Search

Aim: Daily energy requirements increase after maxillofacial surgery. Along with this, patients experience nutritional problems because of long-time fluid or soft-diet feeding after a jaw surgery. Both of them can be resulted with malnutrition. In this study, we aimed to study the effect of individualized nutrition programs on nutritional parameters in patients having an orthognathic surgery. Methods: A total of 14 patients who underwent orthognathic surgery were included in this study. Patients were evaluated just before the surgery and at postoperative days 7 and 21. Nutritional status was assessed by using the bioelectrical impedance method and also laboratory parameters (albumin, prealbumin, C-Reactive Protein and lymphocyte count). A diet schedule and calculated caloric requirement plan was prepared for each patient according to body composition analysis results. Measurements were analyzed using the Freidman test and Bonferroni-corrected Mann-Whitney U test. Results: There was no significant difference between preoperative and postoperative body mass index values. A significant decrease in prealbumin (mean 4.7mg/dL) and albumin levels (mean 0.9mg/dL) and increase in C-reactive protein (mean: 38.1mg/L) level were seen at day 7. According to body composition analysis no significant differences were found in the means of fat weight, skeletal muscle weight and intracellular-extracellular water distribution at postoperative days 7 and 21. Conclusion: Despite of other few reports regarding significant decrease in body weight after orthognathic surgery, no significant differences in body weight, fat, muscle and mineral composition of body and nutritional parameters in blood were seen in our study. We thought that individualized nutritional programs were effective to meet the nutritional needs of orthognathic surgery patients ©Copyright 2014 by Gazi University Medical Faculty.

Giriş: Rinolitler intranazal yerleşimli yabancı bir cisim üzerinde çöken mineral tuzlarından meydana gelen kitlelerdir. Nadiren rastlandıklarından, rinoplastide nazal tıkanıklığın bir nedeni olarak ilk anda akla gelmeyebilmektedirler. Gereç ve Yöntem: Kliniğimizde, rinoplasti ameliyatı yapılan iki hastada rinolit saptadık. Her iki hastada ortak bulgu septum deviasyonuydu. Çıkarılan rinolitin mineralojik incelemesi yapıldı. Bulgular: Septum perforasyonuyla karşılaşılmadı. Septum deviasyonu nazal mukozaya zarar verilmeden düzeltildi. Sonuç: Septum deviasyonu, palatal ve septal perforasyonlar rinolitin en sok komplikasyonlarıdır. Tek taraflı burun akıntısı ve kötü koku rinolit şüphesini uyandırmalıdır., Introduction: Rhinoliths are calcareous concretions that precipitate on an intranasal foreign body. They are rarely encountered, thus not kept in mind in rhinoplasty procedures as a cause of nasal obstruction. Material and Methods: In our clinic, we incidentally met rhinoliths in two patients who underwent rhinoplasty. Deviated septum was the common finding in both patients. Mineralogical analysis of the rhinolith was done. Results: No septal perforation was encountered. Septum deviation was corrected without damaging the nasal mucosa. Conclusions: Septal deviation, palatal and septal perforation are the most common complications of rhinolith. Unilateral nasal discharge and foul odor should rise suspicion of rhinolith.

Mezoterapi çeşitli ilaç, bitki özü, vitamin ve eser element karışımlarının çok sayıda ve küçük hacimde enjeksiyonlarla intradermal veya subdermal bölgeye uygulandığı bir tedavi şeklidir. İlk kez Dr. Michel Pistor tarafından 1952 yılında uygulanan bu teknik 1970’lerden günümüze kadar osteoartrit, tendinit ve bursit gibi kas iskelet sistemi hastalıkları ve ksantelezma, hiperpigmentasyon, melazma gibi deri hastalıkları başta olmak üzere birçok hastalığın tedavisinde kullanılmıştır. Son yıllarda lipoliz, yüz gençleştirme ve alopesi tedavisi amacıyla mezoterapi uygulamaları yaygınlaşmaktadır. Ancak tekniğin etkinliği, enjekte edilecek karışımlardaki maddelerin ne olacağı ve hangi konsantrasyonda verileceği hakkında bilimsel çalışma sayısı oldukça azdır. Bununla birlikte mezoterapinin lipoliz, alopesi tedavisi ve deri gençleştirmede etkin bir yöntem olduğunu savunan çalışmalar kadar etkin olmadığını gösteren çalışmalar da mevcuttur. Burada mezoterapi yöntemi özetlenmiş ve mezoterapinin lipoliz, yüz gençleştirme ve alopesi tedavisi amacıyla uygulamaları konusunda yapılmış çalışmalar gözden geçirilmiş ve tartışılmıştır., Mesotherapy is a treatment modality that consists of the multiple and low volume injections of variable mixtures of pharmaceuticals, natural plant extracts, vitamins, trace elements to the intradermal or subdermal space. It was first described by Dr. Michel Pistor in 1952. Since 1970s mesotherapy has been used mainly in the treatment of diseases of musculoskeletal system as osteoarthritis, tendinitis, bursitis and skin diseases as xanthelasma, hyperpigmentation, melasma. Lipolysis, facial rejuvenation and alopecia are among the areas of its recent widespread use. Although concerns to the mesotherapy applications gradually increase, there are few reports about its efficiency and content and concentration of injection solutions. In these studies, some of them suggest that the mesotheraphy is an effective and safe treatment modality whereas some others are not. Here the mesotherapy procedure is summarized and literature concerning the effects of mesotherapy on lipolysis, facial rejuvenation and alopecia is reviewed and discussed.

