Search

Aim: The aim of this study was to evaluate nursing care of patients hospitalizedduring the postoperative period.Methods: This descriptive study was conducted with 526 patients who were hospitalized in Surgical Clinics of a University Research Hospital in the province of Erzurum between April 2013 and August 2014. Being collected with form of descriptive characteristics and Nursing Care Assessment Inventory (NCAI), the data were evaluated as number and percentage in categorical measurements and mean and standard deviation in digital measurements.Results: A statistically significant difference was found between the mean scores of physiological factor according to the patients’ complication status, safety factor according to gender, educational status and surgical experience, and the psychosocial factor according to the educational status and surgical experience. Based on educational status and surgical experience, a significant difference was found between the NCAI total mean scores (p, Amaç: Ameliyat sonrası dönemde hastaların hemşirelik bakımını değerlendirmektir.Yöntem: Tanımlayıcı türde olan araştırma, bir üniversite hastanesinin cerrahi kliniklerinde yatan 526 hastayla yürütüldü. Veriler; tanıtıcı özellikler formu ve “Hemşirelik Bakım Değerlendirme Envanteri (HBDE)” ile toplanıp; kategorik ölçümlerde sayı ve yüzde olarak, sayısal ölçümlerde ortalama ve standart sapmayla değerlendirildi.Bulgular: Hastaların komplikasyon durumuna göre güvenlik Alt boyut, cinsiyet, eğitim durumu ve ameliyat deneyimine göre fizyolojik alt boyut, eğitim durumu ve ameliyat deneyimine göre psikososyalalt boyut puan ortalamaları arasında istatiksel olarak anlamlı fark saptanmıştır. Eğitim durumu ve ameliyat deneyimine göre HBDE toplam puan ortalamaları arasında anlamlı fark vardır (p

Amaç: Bu çalışma, ameliyat öncesi ve sonrası dönemde yapılan uygulamaların ERAS (Enhanced Recovery After Surgery) protokolüne uygunluğunun değerlendirilmesi amacıyla yapılmıştır.Yöntem: Tanımlayıcı-kesitsel nitelikte tasarlanan araştırma, Ocak – Temmuz 2019 tarihleri arasında bir üniversitenin Sağlık Araştırma ve Uygulama Merkezinin cerrahi kliniklerinde yürütülmüştür. Ameliyatı planlanan, çalışmaya katılmayı kabul eden 863 hasta araştırma örneklemini oluşturmuştur. Veriler, araştırmacılar tarafından literatür doğrultusunda hazırlanan anket formu, Vizüel Analog Skala ve Bulantı Sayısal Ölçeği ile yüz yüze görüşme yöntemiyle toplanmıştır. Veriler, SPSS 20.0 paket programında tanımlayıcı istatistikler kullanılarak değerlendirilmiştir.Bulgular: Çalışmadaki hastaların tamamının ameliyat öncesi dönemde oral karbonhidrat almadığı, ameliyat öncesi aç kalma sürelerinin 10,55±6,91 saat olduğu ve hastalara premedikasyon uygulanmadığı belirlenmiştir. Hastaların ameliyat sonrası; ilk sıvı alma zamanı ortalamasının 10,45±15,44 saat, ilk katı gıda alma zamanı ortalamasının 18,70±29,23 saat olduğu, ilk mobilizasyon süresinin 19,02±21,39 saat, nazogastrik sonda kalış süresi ortalamasının 29,33±28,80 saat, drenin kalış süresi ortalamasının 54,30±28,06 saat, üriner kateter kalış süresi ortalamasının 49,51±27,40 saat olduğu saptanmıştır.Sonuç: Çalışma sonucunda ERAS protokollerine uyumun istenilen düzeyde olmadığı ve sağlık çalışanlarına ERAS’la uyumlu olmayan uygulamalarla ilgili eğitim verilmesi önerilebilir., Aim: This study was carried out to evaluate the compliance of the applications in the pre- and postoperative period with the ERAS (Enhanced Recovery After Surgery) protocol.Method: This research which was descriptive and cross-sectional was carried out between January and July 2019 with who are inpatients in the surgical clinics of a university's Health Research and Application Center. The sample consisted of 863 patients that planning elective surgery and agreed to participate in the study. The data collecting form consisted of a questionnaire for evaluating the characteristics of the patients, a questionnaire for evaluating the use of the ERAS protocol proposals, a Visual Analogue Scale and a Nausea Numerical Scale. Analysis of the data was performed with SPSS 20.0 program, descriptive statistics were also used.Results: It was determined that in the study giving no oral carbohydrates to the patients before the surgery, and not providing premedication treatment for none of the patients. The patient’s preoperative fasting restriction time was 10,55±6,91 hours. Postoperatively, it was calculated that the mean time to start the liquid diet was 10,45±15,44 hours, the mean time to start the solid diet was 18,70±29,23 hours, the mean time of the first mobilization was an average of 19,02±21,39 hours, and nasogastric catheter stay was an average of 29,33±28,80 hours. It was found to be that the time of removal of the urinary catheter was an average of 54,30±28,06 hours, and the average urinary catheter stay 49,51±27,40 hours.Conclusion: As a result, most of the practices that were compatible with the ERAS protocols are not sufficient and healthcare professionals should be trained on practices that are not compatible with ERAS.

