Search

The most crucial factor that determines the success of achieving pregnancy both in natural and assisted reproductive techniques is the age of women. The ovarian reserve, which shows the number and quality of residual ovarian follicles, plays a vital role in female fertility, and it is directly related to the female age., Gerek doğal yollarla gerekse yardımcı üreme teknikleriyle gebelik elde etme başarısını belirleyen en önemli faktör kadın yaşıdır. Rezidüel ovarian folliküllerin sayısını ve kalitesini gösteren ovarian rezerv, kadın fertilitesinde oldukça önemli rol oynar ve kadın yaşı ile direkt ilişkilidir.

Purpose: The aim of this study was o compare the diagnostic value of sonohysterobiopsy to a method involving saline infusion sonography followed by dilatation and curettage in detecting endometrial pathologies in postmenopausal asymptomatic women with an endometrial thickness greater than 5 mm.Materials and Methods: Asymptomatic postmenopausal women who were diagnosed by means of transvaginal ultrasonography with endometrial thickness greater than 5 mm were assigned to two diagnostic groups prior to hysteroscopy. The study group included patients who underwent sonohysterobiopsy (SHB) during saline infusion sonohysterography (SIS). The control group included patients who underwent SIS followed by dilatation and curettage (D&C). Results: In 35 patients (35%), at least one of the risk factors for endometrial malignancy was present. The histopathological evaluation of the specimens showed presence of a polyp in 40 (60%) patients who underwent SIS and D&C. SHB results were more concordant with the hysteroscopic findings compared to those of SIS and D&C. The cut-off value for the accurate diagnosis of an endometrial polyp with SHB was 10 mm, with a sensitivity of 96% and a specificity of 100%.Conclusion: Sonohysterobiopsy is an efficient and safe procedure with a high sensitivity and specificity for the diagnosis of endometrial pathologies., Amaç: Bu çalışmanın amacı endometrial kalınlık ölçümü 5 mm üzerinde olan asemptomatik postmenopozal kadınlarda salin infüzyon sonografi sonrası dilatasyon ve kuretaj ile sonohisterobiopsinin (SHB) tanısal değerlerinin karşılaştırılmasıdırGereç ve yöntem: Transvajinal ultrasonografi ile endometrium kalınlığı 5 mm üzeri tespit edilen asemptomatik postmenopozal kadınlar histeroskopi öncesinde iki gruba ayrıldı. Salin infuzyon sonografi (SIS) ile eş zamanlı sonohisterobiopsi yapılan 50 olgu çalışma grubu olarak (Grup 1), salin infuzyon sonografi ardından kuretaj yapılan hastalar ise kontrol grubu olarak belirlendi(Grup2). Bulgular: Olguların %35’inde endometrium kanseri açısından en az 1 tane risk faktörü vardı. SIS ve sonrasında kuretaj yapılan hastaların %60’ ınde histopatolojik incelemede polip bulundu. SHB bulguları SIS ve kuretaj yapılan olgularla karşılaştırıldığında histeroskopik bulgularla daha uyumlu bulundu. SHB ile endometrial poliplerin kesin tanı ve tedavisi için eşik değer % 96 duyarlılık ve %100 özgüllük ile 10 mm olarak bulundu.Sonuç: SHB endometrial patolojilerin tanı ve tedavisinde yüksek duyarlılık ve özgüllüğe sahip etkili ve güvenli bir yöntemdir.