&nbsp

Otolog yağ grefti, birçok yazar tarafından ideal yumuşak doku dolgu maddesi olarak tanımlanmaktadır. Yağ greftinin kullanımındaki en sık karşılaşılan sınırlandırıcı etken, emilimine bağlı olarak sağkalımının öngörülememesidir. Literatürde sağkalımı arttırmak amacı ile yağ grefti alıcı yatağında vaskülariteyi arttırmaya dair birçok uygulama tanımlanmıştır. Bu çalışmanın amacı, mikroporasyonun yarattığı inflamatuar süreç sonucu meydana gelen neovaskülarizasyonun yağ grefti sağkalımına olan etkilerinin incelenmesidir. Çalışmada 5 grup için toplam 30 wistar tipi sıçan kullanıldı. Yağ dokusunun kaynağı sıçanda inguinal yağ yastıkçığı olarak, alıcı saha ise sırt bölgesinde açılacak standart cep olarak belirlendi. Sıçanın sırt derisine mikroporasyon uygulamasını takiben, travmaya yanıt ilkelerine dayanarak damarlanma açısından değişikliklerin oluşması beklendi ve bir hafta tamamlandıktan sonra sırtta açılan ciltaltı cebe yağ greftinin transferi yapıldı. Morfolojik değerlendirme sonucunda mikroporasyon yapılan deneklerin alıcı sahadaki ciltaltında vasküler yapıların daha yoğun olarak izlendiği kaydedildi. Mikroporasyon uygulanan deneklerde uygulanmayanlara göre yağ greftlerinin yapılarını daha iyi muhafaza ettikleri ve daha vasküler bir yapıya sahip oldukları gözlendi. Su taşırma analizinde greftlerin 15. hafta sonundaki hacimleri kıyaslandığında, mikroporasyon yapılmayan grupta greft hacim kaybının anlamlı olduğu saptandı. Histomorfometrik ve immünohistokimyasal değerlendirme sonucunda kontrol grubuna kıyasla mikroporasyon uygulanan grupta yağ dokusunun bütünlüğünü daha iyi koruduğu, intakt nükleuslu adipositlerin hakim olduğu ve daha üniform yapıda lobüler dizilim sergiledikleri ve vaskülarizasyonun daha yoğun olduğu izlendi. Biyokimyasal olarak doku içerisindeki trigliserit konsantrasyonları ölçüldüğünde mikroporasyon yapılan deneklerde daha yüksek değerler saptandı ancak aradaki fark anlamlı çıkmadı. Sonuç olarak, mikroporasyon ile önkoşullandırma yapılan bir alana yağ grefti uygulandığında, greft hacmi, adipositlerin yapısı ve doku bütünlüğü, greftin yeniden damarlanması ve genel olarak greft sağkalımında olumlu katkı sağlanmaktadır. Although autologous fat grafting is considered to be the ideal soft tissue filler by many authors, the main problem encountered with this technique is not being able to predict long-term graft survival due to high absorption rates. Many techniques have been described in the literature to enhance the vascularity of the graft recipient area and thereby increase survival. The purpose of this study was to investigate the angiogenic effects of preconditioning of the recipient area with microporation and determine its overall impact on fat graft survival. A total of 30 wistar rats for 5 study groups were used in the study. The source of fat was the inguinal fat pad while the recipient area was a subcutaneous pouch on the dorsum of the rat. To allow for the neovascularization process to take place, fat graft transfer was done one week after preconditioning with microporation. Morphological evaluation demonstrated higher vascularity in the subcutaneous area of the recipient bed in rats that had undergone microporation in comparison to the control group. Fat grafts in the microporation group had better integrity and a higher level of vascularity compared to the control group. Volume analysis with the water-overflow method showed that at the end of week 15, the microporation group had higher graft survival in comparison to the control group. Histomorphometric and immunohistological evaluation showed higher integrity and uniform adipocytes with intact nuclei, better lobulation, less fibrosis, vacuolization and inflammation and better vascularization in the microporation group. Although higher triglyceride concentrations were measured for the group that had undergone microporation, the difference between the two groups were statistically insignificant. In conclusion, fat grafting performed on an area that has been preconditioned with microporation results with higher graft volume, better integrity and vascularization and an overall higher survival rate.

Penetran frontal sinüs kırıklarının en sık sebebi motorlu taşıt kazalarına bağlı yüksek hızlı çarpmalardır. Sıklıkla aracın ön camına çarpma sonucu gerçekleşmekte ve hastaların acil servise kabulünde genellikle eşlik eden bilinç kaybı ve yaşamsal sorunlar nedeniyle bu kırıklar ihmal edilebilmektedir. Frontal sinüste yabancı cisim olarak cam literatürde sınırlı sayıda bildirilmiştir. Sunulan olgu acilden danışıldığında alındaki kesi sütüre edilmişti. Hastada frontal sinüs ön duvar deplase kırığı ve Le Fort Tip I ile uyumlu maksilla fraktürü tespit edildi. Ameliyatta sinüs içinden 3 adet cam parçası çıkarıldı. Frontal sinüs üzerindeki penetran yaralanmalarda menenjit ve apse gibi ciddi komplikasyonlara neden olabilecek sinüste yerleşimli yabancı cisim varlığı açısından uyanık olunmalı, literatürde ön duvar kırıkları için tanımlanmış kapalı redüksiyon teknikleri seçilmemeli ve mümkünse mevcut kesi değil, görüş alanını arttıracak bikoronal yaklaşım tercih edilmelidir., The most frequent cause of frontal sinus fractures are high-velocity impact due to motor vehicle accidents. They often happen by crashing windshield of the vehicle. Because the initial treatment focuses on the vital issues, these fractures often been neglected in the emergency services. The laceration on the frontal region had been sutured before the case presented here consulted by us in the emergency service. Depressed anterior wall fracture of frontal sinus and Le Fort Type I maxillary fracture was detected. In the operation, 3 pieces of glass was extracted from the frontal sinus. The purpose of this case report is to remind the possibility of foreign body implantation in the frontal sinus with penetrating injuries which may cause serious complications such as meningitis and abscess. Closed reduction techniques are not suitable for these penetrating injuries; bicoronal surgical intervention is the recommended choice.