Objectives: Various studies concerning the treatment of patients in the Intensive Care Unit using complementary therapies have been carried out. But, no reports on the use of three different therapies these patients. This study aimed to investigate the effect of physical touch, music therapy, and aromatherapy on the hemoglobin levels, pulse rates, blood pressure values, and respiratory rates of the patients in the Intensive Care Unit (ICU). Methods: The study was designed quasi-experimentally. Seventy-two patients were included in the study. The data were collected by physical touch on the first day, applying music therapy on the second day and applying lavender oil through respiration for three days in the study group. Before and after each application, the pulse, systolic, diastolic, and respiratory values of the patients were measured. In addition, the hemoglobin levels of the patients were measured during expressive physical touch. Results: The hemoglobin levels of the patients increased after physical touch, while the pulse rates reduced after music therapy and aromatherapy. Conclusions: The study provides a foundation for future studies on the effect(s) of complementary therapy methods on the psychological and physiological status of patients in the ICU. The results of this study may assist health professionals to prepare complementary therapy programs for patients admitted to the ICU.

Bu çalışmanın amacı cerrahi hastalarında düşme risklerini belirlemekti. YÖNTEM Bu kesitsel çalışmada Şubat ve Mart 2013 tarihleri arasında farklı cerrahi klinte yatan 228 hasta yer aldı. Veriler tanımlayıcı veri anket formu ve Itaki düşme riski değerlendirme Skalası kullanılarak toplandı. Veriler sayı ve oranlar kullanılarak sunuldu. Karşılaştırmalarda ki-kare testi kullanıldı. BULGULAR Cerrahi hastalarda düşme riski %67,7’ydi. Hastaların %37,2’si 65 yaştan büyük, %6,6’sının son bir ayda düşme öyküsü, %44,4’ünün kronik hastalığı, %35,8’inin fiziksel destek ihtiyacı, %38,52inin dörtten fazla ilaç kullanımı ve %27.42ünün son bir haftada riskli bir ilaç kullanım öyküsü vardı. Ameliyat öncesine göre ameliyat sonrası düşme riski daha yüksekti. Yaş grupları, eğitim ya da medeni duruma göre karşılaştırmalar düşme riskini değiştirmedi. SONUÇLAR Düşme riski, özellikle ameliyat sonrası, çoklu ilaç kullanan ortopedi problemleri olan hastalar da olmak üzere, cerrahi hastalarda yüksektir., AIM The aim of this study was to determine the risks of falling in surgical patients. METHODS This cross sectional study included 288 surgical patients hospitalized in various surgical clinics between February and March 2013. The data was collected by using a demographic data survey form and Itaki Fall Risk Assessment Scale. The data was presented with number and percentage. Comparisons were performed by using chi-square test. RESULTS The fall risk was found in 67.7 % of surgical patients and 37.2% of them were over 65 years, 6.6% had a history of falling during the previous month, 44.4% had a chronic disease, 35.8% required physical support, 38.5% used more than four drugs and 27.4% used one risky medication during the previous week. Fall risks were higher at the postoperative period in comparison with the preoperative period. Comparison depending on age groups, education or marital status did not change fall risks. CONCLUSIONS Fall risk is higher in surgical patients, particularly during postoperative period in patients with orthopedic problems and using multiple drugs.

