Search

Additional file 1: Supplementary Table 1. The information of antibodies which were used in IHC and FCM. Supplementary Information 1. The calculation of time-dependent flow rate with respect to the height of culture medium based on Hagen–Poiseuille equation. Supplementary Figure 1. Negative control micrograph presenting noni-mmunolabelling for the SALL4 SSPC marker (1000x).

Önen, S. Researching The Effect of Mesenchymal Stem Cells on the Testicular Microenvironment and the Spermatogonial Stem Cell Pool Under in vitro Conditions. Hacettepe University Graduate School of Health Sciences, Master of Science Thesis in Stem Cell Programme, Ankara, 2019. Fourty six percent of male patients display infertility due to germ cell damage induced by chemo-radiotherapy for treatment of childhood cancers. It is not possible to collect mature sperm from these patients since spermatogenesis is not present start until puberty. Monolayer long term culture of spermatogonial stem cells is challenging. Mesenchymal stem cells have a similar embryonic origin with the Sertoli cells that have a crucial role in regulation of spermatogenesis. Sertoli cells share gene expression profile and differentiation potential of mesenchymal stem cells. We hypothesized that mesenchymal stem cells can support the testicular niche and maintain the stem cell pool in an in vitro co-culture system by supporting Sertoli cells. The aim of this study is to protect stem cell viability of newborn C57BL/6 mice testes for 1, 2, 4 and 6 weeks by using an syngenic bone marrow derived mesenchymal stem cell supported indirect air liquid interphase co-culture system. The co-culture system has been set and maintained successfully using isolated mesenchymal stem cells of passage 3. The efficiency of mesenchymal stem cell contributed co-culture system was evaluated by histochemical, immunohistochemical and flow cytometric analyses. Mesenchymal stem cells increased seminiferous tubule area at week 1 to 6 and the luminal area at week 2 and 6 when compared to controls (p

19. yüzyılda ortaya çıkan klasik polisiye romanında, Mandel (1996) in tartıştığı üzere aksayandüzeni onararak rasyonaliteyi yeniden sağlamaya çalışan bir dedektif karakteri bulunmaktadır.Dedektifin toplumsal konumu da tarihsel ve toplumsal değişikliklerle ilişkilidir. Nitekim klasikpolisiye romanında bilim ve akıl kavramlarının vurgulanması Aydınlanma ve pozitivizmleilişkilidir. Dönemsel olarak değerlendirildiğinde, iki dünya savaşı arasındaki dönem İngilizpolisiyesinin Altın Çağ dönemi olarak adlandırılmaktadır. Bu dönemde kadın yazarlar ve kadındedektifler ön planda olup şiddetin hakim olmadığı, huzurlu ve rahatlatıcı mekanlarda işlenenpolisiye kurgular dikkat çekicidir.Bu döneme 1920’li yıllarda Amerika’da yaygınlaşan, özellikle erkeksi dedektif karakterlerinağır bastığı hard-boiled geleneği eşlik eder. 1970’lerin sonunda, Amerika’da polisiye edebiyattakadın bakış açısı ön plana çıkmıştır. Dedektif karakterlerin toplumdaki ataerkil değerlere göretanımlanmaması, kadının kendi öznelliğinin farkında olması, toplumun farklı kesimlerindenkadınların kurguya dâhil edilmesi bu döneme ilişkin göze çarpan değişikliklerdir. Bu çalışmada,polisiye romanda modern kadın dedektif figürlerinin ortaya çıkışının kadın hareketi ve feministyaklaşımla ilişkili olduğu tartışılmaktadır. Bu bağlamda Esra Türkekul’un Kapalıçarşı Cinayetiisimli kitabı amatör kadın dedektif karakterinin öznelliğini nasıl inşa ettiği, sınıfsal duruşu,kendisiyle ve diğer insanlarla kurduğu etkileşim bağlamında incelenmektedir.