Son yıllarda basın organlarının ve internetin etkisiyle tamamlayıcı ve alternatif tıp kavramları daha sık kullanılır hale gelmiş ve günümüzde özellikle konvansiyonel tıbbın çaresiz kaldığı kanser hastalarının tedavilerinde çoğunlukla da yanlış bir şekilde uygulama alanı bulmuştur. Piyasada 20.000’in üzerinde bitkisel ilaç vardır. İnsanlar genel olarak bu “doğal” tedavilerin zararsız olduğunu düşünmekte ve yapılan çalışmalara göre hastaların en az yarısı bu tedavileri kullandıklarını hekimleriyle paylaşmamaktadırlar. Bunun yanında hekimlerin pek çoğu da bu ilaçların konvansiyonel tedavileriyle etkileşimleri ve yan etkileri konusunda yeterli bilgiye sahip değildirler. Bu çalışmada sık kullanılan bitkisel ilaçların bir kısmının kullanım alanları, yan etkileri, etkileşim gösterdikleri ilaçlar ve cerrahi açıdan ameliyattan ne kadar zaman önce kesilmeleri gerektiğini araştırmayı amaçladık. Hastalara ilk muayene sırasında kullanmakta oldukları ilaçların yanı sıra kullandıkları bitkisel ilaç veya ürünlerin olup olmadığı sorularak ve belirlenen ameliyat tarihinden önerilen süre kadar önce bunların kesilmesini sağlayarak nadir de olsa karşılaşılabilecek komplikasyonlardan hastaları uzak tutabiliriz. Acil ameliyata alınması gereken koşullarda anestezi ekibini de uyararak olabilecek ilaç etkileşimlerine karşı uyanık olabiliriz., The concept of complementary and alternative medicine have been used more frequently by the influence of press and internet and nowadays found a wrong area of application especially in the treatment of cancer patients where conventional medicine is helpless. There are over 20.000 herbal drugs in the market. People generally think that these “natural” drugs are harmless and according to the studies done; at least half of them do not inform their physicians about their herbal drug consumption. On the other hand, most of the physicians do not have enough information about interactions with conventional treatments and side effects of them. We aimed to investigate herbal drug use and their side effects, their interaction with other drugs and define the time to cease them before operation. During patient’s first examination, by asking herbal drugs or supplements they are taking, and request them to cease them preoperatively we can prevent possible complications. In emergency conditions, one could warn anesthesiologists about possible drug interactions due to herbal supplement consumption.

Kritik büyüklügün üzerindeki kraniyal kemik defektlerinin onarımında otojen ve/veya allojen kemik greftleri ve alloplastik materyaller geçmisten günümüze kullanılmıstır. Bu amaçla çok sayıda sentetik materyal avantaj ve dezavantajlarıyla beraber kullanılmaktadır. Bu çalısmada; ucuz ve kolay elde edilebilir bir materyal olan devekusu yumurtasının sıçanlarda kritik büyüklükteki kraniyal kemik defektlerinin iyilesmesindeki etkinliginin demineralize kemik matriksi ile karsılastırılması ve devekusu yumurtasının kraniyomaksillofasiyal uygulamalar için potansiyelinin arastırılması amaçlandı. Çalısmada 40 adet wistar türü erkek sıçan kullanıldı. Sıçanlar dört gruba ayrıldı. Her bir sıçanın frontal kemiginde 7 mm çaplı kritik büyüklükte tam kat kemik defekti yaratıldı. Grup I (n=10) operatif kontrol grubu iken, Grup II’de (n=10) insan kaynaklı demineralize kemik matriksi, Grup III’de (n=10) devekusu yumurtası blok formu, Grup IV’de (n=10) devekusu yumurtası toz formu defektlere uygulandı. Deneklerin tamamı 24. hafta sonunda sakrifiye edildi. Kemik defekt alanı, kemik yogunlugu, devekusu yumurtası blok formun alan, hacim ve yogunluk ölçümleri bilgisayarlı tomografi ile degerlendirildi. Kemiklesme, enfeksiyon, rezorbsiyon ve doku reaksiyonları deneyimli bir histolog tarafından degerlendirildi. Makroskobik olarak devekusu yumurtası blok formunun bir miktar rezorbsiyon göstererek etraf kemik dokuyla bütünlestigi, yer degistirmedigi ve kraniyal bütünlügünü sagladıgı; devekusu yumurtası toz formunun 6. ayda tamamen rezorbe oldugu görüldü. Radyolojik olarak Grup I, II ve IV arasında farklı haftalarda defekt alanındaki küçülme, 12. hafta kemik yogunluk ortalamaları ve yüzdesel degisimleri arasında istatistiksel olarak anlamlı fark saptanmadı (p>0.05). Yirmidördüncü hafta kemik yogunluk ortalamaları Grup IV’e göre Grup I ve II’de daha yüksek bulundu. Devekusu yumurtası toz formları ve demineralize kemik matriksi 6. ayda bilgisayarlı tomografi kesitlerinde izlenmedi. Devekusu yumurtası blok formunun alan, hacim ölçümlerinde istatistiksel olarak anlamlı küçülme saptanırken, yogunlukta 0. ay ile 6. ay arasında istatistiksel olarak anlamlı fark saptanmadı. Histolojik degerlendirmede devekusu yumurtası ve kontrol grubu arasında anlamlı farklılık saptanmazken demineralize kemik matriksi grubunda yeni kemik olusumu görüldü. Sonuç olarak devekusu yumurtasının osteoprodüktif etkisi gösterilememesine ragmen. enfeksiyon görülmeyisi, güçlü yapısı ve blok formunun düsük rezorbsiyon oranı, kolay sekil verilebilmesi ve maliyetinin ucuz olusu ile orbita taban kırıkları, kraniyal ve maksillofasiyal augmentasyon prosedürlerinde uygun bir greft materyali olabilir. Klinik düzeyde insanlarda kullanıma girmeden önce konuyla ilgili ileri deneysel çalısmaların yapılması DKY’nın kraniyomaksillofasiyal girisimlerde kullanılabilirligini belirlemede faydalı olacaktır. For the treatment of the cranial bone defects which are over the critical size, autogenic and/or allogenic bone grafts and alloplastic materials have been used for a long time. There are many synthetic materials for the treatment of bone defects, which have their own advantages and disadvantages. In this study; we aimed to compare the efficacy of ostrich eggshell, which is cheap and easily available, and demineralized bone matrix in healing of the critical sized cranial bone defects and to investigate the potential of ostrich eggshell in craniomaxillofacial procedures. Forty, male Wistar rats were included in the study. Subjects were separated into four groups, each group containing 10 rats. A full thickness circular bone defect, 7 mm in diameter, was created in the frontal bone of each rat. Group I (n=10) was operative control group, in Group II demineralized bone matrix, in Group III ostrich eggshell implant, in Group IV eggshell powder was applied into the defects. At the end of the 24th week, all rats were sacrificed. Computed tomographic analysis was performed to evaluate the healing of the bone defects, for bone density and ostrich eggshell implant area measurements, for volume and density measurements. New bone formation, infection, resorbtion and tissue reactions were evaluated by an experienced histologist. Macroscopic examination revealed that ostrich eggshell implants were slightly resorbed, in the other hand they were integrated with surrounding bone, stable and supplied a good cranial completeness. In the other hand, ostrich eggshell powder particles were totally resorbed at 6th month. Radiologic examination revealed that there were no statistically significant difference between group I, II and IV, for the decrease in the defect area, for the bone density at 12th week and for the percentage of healing area (p>0.05). Group I and II’s bone density at 24th week was statisticaly significantly greater than group IV’s bone density at 24th week. Ostrich eggshell powder particles and demineralized bone matrix were not observed at computed tomographic scans taken at 6th month. There were statistically significant decrease in the ostrich eggshell implant area and volumetric values, but there was no statistically significant difference between 0th and 6th month density values. Histological examination revealed that there was not significant difference between control and ostrich eggshell groups for the new bone formation. In the other hand, in demineralized bone matrix group a greater amount of new bone formation was observed. In conclusion, ostrich eggshells did not seem to be an osteoproductive material. But there are some important advantages of the ostrich eggshell as an implant. Ostrich eggshell has a strong structure and a low resorbtion rate, it did not cause a tissue reaction or infection. The material could be shaped very easily and it is very cheap compared to many other materials used in craniomaxillofacial reconstructions. Ostrich eggshell could be a good alternative graft material for orbital floor fractures, cranial and maxillofacial augmentation procedures. Further experimental and/or clinical studies are required to find out the potential of the ostrich eggshell in craniomaxillofacial reconstructions.

