Search

Amaç: Ülkemizde COVID-19 pandemisinde; inkübasyon periyodu, başlangıç semptomları ve izolasyon sürecine yönelik yaygın ve kapsamlı bilinçlendirme çalışmaları yürütülmektedir. Çalışmanın amacı; pandemi sürecinde edinilen bilgilerin hastalarımız ve yakınları tarafından yorumlanma ve davranışa dönüşme oranının araştırılmasıdır.Gereç ve Yöntemler: Anket, COVID-19 pandemisi boyunca diş hastanesine başvuran 292 gönüllü hasta ve yakınlarına yüz yüze uygulandı. Veriler tek değişkenli ve çok değişkenli regresyon analizleri ile değerlendirildi. Anket değişkenleri, demografik veriler, komorbiditeler, koronavirüs enfeksiyonu durumunda hastalık şiddetinin tahmini, yakınında koronavirüs enfeksiyonunun varlığı ve inkübasyon dönemi, semptomların başlangıcı ve izolasyon dönemine yönelik somut klinik senaryoları içermekteydi.Bulgular: Katılımcıların % 85,6’sı inkübasyon periyodunu yanlış yorumladığı ve semptomlar ortaya çıktığında % 68,1’ inin hastaneye başvurmaktan kaçındığı görüldü. İzolasyon sürecinde ise katılımcıların çoğunluğunun doğru davranış sergilediği (% 60,6), önemli bir kesimin ise hekime telefonla danışma ihtiyacı duyduğu (% 23,6) görüldü. İleri yaş, eğitim seviyesi düşük ve komorbid katılımcıların doğru yorum ve davranış oranı genel olarak düşüktü. COVID-19 pozitif yakını olanlar inkübasyon dönemini daha doğru yorumlasa da semptom varlığında hastaneye başvurmaktan kaçındıkları görüldü.Sonuç: Yoğun bilgilendirmelere rağmen toplumun büyük çoğunluğunun inkübasyon dönemini yanlış yorumladığı ve semptom varlığında hastaneye başvurmaktan kaçındığı açıkça görülmüştür. Yakınında COVID-19’a şahit olma durumu ise beklenen şekilde bilgi düzeyi ve davranış değişikliği oluşturmamıştır. Toplumun bilinç ve doğru davranış düzeyinin artırılması amacıyla düzenlenecek bilgilendirme faaliyetlerinde hedef kitleye ileri yaş, komorbiditesi olan ve eğitim düzeyi düşük bireylerin dahil edilmesinin faydalı olacağı düşünülmektedir., Background: In our country, widespread and comprehensive awareness-raising studies are enforced about incubation period, initial symptoms and isolation process in COVID-19 (Coronavirus disease 2019) pandemic. The study aimed to investigate rate of interpretation and behavior of our patients and their relatives about the information obtained during the pandemic.Methods: The questionnaire was administered face-to-face to 292 volunteer patients and their relatives who applied to the dental hospital during the pandemic. The data were run through univariate and multivariable regression analyses. Survey variables include demographics, comorbidities, disease severity prediction in case of infection, COVID-19 presence in relative, and concrete clinical scenarios for onset of symptoms, incubation and isolation period.Results: % 85.6 of participants misinterpreted incubation period and % 68.1 avoided applying hospital when symptoms appeared. In isolation process, majority of participants exhibited correct behavior (% 60.6), while a significant part needed to phone dentist (% 23.6). The rate of correct interpretation and behavior of elderly, low educated and comorbid participants was generally low. Although those with COVID-19 positive relatives interpreted the incubation period more accurately, they avoided applying to hospital in presence of symptoms.Conclusions: Despite intensive informations, it was clearly seen that majority of participants misinterprets incubation period and avoids applying hospital in presence of symptoms. Witnessing COVID-19 nearby didn’t change knowledge level and behavior as expected. It was thought that it would be beneficial to include elderly, comorbid and low-educational individuals in target audience in informations to be organized to increase awareness and correct behavior level of society.