Yürümek,bir mobilite biçimi olarak sosyal teori alanında daha çok kentleşme vemodernite içerisinde tartışılmaktadır. Yürümek, Urry’nin (2000, 2007)tartıştığı üzere yönetimsellikle yakından ilgili olup kamusal alanda toplumsalcinsiyet ve sosyal sınıflara göre tarihsel olarak değişiklik göstermiştir.Nitekim bu farklılık edebiyata da yansımıştır. Makalede bu değişimin kentselmekânda nasıl gerçekleştiği ele alınmaktadır. Yürümek sosyolojik olarak dakentsel mekânı ilk çalışan teorisyenlerin kullandığı bir teknik olarak Simmel,Engels ve Benjamin’in çalışmalarında görülmektedir. Yürümek sosyal teori içerisindekenti demokratikleştirişinden; Sürrealizmde estetik ve eleştirel bir pratikolarak ele alınışına; Situasyonistlerde kapitalizme ve modernist şehirplancılığına karşı bir direniş pratiği olmasına kadar farklı şekillerde elealınmıştır. Böylelikle bu çalışmada yürümenin sadece sıradan bir hareketlilikbiçimi olmaktan öte kentsel mekânda önemli bir pratik eylemlilik ve sosyolojikolarak da kenti eleştirel olarak yeniden düşünmek ve keşfetmek için biraraştırma tekniği olduğu hatırlatılmaktadır., Walking as a form of mobility isdiscussed mostly in social theory with regard to urbanization and modernity. AsUrry (2000, 2007) argues, walking is closely related to governmentality and hasshown alterations historically in terms of gender and social classes in publicspace. Hence, this differentiation has also reflections in the literature.Therefore, this paper will evaluate how this differentiation occurs in urbanspace. Walking sociologically as a technique is used by first theorists(Simmel, Engels and Benjamin) studying urban space. Walking has been evaluatedin social theory in different urban realms: from as an element contributing tocity’s democratication to aesthetic and critical practice in Surrealism; and aresistance to capitalist and modernist urban planning of Situationists. Thus,it is reminded in this paper that walking is more than a mundane mobilityfeature but an important practical performance and research technique inexploring and reconsidering city critically.

Mevsimlik tarım işçiliği, hanehalkı olarak yapılan ve geçici bir süre göçe dayalı olan işgücüdür. Çingene topluluğu içinde mevsimlik tarım işçiliğini yoğun olarak yapılan işler arasında görmekteyiz. Çingene topluluğu da kendi içerisinde homojen değildir. Türkiye’de Çingeneler başlıca üç grup altında görülebilir: Romanlar, Domlar ve Lomlar. Türkiye’nin batısında yaşayan Romanlar ile Doğu ve Güneydoğu’da yaşayan Domların mevsimlik tarım işçiliğine yönelme nedenleri farklıdır. Bu farklılıklar, Türkiye’deki göç pratiklerinin sonucu olarak görülebilir. Romanlar 1950’lerdeki tarımsal dönüşümden etkilenmelerine karşın, Domlar 1990’lardaki zorunlu göçten etkilenmişlerdir. Dolayısıyla, mevsimlik tarım işçiliğinin değişen koşulları iki farklı Çingene topluluğu açısından etnisite ve tabakalaşma ilişkisi içerisinde tartışılacaktır