Rekonstrüktif cerrahide primer veya metastatik çeşitli malign deri lezyonları görülmektedir. Ancak, iç organ malignitelerinin deri metastazları oldukça nadirdir. Akciğer kanserleri, başta beyin, kemik, karaciğer ve adrenal bezlere metastaz yapmakla beraber, olguların %2,8-8,7'sinde deri metastazı görülür. Deri metastazı saptanan olgular, ileri evre olarak kabul edilirler ve seyirleri kötüdür. Diğer taraftan lezyonlar erken tespit edildiğinde cerrahi olarak çıkartılabilmesi mümkündür ve tedavi edildiğinde hastanın yaşam kalitesi üzerine olumlu etki sağlar. Hastanın hikayesinde mevcut olan malignitenin bilinmesi ve metastatik cilt lezyonunun histopatolojik tanısının birincil tümörle uyumluluğu tanıyı kolaylaştırmaktadır. Bu çalışmada, akciğer kanserinin deri metastazı nedeniyle opere edilen iki olgu sunulmakta ve bunlara yaklaşım prensipleri tartışılmaktadır.

Estetik ameliyat olma isteğiyle hastaneye başvuran hasta öncelikle kendi doktoruyla birebir ilişki içinde olmaktadır. Ancak hastanenin kapısından girdiği andan itibaren birçok farklı hastane çalışanıyla da temas etmektedir. Farklı eğitim seviyesinde ve sosyokültürel yapılardan gelen değişik kademelerdeki bu hastane personelinin oldukça farklı bir hasta grubu olan estetik hastalar ve estetik ameliyatlar hakkındaki düşüncelerini ve bu hasta grubuna karşı davranışlarını ortaya koymayı amaçladık. Hastanenin değişik birimlerinde görev yapan ve görevi gereği plastik cerrahi hastaları ile temas kuran 50 kişilik yardımcı sağlık personeline yüz yüze görüşme tarzında 20 soruluk bir anket uygulandı. Bu ankette, yardımcı sağlık personelinin sosyodemografik yapısı, plastik cerrahi hakkındaki bilgileri, estetik ameliyatlar ve estetik ameliyat olan hastalar hakkındaki düşüncelerini saptamaya yönelik sorular soruldu. Çalışanların çoğunluğu plastik cerrahi anabilim dalında olmasına rağmen yapılan ameliyatların büyük çoğunluğunun estetik ameliyat olduğunu düşünmekteydi. Ankete katılanların %8'i (4 kişi) tüm plastik cerrahi ameliyatlarının estetik ameliyat olduğunu, %62'si (31 kişi) ameliyatların % 80'inin estetik ameliyat olduğunu düşünüyordu. Önemli bir bulgu, deneklerin %20'sinin (10 kişi) estetik ve rekonstrüktif hasta grubunu farklı gördüğünü ve estetik hastalara daha az ilgi gösterdiğini belirtmesiydi. Deneklerin %32'si (16 kişi) ise estetik hasta grubuyla daha fazla sorun yaşadığını belirtmekteydi. Çoğu zaman çalıştıkları birim hakkında profesyonel bir eğitimden geçmeyen yardımcı sağlık personeli sık sık hastane içinde birimler arasında pozisyon değiştirmektedirler. Bununla beraber, düşük gelir düzeyi, çalışanların işlerine olan motivasyonunu azaltmaktadır. Bunun için öncelikle sağlık personeli titiz bir şekilde seçilmeli, sonrasında düzenli eğitim programları uygulanmalı ve sık personel değişiminin önüne geçilmelidir. Bu değişikliklerin hizmet kalitesi ve çalışanların mutluluğunu, dolayısıyla hasta memnuniyetini arttıracağını düşünüyoruz., Aesthetic patients primarily have an interaction with their doctor but after hospitalization they have other interactions with different members of the hospital staff. The aim of this study is to determine the hospital staff’s opinion about aesthetic patients. We applied a questionnaire with 20 questions to 50 staff members who have interaction with aesthetic patients at different departments in our hospital. We determined the personnel’s social and demographic profile and their view about the aesthetic patients. Most of the personnel working in plastic surgery department think that aesthetic operations comprised the highest percentage. 20% (10 people) of the staff pointed out that they attended to reconstructive patients more than the aesthetic patients. 32% (16 people) of staff stated that they had problems with aesthetic patients. In many other hospitals, people with different educational background from different socio-cultural levels serve together in the same team as it is, in our hospital. The members of our staff don’t have any professional education, and they are working in various departments, very often. Little salary they get reduces their motivation too. Because of these reasons, the personnel to be employed in a hospital should be selected with utmost care and trained accordingly. These points will help to improve service quality.