Meme kanserinin en yayg1n tedavilerinden biri mastektomidir ve mastektorrri sonras1 meme kayb1n1n cinsel ya am tizerine olumsuz yOnde belirgin etkileri olmaktadrr. Bu derlemenin amac1; mastektominin cinsel ya am lizerindeki etkileri ile ilgili literattir ve ara ttnnalan incelemck ve bir Ozetini sunmaktir. Veriler, "mastektorni", "cinsel ya am", "meme kanseri", "cinsellik"ve "hem$irelik'"i ii;eren anahtar kelimelerle, tam rnetin elektronik dergileri de kapsayan sureli yayinlar tizerinden literattir taramas1 yap1larak toplanmI$tir Kemoterapi, tlbbi ve cerrahi tedavi ydntemleri, hastahk oncesi cinsel sorunlar, mastektomili kad1n1n e$indeki cinsel sorunlar, hastahga ve masteklomiye kar$t gOsterilen psikolojik tepki, hastal1ga ve mastektomiye kar 1 e$in tepkisi, mastektomili kad1n ve e$in ili$kileri ve beden imaj1 ile ilgili kayg1lar 1nastektomi sonras1 cinsel ya$am1 etkileyen faktOrlerdirAnahtar Kelimeler: mastektomi, cinsel ya$am, meme kanseri, cinsellik ve hem irelik

The study aimed at comparing postoperative pain intensity with four different scales and examining its influence on some activities of daily-life. Methods: A hundred and thirty one patients who had appendectomy, transurethral resection, herniated disk, open reduction operation under general anaesthesia between the dates 20 December 2009 and 20 May 2010 comprise the samples in this descriptive study. The patients between the ages 18-65, communicative, with the ASA scores of I, II or III, staying in hospital for three days were included in the study. In data collection, Visual Analog, Face Pain, Numerical Scale, Verbal Descriptive were utilized.Percentile distribution, t-test, variance analysis, Kruskal Wallis and Pearson's Correlation Test were used in data evaluation. Results: When the pain score averages were compared between them during the repeated measurement of the scales, it was detected that averages were decreasing gradually in each scale and the difference between them was statistically important (VAS p= .000; FPS p= .000; NRS p= .000; VDS p= .000). The highest correlation between the scales were VAS - FPS (r= .768) on day 0; VDS - NRS (r= .767) on day 1; VAS- NRS (r= .867) on day 2; VAS - VDS and FPS - NRS (r= .935) on day 3. However, there were statistical differences as well as similarities when the patients' descriptive qualities and pain score averages were compared through the four scales. Conclusion: Consequently pain intensity was decreasing day by day in each scale and there were correlations among four scales.Thus, it can be recommended that the studies in which descriptive characteristics were examined should be conducted to determine measurement tools to be used to evaluate pain intensity Ameliyat sonrası ağrı şiddetini dört farklı ölçekle karşılaştırmak amacıyla tanımlayıcı olarak yapıldı. Yöntem: Araştırmanın örneklemini, 20 Aralık 2009-20 Mayıs 2010 tarihleri arasında genel anestezi uygulanarak apendektomi, transüretral rezeksiyon, bel fıtığı ve açık redüksiyon ameliyatı geçiren, 18-65 yaş arası, iletişime açık, Amerika Anestezist Derneği skoru I, II veya III olan, ameliyat sonrası üç gün hastanede yatan 131 hasta oluşturdu. Veri toplamada, Görsel Kıyaslama, Yüz Ağrı, Sayısal ve Sözel Kategori Ölçeği kullanıldı. Veriler yüzdelik dağılım, bağımsız gruplarda t testi, varyans analizi, kruskal wallis varyans analizi ve pearson korelasyon testi ile değerlendirildi. Bulgular: Ölçeklerin tekrarlı ölçümünde kendi içinde ağrı puan ortalamaları karşılaştırıldığında, her ölçekte ortalamaların giderek azaldığı, aradaki farkın istatistiksel olarak anlamlı olduğu saptandı (Görsel Kıyaslama Ölçeği p= .000; Yüz Ağrı Ölçeği p= .000; Sayısal Ölçek p= .000; Sözel Kategori Ölçeği p= .000). Ölçekler arasındaki en yüksek ilişki, 0. gün Görsel Kıyaslama Ölçeği -Yüz Ağrı Ölçeği (r=.768) arasında iken, 3. gün Görsel Kıyaslama Ölçeği - Sözel Kategori Ölçeği ve Yüz Ağrı Ölçeği - Sayısal Ölçek (r= .935) arasındaydı. Sonuç: Kişisel özelliklere göre ağrı puan ortalamaları, ölçekten ölçeğe, hatta aynı ölçekte farklı günlerde farklılıklar göstermekteydi. Bu nedenle ağrı şiddetini değerlendirmede kullanılacak ölçüm araçlarının belirlenmesi için tanımlayıcı özelliklerin incelendiği çalışmaların yapılması önerilebilir.

