaşadıkları sorunlara karşı geliştirdikleri direnç pratiklerini açığa çıkarmayı amaçlamaktadır. Bahsi geçen dönemde Türk Sineması’nda toplumsal cinsiyet rollerine ilişkin söylencelerin devamlılığına rağmen kadınların kimlik ve cinsel kimlik arayışları ön plana çıkmıştır. Bu bağlamda bu dönemde kadın temsilleri özel ve kamusal alanda daha güçlü karakterler olarak temsil edilmeye başlanmış ve toplumsal klişeleri yıkmaya gayret göstermiştir. Mine filmindeki kadın temsilleri Türkiye’de toplumsal cinsiyet bağlamında özel ve kamusal alanda yaşanan sorunların gözlemlenmesini sağlamaktadır. Bu gözlem yapılırken feminist bakış açısı merkeze alınmıştır.

Kamusallığın Yapısal Dönüşümü, felsefe, sosyoloji, tarih, iletişim gibi farklı disiplinlerin verilerini sentezleyerek demokrasilerin örgütlenme ya da meşruiyet ilkesi olarak kamusal alanın jeneolojisini yapan olağanüstü kapsamlı, paradigmatik bir eserdir. Bu eserin önemi, her şeyden önce, Eleştirel Teori’nin normatif bir temelde yeniden yapılandırılmasına imkan veren “tahakkümden bağımsız iletişim” düşüncesinin ele alındığı ilk yer olmasıdır. Habermas’ın felsefesinde kamusal alan, bireylerin özel alanlarından çıkarak eşit yurttaşlar olarak tartışmaya katılabildikleri, toplumsal, kültürel ve politik her türlü mesele üzerine söz söyleyebildikleri, özgür tartışmanın alanı olarak tanımlanır. Ona göre, burjuva toplumuna özgü tarihsel bir kategori olarak ortaya çıkan ve gelişen bu alan, rasyonel tartışma yoluyla yurttaşlar arasında mevcut problemlerin çözümü için rasyonel bir uzlaşmanın tesis edilebilmesini mümkün kılması anlamında demokrasilerin kurucu/normatif unsurlarından birini oluşturur. Bu anlamda, kamusal alan, yurttaşların kendi kaderlerini özgür tartışma yoluyla belirleyebildikleri, rasyonel politik irade oluşumu alanı olarak kavranır. Eserin son bölümünde, 19. Yüzyıldan itibaren bu yapıların çözülme eğiliminde olduğunu, kamusal alanın bireylerin tahakküm altına alınmasına götüren yapısal bir dönüşüme uğradığını ileri sürse de, Habermas’ın felsefesinin evriminde (farklı teorik çerçeveler içerisinde de olsa) rasyonel politik irade oluşumunun mekanı olarak kamusal alanın ideal bir şekilde nasıl tesis edileceği daima merkezi bir tema olarak kalır. Bu makalede, ilk olarak Kamusallığın Yapısal Dönüşümü’nde hem tarihsel hem de normatif bir kategori olarak kamusal alanın ele alınış biçimi tartışılmaktadır. İkinci olarak Habermas’ın, kamusal alanın yapısal dönüşümüne ilişkin yorumunun açmış olduğu temel tartışmalar ele alınmaktadır. Jurgen Habermas’ The Structural Transformation of the Public Sphere is a remarkably comprehensive and paradigmatic work, which explains the genealogy of the public sphere as organization and legitimation principle of the democracies by synthesizing data from different disciplines like philosophy, sociology, history, and communication. The primary significance of this work is that the idea of "communication free from domination" was dealt with for the first time and facilitated the reconstruction of Critical Theory on a normative basis. In Habermas' philosophy, the public sphere is defined as the realm of free discussion, where individuals can join the discussion as equal citizens and speak about all social, cultural, and political matters. This sphere, which emerged and developed as a historical category peculiar to the bourgeois society, is one of the constitutive/normative elements of democracies, and enables the constitution of a rational consensus among citizens for problem-solving thanks to rational discussions. In this sense, the public sphere is conceived as the realm of rational political will formation, in which citizens could determine their destiny through free discussion. Although it is claimed in the last part of the book that these structures have dissolved since the 19th century, and that the public sphere have been undergoing a structural transformation leading to the domination of individuals, how to ideally establish the public sphere as the medium of rational political will formation always remains a central theme in the evolution of Habermas’ philosophy (albeit within different theoretical frameworks). In this article, the ways in which public sphere as a historical and normative category is dealt within the Structural Transformation of the Public Sphere are discussed. Secondly, the main debates that followed Habermas’ work and his comments on the structural transformation are tackled with.