ÖZETAmaç: Anovulatuar polikistik over sendromlu hastalarda kronik düşük doz ve konvansiyonel doz tedavi rejimlerininetkinliklerinin karşılaştırılmasıGereç ve yöntemler: Klomifen sitrata rezistan anovulatuar PCOS tanısı almış olan 50 olgu çalışmaya dahiledildi. Olguların 25 tanesine konvansiyonel stepwise protokol uygulandı ve (Grup 1) olarak adlandırıldı. Diğer25 olgudan oluşan gruba (Grup 2)’ da kronik düşük doz FSH protokol uygulandı. Hastalar seri ultrasonografive serum estradiol sevilerine bakılarak monitörize edildi. Folliküler gelişim paterni, toplam kullanılanFSH dozu, serum estradiol konsantrasyonu, siklus fekunditesi, multiple gebelik oranları ve ovarian hiperstimulasyonsendromu açısından iki grup karşılaştırıldı.Bulgular: Her iki grup yaş, infertilite süresi, vücut kitle indeksi ve endokrin parametreler açısından benzerolarak bulundu. Stimulasyon süresi Grup 2 'de anlamlı olarak uzun bulundu (p=0.02). Gruplar, ovulatuarsiklus açısından değerlendirildiğinde düşük doz kullanılan grupta ovulatuar siklus oranı %68 iken konvansiyonelgrupta %76 olarak bulundu. Gebelik oranları açısından değerlendirildiğinde düşük doz grupta gebelikoranı %24 iken konvansiyonel grupta %20 olarak bulundu. Düşük doz kullanılan grupta ovulatuar siklus başınagebelik oranı konvansiyonel gruptan daha yüksek (%37 vs %26) idi. Monofolliküler gelişim düşük dozkullanılan grupta %60, konvansiyonel grupta ise %48 olarak bulundu. Düşük doz kullanılan grupta gerekOHSS (p < 0.04) gerekse estradiol (p < 0.008) konsantrasyonları anlamlı olarak düşük bulundu. Her iki gruptada çoğul gebelik izlenmedi.Sonuç: Kronik düşük doz FSH rejimi ; multifolliküler gelişim ve OHSS riskini azaltarak, ovulasyon indüksiyonunungüvenliğini artırmakta ve bunun yanında tatmin edici gebelik sonuçları elde edilmesini sağlayabilmektedir.Anahtar sözcükler: İnfertilite; Ovulasyon indüksiyonu; Polikistik over sendromuABSTRACTObjective: To compare efficiency of conventional and chronic low-dose regimens for treatment ofanovulation associated with polycystic ovary syndrome (PCOS).Materials and methods: Fifty women, who had clomiphene citrate-resistant anovulation associated withPCOS, participated in the study. The first 25 patients were treated with urinary FSH using a conventionalstepwise protocol (Group 1), while the second group had a regimen of chronic low dose FSH (Group 2).Patterns of follicular development, amount of FSH required, serum estradiol concentrations, cycle fecundity,rates of multiple pregnancy and OHSS were compared.Results: The two groups were similar in terms of duration of infertility, age, body mass index and endocrineparameters. The duration of treatment was significantly higher (p = 0.02) in Group 2 . The percentageof ovulatory cycles occurring in low dose and conventional regimens was 68% versus 76% respectively.Pregnancy rate was 20% in conventional stepwise protocol group and 24% in chronic low dose group.The patients in Group 2 had a higher pregnancy rate per ovulatory cycle (37% versus 26%). Monofolliculardevelopment was noted in 60% of the Group 2 patients (48% in Group 1, p = 0.03). Treatment with thelow-dose protocol resulted in significant reduction in OHSS (p < 0.04) and serum oestradiol concentrations(p < 0.008). No multiple pregnancies occurred in either group.Conclusion: The use of chronic low-dose regimen of FSH permitted induction of ovulation safely byminimizing the risk of multifollicular development and OHSS while maintaining a satisfactory pregnancy.Key words: Infertility; Ovulation induction; Polycystic ovary syndrome