Doğru sütyen kullanımının zaman içinde memenin formunu koruduğu, meme sarkmasını önlediği, estetik meme cerrahilerinden sonra uzun dönem sonuçlara olumlu katkıda bulunduğu düşünülmektedir. Polikliniğimize başvuran bayanların sütyen kullanım profilini ortaya koymak amacıyla, 18 yaşından büyük toplam 100 hastaya sütyen ölçülerini sorgulayan bir anket verildi. Bu katılımcıların daha sonra aynı doktor tarafından göğüs çevresi ve meme çevresi ölçülerek doğru sütyen ölçüleri tespit edildi ve sütyen uygunluğu kontrol edildi. Daha sonra hastalar meme büyüklükleri (kalıp ölçüsü), yaş ve öğrenim durumlarına göre sınıflandırılıp, doğru sütyen kullanımı karşılaştırıldı. Bu çalışmanın sonucunda doğru sütyen kullanımının yaşla ilişkisinin olmadığı, ancak öğrenim durumunun doğru sütyen kullanımına katkısı olduğu saptandı. Özellikle büyük memeli hastalarda uygun sütyen kullanımının daha az olduğu ve daha küçük sütyen kullanma eğilimi tespit edildi. Küçültme ve büyütme mamoplastilerde ameliyat öncesi hasta ile doğru ölçüler üzerinden konuşmak, küçülme ya da büyümenin daha çok kalıp ölçüsü üzerinde olabileceğini hastaya anlatmak, ameliyattan sonraki hasta beklentilerini de daha gerçekçi kılabilir., Wearing a suitable brassiere has been thought to help keeping the breast in form, preventing breast ptosis and assisting the breast surgeries for good surgical outcomes in the long term. To study the brassier suitability profile of our female patients, a questionnaire was applied to one-hundred volunteer female patients over 18-years of age. The same physician performed their over-bust and under-band measurements and determined their correct brassiere size. Each patient’s brassiere was also checked for its appropriateness to the patient. The patients were divided into groups according to their cup sizes, ages and educational status to compare the proper brassiere wearing ratio among groups. Result of this study pointed out that, there is no relationship between suitable brassiere wearing and age. However, there is close correlation between suitable brassiere wearing and educational status. We have also determined that the big-breasted women also wore unsuitable brassieres that have mostly smaller cup sizes. Before the augmentation and reduction mammoplasties talking to the patient on the proper measurements, informing her that the increase or decrease would be on the cup sizes will make the patient’s expectations more realistic.

Tam kat yanak defektlerinde oral mukozanın ve yanak derisinin rekonstrüksiyonunda çift tabakalı serbest fleplertercih edilmektedir. Bu amaç için tanımlanmış farklı flep seçenekleri mevcuttur. Ateşli silah yaralanması sonrası tam kat yanak defekti oluşan ve tedavisinde iki tabakalı onarım için serbest torakodorsal arter perforatör flep (TAP) kullanılan bir olgu sunulmaktadır. Sol yanakta yumuşak doku yaralanmasına ağır maksillofasiyal kırıkların eşlik ettiği 32 yaşındaki erkek hastaya ilk ameliyatta uygun kemik fiksasyonları ve yumuşak dokuya primer onarım yapıldı. Ameliyattan sonraki ikinci haftanın sonunda yara ayrılması nedeniyle tam kat yanak defekti oluştu. Latissimus dorsi kasına ait perforatörler üzerinde kaldırılan TAP flep serbest olarak nakledildi ve alıcı damar olarak süperior tiroid damarlar kullanıldı. Daha sonra flebin ortası dezepitelize edilerek kendi üzerine katlandı ve hem oral mukoza hem de yanak derisi rekonstrükte edildi. Ameliyat sonrası tam flep sağkalımı elde edildi ve erken dönemde herhangi bir komplikasyon olmadı. Sekizinci ayda mandibuladaki rekonstrüksiyon plağının kırılması ve kemikte non-union gelişmesi nedeniyle serbest fibula flebiyle mandibula rekonstrüksiyonu gerçekleştirildi. Dört yıllık takip sonunda estetikve fonksiyonel sonuç oldukça tatmin ediciydi. Kas dokusunun korunması, uzun pedikülü, ince olması, çoğu hastada kıl içermemesi ve aynı anda iki ekibin çalışmasına izin vermesi nedeniyle TAP flep tam kat yanak defektlerinin rekonstrüksiyonunda kullanılabilecek iyi bir alternatiftir., Double layer free flaps are utilized for the reconstruction of oral mucosa and skin in full thickness cheek defects. Various flap alternatives have been described for this purpose. A case with a full thickness cheek defect following a gun shot injury who was reconstructed with a double layer thoracodorsal artery perforator (TAP) flap is presented. Severe maxillofacial fractures were accompanying soft tissue injury on the left cheek of a 32 year old male patient. Initially bone fixations and primary skin closure were performed. Two weeks after the surgery a full thickness cheek defect occurred following a wound dehissence. Thoracodorsal artery perforator flap based on the perforators of latissimus dorsi muscle was transfered freely and superior thyroideal vessels were used as recipients. Center of the flap was deepithelized and the flap was folded on itself so as to reconstruct both oral mucosa and cheek skin. Complete flap survival was obtained postoperatively and no early complications were seen. A free fibula mandible reconstruction was performed on the eighth month following a broken reconstruction plate and bony non-union. Cosmetic and functional outcome were satisfactory after 4 year follow-up. Because of the preservation of the muscle, its long pedicle, being thin and commonly hairless and allowing a two team approach at a time TAP flap is a good alternative for the reconstruction of full thickness cheek defects.