06.03.2018 tarihli ve 30352 sayılı Resmi Gazetede yayımlanan “Yükseköğretim Kanunu İle Bazı Kanun Ve Kanun Hükmünde Kararnamelerde Değişiklik Yapılması Hakkında Kanun” ile 18.06.2018 tarihli “Lisansüstü Tezlerin Elektronik Ortamda Toplanması, Düzenlenmesi ve Erişime Açılmasına İlişkin Yönerge” gereğince tam metin erişime açılmıştır. 1919_1929 yılları arasında kamusal alanın kapısı Afgan kadınlarına açıldığı yıllardır. 1934_1973 yıllarında kadınlar için üniversiteler açılmış ve erkeklerle aynı ortamda eğitim görmeleri sağlanmıştır. Ilavaten bu yıllarda kadınlar siyasi, idari, hukuk ve ekonomik kurumlarda çalışma hakkı kazanmıştır. Kadın hayatının siyasal boyutu 1965 yılında gerçekleşen parlamento seçimleri ile şekil almıştır. Seçim sonucunda Ruqiye Habib, Anahita Rateb Zade Kabil, Hadice Ahrari ve Mahsome Esmeti‟ni milletvekili olarak seçilmiştir. Aynı yıllarda Kubra Noorzai Sağlık Bakanı olarak, Şefiqe Ziyayi ise bakan danışmanı ve 3 kadın senator olarak görevlendirilmiştir.14 kadın da mahkemeye hâkim olarak görevlendirilmiştir ve oy verme hakkına sahip olmuştur. Ancak 1992-2001 yıllarında Afganistan'da Mücahitler ve Taliban döneminde de devam eden kadının toplumsal ortamdan silinmesi süreci başlatılmıştır. Bu dönemlerde kesin kararlarla kadınlar toplumsal hayattan tamamen uzaklaştırılmıştır. 2005 yılından itibaren ise Taliban döneminin sonlanmasıyla birlikte yeniden bir demokratikleşme süreci başlamıştır. Bu zaman zarfı içerisinde özel ve kamusal alan ayrımında özellikle kadınlara yönelik ciddi dönüşümlerin yaşandığı görülmektedir. Bundan dolayı bu çalışmada Afganistan'ın sosyo-politik tarihinden yola çıkılarak toplumsal cinsiyet ve siyaset olgusunu tartışarak kamusal ve özel alan ayrımında kadın olgusu tartışılmıştır. Çalışmada süreçle ilgili literatür derlemesine dayalı bilgi aktarımının yanısıra nitel araştırma veri toplama tekniklerinden sözlü tarihe yer verilmiştir. Bu çalışmada 5 Afgan kadının sözlü anlatılarına yer verilmiştir. kadınlarının tecrübelerinden, hayat hikâyelerinden yola çıkarak dönemler arasındaki sürecin etkilerini sorma imkânı yakalanmıştır. Bu kadınların anlatıları aracılığıyla kültürel ve toplumsal sistem arasındaki değişiklikler kopuşlar özelinden gidilerek "anomi" olarak tasvir edebileceğimiz örüntülerin nedenleri açığa çıkartılmak istenmiştir. Between 1919 and 1929, it was the period when the door of public life was opened and shaped for Afghan women. İn this decade women started their education and working life and they were sent to Turkey to acquire further education. Between 1934 and 1973, the field of education was improved and universities for women were opened in the same environment with men. Moreover, in these years the field of work had expanded and women achieved permission to work in different fields like political, administrative, legal, economic and judicial institutions. In the parliamentary elections that took place between these years in the political life of Afghan women (1965), Ruqiye Habib, Anahita Rateb Zade Kabil, Hadice Ahrari and Mahsome Esmeti were elected as deputies; Kubra Noorzai started with the appointment of a female Minister of Health, and Chief Advisor Qiyayi Ziyayi,and three other women as senators. In 1971, 14 women were appointed as Judges to the court. Women achieved the right to vote in 1976. However, with the Mujahideen period in Afganistan during the years between 1992-2001, the process of women's participation in public spaces was narrowed and the despotic practices began to takeplace. Since 2005, with the end of the Taliban period, a process of democratization has started to show itself again. During this period, it is seen that there are serious changes in the distinction between private and public spheres, especially for women. Therefore, the phenomenon of gender and politics has been discussed based on the socio-public history of Afghanistan and the phenomenon of women distinction in both governmental and private sphere has been discussed. In this study, oral history from qualitative research and data collection techniques is included as well as information transfer based on literature review related to the process. The study included oral narratives of five Afghan women who experienced the socio-political practices of today's Afghanistan before and after 1992.

Kadının temsil sorununa gereken önemin verilmediği bir gerçektir. Kadınlar ekonomik hayatta, eğitim hayatında, çeşitli meslek guruplarına katılımda, kısacası hayatın her aşamasında cinsiyet ayrımcılığına tabi tutulmaktadırlar. Erkek devleti kuran, yöneten tarafta, kamusal aklın temsilciliğini yaparken, kadın özel alan ile sınırlandırılmıştır. Toplumsal cinsiyet açısından kadına uygun görülen rol aile içi roller olmuştur. Modernleşen dünyada hukuksal olarak kadına dair bir takım iyileştirmeler yapılmış olsada bunlar yeterince uygulanmamaktadır. Ataerkil bir toplumda, hatta ataerkil bir dünyada yaşıyoruz. Çalışma hayatında, toplumsal cinsiyet açısından cam tavana çarpan kadınlar hak ettikleri konumlarda olamıyorlar. Kadınların yönetici olamayacağının gerekçeleri olarak da fıtrat, duygusallık, kırılganlık, doğurganlık gösterilmektedir.Bu tezde, kadınların siyasal katılımının ve yükselmesinin önündeki engellerin neler olduğu ortaya konulmaya çalışılmıştır. Özellikle mahalle teşkilat zemininden yukarıya kademe kademe yükselemeyen, önüne bir takım engeller konan kadınların temsil sorunları ele alınmıştır. Bu sorunları tespit amacıyla, nitel araştırma yöntemi kullanılarak, parti teşkilatlarının en alt kademesinden en üst kademesindekilere kadar kadın siyasetçilerle yarı-yapılandırılmış mülakatlar gerçekleştirilmiştir.Siyasi mekanizmanın işleyişindeki yapısal nedenlerin ve bunu oluşturan toplumsal dinamiklerin neler olduğuna bakılmıştır.Toplumsal cinsiyet açısından cam tavan sendromu üzerinde de durulmuştur. Genel olarak veya fiili parti siyasetindeki engeller, parti içerisinde terfinin güçlükleri, Türkiye'deki kadınların siyasete katılım durumları, siyasal katılımın artışında partilere düşen görevler, Türkiye'de kadınların sadece aile bakanlığında görev alması, kadının siyasete katılımında ailenin desteği başlıkları altında toplanan veriler analiz edilmiştir. Bu çalışmada varılan sonuç ise, kadınların siyasete katılımının yeterli düzeyde olmamasının başat nedenlerinin toplumsal cinsiyet rolleri, sosyoekonomik ve kültürel nedenler olduğu, literatüre parelel şekilde katılımcılar tarafından da teyit edilmiştir. Anahtar Kelimeler: Toplumsal Cinsiyet , Özel Alan , Kamusal Alan , Cam Tavan, Siyasal Katılım. There is little attention paid to questions related to the women's representation. The women are subjected to gender discrimination at different stages of life like economical and educational life and they are facing dificulties in participation to various professional groups. While the male