Objectives: The purpose of this descriptive study is to determine the stress level of nurses working at emergency care services. Methods: 49 nurses working at the Emergency Care Services of four hospitals in Erzurum participated in the descriptive study that was conducted between April-May 2008. A questionnaire and Artan’s (1986) Organisational Stress Resources Scale was used to gather data for this study. Percentage, Mann-Whitney U and Kruskal-Wallis variance analysis were used to conduct data analysis. In terms of ethical principles, this study adhered to the information and volunteerism principles. Results: 69.4% of nurses participating in this study were women, 55.1% were married, 51.0% were Medical vocational high school graduates, and 87.8% had 0-5 years of Emergency Care Nursing experience. The average age of nurses was 30.1± 5.80. The “Organisational Role” sub-scale had the highest score mean of “Organisational Stress Resources (OSR)” and Organisational Discomfort (OD) (OSR: 18.67± 4.61; OD 18.79±7.60), the “Nature of the Job” sub-scale had the highest score mean of Organisational Stress (OS) (OS 10.14±6.74), the “Organisational Relations” sub-scale had the lowest score mean of “Organisational Stress Resources (OSR)” (OSR: 8.38±4.06), the “Career Development” sub-scale determined the OS score mean (OS 1.20±5.64), and the “Nature of the Job” sub-scale determined the OD score mean (OD 12.18±4.53). Conclusions: Study results concluded that stressors caused by organisational roles and stressors caused by the nature of the job (work load, information load, and time limitation) create more stress for emergency care nurses.

This study has been conducted to determine the situation of the nurses related to the application of peripheric venous catheter (PVK). This study is conducted among the nurses who work at Aziziye ve Yakutiye Hospitals depending on the Atatürk University in Erzurum. The sample was nurses who accepted to attend the study and working in the signified units between the dates November 2010-February 2011. The questionnaire which was developed by the researchers by reviewing related literature was used. The personal characteristics of the nurses and their knowledge about peripheric intravenous catheters were included in the study. The collected data was evaluated in numbers and in percentage by using SPSS program. Nurses in the study, the most nurses (% 97,3) were before applying PVK made cleaning of the skin and the most nurses (% 90.7) was incorrect applications occlusion of catheter in the steps of the application of PVK., Bu çalışma, periferik venöz kateter (PVK) uygulanmasına ilişkin hemşirelerin durumunu belirlemek amacıyla yapılmıştır. Çalışma Erzurum Atatürk Üniversitesine bağlı Yakutiye ve Aziziye hastanelerinde çalışan hemşireler arasında yürütüldü. Örneklemi Kasım 2010-Şubat 2011 tarihleri arasında belirlenen ünitelerde çalışan ve araştırmaya katılmayı kabul eden hemşireler oluşturmuştur. İlgili literatür gözden geçirilerek araştırmacılar tarafından geliştirilen anket formu kullanılmıştır. Çalışma, hemşirelerin bireysel özellikleri ve periferik intravenöz katater hakkındaki bilgilerini içerir. Toplanan veriler SPSS programında sayı ve yüzdelik olarak değerlendirildi. Hemşirelerin çoğunluğu (%97.3) PVK uygulamadan önce cilt temizliği yaptı ve % 90.7'sinin PVK uygulama basamaklarında katater tıkanıklığında yanlış girişimler uyguladı.