Aim:TMJ disordersare one of the most common problems in oral and maxillofacial region. There aremany theories about the emergence of the temporomandibular disorders (TMD).Anatomic structures may be predisposing factors. The purpose of the presentstudy is to consider the evaluation of the length of condyle, ramus andcondyle/ramus ratio by using panoramic radiograph as an etiological factor forTMD.Materialand Methods: The researchconsisted of 59 patients aged 15 to 60 (n=40; symptomatic, n=19; asymptomatic).The study group which constituted with the patients who had at least one of theTMD symptoms as; crepitation, clicking and pain. The control group consistedwith individuals with no TMD symptoms. Ramus and condyle heights were evaluatedwith the panoramic radiograph measurements.Results:The resultsshowed that, the condyle and ramus heights were statistically significantlonger in the study group than the control group. Nevertheless there were nostatistically significant difference between the ratios of condyle and ramusheights. Conclusion: Condyle and ramus heights, which assessed longer inthe patients with TMD, may indicate as an aetiological factor., Amaç: Temporomandibulareklem düzensizlikleri (TMD) oral ve maksillofasiyal bölgede sıklıklakarşılaşılan problemlerdendir. TMD’nin meydana gelmesi ile ilgili pek çok teorimevcuttur. Anatomik koşulların da hastalığın etiyolojik sebeplerindenolabileceği düşünülmektedir. Bu çalışmada, TMD semptomu olan ve herhangi birTMD semptomu göstermeyen hastalarda mandibular kondil, ramus uzunlukları vebirbirlerine olan oranları ölçülerek, etiyolojik faktör olarak değerlendirilipdeğerlendirilemeyeceği araştırmak amaçlanmıştır.Gereç ve Yöntemler: Çalışmakliniğimize başvuran yaşları 15–60 arası 59 hasta (n=40; semptomatik, n=19;asemptomatik) üzerinde yapılmıştır. Semptomlu hastalar her iki tarafta(bilateral) temporomandibuler bölgede krepitasyon, kliking ve ağrışikâyetlerinden en az biri için kliniğimize başvuran hastalar arasındanseçilmiştir. Kontrol grubunda yer alan hastalar ise temporomandibuler eklembölgesinde herhangi bir şikâyeti olmayan semptomsuz hastalar arasındanseçilmiştir. Ramus ve kondil uzunlukları standart panaromik radyografilerüzerinden değerlendirilmiştir. Sonuç: Heriki grup arasında yapılan değerlendirmeler sonucunda TMD olan hastaların kondilve ramus boyu uzunluklarının TME bölgesinde şikayeti olmayan hastalara göredaha uzun olduğu istatistiksel olarak tespit edilmiştir. Ancak kondil/ramusoranları arasında istatistiksel olarak anlamlı bir fark bulunmamıştır. Sonuç:Kondil ve ramus uzunluklarının TMD olan hastalarda daha uzun olduğu, etiyolojikfaktör olarak belirtilebileceği söylenebilir.

Sürme yaşı tamamlandığı halde normal oklüzyonda yerini almamış kemik ve yumuşak doku içinde bütünüyle ya da kısmen kalmış olan dişler gömülü diş olarak tanımlanır. Üçüncü molar dişler kron-kök morfolojisi, dental arktaki pozisyonları bakımından gelişim sürecinde en çok çeşitlilik gösteren dişlerdir. Aynı zamanda dental arkta en çok gömülü kalan dişlerdir. Gömülü dişlerin cerrahi çekimleri sırasında oluşabilecek komplikasyonların en aza indirilebilmesi için operasyon öncesi gerekli radyolojik incelemelerin yapılması, eksiksiz bir anamnez alınması ve klinik muayenenin uygulanması şarttır. Gömülü diş pozisyonlarının belirlenmesinde farklı kriterlere göre sınıflandırma yöntemleri birlikte kullanılmaktadır. Operasyonu etkileyebilecek yaş, cerrahın eğitim ve deneyim durumu, var olan sistemik hastalıklar, kullanılan ilaçlar, gömülü yirmi yaş dişinin klasifikasyonu ve çekim endikasyonları günümüzde sıklıkla tartışılan konular arasındadır. Gömülü dişler; kemik retansiyonlu gömülü dişler, kemik ve yumuşak doku retansiyonlu gömülü dişler ve yumuşak doku retansiyonlu gömülü dişler olarak üç grup altında toplanabilirler. Yapılan çoğu gömülü yirmi yaş dişi sınıflaması radyolojik değişkenler ile sınırlı kalmıştır. Gömülü alt yirmi yaş dişlerinin cerrahi çekimleri öncesi daha detaylı incelenerek belirlenen zorluk miktarının operasyon süresine ve komplikasyon oluşumuna etkisi değerlendirilecektir. Bu çalışmanın amacı gömülü alt yirmi yaş dişlerinin sistemik, radyolojik ve klinik değerlendirmeler yardımıyla cerrahi zorluk skalasını oluşturabilmektir. Bu çalışma randomize prospektif tasarlanmış bir klinik çalışmadır. Çalışmamıza kliniğimize başvuran, çekim endikasyonu bulunan gömülü alt yirmi yaş dişine sahip yetişkin bireyler dâhil edilmiştir. The teeth that are completely or partially within the bone and soft tissue that have not been placed in the normal occlusion when the sliding age is complete are defined as the impacted tooth. The third molar teeth are the most varied teeth in the developmental process in terms of crown-root morphology, dental posterior positions. At the same time, dental