establishes and governs the state and representing the public mind, the woman is limited to the private sphere. The role that deemed suitable for women in terms of gender are in-house roles. In the modern world, some legal improvements for women has been made but it does not implemented sufficiently. We are living in a patriarchal society and even in a patriarchal world. Women at their work, in terms of gender faced the glass ceiling, cannot be in the positions they deserve. Feminine, fragility, fertility, were also shown as justification that women could not be rulers. In this thesis, the obstacles to political participation and the demands of women for higher positions will be eloborated. Especially the problem of womens representation in politics and women who are even not able to rise up gradually in the neighborhood organization floor and obstacles they face will be discussed. In order to identify these problems, semi-structured in-depth interviews were conducted with female politicians from the lowest to the highest levels of the party organizations. The structural reasoning behind the political mechanism and the social dynamics were examined.There is also attention paid to the subject 'glass ceiling syndrome' in context of gender. Topics as; obstacles in general or in specific political parties, the difficulties of promotion within the party, women's political participation in Turkey, the duties of parties in the promotion of political participation, the fact that mostly post as ministry of family given to women politicians in Turkey and the support of the family for participation in politics of women has been analyzed. The conclusions of this study, as confirmed by the participants in parallel with the literature is that gender roles, socioeconomic and cultural reasons were the main reasons for the insufficient participation of women in politics.Key words: Gender, Private Space, Public Space, Glass Ceiling, Political Participation. 167

İletişim teknolojilerinde yaşanan gelişmeler, gündelik yaşamı doğrudan değişime uğratmıştır. Kamusal ve özel alan arasındaki sınırlar yeniden biçimlenmektedir. Toplumsal yaşamı anlamada, yeni medyanın gündelik hayattaki yeri gittikçe önem kazanmaya başlamıştır. Yeni iletişim teknolojilerinde yaşanan gelişmeler, kamusal/özel alan tartışmalarına da yansımış ve neyin kamusal, neyin özel olduğuna dair düşünceleri daha da karmaşık hale getirmiştir. Kamusal ve özel alanda yaşanan bu dönüşüm, bu kavramları yeni medya ile yeniden düşünmeyi gerekli kılmıştır. Yeni medya kullanımıyla, insanların kamusal ve özel alan kavramları algısı yeniden inşa olmaya başlamıştır. Bu çalışmada kamusal ve özel alan kavramları, "yeni medya" kavramı ile yeniden düşünülerek, yeni medyanın nasıl bir alan oluşturduğu ele alınmıştır. Tezin birinci bölümünde, Jürgen Habermas, Hannah Arendt ve Richard Sennett'in kamusal ve özel alana yönelik düşünceleri incelenmiştir. Tezin ikinci bölümünde, yeni medya kavramı ile mahremiyet kavramları birlikte ele alınarak, yeni medya araçlarının hayatımıza girmesiyle birlikte mahremiyet algısının yeniden inşa olma süreci tartışılmıştır. Tezin üçüncü bölümünde, yeni medya tanımı ele alınarak, kamusal ve özel alan kavramları yeni medya üzerinden tekrar incelenerek yapılan araştırmanın problemi, amacı ve bulguları aktarılmıştır., Developments in communication technology has directly interfered with daily life to change. The boundaries between public and private space is reformed. Understanding of social life, the place of new media in everyday life began to grow. Developments in new communication technologies, also reflected to public / private discussions and thoughts on what the public and what is private has become more complex. In this context, the transformation taking place in public and private spheres, have made it necessary to rethink these concepts with new media. The use of new media, the public and private spheres of people began to be rebuilt in the perception of concepts. The concepts of public and private spheres in this study, it was discussed how the new media creates a space by considering the "new media" concept. In the first part of the thesis, Jürgen Habermas', Hannah Arendt's and Richard Sennett's ideas for public and private spheres were discussed. In the second part of the thesis, taken together with the concepts of privacy and new media, the process of being rebuilt of the sense of privacy by the new media's integration to our lives was discussed. In the third part of the thesis, by considering the definition of new media, the concept of public and private spheres were discussed again through new media. At the same time, problem of the research conducted, the purpose and findings were presented

Tez (Yüksek Lisans) -- İstanbul Teknik Üniversitesi, Fen Bilimleri Enstitüsü, 2015, Thesis (M.Sc.) -- İstanbul Technical University, Institute of Science and Technology, 2015, Mimarlık, ister vahşi hayvanlara, ister düşmana, ister ‘düşük gelirli gruplara’, ister ‘başkalarına’, ister ‘doğaya’, ister yağmura karşı tarih boyunca kendini ‘ötekinden’ koruyan bir pratik olagelmiş olsa da, bu çalışmada mimarlığın herhangi bir öteki oluşturmadan varolabilme potansiyellerinin izi sürülür. Bugün mimarlık kitlesel bir üretim, temsil ve tüketim nesnesi haline gelmiştir. Günden güne mimarlıkla ilgili sorunlar kitlesel iletişim araçlarında ve toplumsal bütünlükler içinde daha çok konuşulmakta ve tartışılmaktadır. Kent içinde yeşil alanlar bir bir spekülasyon alanına dönüşmekte, kentsel mekanın niteliği üzerinden değil rant üzerinden kararlar alınmaktadır. Hızlı üretim-tüketim sistemi, iyi planlanmamış hızlı dönüşümlere yol açmaktadır. En güncel ve tarifi belirsiz konulardan biri olan ekoloji sorunu! dahi ekolojik kent üretimleri biçimine (işlevsiz ecocity’ler) bürünerek yeni bir tüketim ortamı oluşturmaktadır. Tüketim ve güç ilişkilerinin şekillendirdiği kent deneyimi kesintisiz homojen bir mekan örgüsüne dönüşmektedir. Kent hayatı hatta kamusal alan bile ‘olay’ kavramından uzaklaşmış, alışkanlıkların ve rutinin mekanı olmuştur. Kentte insan ‘tüketici’ olmanın ötesine geçememektedir. Tanık olunan bu homojenleşmeye karşın mimarlığın nasıl bir pozisyon aldığı/alacağı ya da almakta olup olmadığı oldukça kritiktir. ‘Küreselik etkisinde’, kent-kır ayrımının silikleştiği ve yapılı çevre ile doğal çevrenin bir bütün içinde değerlendirildiği ortamda, ‘öteki’ yaratmadan, kendi mekansallığını değişken kılabilen bir mimarlık mümkün müdür? Mimarlık ‘tekil bir nesne’den ‘kent, yapı, peyzaj’ olan açık bir ‘alan’a dönüşebilir mi? Bu tartışmalar kamusal alan/özel alan bir diğer deyişle kent mekanı ve barınma mekanlarının bir bütünsellik halinde açılma potansiyelleri ve heterojen mekan kavramı üzerinden sorgulanacak, kent deneyiminde özgürleşme aralıklarının izi sürülecektir. Çalışmanın