Objective: To compare the effect of gonadotropin-releasing hormone (GnRH) antagonist protocol,microdose flare-up protocol and long GnRH agonist protocol in patients receiving in vitro fertilization/intracytıplasmic sperm injection (IVF/ICSI)treatment due to poor response .Materials and methods: In a retrospective study, the records of patients who were poor respondersattending University of Health Sciences Ankara Etlik Zübeyde Hanım Womens Health Application andResearch Center, IVF Clinic between January , 2010 and May, 2019 were retrieved. Overall 713 patientswere divided into 3 groups: Group A(n=327) gonadotropin-releasing hormone (GnRH) antagonist protocol,Group B(n=184) long GNRH analog protocol, Group C( n=202) microdose flare-up protocol. The ovarianstimulation characteristics as well as the clinical pregnancy rates were compared between groups.Results: Seven hundred and thirteen patients included in the study.Treatment duration and number ofmature oocytes were significantly higher in women undergoing the long GnRH agonist regimen comparedwith Group A and Group C(p=0.001 for both). The cycle cancellation rate and total gonadotropin dose weresignificantly higher in group C (p=0.001). A significant difference was not observed with respect to thenumber of retrieved oocytes . No statistically significant differences were detected in clinical pregnancyrates between the groups (p=0.337).Conclusion: GnRH antagonist regimen may be preferable to other protocols as it could decrease the costand treatment duration in poor responders, Amaç: Düşük over rezervi tanısıyla IVF programına alınan hastalarda uygulanan mikro doz flare up , GnRHantagonist ve long GnRH agonist gibi farklı protokollerin IVF başarısındaki etkinliğinin karşılaştırılması.Gereç ve yöntemler: Sağlık Bilimleri Üniversitesi Ankara Etlik Zübeyde Hanım Eğitim ve Araştırma HastanesiIVF Kliniğine Ocak 2010 ve Mayıs 2019 tarihleri arasında başvuran ve düşük over reservi tanısı alan hastalarçalışmaya dahil edildi. 713 kadın kullanılan kontrollü ovarian stimulasyon protokellerine göre 3 gruba ayrıldı:Grup A(n=327) GnRH antagonist protokol, Grup B(n=184), long GnRH agonist protokol ve Grup C (n=202)mikrodoz flare-up protokol olarak belirlendi. Gruplar arasında ovarian stimulasyon karekteristikleri ve klinikgebelik sonuçları karşılaştırıldı.Bulgular:713 olgu çalışmaya dahil edildi. Long GnRH agonist protokol grubu, Grup A ve Grup C ile karşılaştırıldığında stimulasyon süresi anlamlı olarak daha uzun ve matur oosit sayısı daha fazla bulundu(p=0.001).Total gonadotropin dozu ve siklus iptal oranları grup C de anlamlı olarak yüksekti(p=0.001).Gruplar arasındatoplanan oosit sayısı açısından anlamlı fark bulunmadı. Klinik gebelik oranları bakımından gruplar arasındaanlamlı fark tespit edilmedi(p=0.337).Sonuç: Düşük over reservi olan kadınlarda tedavi süresini ve maliyeti azaltması nedeniyle , GnRH antagonistprotokolü ilk tedavi seçeneği olarak düşünülebilir.

Background/aim: To evaluate psychological parameters and health quality profiles in women with reproductive polycystic ovary syndrome (PCOS) phenotypes and age matched controls. Materials and methods: The study groups included 101 women with PCOS (54 with the National Institutes of Health [NIH] phenotype and 47 with the non-NIH phenotype) and 49 healthy female controls. The participants completed anxiety and depression scales and four quality of life domains. Results: We identified the women with PCOS as having a 3.39 times increased risk for depression (subscale ≥ 7) and a 3.64 times increased risk for anxiety (subscale ≥ 10) compared to the controls. Both NIH and non-NIH phenotypes showed similar rates of depression (46.3% vs. 46.8%, respectively; P = 0.57) and anxiety (31.5% vs. 36.2%, respectively; P = 0.47). Regarding the quality of life scale, the women with NIH PCOS had significantly lower mental health scores compared to those with non-NIH PCOS (P = 0.03). Furthermore, while mental health scores were similar in the women with PCOS and the controls, physical health scores were significantly lower in the women with PCOS (P = 0.007). Conclusion: Nearly half of the women with PCOS had higher depression scores and one third had higher anxiety scores. Thus, psychiatric evaluations appear necessary for PCOS patients in order to diagnose and treat clinical depression and anxiety.