Bu çalışma, Edirne'deki Roman topluluğu ile Diyarbakır'daki Dom topluluğunun farklı çoğunluklar ile (sırasıyla Edirne'deki Türkler ve Diyarbakır'daki Kürtler) entegrasyon seviyeleri ve siyasi topluluğa aidiyetlerini, vatandaşlık haklarından (sivil, sosyal, siyasi ve kültürel) yararlanma seviyelerini ve ulus ötesi vatandaşlığın Roman ve Dom derneklerine etkilerini karşılaştırmayı amaçlamaktadır. Bu çalışma aynı zamanda iki topluluğun sosyal entegrasyonunu, modern vatandaşlığın eşitlik ilkesine dayanarak tam vatandaşlık haklarından ne ölçüde yararlanabildiklerini açığa çıkarmaya çalışmaktadır. Çalışmanın temel argümanı, Roman topluluğunun Dom topluluğuna göre vatandaşlık haklarına daha fazla erişebildiğini ileri sürmektedir. Bu durum, Roman topluluğunun Edirne ve Türkiye'de etnik çoğunluk olan Türklerle; öte yandan Dom topluluğunun Diyarbakır'da çoğunluk olup Türkiye'de azınlık olan Kürtlerle yaşamasıyla ilgilidir. En önemlisi, Roman topluluğunun devlet ve ulusötesi alanla Dom topluluğuna göre yakın ilişkileri bulunmaktadır.Bu çalışmada, etnisitenin iki topluluğun tam vatandaşlık haklarından yararlanmasında ortak bir engel olduğu; fakat iki topluluğun farklı tarihsel, sosyal ve ekonomik dönüşümler geçirdiği ileri sürülmektedir. Sosyal dışlanma iki toplulukta da farklı seviyelerde görülmektedir. Dolayısıyla bu çalışma, vatandaşlığın eşitlik ilkesinin iki topluluk için de neden bozulduğunu ortaya çıkarmaya çalışmaktadır. 1990'larda uygulanan zorunlu göç pratiği ve müzisyenlik mesleğinin kaybolmaya yüz tutması Dom topluluğu için emek pazarındaki sosyal dışlanmanın temel etkenlerini oluştururken, Roman topluluğu tarımsal modernizasyonun etkileri ile birlikte temel olarak kentleşme ve modernleşme ekseninde son 40?50 yıl içerisinde etnisite ve sınıf oluşumu açısından kendilerini yeniden konumlandırmışlardır. Bu çalışma, Dom topluluğunun Roman topluluğuna göre daha sınırlı vatandaşlık haklarına sahip olduklarını öne sürmektedir. Bu farklılık yoksulluğun etkileri ve çoğunluğa entegrasyon seviyeleri ile bağlantılı olarak açıkça görülebilir. This study aims to compare Roma community in Edirne and Dom community in Diyarbakır with regard to their integration levels to different majorities (respectively Turks in Edirne and Kurds in Diyarbakır) and belonging to the political body (state), access to citizenship rights (civil, social, political and cultural) and the affect of transnational citizenship on Roma and Dom communities. The main argument of this study asserts that Roma community can have more access to citizenship rights than Dom community. This is related with the fact that Roma community lives with Turks, who are the ethnic majority in Edirne and in Turkey, whereas Dom community lives mostly with Kurds, who are the majority in Diyarbakır but minority in Turkey. Foremost, Roma community has closer connections with state and transnational space than Dom community.The study has found that ethnicity appears as a common barrier for both communities in benefiting from full citizenship. However, it is noted that they experienced different historical, social and economic transformations. Social exclusion is observed at different levels for the two communities. Hence, the study tries to explain why the equality principle of citizenship is ruptured for both communities. While forced migration in 1990s and the gradual loss of musician craft were key factors for the exclusion of Dom community in the labor market, Roma community with affect of agricultural modernization, has repositioned themselves in terms of ethnicity and class formation in last 40-50 years owing mainly to urbanization and modernization. The study has found that Dom community has very limited citizenship rights compared to Roma community. The differences can be obviously seen with regard to impact of poverty and their integration levels to the majority. 344