Distraksiyon osteogenezis, kraniyofasiyal patolojilerin tedavisinde kullanılan uzun süreçli bir tedavi yöntemidir. Bu çalışmada; demineralize kemik matriksinin, DO’in konsolidasyon dönemi üzerinde fizyolojik süreci hızlandırıcı ve kemik kalitesine etkisini araştırmayı amaçladık. Ağırlıkları 250-300 gr arasında olan 40 adet Wistar tipi erkek sıçan kullanıldı. Tüm deneklerde sağ hemimandibulada çalışıldı. Cerrahi kontrol grubunda (Grup 3, n=8) yumuşak dokular kesilip tekrar dikildi. Diğer denekler grup 1 (DKM, n=16) ve grup 2 (SF, n=16) olarak ayrıldı. İki gruba distraktör takılarak, osteotomi sonrası 5 gün latans, 0.25 mm oran ve günde 2 defa ritim ile 3mm’lik distraksiyon gerçekleştirildi. Takiben, 4 haftalık konsolidasyon döneminin 1. gününde distraksiyon mesafesine 0.2cc DKM, diğer gruba da 1cc SF uygulandı. Konsolidasyonun 2. haftasında her iki gruptan 8’er denek sakrifiye edilerek sağ hemimandibulaları histolojik incelemeye alındı. Konsolidasyonun 4. haftasında kalan tüm gruplardaki denekler sakrifiye edilerek mandibulaları eksize edildi. Kemik mineral dansitometrik (KMD), histolojik ve immünohistokimyasal inceleme gerçekleştirildi. İncelemede H.E, Masson-trikrom, MMPase-2 ve Caspase-3 kullanılarak kemik iyileşmesi ve apoptozis incelendi. Tüm veriler Kruskal-Wallis yöntemiyle istatistiksel olarak değerlendirildi. Kemik mineral dansitometrik değerleri 2’li gruplar şeklinde Mann Whitney-U testi ile ayrıca değerlendirildi. Histolojik değerlendirmede. 2. ve 4.haftalarda DKM uygulanan grubun SF uygulanan gruba göre kemik iyileşmesi değerlerinin ve hücresel aktivitenin daha iyi olduğu ve aradaki farkın istatistiksel olarak anlamlı olduğu (p0.05, MannWhitney-U). Sonuç olarak, klinik kullanıma uygun bir ürün olan DKM’nin, konsolidasyon döneminin başında distraksiyon mesafesine uygulanması ile kemik iyileşmesini olumlu etkilediği ve süreci hızlandırdığı istatistiksel olarak gösterilmiştir. Distraksiyon ile rekonstrüksiyonu planlanan kraniyofasiyal olgularda, tedavi süreci içinde,genel anesteziye gerek kalmadan, iyileşmeye yardımcı olarak DKM uygulanması öngörülebilir. Distraction Osteogenesis (DO) is the long-term treatment method used for craniyofacial pathologies. In this study, we aimed to investigate the accelerating effect of demineralized bone matrix upon the physiologic process of consolidation period of DO and its sustaining effect upon bone quality. Forty Wistar type male rats weighting between 250-300 grams were used in the study. All subjects were operated on the right hemimandibula. The soft tissue up to the bone was cut and sutured in the operative control group (group 3 n=8). The remaining subjects were divided into two groups and DBM (group 1, n=16) and %0.09 NaCl (group 2, n=16) groups were formed. Distractor devices were fixed to both groups. After osteotomy, 5 day’s latency, the rate of 0,25 milimeters and twice a day as a rhythm with a distraction of 3 milimeters were performed. Later, on the first day of the four weeks’ consolidation period DBM was applied to the distraction gap and %0.09 NaCl was applied to the other group. Eight subjects from both groups were sacrificed in the second week of the consolidation and their right hemimandibula were taken for histologic examination. In the fourth week of the consolidation the remaining all subjects were sacrificed and hemimandibulectomies were performed. Bone mineral densitometric (BMD) histologic and immunohistochemistrical examinations were made. In histological examination H.E., Masson’s-trichrome, MMPase-2 ve Caspase-3 were used to examine healing of bone and apoptosis. In the second and fourth weeks, histological examinations and bone densitometric data were statistically evaluated by using Kruskal-Wallis method. BMD results were also evaluated with Mann Whitney-U test in binary groups. In the histological evaluation, at the second and fourth weeks it was seen that the bone healing results and cellular activities of the group with the DBM application were relatively better than those of the group with %0.09 NaCl application and it was also realized that there was a statistically significant difference (p0.05, MannWhitney-U) In conclusion, the results, regarding to bone healing process are statistically significant and show that healing process is accelerated and affected in a positive way with application of the DBM which is convenient for clinical use, to distracted zone at the beginning of the consolidation phase. These results also show that application of the DBM without general anesthesia, during treatment period, may be preferred by the surgeons to support the healing process of the craniofacial cases that may require distraction.

Kök hücreler, son yıllarda tüm tıp camiasının en çok üzerinde durduğu ve her yıl yüzlerce yeni çalışmanın yapıldığı bir konu haline gelmiştir. Sunduğu veya sunacağı öne sürülen muhtemel tedavi olanakları düşünüldüğünde, halen tedavisi mümkün olmayan pek çok hastalığa çare olması beklenmektedir. Kök hücrelerin klinik kullanımı günümüzde daha çok onkohematologlar tarafından çalışılmaktadır, ancak en faydalı olacağı alanlardan biri de Plastik Cerrahidir. Kök hücrelerin her türlü allojen doku (gerek karaciğer, böbrek, kalp gibi viseral organlar; gerekse yüz, el, kas, kemik vb. kompozit doku) transplantasyonlarında tolerans oluşturmadaki rolleri yapılan pek çok çalışmada gösterilmiştir. Özellikle son yıllarda doku mühendisliğinde kök hücreler kullanılarak elde edilen başarılar Plastik Cerrahinin tedavi şemalarında ciddi değişiklikler olabileceğinin sinyallerini vermektedir. Ülkemiz koşullarının genellikle yetersizliği nedeniyle ne yazık ki bu tür teknolojilere çok geç adapte olabilmekteyiz. Bu derlemeyi hazırlarken Türk Plastik Cerrahlarının bu denli güncel bir konudaki bilgilerini arttırmayı amaçladık.