oluşmasında rol oynayan faktörler son yıllarda Türkiye iç gündeminin büyük bir kısmını oluşturan kamusal alan, yeşil alan ve şehir hakkı üzerinden tartışmalara yol açan ‘’kriz’’lerdir. Çalışmanın amacı krizleri kabul edilmiş karşıtlıklar (kamusal alan/özel alan) ekseninde tartışmak yerine, bu karşıtlıkları aşan mekansal arayışlara ulaşmak hedeflenmiştir. Böylece kamusal alanın yüzleşmekte olduğu dönüşüme karşı oluşturulacak direniş kamusal ve özel alanı kapsayacak üçüncü bir mekanda aranır. Bu kapsayıcı mekanda mimarlık edimlerinin güncel düşünce sistemleri üzerinden tekrar düşünülmesi amaç edilmiştir., Throughout history, architecture has always been seen as a practice against wild life, nature, enemies or low-income groups; briefly ‘others’. Anyhow, this study aims to trace potentials of ‘architecture without ‘others’’. Architecture has become a mass production and consumption object which has been critised within mass media and public masses yet still the public spaces and green areas have been rapidly speculated as urban rant strategies by productionconsumption chains which gives way to poorly designed and misguided urban areas. The processes shaped by power and consumption relations forms continous homogenous urban scapes in which urban experience acting within a routine lack of ‘event’, in which urban dweller is obliged to be a consumer. Today, even the ecological crisis turns out to be huge dwelling constructions in terms of ‘eco-cities’ which becomes abandoned dysfunctional satellite settlements. At this point it is so critical that how will architecture act opposed to this homogenezation processes of urban experience inside urban scape which is rapidly enclosed as spaced of consumption? The main intend of the thesis is keeping a position which is not trying to defend public space, it is trying to put forward a way to achieve a different way of dwelling without private and public notions, in another way to achieve all kinds of dualities that architecture has to face. Within the massive impact of globalisation, boundaries between modern dualities such as urban/rural, public/private and nature/architecture blurring. Instead of thinking between dualities blurring boundaries give way to reach the conception of thirding which can be regarded as ‘heterogeneity’ of urban entities and space itself. The heterogeneity could be a way to a defeat quasi-public spaces by not defending public space against private ones, but proposing an alternative conception of public and private which means an alternative way to dwell and experience the city with the help of heterogeneous spaces. One of the main reasons of studying this subject is also the crisis of public space we witness today which is also linked to the green areas and city right discussions heavily held by urban dwellers. The solution for solving the public space crisis should be first establishing a perspective over public/private duality. The aim is to find out a way to liberate urban dweller within hetereogenous urban intervals which are capturing a third way of dwelling. Is it possible to ‘extend’ the limits of architecture and find out a way to architecture without ‘others’? Is it possible to capture a way of creating heterogeneous spaces which welcomes different groups of people and different ways of dwelling. Thus, the study aims to find out a way of practicing architecture which captures all alternatives beyond fixed spaces, even beyond architecture itself. A ‘field’ whose entities are constantly changing, which can be considered as infrastructure or programme. Main theme of the study is the ‘Field Theory’ which is proposed by Stan Allen, architectural theoretician. In order to analyse ‘Field Theory’, two main theoretical approaches of two philosophers and one geographer are selected to examine the possibilities of heteregenous field practices. First one is the ‘Third Space’ of Edward Soja, second one is ‘Holey Space’ of Gilles Deleuze and Felix Guattari. These two theories are examined in order to get main notions of ‘field’. Thereafter, the study comes closer to the practical approaches by surveying architectural works from the ‘field’ point of view. Regarding all the notions gathered from the theoritical and practical approaches the study attains three conceptions; simultaneity, formation and act, which are considered to be the guidelines of ‘field’ practices. These conceptions also surveyed in three contemporary architectural examples in the last chapter. The aim was to find the common values of each project and try to enforce the guidelines of ‘field’ practices. In conlusion, in order to overcome the crisis we are witnessing today, the architecture should extend it’s boundaries and lead a way to an architecture which is not othering but capturing the multiplicities, simultaneities, formation, process, program and act., Yüksek Lisans, M.Sc.

Tez (Yüksek Lisans) -- İstanbul Teknik Üniversitesi, Fen Bilimleri Enstitüsü, 2013, Thesis (M.Sc.) -- İstanbul Technical University, Institute of Science and Technology, 2013, İnsan ve kentin karşılıklı ilişkisi ilgi çekicidir ve bu nedenle birçok çalışmanın konusu olmuştur. Yapılan çalışmalarda kent aktörü olarak insan, bireysel ve toplumsal eylemleri üzerinden kenti değiştirme etkisi üzerinde durulmuştur. Son yıllarda konut alanları üzerinden yapılan incelemelerde, birçok araştırmacı (Blakely ve Snyder, 1997; Kurtuluş, 2005; Firidin Özgür, 2009; Mumcu Uçar, 2005 vb.) yeni konut sunum biçimlerinin oluşturdukları sınırların toplumsal hayat üzerindeki etkisini araştırmaktadır. Bütün bu çalışmalarda konut bölgelerinde oluşturulan sınırların, mekansal ve toplumsal olarak ayırıcı etkilerinden bahsedilmekte, ancak mekandaki varlıklarının mekansal ayrıma neden olmalarının yanında pozitif etkilerinin de olduğu atlanmaktadır. Bu nedenle, bu tez kapsamında yapılan çalışmada sınırların negatif yönlerinin yanında pozitif yönleri de araştırılmaya çalışılmıştır. Yapılan inceleme, sınır oluşumlarının hem mekansal hem de sosyal nedenlerini ortaya çıkarmayı amaçlamaktadır. Bu amaç doğrultusunda, gündelik hayatta sıkça karşılaştığımız –farkında olarak ya da farkında olmadan onunla çevrildiğimiz– sınırların neden ve nasıl oluştuklarına cevap aramak çalışmanın toplumsal boyutunu oluştururken, sınırların fiziksel mekândaki izdüşümlerinin tespit edilmesi, araştırmanın mekânsal boyutunu oluşturmaktadır. Sınırlar, ilk olarak barınma ihtiyacı söz konusu olduğunda, toplumsallaşma süreci başında basit malzemelerle yaşama mekânını tanımlama amaçlı olarak oluşturulmuştur. Çalı, ağaç dalı, yaprak vb. malzemeler kullanılarak oluşturulan sınırlar öncelikle güvenlik ihtiyacını giderme amaçlıdır, sınırlar oluşturularak vahşı doğa ve iklimsel koşullardan korunulmaya çalışılmıştır. Bu amaçlar doğrultusunda birey sınır davranışında bulunurken, yapıcı