arches are the most impacted teeth. In order to minimize the complications that may occur during the surgical procedures of the implanted teeth, it is necessary to perform the necessary radiological examinations before operation, to take a complete anamnesis and to apply the clinical examination. Classification methods according to different criteria are used together in determining the impacted tooth positions. Age, education and experience of surgeon, existing systemic diseases, medications used, impacted classification of the teeth and indications of grafting that may affect the operation are frequently discussed today. İmpacted teeth; bony retention buried teeth, bone and soft tissue retention buried teeth, soft tissue retention buried teeth. Most of the impacted lower twenty teeth classification was limited to radiological variables. The effect of the determined amount of difficulty on the operation time and complication formation will be evaluated by examining the impacted lower twenty teeth before the operation. In this study our aim is to create a difficulty scale for the impacted lower twenty teeth with the help of systemic, radiological and clinical evaluations. This study is a prospective randomized clinical trial. Adult individuals with an impacted lower third molar tooth with an indication of attraction referred to our clinic will be included. 92

Oral ve maksillofasiyal bölgede oluşan kemik deformitelerinin, konjenital anomalilerin ya da uzun süreli kemik rezorbsiyonuna bağlı kemik yetersizliklerinin düzeltilmesi amacı ile farklı cerrahi yöntemler kullanılmaktadır. Distraksiyon osteogenezisi, yumuşak ve kemik dokuda aşamalı bir doku artışına olanak sağlaması nedeni ile oral ve maksillofasiyal cerrahide tercih edilen bir yöntemdir. Daha önce yapılan bilimsel çalışmalarda, distraksiyon işlemi aşamasında distraktörün aktivasyon sınırı günlük 1mm olarak tanımlanmıştır. Distraksiyon işleminin günlük 1mm olması tedavinin uzamasına ve buna bağlı komplikasyonlara neden olmaktadır. Distraksiyonun hızının arttırılmasına yönelik pek çok çalışma yapılmaktadır. Tez çalışmamamızda amaç, yapılan son hayvan çalışmalarında kemik ve yumuşak dokularda kök hücre aktivasyonunu artırarak iyileşmeyi artırdığına dair bilgilerin mevcut olduğu oksitosin uygulamalarının, distraksiyon işlemi üzerine etkilerini incelemektir.Çalışma 28 adet erkek, Yeni Zelanda beyaz tavşanı üzerinde gerçekleştirildi. Hayvanlar 3 deney grubu ve 1 kontrol grubuna ayrıldı. A grubu, 1 mm / gün distraksiyon uygulanan hayvanlardan; Grup B, dağılma hızı 2 mm / gün olan hayvanlardan oluşuyordu. A ve B gruplarına Postoperatif salin enjeksiyonu yapıldı. C grubu, 1 mm / gün oranında distraksiyon uygulanan; Grup D, dağılma hızı 2 mm / gün olan hayvanlardan oluşuyordu. Postoperatif oksitosin enjeksiyonu C ve D gruplarına uygulandı.Hem histomorfometri, hem de mikro-BT verilerinin değerlendirilmesine dayanarak, sistemik OT uygulamasının Distraksiyon osteogenezisinde yeni kemik oluşumunu ve kemik iyileşmesini arttırdığı tespit edildi. Different surgical methods are used for the correction of bone deformities in the oral and maxillofacial region, bone defects due to congenital anomalies or prolonged bone resorption. Distraction osteogenesis is a preferred method in oral and maxillofacial surgery with the reason that it allows for a gradual increase of tissue in both soft and bone tissue. In previous scientific studies, the limit of activation of the distractor during distraction was defined as 1 mm per day. The distraction procedure is 1mm per day, which causes the prolongation of the treatment and its associated complications. Many studies have been carried out to increase the speed of the distraction. The aim of the thesis is to examine the effects of oxytocin applications on the distraction process, where information is available on recent animal studies to increase recovery by increasing stem cell activation in bone and soft tissues. The aim of this study is to compare clinical, radiologic and histopathologic results of systemic oxytocin application in rabbits.The experimental study was conducted on 28male, New Zealand white rabbits. The animals were divided into 3 experimental groups and 1 control group. Group A consisted of animals with distraction of 1 mm / day. Group B consisted of animals with a distraction rate of 2 mm / day. Groups A and B received postopreative saline injection. Group C consisted of animals with distraction at a rate of 1 mm / day. Group D consisted of animals with a distraction rate of 2 mm / day. Postopreative OT injection was performed in groups C and D. Based on the evaluation of both the histomorphometry and micro-CT data, it was found that systemic OT administration increases new bone formation and bone healing in DO. 87