Amaç: Bu pilot çalışma Avrupa Birliği Leonardo da Vinci Yenilik Transferi Proje programı kapsamında yürütülen “Klinik Olarak Yeterli Hemşireler Geliştirmede Bir Eğitim Stratejisi Olarak Simulasyon Kullanımı” başlıklı projenin bir iş paketinde oluşturulan, travmalı hastalara yönelik hazırlanan vakalarda öğrenci hemşirelerin hemşirelik tanılarını ve girişimlerini belirleyebilme durumlarını incelemek amacıyla yapılmıştır. Yöntem: Tanımlayıcı olarak yapılan bu çalışma, lisans düzeyinde hemşirelik eğitimi veren Kuzey Doğu, Akdeniz ve Doğu Anadolu Bölgesinde yer alan 3 üniversitede eğitim görmekte olan toplam 168 öğrenci ile gerçekleştirilmiştir. Veri toplama aracı olarak araştırmacılar tarafından geliştirilen pelvis kırığı, travmatik amputasyon, abdominal travma ve göğüs travmalı hastalara yönelik oluşturulan ”Senaryo Temelli Vaka Tanılama Formu” kullanılmıştır. Veriler, 1-30 Nisan 2011 tarihleri arasında toplanmıştır. Verilerin değerlendirilmesinde sayı ve yüzdelik dağılım kullanılmıştır. Bulgular: Öğrencilerin %50 den fazlasının vaka tanılama formunda yer alan vakaya yönelik bilgi sorularına doğru yanıt verdikleri; çoğunluğunun belirledikleri hemşirelik tanılarını önceliklerine göre sıralayamadıkları ve belirledikleri hemşirelik girişimlerinden sadece “Hava yolu açıklığı” ve “Solunumun değerlendirilmesi” girişimini doğru öncelik sıralamasında belirttiği saptanmıştır. Sonuç: Öğrencilerin travma vakalarında yeterli teorik bilgiye sahip oldukları ancak vakalar üzerinden hemşirelik tanılarını belirleme, girişimleri planlama ve öncelikleri saptamada yetersiz kaldıkları söylenebilir.

Subkutan heparin uygulamasına bağlı enjeksiyon bölgesinde gelişebilen ekimoz, hematom ve ağrı sonraki enjeksiyonlarda kullanılabilecek bölgelerin sınırlanmasına, hastanın endişelenmesine, tedaviyi reddetmesine, beden imajının bozulmasına, hemşire ve hasta arasındaki güven ilişkisinin azalmasına ve yol açabilmektedir Bu araştırma, subkutan yolla heparin uygulamasına bağlı enjeksiyon bölgesinde gelişen ekimoz, hematom ve ağrı oluşumunun ortadan kaldırılması yada azaltılması için hemşirelerin aldıkları önlemleri belirlemek amacıyla yapılmıştır. Tanımlayıcı olan araştırmaya 50 hemşire alınmıştır. Hemşireler subkutan heparin uygulaması yaparken araştırmacı tarafından gözlenmiştir. Hemşirelerin %54’ünün enjeksiyon için üst kol bölgesini, %50 sinin daha önceden kullanılan enjeksiyon alanını tercih ettiği, %36.0’ının kanama kontrolü için aspirasyon yaptığı, %78.0’ının hava kilidi tekniği uyguladığı, %48.0’ının ilacı dokuya 2-4 saniye içinde verdiği, %6.0’ının iğneyi geri çekerken dokuyu kuru pamukla desteklediği bulunmuştur. Hemşirelerin hiçbiri işlem öncesinde ya da sonrasında uygulama alanına soğuk uygulama yapmamışlardır

Hastaların öğrenci hemşirelerden memnuniyet düzeylerini belirlemek amacıyla tanımlayıcı türde yapılan araştırma, 1-25 Mayıs 2007 tarihleri arasında bir üniversite hastanesinin cerrahi kliniklerinde gerçekleştirilmiştir. Araştırmanın örneklemini; araştırmaya katılmayı kabul eden, iletişim kurulabilen, okur yazar olan ve staj programının en az iki haftasında öğrenci hemşireleri uygulama alanında gören,18 yaş ve üzeri 173 hasta oluşturmuştur. Veriler, Demir ve Eşer tarafından geliştirilen “Hastaların Hemşirelik Hizmetlerinden Memnuniyetleri” ölçeğinden yararlanılarak oluşturulan soru formuyla toplanmış ve yüzdelik dağılım ile değerlendirilmiştir. Araştırmaya katılan hastaların %64.2’si erkek, %41.6’sı ilkokul mezunudur. Öğrencilerin %41.6’sının kendilerini hastalara tanıttıkları, %48’inin taburculuk eğitimi verdikleri, %51.4’ünün invaziv girişimleri başarı ile uyguladıkları, %59.5’inin herhangi bir uygulama öncesi hastalara açıklamada bulundukları, %65.3’ünün uygulama öncesi hastalardan onay aldıkları ve %68.2’sinin yaşamsal bulgu ölçümleri hakkında hastalara bilgi verdikleri hasta ifadelerinden saptanmıştır. Hastaların %88.4’ü öğrenci hemşirelerin her zaman kendilerini dikkatli bir şekilde dinlediğini, %87.9’u mahremiyetlerine saygı gösterdiklerini, %87.3’ü de öğrencilerin kendilerine değer verdiklerini hissettiklerini, belirtmişlerdir.Çalışma sonucunda cerrahi hastalarının öğrenci hemşirelerden memnun oldukları söylenebilir.