olduğu kadar yıkıcı davranış da sergileyebilir. Bu tür davranışların izleri sürülürken çeşitli işaretler keşfedilmektedir. Bu işaretler soyut ve somut olarak ayrılabilir, başka bir deyişle hissedilen ve görülen olarak da açıklanabilir. Sınır davranışında bulunan bireyin nerede somut ve nerede soyut işaretler kullandığını bulabilmek için, sınırın oluşturulduğu çevre faktörlerinin araştırılması gereklidir. Birey, kent üzerindeki en aktif müdahalesini güvenlik ihtiyacını karşılayacağı ve özel ilişkilerini yaşayabileceği bir mekan oluşturmak amacıyla gerçekleştirmektedir. Mahremiyet sağlama isteği yanında, insanların kullandığı araçlar ve onu etkileyen toplumsal koşullar arasında; özel ve kamusal ayrımında insan eylemi, kültürün sınırları şekillendirici etkisi, psiko-sosyal alan davranışı ve mülkiyet sayılabilir fakat bu etmenlerin çoğaltılması mümkündür. Sınırlara, mekânı belirtmede ihtiyaç duyulur, çünkü mekân, sınırlar ve sınırların çevrelediği boşlukla tanımlanmaktadır. Mekân, sadece sınırlar ya da sadece boşlukla tanımlanamamaktadır. Mekan sınırları ile tanımlanırken, tanımladığı boşluk ile bünyesinde insanı barındırmaktadır. Mekanın bünyesinde insanı barındırması ve insanı kente kazandırması açısından boşluk değeri, tanımlayarak özel bir mekan oluşturması açısından sınırları önem arz etmektedir. Sınırlar tanımlama, iletişim kurma ve düzen koruma işlevleri ile mekanda oluşmaktadırlar. Bu işlevleri ile sınırlar kent mekanında kenti oluşturan, şekillendiren ve düzenleyen elemanlar olmaktadır. Sınır davranışının birincil işlevi tanımlamaktır. Tanımlama işlevi sonucunda, sınırlar ile tanımlanan bir şeyin ulaşacağı son nicelik veya nitelik noktasına ulaşılmaktadır. Bu nokta sayısal bir değer olduğu gibi mekânsal bir öge de olabilmektedir. Ayrıca sınır noktanın dışında, çizgi ve yüzey ile de fiziksel olarak temsil edilmektedir. Sınırlar mekanı tanımlarken insanı barındırmasından dolayı mekanı ve içindeki insanı iletişime de sokarlar. Ayrıca sınırlar insanın, özel alan dışında tanımlanan kamusal alan ile iletişimini kurmakta ve düzenlemektedir. Sınırların ilk mimari elemanı duvarlardır. Sınır ögesi duvarların öncülleri, farklı halkları, gelenekleri barındıran kentlerin etraflarını çeviren surlardır. Surların yapılış amacı; kenti tanımlamak, kent düzenini sağlamak ve dışarıdan gelebilecek saldırılara yani yabancıya karşı kent birliğini ve kentliyi korumaktır. Antik ve Ortaçağ kentinde kent sınırında oluşturulan surlar, modern kentin kuruluşu ile işlevlerini yitirmişlerdir. Temel sınırlama –tanımlama, iletişim kurma ve düzen koruma– işlevlerine hizmet eden ve kent çevresinde oluşan surlar, artık günümüz kentlerinde “kent içinde kent” oluşturan kapalı konut yerleşimleri etrafında farklı biçimlerde görülmekte ve içerideki insanı dışarıdaki insandan korunma amacı ile oluşturulmaktadır. Kent sınırları olan surların, kent mekanı içine farklı görünüşleri ile girişi toplumsal kırılmalar ile şekillenmiştir. Fransız devrimi sürecinde yükselen burjuva sınıfının hazırladığı Sanayi devrimi kentin mekansal olarak değişimine neden olmuştur. Kırsal kesimin değer kaybetmesi sonucunda kente doğru bir göç hareketi başlamış, sanayi bölgelerinin etrafında sanayide çalışanlar tarafından kamu arazileri üzerinde ilk gecekondu alanları oluşturulmuştur. Gecekondulaşma hareketinin karşısında, artan nüfusun kent hayatını kaotikleştirmesi sonucu oluşan güvenlik talebine ve küreselleştirmenin getirdiği bir örnekleşme sürecine yanıt olarak farklılaşma isteğine göre şekillenen planlı bir konut arzı gelişmiştir. Bu iki aktörlü yapısı ile konut alanları, farklı sınır türlerini barındırması açısından önemlidir. Çalışma kapsamında İstanbul kenti üzerinden konut alanlarındaki değişim incelenmiştir. İstanbul kenti, farklı konut sunum biçimlerini barındırması ve bu sunum biçimlerinin farklı sınır davranışı göstermesi dolayısıyla seçilmiştir. Çok aktörlü yapısı ile çalışma alanı olarak uygun görülen İstanbul kenti üzerinde gerçekleştirilen alan çalışması İstinye Semti üzerinde gerçekleştirilmiştir. Çalışma, vaziyet planı üzerinden tespit edilen sınırların mekan üzerinde deneyimlenmesi, fotoğraf ile belgelenmesi ve alanda seçilen bir rota üzerinde yürüyen yayanın deneyimi ile oluşturulan haritalama yöntemi ile sınır analizi gerçekleştirilmiştir. Haritalama ile oluşturulan çalışmada seçilen bölge üzerindeki sınırların, hareket halinde olan yayanın kent algısına olan etkileri yorumlanmıştır. Çalışmada sınırların avantajlı ve dezavantajlı kullanımları tespit edilmiştir. Çıkarılan sonuçlar, sınırların kent mekânında gerekliliklerine ve yoğun kullanımlarında kent mekânında oluşturdukları dezavantajlı durumlara ışık tutmaktadır. Bu sonuçlara göre; kentte sınırlar, sokakları tanımlamakta, sokak ile konut kapısı arasında sosyal hayatla iletişim kurmakta, insanı barındırması bir yana insanı kamusal alana kazandırarak katkı sağlamaktadır. Dezavantajları bakımından sınırların, zaman zaman tanımsız alanlar yarattıkları söylenebilir. Yarattıkları tanımsız alanlar, kentli tarafından sakınılan bölgeler oluşturmaktadırlar. Sakınılan bölgede kullanım azalmakta ve o bölge tenhalaşmaktadır. Kentli tarafından sağlanan özdenetim az kullanım dolayısıyla zayıflamaktadır. Sınırların oluşumu ve konumlanmalarında mimar ve plancıların rolü önemlidir. Çünkü mimar ve plancıların tasarım sürecinde bulunduğu kentin planlı parçalarında konutlar üzerinden oluşan ya da kamusal alanın tanımlanmasında kullanılan sınırlar, kullanıcısının talep ettiği özel alan tanımlamasını ve iletişim seviyesini sağlamıyorsa, o kent parçasının yaşanılabilir olarak adlandırılması mümkün değildir. Plancı ve mimarların farklı kültürlerin, kişiliklerin kamusal mekânda nasıl birleştirileceğine dair kesin görsel kuralları bulunmamaktadır ve farklı kültürlerin, yaşların, sınıfların bir araya getirileceği konut projelerinin nasıl tasarlanacağı konusu da açık değildir. Günümüz konut mekânları farklı karakterleri içeren bir yapıyı oluşturmak için değil, farklılıkları ön plana çıkaran bir anlayış ile tasarlanmaktır görüşü savunulabilir. Sonuç olarak, tasarım süreci ile kenti şekillendiren mimarlık ve planlama sürecine katılan her bir profesyonelin, sınırların avantajlı ve dezavantajlı yönlerini bilerek ve avantajlı yönlerine çalışan sınırlar oluşturarak, dolaylı olarak toplumsal hayata katkıda bulunmaları söz konusu olabilir., The relationship between humans and city is interesting, so it had been the subject of researches many times. The humans, as an actor of city, and their effect at evolution of cities by their personal and social behaviours were emphasized in these researches. Many researchers (Blakely ve Snyder, 1997; Kurtulus, 2005; Firidin Ozgur, 2009; Mumcu Ucar, 2005 etc.) has studied the effect of new residental trends and concepts on social life in their researches about residental areas which hosts humans