Bitpazarları, diğer semt pazarlarından farklı olarak ikinci el eşyalar veya başka bir deyişle kullanılmış günlük ihtiyaç ürünlerinin kullanılmamış sıfır ürünlerden daha ucuz fiyata satıldığı ve genelde sıfır ürünleri alamayan bireylerin tercih ettiği bir alışveriş mekânıdır. Aynı zamanda içerisinde ikinci el kıyafet, antika değeri olan eşyalar, tablolar, ayakkabılar, el tamir aletleri ağırlıklı olmak üzere birçok ikinci el ürünü barındırmaktadır. Bitpazarları tarihsel olarak pazaryerlerinin ortaya çıktığı ilk dönemlerden günümüze süreklilik göstermektedir. Bu tez bitpazarını ağırlıklı olarak kullanan alt gelir gurubu veya yoksul kesimlerin tüketim pratikleri bağlamında internet ve bitpazarları arasındaki etkileşimin görünür kılınması, bir alışveriş mekânı olarak bitpazarı müşterilerinin vintage modası ve koleksiyonculuk amacı ile bitpazarını kullanarak orta sınıfa yaklaşma arzusu ile yapılan tüketim yönlü özelliklerinin irdelenmesi açısından önem taşımaktadır. Bu çalışma ile birlikte bir tüketim mekânı olarak bitpazarının yoksulluk, tüketim modası ile olan ilişkisi ve mekânsal yönleri ortaya çıkarılmak istenmektedir. Bunun için 2017-2018 yılları arasında, İzmir ve Eskişehir kentlerinde saha çalışması yürütülerek bitpazarına gelip ikinci el eşya alan 15 müşteri ve tezgâh açan 11 satıcı ile yarı-yapılandırılmış görüşme, yapılandırılmamış gözlem ve fotoğraf çekimi teknikleri ile veri toplanarak yürütülmüştür. Bitpazarı insanların sosyalleştiği bir alışveriş mekânı olması bakımından ekonomik ve kültürel öğelerin temsil edildiği bir alandır. Bunun için çalışma boyunca bitpazarının tüketim yönlü özellikleri ve piyasası, bitpazarında bireylerin `yoksulluk halleri` ile bitpazarının mekânsal boyutunun ekonomik ve kültürel yönlerine odaklanılmıştır. İzmir ve Eskişehir kentlerinin bitpazarlarının ekonomik ve kültürel yönlerinin incelendiği bu çalışma her iki bitpazarının sınıfsal olarak kentlerin orta sınıf altında bireylerinden satıcı ve müşterilerinin kullandığı alternatif bir alışveriş mekânı olduğunu göstermektedir. Bunun yanında bitpazarı ikinci el giyim modası, koleksiyonculuk ve antikacılığın süreklilik sağlamasında önemli bir rol oynamaktadır. The Flea Market, unlike the other district bazaars, is a commerce space where second hand commodities or in other words previously used daily necessaries are sold cheaper then brand new products by the individuals who cannot afford to buy it. This place at the same time contains a great many of second hand commodities mostly consist of second hand clothes, antique objects, paintings, books, shoes and hand repair tools. The flea markets historically shows a continuity since the beginning of marketplaces emergence to nowadays. This thesis have importance for revealing the interaction between internet and the flea market in terms of lower income or the poor groups consumption patterns who predominantly make use of the flea market and examining the consumption oriented features of the desire to move up the middle class by utilising flea market with an aim of vintage fashion or collecting purposes. This study aims to conceive the spatial dimension of flea market as a commerce space and its relation with poverty and consumption trends. For that purpose a field work with 15 buyers and 11 sellers was conducted between 2017-2018 in İzmir and Eskişehir cities by using semi-structured interview, unstructured observation and photographing techniques. Flea market, a commerce space in which people socialize,is a place where economic and cultural elements are represented. Throughout the study, the aim was to focus on the consumption based characteristics and the market economy of the flea market, the poverty states of individuals in the flea market and the economic and cultural aspects of the spatial dimension of it. This study in which the economic and cultural aspects of flea markets of İzmir and Eskişehir cities are investigated, shows that lower middle class individuals of both sellers and buyers utilizes from flea market as an alternative shopping place. Besides, flea market has a role in providing a continuity to second hand fashion, collecting and antiquities. 172