Yoğun bakım hastalarının, çevreden gelen uyarıları seçme şansları ve bunları kontrol etme yetenekleri yoktur. Bu nedenle, yoğun bakım hastaları, duyusal yüklenme ve duyusal yoksunluk gibi duyusal girdi sorunlarıyla karşı karşıyadırlar. Duyusal girdi sorunları yoğun bakım sendromuna neden olduğu için kontrol altına alınması önemlidir. Duyusal girdi sorunlarını kontrol altına almada tamamlayıcı tedavi yöntemlerine başvurulabilir. Tamamlayıcı tedavi yöntemleri duyusal algıları harekete geçirip gevşeme etkisi oluşturarak nabız, kan basıncı ve solunum gibi fizyolojik göstergeleri düşürmenin yanı sıra, uyku bozukluğu, ağrı ve anksiyeteyi içeren yoğun bakımla ilgili komplikasyonları kontrol altına alma ya da önlemede etkili olabilir. Hemşirelik bakımı içinde; ekspresif dokunma, müzik terapi ve aromaterapi gibi tamamlayıcı tedavi yöntemleri duyusal girdi sorunlarına yönelik uygulanabilecek girişimlerdir.

Bu çalışma, hemşirelik öğrencilerinin organ nakli ve bağışı konusundaki düşüncelerini incelemek amacıyla tanımlayıcı olarak yapılmıştır. Araştırmada, örneklem seçme yoluna gidilmeyip, Hemşirelik Yüksekokulu ve Erzurum Sağlık Yüksekokulu’nda öğrenim gören, araştırmaya katılmayı kabul eden 460 öğrenci araştırma kapsamına alınmıştır. Veri toplamada; Sarıtaş ve Köşgeroğlu tarafından hazırlanan “Öğrencilerin Organ Nakli ve Bağışına Yönelik Algıları Formu” doğrultusunda oluşturulan form kullanılmıştır. Veriler yüzdelik hesaplamayla değerlendirilmiştir. Araştırmaya katılan öğrencilerin %75.7’sinin organ nakli ve bağışı konusunda yeterince bilgiye sahip olmadığı ve sadece %1.7’ sinin organlarını bağışladığı saptanmıştır. Öğrencilerin % 28.7’si sağlıklı iken organ bağışı yapmayı düşündüğünü, %76.1’i organ bağışı konusunda ailesinin olumlu tutumunun organ bağışı kararını çabuklaştıracağını, %90.2’si organ nakli ve bağışı konusunda din adamlarının bilgi verip öncülük etmesi gerektiğini ve %57’si de bağışlayacağı organının suiistimal edilmesinden endişe duyduğunu ifade etmişlerdir. Hemşirelik öğrencilerinin lisans eğitiminde organ bağışı konusunda yeterince bilgilendirilmedikleri, organlarını bağışlamayı düşünen öğrenci oranının düşük olduğu ve öğrencilerin organ bekleyen hastalara verici bulma konusunda aktif rol alamadıkları saptanmıştır.