and include them inside public space. In all these studies, the seperation effect on residental and socail of borders, created by human behaviours, at residental zones was considered but the positive effects of existence of borders at residential areas have not been considered. This is why; in this thesis, positive effects of borders will also be considered in addition to the negative effects. The aim of this survey is discovering the both the spatial and social reasons of borders. The reasons and hows of border behaviours which are usually encountered in daily life and makes us to evolve with of without awareness comprises the social content. On the other hand, the projection of these border behaviours on physical space comprises the spatial content. At the begining of socializition, borders were formed with basic materials to describe a living space because of the necessity of shelter. Borders which were formed with shrub, bough, leaf etc. primarily aimed to fulfill the need of safety. People tried to protect themselves from wilderness and climatic conditions by forming borders. A person can be either constructive or destructive while acting border behaviour, thorough of these. Various signs was discovered when examining these behaviours. These signs can be classified as abstract and concrete, or in other words they can be explained felt signs and visible signs. Environmental factors of the borders behaviour must be studied to discover where or when a person in border behavior uses abstract signs or concrete signs. The main motivation of the alteration on cities by town-dwellers is fulfilling the need of safety and privacy. In addition to fulfill the need of privacy, there are other tools of humans and other conditions which effects humans such as; the distinction of human acts in private and public area, the culturel affects, psychosocial area behaviour and ownership. These conditions can be diversified further. The borders are needed to indicate the space because space is described by borders and emptiness which is encircled by these borders. Space can not be described without one of these. Space is described with its borders and emptiness which is encircled borders and hosts humans. The emptiness value of space is important because of the human that be accommodated in its structure and the borders of space is important because borders are described space and constituted a privacy. Borders are formed at space with identification, contact and system protection functions. With these functions borders are elements which compose, reshape and organize the city. The primary function of border behaviour is to describe. The conclusion of describing function, the last quantity or quality point of something which was defined by borders is attained. This point can be quantitative worth and also be a spatial elemant. Furthermore, borders can be represented with line and surface additionally with point. Borders defines space and then they make person to communicate. This is why, borders communicate with space and person in space. Also borders make person to communicate with public space that is defined by borders of private space and organize the communication. The first architectural element of borders are walls. The primitive examples of walls, sorrounds cities which hosts different folks and traditions. The goal of building city-walls is identifing the city, protecting the city order and protecting the city and the residents againist attacks foreigners. The first walls which were constructed in ancient and middle-ages has lost their functions with the establishment of modern cities. They are not serving identification, communication and protection in present, they are being used for sorrounding rsidental complexes which creates “cities in cities” by purpose of protection from the enemy inside the city. The new concept of city walls inside the residental areas are shaped by social breakdowns. Bourgeois Class, which has risen up during the French Revolution, caused the spatial evolution of cities. The proletarians, who works in industirial areas, has first formed squatter house areas on public lands near to these industrial areas. İmmigration to cities has been initiated because the lands in villages went down in price. These immigration caused an increase in chaos and safety demand on city life. In addition to these, the trend of standardizing which has based by globalization has formed another trend, differentiation. Safety and differentiation demands require resident supply which must be planned. The above mentioned process is searched through İstanbul city. İstanbul has suitable examples for border research because İstanbul has a variety of different residental trends caused by industrilization and globalization processes and these trends have different border behaviours. The border survey is carried out on residental areas in accordance with the multi-actor structure of Istinye. The survey is carried out by experiencing, documenting with photographes and mapping the borders which are detected on site plan. The positive and negative usage of borders has been detected at field study on borders at Istinye, Istanbul-Turkey. These results are illuminating the requirements of borders in cities and their disadvantages on intensive usage. According to these results; borders in the cities identify the streets, communicate the social life between the street and house doors and host the humans. In addition to these; these borders includes the people into public space. The creation of unidentified space can be defined as a negative effect of borders. These unidentified borders have too many unknowns so they are forming bewared regions. The usage of these bewared regions decline and this region gets deserted and isolated. The auto control supplied by city-dwellers disappear because lack of usage. The role of architects and city-planers is significantly important at forming and placing borders. Because if the borders can not supply enough privacy, this city can not be defined as inhabitable. And yet, city-planers or architects has no certain rules about combination of different cultures and characters in public space and the residence projects which consists different cultures, ages and classes is still an enigma. Maybe because of this today’s residental areas aren’t designed to contain different characters itself but are designed with a perception which highlighting differences. In a conclusion that can be recommended to all professionals who attended to architecture and planning process which transforms the city, they must examine positive and negative effects of borders and use borders which have positive effects. With these suggestions architects and planers may indirectly contribute to the social life., Yüksek Lisans, M.Sc.

