Türk kamu yönetiminde 1980?lerde etkili olmaya başlayan liberal politikalar düşünüldüğünde kamu hizmetlerinin bir alt başlığı olarak eğitim sisteminin de bu politikalardan etkilenmemesi kaçınılmaz olmuştur. Beş yıllık kalkınma planlarında, milli eğitim şuralarında, çeşitli Avrupa Birliği projelerinde eğitim sisteminde yerelleşmeye dönük kararlar alınmış ve bazı çalışmalar yapılmış ve hatta eğitim sisteminde nasıl bir yerelleşme olabileceğine dair akademik çalışmalar yapılmış olunsa da geçen yirmi yıl içerisinde Türk eğitim sisteminde yerelleşmeye dönük toptan bir reform gerçekleştirilmemiştir. Bu araştırmanın çıkış noktasını da neden böyle bir reformun gerçekleştirilemediği oluşturmaktadır.. Bu yüzden araştırmada Türk eğitim sisteminin gerçekten yerelleşmeye ihtiyacı olup olmadığı, Türk eğitim sisteminde yerelleşmenin siyasal ve toplumsal engelleri ve bu engellerin çözümüne ilişkin eğitim paydaşlarının görüşleri alınmıştır. Yapılan çalışma nitel bir araştırma olup görüşme tekniği ile katılımcı görüşleri alınmıştır. Görüşmede kullanılan yarı yapılandırılmış görüşme formu yazar tarafından alanyazın dikkate alınarak oluşturulmuş; uzman görüşleri ve pilot görüşmelerle olgunlaştırıldıktan sonra hazır hale getirilmiştir. Araştırma sürecinin tamamında; görüşme formunun oluşturulmasından verilerin elde edilmesine, verilerin analizinden sunumuna kadar geçerlilik ve güvenirlilik ölçütleri dikkate alınmıştır. Araştırmanın sonuçlarına göre Türk eğitim sisteminin tümden bir yerelleşme reformu değil de eğitim finansmanın yerel yönetimlere bırakılması şeklinde bir yetki devrine ihtiyaç duyulduğu ortaya çıkmıştır. Yine araştırmanın sonuçları göz önünde bulundurulduğunda Türk eğitim sisteminde yerelleşmenin siyasal engelleri olarak devletin eğitim yönetimi anlayışı, yerelleşmeyle beraber eğitimde bazı kazanımların kaybedilmesi endişesi, ulusal güvenlik sorunu, yerel yönetimlerin hazır olmaması ve yerelleşme girişimlerinin kaynağına ilişkin hususlar öne çıkarken; sosyal engeller olarak da paydaşların eğitime katılımının düşük seviyede olması, halkta var olan merkeziyetçi yönetime alışkanlık, demokrasi anlayışının ülke olarak tam oturmamış olması ve eğitim iş kolu sendikalarının toplumun bir ifadesi olarak görevlerini yapmada yetersiz kalmaları olarak sıralanabilir. Son olarak katılımcılar Türk eğitim sisteminde yerelleşmenin siyasal ve toplumsal engellerine çözüm önerileri olarak eğitimin yönetiminde ortak akıl ile hareket edilmesi, eğitim işkolu sendikalarının sadece çalışanların özlük hakları ile ilgili konularda değil eğitimin kalitesini artıracak çalışmalar içerisinde de yer alması, eğitim sisteminin siyasal çıkarlardan arındırılması, eğitim paydaşlarının eğitim sistem ile ilgili konularda daha etkin kılınması ve eğitim paydaşlarının özgüvenlerinin artırılması konularına değinmiştir.Anahtar Kelimeler: Eğitimde yerelleşmenin engelleri, eğitimde yerelleşme, eğitim paydaşları, eğitim yönetimine katılım The liberal politics have been effective on Turkish public administration since the beginning of 1980s, so the Turkish education system was also affected inevitably. However, during the last twenty years there is no such an educational decentralization reform on the system although there are some decisions to decentralize education system in development programs, national education meetings and studies within European Union projects and also some academic researches about how to decentralize Turkish education system. So, in thus study it is tried to investigate why it hasn?t been applied until now. Thus, in this research participant?s opinions are gathered about whether there is a need for education decentralization in Turkish national education system, what are the political and sociological challenges of education decentralization and what are the solutions to these challenges.This research is a qualitative research and to gather the participant?s views interview method is used. The semi constructed interview form was developed by the author in accordance with the literature on educational decentralization; the interview form was got ready after peer reviews and pilot interviews. In all part of the research process; from developing the semi constructed interview form to gathering data and from the analysis of data to the representing of findings, validity and reliability criteria were taken into consideration. According to the results of the research, there is no need a wholly education decentralization reform, but some kind of deregulation process on the financial issues. Besides, government?s educational management mentality, national security problems, readiness of local administrations for education decentralization reform, loosing some gains with education decentralization, initiatives of decentralization in education, less level of participation of education stakeholders, need to understand democracy concept as a country, habit of centralized administration in people?s mind, education unions? ineffective states in education system are some examples of political and sociological challenges of education decentralization in Turkish education system. Lastly participants advise some solutions to those political and sociological challenges such as common sense in administration of education, purifying of education system from political benefits, promoting stakeholders? participation in education system, promoting stakeholders? self-confidence and involvement of education unions in promoting education quality efforts.Key Words: Challenges of education decentralization, education decentralization, education stakeholders, participation into education administration. 182