Tanımlayıcı türde olan araştırma, bir üniversite hastanesinin cerrahi kliniklerinde yatan hastaların haklarını bilme durumlarını incelemek amacıyla yapılmıştır. Araştırmanın örneklemini; 18 yaş ve üzerinde olan, iletişim kurulabilen ve araştırmaya katılmayı kabul eden 281 hasta oluşturmuştur. Veri toplamada; literatür doğrultusunda oluşturulan, hastaların haklarını bilip bilmediklerini değerlendiren hasta hakları formu kullanılmıştır. Veriler; yüzdelik dağılım, t testi, ANOVA ve Kruskal Wallis varyans analiziyle değerlendirilmiştir. Hasta Hakları Bilgi Puanı (HHBP) 17 puan üzerinden değerlendirilmiş ve HHBP ortalaması 11.67 ±3.32 olarak belirlenmiştir. Eğitimle HHBP ortalaması karşılaştırıldığında; okur-yazar hastalarda 9.75 (SS=5.23), üniversite mezunlarında 15.08 (SS= 2.15) olan HHBP ortalamaları arasındaki fark anlamlı bulunmuştur (KWx2=42.379, P=.000). Hastaların bulundukları klinikle HHBP ortalaması karşılaştırıldığında Genel Cerrahi kliniğinde 10.35 ( SS= 5.88), Göğüs Cerrahi kliniğinde 13.56 (SS=4.50) olan ortalamalar arasındaki fark anlamlıdır (KWx2=14.446, p= .013). Hastaların yarısından fazlasının hasta haklarını bildikleri saptanmıştır. Hastalar, bulundukları kliniklerde en fazla refakatçi bulundurma, en az sağlık durumuyla ilgili bilgiyi sözlü ve yazılı isteme hakkına dikkat edildiğini belirtmişlerdir.

Tanımlayıcı türde olan araştırma, bir üniversite hastanesinin Kalp Damar Cerrahi kliniğinde yatan hastaların hemşirelik hizmetlerinden memnuniyet durumlarını incelemek amacıyla yapılmıştır. Araştırmanın örneklemini; araştırmaya katılmayı kabul eden, iletişim kurulabilen, 18 yaş ve üzeri, okuryazar ve en az yedi gün klinikte yatan 102 hasta oluşturmuştur. Veri toplamada; Demir ve Eşer tarafından geliştirilen “Hastaların Hemşirelik Hizmetlerinden Memnuniyetleri Ölçeği (HHMÖ)” kullanılmıştır. Veriler; yüzdelik dağılım, t testi, Man-Whitney U testi ve Kruskal Wallis varyans analiziyle değerlendirilmiştir. HHMÖ puan ortalaması klinikte 8-14 gün arası yatan hastalarda 121.76 (SS= 25.55), bir ay ve daha fazla yatanlarda 149.00 (SS= 25.87) dur ve aradaki fark istatistiksel olarak anlamlıdır (K-WX 2= 11.427, P= .003). Eğitimle HHMÖ puan ortalaması karşılaştırıldığında; ilkokul mezunlarında 136.18 (SS= 26.17), üniversite mezunlarında 129.63 (25.46) olan ortalamalar arasında anlamlı fark bulunmuştur (K-WX 2= 7.512, P= .023). Medeni durumla, HHMÖ puan ortalaması karşılaştırıldığında evlilerde 147.66 (SS= 18.39), bekarlarda 126.52 (SS= 25.29) olan ortalamalar arasındaki fark anlamlıdır (MW-U=307, p= .001)

Bu çalışma yaşlılarda ev kazaları prevelansını ve etkileyen faktörleri saptamak amacıyla Erzurum il merkezinde, Abdurahman Gazi Sağlık Ocağı bölgesinde yaşayan 65 yaş ve üzerindeki 286 yaşlı bireyde, Eylül 2003- Mayıs 2004 tarihleri arasında kesitsel olarak yapılmıştır. Bu araştırmanın bağımlı değişkenini, ev kazaları prevelansı bağımsız değişkenini ise ev kazaları prevelansını etkileyen etmenler oluşturmuştur. Veriler araştırmacılar tarafından hazırlanan soru formu ile toplanmıştır. Verilerin değerlendirilmesinde yüzdelik, ki-kare testi kullanılmıştır. Araştırmaya başlamadan ilgili kurum ve kuruluşlardan gerekli izinler alınmış yaşlı bireylere gerekli açıklamalar yapılarak gönüllü katılımları sağlanmıştır. Araştırma sonuçlarına göre, yaşlıların son bir yıl içinde %29.0’unun (83) ev kazası geçirdiği saptanmıştır. Kadınlarda, çocukları ile birlikte yaşayanlarda ve yürüme güçlüğü olanlarda ev kazaları prevelansı daha yüksek bulunmuştur. Bu sonuçlar doğrultusunda; multidisipliner yaklaşımlar ile ev kazalarını önlemeye yönelik eğitim programlarının hazırlanması önerilmiştir.