Artan sosyoekonomik düzey ve küreselleşmenin bir sonucu olarak estetik görünümün daha da ön plana çıktığı günümüzde estetik cerrahi ve kozmetoloji sektörü büyük ilerleme kaydetmiştir. Ancak anesteziyoloji ve cerrahideki ilerlemelere rağmen hastaların ameliyat korkusu halen sürmektedir. Her ne kadar estetik ameliyat sayısı artsa da bu artış hastaların cerrahi dışı alternatif tekniklere olan talepleri yanında çok düşük miktarda kalmaktadır. Karboksiterapi ve oksiterapi bu yeni alternatif tekniklerden ikisidir. Bu teknikleri uygulayanlar başarılı sonuçlar elde ettiklerini iddia etmektedirler, ancak bu teknikler FDA gibi ciddi kuruluşlar tarafından henüz onaylanmamıştır. Yine de bu uygulamalara olan talep, yapılan reklamlara bağlı olarak, oldukça yüksektir. Uygulamalar için kısa bir sürenin yeterli olması, anesteziye ihtiyaç olmaması, göreceli olarak daha az acı beklentisi, uygulamaların hastane dışında yapılabilmesi ve günlük hayatı kısıtlamaması bu yöntemlere olan ilgiyi arttırmaktadır. Bununla birlikte uluslararası ciddi tıbbi kaynaklarda yeterli sayıda araştırma veya karşılaştırmalı sonuçlar içeren yayın yoktur. Bu nedenle birçok Plastik Cerrah bu yeni yöntemler hakkında yeterli bilgiye sahip değildir. Ne yazık ki, uygulamadaki bu yöntemlerin birçoğu hakkında genellikle televizyon ve diğer basın yayın organları kanalıyla bilgi edinmekteyiz. Birçok Plastik Cerrahın bilimsel temellerini tartışmalı gördüğü bu uygulamaları göz ardı ettikleri ve pek önemsemediklerini de biliyoruz. Ancak olumlu veya olumsuz düşünüyor olsak bile bu yöntemler hakkında temel bir bilgiye sahip olmamız şarttır. Hastalarımızın sorularına doğru ve yeterli yanıt verebilmek, hastalarımızı ve toplumu hatalı olan uygulamalara karşı koruyabilmek için bu gereklidir. Bu derlemede, adını sıkça duyduğumuz yöntemlerden karboksiterapi ve oksiterapi hakkında var olan kaynaklardaki bilgileri bir araya getirerek temel bir bilgi sunmayı amaçladık.

Günümüzde dünya silah ticaretiyle boy ölçüşen estetik ürün ve hizmetler pastasından pay kapma isteği hekim olmayan veya hekim diploması olduğu haldeyeni sunulan her yöntemi çeşitli maddi kaygılar nedeniyle gözü kapalı uygulayan kişilere sıkça rastlamamıza neden olmaktadır. Yeni uygulanmakta olan yöntemlerden bazıları başarılı sonuçlar sunduklarını iddia ederek her geçen gün kullanılabilirliğini artırmıştır. Mezoterapi ve karboksiterapi uygulamalarındaki artış bunların en iyi bilinen örnekleridir. Anesteziye ihtiyaç olmaması, göreceli olarak daha az acı beklentisi, uygulama sürelerinin kısalığı, hastane dışında uygulanması, günlük hayatı kısıtlamaması bu yöntemlere ilgiyi arttırmaktadır. Öte yandan uluslararası tıbbi veri tabanlarında henüz yeterli sayıda araştırma veya karşılaştırmalı sonuçları içeren yayın yoktur. Mevcut yayınların çoğunluğunu, yan etkilerin bildirildiği makaleler oluşturmaktadır. Ancak tekniklerin anlatıldığı ve sonuçların istatistiklerle değerlendirildiği yayın sayısı azdır. Uygulamadaki bu yöntemlerden birçoğu hepimizin karşısına televizyon ve diğer basın yayın organları vasıtasıyla, genellikle gizli reklam teknikleri kullanılarak çıkmaktadır. Bu nedenle Plastik Cerrahların çok büyük bir çoğunluğu bu yeni yöntemler hakkında fazla bilgi sahibi değildir. Bu bağlamda birçoğumuzun bilimsel temellerini tartışmalı gördüğü bu uygulamalar hakkında temel de olsa bir bilgiye sahip olma gerekliliğimiz kaçınılmazdır. Bu nedenle mezoterapi, karboksiterapi ve oksiterapi hakkında iki adet derleme hazırladık ve öncelikle bu tekniklerden en popüleri olan mezoterapi hakkında var olan kaynaklardaki bilgileri bir araya getirerek bu derlemeyi bilgilerinize sunmayı amaçladık. Anahtar Kelimeler: Mezoterapi, komplikasyon, sellülit

Nazal septal perforasyonlar, normal burun fizyolojisinde değişiklik oluşturarak çeşitli belirtilere yol açan anatomik septum defektleridir. Olguların çoğu asemptomatik olmasına rağmen burun kanaması, kabuklanma, solumada ıslık sesi, ağrı ve tıkanıklık başlıca belirtilerdir. Etiyolojide en sık, geçirilmiş burun cerrahisi rol oynasa da, kunt burun travması, burun karıştırma, septal kanamaların koterizasyonu, aşırı nazal sprey veya kokain kullanımı gibi birçok başka faktör de etkendir. Cerrahi tedavide herkesin kabul ettiği bir yöntem henüz olmasa da en iyi sonuçlar bilateral nazal mukoza ilerletme flepleri ve interpozisyonel greftlerle elde edilmiştir. Onbir hastanın nazal septal perforasyonunu açık rinoplasti insizyonu, bilateral nazal mukoza ilerletme tekniği, interpozisyonel septal kıkırdak grefti ile, bir hastada ise ethmoid kemik grefti kullanarak onardık. Kullandığımız yöntemin avantaj ve dezavantajlarını tartıştık. Anahtar Kelimeler: Septal perforasyon, açık rinoplasti, mukozal ilerletme flebi, interpozisyonel greft