Hemen bütün toplumlarda ve bütün çağlarda kamusal alan erkekle, özel alan ise kadınla bütünleştirilmiştir. Bu gerçeklik üzerine inşa edilen bu çalışma, Türkiye'de kamusal alanın öznesi olmaktan çok nesnesi konumunda olan kadının eski Türk toplumlarından günümüze kadar geçirdiği sosyal ve siyasal dönüşümleri ele alarak, günümüz siyasal yaşamında hangi noktada bulunduğunu ortaya koymak amacıyla yapılmıştır. İki bölümden oluşan çalışmanın birinci bölümünde kamusal alan/ özel alan kavramları ele alınmıştır. Ayrıca kamusal alan/özel alan ayrımında kadının hangi noktada konumlandırıldığı analiz edilmiştir. Yine bu bölümde Batı?daki kadının bu ayrım içersinde yer aldıkları konuma karşı yürüttükleri mücadelelere yer verilmiştir. Çalışmanın ikinci bölümünde ise Türkiye'de toplumsal yaşamda erkeklerle neredeyse eşit haklar elde eden kadının kamusal alanda eşitlikten uzak bir konumda yer aldığı ileri sürülmüş ve bunun nedenleri ele alınmıştır. Anahtar Kelimeler: kamusal alan, özel alan, ataerkil toplum, kadın, eril tahakküm, siyaset, In almost all societies and all ages, public space has been for men while private space has been integrated with women. This study, focused on this fact, has been conducted to figure out at which point women who are the objects rather than the subjects of public space in Turkey are in today's political lives, handling social and political transformations ofTurkish women from ancient societies onwards.In the first part of this two-part study, the terms public space and private space are tackled, and at which point women have been situated in the separation of public or private spaceis analyzed. In this part again are dealt women's struggles towards their positioning in this separation in the West. In the second part of the study, it is claimed that women, who nearly have equal rights with men in the social life in Turkey, are positioned at a point in public space far from equality, and its grounds are handled. Key Words: public space, private space, patriarchal society, women, masculine domination, policy

Tarihsel boyutu Eski Yunan‟a kadar geri giden kamusal ve özel alan kavramlarına ilişkin olarak günümüzde dünyanın farklı yerlerinde yoğun tartışmalar yapılmakta, her iki kavram farklı şekillerde yorumlanmaktadır. Bu yorumlara bağlı olarak modeller geliştirilmekte, sınırlar çizilmektedir. Bu çalışmada amaç, “kamusal alan” ile “özel alan” kavramlarının çözümlemesini yapmak; Hannah Arendt ve Jurgen Habermas‟ın kamusal alan modellerini ortaya koymak ve bu kavrama ilişkin sonuç çıkarabilmektir. Bu çalışma, giriş bölümünün yanı sıra üç bölüm ve sonuçtan oluşmaktadır. Çalışmanın giriş bölümünde “kamusal alan” kavramına yönelik bir değerlendirme yer almaktadır. Birinci bölümde tarihsel bir kategori olarak “kamusal alan”ın kavramlaştırılması üzerinde durulmaktadır. İkinci bölümde “kamusal alan” kavramını Hannah Arendt‟in nasıl çözümlediği ve kamusal alanın sınırlarını nasıl çizdiği gösterilmeye çalışılmaktadır. Üçüncü bölümde kamusallığı tarihsel ve normatif bir kategori olarak ele alan Jürgen Habermas‟ın yaklaşımı incelenmekte; eleştirel kuram düşüncesi bağlamında, Habermas‟ın görüşleri ortaya konulmaya çalışılmaktadır. Sonuç bölümünde ise Aristoteles‟in kamusal alana ilişkin belirlemesi ortaya konularak; Rousseau‟nun “genel irade” kavramı ve ayrıca insan hakları kavramı eşliğinde, günümüzde kamusal alanının nasıl oluşturulacağının saptaması yapılmaya çalışılmaktadır., Nowadays, in different parts of the world, intensive debates are being held in relation to the concepts of public and private sphere, whose historical dimensions reach back as far as Ancient Greek; and both of the concepts is being interpreted in different ways. Depending upon these interpretations, models are developed and boundaries are formed. In this work, the aim is to analyze the notions of “public sphere” and “private sphere”; to introduce the model of public sphere, created by Hannah Arendt and Jurgen Habermas and to be able to draw a conclusion with regard to this concept. This study, consists of three chapters and a conclusion along with an introductory chapter. In the introductory chapter, an evaluation, intended for the concept of “public sphere” takes place. In the first chapter the conceptualization of “public sphere” as a historical category is emphasized. In the second chapter, how Hannah Arendt has analyzed the notion of “public sphere” and how the boundaries of public sphere have been formed are intended to be exposed. In the third chapter, Jürgen Habermas‟s approach is examined who has handled public, as a historical and normative category; his opinions are tried to be exposed in the context of critical theory thought. In the conclusion chapter, presenting Aristotle‟s definition with respect to public sphere; in company with Rousseau‟s concept of “general will” and also his concept of human rights, how to establish public sphere in our time is tried to be identified.