Son zamanların önemli etnoğrafik bir çalışması, sağlık bakım sisteminin, işletme tarihinin, sosyoekonomik faktörlerin ve kültürel değerlerin Kuzeydoğu Kolorado’ daki emekli-göçmen tarım işçileri üzerindeki etkisini araştırdı. Etnoğrafik görüşmeler, katılımcı gözlemi, fotoğraf ve önemli analizlerin birleşiminden oluşan çalışma bulguları, sağlık bakımı verenlerin ortak çabaları ve kültürel bilgilerini artırma gerekliliğini vurguladı. Söz konusu çalışmadan yola çıkarak, bu makale emekli göçmen tarım işçilerinin yaratıcı karmasının kısa bir özetini sunmaktadır. Anlatılanlar ve fotoğraflar kırsal alanda yaşayan yaşlı İspanyol bireylerin yaşanmış deneyimlerinin kanıtını sunmaktadır. Hikayenin amacı, bu özel insan topluluğunun özelliği olan kültürel değerlerinin, cefalarının, sosyal dışlanmışlıklarının, ekonomik mücadelelerinin, kişisel zorluklarının derinlemesine anlaşılmasını okuyucuya sağlamaktır.

Bu araştırma hastaların kendilerini bakım veren yakınlarına yük hissetme durumlarını belirlemek amacıyla tanımlayıcı olarak yapılmıştır. Araştırma, 1 Aralık 2003 – 2 Mart 2004 tarihleri arasında, Ortopedi ve Travmatoloji Kliniğinde yatan, Günlük Yaşam Aktivitelerini yerine getirirken yakınlarından yardım alan 121 hasta üzerinde yürütülmüştür. 22 sorudan oluşan anket formu ile toplanan verilerin değerlendirilmesinde yüzdelik oranlar ve ortalamalar kullanılmıştır. Çalışmanın amaç ve kapsamı, ilgili birimlere sunularak, yazılı izin alınmıştır. Araştırmaya gönüllü olarak katılmayı kabul eden hastalar araştırma kapsamına alınmış, “bilgilendirilmiş onam” koşulu etik ilke olarak yerine getirilmiştir. Hastaların %85’inin (s=103) kendisi istemeden bakım veren yakınlarından yardım beklediği, %73’ünün (s=89), mecbur kalmadıkça yardım istemediği, %71’inin (s=85) ise kendisini bakım verene borçlu hissettiği belirlenmiştir. Çalışmada, hastaların kendilerini bakım veren yakınlarına yük olarak hissettikleri sonucuna varılmıştır.

Bu çalışma cerrahi kliniklerinde yatan hastaların anksiyete ve depresyon düzeylerini belirlemek amacıyla yapılmıştır. Tanımlayıcı türde olan araştırma, Nisan- Eylül 2004 arasında Atatürk Üniversitesi Aziziye Araştırma Hastanesi cerrahi kliniklerinde gerçekleştirilmiştir. Veriler gönüllü, iletişim kurulabilen, 18 yaş ve üzerinde olan, en az bir haftadır klinikte yatan 311 hastadan toplanmıştır. Veri toplamada soru formu ve Hastane Anksiyete ve Depresyon (HAD) ölçeği kullanılmıştır. Veriler, yüzdelik, t testi, varyans analizi, Kruskal–Walles varyans analizi ve Pearson korelasyon analizleriyle değerlendirilmiştir. Cinsiyet, eğitim, meslek ve klinik ile HAD puan ortalamaları karşılaştırıldığında aradaki fark istatistiksel olarak anlamlıdır (p < 0.01). HAD – Depresyon puan ortalaması 7.74 ± 4.9, HAD – Anksiyete puan ortalaması 8.1±5.0 olarak bulunmuştur. Hastaların 112’si (%36) anksiyete puanına göre, 153’ü (%49.2) ise depresyon puanına göre kesme noktasının üstünde puan almışlardır. Bu sonuç doğrultusunda, cerrahi kliniklerinde yatan hastalara anksiyete ve depresyonla baş etmeye yönelik eğitim programlarının hazırlanması ve uygulanması önerilebilir.