Perforatör flepler 1980'li yıllarda popüler olmuş kas-deri ve fasya-deri fleplerinin geliştirilmesi sonucu ortaya çıkmıştır. Kas dokusunun korunmasıyla verici alan morbiditesinin ve fonksiyon kaybının azaltıldığı bu yöntem bir çok klinik durum için öncelikli rekonstrüksiyon yöntemi haline gelmiştir. Bu çalışmanın amacı, perforatörflep uygulamalarının gelişimini literatür bilgileri ışığında derlemek ve kliniğimizde gerçekleştirilen perforatör flep uygulamalarını tartışmaktır. Kliniğimizde, Kasım 2001-Temmuz 2003 tarihleri arasında 8 hastada, 10 adet serbest derin inferior epigastrik arter perforatör flebi ile meme rekonstrüksiyonu gerçekleştirildi. Hastalara uygulanan 10 flepten 7'sinde hiçbir sorun gözlenmedi. Bir hastada venöz yetmezlik nedeniyle flep kaybedildi. Birinde arteriyel trombus, diğerinde hematom sebebiyle dolaşım problemi gözlenen iki flep gerekli müdahalelerle kurtarıldı. Sadece deri-derialtı dokusuna ihtiyaç duyulan rekonstrüksiyonlarda sadece deri-derialtı dokusundan oluşan bir flebin kullanılması ve altındaki kasın bu flebin dolaşımı için feda edilmemesi oldukça mantıklı görünmektedir. Perforatörfleplerin sunduğu geniş alternatifler, özellikle meme rekonstrüksiyonu gibi üç boyutlu defektlerin rekonstrüksiyonunda ve flep kalınlığının dezavantaj oluşturabileceği sığ yaraların kapatılmasında bu flepleri ideal hale getirmektedir.

94 ÖZET Periferik sinir tamirinde uç-uca onarım tekniği altın standarttır. Uç-uca onarım mümkün olmadığında genellikle sinir greftleri kullanılmaktadır. Sinir greftlerinin kullanılamayacağı veya yetersiz kaldığı durumlarda uç-yan siriir anastomozu kullanılabilir. Bu çalışmada, uç-yan sinir anastomozunda alıcı sinirin distal ucunda epinörium rezeksiyonunun sinir rejenerasyonuna etkisinin araştırılması amaçlanmıştır. Çalışmada 40 adet wistar tipi erkek rat 4 grup halinde kullanılmıştır. Ketamin (50 mg/kg-IM) anestezisi kullanılarak, sağ arka ekstremitede çalışıldı. Peroneal sinir, tibial sinirin sural dallarına ayrıldığı bifürkasyonun yaklaşık 1 cm üzerinden tam kat kesilerek proksimal ucu gluteal kas liflerinin arasına gömüldü. Peroneal sinirin distal ucuna grup I'de (kontrol, n=10) bir işlem yapılmadı, grup IF de (n=10) bu uç tibial sinirde açılan epinöral pencereye 4 adet epinöral süturla tutturuldu. Grup IH'te (n=10) peroneal sinir distal ucunda epinörium sağlam olarak ve grup IV 'te (n=10) epinörium 1-2 mm eksize edilerek, epinöral pencereden içeriye 1 mm kadar gömülerek dikildi. Postoperatif 90. günde deneklere yürüme analizi ve elektromiyografi yapıldı. Denekler şakrifiye edilerek ıslak kas ağırlığı, kas ve sinir histomorfometrik analizleri yapıldı. Veriler ANOVA yöntemi kullanılarak istatiksel olarak değerlendirildi. Yöntemin donör sinir ve kas için zararının olmadığı saptandı. Alıcı sinirde operatif kontrol grubuna göre tüm gruplarda belirgin fonksiyonel ve histomorfometrik iyileşme saptandı. Sonuçlar grup IV'te grup II ve IH'e göre daha iyiydi, ancak gruplar arasında istatiksel olarak anlamlı iyileşme farkı saptanmadı. Uç-yan anastomoz belli oranlarda rejenerasyona olanak tanıyan ve uç-uca onarımın ve/veya sinir greftlerinin kullanımının mümkün olmadığı durumlarda faydalı olabilen bir tekniktir. Ancak rutin klinik kullanıma girebilmesi için rejenerasyon oranını arttırmaya yönelik çalışmalar gereklidir. 95 SUMMARY End-to-end neurroraphy is the gold standard method in the peripheral nerve surgery. However, it is not suitable sometimes and usually nerve grafts are used in case. In such conditions that nerve grafts are not available, end-to-side neurroraphy is an alternative way for nerve repair. We aimed to study the effectiveness of excision of the epineurium of the recipient nerve in nerve regeneration. Forty wistar type male rats were included in the study as 4 groups. We studied either on the right or left hind limbs of the animals under ketamine-HCl anesthesia. Peroneal nerve was transected at a level of about 1 cm above the bifurcation of the tibial nerve, and the proximal stump was buried in gluteus maximus muscle in all groups. Distal peroneal nerve was not processed in-group I, was sutured to the epineurial window on tibial nerve by epineurial neurroraphy in-group II. Distal stump of the peroneal nerve was buried in tibial nerve for about 1 to 2 mm without any epineurial resection in-group III, and with 1 to 2 mm epineurial excision in-group IV. Walking track analysis and electromyographic studies performed after 3 months, thereafter, animals were sacrificed and histomorphometric analysis of the muscle and nerve tissue was done. Statistical analysis was done with SPSS 10.0 software. No function loss of donor nerve or donor muscle was determined. Healing was clearly superior in-group II, III and IV than group I. But no statistically important difference was found out between healing of groups II, III and IV. It can be said that end-to-side anastomosis supplies a degree of peripheral nerve regeneration, and can be used in case. However, new studies must be done for improving regenerative capacity of the technique. 3110