Kamusal alan teorik olarak yurttaşların/insanların özgürce kamusal meseleleri tartıştıkları ve kamuoyunu şekillendirdikleri alandır. Kamuoyunun içinde oluştuğu alan olarak kamusal alan, tarihsel olarak farklı doktrinlerden ve toplumsal şartlardan etkilenmiştir. Türkiye’de kamusal alan ana hatlarıyla iki şekilde gelişmiştir. Bir yanda genellikle ve daha ziyade resmi düzeyde “devlete ait alan” olarak tarif edilen bireysel ve grupsal tercihlerin ve yaşam tercihlerinden izole edilmeye çalışıldığı bir kamusal alan, diğer tarafta evrensel anlamıyla ve özgürlüklerin genişletilmesi bağlamında tarif edilen bir kamusal alan mevcuttur. As a theoretically public shpere is a shpere in which people argue public matters and shape public opinio. Public shpere taking shape in public opinion was affected from different doctrins and public conditions as a historically. Public shpere progresses in two main lines in Turkey. On one hand. there is a public shpere which is usually and at offical level do fined as belonging to state and which is tried to isolated from individual and group preferences and life preferences. On the other hand, there is also a public shpere which is defined with its universal meaning and expanding of freedoms context. The study assumes that the definition of the public sphere in Turkey is different from the universal-philosophical definitions of the concept and it aims to make the concept more understandable for our country by pointing to the approaches in the related doctrine. Besides, analysing the transformations the public sphere went through in the context of the individual-society is also important for explaining the parameters effective in the construction of the concept in Turkey.

Url: http://josc.selcuk.edu.tr/article/view/1075000253, Toplumsal cinsiyet, hayatın her alanında karşımıza çıkan, pek çok kurum ve pratikle ilişkili bir olgudur. Günlük yaşantımızın önemli parçalarından biri olan reklamlar da mesajlarını bazen yerleşik toplumsal cinsiyet kalıplarını dönüştürerek, çoğu zaman da yeniden üreterek oluşturmaktadır. Bu çalışmada genel olarak reklamların yerleşik cinsel rolleri nasıl yeniden üretmekte oldukları örneklerle açıklanmaktadır. Aynı bakış açısıyla, daha özel bir alan olarak, kamusal alanın önemli bir parçası olan otomobil reklamlarında mesajın cinsel rollerle nasıl ilişkilendirildikleri yine örnekler aracılığıyla betimlenmiştir., Gender is a phenomenon or a fact that we can meet in every field of life and which is related with many institutions and applications. Advertisements which are very important in our daily life; while sending their messages to the society they sometimes converts the dominant gender values but generally reproduces these values. In this paper, how advertisements reproduces dominant gender values is examined and explained with some examples. With the same point of view, as a more specific field, how automobiles, which are the most important part and vehicle of public sphere, concerned with gender roles in advertisements are described by using some examples.

Kimlik kavramı kısaca, bir kişi ya da topluluğun kendi nitelikleri, konumu ve değeri hakkındaki bilinçli algılaması olarak tanımlanabilir. Bireysel kimlik genellikle hiyerarşik bir düzende başka kişisel ve kolektif kimlikleri de kapsayan karmaşık bir toplumsal yapı içerisinde oluşur. Benzer bir şekilde, sosyal kimlik de pek çok farklı kimliğin etkileşimi sonucunda meydana gelir. Bireysel ve kolektif kimlikler arasındaki ilişkilerin dinamik bir yapısı vardır: değişen koşullara ve kimlikler arası dengelere göre sürekli olarak yeniden üretilir. Kimlik bağlamındaki çatışmalar yalnızca bireysel ve sosyal kimliklerle sınırlı değildir. Örneğin, tarihsel boyutta, geleneksel toplumun, modern toplumun ve günümüzün kimlik anlayışları ve sorunları arasında da bir farklılaşma gözlenebilir. Kimlikle ilgili bir başka çatışma boyutu, içine doğduğumuz verili kimliklerle benliğin gelişmesi ve sosyalleşmesi sürecinde bilinçli olarak edinilen kazanılmış kimlikler arasında yaşanır. Yine, kimlik sürecini yakından ilgilendiren diğer bir çatışma ekseni, kamusal alanla özel alan arasında ortaya çıkmaktadır. Günümüzde kamusal ve özel alanların kapsamı ve içeriği yeniden tanımlanmaya çalışılmaktadır. Ve nihayet, insan benliğini saran çok sayıda kimliğin birbiriyle çatışması, en yoğun gerilim hatlarından birini oluşturur. İnsan, çoğu zaman birbiriyle yarışan ve çatışan birçok kimliğe aynı anda sahiptir. Bu kimlikler arasında sürekli değişen dinamik bir hiyerarşi söz konusudur. Bu dinamizm yaşam boyu sürer ve insanın sürekli olarak kimliğini yenilemesini ve geliştirmesini sağlar. İnsanın yeni arayışlar içine girmesi, seçenekler arasında sürekli tereddüt etmesi ve genel olarak benlik kaygısı yaşaması bugün her zamankinden daha fazla hayatın normal akışı haline gelmiştir. İnsanın yaşadığı stres, benlik kaygısı ve kimlik krizi artık anormal ya da patolojik bir durum olmaktan çıkmıştır. The concept of cultural identity may simply be defined as the conscious perception of an individual or a group about its qualities, status and value. Personal identity is formed in a complicated social structure that includes other personal and collective identities generally in a hierarchical order. Similarly, collective or social identity is created through the interaction of many different identities. The relations between personal and collective identities have a dynamic and combative nature: they are continually reproduced depending on the changing conditions and the balance among various identities. The conflicts of identity are not just limited to personal and collective identities. On a historical spectrum, for instance, the identities of the traditional and modern societies exhibit radical differences. Another conflict dimension of identity is observed between the given identities into which we are born, and those which are consciously acquired at various phases of socialization. A fourth conflict dimension of identity is between public and private domains. And, finally, an array of competing identities make up a multi-conflictual habitus for man to survive in. All these identities move in a dynamic and constantly changing hierarchical order. This dynamism lasts for life, and thus makes man to renew his identity incessantly. The fact that man is in quest of new identities, that he has many difficulties in making the proper choices between plenty of alternatives, and that he is experiencing a great self anxiety have become a normal part of life. The stress, self-anxiety, and identity crisis that man is experiencing today are far from being abnormal or pathological.