Aim: In this study, we aimed to investigate contraceptive intentions after voluntary termination of pregnancy among adolescents.Material And Methods: The medical records of 133 adolescents who applied to Etlik Zübeyde Hanım Women’s Health Teaching and Training Hospital Family Planning Clinics between June 2014 and December 2015 for elective surgical abortion were reviewed. Demographic variables and contraceptive choices after abortion were evaluated.Results: The mean age was 17.6 years min= 16, max=19 . After voluntary termination of pregnancy, the most preferred contraception method was condom % 29.3 and oral contraceptives % 25.6 respectively. The rate of use of intrauterin device and long acting hormonal contraceptive methods were similar and found %12.8. The percentage of women who applied no contraception was %19.5.Conclusion: Adolescents need to effective contraceptive counseling protocols and intensive efforts should be spent for reducing adolescent pregnancies and perinatal complications of this group., Amaç: Bu çalışmada istemli cerrahi küretaj yapılan adölesanların cerrahi küretaj sonrası kontrasepsiyon seçimlerini incelemeyi amaçladık.Gereç ve Yöntemler: Ankara Etlik Zübeyde Hanım Kadın Hastalıkları Eğitim ve Araştırma Hastanesi Aile Planlaması polikliniğine 2014 Haziran- 2015 Temmuz tarihleri arasında istemli cerrahi küretaj için başvuran 133 adolesan hastanın kayıtları retrospektif olarak incelendi. Adolesanların demografik verileri ve istemli küretaj sonrası kontraseptif tercihleri değerlendirildi.Bulgular: Çalışmaya dahil edilen 133 adolesan gebenin yaş ortalaması 17.6 min=16,max=19 olarak bulundu. Hastaların istemli küretaj sonrasında en fazla tercih ettikleri kontraseptif yöntem, kondom % 29.3 olup ikinci sırada oral kontraseptifler OKS % 25.6 gelmekteydi. Adolesanlar arasında rahim içi araç RİA ve progesteron içeren uzun etkili hormonal kontraseptif yöntemlerin kullanım oranı benzer olup %12.8 olarak bulundu, 26 % 19.5 olgu ise herhangi bir yöntem kullanmayı tercih etmedi.Sonuç: Adolesanların etkili bir şekilde aile planlaması ve kontraseptif danışmanlık ihtiyacı vardır ayrıca adolesan gebelikleri ve bu grupta görülen perinatal komplikasyonları azaltmak için daha yoğun çalışmalar yapılmalıdır.

Aim: To evaluate diffrences in bone mineral density BMD between the right and left hips in postmenopausal women. Material and Methods: This wasa retrospective dual energy X- ray absorptiometry DEXA scan reanalysis of 207 postmenopausal women ≥45 years who had scans of both hips and spine using Hologic DEXA systems at the menopause department of a tertiary research and education hospital between April and December in 2013. Bone status was determined by the lowest T score. Age, menopause duration, height cm , weight kg and body mass index BMI kg/m² were recorded.Results: Two hundred and seven women were enrolled in this study. The mean maternal age was 55.5±0.44 years old 45-71 .There were no significant differences between the neck and total BMD measurements of the right and left hips p=0.302 and p=0.367 .BMI didn’t have a significant influence on T score between right and left hips p>0.05 . The lowest T score was concordant between hips in a total of %79.7 of the women. In our study, %78 of womenin whom spine measurements were osteoporotic had femoral measurements that were normal. Conclusion: Unilateral femoral and spine BMD measurements are enough to determine osteoporotic patients., Amaç: Postmenopozal kadınlarda sağ ve sol femur ve lomber kemik mineral yoğunluğu KMY ölçümleri arasındaki farklılığı belirlemek. Yöntem ve Gereçler: Ankara Etlik Zübeyde Hanım Kadın Hastalıkları ve Doğum Eğitim ve Araştırma Hastanesi menopoz polikliniğine 2013 Nisan ve Aralık ayları arasında başvuran, 45 yaş üzeri 207 hasta retrospektif olarak incelendi. Hastaların yaşı, menopoz süresi, boy ve kilosu, vücut kitle indeksleri VKI ve menarş yaşı kaydedildi. Çalışmaya alınan hastaların L1-4 ve total lomber, femur boyun ve total femur kemik mineral yoğunlukları Hologic Discovery C dual enerji X ray absorptiyometri sistemi kullanılarak ölçüldü. KMYyorumu en düşük T skoruna göre yapıldı. Bulgular: Çalışmamıza katılan 207 hastanın yaş ortalaması 55.5 ± 0.44 yıl 45-71 olarak bulundu. Bu olguların sağ ve sol femur boyun bölgesi ve total KMY ölçümleri arasında anlamlı fark izlenmedi p=0.362 ve p=0.367 . Belirtilen VKI gruplarında sağ ve sol femur KMY ölçümleri arasında farklılık gösterilememiştir p>0.05 . WHO sınıflandırmasına göre her iki femur en düşük T skorları arasındaki konkordans incelendiğinde %79.7 olguda uyum bulunmuştur. Femur bölgesinde yapılan KMY ölçümlerine göre osteoporoz düşünülmeyen hastaların %78’i lomber bölge T skorlarına göre osteoporoz tanısı almıştır. Sonuç: Unilateral femur ve lumbar KMY ölçümü osteoporoz tanısı için yeterli görülmektedir.

Aim: To determine the incidence and clinical and operative characteristics of placenta previa PP and impact of placenta previa on obstetric outcome. Material and Methods: Eightyeight patients with placenta previa were evaluated from 32945 of pregnancies at the Obstetrics Department of a Tertiary Research and Education Hospital between December 2010 and June 2013. Demographic characteristics, types of placenta previa locations, neonatal weight,fetal sex,Apgar scores of 5th minutes and numbers of previous cesarean sections were recorded. Results: The incidence of PP in the present study was 0.26 %. The mean age of patients with placenta previa was 31.08 years old range 23-42 years , gestational week 35.45±3.19 25-40 , gravidity 3.19± 1.84 1-11 and parity was 1.51± 1.49 0-10 . There were 60 68.2% women with complete placenta previa, 21 23.9% with incomplete placenta previa,3 3.4% with marginal placenta previa,4 4.5% with a low lying placenta. Overall, 11 12.5% patients underwent obstetric hysterectomy. The majority of women 10 of 11 women 90.9%with an obstetric hysterectomy had complete PP. The mean neonatal weight was 2680 g range 650-4220g ,the fifth minutes Apgar scores were found as 8.16 ±1.72 0-9 . Among the 88 delivered neonates, 45 51.1% were male and 43 48.9% were female. Conclusion: The risk of adverse maternal and neonatal outcome in PP pregnancies increases with an increasing number of previous cesarean deliveries. It should be kept in mind that cases of PP especially with previous cesarean sections have high probability of emergency peripartum hysterectomy. When placenta previa suspected or diagnosed during antenatal follow up,the patient must be referred to a tertiary center and the delivery should be performed in suitable clinical settings with experienced surgeons., Amaç: Plasenta previa olgularının insidansını, klinik ve operatif özelliklerini incelemek ve gebelik sonuçları üzerine etkisini değerlendirmek.Gereç ve yöntem: Kliniğimizde 2011 Aralık ve 2013 Haziran tarihleri arasında doğumu gerçekleşmiş 32945 gebelikten 88 plasenta previa PP olgusu retrospektif olarak incelendi. Olguların demografik özellikleri,plasenta yerleşim tipleri,fetal doğum ağırlığı ve cinsiyeti, 5. dakika apgar skoru ve daha önce geçirmiş olduğu sezaryen sayısı kaydedildi. Bulgular: Çalışmamızda PP insidansı %0.26, bu olgularda ortalama yaş 31.08 ±5.12 23-42 , gebelik haftası 35.45±3.19 25-40 , gravida 3.19± 1.84 1-11 , parite 1.51± 1.49 0-10 olarak bulundu.Plasenta previa olgularının%68.2’si komplet,%23.9’u inkomplet, %3.4’ü marjinal,%4.5’i alt segmentyerleşimliydi. Plasenta previa olgularının %12.5’ine kanama kontolünü sağlamak için histerektomi yapıldı. Histerektomi yapılan vakaların %90,9’unda plasenta komplet yerleşimliydi ve hepsinin geçirilmiş sezaryen öyküsü vardı. Ortalama yenidoğan ağırlığı 2680± 913g 650-4250 ,ortalama 5. dakika apgar skoru 8.16 ±1.72 0-9 olarak bulundu ve fetusların %51,1’i erkek %48,9’u kız idi. Sonuç: Plasenta previa olgularında daha önce geçirilmiş sezaryen sayısında artış olması, gerek anne gerekse yenidoğanaçısından aşırı kanama ve prematüritede artış şeklinde olumsuz sonuçları beraberinde getirmektedir.Plasenta previa olgularında özellikle komplet yerleşimli ve daha önce sezaryen öyküsü olan hastalara acil peripartumhisterektomi yapılma ihtimali daha yüksektir.Sezaryen histerektomimorbiditesi yüksek bir operasyondur, bu nedenle plasenta previadan şüphelenildiğinde veya antenatal olarak tanı konulduğunda tersiyer merkezlerde ve tecrübeli bir ekip tarafından ve iyi planlanmış bir şekilde gerçekleştirilmelidir.